Αίθουσα Νικητών

Πιθανώς η καλύτερη ιστορία του Doctor Strange κυκλοφόρησε με τη συλλογή και εννοείται ότι εξώφυλλο με οπισθόφυλλο ανέβηκαν στη βάση μας. Στον επόμενο έρχονται οι Thunderbolts στα ελληνικά και ανυπομονώ να δω τι παίζει προσωπικά.

Σήμερα πέρασα από γνωστό βιβλιοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας και είδα ότι κυκλοφόρησε το "The War of the Realms", είχε πολλά αντίτυπα στο ράφι. Το ξεφύλλισα λίγο και μου φάνηκε αρκετά καλό και σε σχέδιο και σε ποιότητα, ίδιο με όσα έχει βγάλει η "Οξύ", αλλά και σε τιμή. Θα το αγόραζα, όπως κάνω συνήθως με όλα τα καινούρια, αλλά προτίμησα να πάρω κάποια σκληρόδετα "Asterix" που μου λείπουν (που έφτασα, να σνομπάρω υπερηρωικά για Asterix ). Εννοείται πως κάποια στιγμή θα το πάρω, αλλά η αλήθεια είναι ότι μπούχτισα κάπως με τόση "Marvel" που κυκλοφορεί. Ενώ αν ήταν "DC" δεν θα το σκεφτόμουν καν . Φυσικά και χαίρομαι που βγαίνουν τόσα κόμικ και μακάρι να βγαίνανε και άλλα τόσα, αλλά θα ήθελα να υπήρχε μια ισορροπία όσον αφορά τουλάχιστον αυτές τις δύο εταιρίες, για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Εντάξει από τις δύο εκδοτικές (Anubis,Οξύ) κάτι γίνεται, αλλά στα περίπτερα... Και κάτι τελευταίο, αν κάποια στιγμή κυκλοφορήσει συλλογή της "DC" δεν πιστεύω να κάνει κακό, όπως φοβούνται κάποιοι, στις ήδη υπάρχουσες συλλογές γιατί πολύ απλά είναι διαφορετικά πράγματα. Δεν θα αφήσει κάποιος Marvelάκιας τα "Marvel" για να αγοράσει "DC". Το μόνο κακό που μπορεί να συμβεί και το πιο πιθανό, είναι να μην πάει καλά αυτή η συλλογή, γιατί καλώς ή κακώς στην χώρα μας κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Τα είπα ή μάλλον τα έγραψα και ξελάφρωσα .

Το νέο τεύχος Thor κυκλοφόρησε και αν και δεν έχω διαβάσει τη σειρά ακόμα προς αγανάκτηση του @ constantinople πήρα το νέο τεύχος και το εξώφυλλο με το οπισθόφυλλο προστέθηκαν στη βάση! Στον επόμενο τόμο έχουμε επιστροφή των Avengers.

Η αλήθεια είναι ότι έχω αποτραβηχτεί από το φόρουμ τον τελευταίο μήνα. Χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Πότε το Πάσχα, ποτέ το διάβασμα για τις εξετάσεις και τα διαγωνίσματα, περνούν οι ημέρες χωρίς να συμμετέχω κι ούτε που το καταλαβαίνω. Νομίζω, ήρθε η ώρα για μία δυναμική επιστροφή. Υ.Γ. Συγγνώμη για το off topic.

Έσκασε το πρώτο trailer με τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές να είναι οι αλληλεπιδράσεις τη She-Hulk με τον Bruce Banner και βλέπουμε και λίγο Abomination. Σε πρώτη φάση δεν πολυτρελάθηκα με αυτό που είδα, αλλά η ύπαρξη δυνατών ονομάτων με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πιστεύουν πολύ τη She-Hulk ως ηρωίδα.

Ωραία... Για το επόμενο θα δούμε, υπάρχουν αρκετές ιδέες, μείνετε συντονισμένοι

Mια χαρά ήταν η παρουσίαση και το μισάωρο πέρασε αρκετά γρήγορα. Τα μεταφραστικά μαργαριτάρια ήταν πολύ ενδιαφέροντα αν και εκείνη την εποχή που δεν υπήρχε το ιντερνετ, ο μεταφραστής έπρεπε να βασιστεί κυρίως στις γνώσεις του και σε λεξικά. Πχ. το pin up το πετάς στο γοογλε και τσουπ έχεις την μετάφραση έτοιμη σε ασημένια πιατέλα, που μετάφρασε και μια ψυχή. Παρόλα αυτά τα μαργαριτάρια δεν νομίζω να εκλείψουν στο άμεσο μέλλον διότι λίγο η βιασύνη, η έλλειψη γνώσεων λεξιλογίου και ιδιωμάτων, η τυφλή εμπιστοσύνη στα διαδικτυακά λεξικά κλπ, είναι παράγοντες που συμβάλλουν αρκετά.

Προσωπικά, ανήκω στην τρίτη κατηγορία, την ανάμεικτη. Λάτρης της ανάγνωσης κόμικς, παρ' όλα αυτά, δεν αρνούμαι, πως οπότε πηγαίνω σε κομιξάδικο, θα κοιτάξω να βρω τα συλλεκτικά ή τα σπάνια κομμάτια, ούτως ώστε να εξασφαλίσω πως στο μέλλον, δεν θα χρειαστεί να ξοδέψω τεράστια ποσά για να αποκτήσω αυτά τα τεύχη. Όσο για τα φθαρμένα τεύχη, δεν με ενοχλούν στην ανάγνωση κι αυτός είναι ο λόγος που δεν τα πετάω, ούτε τα χαρίζω, όμως τα απομονώνω σε ένα συρτάρι,( αφιερωμένο ολοκληρωτικά στα χαλασμένα και δίπλα κόμικς) για να μην χαλάσει η αισθητική της βιβλιοθήκης μου.

angry female Shrek νομίζω πως είμαι στα όρια του να περάσω από την εκ προϊμίου θετική άποψη για το MCU στον εκ προϊμίου χλευασμό για αυτό (δεν έχω τελειώσει το Moon Knight και δεν έχω δει το Dr Strange 2) Από την ανάποδη, διάβαζα τις προάλλες κάτι Σούπερμαν του Ψαρόπουλου. Well. Στα 10 και στα 15 μου, τα έβρισκα μια χαρά. Αναλογίζομαι επίσης και μια ατάκα του @ Kurdy Malloy για το πως τα Star Wars ήταν πάντα ταινίες για παιδιά. Οπότε ίσως να είναι απλά θέμα ηλικίας. Πως είναι για παράδειγμα στα Disney που κάθε ~10 χρόνια επαναδημοσιεύουν πράγματα? Για να τα γνωρίσει μια νέα γενιά? Ίσως έτσι και εδώ. Οι ίδιες συνταγές για να περάσουν καλά νεότερες γενιές. Ίσως.

Το είδα πριν λίγο καιρό με αφορμή τη νέα σεζόν του The Boys. Πρόκειται για οχτώ επεισοδιάκια, περίπου 14 λεπτά το κάθε ένα με ιστορίες που εκτυλίσσονται στο ίδιο σύμπαν με το The Boys. Σε μερικά εξ αυτών βλέπουμε και τους πρωταγωνιστές, αλλά ως επί το πλείστον μιλάμε για 100% αυτόνομες ιστορίες με νέους χαρακτήρες. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της σειράς είναι ότι κάθε επεισόδιο έχει ένα τελείως διαφορετικό στυλ animation από τα υπόλοιπα κάτι που το κάνει να κερδίζει περισσότερους φαν της τέχνης του animation. Για παράδειγμα το δεύτερο επεισόδιο με μια ομάδα από Supes που έχουν παντελώς ηλίθιες δυνάμεις και πάνε να σκοτώσουν τους γονείς που τους εγκατέλειψαν, έχει το στυλ και τις φωνές του Rick and Morty. Η βία εννοείται ότι υπάρχει και εδώ και σε περίσσια ποσότητα ανεξαρτήτως τι στυλ animation βλέπεις. Αν και μου άρεσε η ποικιλία, ομολογώ ότι τα αγαπημένα μου επεισόδια ήταν τα δύο που είχαν το πιο συμβατικό animation και τους γνωστούς χαρακτήρες. Λέω για το τρίτο που είναι εμπνευσμένο κατευθείαν από τα κόμικς του The Boys και έχει το original design των χαρακτήρων και το τελευταίο που έχει συμβατικό αμερικάνικο υπερηρωικό animation με την πρώτη περιπέτεια του Homelander στους Seven. Έχει όμως και πιο anime και πιο κορεάτικο και γαλλικό και παλιό αμερικάνικο τύπου Warner Bros, γενικά σας προτείνω να το δείτε, αφού βλέπεται τσακ μπαμ και έχει κάτι να δώσει. Μακάρι να το συνεχίσουν.

Οχι καθολου κουραστικο. Περασε ευχαριστα το μισαωρο Με το καλο αναμενουμε το επομενο ! Με Σπάϊντερμαν ισως ?

Πολύ σωστή άποψη. +1 και από εμένα. Εγώ έχω γύρω στις 3000 κόμικ στη συλλογή μου. Δεν με νοιάζει η καλή κατάσταση. Αδιαφορώ για μικροσχισίματα τσαλακώματα και άλλα τέτοια που φρικάρουν πολλούς εδώ μέσα. Δεν με ενδιαφέρει η τέλεια κατάσταση. Πιστεύω μάλιστα ότι αν δεν υπήρχε αυτή η μανία τότε θα είχαμε διαθέσιμα πολλά περισσότερα παλιά κόμικ σε φυσιολογικότερες τιμές. Τα κόμικ είναι πρωτίστως για να τα διαβάζουμε, μετά για να τα μαζεύουμε και να τα χαιρόμαστε. Μ αρέσει να βρίσκω παλιά μίκυ μάους που κάποιος μικρός συνάδελφος ζωγράφισε ένα από τα παιχνίδια. Νιώθω σαν να έφτασε σε καλά χέρια κάτι που κάποτε αγαπήθηκε. Είμαι μάλλον ρομαντικός του χώρου.

Το εξώφυλλο του τόμου με το κράνος, φίλτρο, σπαθί στο σκαμνάκι είναι μέρος από καρέ από το Αστερίξ στην Ισπανία σελίδα 41(αρίθμηση Μαμούθ)

Εμ... εδώ μέσα κυρίως διαβάζουμε κόμικς και στη συνέχεια συζητάμε γι' αυτά. Όσον αφορά στα κόμικς τής Ντίσνεϋ, αν κάποιος από την ομάδα τής Καθημερινής, που τα εκδίδει στην Ελλάδα, είναι μέλος τού Greek Comics, αυτό είναι επτασφράγιστο μυστικό. Μιλώντας πιο γενικά, τα ελληνικά κόμικς τής Ντίσνεϋ είναι όλα μεταφρασμένα. Οι ιστορίες στο Μίκυ Μάους προέρχονται από την Ιταλία, και τα σενάρια είναι γραμμένα στα Ιταλικά. Στις υπόλοιπες εκδόσεις τής Καθημερινής, οι ιστορίες προέρχονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από την δανέζικη Egmont, η οποία παράγει κόμικς για τη βόρεια Ευρώπη, και σπανιότερα προέρχονται από την Ολλανδία. Απ' όσο γνωρίζω, τα σενάρια της Egmont, επειδή προορίζονται για δημοσίευση σε πολλές χώρες, γράφονται στα Αγγλικά, αλλά δεν προορίζονται για δημοσίευση. Ακόμα και στην Αμερική προσαρμόζονται, ώστε η γλώσσα τους να είναι πιο κοντά στο αμερικανικό ιδίωμα. Άλλες χώρες, που παράγουν κόμικς τής Ντίσνεϋ, είναι η Γαλλία και η Βραζιλία. Γαλλικές και βραζιλιάνικες ιστορίες είχε δημοσιεύσει ο Τερζόπουλος, αλλά η Καθημερινή δεν πρέπει να έχει ασχοληθεί καθόλου μ' αυτές.

@ ManaLeak13 χαίρομαι που σου άρεσε το βίντεο και η ανάλυση Βγήκε μεγαλύτερο από όλα τα προηγούμενα (προσπάθησα να κόψω ότι μπορούσα), ελπίζω να μην κούρασε η ημίωρη διάρκεια!

Ινδιάνε, πραγματικά δεν ξέρω τι να πω. Τόσες συμφορές, μαζεμένες. Οι υπόλοιποι συμφορουμητες τα είπαν όλα σχεδόν. Εγώ, αυτό που έχω να πω, είναι μια ευχή για καλή τύχη από εδώ και πέρα, καθώς επίσης, να έχεις γρήγορη ανάρρωση. Περαστικά από άλλο ένα μέλος του φόρουμ.

Tις διάβασα. Ο "Ασημένιος Δίσκος" είναι όντως καλή ιστορία. Μέσα στις 5 αγαπημένες μου από Ρόσα. Το "Ζήτημα Βαρύτητας" είχε μεν ενδιαφέρον σενάριο, αλλά μπερδευόμουν με όλα αυτά τα πάνω-κάτω-αριστερά-δεξιά. Και όταν μου παίρνει χρόνο για να καταλάβω μια ιστορία (πόσο μάλλον που ανήκει στο χιουμοριστικό είδος) αυτομάτως χάνεται μεγάλο μέρος της ευχαρίστησης. Μια ακόμα καλή ιστορία που θυμάμαι μ΄άρεσε από Ρόσα είναι το "Μιας Δεκάρας Νιάτα". Επίσης καλή ο "Συλλέκτης Κροκοδείλων". Βέβαια όλες αυτές δεν φτάνουν τις 20-30 καλύτερες ιστορίες του Μπαρκς.

Κοίτα τώρα να δεις τι γίνεται. Ο Ρόσα είναι αγαπημένος, είναι στους 4-5 κορυφαίους μου. Παρόλα αυτά θα συμφωνήσω σε αρκετά μεγάλο βαθμό μαζί σου. Στο ότι παραφορτώνει τις ιστορίες του, στο ότι κουράζει λίγο και στο ότι οι πιο ανεπιτήδευτες ιστορίες του Μπαρκς βγάζουν πιο αβίαστα το γέλιο και την ξεκούραστη ευχαρίστηση κατά την ανάγνωσή τους. Ακριβώς το ίδιο αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό μπορώ να πω ότι σκεφτόμουν πρόσφατα ότι νιώθω για τον επίσης αγαπημένο Κάστι, σε σχέση με τον νο1 αγαπημένο μου Σκάρπα. Επαναλαμβανόμενο μοτίβο, επιτηδευμένες ιστορίες, πολύπλοκα θέματα, καθόλου ή σχεδόν καθόλου γέλιο. Λείπει η αθωότητα και η ανεμελιά που βγάζουν οι ιστορίες του Σκάρπα και του Μπαρκς αντίστοιχα. Επανερχόμενος στον Ρόσα θέλω να φανταστώ ότι δεν έχεις διαβάσει κάποιες ιστορίες του που εγώ διαβάζοντάς τες έκλαιγα από τα γέλια. Και μιλάω για τον Ασημένιο Δίσκο και το Ζήτημα Βαρύτητας.

Καλα δεν τίθεται θεμα παρεξήγησης ή διαφήμισης, δεν ειμαι σίγουρος αν υπαρχει κάποιο γενικο θεμα για καλές τιμές, συνήθως οι περισσότεροι κάνουν ποστ στο αντίστοιχο κόμικ ή μαγαζί

Φανταστικ Φορ και ξερο ψωμι. Μαλλον θα μαι ο μονος που το γουσταρει ετσι Περα απο την πλακα, ειναι οπως τα συνηθησει κανεις. Ολοι απ τη μερια τους εχουν το δικιο τους. Πολυ ωραια παρουσιαση. Καναμε χαζευτηρι πραγματα που δεν βλεπουμε συχνα Aγνοουσα οτι η Radnet κανει τετοια χοντρα λαθη στις μεταφρασεις (περα απο τα καθιερωμενα λαθη που κραζουμε). Γυμνα κοριτσια?? Απαπα σβηστο,θα το διαβασουν και μικρα παιδακια,τι θα πει η κοινωνια? Που τα παιδακια τραγουδανε Σνικ Μικ ,πως λεγονται αυτα τα "μουσικα" σκουπιδια, στιχους με οπλα,ναρκωτικα και πορνες. Που εντομεταξι μονο μαντραχαλαδες 30φευγα τα αγοραζουμε και τα παιδακια αγοραζουν βαρια κανα Μικυ Μαους ή κανα Ντοναλντ... Παντως ο Καμπανας το ολο στυλ του στα δικα μου ματια , ειναι απωθητικος. Για τα χρωματα το κατανοω αλλά τα μπαλονακια ειναι για κλαματα.Μαυρα χαλια. Πολυθεματικα τευχη με αγνοηση εξωφυλλων των επιπλεον τευχων μεσα. Κοινως οτι λαχει οπως λαχει , ελλαδα στάιλ. Η Μαμουθ πολυ ομορφη και προσεγμενη εκδοση, οπως και ολες τους φυσικα. Κριμα που δεν τα πηγανε με χρονολογικη σειρα και ηταν διασπαρτα. Τα omnibus υπεροχες εκδοσεις. Ποιοτητα και ουσια.

Το βάζω εδώ αν και πάει και αλλού... Comics World επεισόδιο 5 με σύγκριση 4 διαφορετικών εκδόσεων του FANTASTIC FOUR 1 στα Ελληνικά! Enjoy

Στον τόμο #62 η αγαπημένη μας Συλλογή θα επιχειρήσει να κάνει ένα μεγάλο άλμα στο παρελθόν, θα πάει στις παλιές, καλές εποχές και θα μας περιγράψει τον τρόπο που ο Captain America και ο Falcon θα πολεμήσουν όχι μόνο μια "Μυστική Αυτοκρατορία", αλλά και θα επιχειρήσουν να σπάσουν το απόστημα που ταλανίζει ένα ολόκληρο έθνος. Ο πρώτος Εκδικητής, λοιπόν, κατηγορείται για ένα σωρό πράγματα, ακόμα και για… φόνο, τον οποίο φυσικά δεν διέπραξε. Με (σχεδόν) όλη την Αμερική εναντίον του, προσπαθεί όχι μόνο να καθαρίσει το όνομά του, αλλά και να εντοπίσει το κακό στην ρίζα του και να το καταπολεμήσει. Στο πλευρό του θα έχει μια πληθώρα υπερηρώων και μεταλλαγμένων, οι οποίοι ενστερνίζονται τα ίδια ιδανικά με τον Cap, σίγουρα, όμως, δεν είναι κάτι εύκολο να γίνει. Διαβάζοντας το συγκεκριμένο κόμικ, αυτό που εύκολα εντοπίζουμε είναι ότι ξεφεύγει από την… αύρα που έχουν οι δουλειές του Stan Lee, οι οποίες εστιάζονταν περισσότερο στο υπερηρωικό στοιχείο και οι μόνες πολιτικές αναφορές ήταν στην αρνητική κριτική του καθεστώτος του… σιδηρού παραπετάσματος! Εδώ οι σεναριογράφοι, μπορεί να διατηρούν την δράση (πως θα μπορούσε, άραγε?), αυτό, όμως, που έχουν σαν ζητούμενο είναι η περιγραφή της πολιτικής κατάστασης στην ίδια τους την χώρα, η οποία είναι αρκετά ασταθής, με τα πρόσφατα σκάνδαλα που βγήκαν στην επιφάνεια (βλέπε Watergate). Με αυτόν τον τρόπο, ίσως να θέλουν κι εκείνοι να διαμαρτυρηθούν με τον δικό τους τρόπο στο σύστημα. Το σενάριο της ιστορίας, αν θέλουμε να το αναλύσουμε με κομιξικούς όρους, θα λέγαμε ότι δεν έκανε πολλές εκπλήξεις. Έχουμε να κάνουμε με έναν ήρωα, που είναι το ίνδαλμα όλου του κόσμου, ο οποίος έπεσε μέσα σε μια καλοστημένη παγίδα μιας οργάνωσης, που σκοπό έχει την παγκόσμια κυριαρχία. Προσωπικά δεν βρήκα κάτι πρωτότυπο σε αυτή την συγγραφική προσέγγιση. Αυτό το "τσαλάκωμα" του πρωταγωνιστή, όμως, στέκεται αφορμή να ξεφύγει από τις μανιέρες που είχαν δώσει οι παλαιότεροι και να βοηθήσει τον τίτλο να ανθίσει και πάλι. Αυτό που θα πρέπει, επίσης, να κρατήσουμε είναι η "γέννηση" του Falcon, ενός ήρωα που συμπράττει με τον Cap και δεν θέλει (όπως εύστοχα λέει) να είναι το κατοικίδιο του, αλλά ένας σύντροφος που θα τον βοηθήσει ενεργά στο δύσκολο έργο του. Έτσι, με την βοήθεια του Black Panther, αποκτά τα θρυλικά φτερά του κι ενισχύει τις δυνάμεις του στο έπακρο. Όσον αφορά την πλοκή, η αλήθεια είναι ότι δίχασε την γνώμη μου. Οι πολλές επαναλήψεις της περίληψης των προηγούμενων τευχών που μόλις είχα διαβάσει, αλλά και οι… άπειρες αναφορές σε τεύχη, όπου δεν συμπεριλαμβάνονται στον παρόντα τόμο, στάθηκαν αφορμή να χάσω λίγο τον ενθουσιασμό μου. Το ίδιο αρνητικά βρήκα και τα σημεία στα οποία πραγματοποιούνται πολλοί αφηγηματικοί μονόλογοι από τους ήρωες που είναι support. Παραδέχομαι ότι ελάχιστες από αυτές τις πληροφορίες δεν ήταν χρήσιμες για την ορθή περιγραφή του μύθου, αλλά και πάλι πιστεύω ότι η "κοιλιά", στα μέσα του τόμου, ήταν αναπόφευκτη. Πχ ποσώς με ένοιαξε που η Λέιλα, με τον μάγκικο κι αγενή χαρακτήρα της έμπλεξε σε αυτήν την κατάσταση που μας περιγράφηκε και που δεν είχε κάποια σύνδεση με την κύρια υπόθεση. Από την άλλη, βέβαια, πολλά στοιχεία που στην αρχή έμοιαζαν περιττά, με εντυπωσίασαν, βλέποντας τον τρόπο που οι συγγραφείς τα χρησιμοποίησαν για να πάνε την ιστορία παραπέρα. Όσο οδεύουμε προς το φινάλε, η πλοκή αναδίδει αρώματα περιπέτειας και δράση, που χαρακτηρίζει ένα κόμικ με υπερήρωες, μέχρι να φτάσουμε σε μία εκπληκτική (αλλά κάπως υπερβολική) αποκάλυψη του κεντρικού villain, που σοκάρει τον πρωταγωνιστή και τον κάνει να σκεφτεί σοβαρά τον θεσμό και την χρησιμότητα του πλέον. Έξυπνο twist, αν θέλετε την άποψή μου, που με τον τρόπο του δείχνει έμπρακτα την διαμαρτυρία των συγγραφέων στο σάπιο καθεστώς που έχει εδραιωθεί εκείνη την εποχή στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Το τελευταίο κεφάλαιο του τόμου, μπορεί να μην έχει ένταση, αλλά πιστεύω ότι είναι το πιο δυνατό. Ο πρωταγωνιστής αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο αν θα πρέπει να υπηρετήσει τα ιδανικά μιας χώρας διεφθαρμένης ή αν ήρθε τελικά η ώρα να αποχωρήσει, από την στιγμή που ήταν τόσο εύκολο να στραφούν όλοι εναντίον του. Δυστυχώς, όμως, αυτή του την απόφαση δεν την μαθαίνουμε άμεσα (γιατί η ιστορία τελειώνει), αλλά εμμέσως, αν αναλογιστούμε την μετέπειτα καριέρα του Cap! Και σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφέρουμε και την εύστοχη αποτύπωση στην ιστορία, των ΜΜΕ, τα οποία τόσο εύκολα μπορούν να χειραγωγήσουν το κοινό και να του πλασάρουν όποια "αλήθεια" τους συμφέρει. Φαίνεται ότι κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια! Συμπερασματικά, μιλάμε για μία αξιόλογη προσπάθεια, της οποίας το δυνατότερο σημείο είναι η πολιτική της τοποθέτηση, που την επιτυγχάνει με έναν ισχυρό πρωταγωνιστή. Από κομιξική σκοπιά είχαμε μια καλή δουλειά, αλλά σίγουρα έχουμε διαβάσει κι άλλες καλύτερες. Φαίνεται, πάντως, ότι το τοπίο στον συγκεκριμένο χώρο αρχίζει ν' αλλάζει. Προσωπικά την προτείνω σε όλους τους φίλους του Οίκου των Ιδεών, μόνο αν είναι ανοιχτοί σε προβληματισμούς και δεν αρέσκονται αποκλειστικά στις… μπουνιές! Ο εικαστικός τομέας, δείχνει από την αρχή την ηλικία του και χτυπάει τις ευαίσθητες χορδές μου. Προσωπικά το σχέδιο το βρήκα εξαιρετικό και πολύ του γούστου μου, πάντα αναλογιζόμενος ότι έχει γίνει με ένα πενάκι κι ένα κομμάτι χαρτί και χωρίς την χρήση σύγχρονων τεχνολογικών (κι όχι μόνο) μεθόδων, που μπορεί κι εμένα να με μεταμορφώσουν σε Picasso! Τα καρέ βγάζουν ρεαλισμό, ζωντάνια, ενώ τα χρώματα είναι ποικίλα και δεν κουράζουν τα μάτια. Μοναδική μου ένσταση στην στολή του Falcon, που έμοιαζε με κακοντυμένο ταυρομάχο! Το συνοδευτικό υλικό θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον του στον εικονογράφο της ιστορίας, που δεν είναι άλλος από τον Sal Buscema, έναν καλλιτέχνη, που ομολογώ πως δεν τον γνώριζα. Πρόκειται για μία μεγάλη καλλιτεχνική προσωπικότητα του χώρου, στην οποία ο τόμος έχει διαθέσει ένα τρισέλιδο άρθρο με την βιογραφία του, αρκετά αναλυτική θα έλεγα. Επίσης, υπάρχουν και δύο σελίδες με εικονογραφήσεις του Falcon. Εννοείται ότι στην αρχή του τόμου υπάρχει ένα τίμιο editorial του κυρίου Lupoi, καθώς και η κλασική σελίδα για το πώς φτάσαμε στην παρούσα ιστορία, η οποία όμως αναλώνεται μόνο στην περιγραφή του origin του Captain America. Άσκοπη, αν θέλετε την γνώμη μου, μιας και την συγκεκριμένη περιγραφή της "γέννησης" την μαθαίνουμε (αν δεν την ξέρουμε ήδη), κάποια στιγμή, και μέσα στην ιστορία.

Η Tatiana Maslany θα πρωταγωνιστήσει στο She-Hulk Σύμφωνα με δημοσίευμα του Deadline η Tatiana Maslany (Orphan Black, Perry Mason, Stronger) αποτελεί την επιλογή της Marvel για το ρόλο της She-Hulk στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά που ετοιμάζουν τα Marvel Studios.Η She-Hulk, γνωστή και ως Jennifer Walters, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα Marvel Comics ως δημιούργημα των Stan Lee και John Buscema στο πρώτο τεύχος του Savage She-Hulk το 1980 και είναι ξαδέρφη του Bruce Banner, η οποία πήρε λίγο από το αίμα του όταν ήταν τραυματίας και πήρε λίγο από τις δυνάμεις του. Σε αντίθεση με τον Hulk είχε πιο ανθρώπινη μορφή και κρατούσε τον χαρακτήρα της ενώ μετά από μερικά τεύχη η μετατροπή της ήταν μόνιμη. Η She-Hulk ήταν μέλος των Avengers, Fantastic Four, Heroes for Hire, Defenders, Fantastic Force και S.H.I.E.L.D., είναι ικανή δικηγόρος που βοήθησε αρκετές φορές υπερήρωες.Η Jessica Gao (Take My Wife, Rick and Morty, Corporate) θα είναι η δημιουργός και θα έχει χρέη ειδικού παραγωγού στη σειρά που πρόκειται να προβληθεί στην streaming υπηρεσία Disney+. Ο Kevin Feige αναμένεται να έχει καθήκοντα παραγωγού. H Kat Coiro (Dead To Me) θα σκηνοθετήσει πολλαπλά επεισόδια, μεταξύ των οποίων ο πιλότος, και θα έχει ρόλο ειδικού παραγωγού.

Η Jennifer Walters, ξαδέρφη του Bruce Banner και γνωστή ως She-Hulk αποκτά τη δική της σειρά στο Disney+.

Η ταινία αυτή ήρθε να δροσίσει τη κινηματογραφική έρημο των εντυπωσιακών μα κούφιων ακριβών παραγωγών, των ρηχών, μονοδιάστατων χαρακτήρων, των εύκολων "σεναριακών ευρημάτων", των άκοπων κατακτήσεων των πρωταγωνιστών και όλων όσων βλακωδών μας έχουν έχουν εκπαιδεύσει μετά θρησκευτικής ευλαβείας να καταπίνουμε αχόρταγα και άκριτα τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά του θρύλου του πρίγκηπα Άμλεθ (κύρια επιρροή του Σαίξπηρ στη συγγραφή του δικού του Άμλετ) σκηνοθετημένη από τον Robert Eggers, σε σενάριο του Sjon και με τους Alexander Skarsgård, Nicole Kidman, Claes Bang, Anya Taylor-Joy, Ethan Hawke, Björk, και Willem Dafoe να ενσαρκώνουν τους ήρωες της ταινίας. Φυσικά μιλάμε για μια ωμή απεικόνιση του ταξιδιού εκδίκησης του πρωταγωνιστή, ενός πρίγκηπα των Βίκινγκς που είδε τον πατέρα του να δολοφονείται και τη μητέρα του να απαγάγεται από τον νόθο αδερφό του πατέρα του και σφετεριστή του θρόνου. Ένα ταξίδι που ξεκινά από τη Σκανδιναβία, περνά από τη Ρωσία και καταλήγει στην Ισλανδία. Όλα αυτά σε όμορφα μεν καταθλιπτικά δε τοπία που τα χρωματίζει ιδιαίτερα η βιαιότητα της ζωής των Βίκινγκς, ένας υποβόσκων μαγικός ρεαλισμός και οι εσωτερικές συγκρούσεις και τα διλήμματα των επίτηδες μη ηρωικών χαρακτήρων της ταινίας. Εδώ ο πρωταγωνιστής δεν αγιογραφείται, αλλά οδηγείται από την πίστη του στη μοίρα και τη δίψα του για εκδίκηση σε πολλά σταυροδρόμια στα οποία πρέπει να επιλέξει μεταξύ μίσους και αγάπης, σκοπού και ευτυχίας, ζωής και θανάτου. Ο Οντίν, οι Βαλκυρίες, μάγοι, μάγισσες και προφήτες περιδιαβαίνουν τον κόσμο του Northman όχι όμως με έναν κλασικό fantasy τρόπο. Δε μου έκανε εντύπωση η εισπρακτική αποτυχία της ταινίας . Άλλωστε όταν σε σχόλια διαβάζει περί "τοξικής αρρενωπότητας" ή "αποτυχημένης προσπάθειας να αναμιχθούν οι Βίκινγκς με το σαιξπηρικό έργο", ή για εμφανή έλλειψη μπάτζετ, καταλαβαίνεις πάνω κάτω τι περίμεναν να δουν. Αντιθέτως με εξέπληξαν οι τόσο καλές κριτικές που απέσπασε, από τη στιγμή που η ταινία δεν προσπάθησε να θίξει σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα ή να κάνει διάφορες τραβηγμένες παραπομπές στο σήμερα διηγούμενη μια ιστορία του...προχθές. Πρόκειται κατά τη γνώμη μου για μια ταινία η αξία της οποίας θα εκτιμηθεί αρκετά χρόνια μετά. Και για να γίνει μια σύνδεση με τα κόμικς που είναι και το αντικείμενο του φόρουμ, δοκιμάστε μετά την ταινία(ή και πριν) να δείτε είτε το anime "Vinland Saga" είτε να διαβάσετε το ομώνυμο Manga. Καλή διασκέδαση.

Ακριβώς!!

Η Disney μας αγαπάει

Και αφού Star Wars + MCU + Disney = Disney (all your entairtainment belong to us) τότε αυτό που λες βγάζει ακόμα μεγαλύτερο νόημα

Είμαι απλός άνθρωπος, υπάρχει Tim Roth, βλέπω τη σειρά ! Πέρα από την πλάκα, η She Hulk μου φαινόταν πάντα πολύ ιδιαίτερη περίπτωση, όντας διαρκώς στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ως δικηγόρος, ενώ είχε διαρκή παρουσία σε όλα τα μεγάλα crossover της marvel. Μεγάλα ονόματα, πολύ ακριβή παραγωγή φαίνεται ( λόγω cgi ), ας ελπίσουμε για το καλύτερο.

To The Boys έχει κερδίσει πολλούς από τους θεατές της σύγχρονης τηλεόρασης και όπως γίνεται με κάθε επιτυχημένο project, τα spinoffs θα αρχίσουν να ξεπηδούν. Ένα εξ αυτών το animation The Boys Presents: Diabolical με διάφορες ιστορίες σε κάθε επεισόδιο, αφού πρόκειται για σειρά-ανθολογία. Και με τις πληροφορίες από το άρθρο του superheronews.gr, έχουμε και λέμε: Οι Awkwafina, Michael Cera, Don Cheadle, Chace Crawford, Kieran Culkin, Giancarlo Esposito, Eliot Glazer, Jason Isaacs, Kumail Nanjiani, Justin Roiland, Seth Rogen, Andy Samberg, Ben Schwartz, Elisabeth Shue, Christian Slater, Kevin Smith, Antony Starr, Nasim Pedrad, Simon Pegg, Kenan Thompson, Aisha Tyler και Youn Yuh Jung είναι στο φωνητικό καστ. Η πρώτη σεζόν της ανθολογικής σειράς κινουμένων σχεδίων αποτελείται από οκτώ επεισόδια. Οι Awkwafina, Garth Ennis, Eliot Glazer και Ilana Glazer, Evan Goldberg και Seth Rogen, Simon Racioppa, Justin Roiland και Ben Bayouth, Andy Samberg και Aisha Tyler έχουν γράψει ιστορίες. Οι Simon Racioppa, Eric Kripke, Seth Rogen, Evan Goldberg, James Weaver, Neal H. Moritz, Pavun Shetty, Ori Marmur, Ken F. Levin, Jason Netter, Garth Ennis, Darick Robertson, Michaela Starr, Loreli Alanís, Chris Prynoski, Shannon Prynoski και Ben Kalina έχουν χρέη ειδικού παραγωγού. Στην παραγωγή είναι οι Amazon Studios, Sony Pictures Television Studios, Titmouse, Kripke Enterprises, Original Film και Point Grey Pictures. Το πρώτο τρέιλερ επίσης είναι εδώ:

Έχω ξαναπεί πως θεωρώ τον Ρόσα κουραστικό και αποφεύγω πλέον να διαβάζω ιστορίες του. Αλλά είδα τα εκθειαστικά σας σχόλια γι΄αυτήν (Γράμμα από το σπίτι) και είπα να του δώσω μια ευκαιρία ακόμα. Ο πρόλογος ήταν πολύ ωραίος με όλα αυτά τα ιστορικά στοιχεία για τους Ναϊτες. Η ιστορία αυτή καθ΄αυτή ήταν αρκετά καλή αλλά όχι πρωτότυπη. Ήταν επηρεασμένη απ΄το Μυστικό του Παλιού Κάστρου και τη Φιλοσοφική Λίθο. Mια ακόμα αναζήτηση θησαυρού, σε μέρος που έχουν ξαναπάει οι πρωταγωνιστές μας. Το κάνει συχνά αυτό ο Ρόσα, να παίρνει ιστορίες του Μπαρκς και να γράφει είτε sequel είτε παραλλαγές. Δεν μ΄αρέσει όμως αυτό. Προτιμώ καινούριες και ανεξάρτητες ιστορίες. Δεν λέω ότι ήταν όλη μια αντιγραφή. Είχε και δικά της στοιχεία. Παραδόξως δεν ήταν βαρυφορτωμένη με άσκοπα λόγια (πέρα από 2-3 σημεία) και παρότι 34 σελίδες, δεν μπορώ να πω ότι με κούρασε (συνήθως σε ιστορία του Ρόσα που είναι πάνω από 20 σελίδες βαράω ενέσεις ή με παίρνει ο... ). Γενικά ήταν αρκετά καλή. Βασικά απ΄τις καλύτερες του δημιουργού που έχω διαβάσει. Αλλά και πάλι. Δεν συγκρίνεται με τις καλές του Μπαρκς. Ούτε σεναριακά, ούτε στο χιούμορ. Βασικά δεν θυμάμαι καν να έχω γελάσει με ιστορία του Ρόσα

Γιατί να παρεξηγηθείς; Χάρη θα μας κάνεις... Άσε που αν το μάθουμε πολλοί δεν θα προλαβαίνεις τις προσφορές...

Φτάσαμε αισίως στο 75ο τεύχος της νέας περιόδου του πάλαι ποτέ “συλλεκτικού” περιοδικού και οι ιστορίες που φιλοξενούνται είναι απλά συμπαθητικές και οι οποίες κάλλιστα θα μπορούσαν να κάνουν καριέρα και στις σελίδες του Super Μίκυ. Εννοείται πως κι αυτόν τον μήνα η κεντρική ιστορία κλέβει την παράσταση και τις εντυπώσεις, όπως μόνο το πενάκι του μεγάλου Don Rosa μπορεί να κάνει (ή τουλάχιστον είναι από τους λίγους που μπορούν). Πάμε, λοιπόν, να πούμε δύο λόγια για τα περιεχόμενα του τεύχους. “Γράμμα από το σπίτι” Ο Σκρουτζ και τα ανίψια του έχουν ξεκινήσει για ένα ακόμα κυνήγι θησαυρού και συγκεκριμένα βρίσκονται στα ίχνη ενός μέρους από την περιουσία των Ναϊτών Ιπποτών. Τα βήματά τους δεν θα τους πάνε σε ένα μέρος άγνωστο, αλλά θα επιστρέψουν μετά από καιρό στο επιβλητικό πατρικό του Σκρουτζ, το κάστρο των Μακ Ντακ. Εκεί, θα έχουν μία απρόσμενη συνάντηση, η οποία θα φέρει όλα τα μέλη (και τα μέρη) σε αμηχανία. Η νέα επιστάτρια του κάστρου είναι η Ματίλντα, η αδελφή του Σκρουτζ, που δεν διατηρεί και τις καλύτερες σχέσεις με τον αδελφό της, έπειτα από την παρεξήγηση που έγινε στα παλιά τα χρόνια. Οι φίλοι μας, λοιπόν, θα ξεκινήσουν τις έρευνες για τον θησαυρό, την ίδια ώρα που δύο ύποπτες φιγούρες καραδοκούν για να τον αρπάξουν, όταν βρεθεί. Οι Ντακ, όμως, εκτός από την επίλυση των διάφορων αινιγμάτων, θα μάθουν κι ένα ακόμα μυστικό. Ένα μυστικό που κρατούσε καλά κρυμμένο ο ίδιος ο πατέρας του Σκρουτζ! Προσωπική μου άποψη είναι ότι η συγκεκριμένη ιστορία είναι από εκείνες που ξεχωρίζουν στο έργο του μεγάλου δημιουργού από το Κεντάκυ. Ο Rosa, εμπνέεται από μία δική του ιστορία, όπως είναι “Το στέμμα των Σταυροφόρων” και γράφει ένα sequel του “Μυστικού του παλιού κάστρου” του τεράστιου Carl Barks, ενώ δεν παραλείπει να αναφερθεί και στην εξαιρετική “Φιλοσοφική λίθο”. Κι ενώ θα περίμενε κανείς με τόσες αναφορές να υπάρχει το ανάλογο ρίσκο για την ποιότητα του σεναρίου, εντούτοις ο Don δημιούργησε ένα αποτέλεσμα αντάξιο της φήμης του. Μία ιστορία με προσωπικότητα. Η πλοκή έχει κυριολεκτικά τα πάντα (εκτός από Sci-Fi σκηνές ). Ο αναγνώστης θα διαβάσει σκηνές μυστηρίου, ανατροπών, δράσης, χιούμορ, αλλά και συναισθηματικής φόρτισης. Κι όλα αυτά σε ένα σκηνικό, γνωστό μας, όπως είναι το κάστρο των Μακ Ντακ. Εννοείται, φυσικά, ότι δεν παραλείπεται και η εμπεριστατωμένη έρευνα, που οδηγεί στην σωστή παράθεση πληροφοριών, όσον αφορά τους Ναΐτες και την δράσης τους. Δεν νομίζω, λοιπόν, να χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο. Πρόκειται για μία ιστορία που θα πρέπει να διαβαστεί από όλους τους φίλους των παπιών, του Rosa, και των καλών ιστοριών. Το σχέδιο, εννοείται ότι παίρνει τα ίδια εύσημα με το σενάριο. “Ο Δον Ζουάν του ίντερνετ” Η Νταίζυ πηγαίνει στο ραντεβού της με τον Ντόναλντ και τον βλέπει να βρίσκεται γονατιστός μπροστά σε μία όμορφη κοπέλα, προσφέροντάς της άνθη! Εννοείται ότι γίνεται μπαρούτι σε χρόνο dt κι έξαλλη, αποχωρεί, χωρίς πρώτα να ακούσει τι πραγματικά συνέβη. Ο δύστυχος φίλος μας, μάζεψε από κάτω τα λουλούδια που είχαν πέσει από την κοπέλα, που του τα πούλησε για να τα δώσει στην αρραβωνιαστικιά του. Τσαντισμένος, λοιπόν, με την στάση της Νταίζυ, φεύγει και στον δρόμο αποφασίζει ότι η σχέση τους δεν τραβάει άλλο. Έτσι, θα του περάσει από το μυαλό να στραφεί σε αναζήτηση νέας συντρόφου, κάνοντας γνωριμία μέσω του διαδικτύου. Η ανταπόκριση είναι θερμή κι ο Ντόναλντ θα αρχίσει να βγαίνει ραντεβού με τις νέες υποψήφιες, μπλέκοντας σε αρκετές σπαρταριστές καταστάσεις. Πρόκειται για ένα συμπαθητικό σενάριο, που σατιρίζει τα διάφορα sites γνωριμιών, πάντα σε συνδυασμό με την αθεράπευτη ατυχία του πρωταγωνιστή. Με τα τρία ανιψάκια να είναι η φωνή της λογικής, ο φίλος μας θα πρωταγωνιστήσει σε μία πλοκή που αποτελείται από κωμικά γκαγκ, αλλά και κάπως επαναλαμβανόμενα. Το φινάλε νομίζω ότι κλέβει την παράσταση, είναι ανατρεπτικό κι αποκαθιστά τις ισορροπίες. Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα, ο Vicar γι’ ακόμα μία φορά διαπρέπει. “Το χρυσάφι του βορρά” Οι Μουργόλυκοι βρίσκονται στο κρησφύγετό τους, όταν διαβάζουν μία αγγελία στην εφημερίδα, που θα τους εκπλήξει. Ο θείος Σκρουτζ αναζητά ένα τριμελές πλήρωμα, για μία αποστολή που θα πραγματοποιήσει στην Αλάσκα. Έτσι, αποφασίζουν να μασκαρευτούν και να πάρουν εκείνοι την θέση των βοηθών, με την ελπίδα όταν βρεθεί το χρυσάφι, να το βάλουν πρώτα εκείνοι στο χέρι. Ο Σκρουτζ θα την πατήσει, λοιπόν, και θα προσλάβει τους τρεις Μουργόγυκους. Οι τέσσερίς τους θα ξεκινήσουν για την παγωμένη Αλάσκα κι ενώ ο Λιμνουπολίτης μεγιστάνας φαίνεται να είναι εξοικειωμένος με τις κακουχίες μίας τέτοιας αποστολής, οι υπόλοιποι δεν φαίνεται να τα περνούν και τόσο καλά. Έχουμε ένα σενάριο που διαφοροποιείται κάπως από τις κλασικές μανιέρες που συνήθως υιοθετούνται. Έτσι, ο Ντόναλντ και τα τρία του ανιψάκια, λείπουν από το κάδρο, για να πάρουν την θέση τους οι Μουργόλυκοι, που θα έχουν έναν πιο ενεργό ρόλο απ’ ότι συνήθως. Η πλοκή παρέχει χιουμοριστικά γκαγκ που τονίζουν τον αρχάριο χαρακτήρα τους, σε σχέση με τον ατρόμητο εργοδότη του. Το φινάλε αποκαλύπτει μία παρεξήγηση και παρέχει μία αναμενόμενη ανατροπή. Γενικά την βρήκα μία αξιόλογη, “δεύτερη” ιστορία. Το σχέδιο του Marco Rota το βρήκα πολύ καλό. “Ο ήρωας του ράντσου” Ο Ντόναλντ και τα τρία του ανιψάκια, επισκέπτονται ένα παραδοσιακό ράντσο για να ζήσουν από κοντά πώς είναι η ζωή ενός γνήσιου καουμπόυ. Στην υποδοχή θα συναντήσουν την ιδιοκτήτρια, μία συμπαθητική ηλικιωμένη κυρία, η οποία θα τους εξομολογηθεί ότι οι δουλειές δεν πάνε καλά κι ότι θα αναγκαστεί σύντομα να βάλει λουκέτο στο ράντσο της. Όλως τυχαίως, οι πελάτες φεύγουν τρομοκρατημένοι και δυσαρεστημένοι, μετά την προσπάθεια ενός μεγαλοεπιχειρηματία να αγοράσει το ράντσο. Οι φίλοι μας, όμως, δείχνουν μεγάλο ενθουσιασμό που βρίσκονται εκεί και δεν σκοπεύουν να το εγκαταλείψουν. Θα αφεθούν, λοιπόν, στα χέρια του Σλιμ, του επιστάτη του ράντσου, ο οποίος θα αναλάβει να τους μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του στις τεχνικές των καουμπόηδων. Θα καταφέρουν οι Ντακ να μάθουν να ιππεύουν άλογα, να πετάνε το λάσο και να μαζεύουν το κοπάδι στο μαντρί ή μήπως θα τα βρουν σκούρα? Μία ιστορία με έντονο το κλίμα της Άγριας Δύσης και γενικά της ζωής στην ύπαιθρο. Η πλοκή αποτελείται, ως επί το πλείστον, από καρτουνίστικα γκαγκ, στα οποία βλέπουμε έναν Ντόναλντ να περνάει δύσκολες ώρες, προς τέρψη των αναγνωστών. Η ιστορία, όμως, δεν είναι ένα απλό καρτούν. Έχει μία μεστή υπόθεση, στην οποία οι πρωταγωνιστές στέκονται στο ύψος τους, τηρώντας στάση αλτρουισμού, αλλά και με έντονο το αίσθημα του δικαίου. Το φινάλε ήταν αναμενόμενο, αλλά ωραίο. Σχεδιαστικά την βρήκα αξιόλογη. “Καν' το και ξανά και σωστά!” Ο Ντόναλντ κάνει το τραπέζι στην αρραβωνιαστικιά του σε ένα εστιατόριο και στην συνέχεια διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να πληρώσει τον λογαριασμό. Έτσι, οι δύο τους επιδίδονται σε άγρια λάντζα, μέχρι να πατσίσουν. Γεμάτος απόγνωση θα επισκεφτεί, την επόμενη ημέρα, τον Κύρο και θα ζητήσει την βοήθειά του. Εκείνος, λοιπόν, θα κατασκευάσει μία συσκευή χωροχρονικής επαναφοράς, με την οποία ο Ντόναλντ θα μπορεί να απολαμβάνει κάθε στιγμή με την καλή του κι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, να μπορεί να επαναφέρει τον χρόνο, όπου κι όποτε το θελήσει! Περιχαρής, θα βγει με την Νταίζυ το βράδυ για φαγητό, με την άνεση που του δίνει η νέα εφεύρεση του φίλου του. Λέτε να πάνε όλα κατ’ ευχήν? Αν κι ο τίτλος της δεν μου φαίνεται πολύ σωστός, εντούτοις, πρόκειται για μία όμορφη περιπετειούλα, στην οποία βλέπουμε τον ήρωα να κατατρέχεται από την απίστευτη ατυχία του. Η πλοκή έχει γρήγορο ρυθμό κι άρτια σκηνοθεσία, με αποτέλεσμα να κρατάει τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Το φινάλε το βρήκα πανέξυπνο και βρήκε λύση κυριολεκτικά στο τελευταίο λεπτό. Το σχέδιο, από την άλλη, είχε τα θέματά του. Το βρήκα σχετικά μέτριο. “Οικιακή νοημοσύνη” Ο Ντόναλντ βρίσκεται στην έκθεση σύγχρονου σπιτιού, που διοργανώνεται στην Λιμνούπολη και θαυμάζει ένα σπίτι, στο οποίο έχει εγκατασταθεί η τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Θα καλέσει, λοιπόν, τον Κύρο για να του το δείξει και να τον βοηθήσει με τον τρόπο του να κατεβάσει ιδέες. Εκείνος φαίνεται ότι δεν θέλει και πολύ για να εμπνευστεί κι έτσι μετά από λίγο καιρό εξοπλίζει το σπίτι του φίλου του με τις δικές του οικιακές καινοτομίες. Ο Ντόναλντ, λοιπόν, θα αποκτήσει ένα σπίτι με νοημοσύνη, που θα του κάνει όλα τα χατίρια και θα τον εξυπηρετεί με κάθε δυνατό τρόπο. Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς? Είναι, όμως, όλα τόσο ρόδινα όσο φαίνονται στην αρχή ή μήπως η συνέχεια θα αποκαλύψει ένα τραγικό σενάριο? Εδώ μιλάμε για μία ιστορία που σκοπό έχει να σατιρίσει τις σύγχρονες τεχνολογίες, οι οποίες βρίσκονται μεν στα σπάργανα, αλλά δεν θα αργήσει ο καιρός να γίνουν μέρος της καθημερινότητάς μας. Κάτι που μοιάζει κάπως στο “Internet of things”. Παρατίθεται μία πλοκή στην οποία ο πρωταγωνιστής θαμπώνεται κι απολαμβάνει την θαλπωρή ενός “έξυπνου” σπιτιού, τουλάχιστον στην αρχή, για να έρθει η συνέχεια που τα γεγονότα θα πάρουν μία άγρια τροπή και θα μας θυμίσουν ότι παν μέτρον άριστον. Η αλήθεια είναι ότι τα χιουμοριστικά γκαγκ δεν τα βρήκα και τόσο χιουμοριστικά, αλλά δεν απογοητεύτηκα, καθώς εστίασα στο δεύτερο άτυπο μέρος της πλοκής, που είχε και την μεγαλύτερη δράση κι ανατροπή. Το φινάλε το παρακάνει κάπως, με αποτέλεσμα να το ήθελα διαφορετικό. Γενικά είναι μία ιστορία που θα ξεχάσω σύντομα. Το ίδιο και το σχέδιο. “Ρομαντικός γονδολιέρης” Ο Ντόναλντ επιχειρεί να πάει με την Νταίζυ στην ακτή για να κάνουν μία ρομαντική βόλτα στην θάλασσα. Δυστυχώς, όμως, η ατυχία θα του χτυπήσει γι’ ακόμα μία φορά την πόρτα. Ο δρόμος που πηγαίνει στην ακτή είναι ασφυκτικά γεμάτος από αυτοκίνητα και η κίνηση είναι υπερβολική. Η Νταίζυ, όπως κάνει συνήθως, γκρινιάζει ότι δεν θα καταφέρουν να κάνουν αυτή την θαλασσινή βόλτα κι έτσι ο φίλος μας θα σκεφτεί κάτι για να την ικανοποιήσει. Τι θα κάνει, άραγε? Τρίτη ιστορία που φιλοξενείται στο τεύχος και μας δείχνει το γνωστό μας ζευγάρι να βρίσκεται σε ραντεβού! Ούτε αφιέρωμα στον Άγιο Βαλεντίνο να είχαμε! Από εκεί και πέρα δεν νομίζω ότι μπορούμε να πούμε πολλά για μία μονοσέλιδη ιστορία, η οποία ουσιαστικά μπήκε για να κλείσει το τεύχος. Η πλοκή δεν με ικανοποίησε τόσο, ενώ το φινάλε (δηλαδή τα τέσσερα τελευταία καρέ ) τα βρήκα κάπως σαχλά κι ανέμπνευστα. Δυστυχώς, το τεύχος θα κλείσει με κάπως άτσαλο τρόπο. Το σχέδιο, όμως, τολμώ να πω ότι με γοήτευσε.

Πάσχα 2022 Μέρος 2ο! BookDepository. Κλείνει ο αρχικός κύκλος και μένει ο "Negan". Επίσης νομίζω έχω όλα τα "Locke and Key"

Πέντε φορές είναι λίγες για τα Τριάκοντα Αργύρια !! Πως αντέχεις την αγωνία ; Εγώ τα διαβάζω κάθε μήνα !!! Για να κάνω διάλειμμα από τα άπαντα του Ζαγκορ που διαβάζω εδώ και δύο χρόνια ... (ακόμα είμαι στο 320/682) Χαχαχαχαχα

Ψήφισα ανάμεικτο γιατί μαρεσει να διαβάζω πολύ αλλά αυτό που με κρατάει σε εγρήγορση είναι να ψάχνω ελλείψεις σε site κυρίως πλέον αλλά και σε βιβλιοπωλεία

Eιμαι συλλεκτης με την αποψη πως οτι αγοραζω το ψαχνω στην ιδανικη κατασταση και χαλιεμαι οταν μου ρχεται αλλιως. Επισης συλλεκτης σε οσες σειρες με ενδιαφερουν, κυνηγαω με μανια να τις ολοκληρωσω το συντομοτερο ,με το ενδεχομενο να πληρωσω και παραπανω για το κλεισιμο της σειρας. Τευχη αξιας οπως το ΚΟΜΙΞ παντα σε ζελατινες και κρυμμενα ωστε να μην τα βλεπει κανεις. Εννοειται εχω αγορασει το ιδιο τευχος και 2 και 3 φορες (μεγιστο 4 ) μεχρι να πετυχω την ιδανικη κατασταση. Αλλά ειμαι και αναγνωστης με την αποψη οτι ειμαι ανοιχτος να διαβασω κατι που δεν ειχα επαφη μεχρι προτινος.Στη συνεχεια αν μαρεσει ,γινομαι συλλεκτης. Δεν εχω κολληματα πχ μονο Ντισνευ αυτα αξιζουν και τελος. Οπότε ψηφισα Αναμεικτο.

Γιαννη μου ειχα μεινει στο οτι ¨εφυγε' η μαμα σου...Και τωρα μετα απο τοσο καιρο, διαβασα τα υπολοιπα..κι εμεινα.... Αληθεια δεν ξερω τι να σου πω... Θερμα συλλυπητηρια και για τον μπαμπα σου.Πολυ τραγικο να χαvεις και τους δυο σου γονεις τοσο συντομα.Εχω συγκινηθει. Και κλαιω.{Παει το image της σκληρης γυναικας). Συγκινηθηκα πολυ και με αυτα που σου ειπε ο μπαμπας σου λιγο πριν "φυγει".Εμενα ο δικος μου εχει ανοια και πια,δεν θυμαται καν οτι με εχει κορη. Και μετα διαβασα τα δικα σου. .Ευχομαι να ειναι το τελευταιο ασχημο νεο που διαβαζω. Σιδερενιος γερος, δυνατος κι απο εδω και περα μονο χαρες να εχεις!! ΜΗΝ διανοηθεις να παθεις κατι,θα ερθω Αθηνα να σε δειρω. Και δερνω ασχημα. Να προσεχεις πολυ τον εαυτο σου! Σου στελνω μια μεγαλη αγκαλια.

Ωραία ιστορία με alternative (για Marvel) σενάριο και κινηματογραφική κλιμάκωση! Αξίζει όμως να πούμε οτι το σενάριο σε πολλά σημεία είναι full επηρεασμένο απο Judge Dredd και ειδικά απ'το ''Ολοκληρωμένες Υποθέσεις 02.1'' Όποιος έχει διαβάσει και τα 2 κόμικς θα καταλάβει τι λέω... Πάντως είναι απολαυστικό στην ανάγνωση και πολύ ψυχαγωγικό - διασκεδαστικό.

McNiven στα καλύτερα του! Must read! Μην το χάσετε!

Ειχα απαντησει Συλλεκτρια.Να πω παντως πως οτι αγοραζω το διαβαζω και πολλα απο αυτα παρα πολλες φορες.Τα παλια μου ΜΜ ειναι φθαρμενα περισσοτερο απο το πολυ διαβασμα και λιγοτερο απο τον χρονο. Και τα διατηρω σε μια καλη κατασταση, χωρις να τα εχω σε ζελατινες, οχι γιατι θα τα βαλω στο μουσειο, αλλα γιατι ετσι λειτουργω σαν ανθρωπος.Προσεχω γενικα τα πραγματα μου.Οχι μονο τα κομικς μου. Αν και γενικα οταν καποιος εχει μια συλλογη την θελει και προσεγμενη πιστευω.

Το θέμα δεν είναι αν αναφέρεται ή όχι το όνομα της πολιτείας. Προφανώς αναφέρεται. Το ερώτημα είναι πού μπαίνει ο τόνος σ' αυτό το όνομα. Δεν βάλανε και κανένα συνοδευτικό άρθρο, που θα ήταν γραμμένο με πεζά, να βλέπαμε την επίσημη εκδοχή...

Ξέρεις τι, εγώ εννοούσα κάποιο section καθαρά για κομικ προσφορές! Πολλές φορές έχω βρει πάρα πολύ καλές εκπτώσεις σε αλυσίδες καταστημάτων η συνοικιακα μαγαζάκια, αλλά δεν τολμώ να τις μοιραστώ εδώ φοβούμενος μην παρεξηγηθώ, τύπου "Ααα κοίτα αυτός, κάνει διαφήμιση" Ωστόσο είδε το θέμα που παρέθεσες και ήταν βοηθητικό, ευχαριστώ! 😁

Τα Walking Dead τα απολαυσαμε, θελω ομως και μια φωτο απο Locke & Key μιας και ειναι ολοκληρωμενα!

17 χρόνια μετά (1979) ο Χάρρυ Κλυνν σατιρίζει (ως Λούκυ Λουκ) με παρόμοιο τρόπο, την πολιτική σκηνή της Μεταπολίτευσης, στην οποία κυριαρχούν ο Καραμανλής κι ο γιος του "Γέρου" (Ανδρέας) με το απολαυστικό "Μονομαχία στις Σέρρες - Μάντρες", από τον επικό δίσκο "ΔΟΞΑΣΤΕ ΜΕ"

Μία ακόμη, "σαν σήμερα" (καθώς δημοσιεύθηκε στις 17 Μαΐου του 1962, από την εφημερίδα "Έθνος") γελοιογραφία του Ανδρέα Θεοφιλόπουλου, με την πικρή διαπίστωση, ότι, 60 ολόκληρα χρόνια μετά, σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει στον πολιτικό ορίζοντα αυτής της χώρας που ζούμε...

Μετακινήθηκε στο αρχείο, λοιπόν.

Σύμφωνα με το site της "Οξύ" 16/05/2022 θα κυκλοφορήσει το "The War of the Realms" https://brainfood.gr/proion/the-war-of-the-realms/

Από το άρθρο του superheronews.gr: Το HBO Max ανακοίνωσε πως έδωσε παραγγελία οκτώ επεισοδίων στο Dead Boy Detectives, το οποίο θα βασιστεί στους ομώνυμους χαρακτήρες της DC Comics που έχουν δημιουργήσει οι Neil Gaiman και Matt Wagner. Το καστ της σειράς αποτελούν οι George Rexstrew, Jayden Revri, Kassius Nelson, Alexander Calvert, Briana Cuoco, Jenn Lyon, Yuyu Kitamura και Ruth Connell . Η υπόθεση θα ακολουθεί τους Charles Rowland και Edwin Paine, οι οποίοι αποφασίζουν να μην πάνε στη μετά θάνατον ζωή ώστε να μείνουν στη Γη και να ερευνήσουν εγκλήματα που σχετίζονται με το υπερφυσικό στοιχείο. Ο Steve Yockey είναι ο δημιουργός και ειδικός παραγωγός στο πρότζεκτ. Χρέη ειδικού παραγωγού έχουν και οι Jeremy Carver, Greg Berlanti, Sarah Schechter και David Madden. Ο Lee Toland Krieger έχει σκηνοθετήσει τον πιλότο και έχει χρέη ειδικού παραγωγού. Οι Warner Bros. Television και Berlanti Productions βρίσκονται στην παραγωγή.