Αίθουσα Νικητών

Το άλλο Σάββατο "κρυφή αυλή μυστηρίου" με εφημερίδα συντακτών. Χριστούγεννα με κορτο Μαλτέζε!

Τώρα που βρήκα τον χρόνο, ας ανεβάσω τα αποκτήματά μου από το 5ο Athenscon. Ξεκινάμε από μία συγκεντρωτική. Για να περάσουμε σε πιο αναλυτικές. Από υπογραφές, πάνω-κάτω, πήρα τις ίδιες με τα υπόλοιπα παιδιά. Από σκιτσάκια κι "εγχώριες" αφιερώσεις πήρα τα εξής: "1800" #03, από τον Θανάση Καραμπάλιο "Hard Porn Vol.02" #02, από τον Τάσο Μαραγκό "The working dead...and...", από τον Πάνο Ζάχαρη "Ήταν μια φορά ένας κομίστας στην TV", από τον Αρίσταρχο Παπαδανιήλ "Δράκουλας - Η εξομολόγησή μου", από τον Malk "300 vs Chtulhu", από τον Γιάννη Ρουμπούλια Επίσης πήρα μία όμορφη αφίσα με τον Δικαστή Ντρεντ, που έδιναν δώρο οι εκδόσεις "Μικρός Ήρως" Κι ένα print του Andrea Freccero, με δύο αγαπημένους μου ήρωες. Και του χρόνου.

Οι περισσότεροι δημιουργοί άλλων "σχολών" δεν κάνουν καν σχέδιο. Από Disney τουλάχιστον δεν έχω ακούσει κάποιος να ζήτησε και να μην πήρε. Μακάρι να είχατε την ίδια πολυτέλεια, να συζητάτε αν σας άρεσε περισσότερο το σκίτσο του Gibbons ή του Miller. Από αυτό όμως, μέχρι να φτάσει να θίγεται το μέγεθος του καλλιτέχνη επειδή δεν έκατσε αυτό που είχα στο μυαλό μου, το θεωρώ συμπεριφορά 5χρονου. Τι συγκριτικά; Να κλαίγεστε κάθε χρόνο για όποιον υπερηρωά έρχεται "γιατί, εντάξει, δεν είναι και Frank Miller"... Η Τζίκε πχ. κάνει απλά σχέδια, αλλά αν έλεγε κανείς ότι είναι μέτριο όνομα, επικαλούμενος μάλιστα επιχειρήματα τύπου "το συζήτησα με άλλους και το είπαν κι αυτοί", βγάζοντας προσωπική πικρία επειδή ήρθε στο κλείσιμο του κον και δεν την πρόλαβε, ε, θα ήταν για γέλια. Όπως είναι και τώρα. Εν τω μεταξύ, ο Καβατσάνο έκανε ελάχιστα σκίτσα, ο Μοτούρα ήταν με το ζόρι 3 ώρες τη μέρα στο κον και ο Ρόσα δεν έκανε ούτε μισό σχέδιο. Το AthensCon έχει φέρει Silvia Ziche, Fabio Celoni, Claudio Sciarrone, Roberta Migheli και Andrea Freccero. Με εξαίρεση ίσως τη Ρομπέρτα, οι υπόλοιποι είναι τον τελευταίο καιρό ό,τι πιο hot στην Ιταλία, δημιουργικά και επαγγελματικά στην καλύτερη φάση τους! Όσον αφορά τα λεφτά, κοινό και καλλιτέχνης συνδιαμορφώνουν την τιμή. Με τιμή στα 30€ ο Φρετσέρο δε σταμάτησε να σχεδιάζει. Σε περίπτωση που δεν το ξέρετε, ας το μάθετε μετά το con: Ο Φρετσέρο εδώ και λίγους μήνες είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Topolino. Έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για την εικαστική προσέγγιση όλων των ιστοριών όλων των δημιουργών της ιταλικής παραγωγής. Ελέγχει, θα έλεγε κανείς, και τους "καλύτερούς" του. Πόσο πιο καλό timing να έρθει λοιπόν, αν όχι τώρα; Ή τελικά αυτό που προτείνετε είναι να αντιμετωπίζουμε και εμείς, οι και καλά σχετικοί και μυημένοι στο αντικείμενο, τους καλλιτέχνες Disney ξερά ως ένα σκιτσάκι και πέρα από αυτό δεν υπάρχει τίποτα...; Ο κόσμος που ασχολείται σοβαρά με τα Disney κόμικς -αλλά και όχι μόνο- φαντάζομαι είχε μεγάλο ενδιαφέρον να ακούσει και να μάθει πώς λειτοτργεί το Topolino, ειδικά υπό το νέο καθεστώς, και τι σημασία έχει για την παραγωγή (δηλαδή για τις ιστορίες που διαβάζουμε) η επαναθεσμοθέτηση του art director από την Panini. Από εκεί και πέρα, έχει σχεδιάσει άπειρες ιστορίες κι εξώφυλλα, συμμετέχοντας στο PK, συνδημιουργώντας το σύμπαν του Doubleduck και όντας βασικός επιμελητής του Donald Quest. Εδώ και πολλά χρόνια συνεργάζεται ως βασικός εξωφυλλάς με τις γερμανικές εκδόσεις Disney, ενώ πιο πρόσφατα το ίδιο συμβαίνει και με τις αμερικάνικες (IDW). Γι'αυτό και το workshop του επικεντρώθηκε στα εξώφυλλα, ένα θέμα πρωτότυπο για δημιουργό Disney.

Τα κόμικς θα εκλείψουν, αν σταματήσουμε να αγοράζουμε εμείς οι παλαιοντολογοι οχι τα mcu fanboys που αγοράζουν μέσο όρο 1 κόμικ την χρονιά και αν.. Οι πωλήσεις αυτό δείχνουν : τα dark knights returns, watchmen και infinity gauntlet ξεπουλάνε και επανεκδιδονται, οχι η miss Marvel ?

Ας ανεβάσω με τη σειρά μου τα εξωπισθόφυλλα του 6ου τόμου: ανεβηκαν στη βαση

Άλλο ένα κομιξάκι στο Αμέρικα με σχέδιο από την DaNi! Low low woods. Αυτή τη φορά ξανά στη DC, μετά το Dreaming. Στο σενάριο είναι η συγγραφέας βιβλίων τρόμου Carmen Maria Machado (wiki, goodreads). Θα εκδοθεί μέσα από το imprint Black Label της DC και για την ακρίβεια ως ένα από τα κόμικ που θα επιβλέπει ο Joe Hill (γιος του Stephen King και δημιουργός του Locke & Key). αη εμ βέρι χάπι!

Τόμος 7: Θορ, Αναγέννηση Πολύ καλή επιλογή για πρώτη ιστορία Θορ στη Συλλογή. Τέλειο σκίτσο και σενάριο Ο συγγραφέας κατορθώνει να τονίσει την ανθρώπινη πλευρά του Θορ με πολύ έξυπνο τρόπο. Η Άσγκαρντ, η πόλη όπου κατοικούν οι θεοί, μεταφέρεται δίπλα σε μια κωμόπολη της Αμερικής Όλα τα λεφτά η συναναστροφή των υπέρτατων θεών με τους ταπεινούς κατοίκους της κωμόπολης. Με εντυπωσίασε που ο Θορ αναδεικνύεται σε έναν πολυσύνθετο κι ενδιαφέροντα χαρακτήρα. Δεν βιάζεται να βρει όλους τους θεούς, διότι σκέφτεται τις συνέπειες των πράξεών του και το πώς θα αντιδράσουν οι πιο μοχθηροί θεοί. Ως ο θνητός γιατρός Ντόναλντ Μπλέικ, συμμετέχει εθελοντικά στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, για να βοηθήσει ασθενείς σε όλο τον κόσμο Και κάπου εδώ εντοπίζω το πιο δυνατό σημείο αυτού του τόμου: Μου θυμίζει κλασσικές ιστορίες. Κάθε τεύχος αφηγείται μία ξεχωριστή ιστορία. Σε αντίθεση με τους περισσότερους προηγούμενους τόμους (και τις σύγχρονες ιστορίες γενικά), όπου μία ιστορία εξελίσσεται σε 5-6 τεύχη, εδώ κάθε τεύχος περιέχει μία ξεχωριστή ιστορία Και όλες μαζί συνδέονται από τους κοινούς στόχους και την αναζήτηση του Θορ. Δεν θα έλεγα λοιπόν ότι ο τόμος συνεχίζεται, εφόσον ο Θορ ολοκληρώνει την αναζήτησή του για τους άλλους θεούς. Μένουν κάποιες πλοκές αναπάντητες, αλλά αυτές είναι δευτερεύουσες. Η κεντρική ιστορία είναι πλήρης Και από ό,τι διάβασα στο διαδίκτυο, ο συγγραφέας (ο Στραζύνσκι) αποχώρησε τελικά από τον τίτλο του Θορ μετά από 17 τεύχη, χωρίς να ολοκληρώσει πλήρως την ιστορία που ήθελε να πει. Οι εκδότες ήθελαν να του επιβάλουν κάποιες ιδέες που δεν ήταν δικές του. Όπως και στις ιστορίες του για τον Σπάιντερ-Μαν, όπου η εμπλοκή των εκδοτών μείωσε την ποιότητα των τελευταίων ιστοριών του στον τίτλο. Προτίμησε λοιπόν να αποχωρήσει, παρά να γράψει κάτι που δεν τον εξέφραζε. Άρα, ακόμη κι αν βλέπαμε την συνέχεια στα ελληνικά, πάλι δεν θα είχαμε μία ιστορία με όλες τις πλοκές ολοκληρωμένες.

Παρατήρησα από τα εξώφυλλα ότι σε αντίθεση με το πρώτο τεύχος που κόστιζε 3,90€ τα τεύχη #2-4 κοστίζουν 2,90€. Δεν θα έπρεπε να προστεθεί στο πινακάκι;

Η Κρυφη αυλή ειναι απο τις μεγάλες ιστορίες του Κόρτο (98-99 σελιδες) και θα βγει σε 2 μέρη απ' ο,τι φαίνεται.

γι'αυτό το ψυλλιάστηκα και κοίταξα πόσο πάει και φυσικά ΕΠΡΕΠΕ να του την "πω"!

Ο τελευταίος τόμος είναι πιο φθηνός γιατί έχει μέσα μόνο 2 τεύχη.

Ανέβηκε. Αλλά δεν μας είπες ότι άλλαξε και η τιμή

Περιοδικό: Μίκυ Μάους περιόδου Βου. Τεύχος: #287. Ιστορία: "Η πιο δυνατή μύτη του κόσμου." Σελίδα: 66. Τελευταίο καρέ. Πτυχίο: Θησαυροδιφικής Διερευνησολογίας. Κάτοχος: Λούντβιχ Φον Ντρέηκ.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #287, βρίσκεται κοντά μας. ανεβηκαν στη βαση

Κανένα παράπονο κι από την "Αναγέννηση". Αν και δεν είμαι φίλος του θεού του κεραυνού, παρόλα αυτά εδώ βρίσκουμε ένα σενάριο εύστοχο και λιτό σε εκτέλεση. Ουσιαστικά όλη η πλοκή είναι η προσπάθεια του Thor να στήσει την Άσγκαρντ στην Γη και να επαναφέρει, στην νέα πατρίδα, τους συντρόφους του μέσα από τα σώματα των γήινων ξενιστών τους. Μία πρωτότυπη επιστράτευση. Υπάρχουν δυνατές σκηνές και μία απροσδόκητη μονομαχία του πρωταγωνιστή με τον Iron Man. Γενικά η ιστορία, μπορεί να έχει τις στιγμές της, αλλά δεν υπάρχει μεγάλη συγγραφική ποικιλία. Κι όταν το ενδιαφέρον αναζωπυρώνεται, φτάνουμε στο τέλος του τόμου. Εν κατακλείδι ήταν μία ωραία δουλειά, που θα την ευχαριστιόμουν περισσότερο αν είχα διαβάσει το πριν και το μετά. Το σχέδιο μου άρεσε. Ρεαλιστική απόδοση του background και των σημαντικών σκηνών. Το πρόσωπο του Thor όμως το βρήκα χοντροκομμένο. Μικρό το κακό. Πολύ προσεγμένο βρήκα και τον χρωματισμό.

Επειδής οι απλοί μηνιαίοι γλυκύτατοι Μπάμπουρες δεν αρκούν, εδώ έχουμε μια έξτρα εορταστική έκδοση. Christmas Special. Στο εσώφυλλο μνημονεύεται ως "Έξτρα ειδική έκδοση #1". Άμποτε να μακροημερεύσει η μηνιαία σειρά και να δούμε κι άλλες έξτρα ειδικές εκδόσεις Πρωτοκυκλοφόρησε στο Athenscon 2019. Θα βγει στο λιανεμπόριο οσονούπω για τις γιορτές Σε αυτό το τεύχος, που τόσο μα τόσο μου θυμίζει ως concept τα λατρεμένα Σουπερ Μίκυ της παιδικής μου ηλικίας, που στην αρχή έβγαιναν μόνο Χριστούγεννα και μετά έβγαιναν μια για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές και μια για τις καλοκαιρινές διακοπές, τέλος παρέμβασης, έχουμε: σελ. 3-13 Τα Χριστούγεννα του βασιλιά Πασχαληρ. Σχέδιο: Κλήμης Κεραμιτσόπουλος Σενάριο & Story layout: Γιάννης Τεξής σελ. 14-19 Ο Μιτς Μπιουκάμπιας δεν κοιμάται ποτέ Σχέδιο: Λευτέρης Φαϊδάς Σενάριο & Story layout: Γιάννης Τεξής σελ. 20-22 Το μεγάλο βραβείο Σχέδιο: Σταύρος Κιουτσιούκης Σενάριο & Story layout: Γιάννης Τεξής σελ. 23 Μίτς Μπιουκάμπιας (μια παρουσίαση του χαρακτήρα) σελ. 24 Συμβουλές από τον Μάλβιν Σχέδιο & Σενάριο: Σταύρος Κιουτσιούκης σελ. 25 Παιχνίδια και Γρίφοι σελ. 26 Αλληλογραφία. Διάβασε και Χρωμάτισε. Άιντε να δω τώρα πως τα περνάνε αυτά στη βάση Σας είπα ότι είναι μια σειρά που με γοητεύει πολύ? Well. Και να σας το είπα, σας το ξαναλέω Γλυκύτατη. Ένα πολύ έμορφο Χριστουγεννιάτικο τευχάκι Να τσακιστείτε να πάρετε και τα 4 που έχουν ήδη βγει και αυτό εδώ και να τα δώσετε σε κάποιο πιτσιρίκι Προφανώς είναι φτιαγμένα ειδικά για αυτά και όχι για κάτι κ*λόγερους με το ένα πόδι στον τάφο σαν εμάς (κάποιοι έχετε 2 πόδια στον τάφο, κάποιοι ίσα που βυθίσατε το μικρό δαχτυλάκι, ας μην το κάνουμε διαγωνισμό ποιος είναι πιο βαθιά χωμένος μελλοθάνατοι όλοι μας! και καλές γιορτές σε όλους μας! όσες προλαβαίνουμε ) Γοητευτικότατο, έτσι? ΥΓ ο τίτλος στο πινακάκι δεν με ενθουσιάζει. Δεν θέλω όμως να μπλέκεται με το μηνιαίο Μπάμπουρες. Εκμεταλλεύτηκα λοιπόν τον τίτλο στο εσώφυλλο. Θα μπορούσε να μπει ένα "Christmas Special". Θα δούμε με τα επόμενα, όταν βγούνε με το καλό. Σε εσένα τα λέω αυτά Κώστα. Preemptive strike για να μη με ζαλίζεις Τράβα στουμπώσου με τίποτα μελομακάρονα τώρα Φάε και κουραμπιέδες άμα θες. I don't care ΥΓ2 MERRY CHRISTMAS @all χο χο χο

Άλλα δύο εξώφυλλα από τα τεύχη 123 και 134. Εξώφυλλο του τεύχους 133. μεταφέρθηκε στη βάση

Δυστυχώς το έψαξα κι εγώ και δεν βρήκα τη συνέχεια του run. Περιλαμβάνονται άλλοι τίτλοι από Thor αλλά όχι τα 7-12. Τότε που την διάβαζα από τα τευχάκια δε θυμόμουν που καταλήγει η ιστορία , αλλά θυμάμαι να συνεχίζω να την διαβάζω online. Δύο συγκεκριμένα τομάκια θα ήθελα, το vol 2 και το Back In Black από Spiderman

νταν

Το εξώφυλλο προς αντικατάσταση & το οπισθόφυλλο του τεύχους #2074: Δεν τα κοίταξα πριν ότι τα είχατε, αλλά εφόσον είναι μεγαλύτερης ανάλυσης, ίσως σας κάνει και το εξώφυλλο. Σάρωσα κι ένα άρθρο για τα παιδιά εδώ, μιας και δεν είχα ξετρυπώσει ακόμη τη στήλη... Σε περίπτωση που σας χρειάζεται για αποδελτίωση.

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #287 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους. Εξώφυλλο (διανθισμένο με τίπι, τόξα και βέλη... Τα τελευταία εμποτισμένα με μπύρα...) Εδώ Μίκυ Σίτυ! (by Silvia Ziche) Ιστορίες. "Ορεσίβια ποίηση." Βρισκόμαστε στα όρη. Στα άγρια βουνά. "Στα ίχνη του αδέσποτου γάτου." Ο Φούμφο βοηθάει την Πουλχερία και τους φίλους της να βρουν ποιος ρημάζει τις κουζίνες του." "Η πιο δυνατή μύτη του κόσμου." Ο Σκρούτζ και ο Κύρος χρησιμοποιώντας το λαγωνικό-ρομπότ του ψάχνουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης τον μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου. "Γκρούνφια δημοσιογραφία." Ο Φέθρυ γίνεται διάσημος για τα άρθρα του στα Παπιονέα δημιουργώντας το δικό του λεξιλόγιο. "Η τέχνη του τέλεια οργανωμένου ταξιδιώτη." Ο Μίκυ περηφανεύεται στην Μίννι για την τέλεια, άψογη, έγκυρη και έγκαιρη οργάνωσή του. "Το επίμονο στραβόξυλο." Μία παρεξήγηση οδηγεί την Νταίζυ να πάρει εκδίκηση από τον Θείο της τον Σκρούτζ. Αιτήσεις συνδρομή για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ. Εν κατακλείδι. Άκρως κωμική και τρελή η σύμπραξη σεναριογράφου και σχεδιάστριας. Όμορφα δομημένο σενάριο αποδόθηκε όμορφα με έντονο το χιουμοριστικό στοιχείο τόσο λεκτικά όσο και οπτικά. Ευφάνταστα όμορφη ιστορία!!! Λατρεύω Τσιμπούρη!!! Θα σας εξομολογηθώ ότι μόλις είδα το όνομα του Φούμφο στα περιεχόμενα σκιάχτηκα. Σε αυτή την ιστορία όμως κινείται σαφώς πιο έξυπνα και αποδοτικά. Αρκετά καλή!!! Το ταξίδι ανά την υφήλιο του Σκρούτζ και του Κύρου έχει στοιχεία αγωνίας καθώς προχωράνε στην αναζήτησή τους. Μετριοκαλούτσικη. Ο αλλοπρόσαλος χαρακτήρας του Φέθρυ περνά και στο χαρτί και μας δίνει μία συμπαθητική ιστορία με χιουμοριστικές πινελιές. Ακολουθεί μία ολιγοσέλιδη ιστορία με τον Μίκυ και την Μίννι. Μου άφησε ένα χαμόγελο στο τέλος. Το τεύχος κλείνει με μία ωραία παρεξήγηση σε φόντο αστικό και δίκαιο τέλος.... Πολύ καλή!!! Σειρά προτίμησης ιστοριών. 1. "Ορεσίβια ποίηση." 2. "Στα ίχνη του αδέσποτου γάτου." 3. "Το επίμονο στραβόξυλο." 4. "Η πιο δυνατή μύτη του κόσμου." 5. "Γκρούνφια δημοσιογραφία." 6. "Η τέχνη του τέλεια οργανωμένου ταξιδιώτη." 7/10!!! Πάρα πολύ καλό τευχάκι Απολαυστικότατο!!!

Το περιοδικό "Ραδιοτηλεόραση" είχε κάποιες μικρές στήλες τα τελευταία χρόνια του Δημήτρη Μαλισιόβα, που στη μία ("Ιστορικές Στιγμές της Εβδομάδας") υπάρχει κάποιος προσφιλής χαρακτήρας που ενδεχομένως σας ενδιαφέρει! Έναν ακόμη θα βρείτε στο τεύχος #2074 του περιοδικού, στην ίδια στήλη και συγκεκριμένα ένα αρθράκι με αυτόν:

Φίλε Indian πολύχρονος κι ευτυχισμένος!! Αφιερωμένη η κομματάρα του Δήμου Μούτση:

Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, παιδάκια! Εύχομαι και σε εσάς ό,τι καλύτερο και πάνω απ'όλα υγεία.

Εμένα ναι λόγο υγρασίας αλλά μετά φεύγουν,όπως και στα βιντεοπαιχνίδια μου,έτσι και σε αυτά τα κόμικ πλένω τα χέρια μου πριν ξεκινήσω να τα διαβάζω.Κρεμοσάπουνο ή σαπούνι με καλό πλύσιμο,οπότε όχι τώρα. Βρε σαραβάκο,ο μπαμπάς σου το ξέρει ότι είσαι εδώ; (Αστείο παρεπιπτόντως,μη με φας ) @Laz33 Ωρίστε το " Η Ιστορία Μέχρι Τώρα" του τεύχους 7.Δεν λέει πουθενά για το Civil War.

Mε ψήσατε και διάβασα το Θορ. Το κατέβασα στα αγγλικά, ήθελα πρώτα να βεβαιωθώ αν αξίζει πριν το αγοράσω Ξεκινάμε με τα καλά. Τα καλά ήταν ότι... ήταν καλό. Όντως διαφορετικό απ΄τα περισσότερα υπερηρωικά. Δεν πίστευα ότι μπορούσε να λειτουργήσει ο συνδυασμός Βίκινγκς και σύγχρονη εποχή. Λειτούργησε όμως. Δεν έχω ξαναδιαβάσει Θορ αλλά κατάλαβα τα περισσότερα που αναφέρονταν μέσα, όπως τι ήταν το Ράγκναροκ και τι επιπτώσεις είχε, τι συνέβη στο Civil War κτλ(φαντάζομαι αυτά θα αξηγούνται στον πρόλογο της έκδοσης της Hachette). Εντάξει, για κάποιους χαρακτήρες δεν πολυέβγαλα άκρη τι ρόλο παίζουν, αλλά νομίζω δεν ήταν αυτό το νόημα. Η βασική υπόθεση ήταν η επιστροφή του Θορ, της Άσγκαρντ και των κατοίκων της. Πάμε και στ΄αρνητικά. Βασικά ένα αρνητικό βρήκα αλλά δεν το λες αμελητέο. Ρε παιδιά, συνεχίζεται. Ξεκάθαρα συνεχίζεται, όχι πχ σαν το X-Men - Gifted που κλείνει το main story και μπορεί άνετα να διαβαστεί αυτόνομο. Kι απ΄ό,τι βλέπω η συνέχεια δεν περιλαμβάνεται στη συλλογή Δεν ξέρω αν θα τ΄αγοράσω ή όχι. Προβληματίζομαι. Ίσως το κάνω μόνο και μόνο για να στηρίξω την προσπάθεια

Ήρθε η Παρασκευή λοιπόν και όπως σας είχα προειδοποιήσει θα επέστρεφα και αυτή την παρασκευή για να εκτελέσω το ιερό μου καθήκον να κρατήσω το thread ζωντανό. Επιστρέφω λοιπόν όπως κάθε παρασκευή που δεν έχουμε τόμο με την σειρά "τι θα ήθελα να δω στην συλλογή".Πάμε να ξεκινήσουμε λοιπόν. Θα ήθελα να δω στην συλλογή τοεπόμενο στην λίστα μας είναι τοεπόμενο στη λίστα έχουμε κάτι νέο κάτι φρέσκο έτσι για να μην μας πουν και δεινόσαυρους και τελευταίο κομμάτι για σήμερα έχω το

από το φέισμπουκ βιβλιοπωλείου (γιατί αν περιμένεις ανακοίνωση από την Μαμούθ...)

Tελικα ο Εικονογρ Μιρος Ηρως εχει και τις ιστορίες του παιδιου-Φάντασμα εικονογραφημενες ή μονο τις υπόλοιπες?

Ένα λάθος-διόρθωση-παράλειψη λιγότερο για σας, τότε! Μαθαίνετε! Πολύ ωραία έκδοση και έκπληξη για μένα, μιας και δεν ήξερα ότι είχε κυκλοφορήσει στο "AthensCon"! Στηρίζω μαμούνια!! Μακριά απ' τα κόμικς μου εκείνα που μασουλάνε, όμως, εεε; Υ.Σ. Για να μη νομίζεις ότι τη γλύτωσες, όμως, ο τίτλος είναι μια χαρά απλά θέλει μια παύλα (όπως το έχετε εσείς διότι, προσωπικά, άνω-κάτω τελεία βάζω πριν τους υπότιτλους), όπως διαχωρίζεται και στην ταυτότητα του περιοδικού!

Ρε συ είπα σχεδόν πάντα και κατά δεύτερον είπα συγκριτικά. Ο Φρετσέρο καλώς ή κακώς δεν συγκρίνεται με τους Καβατσάνο, Μοττούρα, Ρόσα. Το σχέδιο είναι προσωπική υπόθεση του καθενός δεν λέω αλλά αν το πάρουμε σχεδιαστικά είναι τρομερά generic και δεν ξεχωρίζει όπως της Τζικε πχ. Έκανα και συζητήσεις πάνω στο θέμα του σχεδίου και στο Κον και όπου και να μίλησα μου είπαν ότι ο Φρετσέρο δεν ξεχώριζε σχεδιαστικά.

Πολύ ωραία η "Μέρα της Ταροβεάν". Όμορφο, ονειρικό και περιπετειώδες σενάριο, με το κατάλληλο σκίτσο. Απαιτεί τον χρόνο του για να διαβαστεί αλλά αποζημιώνει στο έπακρο. Μπράβο τους που συμπεριέλαβαν την εξαιρετική εισαγωγή του συγγραφέα. Με βοήθησε να κατανοήσω καλύτερα τα γεγονότα και τα πρόσωπα της ιστορίας. Ήταν πολύ καλύτερο από τον "Ήλιο του Μεσονυκτίου", όχι όμως και από την "Μπαλάντα", που μου άρεσε περισσότερο. Γενικά πάντως με έχουν πείσει να διαβάσω κι άλλο Κόρτο.

Kυκλοφόρησε σήμερα στο comicstrip, μαζί με την επανέκδοση του "Ο Αστερίξ στους Πίκτους" Προσωπικά πάντως για να μην απογοητευτώ έπαψα να ελπίζω ότι η ΜΑΜΟΥΘ θα βγάλει κάτι άλλο στο μέλλον εκτός από ΛΛ και Αστερίξ, ώστε αν έρθει κάτι να είναι μια ευχάριστη έκπληξη

Χρονια πολλα στους γενεθλιαζοντες και ιδιαιτερα στον Γιαννη -ουγκ!! Οτι επιθυμεις με υγεια! Χρονια πολλα στους Σπυρους του φορουμ !

Το πήρα κι εγώ από το athenscon.... Γενικά θα την χαρακτήρισα ποιοτική έκδοση εκτύπωση, σε γενικές προδιαγραφές κτλ και σε καλή τιμή και νομίζω ότι το γυαλιστερό εξώφυλλο τραβάει πιο πολύ την προσοχή από το ματ που είχε ο κομήτης. Εξώφυλλο δυνατό, με τον επαγγελματισμό χρωματισμό του Ζήκου που το κατέχει το άθλημα! Σχετικά με τις ιστορίες είναι διαφορετικές από παλιότερες ανθολογίες καθώς έχουν manga ,κάποια κόμικ προς την υπερηρωική κατεύθυνση και κάποια τρόμου. Θετικό το πρόσημο και για την σχεδιαστική ποιότητα , με ενθουσίασαν περισσότερο ο Κωνσταντόπουλος με τον Γέρκου. Ο Κωνσταντόπουλος εξάλλου παρέδιδε σεμινάρια για κόμικς όταν εγώ ακόμη δεν ήξερα καν τις βασικές αρχές κατασκευής ενός κόμικ!! Έχει μεγάλη εμπειρία και επιτέλους ήρθε η ώρα να το δείξει με κολορίστα τον rithinor που είναι και αυτός σε επαγγελματικό επίπεδο. Kαι ο Γέρκου ,πιτσιρικάς από Θεσσαλονίκη στο ξεκίνημά του ,άλλα με απίστευτο ταλέντο. Και οι άλλοι είναι καλοί σχεδιαστές και έμπειροι, Παντούλας ,jimmy captain και Δαλκίδης έχουν μία μακρόχρονη πορεία στο μέσο, ακόμη και ο Λώλος που ήταν σε underground ύφος που δεν είναι στα γούστα μου ,υπηρέτησε το είδος του με πολύ καλό σχέδιο. Σεναριακά δεν μπορώ να το κρίνω ακόμη ,επειδή κάθε ιστορία έχει λίγες σελίδες ώστε να εξελιχθεί, αυτό είναι το μελανό σημείο των ελληνικών κόμικς γενικότερα επειδή συνήθως δεν πληρώνονται όσο πρέπει οι σχεδιαστές ώστε να ασχολούνται αποκλειστικά ,ώστε να βγάζουν αντίστοιχη ποιότητα και ποσότητα αντίστοιχη με τις χώρες που το κόμικ είναι επιτυχημένο εμπορικό προιόν. Πάντως επειδή έχει διάφορα στυλ και διάφορους σεναριογράφους πιστεύω ότι κάποιες από τις ιστορίες θα βγουν καλές και στην πλοκή στο πέρας των τευχών! Τώρα αναγκαίο "κακό " θα είναι να συγκρίνεται το επίφανυ με τον κομήτη . Κατά την γνώμη μου αν και ανθολογικά και τα δύο ,είναι εντελώς διαφορετικής φιλοσοφίας, το επίφανυ κινείται σε πιο εμπορικά είδη κόμικ και αυτό ίσως το βάλει σε περισσότερα σπίτια, αν διαφημιστεί τόσο ώστε να φτάσει στους πελάτες αποδέκτες, από την άλλη ίσως τα κόμικς γενικά σαν είδος είναι για λίγους ,οπότε όσοι έπαιρναν τον κομήτη πάρουν και αυτό εδώ απλά για να στηρίξουν μια νέα προσπάθεια. Σκέψεις , ο χρόνος θα δείξει τι από αυτά θα ισχύει, καλή επιτυχία κι από μένα στους συντελεστές!

Αφου το διαβασα ας πω μια κριτικη οτι σαν συνολο μου αρεσε μετρια. Πολυ καλος ο Στρατιωτης Κειν, τα αλλα μου αρεσαν λιγοτερο αλλα αφου ηταν η πρωτη επαφη μαζι τους (σε αντιθεση με τον Κειν) αναμενω και την συνεχεια των ιστοριων να δω πως θα εξελιχθουν. Ενδιαφεροντα βρηκα τα αρθρακια και το διηγημα (σε συνεχειες μαλλον). Θα γραψω λιγο αναλυτικα τι εχει μεσα για οποιον τυχον ενδιαφερεται. - Στρατιωτης Κειν (σεναριο/εικονογραφηση Κωστας Παντουλας) - He-Punk and the bastards of the universe (Βασιλης Λωλος) - Growwwl (σεναριο Βασιλης Χειλας, σχεδιο Jimmy Captain, χρωμα Κωνσταντινος Αθανασοπουλος, σχεδιο εξωφυλλου Γιωργος Κωνσταντοπουλος) - Talos (σεναριο Γιωργος Κωνσταντοπουλος και Κωστας Παντουλας, σχεδιο Γιωργος Κωνσταντοπουλος, χρωμα Rithinor, βοηθεια στους διαλογους Zamas) - Blood Cracker (σεναριο/σχεδιο/χρωμα Βασιλης Γερκου, κειμενα Βασιλης Χειλας) - Oldman Time (Γιαννης Δαλκιδης) - Οι Ψιθυροι του Αδη (Βασιλης Ζηκος) Αρθρα - The True Masters, μονοσελιδο αρθρο για τον πατραρχη των manga Osamu Tezuka (Σπυρος Ανδριανος) - The Comics' Chest, μονοσελιδο αρθρο για το κομικ "Πεντε για το Απειρο" (5 por infinito) του Esteban Maroto (Διονυσης Τζαβαρας) - Διηγημα "Χουμους" του Τασου Σαμπαρ με εικονογραφηση Κωστα Παντουλα - Συνεντευξη στο τελος της Κατερινας Σουβατζογλου

Στο τεύχος #275 του νέου Μίκυ Μάους και στην ιστορία "Συνάδελφος πολυπτυχιούχος." μαθαίνουμε ότι ο Λούντβιχ Φον Ντρέηκ έχει πτυχίο στην "Ανωτάτη αθορυβολογία και εφαρμοσμένη αφωνία." Σε περίπτωση που ενδιαφέρεστε να το αποκτήσετε πρέπει να ζήσετε σε απόλυτη ησυχία και αφωνία για έναν ολόκληρο μήνα!!!

Τεύχος #269 του νέου Μίκυ Μάους. Στην ιστορία "Το αρπακτικό του δήμου" μαθαίνουμε ότι ο Λούντβιχ έχει πτυχίο στα οχυρά και στα φρούρια!!!

Ανέβηκε εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του έβδομου τεύχους. Ευχαριστούμε για την παράθεση του τεύχους τον @nikos99.

Διχάζομαι με αυτό. Από τη μία, ο Constantin δεν κολλάει στο concept της σειράς, από την άλλη, στα επεισόδια που έκανε guest, τα πήγε μια χαρά.

Η σειρά ανανεώθηκε για τέταρτη σεζόν. Και οι φήμες θέλουν τον Κόνσταντιν να προστεθεί ως βασικός στο καστ.

Και στο φινάλε της τρίτης σεζόν ο Κόνσταντιν, μαζί με τον Τζόνα Χεξ. https://www.cbr.com/constantine-legends-tomorrow-season-3-finale/

O Kid Flash που γνωρίσαμε μέσα από τη σειρά "The Flash" βρήκε καινούργια στέγη στην σειρά "DC's Legends of Tomorrow". Σύμφωνα με το Entertainment Weekly δημοσιεύματα θέλουν τον Keiynan Lonsdale να ξαναγίνεται ο Wally West για το 11ο επεισόδιο της 3ης σεζόν, που θα κάνει πρεμιέρα στις 19 Φεβρουαρίου. Και να γίνεται επίσημο μέλος της ομάδας στο 13ο επεισόδιο. Ο χαρακτήρας είχε ξαναεμφανιστεί στην πρεμιέρα του "Legends of Tomorrow" για πολύ λίγο, εκεί είχε βοηθήσει την ομάδα σε κάποια τους περιπέτεια. Ο Wally West ήταν απών για το μεγαλύτερο διάστημα της 4ης σεζόν του "The Flash", με τον χαρακτήρα να προσπαθεί να βρει τη θέση του στον κόσμο, ύστερα από την επιστροφή του Barry Allen από την Speed Force. Η εισαγωγή του Kid Flash στο Waverider έρχεται μετά την αποχώρηση του Martin Stein (Victor Garber) και του Jax (Frazn Drameh), που μαζί γίνονταν ο Firestorm. gr.ign.com

Αναζητώντας τις ρίζες του κόμικ στην αρχαιότητα Απ' ό,τι φαίνεται οι αρχαίοι ημών πρόγονοι απολάμβαναν όσο κι εμείς την αφήγηση ιστοριών με εικόνες Σκηνή από το grafic novel των Jennifer A. Rea και Liz Clarke, Perpetua’s Journey: Faith, Gender, and Power in the Roman Empire (2017) που εκδίδεται από τις πανεπιστημιακές εκδόσεις της Οξφόρδης. Τα εικονογραφηγήματα, ή graphic novels όπως είναι ευρύτερα γνωστά, αποτελούν εδώ και πάρα πολλά χρόνια ένα πολύ ισχυρό μέσο, αν κάποιος θέλει να απευθυνθεί στην μάζα. Οι ιστορίες που έχουν ειπωθεί μέσα από την τέχνη και τα τεχνουργήματα των αρχαίων έχουν αγγίξει πολύ περισσότερους ανθρώπους απ' ό,τι οι αρχαίοι συγγραφείς, ωστόσο ποτέ δεν αντιμετωπίστηκαν με τον σεβασμό που αποδίδεται στον Θουκυδίδη ή τον Βιργίλιο. Αυτό προκύπτει εν μέρει από την πεποίθηση ότι ο γραπτός λόγος και ο εγγραμματισμός είναι τα δύο στοιχεία που φανερώνουν την εκλέπτυνση του πολιτισμού. Ωστόσο, το να διευρύνουμε την έννοια του εγγραμματισμού προκειμένου να συμπεριλαμβάνει και μία οπτική εκδοχή του λεξιλογίου, προάγει τα κόμικ, τα εικονογραφηγήματα και άλλες μορφές αφηγηματικής τέχνης και μας επιτρέπει να «διαβάσουμε» τον αρχαίο κόσμο πολύ πιο επιτυχώς. Η αρχική προέλευση των κόμικ και των graphic novels είναι ασαφής και αλλάζει σύμφωνα με το πώς ακριβώς ορίζει κανείς το μέσον. Η ετυμολογία του όρου προκύπτει από τη χρήση κωμικών σχεδίων που εισήχθησαν στις αμερικανικές εφημερίδες στα τέλη του 19ου αιώνα. Ωστόσο, αν θεωρήσουμε πως τα κόμικ είναι μία σειρά εικονογραφημένων πλαισίων των οποίων η αλληλουχία σχηματίζει μια οπτική αφήγηση, τότε η γέννηση τους τοποθετείται χρονικά κάπου στις σπηλαιογραφίες της παλαιολοθικής Γαλλίας. Σελίδα από τον Codex Purpureus Rossanensis, ευαγγέλιο με εικονογραφήσεις (6ος αι.) Πρόσφατη έρευνα σχετικά με την χρήση των γραφιστικών αφηγήσεων του αρχαίου κόσμου αποκάλυψε την αξία τους για τους απλούς ανθρώπους της αρχαιότητας στην περιοχή της Μεσογείου, η οποία θυμίζει την εκτίμηση που τρέφουν οι σύγχρονοί μας για τα έργα αυτά. Ο George Kovacs, καθηγητής Αρχαίων Ελληνικών και Ρωμαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Trent, έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα που αφορούν τη χρήση γραφικών τεχνών στην αφήγηση κατά την αρχαιότητα. Τονίζει πως παρότι συχνά αυτού του είδους τα έργα θεωρούνται κατώτερα των επικών ποιημάτων ή της ιστορικής πρόζας, ωστόσο ήταν απαραίτητα για την δημιουργία περίπλοκων αφηγήσεων που υποκαθιστούσαν τον αλφαβητισμό. Ο κόσμος της αρχαίας Μεσογείου βασιζόταν στην προφορική και εικονογραφική επικοινωνία, δηλαδή σε έναν συνδυασμό ομιλίας, σχεδίων και γραφής, ο οποίος αποτελούσε αρκετά πιο αποτελεσματική μορφή επικοινωνίας απ' ό,τι η γραφή. Κατά την αρχαιότητα υπολογίζεται πως μόνο το 10% με 15% του πληθυσμού ήταν εγγράμματο. Παρόλ' αυτά ο εγγραμματισμός εκφράζεται στο πλαίσιο ενός ευρέως φάσματος και μπορεί να συμπληρωθεί από εικόνες. Ο Peter Keegan, ειδικός στα αρχαία γκραφίτι, σημειώνει πως το αν κάποιος είναι εγγράμματος αφορά μία συνέχεια και όχι μία μεμονωμένη δεξιότητα που είτε έχει, είτε δεν έχει κανείς. Το γεγονός αυτό αποκαλύπτεται και από τα εκτενή κειμενικά και εικονογραφικά γκραφίτι που επιζούν από την αρχαιότητα. Η «Πλάκα των Εργαστίνων» (447-432 π.Χ.) απεικονίζει έξι Εργαστίνες, τις νεαρές που είχαν ως καθήκον να υφάνουν το πέπλο της θεάς Αθηνάς για την πομπή των Παναθηναίων. Η πλάκα σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου, στο Παρίσι. Ίσως η προτίμηση και η επιμονή μας στον αλφαβητικό εγγραμματισμό να οφείλεται εν μέρει στην πεποίθησή μας πως πρόκειται για μια στενογραφία του ίδιου του πολιτισμού μας. Η αφηγηματική τέχνη στην αρχαιότητα διέθετε μια δομή παρόμοια με εκείνη που συναντούμε στα σύγχρονα κόμικ. Όπως ακριβώς οι καλλιτέχνες σήμερα χρησιμοποιούν τη διάταξη των τετραγωνιδίων ώστε να δομήσουν και να πλαισιώσουν τις ιστορίες τους, έτσι και οι αρχαίοι τεχνίτες χρησιμοποιούσαν καταχωρήσεις, αρχιτεκτονικά στοιχεία και άλλα οπτικά όρια προκειμένου να οριοθετήσουν κάποιες σκηνές ή να τοποθετήσουν χωρικά και να εξελίξουν χρονικά μία ιστορία. Το «Λάβαρο της Ουρ» χρονολογείται στα 2.600 π.Χ. και προέρχεται από την πόλη της Ουρ που τοποθετείται στο σημερινό Ιράκ. Το μυστηριώδες αυτό ξύλινο κουτί αφηγείται μία συνεχόμενη ιστορία γευμάτων και στρατιωτικών εκστρατειών που εκτυλίσσονται σε τρεις διακριτές ζώνες με ένθετη ψηφιδωτή διακόσμηση από όστρακο, lapis lazuli και ερυθρό λίθο. Με παρόμοιο τρόπο οι τοιχογραφίες στους ναούς και τα ταφικά μνημεία της Αρχαίας Αιγύπτου αναμιγνύουν συχνά ιερογλυφικά και γραφικές απεικονίσεις προκειμένου να εξιστορήσουν τα πεπραγμένα των Φαραώ. Το Λάβαρο της Ουρ, 2.600 π.Χ. Στην αρχαία Ελλάδα, οι καλλιτέχνες συχνά χρησιμοποιούσαν τις ζωφόρους των ναών και τα αγγεία για να απεικονίσουν θρησκευτικές τελετές, στρατιωτικούς θριάμβους ή ιστορίες από την μυθολογία. Η ζωφόρος του Παρθενώνα για παράδειγμα αναπαριστά την πομπή των Παναθηναίων. Στη ζωφόρο απεικονίζονται οι προσκυνητές που κινούνται προς τον Παρθενώνα. Σε κεραμικά αγγεία βρίσκουμε επίσης συχνά απεικονίσεις σημαντικών προφορικών επών ή μυθολογικών επιτευγμάτων, όπως οι άθλοι του Ηρακλή και σκηνές από τον Τρωικό Πόλεμο, και αν τοποθετηθούν σε μία συγκεκριμένη σειρά μπορούν να εξιστορήσουν σχεδόν το σύνολο του μύθου. Πολλές από αυτές τις γραφιστικές αφηγήσεις που έχουν επιζήσει ως σήμερα είχαν χρηματοδοτηθεί από το κράτος ή τον ανώτατο άρχοντα, ηγεμόνα της πόλης και ουσιαστικά αποτελούσαν την προπαγάνδα της εποχής. Οι εκλεπτυσμένες σκηνές που χαράχθηκαν στις Στήλες του Τραϊανού και του Μάρκου Αυρηλίου στην Ρώμη είχαν ως σκοπό να μεταφέρουν το αφήγημα των Ρωμαίων αυτοκρατόρων για τον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, αλλά επίσης αναπαριστούσαν την καθημερινή ζωή των στρατιωτών στις εσχατιές της αυτοκρατορίας. Υπήρξε όμως και αφηγηματική τέχνη που προερχόταν όχι από την άρχουσα τάξη αλλά τον απλό λαό. Η Πομπηία και το Ερκουλάνουμ μας παρέχουν απτές αποδείξεις ότι ο μέσος άνθρωπος χρησιμοποιούσε εικονογραφηγήματα στο σπίτι, στο αμφιθέατρο και σε μέρη όπως τα εστιατόρια ή χώρους οινοποσίας. Μια σειρά νωπογραφιών και γκραφίτι σε ταβέρνα της Πομπηίας αφηγούνται μια διασκεδαστική ιστορία με θαμώνες που έπαιζαν ζάρια και έπιναν. Εκτός από τις νωπογραφίες και τις τοιχογραφίες, οι περίτεχνες μαρμάρινες σαρκοφάγοι αφηγούνταν γνωστές ιστορίες ή εξιστορούσαν τον βίο των τεθνεώτων αναμιγνύοντάς τον με τις ιστορίες των ηρώων. Με την επέλαση του Χριστιανισμού οι θρησκευτικές ιστορίες που συνόδευαν τη νέα θρησκεία έγιναν εξίσου σημαντικές και χρειάστηκε να ειπωθούν επίσης σε μια πλατιά μάζα ανθρώπων που δεν ήταν λόγιοι. Νωπογραφία από ένα αναψυκτήριο στην Via di Mercurio στην Πομπηία απεικονίζει διασκεδαστικές σκηνές. Στους «Βίους των Ηγουμένων» ο Σεβάσμιος Βέδας σημείωσε πως ένας Αγγλοσάξονας του 7ου αιώνα ονόματι Βενέδικτος Μπίσκοπ στη Νορθούμπρια αναμείγνυε σκηνές από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη προκειμένου να δείξει πώς συνδέονταν. Μια εικόνα του Ισαάκ να κουβαλάει ξύλο για τη θυσία του γιου του ακολουθείται από μία εικόνα του Χριστού που κουβαλάει τον σταυρό του. Οι ζωγραφιές αυτές ήταν σημαντικές προκειμένου να εξηγηθεί στους νέους προσήλυτους της Αγγλίας το πώς οι παλαιότερες εβραϊκές ιστορίες συμπλήρωναν τις νεότερες χριστιανικές εντός του συστήματος της χριστιανικής πίστης. Ίσως ένας άλλος λόγος που τα εικονογραφηγήματα και τα κόμικ έχουν την φήμη χαμηλότερης ποιότητος λογοτεχνίας οφείλεται στο ότι είναι δημοκρατικότερα μέσα από πλευράς προσβασιμότητας. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρόκειται για εγγενώς απλοϊκά έργα. Τον πρώιμο Μεσαίωνα η αφηγηματική τέχνη εξακολουθούσε να επιτρέπει στους ανθρώπους να αποκτούν πρόσβαση σε νέες και παλιές ιστορίες, ενώ συχνά παρουσίαζε τις ιστορίες μαρτύρων και αγίων, πολλοί εκ των οποίων ήταν σκλάβοι ή και γυναίκες, δηλαδή πρόσωπα που σπάνια θα αποτελούσαν τους ήρωες ενός λόγιου έργου. Ο περίφημος Κρύσταλλος του Λοθάριου αφηγείται την ιστορία της Σουζάνα, την οποία παρενοχλούσαν και εκβίαζαν ηδονοβλεψίες και κανείς δεν την πίστευε ώσπου ένας νεαρός ονόματι Δανιήλ την υπερασπίστηκε. Υπάρχουν άπειρα άλλα παραδείγματα αφηγηματικής τέχνης που απευθυνόταν στον απλό λαό: τα εικονογραφημένα χειρόγραφα του Μεσαίωνα, οι ταπισερί και άλλα χειροτεχνήματα συνδύαζαν τη γραφή με την εικόνα. Είναι όμως άξιο λόγου πως πλέον οι Κλασικοί «μεταγράφονται» σε graphic novels για να προσεγγίσουν παρόμοιο κοινό και ξανά η γραφή και η εικόνα χρησιμοποιούνται για να μας μεταφέρουν τις ιστορίες της αρχαιότητας. «Δημοκρατία», το grafic novel του Αλέκου Παπαδάτου, Αβραάμ Κάουα και Annie di Donna. Βιβλία όπως το Classics and Comics έχουν πλέον καταστήσει πιο σαφές το ότι ήδη από την δεκαετία του 1940 τα κόμικ αναφέρονταν πολύ συχνά στην αρχαία ελληνική μυθολογία και χρησιμοποιούσαν κλασικές φιγούρες της αρχαιότητας όπως ο Ιούλιος Καίσαρας. Ωστόσο η σύγχρονη τάση στα graphic novels έχει επιτρέψει να ειπωθούν κάποιες κλασικές ιστορίες που προκύπτουν από ιστορικά γεγονότα μέσα από αυτό το λογοτεχνικό μέσο. Κάποιες εκδοχές ήταν εξόχως ανακριβείς αλλά άλλες κατόρθωσαν να αναπαράξουν μια πιο πιστή εικόνα. Μπορεί οι περισσότεροι μελετητές της αρχαίας Ελλάδας να ανατριχιάζουν στο άκουσμά του, αλλά η σειρά του Φρανκ Μίλερ 300 αφηγείται το ιστορικό γεγονός της Μάχης των Θερμοπυλών που έλαβε χώρα το 280 π.Χ. Η απεικόνιση του Μίλερ ήταν σε μεγάλο βαθμό ανακριβής. Επέλεξε να αγνοήσει τελείως την συμμετοχή των ειλώτων και παρουσίασε τους Πέρσες μέσα από ένα ξενοφοβικό πρίσμα. Πλέον όμως οι λόγιοι έχουν αρχίσει να προσφέρουν τα φώτα και τις γνώσεις τους στον χώρο των εικονογραφηγημάτων και έτσι η ιστορική ακρίβεια έχει αυξηθεί σημαντικά. Πλέον έχει αναγνωριστεί και η διδακτική αξία των graphic novels. Η σειρά Εποχή του Χαλκού χρησιμοποιεί τα ομηρικά έπη για να οπτικοποιήσει τα γεγονότα του Τρωικού Πολέμου για ένα νέο κοινό. Άλλοι έχουν ασχοληθεί με την αρχαϊκή και την κλασική περίοδο. Το 2015, το εικονογραφήγημα Democracy των Αλέκου Παπαδάτου, Αβραάμ Κάουα και Annie di Donna εξιστόρησε τα πολιτικά τεκταινόμενα στην Αθήνα το 490 π.Χ. στις αρχές των συρράξεων με τους Πέρσες. Ο Κρύσταλλος του Λοθάριου (855-869 μ.Χ.) είναι τεχνούργημα της Καρολιγγιανής Αυτοκρατορίας και αφηγείται την ιστορία της Σουζάνα, όπως αυτή εξιστορείται στο Βιβλίο του Δανιήλ. Το κρύσταλλο ανήκει στην συλλογή του Βρετανικού Μουσείου. Η σειρά κόμικ Three αποπειράθηκε και κατόρθωσε να διορθώσει την κατάφωρη πλαστογράφηση της ιστορίας εξιστορώντας την εξέγερση των ειλώτων στην Σπάρτη το 364 π.Χ. και την ήττα της Σπάρτης από την Θήβα. Πολλές από αυτές τις ιστορίες επιλέγουν να αφηγηθούν τα γεγονότα από την οπτική καθημερινών ανδρών και γυναικών που ζούσαν τότε. Οι μελετητές της αρχαιότητας παρέχουν την εμπειρογνωμοσύνη τους στους καλλιτέχνες κι αυτοί με την σειρά τους εμπνέουν τους αναγνώστες τους να μάθουν περισσότερα για την αρχαιότητα και ίσως ακόμα να αναζητήσουν τα πρωτότυπα κείμενα του Ομήρου και του Ηροδότου. Όπως και στο παρελθόν τα σημερινά graphic novels αφηγούνται και θρησκευτικές ιστορίες. Η πλούσια εικονογράφηση του Τομ Γκολντ στον Γολιάθ παρουσιάζει την γνωστή ιστορία από την πλευρά του Γολιάθ. Επιπλέον, η πρόσφατη έκδοση του εικονογραφηγήματος Perpetua's Journey εξιστορεί την ιστορία της μάρτυρος Περπέτουα που δολοφονήθηκε στο αμφιθέατρο της Καρχηδόνας το 203 π.Χ. μαζί με την σκλάβα της Φελίσιτας και πολλούς ακόμα χριστιανούς. Η Oxford University Press, ένας από τους πιο διακεκριμένους πανεπιστημιακούς εκδοτικούς οίκους, επέλεξε να τυπώσει την ιστορία όπως την έγραψε η Τζένιφερ Ρία, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα, και την εικονογράφησε η Λιζ Κλαρκ, ως μέρος μιας νέας σειράς graphic novels όπου χρησιμοποιούν και αρχαία κείμενα ώστε να κάνουν την ιστορία πιο ζωντανή. Σκηνή από την ταπισερί του Μπαγιέ. Μπορεί τα εικονογραφηγήματα και τα κόμικ που εστιάζουν στην αρχαιότητα να φαντάζουν ως νέο και επαναστατικό είδος στις πανεπιστημιακές εκδόσεις, αλλά ο συνδυασμός λόγου και εικόνας δεν θα ξένιζε τους κατοίκους της λεκάνης της Μεσογείου κατά την αρχαιότητα. Αυτές οι εικονογραφημένες ιστορίες είναι εντυπωσιακές και συγκρατούν το ενδιαφέρον ενός νέου, νεότερου και ευρύτερου αναγνωστικού κοινού. Ωστόσο αν η τάση αυτή δεν υποχωρήσει η ιντελιγκέντσια θα πρέπει να αναγνωρίσει την αξία των graphic novels και των κόμικ και να τα θεωρήσει ισάξια των άλλων λογοτεχνικών ειδών όπως η ποίηση, η μυθοπλασία και η ιστορική πρόζα, υπέρμαχοι των οποίων είναι εδώ και χρόνια οι πανεπιστημιακοί. Πηγή

Α, τότε αλλάζει το πράγμα. Την γλυτώσαμε.

Ε, δεν είναι και άσχημο. Κλασικά επίπεδα, ίσως αρέσει.

http://www.ign.com/articles/2017/12/01/live-action-dcs-titans-robin-first-look-revealed

Στην ίδια θεματολογία κινείται και προτείνω το ...ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ του Γιώργου Μαλισιόβα από τις εκδόσεις ΨΥΧΗΣ ΤΑ ΛΑΜΠΥΡΙΣΜΑΤΑ.