Αίθουσα Νικητών

Το Δεκέμβριο του 2018 ξεκίνησε η Γ' περίοδος του γνωστού αντρικού περιοδικού Playboy με τη συνεργασια της εφημερίδας "Παραπολιτικά" όπου πρώτα δίνεται με το Σαββατιάτικο φύλλο της και μετα κυκλοφορεί αυτόνομα στα περίπτερα με τιμή 2,90 ευρώ. Το δεύτερο τεύχος βγήκε τον Απρίλιο του 2019 ενώ το τρίτο τον Ιούλιο του 2019. Η ύλη παρέμεινε παραπλήσια με το παρελθόν με άρθρα, συνεντεύξεις και φυσικά πολλές φωτογραφίες ελαφρά ντυμένων γυναικών. Τις παρουσιάσεις των Α΄και Β' περιόδων με περισσότερα στοιχεία θα βρείτε εδώ και εδώ αντίστοιχα.

Από το στριπ του Αριστοτέλη Ρήγα σε σχέδιο της Παππού, Πρωινό Εσπρεζάκι, που ξεκίνησε να δημοσιεύεται το 2016 στο facebook.

Κορίτσια @Marvel Duck και @paola είπα ουσιαστικά αδημοσίευτες εννοώντας ότι ναι μεν υπάρχουν στις συλλογές των γερόλυκων (λύκαινων) του forum αλλά όχι στα νέα παιδιά. Π.χ. η ιστορία Ενέδρα στον βράχο των λύκων έχει τελευταία δημοσίευση το 1984. Οι Έντεκα Χρυσοθήρες το 1992, κ.ο.κ. Για ένα νέο αναγνώστη (που ξεκίνησε τα Ντίσνευ π.χ. μετά το 2000) αυτές οι ιστορίες είναι πρακτικά αδιάβαστες, ή μάλλον επειδή μιλάμε σε κυρίες!!!

Λοιπόν αν κρίνω από τις διαφημίσεις (PC ZONE) μάλλον πρόκειται για τον ίδιο εκδότη με το PC ZONE, άκου τώρα την σύμπτωση, στο PC Zone είχα κάνει συνδρομή, μιας όμως και δεν είχα κάρτα τότε είχα πάει από τα γραφεία τους να κάνω την συνδρομή και να πάρω δώρο το theme hospital που το έδιναν με κάθε συνδρομή, τα γραφεία τους ήταν στον όροφο πάνω από τον Εγκέφαλο, από την πόρτα που φαίνεται στην φώτο στην Σολωμού. Πιθανή συνεργασία με τον εγκέφαλο? μπορεί αν και δεν νομίζω αν κρίνουμε από τον τρόπο που λειτουργούσε ο εγκέφαλος, μάλλον θα πούλαγε τα περιοδικά σε φωτοτυπίες

Η Κοινότητα, εκτός από τα κόμικς που είναι ο κυρίως στόχος της, ασχολείται και με πάρα πολλά άλλα θέματα που ενδιαφέρουν τα μέλη της (περιοδικά, λαικά αναγνώσματα, ταινίες, σειρές βιβλίων, παιχνίδια, παρελκόμενα και πάει λέγοντας). Όλα έχουν ενότητες που φαίνεται καθαρά το περιεχόμενό τους. Αν δεν σε ενδιαφέρουν, απλά αγνόησέ τα και επικεντρώσου σε ότι έχει σχέση με τα κόμικς. Αν σε ενοχλεί που τα βλέπεις, πες το μας και θα βρούμε ένα τρόπο να μη τα βλέπεις καθόλου (όπως ανέφερε και ο germ)

πάνω δεξιά Και δεν θα το ξαναβρείς ποτέ μπροστά σου Εάν πάλι δεν επιθυμείς να βλέπεις γενικώς τα τόπικ αυτής της ενότητας, το λες και θα βρεθεί μια λύση

Ερώτηση, τι δουλειά έχει ένα τσοντοπεριοδικό με τα κόμικς? Παρακαλώ την διαχείρηση να το κατεβάσει... είναι άσχετο με το forum!

Βιντεάκι για τα οπτικά εφέ της 8ης σεζόν

Οι καινούργιοι τόμοι έχουν μικρότερο μέγεθος από τους παλαιότερους

Την επόμενη Κυριακή 4/8 με το Έθνος έχει και τον τελευταίο τίτλο της προσφοράς με τα τεύχη της Marvel: Deadpool - ο καλός, ο κακός και ο άσχημος (Α' μέρος)

Η αλήθεια είναι πως ένας χαμουλης γίνεται.. XD

Στη Γενική Συζήτηση μπορείς να ανεβάσεις ο,τι τραβάει η ψυχούλα σου (φτάνει να μην αφορά πολιτικά + αθλητικά και να μη βρίζει μέλη κλπκλπκλπ προφανές το 2ο σκέλος νομίζω) Από εκεί και πέρα, οι υπόλοιπες ενότητες, νομίζω πως με μια ματιά στο τι περιέχουν, δείχνει και την λογική με την οποία έχουν στηθεί και τι μπαίνει στην κάθε μια

Οση σχεση εχουν και τα Elle, Madame Figaro, Miss Glitter και TV Εθνος.

Σε καμία περίπτωση δεν κοροϊδεύουμε. Προσωπικά, λατρεύω Karl Urban. Και είμαι της άποψης ότι θα μπορούσε να ήταν ηθοποιός μεγαλύτερου κασέ απ' ό,τι είναι αυτή τη στιγμή. ΥΓ: Ο Ryan Gosling πριν το Young Hercules είχε παίξει στο Goosebubmps.

Εντάξει το σχόλιο του @archon θεϊκό έτσι. Ακόμα γελάω!!!

Ευχαριστώ πολύ!! Στις σκηνές δράσης θα χρησιμοποιω αρκετά το 80s στυλ, που βρησκεις σε κόμικ όπως Daredevil Born again και Master of kung-fu (Marvel), μακρόστενα πάνελ για να δοθεί η αίσθηση του γρήγορου ρυθμού και μακρινά πλάνα για ανάδειχθουν οι φιγούρες την ώρα της δράσης. Ειπαρχουν πολλά τέτοια αφηγηματικα τρικ στην γλώσσα των κόμικ που δυστυχώς έχουν χαθεί, είτε φταίει η βλέψη να μοιάζουν πάντα με ταινίες, παίζοντας με 16:9 πάνελ και ρυθμούς Storyboard είτε επειδή ίσως κάναν τον κύκλο τους, στην συγκεκριμένη ιστορία θα προσπαθήσω να επαναφέρω κάποια τέτοια στοιχεία και εύχομαι το αποτέλεσμα αν όχι πάντα, στο σύνολο του, τουλάχιστον, να είναι ικανοποιητικό.

Διάβασα σήμερα το τευχάκι, εξαιρετικό . Εύγε, πάντα τέτοια. Είδαμε διαστημικό θρίλερ μυστηρίου από τον Cavazzano, έστω και παιδικό, και με ένα φινάλε όχι και τόσο καλό, η ιστορία ήταν αξιοπρεπέστατη. Το κάρο του νικητή ήταν ένα πολύ ωραίο παραμύθι από αυτά που μας έχουν λείψει, με ένα πολύ όμορφο τέλος από τον Carlo Panaro και το χαρακτηριστικό σχέδιο του Guerini. Ο τρελάρας ο Faccini έφτιαξε ιστορία τρόμου και κωμωδίας ταυτόχρονα, δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα πώς κατάφερε και έχωσε μανιακό δολοφόνο με μπαλτά σε ιστορία Disney. Και σαν να μην μας έφταναν όλα αυτά, έχουμε για επίλογο μία αρκετά καλή και πρωτότυπη ιστορία με τον Κύρο που παίρνει μαθήματα οικονομικών από τον Σκρουτζ. Πολύ καλό μείγμα γενικά, καιρό είχα να ευχαριστηθώ τόσο ένα ΜΜ. Ο Πητ είναι γάτα (ο κοντός με τη γραβάτα), κάτι που κάνει τον τίτλο ακόμα καλύτερο

Ενώ το προηγούμενο τευχάκι ήταν τέλειο, το συγκεκριμένο μου θύμισε πολύ άσχημες εποχές. Η ιστορία με τους Π.Α.Π.Ι. ήταν μέτρια (όπως συνήθως), από τις συμπληρωματικές άξιζε μόνο του Faccini για τον χαβαλέ (ως συνήθως) και ύστερα έχουμε την αρχιτεκτονική κληρονομιά, που διαβάζεις τους συντελεστές και λες ότι θα είναι ιστοριάρα (Tito Faraci, Roberto Vian) και τελικά είναι ό,τι χειρότερο έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Πλήρης εκμετάλλευση του Ντόναλντ, μηδέν αξίες, μηδέν ηθικό δίδαγμα, μηδέν απόλαυση. Είχα να διαβάσω τέτοιο ανοσιούργημα από τις εποχές του Carpi, μου θύμισε για ποιον λόγο δημιουργήθηκε ο Φάντομ Ντακ, μπας και βρεθεί ο Ντόναλντ μια φορά νικητής. Μόνο που εκείνες ήταν ιστορίες του '60, δεν περίμενα πως θα διάβαζα μία αντίστοιχη ~50 χρόνια μετά. Κρίμα για αυτούς που θα τύχει να πάρουν ένα τευχάκι δειγματοληπτικά και θα πέσουν πάνω της.

Μπράβο Κώστα, φοβερό σχέδιο!

Η ταινία είναι και επίσημα η μεγαλύτερη επιτυχία όλων των εποχών, (άνευ πληθωρισμού). https://www.boxofficemojo.com/alltime/world/ Μέχρι να βγουν τα επόμενα Avatar βέβαια, που θα πιθανόν πριν τα βγάλουν θα ξαναβγάλουν την πρώτη ταινία στους κινηματογράφους.

Είναι εντύπωσή μου ή βλέπει κι άλλος επιρροές από Frank Miller σε αυτά τα 2 σκιτσάκια?

Tο πρώτο έτσι κι έτσι αλλά το δεύτερο 100% Εγώ περιμένω κάποιον με επιρροή από καινούριο Μίλλερ.

Περάστηκε και στο ο τόμος. Άντε και καλή μας αρχή. Το κύριο αξιοπερίεργο που παρατήρησα, είναι πως συμπίεσαν τα μονοσέλιδα άρθρα των ιστοριών σε μισή σελίδα, ώστε να χωράνε ιστορικά δύο ιστοριών σε μία μόνο σελίδα, φυσικά με τις ανάλογες επιπτώσεις (αφαιρέσεις κειμένου και εικόνων από τα ιταλικά άρθρα).

Συμφωνω με την Κατερινα. Εχω ολες τις ιστοριες του τομου απο παλια,αλλα αυτη η εκδοση ειναι υπεροχη! Pure nostalgia

Κάτι λίγα που πήρα αυτή την εβδομάδα

Ότι είπε ο μπυρομεταφορέας από πάνω! Καλορίζικο & καλοδιάβαστο!

@apetoussis82 Πίστεψέ με, από τις καλύτερες αγορές που έχεις κάνει.

Γεννήθηκε στην Αυστροουγγαρία (και δη στη Μοραβία που σήμερα βρίσκεται στην Τσεχία) το 1860. Στην Καλών Τεχνών της Πράγας δεν τους έκανε για φοιτητής. Μπορεί να σπούδασε στην Καλών Τεχνών του Μονάχου, μπορεί και όχι Το 1888 μετακόμισε στο Παρίσι όπου και γράφτηκε σε σχετικές ιδιωτικές σχολές. Ξεκίνησε να εικονογραφεί για περιοδικά, μετά για βιβλία και στο τέλος πρόσθεσε και διαφημίσεις στη δουλειά του. (μέχρι στιγμής η ιστορία του μου θυμίζει άπειρους Έλληνες δημιουργούς κόμικ ) Το 1894 ξεκίνησε να φτιάχνει πόστερ για τις θεατρικές δουλειές της Σάρα Μπερνάρ. Και από εκεί απογειώθηκε η φήμη του και η καριέρα του. Από τα προϊόντα για τα οποία έφτιαξε διαφημίσεις συγκρατώ το ότι έφτιαξε για παιδική τροφή της Νεστλέ (να προσέχετε λοιπόν ημερομηνίες λήξης όταν τις αγοράζετε) και για σαμπάνιες Moët-Chandon (άμα δεν έχουν γίνει ξύδι, καλές είναι. Να τις πιείτε ) Προφανώς δεν έφτιαξε κόμικ. Έφτιαξε όμως υπέροχα πραγματάκια, ιδίως με γυναίκες. Έχουμε δει επιρροές απ'αυτόν σε διάφορα κόμικ και εξώφυλλα. Η ντιζαϊνιά είναι διαχρονική and it makes for eye catching comics προφανώς Από τους κυριότερους εικαστικούς του Αρτ Νουβώ. Καμπόσες δουλειές του για να ανοίξει το μάτι Το κοσμηματοπωλείο του Georges Fouquet στο Παρίσι που το διακόσμησε ο Mucha (wiki ) Εικονογραφήσεις (για κάποιες έχω την υποψία ότι έχουν ρετουσαριστεί ως προς τα χρώματα. μάλλον σε μια προσπαθεια να δείξουν πως ήταν τότε?) Πηγές wiki γούγλης "Alphonse Mucha" Patrick Bade

Το σημειωματάριο του Αυγούστου μάς έρχεται ντυμένο στα κατάλευκα κι αποχαιρετά, ημερολογιακά, το καλοκαίρι. Το τομάκι κυκλοφόρησε στις 28/07/19, την τελευταία Κυριακή του Ιουλίου, από την εφημερίδα Πρώτο Θέμα και, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν έχει να επιδείξει καμία διαφοροποίηση από τα προηγούμενα, εκτός βέβαια από το χρώμα που επικρατεί. Κι εδώ, μετά από μερικές σελίδες με το εορτολόγιο, τις παγκόσμιες ημέρες που έχουν καθιερωθεί αυτόν τον μήνα και το συνοπτικό ημερολόγιο του 2019 και 2020, ο αναγνώστης θα βρει δύο ενότητες. Η πρώτη έχει τις ημέρες του μήνα (μαζί με τα χιουμοριστικά σκίτσα του Αρκά) και η δεύτερη είναι η ενότητα για τις σημειώσεις. Τα σκίτσα που έχουν επιλεγεί είναι, ως επί το πλείστον, δανεισμένα από τα ζώα του και από τους μήνες. Υπάρχουν βέβαια και μερικά από τον Ναπολέοντα και την Ασημίνα, ενώ δεν λείπουν (ελάχιστα ευτυχώς) και σκίτσα πολιτικού περιεχομένου. Ας βάλουμε ενδεικτικά και δύο σελίδες από το εσωτερικό. Το σημειωματάριο του Φεβρουαρίου Το σημειωματάριο του Μαρτίου Το σημειωματάριο του Απριλίου Το σημειωματάριο του Μαΐου Το σημειωματάριο του Ιουνίου Το σημειωματάριο του Ιουλίου Το σημειωματάριο του Σεπτεμβρίου Το σημειωματάριο του Οκτωβρίου Αφιέρωμα στον Αρκά

Ο Popeye με την Εφημερίδα Των Συντακτών! 26/072019 Είπαμε να μη σας αφήσουμε παραπονεμένους και αυτό το καλοκαίρι... Η αλήθεια είναι ότι άλλο που δε θέλαμε και εμείς... Έτσι λοιπόν, για ένα ακόμα καλοκαίρι, οι εκδόσεις μας θα φιλοξενηθούν σε ελληνική εφημερίδα και συγκεκριμένα την «Εφημερίδα Των Συντακτών», που αποδεικνύει περίτρανα πόσο αγαπά τον χώρο των κόμικς! Και με μια σειρά, θα λέγαμε, που δεν περίμενε κανείς... τον λατρεμένο Ποπάυ! Δεν είναι βέβαια τυχαία αυτή η επιλογή, καθώς, ο ήρωας του Έλζι Σίγκαρ φέτος (στις 17 Ιουανουαρίου) έκλεισε 90 χρόνια εκδοτικής ζωής, από τότε που εμφανίστηκε για πρώτη φορά (ως δευτερεύων ήρωας) στο κόμικ στριπ Thimble Theatre της εφημερίδας «New York Journal». Έκτοτε, κατάφερε να γράψει τη δική του ιστορία, όχι μόνο στον χώρο των κόμικς, αλλά και των κινουμένων σχεδίων και γενικότερα να αποτελέσει έναν από τους πιο αγαπημένους ήρωες μικρών και μεγάλων! Εμείς επιλέξαμε να κυκλοφορήσουμε τις νέες ιστορίες του ήρωα (IDW, 2012-2013) σε σενάριο και σχέδιο Roger Langridge. Σας παραθέτουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τα 4 τεύχη που θα κυκλοφορήσουν με την Εφημερίδα Των Συντακτών: POPEYE #1 (ένθετο με το φύλλο της 3/8) Πρόκειται για επετειακό τεύχος με 36 σελίδες που θα περιλαμβάνει: - Επετειακό κόμικ στριπ 90 Κεράκια Για Τον Ποπάυ - Αφιέρωμα για την ιστορία του Ποπάυ - Ο Ποπάυ Μέσα Στον Χρόνο: Κόμικ στριπς από διάφορες περιόδους του ήρωα - Αστεία και ενδιαφέροντα για τον Ποπάυ - 2 νέες ιστορίες: Το Κτήνος Του Ερειπωμένου Φαραγγιού & Η Αγελάδα Του Μέλλοντος(Popeye #7, Νοέμβριος 2012) σε σενάριο και σχέδιο Roger Langridge POPEYE #2 (ένθετο με το φύλλο της 10/8) Περιλαμβάνει τα εξής: - 90 Χρόνια Ποπάυ: Σταθμοί - Κλειδιά στην ιστορία του! - Τη νέα ιστορία Η Πτώση Του Παππού (Popeye #8, Δεκέμβριος 2012) σε σενάριο και σχέδιο του Roger Langridge POPEYE #3 (ένθετο με το φύλλο της 17/8) Περιλαμβάνει τα εξής: - Η ζωή του δημιουργού του Ποπάυ Έλζι Σίγκαρ! - 2 νέες ιστορίες: Το Θαυμαστό Κρέας & Φάτε Μάτια... Πάγο (Popeye #9, Ιανουάριος 2013) σε σενάριο και σχέδιο του Roger Langridge POPEYE #4 (ένθετο με το φύλλο της 24/8) Περιλαμβάνει τα εξής: - Αφιέρωμα: Ο Ποπάυ Στην Ελλάδα - 2 νέες ιστορίες: Ο Αμερικανός Τορ & Ο Χορός Των Μυρμηγκιών (Popeye #10, Φεβρουάριος 2013) σε σενάριο και σχέδιο του Roger Langridge

Παιδιά, η διανομή στην Κύπρο, sucks! Πόσα χρόνια μετά; Δυνατός apetoussis82!

Τέτοια πράματα βλέπω στο ξαφνικό και συγκινούμαι

@apetoussis82 Από τα καλύτερα πράγματα που κοσμούν και τη δική μου συλλογή. Θα το απολαύσεις μέχρι αηδίας!!!!!

Τέτοιος άνθρωπος σαν τον crc δεν υπάρχει !!!!!!!!!!!!!!!!!!! Οσοι έχουμε συναλλαγές μαζί του το γνωρίζουν. Ολοι οι λοιποί είναι έμποροι ,με εξαίρεση τον Μπάμπη.

Ας πω κι εγώ το απόσταγμα της αγορο-πωλησιακo-κομικσιακής μου εμπειρίας... Οι μόνοι στην αγορά που πωλούν με λογικές τιμές είναι ο crc και ο Μπάμπης... Μιλάω για sites στα οποία μπορείς να βρεις αρκετά σπάνιους τίτλους... Από εκεί και πέρα είναι ο Δάσκαλος, ο οποίος καθορίζει τους δείκτες της αγοράς (καλώς ή κακώς) και ο Θαδδαίος ο οποίος ξεκίνησε καλά, αλλά με τον καιρό άρχισε να "ανεβάζει στροφές" και αυτός... Έπειτα, θα βρούμε sites κυρίως για βιβλία όπου έχουν και κανα ξέμπαρκο κόμικ, αλλά αυτά δεν είναι σημείο αναφοράς... Μετά έχουμε το FB.... Ότι του φανεί!!!! Θα είσαι πολύ τυχερός αν βρεις κανα τυπάκι που δε θα ξέρει τι πουλάει (δεν ασχολείται και θέλει να τα διώξει). Τις περισσότερες φορές όμως, πέφτεις επάνω σε όχι απλά διαβασμένους, αλλά "παραμορφωμένους" με όλη τη σημασία της λέξης, όπου κοτσάρουν πάντα ένα "σπανιο" και "δυσεύρετο" και ας είναι περιοδικό με σταυρόλεξα. Τέλος, τα Παλαιοβιβλιοπωλεία... Δεν έχω μεγάλη εμπειρία στα Αθηναϊκά, αλλά απ'ότι διαβάζω εδώ μέσα κατά καιρούς, έχουν "πονηρέψει" πολύ τα πράγματα... Εδώ στην επαρχία, είμαστε αρκετά τυχεροί, να μπαίνουμε καμιά φορά για χάζι σε κάποιο και να βρίσκουμε τις "Φάλαγγες" με €5! Συμπέρασμα... Νομίζω ότι οι τιμές δεν μειώθηκαν ποτέ... Υπάρχει μεγάλη ζήτηση εκεί έξω και μεγάλη δίψα για παλιά κόμικς. Επίσης, αυτό που παρατηρώ είναι οτι μαζί με τη ζήτηση υπάρχει και προσφορά... Κάθε τόσο βγαίνουν προς πώληση τεύχη "λαχταριστά" και σπανιότατα, που απλά με κάνουν και απορώ που βρίσκονταν, όλα αυτά τα χρόνια...

@Manitou Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Με κάνεις και κοκκινίζω. Δυστυχώς (ή ευτυχώς ) είναι δύσκολο να βγει δρομολόγιο στην Ξάνθη γιατί τον τομέα αυτό τον έχουν αναλάβει οι συνάδελφοι από την Θεσσαλονίκη. Εμείς μέχρι την Λαμία φτάνουμε.

Λοιπόν φιλτατε @Indian αν σε φέρει κάνα δρομολόγιο για Ξάνθη θα με πάρεις τηλέφωνο να βρεθούμε να σε κεράσω φαγητό κ καφέ και να μιλήσουμε κάνα τρίωρο για Ντίσνεϋ. Αυτές οι περιγραφές σου είναι τόσο απολαυστικές ρε φίλε!

Αδημοσιευτες, που προφανως εννοεις στην Ελλαδα, σιγουρα ΔΕΝ ειναι. Ακολουθησα τα λινκ μερικων ιστοριων στο ιντακς, που παραθετουν πιο πανω τα παιδια και ανακαλυψα οτι τα εχω τα τευχη Μικυ Μαους, Κομιξ και Κλασικα στα οποια ειχαν δημοσιευτει. Παρα το γεγονος αυτο ομως, αποφασισα να αγορασω την εφημεριδα, και για να συνεχισω τη συλλογη με τις ιστοριες του Σκαρπα μαζεμενες, αλλα και γιατι μ αρεσει πολυ η εκδοση αυτη, μ αρεσει το χαρτι που θυμιζει και μυριζει παλιο καλο Μικυ Μαους των παιδικων μας χρονων, και πραγματικα εχει αλλη χαρη σε μεγαλο μεγεθος! Θυμιζει Σουπερ/Μεγαλο Μικυ και χορταινεις διαβασμα! ? Παμε δυνατα για τον επομενο! ?✌️?

Εγω πάντως δεν το βρήκα ,ή έχουν κάνει απεντόμωση στην περιοχή ή δεν κυκλοφόρησε ή δεν έχει διανομή στα μέρη μου .

Μην αγχώνεσαι φίλε μου... Θα βγει όταν είναι να βγει. Η "Anubis" δεν είναι "Moden Times". Ανακοινώνει πάντοτε το κλείσιμο ενός περιοδικού της, μακροχρόνιας κυκλοφορίας, φροντίζει να το κλείνει ομαλά και στις μίνι σειρές ότι έχει τάξει, ολοκληρώνεται! Υπάρχουν κόμικς ν' αγοράσουμε εν τω μεταξύ!

Πηρα το τευχος για την δευτερη ιστορια,"Το καρο του νικητη". Και μονο που ειχα δει την πρωτη σελιδα της ιστοριας στο inducks μου εκανε κατι. Ωραια ιστορια και πολυ ομορφο σχεδιο. Μου αρεσε και "Ο κλεφτης του φαγητου". Γενικα μου αρεσουν οι ιστοριες που διαδαραματιζονται στο αγροκτημα της γιαγιας Ντακ.

Μία διαστημική ιστορία μάς επιφύλασσε το τεύχος #266 για την θέση της κύριας. Ο τίτλος της είναι “Δέκα μικροί εκατομμυριούχοι” και βασίζεται σε μία μεγαλειώδη ιδέα του θείου Σκρουτζ, ο οποίος αποφασίζει να επεκτείνει τις τουριστικές του επιχειρήσεις στην...Σελήνη. Ο Λιμνουπολίτης τσιγκούνης δημιουργεί (με την βοήθεια του Κύρου) ένα μεγαλειώδες θέρετρο στον δορυφόρο της Γης. Οι πρώτοι πελάτες του είναι δέκα πάμπλουτα άτομα, τα οποία (όπως συμβαίνει συνήθως με τους πλούσιους) έχουν διάφορες απαιτήσεις και γενικά βγάζουν έναν σχετικά δύστροπο χαρακτήρα. Το διαστημόπλοιο φτάνει στην Σελήνη και οι ένοικοι του θέρετρου αρχίζουν να επεξεργάζονται τον χώρο. Βοηθητικό προσωπικό είναι (ποιος άλλος?) ο δύσμοιρος ο Ντόναλντ ο οποίος έχει επιφορτιστεί με τις χειρωνακτικές εργασίες, όπως την μεταφορά των αποσκευών. Όλα δείχνουν να κυλούν ομαλά, όταν την πρώτη βραδιά αρχίζουν να χάνονται τα πολύτιμα τιμαλφή των πελατών και οι υποψίες για τον ένοχο δίνουν και παίρνουν. Όλο το επιχειρηματικό οικοδόμημα του Σκρουτζ κινδυνεύει να καταστραφεί, αν δεν βρεθεί ο μυστηριώδης κλέφτης. Έτσι, σαν άλλος Ηρακλής Πουαρώ, θα βάλει τα γκρίζα κύτταρα του εγκεφάλου του να δουλέψουν, θα συλλέξει τις απαραίτητες πληροφορίες, θα αξιολογήσει την κατάσταση και θα βγάλει το πόρισμα. Ποιος κρύβεται πίσω από τις κλοπές και μπορεί κάποιος να τον σταματήσει? Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο σενάριο, που συνδυάζει διάστημα, επιχειρηματικές ιδέες και φυσικά αστυνομικό μυστήριο. Έτσι έχουμε να κάνουμε με μία ποικιλία μοτίβων, που πιστεύω θα ικανοποιήσουν ακόμα και τον πιο δύσκολο αναγνώστη. Η πλοκή στα πρώτα μισά ένιωθα ότι δεν κυλάει γρήγορα κι έμοιαζε υποτονική. Από το δεύτερο μισό και ύστερα έχουμε σημαντική άνοδο και το ενδιαφέρον απογειώνεται. Το φινάλε είναι άκρως ανατρεπτικό και ταυτόχρονα η δράση δηλώνει το παρών. Το όνομα του Giorgio Cavazzano εγγυάται ένα πολύ καλό εικαστικό αποτέλεσμα. Κι έρχεται “Το κάρο του νικητή” για να κάνει τον Ντόναλντ να συνειδητοποιήσει αυτό που είναι γενικά παραδεκτό. Ότι είναι μεν καλό παιδί, αλλά είναι κι ο ορισμός του loser. Μία ημέρα έχει πάει με τα τρία ανιψάκια του μέχρι το λιμάνι για να δει αν κουνιούνται οι βάρκες και παράλληλα να μελαγχολήσει για τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας, όταν θα συναντήσει έναν παλιό του συμμαθητή, που έχει δικό του πλεούμενο. Εκείνος θα τους διηγηθεί μία ιστορία που εκτυλίχθηκε τα πολύ παλιά χρόνια σε ένα μακρινό νησί, που έχει για κεντρικό θέμα ένα κάρο, για το οποίο οι θρύλοι λένε τα καλύτερα. Επίσης αναφέρουν ότι όποιος ανέβει επάνω του θα αποκτήσει όλα τα χαρίσματα που διέπουν έναν νικητή. Οι φίλοι μας λοιπόν, αποφασίζουν να πάνε μέχρι το νησί για να βρουν το κάρο κι έτσι να σπάσει η κατάρα του Ντόναλντ. Τελικά θα καταφέρουν να αποδείξουν ότι η ιστορία αυτή ισχύει κι αν ναι ποιοι μπελάδες τους περιμένουν στο νησί? Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα προσεγμένο σενάριο. Η δομή του έχει στοιχεία παραμυθιού, διέπεται από καλής ποιότητας φαντασία κι έχει και την απαιτούμενη δράση. Η πλοκή έχει εξαιρετική σκηνοθεσία και το φινάλε είναι ικανοποιητικό. Γενικά την βρήκα μία ιστορία πολύ άνω του μετρίου. Το σχέδιο του Guerrini αρχίζει να μου αρέσει πολύ. Κι αν επιμελούνταν καλύτερα τους χαρακτήρες του, θα του έδινα περισσότερους πόντους. Στην επόμενη ιστορία του τεύχους, ο Μαύρος Πητ θα μας αποδείξει πώς “Η περιέργεια έφαγε την γάτα”. Είναι ένα καυτό καλοκαίρι στο Μίκυ Σίτυ κι όλοι έχουν βγάλει την μπέμπελη. Ο Πητ όμως εργάζεται πυρετωδώς. Έχει νοικιάσει ένα διαμέρισμα απέναντι από την Κεντρική Τράπεζα και το έχει ρίξει στην παρακολούθηση. Έτσι έχει αποκτήσει πολλές και σημαντικές πληροφορίες για την τράπεζα, όπως ποιοι είναι οι υπάλληλοί της, τα ωράρια που δουλεύουν, ποιοι είναι οι κυριότεροι πελάτες κ.ά.. Έτσι θα ετοιμάσει καλύτερα το ληστρικό του σχέδιο. Κάποια στιγμή βλέπει στο διαμέρισμα που βρίσκεται επάνω από την τράπεζα μία φιγούρα που φαίνεται να είναι ο Μίκυ. Δεν περνάει πολλή ώρα και θα τον επισκεφτούν η Μίννι, η Κλάραμπελ και η...Τρούντυ. Και τότε είναι που η μυστηριώδης φιγούρα βγάζει έναν μπαλτά κι αρχίζει να χτυπάει αλύπητα. Τελικά τι συμβαίνει στην πραγματικότητα? Ένα σενάριο μονόπρακτο, στο οποίο παρελαύνουν πολλοί χαρακτήρες από το Μίκυ Σίτυ, αλλά ουσιαστικά είναι παιχνίδι για έναν ρόλο κι ο Μαύρος Πητ ανταπεξέρχεται άψογα. Στις λίγες σελίδες της πλοκής η περιέργεια του αναγνώστη εξάπτεται και πολλά ερωτήματα εγείρονται, για να έρθει το φινάλε να μας φέρει ένα χαμόγελο στα χείλη. Γενικά είναι μία πολύ χαριτωμένη ιστορία. Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό. Στον “Κλέφτη του φαγητού” ο δρόμος μας θα μας βγάλει μέχρι το αγρόκτημα της Γιαγιάς Ντακ, όπου εκείνη ετοιμάζεται να πεταχτεί σε μία δουλειά κι έτσι έχει αφήσει στο πόδι της τον Πασχάλη. Η Γιαγιά περιμένει σε λίγο έναν παιδικό της φίλο κι έτσι έχει ετοιμάσει αρκετά καλούδια για φαγητό. Ο Πασχάλης είναι επιφορτισμένος να τα βάλει στο φούρνο, σε περίπτωση που εκείνη καθυστερήσει να επιστρέψει. Ο φίλος μας παρουσιάζεται αρκετά υπεύθυνος και δεν υποκύπτει (πολύ) στον πειρασμό να φάει από τα εδέσματα. Όταν όμως εμφανιστεί ένας μυστηριώδης κλέφτης κι αρχίζει να τρώει τα φαγητά, ο πρωταγωνιστής θα προσπαθήσει να τον ανακαλύψει, αφενός για να σώσει την αξιοπρέπεια της Γιαγιάς, κι αφετέρου για να διώξει από πάνω του όλες τις υποψίες που θα τον βαρύνουν. Θα μπορέσει να ξεσκεπάσει εγκαίρως τον ένοχο? Και ποιος είναι αυτός? Κι εδώ έχουμε ένα συμπαθητικό σενάριο που παρουσιάζει μία ιδιόμορφη “συνεργασία” που δεν την βλέπουμε συχνά. Ο Πασχάλης έχει τον κλασικό του χαρακτήρα που μας κάνει να τον συμπαθούμε, αλλά ταυτόχρονα εμφανίζει ισχυρό αίσθημα ευθύνης. Η πλοκή έχει αρκετά χιουμοριστικά στοιχεία και δεν κρύβει εκπλήξεις, εκτός ίσως από το φινάλε. Γενικά μου φάνηκε αξιοπρεπής ιστορία. Το σχέδιο της Migheli ήταν αρκετά καλό, με μοναδική μου ένσταση στην μορφή του Πασχάλη. Μου φάνηκε πολύ χοντροκομμένος κι ασύμμετρος. Και τελειώνουμε με τον “Μαθητευόμενο επιχειρηματία”. Όλοι ξέρουμε ότι ο Κύρος είναι ένας άριστος εφευρέτης, ο οποίος με τις δημιουργίες του έχει δώσει λύσεις σε πολλά προβλήματα που ταλανίζουν τους Λιμνουπολίτες και ιδιαίτερα τον θείο Σκρουτζ, ο οποίος είναι κι ο καλύτερος πελάτης του. Δυστυχώς όμως η μεγάλη του αφέλεια κι ο αλτρουισμός του δεν τον αφήνουν να πάρει χρήματα για τις υπηρεσίες του κι έτσι τα χρέη αρχίζουν να τον πνίγουν. Αποκορύφωμα της τραγικής του κατάστασης είναι η επικείμενη έξωση από το εργαστήριό του. Ο Ντόναλντ και τα ανιψάκια του θα προσπαθήσουν να πείσουν τον θείο τους να τον βοηθήσει κι έτσι εκείνος προτίθεται να τον μάθει πολλά μυστικά που διέπουν έναν επιτυχημένο επιχειρηματία. Ο Κύρος όμως δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο από την δημιουργία εφευρέσεων κι εν τω μεταξύ τα χρέη τρέχουν κι αυξάνονται. Ποια θα είναι η κατάληξη? Ένα σενάριο που δίνει έμφαση σε μία πρακτική που μ’εκνεύριζε κάθε φορά που διάβαζα αντίστοιχες ιστορίες. Δηλαδή να εκμεταλλεύονται ασύστολα το ταλέντο του Κύρου. Η πλοκή θα μπορούσε κάλλιστα να ενταχθεί στην “Οικονομία του θείου Σκρουτζ”, μιας και περιέχει αρκετές συμβουλές οικονομικής φύσης. Είναι χαριτωμένη, αλλά δεν έχει πολύ χιούμορ. Το δε φινάλε έχει ένα καλογραμμένο plot twist που με ικανοποίησε. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό.

Εγώ ξεχώρισα την ιστορία του Faccini με τον Πητ. Respect για τα καρέ στα οποία ο Πητ και ο αναγνώστης θεωρούν ότι ο Μίκυ είναι στην πραγματικότητα ένας μανιακός δολοφόνος με μπαλτά. Τελικά η περιέργεια πράγματι έφαγε τη γάτα τον Πητ. Η κεντρική ιστορία είχε το όμορφο, καθαρό σχέδιο του Cavazzano αλλά η πλοκή της δεν έλεγε και πολλά. Πολύ σύντομη και με απογοήτευσε αρκετά γιατί περίμενα περισσότερα από τον τίτλο "Δέκα μικροί εκατομμυριούχοι". Εδώ να σημειώσουμε ότι η έτερη παρωδία του αστυνομικού μυθιστορήματος της Αγκάθα Κρίστι "Δέκα Μικροί Νέγροι", "Δέκα Μικροί Αλιγάτορες" από Radice+Turconi, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Ρεπόρτερ Γκούφυ, είναι εξαιρετική (όπως και οι περισσότερες ιστορίες της σειράς, αλλά αυτή νομίζω πως ξεχωρίζει). "Το Κάρο του Νικητή" χαρακτηριζόταν από το σχεδιαστικό στυλ του Fransisco Guerrini. Δε νομίζω ότι ήταν κάτι το ιδιαίτερο σεναριακά. Κλασική και η ιστορία με τον υπναρά Πασχάλη. Ωραία και αρκετά πρωτότυπη η ιστορία με τον Κύρο, ο οποίος κινδυνεύει με έξωση λόγω ανεξόφλητων ενοικίων, με αποτέλεσμα ο Σκρουτζ να του κάνει κάποια μαθήματα οικονομίας για να μάθει να εκμεταλλεύεται εμπορικά τις εφευρέσεις του.

εμένα το κάρο του νικητή μ άρεσε πολύ περισσότερο από την κεντρική. Γενικά το τεύχος μου 'άρεσε πάρα πολύ. Η κεντρική ιστορία ξεκίνησε υπέροχα, αλλά είχε ένα απότομο και άνευρο τέλος. Εκεί που του μάζεψε ο Σκρουτζ στο σαλόνι είπα "πω πω τι ιστοριάρα είναι αυτή", αλλά μετά, μπραφ και τέλος! Άσε που μόνο ο ένοχος είχε πραγματικά κίνητρο και όχι στο...περίπου. Αντίθετα η δεύτερη ιστορία ήταν καταπληκτική και σε σενάριο και σε σχέδιο. Γενικά μου αρέσουν πολύ οι ιστορίες του Guerrini . Το σχέδιο του το βρίσκω πολύ πλούσιο και εκφραστικό. Να πω τέλος οτι μου άρεσε πολύ και η ιστορία με τον Μαύρο Πητ. Πρωτότυπο σενάριο και ωραίο σχέδιο. Γενικά ένα πολυ πολυ ωραίο τεύχος.

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #266 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους. Εξώφυλλο (από τον πολυχρονεμένο @Βασιλεύς των κόμικς). Εδώ Μίκυ Σίτυ! (by Silvia Ziche) Ιστορίες. "Δέκα μικροί εκατομμυριούχοι." Ο Θείος Σκρουτζ δείχνει στον Ντόναλντ το νέο του πόνημα. "Το κάρο του νικητή." Ο Ντόναλντ έχει πάει με τα ανηψάκια βόλτα στο λιμάνι. Εκεί συναντάει ενά παλιό του συμμαθητή και σαλπάρουν ,την επόμενη μέρα, για μία περιπέτεια σε μέρη εξωτικά. "Η περιέργεια έφαγε την γάτα. Ο Μαύρος Πητ παρακολουθεί την Κεντρική τράπεζα του Μίκυ Σίτυ που θέλει να... ξαλαφρώσει. Αυτά που συμβαίνουν όμως πάνω από την τράπεζα έχουν περισσότερο ενδιαφέρον. "Ο κλέφτης του φαγητού." Πασχάλης εναντίον Μούργου με επίκεντρο την λαιμαργία του δεύτερου ενάντια στο φιλότιμο του Χήνου. "Μαθητευόμενος επίχειρηματίας." Ο Κύρος κινδυνεύει με έξωση και ο Ντόναλντ με τα ανηψάκια ζητάνει από τον Θείο Σκρουτζ να του κάνει μερικά μαθήματα επιχειρηματικότητας. Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ, και ΚΟΜΙΞ. Εν κατακλείδι. Να ξεκινήσουμε με το γεγονός ότι οι εκατομμυριούχοι είναι εννιά (θα έσκαγα αν δε το έλεγα ) και ότι η ιστορία παρωδεί ,λίγο, το alter ego μου (). Αφαιρώντας αυτά η επιλογή του τίτλου ήτο άψογη διότι όλα τα υπόλοιπα "φωνάζουν" Αγκάθα Κρίστι και "Δέκα μικροί νέγροι." Όμορφη και συμπαθητική ιστορία με στρωτή ροή, ποικίλους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Διαβάζεται ευχάριστα και είναι ένα σκαλί παραπάνω από την υπόλοιπη τετράδα του τεύχους. Έχουμε δει όμως και καλύτερες "κεντρικές." Χαλαρωτική, αξιόλογη και ευχάριστη στην ανάγνωση η περιπέτεια του Ντόναλντ στους τροπικούς. Να ομολογήσω ,όσο αφορά την τρίτη ιστορία, ότι από την περίληψη και μόνο κατάλαβα ότι ο αγαπημένος μου Ενρίκο κρύβεται από πίσω. Πραγματικά απολυαστική. Ακολουθεί μία άτυπη αναμέτρηση σε μία όμορφη ιστορία όπου ο Πασχάλης πρωταγωνιστεί αλλά ο Μούργος κλέβει την παράσταση. Οι δύο τους "συνεργάστηκαν" άψογα και το αποτέλεσμα θα το διαβάσετε. Το τεύχος κλείνει με τον Σκρουτζ να μυεί τον Κύρο στον κόσμο των επιχειρήσεων. Ενδιαφέρουσα σεναριακή προσέγγιση. Σειρά προτίμησης ιστοριών. 1. "Δέκα μικροί εκατομμυριούχοι." 2. "Το κάρο του νικητή." 3. "Ο κλέφτης του φαγητού." 4. "Η περιέργεια έφαγε την γάτα." 5. "Μαθητευόμενος επιχειρηματίας." 8/10!!! Αξιόλογο τεύχος!!! Υπέροχη πεντάδα!!!

2008 variant cover...

Πρώτο ποστ ολόκληρης σελίδας μετά από περίπου 11 χρόνια, θα ανέβαζα και άλλες, αλλά το spoiler previous θαναι με lettering και χρώμα, cheers

Έχουν γίνει κάποιες αλλαγές στην στολή και το κράνος, στο κόμικ θα είμαι κοντά σε μια τέτοια εκδοχή, με δυνατό θώρακα και προστατευτηκα στους ώμους, σύντομα σας στέλνω και προσχέδια της διαδικασίας, ευχαριστώ.

Καλησπέρα σε όλους, Θέλω να σας ευχαριστήσω για όλα τα σχόλια σας και τις κριτικές σας όλα αυτά τα χρόνια, ήθελα αρκετές φορές να απαντήσω σε αρκετά post αλλά για χρόνια δεν δούλευα τον Κέιν και πιστεύα πως η καλύτερη απάντηση θα ηταν ένα 6 τεύχος, πριν λίγους μήνες που ανέβασα αυτό το σχέδιο, κατάλαβα πως είχα βρει την συνέχεια, πάντα ο μεγάλος μου φόβος από μικρός ήταν να ζήσω σε ένα δικτατορίκο καθεστώς που οι άνθρωποι και πόσο μάλλον οι καλλιτέχνες απαγορεύεται να εκφράζονται ελεύθερα, μπορεί η δημοκρατία μας να είναι κουτσή, πολλές φορές να μας τρώει η διαφθορά και οι ζημιές να μην έχουν τέλος, αλλά ακόμη δεν είμαστε ευτιχος στο 1984 του Orwell ούτε στο Anthem της Ayn Rand. Το δυστιχες είναι ότι από το 2006 που άρχισα το σενάριο του πρώτου Κέιν μέχρι το 2008 που το έβγαλα στα περίπτερα (μικρός και απηρος έκανα 100 χρόνια να τελειώσω μια σελίδα ), είμαστε ίσως ποιο κοντά στο δυστοπικο, το κινητό στην τσέπη μας και η τεχνολογία είναι ουτοπία και δώρο από τους Θεούς σε σύγκριση με τότε, αλλά η ανυσιχια μου για μια δικτατορία που ερχετε μεγαλώνει, τα αντανακλαστικα μας δεν πρόλαβενουν να δώσουν την σωστή σημασία σε εξέλιξης και αλλαγές. Ίσως το αποφύγουμε ξυστά; ίσως τυποι σαν τον Κέιν τέλος να κυκλοφορισουν μια μέρα στα αλήθεια εκεί έξω και να μας βλέπουν σαν αριθμούς; δεν το λες και καλό, προφανος εύχομαι όχι σε αυτό ας μείνει για πάντα επίπεδος στης σελίδες του, αμήν. Τις 4 τελευταίες μέρες έγραψα το σενάριο για τις 10 πρώτες σελίδες, βρέθηκα να γράφω όπως στα 20κατι μου, μανιωδώς περπατώντας χωρίς να μπορώ να σταματήσω, την διαφορά την είπαμε; 2006 μπλοκάκι από το περίπτερο και στιλο, 2019 εεε.. κινητό. Έχω τρομάξει η αλήθεια, ήμουν σίγουρος για χρόνια ότι ο Κέιν απλά ήταν το ξεκίνημα μου στα κόμικ και ότι πρέπει να τον ξεχάσω, το πρόβλημα είναι πως δεν έφυγε ποτέ απο κεφάλι μου, μέσα σε ελαχίστω βρέθηκα να γράφω τους διαλόγους του λες και τον δούλευα χθες, ενώ έχουν περάσει 10 χρόνια από το τελευταίο σενάριο. Έχω δουλεψει τα τελευταία 6 χρόνια με αρκετούς σεναριογράφους πάνω σε διάφορα κόμικς, έχω δει το storytelling από παραπάνω σκοπιές, περνοντας τα χρόνια είδα και την ζωή επίσης. Είμαι 35 πια και ο Κέιν ξαναχτυπάει την πόρτα, μου λέει ότι μπορείς να με γράψεις και καλύτερα, ένας εφιάλτης μπορεί να σε διδάξει πολλά αρκεί να ξυπνήσεις στο τέλος, με φόβο και λογική να θυμηθείς τι είδες η και να το αλλάξει λίγο... να επιβιώσεις. Μεγάλα λόγια, αλλά δεν έχω γράψει καλύτερες 10 σελίδες ποτέ στην ζωή μου, καθόλου καλή συνταγή το να είσαι απόλυτος και να υπερβάλεις, αλλα σοβαρά δεν υπερβάλω και αν το έκανα, θα έλεγα τα εξής, θυμάστε το τέλος στο δεύτερο τεύχος, η σκηνή στο μαγαζί που η σερβιτόρα καταλαβαίνει ποιος είναι ο Κέιν; και ότι ακολουθεί, πρόζα κτλ. Βάλτε το στο repeat, έτσι θα είναι όλο το κόμικ και κάτι κάτι πολύ παραπάνω. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ για όλα. Cheers