ASTERIX

[thor77]

Όχι αναγκαστικά, εξαρτάται από τον συγγραφέα και το κατά πόσο η ας πούμε ορθογραφική εκκεντρικότητα είναι αποτέλεσμα παρανόησης (ή και άγνοιας) του ορθογραφικού κανόνα ή είναι συνειδητή επιλογή του συγγραφέα (για παράδειγμα, οι εκδόσεις Καστανιώτη εκδίδουν τα βιβλία τους στο μονοτονικό, τα βιβλία του Παύλου Μάτεσι, ακόμα και μεταφράσεις που έκανε ο Μάτεσις, ας πούμε το Η βουή και η μανία του Φόκνερ, εκδιδόταν στο πολυτονικό). Και δεν αναφέρομαι καν στα λειπογράμματα του Ζωρζ Πέρεκ

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 11, 2023 από thor77

[Laz33]

Διάβασα και στα ελληνικά τη Λευκή Ίριδα

Έχω πολλά να πω, αν και δεν ξέρω αν τα θυμάμαι όλα.
Τέλος πάντων, θα πω όσα θυμάμαι και στην πορεία αν σκεφτώ κάτι ακόμα το συμπληρώνω.

 

Ας ξεκινήσουμε απ΄τα "προφανή" πρώτα.
Η έκδοση.
Σε γενικές γραμμές είναι καλή, αλλά όχι άψογη όπως μας είχε καλομάθει τελευταία η Μαμούθ

Κάποιες σελίδες έχουν κακή εκτύπωση, με αποτέλεσμα να φαίνονται "θαμπές" και με "άτονο" μελάνωμα.

Η μετάφραση γενικά ok, αλλά όχι άριστη.
Κάποια "αστεία" μού φάνηκαν εντελώς άνοστα και από περιέργεια ανέτρεξα πρώτα στην αγγλική κι έπειτα στη γαλλική έκδοση και βρήκα διαφορές.

Ένα χαρακτηριστικό είναι στη σελίδα 12 της ιστορίας.

Ο Αστερίξ λέει στο 3ο καρέ ότι ο Λαοπλάνους είπε (στους Γαλάτες) πως το λίπος του αγριογούρουνου βουλώνει τις αρτηρίες, και στο τέλος της σελίδας που γεμίζει ο τόπος παντού αγριογούρουνα και δυσκολεύονται να προχωρήσουν οι ήρωές μας, ο Οβελίξ λέει "ξουτ, βουλώσατε όλες τις αρτηρίες".
Στο πρωτότυπο ο Αστερίξ λέει "το λίπος αγριογούρουνου μπλοκάρει τις αρτηρίες" και ο Οβελίξ λέει στα αγριογούρουνα "ξουτ, μπλοκάρετε τα πάντα τώρα", εννοώντας μπλοκάρετε και το δρόμο τώρα, κάτι το οποίο είναι σαφώς πιο επιτυχημένο αστείο σε σχέση με το πως αποδόθηκε στα ελληνικά.

Η επιμέλεια επίσης είχε κάποια θέματα.

Ένα το είπατε, αντί για αμώνι έγραψαν σφυρί.
Ένα άλλο είναι στο σημείο που ο Οβελίξ προτείνει να ρίξουν ένα μενίρ στον Λαοπλάνους και ο Αστερίξ τού λέει ότι τη δοκιμάσαμε αυτή τη λύση. Έχει αστερίσκο και γράφει κάτω "βλ. Το Χτύπημα του Μενίρ".
ενώ έπρεπε να γράψει "βλ. Ο Αγώνας των Αρχηγών". Εκεί είδαμε τέτοιο σκηνικό σε άλμπουμ εντός σειράς. Ναι οk, το είχε και στο Χτύπημα του Μενίρ, αλλά εκείνο ήταν άλμπουμ ταινίας εκτός σειράς (το οποίο βασιζόταν στον Αγώνα των Αρχηγών φυσικά).
Ο αστερίσκος ήταν προσθήκη της ελληνικής έκδοσης, στο γαλλικό άλμπουμ δεν έχει τέτοια παραπομπή.

Επίσης στο τέλος που παραπέμπει στο "Ο Αστερίξ και η Μαγική Χύτρα", προφανώς το σωστό είναι "Ο Αστερίξ και η Χύτρα".
Στο οπισθόφυλλο είναι γραμμένοι οι τίτλοι των άλμπουμ, δεν μπορούν να ρίξουν μια ματιά δηλαδή;

Καθόλου μαγική δεν ήταν η χύτρα (είχε κρεμμυδόσουπα, πριν μπουν τα σεστέρσια).

Αυτοί νομίζουν επειδή είναι μαγικός ο ζωμός, άρα και η χύτρα είναι μαγική

 

Πάμε και στην ουσία τώρα, την ιστορία.
Είχα γράψει μια αρχική άποψη όταν διάβασα το άλμπουμ στα αγγλικά.
Δεν μου είχε φανεί κάτι το φοβερό, αλλά επειδή ήμουν κουρασμένος όταν το διάβαζα είπα ότι θα έβγαζα την τελική μου άποψη όταν θα το ξαναδιάβαζα (ξεκούραστος) στα ελληνικά.

Δεν άλλαξε κάτι τελικά

Όντως δεν μου φάνηκε κάτι το ιδιαίτερο.

Μπορώ να πω μάλιστα ότι ακόμα και η κεντρική ιδέα του σεναρίου (ή έστω η εφαρμογή της) μού ξενίζει πλέον. Λέει για παράδειγμα ότι οι λεγεωνάριοι θα γίνουν πιο ετοιμοπόλεμοι αν αποκτήσουν εσωτερική γαλήνη, χωρίς να το αναλύει περαιτέρω. Πως γκένεν αυτό;

Επίσης κάποια πράγματα έγιναν πολύ εύκολα. Εύκολα παρασύρθηκαν απ΄τον Λαοπλάνους οι Γαλάτες, εύκολα ξέφυγαν απ΄την επιρροή του στο τέλος.

Το ίδιο και οι Ρωμαίοι μπορώ να πω.

Στο θέμα χιούμορ δεν είδα τελικά κάποια τρομακτική διαφορά απ΄τον Φερί.
Με κάποια αστεία γέλασα (πχ με το πατίνι ή με το "γκουρμέ" εστιατόριο) αλλά με τα περισσότερα δεν ένιωσα κάτι.

Συνολικά βέβαια νομίζω στον τομέα αυτό έχει κάνει ένα κλικ καλύτερη δουλειά ο Φαμπκαρό (σε σχέση με τον Φερί εννοώ).

Πρωτοτυπία ιδιαίτερη δεν είχαμε, το σενάριο πατάει σε ιδέες που τις έχουμε δει σε παλιότερες ιστορίες (Μάντης, Διχόνοια, Οβελίξ & Σία κτλ), ενώ η απότομη αλλαγή σχεδίου του Λαοπλάνους

Spoiler

να παραδώσει τη Μιμίνα στον Καίσαρα

μού φάνηκε ότι αποσκοπούσε αποκλειστικά στο να μεταφερθεί η δράση στη Λουτέτια.

 

Συνολικά ήταν ένα απλά ok άλμπουμ, το οποίο πραγματικά απορώ γιατί απέσπασε τόσο θετικές κριτικές στο εξωτερικό
Και δεν νομίζω ότι είναι θέμα μετάφρασης, γιατί και στα αγγλικά δεν μου φάνηκε κάτι το φοβερό.

Εννοείται ότι συγκρίσεις με τον Γκοσινί είναι αστείες (για να μην πω ιερόσυλες) αλλά θεωρώ ότι ούτε καν τα πρώτα άλμπουμ του Ουντερζό πλησιάζουμε σε επίπεδο.

Και βασικά ούτε καν καλύτερο απ΄όλα τα άλμπουμ του Φερί το θεωρώ. Ο Πάπυρος εξακολουθεί να μ΄αρέσει περισσότερο.

 

Τέλος μια βαθμολογία: 6.5/10

 

 

 

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 11, 2023 από Laz33

[Otis]

18 ώρες πριν, hardivic είπε:

Βέβαια ακόμα και οι ίδιοι οι συγγραφείς αν γράψουν κάτι κατά βούληση επειδή είναι δικό τους έργο, θα έρθει ο editor της εκδοτικής και θα τους βάλει στη θέση τους, ορθογραφικά, συντακτικά και σε περιεχόμενο ακόμα. Και σταματάω εδώ τη συμμετοχή μου στη συζήτηση

 

Χρησιμοποιείς μια πολύ βαριά έκφραση με πολύ άκομψο τρόπο και φαίνεται να ευχαριστιέσαι την άσκηση μιας ουσιαστικά ανύπαρκτης εξουσίας. Τέτοια εξουσία έχουν μόνο κάποιοι παραγωγοί και εκδότες, δηλαδή άνθρωποι που ξέρουν και το καλλιτεχνικό και το εμπορικό κομμάτι, και πληρώνουν οι ίδιοι το κόστος παραγωγής ή εξασφαλίζουν ότι θα το πληρώσουν άλλοι. Αυτοί έχουν εξουσία γιατί είναι σε θέση να σώσουν ένα έργο απ' την αποτυχία ή την αφάνεια, και το υπογράφουν και με το όνομά τους και με επένδυση. Αν ο επιμελητής αρχίσει να βλέπει εξουσία με φιλοσοφία κλητήρα θα φύγει απ' τη δουλειά.

 

Σ' αυτό το θέμα είμαι πολύ ευαίσθητος γιατί το βλέπω χρόνια τώρα στην επαφή μου με το δημιουργικό χώρο. Όλοι θέλουν να βάλουν στη θέση του κάποιον στη Ελλάδα, κανείς δε θέλει να δει τον εαυτό του ως βοηθό, και η συνεργασία ίσων είναι πρακτικά αδύνατη. Έχουμε κυρίως πρωτόγονες αντιπαραγωγικές δομές όπως τη συνεργασία ανίσχυρων υποτακτικών κάτω από κάποιον που κάνει κουμάντο σε όλα, και τη συνεργασία ενός ισχυρού με έναν υποτακτικό. Οι υπόλοιποι δουλεύουν μόνοι τους. Στις παραγωγικές δομές πρέπει να δεχτείς οριζόντια ισότητα και κάθετη ανισότητα ταυτόχρονα, αλλά και να αντιληφθείς ότι η σειρά παραγωγής και ο έλεγχος ποιότητας δεν είναι δομή εξουσίας. Τα έργα μας καταλήγουν να έχουν μικρό ύψος, γιατί οι δομές που τα παράγουν έχουν μικρό ύψος και κακή δομή. Software είναι, κουζίνα εστιατορίου είναι, τηλεοπτική παραγωγή είναι, το ίδιο ακριβώς πρόβλημα.

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 12, 2023 από Otis

[rolandofshire]

Πάντως, όσο κι αν κρίνουμε αυστηρά και τον Φερί και τον Φαμπκαρό (καλά κάνουμε δε λέω), δε μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι μπήκαν εν γνώσει τους σε μια μάχη όπου η σύγκριση με τον Γκοσινί θα ήταν αναπόφευκτη. Θέλω να πω Γκοσινί είναι ένας, τεράστιος καμιά αντίρρηση, μέχρι και όλα τα βιβλία του Μικρού Νικόλα έχω και τρελαίνομαι να τα διαβάζω, αλλά ένας άλλος σεναριογράφος είναι ένας άλλος σεναριογράφος, δε ξέρω αν έχει νόημα η όποια σύγκριση. Θα μου πείτε "ας γράψει κάτι άλλο, αφού πιάνεται με Αστερίξ, θα κριθεί με τα προηγούμενα Αστερίξ", εντάξει, το ακούω απλά σκέφτομαι ότι ίσως μπαίνουν σε μια μάχη εκ των προτέρων χαμένη (τη σύγκριση με το Γκοσινί) και γι'αυτό έχουν το respect μου. Προσωπικά, η Λευκή Ίριδα μου άρεσε περισσότερο από όλα τα άλμπουμ του Φερί αλλά και από κάποια του Ουντερζό, από τον Ουρανό πχ. Όντως είναι μάλλον εύκολο το πώς μεταφέρθηκε η δράση στη Λουτετία (σόρρυ στο "ι" το τόνιζα από μικρός, δε το αλλάζω), τώρα γελαστόμετρο δεν έβαλα να δω σε ποιο αστείο γέλασα λιγότερο από αυτά του Γκοσινί, ήταν κάποια πολύ δυνατά πάντως

 

Εγώ ευτυχώς το τεύχος μου δεν είχε τη θαμπάδα που περιγράφετε, θα έλεγα μόνο πως κάποιες σελίδες μου φάνηκαν λεπτότερες από κάποιες άλλες αλλά όχι κάτι το πολύ αξιοπρόσεκτο. Συνολικά μου άρεσε σα προσπάθεια (περισσότερο όντως από τις προηγούμενες του Φερί), θα ήθελα κι εγώ κάτι φουλ πρωτότυπο σα σενάριο αλλά όπως εξήγησα σε προηγούμενο post, ή θα μείνουν στο χωριό ή θα φύγουν από το χωριό. Εκτός αν τους βάλουν να κάνουν σα το Θείο Σκρουτζ εξερεύνηση πρώτα στην Ατλαντίδα, μετά στο φεγγάρι, μετά στα έγκατα της Γης, αλλά δεν είναι αυτή η φύση του κόμικ μου φαίνεται. 

[thor77]

Στην Ατλαντίδα έχουν πάει (Η γαλέρα του Οβελίξ). 

 

Κι εμένα μου άρεσε η Λευκή ίριδα περισσότερο από τα άλμπουμ του Φερί, ίσως το πιο ικανοποιητικό άλμπουμ του 21ου αιώνα για μένα (της τελευταίας δεκάδας δηλαδή). Βρήκα εύστοχο το χιούμορ του και τους παραλληλισμούς του με την σύγχρονη παραφιλολογία περί θετικής ενέργειας.

 

Υπήρχαν μείον; Φυσικά ο ίδιος ο Λαοπλάνους δεν παρουσιάζεται ολοκληρωμένα ως προς τα κίνητρά του (αν πιστεύει ότι η μέθοδός του θα κάνει πιο αξιόμαχους τους λεγεωνάριους, κακώς την διδάσκει και στους Γαλάτες, αν όμως πιστεύει ότι θα κάνει πιο μαλθακούς τους Γαλάτες κακώς την διδάσκει στους λεγεωνάριους, αν επικεντρώνει σε διαφορετικά σημεία σε κάθε λαό, αυτό δεν αναφέρεται). Μετά η μετάβαση από το χωριό στην πρωτεύουσα όπως έχει προαναφερθεί είναι απότομη και δεν εξηγούνται τα κίνητρα της Μιμίνας (αν και ήταν ευχάριστο το να την δούμε στο επίκεντρο μιας (μισής έστω) ιστορίας. Ένα μεταφραστικό που μου χτύπησε κάπως (πέρα από το αμόνι που έγινε σφυρί), ο Ι. Καίσαρας θα πάει στην Λουτετία για τον διορισμό του Νομάρχη (ή κάπως έτσι, το γράφω από μνήμης) θα προτιμούσα να αναφερόταν σαν έπαρχος ή διοικητής, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε επαρχίες όχι νομούς... Γενικά όμως πέρασα καλά με αυτό το άλμπουμ.

 

Απόλυτα πρωτότυπο άλμπουμ δεν μπορεί να υπάρξει λόγω των περιορισμών που θέτει το σέτινγκ των χαρακτήρων (αλλά μετά από τις πρώτες ιστορίες σε κάθε σειρά νομίζω ότι οι καταστάσεις επαναλαμβάνονται). Βρίσκονται στα όρια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (με αρκετούς αναχρονισμούς) λίγο μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση της Γαλατίας το 52 πΧ και πριν την δολοφονία του Καίσαρα το 44 πΧ. Έχουν επισκεφτεί διάφορα σημεία της σημερινής Γαλλίας, τα βασικά σημεία του γνωστού κόσμου (Ελλάδα, Ιταλία, Αίγυπτο, Βόρεια Αφρική, Βρετανία, Γερμανία, Βέλγιο, Ελβετία, Ισπανία, Μέση Ανατολή), κάποια σημεία στις παρυφές του (Ινδία, Σκυθία, Σκανδιναβία) και κάποιες άγνωστες ή μυθικές περιοχές (Αμερική και Ατλαντίδα) πέρα από το ότι δεν υπάρχει ρεαλιστική περιοχή για να πάνε εκτός από την Άπω Ανατολή (ταξίδι που καλύφθηκε από την μέτρια πρόσφατη ταινία) η ιστορία θ'ακολουθεί την φόρμα τόσων άλλων ιστοριών που διαδραματίζονται εκτός έδρας (ξένος με πρόβλημα ζητά βοήθεια, ο Αστερίξ και ο Οβελίξ ίσως και με συνοδεία κάποιου δευτερεύοντα χαρακτήρα ξεκινά για την πατρίδα του ξένου και τελικά λύνει το πρόβλημα). Αντίστοιχα και στις ιστορίες που διαδραματίζονται εντός έδρας κάποιος σύμβουλος του Καίσαρα έχει κάποια ιδέα που θα αποπροσανατολίσει τους Γαλάτες και θα τους εντάξει στην αυτοκρατορία το σχέδιο τίθεται σε εφαρμογή αρχικά με επιτυχία αλλά χάρη στις προσπάθειες του Αστερίξ τελικά αποτυγχάνει. Υπό αυτή την οπτική πραγματικά υπήρξε πρωτότυπη ιδέα το ο Ουρανός έπεσε στα κεφάλια τους, αλλά δεν νομίζω να χαρήκαμε ιδιαίτερα για την πρωτοτυπία.

 

Για τα περί Λουτετίας/Λουτέτιας. Κι εγώ πάντα Λουτετία την έλεγα και θα την λέω και όπως φαίνεται και από αυτό το έντυπο του 1877 δεν είμαι ο μόνος, ούτε είναι καινούρια τάση (μάλλον το αντίθετο)

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 12, 2023 από thor77

[Laz33]

Μια χαρά πρωτότυπες ιστορίες μπορούν να υπάρξουν.
Όπως ανέφερα ξανά, ο Γρύπας έχει φουλ πρωτότυπο σενάριο.
Δεν αρκεί όμως αυτό.

Για να είναι επιτυχημένο ένα άλμπουμ πρέπει να΄χει πολλά στοιχεία σε αρμονία μεταξύ τους.

Δεν συμφωνώ στο ότι όποιος γράφει ένα Αστερίξ μπαίνει κατευθείαν στη σύγκριση με τον Γκοσινί.

Νομίζω κανένας μας δεν περιμένει άλμπουμ επιπέδου Γκοσινί. Απ΄τον τελευταίο φαν μέχρι και τους ίδιους τους σεναριογράφους.
Ξέρουν ότι δεν μπορούν να φέρουν τέτοιο αποτέλεσμα. Και όχι μόνο λόγω έλλειψης ταλέντου (αυτό άλλωστε δεν πρόκειται ποτέ να το παραδεχτούν) αλλά λόγω και των περιορισμών που θέτει η πολιτική ορθότητα της εποχής μας.
Με τον Ουντερζό όμως, ως σεναριογράφο, μπορούν να συγκριθούν.
Δεν μπορώ να χωνέψω ότι κάποιος που ήταν σχεδιαστής έχει γράψει καλύτερα σενάρια από κάποιους που είναι σεναριογράφοι.
Ένα άλμπουμ επιπέδου των πρώτων του Ουντερζό περιμένω απ΄τον Φερί και τον Φαμπκαρό, όχι επιπέδου Γκοσινί.
Δεν έχω δει ακόμα τέτοιο άλμπουμ.

 

Για την Ίριδα πάντως δεν ήταν η έλλειψη πρωτοτυπίας το βασικό μου πρόβλημα.
Τα ανέφερα στο πάνω μου ποστ.
Και θα συμπληρώσω ένα ακόμα που θυμήθηκα σήμερα.
Ο "εύκολος" τρόπος με τον οποίο έχασε την ψυχραιμία του ο Λαοπλάνους και ουσιαστικά αποκάλυψε στον Αστερίξ ότι είναι απατεώνας.

Άσε που κανονικά και οι υπόλοιποι θα έπρεπε να είχαν πάρει χαμπάρι ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί του (ότι δεν είναι τόσο "ζεν" όσο παρουσιάζει τον εαυτό του) μιας και το ξέσπασμα έγινε μπροστά σε όλους.
Γενικά υπήρχαν σημεία που δεν έστεκαν και πολύ, πολλές σεναριακές ευκολίες.

 

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 12, 2023 από Laz33

[Manitou]

Εγώ πάλι πιστεύω ότι όποιος γράφει ένα Αστερίξ αναγκαστικά μπαίνει σε (άδικη) σύγκριση με τον Γκοσινί. Αυτός είναι ο καλύτερος αυτός έχει γράψει τα περισσότερα και με αυτόν συγκρίνεται κάνεις. Επίσης οι περισσότεροι που διαβάζουν ένα Αστερίξ δεν είναι εξοικειωμένοι με τους δημιουργούς και την ιστορία αυτών. Κάποιος παίρνει ένα Αστερίξ και διαβάζει ας πούμε την Ίριδα. Μπορεί να μην έχει ξαναδιαβάσει Αστερίξ ποτέ. Μπορεί και να το έκανε πριν από πολλά χρόνια όταν ήταν μικρός/η. Και μετά επειδή του άρεσε η Ίριδα λέει "ας βρω και κανένα άλλο". Και βρίσκει τους Ισπανούς φερ ειπείν. Εκεί λοιπόν τα συγκρίνει απευθείας. Και βλέπει τη διαφορά μεταξύ πλυμένου και πραγματικά καθαρού. 

[Yorugosu]

Το νέο άλμπουμ ήταν άνω του μετρίου. Παρουσίασε ένα υποτυπώδες σασπένς μάλιστα και κάποια καλά χιουμοράκια. Ίσως πάλι να είχα θέσει το πήχη πολύ χαμηλά 

[hudson]

On 12/12/2023 στο 12:44 ΜΜ, thor77 είπε:

Υπό αυτή την οπτική πραγματικά υπήρξε πρωτότυπη ιδέα το ο Ουρανός έπεσε στα κεφάλια τους, αλλά δεν νομίζω να χαρήκαμε ιδιαίτερα για την πρωτοτυπία.

Ίσως είμαι από τους λίγους που του άρεσε το συγκεκριμένο για αυτόν ακριβώς τον λόγο, ότι είναι κάτι πέρα από το συνηθισμένο. Οι περισσότεροι φαντάζομαι το διάβασαν όταν πρωτοκυκλοφόρησε, μετά από 1-2 χρόνια που είχαν να δουν καινούρια ιστορία Αστερίξ, περίμεναν μάλλον κάτι πιο κοντά στις ιστορίες του Γαλάτη και τους ξένισε το τόσο διαφορετικό. Εγώ από την άλλη επειδή το διάβασα στο καπάκι μετά από πολλά σερί άλμπουμ, με ξάφνιασε ευχάριστα που είδα κάτι άλλο, το βρήκα ενδιαφέρον που ξέφυγε λίγο από την πεπατημένη. Δεν λέω ότι είναι από τα αγαπημένα μου, αλλά δεν το αποκηρύσσω κιόλας.

 

Προσωπικά το χειρότερο άλμπουμ από όλα τα Asterix, για εμένα είναι η "Κόρη".

Δεν το κατάλαβα καθόλου και μετά από λίγο το διάβαζα ίσα απλά για να το τελειώσω.

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 21, 2023 από hudson

[Bonadrug]

Το καινούργιο άλμπουμ έπαιξε εκ του ασφαλούς αφού ακολούθησε τη δομή κλασικών ιστοριών όπως ο Μάντης, η Κατοικία των Θεών κλπ.

Παρόμοιες ιστορίες ίσως πρέπει να περιμένουμε περισσότερες στο μέλλον διότι πόσα πια μέρη μένουν να εξερευνήσει ο Αστερίξ και πόσοι ακόμα λαοί να γνωρίσει?

Εκτός αν αρχίσουν τα σίκουελ ιστοριών του στυλ "Αστερίξ: επιστροφή στη Βρετανία" κλπ.....

[Ion]

Βρήκα αρκετά συμπαθητικό το νέο άλμπουμ, ήταν μια ικανοποιητική ιστορία που κι εμένα μου θύμιζε το παλιότερο στυλ, χωρίς να περιλαμβάνονται εξωγήινοι, μυθικές ήπειροι και άλλες πατέντες. Μακάρι να δούμε παρόμοιες ιστορίες στο μέλλον, και μακάρι να ακολουθούσαν μια αντίστοιχη πιο πεπατημένη οδό και σειρές όπως ο Ιζνογκούντ που απλά δε διαβάζεται.

 

[Otis]

7 ώρες πριν, hudson είπε:

 

Προσωπικά το χειρότερο άλμπουμ από όλα τα Asterix, για εμένα είναι η "Κόρη".

Δεν το κατάλαβα καθόλου και μετά από λίγο το διάβαζα ίσα απλά για να το τελειώσω.

 

Λίγοι ξέρουν ότι είναι διασκευή από ταινία.

 

Spoiler

Η Κόρη του Δήμαρχου

 

Η έφηβη πρωταγωνίστρια έχει μπλεξίματα με την αστυνομία για μικροποσότητες ναρκωτικών και βρίσκεται σε σύγκρουση με τον πατέρα της. Ο πατέρας της, που πουλάει πλεον εγκυκλοπαίδειες για μεροκάματο, την πηγαίνει σε μια κωμόπολη που ήταν παλιά δήμαρχος για να περάσει το αυτόφωρο και την αφήνει σε δυο φίλους του. Μετά φεύγει με το συνεργάτη του να πάνε να πουλήσουν εγκυκλοπαίδειες σε αντίθετη κατεύθυνση για αντιπερισπασμό. Αυτή όμως παίρνει ναρκωτικά με κάτι φίλους που μόλις έκανε και φεύγει οτοστόπ με μια συμμορία. Την ακολουθούν οι φίλοι του πατέρα της με ένα station wagon, με δύο απ' τα παιδιά που έμειναν πίσω. Παίρνουν ναρκωτικά με τα παιδιά στη διαδρομή και φιλοσοφούν. Τελικά τη βρίσκουν. Συναντούν όμως ένα περιπολικό και γίνεται ένας πανικός αλλά ξεφεύγουν. Η συμμορία όμως έχει απαγάγει εν τω μεταξύ την κοπέλα κι ετοιμάζεται να φύγει. Τους προλαβαίνουν όμως, ρίχνουν το αυτοκίνητο της συμμορίας σε ένα χαντάκι και γυρνάνε στο σπίτι. Γυρνάει πίσω ο πατέρας της και συμφιλιώνεται με την κοπέλα. Η κοπέλα τα φτιαχνει με το συνεργάτη του πατέρα και φεύγει μαζί του προς άγνωστη κατεύθυνση. Υποθέτω ότι θα την πιάσει η αστυνομία κάποια στιγμή, αλλά τί σημασία έχει; Coming of age road movie.

 

Δεν ήμουν ξύπνιος σε ολόκληρη την ταινία, αλλά κάπως έτσι ήταν. 

 

 

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 21, 2023 από Otis

[Laz33]

1 ώρα πριν, Ion είπε:

μακάρι να ακολουθούσαν μια αντίστοιχη πιο πεπατημένη οδό και σειρές όπως ο Ιζνογκούντ που απλά δε διαβάζεται.

 

 

Μόνο οι Χίλιες και μία Νύχτες δεν διαβάζονται.
Ο Πρόεδρος άνετα διαβάζεται και οριακά το λες ακόμα και συμπαθητικό άλμπουμ.

Και πιστεύω τα επόμενα που θα βγουν (μετά το #30) θα είναι ακόμα καλύτερα, μιας και επιστρέψαμε στο φορμάτ των μικρών ιστοριών που θεωρώ ταιριάζει καλύτερα στον Ιζνογκούντ.

 

[Otis]

Το Asterix το σχεδιάζει πλέον τμήμα marketing όπως τα περισσότερα στις μέρες μας. Η ποιότητα όμως στο δράμα κάθε είδους πρέπει να προέρχεται απ' την ουσία του, δηλαδή την πλοκή με τα εκπληκτικά της, την περιπέτεια και την αναγνώριση, και τα ήθη, δηλαδή τους χαρακτήρες και αυτά που εκφράζουν μέσα απ' τη διαλεκτική του συνδυασμού τους. Το marketing προσπαθει να ακολουθήσει την αγορά ενώ το δράμα πρέπει να ακολουθεί τις αρχές του. Αν το δράμα ακολουθεί τις αρχές του, μπορεί να φτιάχνει νέα αγορά αντί να ακολουθεί αυτή που υπάρχει, και μπορεί να παράγει ποιότητα που διαρκεί στο χρόνο. Το marketing απλά εκμεταλλεύεται την περίσταση της αγοράς, δεν πρέπει να υπαγορεύει το σχεδιασμό του δράματος.

 

 

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 22, 2023 από Otis

[Laz33]

On 21/12/2023 στο 2:54 ΜΜ, hudson είπε:

Προσωπικά το χειρότερο άλμπουμ από όλα τα Asterix, για εμένα είναι η "Κόρη".

Δεν το κατάλαβα καθόλου και μετά από λίγο το διάβαζα ίσα απλά για να το τελειώσω.

 

Το χειρότερο canon Αστερίξ θεωρώ είναι ο "Ουρανός".

Προσωπικά πάντως το διαβάζω πιο άνετα σε σχέση με τα "Γενέθλια" που τα βαριέμαι αφόρητα.

Απλά τα Γενέθλια δεν το θεωρώ canon άλμπουμ κι ας το΄χουν στα εντός σειράς.

Τον τελευταίο καιρό μάλιστα, όταν κάνω επανάληψη στα Αστερίξ μου, τα "Γενέθλια" και η "Επιστροφή των Γαλατών" είναι τα μοναδικά άλμπουμ που προσπερνώ.

 

[Rombax]

Διάβασα επιτέλους και εγώ τη Λευκή Ίριδα, και για να πω την αλήθεια ξεπέρασε αρκετά τις προσδοκίες μου. Τα αστεία ήταν καλά και αρκετά από αυτά με έκαναν να γελάσω λίγο κιόλας, αν και υπήρχαν μερικά που τα αντέγραψαν από προηγούμενα αλμπουμ (π.χ. αυτό με το Βρούτο), που ήταν πολύ τεμπέλικα κατά τη γνώμη μου.

 

Τώρα η πλοκή σε γενικές γραμμές μου άρεσε, αν και όπως είπαν και οι άλλοι δεν είναι κάτι το πολύ πρωτότυπο. Έχει όμως ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, δηλαδή το ότι το πρώτο και το δεύτερο μέρος της ιστορίας έχουν πολύ λίγη σχέση μεταξύ τους. Το πρώτο μισό του άλμπουμ είναι κάτι σαν το αντίστροφο της Διχόνοιας, αλλά το δεύτερο είναι η αποστολή για τη διάσωση της Μιμίνας που θέλει να παραδώσει ο Ρωμαίος στον Καίσαρα (δηλ. Ο Αστερίξ Μονομάχος και πάλι). Δεν έχω πρόβλημα με κάποιο από τα δύο μέρη συγκεκριμένα αλλά νομίζω πως ο συνδυασμός τους βλάπτει το άλμπουμ. Ειδικά το πρώτο μέρος κατά τη γνώμη μου κινείται πολύ γρήγορα ώστε να δώσει χώρο στο δεύτερο.

 

Παρά το πρόβλημα αυτό όμως νομίζω πως είναι ένα πολύ αξιόλογο τεύχος, ίσως το καλύτερο της μετά-Ουντέρζο εποχής (σίγουρα μου άρεσε περισσότερο από τον Γρύπα και τη Κόρη. Τώρα τα άλλα τρία δε τα θυμάμαι πολύ καλά, αλλά και πάλι νομίζω πως αυτό μου άρεσε περισσότερο). Καμία σχέση με τα άλμπουμ του Γκοσίνυ βέβαια, αλλά δε νομίζω πως αυτό εκπλήσσει κανέναν.

 

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 30, 2023 από Rombax

[Black Panther]

Το διάβασα κι εγώ! Μου άρεσε αρκετά, μου θύμισε Asterix εποχής Uderzo! Μακράν καλύτερο από τα τελευταία του Φερί και καλύτερο από όλα τα δικά του κατ' εμέ. Ωραίος ο Φαμπκαρό, νομίζω, θα τον δούμε βέβαια και στα υπόλοιπα

Υ.Γ Ο Γαλάτης...σίγουρα δε θα έχει πάει κάπου 

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 29, 2023 από Black Panther

[albertus magnus]

1 hour ago, Black Panther said:

Υ.Γ Ο Γαλάτης δεν έχει έρθει Ελλάδα και δεν έχει πάει Νουμιδία

Δεν πιανω τι ακριβως εννοεις αλλα εχει παει σε αυτα τα μερη.

 

 

Spoiler

Αστεριξ στους Ολυμπιακους αγωνες   και   Αστεριξ λεγεωναριος

 

[Black Panther]

4 ώρες πριν, albertus magnus είπε:

Δεν πιανω τι ακριβως εννοεις αλλα εχει παει σε αυτα τα μερη.

 

 

  Αποκαλύψτε τα κρυμμένα περιεχόμενα

Αστεριξ στους Ολυμπιακους αγωνες   και   Αστεριξ λεγεωναριος

 

Διορθώθηκε! (Που όμως δεν έχει πάει)

[constantinople]

58 min ago , Black Panther said:

Διορθώθηκε! (Που όμως δεν έχει πάει)

 

Στον Άρη;

[albertus magnus]

δεν εχει παει (αν θυμαμαι καλα) Ιαπωνια, Αυστραλια, Νοτιο Αμερικη γενικα. Απο Ευρωπη νομιζω Πορτογαλια, πανω βορεια σε Φινλανδια, Σουηδια, Νορβηγια, Ρωσσια κτλ Και γενικα και σε πολλες αφρικανικες και ασιατικες χωρες δεν εχει παει. Τωρα το θεμα ειναι βεβαια πως ηταν εκει η κατασταση και ποιοι λαοι κατοικουσαν σε εκεινα τα μερη το 50 πΧ. Αλλα αν θελουν οι σεναριογραφοι με λιγο ψαξιμο μπορουν να φτιαξουν πολλες ιστοριουλες ταξιδιωτικες ακομα.

[constantinople]

Νομίζω ότι με Ιαπωνια, Αυστραλια, Νοτιο Αμερικη κλπ το παρατραβάμε... υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν είναι ρεαλιστικά για έναν χαρακτήρα του 50 π.χ. 

[albertus magnus]

Εγω γεωγραφικα μιλουσα καθαρα που εχει και που δεν εχει παει. Αλλα απο την αλλη επειδη μιλαμε για κομικ (και αφου ηδη ειχαμε ταξιδι στην Βορεια Αμερικη) τα παντα ειναι πιθανα! χεχε!

 

Παντως συμφωνω μαζι σου και θεωρω ποιο λογικο παντως καποιο ταξιδι στον γνωστο τοτε κοσμο. Παντως υπαρχει ψωμι ακομα νομιζω για ιστοριες σε κοντινες χωρες και λαους που δεν εχει επισκεφτει

[constantinople]

Στην Κίνα έπρεπε να γίνει κανονικό τεύχος και όχι ταινία. Οι στρατιώτες του Μέγα Αλέξανδρου ήδη την είχαν επισκεφθεί και αργότερα και οι Ρωμαίοι και οι Βυζαντινοί (που τους έκλεψαν τους μεταξοσκώλικες και τους έφεραν στο Βυζάντιο επί Ιουστινιανού).

[Laz33]

14 ώρες πριν, Rombax είπε:

Παρά το πρόβλημα αυτό όμως νομίζω πως είναι ένα πολύ αξιόλογο τεύχος, ίσως το καλύτερο της μετά-Ουντέρζο εποχής (σίγουρα μου άρεσε περισσότερο από τον Γρύπα και τη Κόρη. Τώρα τα άλλα τρία δε τα θυμάμαι πολύ καλά, αλλά και πάλι νομίζω πως αυτό μου άρεσε περισσότερο). Καμία σχέση με τα άλμπουμ του Γκοσίνυ βέβαια, αλλά δε νομίζω πως αυτό εκπλήσσει κανέναν.

 

Συμφωνώ αρκετά με την κριτική σου.
Σου τόνισα τα ονόματα γιατί τα προφέρεις λάθος.
Είναι Ουντερζό και Γκοσινύ.
Να ξέρεις γενικά ότι τα γαλλικά ονόματα τονίζονται στη λήγουσα. Δεν ξέρω αν είναι κανόνας, αλλά έχω παρατηρήσει ότι αυτό ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις

 

 

 

12 ώρες πριν, Black Panther είπε:

Ωραίος ο Φαμπκαρό, νομίζω, θα τον δούμε βέβαια και στα υπόλοιπα

 

Διάβασα ότι εμβόλιμα μπήκε ο Φαμπκαρό στο σενάριο.
Το επόμενο άλμπουμ πάλι ο Φερί θα το γράψει.
Ίσως βέβαια να΄ναι καλό αυτό, να είδε τις αρκετά καλές κριτικές που πήρε η "Ίριδα" και να πείσμωσε, οπότε ίσως βάλει τα δυνατά του και μας προσφέρει κάτι αξιόλογο.
Είδωμεν

 

 

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 30, 2023 από Laz33

[Black Panther]

16 ώρες πριν, constantinople είπε:

 

Στον Άρη;

Επόμενη στάση 

[constantinople]

11 hours ago, Laz33 said:

Είδωμεν

 

"Είδομεν" θα πει είδαμε (στο παρελθόν).   "Οψόμεθα" θέλεις να πεις που σημαίνει "θα δούμε" ή "ίδωμεν" που σημαίνει "να δούμε" ; 

[Manitou]

7 ώρες πριν, constantinople είπε:

 

"Είδομεν" θα πει είδαμε (στο παρελθόν).   "Οψόμεθα" θέλεις να πεις που σημαίνει "θα δούμε" ή "ίδωμεν" που σημαίνει "να δούμε" ; 

Αυτό το ποστ κανονικά πρέπει να μπει στα χρηστικά. Εξαιρετικο

[christs]

Ενώ είχα στην κατοχή μου καιρό το "ο Αστεριξ και ο Γρύπας", επέλεξα να το διαβάσω τελικά χθες, επιτέλους. Δυστυχώς αδυνατώ να παρακολουθήσω ενεργά αυτό το τόπικ πλέον, οπότε αν υπάρχουν ανάλογες κριτικές γι αυτό το άθλιο τεύχος/ιστορία, ζητώ συγνώμη αλλά δεν έχω καθόλου εικόνα τι είπατε οι προλαλήσαντες.

 

Κατανοώ την ανάγκη να συνεχίζει να αρμέγεται η ιερή αγελάδα του Αστερίξ, μιας και ότι και να βγει με αυτούς τους ήρωες, ξέρουμε οτι θα πουλήσει δίχως αύριο. Αλλά, ειλικρινά, ας δείξουν λιγο σεβασμο στους αρχικούς συντελεστές της σειράς. Τι χάλι μαύρο ήταν αυτό? Είναι η πρώτη φορά που διαβάζω Αστερίξ και δε μπόρεσα καν να χαμογελάσω ούτε μια φορά. Πιάσαμε πάτο. Δεν υπάρχουν πια ιδέες. Αντιληπτόν. Ας αλλάξουν τα πρόσωπα, ας γίνει κάτι, δε ξέρω τι να πω. Έχω διαβάσει αδιάφορα τεύχη, αυτό ηταν άθλιο.

 

Και ένα σχόλιο για το σχέδιο. Αστερίξ δε διαβάσαμε ποτέ για το λεπτομερές "σε σημείο να χάνεται το μάτι σου σε όλο αυτό το χαος" σκίτσο. Συγνώμη, και δε μου αρέσει τόση λεπτομέρεια στο συγκεκριμένο κόμικ, και με κουράζει. Το θέλω πιο απλουστευμένο.

 

Θα επανέλθω οταν καποια στιγμη μελλοντικά αποφασίσω να διαβάσω και το τελευταίο τεύχος που βγήκε, με την ελπίδα να ειναι καπως καλυτερο.

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 11 από christs

[constantinople]

18 min ago , christs said:

Θα επανέλθω οταν καποια στιγμη μελλοντικά αποφασίσω να διαβάσω και το τελευταίο τεύχος που βγήκε, με την ελπίδα να ειναι καπως καλυτερο.

 

Είναι, είναι!