Αίθουσα Νικητών

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 27ο ΠΑΖΑΡΙ ΒΙΒΛΙΟΥ 2024 – ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ 26 Ιανουαρίου – 18 Φεβρουαρίου 2024 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ | ΣΑΒΒΑΤΑ | ΚΥΡΙΑΚΕΣ 09:00 – 21:00 200 Εκδότες – Χιλιάδες Βιβλία – Τιμές από 1 € ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΚΔΟΤΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ (Σ.ΕΚ.Β.) & ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΚΔΟΤΩΝ ΒΙΒΛΙΟΧΑΡΤΟΠΩΛΩΝ (Π.Ο.Ε.Β) Το 27ο Παζάρι Βιβλίου 2024 θα πραγματοποιηθεί στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Διοργανώνεται από τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου (Σ.ΕΚ.Β.) και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοχαρτοπωλών (Π.Ο.Ε.Β.), υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.). Το Παζάρι Βιβλίου είναι η θεσμοθετημένη εκδήλωση που διοργανώνεται εδώ και είκοσι επτά έτη, προσφέροντας στο αναγνωστικό κοινό χιλιάδες τίτλους βιβλίων σε πολύ χαμηλές τιμές, που αρχίζουν από μόλις 1 ευρώ! Στο 27ο Παζάρι Βιβλίου 2024, όπως κάθε χρόνο, συμμετέχουν εκδότες από όλη την Ελλάδα (μέλη πρωτοβάθμιων σωματείων), προσφέροντας πάνω από 8.500 τίτλους βιβλίων, σε τιμές, που δεν ξεπερνούν το 30% της αρχικής τους λιανικής τιμής. Από την Παρασκευή 26 Ιανουαρίου έως και την Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024, πραγματοποιείται στην Πλατεία Κλαυθμώνος το μεγαλύτερο και πλέον οργανωμένο Παζάρι Βιβλίου στην πόλη των Αθηνών, σε μία σύγχρονη, υπαίθρια-στεγασμένη εγκατάσταση. Το αθηναϊκό, και όχι μόνο, αναγνωστικό κοινό έχει την ευκαιρία να προμηθευτεί βιβλία από μία μεγάλη ποικιλία τίτλων, όλων των κατηγοριών και για όλες τις ηλικίες. Το 27ο Παζάρι Βιβλίου 2024, θα λειτουργεί καθημερινές, Σάββατα και Κυριακές από τις 09:00 το πρωί έως και τις 21:00 το βράδυ, από 26 Ιανουαρίου έως και 18 Φεβρουαρίου 2024. Καλούμε όλους τους αναγνώστες να μας επισκεφθούν και να επωφεληθούν, αγοράζοντας αξιόλογα βιβλία σε τιμές έκπληξη! 27ο ΠΑΖΑΡΙ ΒΙΒΛΙΟΥ 2024 – ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ 26 Ιανουαρίου – 18 Φεβρουαρίου 2024 «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ» ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ!!! https://sekb.gr/δελτιο-τυπου-27ο-παζαρι-βιβλιου-2024-26-01-2024-18-02-2024-π/ Το κλασικο πλεον παζαρι βιβλιου απο τον συνδεσμο εκδοτων στην πλατεια Κλαυθμωνος.

Εμφανίστηκε! Σταυρώστε τον! Το τεύχος δυστυχώς δεν είναι κακέκτυπο, έτσι τυπώθηκαν όλα. Ο λόγος που υπάρχει ένα μεγάλο κενό, είναι επειδή η φράση είχε γραφτεί, όμως δεν εμφανίστηκε στο τελικό αρχείο που στάλθηκε στο τυπογραφείο. Όπως είπε ο @ hudson , έγραφε: [...] μοιάζει λίγο με το Spider-Man: Μέσα στο Αραχνο-σύμπαν. [...] Η φράση υπήρχε κανονικά όσο τσεκάραμε το βιβλίο. Το πρόβλημα εμφανίστηκε μόνο στο τελικό αρχείο υψηλής ανάλυσης, μόνο στη συγκεκριμένη γραμματοσειρά με συγκεκριμένη μορφοποίηση (italics) και μετά από την παύλα. Προφανώς ήταν κάποιο bug και άντε βρες τώρα γιατί συνέβη. Το συγκεκριμένο bug είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται στην εκδοτική, και δεν μπορούσε να προβλεφθεί. Αυτό όμως που μπορούσε και έπρεπε να είχε γίνει, ήταν να ελεγχθεί καλύτερα το τελικό αρχείο, ακριβώς επειδή πάντα θα υπάρχουν απρόοπτα. Τα μάτια όλων έδωσαν περισσότερη σημασία στο εσωτερικό επειδή είναι τίγκα στη λεπτομέρεια, και (κακώς) δεν δώσαμε τη δέουσα προσοχή στο οπισθόφυλλο. Τα παραπάνω δεν είναι δικαιολογίες, απλά τα αναφέρω για όσους το είχαν απορία. Στεναχωρηθήκαμε όλοι, όμως δυστυχώς πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο πέρα από το να το έχουμε υπ' όψιν για μελλοντικές εκδόσεις. Και φυσικά συνέβη στην πρώτη συνεργασία της εκδοτικής με την DC, η οποία είναι και η πρώτη έκδοση που επιμελήθηκε ο υποφαινόμενος (πέραν των Ποπάυ) Για το ιστορικό, βάζω το οπισθόφυλλο με τη φράση όπως θα έπρεπε να εμφανιζόταν κανονικά (ίσως να έχει κάποιες μικρές διαφορές επειδή δεν θυμάμαι εάν είναι από την τελική έκδοση)

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #501 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας. Την επόμενη Παρασκευή θα διαβάσουμε την ιστορία "Το μεγάλο τείχος".

Στην αρχή διάβασα "Το Μεγάλο Τεύχος" και λέω μα καλά, αντί να είναι διπλό επετειακό το #500 θα ναι το #502;

Το διαβασα ήδη. Χάρη στην εμφάνιση του παππού και της γιαγιάς οι ιστορίες ήταν καλύτερες από κάθε άλλο τόμο. Και η έκδοση βέβαια είναι αηδιαστικά άψογη. Ιδίως τα αρχικά με τους χρωματισμούς και με τα παρασκήνια αυτών μου άρεσαν πάρα πολύ. Όπως και οι παρουσιάσεις των ηρώων. Γενικά τα σπάει. Πάρτε το.

Ναι, μωρέ, τον έχω ακουστά! Είναι ένας γρουσούζης γέρος που δεν μπορείς να συνεννοηθείς μαζί του!

17.91 σήμερα στην Πρωτοπορία

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #101 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας. Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στις 20/02 και θα φιλοξενεί την ιστορία "Οι κλώνοι του Μίκυ".

Καλή*

Είχα να διαβάσω Ποπάυ από το δημοτικό, και δε με ενδιέφερε και να διαβάσω ξανά, μέχρι που από βαρεμάρα είδα το βιντεάκι του @ PhantomDuck που μου πούλησε εύκολα τον 1ο τόμο. Και ο 1ος τόμος μου πούλησε και τον 2ο, του οποίου την ανάγνωση μόλις τελείωσα, οπότε καλό timing να πάω να προμηθευτώ και τον 3ο τόμο. ΜΠορώ να πω ότι εκτός από την πολύ καλή και ποιοτική δουλειά που έχει γίνει στην έκδοση, οι ιστορίες μου αρέσουν από αρκετά έως πολύ και τις απολαμβάνω περισσότερο από το 90% των ιστοριών του ΜΜ.

Τι μεγάλη έκπληξη όταν έμαθα πριν λίγο καιρό ότι ο "Μικρός Ήρως" θα έβγαζε κόμικ από την DC και μάλιστα ο πρώτος τίτλος θα ήταν με τον Superman. Από αλλού το περιμέναμε από αλλού μας ήρθε. Το κόμικ Superman Άνθρωπος και Υπεράνθρωπος (πρωτότυπος τίτλος Man and Superman) που αποτελείται από τέσσερα κεφάλαια, είναι δημιουργία του σεναριογράφου Marv Wolfman και του σκιτσογράφου Claudio Castellini. Είναι μια ιστορία για τον Άνθρωπο από Ατσάλι λίγο πριν γίνει ο Superman. Για την ακρίβεια ξεκινάει όταν ο Κλαρκ Κεντ αποφασίζει να αφήσει την πόλη που μεγάλωσε (το Smallville) και να μετακομίσει στην Μητρόπολη, ώστε να πιάσει δουλειά σαν δημοσιογράφος στην εφημερίδα Daily Planet, να γνωρίσει την Λόις Λέιν και πάνω από όλα να βοηθήσει τους ανθρώπους με τις δυνάμεις που έχει. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι άλλο ένα origin του ήρωα. Ίσως ναι ίσως πάλι και όχι. Βασικά εδώ βλέπουμε τη ζωή του Κλαρκ Κεντ και όχι του Σούπερμαν, που προσπαθεί να βρει τα πατήματα του σε ένα νέο περιβάλλον και να καταλάβει πως θα μπορούσε να αξιοποιήσει όλες αυτές τις δυνάμεις που έχει. Η Υπόθεση Βρισκόμαστε στο 1996 όπου ο 22άχρονος νεαρός Κλαρκ Κεντ μετακομίζει στην Μητρόπολη. Με το που φτάνει αντιλαμβάνεται πως τα πράγματα δεν είναι όπως τα φανταζόταν. Για αρχή το σπίτι που είχε νοικιάσει μέσω ίντερνετ ήταν καμία σχέση με την περιγραφή στην αγγελία. Αργότερα πέφτει πάνω σε ένα φλεγόμενο κτήριο και καταλαβαίνει ότι δεν χρειάζεται η παρουσία του, λόγω της έγκαιρης επέμβασης της πυροσβεστικής που καταφέρνει και σβήνει τη φωτιά. Μαθαίνει τυχαία ότι η φωτιά δεν ήταν ατύχημα αλλά εμπρησμός και αποφασίζει να το ερευνήσει για να γράψει ένα άρθρο πάνω σε αυτό ώστε να το παρουσιάσει στις συνεντεύξεις που έχει με κάποιες εφημερίδες. Δυστυχώς όμως στις έρευνές του κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο και έτσι αρχίζουν να στρέφονται οι υποψίες πάνω του και αρχίζει να φοβάται ότι τελικά ίσως δεν έπρεπε να έρθει στη μεγαλούπολη. Δεν το βάζει κάτω όμως, βρίσκει δουλειά κάνει φίλους και παράλληλα προσπαθεί να κλείσει συνέντευξη με τον αρχισυντάκτη της Daily Planet το ξακουστό Πέρι Ουάιτ. Εντωμεταξύ στην πόλη έχουν κηρυχθεί εκλογές για νέο δήμαρχο, επίσης εξαιτίας των διαφόρων τρομοκρατικών επιθέσεων επιβάλετε στρατιωτικός νόμος και απαγόρευση κυκλοφορίας. Μέσα σε όλα αυτά ο Κλαρκ προσπαθώντας να βοηθήσει διχάζει τον κόσμο αν όντως βοηθάει ή είναι με τους κακούς. Και εκεί που αποφασίζει να εγκαταλείψει, παίρνει δύναμη από τον μόνο άνθρωπο που πιστεύει σε αυτόν και αποφασίζει να συνεχίσει. Κάποια στιγμή κάνει την εμφάνιση του και ο μεγαλύτερος εχθρός του... ακόμα συνεργάζεται με την Λόις Λέιν και στο τέλος...(αυτό καλύτερα να το διαβάσετε ). Σενάριο Το σενάριο καλογραμμένο με καλή ροή σε όχι και τόσο γρήγορους ρυθμούς όμως για να μπορεί ο αναγνώστης να εμπεδώσει την κάθε σκηνή. Σχέδιο Το σχέδιο, τι να πούμε για το σχέδιο, κάθε σελίδα και ένας πίνακας ζωγραφικής. O Castellini έδωσε νομίζω τον καλύτερο του εαυτό. Η ομορφιά της Λόις Λέιν διάχυτη, το πρόσωπο του Σούπερμαν χωρίς ψεγάδια και τα χρώματα ζωντανά. Και μάπα να ήταν το σενάριο το σχέδιο θα έσωζε την κατάσταση. Σχολιασμός Προσωπικά το θεωρώ μια καλογραμμένη ιστορία του Κλαρκ Κεντ λίγο πριν γίνει από Άνθρωπος Υπεράνθρωπος. Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός γιατί ο Superman είναι από τους αγαπημένους μου σούπερήρωες και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι έχουμε να δούμε στα ελληνικά ιστορία του πολύ καιρό με έκανε να την απολαύσω ίσως περισσότερο από ότι θα έπρεπε. Η Έκδοση Η έκδοση του "Μικρού Ήρωα" απλά τέλεια. Προσεγμένη, μεγάλο σχήμα (μεγαλύτερο από ένα κλασικό υπερηρωικό), γυαλιστερό εξώφυλλο, καλής ποιότητας σελίδες, στιβαρή κόλληση και χωρίς να χάνονται καρέ και μπαλονάκια στο κέντρο, λόγω του ότι έχουν προβλέψει και η κόλληση γίνεται στα λευκά περιθώρια της κάθε σελίδας. Η μετάφραση και επιμέλεια εγγύηση. Στα έξτρα πολύ υλικό, από τις 188 σελίδες οι 100 είναι κόμικ και οι υπόλοιπες διάφορα σχέδια μια εισαγωγή από τον σεναριογράφο, η αρχική πρόταση προς την DC, το τελικό προσχέδιο σεναρίου του πρώτου κεφαλαίου κα. Τέλος μου άρεσε που η εκδοτική αποφάσισε να βάλει τον τίτλο στο εξώφυλλο κάτω και όχι πάνω όπως είναι στο ξένο. Το συγκεκριμένο κόμικ ήταν να κυκλοφορήσει σε τέσσερα μηνιαία τεύχη το 2006 σε μια νέα σειρά του Σούπερμαν με τίτλο Superman Confidential (Εμπιστευτικό) που θα έβγαζε στην δημοσιότητα διάφορες στιγμές του παρελθόντος του ήρωα, αλλά τελικά δεν προχώρησε η συγκεκριμένη σειρά και έτσι κυκλοφόρησε μετά από 10 και χρόνια σε ένα τόμο. Από το οπισθόφυλλο Ο Κλαρκ Κεντ φτάνει στη Μητρόπολη σαν οποιοδήποτε άλλον νεαρό από την επαρχία που κυνηγά το όνειρό του. Αρπάζοντας κάθε δουλειά που μπορεί να βρει, παλεύει να γίνει δημοσιογράφος για τον Ημερήσιο Πλανήτη όπως το δημοσιογραφικό του ίνδαλμα, η Λόις Λέιν… και να βρει έναν τρόπο να χρησιμοποιήσει τις απίστευτες δυνάμεις του για να βοηθήσει την πόλη που αγαπά. Όμως, κάποιος άλλος έχει έρθει στη Μητρόπολη με πιο θανάσιμα σχέδια κατά νου. Χρησιμοποιώντας τεχνολογία αιχμής, αυτός ο άγνωστος τρόμος έχει σκοπό να γονατίσει την πόλη… και να τη ξαναφτιάξει σύμφωνα με την εγωκεντρική εικόνα του. Ο Κλαρκ Κεντ δεν είναι έτοιμος να γίνει ήρωας. Δεν έχει όμως άλλη επιλογή. Έχει έρθει η ώρα για εκείνον να επιλέξει ανάμεσα στον φόβο και την ελπίδα… ανάμεσα στο σύνηθες και το ξεχωριστό… ανάμεσα στον άνθρωπο και τον υπεράνθρωπο.

Αυτό το πρόβλημα έχει εξαλειφθεί προ πολλού Γιώργο. Προχώρα άφοβα! Εντάξει, ότι έντυπο κι αν είναι που έχει πολλές σελίδες και ειδικά αν έχει χοντρό ιλουστρασιόν χαρτί (είναι πιο βαρύ), μια προσοχή στην ανάγνωση τη χρειάζεται, αλλά το ξεκόλλημα της ράχης "με το καλημέρα" είναι πλέον παρελθόν...

Εγώ πάντως ούτε που το πρόσεξα σε πρώτη ανάγνωση. Άλλωστε σπανίως κοιτάω το οπισθόφυλλο. Τα bug γενικά σε τέτοιες δουλειές παραμονεύουν παντού. Δουλεύοντας σε επαγγέλματα τεχνολογικής αιχμής εδώ και 22 χρόνια έχω άπειρα τέτοια παραδείγματα. Πύραυλοι έχουν πέσει για κόμματα ή υποδιαστολές ή απλά ιντσες αντί για εκατοστά. @ PhantomDuck η δουλειά σου μέχρι τώρα σε ότι έχεις επιμεληθεί είναι εκπληκτική. Και αυτό το συγκεκριμένο μέσα είναι άψογο. Οπότε well done και φεύγω να μαζέψω πέτρες για το λιθοβολισμό.

Ευχαριστώ πολύ παιδάκια για τις απαντήσεις και τις συμβουλές. Από τα λεγόμενά σας δεν είναι δύσκολο να συμπεράνουμε ότι πρέπει πρώτα να διαβαστεί το κόμικ.

καλή γράφω....

Μετά τα links του φίλτατου @ natsos ας βάλω και εγώ κάποια συμπληρωματικά. Η "κεντρική" ιστορία του τεύχους "Ο μετεωρίτης της συμφιλίωσης" είναι από την σειρά Παπιονέα: Αίθουσα σύνταξης. Οι Παρασκευές του Γκούφυ επιστρέφουν με την ιστορία "Ιστορική υπερπαραγωγή." Η ιστορία ανήκει επίσης και στην σειρά Φεστιβάλ κινηματογράφου. Η ιστορία "Εξολοθρευτής" είναι από την σειρά Ο Φέθρυ διδάσκει. Η μονοσέλιδα ιστορία "Η διαφωνία" είναι από την σειρά Όλα για την μπάλα.

Πολύ σωστά όλα και με βρίσκεις σύμφωνο 100%. Όπως έγραψα πριν από λίγο στο thread για το ΚΟΜΙΞ 114 υπάρχουν και κάποιες πολύ καλές ιστορίες στο κόμιξ οι οποίες με ευθύνη της Κ είναι καλά κρυμμένες στον πακτωλό των ιστοριών. Και τα τελευταία πολλά τεύχη του Τερζόπουλου έτσι σχεδόν ήταν (αν και καλύτερα γιατί που και που έσπαγε το φορμάτ με κάποια μεγάλη ιστορία καλή), αλλά εκεί κάποιος από την τότε εκδοτική έμπαινε στον κόπο να διαβάσει το περιοδικό και όταν έβλεπε ένα διαμαντακι να κρύβεται στην μετριότητα το ξεθαβε και το έκανε ας πούμε κεντρική ιστορία. Η Κ δεν ασχολείται καθόλου με αυτό. Είναι απλά διεκπεραιωτικη και ξύλινη. Όμως πραγματικά επειδή το ΜΜ συνεχίζει και είναι περιοδικάρα (παραμορφωμένη μεν περιοδικάρα δε) και το Ντόναλντ σούπερ τίμιο εγώ προσωπικά λαμβάνοντας υπόψη και την κατάσταση στην αγορά πια είμαι πολύ ικανοποιημένος που συνεχίζω και απολαμβάνω το ΜΜ κάθε εβδομάδα. Το Κόμιξ το παίρνω με συνδρομή οπότε το παίρνω πιο φθηνά και μου στέλνουν και το ημερολόγιο. Οπότε πες ότι δίνω ένα 20αρικο και παίρνω το ημερολόγιο.

Σε ευχαριστώ!! Χρειάζονταν. Πάντως μεγάλη υπόθεση το μεράκι. Αυτή η έκδοση μπορεί (για μένα) να μην έχει τόσο φοβερές ιστορίες (γιατί στην πραγματικότητα δεν μου αρέσει τόσο ο Ποπαυ) αλλά ξεχειλίζει από μεράκι. Για αυτό και τον τιμαω με τα χρήματα μου. @ PhantomDuck

Στις αρχές Δεκέμβρη του 2023, στα πλαίσια του Athenscon, o βετεράνος καλλιτέχνης και Mythos της Ένατης Τέχνης, Κώστας Φραγκιαδάκης, παρουσίασε στο κοινό ένα καλαίσθητο ημερολόγιο τοίχου για το 2024. Το ημερολόγιο είναι μικρό σε διαστάσεις, φέρει σπιράλ, αλλά και τρύπα σε κάθε σελίδα για να μπορεί να σταθεί σε ένα καρφί στον τοίχο κι όπως είναι φυσικό, φιλοξενεί σε κάθε μήνα του έτους κι από ένα πανέμορφο, αισθησιακό σχέδιο ερωτικών γυναικών, παρμένα από την σειρά που επιμελείται ο ίδιο, το "Guilty Pleasures". Όπως βλέπουμε κι από την εσωτερική σελίδα που παρέθεσα, το σχέδιο καταλαμβάνει την συντριπτική πλειοψηφία της κάθε σελίδας, αφήνοντας διαθέσιμη μία λεπτή στήλη στα δεξιά για να παρατεθεί ο μήνας με τις ημέρες του. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, το παρόν ημερολόγιο δεν προσφέρεται για σημειώσεις (τουλάχιστον μεγάλες), αλλά ποιος θα έκανε έναν τέτοιο... βανδαλισμό! Σας έκδοση φέρει καλής ποιότητας γυαλιστερό χαρτί και κανένα άλλο συνοδευτικό κείμενο. Αφιέρωμα στον Κώστα Φραγκιαδάκη

@ natsos Χρόνια σου πολλά!!!

Το No Pasaran μου άρεσε πολύ ως τριλογία, οπότε η νέα περιπέτεια του Max Fridman με βρήκε αρκετά ενθουσιασμένο, ειδικά από τη στιγμή που μιλάμε για μεμονωμένο τόμο. Η Πύλη της Ανατολής διαδραματίζεται στην Κωνσταντινούπολη όπου ο Fridman θα βρεθεί για επαγγελματικούς λόγους χωρίς να ξέρει ότι άθελα του, η ενασχόληση του με τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες θα τον μπλέξει σε μια μεγάλη ιστορία. Αυτό αφορά την αυτομόληση ενός επιστήμονα από τη Σοβιετική Ένωση και την προσπάθεια των τελευταίων να τον φέρουν πίσω. Δεν έχει πολύ μεγάλο καστ χαρακτήρων που λειτουργεί πάντα θετικά και σε γενικές γραμμές έχουμε μια εξαιρετική κατασκοπική ιστορία με τον Fridman να μπλέκει με μια μυστήρια γυναίκα, έχουμε σοβιετικούς δολοφόνους, τύπους που αναλαμβάνουν μαφιόζικου τύπου αποστολές στην Κωνσταντινούπολη, έναν μυστικό πράκτορα και πολύ όμορφες ανατροπές. Είναι πραγματικά απολαυστικό σεναριακά και εικαστικά θες να έχεις είκοσι μάτια για να χαζεύεις κάθε του καρέ. Μακάρι να βγει κι άλλη ιστορία Max Fridman σύντομα!

Και μάλιστα ήταν και μια καλή συνέχεια. Με διάφορα η καλύτερη ιστορία του τεύχους που φυσικά όπως ισχύει με όλες τις κατά καιρούς καλές ιστορίες του Κόμιξ παραμένει καλά κρυμμένη μέσα στις δεκάδες ιστορίες μην τυχόν και την πάρει κανένα μάτι.

Στην ιστορία «Οι Μικρομουργόλυκοι» οι εμφανίζονται τα...

@ Manitou Χρήστο, σου έστρεψα τις φωτογραφίες για να είναι περισσότερο ευδιάκριτες.

Είναι ίδιοι με τα προηγούμενα τεύχη. Δεν άλλαξε κάτι. Οι εντελώς ασπρόμαυρες ιστορίες παραλειφθηκαν. Ανεβάζω και το εισαγωγικό σημείωμα για περισσότερες λεπτομέρειες. Είναι πάντως φθηνότερος κατά 2 ευρώ.

Πάντως φοβερή έκδοση. Δεν είχα τίποτα από dc και πολύ χάρηκα που πήρα ένα τόσο ωραίο τεύχος. Οι ταινιες του Σούπερμαν (και τα ανέκδοτα με αυτόν) ήταν από τις αγαπημένες μου όταν μικρός. Απίθανο σχέδιο πραγματικά και σούπερ χορταστική έκδοση με πάρα πολλά έξτρα για τους πιο φαν του είδους. Άντε τώρα μου λείπει κάτι καλό σε Batman.

Νομίζω ότι ο editor πρέπει τουλάχιστον να λιθοβοληθει δημοσίως. Και μάλιστα με κενά από πέτρα σε πέτρα όσα αντιστοιχούν στα κενά που πάτησε με τον αγκώνα του στο πληκτρολόγιο καθώς χασμουριοταν πάνω από την μακέτα του εξωφύλλου.

Στη δίκη για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου συνελήφθη ο σκιτσογράφος Παναγιώτης Μητσομπόνος επειδή διαπιστώθηκε ότι χρησιμοποίησε κινητό τηλέφωνο για να τραβήξει φωτογραφίες. Η αντίδραση της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων. Η έδρα του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου που δικάζει τη δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh, διέταξε τη σύλληψη του σκιτσογράφου Παναγιώτη Μητσομπόνου και την παραπομπή του στον εισαγγελέα. Η αιτία για τη σύλληψη του είναι ότι χρησιμοποίησε κινητό τηλέφωνο για να τραβήξει φωτογραφίες που θα χρησιμοποιούσε στο σκίτσο του, όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος. Ο σκιτσογράφος εξήγησε ότι δεν γνώριζε πως απαγορευόταν η λήψη φωτογραφιών. Ανέφερε μάλιστα πως στη δίκη της Χρυσής Αυγής, την οποία είχε παρακολουθήσει, επιτρεπόταν η λήψη φωτογραφιών. Ο σκιτσογράφος συνεργάστηκε με το δικαστήριο και προέβη στην άμεση διαγραφή των φωτογραφιών, ωστόσο κρατείται με εντολή εισαγγελέα στο Α.Τ. Αμπελοκήπων και αναμένεται να δικαστεί σήμερα, Παρασκευή 19/1, στο πλαίσιο του αυτοφώρου. Για τη σύλληψη και κράτηση του σκιτσογράφου αντέδρασε και η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων, η οποία εξέδωσε ανακοίνωση που εκφράζει την συμπαράστασή της, ενώ τονίζει πως «η σύλληψη του συναδέλφου μας είναι είναι ξεκάθαρη παρακώλυση του δημοσιογραφικού έργου που επιτελούν οι σκιτσογράφοι εδώ και πολλά χρόνια, αφού η εικονογράφηση μεγάλων δικών αποτελεί μια παλιά και συνηθισμένη πρακτική ενταγμένη στο πλαίσιο της ενημέρωσης του κοινού». Η ανακοίνωση της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων «Η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων καταγγέλλει το πρωτοφανές γεγονός της σύλληψης και παραπομπής στον Εισαγγελέα του συναδέλφου Παναγιώτη Μητσομπόνου από την Ελληνική Αστυνομία κατόπιν εντολής της Έδρας του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου που δικάζει την υπόθεση δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου. Ο συνάδελφος μας παραβρέθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2024 στη διαδικασία για να σκιτσάρει στιγμιότυπα της δίκης. Για να διευκολυνθεί η δουλειά του τράβηξε φωτογραφίες ώστε να βελτιώσει επί τόπου τα σκίτσα του, κάτι που αποτελεί συνηθισμένη πρακτική των σκιτσογράφων σε πολλές δίκες και που ο ίδιος έχει εφαρμόσει χωρίς πρόβλημα κατά το παρελθόν (Πχ Δίκη Χρυσής Αυγής). Οι εξηγήσεις του δεν έγιναν δεκτές και ο Παναγιώτης μετά την κατάσχεση του κινητού του τηλεφώνου, συνελήφθη και οδηγήθηκε στο Α.Τ Αμπελοκήπων όπου μέχρι την ώρα που γράφονταν η ανακοίνωση ανέμενε να οδηγηθεί στον Εισαγγελέα. Η σύλληψη του συναδέλφου μας είναι ξεκάθαρη παρακώλυση του δημοσιογραφικού έργου που επιτελούν οι σκιτσογράφοι εδώ και πολλά χρόνια, αφού η εικονογράφηση μεγάλων δικών αποτελεί μια παλιά και συνηθισμένη πρακτική ενταγμένη στο πλαίσιο της ενημέρωσης του κοινού. Απαιτούμε να αφεθεί ελεύθερος ο Παναγιώτης Μητσομπόνος και να αποσυρθούν οι κατηγορίες εις βάρος του. Ζητάμε να παρέχονται όλες οι διευκολύνσεις στους συναδέλφους σκιτσογράφους, μέλη της Λέσχης ή μη ώστε να επιτελούν άρτια το έργο τους σε ανάλογες περιπτώσεις. Το ΔΣ της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων» Οι υπογραμμίσεις είναι του site.

Ίσως προφανές, αλλά θα το αναφέρω. Η ιστορία «Επιστροφή στην Κολχίδα» αποτελεί συνέχεια της ιστορίας «Το Χρυσόμαλλο Δέρας» του Καρλ Μπαρκς.

Σε αυτό μόνο ο επιμελητής της έκδοσης μπορεί να μας διαφωτίσει. Ποιος να είναι άραγε, τον ξέρουμε;;; edit: Στο οπισθόφυλλο της ξένης έκδοσης γράφει: "...like Spider-Man Into the Spider-Verse."

«Μπορείς να την “ταΐσεις” με έργα ενός δημιουργού, να της δώσεις την οδηγία “φτιάξε κάτι σαν αυτό” και να πουλήσεις το αποτέλεσμα σαν δικό σου», λέει ο κομίστας Γιάννης Ρουμπούλιας. Tο εξώφυλλο του λευκώματος «Hallowitches» του Ηλία Χατζούδη. Δεξιά, παρόμοιο σχέδιο δημιουργημένο με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης. Άνοιξε την επαγγελματική του σελίδα στο Facebook για τον συνηθισμένο λόγο. Ένας κομίστας, εξάλλου, παρουσιάζει τη δουλειά του και δικτυώνεται μέσω της τεχνολογίας. Εκείνη την ημέρα ωστόσο, ο Ηλίας Χατζούδης «δικτυώθηκε» με κάτι άλλο: συνάδελφοί του στην Αμερική, όπου και ο ίδιος ζει και εργάζεται, του κοινοποιούσαν ένα σχέδιο – ένα pinup girl – το οποίο είχε δημιουργηθεί με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης και έμοιαζε πολύ με ένα δικό του. Τον ρωτούσαν αν το γνώριζε· η απάντηση ήταν αρνητική. Ο Ηλίας έκανε μια ανάρτηση με τις δύο εικόνες, όπου σημείωνε: «Τι είναι τέχνη για μένα; Όταν σχεδιάζω, νιώθω χαρά, έχω μια δημιουργική ενέργεια και την ικανοποίηση ότι έφτιαξα κάτι από την αρχή μέχρι το τέλος». Του έχει ξανασυμβεί, λέει στην «Κ». Δεν τον φοβίζει ακόμη επαγγελματικά – έχει το κοινό του. «Ήθελα ωστόσο να απευθυνθώ στους νέους καλλιτέχνες που τώρα ξεκινούν, ώστε να καταλάβουν ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι άλλο ένα εργαλείο, όπως το Photoshop. Δεν σχεδιάζει, αλλά κλέβει εκατομμύρια εικόνες που έχουν σχεδιαστεί ήδη και δημιουργεί μια νέα, ψεύτικη. Ο άνθρωπος που το κάνει αυτό θα μπορούσε να είναι και κάποιος που δεν ξέρει να σχεδιάζει. Δεν είναι όμως καλλιτέχνης». Πώς ακριβώς λειτουργεί; «Υπάρχουν διάφορα applications», εξηγεί ο κομίστας Γιάννης Ρουμπούλιας. «Το πρώτο ήταν το Midjourney, ενώ πλέον υπάρχει το Stable Diffusion και άλλα. Επειδή το νομοθετικό πλαίσιο είναι ανύπαρκτο, μια τέτοια εφαρμογή μπορεί να “ρουφάει” οτιδήποτε κυκλοφορεί ελεύθερα στο Ιντερνετ. Μπορείς να την “ταΐσεις” με έργα ενός δημιουργού, να της δώσεις την οδηγία “φτιάξε κάτι σαν αυτό” και να πουλήσεις το αποτέλεσμα σαν δικό σου. Το σχέδιο του συναδέλφου που αντιγράφηκε, αναπαράχθηκε με την ίδια θεματολογία και κίνηση, αλλά είχε απλώς διαφορετικό χρώμα. Και υπάρχουν εταιρείες που έχουν απολύσει εικονογράφους στα μισά μιας δουλειάς επειδή μπορούσαν να δώσουν στο πρόγραμμα AI τα χαρακτηριστικά τους και έτσι να έχουν μηδενικό κόστος εικονογράφησης». Το ζήτημα έχει θορυβήσει την εγχώρια κοινότητα. Το φεστιβάλ Comicdom CΟΝ που θα πραγματοποιηθεί στην Τεχνόπολη στις 17-19 Μαΐου, ανακοίνωσε ότι απαγορεύει στη διοργάνωσή του τη χρήση, αναπαραγωγή και πώληση έργων κόμικς που έχουν παραχθεί μέσω τεχνητής νοημοσύνης. «Πήραμε αυτή την απόφαση ώστε να στηρίξουμε τον κόπο των καλλιτεχνών και να μη συμβάλουμε στη δημιουργία μιας δυστοπικής αγοράς, στην οποία έργα που έχουν προκύψει από το πάτημα ενός κουμπιού θα πωλούνται δίπλα σε έργα επαγγελματιών που έχουν μοχθήσει για να κατακτήσουν τις δεξιότητές τους», λέει στην «Κ» ο Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου, διευθυντής προγράμματος του Comicdom CON. Ο Γιάννης Ρουμπούλιας υπογραμμίζει ότι ο κομίστας «έχει δουλέψει είκοσι χρόνια και βάλε για να κάνει το στυλ του χαρακτηριστικό», ενώ το μηχάνημα απλώς προσομοιάζει σε έναν καλλιτέχνη. Ο Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου εξηγεί ότι οι εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης βασίζονται και σε «μείξη προϋπαρχόντων έργων» από καλλιτέχνες που δεν έχουν συναινέσει απαραίτητα στη χρήση τους. «Τέτοια προγράμματα», προσθέτει ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Κόμικς και επικεφαλής των εκδόσεων Μικρός Ήρως, «σαρώνουν ολόκληρο το Διαδίκτυο, παίρνουν σκιτσογραφικά στοιχεία διαφόρων δημιουργών και μέσα σε δευτερόλεπτα παρουσιάζουν ένα καλλιτεχνικό συνονθύλευμα, που ενώ ως αποτέλεσμα είναι άρτιο, στο έμπειρο μάτι φαίνεται ότι είναι ΑΙ». Ο κομίστας Στιβ Στιβακτής δεν αρνείται την ηθική χρήση της τεχνητής νοημοσύνης: «Αν υπήρχε μια βάση δεδομένων με έργα καλλιτεχνών που θα είχαν συναινέσει και πληρωθεί για κάτι τέτοιο, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τον μέσο χρήστη», εξηγεί. Ο κ. Ανεμοδουράς θυμίζει ότι και το Photoshop είχε προκαλέσει παρόμοιες συζητήσεις, όμως καθιερώθηκε, κυρίως γιατί απαιτεί δουλειά. «Θα μπορούσε να οριστεί ένα πλαίσιο όπου η τεχνητή νοημοσύνη θα χρησιμοποιείται ελάχιστα για να εξυπηρετήσει ή να βελτιώσει κάποιες διαδικασίες, χωρίς να πλήττει το κομμάτι της δημιουργίας και να χάνονται δουλειές», σημειώνει. Και ο Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου εκτιμά ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να καταστεί «βοηθητικό εργαλείο», θεωρεί όμως επιτακτική την ανάγκη για νομοθετικές ρυθμίσεις που θα προστατεύουν την πνευματική ιδιοκτησία και την πρωτογενή δημιουργία. «Κι επειδή», καταλήγει, «οι εφαρμογές ΑΙ θα βρίσκουν πιθανότατα τρόπους να προσαρμόζονται “στο γράμμα του νόμου”, θα πρέπει το ζήτημα να παρακολουθείται στενά». Και το σχετικό link...

ευχαριστω πολύ Γιάννη !!!

Με την σειρά μου συμφωνώ και εγω ότι το ΜΜ είναι το καλύτερο περιοδικό Ντισνει ως προς το περιεχόμενο δηλαδή στο καλιτεχνικό σκέλος αφου περιέχει τις καλύτερες ιστορίες που δημιουργούνται σήμερα στον πλανήτη , οι ενστάσεις μου αφορούν το τεχνικό σκέλος μόνο , προσωπικά δεν με ενοχλεί ούτε η ύπαρξη μέτριου ενδιαφέροντος ιστορίων , σαν παιδικό περιοδικό δεν μπορεί να έχει συνέχεια έπος και δράμα όπως ας πούμε στα υπερηρωικά. Εχω όλα τα ΜΜ της Κ από το ένα έως το πεντακόσια αλλά το έχω αγοράσει πάνω από 600 φορές συνολικά γιατί το κάνω και δώρο σε κάθε ευκαιρία στα πιτσιρίκια της ευρύτερης οικογένειας και μάλιστα έχω απίστευτης οξυδέρκειας σχόλια από μέρους τους , εγω πάλι δεν τους σχολιάζω το περιοδικό , είναι πρωτίστως δικό τους και τα αφήνω να διαμορφώνουν μόνα τους άποψη σε βάθος χρόνου. Κατα την άποψη μου οι επισημάνσεις που εκφράζονται εδω επειδή είναι σε δημόσια θέα μπορεί από στόμα σε στόμα ή απ'ευθείας να φτάσουν και στα αφτιά αυτών που μπορούν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα , χωρίς διάθεση μομφής , το επίπεδο εδώ στο φόρουμ είναι υψηλό και όταν τα πράγματα λειτουργούν όμορφα κανείς δεν παραπονιέται και φέρνω σαν παράδειγμα τις εκδόσεις "Μικρός Ηρως".

Καλέ μου φίλε @ nikos99 πολύχρονος και ότι επιθυμείς!!!

Παγωμάρα με το οπισθόφυλλο. και μη χειρότερα να ευχηθούμε για το....εσωτερικό

Γιαννη το κομικ πρωτα, διχως δευτερη σκεψη. Απλά λιτά περιεκτικά.

Εύκολα προτείνω να διαβαστεί πρώτα το κόμικ! Αυτό είναι το original story , και είναι καλύτερο απ'την ταινία (animation). Η ταινία μοιάζει αρκετά με το κόμικ, αλλά στα σημεία που υπάρχουν σεναριακές διαφορές, το κόμικ είναι πάντα καλύτερο!

Και εγώ είχα αυτό το δίλημμα, αλλά αποφάσισα να διαβάσω πρώτα το κόμικ και μετά να δω την ταινία. Στο κάτω κάτω πρώτα γράφτηκε το κόμικ και μετά η ταινία.

Χρόνια πολλά κι από εμένα σε όλα τα παιδάκια που γιόρταζαν εχθές και σήμερα. @ natsos Χρόνια σου πολλά και πάνω από όλα ευτυχισμένα, παρέα με πολλά κόμικς και τους ανθρώπους που αγαπάς.

Χρόνια πολλά στους Αντώνηδες για χθες και σε όλους τους συνονόματους Θανάσηδες σήμερα!!!

Θα έλεγα όπως ο @ Manitou ότι η εξαιρετική παρουσίαση του @ hudson με έπεισε να αγοράσω το κόμικ, αλλά σοβαρά ποιος θα πιστέψει ότι δεν είχα ήδη προγραμματίσει να αγοράσω υπερηρωικό κόμικ και να το διαβάσω;

Οι “Ιστορίες επιτυχούς αποτυχίας” αποτελεί μία ανθολογία ιστοριών του καλλιτέχνη Δημήτρης Παγώνα, ο οποίος επιμελήθηκε τόσο το σενάριο όσο και το σχέδιο και οι οποίες για πρώτη φορά ήρθαν σε επαφή με το αναγνωστικό κοινό το χρονικό διάστημα 2012-2018. Η θεματολογία τους χαρακτηρίζεται από έναν ωμό ρεαλισμό, πλαισιωμένο από έντονα στοιχεία απαισιοδοξίας κι απώλειας. Κάθε μία καταπιάνεται με κάτι διαφορετικό, δεν υπάρχουν μανιέρες που θα κάνουν τον αναγνώστη να βαρεθεί με τις επαναλήψεις, καθώς επίσης συναντούμε σενάρια που πατούν γερά την Γη κι αντλούν έμπνευση από την σκληρή καθημερινότητα, ενώ άλλα έχουν μεταφυσική χροιά. Οι τίτλοι των ιστοριών (και δύο λόγια γι’ αυτές) είναι οι εξής: ● “Σήμερα”: Ένα δισέλιδο αφιέρωμα για την τρομερή ηλεκτρονική επανάσταση που έχει παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της. ● “Λίζα”: Μία κοπέλα που δουλεύει άβουλα σε μία καφετέρια κι έχει να κάνει με έναν περίεργο, αλλά φιλοσοφημένο άντρα. ● “Ο Σουλτάνος”: Ένας Σουλτάνος που όλοι τον χαρακτηρίζουν μ@λ@κ@, αλλά στο τέλος αναθεωρούν. ● “Καλικάντζαρος”: Η φιλία ενός παιδιού με έναν καλικάντζαρο. ● “Σκαφτιάδες”: Ένα ζευγάρι σκάβει διακαώς μέσα στο λιοπύρι του καλοκαιριού για να βρει έναν χαμένο θησαυρό. ● “Evil”: Ένας Αστυνομικός σταματά για έλεγχο ένα αυτοκίνητο κι όταν συνειδητοποιεί ότι ο οδηγός φέρεται περίεργα, αποφασίζει να ανοίξει το πορτ μπαγκάζ. ● “500”: Ο αριθμός ενός αστικού λεωφορείου και το δρομολόγιό του μέσα στην νύχτα. ● “Η μέρα της κρίσης”: Η φιλοσοφική ανάλυση ενός κρατουμένου που πηγαίνει να δικαστεί. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις “Νησίδες” #03 της EFSYN. ● “Πάρτυ”: Δύο νέοι έρχονται πιο κοντά κι αφορμή γι’ αυτό στέκεται ένα πάρτυ. ● “Ασκήσεις Ηλεκτρομαγνητισμού”: Δύο παλιοί εραστές συναντιούνται τυχαία στον δρόμο. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στον “Μπλε Κομήτη” #03. ● “Ρε-Blues”: Η περιπέτεια ενός ρεμπέτη της δεκαετίας του 1930 όταν χάνεται στην Αμερική. Με εξαίρεση μία-δύο, όλες οι υπόλοιπες είχαν κάτι να πουν, ενώ αρκετές προσφέρονται για περισυλλογή. Οι ιστορίες που ξεχώρισα είναι το “Ρε-Blues”, τον “Καλικάντζαρο” και την “Λίζα”, ενώ θα ήθελα να διαβάσω το “Evil” σε μεγαλύτερη έκταση. Τέλος, τις “Ασκήσεις Ηλεκτρομαγνητισμού” τις βρήκα πανέξυπνες σεναριακά. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία ανθολογία ιστοριών που δικαιολογεί στο απόλυτο τον τίτλο της και προτείνεται στους εναλλακτικούς αναγνώστες κι εκείνους που αρέσκονται σε σύντομες ιστορίες κοινωνικού περιεχομένου. Εκείνοι που θέλουν να διαβάζουν κάτι πιο ανάλαφρο ή περιπετειώδες καλύτερα να προσπεράσουν. Από την στιγμή που μιλάμε για ανθολογία ιστοριών και μάλιστα που δεν έχουν δημιουργηθεί στο ίδιο χρονικό πλαίσιο, ο εικαστικός τομέας έχει κι εκείνος πλουραλισμό στην τεχνοτροπία του. Τολμώ να πω, όμως, ότι αν κι άνισες μεταξύ τους, καμία δεν με απογοήτευσε σχεδιαστικά. Κάποιες θυμίζουν κόμικ της δεκαετίας του 1960, κάποιες είναι περισσότερο αφηρημένες και με επιμονή στο μελάνωμα, κάποιες έχουν λιγότερες λεπτομέρειες, κάποιες περισσότερες, κάποιες θυμίζουν γκραβούρες εποχής και κάποιες υιοθετούν την καθαρή γραμμή. Η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι ασπρόμαυρες, με μοναδική εξαίρεση τις δύο σελίδες που αποτελούν την ιστορία “Η μέρα της κρίσης”, καθώς επίσης και κάποιοι τόνοι του καφέ και του μπλε που συναντούμε στο “Ρε-Blues”. Εκδοτικά έχουμε μία αξιόλογη προσπάθεια. Το έντυπο έχει μεσαίο μέγεθος και οι σελίδες του είναι δεμένες με κόλλα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ, αλλά καλοτυπωμένο και με ικανοποιητικό πάχος, ενώ το γυαλιστερό χαρτί του εξώφυλλου υπόσχεται, με την σειρά του, ότι το τεύχος θα αντέξει την (ήπια) κακομεταχείριση. Εκτός από τον πίνακα περιεχομένων, τους λογαριασμούς στα social του δημιουργού και μία σελίδα που αποτελεί την ταυτότητα της έκδοσης, δεν βλέπουμε κάποιο άλλο συνοδευτικό υλικό. Ο λογαριασμός του δημιουργού στο Deviantart

Χθες το βραδακι επιτελους το διαβασα και αυτο αφου το ειχα αγορασει απο τον Δεκεμβρη. Πολυ καλο το σχεδιο και καλο το σεναριο κατασκοπευτικο και τοποθετημενο σε μια πολη και εποχη που προσφερεται για τετοιες περιπετειες. Ευχαριστω την Jemma που επιασε τον Μαξ Φριντμαν τοσα χρονια μετα την Ουγγρικη Ραψωδια και μας εφερε τα αλλα 4 αλμπουμ ωστε να εχουμε ολες τις περιπετειες του. Και εμενα προσωπικα θα μου αρεσε να βγαζανε και μια καινουρια εκδοση εγχρωμη της Ουγγρικης Ραψωδιας και φυσικα και αλλες δουλειες του δημιουργου Vittorio Giardino

Το ΜΜ έχει καλή τιμή , καλή εκτύπωση , καλό χαρτί πολύ καλύτερο από το Τοπολίνο που κάνει τα χρώματα πιο ζωντανά καλή μετάφραση και μετά έχουμε παραμορφωμένο σχέδιο (άσκοπα) στο εξώφυλλο τίτλο ταμπέλα μαγαζιού που καλύπτει την μισή βιτρίνα (επίσης άσκοπα) πως να μην μπερδευτείς ;

Το περιοδικό της καρδιάς μας, με τους φανατικούς αναγνώστες σε όλη την ελληνική επικράτεια, έφτασε αισίως σε τριψήφιο αριθμό τευχών! Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #100, λοιπόν, σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας. Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στις 19/01 και θα φιλοξενεί την ιστορία "Διακοπές υψηλών προδιαγραφών".

Περιεργως συμφωνω με τις φαινομενικα αντικρουομενες αποψεις , καποιες ιστοριες ειναι καλες αλλες καλυτερες αλλες ξεχωριζουν ( πχ των Pat και Carol McGreal οπως ηδη επισημανε ο @ Μενίγ Πουαγώ ) και καποιες ειναι κατω του μετριου , παντα ετσι ηταν .Αγοραζω , και διαβαζω , ολες τις εκδοσεις Disney της Κ. Σαν ντισνεικος δεινοσαυρος , δηλαδη καποιος που εχει ζησει ολες τις περιοδους των ελληνικων εκδοσεων απο τα τελη της δεκαετια του 60 θα πω συνοπτικα , λαμβανοντας υπ'οψιν την συγχρονη πραγματικοτητα , οτι δυο πραγματα θα επρεπε/μπορουσαν να αλλαξουν , το ενα ειναι να σταματησει η παραμορφωση του σχεδιου στο ΜΜ (και πιθανον στο Ντοναλντ) λογω της παραλογης αναλογιας διαστασεων του περιοδικου και το δευτερο ειναι το ΚΟΜΙΞ να περιεχει κλασικες ιστοριες κορυφαιων δημιουργων του παρελθοντος απο την πρωτη και δευτερη γενια ή να αντικατασταθει η εκδοση του με μια εκδοση τυπου Κλασικα Ντισνει , βεβαια υπαρχει περιπτωση να ειναι θεμα συμβολαιου ποσες και ποιες ιστοριες θα εκδοθουν ομως με την ανυπαρκτη ή ξυλινη επικοινωνια του εκδοτικου οικου μονο εικασιες μπορουμε να κανουμε , οπως ειπα και πριν δεν μπορω να εχω μεγαλυτερες προσδοκιες , περα απο την πολυ προβληματικη συμπεριφορα της Κ και οταν το Τοπολινο στην Ιταλια εχει πωλησεις της ταξης των σαραντα χιλιαδων αντιτυπων (παλαι ποτε εκατονταδες χιλιαδες )την εβδομαδα χαιρομαι που εχουμε ακομα στην Ελλαδα ντισνει κομιξ στα περιπτερα.

Oχι δεν αισθανθηκα τετοιο φοβο με τους συγκεκριμενους τομους, και γενικα τελευταια η ανουμπις βελτιωσε το συγκεκριμενο θεμα και το εχει εξαλειψει. Θα ελεγα να μη φοβηθεις.

Έχει πολλά easter eggs & αναφορές σε παλιότερες ιστορίες. Καλά σχέδιο και χρώμα είναι εξαιρετικά. Δεν έχω την ελληνική έκδοση καθώς στα υπερηρωικά έχω σταματήσει να αγοράζω τις ελληνικές εκδόσεις (πολύ σπάνια να πάρω κάτι) αλλά γενικά η σειρά για τα μέρη της ιστορίας που έχει το HC (και η γενική σειρά) είναι: House of X #1 Powers of X #1 House of X #2 Powers of X #2 Powers of X #3 House of X #3 House of X #4 Powers of X #4 House of X #5 Powers of X #5 House of X #6 Powers of X #6

Το διαβασα. Μπλεξιμο, δυσκολευτηκα αρκετες στιγμες, ωστοσο εχει το ενδιαφερον του. Ειναι πυκνογραμμενο, ειναι ιδιαιτερο, εχει ζορικη πλοκη αλλα καταληγει καπου, σκιτσο χρωμα πολυ πολυ ομορφα. Κατι που τυχαια ανακαλυψα, οταν ημουν στα public και ξεφυλλιζα την αγγλικη paperback εκδοση.... ειχε σε διαφορετικη σειρα τα τευχη σε σχεση με την "ελληνικη" σειρα. @ ΚΟΜΙΞ εσυ που εχεις την HC εκδοση, αν τυχον πηρες και την ελληνικη μπορεις να ριξεις ενα τσεκ? Θελω να δω γιατι αλλαξε η σειρα και να σιγουρευτω για το ποια ειναι η σωστη σειρα εν τελει....

Έψαχνα καιρό ένα αντίτυπο σε καλή κατάσταση και είμαι πολύ ευχαριστημένος!