Αίθουσα Νικητών

Εθνικη γιορτη μπακαλιαρος σκορδαλια ζητω η Ελλας!

Σου `φτιαξα ραχάτ λουκούμ ολάκερο ταψί σου πήρα τη φανέλα του Ανθιμου Καψή

Κάθε Κυριακή τα κόμικς μου διαβάζω. Ωραία ζωή!

Νηστεια λιπαρη Χαλβας και ντολμαδακια Θελω σοδα τελικα

Από τα πράγματα που μου έχουνε μείνει εμένα από τις συλλογές είναι το σπάνιο, το εξωτικό, το άγνωστο. Οκ, ωραία η Βραζιλία στο άλμπουμ της Πανίνι για το Μουντιάλ του 82, η Ισπανία, η Ιταλία, αλλά μου έχουν μείνει έντονα και η Αλγερια και η Νέα Ζηλανδία κ.ο.κ. που είχε 2-2 τις φάτσες αντί για 1-1 όπως στις μεγάλες Αντίστοιχα στα ελληνικά άλμπουμ, οκ οι μεγάλες ομάδες και οι ξακουστοί παίχτες, αλλά ένα πράμα που θυμάμαι είναι ο Αλμωπός Αριδαίας, (που δεν έχω απολύτως καμία σχέση με Βόρεια Ελλάδα ) Νοιώθω λοιπόν με την ατάκα για τον Ιρανό παίχτη, αν και το προσεγγίζω από διαφορετική οπτική γωνία Δεν συμπλήρωσα ποτέ μου τίποτα και κανένα Τυχερός που βρήκες πρόφαση τον υιό και χαβαλεδιάζεις Δεν κατάλαβα και την ατάκα περί χονδρού... Αν το λες εσύ, εγώ να πάω να αυτοκτονήσω δλδ.....

Πολύ ωραίο θέμα που ξυπνάει γλυκές αναμνήσεις της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας μας. Νομίζω ότι κάλλιστα κάποιες πληροφορίες από εδώ να ενταχθούν και στο αντίστοιχο CLUB.

Κρίνα του αγρού στενάζουν στη κοιλάδα Ζωές χαμένες

Στη μοναξιά σου είναι η παρέα σου κόμικς πληθώρα...

Ποίημα Χαϊκού Μεγάλο τέρας Καϊτζού Μπέρδεψα τα δυό. (μπέρδεψα τα χαϊκού με τα καϊτζού, από τον τίτλο νόμιζα ότι καλούμασταν να φτιάξουμε το δικό μας τέρας. Νομίζω ότι με τους στίχους μου δημιούργησα ένα )

Συλλεκτικότητα για να μοσχοπουλήσεις, social media και last binder για να μην έχεις διπλά και να βρεις μόνο αυτά που σου λέιπουν, laststicker.com για να αρχειοθετείς και να επιδεικνύεις τη συλλογή σου, και κάπου μέσα σε όλα αυτά χάνεται το νόημα που ειχαν για εμένα τα άλμπουμ με τα χαρτάκια στα παιδικά μου χρόνια. Η χαρά του να βρίσκεις αυτά που σου έλειπαν, η χαρά του να τακτοποιείς τον πάκο σου με τα διπλά και να περνάς ώρα με τους φίλους σου για να δεις ποια θα ανταλλάξετε, η χαρά του να κολλάς και να γεμίζεις το άλμπουμ....Είτε ήταν της panini είτε της ΚΑΡΟΥΖΕΛ. Είτε ήταν ποδοσφαιρικά ή transformers, snorkels κοκ. Κάρτες με binder δεν είχα παρά μια χρονιά που είχα πάρει για το NBA, πρέπει να ήταν γύρω στο 95. Και κάπου υπάρχουν στο πατρικό κάποια από αυτά... Τα transformers, το euro 92 της ΔΑΝΙΑΣ, οι ΗΠΑ το 98, το euro 2004, οι κάρτες του NBA. Δυστυχώς τα υπόλοιπα δεν επιβίωσαν, ειδικά τα ετήσια του ελληνικού πρωταθλήματος με Πόντιους Βέροιας, Δόξες Κρανούλας, Τζαλακώστες κλπ πολύ θα ήθελα να τα είχα ακομα...

Πλάκωσες νύχτα την οικουμένη όλη Ήρθαν τ' όνειρα!

Καταπληκτική ιδέα!! Να συνεισφέρω κι εγώ Το όνειρό μου με ξύπνησε χθες βράδυ· το πρόσωπό σου

Καλορίζικο το πρώτο σου blog Θοδωρή!

TενΤεν "Το Σκήπτρο του Οττοκαρ"

Ο Jack of Hearts πρόσφατα επέστρεψε στην ζωή (μετά τα γεγονότα του Disassembled) και συμπρωταγωνιστεί στην σειρά της She-Hulk που κυκλοφορεί αυτή την περίοδο!

Πάντως είναι δεκάδες οι χαρακτήρες που η Marvel έχει δημιουργήσει και εγκαταλείψει, όπως ίσως ξέρεις και καλύτερα από μένα. Από την άλλη, σήμερα με τις νέες ψηφιακές τεχνολογίες ίσως να ήταν πιο εύκολο να σχεδιαστεί ο ήρωας από ότι στο παρελθόν. το ότι δεν είχαν τι να κάνουν τον ήρωα αποδεικνύεται ότι τον είχαν σκοτώσει και μερικές φορές. Εξάλλου οι περισσότεροι διαστημικοί / κοσμικοί/ εξωγήινοι ήρωες της Marvel έχουν παρόμοια προβλήματα αξιοποίησης: Captain Marvel, Moondragon, Phylla, Genis, Nova, Quasar. Ενώ μέχρι να γίνουν hit οι Guardians ακόμα και δημοφιλείς σήμερα χαρακτήρες: Drax, Mantis, StarLord, πέρασαν πολλά χρόνια, μέχρι και δεκαετίες στην αφάνεια. Κάποια στιγμή θα έρθει κι ή ώρα του Jack....

Για όλα φταίνε οι αλλαγές σε επίπεδο διοίκησης. "That model was in its prime during the 1990s, when Sorrell blazed a marketing services acquisition trail that brought him to global dominance. It was a time of mega brands growing ever more mega. A time when Unilever, Procter & Gamble, Reckitt Benckiser, Diageo and their like were attempting to impose an elite portfolio on a universal consumer. ‘Think global, act local’ was the fashionable catchphrase. But, increasingly, the ‘local’ became buried in ‘global’ megalomania. National marketing teams found their authority eroded by regional and eventually global units. The marketing director as board director and, increasingly, as CMO in the ‘C-suite’, was the great talk of the day." https://www.marketingweek.com/marketing-ages-1990s-calm-digital-storm/ Μετά τα 90s χάθηκαν οι αρχές που χρησιμοποιούσαν οι παλιότεροι, γιατί ανέλαβε το μάρκετινγκ πράγματα για τα οποία δεν είχε ούτε γνώση ούτε πείρα. Το μάρκετινγκ το κάνουν πλέον μη δημιουργικοί που δεν ξέρουν τα βασικά, όχι δημιουργικοί που αναγκάζονται να ασχοληθούν με αυτό. Και πάμε στο χειρότερο όσο περνάει ο χρόνος. Υπάρχει η μείωση ρίσκου του μάρκετινγκ που συγκρούεται με την αρχή της δημιουργικότητας. Η δημιουργικότητα προκύπτει πάντα από νέο υλικό οπότε έχει ρίσκο απ' τη φύση της. Δε μπορείς να τη βγάλεις με ασφαλείς λύσεις, επαναλήψεις, ριμέικ και κατάλογο απ' το παρελθόν. Πρέπει να ρισκάρεις σε νέο υλικό. Κανείς δεν έκανε τίποτε σπουδαίο σε συνθήκες απόλυτης ασφάλειας. Όταν κάνεις την ασφάλεια κουλτούρα σε έναν οργανισμό που πουλάει δημιουργικότητα, τα πράγματα παίρνουν την κάτω βόλτα και μια μέρα χάνεις και την ασφάλεια που έψαχνες. Υπάρχει και η αρχή της διαθεσιμότητας. Όταν κάτι το εκθέτεις, μειώνεις την αξία του. Όταν έπρεπε να πληρώσεις εισιτήριο για να δεις ένας ηθοποιό, ο ηθοποιός είχε αξία. Όταν τον φθείρεις στα μέσα συνεχώς με την προσδοκία ότι θα οδηγήσει αυτό κόσμο στο ταμείο, και φθείρει και ο ίδιος τον εαυτό του καθημερινά, έχετε χάσει όλοι τη μπάλλα. Ο ηθοποιός γίνεται influencer και διαφημιστής αντί να κάνει τη δουλειά του, να φέρνει κόσμο στο σινεμά. Είναι ουσιαστική αλλαγή ρόλου. Η προέλευση του εισοδήματός σου δείχνει ποιο είναι το πραγματικό επάγγελμά σου. Τελευταία υπάρχει και κακή χρήση exploitation. Εδώ και χρόνια χρησιμοποιούν στα σενάρια οποιοδήποτε θέμα απασχολεί την κοινή γνώμη για πα πάρουν δημοσιότητα, όταν φυσικά υπάρχει έντονη συζήτηση γι αυτό. Το exploitation όμως δε γίνεται έτσι. Exploitation ενός πράγματος κάνεις μόνο αν μπορείς να το χρησιμοποιήσεις εσύ και δε μπορούνοι άλλοι. Μπορείς πχ να βάλεις πολλή βία στον κινηματογράφο αλλά λίγη στην τηλεόραση, οπότε κάνεις exploitation βίας στον κινηματογράφο. Αν προσπαθήσεις να κάνεις exploitation σε κάτι που δε δίνει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, το κοινό σε βαριέται και ρίχνεις και την ποιότητα συνολικά με την έμφαση σε κάτι που δεν παράγει ποιότητα από μόνο του. Exploitation στα κοινωνικά ζητήματα, τον φεμινισμό, την ταυτότητα του φύλου κλπ είναι αδύνατο να κρατήσει πολύ εκ των πραγμάτων, γιατί γίνεται παντού σε σημείο κορεσμού. Στην Ελλάδα πουλάει ακόμα στην τηλεόραση, αλλά στο εξωτερικό το πρόβλημα έχει εμφανιστεί ήδη, σε σημείο που απασχολεί και τους κριτικούς.

Δεν είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνω που είναι το κακό στην τωρινή κατάσταση, ίσα ίσα που θα ήθελα να υπάρχουν αυτά όταν στη Β' Γυμνασίου σταμάτησαν οι φίλοι μου να μαζεύουν και αναγκαστικά σταμάτησα κι εγώ γιατί είχα φάει όλο μου το χαρτζηλίκι και είχα ένα άλμπουμ μισό και ένα τεράστιο πάκο διπλά (τα οποία αν έβρισκα με κάποιον μαγικό τρόπο είχα κάνει την τύχη μου). Ο γιος μου (και εγώ μαζί του) σήμερα όμως μαζεύει και ανταλλάσσει ακόμα και που δεν έχει ούτε έναν συμμαθητή να μαζεύει ούτε έναν φίλο να μαζεύει (τουλάχιστον όχι sports cards) και βρίσκει αυτά που θέλει χωρίς να μαζεύει εκατοντάδες διπλά και πενταπλά. Πάντως FWIW η Panini υπέγραψε πριν από λίγες μέρες με τη Σούπερλίγδα και θα έχουμε αυτοκόλλητα και πιθανότατα και κάρτες από ελληνικές ομάδες.

Ουρανοδρόμοι τα σύννεφα που τρέχουν Όνειρα παλιά

Πάσχα έρχεται σε δύο εβδομάδες. Τι ευτυχία!

Σε ευχαριστώ πολύ Ινδιάνε τρομερέ για τα λόγια σου!

Ε ναι λοιπόν. Το εστιατόριο Κλοβ μεταφέρθηκε (μαζί με τον ιδιοκτήτη του) από τις Βρυξέλλες στη Μόσχα για τις ανάγκες του τεύχους.

Υπερβολές, θα μπορούσαν να του είχαν αλλάξει το κοστούμι, άμα του έβισκαν κάποια χρησιμότητα. Η μόνη στιγμή που θυμάμαι από τον χαρακτήρα ήταν στο Avengers Dissassembled.....

To 1204 ήταν η αρχή του τέλους. Όσο κι αν είχε παρηκμάσει η Αυτοκρατορία παρέμενε. Δεν μπορούσαν να διανοηθούν οι τότε πολίτες μια Αυτοκρατορία που να μην έχει κέντρο και πρωτεύουσα την Κων/πολη. Ευκαιρίες για πλήρη επαναφορά ή τέλος πάντων για διάσωση της Αυτοκρατορίας υπήρξαν αλλά με τα "αν" ιστορία δε γράφεται. Από την άλλη μιλάμε για τη μακροβιότερη αυτοκρατορία, πόσο να κρατούσε πια; Η ατυχία ήταν ότι έπεσε στα χέρια των Τούρκων, η παρουσία των οποίων δημιούργησε πολλά δεινά μέχρι και σήμερα σε όλη τη περιοχή.

Υπάρχει και γαλλική σειρά Conan le Cimmérien με 13 άλμπουμ: https://www.bedetheque.com/serie-60536-BD-Conan-le-Cimmerien.html Κάποια άλμπουμ μπορείς να τα βρεις και στα αγγλικά.

To 1991, o chairman στα Disney Studios της εποχής, ο Jeffrey Katzenberg, έστειλε ένα υπόμνημα στα στελέχη για την κατάσταση και το μέλλον. Τα ίδια προβλήματα που βλέπουμε σήμερα έβλεπε. Αγορά υλικού αντί για ανάπτυξη, ατολμία, φιλοσοφία blockbuster και sequel, υπερβολικά μεγάλοι προυπολογισμοί, event films, υπερβολικές αμοιβές ηθοποιών, και υπερβολική εμπιστοσύνη στις δοκιμές στο κοινό και στο marketing. https://sriramk.com/memos/katzenberg.pdf Η παλιά σχολη έλεγε ότι υπάρχει ένα στέλεχος με διαίσθηση στο θέμα του δράματος, δουλεύει με μόνιμους συνεριογράφους, δίνει ευκαιρίες σε νέα ταλέντα στο σενάριο και στην υποκριτική, γίνονται πολλές ταινίες μέτριου κόστους για να υπάρχει περιθώριο αποτυχίας, κι έτσι προκύπτει η εξέλιξη στο θέμα της ποιότητας και το κέρδος σε τελική ανάλυση.

Από το Ντόναλντ (Περίοδος Β') # 112 και την ιστορία «Ο παράδεισος των μαργαριταριών» (σελίδες 58 - 59).

Δυο θήκες μπροστά δυο τσιγκέλια πίσω τί τεχνολογία! George Costanza

Φωτιές μεγάλες Κάθε χρόνο τα ίδια Γιατί θεέ μου;;

Καυτός ο ήλιος Η δροσούλα της αυλής Καλοκαιράκι

Ζεστή τρομερή Βαρβάτο καλοκαίρι Δροσιά στην αυλή

Συγγνώμη που χαλάω τον ειρμό, αλλά θέλω να παραθέσω ένα link επάνω στα χαϊκού. Ο λόγος για το βιβλίο "Χακί χαϊκού. Στρατευμένη ποίηση", επιμελημένο από τον Τάσο Ζαφειριάδη και τον Χριστόφορο Νικολάου, το οποίο περιέχει πάνω από 200 χαϊκού εμπνευσμένα από τη στρατιωτική θητεία.

Ευχαριστώ. Από αυτό το γεγονός το εμπνεύστηκα (η ποίηση είναι ένα από αυτά που καταπιάνομαι με πρωτοφανή αποτυχία...)

Πεντε συλλαβες και μετα αλλες εφτα σωατο ποιημα!

Η Image πάντως, μόνο μικρή δεν είναι... Μπορεί να μην είναι ευρέως γνωστή, όμως έχει τεράστια παραγωγή, πολύ ποιοτικών κόμικς! Πρόσφατα μου πρότειναν το :"The ice cream man". Εξαιρετικό horror comic και διαμάντι από τα λίγα. Χώρια δε που με τη Image, έχουν συνεργαστεί τρομεροί καλλιτέχνες. Εν τω μεταξύ, οι δύο μεγάλες( Marvel και DC), είναι αμφότερες ξεπουλημένες στην Disney και την Warnen Bros.

Και εγω συμφωνώ γιατί παρά το Σχίσμα του 1054 σε επίπεδο κληρικών, ακόμα υπηρχαν εγκαρδιες σχέσεις μεταξύ ορθοδόξων και καθολικών Χριστιανών . Το 1204 όμως σήμανε οριστική ρηξη και σε αυτό. μετά την επανακατακτηση το 1262 ήταν λάθος που μετέφεραν ξανά την εξουσία στην Πόλη, μιας και ήταν η Νίκαια που είχε γίνει η νέα δύναμη της πρώην αυτοκρατορίας. Αυτό δυσχερεινε τα πράγματα και δημιουργησε νέες έριδες και παρακμη. Επίσης σημαντική ευκαιρία χάθηκε τέλη του 13ου αιώνα που οι Τουρκομανοι λόγω εμφυλιων εριδων είχαν αποδυναμωθει σημαντικά και το Βυζαντιο με το στρατηγό Φιλανθρωπινο είχε την ευκαιρία να τους διώξει μια για πάντα από τη Μικρα Ασία, μιας και είχε κερδίσει και την εμπιστοσύνη τους. Όμως τον ανακαλεσαν τελικά. Άλλη μια ευκαιρία παρουσιαστηκε και με την Καταλανικη Εταιρεία λίγο αργότερα, όμως περισσότερο ζημίωσε πάρα ωφέλησε το Βυζαντιο. Επίσης αν δεν ηταν ο Ταμερλανος, οι Σελτζουκοι θα είχαν πάρει την Πόλη 50 χρόνια νωρίτερα και αν όχι αυτοί, τοτε οι Ουγγροι που είχαν αναδειχτεί σε νέα δύναμη.

Κάθε δεκαετία έχει τα καλά τους αλλά όντως η τελευταία καλή δεκαετία στα περισσότερα ήταν η του 90ς και για μένα . Όχι ότι σταμάτησαν να βγαίνουν καλά κόμιξ,ταινίες κτλ μετά απλά ήταν μια δεκαετία που τόλμησαν αρκετά και σε αποχή σεναρίου χωρίς την έντονη λογοκρισία που έχουμε σήμερα . Συν ότι λόγω.ιντερνετ τουλάχιστο στη τελευταία δεκαετία πάμε με τόσο μεγάλο Ρυθμό που μέχρι να χωνέψεις κάτι έρχεται κάτι άλλο. Πάντα είχαμε όγκο δημιουργίας απλά τώρα κατα κάποιο τρόπο τα.εχεις έτοιμα στο πιατο σου να τα απολαύσεις χωρίς πολύ ψάξιμο . Αλλά για μένα το μεγαλύτερο αγκάθι για τη σημερινή εποχή παραμένει η έντονη λογοκρισία στα πάντα !!

Τη χειρότερη και σε πωλήσεις και σε ποιότητα διανύουν. Ειδικά στις ΗΠΑ που έχουν μπλέξει και με αυτόν τον ηλίθιο culture war. Επίσης είναι λάθος το "σήμερα" να το εννοείς ως κάτι ενιαίο από το '99 ως 2023 γιατί οι αλλαγές που έχουν συντελεστεί αυτά τα χρόνια είναι τεράστιες και διαχωρίζουν σαφώς τις εποχές.

Τα μέσα δεν κινούνται με τα comics ομως, κινούνται με την κινούμενη εικόνα που έχει το χρήμα. Η αγορά των comics απλά τραβάει απ' την άνθηση της κινούμενης εικόνας και τα δις που πέφτουν στο σχετικό marketing. Το τεράστιο κόστος των μεγάλων ταινιών φέρνει συντηρητισμό και μονοπώλιο στην αγορά. Και δε μιλάμε για μεγάλη εταιρία που είναι καρχαρίας, αλλά για ζιζάνιο που καλύπτει την αγορά, απ' το ράφι μέχρι την αίθουσα, και δεν αφήνει τα μικρά να αναπτυχθούν και να φανούν. Ο ψαγμένος δε φτιάχνει αγορά ποτέ, εκτός κι αν είναι στέλεχος των μέσων και ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Ο μέσος αναγνώστης φτιάχνει την αγορά και στις σύγχρονες συνθήκες του marketing η σιγουριά του παρελθόντος έχει αρχίσει να βαραίνει το μέλλον.

Παιδιά, η δεκαετία του '90, προσωπικά δεν μου λέει τίποτα! Νομίζω, ότι το σχόλιο του Laz είναι πιο σωστό, που λέει ότι δεν ήταν η καλύτερη, αλλά η τελευταία καλή. Κατ' εμέ η πιο "θρυλική" δεκαετία, είναι η ακριβώς προηγούμενη. Βέβαια, είναι δύσκολο να μιλήσουμε για τα κόμικς ως σύνολο, γιατί την ίδια περίοδο ( δεκαετία '50,ας πούμε) που στις ΗΠΑ είχαμε τον Μακαρθισμό, στην Ευρώπη γεννήθηκαν διαμάντια κι ίσως το συγκεκριμένο, αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα. Επίσης, αναμφίβολα η τελευταία εικοσπενταετία, έχει χαρακτηριστεί από την ταχύτατη άνοδο των manga, τα οποία δεν τα διαβάζω μεν, αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω ότι έχουν κερδίσει εκατομμύρια αναγνώστες διεθνώς κι έτσι τα κόμικς γνωρίζουν νέα άνθηση! Επιπλέον, δεν πιστεύω ότι σήμερα δεν υπάρχουν παραδείγματα πετυχημένων κόμικς, αλλά έχουν αυξηθεί παράλληλα οι σαβούρες που κυκλοφορούν... Προσωπικά πάντως, όντως η αγαπημένη μου περίοδος, είναι αυτή από τα τέλη της δεκαετίας του '60, έως τα μέσα του '80 κι αυτό το λέω, επειδή όντως τότε εκδόθηκαν πολλά κόμικς που θα σημαδέψουν την πορεία του είδους. Παράλληλα, μία άλλη πολύ πετυχημένη περίοδος, για τα κόμικς των ΗΠΑ, άντε και λίγο των BD, ήταν η δεκαετία του '30, καθώς τότε σμιλεύτηκε για πρώτη φορά το είδος και συνεπώς δημιουργήθηκαν πολύ πρωτοποριακές ιστορίες, οι οποίες βέβαια, ενώ σήμερα λογίζονται ως σταθμοί στην εξέλιξη των κόμικς κι ως επί το πλείστον θεωρούνται κλασικά έργα, σήμερα δεν ξέρω κατά πόσο ένας αναγνώστης, θα μπορούσε να απολαύσει την ανάγνωσή τους, γιατί οι τεχνοτροπίες για τη δημιουργία μιας ιστορίας, έχουν προχωρήσει πολύ από τότε. Συνοψίζοντας, αν και δεν πιστεύω ότι σήμερα( με τον όρο "σήμερα" εννοώ τα κόμικς από το 1999 κι έπειτα) τα κόμικς ως είδος διανύουν την καλύτερη περίοδό τους, σίγουρα υπάρχουν καλοί δημιουργοί, οι οποίοι θα έχουν να αφηγηθούν καλές ιστορίες με καλή εικονογράφηση, απλά ίσως είναι δυσκολότερο να τους εντοπίσεις.

Αύγουστος ήρθε καλοκαιριού τέλος Πολλή η θλίψη

Είναι φρανσάιζ. Αν ανοίξει το πλάνο θα δεις και Goody's

Δεν έχουν αγωνιστικές να παίξουν οι βασικοί, με τον πάγκο θα ασχοληθούν;

Πιο εύκολα αλλάζει η ιστορία του παρά το κοστούμι του. Είναι ένας από τους λόγους που έγινε γνωστός ο ήρωας. Είχε crossovers με τον Rom, τον Iron Man(εξαιρετικές εκείνες οι περιπέτειες), team up με τον Spider Man, υπήρξε μέλος των Defenders και των Avengers. Τέλη δεκαετίας '70 και νομίζω αρχές των '80s ήταν συχνή η παρουσία του. Τώρα αυτό με το σχέδιο μου κάνει εντύπωση. Όσο στούρνοι και να είναι οι σημερινοί σχεδιαστές της Marvel μου φαίνεται αδιανόητο να τους δυσκολεύει τόσο ένας χαρακτήρας. Άλλωστε και αυτοί που τον σχεδίαζαν παλαιότερα δεν ήταν τίποτα εξωγήινοι. Ότι οι σημερινοί σχεδιαστές(αλλά και σεναριογράφοι) είναι φυγόπονοι και θέλουν ευκολίες σε σχέδιο-σενάριο, ναι. Το πιστεύω

Αυτό με τον Παπακαλιάτη μίλησε στη καρδιά μου...

O Thanos δεν είναι κακός. Ο κακός έχει κίνητρο το προσωπικό κέρδος ή είναι απλά κτηνώδης, δηλαδή έχει φύση κατώτερη του ανθρώπου και δε χρειάζεται καν κάποιο κέρδος. Ο Θάνος αντίθετα, επιδιώκει το καλό του σύμπαντος, και θα θυσίαζε και τον εαυτό του γι αυτό, απλά θεωρεί ασήμαντα τα ανθρώπινα δικαιώματα μπροστά στο στόχο του. Αυτό τον τοποθετεί στην ίδια κατηγορία με όσους είχαν την ίδια οπτική, ότι το κοινό καλό κάποιας αφηρημένης έννοιας όπως το σύμπαν ή το κράτος είναι πιο σημαντικό απ' τα ανθρώπινα δικαιώματα, πχ τον Χίτλερ. Ο Darkseid έχει τις ίδιες απόψεις για το θέμα των αθρωπίνων δικαιώματων, αλλά είναι και κακός, γιατί επιδιώκει το προσωπικό κέρδος. Υπεραναπληρώνει κάποιες ελλείψεις που τον σημάδεψαν, όπως οι περισσότεροι που έχουν αυτές τις απόψεις. Αυτό το κάνουν φυσικά και οι καλοί, οι ήρωες. Είναι πολύ ενδιαφέρον στην προσέγγιση αυτών των θεμάτων στη μυθοπλασία το ότι ο συγγραφέας φτιάχνει τον κακό να εκφράζει τις απόψεις που θέλει να χτυπήσει, και αυτοί που έχουν τις απόψεις που θέλει να χτυπήσει χρωματίζουν τον χαρακτήρα ως απλά κακό, ή τον δαιμονποιούν, ώστε να μη χτυπηθούν οι απόψεις που είναι το πραγματικό κίνητρό του. Είναι δεδομένο ότι έχει κερδίσει τη μάχη ο Thanos κι αυτός που τον έφτιαξε.

Εικόνα αφιερωμένη εξαιρετικά στον @Γάντζος. Ο Κλιντ από τον Jordi Bernet.

Η σημερινή εικόνα είναι ένα απλό καρέ του Moebius. Απλό, τρόπος του λέγειν βέβαια. Είναι από τα καρέ που στέκεσαι και χαζεύεις. Προέρχεται από το πρώτο επεισόδιο του Arzach του 1975.

Τον Ken Kelly τον συναντήσαμε πολύ πράσφατα στην παρουσίαση του Ίωνα Eerie presents. Έχει κάνει πολλά εξώφυλλα για το Eeerie. Η επόμενη εικόνα είναι δική του. Την συγκεκριμμένη εικόνα την σχεδίασε για να χρησιμοποιηθεί σαν εξώφυλλο του βιβλίου The Fantastc Civil War του Frank McSherry jr. Αφορά μια απόδοση σε sci-fi και fantasy του Αμερικανικού εμφυλίου πολέμου.