ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΙ

[Valtasar]

 

 

 

Κυκλοφόρησε στις 31 Ιανουαρίου 1957 και ήταν ένα από τα "ερωτικά" αναγνώσματα της εποχής.

Εκδότης ο Μιχάλης Σαλίβερος, 82 σελίδες (η αρίθμηση συνεχιζόταν στο επόμενο τεύχος), μέγεθος 14x21, περιείχε πικάντικα ευθυμογραφήματα, διηγήματα, ανέκδοτα, γελοιογραφίες και ερωτική αλληλογραφία. Κατά Κάσση έφτασε τα 40 τεύχη (διαπιστωμένα 27).

Τα πρώτα 10 τεύχη ήταν άλμπουμ (με κόλα) και μετά συνέχισε σαν τεύχος(με συνδετήρα)

Υπεύθυνη του περιοδικού ήταν η Μάχη Κάφου

 

Παραθέτω εξώφυλλα, οπισθόφυλλα(εξαιρετικά) και δύο μικρά σκανναρίσματα από μέσα

 

 

 

Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους trelele, ΝκΑ και Kabuki.

 

[Bonadrug]

Θυμίζω το σχετικό άρθρο του Πάνου Γεραμάνη για το Χτυποκάρδι

[conb]

Δεν ξερω αν ειμαι μονο εγω αλλα πιστευω οτι οι φωτο/ζωγραφιες (δε ξερω τη σωστη ορολογια αν υπαρχει βεβαια) εκεινης τις εποχης λεγανε χιλιαδυο πραγματα περισσοτερο απ΄οτι οποιαδηποτε φωτογραφια σε αναλογο περιοδικο της δικης μας εποχης!

[bambinella]

Πριν απο λιγα χρονια ετυχε να πεσει στα χερια μου ενα τευχος του περιοδικου (ισως να ηταν το Νο 9 γιατι μολις ειδα το εξωφυλλο κατι μου θυμισε).

Για το 1957 ηταν πικαντικο το Χτυποκαρδι, αλλα τωρα πια μισον αιωνα μετα που το διαβασα εγω, φανταζει αστειο το τι εθεωρειτο τολμηρο την εποχη εκεινη.

Αν ειχα τη δυνατοτητα θα φυλαγα εκεινο το τευχος που ειχα τη χαρα να ξεφυλλισω, αλλα δυστυχως δεν μου ανηκε.

[germanicus]

Ρε συ Γιώργη. Βάλε ρε και καμιά τσόντα από μέσα Ή ότι στο δαίμονα περνούσε για τσόντα τω καιρώ εκείνω Τι δλδ, μόνο συμβουλές για το πως να καλοπαντρευτούν οι γυναίκες είχε? Που είναι το ερωτικό της υπόθεσης. Στο οπισθόφυλλο?

 

Άιντε. Επιτέλεσε και κανένα λειτούργημα

 

Και ξαναμέτρα τις σελίδες

 

[trelele]

Εγώ πάντως 80 σελίδες μετράω - αριθμημένες-

[germanicus]

+4 τα εξώφυλλα?

 

[trelele]

Ναί,

 

Ενώ τα ΚΑΡΔΙΟΧΤΥΠΙ είναι 82 σελίδες + 4 τα εξώφυλλα.

 

+4 τα εξώφυλλα?

 

[x for xepeta]

70-80 καριδοχτύπια το λεπτό είναι σε φυσιολογικές συνθήκες. Άμα τρέχεις ή άμα φτάνεις σε οργασμό είναι 140-160. Βασικά δεν είμαι σίγουρος, εκείνη την ώρα δε καίγεσαι για το που φτάνουν τα καρδιοχτύπια σου. Εκτός αν είσαι ο Valtasar ή κάποιος άλλος παππούλης και σου βγαίνουν τα προβλήματα την ηλικίας.

 

Το ίδιο ισχύει και για το χτυποκάρδι.

[Kabuki]

τα εξώφυλλα 1, 18, 21 και τα οπισθόφυλλα των 2 τελευταίων

 

(ο Valt μου τα δωσε να τα σκανάρω βέβαια! )

 

Τα εξώφυλλα μεταφέρθηκαν στην παρουσίαση.

[Lord Makro]

Ελα τώρα... παραδέξου ότι είναι δικά σου

[Kabuki]

μα να μην μπορεί κανείς να κρυφτει με τίποτα;;;

 

ε ναι λοιπον, ομολογώ... κι αυτα δικά μου ειναι...

[ramirez]

Αύξηση των παλμών της καρδιάς, έντονο κοκκίνισμα και ενίοτε εφίδρωση ήταν τα συμπτώματα που αντιμετώπιζε μια σημαντική μερίδα του ανδρικού πληθυσμού το 1957. H αιτία της «ασθένειάς» τους ήταν κοινή. Όλοι διάβαζαν το «Χτυποκάρδι».

 

 

 

 

Το «Χτυποκάρδι» ήταν το πρώτο περιοδικό στην Ελλάδα με τολμηρό περιεχόμενο, που σύμφωνα με τους δημιουργούς του, έκανε τους άνδρες να καρδιοχτυπούν. «Τον Έρωτα θα τον υπηρετήσει, χωρίς την προσποιητή σεμνοτυφία των αρσακειάδων της παλιάς εποχής. Η ύλη του διαλέγεται από τα αριστουργήματα της παγκοσμίου ερωτικής φιλολογίας και ελέγχεται με σύγχρονο πνεύμα», έγραφαν στην πρώτη σελίδα του πρώτου τεύχους. Με εξώφυλλο ημίγυμνα μοντέλα σε σέξι πόζες τράβηξε τα βλέμματα των αναγνωστών, αν και ακόμη θεωρούνταν ταμπού να διαβάζει κανείς το σκανδαλοθηρικό περιεχόμενό του. «Το έκρυβες μέσα στην εφημερίδα, το διάβαζες «κατά μόνας» και μετά το ξανάκρυβες κάτω απ΄το στρώμα ή πίσω από το ντουλάπι. Το ραδιόφωνο βούιζε «Τετάρτη χωρίς χτυποκάρδι; Φαγητό χωρίς αλάτι», επισήμαναν οι συγγραφείς Φιλήμων Παπαπολύζος και Κώστας Μαρτζούκος στο βιβλίο τους «Η Ελλάδα μέσα από τη διαφήμιση 1940-1989».

 

 

Το πρώτο τεύχος είχε μια δραχμή. Η κυκλοφοριακή επιτυχία ανέβασε την τιμή στις 4 δραχμές στο ένατο τεύχος.

 

 

Εκδότης ήταν ο Μιχάλης Σαλίβερος. Ήταν το πρώτο περιοδικό που χρησιμοποίησε προκλητικές για την εποχή λέξεις, όπως «στριπτίζ» και «κολ-γκερλ». Είχε τολμηρές ερωτικές ιστορίες, σέξι γελοιογραφίες, σεξουαλικές συμβουλές από την επονομαζόμενη «Σιβύλλα», αλλά και «εγκυκλοπαιδικές» πληροφορίες.Δημοσιεύονταν κείμενα ακόμα και από διάσημους συγγραφείς, όπως ο Μιχάλης Καραγάτσης, ο Θέμος Ποταμιάνος και ο Νίκος Τσιφόρος που έγραψε τη ζωή του Καζανόβα. Κείμενα έγραφε επίσης, ο σεναριογράφος Μανώλης Σκουλούδης, αλλά και ο αρχισυντάκτης του αστυνομικού ρεπορτάζ των «Αθηναϊκών Νέων» του Οργανισμού Λαμπράκη, Νίκος Μαράκης που έγραφε ιστορίες για τα «Κολ Γκερλ» της Αθήνας. Το «Χτυποκάρδι» περιείχε επίσης, ιστορίες που συνεχίζονταν και σε επόμενα τεύχη, όπως η πρωτοποριακή για την εποχή ιστορία του «άνδρα που έγινε γυναίκα», που αναφερόταν στη ζωή της δεύτερης τρανσέξουαλ στον κόσμο, της Δανέζας ζωγράφου, Λίλι Έλμπε. Πριν από την επέμβαση, ονομαζόταν Έιναρ Βέγκενερ και είχε παντρευτεί με την Γκέρντα Γκότλιμπ. «Αυτή η προσωπικότητα μου δημιουργεί παράξενες αντιδράσεις. Αλλάζω αργά αργά, αλλά σίγουρα. Ακόμη βέβαια δεν υπάρχουν εξωτερικά σημεία της αλλαγής αυτής. Τα αισθήματά μου όμως, και οι σκέψεις μου γίνονται κάθε μέρα και πιο θηλυκές. Σκέπτομαι σαν γυναίκα«, έγραφε η νουβέλα του περιοδικού.

 

Η κυκλοφοριακή επιτυχία του περιοδικού ξεσήκωσε τους συντηρητικούς της εποχής.

Δέχτηκε μηνύσεις και λογοκρίθηκε έντονα. Η εκκλησία το θεωρούσε «αμαρτία».

 

 

Οι διώξεις

 

Ο εκδότης του περιοδικού κατηγορήθηκε ότι παραβιάζει τον νόμο περί ασέμνων δημοσιευμάτων στον Τύπο. Ο τότε εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Στυλιανός Μπούτης άσκησε δίωξη κατά του εκδότη και του υπευθύνου σύνταξης και προχώρησε στην κατάσχεση των αντιτύπων του περιοδικού που μόλις είχαν κυκλοφορήσει. Όμως, βρέθηκαν ελάχιστα, καθώς όπως έγραφε δημοσίευμα της εποχής «είχαν γίνει ανάρπαστα». Αρχικά, ο εκδότης Σαλιβέρος καταδικάστηκε σε πέντε μήνες φυλάκιση και πρόστιμο 35.000 δραχμές, ενώ η υπεύθυνη του περιοδικού Μάχη Κάφου δέχτηκε την ποινή των τριών μηνών φυλάκισης και αντίστοιχο πρόστιμο με τον εκδότη. Οι κατηγορούμενοι άσκησαν έφεση και στις 19 Νοεμβρίου 1957 απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες. Περίπου έναν χρόνο μετά το πρώτο τεύχος του περιοδικού που προκάλεσε ταχυκαρδία στους άνδρες, η κυκλοφορία του σταμάτησε. Ωστόσο, άνοιξε τον δρόμο για άλλα παρόμοια και πιο προκλητικά περιοδικά, όπως το «Καρδιοχτύπι» της δεκαετίας του ΄60 που κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Δραγούνη, το «Στριπ-Τιζ», το «Μόνο για άνδρες», το «Look», το «Open» και το «Tutti».

 

 

 

 

Από τη Μηχανή του Χρόνου...

[thor77]

On 30/3/2019 στο 5:07 ΠΜ, ramirez είπε:

.....

Το πρώτο τεύχος είχε μια δραχμή. Η κυκλοφοριακή επιτυχία ανέβασε την τιμή στις 4 δραχμές στο ένατο τεύχος.

 

 

...Δημοσιεύονταν κείμενα ακόμα και από διάσημους συγγραφείς, όπως ο Μιχάλης Καραγάτσης...

 

Ενδιαφέρον το κείμενο που παραθέτει ο Ramirez από την μηχανή του χρόνου. Δύο λάθη όμως που έχει το κείμενο και είναι κραυγαλέα: Στην λεζάντα των δυο εξωφύλλων του περιοδικού αναφέρεται ότι ενώ η τιμή του εντύπου ήταν 1 δραχμη στο πρώτο τεύχος η τιμή πήγε στις 4 από το 9ο. Είναι εμφανές ότι στο πρώτο τεύχος αναγράφεται τιμή ΔΡΧ.3

 

Το δεύτερο είναι ο "Μιχάλης" Καραγάτσης... Ο Δημήτριος Ροδόπουλος (1908-1960) υπέγραφε τα βιβλία του σαν Μ. Καραγάτσης. Για το Μ. και το τι σημαίνει έχουν γραφτεί πολλά, αλλά γενικά είναι αποδεκτό ότι το Μ. ήταν απλά Μ. χωρίς να δικαιολογείται κάποια από τις εξηγήσεις που του έχουν αποδοθεί (όπως το Μίτια, ρωσικό υποκοριστικό του Ντμίτρι ή το Μιχάλης) λόγω του ότι δεν υπάρχει αυθεντική μαρτυρία από τον ίδιο τον Καραγάτση για το Μ.

[albert]

To εξωφυλλο/οπισθόφυλλο του 28ου (ανεβηκαν κατα ενα τευχος τα διαπιστωμενα) τευχους της (07.08.57)

 

 

 

Μεταφέρθηκαν στη βάση δεδομένων

 

[ikarukani]

Τα πράγματα δεν ήταν πάντα εύκολα (αλιευμένο από το διαδίκτυο):

 

[Indian]

Θα βγω off-topic και ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη.

 

@ikarukani Γιάννη, συμπτωματικά σε σκεφτόμουν εχθές κι αναρωτιόμουν που χάθηκες.