bambinella

George Bush goes to the doctor for a check up. Doctor says: - Mr Bush, as you know, the human brain consists of two brains: A left one and a right one. The problem is that on your left brain there's nothing right, and on your right one there's nothing left!

Μια παντρεμενη γυναικα εχει προβλημα με την ντουλαπα της κρεβατοκαμαρας. Καθε φορα που περναει το τραινο απο το σταθμο που ειναι κοντα στο σπιτι της, η ντουλαπα τριζει δυνατα. Ετσι καλει εναν μαραγκο για να βει τι φταιει. Μπαινει λοιπον ο μαραγκος μεσα στην ντουλαπα γιατι απο μακρια ακουγεται το τραινο να ερχεται και ετσι θα δει γιατι η ντουλαπα κανει τοσο θορυβο. Εκεινη τη στιγμη ομως, ακουγεται το κλειδι στην πορτα και ο συζυγος της γυναικας ετοιμαζεται να μπει στο σπιτι. Επειδη ομως ειναι πολυ ζηλιαρης, η γυναικα παρακαλει τον μαραγκο να μη βγει απο εκει που ειναι για να μην τη βρει ο αντρας της με εναν ξενο στην κρεβατοκαμαρα και ζηλεψει. Βαζει λοιπον στα γρηγορα και το βαλιτσακι του μαραγκου μεσα στη ντουλαπα και προσποιειται την ηρεμη. Μετα απο πεντε λεπτα ομως, ο συζυγος μπαινει στο δωματιο και ανοιγει κατευθειαν τη ντουλαπα για να παρει ενα πουκαμισο. Βλεπει τον ξενο μεσα και γινεται εξαλλος. - Τι κανεις εδω μεσα, ρε; Και ο μαραγκος.... - Αμα σας πω οτι περιμενω το τραινο, θα με πιστεψετε;

Μεχρι τωρα εχω διαβασει αρκετες κοινωνιολογικες αναλυσεις επι του θεματος. Αλλες κατεδεικνυαν ποσο δικιο εχω σε οσα ανεφερα πιο πανω, και αλλες το αντιθετο. Με επεισαν οι πρωτες. Φανταζομαι οτι κι εσυ θα εχεις διαβασει καμποσες, με τη διαφορα οτι σε επεισαν οι δευτερες. Ας κρατησει λοιπον ο καθενας απο μας τις ιδεες του.

Δεν εχω διαβασει την Καρδια για να μπορω να κρινω με βεβαιοτητα, μονο να υποθεσω μπορω απο αλλα παρεμφερη περιοδικα. Νομιζω οτι τοτε στα τελη του '50 ο ερωτας ηταν πιο ομορφος, πιο αγνος, αφηνε χωρο στη φαντασια, ηξερε να περιμενει, να υπομενει, να επιμενει, και στο κοντερ του η ταχυτητα ηταν χαμηλη. Καπως ετσι χαριτωμενα και ομορφα, φανταζομαι οτι θα ηταν και τα ρομαντσακια που τον περιεγραφαν μεσα απο τις σελιδες τους που τωρα κιτρινισαν....

Εδω μιλαμε πραγματικα για την αφροκρεμα των συγγραφεων αστυνομικης λογοτεχνιας, οσον αφορα καποιους απο αυτους. Θα ηθελα ομως να εβλεπα αναμεσα τους τη γυναικα - φαινομενο, Agatha Christie και φυσικα τον Edgar Allan Poe, εναν δημιουργο ιστοριων μυστηριου και αγωνιας με οξυτατο πνευμα και φυσικα πολυ υψηλο I.Q. Καθε του ιστορια ηταν διαβολικα εξυπνη και αποτελουσε ασκηση για το πνευμα. Μονο για δυνατους λυτες!

Αυτα τα περιοδικα τις ψυχαγωγικες μου αναγκες καλυπταν κατα βαση, tryfev, αλλα οπωσδηποτε και την αναγκη μου για μαθηση μεχρι ενος σημειου, γιατι ξερεις κι εσυ παρα πολυ καλα οτι ειχαν μεσα χρησιμες πληροφοριες και εγκυκλοπαιδικες γνωσεις. Συμβουλες, ιατρικη, ψυχολογια (για να μιλησω για εναν πιο εξειδικευμενο κλαδο της ιατρικης), και πολλα αλλα ακομη. Μεχρι και συνταγες μαγειρικης! Γιατι οχι; Αγαπω το διαβασμα παρα πολυ - σωστα το διεγνωσες - και τα βιβλια ειναι για μενα ενας ομορφος τροπος να ψυχαγωγηθω, να μαθω, και....να ταξιδεψω. Αφου θελεις να μαθεις πως με λενε ας μη σου χαλασω το χατηρι. Το ονομα μου ειναι Βιβη.

Λες να κολλησω κι εγω, tryfev, το μικροβιο των κομικς; Δεν αποκλειεται βεβαια, αλλα σιγουρα θα ειναι κατι δυσκολο μια που ουτε ως παιδι το ειχα κολλησει. Με το που εμαθα στoιχειωδη αναγνωση, Ρομαντσο, Φανταζιο, και Οικογενειακο Θησαυρο διαβαζα. Σημερα μου ελυσες και την απορια του ομολογουμενως ιδιομορφου ψευδωνυμου σου και σε ευχαριστω! Καλη χρονια και σε σενα! Θα τα ξαναπουμε...

Dark Chris, Mandrake, σας ευχαριστω για την ευγενεια, τις ευχες σας, και τα καλα σας λογια. Να εισαστε καλα! Tryfev, ο Οικογενειακος Θησαυρος διεκοψε την κυκλοφορια του το 1977, αλλα λιγο αργοτερα τη συνεχισε γιατι εγω τον θυμαμαι να κυκλοφορει ολη τη δεκαετια του '80 και ισως και τα πρωτα χρονια του '90. Στην απορια σου γιατι δεν ετυχε να γνωριζω την υπαρξη του περιοδικου Γελιο και χαρα η απαντηση ειναι οτι απλως τα κομικς δεν ειναι ο τομεας μου. Καταλαβαινω οτι αυτα αποτελουν το κυριο συστατικο αυτου του φορουμ - οπως λεει αλλωστε και το ιδιο του το ονομα - αλλα παραλληλα υπαρχουν και τοσα αλλα ενδιαφεροντα θεματα που σιγουρα κατι θα βρω να κανω εδω!

Tryfev ωραιες οι αναφορες σου στα παλια αγαπημενα μας περιοδικα. Θυμαμαι τις γελοιογραφιες στην τελευταια σελιδα του Ρομαντσου οπου εκει ηταν πιο συγκεντρωμενες ας πουμε, αλλα και στις υπολοιπες σελιδες του πιο σκορπια. Τα μυθιστορηματα και ιδιως τα διηγηματα ηταν ο,τι πιο αγαπημενο ειχε εκεινο το περιοδικο για μενα με αποκορυφωμα το αστυνομικο διηγημα που ηταν παντοτε καταπληκτικο. Τα ιδια περιπου ισχυουν και για τον Οικογενειακο Θησαυρο. Τον Θησαυρο και το Γελιο και χαρα μαλλον δεν τα προλαβα γιατι μονο ακουστα τα εχω. Συγκεκριμενα το τελυταιο το ακουσα μολις σημερα απο σενα! Γεννηθηκα στις αρχες της δεκαετιας του '70 και δεν ξερω μεχρι ποτε κυκλοφορουσαν αυτα τα δυο περιοδικα. Στη Λεσχη θα κατεβω σιγουρα, να το ξερεις. Οσο για την πολυλογια απο την οποια λες οτι πασχεις, θα ευχομουν να επασχε πολυς κοσμος απο το ιδιο νοσημα αν ειναι να λεει τοσο ομορφα και ουσιαστικα πραγματα.

Πριν απο 30 χρονια, Παττυ διαβαζαμε τα περισσοτερα κοριτσια. Σημερα, μια αλλη Παττυ γινεται και παλι η αγαπημενη των κοριτσιων!

Ειμαι φανατικοτατη οπαδος των ιστοριων μυστηριου και αγωνιας (οχι τρομου) σε οποιαδηποτε μορφη. Εντυπα, κινηματογραφος, τηλεοραση, κ.λ.π. και σιγουρα θα ημουν πολυ χαρουμενη αν την εποχη εκεινη ημουν σε θεση να αγοραζω το περιοδικο. Δεν το προλαβα ομως γιατι ημουν αγεννητη δυστυχως η ευτυχως. Κριμα που δεν κυκλοφορει ενα παρεμφερες περιοδικο και σημερα. Δεν θα εχανα τευχος!

Valtasar, tryfev, chris, τις πεντε μερες που ειμαι εδω καταλαβα ποσο μεγαλη ειναι η αγαπη σας για το αντικειμενο με το οποιο ασχολουνται αυτες οι σελιδες. Η δικη μου μεγαλη αγαπη ειναι τα λεγομενα οικογενειακα, παλια περιοδικα, με πρωτα το Ρομαντσο και τον Οικογενειακο Θησαυρο. Φανταζομαι οτι στη Λεσχη Φιλων Κομικς δεν θα τα βρω, αλλα σιγουρα θα παω καποια στιγμη γιατι θελω να τη δω. Bambinella στα ιταλικα ειναι η μπεμπουλα, υποκοριστικο του bambina - μπεμπα. Αυτο αλλωστε δεν ειμαστε ολοι εδω; Μικρα παιδια! Ευχαριστω για ολες τις χρησιμες πληροφοριες και την αγαπη σας. Απο εδω και στο εξης θα τα λεμε συχνα νομιζω. Ευχομαι σε ολους σας το 2011 να σας βρει με υγεια και να πραγματοποιησει πολλες επιθυμιες σας. Οσες δεν πραγματοποιηθουν κατα το νεο ετος, ας περιμενουν για τα χρονια που θα ερθουν. Ειναι ωραιο ο ανθρωπος να προσδοκει και να ελπιζει παντα σε κατι καινουργιο....

Πριν απο λιγα χρονια ετυχε να πεσει στα χερια μου ενα τευχος του περιοδικου (ισως να ηταν το Νο 9 γιατι μολις ειδα το εξωφυλλο κατι μου θυμισε). Για το 1957 ηταν πικαντικο το Χτυποκαρδι, αλλα τωρα πια μισον αιωνα μετα που το διαβασα εγω, φανταζει αστειο το τι εθεωρειτο τολμηρο την εποχη εκεινη. Αν ειχα τη δυνατοτητα θα φυλαγα εκεινο το τευχος που ειχα τη χαρα να ξεφυλλισω, αλλα δυστυχως δεν μου ανηκε.

Ενας πλουσιος αγροτης χρειαζεται να λειψει απο το χωριο και να παει στην Αθηνα για ενα διαστημα. Αφηνει στο ποδι του τον βοηθο του και φευγει. Περνα μια βδομαδα χωρις καμια επικοινωνια μεταξυ τους κι ετσι αποφασιζει να του τηλεφωνησει για να δει αν ειναι ολα καλα στο χωριο. Παιρνει τηλεφωνο τον βοηθο του λοιπον αλλα τον ακουει απογοητευμενο. - Ελα ρε Βαγγο! Τι εγινε, ολα καλα; Σ' ακουω λιγο στεναχωρημενο... - Αστα αφεντικο. Εγινε κατι σοβαρο τωρα! - Τι εγινε ρε; Λεγε!! - Να, εκει που εσκαβα εσπασε το φτυαρι. - Και γι' αυτο ρε κανεις ετσι; Μη σκας εχουμε κι αλλα. Αλλα πως σου εσπασε; - Εσπασε την ωρα που εθαβα τον σκυλο σου. - Ψοφησε ο Πατούνης; Τι μου λες τωρα; Πως εγινε αυτο; - Επεσε στην πισινα και πνιγηκε! - Μα την πισινα την εχουμε αδεια εδω και πεντε χρονια. - Ναι αλλα τη γεμισαν οι αντλιες τη μερα που καηκε το σπιτι σου. - Τιιιι; Καηκε το σπιτι μου; Πως; - Απο την κουρτινα που επιασε φωτια απο ενα κερι στην κηδεια της μανας σου! - Πεθανε κι η μητερα μου, Θεε μου; Απο τι; - Απο τον καημο της που πατησε η νταλικα τα δυο παιδακια σου! - Οχι, Χριστε μου θα τρελαθω!! Σε παιρνω τηλεφωνο να μαθω τι γινεται κι ακουω ολο συμφορες. Ουτε ενα θετικο δε μου ειπες ως τωρα! - Α, οχι αφεντικο. Εχω κι ενα θετικο. Θυμασαι το τεστ για Ειτζ που εκανες προτου φυγεις για την Αθηνα; - Θυμαμαι. - Ε, βγηκε θετικο!!

Σας ευχαριστω και παλι καινουργιοι μου φιλοι! Σας ευχομαι να περασετε πολυ ομορφα αυτες τις γιορτινες μερες, κοντα στους ανθρωπους που αγαπατε με υγεια και χαρα!!

Ειχα κι εγω εναν γατο πριν απο καμποσα χρονια, ξερω τον μπελα αυτων των κατοικιδιων κι ετσι δικαιολογω εν μερει τον Skip Morrow. Αλλωστε χιουμοριστικο ειναι το βιβλιο, ας μην το ξεχναμε αυτο. Τιποτα ομως δεν ειναι πιο γλυκο και χαριτωμενο απο μια ζεστη, απαλη γουνα με πρασινα ματια. Σας αγαπαω ψιψινες μου!!

Βρισκομουν σε μια απο τις πρωτες ταξεις του Δημοτικου οταν στα μεσα της δεκαετιας του 1970 κυκλοφορησε ενα κοριτσιστικο περιοδικο αποκλειστικα με χαρτοκοπτικη. Λεγοταν Η Κουκλα, και οι διαστασεις του ηταν μεγαλες, κατι που ξεφευγε απο τα γνωστα παιδικα περιοδικα της εποχης. Απο οσο θυμαμαι ειχε ελαχιστα θεματα περαν της χαρτοκοπτικης και ηταν ο,τι ακριβως χρειαζοταν για ενα κοριτσι που μεχρι τοτε αγοραζε περιοδικα μονο και μονο για να μπορεσει να "ντυσει" χαρτινες κουκλες. Το περιοδικο αυτο ειχε δηλαδη συγκεκριμενο στοχο και κοινο και πολυ μου αρεσε που δεν αναλωνοταν σε περαιτερω φλυαριες. Το χαρτι του και γενικοτερα η ποιοτητα του ηταν υψηλων προδιαγραφων και η τιμη του ανερχοταν στις 20 δρχ. ποσο ελαφρως τσιμπημενο για εβδομαδιαιο περιοδικο. Εκανε λιγα τευχη και διεκοψε την κυκλοφορια του γιατι μαλλον δεν βρηκε την αναμενομενη ανταποκριση απο το αναγνωστικο κοινο, κατι που με ειχε λυπησει πολυ τοτε.

Να πουμε επισης οτι στη ραδιοφωνικη εκπομπη τα κειμενα ηταν του Βαγγελη Γκουφα, και αν γνωριζω σωστα, πρωταγωνιστουσαν ο Στεφανος Ληναιος και η Ελλη Φωτιου.

Μα τι ωραιο και ζεστο καλωσορισμα ειναι αυτο! Εισαστε πολυ ευγενικοι και φιλοξενοι και αυτο με κανει διπλα χαρουμενη, γιατι μαζι με τον θησαυρο που ανακαλυπτω σιγα - σιγα μεσα σε αυτες τις σελιδες, βλεπω κι εναν αλλον μεγαλυτερο. Αυτον της φιλιας και της ζεστης αγκαλιας. Και βεβαια βρηκα και με το παραπανω οσα εψαχνα για το Παιδια Γεια Χαρα, και ακομη πολλα αλλα ενδιαφεροντα θεματα. Σας ευχαριστω ολους παρα πολυ!!!

H τεχνοτροπια των εξωφυλλων της Παττυ ειναι εντελως αρχων '70s και σιγουρα ιδια με το αγγλικο Diana και το ολλανδικο Tina. Οσον αφορα το τελευταιο μπορω να πω σχεδον με βεβαιοτητα οτι προκειται και για τον ιδιο σχεδιαστη.

Ναι, η εικονα του εδω ειναι αρκετα μακρια απο αυτην που ειχαμε συνηθισει στον Αγιο, αλλα αρκετα κοντα σε αυτην που ειδαμε στους Αντιζηλους. Απο αυτο που βλεπω, το φωτορομαντσο ξεφευγει τελειως απο την αισθητικη της δεκαετιας του '70. Ειναι δημιουργημενο στα μισα της προηγουμενης δεκαετιας, αρκετα προγενεστερο δηλαδη απο το τευχος της ΡΤ οπου δημοσιευτηκε.

Ε, λοιπον ειναι τοσο ομορφα μετα απο 30 χρονια ακριβως να βλεπεις κατι που να σου θυμιζει τοσο τρυφερα την παιδικη σου ηλικια. Εκεινα τα ομορφα χρονια που ολα ηταν τοσο σωστα, αγνα κι αθωα γιατι ετσι ειναι τα ματια ενος παιδιου. Το περιοδικο αυτο, ως μαθητρια του Δημοτικου που ημουν τοτε, το ειχα λατρεψει. Πολυ μεγαλη αγαπη για μενα. Μια αγαπη ομως που δεν τη χορτασα γιατι η εκδοση του σταματησε εναμιση χρονο υστερα απο το πρωτο τευχος. Και να! Σημερα, εδω, το ξαναβρισκω. Και μαζι ενα κομματι απο εκεινα τα χρονια, τοτε που ο αγαπημενος μου μπαμπας μου το αγοραζε και μου το εφερνε με τοση αγαπη. Ποσο θα ηθελα να ζουσε τωρα και να βλεπαμε ξανα μαζι εκεινα τα παλια εξωφυλλα... Δεν ειχα χασει τευχος απο το πρωτο που κυκλοφορησε ανεξαρτητο, μεχρι και το τελευταιο 30 χρονια πριν. Οι Ιστοριες της Στεφης και το μυθιστορημα συνεχειας "Το νουμερο 33 της Τσερρυ Τρι" ηταν τα αγαπημενα μου. Σας ευχαριστω που με γυρισατε τοσα χρονια πισω. Δεν περιμενα οτι θα ειχα ποτε ξανα την ευκαιρια να ξαναβρω εστω και μια σελιδα. Με συγκινησατε.

Θελοντας να βρω πληροφοριες για το αγαπημενο μου περιοδικο οταν ημουν παιδι, βρεθηκα εδω. Ποιο ηταν αυτο το περιοδικο; Μα το εγραψα στον τιτλο που ειναι ο,τι πρεπει για να χαιρετισω κι ολους εσας! Με μια πρωτη ματια, νομιζω οτι θα περασω πολυ ομορφα μαζι σας!!!