Ο ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ: ΕΞΙ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΚΟ ΛΥΚΟ

[Manitou]

 

 

 

 

Τιμή καταλόγου: 16,60 €

 

Η νέα δουλειά του Soloup είναι εδώ. Μετά το υπέροχο Αϊβαλί ο Soloup επιστρέφει με ένα κοινωνικό graphic novel που διαπραγματεύεται ένα δύσκολο και επίκαιρο θέμα. Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:

 

Παιδιά και γονείς. Παιδιά και χωρισμένοι γονείς. Έρωτες που κατέρρευσαν. Σιωπές και φωνές. Δικαιολογίες κι αφορμές όταν, κάποια στιγμή, τον έναν σύντροφο έπαψε να τον αφορά ό,τι απασχολεί τον άλλον. Έπειτα διαζύγια, εντάσεις, αίθουσες δικαστηρίων, απαρχαιωμένοι νόμοι, χρονοβόρες δίκες, προκάτ αποφάσεις. Παράλογος πόλεμος χαρακωμάτων εκεί που κάποτε υπήρχε αγάπη. Κάπου ανάμεσα, στα ερείπια των ερώτων, παιδιά μπερδεμένα καλούνται να διαλέξουν στρατόπεδο. Άραγε, οι γονείς παίρνουν διαζύγιο και από τα παιδιά τους; 
Ποιος κερδίζει όταν το παιδί αποξενώνεται από τον έναν γονιό; 
Πόσο συνυπεύθυνη σε αυτή την αδικία είναι η Δικαιοσύνη;

Πεταλούδες, γραμματόσημα, δαχτυλήθρες, δόντια, ταξί. Σκιές και μαύρες τρύπες. Μια παρέα στο καφενείο, ένα καναρίνι και μια διάρρηξη, δυο φίλοι, η πόρτα μιας πολυκατοικίας, η Κοκκινοσκουφίτσα. Πέντε διηγήματα κι ένα παραμύθι για τον «κακό» λύκο. Ένα graphic novel για την οδυνηρή απόσταση που χωρίζει τον Διονύση από τη μικρή Φωτεινή.

 

Πρόκειται για ένα υπέροχο graphic novel που τιμάει τόσο το δύσκολο θέμα με το οποίο ασχολείται όσο και τη φήμη του δημιουργού. Πέντε και μια ιστορίες οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους κάτω από το κοινό πέπλο της σχέσης δύο χωρισμένων γονιών με το παιδί τους. Το σχέδιο απλό υποβλητικό γεμάτο συναίσθημα. Το σενάριο σφιχτό δυνατό και έξυπνο. Κάθε μία ιστορία σε οδηγεί πιο κοντά στην ολοκλήρωση του έργου που συμβαίνει με την τελευταία από αυτές. Οι τέσσερις πρώτες ιστορίες και η τελευταία είναι ασπρόμαυρες γεμάτες ρεαλισμό. Η πέμπτη έγχρωμη ή μάλλον χρωματισμένη σε αποχρώσεις του πράσινου και του κόκκινου πρόκειται για ένα παραμύθι. Ή μήπως όχι?

 

Στα τεχνικά θέματα, τόσο η εκτύπωση, όσο και η ποιότητα του βιβλίου είναι εξαιρετικά! Ωραίο χαρτί ωραία χρώματα (όπου είχε) ωραία αίσθηση. Σε προκαλεί να το διαβάσεις.

Το διάβασα μονορούφι. Μ άρεσε περισσότερο από το Αϊβαλί λόγω των συναισθημάτων που  μου έβγαλε. Η δύναμη ενός τέτοιου graphic novel είναι συγκρίσιμη σαφώς με αυτή ενός καλού  βιβλίου. Άλλη μια εξαιρετική δουλειά του Soloup λοιπόν. Προβληματίστηκα, μελαγχόλησα, αλλά απόλαυσα ένα πολύ σοβαρό έργο που με άφησε με μια γλυκόπικρη γεύση. Πικρή γιατί πικρό είναι το θέμα που πραγματεύεται. Γλυκιά γιατί γλυκό ήταν το φιλί που έδωσα στην κόρη μου χτες καθώς κοιμόταν μετά το τέλος του βιβλίου σαν ένα φόρο τιμής στους Διονύσηδες (και Διονυσίες) του κόσμου τούτου.

 

 

[germanicus]

Πρώτη παρουσίαση!   Δεν έκανες αγγαρεία και φαίνεται!  

 

 

[GeoTrou]

Ωραία πρώτη παρουσίαση για ένα κόμικ που μου κίνησε πολύ το ενδιαφέρον

Μπάι δε γουέι...

Spoiler

... δεν επανεκλέγουμε ΜοΜ τόσο σύντομα μετά την πρώτη βράβευση, οπότε μην ελπίζεις! 

 

[tik]

@Manitou 

 

Και πού βρήκες κάνερ; 

[Manitou]

Ντροπιαστική απάντηση αλλά αξίζει τον κόπο. Πρωί στη δουλειά έδιωξα τα συνεργεία μου να πανε να κάνουν βλάβες, επιθεωρήσεις συντηρήσεις, έμεινα μόνος πήγα στο σκάνερ της δουλειάς (ένα πανάρχαιο cannon) είδα με προσοχή μη μου κάνει κανείς ντου κ σκαναρα όσο πιο γρήγορα μπορούσα τα εξώφυλλα. Πολύ μέτριο αποτέλεσμα που κάπως το σουλουπωσα με την εφαρμογή του can scanner.

[germanicus]

 

καρδούλα μόνο!  

[Valtasar]

Αυτοί είναι προϊστάμενοι ! όχι σαν τους άχρηστους που έχουμε εδώ στο Αθήνα

 

[Indian]

19 λεπτά πριν, Valtasar είπε:

Αυτοί είναι προϊστάμενοι ! όχι σαν τους άχρηστους που έχουμε εδώ στο Αθήνα

 

Πες μου ότι δεν σε αφήνουν να σκανάρεις μικυμάου στο σκάνερ που το χρησιμοποιούν για δουλειά?   Τους ξεδιάντροπους! 

 

 

 

[BladeRunner1992]

Ένα πραγματικά υπέροχο κόμικ, γεμάτο συναισθήματα, εικόνες και μηνύματα, που είναι αδύνατο να αφήσει αδιάφορο και τον πιο χοντρόπετσο αναγνώστη. Πρόκειται για μια συλλογή έξι ιστοριών που συνδέονται άμεσα μεταξύ τους και έχουν σαν κεντρικό θέμα το διαζύγιο ανάμεσα σε δυο γονείς, με όλες τις συνέπειες μιας τέτοιας διαμάχης, άμεσες αλλά και έμμεσες. Και οι έξι ιστορίες έχουν πολλά πράγματα να πουν και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα αγγίξουν τον κάθε αναγνώστη: Οι πέντε εξ αυτών είναι ασπρόμαυρες και αφόρητα ρεαλιστικές, η μια είναι χρωματισμένη με αποχρώσεις του κόκκινου και του πράσινου και έχει μια αίσθηση παραμυθιού και αλληγορίας. Οι ιστορίες με άγγιξαν, με προβλημάτισαν, αλλά και με στεναχώρησαν λιγάκι. Όσον αφορά το σχέδιο, φαινομενικά είναι απλό, όμως κρύβει μια ένταση και μια δύναμη, προσφέρει από μόνο του συναισθήματα. Φυσικά η παρουσίαση των ιστοριών και το στήσιμο των καρέ είναι σε εξαιρετικό επίπεδο ποιότητας, αποτελεί δείγμα ενός καλλιτέχνη με μεγάλο ταλέντο. Η έκδοση επίσης τα σπάει, από το χαρτί και τα χρώματα μέχρι την επιμέλεια, η όλη δουλειά δείχνει ότι έγινε από ανθρώπους με πολύ μεράκι και μεγάλη όρεξη. Δεν το συζητάω, είναι ένα από τα στολίδια που κοσμούν τη (μεγαλούτσικη πλέον) συλλογή με κόμικς. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα προμηθευτώ άμεσα το "Αϊβαλί", το οποίο για κάποιον ακατανόητο λόγο δεν έχω αγοράσει τόσα χρόνια...

 

9/10

[Kabuki]

 

Για μένα το καλύτερο ελληνικό κόμικ της χρονιάς κι ένα από τα καλύτερα ελληνικά κόμικς που έχω διαβάσει γενικά

Έχω σε μεγάλη εκτίμηση τον Ανθρωπολυκο και το Αϊβαλί του Soloup,  αλλά εδώ νομίζω ότι ανεβαίνει πολύυ παραπάνω .

Πολυεπίπεδο. Δυνατό. Συγκινητικό. Με αλληγορίες από Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, Κοκκινοσκουφίτσα, Πλάτωνα, Δίκη Κάφκα.

Κι όλα αυτά να λειτουργούν άψογα μες στο έργο, να μην εμφανίζονται απλά προς χάριν εντυπωσιασμου. 

Έξυπνη σκηνοθεσία και σχέδιο για το συγκεκριμένο κόμικ, γρήγορη ροή, ωραία η χρήση των σκιών.

Όλα είναι ασπρόμαυρα, εκτός από το παραμύθι.

Μόνο η οπτική της μάνας λείπει από το κόμικ, αλλά δε με χάλασε καθόλου. Έχει γραφτεί σε πάμπολλα άλλα βιβλία.

Ο συλλέκτης σπάει σε μεγάλο βαθμό τις στερεοτυπικές αντιλήψεις για το ρόλο του πατέρα στην οικογένεια και τη σχέση του με το παιδι.

 

Πολύ καλό κόμικ, προτείνεται ανεπιφύλακτα

 

 

 

[Ionas Aggelis]

Και για εμένα είναι το καλύτερο κόμικ της χρονιάς. Η συναισθηματική φόρτιση που σου προκαλεί, η ένταση, αλλά παράλληλα η γαλήνη και η αρμονία που πηγάζει μέσα από το το απίθανο αυτό graphic novel. 

Ο Soloup είναι προσωπικά ο καλύτερος καλλιτέχνης της Ελληνικής σκηνής. Το ότι κατάφερε να με κρατήσει να διαβάσω 270 σελίδες απνευστί (σοβαρά μιλάω) για εμένα είναι μεγάλο κατόρθωμα.

Διαβάζοντάς το καταλαβαίνεις πόση σκέψη και πόση δουλειά έχει πέσει σε αυτό το αριστούργημα. 

Νομίζω έχουμε ήδη βρει τον νικητή στα φετινά Ελληνικά Βραβεία Κόμικς

[Indian]

Ομολογώ ότι δεν το έχω διαβάσει ακόμα, αλλά θα συμφωνήσω ότι το όνομα του Soloup είναι εγγύηση στον χώρο. Κάθε graphic novel που βγάζει γίνεται αντικείμενο συζήτησης και απολαμβάνει θετικά σχόλια. Και φυσικά όχι χαριστικά. Μετά το πολύ καλό "Αϊβαλί", ανυπομονώ να βρω λίγο ποιοτικό χρόνο για να διαβάσω και τον "Συλλέκτη". Γιατί κάτι τέτοια κόμικς θέλουν το σωστό timing.  

 

 

 

[Indian]

Τελικά το σωστό timing βρέθηκε κι έτσι διαβάστηκε.  

 

Ο "Συλλέκτης" ανήκει στο είδος των κόμικς που πρέπει (για την ακρίβεια οφείλεις) να μην περιμένεις καθόλου για να τα διαβάσεις. Ο Soloup, ακόμα μία φορά θα ξεπεράσει τον εαυτό του (φαντάζομαι μέχρι την επόμενη) και θα μας προσφέρει ένα κόμικ που είναι μεν σε στυλ παραμυθιού, αλλά χτυπάει τα ευαίσθητα σημεία της ψυχής, σαν βελόνα ένεσης όταν χτυπάει νεύρο. Οι ιστορίες, ενώ δείχνουν ανεξάρτητες μεταξύ τους, αποδεικνύεται ότι αποτελούν διάφορες όψεις κι οπτικές ενός και μόνο προβλήματος. Όπως πολύ σωστά επεσήμανε και η @Kabuki , δεν βλέπουμε την μητέρα να έχει ενεργό ρόλο, καθώς δεν αποτυπώνεται η δική της άποψη. Ούτε κι εμένα με πείραξε ιδιαίτερα αυτή η κίνηση, αλλά ίσως το κόμικ με αυτή την προσθήκη να είχε μεγαλύτερη πληρότητα. Η πλοκή δεν προχωράει με την αυστηρή έννοια του όρου, αλλά παρόλα αυτά φαίνεται να επεκτείνεται. Διαβάζοντας το κάθε σενάριο, οι πρώτες σελίδες κίνησαν την περιέργειά μου, μιας και δεν μπορούσα να καταλάβω πώς θα γινόταν η σύνδεση. Η σύνδεση όμως κάθε φορά γινόταν δεξιοτεχνικά και η μία υπόθεση "θηλύκωνε" με την άλλη απόλυτα.Τραγική φιγούρα ο πατέρας, που από "κακός λύκος" μεταμορφώνεται σε ένα ανυπεράσπιστο θύμα (χωρίς βέβαια να ξέρουμε πόσο συνέβαλλε στον χωρισμό). Γενικά μιλάμε για ένα εξαιρετικό σενάριο που χαρακτηρίζεται από πρωτοτυπία και πανέμορφη γραφή. Ένα παραμύθι που απευθύνεται κυρίως σε μεγάλα παιδιά.  

 

Το σχέδιο είναι σχετικά απλό, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει άσχημο. Είναι καθαρό, εύστοχο και δίνει χώρο στην ανάπτυξη του σεναρίου. Το ασπρόμαυρο χρώμα του ταιριάζει απόλυτα, αλλά και οι συνδυασμοί του πράσινου και του κόκκινου στην ιστορία με την κοκκινοσκουφίτσα, είναι διακριτικοί και ξεκουράζουν το μάτι. 

 

Η έκδοση είναι νομίζω υποδειγματική.   Χωρίς να είμαι ειδικός, βρήκα την ποιότητα του χαρτιού εξαιρετική και πολυτελέστατη. Το ίδιο καλή δουλειά έχει γίνει και στο εξώφυλλο, αλλά και στην κόλληση. Αν και είχε πολλές σελίδες, διαβαζόταν άνετα, ήταν εύκαμπτο και παρόλο που άνοιγε διάπλατα, δεν συνάντησα πρόβλημα με ξεκολλήματα ή τσαλακώματα. Τα έξτρα, από την άλλη, ήταν λίγο φτωχά. Υπήρχαν μόνο στα "αυτιά" ένα βιογραφικό του δημιουργού κι ένα σκίτσο με μολύβι του κεντρικού πρωταγωνιστή. 

 

Πρόσφατα έμαθα ότι ένα φιλικό μου ζευγάρι, που μάλιστα έχει ένα αγοράκι, περνάει δυσκολίες κι ετοιμάζεται να χωρίσει. Ίσως θα έπρεπε να τους πάω ένα αντίτυπο του "Συλλέκτη", μήπως κι αναθεωρήσουν τις απόψεις τους.

 

 

 

[albertus magnus]

Έχοντας διαβάσει τις πολύ καλές κριτικές εδώ αλλά και την άλλη δουλειά του soloup το εξαιρετικό Αϊβαλί ομολογώ ότι είχα πλέον υψηλές απαιτήσεις και ευτυχώς δεν απογοητεύτηκα. Σήμερα το μεσημέρι λοιπόν και λόγω του άσχημου καιρού που δεν ήταν για θάλασσα πήρα τον "συλλέκτη" στα χέρια μου και τον διάβασα μονοκοπανια. Ταιριαστός ο μελαγχολικός καιρός με αυτή τη δουλειά που διαπραγματεύεται ένα δύσκολο και δυσάρεστο θέμα. Και νομίζω ότι τα καταφέρνει πολύ πολύ καλά αφού μας παρέδωσε ένα πολύ δυνατο κόμικ. 

[Cassidy]

Να το πάρετε.

Μπράβο στον Soloup.

 

[Argail]

Πηρα και διάβασα αυτο το κόμικ μετά απο τις κριτικές εδω μεσα, για κάποιο λόγο οταν το έβλεπα περίμενα κάτι τελείως διαφορετικό, θες γιατι ο Soloup στο μυαλό μου ειναι γελοιογράφος, θες γιατί το εξώφυλλο με προϊδέαζε για κατι τελείως άλλο? 

Ειναι μία εξαιρετική δουλειά, με χτύπησε κατευθείαν στην ψυχούλα (μάλλον μετράει και πολύ οτι εγινα πριν 9 μήνες μπαμπάς). Δεν του το ειχα του Soloup για κατι τόσο συγκινητικό και με εξέπληξε πάρα πολύ ευχάριστα.