ΠΟΙΑ ΤΑΙΝΙΑ/ΣΕΙΡΑ ΕΙΔΑΤΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ;

[germanicus]

Με σοβαρές απώλειες όμως. Ο δαίμονας πρόλαβε να φάει¹ τον σκηνοθέτη, τον μπούμαν και 3 βοηθούς στέντυ καμ προτού τον διαπεράσει με μια σούβλα (χωρίς το αρνί) ο πρωταγωνιστής και του ρίξει αγιασμό για να ψοφήσει ο χειριστής γεννήτριας.

 

 

¹ και όμως δεν τους έφαγε ωμούς, αφού είχε πάρει φωτιά ένα σταντ από πίσω και τους έψησε εκεί. rare medium βέβαια.

[Dr Paingiver]

Τώρα πες μου και την αρχή για να έχω μιά πλήρη εικόνα.

 

[germanicus]

Σκηνή στη θάλασσα με αντιαρματικούς "αχινούς". Διάφορα πλεούμενα με φαντάρους σκίζουν τα κύματα. Ένας υπολοχαγός με τρεμάμενα χέρια πίνει από το παγούρι του. Ένας άλλος βάζει καπνό για να μασήσει ενώ 2 άλλοι ξερνάνε. Ο οδηγός ενός σκάφους ενημερώνει ότι οσονούπω φτάνουν στην ακτή. Ένας τεράστιος δαίμονας βγαίνει από τη θάλασσα και καταπίνει τα πλεούμενα.

 

[Dr Paingiver]

Δεν μου άρεσε, καλύτερα που δεν την είδα τελικά. 4/10 από μένα.

 

[Retroplaymo]

Ειδα την Wonder Woman, σχετικα με την ταινια τα εχω πει εδω.
 
Αλλο που ειδα, το  Once upon a time in Venice επισης φετινο και αυτο.

 

 Ειπα κι εγω, Bruce Willis μεσα, η ταινια θα σπερνει.....Αμ δε....

 

 

Το οτι θα τον εβλεπα  να κανει ενα σωρο θεληματα για να παρει πισω....τον σκυλο του(!!!!!!!).... ....ομολογω οτι δεν το περιμενα!!!!!

 

 

2,5 με 3 και πολυ ειναι...

[DaDiRa]

Utopia Season 1. Ένα αφανές διαμαντάκι, που δυστυχώς διακόπηκε στη 2η σεζόν του πριν ολοκληρωθεί (αν και υπάρχει ένα πρόσφατο tease από τον μουσικοσυνθέτη της). Μια γνήσια περιπέτεια με πολύ καλή σκηνοθεσία και όμορφα πλάνα. Καταπιάνεται με μια μεγάλη συνωμοσία της οποίας οι λεπτομέρειες βρίσκονται κρυμμένες σε ένα κόμικ (μην εμβαθύνω, έχει παρουσιαστεί άλλωστε). Οι χαρακτήρες ήταν όλοι πολύ καλοί και η υποκριτική τους κατά βάση εύστοχη - αν και είναι κάτι που επισκιάζεται από τη δομή και τη θεματολογία της σειράς. Με παιχνίδια εμπιστοσύνης, αλλαγή στρατοπέδων, τουίστς, ενίοτε τρέξιμο και πυροβολισμούς, αποτελεί ένα άρτιο παράδειγμα ποιοτικής σειράς. Ειδικά ο τρόπος που εκτυλίσσεται η υπόθεση και σχηματίζεται σταδιακά η αίσθηση των διαφορετικών πλευρών (είπαμε, με συνωμοσία καταπιάνεται) είναι πολύ έξυπνος και σε κρατάει συνέχεια σε εγρήγορση. Μου άρεσε η ηθοποιία του Adeel Akhtar (Wilson Wilson) και ο χαρακτήρας του Arby (αν και θα ήθελα περισσότερο από αυτόν - δεν ξέρω αν θα επιστρέψει στα επόμενα).

Παρ' ότι μου άρεσε πάρα πολύ, αποφάσισα να καθυστερήσω την παρακολούθηση της 2ης σεζόν γιατί δεν θέλω να τελειώσει γρήγορα.

[germanicus]

Μετά από 32 χρόνια ξαναβλέπω την Εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη. Είμαι στο 2ο επεισόδιο και η απορία μου είναι

 

ΠΟΣΟ ΑΓΓΟΥΡΙ ΗΤΑΝ Η ΝΟΡΑ ΒΑΛΣΑΜΗ?

 

[Dr Paingiver]

Utopia Season 1. Ένα αφανές διαμαντάκι, που δυστυχώς διακόπηκε στη 2η σεζόν του πριν ολοκληρωθεί 

 

Μου άρεσε και μένα αρκετά. Ίσως καλύτερα που διακόπηκε, δεν είχε να πει κάτι παραπάνω έτσι όπως εξελίχτηκε. Αν το συνεχίζανε, θα το τεντώνανε από δω κι από κει και θα έχανε αυτό που είχε στις δύο πρώτες seasons.

 

[kwtsos]

Ο Λαρς και η κουκλα του. Οπου ο Ryan Gosling υποδυεται εναν νεο αντρα με ψυχολογικα προβληματα ο οποιος ερωτευεται μια πλαστικη κουκλα για σεξ. Ο κοσμος της μικρης κοινοτητας που μενει το αποδεχεται και συμπεριφερεται στην κουκλα σαν να ειναι πραγματικο προσωπο για να τον βοηθησουν. Ενδιαφερουσα και πρωτοτυπη ταινια, ακομα και αν δεν ειναι πολυ ρεαλιστικη ειναι ωραιο καμια φορα να βλεπεις να τονιζονται τα καλα στοιχεια των ανθρωπων. Ο Ryan Gosling πολυ καλος στον ρολο του. Για μενα αδικειται γιατι ο περισσοτερος κοσμος τον θυμαται για το The Notebook ενω εχει κανει και αρκετες indie δουλειες. kwtsoκλιμακα 7.5/10

 

Η Νυχτα των Ζωντανων Νεκρων. Την οποια και ειδα σε θερινο σινεμα σε μεταμεσονυκτια προβολη. Καλη ταινια, δεν ενθουσιαστηκα βεβαια καθως θεωρω οτι σε καποια πραγματα εχει ξεπεραστει πια, αλλα εν πασει περιπτωσει ειναι σημαντικο εργο γιατι απο οτι φαινεται εθεσε και τους "κανονες" για τις ζομποταινιες που θα ακολουθουσαν. kwtsoκλιμακα 7/10

[x for xepeta]

Better Call Saul Season 3

 

Πολύ πιο εγκεφαλικό από το breaking Bad, αρκετά διασκεδαστικό, με ερμηνείες επιπέδου. Υπάρχει και η παράλληλη ιστορία του Mike που σε διάφορα σημεία αγγίζει την ιστορία του Saul, αλλά περισσότερο προσπαθεί να χτίσει τους κακοποιούς που έντυσαν το Breaking Bad. Σαν να βλέπεις δυο διαφορετικά σίριαλ. Πάντως αξίζει.

 

 

Millenium Actress

 

Μια συμπαθητική ιστορία κινουμένων σχεδίων αγάπης. Κάποιος το ανέφερε εδώ, αλλά βλέπω δεν έχουμε παρουσίαση. Μια ηλικιωμένη ηθοποιός δίνει συνέντευξη σε έναν δημοσιογράφο. Η ιστορία της ξεδιπλώνεται μέσω των ταινιών που έκανε και μέσω σημαντικών γεγονότων της Ιαπωνίας. Τα όρια δεν είναι σαφή και σενάρια με πραγματικότητα μπέκουν. Σα να μην έφτανε αυτό το συνεργείο που μαγνητοσκοπεί τη συνέντευξη ζεί τα γεγονότα και συμμετέχει σε αυτά. Ιαπωνικός σουρεαλισμός σε επίπεδο ποιήματος. Λίγο κουράζει αφού χάνεις τη ροή της ιστορίας σε μερικά σημεία, αλλά σα σύνολο με τον επίλογο σε ξεπληρώνει και αποφασίζεις ότι βλέπεις κάτι όμορφο. Δείτε το με παρέα και αγκαλίτσες.

 

 

Judgment at Nuremberg

 

Η Δίκη της Νυρεμβέργης σε μια ταινία μετά 12 χρόνια. Εδώ δικάζονται δευτερεύοντα πρόσωπα που έχτισαν το Ναζιστικό καθεστός, έμμεσα δικάζεται ο λαός της Γερμανίας και η υπόλοιπη Ευρώπη για την ανοχή της και τον τρόπο που λειτούργησε. Δε μασάει ο σεναριογράφος και να κατηγορήσει τις ΗΠΑ για τις βόμβες σε Χιροσίμα και Νακγασάκι. ειπώνονται περίεργες κουβέντες, σκληρές, και δείχνει πόσο δύσκολο είναι να καταδικάσεις ακόμη και ένα τέρας με τους νόμους που σου δίνονται. "Πρέπει να ξεχάσουμε για να ζήσουμε" ακούγεται σε ένα σημείο. Δε συμφωνώ αλλά καταλαβαίνω ότι πρέπει να συγχωρέσεις για να ξεπεράσεις. Υπέροχη ταινία.
Θεωρώ ότι η Γερμανία είναι ένοχη διότι έχτισε μετά την πτώση της τρία μεγαλύτερα τέρατα που δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε.

 

 

The Fearless Vampire Killers

Κωμωδία από τα χέρια του Ρομάν Πολάνσκι. Πρωταγωνιστεί και σε αυτήν! Αλλοπρόσαλο ζευγάρι κυνηγών βρικολάκων τα κάνει μαντάρα στην Τρανσυλβανία. Ο βοηθός προτιμά να ασχλείται με τα στήθη των υποψήφιων για δάγκωμα γυναικών, τον κυνηγάει ο ομοφυλόφιλος γιος του Κόμη κάτισανΔράκουλα γιατί το γουστάρει, έχουμε κυνηγητό με έκληθρα-φέρετρα, κουασιμόδο, χοντρή ταβερνιάρισα και άλλα τέτοια. Κάτι σα Μελ Μπρούκς (νομίζει!) άντε και Γούντι Άλεν (ούτε στα όνειρά του). Δε θα το κρατήσω στο σκληρό δίσκο.

 

 

Ugetsu Monogatari 1953

 

Κλασική ταινία του Ιαπωνικού κινηματογράφου που βραβεύτηκε και με Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. 1600 και ένας αγγειοπλάστης προσπαθεί να ζήσει περνώντας από χίλια μύρια κύματα. Ο εμφύλιος πόλεμος, η φτώχια, ο άχρηστος συνάδελφος, οι πειρατές, η οικογένεια και ένα σωρό άλλα προβλήματα του τρώνε το βιο του. Κάτι σα το "ο Γέρος και η Θάλασσα". Συμπαθέστατη ταινία, που την ολοκληρώνει και ο πειρασμός από μια γυναίκα. Βασίζεται σε ένα μύθο, έτσι ας περιμένετε και το φανταστικό-ποιητικό κομμάτι του.

Επεξεργασία Αυγούστου 1, 2017 από x_for_xepeta

[Dr Paingiver]

Είδα το Pandorum. Μέτρια ταινία, με πολλά κενά στην αιτιολόγηση διαφόρων θεμάτων και πολλές ασάφειες στη εξέλιξη.  Περίμενα περισσότερα από τον Ντένις Κουέϊντ που είναι συμπάθειά μου.   5,50/10

 

Αποφάσισα επίσης να μην δώσω άλλη ευκαιρία στο American Gods και να μην το τελειώσω έστω κι αν έφτασα στα μισά του 7ου επεισοδίου. 

 

[Γάντζος]

Είδα το Pandorum. Μέτρια ταινία, με πολλά κενά στην αιτιολόγηση διαφόρων θεμάτων και πολλές ασάφειες στη εξέλιξη.  Περίμενα περισσότερα από τον Ντένις Κουέϊντ που είναι συμπάθειά μου.   5,50/10

 

Εδω θα διαφωνησω!

 

Κατα τη γνωμη μου απο τα καλυτερα sci-fi/horror των τελευταιων ετων και underrated

 

Καλυτερο απο το Event horizon και το Life (διαλεξα μια χαρακτηριστικη του ειδους αυτου απο '90ς και μια απο 2010ς)

 

Τσεκαρετε το οσοι ειστε φαν τετοιων ταινιων

Επεξεργασία Αυγούστου 1, 2017 από Γάντζος

[Γάντζος]

Rolling Thunder (1977): Περιμενα μια καθαρα action ταινια. Αυτο που πηρα ηταν 80% ψυχολογικο δραμα και 20% action... και τελικα γουσταρα τρελα Πολυ καλος ο William Devane στον πρωταγωνιστικο ρολο και με ενα πρωιμο Tommy Lee Jones να κλεβει την παρασταση στις λιγες σκηνες που εμφανιστηκε. 

 

Η ταινια ειχε ενα απο τα καλυτερα 5λεπτα τελικα shootouts που εχω δει εδω και παρα πολυ καιρο    f*cking awesome 

Εξαιρετικη...

[mr-d]

Alien: Covenant, εντάξει καλό δεν το λες κακό, δεν ενθουσιάστηκα βέβαια.. κάπου ψιλό βαρέθηκα κιόλας χαχα

 

το μισό προμηθέας το άλλο μισό αλιενς (περίπου), μου άρεσε και η κεντρική ιδέα του τι, πως γιατί..

 

ανάμεικτα συναισθήματα αλλά ποτέ δεν λέμε όχι σε καλοφτιαγμένα sci-fi και ειδικότερα στα aliens

[GeoTrou]

What we do in the shadows: δεν έχω πολλά να πω, φοβερή ταινία. Πανέξυπνο χιούμορ βασισμένο στις συμβάσεις του βαμπιρικού μύθου και ερμηνείες το ανεβάζουν ακόμα παραπάνω. Πρέπει οπωσδήποτε να το δουν όσοι θέλουν horror comedy.

The Revenant: το είδα at last. Περίμενα πολύ υπερβολικά πράγματα, εξωπραγματικά, από όσα άκουγα. Κι όμως, θεωρώ ότι η λιτή σκηνοθεσία του Ινιαρίτου κατάφερε να τα κάνει (μέχρι ένα βαθμό φυσικά) αρκετά πιστευτά. Εξαιρετικά καλοφτιαγμένη ταινία. Βέβαια, το Όσκαρ του Ντι Κάπριο, δεν μου κολλάει.

Seventh Son: τι μπαρούφα με βάλανε να δω.

Sanjuro: είχα καιρό να δω ασιατικό σινεμά και δη Κουροσάβα και περίμενα να δω καμιά επικούρα σαν το Yojimbo. Καλή η σκηνοθεσία, αλλά σεναριακά πολύ μέτρια πράγματα. Αν δεν ήταν και οι Μιφούνε/Νακαντάι στη μέση, μπορεί να έπαιρνε και κάτω από 7.

[Γάντζος]

No Way Out (1987): Τι ευχαριστη εκπληξη!  

 

Mr. Majestyk (1974): You don't mess with Bronson's melons.. Underrated!

 

Alien: Covenant (2017): Πολυ μετριο.. εμφανως κατωτερο απο το Prometheus! Γιατι βρε Ridley?

 

Anaconda (1997): abomination/sh*t.. πως γινεται να θεωρειται αυτη η ταινια (ο θεος να την κανει) guilty pleasure απο πολλους? Guilty pleasure ειναι το moonraker, το a view to a kill, το Commando... 

 

Apt Pupil (1998): Ακομα και ο Bryan Singer μπορει να κανει μετρια εως κακη ταινια.. το Apt Pupil ανηκει σ'αυτη την κατηγορια.

 

Assault on Precinct 13 (1976): Ο Carpenter παρεδωσε το 1976 μαθηματα για το πως σκηνοθετεις action ταινια.. classic

 

French Connection II (1975): Ο Frankenheimer εδωσε τελειως διαφορετικη κατευθυνση στο sequel του french connection.. Βαρυ ψυχολογικο δραμα θα το χαρακτηριζα.. το action στοιχειο ειναι ελαχιστο. Καλη αλλα δυσκολη ταινια, σε καμια περιπτωση ομως δεν φτανει την εξαιρετικη ταινια του Friedkin

[x for xepeta]

Force of Evil (1948)

 

Ένα μεταπολεμικό κλασικό νουάρ που δε σου σπάει τα "νεύρα" με τους ψυχωνευρωτικούς μονόλογους του πρωταγωνιστή. Δικηγόρος, υπαλληλίσκος Νονου του τζόγου, προσπαθεί να βοηθήσει τον αδερφό του μπλέκοντάς τον ακόμη πιο μέσα στην παρανομία. Ο αδερφός ηγείται μιας μικρής τράπεζας (=τράπεζες ονομάζονται τα γραφεία παράνομου στοιχήματος). Ετοιμάζεται το τέλοιο κόλπο για να σβηστούν από το χάρτη αυτές οι μικρομεσαίες "τράπεζες" ώστε να πέσουν στην κυριαρχία των λίγων εκλεκτών που αντέχουν. Οι ηθοποιοί παίζουν πιο φυσιολογικά και δεν έχουν εκείνο το πομποδέστατο στιλάκι του "δε με χωράνε τα παντελόνια μου απο την αντρίλα μου". Δείτε το και δε θα χάσετε.

 

 

Κάθομαι και βλέπω το How I met your mother για δεύτερη φορά πριν το σβήσω από το σκληρό δίσκο. Δεν είναι άσχημο, αλλά δε θα γίνει με τίποτα Friends. To Friends είναι μια παρέα φίλων θεοί τύπου JLA από τον Morrison, ενώ το HIMYM είναι οι Avengers. Στην περίπτωσή μας όμως οι JLA είναι καλύτεροι. Τα σκηνοθετικά δεσίματα και ο ρυθμός των διαλόγων είναι πολύ καλοί, έντονοι και λίγο σουρεαλιστικοί. Οι Neil Patrick Harris και Alyson Hannigan αποδεικνύουν ότι είναι ηθοποιάρες, αφού παίζουν από πιτσιρίκια χωρίς να τους φάει το σταριλίκι και οι καταχρήσεις.

 

Και είδα για 3η φορά τις 11 σεζόν του Frasier και δε χορταίνω. Από τις τελειότερες αμερικάνικες sitcom.

Επεξεργασία Αυγούστου 28, 2017 από x_for_xepeta

[Dr Paingiver]

Δουνκέρκη. Απλά καθηλωτικό!

 

[Bonadrug]

Κάθομαι κι εγώ και βλέπω για δεύτερη φορά το how i met your mother μαζί με τον έφηβο πλέον γιο μου.
Για μένα είναι σαφώς καλύτερο από το Friends. Σε επίπεδο αφηγησης και ιδεών. Το Friends στηριζότανε πολύ στους ηθοποιούς, η μόνη friend που θα μπορούσε να είναι χαρακτήρας του ΗΙΜΥΜ ήταν η χαρακτήρας της Lisa Kudrow. Νομίζω ότι το Friends ήταν μια γυναικεία σειρά (no offence) , έπαιζε πολύ με τα συναισθήματα, ενώ το ΗΙΜΥΜ είναι μια σειρά για μπακούρια που βλέπεται με μπυρίτσα  περιμένοντας να αρχίσει η μπάλα. How Awsome is that??

 

Το Alien Covenant? Αχρείαστο, απρόσωπο, αδιάφορο, έλεος, μπουχτίσαμε....

 

Μετά τα θετικά σχόλια κάποιων μελών, κάθισα να δω το Black Mirror. Είδα τα τρία επεισόδια της πρώτης σεζόν. Απογοητευτηκα .Καλές ιδέες, κακή και αδιάφορη ανάπτυξη. Και βαρετή. Και το χειρότερο; .... Βρετανική!

 

Μου άρεσε όμως πολύ το Atypical.  Απoλαυστική η κοπελίτσα που παίζει την αδελφή του βασικού χαρακτήρα. Και παίζει και η κορυφαία ηθοποιός της γενιάς της, η Jennifer Jason Leigh.

 

H τρίτη σεζόν του Dark Matter δεν ήταν τόσο καλή όσο η δεύτερη με το βασικό πλέον σενάριο να θυμίζει Babylon 5 (εισβολή σκοτεινών όντων από άλλη διάσταση).

 

Το τελευταίο επεισόδιο του The Strain ήταν επικό, το καλύτερο μιας μάλλον μέτριας σειράς που πρέπει να τελειώσει.

 

H τέταρτη σεζόν του Last Ship, που βλεπόταν με ενδιαφέρον κυρίως στην 2η και 3η σεζόν , διεξάγεται στα ελληνικά νησιά και πραγματικά είναι ότι πιο άθλιο έχω δει τελευταία.

 

Το The Lost City of Z έχει ένα σχετικό ενδιαφέρον, είναι όμορφο οπτικά , αλλά μέχρι εκεί......

[x for xepeta]

Τη σκέψη ότι είναι γυναικεία σειρά την έκανα και γω αλλά για το ΗΙΜΥΜ. Ο Μάρσαλ είναι ο τέλειος οικογενειάρχης για μια γυναίκα, τον πήρε παρθένο, τον παράτησε αλλά αυτός δεν την παράτησε, τον κάνει ό,τι θέλει, έχει το μεγαλύτερο πιστόλι και δεν ξενοκοιτάει με τίποτα. Ο Τεντ είναι κοριτσίστικα ρομαντικός, και ο Μπάρνεϊ είναι ο γ@μίκουλας που λειτουργεί βάσει σατανιστικών αλγόριθμων που τους έχει γραμμένους σε ένα ειδικό βιβλίο και μας προκαλεί επιθετικές ανασφάλειες στο θυλικό πληθυσμό.

Μάλλον και οι δυο σειρές είναι γυναικείες, τουλάχιστον σε σχέση με το King of Queens, o Μαστροχαλαστής και κάποιες που με διαφεύγουν τώρα.

Επεξεργασία Αυγούστου 31, 2017 από x_for_xepeta

[Kabuki]

Προσωπικα δε θεωρω καμια απο τις 2 σειρές "γυναικεία" ή "αντρική". Και νομιζω ότι γι αυτο κιολας ειχαν τεραστια επιτυχια σε unisex κοινο. Το HIMYM , παρόλο που το γουσταρω πολύ, το βαζω λιίγο πιο χαμηλά απο το friends. . Εχει δανειστεί κίολας αρκετα στοιχεια απο τον πετυχημενο πρόγονό του, όπως κι απο το arrested developement (σκηνοθετικα)  

 

Στο Black Mirror έχει περισσότερο και λιγότερο πετυχημένα επεισόδια. Η 1η σεζον ειναι η πιο αδύναμη κατα τη γνώμη μου (αν και συνολικά ως τωρα μου χει αρεσει πολύ). Αν εχεις όρεξη Μανώλη, τσέκαρε  τα εξης επεισόδια, μιας κι ειναι αυτοτελή (μπας και σου αρεσουν)

2.4 White Christmas

3.1 nosedive

3.6 Hated in the Nation

3.4 San Junipero

 

[x for xepeta]

Lost Horizon

 

Μια κλασική ταινία του Frank Capra (γνωστός από το Μια υπέροχη ζωή). Ένα αεροπλάνο πέφτει με τους 5 επιβάτες του στο Θιβέτ. Κάποιοι μοναχοί τους περιθάλπουν και φροντίζουν στην ουτοπική πόλη Shangri-La. Εκεί ο χρόνος κυλά πιο γλυκά, η αγροτική ζωή είναι ανέμελη, δε γερνάς και οι αρρώστιες δεν είναι θανατηφόρες. Κάποιοι δεν αντέχουν αυτήν την ουτοπία, ή δεν πιστεύουν ότι αυτά συμβαίνουν. Αλλά ακόμη και η απόδραση είναι δύσκολη. Το περίεργο είναι ότι παρουσιάζεται σαν η λύτρωση ενός πολέμου μηχανών και εφαρμογή παγκόσμιων δολοφονιών κάτω από την ηγεσία ενός τρελού δικτάτορα, ενώ έχει γυριστεί το 1937. Συμπαθητικό. Ακριβή παραγωγή που κόντεψε να χρεοκοπήσει το στούντιο όπως διαβάζω.

 

 

 

Cat People (1942)

Ένας αμερικάνος παντρεύεται μια συμπαθητική σερβίδα. Αυτή δε δίνεται ολοκληρωτικά φοβούμενη να ενδώσει στην απόλυτη αγάπη. Θεωρεί ότι θα πιάσει μια παλιά κατάρα της χώρας της, ότι θα μεταμορφωθεί σε γάτα και θα σκοτώσει τον άντρα της. Όμως μέσα της φουντώνει η ζήλια όταν βλέπει τον άντρα της να απογοητεύεται από αυτήν και να ξενοκοιτάει. Και η κατάρα ξυπνά μέσα της. Δεν είναι κακό αλλά μάλλον μου φαίνεται μέτριο. Ίσως δείχνει απογοητευτικά τα χρόνια της. Έντονες προσωπικότητες οι γυναίκες πράγμα περίεργο για το ανδροκρατούμενο Χόλιγουντ της εποχής εκείνης. Η πρωταγωνίστρια έχει μουσούδα που θυμίζει γάτα.

[Bonadrug]

Το Dunkirk είναι επισήμως η μεγάλη απάτη της δεκαετίας, μια ταινία απογοητευτική σε τόσα επίπεδα που δεν ξέρει κανείς από που να ξεκινήσει. Δεν υπάρχουν χαρακτήρες, απορώ πως ο Tom Hardy δέχθηκε να εμφανιστεί, μάλλον λόγω Nolan.

Δεν υπάρχει Context, δεν υπάρχει αίμα, δεν υπάρχουν γραφικά, δεν υπάρχει εχθρός, δεν υπάρχει η αίσθηση του μέτρου.

Βγάλαμε 330.000 άνδρες , λέει ο Brannagh στο τέλος, όταν εμείς δεν είδαμε πάνω από μερικές εκατοντάδες να κάνουν ουρά λες και περίμεναν στον ΟΑΕΔ να πάρουν το επίδομα ανεργίας.

 

Τι τελικά ήθελε ο Nolan;

ιστορική αναπαράσταση δεν ήταν,εκτός αν η εκκένωση έγινε από 30 ψαρόβαρκες! ταινία επιβίωσης ίσως αλλά αυτές τείνουν να εστιάζουν σε χαρακτήρες που εδώ δεν υπάρχουν....

Επίδειξη σκηνοθετικής βιρτουοζιτέ;;;; Ας βάλει να δει το μονοπλάνο του Atonement στην ακτή της Δουνκέρκης...

 

Αίσχος!

Και να μην αρχίσω με την μουσική, ένα ενοχλητικό θόρυβο που θα ταίριαζε σε θρίλερ ή ταινία τρόμου, που σε προετοίμαζε για μια σκηνή κορύφωσης που δεν ερχόταν ποτέ. 

Μαύρο χάλι!!!

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 2, 2017 από bonadrug

[germanicus]

Line of Duty, 4η σεζόν. Και έτσι απλά ξενύχτησα και είδα 6 ώρες σερί. Παρόλο που ήξερα πως θα τελειώσει, αφού όταν πήγε μεσάνυχτα δεν άντεξα και διάβασα τη wiki. Εκτιμούσα ότι θα μπορούσα να κοιμηθώ μετά, αλλά φευ! Το σώου σε είχε από το λαρύγγι συνεχόμενα

 

[Ion]

Από την τελευταία ενημέρωση είδα τις ακόλουθες ταινίες:

 

The Bucket List (2007): Πολύ καλή ταινία με πολύ καλούς πρωταγωνιστές. Δύο ετοιμοθάνατα γερόντια κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα ώστε να αφήσουν πίσω τους μια γεμάτη ζωή. Κρίμα που δεν βλέπουμε πια ταινίες του Nicholson... Ούτε που θυμάμαι από πότε είχα να δω ταινία του.

 

Going in Style (2017): 2η σερί ταινία με τον Freeman. Remake παλιάς ταινίας, όπου τρεις ηλικιωμένοι φίλοι αποφασίζουν να ληστέψουν μια τράπεζα για να πάρουν πίσω τα χρήματα που τους έφαγαν. Πολύ ευχάριστη και με αρκετό χιούμορ.

 

Doubt (2008): Ένας ιερέας κατηγορείται ότι παρενοχλεί σεξουαλικά ένα παπαδοπαίδι. Δεν ήταν ιδιαίτερα του γούστου μου η ταινία, αλλά την είδα λόγω πρωταγωνιστών, οι οποίοι πράγματι ήταν εξαιρετικοί στους ρόλους τους.

 

War of the planet of the apes (2017): Αρκετά καλή περιπέτεια με μπόλικη δράση, που όμως δεν προτιμώ από τις δύο προηγούμενες ταινίες.

 

How to be a latin lover (2017): Ένας τύπος που παντρεύτηκε μια πλούσια μεγαλύτερη από αυτόν γυναίκα, τα βρίσκει σκούρα όταν χωρίζει και μένει στον άσο. Διασκεδαστική και κατάλληλη για θερινό σινεμά, αλλά ως εκεί.

 

Rough night (2017): Ένα γκρουπ γυναικών βρίσκεται σε μπελάδες όταν σκοτώνουν κατά λάθος έναν στρίπερ. Θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κανείς σαν τη "γυναικεία" έκδοση του Hangover, αλλά παρά τις αρκετές αστείες στιγμές της δεν φτάνει το επίπεδό της.

 

Old boy (2013): Ένας τύπος κρατείται φυλακισμένος σε ένα δωμάτιο για 20 χρόνια, και όταν ελευθερώνεται αναζητάει εκδίκηση. Ενδιαφέρον σενάριο, αλλά σαν σύνολο θα μπορούσε και καλύτερα. Και για την κορεάτικη εκδοχή που είχα δει πριν χρόνια την ίδια εντύπωση έχω.

 

The dark tower (2017): Χαζοταινιούλα που βασίζεται στη γνωστή σειρά βιβλίων του Stephen King. Πέρα από τα εντυπωσιακά εφέ, δεν προσφέρει τίποτα άλλο.

 

Wish upon (2017): Ταινία light τρόμου, στην οποία ένα κορίτσι ανακαλύπτει ένα κινέζικο κουτί που επιτρέπει στον κάτοχό του να κάνει 7 ευχές. Μόνο που με το πέρας κάθε ευχής, ένας κοντινός της άνθρωπος πεθαίνει με παράξενο τρόπο. Για το είδος της δεν ήταν κακό, θα έλεγα μάλιστα ότι την απόλαυσα περισσότερο από κάποιες από τις παραπάνω ταινίες που διαφημίζονταν και ως καλύτερες.

 

Atomic Blonde (2017): Ενδιαφέρουσα περιπετειώδης / κατασκοπική ταινία, με πολύ ωραία σκηνοθεσία και καταπληκτική φωτογραφία. Αργή βέβαια σε αρκετά σημεία, αλλά είχε και τις πολύ καλές της στιγμές. Αναρωτιέμαι αν χρηματοδοτήθηκε από κανέναν καπνοπαραγωγό, μιας και οι πρωταγωνιστές ήταν συνέχεια με ένα τσιγάρο στο στόμα.

 

Επίσης είδα και 3 παλιές ιταλικές ταινίες του Roberto Benigni: Il Piccolo Diavolo (1988), Johnny Stecchino (1991) και Il mostro (1994). Με εξαίρεση ίσως την πρώτη που δεν βρήκα ιδιαίτερα αστεία, οι άλλες δύο είχαν αρκετό γέλιο.

 

[Dr Paingiver]

Going in Style (2017): 2η σερί ταινία με τον Freeman. Remake παλιάς ταινίας, όπου τρεις ηλικιωμένοι φίλοι αποφασίζουν να ληστέψουν μια τράπεζα για να πάρουν πίσω τα χρήματα που τους έφαγαν. Πολύ ευχάριστη και με αρκετό χιούμορ.

 

 

Θα συμφωνήσω απόλυτα. Την απόλαυσα πάρα πολύ, χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό. Περνάς πολύ ευχάριστα την ώρα σου.  Εκτός του Φρίμαν και ο Κέην και ο Άρκιν σε μεγάλα κέφια.

 

[GeoTrou]

• The Age of Shadows: το κατασκοπικό genre δεν είναι και πολύ του γούστου μου, αλλά λίγο ο σκηνοθέτης, λίγο κάποιοι από τους πρωταγωνιστές με έκαναν να τη δω. Η αλήθεια είναι ότι την περίμενα αρκετά καλύτερη. Θεωρώ ότι πλατείασε, όχι επειδή περιείχε άχρηστα πράγματα, αλλά επειδή το τέλος δε δικαίωσε όλο αυτό το χαμό. Όπως και να 'χει, είναι καλοφτιαγμένη, καλογραμμένη και καλοπαιγμένη (αυτός ο Kang-ho Song είναι απίστευτος σε ότι τον έχω και έχω δει πολλές). Θα την πρότεινα σε όσους ενδιαφέρονται για αυτή την εποχή/περιοχή (Ιαπωνική κατοχή της Κορέας) και σε όσους θέλουν ένα διαφορετικό κατασκοπικό έργο.
• Elle: από τις πιο δύσκολες ταινίες που έχω παρακολουθήσει ποτέ. Η Huppert είναι εκπληκτικά εκπληκτική και η σκηνοθεσία του Verhoeven εξαιρετική. Το θέμα, αλλά και τα subplots, πολύ δύσκολα. Σε τρελαίνουν. Αν το παρομοίαζα με φίδι, θα έλεγα ότι αρχικά περίμενα να είναι κόμπρα, να πεταχτεί και να με ξεκάνει, αλλά τελικά ήταν ανακόντα, με έλιωνε σιγά-σιγά. Δεν ξέρω πότε θα αντέξω δεύτερη θέαση, αλλά είναι από τις ταινίες που έχουν χαραχτεί πολύ έντονα στον ψυχισμό μου.

Δεν ξέρω Αν ήταν η ιδέα μου, αλλά ο Verhoeven (ίσως και ο Djian που έχει γράψει το πρωτότυπο βιβλίο) κλείνει διαρκώς το μάτι στα κόμικς:

1. Η πρωταγωνίστρια έχει στο σπίτι της μια αφίσα-εξώφυλλο του Metal Hurlant, Druillet παρακαλώ, και πιο μετά εμφανίζεται ένα άλλο έργο που (αν και δεν μπόρεσα να διακρίνω καλά) μοιάζει επίσης με Druillet
2. Παρότι δεν αναφέρεται άμεσα, μια συμπρωταγωνίστρια πηγαίνει στο Φεστιβάλ της Ανγκουλέμ
3. Ο πρώην άντρας της λέγεται Casamayou στο επίθετο, που εμένα προσωπικά μου θύμισε αυτό του μεγάλο Caza (Cazaumayou)

[dimious200]

Πες τα ρε Μανώλη που ακούω από διάφορους οτι είναι το magnus opus του Νόλαν.Πως μπορεί να το συγκρίνουν με το δίδυμο prestige-inception?

[germanicus]

Narcos Season 3

 

Λείπει ο εκπληκτικός Wagner Moura που έπαιζε τον Escobar στις 2 πρώτες σεζόν. Επιπρόσθετα, σε αντίθεση με τις προηγούμενες σεζόν που αφηγούνται γεγονότα 10+ ετών, εδώ δεν έχουμε ούτε καν 10 μηνών. Από την άλλη όμως, το σασπένς είναι συνεχόμενο και πολλοί από τους χαρακτήρες, μπορεί μεν να είναι μονοδιάστατοι, αλλά είναι μορφές  

 

Δεν με χάλασε χιλιοστό, δεν με άφησε να πάρω ανάσα (πάλι άγρια μεσάνυχτα έπεσα για ύπνο ) και ανέβασα τη βαθμολογία της σειράς στο imdb από 7αρι σε 8αρι. Ως σύνολο. Όχι επειδή η 3η σεζόν ήταν 8αρι ή καλύτερη από τις 2 πρώτες, αλλά επειδή όλη η σειρά έχει μια τέτοια ποιότητα

 

[Lord Makro]

Είδα κι εγώ το Elle, ως συνήθως ο Βερχόφεν είναι εγγύηση.