Αναζήτηση στην Κοινότητα

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: ΜΕΡΟΣ 3ο 8.Επιστημονική φαντασία – Science Fiction Οποιοδήποτε μέσο ασχολείται με την επιστημονική φαντασία στην Ιαπωνία έχει ένα σκοπό: να πουλήσει παιχνίδια, και συγκεκριμένα παιχνίδια ρομπότ. Από αυτήν την καταναλωτική αρχή όμως έχουν προκύψει πολλές ιστορίες που αναλύουν το βάθος των σχέσεων ανθρώπου, μηχανής, τεχνολογίας και φύσης. Η εφευρετικότητα της επιστημονικής φαντασίας και η αποστολή που επιτελεί αντανακλά τους φόβους, τις ελπίδες και τα όνειρα της κοινωνίας. Η Ιαπωνική επιστημονική φαντασία πλησιάζει άπειρους φόβους σχετικά με την τεχνολογία και την όλο αυξανόμενη παρουσία της στις ζωές μας και στον κόσμο. Ταυτόχρονα, οι ιστορίες θεοποιούν την ιδιοφυία της εφεύρεσης και της ανθρώπινης προσαρμοστικότητας. Η επιστημονική φαντασία γίνεται εργαλείο για την εξερεύνηση των αισθηματικών και πολιτιστικών ιδεών συμπεριλαμβανομένων και της ταυτότητας, της ψυχής, της ηθικής και της ίδιας της ζωής. Τα ανθρωποειδή/cyborg παίζουν σημαντικό ρόλο στο sci-fi κάθε κουλτούρας Apocalypse Manga ​​​H επιστημονική φαντασία στην Ιαπωνία δεν μπορεί να ξεφύγει από την ιδέα της αποκάλυψης. Μια άβολη ισορροπία μεταξύ της επιθυμίας της εξερεύνησης και της δημιουργίας και την διαστρέβλωση αυτών των ιδανικών προς την καταστροφή, υπάρχει σε πολλούς τίτλους. Από το Ghost in the Shell και Nausicaa of the Valley of the Wind μέχρι το Neon Genesis Evangelion, πολλές ιστορίες έιναι τοποθετημένες σε έναν κόσμο ήδη κατεστραμμένο από ένα ολοκαύτωμα. Η πιο φορεμένη ιδέα είναι η διαμάχη μεταξύ φύσης και επιστήμης, που αποτελεί μια ισχυρή δήλωση μιας κοινωνίας η οποία ξεμένει από χώρο, χρόνο και πηγές. Μια σύγχρονη τεχνολογική αποκάλυψη είναι φόβος μόνιμα εγκατεστημένος στην κοινωνική αντίληψη των Ιαπώνων Τα πιο συνηθισμένα θέματα στην επιστημονική φαντασία είναι η εξερεύνηση του διαστήματος, οι ουτοπικές και δυστοπικές κοινωνίες, η τεχνητή νοημοσύνη, η γενετική μηχανική και χειραγώγηση. Συχνά τίθεται το ερώτημα « Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος», σε μια εποχή που μπορεί να μεταβάλλεται κατά το δοκούν το ανθρώπινο γονιδίωμα (Χ-Men). Οι Ιάπωνες τείνουν στο ερώτημα μέσα από την οπτική γωνία της τεχνητής νοημοσύνης. Όσο η τεχνολογία πλησιάζει όλο και περισσότερο στις μικροκλίμακες και ενσωματώνεται στην καθημερινότητα, πολλά manga εξετάζουν πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η εις βάθος σύνδεση ανθρώπου – μηχανής. Mecha Τα παιχνίδια ήταν και είναι μεγάλη έμπνευση για ιστορίες γύρω από ρομπότ, τεχνητή νοημοσύνη και συνδυασμούς ανθρώπων και μηχανών. Ο ίδιος ο Tezuka έκανε ηχηρή αρχή για αυτό το είδος δημιουργώντας το Astro Boy, την ιστορία ενός αγοριού – ρομπότ που βοηθά τον άνθρωπο – δημιουργό του και την κοινωνία. Το Astro Boy δεν αποτελεί μόνον έναν αυτοματισμό· αμφισβητεί το πώς δημιουργήθηκε, τον σκοπό του και την ψυχή του όπως θα έκανε κάθε κανονικό αγόρι. Μετά το Astro Boy, είτε ο σκοπός ήταν το εμπόριο ενός συλλεκτικού παιχνιδιού ή όχι, τα manga και τα anime γέμισαν με ρομπότ. The robots are coming! (Break Blade manga) Οι περισσότερες Mecha ιστορίες είναι ιστορίες πολέμου και σύγκρουσης. Το μοντέλο αυτό ακολουθούν πολύ γνωστές σειρές όπως οι Gundam, Patlabor, Robotech, Neon Genesis Evangelion (anime) . Οι ήρωες είναι συνήθως νεαροί/έφηβοι μαχητές που παρουσιάζονται ως η τελευταία ελπίδα στον συνεχόμενο πόλεμο με τον εχθρό, που συνήθως είναι εξωγήινοι. Ο ήρωας/ηρωίδα ουσιαστικά είναι ο αναγνώστης, έχοντας αναλάβει τον ρόλο νεοσυλλέκτου. Καθώς γνωρίζουν σταδιακά την σύγκρουση που λαμβάνει μέρος, τις μηχανές που χρησιμοποιούν και τις δυνάμεις όπου τάσσονται, ο αναγνώστης μαθαίνει τους κανόνες του κόσμου αυτού. Πολύ συχνά άνθρωποι πιλοτάρουν γιγαντιαία ανθρωπόμορφα ρομπότ ή εξωσκελετούς μέσα από ένα πιλοτήριο στο κεφάλι της μηχανής, κάτι σαν μαχητικό αεροπλάνο. Τα παραδοσιακά mecha έχουν ζευγάρια πιλότων – μηχανών με την ικανότητα να ενώνονται και να δημιουργούν ένα τεράστιο σύνθετο ρομπότ, όπως συμβαίνει στους Transformers, Power Rangers και Thundercats. Τα mecha manga μπορούν να συμβαίνουν από τον βαθύτερο ωκεανό μέχρι την πιο μακρινή γωνία του διαστήματος. Αφού που αξίζει όμως να σημειωθεί, είναι ότι, λίγο ή πολύ, το ρομπότ έχει ψυχή και με κάποιο τρόπο συναισθήματα, τα οποία εκδηλώνει. Το ρομπότ έχει ενσωματώσει στον νου του τις έννοιες της ηθικής, της πίστης, της ανθρωπιάς. Οι τίτλοι επιστημονικής φαντασίας (περιέχονται οι κατηγορίες Nature Spirits, Dystopias, Mecha, Games, Space Travel) που προτείνω ανεπιφύλακτα είναι οι παρακάτω (όνομα συγγραφέα, τίτλος, εκδότης, ηλικιακή κατάταξη, αριθμός τόμων, είδος): 1. Aki Shimizu, “Suikoden III”, Tokyopop, 2002 – 2005 Japan (2004 – 2006 U.S.), 13+, 1-11, Action/Fantasy/Military/Video Game 2. Amano Shiro, “Kingdom Hearts”, Tokyopop, 2005 – 2006 U.S. , Όλες οι ηλικίες, 1 – 4, Action/Fantasy/Video Game 3. Gravion (Anime), ADV Films, 2004, Tv Series, 13 Επεισόδια, 13+, Science Fiction/Action/Mecha/Comedy 4. Kishiro Yukito, “Battle Angel Alita”, VIZ Manga, 1991 – 1995 Japan (2003 -2005 U.S.), 16+, 1 – 9, Action/Science Fiction/Mecha 5. Mobile Suit Gundam (Anime) , 2001 – 2002, Bandai, Tv Series, 43 Επεισόδια, 13+, Action/Science Fiction/Military/Mecha 6. Neon Genesis Evangelion (Anime), ADV Films, 2004 – 2005, Tv Series, 26 Επεισόδια, 14+, Action/Science Fiction/Military/Mecha 7. Otomo Katsuhiro, “Akira”, Dark Horse, 1982 – 2000 Japan (2000 – 2002 U.S.), 14+, 1 – 6, Action/Science Fiction/Military/ Apocalypse 8. Shirow Masamune, “Appleseed”, Dark Horse, 1985 – 1989 Japan (1995 U.S.), 16+, 1-4, Science Fiction/Mecha/Military 9. Shirow Masamune, “Ghost in the Shell”, Dark Horse, 1991 Japan, (1995,2004 U.S.) 18+, 1, Mecha/Science Fiction 10. Takahashi Shin, “Saikano”, VIZ Manga, 2000 – 2001 Japan (2004 – 2006 U.S.), 13+, 1 – 7, Action/Science Fiction/Romance/Military/Mecha Από αριστερά προς δεξιά: "Suikoden III","Kingdom Hearts" και "Battle Angel Alita" 9.Fantasy Το fantasy είναι μια από τις μεγαλύτερες και συνεχώς διευρυνόμενες κατηγορίες manga και περιλαμβάνει από μαγικές νεράιδες, μύθους, θρύλους, επικές περιπέτειες μέχρι και αστική φαντασία. Τo fantasy αφορά μάγους αλλά και ένα απλό κορίτσι που ανακαλύπτει ένα κακό πνεύμα του δάσους, όπως στο My Neighbor Totoro της Miyazaki. Η θεματολογία του Fantasy είναι τεράστια για να αναλυθεί σε ένα τόσο μικρό θέμα, αλλά υπάρχουν κάποιες υποκατηγορίες που εμφανίζονται μόνο στα manga και στα anime. Δράκοι, λυκάνθρωποι, βρικόλακες και κάθε είδους υπερφυσικά πλάσματα ζωντανεύουν στις σελίδες των fantasy manga Οι πιο παραδοσιακές ιστορίες είναι εμπνευσμένες από τα επικά παραμύθια της δύσης και της παραδόσεις της ανατολής. Απρόθυμοι ήρωες και ηρωίδες αναλαμβάνουν μια αποστολή, είτε για να πραγματοποιήσουν προσωπικούς στόχους είτε για το κοινό καλό αποκτώντας συμμάχους, συνταξιδιώτες, ικανότητες και εργαλεία χρήσιμα για να κερδίσουν στο τέλος. Ανακαλύπτουν το θάρρος που δεν ήξεραν ότι είχαν, την αυτοπεποίθηση, την καρδιά. Οι αποστολές ηρώων συνδυάζονται με μοναδικά Ιαπωνικά θέματα και παραδόσεις (συμπεριλαμβανομένων των δικών τους μύθων και θρύλων) ή ανησυχίες για το περιβάλλον και την ευθύνη της κοινωνίας. Οι δημιουργοί manga εμπνέονται για τα φανταστικά σύμπαντα τους από τις κουλτούρες, την ιστορία και τους μύθους από όλη την υφήλιο, όπως και από την ίδια την Ιαπωνία. Η πολύ καλή σειρά Tsubasa: RESERVoir CHRoNICLE της CLAMP είναι κάτι μεταξύ hero quest και ταξίδι μέσα από όλους τους προηγούμενους κόσμους της CLAMP, καθώς οι ήρωες είναι κομμάτια Ιαπωνικών θρύλων. Μια ομάδα τεσσάρων ταξιδιωτών που περιέχει μια πριγκίπισσα, τον καλύτερο φίλο της (αρχαιολόγος), έναν πολεμιστή και έναν μάγο, είναι ενωμένη για να βρει της χαμένες αναμνήσεις της πριγκίπισσας. Οδηγούμενοι από τις συμβουλές μιας μάγισσας μισθοφόρου, η ομάδα ταξιδεύει από το ένα σύμπαν στο άλλο συλλέγοντας τα χαμένα κόμματια του παρελθόντος της πριγκίπισσας. Το ταξίδι τους περνάει μέσα από τους κόσμους παλιότερων σειρών της ομάδας CLAMP, όπως τα Cardcaptor Sakura, Clover, The Legend of Chun-Yang. Επισκέπτονται παράλληλα παραλλαγές του δικού τους κόσμου. Το στήσιμο της σειράς δίνει στους δημιουργούς την ελευθερία να σχεδιάσουν πάνω σε όλους τους τις επνεύσεις· το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να στείλουν τους χαρακτήρες τους σε έναν καινούργιο κόσμο για επίσκεψη. Η πολύ καλή σειρά Tsubasa: RESERVoir CHRoNICLE ταξιδεύει σε κόσμους παλιότερων τίτλων της ομάδας CLAMP Curses - Fantasy Η φαντασία έχει το δικό της μερίδιο στις χιουμοριστικές ιστορίες. Σε αυτούς τους τίτλους, οι συνθήκες του φανταστικού (κατάρες, τζίνι) δημιουργούν χαμό στην μέχρι πρότινος νορμάλ ζωή του ήρωα, προκαλώντας του ντροπιαστικές και αμήχανες καταστάσεις. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του είδους είναι το Ramma ½, ένα πολύ καλό μείγμα χιούμορ, φαντασίας, δράσης και πολεμικών τεχνών. Μερικά manga χαρακτηριστικά του είδους αυτού είναι τα παρακάτω (όνομα συγγραφέα, τίτλος, εκδότης, ηλικιακή κατάταξη, αριθμός τόμων, είδος): 1. Ito Junji, “Uzumaki”, VIZ Manga, 1998 – 1999 Japan (2001 – 2002 U.S.), 18+, 1-3, Horror/Mystery 2. Katsumoto Kasane, “Hands Off!”, Tokyopop, 1998 – 2001 Japan (2004 – 2007 U.S.), 13+, 1-8, Action/Fantasy/Comedy 3. Nishimori Hiroyuki, “Cheeky Angel”, VIZ Manga, 1999 – 2003 Japan (2004 – U.S.), 13+, 1-15+, Action/Fantasy/School Drama/Comedy 4. Princess Tutu (Anime), ADV Films, 2005 – 2006, TV Series , 26 Επεισόδια, 14+, Fantasy/Romance/Magical Girl/Comedy 5. Sugisaki Yukiru, “D.N. Angel”, Tokyopop, 1997 – 2003 Japan (2004 U.S.), 13+, 1-11, Action/Fantasy/Romance/Mystery 6. Takahashi Rumiko, “Ramma 1/2”, VIZ Manga, 1987 – 1996 (2003 U.S.), 16+, 1 – 38, Action/Fantasy/Comedy 7. Watase Wu, “Ceres: Celestial Legend”, VIZ, 1996 – 2000 Japan (2003 – U.S.), 16+, 1 – 14, Action/Fantasy/Romance/Magical Girl Αριστερά προς δεξιά: "Uzumaki", "Hands Off!" και "Cheeky Angel". Προσωπικά το πρώτο είναι πολλές κλάσεις ανώτερο από τα άλλα δύο Magical Girl: Μαθήτριες με Δυνάμεις – Fantasy Οι φαντασιώσεις με τα λεγόμενα «μαγικά κορίτσια» είναι το βούτυρο και ψωμί των shojo fantasy manga. Όπως το Astro Boy ξεκίνησε χιλιάδες ιστορίες mecha, έτσι και το Princess Knight του ίδιου ενέπνευσε αντίστοιχα πάρα πολλές ιστορίες με ατρόμητες ηρωίδες με κοριτσίστικα χαρακτηριστικά (κάτι σαν σου ξηλώνω τα σωθικά με τα κοτσιδάκια και τις μακριές άσπρες κάλτσες μου άθικτα). Τα στοιχεία που κάνουν ξεχωριστές αυτές τις ιστορίες είναι ξεκάθαρα: Ένα συνηθισμένο κορίτσι, πιο συχνά μαθήτρια που αντιμετωπίζει τα γνωστά προβλήματα του σχολείου, της οικογένειας και των αγοριών, ανακαλύπτει ότι δεν είμαι άλλη μια έφηβος. Μέσα από μια μαγική μεταμόρφωση, γίνεται μια σούπερ δυνατή ηρωίδα που πρέπει πλέον να μάχεται για να σώσει τον εαυτό της, τους φίλους της και τον κόσμο της. Συχνά μια παρέα φίλων την βοηθάει, καθώς και ένα χαριτωμένο κατοικίδιο. Οι πιο γνωστές σειρές αυτού του είδους είναι τα Sailor Moon, Cardcaptor Sakura,Magic Knight Rayearth και Revolutionary Girl Utena. Εναλλακτικά, ένα μαγικό κορίτσι από έναν άλλο κόσμο επισκέπτεται την Γη για την πραγματοποίηση μιας αποστολής ή για να μάθει για τους ανθρώπους, όπως βλέπουμε στις καινούργιες σειρές manga και anime, Ultra Maniac και το κορεάτικο manhwa Ark Angels. Σύμφωνα με διάφορα sites οι καλύτερες magical girl σειρές είναι οι παρακάτω (όνομα συγγραφέα, τίτλος, εκδότης, ηλικιακή κατάταξη, αριθμός τόμων, είδος): 1. CLAMP, «Cardcaptor Sakura”, Tokyopop, 1996 – 1998 Japan (2004 U.S.), Όλες οι ηλικίες, 1 – 6, Action/Fantasy/Romance/Magical Girl 2. Fujishima Kosuke, “Oh My Goddess!”, VIZ Manga, 1989 – 1999 Japan (2005 U.S.), 8+, 1 – 5+, Fantasy/Romance/Comedy 3. “Pretear”, ADV Films, 2001 – 2005, TV Series, 13 επεισόδια, 15+, Action/Fantasy/Magical Girl 4. Princess Tutu, ADV Films, 2005 – 2006 TV Series, 26 επεισόδια, 14+, Fantasy/Romance/Magical Girl/Comedy 5. Saito Chiho, ”Revolutionary Girl Utena”, VIZ Media, 1997 - 1998 Japan (2003 – 2004 U.S.), 16+, 1 – 5, Action/Fantasy/Romance/School Drama/Magical Girl 6. Takahashi Rumiko, “Inuyasha: A Feudal Fairy Tale”, VIZ Media, 1996 Japan (2003 U.S.), 16+, 1 – 26+, Action/Fantasy/Romance/Historical/Magical Girl 7. Tsukuba Sakura, “Land of the Blindfolded”, CMX, 2000 – 2004 Japan (2004 U.S.), Όλες οι ηλικίες, 1 – 9, Fantasy/Romance 8. Watase Yu, “Alice 19th”, VIZ Media, 2001 – 2003 Japan (2003 – 2004 U.S.), 16+, 1 – 7, Fantasy/Romance/Magical Girl 9. Watase Yu, “Ceres: Celestial Legend”, VIZ Media, 1996 – 2000 Japan (2003 U.S.), 16+, 1 – 14, Action/Fantasy/Science Fiction/Romance/Magical Girl 10. Watase Yu, “Fushigi Yugi”, VIZ Media, 1992 – 1995 Japan (1999 U.S.), 16+, 1 – 18, Action/Fantasy/Romance/Historical/Magical Girl 11. Yoshizumi Wataru, “Ultra Maniac”, VIZ Media, 2002 – 2004 Japan (2005 – 2006 U.S.), Όλες οι ηλικίες, 1 – 5, Fantasy/Magical Girl/Comedy Από αριστερά προς τα δεξιά: "Carcaptor Sakura", "Oh My Goddess" και το πασίγνωστο "Sailor Moon" Paranormal/Horror – Fantasy Μια ακόμα σημαντική κατηγορία που ανήκει στα fantasy manga είναι τα υπερφυσικά/τρόμου. Οι Ιαπωνικοί μύθοι είναι γεμάτοι με φαντάσματα, πνεύματα, θεούς και δαίμονες, οπότε δεν πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός ότι τα manga εστιάζουν σε υπερφυσικά γεγονότα. Τα πνεύματα της παράδοσης Shinto, τα φαντάσματα και οι δαίμονες των Βουδιστικών ιστοριών και τα φανταστικά ή υπερφυσικά δρώμενα ενισχύουν την ικανότητα που έχουν τα manga να κάνουν τον αναγνώστη να ξεφεύγει. Οι πιο γνωστές σειρές σε αυτό το είδος είναι οι παρακάτω (όνομα συγγραφέα, τίτλος, εκδότης, ηλικιακή κατάταξη, αριθμός τόμων, είδος): 1. Akino Matsuri, “Pet Shop of Horrors”, Tokyopop, 1996 – 1998 Japan (2003 – 2005 U.S.), 16+, 1- 10, Fantasy/Comedy/Horror/Mystery 2. CLAMP, “XXXholic”, Del Rey Manga, 2003 Japan (2004 U.S.), 13+, 1 – 8+, Fantasy/Comedy/Horror 3. Hakase Mizuki, “The Demon Ororon”, Tokyopop, 1998 – 2001 Japan (2004 U.S.), 13+, 1 – 4, Action/Fantasy/Romance/Horror 4. Matsushita Yoko, “Descendants of Darkness”, VIZ Manga, 1997 Japan (2004 – 2006 U.S.), 16+, 1 – 11, Action/Fantasy/Comedy/Horror/Mystery 5. Mihara Mitsukazu, “Doll”, Tokyopop, 2004 – 2005 Japan (2004 – 2006 U.S.), 16+, 1 – 6, Science Fiction/Romance/Mecha 6. Moriyama Daisuke, “Chrono Crusade”, VIZ Manga, 1999 – 2004 Japan (2004 – 2006 U.S.), 13+, 1 – 8, Action/Fantasy/Historical/Military/Comedy 7. Park Sang-sun, “Tarot Cafe”, Tokyopop, NA Korea (2005 U.S.), 13+, 1 – 4,Fantasy/Horror/Mystery 8. Yuki Kaori,”Godchild”, VIZ Manga, 2001 – 2004 Japan (2006 U.S.), 16+, 1 – 3+, Historical, Horror, Mystery Από αριστερά προς τα δεξιά 3 δυνατές σειρές horror, τα "Petshop of Horrors", "Dragon Head" και "Dark Edge" Εν καιρώ θα προστίθενται και άλλες manga κατηγορίες καθώς και προσωπικές προτάσεις.

Όπως μας εξηγεί αναλυτικά σε αυτό το θέμα ο αγαπητός Malk, το γυμνάσιο Ιαλυσού Ρόδου εκδίδει από το 2016 το δικό του φανζινάκι εμπνευσμένο θεματολογικά και σχεδιαστικά από τα manga και την αγάπη που τρέφουν οι μαθητές γι'αυτά. Μια αξιέπαινη προσπάθεια, μεγάλο μέγεθος στις 24 σελίδες μαζί με τα εξώφυλλα, περιέχει τρεις ολιγοσέλιδες ιστορίες, δύο μονοσέλιδες και κάποια σκίτσα στο τέλος. Θέμα; Χιουμοριστικό, μυστηρίου, ρομαντικό, γενικά ότι τους έβγαινε και γούσταραν να κάνουν Δυστυχώς το πρώτο τεύχος πληροφορηθήκαμε ότι είναι εξαντλημένο, αλλά ευελπιστώ να βρεθεί κάποια στιγμή. Εύχομαι να υπάρξει συνέχεια στην προσπάθεια αυτή την οποία λέω ξανά εδώ πως σέβομαι πάρα πολύ, δεδομένων των καιρών που ζούμε και της κουλτούρας που υπάρχει γύρω από τα κόμικς στον τομέα της δημόσιας εκπαίδευσης - εγώ προσωπικά τα εικαστικά τα θεωρούσα πάντα την ώρα του παιδιού, γιατί δεν βρέθηκε κάποιος να μου μάθει το αντίθετο όπως κάνει ο Νίκος με τους μαθητές του. Δεν ξέρω ποιος/ποια σχεδίασε την τρίτη ιστορία αλλά το 'χει πραγματικά, μπορεί να κάνει φοβερά πράγματα στο μέλλον αν το πάρει ζεστά. Μακάρι να δούμε τους μαθητές αυτούς κάποια στιγμή μέλη στο φόρουμ μας. (χωρίς αλκοόλ )

Συνέντευξη με τη Μυρτώ Τσελέντη 15 Δεκεμβρίου 2007 Συγγραφέα του βιβλίου Manga – Φαντασία και Πραγματικότητα {Θραύσματα Κόσμων Κοντινών} Παρουσιάζοντας τη Μυρτώ Τσελέντη στο GreeceJapan.com, θα αντιγράψουμε κάποια σχόλια που διαβάσαμε στο πρόλογο του βιβλίου της, γραμμένα από την καθηγήτριά της στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου Εύη Σαμπανίκου. Πιστεύουμε ότι είναι η καταλληλότερη εισαγωγή στη συνέντευξη που ακολουθεί…..«To βιβλίο αυτό ξεκίνησε από την επιμονή της Μυρτώς να κάνει το πάθος της ζωής της έρευνα. Και τα κάταφερε. Μοιραστείτε το όραμα της διαφορετικότητας του κόσμου των manga μαζί της…» (Δεκέμβριος 2007) Μας κάνετε μια σύντομη εισαγωγή στα Μanga και το βιβλίο σας; Στην Ιαπωνία η λέξη manga αναφέρεται στο σύνολο των κόμικς, ανεξαρτήτως χώρας προέλευσης. Στην δύση έχει επικρατήσει να ονομάζουμε manga τα ιαπωνικά κόμικς. Η λέξη χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το 1800 από τον Ιάπωνα καλλιτέχνη Hokusai, για να χαρακτηρίσει τα πρόχειρα σκίτσα στο τετράδιό του και σημαίνει σε ελεύθερη απόδοση «παιχνιδιάρικες εικόνες». Με την εισαγωγή της τυπογραφίας στην Ιαπωνία, γεννήθηκαν και τα πρώτα κόμικς, πρώτα ευρωπαϊκού στυλ σατυρικά σκίτσα, έπειτα αμερικανικού τύπου κόμικ στριπς και τέλος μηνιαία περιοδικά κόμικς. Στην Ιαπωνία αποτελούσαν πάντα μια μορφή φτηνής ψυχαγωγίας τόσο στην τιμή αγοράς στους όσο και στην δυνατότητα δανεισμού από βιβλιοθήκες και για αυτό και υπήρξε τόσο μεγάλη ανάπτυξη και εξάπλωση (και κατά συνέπεια αποδοχή τους από την κοινωνία, σε αντίθεση με τον δυτικό κόσμο, όπου υπήρξε η επιτροπή λογοκρισίας και που ανέκοψε τη διάδοση αυτή και τα «δαιμονοποίησε» κατά μία έννοια). Στο βιβλίο μου, Manga-Φαντασία και Πραγματικότητα {Θραύσματα Κόσμων Κοντινών} (εκδ. Αιγόκερως), προσπαθώ να δείξω ορισμένες όψεις των σύγχρονων manga φαντασίας. Σε κάθε κεφάλαιο επιλέγω ένα θέμα και παρουσιάζω πως αυτό αντιμετωπίζεται σε διάφορα manga συνδέοντάς τα με την καθημερινή πραγματικότητα της Ιαπωνίας έτσι όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα από ειδησεογραφικά άρθρα. Στόχος μου ήταν να δημιουργήσω ένα όχημα που θα μπορούσε να μυήσει νέους αναγνώστες στον χώρο των γιαπωνέζικων κόμικς αλλά και να προσφέρει κάτι επιπλέον και σε όσους έχουν ήδη ασχοληθεί με αυτό το αντικείμενο. Πολλοί πιστεύουν πως τα manga και τα κινούμενα σχέδια (anime) απευθύνονται μόνο σε παιδιά, κάτι το οποίο δεν αληθεύει. Πολλά από τα σύγχρονα manga έχουν χαρακτηριστεί ως αριστουργήματα και έχουν βραβευθεί. Ποιό είναι το στοιχείο που τα διαφοροποιεί; H τέχνη; Ή η τεχνική τους? Το αισθητικό-εικαστικό αποτέλεσμα ή το μήνυμα που μεταφέρει; Πρώτα από όλα αυτή η τοποθέτηση που ακούγεται γενικά για το σύνολο της ένατης τέχνης είναι πολύ λανθασμένη, καθώς όχι μόνο τα manga αλλά και γενικότερα τα κόμικς έχουν πάψει προ καιρού να απευθύνονται αποκλειστικά σε παιδιά. Αλλά ακόμα και έτσι μπορεί ένα κόμικ για παιδιά να είναι υπέροχο και στα μάτια ενός ενήλικα. Για να απαντήσω όμως στην ερώτηση, πιστεύω ότι το στοιχείο που διαφοροποιεί ένα μέτριο manga (ή anime) από ένα αριστούργημα είναι συγκερασμός περισσότερων χαρακτηριστικών. Ας πάρουμε ένα τρανταχτό παράδειγμα, το Nausicaa of the valley of the wind του Hayao Miyazaki. Μιλάμε για ένα έργο το οποίο είναι αισθητικά άψογο, ενώ το σενάριο του είναι πολυεπίπεδο καθώς είναι σε πρώτη ανάγνωση μια περιπετειώδης μελλοντολογική ιστορία, η οποία μπορεί κάλλιστα να διαβαστεί και να είναι κατανοητή από παιδιά, ενώ ταυτόχρονα έχει πολλά μηνύματα και σκέψεις πάνω στην οικολογική καταστροφή, την ανθρώπινη ψυχολογία, τον πόλεμο και το νόημα της ζωής. Ποια είναι η θεματολογία τους; Και αν υπάρχουν γενικότερα κατηγορίες θεματολογιών. Ωχ, την φοβόμουν αυτή την ερώτηση! Το τεράστιο εύρος της θεματολογίας των manga είναι για μένα ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία τους, καθώς και αυτό που ο περισσότερος κόσμος που δεν έχει έρθει σε επαφή μαζί τους αγνοεί. Ειλικρινά θεωρώ ότι δεν πρέπει να υπάρχει χόμπι, κατάσταση, φαινόμενο ή επάγγελμα που δεν έχει και ένα τουλάχιστον manga ανάλογου αντικειμένου. Ενδεικτικά, υπάρχουν manga (πάρτε βαθιά ανάσα) κωμικά, φαντασίας, τρόμου, μυστηρίου, θρησκευτικά, πολιτικά, υπερφυσικά, αισθηματικά, επιστημονικής φαντασίας, αθλητικά στρατιωτικά, υπερηρωικά, ομοφυλοφιλικά, ερωτικά, εναλλακτικά, στριπάκια και φανζίν. Manga για: μαγειρική, έγκλημα, γιακούζα, παιχνίδια, χόμπι, ιαπωνική ιστορία, μαγικές κοπελίτσες, πολεμικές τέχνες, ρομπότς, τραβεστί, βιντεοπαιχνίδια, μουσική, θέατρο, νίντζα, μυστικισμό, αποκρυφισμό, otaku, κατοικίδια ή μη ζώα, κλέφτες, role playing games, και manga που απευθύνονται σε: παιδιά, οικογένειες, κορίτσια, αγόρια, κοπέλες, άντρες, υπαλλήλους και κάθε άλλη ηλικιακή ή επαγγελματική ομάδα. Και αυτά είναι μόνο μερικά από αυτά που κυκλοφορούν αυτήν την στιγμή στην αγορά. Υπάρχει επίδραση από την Δύση στην σύγχρονη σχεδίαση των manga ή η Ιαπωνία έχει το δικό της στυλ; Τα γιαπωνέζικα κόμικς έχουν ένα ιδιαίτερο στυλ το οποίο τα κάνει εύκολα διακριτά από τα υπόλοιπα κόμικς. Τα μεγάλα μάτια, οι έντονες εκφράσεις των προσώπων, τα περίεργα χτενίσματα και ο δυναμικός σχεδιασμός της κίνησης είναι μόνο μερικά από αυτά τα χαρακτηριστικά. Αλλά παρόλο που είναι τόσο ξεχωριστά υπάρχουν δυτικές επιρροές. Τα περίφημα μάτια για παράδειγμα, σχεδιάστηκαν για πρώτη φορά έτσι από τον «θεό των manga» Osamu Tezuka, ο οποίος είχε επηρεαστεί από τις ταινίες του Disney και του Max Fleischer. Αλλά και πιο σύγχρονα, ο Tsutomu Nihei, δημιουργός μεταξύ άλλων του manga Blame! αναγνωρίζει ως την βασική επιρροή του Ευρωπαίους δημιουργούς κόμικ. Ταυτόχρονα υπάρχει και το πρόσφατο κίνημα των επονομαζόμενων nouvelle manga που συνδυάζει στοιχεία της γαλλοβελγικής σχολής κόμικς με στοιχεία της ιαπωνικής και ενισχύει τις συνεργασίες μεταξύ καλλιτεχνών από τις δύο αυτές σκηνές. (Ενδεικτικές σελίδες του βιβλίου της Μυρτώ Τσελέντη) Υπάρχει αισθητική – εικαστική σχέση μεταξύ των manga και των ukiyo-e; Σαφέστατα και υπάρχει τέτοια σχέση και μάλιστα από τα γεννοφάσκια τους. Ο Hokusai ήταν δημιουργός ukiyo-e. Αλλά και η έμφαση στην ιστορία και η απλές γραμμές στο σχέδιο που συναντάται στα σύγχρονα manga, είναι κληρονομιά της παραδοσιακής αυτής γιαπωνέζικης τέχνης. Ένα καλό παράδειγμα όπου διαφαίνεται η άμεση σχέση των ukiyo-e και των manga είναι το έργο του δημιουργού κόμικς Suehiro Maruo. Έχει κυκλοφορήσει μάλιστα στην Ιαπωνία και ένα βιβλίο που αντιπαραβάλλονται οι δικές του αιματοβαμμένες εικόνες με αντίστοιχης αισθητικής ukiyo-e. Σήμερα τα manga επηρεάζονται από τις γενικότερες τάσεις και ρεύματα στην Τέχνη; Σαφέστατα ναι. Ειδικά τα τελευταία χρόνια οι εικαστικές τέχνες και ο κινηματογράφος έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης για του δημιουργούς manga, και ιδιαίτερα στους πιο ανεξάρτητους που δεν φοβούνται τους πειραματισμούς. Υπάρχουν σκηνοθετικές ομοιότητες μεταξύ των manga και του κινηματογράφου (ιαπωνικού ή δυτικού) ; Τα manga χρησιμοποιούν κάποιες κινηματογραφικές τεχνικές, κυρίως όσο αφορά την οπτική γωνία από την οποία ο αναγνώστης παρακολουθεί την δράση και τα καδραρίσματα. Αλλά δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εκλαμβάνουμε τα manga και τα κόμικς γενικότερα ως άλλη εκδοχή στατικού κινηματογράφου. Οι μηχανισμοί τους και οι τεχνικές αφήγησης και απεικόνισης είναι τελείως διαφορετικές. Για ποιο λόγο τα manga και οι ήρωες τους δεν είναι ευρέως γνωστά όπως αντίστοιχες παραγωγές της Disney και άλλων μεγάλων εταιρειών? Οφείλεται στην πολιτική προώθησης των εταιριών ή στην διαφορά κουλτούρας μεταξύ Ανατολής Δύσης; Δεν πιστεύω ότι είναι κάποια συγκεκριμένη πολιτική εταιριών, καθώς υπάρχουν πλέον πολλές αμερικάνικες και ευρωπαϊκές εταιρείες που εκδίδουν manga και κυκλοφορούν anime σε dvd. Στην Αμερική υπάρχει μάλιστα και καλωδιακό πρόγραμμα που προβάλει anime 24/7. Η διαφορά κουλτούρας υπάρχει σίγουρα αλλά δεν νομίζω ότι είναι τόσο μεγάλη ώστε να αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα. Τότε γιατί δεν είναι τόσο γνωστά τα manga και οι ήρωές τους; Γιατί απλούστατα ο δυτικός κόσμος δεν είχε μέχρι πολύ πρόσφατα επαφή μαζί τους. Τα manga (όπως και τα anime) άρχισαν να γίνονται γνωστά στην Δύση από το ‘80 και μετά. Όπως και στην Ελλάδα έτσι και στο εξωτερικό, από ό,τι γνωρίζω, εκείνη την εποχή άρχισαν να παίζονται σειρές anime στην τηλεόραση, αλλά επειδή ήταν μεταγλωττισμένες οι θεατές δεν γνώριζαν ότι αυτό που παρακολουθούν είναι γιαπωνέζικο. Καθώς λοιπόν τα παιδιά αυτής της γενιάς μεγάλωσαν και ταυτόχρονα, με την ανάπτυξη του διαδικτύου (στοιχείο που έχει συντελέσει πολύ στην διάδοση των anime), σημειώθηκε η έκρηξη των γιαπωνέζικων κόμικς και κινουμένων σχεδίων, τα οποία αυτή την στιγμή έχουν ένα σταδιακά αυξανόμενο κοινό. Δεν ξέρω αν ποτέ η Κάντυ Κάντυ θα είναι εξίσου αναγνωρίσιμη φιγούρα με την Άριελ του Disney, αλλά νομίζω ότι ήδη προχωρούμε προς τα εκεί. Ξεχωρίζετε κάποιον από τους σχεδιαστές manga και γιατί; Είναι μια πάρα πολύ δύσκολη ερώτηση για μένα. Αυτήν την στιγμή παρακολουθώ περίπου 30 σειρές manga, και ανακαλύπτω συνέχεια και άλλες. Και σας διαβεβαιώ ότι λατρεύω κάθε μία τους, για διαφορετικούς λόγους. Άλλο με κάνει και γελάω, άλλο με συγκινεί, άλλο με συναρπάζει, άλλο με τρομάζει και άλλο με αφήνει άφωνη με την αισθητική ομορφιά του. Πολλές φόρες ένα manga συνδυάζει περισσότερα από αυτά τα στοιχεία μαζί. Αν πρέπει να διαλέξω από αυτούς τους τομείς, θεωρώ τα manga της Kiyohiko Azuma ξεκαρδιστικά, τα έργα της Ai Yazawa πολυσύνθετα και ρεαλιστικά, την δουλειά του Naoki Urasawa συναρπαστική, την ατμοσφαιρικότητα του Junji Ito μοναδική. Σε καθαρά αισθητικό επίπεδο, χωρίς όμως να μπορώ να το διαχωρίσω εντελώς από το σενάριο, οι Tsutomu Nihei, Hiroki Endo, Kaori Yuki και Sueshiro Maruo είναι πιστεύω πολύ ξεχωριστοί δημιουργοί. Στην Ελλάδα υπάρχουν manga κοινότητες, διαδικτυακές ή μη; Υπάρχουν αξιόλογοι Έλληνες σχεδιαστές; Προσωπικά αγνοώ αν υπάρχει κάποια καθαρά manga κοινότητα. Υπάρχουν όμως αρκετές για anime, στις οποίες ο περισσότερος κόσμος που τις παρακολουθεί ασχολείται και με manga. Αντίστοιχα δεν έχω υπόψη μου κάποιον σχεδιαστή που να έχει εκδώσει μια αξιολογήσιμη ποσότητα έργου με καθαρό manga σχέδιο, αλλά υπήρξε ένα manga fanzin, το mangaijin, με σχέδια του Γιάννη Δαλκίδη και κείμενα του Αντρέα Μιχαηλίδη. Επίσης υπάρχουν αρκετοί σχεδιαστές που έχουν ενσωματώσει στο προσωπικό τους στυλ στοιχεία από αυτό, όπως ο Βασίλης Λώλος (Γεννήτρια, εκδ. Giganto) και ο Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος (Ο Γιάπωνας, εκδ. Futura).

WITCH DOCTOR Η σειρά αυτή ξεκίνησε αρχικά με ένα τεύχος σε ασπρόμαυρο που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2010 (τεύχος # 0), ενώ αργότερα η ίδια ιστορία κυκλοφόρησε και έγχρωμη ως flipbook στο τεύχος # 85 του Walking Dead. Tο 2011 βγήκε ένα mini series 4 τευχών. Tα παραπάνω 5 τεύχη συγκεντρώθηκαν σε ένα paperback με τον τίτλο "Under the knife" από την Image. Στη συνέχεια, το 2012, κυκλοφόρησε άλλο ένα one shot τεύχος με τίτλο "The Resuscitation", και την ίδια χρονιά ξεκίνησε και ένα ακόμα mini series 6 τευχών με τον τίτλο "Mal Practice". Tα 7 αυτά τεύχη συγκεντρώθηκαν στο 2ο και τελευταίο paperback της σειράς. Σεναριογράφος είναι ο Brandon Seifert, σχεδιαστής ο Lukas Ketner, ενώ τα χρώματα ήταν του Sunny Gho στα πρώτα 3 τεύχη και του Andy Troy στα υπόλοιπα 9. Ο Dr. Vincent Morrow είναι ο Witch Doctor, δηλαδή ένας γιατρός με εξειδίκευση στην υπερφυσική ιατρική. Πίσω από κάθε ζόμπι, βαμπίρ, δαιμονισμένο ον κλπ, κρύβεται ένα υπερφυσικό παράσιτο που έχει συγκεκριμένα συμπτώματα και άρα συγκεκριμένη θεραπεία. Ο Morrow φαίνεται ότι γνωρίζει καλά τη λύση πίσω από κάθε πρόβλημα, και ξέρει πώς να τα αντιμετωπίζει, σε αντίθεση με τον βοηθό του Eric Gast, πρώην νοσηλευτή, που είναι φρέσκος στον κλάδο και άρα γεμάτος απορίες. Στην ομάδα συμμετέχει και η Penny Dreadful, μια ασθενής του γιατρού που όμως το πρόβλημά της δεν επιδέχεται θεραπεία και χρησιμοποιούν τις δυνάμεις της προς όφελός τους. Ένα πολύ διασκεδαστικό κόμικ, με ωραίες ατάκες και άφθονο χιούμορ, αλλά παράλληλα με μπόλική δράση και splatter στοιχεία. Το σχέδιο ήταν πολύ καλό, απόλυτα ταιριαστό στο ύφος του κόμικ, με σωστά χρώματα. Μου την έδωσε λίγο η λογοκρισία στα μπαλονάκια, οι υβριστικές λέξεις ήταν μαυρισμένες λες και ήταν κόμικ για πεντάχρονα. Κατά τ'άλλα δεν έχω να του προσάψω κάτι. Να σχολιάσω μόνο λίγο το review του Clive Barker στο οπισθόφυλλο του 2ου tpb, "Original. Stylish and offbeat", το οποίο ως ένα σημείο το υποστηρίζω, αλλά έλα τώρα, οι Surgeons που εμφανίζονται στο Mal Practice είναι 90% αντιγραφή των Cenobites από το Hellraiser, οπότε μου φάνηκε λίγο ειρωνικό το συγκεκριμένο σχόλιο από τον συγκεκριμένο άνθρωπο (φυσικά εγώ λάτρεψα τους Surgeons και τους βρήκα τους πιο ενδιαφέροντες "κακούς" της σειράς).

Το Rurouni Kenshin (るろうに剣心 -明治剣客浪漫譚 - Rurōni Kenshin Meiji Kenkaku Romantan) είναι ένα manga που έχει αφήσει το στίγμα του έντονα στην κοινότητα από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε το 1994 και έχει εμπνεύσει ένα πλήθος ταινιών,anime,novels, καθώς και πολλούς μετέπειτα δημιουργούς.Ας το δούμε: Το Rurouni Kenshin χαίρει μεγάλης εκτίμησης στην Ιαπωνία, αλλά κυρίως στην δύση έγινε γνωστό μέσα από το πολύ καλό anime adaptation που αξίζει να του ρίξετε μια ματιά αν δεν έχετε ήδη ασχοληθεί. Το manga είναι σχεδιασμένο από τον Nobuhiro Watsuki o οποίος γράφει και τα κείμενα επίσης.Ανήκει στην κατηγορία Chanbara,που αφορά οποιαδήποτε μορφή τέχνης που ασχολείται εκτενώς με ξιφομαχία(samurai cinema, κάτι αντίστοιχο με τα Αμερικάνικα γουέστερν). Πρωτοκυκλοφόρησε στις 11 Απριλίου του 1994 στο Weekly Shonen Jump και το τελευταίο κεφάλαιο δημοσιεύθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1999 από την γνωστή μας πλέον εκδοτική Shueisha. Το ολοκληρωμένο έργο βγήκε αρχικά σε 28 tankobon τομάκια και κάποια χρόνια αργότερα σε 22 kanzenban τομάκια(η έκδοση kanzenban είναι υποκατηγορία των tankobon,με διαφορά ότι τα πρώτα περιλαμβάνουν τα original εξώφυλλα έγχρωμα και με διάφορες έξτρα πληροφορίες και μικρές ιστορίες αδημοσίευτες μέχρι την στιγμή κυκλοφορίας, ενώ τα δεύτερα περιέχουν όλα τα εξώφυλλα ασπρόμαυρα και συνήθως δεν έχουν έξτρα πληροφορία, αλλά είναι όπως όταν πρωτοκυκλοφόρησαν σε περιοδικά). Είναι από τα manga που έχουν μεταφρασθεί πλήρως στα Αγγλικά και σε πάνω από μία εκδόσεις, λόγω της έντονης απήχησης του Anime. Πιο πλήρης έκδοση είναι αυτή της Viz Media για την Βόρειο Αμερική, η οποία χρησιμοποιεί ως όνομα του manga σε κάποιες περιπτώσεις το "Wandering Samurai" . Επίσης η σειρά έχει εκδοθεί από την Madman Entertainment η οποία επιμελείται την Αυστραλιακή έκδοση και από την Gollancz Manga που είναι υπεύθυνη της Βρετανικής έκδοσης. Όντας πλέον στην λίστα των 20 manga με τις περισσότερες πωλήσεις τευχών στον κόσμο(πλέον ξεπερνά τα 70 εκατομμύρια) έχει λάβει κυρίως θετικές κριτικές από πολλές αξιόπιστες πηγές, συμπεριλαμβανομένων και top περιοδικών για κριτικές manga στην Ιαπωνία. Αλλά τελικά εμείς οι απλοί αναγνώστες είμαστε αυτοί που θα κρίνουμε αν μας ευχαριστεί ή όχι η ανάγνωση του, ανάλογα βέβαια με τις απαιτήσεις του καθενός. Θα καταφέρει να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον; Υπόθεση: H ιστορία μας διαδραματίζεται στην Ιαπωνία στα μέσα του 19ου αιώνα και συγκεκριμένα στις αρχές της εποχής Meiji (1868-1912).Ακολουθεί τον Himura Kenshin, ο οποίος συμμετείχε στον πόλεμο Bakumatsu (o πόλεμος ο οποίος έριξε την φεουδαρχική κυβέρνηση Tokugawa shogunate που ακολουθούσε αυστηρή και αποξενωμένη εξωτερική πολιτική και ανέβασε την κυβέρνηση Meiji. Τα κύρια σώματα που αναμίχθηκαν από την πλευρά της εθνικοσοσιαλιστικής Tokugawa ήταν οι ishin shishi και από την πλευρά των Meiji shogunate οι ελίτ ξιφομάχοι Shinsengumi.Και μαθήματα Ιαπωνικής ιστορίας κάνω λέμε. Περισσότερα για τον πόλεμο εδώ και για τους badass Shinsengumi εδώ ). Εχμ, συνεχίζουμε. Ο Himura Kensin λοιπόν, πρώην διαβόητος δολοφόνος που ήταν γνωστός με το όνομα Hitokiri Battosai, μετανιωμένος ταξιδεύει στην εξοχή της Ιαπωνίας προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε φτωχούς και αδύναμους, προσπαθώντας να επανορθώσει για τους φόνους και τον πόνο που κάποτε προκάλεσε. Φτάνοντας στο Τόκυο τον 11ο χρόνο της Meiji(1878) γνωρίζει μια νεαρή κοπέλα, την Kamiya Kaoru, την στιγμή που την απειλούσε ένας δολοφόνος,ο οποίος χρησιμοποιούσε το όνομα του Himura. Αυτός την βοηθά κερδίζοντας τον copycat δολοφόνο, και εκείνη μαθαίνοντας ότι είναι the real thing του προσφέρει την σχολή πολεμικών τεχνών και ξιφομαχίας που έχει ως μέρος για να μείνει, τονίζοντας ότι δεν έχει καμία σχέση με τον αιμοδιψή και σκληρό άνθρωπο που είχε μάθει από διάφορες φήμες. Ο Himura δέχεται και αρχίζει να δομεί ειρηνικές σχέσεις με τους γύρω του,αλλά το παρελθόν έρχεται να τον στοιχειώσει και να τον αναγκάσει να γυρίσει στον παλιό του εαυτό,έστω και περιστασιακά. Κύριοι Χαρακτήρες: Himura Kenshin(緋村 剣心) O πρωταγωνιστής της σειράς, πρώην διαβόητος δολοφόνος με ρημαγμένη συνείδηση και τύψεις που τον στοιχειώνουν, πλέον περιπλανώμενος Samurai. Χρησιμοποιεί ως μοναδικό του όπλο ένα Sakabato, ένα είδος Katana με λεπίδες στην κάτω πλευρά της λαβής γυρισμένες προς τον χρήστη, εξαιρετικά επικίνδυνο.Έχει ένα σημάδι σε σχήμα Χ στην αριστερή πλευρά του προσώπου, ενθύμιο από κάποια παλιότερη μάχη. Μεθοδικός και συμπαθητικός αντι-ήρωας , περπατάει στα όρια του παρεξηγημένου ρομαντισμού. Kamiya Kaoru(神谷 薫) Ιδιοκτήτρια και προπονήτρια μιας σχολής Kendo(Ιαπωνική πολεμική τέχνη με την χρήση σπαθιών από μπαμπού - bamboo sticks) βλέπει πολλούς από τους μαθητές της να πεθαίνουν από κάποιον που ισχυρίζεται ότι είναι ο Hitokiri Battosai, κάτι που κάνει ζημιά μεταξύ άλλων και στην φήμη της σχολής της. Όταν αντιμετωπίζει τον απατεώνα και την σώζει ο πραγματικός Battosai, που είναι πλεόν ειρηνιστής περιπλανώμενος, τον καλεί να μείνει στην σχολή της επειδή της φαίνεται γλυκός και ευγενικός. Αρχίζει να τον ερωτεύεται, και αυτός με την σειρά του διστάζει επειδή πιστεύει ότι δεν αξίζει την ευτυχία λόγω του κακού που προκάλεσε στο παρελθόν. Sagara Sanosuke(相楽 左之助) Πρώην μέλος του στρατού Sekiho, όταν το σώμα διαλύθηκε από την κυβέρνηση Meiji έγινε μαχητής επί πληρωμή, μέχρι που αντιμετωπίζει τον Himura και χάνει αμέσως. Αλλάζει στάση ζωής μετά από παρότρυνση του πρωταγωνιστή και αρχίζει να βοηθάει και αυτός ανθρώπους, μέχρι που γίνεται ο καλύτερος του φίλος. Myojin Yahiko(明神 弥彦) Ορφανό οικογένειας Samurai που αναγκάζεται να κλέβει για να πληρώσει ένα υποτιθέμενο χρέος που δεν αποπλήρωσαν οι γονείς του πριν πεθάνουν.Όταν διασώζεται από τον Himura Kenshin, αποφασίζει ότι μεγαλώνοντας θέλει να γίνει σαν αυτόν. Γίνεται μέλος της σχολής της Kaoru και εκπαιδεύεται στην ξιφομαχία. Takani Megumi (高荷 恵) Πρώην βαποράκι οπίου, σπουδάζει και γίνεται γιατρός με την βοήθεια των Kenshin και Sanosuke. Φλερτάρει συχνά με τον Kenshin για να κάνει την Kaoru να ζηλεύει αλλά παρόλα αυτά την βοηθάει να αντιμετωπίσει τα αισθήματα της για αυτόν. Πιστή στους φίλους της, πάντα τους φροντίζει και ιδιαίτερα τον Sanosuke, τον οποίο παρατηρεί συνεχώς για τον τρόπο που μάχεται.(Αγαπάμε Takani!!) Hiruma Kihei and Gohei (比留間 喜兵衛) Δύο αδέρφια, οι Hiruma, έχουν βάλει στόχο να πάρουν την σχολή Dojo της Kaoru από τότε που πέθανε ο πατέρας της. Ο Kihei έγινε μαθητευόμενος στην σχολή της για να μπορέσει να δρα εκ των έσω, προσπαθώντας να την πείσει να το πουλήσει, ενώ ο Gohei είναι πρώην Samurai και νην δολοφόνος. Είναι ιδιοκτήτες μιας άλλης σχολής Dojo στην διπλανή πόλη, η οποία ονομάζεται Kiheikan και πλέον λειτουργεί ως στέκι απατεώνων κλεφτών και λοιπών λωποδυτών. Udo Jin-e(鵜堂 刃衛) Πρώην Hitokiri κατά την διάρκεια του Bakumatsu, συνέχισε να δολοφονεί ανθρωπους ακόμα και μετά το τέλος του πολέμου. Έχει τελειοποιήσει την τεχνική Nikaido Heiho. Επιτίθεται σε ιμπεριαλιστές αξιωματούχους της κυβέρνησης Meiji, κάτι που κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι άνηκε στην Tokugawa Shogunate ενώ στην πραγματικότητα πολέμησε εναντίον τους. Εμφανίζεται πάντα με μακρύ κασκόλ,καπέλο και κιμονό, και έχει μια ειδική isukumi τεχνική,οπού μπορεί να παραλύει από φόβο τους ανθρώπους προβάλοντας το Chi του και υπνωτίζοντας τους. Λίστα κυκλοφορίας τόμων από την Viz Media(σε spoiler τα κεφάλαια κάθε τόμου): 1.Meiji Swordsman Romantic Story - Kenshin Himura Battōsai (剣心·緋村抜刀斎) - 7 Οκτωβρίου 2003 2.The Two Hitokiri - Hitokiri Futari (人斬りふたり) - 26 Νοεμβρίου 2003 3.A Reason to Act - Ugoku Wake (動く理由) - 14 Ιανουαρίου 2004 4.Dual Conclusions - Futatsu no Ketsumatsu (二つの結末) - 14 Απριλίου 2004 5.The State of Meiji Swordsmanship - Meiji Kenjutsu Moyō (明治剣術模様) - 16 Ιουνίου 2004 6.No Worries - Shinpaimuyō (心配無用) - 3 Αυγούστου 2004 7.In the 11th Year of Meiji, May 14th - Meiji Jūichinen Gogatsu Jūyonka (明治十一年五月十四日) - 12 Οκτωβρίου 2004 8.On the East Sea Road - Meiji Tōkaidōchū (明治東海道中) - 9 Νοεμβρίου 2004 9.Arrival in Kyoto - Kyōto Tōchaku (京都到着) - 7 Δεκεμβρίου 2004 10.Mitsurugi, Master and Student - Mitsurugi no Shitei (御剣の師弟) - 10 Ιανουαρίου 2005 11.Overture to Destruction - Hōkai no Jokyoku (崩壊の序曲) - 2 Φεβρουαρίου 2005 12.The Great Kyoto Fire - Kyōto Taika (京都大火) - 1 Μαρτίου 2005 13.A Beautiful Night - Migoto na Yoru (見事な夜) - 5 Απριλίου 2005 14.The Time is Now - Yakusoku no Toki wa Ima (約束の時は今) - 4 Μαΐου 2005 15.The Great Man vs. The Giant - Kyojin tai Chōjin (巨人対超人) - 31 Μαΐου 2005 16.Providence - Setsuri (摂理) - 6 Ιουλίου 2005 17.The Age Decides the Man - Ketchaku (決着) - 3 Αυγούστου 2005 18.Do You Still Bear the Scar? - Jūji Kizu wa Mada Aru ka? (十字傷はまだ有るか?) - 6 Σεπτεμβρίου 2005 19.Shades of Reality - Maboroshi to Genjitsu (幻と現実) - 10 Οκτωβρίου 2005 20.Remembrance - Tsuioku (追憶) - 1 Νοεμβρίου 2005 21.And So, Time Passed - Soshite Jidai wa Nagare (そして時代は流れ) - 6 Δεκεμβρίου 2005 22.Battle on Three Fronts - Sankyoku no Tatakai (三局の戦い) - 3 Ιανουαρίου 2006 23.Sin, Judgement, Acceptance - Tsumi to Batsu no Ishiki (罪と罰の意識) - 14 Φεβρουαρίου 2006 24.The End of Dreams - Yume no Owari (ユメノオワリ) - 7 Μαρτίου 2006 25.The Truth - Shinjitsu (真実) - 4 Απριλίου 2006 26.A Man's Back - Otoko no Senaka (男の背中) - 2 Μαΐου 2006 27.The Answer - Kotae (答) - 6 Ιουνίου 2006 28.Toward a New Era - Aratanaru Sedai e (新たなる世代へ) - 5 Ιουλίου 2006 Ενδεικτικά δύο σελίδες από τον πρώτο τόμο για να δείτε το σχέδιο: Λίγα λόγια για τον δημιουργό: Ο Nobuhiro Watsuki ,γεννημένος 26 Μαΐου 1970, είναι πιο γνωστός για την σειρά που παρουσιάζεται εδώ. Όταν ήταν στο γυμνάσιο ασχολούνταν με το kendo,οπότε κάποια στοιχεία του Rurouni Kenshin είναι επηρεασμένα από προσωπικά βιώματα. Έχει κάνει διάφορα άλλα έργα όπως το Podmark και το Mashin Boken Tan Lamp-Lamp.Όταν δεν δουλεύει πάνω σε κάποιο manga, του αρέσει να διαβάζει άλλα manga,να παίζει βιντεο-παιχνίδια και να διαβάζει X-Men. Μπορείτε να διαβάσετε το manga δωρεάν εδώ Μπορείτε να διαβάσετε για το Anime εδώ Ένα manga με πολύ καλή ισορροπία όσον αφορά την εξέλιξη χαρακτήρων,σκηνές δράσης και χιούμορ. Προσωπικά το σχέδιο στην αρχή δεν μου έκανε αίσθηση, αλλά όπως εξελισσόταν η ιστορία έτσι και αυτό καλυτέρευσε, ειδικά σε σκηνές μαχών που οι λεπτομέρειες πολλές φορές σώζουν ένα κατα τα άλλα χαμένο καρέ. Η υπόθεση είναι η κλασσική και πολυφορεμένη "αντι-ήρωας πρώην κακός μετανιώνει,κάνει το καλό και το ρίχνει στο γιαλό" αλλά ο ρομαντισμός του που είναι πολύ καλά δουλεμένος και έξυπνα τοποθετημένος τόσο στους διαλόγους όσο και σε εικαστικά σημεία μέσα στο σχέδιο έτσι ώστε να μην ασχολήσε και τόσο με την γνωστή και,βαρετή για κάποιους, σεναριακή συνταγή. Να σημειώσω ότι μ'αρέσει η δόμηση της σχέσης μεταξύ Kenshin και Kamiya και πως είναι αποτυπωμένο, έστω και με τον κάπως παιδικό και "αφελή" τρόπο των shonen manga (πάντα σε επιφανειακό επίπεδο) το γεγονός ότι υπάρχουν σημεία που τα σχέδια μεταξύ των δύο χαρακτήρων μιλούν από μόνα τους, χωρίς να χρειάζεσαι μπαλονάκια για να καταλάβεις την ένταση, την χαρά,την αγωνία. Edit: Παρουσίαση της Ελληνικής έκδοσης της Anubis από τον GreekComicFan εδώ. Καλή ανάγνωση! Παρουσίαση της Ελληνικής έκδοσης ΕΔΩ [mal type=manga id=22]

Αλλο γαλλικο και αλλο γαλλοβελγικο (bd σωστοτερα). Αν ενας Ελληνας φτιαξει ενα manga το κομικ δεν ειναι ιαπωνικο, ειναι ελληνικο manga.Το ειδος/σχολη δεν αναιρει την καταγωγη. Τα Κορτο ειναι αδιαμφισβητητα bd, αλλα το να τα πεις γαλλικα χτυπαει καπως σε εμενα

Ώρα για τις αγορές από Θεσσαλονίκη Θα αρχίσω από τα κόμικς & manga που πήρα από το The Comic Con. Chainsawman Volumes 4,5,7 που μου έλειπαν. Τώρα μου μένει μόνο το 3 για να συμπληρώσω την 11άδα και άρα όλο το Part 1 του manga. Chrononauts Vol 2 (Image Mark Millar). Ένα κόμικ που χρόνια λέω θα πάρω. Είχα το volume 1 από όταν πρωτοβγήκε. Βρήκα την ευκαιρία και το τσίμπησα. Avel από τον Γιώργο Καλοκαιρινό. Μια αγορά που έπρεπε να είχα κάνει από το Comic Dom. Τελικά την έκανα εδώ και μίλησα και με τον Γιώργο και μου το υπέγραψε. Είχε δώρο σελιδοδείκτη και αυτοκόλλητο. Το σχέδιο του μοιάζει πολύ με μανγκα και με της Σαλαμαλίκη. ΑΜέσως μου τράβηξε το βλέμμα. Πάμε τώρα στις φιγούρες. Gimli Funko (Comic Con) Jujutsu Kaisen - Kento Nananami (Efantasy) Jujutsu Kaisen - Yuji Itadori (Efantasy) Πέρασα ευτυχώς το Σάββατο από το efantasy κατά τις 5:30 (έκλεινε 6:00). Ήθελα να δω κάποιες φιγούρες και τελικά κατέληξα να πάρω 2. Πήρα και μια μπλούζα Darth Vader για τον αδερφό μου. Τίμιο μαγαζάκι το efantasy. Και τέλος οι αφίσες Jujutsu Kaisen A4 Print, το τελευταίο που είχε μείνει στον πάγκο της κοπέλας που το πούλαγε. Spy x Family από το μεγάλο Μάνο Λαγουβάρδο. Ήθελα πολύ να προλάβω πριν του εξαντληθεί. Γενικά υπήρχαν και άλλα πράγματα (Spy x Family Volumes, Fantastic Four Full Circle, Khights Of Steel) που ήθελα αλλά δεν τα βρήκα στο Κον. Ω γουελ αργότερα αυτές οι αγορές.

Τον Απρίλιο 2000 και Μάϊο 2001, η ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ εκδίδει και κυκλοφορεί 2 άλμπουμ με περιπέτειες του εκκεντρικού ντετέκτιβ ΝΤΟΓΚΙ ΓΚΑΡΝΤ των Groot & Rodrigue. Μεγάλο κλασσικό μέγεθος της Μαμούθ, έγχρωμα Παραθέτω τα εξώφυλλα Στην Γαλλία έχουν βγει 3 τόμοι 1. Protection reprochée ! 01/1999 2. Même pas mal ! 09/1999 3. Pourquoi toujours moi ? 10/2000 Ευχαριστούμε τον DJO για τις πληροφορίες και τον Ion για τα οπισθόφυλλα. Bedetheque

Εκτός από μένα έχω συγγενείς,φίλους και γνωστούς που διαβάζουν και τώρα κόμικς. Ο ανήλικος ξάδερφός μου: Dragon Ball manga και Dragon Ball Super manga,δεν ξέρω αν διαβάσει άλλα.Αγαπημένοι χαρακτήρες Goku Gohan,Freeza και Cell. Ενήλικος φίλος μου: Γενικώς Manga και πολλά υπερηρωικά της Marvel,προσωπικά αγαπημένα το My Hero Academia,Ultimate Spider-Man και Cosmic Ghost Rider.Αγαπημένοι χαρακτήρες από το My Hero Academia,Izuku Midoriyah (Deku),All-Might,Tomura Shigaraki και Shoto Todoroki. Ενήλικος γνωστός και φίλος: Πάάάάρα πολλά μάνγκα,αυτός μου έμαθε τι είναι anime και manga ουσιαστικά.Αγαπημένα με βάση ότι δεν σταμάταγε να μου μιλάει για αυτά,Bleach,Fullmetal Alchemist,Akame ga Kill και Yu-Gi-Oh.Αγαπημένοι χαρακτήρες από τη κάθε σειρά είναι οι Kenpachi Zaraki,Roy Mustang,Esdeath και Yami Marik. Ενήλικη φίλη μου μαζί με τον ανήλικο αδερφό της:Λίγα manga για τον αδερφό και το Naruto και Boruto για εκείνη.Και στους δύο αρέσουν αυτές οι δύο σειρές.Αγαπημένος της χαρακτήρας,ο Orochimaru. Υπάρχουν και άτομα που δεν είναι φίλοι ή διάβαζαν και σταμάτησαν ή πάνε να ξεκινήσουν αλλά δεν είναι σίγουρο αν θα το συνεχίσουν. Ενήλικος πρώην συμμαθητής μου στη σχολή:Πολλά Γαλλοβελγικά.Φαβορί του ο Lucky Luke. Οι γονείς μου: Που δεν διαβάζουν πλέον (τότε τα κόμικ ήταν πιο mainstream).Αυτά που διάβαζαν είναι οι Ποπάυ,Μίκι Μάους και Σεραφίνο.Αγαπημένος της μητέρας μου ο Πάυ και του πατέρα μου ο Σεραφίνο. Ενήλικος φίλος μου: Έβλεπε πορωμένα το dragon ball και one piece (δεν το αποκαλώ Ντρέικ) αλλά δεν άγγιξε το manga του dragon ball ως τώρα.Πήρε όμως τα δύο πρώτα 3-in-1s του manga του one piece αλλά δεν ξέρω αν θα συνεχήσει..

Τώρα μας το λες ; Εγώ που είχα πάρει viz manga την έπαθα χαχααχαχαχαχαχαχαχχα

Αναρωτηθήκατε ποτέ πως παλιές σειρές όπως η Χάιντι ή ο Νιλς Χόλγκερσον ή οι 3 Σωματοφύλακες, η Μάγια η Μέλισσα, ο Τάο Τάο, ο Πινόκιο, ο Άλφρεντ το Παπί, ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Μέρες, είχαν γίνει animated στην Ιαπωνία; Παρόλο που ήταν ευρω-ιαπωνικές παραγωγές οι περισσότερες, τότε νόμιζες ότι είχαν γίνει κάπου στην Ευρώπη. Οι περισσότερες βασίζονταν σε έργα Ευρωπαίων συγγραφέων παιδικής και μη λογοτεχνίας και οι χαρακτήρες όντως θύμιζαν περισσότερο ευρωπαϊκά καρτούν, παρά ιαπωνικά. Αν και οι σειρές είναι πολύ δημοφιλείς και αγαπητές στην Ιαπωνία, αλλού είναι πλέον ξεχασμένες και τις θυμούνται μόνο οι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Οι Μιyazaki και Takahata έγιναν εκτός Ιαπωνίας μόνο πρόσφατα γνωστοί και μέσω του Studio Ghibili κυρίως. Για αυτό και όποτε ακούγεται το όνομα anime, κατευθείαν πάει ο νους σου στο όνομα Miyazaki, αγνοώντας έτσι και άλλους σπουδαίους ανιματέρ και σκηνοθέτες. Η ιδιαιτερότητά τους, ιδίως στα πρώτα χρόνια και ως τα μέσα της δεκαετίας του 80, ήταν πως αφηγούνται λεπτομερώς τον κόσμο του βιβλίου, ενώ οι χαρακτήρες ήταν όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικοί. Τα ευρωπαϊκά και τα αμερικάνικα καρτούν σπάνια θα ακολουθούσαν τέτοια προσέγγιση, μιας και εστιάζουν περισσότερο στην κωμωδία ή στο σουρεαλισμό ή στην απλουστευμένη και στυλιζαρισμένη παρουσίαση. Το ίδιο και τα υπόλοιπα ιαπωνικά καρτούν θα ακολουθούσαν άλλα θέματα όπως δράση,ρομάτζα, sci-fi κλπ. Αλλά ακόμα και στην Ιαπωνία, στην ποιοτική διασκευή λογοτεχνικών έργων τα άλλα στούντιο θα ακολουθούσαν διαφορετική σκηνοθεσία. Εδώ κυριαρχεί ο ρεαλισμός. Σε πολλές περιπτώσεις σκέφτεσαι: Καλά καρτούν θα βλέπω; Ας διαβάσω κανένα βιβλίο. Όμως εδώ είναι το παράξενο. Αυτές οι σειρές πολλές φορές σε κάνουν να νιώθεις ότι βλέπεις μια πιστή διασκευή του βιβλίου στην τηλεόραση. Αν και πολλές φορές αυτό οδήγησε στο να παραγκωνιστεί το βιβλίο για χάρη της τηλεοπτικής σειράς! Οι σειρές αυτές απευθύνονταν κυρίως σε παιδιά. Οι πρωταγωνιστές δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που βλέπουμε ιδίως στα σημερινά anime, δηλ. να σκοτώνουν δεκάδες κόσμο, να ανησυχούν γιατί το ταίρι τους δεν τους πήρε τηλέφωνο, να κάνουν σαχλαμάρες , να θέλουν να σώσουν τον κόσμο κλπ. Δεν έχουν σχέση με τους κλασσικούς χαρακτήρες με τα μεγάλα μάτια και τις μικρές μύτες. Προβάλλουν ένα ιδανικό πρότυπο παιδιού και απευθύνονται κυρίως σε παιδιά, αλλά και σε αυτούς που τους αρέσει η παιδική λογοτεχνία. Επειδή ο όρος "παιδικό" είναι παρερμηνευμένος, να πω πως αν το πάρετε έτσι και τα βιβλία του Ντίκενς και του Μαρκ Τουέην παιδικά είναι. Για τη σημασία και τον ορισμό της παιδικής λογοτεχνίας και τους συγγραφείς της, πιστεύω δε χρειάζονται σχόλια. Και φυσικά το να αποδώσεις ένα βιβλίο σε σειρά κινουμένων σχεδίων δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Είναι σειρές που έγιναν κυρίως για εξαγωγή και για αυτό είναι ελκυστικές για όλους τους θεατές και όχι μόνο για τους γνώστες του ιαπωνικού animation, που στη σημερινή εποχή σημαίνει "καλά ολόκληρος μαντράχαλος και βλέπεις διεστραμμένες τσόντες καρτούν; Ανώμαλε!". Βέβαια η αναπάντεχη επιτυχία που συνάντησαν οι σειρές οφείλεται κατά κύριο λόγο στη σειρά Χάιντι. Υπήρχαν και άλλες σειρές από την Ιαπωνία που έγιναν και γίνονται γνωστές στο εξωτερικό, αλλά για το είδος τους και για την ποιότητά τους αυτές οι σειρές ήταν και είναι μοναδικές. Είναι από τις λίγες σειρές που έχουν τόσο ευρεία απήχηση παγκοσμίως για αυτό και γνώρισαν αρκετή επιτυχία εκτός Ιαπωνίας. Κράτησαν από το 1975 μέχρι το 2009, με ενδιάμεση διακοπή (1997-2006). Η πρώτη σειρά του 1974 είναι η γνωστή σε όλους Χαιντι από τον Isao Takahata. Το στούντιο λεγόταν τότε Zuiyou Enterprises, πριν μετονομαστεί σε Studio Nippon Animation το 1975 από τον τότε πρόεδρο Koichi Motohashi. Η ονομασία World Masterpiece Theater (Meisaku - Λογοτεχνικό έργο στα Ιαπωνικά) εγκαινιάστηκε την ίδια χρονιά με τη σειρά Dog of Flanders. Η διεύθυνση του στούντιο είναι στην περιοχή της Giza στο Τόκυο, ενώ τα εργαστήρια στην περιοχή της Tama. Να σημειωθεί πως την ίδια χρονιά έγινε και η παραγωγή της πασίγνωστη σειράς Μάγια η Μέλισσα. Ήταν η πρώτη διεθνής συμπαραγωγή του στούντιο σε συνεργασία με το γερμανικό κολοσσό Kirchmedia. Ακολούθησαν και άλλες συμπαραγωγές σε συνεργασία με παραγωγούς και διανομείς από Ισπανία, Ιταλία και Γερμανία. Στην Ελλάδα σειρές που προβλήθηκαν, όπως Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Μέρες, Σεβάχ ο Θαλασσινός, Χριστοφόρος Κολόμβος, Το Βιβλίο της Ζούγκλας, 3 Σωματοφύλακες (η σειρά με τα σκυλιά) κλπ. , άνηκαν σε αυτήν την κατηγορία. Μάλιστα σε συνεργασία με την Ολυμπιακή Οργανωτική Επιτροπή της Μόσχας προχώρησε το 1979 σε μια σειρά 26 επεισοδίων με τίτλο Misha, βασισμένη στο ομώνυμο αρκουδάκι σύμβολο των Αγώνων. Δεν λείπουν ωστόσο και παραγωγές για μεγαλύτερο κοινό, όπως η Locke the Superman, βασισμένη σε γνωστό manga και παραγωγής 1984, ήταν η πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του στούντιο. Και στην Ελλάδα είχε κυκλοφορήσει σε VHS τη δεκαετία του 80 και μύησε πολλούς θεατές -συμπεριλαμβανομένου και εμού- στον κόσμο των ιαπωνικών κινουμένων σχεδίων. Και το 1986 το ίδιο στούντιο είχε κάνει μία σειρά 33 επεισοδίων που διασκεύαζε γνωστά και βραβευμένα έργα ιαπωνικής λογοτεχνίας για ενήλικες. Φιλόδοξο σχέδιο, αλλά 33 επεισόδια καλά καλά για ένα βιβλίο δεν φτάνουν. Εκτός των τίτλων του WMT το στούντιο συμμετείχε και συμμετέχει σε πολυάριθμες άλλες παραγωγές. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του. Σήμερα το στούντιο Nippon Animation, χάρη στην επιτυχία αυτών των σειρών, εξελίχθηκε σε κολοσσό και όχι μόνο στον τομέα των καρτούν, αλλά και σε αυτόν των επιχειρήσεων. Παρακολουθεί τις εξελίξεις στο χώρο των κινουμένων σχεδίων για παιδιά και εκπρόσωποί του λαμβάνουν μέρος σε συνέδρια και εκδηλώσεις, ιδίως στο χώρο των παιδικών εκπομπών και βιβλίων. Αρκετές σειρές του έχουν κερδίσει βραβεία και επαίνους από διάφορες οργανώσεις εντός και εκτός Ιαπωνίας, για το λόγο πως οι σειρές κρίθηκαν αρκετά καλές για τους μικρούς θεατές. Αν τις δείτε θα καταλάβετε γιατί. Αν προσθέσουμε και τα διάφορα άλλα προϊόντα, όπως παιχνίδια, ρούχα, μουσικά CD, βιντεοπαιχνίδια κλπ., τότε φαίνεται καλύτερα τι σημαίνει να είσαι ένα πετυχημένο ιαπωνικό στούντιο animation. Δεν θα μπορούσε να λείπει βέβαια και το μουσείο WMT που εγκαινίασε το στούντιο. Νωρίτερα είχαν προηγηθεί άλλες σειρές από άλλα στούντιο όπου εργάζονταν κάποιοι από τους ανιματέρ, όπως η σειρά του 1969-72 με τον τίτλο Moomins από τα στούντιο TMS και Mushi Pro ,Τα παραμύθια του H.C. Andersen (1971) και Rocky Chuck, the hill-mouse (1973). Η Rocky Chuck προβλήθηκε στην Ελλάδα ως Παραμύθια του Πράσινου Δάσους. Οι καλλιτέχνες που εργάστηκαν σε αυτές τις σειρές, όπως και σε διάφορες άλλες ταινίες και σειρές τη δεκαετία του 60 και αρχές του 70, θα συγκεντρωνόταν ξανά για τις σειρές του Nippon Animation. Οι σειρές μεταξύ 1969-1974 ονομάζονται και Calpis Theater λόγω του ονόματος του σπόνσορα. Calpis είναι η ονομασία μιας γνωστής ιαπωνικής εταιρίας αναψυκτικών. Μόνο με τη μετονομασία της εταιρίας από Zuiyo Enterprises σε Nippon Animation εγκαινιάστηκε η άλλη ονομασία. Για αυτό και επίσημα η Χάιντι δε θεωρείται μέρος της. Η πρώτη σειρά που εγκαινίασε το Calpis Theater ήταν η Dororo and Hyakkimaru το 1969, βασισμένη σε manga του Osamu Tezuka. Και αυτή μία από τις θρυλικές σειρές. Παραγωγής Mushi Productions. Μεταδόθηκε από το κανάλι Fuji TV. Όλες οι σειρές από το 1969 και μετά μεταδόθηκαν από το κανάλι Fuji TV, χωρίς αυτό να σημαίνει πως το στούντιο Nippon Animation δεν παρήγαγε σειρές και για άλλα τηλεοπτικά κανάλια. Στη δεκαετία του 60 και στις αρχες του 70 οι περισσότεροι συντελεστές εργάζονταν στην Toei. Ένα από τα κεντρικά πρόσωπα στο ιαπωνικό animation τότε, πέραν του Osamu Tezuka, ήταν και ο Yasuo Otsuka. Και μία κομβική σειρά όπου όλοι οι ανιματέρ εργάστηκαν μαζί ήταν ο πρώτος κύκλος της Lupin III στις αρχές του 70. Ο Otsuka σχεδίαζε να την κάνει πρώτα ταινία και είχε συνεργαστεί με τον Masaaki Osumi για αυτό που τότε ήταν σκηνοθέτης κουκλοθεάτρου. Όμως αντί για ταινία τελικά έγινε σειρά. Αυτοί οι δύο είχαν σκηνοθετήσει τον πρώτο κύκλο των Moomins. Ο Otsuka όμως είχε αποχωρήσει από την εταιρία. Η σειρά Lupin πάντως ήταν πρωτοποριακή γιατί ήταν η πρώτη που δεν απευθύνονταν μόνο σε παιδιά και ο τρόπος προσέγγισης του Otsuka θα άνοιγε το δρόμο για το λεγόμενο anime boom τη δεκαετία του 70 με σειρές όπως Heidi και Yamato να γίνονται πασίγνωστες. Είχαν αρχίσει να φτάνουν και οι πρώτες συσκευές βίντεο και έτσι οι θεατές μπορούσαν να μελετήσουν με περισσότερη λεπτομέρεια τις σειρές. Το στυλ των σειρών άρχισε επίσης να αλλάζει. Εκεί που έμοιαζε με καρτουνίστικο ανεξάρτητο animation του 60, άρχισε να μετατρέπεται σε πιο εμπορευματοποιημένο και πιο επαγγελματικό. Πέραν του ότι συμμετείχαν αρκετά γνωστοί ανιματέρ στην παραγωγή της Lupin III, ήταν ίσως από τις πρώτες που οι ανιματέρ έβαζαν τη δική τους πινελιά και τέχνη στο animation και δεν ακολουθούσαν απλά εντολές των παραγωγών, Δεν είναι τυχαίο πως στα πρώτα επεισόδια οι παραγωγοί άλλαξαν τους σκηνοθέτες λόγω χαμηλής τηλεθέασης και παραπόνων των χορηγών. Συγκεκριμένα υπήρχαν παράπονα πως ήταν περισσότερο για ενήλικες η σειρά, ξεχνώντας πως στην αρχή υπήρχε η συμφωνία να ακολουθήσουν αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση. Παρόμοια κατάληξη βέβαια είχαν οι Miyazaki και Takahata με την ταινία της Toei Horus το 1968 που ήταν οικονομική καταστροφή παρά την πρωτοποριακή για την εποχή της ποιότητα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Miyazaki, Takahata να αναλάβουν την σκηνοθεσία μετά την αποχώρηση και του Otsui και αργότερα να φύγουν από την Toei και να πάνε στο στούντιο A Pro. Γενικά αρκετοί από τους ανιματέρ ακολούθησαν την πορεία Toei, A Pro, Telecom, Ghibili. Στο Ghibili ήρθαν βέβαια και ανιματέρ από άλλα γνωστά στούντιο, όπως το Topcraft. Το στούντιο αυτό, εκτός από το animation της ταινίας Nausicaa, συμμετείχε σε παραγωγές όπως The Last Unicorn, Flight of Dragons, Return of the King και Hobbit, ενώ μετά τη Nausicaa, ιδρύθηκε και το Pacific Animation Center όπου μερικοί ανιματέρ από το Topcraft που δεν μεταπήδησαν στο Ghibili, εργάστηκαν εκεί. Αν δεν σας λέει τίποτα το όνομα, σειρές όπως Wind in the Willows, Thundercats, Silverhawks και Comic Strip, έγιναν animated εκεί. Οπότε καταλαβαίνετε γιατί αυτές οι σειρές κουβαλάνε ένα μεγάλο μέρος της κληρονομιάς του ιαπωνικού animation. Ήταν η περίοδος που οι γνωστοί Ιάπωνες ανιματέρ βρισκόταν ίσως στο αποκορύφωμα της δημιουργικότητας τους. Είναι ένα στάδιο της καριέρας ενός ανιματέρ που δε γίνεται να επαναληφθεί. Γιατί ο άνθρωπος και ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα αλλάζει. Για αυτό και ο σημερινός Miyazaki δεν έχει και πολλά κοινά με αυτόν του 70 και του 80, ούτε και κανένας άλλος ανιματέρ δεν έχει σχέση με το νεανικό εαυτό του. Πάντως ακόμα και σήμερα θα δείτε όλο και κάποια επιρροή αυτών των σειρών σε οποιοδήποτε είδος anime βλέπετε. Σχεδόν όλες οι σειρές έχουν μεταγλωττιστεί σε πολλές ευρωπαϊκές, ασιατικές, λατινοαμερικάνικες και αραβικές χώρες. Ας τις περιγράψω λέγοντας και τις εντυπώσεις μου. Ο σειρές ήταν είτε στο πρωτότυπο (Ιαπωνικά), είτε μεταγλωττισμένες στα Γαλλικά, Ιταλικά και Γερμανικά. Πολλές από αυτές τις σειρές έχουν τόσο καλές μεταγλωττίσεις, που ξεπερνούν ακόμα και το πρωτότυπο. 'Ήταν η εποχή που οι τηλεοπτικοί σταθμοί και τα στούντιο μεταγλώττισης λάμβαναν τη μεταγλώττιση στα σοβαρά. Ιδίως τα anime είχαν γεμίσει τον κόσμο με ενθουσιασμό και οι υπεύθυνοι μεταγλώττισης και οι ηθοποιοί έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό. Βέβαια χώρες όπως Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία και Γερμανία έχουν παράδοση στη μεταγλώττιση έτσι και αλλιώς. Αλλά και στα Ιαπωνικά οι ηθοποιοί ήταν αρκετά καλοί και χάρη σε αυτές τις σειρές καθιερώθηκαν και είναι πλέον από τους πιο γνωστούς στην Ιαπωνία, αλλά και τους πιο καλοπληρωμένους. Οι σειρές απο το 1974 ως το 1979 θεωρούνται και ως σειρές pre-ghibili. Σε αυτές περιλαμβάνονται και σειρές εκτός του WMT, όπως και ταινίες, τόσο εντός Nippon Animation όσο και σε άλλα στούντιο, μέχρι την ίδρυση του Studio Ghibili. Αν και αργότερα θα έρχονταν και άλλοι ανιματέρ από το στούντιο Nippon Animation. Να πω πως υπήρχε και σχέδιο να γίνει σειρά η Πίπι Φακιδομύτα, αλλά τελικά αναβλήθηκε και κάτι με παρόμοια υπόθεση ήταν η ταινία Panda no Daiboken Οι σειρές κατά χρονολογική παρουσία τηλεοπτικής μετάδοσης είναι: Before Nippon Animation - Calpis Comic Theater (1969–1974) 1969: Dororo (imdb) (wiki) 1969-1970: Moomin (imdb) (wiki) 1971: Andersen Monogatari (imdb) (wiki) 1972: New Moomin (imdb) (wiki) 1973: Fables of the Green Forest (imdb) (wiki) 1974: Heidi, Girl of the Alps (imdb) (wiki) (Παρουσιαση στο GC) Nippon Animation - Calpis Children's Theater (1975–1977) 1975: A Dog of Flanders (imdb) (wiki) 1976: 3000 Leagues in Search of Mother - Cuore: Dagli Apennini Alle Ande (imdb) (wiki) 1977: Rascal the Raccoon (imdb) (wiki) Calpis Family Theater (1978) 1978: Perrine - En Famille (imdb) (wiki) World Masterpiece Theater (1979–1985) 1979: Anne of Green Gables (imdb) (wiki) 1980: Adventures of Tom Sawyer (imdb) (wiki) 1981: Flone on the Marvelous Island - Swiss Family Robinson (imdb) (wiki) 1982: Lucy of the Southern Rainbow - Southern Rainbow (imdb) (wiki) 1983: The Alps Story: My Annette - Treasures of the Snow (imdb) (wiki) 1984: Katri, Girl of the Meadows - Paimen, piika ja emäntä (imdb) (wiki) 1985: A Little Princess Sara (imdb) (wiki) House Foods World Masterpiece Theater (1986–1993) 1986: Pollyanna (imdb) (wiki) 1987: Little Women (imdb) (wiki) 1988: Little Lord Fauntleroy (imdb) (wiki) 1989: Peter Pan (imdb) (wiki) 1990: Daddy Long Legs (imdb) (wiki) 1991: Sound of Music - Story of the Trapp Family Singers (imdb) (wiki) 1992: The Bushbabies (imdb) (wiki) 1993: Tale of Young Grass: Nan and Miss Jo - Little Men (imdb) (wiki) World Masterpiece Theater (1994–1997) 1994: Tico of the Seven Seas (imdb) (wiki) 1995: Romeo's Blue Skies - Die Schwarzen Brüder (imdb) (wiki) 1996: Lassie (imdb) (wiki) 1997: Remi, the Homeless Girl - Sans Famille (imdb) (wiki) House Foods World Masterpiece Theater (2007–2009) 2007: Shoujo Cosette - Les Miserables (imdb) (wiki) 2008: Porfy's Journey - Les Orphelins de Simitra (imdb) (wiki) 2009: Before Green Gables (imdb) (wiki) πηγη 1974:Heidi, Girl of the Alps 52 επεισόδια Βασισμένη στο πασίγνωστο βιβλίο της της Ελβετής Johanna Spyri (1827-1901). Η σειρά που εγκαινίασε το νεο-ρεαλιστικό στυλ του Isao Takahata, κατι που ο Miyazaki θα αποδοκίμαζε αργότερα. Ο Miyazaki ήταν σχεδιαστής layout, όπως και στις επόμενες σειρές μέχρι το 1979. Είχε προηγηθεί και ένα πιλοτικό επεισόδιο του Yasuji Mori. Από τις σειρές που άφησαν εποχή και μάλιστα αντικατέστησε το Διαστημόπλοιο Αργώ λόγω υψηλότερης τηλεθέασης. Από τις σειρές που ο νεο-ρεαλισμός γίνεται τέχνη και επεκτείνεται σε πολλά επίπεδα. Στην Ιαπωνία τα παιδιά μέσω αυτής της σειράς για πρώτη φορά άκουσαν γερμανική παραδοσιακή μουσική. Αλλα σημαντικά ονόματα είναι του Yochi Kotabe και της γυναίκας του Reiko Okuyama, μία από τις πρωτοπόρους γυναίκες ανιματέρ που πέθανε δυστυχώς το 2007, που αντικατέστησαν έναν από τους θρύλους του ιαπωνικού animation, τον Yasuji Mori, ο οποίος λόγω αρρώστιας εγκατέλειψε το project. Αλλιώς η σειρά μπορεί να ήταν ακόμα καλύτερη. Η εισαγωγή και η σκηνή που η Χάιντι και ο Πέτερ χορεύουν στις εποχές, είναι δικό του δημιούργημα. Μάλιστα για να γυριστεί, ο Mori με τον Kotabe γύρισαν με την κάμερα μια σκηνή που χορεύανε οι ίδιοι! Ο Kotabe είναι ένας από τους κύριους ανιματέρ της πασίγνωστης σειράς Pokemon. Για το χώρο του animation όμως, σταθμός θεωρείται η σειρά Future Boy Conan το 1978, όπου μαζί με τον Takahata βοήθησε αρκετά τον Miyazaki στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Οι σειρές Χάιντι, Conan και Marco όπου συνεργάστηκαν οι 3 αυτοί καλλιτέχνες θεωρούνται από τις σημαντικότερες για τη δεκαετία του 70. Όταν η Χάιντι προβλήθηκε στην Ισπανία το 1975, ένα επεισόδιο αναβλήθηκε λόγω του θανάτου του Φράνκο και προβλήθηκε σε διαφορετική ώρα, με αποτέλεσμα να υπάρξει διαμαρτυρία από τους θεατές και να προβληθεί μία εβδομάδα αργότερα. Στην Ισπανία, στο Ισραήλ, στη Λατινική Αμερική και αλλού ήταν ουσιαστικά η σειρά που έκανε τα ανιμε ευρέως γνωστά, αν και τότε κανείς δεν ήξερε πως ήταν από την Ιαπωνία. Στην Αμερική βγήκε ένα βίντεο με περίληψη των πρώτων 4 επεισοδίων. Επίσης άλλο ένα αγγλικό dub όλης της σειράς έγινε για την Ασία (Ινδία και Φιλιππίνες). Εκτός από τη σειρά κυκλοφόρησαν και άπειρες διασκευές κόμικς, παιχνίδια, παζλ κλπ. Στην Ιαπωνία ακόμα και διαφημιστικά σποτάκια για να διαφημίσουν ελβετικά προϊόντα βγάζουν......Και όλα αυτά μόνο από το ιαπωνικό καρτούν. Φανταστείτε με τις άλλες διασκευές τι γίνεται. H Χάιντι της σειράς και ο τρόπος που εμπορευματοποιήθηκε, έχουν ελάχιστη σχέση με το βιβλίο της συγγραφέως. Και όπως με την παρακάτω σειρά Anne of Green Gables, ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν διαβάσει τα βιβλία. Η σειρά καλύπτει τα δύο πρώτα βιβλία, δηλ. τα Heidis Lehr- und Wanderjahre και Heidi kann brauchen, was es gelernt hat. Μερικές σκηνές είναι επηρεασμένες μάλιστα και από την ταινία Citizen Kane! Για να μην φανταστεί κανείς ότι η κατάληξη με την Κλάρα μπαίνει αυθαίρετα στη σειρά, το ίδιο συμβαίνει και στο τέλος του δεύτερου βιβλίου. 1975: A Dog of Flanders 52 επεισόδια Βασισμένη στο μυθιστόρημα παιδικής λογοτεχνίας της Βρετανίδας συγγραφέως Marie Louise de la Ramée, κοινώς γνωστή ως Ouida (1839-1908 ), διαδραματίζεται στο Βέλγιο στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Το μυθιστόρημα ήταν ιδιαίτερα αγαπητό στα παιδιά. Ο Nello, ορφανός από γονείς μεταφέρει μαζί με τον παππού του γάλα στην Αμβέρσα και μια μέρα βρίσκει παρατημένο και μισοπεθαμένο ένα σκυλί Φλαμανδίας, τον Patrasche. Μια φιλία αναπτύσσεται μεταξύ των δυο και τα πράγματα θα πάρουν μια δραματική τροπή σε ένα από τα συγκλονιστικότερα τελευταία επεισόδια που στην Ιαπωνία είχε το ίδιο αποτέλεσμα στα παιδιά, όπως και η ταινία Bambi στην Αμερική. Σε σχέση με τη Χάιντι υστερεί σε κάποια σημεία στο ρεαλισμό, αλλά τα περισσότερα σου κρατάνε το ενδιαφέρον μέχρι το συγκλονιστικό τέλος. Ήταν και αυτή αρκετά δημοφιλής στην Ιαπωνία, αλλά και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Μάλιστα όταν το 1997 στην Ιαπωνία ρωτήθηκαν πια σειρά από όλες ήθελαν να γίνει ταινία, αυτή διαλέχτηκε. Η ταινία του 1997 έχει καλύτερο animation, αν και έχει κάποια προβλήματα υπερδραματοποίησης. Το 1992 έγινε μια άλλη διασκευή του βιβλίου από το στούντιο TMS. Είναι ρεαλιστικότερη και δραματικότερη με πιο ψυχοπλακωτικό τέλος. Και οι δυο σειρές αξίζουν, αλλά το ότι η σειρά του 1975 έμεινε κλασσική δείχνει πως δε φτάνει μόνο το δράμα και ο ρεαλισμός για μια καλή σειρά. Πιο λεπτομερή παρουσίαση, έγραψα εδώ. Στην Ιαπωνία εικάζεται πως την έβλεπαν σχεδόν τα 3/4 του πληθυσμού. Η μεγαλύτερη τηλεθέαση από οποιαδήποτε άλλη σειρά. Αξίζει να σημειωθεί πάντως και ένα άλλο όνομα. Του Toshiyasu Okada, σκηνοθέτη animation, που υπό την σκηνοθεσία του Hisayuki Toriumi, ο οποίος ήταν ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες και ήταν και μέντορας του Mamoru Oshii, είχε κύριο ρόλο στο animation έργων όπως Mysterious Cities of Gold, Dallos, Area 88 και Nils Holgersson. Είχε προηγηθεί και ένα 10λεπτο επεισόδιο αφιερωμένο στο βιβλίο παλιότερα από το Studio TMS. Βέβαια εκεί θα ακολουθούσαν άλλη προσέγγιση και θα μας έδιναν αριστουργήματα, όπως τα Treasure Island και Sans Famille. 1976: 3000 Leagues in Search of Mother - Cuore: Dagli Appennini Alle Ande 52 επεισόδια Σκηνοθετημένη από τον Isao Takahata θεωρείται από πολλούς ίσως η κορυφαία από όλες τις σειρές. Βασισμένη στο γνωστό διήγημα Cuore του Ιταλού Edmondo de Amicis (1846-1908 ). H σειρά περιγράφει ένα διδακτικό απόσπασμα 20 σελίδων και διαδραματίζεται στην Τζένοα του Β' μισού του 19ου αιώνα. Άλλη μια σειρά που διασκευάζει όλο το βιβλίο έγινε το 1981 απο το Nippon Animation και ήταν γνωστή στην Ιταλία και στη Γαλλία. Ο 11χρονος Μarco Rossi, του οποίου η μητέρα μετανάστευσε στην Αργεντινή για να βοηθήσει την οικογένειά της, ξεκινάει μόνος του το ταξίδι προς τα εκεί για να τη βρει, αφότου έπαψε ξαφνικά να στέλνει γράμματα. Η σειρά περιγράφει την περιπέτειά του που ξεκινά από τη δύσκολη ζωή στη Τζένοα, συνεχίζεται με το ταξίδι με το πλοίο και τη διάσχιση όλης της Αργεντινής μέχρι να βρει τη μητέρα του. Επηρεασμένη η σειρά από νεορεαλιστικά στοιχεία, με άψογο animation και μουσική, έγινε πασίγνωστη στις ισπανόφωνες χώρες κυρίως και μάλιστα όταν προβλήθηκε στην Αργεντινή διακόπηκε λόγω του θλιβερού θέματος. Και στην γερμανική έκδοση κόπηκαν κάποιες σκηνές. Είναι γνωστή στις άλλες χώρες περισσότερο με το όνομα Marco. Ο ρεαλισμός που εγκαινίασε ο Takahata στην Χαιντι φτάνει στο αποκορύφωμά του. Να σημειωθεί πως ο Takahata επισκέφθηκε μαζί με το ζωγράφο των υπέροχων φόντων της σειράς Takashi Mukuo , τόσο τη Τζένοα όσο και τοποθεσίες της Αργεντινής. Το εκπληκτικό αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας φαίνεται μιας και καμία σειρά animation δεν δείχνει με τόσο ζωντανό τρόπο τη ζωή της Τζένοα και της Αργεντινής του 19ου αιώνα. Εκτός αυτού υπάρχουν και εξπρεσσιονιστικά στοιχεία, αλλά και από La Nouvelle Vague. Το animation και αυτό ένα επίπεδο πιο πάνω αν και η μουσική διατηρείται απλά σε καλά επίπεδα σε σχέση με το animation, εκτός βέβαια από την υπέροχη και θλιβερή εισαγωγή. Το 1999 έγινε και ταινία, ωστόσο χωρίς τη συμμετοχή του Takahata. Γιατί 24 χρόνια μετά πολλά είχαν αλλάξει (περισσότερα για αυτή την αλλαγή παρακάτω). Παρόλα αυτά η ταινία έχει πολύ καλή ποιότητα μιας και συμμετείχαν έμπειροι ανιματέρ από όλο το εύρος των ανιμε. Σκηνοθέτης ήταν ο Kozo Kusuba, ενώ είχε επιστρέψει και ο Yoichi Kotabe για την ταινία. Και στη σειρά Cuore του 1981 δύο επεισόδια αφιερώνονται στο διήγημα. Για το βιβλίο βέβαια ούτε συζήτηση. Από τα καλύτερα που υπάρχουν. Επιλεγμένο από την UNESCO. 1977: Rascal the Raccoon 52 επεισόδια Βασισμένη στο βραβευμένο με το Newberry Honor το 1964 αυτοβιογραφικό βιβλίο του North Sterling (1906-1974), περιγράφει τη ζωή του όταν ήταν παιδί στην περιοχή Rock River του Wisconsin το 1917, όπου βρίσκει ένα μικρό ρακούν και το ονομάζει Ράσκαλ. Το βιβλίο περιγράφει τις διάφορες περιπέτειες του στις υπέροχες τοποθεσίες του Wisconsin, μέχρι που αναγκάζεται να εγκαταλείψει στο τέλος το ζώο. Από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Η σειρά παρουσιάζει κάποιες διαφορές σε σχέση με το βιβλίο όπου ο Sterling αποχαιρετά το ρακούν για να μετακομίσει στο Milwaukee. Παρόλο που οι τοποθεσίες είναι πανέμορφα σχεδιασμένες (οι ανιματέρ επισκέφτηκαν το Wisconsin για να κάνουν σκίτσα για τη σειρά και είχαν εκεί και μια μικρή περιπέτεια), οι χαρακτήρες νιώθεις πως θα έπρεπε να έχουν περισσότερη λεπτομέρεια. Στα θετικά σημεία η μουσική του Takeo Watanabe, ενός από τους γνωστότερους συνθέτες, που συνέθεσε τη μουσική της Χαιντι, όπως και της Κάντυ και της Σάντυμπελ, αλλά και του προαναφερθέντος τίτλου A Dog of Flanders. Όταν βλέπεις τη σειρά σου έρχεται αρκετή νοσταλγία για τα παιδικά χρόνια που έχασες. Εδώ αν και ο Isao Takahata δεν συμμετέχει, ωστόσο τον αντικαθιστούν εξίσου επάξια οι καταξιωμένοι σκηνοθέτες Endou Seiji, Saito Hiroshi and Koshi Shige.Οι δύο πρώτοι μάλιστα είχαν λάβει μέρος και στη σκηνοθεσία της σειράς Πινόκιο. Αξίζει να σημειωθεί πως και μια άλλη σειρά έγινε στην Ιαπωνία το 1983 σε άλλο στούντιο, βασισμένη στο βραβευμένο με Πούλιτζερ to 1939, The Yearling της Marjorie Kinnan Rawlings (1896-1953 ). Αλλά και από το Nippon Animation την ίδια χρονιά με το Rascal έγινε και μια άλλη σειρά με τον τίτλο Bearcub Jackie, βασισμένη στο βιβλίο Monarch, the Big Bear of Tallac του συγγραφέα Ernest Thompson Seton (1860- 1946 ), που μεταξύ άλλων έγραψε και το βιβλίο που βασίστηκε η σειρά Banner the Squirrel,που προβλήθηκε από την ΕΤ3, με τον τίτλο "Κίκο το Σκιουράκι". Παρόμοια σειρά ήταν και η "Παραμύθια του Πράσινου Δάσους" (Rocky Chuck the Hill Mouse), βασισμένη στο βιβλίο του Thornton Burgess (1874-1965). Να συμπληρώσω πως η σειρά Rascal ήταν τόσο γνωστή στην Ιαπωνία που πολλά παιδιά υιοθέτησαν ρακούν για ζωάκια και μετά τα βαρέθηκαν και τα εγκατέλειψαν, πράγμα που οδήγησε τα ρακούν να σπείρουν τον όλεθρο στα χωράφια. Ο Miyazaki συμμετείχε στο animation σε μερικά επεισόδια. Δυστυχώς στις ΕΠΑ η Ντίσνεϋ κρατά τα δικαιώματα του ονόματος, λόγω μιας καλής ταινίας που είχε γυρίσει πριν τη σειρά και έτσι δεν προβλήθηκε ποτέ εκεί. Το 2005 λόγω της δημοτικότητας της σειράς γυρίστηκε εκ νέου μια άλλη σειρά 52 τετράλεπτων επεισοδίων, προφανώς στοχεύοντας στους μικρούς φίλους του συμπαθέστατου ρακούν. Το 2007 γιορτάζοντας τα 30 χρόνια από την προβολή της σειράς, το Nippon Animation οργάνωσε ένα διαγωνισμό, με τους νικητές να κερδίζουν μια εκδρομή στο Edgerton όπου είναι το μουσείο του North Sterling, ενώ συνάντησαν και τους συγγενείς του συγγραφέα. Τυχερό το παιδί που κέρδισε.....είδατε μάρκετινγκ οι Ιάπωνες; Site αφιερωμένο στο βιβλίο, στην ταινία, στη σειρά, αλλά και στο συγγραφέα, εδώ: goJefferson.com - Rascal by Sterling North - Araiguma Rasukaru - Rascal the Raccoon - Sterling North 1978: Perrine - En Famille 53 επεισόδια Βασισμένη στο γνωστό γαλλικό μυθιστόρημα του Hector Malot (1830-1907 ). Στη Γαλλία του 1870 η Perrine μαζί με την Ινδή μητέρα της φτάνουν στο Παρίσι με σκοπό τη Maraucourt, μια βιομηχανική κωμόπολη κοντά στην Amiens. Εκεί είναι η βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας του παππού της Perrine. Επειδή ο παππούς της μάλωσε με το γιο του λόγω του γάμου του με μια αλλόθρησκη, ο γιος του έφυγε για την Ινδία όπου γεννήθηκε η Perrine. Όμως λόγω οικονομικών δυσκολιών αναγκάστηκε να γίνει περιπλανώμενος φωτογράφος με τη γυναίκα και την κόρη του, μέχρι που πέθανε άρρωστος στη Βοσνία. Η Perrine εκτός από αυτό δέχεται και ένα άλλο πλήγμα. Πιάνει δουλειά στο εργοστάσιο του παππού της χωρίς όμως να αποκαλύψει την ταυτότητά της. Το βιβλίο ήταν ένα από τα καλύτερα που έχω διαβάσει και η σειρά δεν με απογοήτευσε καθώς μένει αρκετά πιστή σε αυτό, ενώ μερικές στιγμές είναι ιδιαίτερα δραματικές. Και εδώ το animation είναι σαν τη προηγούμενη σειρά, αλλά οι χαρακτήρες είναι άψογοι και η σκηνοθεσία το ίδιο. Η σειρά βραβεύτηκε σε μερικές χώρες. Ένα χρόνο πριν το μυθιστόρημα Sans Famille του ίδιου συγγραφέα, είχε γίνει επίσης σειρά από το TMS και γνώρισε μεγάλη επιτυχία όπου προβλήθηκε. Συμμετείχε και ο Ι. Takahata στη σκηνοθεσία κάποιων επεισοδίων. Λεπτομερέστερη παρουσίαση εδώ. 1979: Anne of Green Gables 50 επεισόδια Η σειρά προβλήθηκε και στην Ελλάδα υπό τον τίτλο Άννα, το κορίτσι της χαράς. Τα βιβλία της Lucy Maud Montgomery (1874-1942 ) είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στην Ιαπωνία, όπως και η δυτική λογοτεχνία γενικότερα. Αρκετοί Ιάπωνες επισκέπτονται κάθε χρόνο τον Καναδά και τον τόπο που γεννήθηκε η συγγραφέας. Μάλιστα όταν το 1997 είχε ξεσπάσει μια πυρκαγιά και είχε καταστραφεί το κτίριο που έζησε, είχαν βοηθήσει οικονομικά μέσω του συλλόγου Buttercups, που ιδρύθηκε το 1981 και είναι αφιερωμένος στη διάδοση των έργων της . Η Ιαπωνέζα μεταφράστρια του βιβλίου Hanako Muraoka (1893-1968 ) επισκέφτηκε τον Καναδά και μετέφρασε το βιβλίο στα Ιαπωνικά και αφού επέζησε τους βομβαρδισμούς του Τόκυο το 1945 (κυριολεκτικά κρατούσε τη μετάφραση στα χέρια της ενόσω πέφταν οι βόμβες ψάχνοντας κρησφύγετο) και επειδή μετά οι Ιάπωνες ζητούσαν βιβλία δυτικής λογοτεχνίας για τα σχολεία τους, επιλέχθηκε και αυτό και έτσι έγινε ευρύτερα γνωστό. Το βιβλίο εκδόθηκε το 1952 και πούλησε μέχρι σήμερα 1 εκατομμύριο αντίτυπα. Η σειρά γνώρισε όπως ήταν φυσικό μεγάλη επιτυχία στην Ιαπωνία, αλλά και στις χώρες που μεταγλωττίστηκε. Η ιαπωνική εισαγωγή δυστυχώς δεν μεταφέρθηκε στην Ευρώπη, μιας και εκεί υπάρχει το στοιχείο που την κάνει ελκυστική, δηλ. η ρομαντικοποίηση της φύσης. Η σκηνοθεσία και πάλι από τον Isao Takahata και ο ρεαλισμός φτάνει σε νέα επίπεδα. Όπως είχε πει και ο σκηνοθέτης Μ.Oshii εκπλάγηκε με το πόσο ευρεία μπορεί να είναι μια σκηνοθεσία. Δε βλέπεις τίποτα άλλο από ένα συνεχές πλάνο με μια άμαξα να περνάει ή κάποιον να πλένει πιάτα. Όμως το αποτέλεσμα ήταν τόσο έντονο που του άνοιξαν τα μάτια. Πράγματι το animation φτάνει σε νέα επίπεδα. Η Avonlea ειναι λεπτομερέστατη και ο τρόπος που η Άννα αναπτύσσεται από ένα μικρό κορίτσι σε μια κοπέλα είναι εντυπωσιακός. Σε καμία άλλη σειρά δεν είδα κάτι παρόμοιο. Ο Yoshifumi Kondo ήταν ο σχεδιαστής χαρακτήρων και ο τρόπος της μεταμόρφωσης της Άννας από κορίτσι σε έφηβη δέχτηκε αρκετά καλές κριτικές. Είχε αντικαταστήσει τον Yoichi Kotabe ο οποίος είχε διακόψει τη συνεργασία του με το στούντιο μετά τη σειρά Marco. Πάρα την καλλιτεχνική αρτιότητα, το μόνο που εμποδίζει τη σειρά να γίνει καλύτερη είναι πως δε συμβαίνουν και πολλά πράγματα, όσο καλή σκηνοθεσία και να έχει. Ήταν επίσης η τελευταία χρονιά του Miyazaki πριν φύγει από το Nippon Animation. Εργάστηκε ως σχεδιαστής layout στα πρώτα επεισόδια. Για αυτό και στα πρώτα επεισόδια διακρίνεται μία ανώτερη ποιότητα animation. Ένα χρόνο μετά θα ακολουθούσε και ο Takahata. Σκηνοθέτης animation o Koichi Murata, o οποίος συμμετείχε σε πολλές σειρές που προβλήθηκαν στην Ευρώπη τη δεκαετία του 70 και του 80. Ένας από τους βασικούς ανιματέρ σειρών, όπως των Marco και Future Boy Conan. Ήταν ιδρυτής μαζί με τον Kazuo Komatsubara του στούντιο Oh Productions, που μεταξύ άλλων ανέλαβε και το animation σειρών, όπως η Captain Harlock. Η σειρά φυσικά έγινε διασκευή και σε manga στην Ιαπωνία, αλλά και πασίγνωστο μιούζικαλ. Μάλιστα επειδή εκεί τα manga είναι πιο διαδεδομένα από τα βιβλία, τα περισσότερα παιδιά μέσω των manga γνώρισαν το έργο (λες και εμείς μπόμπιρες δεν προτιμούσαμε τα κόμικς....). Ο Takahata είχε πει τότε χαρακτηριστικά πως πρέπει ο ανιματέρ να μπει στον κόπο να ζωγραφίσει ένα ζωντανό άτομο, να μεταμορφώσει αυτή τη ζωγραφιά σε animation και να χρησιμοποιήσει αυτό το σχέδιο για να ξαναδημιουργήσει τη συμπεριφορά του ατόμου αυτού. Και σε όλη τη διαδικασία κάτι θα μάθει ο ανιματέρ. Η σειρά μεταδόθηκε στον Καναδά και ως περιληπτική ταινία των πρώτων 6 επεισοδίων σε επιμέλεια I.Takahata στα Γαλλικά. Αλλά μιας και ενα τμήμα της χώρας είναι γαλλόφωνο, όλες οι σειρές που προβλήθηκαν στη Γαλλία, προβλήθηκαν και εκεί. Οπότε προβλήθηκε και ολόκληρη. Πρόσφατα το 2007 έγινε σειρά από το TMS και το άλλο έργο της Montgomery, το Emily of New Moon. Εκτός από τις πολυάριθμες ταινίες βγήκε επίσης και σε καρτούν καναδικής παραγωγής. Η ιαπωνική σειρά του 1979 πάντως θεωρείται από τις καλύτερες διασκευές παιδικής λογοτεχνίας σε animation. Το 2008 γιορτάστηκαν τα 100 χρόνια από την έκδοση του βιβλίου με διάφορες εκδηλώσεις στην Ιαπωνία, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες (το βιβλίο βλέπετε δεν είναι μόνο στην Ιαπωνία γνωστό). Μάλιστα βγήκε σε DVD στην Ιαπωνία ειδική έκδοση της σειράς για τα 100 χρόνια. NIPPON ANIMATION �b�@NEWS Oshii on Miyazaki and Takahata // Hayao Miyazaki Web 1980: The Adventures of Tom Sawyer 49 επεισόδια Mετά την αποχώρηση των Miyazaki, Takahata, Kotabe οι σειρές WMT έπρεπε πλέον να βρουν άλλη προσέγγιση. Και όντως σε σχέση με τις προηγούμενες σειρές νιώθεις πως βλέπεις κάτι διαφορετικό. Αν και μερικά επεισόδια, ιδίως μέχρι το #21 είναι αρκετά καλά, μετά δυστυχώς η ποιότητα πέφτει με συνέπεια να βλέπεται με δυσκολία η σειρά, ιδίως αν συγκριθεί με τις προηγούμενες. Εξαίρεση 3-4 επεισόδια μετά το επεισόδιο 21. Πάντως οι στιγμές που ο Tom δέχεται ραπίσματα από το δάσκαλό του, αλλά και η τελική εκδίκηση της τάξης στο δάσκαλο, θα μείνουν αξέχαστες. Προβλήθηκε και στις ΗΠΑ στο HBO.Και μια άλλη σειρά με τον Huckleberry Finn έγινε καρτούν από άλλο ιαπωνικό στούντιο που προβλήθηκε και στην Ελλάδα και ίσως να είναι καλύτερη στο σενάριο. Στο animation βέβαια δεν έχω παράπονα μιας και συμμετείχαν ανιματέρ όπως ο Yoshifumi Kondo. Οι χαρακτήρες έχουν την ιδιαίτερή τους ζωντάνια. Και οι σκηνές με τον Τζο τον Ινδιάνο ξεχωρίζουν. Για τα τυπικά, η σειρά είναι βασισμένη στο βιβλίο του Mark Twain (1835-1910). 1981: Flone on the Marvelous Island - Swiss Family Robinson 50 επεισόδια Βασισμένη στο βιβλίο του Ελβετού Johann David Wyss (1743-1818 ). Εμπνευσμένο το βιβλίο, όπως λέει και το όνομα, από το Robinson Crusoe, περιγράφει τις περιπέτειες μιας οικογένειας που ναυαγεί σε ένα νησί και τα πολύτιμα μαθήματα που μαθαίνει στην διάρκεια της επιβίωσης. Στη σειρά μεταφερόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα και οι γονείς αντί για γιους, όπως στο βιβλίο, έχουν και μια κόρη. Εδώ η σειρά αλλάζει θέμα σε σχέση με τις υπόλοιπες και καταπιάνεται με την επιβίωση. Πώς θα μπορέσει η οικογένεια (γονείς, 2 αγόρια, 1 κορίτσι) να τα βγάλει πέρα; Από το να φτιάξει πάνω σε δέντρο ένα σπίτι, μέχρι κεριά και παπούτσια από φυτά, όλα θα τα δείτε σχετικά με το πως μπορεί να επιβιώνει κάποιος. Η σειρά έχει πολλά να διδάξει στα μικρά παιδιά, όπως να σέβονται και να εκτιμούν τη φύση και αυτά που έχει να τους προσφέρει. Όπως και για το πως μπορεί να αλλάξουν οι σχέσεις μιας οικογένειας όταν πάψουν να ισχύουν αυτά που θεωρούμε ως δεδομένα. Μπορώ να πω πως ήταν από τις αγαπημένες μου σειρές για το είδος της. Στα τελευταία επεισόδια η τροπή γίνεται πιο δραματική για το αν καταφέρουν να ξεφύγουν από το νησί. Γενικά μια παραγωγή υψηλού επιπέδου. Τα φόντα από τον Masahiro Ioka είναι πανέμορφα. Προβλήθηκε στις ΗΠΑ και αυτή στο Family Channel, σε μεταγλώττιση Saban. 1982: Lucy of the Southern Rainbow - Towards the Rainbow 50 επεισόδια Βασισμένη στο δυσεύρετο πλέον βιβλίο Southern Rainbow,της Αυστραλής Phillys Piddington (1910-2001 ), που εκδόθηκε το 1982, περιγράφει τη ζωή της οικογένειας Popel που από την Αγγλία μεταναστεύει το 1840 στην Αυστραλία. Τα πάντα περιγράφονται μέσα από τα μάτια των μικρών Lucy και Jane. Άλλη μια σειρά που κρατά το ποιοτικό επίπεδο των προηγουμένων και τα επεισόδια μέχρι που η οικογένεια εγκαθίσταται στη Μελβούρνη είναι αρκετά καλά, ενώ μερικά είναι ιδιαίτερα συγκινητικά. Μετά ο ρυθμός πέφτει λίγο, αλλά η ποιότητα παραμένει. Τα background της Αυστραλίας είναι άριστα σχεδιασμένα. Δε λείπουν και οι σκηνές με χιούμορ, ενώ στα θετικά είναι οι υπέροχοι τίτλοι εισαγωγής, αλλά και οι αστείοι τίτλοι τέλους. Μια σειρά που ήταν και αυτή ιδιαίτερα αγαπητή όπου προβλήθηκε και βλέπεται ακόμα και σήμερα. Το βιβλίο δημοσιεύονταν στο ιαπωνικό περιοδικό Living Book. Μάλιστα η σειρά τελείωσε πριν ολοκληρωθεί το βιβλίο και για αυτό το λόγο το τέλος της είναι ανοιχτό! ! 1983: The Alps Story: My Annette - Treasures of the Snow 48 επεισόδια Προβλήθηκε και στην Ελλάδα στο κρατικό και μετά τη Χάιντι επανερχόμαστε στην Ελβετία στο γαλλόφωνο τμήμα αυτή τη φορά, στο μικρό χωριό Rossignere. Βασισμένη στο πολύ ωραίο αυτοβιογραφικό βιβλίο Treasures of the Snow της Patricia St John (1919-1993 ), περιγράφει την σχέση μεταξύ δύο παιδιών, της Annette και του Lucien, που από φίλοι γίνονται άσπονδοι εχθροί για το λόγο πως ο Lucien προκαλεί ατύχημα στον αδελφό της. Τα γεγονότα είναι βασισμένα στη σύντομη διαμονή της συγγραφέως στο ίδιο ελβετικό χωριό όταν ήταν 7 χρονών τη δεκαετία του 20. Άλλη μια ποιοτική σειρά, η πρώτη σε σκηνοθεσία Kozo Kusuba, σκηνοθέτης μετά το 2005 της παρίγνωστης σειράς Doraemon, ο οποίος θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στις μετέπειτα σειρες. Αρκετά καλή διασκευή του βιβλίου και προσθέτει και άλλα στοιχεία που το βιβλίο παραλείπει. Ποιοτικό animation, background και ήχος, ενώ η στιγμή που η Αννέτ καταστρέφει το αλογάκι του Lucien ειναι ιδιαιτέρα έντονη. Υπάρχουν και εδώ μερικές αστείες στιγμές ενω κάποιες άλλες ειναι συγκινητικές. Στα θετικά και η μουσική του Ryouhei Hirose, τόσο στο υπέροχο κομμάτι της εισαγωγής όσο και τη μουσική από παραδοσιακά όργανα στη διάρκεια της σειράς. Βλέπεται ευχάριστα και προβληθηκε και στην Ελλαδα υπό τον τίτλο Άνετ, το κορίτσι των Άλπεων. Δυστηχώς μια μόνο φορά το 1995 από την ΕΤ1 με τις φωνές της Ματίνας Καρρά και της Δήμητρας Δημητριάδου. Έγινε και ταινία το 1980 και τα γυρίσματα έγιναν στο ίδιο το Rossignere σε συνεργασία με τους ντόπιους κατοίκους. Για πληροφορίες εδώ: Die Kinder vom Berghof (1983), Spuren im Schnee 1984: Katri, Girl of the Meadows - Paimen, piika ja emäntä 49 επεισόδια Αυτή τη φορά σειρά έχει η Φινλανδία την εποχη του Μεγάλου Πολέμου. Από το Paimen, piika ja emäntä (Βοσκοπούλα, υπηρέτρια και αγρότισσα) της Auni Nuolivaara. Η μικρή Κάτρι ζει με τη μητέρα της και τη γιαγιά και τον παππού της στη φινλανδική ύπαιθρο. Όμως λόγω των δύσκολων καιρών και λίγο πριν αρχίσουν οι εχθροπραξίες, η μητέρα της φεύγει για να εργαστεί στη Γερμανία και μόνω μέσω αλληλογραφίας επικοινωνεί με την οικογένειά της. Το ξεσπασμα του πολεμου όμως κόβει κάθε επαφή μαζί της και επειδή η χώρα περνάει κριση, η Κάτρι φεύγει από τον παππού και τη γιαγιά της και γίνεται βοσκοπούλα αγελάδων απο μικρή ηλικία. Βασισμένη στο πρώτο βιβλίο της αυτοβιογραφικής τριλογίας της συγγραφέως που γράφτηκε για ενήλικες. Τα άλλα δύο είναι τα Isäntä ja emäntä (Αγρότισσα και αγρότης) και Päivä ja ehtoo (Μέρα και Λυκοφώς). Τα άλλα δύο βιβλία αφηγούνται γεγονότα από τη ζωή της Κάτρι που μετά από πολλές περιπέτειες και χτυπήματα της μοίρας καταφέρνει να εκπληρώσει τα όνειρά της και να παντρευτεί έναν πλούσιο αγρότη με δικά του παιδιά. Το πρώτο βιβλίο, σε σχέση με τη σειρά, λαμβάνει χώρο νωρίτερα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μιας και η συγγραφέας γεννήθηκε το 1883 και πέθανε το 1972. Βέβαια η σειρά δεν έχει και πολλή σχέση με την πλοκή του βιβλίου, εκτός από 2-3 περιστάσεις και το όνομα της πρωταγωνίστριας που και εκεί είναι Κάτρι. Μάλιστα στο βιβλίο υπάρχει και απόπειρα βιασμού και διάφορα άλλα που αφορούν ενήλικες. Λογικό λοιπόν που δεν τα περιέλαβαν σε μια σειρά που προορίζεται για παιδιά. Στο βιβλίο η Κάτρι έχει και μια μικρή αδερφή, τη Λένα. Οι δυό τους μετά το χωρισμότων γονιών τους πρέπει κάτω από δύσκολες συνθήκες να τα βγάλουν πέρα μόνες τους, έχοντας και τον κόσμο εναντίον τους. Και όπως και σε κάθε σειρά των WMT, η Κάτρι συνοδεύεται και από ένα συμπαθητικό σκυλί ράτσας Dachshund με το όνομα Abel. Αυτη η σειρά έχει μερικά επεισόδια που είναι ίσως από τα κορυφαία. Γιατί πού αλλού θα βρείτε κομμάτια του Sibelius, αλλά και παραδοσιακή φινλανδική μουσική σε σειρά κινουμένων σχεδίων; Περιγράφεται με λεπτομέρεια η ζωή των Φινλανδών χωρικών στη διάρκεια του πολέμου, ενώ αργότερα με τη Ρωσική Επανάσταση και την ανεξαρτησία της χωρας μπαινουν και πολιτικά και εθνικά ζητήματα. Χαρακτηριστικά το προτελευταίο επεισόδιο αναφέρεται στην άφιξη του Λένιν στη χώρα το 1917. Σε καμιά άλλη παιδική σειρά δε θα δείτε κάτι τέτοιο. Κατά κάποιο τρόπο ξεπερνάει το ρεαλισμό της Χάιντι και του Μαρκο, ενώ οι φινλανδικές τοποθεσίες είναι αψογα σχεδιασμένες. Τρία διαφορετικά στούντιο συνεργάστηκαν για τη δημιουργία των φόντων και τα ίδια είχαν σχεδιάσει και τα φόντα μερικών άλλων σειρών WMT. Παρά το ότι ο Takahata δε σκηνοθετεί, ο Hiroshi Saito βάζει και αυτός τη δικιά του βούλα σε μια από τις καλύτερες ίσως σειρές. Ο Saito ήταν σκηνοθέτης και σε γνωστές σειρές παιδικής λογοτεχνίας, όπως Μάγια η Μέλισσα, Vicky the Little Viking (απο εκεί εμπνεύστηκε και ο δημιουργός του One Piece, Eichiro Oda) και Άλφρεντ το Παπί. Πρόσφατα συμμετείχε και ως σκηνοθέτης animation στη σειρά Soul Eater. Η μουσική συνδυάζεται άψογα με το animation και μερικά επεισόδια μένουν αλησμόνητα και ξεχωρίζουν όχι μόνο σε σχέση με τις προηγούμενες σειρές, αλλά και σε σχέση με οποιαδήποτε σειρά τηλεοπτικού καρτούν. Μόνη απαγοήτευση τα τελευταία 10 επεισόδια και το κάπως απαγοητευτικό και βιαστικό τέλος. Δυστηχώς παρά το ότι μοιάζει κάπως στη Χάιντι, από άποψη δημοτικότητας δεν τα πήγε καθόλου καλά και ανήκει στις λιγότερο γνωστές σειρές του 80. Για αυτό δεν είναι παράξενο που και στην Ελλάδα που προβλήθηκε ελάχιστοι ασχολήθηκαν τότε με αυτήν. Στη Φινλανδία ήταν τελείως άγνωστη, ενώ και το βιβλίο δεν ήταν τόσο δημοφιλές. Μάλιστα όταν ρωτήθηκαν Φινλανδοί για το βιβλίο το χαρακτήρισαν ανιαρό και μελοδραματικό και μάλιστα απόρρησαν πως μια σειρά βασισμένη σε ένα τέτοιο βιβλίο χαρακτηρίστηκε αριστούργημα. Δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο για να εκφέρω προσωπική άποψη. Έγινε και ταινία το 1938. Τα βιβλία μεταφράστηκαν και στα Γερμανικά. Πλέον όμως δεν κυκλοφορούν. Να προσθέσω πως στη Φινλανδία η σειρά έγινε γνωστή το 2005 όταν το πρώτο anime περιοδικό της χώρας έκανε αφιέρωμα στη σειρά. Τη δεκαετία του 80 οι συγγενείς της συγγραφέως, η οποία είχε πεθάνει, δεν έδωσαν την άδειά τους να γίνει η σειρά κινούμενα σχέδια. Πληροφορίες εδώ: Das Mδdchen von der Farm (1984) 1985: A Little Princess Sara 46 επεισόδια Αρκετοί έχετε ακουστά το πασίγνωστο βιβλίο της Frances Hodgson Burnett (1849-1924 ). Έγινε και σειρά κινουμένων σχεδίων και ήταν και είναι αρκετά δημοφιλής σε πολλές χώρες ακόμα και τώρα. Αν θεωρείτε πως ενα καρτούν πρέπει να σας κάνει να γελάσετε ή να ανεβασει την αδρεναλίνη σας, βλέποντας αυτή τη σειρά θα αναθεωρείσετε. Ίσως από τις πιο δραματικές σειρές που έχουν γυριστεί. Η ενορχηστρωμένη μουσική είναι με διαφορά η καλύτερη. Η σκηνοθεσία από το Fumio Kurokawa ειναι αριστοτεχνική και κανει τη σειρά να διακρίνεται. Μερικές στιγμές ειναι ιδιαίτερα δραματικές, ενώ το ότι η σειρά διαδραματίζεται σε ένα σχολείο, την κάνει ακόμα καλύτερη. Οι χαρακτήρες και το animation είναι και εδώ στο ίδιο υψηλό επίπεδο και ένα βήμα παραπέρα. Γενικά τα πρόσωπα του βιβλίου αναπτύσσονται περισσότερο στη σειρά, ενώ το βικτωριανό Λονδίνο αναπαρίσταται πειστικότατα. Όσοι διαβάσατε το βιβλίο, πρέπει να δείτε εκτός από τις ταινίες και τη σειρά. Σε αρκετές χώρες έγινε γνωστή και αυτή η σειρά, ιδίως στις Φιλιππίνες. Για όσους ξέρουν Αγγλικά, υπάρχει συνέντευξη του σκηνοθέτη που έδωσε το 1999 στην ιαπωνική έκδοση DVD της σειράς, που εξηγεί με περισσότερες λεπτομέρειες τη σκηνοθεσία του. Pelleas.net | Interviews, etc > Fumio Kurokawa Interview Ανεπίσημο site της σειράς με επίσης χρήσιμες πληροφορίες (σε 5 γλώσσες παρακαλώ!) εδώ: A Little Princess Sara - TV anime based on the famous novel (1985) 1986: Pollyanna 51 επεισόδια Εδώ τα πράγματα δεν με εντυπωσίασαν όσο στις προηγούμενες σειρές. Αν και η σειρά απο το γνωστό μυθιστόρημα της Eleanor Porter (1868- 1920 ) έχει κάποια θετικά στοιχεία, μερικές σκηνές είναι τόσο κλισέ και υπερ-δραματοποιημένες που νομίζεις ότι κάπου αρχίζει να χαλάει. Στα θετικά ο χαρακτήρας της πρωταγωνίστριας. Παρόλο που τα πράγματα δείχνουν να ειναι απαισιόδοξα και οδυνηρά και οι άνθρωποι γύρω μουντοί και κακοί, η Πολλυάννα παραμένει αισιόδοξη και κεφάτη και ποτέ δεν απελπίζεται. Αν αυτό ειναι που κάνει τα βιβλία τόσο γνωστά, τοτε μπορώ να πω πως η σειρά πετυχαίνει το σκοπό της. Στα αγγλικά λεξικά υπάρχει το λήμμα Πολλυάννα που σημαίνει ακριβώς αυτή την υπέρμετρη αισιοδοξία. Η γερμανική μεταγλωττιση είναι σε καλά επίπεδα. Σκηνοθέτης ο Kozo Kusuba. Μερικοί θεωρούν τη σειρά αυτή την καλύτερή του (από τις 7 συνολικά). Στα θετικά της σειράς το animation και τα background, αν και η μουσική δεν φτάνει την ποιότητα των προηγουμένων σειρών. Το δεύτερο μέρος διαδραματίζεται στη Βοστώνη και βασίζεται στο δεύτερο βιβλίο, είναι καλύτερο. Γενικά ποιοτική σειρά και χαρακτήρα σαν της Πολλυάννας δύσκολα να βρείτε σε καρτούν. Στα ιαπωνικά τη φωνή της Πολλυάννας κάνει η γνωστή τραγουδίστρια Mitsuko Horie, που μεταξύ άλλων τραγούδισε και την ιαπωνική εισαγωγή της Κάντυ. Η σειρά κέρδισε το βραβείο Atom το 1986. Τα επεισόδια 27-51 καλύπτουν το δεύτερο βιβλίο με τίτλο Pollyanna grows up. Αν και εδώ υπάρχουν μερικές διαφορές με το βιβλίο (πχ. στο δεύτερο βιβλίο οι χαρακτήρες ενηλικιώνονται), γενικά άλλη μια καλή διασκευή. Ίσως τελικά χρειάζεται το λεγόμενο "Glad Game", ιδιαίτερα στην εποχή μας. 1987: Little Women 48 επεισόδια Δεύτερη σειρά των WMT που σκηνοθετεί ο Fumio Kurokawa. Στην Ελλάδα είχε προβληθεί μία παλαιότερη σειρά του 1981 από το στούντιο Toei. Και οι δυο σειρές ωστόσο ακολουθούν το βιβλίο Little Women και όχι το Good Wifes, οπως γίνεται στις κλασσικές ταινίες και στις live-action σειρές. Η σειρά του 1987 θεωρείται γενικά ποιοτικότερη. Δεν ξέρω πόσοι διαβάσατε το βιβλίο ή είδατε έστω και μια απο τις ταινίες, αλλά αν το κάνατε και σας αρέσουν και τα καρτούν αξίζει και αυτή η σειρά μια θέαση. Ο σκηνοθέτης σκηνοθετεί άριστα τη σειρά, όπως και στην Little Princess Sara. Εστιάζεται στην καθημερινότητα των χαρακτήρων και το πετυχαίνει με ένα μαγευτικό τρόπο που φτάνει σε κορύφωση τις σειρές του 70. Το animation ειναι σε υψηλά επίπεδα , το ίδιο και η μουσική, όπως και ο σχεδιασμός των χαρακτήρων. Δεν υπαρχει πλοκή, αλλά αυτο αντισταθμίζεται απο τους έξοχους χαρακτήρες. Μια πολύ καλή διασκευή του δημοφιλούς βιβλίου της Louisa May Alcott (1832-1888 ). Στο animation και στο σχεδιασμό χαρακτήρων πήρε μέρος ο Yoshifumi Kondo που συμμετείχε στο animation της σειράς Anne of Green Gables, αλλά και σε παλιότερες παραγωγές, όπως Lupin III, ενω το αποκορύφωμα του ήταν η υπέροχη σκηνοθεσία στην ταινία Whisper of the Heart. Και όντως η σειρά θυμίζει Whisper of the Heart σε κάποια σημεία. Κρίμα που ο πρόωρος θάνατός του στέρησε απο το Studio Ghibili το διάδοχο του Miyazaki. Η σειρά ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στη Γερμανία. Προβλήθηκε και στις ΗΠΑ πριν 20 χρονια στο δίκτυο HBO. Η σειρά ακολουθεί το βιβλίο απο το επεισόδιο 17. Πριν δείχνει πως η οικογένεια March λόγω του πολέμου αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι της. Γενικά η σειρά έχει μερικούς από τους ρεαλιστικότερους χαρακτήρες που έχω δει σε σειρά κινουμένων σχεδίων. Σεναριογράφος ο Akira Miyazaki που συμμετείχε σε αρκετούς από τους τίτλους Meisaku, όπως και σε γνωστές ταινίες anime (Like the Clouds, Like the Wind). 1988: Little Lord Fauntleroy 43 επεισόδια Μετά τη Little Princess ακολούθησε το άλλο έργο της F. Burnett. Το βιβλίο από τις πρώτες σελίδες δεν μου άρεσε και το παράτησα. Το βιβλίο όμως με τίτλο The Secret Garden, το οποίο μάλιστα έγινε και αυτό σειρά από άλλο στουντιο τη δεκαετία του 90 και μεταδόθηκε στην Ελλάδα, ήταν πολύ καλύτερο. Η σειρά The Secret Garden όμως δεν έχει τη μαγεία των σειρών WMT και θυμίζει απλώς ένα τυπικό καρτούν βασισμένο σε βιβλίο. Σε ότι αφορά τη σειρά Little Lord Fauntleroy, αυτό που παρατηρείται είναι πως παρά την ποιότητα στο animation και στη μουσική (οι βρετανικές τοποθεσίες είναι αριστα σχεδιασμένες), κάτι λείπει. Ο αριθμός των επεισοδίων είναι μειωμενος. 43 επεισόδια είναι λίγα σε σχέση με τις προηγουμενες σειρες που ειχαν από 48 εώς και 53 επεισόδια. Επίσης μερικές σκηνές είναι υπερ-δραματικές, ενώ μερικά κεφάλαια του βιβλίου είναι συμπυκνωμένα. Για πολλούς αυτή η σειρά σήμανε το τέλος της χρυσής εποχής των Meisaku. Το κυριότερο χαρακτηριστικό τους, δηλ. πως οι χαρακτήρες φέρονται σα κανονικοί άνθρωποι, δεν υπάρχει εδώ και οι χαρακτήρες φέρονται σαν τυπικοί χαρακτήρες ιαπωνικών κινουμένων σχεδίων. Αλλά παραμένει μια ποιοτική σειρά. Από τον Kozo Kusuba η σκηνοθεσία. Σε ότι αφορά την ποιότητα στο animation, για τη δεκαετία του 80 μετά τη σειρά Little Women είναι η δεύτερη. Αλλα στα υπόλοιπα υστερεί και γίνεται βαρετή και επαναλαμβανόμενη. Ότι είναι η Πολλυάννα για τα κορίτσια με την αισιοδοξία της, ειναι ο Cedie για τα αγόρια με την καλωσύνη του. 1989: The Adventures of Peter Pan 41 επεισόδια Μεταδόθηκε και στην Ελλάδα. Η εισαγωγή και η προσαρμογή διαλόγων της σειράς για τις χώρες που προβλήθηκε, είναι αυτή του δικτύου Fox Kids. Αν οι προηγούμενες σειρές παρά τα κάποια μικροπροβλήματα ακολουθούσαν το κλίμα του βιβλίου που βασιζόταν, η σειρά Πήτερ Παν ακολουθεί εντελώς διαφορετική πορεία. Μόνο το πρώτο μέρος ακολουθεί το βιβλίο του James Matthew Barrie (1860-1937 ), ενώ το δεύτερο είναι ελεύθερη προσαρμογή. Και όχι μόνο αυτό. Το σχέδιο των χαρακτήρων, με εξαίρεση αυτού της Wendy, δεν θυμίζει σε τίποτα αυτό των κλασσικών Meisaku. Ήταν μια εποχή που γινόταν μια ανακατάταξη στο στούντιο. Η τηλεθέαση δεν πήγαινε καλά και έπρεπε να διασκευάσουν κάτι πιο δημοφιλές. Και επέλεξαν ίσως το πιο δημοφιλές απο όλα τα διασκευασμένα βιβλία, δηλ. το "Πήτερ Παν". Ο σκηνοθέτης Takashi Nakamura πάντως είναι ένας από τους πιο αξιόλογους. Συμμετείχε σε θρυλικές παραγωγές, όπως Nausicaa και Akira, ενώ και οι άλλοι ανιματέρ είναι σήμερα από τους πιο καταξιωμένους, όπως οι Hiroyuki Okiura (σκηνη του όχλου στην ταινια Akira) και Toshiyuki Tsuru (σκηνες μαχης στις σειρες Ninken και Naruto). Aλλα ονοματα ειναι των Mitsuo Iso, Osamu Tanabe και Norio Matsumoto. Παρ' όλο που η σειρά μου φανηκέ γενικά μέτρια, παραδέχομαι πως στο animation ήταν ιδιαίτερη. Αν και πιο πολύ τότε μου άρεσε μια άλλη αμερικάνικη σειρά με τίτλο Peter Pan and the Pirates που μεταδόθηκε και αυτή από το Fox Kids.Να πω επίσης πως οι Ιάπωνες ηθοποιοί δάνεισαν τις φωνές τους και στην ιαπωνική μεταγλώττιση της κλασσικής ταινίας της Ντίσνεϋ Πήτερ Παν. Δυστηχώς η Saban Entertainment έκοψε την τελευταία σκηνή της σειράς από το ιαπωνικό, εκεί δηλ. που η Wendy μεγαλώνει και η κόρη της πετάει με τον Πήτερ στη Χώρα του Ποτέ. Και άλλη μια σκηνή όπου η Luna μαχαιρώνει τον άλλο της εαυτό. 1990: Daddy Long Legs 40 επεισόδια Δηλ. ο Μπαρμπα-Μακρυπόδης. Μεταφράστηκε και στην Διάπλαση των Παίδων. Βασισμένη στο βιβλίο της Jean Webster (1876-1916 ). Η Judy Abbot ζει σε ορφανοτροφείο στην Αμερική στο Μεσοπόλεμο και εχει ταλεντο στο γράψιμο. Μεχρι που καποια μερα ενας ευεργέτης που κρατά κρυφό το όνομά του, της προσφέρει μια θέση σε ένα από τα πιο εξέχοντα σχολεία. Ο μόνος τρόπος επαφής είναι μέσω αλληλογραφίας και η Judy τον αποκαλεί Daddy Long-legs. Αν έλεγα πως το βιβλίο αυτό δεν επηρέασε πολλές ταινίες και ρομάτζα θα έλεγα ψέμματα. Η πρώτη σειρά που χρησιμοποιεί το θέμα του ρομάτζου και μπορώ να πω το πετυχαίνει αρκετά καλά. Μόνο πρόβλημα ο σχεδιασμός χαρακτήρων από τον Junichi Seki που ίσως ξενίσει. Ο Seki συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους σχεδιαστές χαρακτήρων του ιαπωνικού animation και συμμετείχε σε αρκετές γνωστές σειρές, μεταξύ άλλων και κάποιες WMT. Το βιβλίο είναι σε μορφή αλληλογραφίας των γραμμάτων που στέλνει η Judy στον ευεργέτη της. Και η εποχή που διαδραματίζεται το βιβλίο δεν είναι ο Μεσοπόλεμος (δεκαετία του 1920), αλλά πριν τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Γενικά καλή σειρά, αν και προβλέψιμη στο τέλος, αλλά καταλαβαίνεις πως δεν φτάνει σε επίπεδο τις κλασσικές σειρές του 70 και των μέσων του 80. Η μουσική είναι αρκετά καλή. Ακολουθούν μια άλλη πιο εμπορική συνταγή, που προς το παρόν καλά κρατούσε. Στην Ευρώπη είχε κάποια επιτυχία, εκτός της Γερμανίας που διακόπηκε η μετάδοση στη μέση λόγω χαμηλής τηλεθέασης. Στις ΗΠΑ προβλήθηκε μια παλιότερη μεταφορά του βιβλίου σε ταινία από άλλο στούντιο τη δεκαετία του 70. Αν και ήταν μιούζικαλ, στην αγγλική μεταγλώττιση αφαίρεσαν τα τραγούδια. 1991: Τhe Sound of Music - Story of the Trapp Family Singers 40 επεισόδια Καλά ακούσατε. Η Μελωδία της Ευτυχίας σε σειρά κινουμένων σχεδίων! Βασισμένο στην αυτο-βιογραφία του 1972 της Maria von Trapp (1905- 1987) . Η σειρά καλύπτει την εποχή μέχρι που η οικογένεια λόγω του πολέμου μετακομίζει στην Αμερική. Ενώ στις προηγούμενες σειρές του σκηνοθέτη υπήρχε πολλές φορές το μελόδραμα και τα εύκολα δάκρυα, εδώ τα πράγματα είναι πιο εξισσοροπημένα. Η ψυχολογία των χαρακτήρων και ιδίως των παιδιών, αναπτύσσεται εξαιρετικά. Η Μαρία είναι ίσως από τους καλύτερους χαρακτήρες. Και αν γίνονταν τη δεκαετια του 70 ή του 80 το επιπεδο ίσως να ήταν ακόμα υψηλότερο. Καμία σχέση με τη ζαχαράτη έκδοση της ταινίας. Φυσικά μην περιμένετε και εδώ ρεαλιστική αντιπροσώπευση της ζωης των von Trapp. Οι χαρακτήρες στο σχέδιο δεν έχουν τη λεπτομέρεια των προηγούμενων σειρών. Και το μουσικό κομμάτι που ακούγεται επαναλαμβανεται συνεχώς. Αλλά οι χαρακτήρες αναπτύσσονται άψογα και αυτή η σειρά ήταν ίσως η τελευταία που διατήρησε το αίσθημα του κλασσικού. Στη σειρά απλά οι ηλικίες των παιδιών αλλάζουν και γίνονται νεότερα, το ίδιο και η Μαρία. Τα τελευταία 4 επεισόδια, με την είσοδο των Ναζι στην Αυστρία μετά την προσάρτησή της από το Γ' Ράιχ, είναι από τα καλύτερα που έχω δει. Βέβαια η Μαρία και η διδακτική της μέθοδο στη σειρά, αλλά και στις ταινίες εξιδανικεύονται, καθώς στην πραγματικοτητα ήταν περισσότερο αυστηρή και αυταρχική, όπως μαρτυρούν και τα απομνημονεύματα των θετών παιδιών της. Η σειρά κατά περίεργο τρόπο, ενώ προβλήθηκε κανονικά σε χώρες όπως Γερμανία και Αυστρία, στη Γαλλία τα τελευταία επεισόδια λογοκρίθηκαν άγρια ή δεν προβλήθηκαν καθολου! 1992: Τhe Bushbabies 40 επεισόδια Η μόνη από τις Meisaku που εξελίσσεται στην Αφρική. Βασισμένη στο βιβλίο του Καναδού William Stevenson (1925- 2013), το οποιο ειναι εξαιρετικό και γράφτηκε για την κόρη του μιας και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα όταν έφυγαν από την Κένυα. Η 13χρονη Jackie Rhodes (πραγματικό όνομα της κόρης του συγγραφέα) ζει με την οικογένειά της στην εδώ και δύο χρόνια ανεξαρτητοποιημένη Κένυα και έχει βρει ένα μικρό γκάλαγκο (bush baby στα Αγγλικά) και το ονομάζει Murphy. Ο πατέρας της Jackie είναι φύλακας του Εθνικού Πάρκου και προστατεύει την περιοχή απο τη λαθροθηρία, κυρίως τους ελέφαντες και τους ρινόκερους . Όμως η οικογένεια αναγκάζεται να μετακομίσει στην Αγγλία, επειδή οι Αρχές θέλουν να αντικαταστήσουν τους Βρεττανούς με γηγενείς Κενυάτες. Η Jackie που έχει μεγαλώσει στην Κένυα σοκάρεται, μιας και την θεωρεί πραγματική της πατρίδα. Θέλει να πάρει τον Murphy μαζί της. Ο πατέρας της καταφέρνει και βγάζει μια άδεια από τις Αρχές για αυτόν το σκοπό. Όμως λίγο πριν αναχωρήσει το πλοίο, η Jackie συνηδητοποιεί πως η άδεια λείπει. Φοβούμενη πως δεν θα μπορέσει να πάρει το ζώο μαζί της, αποφασίζει τελικά να το ελευθερώσει, λίγο πριν φύγει το πλοίο. Την ώρα όμως που πάει να το ελευθερώσει, συναντά τον Tembo, έναν ντόπιο Κενυάτη, πρώην βοηθό του πατέρας της στο Παρκο και αρκετά αφοσιωμένο και πιστό. Αυτή η συνάντηση όμως ήταν και η αιτία να αναχωρήσει το πλοίο χωρίς αυτήν! Και αυτό γιατί τον Τermbo τον καταδιώκουν κάποιοι λαθροθήρες για να του αποσπάσουν ενοχοποιητικά έγγραφα. Έτσι η Jackie και ο Tembo αναγκάζονται να κρυφτούν και ψάχνουν έναν τρόπο να ξεφύγουν. Σκοπός του είναι να διανύσουν μια μεγάλη απόσταση και να πάνε στα βάθη της Κένυας για να βρουν βοήθεια από ένα έμπειστο πρόσωπο. Και αυτό γιατί ο Tembo θέλει να αποφύγει την αστυνομία. επειδή τον είχε ανακρίνει με βάναυσο τρόπο στο παρελθόν. Έχουν βέβαια και όλες τις Αρχές εναντίον τους, μιας και νομίζουν ότι ο Tembo απήγαγε το κορίτσι. Αλλά και οι λαθροκυνηγοί πάνε ξωπίσω τους, εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση . Η περιπέτεια έτσι ξεκινά! Υπάρχει μεγάλη αντίθεση μεταξύ του πρώτου μισού και του δευτέρου. Ενώ το πρώτο μισό δείχνει την καθημερινή ζωη και τις περιπέτειες της οικογενειας χωρις τιποτα ουσιαστικό, το δευτερο αλλάζει ρυθμο και γίνεται περιπέτεια. Το πρώτο μισό ως το 23ο επεισόδιο, ως επί το πλείστον κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον και καλύπτει κάποια θέματα της ζωής της οικογένειας Rhodes που δεν είναι και τόσο εμφανή στο βιβλίο, όπως ποια ακριβώς είναι η δουλειά του πατέρα της, τη ζωή της Jackie στο σχολείο, τη σχέση της με τα άλλα παιδιά κλπ. Από το επεισόδιο 23 και μετά καλύπτεται η περιπέτεια της Jackie και του Tembo στην Κένυα, μέχρι την γεμάτη αγωνία κατάληξη και το συγκινητικό αποχωρισμό με το Murphy, ίσως την πιο αστεία και χαριτωμένη μασκότ που έχω δει. Ο δεσμός μεταξύ του ζώου και τις Jackie κάνει τη σειρά να ξεχωρίζει. Δυστηχώς όμως και εδώ οι διαφορές με το βιβλίο και οι παρεμβάσεις είναι αρκετά εμφανείς. Εδώ τα αντι-αποικιακά μυνήματα είναι πιο έντονα. Δεν συνιστώ να διαβάσετε πρώτα το βιβλίο και μετά να δείτε τη σειρά γιατί ίσως απαγοητευτείτε ακομα περισσότερο. Πάντως προτιμούσα τους χαρακτήρες του βιβλίου που είναι πιο ανθρώπινοι. Εδώ βλέπω χαρακτήρες anime. Σε γενικά επίπεδα και αυτή από τις ποιοτικές παραγωγές, συν την ιδιαιτερότητα του ότι διαδραματίζεται στην Κένυα. Η σειρά μεταδόθηκε και στον Καναδά στα Αγγλικά και στα Γαλλικά. Υπάρχει και μια ταινία του 1969 που έχει θετικά σχόλια. Περιττό να πω πως η κατάληξη του βιβλίου διαφέρει από τη σειρά. Η Jackie στο βιβλίο παίρνει το Murphy μαζί της! Η σειρά τα πήγε αρκετά καλά από πλευράς τηλεθέασης, φτάνοντας το 20 %. Στο εξωτερικό όμως πέρασε απαρατήρητη, αν και μεταγλωττίστηκε σε πολλές Γλώσσες. 1993: Tale of Young Grass: Nan and Miss Jo - Little Men 40 επεισόδια Αν και στο τέλος της σειράς Little Women έλεγε πως ακολουθεί και συνέχεια, τελικά δεν προχώρησαν στην παραγωγή της διασκευής του Good Wives. Αντ'αυτου έγινε το τρίτο βιβλίο της Alcott, το Little Men. Η Τζο με τον άντρα της ιδρύουν στο Plumfield ενα σχολείο για ορφανά και παραμελημένα παιδιά και προσπαθούν να τα κάνουν σωστούς ανθρώπους. Το βιβλίο είναι εμπνευσμένο από τις εμπειρίες που έζησε η συγγραφέας όταν ήταν μικρή στο σχολείο που ίδρυσε ο πατέρας της, ο Amos Bronson Alcott (1799-1888 ), μία από τις σημαντικότερες πνευματικές προσωπικότητες της Βόρειας Αμερικής. Για την εποχή του το σχολείο ήταν αρκετά καινοτόμο, αν και στο τέλος λόγω έλλειψης υποστήριξης και οικονομικών προβλημάτων αναγκάστηκε να το κλείσει. Προσωπικά το βιβλίο το βρήκα καλύτερο από το Little Women, αλλά τη σειρά όχι. Και αυτή σκηνοθετημένη από τον Kusuba. Τα πράγματα κυλούν ομαλά και η σειρά έχει σχέση πιο πολύ με την Εκπαίδευση και την Παιδαγωγική, αν και τα επεισόδια δεν έχουν τη σειρά της πλοκής του βιβλίου και η σειρά περισσότερο εστιάζεται στη Nan. Στα θετικά το animation των χαρακτήρων από τον Yoshiharu Sato (σχεδιασμός χαρακτήρων στην Pollyanna, σκηνοθέτης animation στις Totoro, Only Yesterday). Τα επεισόδια με τον Dan είναι πιο ενδιαφέροντα. Όπως και η συμμετοχή αρκετών γυναικών ανιματέρ στο animation. Ίσως από τους παράγοντες που χαρίζουν στη σειρά μια ζωντάνια που άρχιζε να χάνεται στις σειρές από ένα σημείο και μετά. Πολλοί βρήκαν τη σειρά λίγο χειρότερη από τη Little Women, που σημαίνει ότι είναι σε υψηλά επίπεδα. Αν και οι Μικροί Κύριοι σαν διασκευή δε φτάσανε τις Μικρές Κυρίες, θεωρούνται παρόλα αυτά σαν μια απο τις καλύτερες σειρές και η τελευταία πριν πάρουν οι σειρές Meisaku την κατρακύλα. Δυστηχώς και εδώ έγιναν πολλές αλλαγές σε σχέση με το βιβλίο, που ίσως να μην αρέσουν σε αρκετούς. Αφαιρέσαν κάποια πράγματα. Πχ στο βιβλίο είχε δύο παιδιά με σωματικές αναπηρίες , τα οποία δεν υπάρχουν στη σειρά για να είναι έτσι πολιτικώς ορθή. Αλλά η σειρά αξίζει να θεωρηθεί ως μια από τις καλύτερες των σειρών του 90. 1994: Tico of the Seven Seas 39 επεισόδια Ποιος θα περίμενε ότι σειρές που ονομάζονται Meisaku και βασίζονται σε έργα λογοτεχνίας, θα κατέληγαν να έχουν μια τελείως αυθαίρετη πλοκή κάνοντας την έτσι έναν αχταρμά. Κάτι τέτοιο έγινε και το 1994 με αυτή τη σειρά. Κρίνοντας πως σκοπός δεν είναι πια η μη-εμπορική ρεαλιστική απεικόνιση ενός βιβλίου, αλλά η τηλεθέαση, η σειρά Tico ειναι η μόνη που δε βασίζεται σε κανένα βιβλίο. Και αν στις προηγούμενες σειρές οι πρωταγωνιστές είτε βόσκουν αγελάδες και κατσίκες είτε κάνουν έλκυθρο είτε διαβάζουν, εδώ συμμετέχουν σε καταδιώξεις με κρισκραφτ, πυροβολισμούς, απαγωγές, σφαγές ζώων (φώκιες και φάλαινες) και ότι άλλο θες. Καθαρή ψυχαγωγία δηλ., το σημείο ακριβώς που έκανε τις Meisaku να διαφέρουν από τις υπόλοιπες. Ωστόσο είναι η μόνη σειρά που διαδραματίζεται και στην Ιαπωνία. Ένας από τους ανιματέρ που συμμετείχαν τότε ήταν ο Tadashi Hiramasu, ο μετέπειτα διακριθείς στη Gainax και σκηνοθέτης animation του FCLC, ενώ συμμετείχε και σε άλλες παραγωγές, όπως Evangelion, Ghost in the Shell, Jin-Roh, Gurren Lagan κλπ. Επηρεασμένη από σειρές περιπέτειας, όπως η Future Boy Conan μόνο που η εκτελεση ειναι πολυ χειρότερη. Δεν είναι όλα τόσο χάλια όμως. Η μουσική είναι καλή, μερικά επεισόδια έχουν καλό animation, τα τελευταια επεισόδια έχουν αρκετή δράση και γενικά αν αγαπάτε τις όρκες και σας άρεσε η ταινία Free Willy, τότε θα σας αρέσει και αυτή η σειρά. Η ταινία την ίδια χρονιά γυρίστηκε και σε αμερικάνικο καρτούν. Φανερό λοιπόν γιατί την περίοδο εκείνη επιλέξανε ένα κορίτσι και μία όρκα ως κεντρικούς πρωταγωνιστές. Η όρκα Tico ωστόσο είναι η guest-star και σώζει τη σειρά σε πολλά σημεια απο τη μετριότητα, αλλά μία όρκα δεν φέρνει την άνοιξη. Βέβαια η ιαπωνική παραγωγή έχει πολύ καλύτερο animation από την αμερικάνικη, αν και στο αμερικάνικο καρτούν η φάλαινα μιλά με ανθρώπινη λαλιά! Το επεισόδιο 23 του anime είναι από τα συγκλονιστικότερα που έχω δει. Αρκετά γνωστή σειρά σε διάφορες χώρες, αλλά η νοσταλγία δίνει πολλές φορές επιπλέον πόντους. 1995: Romeo's Blue Skies - Die Schwarzen Brüder 33 επεισόδια Οι σειρές του WMT δεν θα είναι από δω και στο εξής ποτέ πια οι ίδιες. Και όποια προσπάθεια έγινε με την Romeo's Blue Skies (βασισμένη στο εξέχον Die Schwarzen Brüder της γεννημένης στη Γερμανία, αλλά πολιτογραφημένης Ελβετής, Liza Tetzner (1894-1963 ), πήγε στο βρόντο στο τέλος. Αν και η Tetzner ήταν αυτή που σκέφτηκε να βρει το θέμα του βιβλίου, τελικά το έργο στο μεγαλύτερο μέρος του γράφτηκε από τον σύζυγό της Kurt Held (1897-1959 ). Στο Μιλάνο του 19ου αιώνα ο μικρός Romeo από την Ελβετία, αναγκάζεται να πουληθεί και να δουλέψει ως καπνοδοχοκαθαριστής υπό άθλιες συνθήκες. Η σειρά αυτή θυμίζει περισσότερο την προσέγγιση του Miyazaki παρά του Takahata, που ήταν κυρίαρχη στις προηγούμενες σειρες. Η ιστορία εξελίσσεται σαν παραμύθι. Και τα πήγε σχετικά καλά. Το 1995 στην Ιαπωνία ψηφίστηκε το 6ο ανιμε της χρονιάς, ενώ το 29ο επεισόδιο είχε τηλεθέαση 15 %, την υψηλότερη από οποιαδήποτε από τις παραπάνω σειρές. Το animation και οι χαρακτήρες (Yoshiharu Sato και πάλι) είναι σε υψηλά επίπεδα, όπως και η μουσική. Διατηρεί την ισορροπία μεταξύ δράσης και αισθηματων. Η δράση ίσως ήταν και ένα από τους λόγους επιτυχίας μιας και οτιδήποτε αργό δεν είναι δημοφιλές. Άλλο θετικό και η μουσική του Kei Wakakusa, που μεταξύ άλλων έκανε και τη μουσική της σειράς Ulysses 31. Στα αρνητικά η κατακρεούργηση της σειράς από το κανάλι Fuji TV που λόγω τηλεθέασης προτιμούσε να βάζει αγώνες βόλλευ και τηλεπαιχνίδια εκείνη την εποχή. Ετσι η σειρά κρατά μόνο 33 επεισόδια και τα τελευταια 10 είναι άσχετα με αυτά του βιβλίου. Και ισως το διδακτικό στυλ που κάνει λιγότερο πειστικούς τους χαρακτήρες, αλλά από την άλλη τουλάχιστον κρατά τα προσχήματα. Το κύκνειο άσμα των Meisaku. Λεπτομερέστερη παρουσίαση και διαφορές της σειράς με το βιβλίο εδώ Να συμπληρώσω πως τη σειρά την είχε δείξει ο ΣΚΑΙ μέσα του 90 στην Ελλάδα. 1996: Lassie 26 επεισόδια Και ποιος δεν έχει ακούσει αυτό το όνομα. Βασισμένη στο βιβλίο του Βρετανού Eric Knight (1897-1943 ).Η σειρά είχε ακόμα χειρότερη αντιμετώπιση από την προηγούμενη, μιας και το τελευταίο επεισόδιο δεν μεταδόθηκε. Μόλις 26 επεισόδια, αλλαγή της πλοκής του βιβλίου (η Λασυ στη σειρά ταξιδευει μονη για 3 επεισόδια μόνο), κλισέ χαρακτήρες, αλλά ποιοτικό animation κατά τα άλλα με πειστική απεικόνιση της βρετανικής επαρχίας, δείχνουν το επίπεδο αντιμετώπισης των θρυλικών σειρών της δεκαετίας του 70 και του 80, αλλά και της τηλεόρασης γενικότερα. Υπάρχει κάποια ποιότητα στα background και τη μουσική, αλλά όσον αφορά την πλοκή και τους χαρακτήρες.....κλισέ όσο δεν πάει. Καλύτερα δείτε την κλασσική σειρά Belle and Sebastian. Βασισμένη στο ομώνυμο γαλλικό βιβλίο παιδικής λογοτεχνίας της Cécile Aubry (1928- ). Από εδώ και πέρα διακρίνεται πως οι παραγωγοί δεν προσθέτουν επεισόδια για να εμβαθύνουν και να εμπλουτίσουν την υπάρχουσα πλοκή του βιβλίου, αλλά ουσιαστικά ξαναγράφουν το βιβλίο από την αρχή και μάλιστα προς το χειρότερο, τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα. Θα ήταν ενδιαφέρον ο κεντρικός ήρωας με τη σκυλίτσα να ταξίδευαν μαζί από τη Σκωτία στο Γιόρκσαϊρ, όπως φαίνεται στην εισαγωγή, αλλά τελικά λόγω βιασύνης αναβλήθηκε αυτή η εκδοχή και η σειρά ακολουθεί την πεπατημένη. Πάντως, έχουμε έστω 3 επεισόδια από....τα 26. Ρεκόρ ασχέτων επεισοδίων σε σχέση με τις άλλες σειρές δηλαδή. Eίναι πάντως μια σειρά που ακολουθεί μια ελκυστική προσέγγιση, μακριά από το διδακτισμό και τα κλισέ του Kusuba. Aν είναι να διαλέξω μεταξύ δύο κλισέ, θα πάρω το λιγότερο. 1997: Remi, the Homeless Girl - Sans Famille 26 επεισόδια Αν και βασίστηκε στο Sans Famille του Ηector Malot, έγιναν κάποιες σημαντικές αλλαγές στην πλοκή. Τα επεισόδια από 52 τη δεκαετία του 70, συρρικνώθηκαν στα 23. Αν και κανονικά είναι 26 αλλα λόγω της βιασύνης να τελειώσει η σειρά δεν μεταδόθηκαν. Ο πρωταγωνιστής στο πρωτότυπο έγινε πρωταγωνίστρια, που αντί να παίζει άρπα, απλά τραγουδάει. Οι σκηνές δραματικές σαν να απευθύνονται σε σκυλιά του Παβλώφ. Καλύτερα να δείτε τη σειρά του 1977 από το TMS. Στα θετικά ωστόσο είναι τα υπέροχα τραγούδια από την Horie Mitsuko που εχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Όπως και οι τίτλοι τέλους που θεωρούνται απο τους πιο θλιβερούς. Για αυτό και οι μεταγλωττίσεις πρέπει να έχουν μια καλή τραγουδίστρια ανάλογα. Τώρα η σειρά μπορεί να είναι καλή σε σχέση με άλλες σειρες εκεινης της περιοδου και αυτο να αρκεί. Αλλά σε σχέση με τις υπόλοιπες Meisaku δείχνει γιατί θα ήταν και η τελευταία, μεχρι την επαναφορά των σειρών το 2007. Για αυτό και στο 23ο επεισόδιο η εκπομπή διακόπηκε, όπως και στο 25ο της Lassie. Αν έχετε δει όλες τις υπόλοιπες σειρές θα απαγοητευτείτε μάλλον. Τα πρώτα 13 επεισόδια μοιάζουν στην πλοκή εκπληπτικά με τα πρώτα επεισόδια της Perrine, ενώ τα υπόλοιπα 13 με της Romeo's Blue Skies. Ξεμείνανε απο ιδέες φαίνεται. Βλέπεται, αλλά μην περιμένετε κανένα αριστούργημα. Και αν δεν έχετε δει τις υπόλοιπες σειρές, καλύτερα ξεκινήστε από εδώ. Για περισσότερες λεπτομέρειες στο πως έφτασε σε αυτήν την κατάσταση η σειρά, ρίξτε μια ματιά εδώ: Pelleas.net | Collected Anime Reviews 2007: Shoujo Cosette - Les Miserables 52 επεισόδια Μετά από 10 χρόνια αδράνειας, ξαφνικά οι παραγωγοί αποφασίζουν να επαναφέρουν τις σειρές WMT. Και μάλιστα με ένα από τα κορυφαία έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Πρόβλημα είναι πως το βιβλίο του Ουγκώ (1802-1885) είναι κυρίως για μεγάλους και μερικά σημεία στην πλοκή παραλείφτηκαν, αφαιρώντας ετσι το στοιχείο που το έκανε αριστούργημα. Εξυπακούεται πως σε σχέση με τις τηλεοπτικες σειρές του 2007 συγκαταλέγεται στις κορυφαιες, αλλά και πιο παραγκωνισμένες εκτός Ιαπωνίας. Βέβαια οι θεατές που έχουν δει τους παλιούς τίτλους, να μην περιμένουν η σειρά να φτάσει το επίπεδο των σειρών του 70 και του 80, απλά ας τη δουν σα ψυχαγωγία, μιας και ο λόγος που θα επανέφεραν τους τίτλους των WMT εν έτη 2007 ξανά στη μικρή οθόνη, δε θα ήταν για να φτάσουν τα περασμένα μεγαλεία, αλλά για λόγους εμπορικούς και τηλεθέασης, ώστε να εκμεταλλευτούν το όνομα όσο καλύτερα γίνεται. H σειρά σε κάποια σημεία ακολουθεί πιστά το βιβλίο, ενώ σε άλλα τροποποιεί σημαντικά το σενάριο, κάνοντας ακόμα και σημαντικά πρόσωπα να έχουν συγγένεια μεταξύ τους. Η εξέγερση του 1832 καλύπτεται ικανοποιητικά, αν και στα τελευταία επεισόδια νιώθεις πως το παρατραβάν το πράγμα και έπρεπε η σειρά να είχε τελειώσει νωρίτερα. Κάτι που ξενίζει είναι ο σχεδιασμός των χαρακτήρων, ιδίως των παιδιών και δη της Τιτίκας, του Γαβρία και της Επονίνης. Βέβαια αν δεν δώσεις σημασία σε αυτό το σημαντικό μειονέκτημα, υπάρχει βάθος στους χαρακτήρες, αλλά δυστηχώς ο χαρακτήρας των γονιών Θερναντιέρ έγινε πολύ καρικατουρίστηκος. Βλέπεται άνετα, αλλά αν έχετε διαβάσει τους Αθλίους, ίσως σας ξενίσει. Σα τηλεοπτική διασκευή κινουμένων σχεδίων είναι καλή, αλλά έπρεπε να είχε γίνει 30 χρόνια νωρίτερα. Το 1979 έγινε και μία τηλεοπτική ταινία από την Toei με το ίδιο θέμα και μεταγλωττίστηκε και στα Αγγλικά. 2008: Porfy's Journey - Les Orphelins De Simitra 52 επεισόδια Βασισμένη σε άλλο ένα γαλλικό μυθιστόρημα, το Les Orphelins de Simitra, του Paul-Jacques Bonzon (1908-1978 ), του συγγραφέα της γνωστής σειράς νεανικών διηγημάτων 6 Φίλοι. Είναι η πρώτη σειρά WMT που διαδραματίζεται και στην Ελλάδα. Αφορά την ιστορία δύο αδελφιών, του Πορφυρίου και της Μίνας, που μετά από έναν καταστροφικό σεισμό στο χωριό τους, κάπου κοντά στα Ιωάννινα, αναγκάζονται να χωρίσουν. Το ελληνικό όνομα του πρωταγωνιστή το κάνανε από Πορφύριο σε Πόρφυ, για ευκολία προφοράς. Και εδώ τα πρότυπα είναι υψηλά και το μόνο που ξενίζει είναι ίσως τα CGI γραφικά και το animation με λίγα καρέ. Πάντως τα cels τα σχεδιάσανε με τον παραδοσιακό τρόπο πριν τα σκανάρουν στον Η/Υ. Απλά δείτε την και αυτή όπως την προηγούμενη, μιας και δε φτάνει το επίπεδο των παλιών σειρών και οι χαρακτήρες είναι οι τυπικοί των ιαπωνικών κινουμένων σχεδίων, αν και σε σχέση με τους Αθλίους και την Άννα, τα παει πολύ καλύτερα . Μπορώ να πω πως είναι αρκετά ποιοτική και την κατατάσσω σαν την καλύτερη και πιο επική σειρά του 2008. Θυμίζει αρκετά τη σειρά Μarco, με τον Πόρφυ να ταξιδεύει σε Ιταλία και Γαλλία προκειμένου να ξανασμίξει με την αδελφή του. Δίνεται έμφαση στη λεπτομέρεια σε ότι αφορά τις τοποθεσίες και τους χαρακτήρες. Ο θεατής έχει αγωνία, μιας και ο Πόρφυ φτάνει κάθε φορά μια ανάσα από το να συναντήσει την αδερφή του, αλλά δεν τα καταφέρνει. Το τέλος είναι αρκετά καλό. Οικονομικά δεν τα πήγε και τόσο καλά πάντως, μιας και τα έσοδα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Όντως πολύ ακριβή σερά για τα ιαπωνικά δεδομένα και το κοινό που απευθύνεται. Η σειρά αυτή μεταδόθηκε στην Ιαπωνία την ώρα του δείπνου, ώστε οι Ιάπωνες να τρώνε με την οικογένεια Πατάγου και να νιώθουν τη ζεστασιά τους. Μάλιστα σε ένα σημείο ο Πόρφης και η Μίνα τρώνε παγωτό και ζητάνε και άλλο και στο preview για το επόμενο επεισόδιο ο Πόρφης κάνει διαφήμιση σε παγωτό: "Αν αγοράσεις το τάδε παγωτό, κερδίζεις ένα ποτήρι Porfy no nagai tabi". Τουλάχιστον καμιά ελληνική εταιρία τροφίμων στην Ιαπωνία μπορούσε να διαφημίσει κανα λάδι ή τυρί φέτα. Πως χάσαν τέτοια ευκαιρία! Για να καταλάβετε τί σημαίνει πλέον η φράση "για όλη την οικογένεια". Δεν μας έχουν συνηθήσει σε τέτοια διαφημιστικά κόλπα. Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως σε κάθε επεισόδιο δείχνουν το φεγγάρι και η φάση του φεγγαριού (πανσέληνος, ημισέληνος κλπ) συμπίπτει με την πραγματική φάση του φεγγαριού ανάλογα με την ημερομηνία μετάδοσης! Γενικά σε πολλά σημεία ο ρεαλισμός είναι αρκετά προσεγμένος. Σκηνοθέτης ο γνωστός Tomomi Mochizuki. Επιδή δεν είμαι τελειομανής, θα πω πως τελικά μου άρεσε. Απλά τα πρώτα επεισόδια, ως συνήθως στις σειρές WMT, είναι εισαγωγικά και λιγότερο ενδιαφέροντα. Μετά όμως παίρνει μπρος για τα καλά. Το animation βέβαια δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο, αφου είναι πολύ γενικευμένο και μπορείτε να το δείτε οπουδήποτε αλλού. Το πρόβλημα τελικά δεν είναι οικονομικό για τους υπευθύνους του Nippon Animation, αλλά προσέγγισης. Δυστηχώς για τη σειρά. 2009: Before Green Gables 39 επεισόδια Βασισμένη η σειρά αυτή τη φορά όχι στα βιβλία της Montgomery, αλλά στο πιο πρόσφατο ομώνυμο βιβλίο της Καναδής Budge Wilson. 30 χρόνια μετά την γνωστή διασκευή του βιβλίου Anne of Green Gables επανερχόμαστε στον Καναδά, αλλα στα παιδικά χρόνια της Άννας πριν υϊοθετηθεί. Η συγγραφέας πήρε άδεια από τους κληρονόμους της Montgomery για να συνεχίσει την ιστορία. Το βιβλίο εκδόθηκε το 2008 και μεταφράστηκε και στα Ιαπωνικά. Επιστροφή στις ρίζες. Μερικά στοιχεία προϊδεάζουν θετικά. Όπως η συμμετοχή του ανιματέρ Yoshiharu Sato, του Takayo Nishimura (5 Centimeters per second), αλλά και του σεναριογράφου Michiru Shimada, που μεταξύ άλλων έγραψε και το σενάριο της νέας αξιοπρεπούς διασκευής του βιβλίου της Montgomery, Εmily of New Moon, ενώ συνεχίζει να γράφει το σενάριο της γνωστής στους περισσότερους σειράς One Piece. Είχε γράψει και το σενάριο παλαιότερων WMT τίτλων της δεκαετίας του 90. Άλλα όμως προϊδεάζουν αρνητικά, όπως η συντηρητικότητα της επιλογής του τίτλου και ο αποκλεισμός κάτι διαφορετικού, λες και απευθύνεται αποκλειστικά στους λάτρεις της Montgomery στην Ιαπωνία. Ο σκηνοθέτης Katsuyoshi Tanabe εν τω μεταξύ συμμετείχε και στην παραγωγή ενός yaoi με ανήλικα αγόρια (Piko and Chiko) αλλά και μερικών....σκληρών ερωτικών τίτλων.....Όπως βέβαια και στο πολύ ωραίο OVA της Dirty Pair. Τι να κάνει ο άνθρωπος θα μου πεις, το ψωμί του θέλει να βγάλει, αλλά όσο να' ναι, χτυπά άσχημα. Toυλάχιστον είναι ειλικρινής και δεν κρύβεται όπως κάνουν μερικοί μερικοί..... Και πολλοί χαρακτηρίζουν τον σχεδιασμό χαρακτήρων του Sato στις σειρές που συμμετείχε στη δεκαετία του 90 πολύ παιδικό, ώστε να χαλάει τη γενική εικόνα των προηγουμένων τίτλων του 70 και του 80. Προσωπικά εμένα δεν με πείραξε το σχέδιο, αλλά καταλαβαίνω ότι δίνει κάτι διαφορετικό στις σειρές. Άλλωστε συμπίπτει με τον εορτασμό των 100 χρόνων από την έκδοση του πρώτου βιβλίου. Η τηλεθέαση βλέπετε. Απέφευγα τη σειρά εδώ και καιρό αλλά μιας και έφαγα όλο το βόδι, στην ουρά θα κολλούσα; Έστω και αν είναι το πιο δυσκολομάσητο κομμάτι. Η σειρά, αν και προσπαθεί, μοιάζει σα να είναι μια φθηνή απομίμιση της σειράς του 1979. Η Άννα μιλά στα πρώτα επεισόδια υπερβολικά και σε εκνευριστικό βαθμό, ιδίως όταν συνδυάζεται με τόσο λιτό animation. Οι όποιες δραματικές σκηνές -και υπάρχουν αρκετές- είναι μέτρια σκηνοθετημένες, ιδίως αν συγκριθούν με τους θαυμάσιους χαρακτήρες της πρώτης σειράς. 39 επεισόδια είναι λίγα για ένα τέτοιο σενάριο και δεν προλαβαίνεις να δεθείς με τους χαρακτήρες. Θα μπορούσα να γράφω ένα σωρό απαξιωτικά σχόλια για τη σειρά, αλλά μιας και ήταν η τελευταία σειρά WMT και από τότε δεν έβγαλαν καμία, είπα να δείξω επιείκια. Σα να ξέραν δηλαδή από ένα σημείο και μετά και να έλεγαν "άντε να τελειώνουμε". Κρίμα που η σειρά Emily of New Moon απο το TMS 3 χρόνια νωρίτερα αποδείχτηκε πολύ καλύτερη. Βέβαια και τα βιβλία της Emily of New Moon είναι καλύτερα, αν και λιγότερο δημοφιλή. Είναι τόλμημα να θες να κάνεις κάτι που πρέπει να συγκριθεί με το πρωτότυπο και όχι κάτι καινούργιο. Είναι καλούτσικη σειρά για το είδος της, απλά στερήται καλλιτεχνικής αρτιότητας, κάτι που έκανε την πρώτη σειρά να ξεχωρίζει. Αλλά ακόμα και με τις άλλες σειρές του 80 να συγκριθεί, πάλι είναι υποδεέστερη. 'Ηθελα να τη συμπαθήσω τη σειρά αλλά καταφέραν και την κάναν και αυτή αδιάφορη. Τρίτωσε το κακό και πάνε και οι σειρές WMT. Eλπίζω να τις αφήσουν στην ησυχία τους, για να έχουμε να θυμόμαστε ευχάριστες αναμνήσεις. Η Άννα αυτής της σειράς δεν έχει καμία σχέση με την Άννα της πρώτης σειράς στο χαρακτήρα.Mόνο θετικό η συμμετοχή της Masako Ikeda στο ρόλο της αφηγήτριας (φοβερή!) και ο χαρακτήρας του Bert, του θετού πατέρα της Άννας. Πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ίσως και για αυτό όταν σταμάτησε η προβολή των σειρών WMT το 1996, να ήταν ενδεικτικό πως ήδη από τότε άρχισαν να μην έχουν πέραση. Και αρκετοί ήταν ήδη από την αρχή κατά της "ανάστασης" των σειρών. Πάντως το σημαντικότερο από όλα είναι πως χάρη και σε αυτές τις σειρές αυτό που ονομάζουμε anime έγινε γνωστό παγκοσμίως και όχι μόνο σε μία χώρα και μόνο από μία σειρά. Ακόμα και αυτοί που σήμερα και τότε απεχθάνονταν τα anime, αυτές τις σειρές τις θυμούνται με ευχαρίστηση. Ιδίως οι σειρές του 70 σάρωναν στην τηλεθέαση όπου και αν προβάλλονταν. Τώρα αν απορείτε σήμερα όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες τι απογίναν, οι περισσότεροι τράβηξαν τη δική τους πορεία και αρκετοί εργάζονται περιστασιακά στις καινούργιες ιαπωνικές σειρές animation, αλλά και αλλού. Ποτέ κάτι δεν κρατά για πάντα και ποτέ το αποτέλεσμα δεν γίνεται να μένει το ίδιο. Αυτές οι σειρές είναι προϊόν μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, που για πολλούς χαρακτηρίστηκε ως η Χρυσή Εποχή των anime. Θα ήταν άσκοπο να συγκριθούν με τις καινούργιες παραγωγές γιατί τα δεδομένα έχουν αλλάξει δραματικά. Θα πρέπει να κριθούν μόνο ως προς την κληρονομιά που άφησαν στο ιαπωνικό animation και στα τηλεοπτικά δρώμενα των χωρών που προβλήθηκαν. Σίγουρα αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα των ευχάριστων παιδικών αναμνήσεων ενός ευρέως φάσματος ηλικιών από πέντε ως σαράντα πέντε ετών (και εκατόν σαράντα πέντε για αυτούς που δεν τους ενδιαφέρει το όριο ηλικίας για να βλέπεις "παιδικά"). Η ειρωνία πάντως είναι πως σειρές του στούντιο που μπαίνουν στο πνέυμα των ποιοτικών σειρών, δεν προέρχονται εντός του στούντιο, αλλά εκτός. Έτσι και αλλιώς η φουρνιά που μας έδωσε αυτές τις σειρές είτε πήγε αλλού, είτε συνταξιοδοτήθηκε. Μια από αυτές είναι και η γαλλο-ιαπωνική παραγωγή Rita et Machin. Το εικονογραφημένο βιβλίο κυκλοφορεί στα Ελληνικά, υπό τον τίτλο "Η Ρίτα και ο μπελάς". Είναι κοινή παραδοχή πάντως πως οι καλύτερες σειρές παραμένουν αυτές του 70'. Οι σειρές του 80' είναι έτσι και έτσι. Άλλες καλές και άλλες μέτριες. Οι του 90' δείχνουν ότι το όνομα WMT έχει αρχίσει να πέρνει τον κατήφορο και οι τελευταίες σειρές δεν έχουν καμία σχέση με το πνεύμα των WMT. Διαθεσιμότητα: Μερικές σειρές έχουν υποτιτλιστεί στα Αγγλικά, ενώ οι περισσότερες διατίθενται μεταγλωττισμένες στις χώρες που προβλήθηκαν και συνεχίζουν να βγαίνουν σε DVD. Για την Ελλάδα επίσημα η Χάιντι και η Άννα, το κορίτσι της Χαράς και Τα Μαύρα Αδέλφια κυκλοφορούν στα Ελληνικά σε VHS και DVD. Τώρα για τις υπόλοιπες: για fansubs επισκεφθείτε τη σελίδα animesuki.com για πληροφορίες. Και στο Bakabt υπάρχουν διαθέσιμα fansubs και DVD-rips και ελπίζω σύντομα και Blueray-rips, όπως έγινε και με τη Future Boy Conan. Oι φίλοι μας Ιταλοί μεταγλώττισαν τους 3 τελευταιους τίτλους WMT, πράγμα που δεν βρήκε δυστηχώς συνέχεια αλλού. Μερικές από τις σειρές αυτές κυκλοφορούν επίσημα σε DVD σε διάφορες γλώσσες. Ενώ στην Ιαπωνία είναι πλέον τόσο γνωστές ώστε όλες κυκλοφορούν επίσημα σε DVD, αν και σε τσουχτερές τιμές. Yπάρχουν και σε ασιάτικα bootlegs με ιαπωνικό ήχο και φθηνή τιμή, αλλά πετσοκομμένους υπότιτλους σε αρκετές περιπτώσεις. Α, επίσης από την Ταίβανέζικη Pim Group Media μπορείτε να τα προμηθευθείτε νόμιμα και πάμφθηνα, αν και με χάλια υπότιτλους. Ωστόσο έχουν ιαπωνικό ήχο. Επειδή όλα αυτά δεν τα έβγαλα από το μυαλό μου, links για περαιτέρω πληροφορίες: Pelleas.net Conversations on Ghibli Anime TV & OVA English Sort http://www.sandg-anime-reviews.net/text/wmts2.txt για τραγούδια εισαγωγής, midi, στίχους σε πολλές γλώσσες, χρήσιμα links για βίντεο, fandubs κλπ., εδώ: WMTSound Για τους ιαπωνομαθείς ένα αρκετά καλό blog (εκεί θα βρείτε links και για περαιτέρω ιαπωνικά blogs σχετικά με τίτλους WMT) εδώ: ¥Ο¥¤¥Έ¤ΞΏ²Έΐ΅ω¥ί για τους γαλλομαθείς, από όπου και μερικές από τις εικόνες, εδώ * ¨ * Le Monde Enchantι des dessins animιs * ¨ * - Portail AMV των σειρών, που περιλαμβάνει και τις προ του 1974. Καλούτσικο και αυτό. YouTube - World Masterpiece Theater Επίσημη αγγλόφωνη σελίδα του Nippon Animation: Nippon Animation ιαπωνόφωνη σελίδα: NIPPON ANIMATION OFFICIAL HOME PAGE

Μετά από περίπου 6 μήνες, 4 βιβλία, 46 σελίδες και 18400 λέξεις, τελείωσε το αφιέρωμα που ετοίμαζα για τον κόσμο των manga! Δημιούργησα αυτό τον οδηγό γιατί τα τελευταία χρόνια που έχω επαφή με τα ιαπωνικά κόμικς περισσότερο και με τα οπτικό-ακουστικά παράγωγα τους λιγότερο, έχω συνειδητοποιήσει πως το Ελληνικό αναγνωστικό κοινό αντιμετωπίζει το θέμα με αρκετά επιφυλακτική ματιά. Αν εξαιρέσουμε τα πολλά άτομα που έχω γνωρίσει και δεν τους αγγίζει η σχεδιαστική τεχνοτροπία και το φορμά ανάγνωσης, υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν τολμούν να αναμειχθούν λόγω των χαωδών διαστάσεων του κόσμου αυτού και της τελείως διαφορετικής πορείας που ακολουθεί τις τελευταίες δεκαετίες σε σχέση με το ευρωπαϊκό και τον αμερικανικό χώρο. Επιπλέον, αυτή η μελέτη θα καθοδηγήσει κάθε φίλο του GC που είναι νέος στην Ιαπωνική σχολή, με τον γράφοντα να ξεκίνησε από αυτή ακριβώς τη θέση της απόλυτης άγνοιας. Δυστυχώς δεν έχω μπορέσει να επισκεφθώ ακόμα τη χώρα του ανατέλλοντος ήλιου, ούτε ορίζω τον εαυτό μου ως γνώστη ή ειδικό, αλλά θα εκθέσω την δική μου οπτική γωνία ως θαυμαστή, αναγνώστη και ερευνητή του ειδικού αυτού τομέα αλλά και της γενικότερης μυστηριακής κουλτούρας. Θα γίνει η προσπάθεια σιγά σιγά να προσεγγισθεί το manga και ας αξιολογήσει ο καθένας με τις κατάλληλες πλέον γνώσεις και πληροφορίες αν αξίζει να διαθέσει το χρόνο του εκεί. Ακολουθώντας το πλαίσιο στο οποίο δημιουργήθηκε το θέμα "ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΚΟΜΙΚΣ", το αφιέρωμα είναι χωρισμένο σε ενότητες και υπάρχει το αντίστοιχο νήμα για διορθώσεις, παρατηρήσεις και σχόλια ΕΔΩ. Καλή ανάγνωση! ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΑΠΩΝΙΚΩΝ ΚΟΜΙΚΣ ΚΑΙ ANIME: ΜΕΡΟΣ 1ο - 1200 μ.χ. ΕΩΣ 1945 μ.χ. ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΑΠΩΝΙΚΩΝ ΚΟΜΙΚΣ ΚΑΙ ANIME: ΜΕΡΟΣ 2ο - 1945 μ.χ. ΕΩΣ 1980 μ.χ. ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΙΑΠΩΝΙΚΩΝ ΚΟΜΙΚΣ ΚΑΙ ANIME: ΜΕΡΟΣ 3ο - 1980 μ.χ. ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ Η ΑΓΟΡΑ ΤΩΝ MANGA ΚΑΙ ΑΝΙΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΟΦΙΛ ΕΝΟΣ MANGAKA ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΕΝΟΣ MANGA ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΤΩΝ MANGA ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ/F.A.Q. ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: ΜΕΡΟΣ 1ο ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: ΜΕΡΟΣ 2ο ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: ΜΕΡΟΣ 3ο ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΩΝ MANGA ΣΤΟ GC ΠΗΓΕΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1: ΙΑΠΩΝΙΚΑ ΚΟΜΙΚΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Το manga ξεκίνησε πρώτο (όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις) και κάνα δυο χρόνια μετά προβλήθηκε η ταινία που ακολουθούσε το manga έως ένα σημείο. Η ταινία είναι εξαιρετική, όμως το manga συνέχισε να τρέχει για καμιά 10ετία ακόμα ύστερα από την προβολή της ταινίας, επομένως δείχνει και αναλύει πολλά πράγματα περισσότερο από την ταινία. Δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει / δει το ένα, για να ακολουθήσεις το άλλο. Και τα δύο είναι αυτόνομα, απλώς εάν σου αρέσει η ταινία μπορείς να διαβάσεις τα manga και τούμπαλιν. Σε τέτοιες συγκεντρωτικές εκδόσεις γενικά παίζει καλό χαρτί, ψάξε κάνα βίντεο review για να καταλάβεις τι παίζει. Πριν λίγες ημέρες το είχε το Public κοντά στο 50ρικο, τώρα βλέπω το βγάζει κατόπιν παραγγελίας.

Το Candy Candy ήταν ότι η Πέππα το Γουρουνάκι, τη δεκαετία από το 1975 έως το 1985. Δηλαδή, το δημοφιλέστερο προϊόν στην κατηγορία 'κινούμενα σχέδια για παιδιά'. Εκεί τελειώνουν και οι ομοιότητες. Ότι είναι η Πέππα το γουρουνάκι για τα σημερινά παιδιά ήταν η Candy Candy για όσους γεννηθήκαμε από το 1975 και στη δεκαετία που ακολούθησε. Μια ματιά στο περιεχόμενο θα σε πείσει πως κάποιος έχει αδικηθεί τα μάλα, παρακολουθώντας μια άκρως σπαραξικάρδια ιστορία που προκαλούσε άγνωστα και αδιαχείριστα – ακόμα και για ενήλικες – συναισθήματα. Πριν προχωρήσουμε στη σύγκριση, θα χρειαστεί να διευκρινίσουμε κάποια πράγματα, αφού δώσουμε το στιγμιότυπο που η Πέππα μιλάει με την Ελισάβετ – η οποία είχε κάνει το voice over. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ANIME, MANGA, CARTOON ΚΑΙ COMICS Για τους Ιάπωνες τα anime είναι τα κινούμενα σχέδια που σχεδιάζονται με το χέρι και δημιουργούνται από υπολογιστή, ανεξάρτητα από το στιλ ή την προέλευση – υπάρχουν από το 1917, στην πρώτη μορφή. Εκτός αυτής της χώρας, είναι τα κινούμενα σχέδια που δημιουργούνται στην Ιαπωνία. Όσα δημιουργούνται όπου αλλού λέγονται cartoon. Για την ιστορία, προέρχεται από την ιταλική λέξη “cartone” που σημαίνει μεγάλο φύλλο χαρτιού ή κάρτα. Τα κινούμενα σχέδια κυκλοφορούν στην Ιαπωνία από το 1917. Απέκτησαν χαρακτηριστικό στιλ τη δεκαετία του '60. Μετά βρήκαν το δρόμο τους για τις θεατρικές σκηνές, την τηλεόραση και τα media, πριν προστεθούν στα πρωτότυπα έργα οι προσαρμογές των ιαπωνικών μυθιστορημάτων, βιντεοπαιχνιδιών και comics. Comics είναι το μέσο που χρησιμοποιείται για να εκφράζει ιδέες με εικόνες που συχνά συνδυάζονται με κείμενο ή άλλες οπτικές πληροφορίες. Συνήθως έχουν τη μορφή ακολουθίας πάνελ εικόνων. Όλα αυτά στα λέω για να καταλάβεις πως έως ότου εμφανιστεί η Candy Candy στις οθόνες μας, δεν υπήρχαν οι υποκατηγορίες των manga που έχουμε σήμερα – ανάλογα με το κοινό στο οποίο απευθύνονται. Με τα νυν δεδομένα, το προϊόν αυτό ανήκει στην κατηγορία Shōjo που απευθύνεται σε έφηβες. Τη δεκαετία του '70 ήταν κινούμενα σχέδια. Και τότε τα κινούμενα σχέδια ήταν προϊόν για παιδιά – χωρίς να έχουν εκπαιδευτικό περιεχόμενο. Αρκούσε που είχαν σχέδια που κινούνταν. Μόλις διαβάσεις την ιστορία της Candy Candy θα καταλάβεις πως ανάλογες ιστορίες βλέπεις παντού σήμερα, αλλά ως drama. Που απευθύνεται σε ενήλικες. Ας δούμε λοιπόν πώς μεγαλώσαμε όσοι έχουν 'πατήσει' τουλάχιστον τα 35. Η CANDY CANDY ΕΖΗΣΕ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Το Candy Candy ξεκίνησε ως μυθιστόρημα εννέα – λεπτών – βιβλίων που υπέγραφε η Kyouko Mizuki (το 2010 στην τελευταία επιμέλεια του Candy Candy The Final Story αποκάλυψε πως το πραγματικό της όνομα ήταν Nagita Keiko). Όταν το εικονογράφησε ο Yumiko Igarashi και ανέλαβε την παραγωγή η Toei Animation, κέρδισε τη θέση του στο ιαπωνικό περιοδικό Nakayoshi (απευθύνεται σε έφηβες) από το 1975 έως το 1979. Συνεχίζουμε. Όταν έγινε σειρά 115 επεισοδίων, η Candice (Candy) White κέρδισε την καρδιά όλων των παιδιών στην Ιαπωνία, τη Λατινική Αμερική, τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Η πολυπαθής ιστορία του πάμπτωχου ξανθού κοριτσιού, με τις φακίδες και τα τεράστια – εκφραστικά – μάτια που ό,τι και αν της συνέβαινε δεν έχασε ποτέ την πληθωρική της προσωπικότητα, ξεκινούσε με την εγκατάλειψη της στο ορφανοτροφείο Pony 's Home. Όπως έτρεχε πίσω από το αυτοκίνητο της οικογένειας που υιοθέτησε την καλύτερη φίλη της, Annie, η 6χρονη Candy (Candy) έπεσε πάνω σε ένα όμορφο έφηβο αγόρι που της είπε να μην κλαίει. Τον ονόμασε Πρίγκιπα του Λόφου, αφού δεν είχε μάθει το όνομα του. Στα 12 την πήρε η οικογένεια Leagan για να κάνει παρέα στην κόρη τους, Εliza, και στο γιο τους, Neil. Της φέρονταν πολύ άσχημα και ουσιαστικά έγινε υπηρέτρια όλων. Μια μέρα την κατηγόρησαν πως είχε κλέψει κάτι που ανήκε στη φαμίλια και την έστειλαν να δουλέψει στην φάρμα που είχαν στο Μεξικό. Την έσωσε ο William Ardlay, μοναδικός κληρονόμος πολύ πλούσιας οικογενείας (που υιοθέτησε κάποια στιγμή το κορίτσι μας) και ιδιοκτήτης του ομώνυμου κτήματος. Ήταν και ο θείος του πρώτου έρωτα της Candy (Candy), Αnthony Brown. Ήταν το πρώτο αγόρι που τη φρόντιζε κάθε μέρα και την προστάτευε, με τη σχέση να έχει πολλή αγάπη και ρομαντισμό έως ότου ο Anthony σκοτώθηκε σε δυστύχημα – τον πέταξε το άλογο στο οποίο επέβαινε, ενώ ήταν για κυνήγι αλεπούς. Μετά το θάνατο του αγαπημένου της, η Candy (Candy) επέστρεψε στο ορφανοτροφείο – όπου γύριζε πάντα όταν ήθελε να ηρεμήσει και να αποφασίσει το επόμενο βήμα της ζωής της. Εκεί την επισκέφτηκε ο γηραιότερος Ardlay για να την ενημερώσει πως θα φοιτούσε σε οικοτροφείο του Λονδίνου. Μέχρι το ταξίδι (έως την ενηλικίωση της) ο William Ardlay έγινε ο δάσκαλος της Candy (Candy). Πήγε στο Λονδίνο μαζί με τα ξαδέλφια του Anthony, Archie και Alistair, και φοίτησαν όλοι μαζί σε διάσημο σχολείο. Εκεί η Candy (Candy) γνώρισε τον Terrence Granchester. Ήταν το νόθο παιδί ενός Βρετανού Δούκα και Αμερικανίδας ηθοποιού του Broadway. Η πρώτη επαφή ήταν στο πλοίο για το ταξίδι στο Λονδίνο, όταν τον είδε να κλαίει. Τα δάκρυα του Terry εξαφανίστηκαν μόλις είδε το πρόσωπο του κοριτσιού. Ξανασυναντήθηκαν στο σχολείο. Έγινε ο δεύτερος έρωτας της. Διάφορες συνθήκες χώρισαν το ζευγάρι. Βασικά, η Eliza Leagan τους χώρισε, με ύπουλες ενέργειες – μπλέκοντας την Candy (Candy) σε ένα σκάνδαλο με το οποίο δεν είχε την παραμικρή σχέση. Για να προστατεύσει τη φήμη της Candy (Candy) και για να μην αποβληθεί, ο Terry εγκατέλειψε το κολέγιο και κυνήγησε το όνειρο του να γίνει ηθοποιός. Την έξοδο πέρασε λίγο αργότερα και η Candy (Candy). Και οι δύο ταξίδεψαν για τις ΗΠΑ. Όχι όμως, παρέα. Η Candy (Candy) εκπαιδεύτηκε για να γίνει νοσηλεύτρια στο Σικάγο, την εποχή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Terry ασχολήθηκε με την υποκριτική στη Νέα Υόρκη. Σε θεατρικό θίασο γνώρισε τη Susana. Ο έρωτας της για τον Terry έφτασε στο σημείο να τον σώσει – κατά τη διάρκεια ατυχήματος που της προκάλεσε αναπηρία και κατέστρεψε την καριέρα της. Έπαθε κατάθλιψη και έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, αφού δεν ήθελε να είναι βάρος για κανέναν. Ο Terry, που εξακολουθούσε να αγαπά την Candy (Candy) αισθανόταν υπεύθυνος και για να εξαφανίσει τις τύψεις του, έμεινε με τη Susana. Απόφαση που πήρε χωρίς να μιλήσει με την Candy (Candy), η οποία ήταν βέβαιη για αυτήν την εξέλιξη. Η πρωταγωνίστρια επέστρεψε στο Σικάγο για να συνεχίσει τη ζωή της. Από τύχη, έγινε η νοσοκόμα και φροντίστρια του William Ardlay, ο οποίος είχε πάθει αμνησία μετά την έκρηξη βόμβας σε τρένο για την Ιταλία. Οι δυο τους αποφάσισαν να συγκατοικήσουν. Όταν ο Ardlay ξαναβρήκε τη μνήμη μου, αποκάλυψε την πραγματική του ταυτότητα στην Candy (Candy): ήταν ο Πρίγκιπας του Λόφου. Η σχέση τους πέρασε στο επόμενο επίπεδο. Η ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ Στην ιταλική εκδοχή (που δεν έλαβε την έγκριση των δημιουργών), η Candy (Candy) συναντήθηκε με τον Terry σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό και αποφάσισαν να περάσουν μαζί το υπόλοιπο της ζωής τους. Παρεμπιπτόντως, το happily ever after το ήθελε και η Nagita Keiko, αλλά όχι και ο εικονογράφος, με την εταιρία παραγωγής του anime (Toei Animation). Παρεμπιπτόντως, από το 1998 έως το 2001 οι τρεις αυτές πλευρές αντάλλασσαν μηνύσεις για να διευκρινιστεί το πού ανήκει το anime. Οι δικαστές κατέληξαν ότι κατά 50-50 ανήκε στη Mizuki και την εταιρία παραγωγής. Στο Final Story του 2010, η Candy (Candy) διάβασε στην εφημερίδα πως η Susane είχε πεθάνει από χρόνια ασθένεια, και σε έναν απροσδιόριστο χρόνο έλαβε ένα σημείωμα που είχε για υπογραφή τα αρχικά TG. Δεν επιβεβαιώνεται ποτέ αν ανήκουν στον ηθοποιό θεάτρου Terry Graham, που είναι ο έρωτας της Candy (Candy) μετά την αποκήρυξη του πατέρα του και τη διαγραφή του οικογενειακού επιθέτου. Το μυθιστόρημα τελειώνει με την Candy (Candy) να είναι 30 χρόνων και να ζει με τον άνδρα που αγαπά – χωρίς να αποκαλυφθεί η ταυτότητα του ή το όποιο στοιχείο μπορεί να βοηθήσει στο να καταλάβουμε ποιος είναι. Υπάρχει αφήγηση μέσω των πολλών γραμμάτων που είχε γράψει προς τον Anthony, αλλά δεν τα έστειλε ποτέ και στα οποία αναφέρεται σε όλη τη ζωή της. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη για το αν η Candy (Candy) είναι παντρεμένη ή όχι, αν εργάζεται ή αν έχει οικογένεια. Το μόνο που αναφέρεται είναι πως ζει πολύ χαρούμενη, με τον άνδρα που αγαπά. Η ΠΕΠΠΑ ΤΟ ΓΟΥΡΟΥΝΑΚΙ ΖΕΙ ΖΩΗ ΧΑΡΙΣΑΜΕΝΗ Το σημερινό go to προϊόν για παιδιά αναφέρει τα εξής στην προώθηση του: “Η Πέππα είναι ένα αξιαγάπητο, αναιδές γουρουνάκι που ζει με τον μικρό της αδερφό Τζορτζ, τη Μαμά Γουρουνάκι και τον Μπαμπά Γουρουνάκι. Τα αγαπημένα πράγματα της Πέππα περιλαμβάνουν τα παιχνίδια, το ντύσιμο, τις μέρες έξω και τα άλματα σε λασπώδεις λακκούβες. Οι περιπέτειες της τελειώνουν πάντα αισιόδοξα με δυνατά γέλια”. Κατατάσσεται στην κατηγορία “κινουμένων σχεδίων προσχολικής ηλικίας” και είναι βρετανικής προελεύσεως. Η πρώτη προβολή έγινε το Μάιο του 2014. Πλέον μεταδίδεται σε περισσότερες από 180 χώρες, έχει μεταγλωττιστεί σε 40 γλώσσες και κάνει θραύση στο YouTube. Τα κέρδη των animators Neville Astley και Mark Baker και του παραγωγού Phil Davies που το 2000 ήταν άνεργοι και αποφάσισαν να εστιάσουν σε συνεργασία που θα λάτρευαν τα παιδιά, ξεπερνούν το 1.000.000.000 ευρώ. Τα κέρδη για τους γονείς είναι ανυπολόγιστα, καθώς μέσω της θεματολογίας η Πέππα μαθαίνει στα παιδιά βασικά πράγματα για τη ζωή, την κοινωνία και την καθημερινότητα, με τρόπο που είναι απλός και κατανοητός. Δηλαδή, βοηθάει τα παιδιά να διαμορφώσουν προσωπικότητα, κατανοώντας τα βασικά. Κάθε επεισόδιο διαρκεί περίπου πέντε λεπτά και έχει για πρωταγωνίστρια το ανθρωπόμορφο θηλυκό γουρουνάκι και την οικογένεια της. Guests είναι συνομήλικοι που απεικονίζονται ως άλλα είδη ανθρωπόμορφων ζώων. Οι χαρακτήρες κοκκινίζουν όταν ντρέπονται και εκφράζουν συναισθήματα όπως λύπη, ευτυχία, εκνευρισμό, αμηχανία και σύγχυση. Πράγματα που τον καιρό της Candy Candy έμεναν στη σφαίρα του ανεξήγητου. Φορούν ρούχα, ζουν σε σπίτια (εξαιρουμένων των οικογενειών κουνελιών και τυφλοποντικων που ζουν σε λαγούμια – τα οποία είναι επιπλωμένα σαν σπίτια) και οδηγούν αυτοκίνητα, αλλά εξακολουθούν να εμφανίζουν ορισμένα χαρακτηριστικά των ζώων που απεικονίζουν. Για παράδειγμα, η οικογένεια της Πέππα ρουθουνίζει, όπως κάθε γουρούνι. Τα επεισόδια τείνουν να περιλαμβάνουν τις καθημερινές δραστηριότητες ενός παιδιού (από την επίσκεψη στους παππούδες, το παιχνίδι στην παιδική χαρά έως το ποδήλατο και το σχολείο). Yπάρχει αναφορά και σε ό,τι άλλο αφορά την κοινωνία, με τις συστάσεις να γίνονται με τον τρόπο που είναι κατάλληλος για παιδιά. Εξ ου και η προσθήκη ομοφυλόφιλου ζευγαριού στο storyline. Υπάρχει αφηγητής που κάνει πιο ευχάριστο κάθε επεισόδιο, ενισχύοντας τη δράση (φωνάζει 'πρόσεχε' όταν η Πέππα οδηγεί ποδήλατο, χωρίς να κοιτάζει πού πηγαίνει), τη συμπόνοια (όταν κλαίει ένα παιδί, ακούς ένα “ω, αγάπη μου”) και το χιούμορ. Η πέραση που είχε η Πέππα την πρώτη διετία της πανδημίας οδήγησε σε φαινόμενο που έχει δικό του hashtag (#PeppaEffect) και έχει χαρακτηριστεί ως σύνδρομο (Peppa-pig syndrome): αφορά τους Αμερικανούς γονείς που μια μέρα διαπιστώνουν πως τα παιδιά τους μιλούν με βρετανική προφορά. Της Πέππα. Προ lockdown ένα μικρό παιδί παρακολουθούσε τηλεόραση μια ώρα την ημέρα. Κατά τα lockdown έγιναν έξι οι ώρες της κάθε ημέρας, με τις περισσότερες να αφορούν το γουρουνάκι. Γιατροί ενημέρωσαν πως η επίδραση δεν αναμένεται να είναι μακροπρόθεσμη ή να αφήσει μόνιμο χούι στην ανάπτυξη της ομιλίας των παιδιών. Και το σχετικό link...

An introduction to Anime and Manga… Αυτό το θεματάκι το ανοίγω για να εισάγω των μαγικό κόσμο των Ιαπωνικών κόμικς και κινουμένων σχεδίων στα μέλη αυτού του φόρουμ. Κάνοντας μια γύρα στο φόρουμ παρατήρησα ότι δεν υπάρχουν πολλά ανάλογα θέματα, και αυτά που υπάρχουν δεν δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα για το τι εστί Ιαπωνικό κόμικ. Παρατήρησα ότι υπάρχουν πολλοί που θα ήθελαν να μάθουν κάτι παραπάνω, οπότε αυτό το tutorial είναι για εσάς. Το πρώτο και βασικό πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι: Manga = Japanese comics Anime = Japanese cartoons Με λίγα λόγια λοιπόν είναι μια ακόμα υπό-κατηγορία της 9ης τέχνης στην οποία είναι αφιερωμένη αυτό το φόρουμ. Δεν είναι κάτι διαφορετικό. Δεν είναι κάτι το ξένο. Δεν είναι κάτι το ανταγωνιστικό. Αυτοί που αγαπάνε τα δυτικά κόμικς έχουν όλες τις προϋποθέσεις για να αγαπήσουν τα Ιαπωνικά και vice versa. Αυτό το επισημάνω γιατί έχουν παρατηρηθεί τάσεις τον τελευταίο καιρό οι θαυμαστές των μεν να θάβουν τα δε. Τα ιαπωνικά κόμικς διαφέρουν αρκετά σε σχέδιο και νοοτροπία για να μπορούν να συγκριθούν με τα δυτικά, αλλά δεν παύουν να είναι όλα κόμικς. Μιλάμε για τις 2 όψεις του ίδιου νομίσματος. Δεν είναι δίκαιο να πει κανείς ότι τα superhero comics είναι βαρετά και προπαγανδιστικά ή ότι τα manga είναι κακοσχεδιασμένα και πορνογραφικά. Ας ξετυλίξουμε λοιπόν το κουβάρι της Ιαπωνικής ενάτης τέχνης για να κατανοήσουμε τι είναι τα anime και τα manga και τι είναι αυτό που τα κάνει να ξεχωρίζουν τόσο. How it all started… Τα ιαπωνικά κόμικς στηρίζονται σε παραδόσεις αιώνων. Ο προπομπός τους εμφανίστηκε από τον 16ο αιώνα με την μορφή των Ukiyo-e, τις περίφημες ιαπωνικές ξυλογραφίες. Αυτές ήταν εικαστικές εικόνες από την ιαπωνική παράδοση και καθημερινή ζωή οι οποίες συνοδεύονταν από περιγραφικό κείμενο. Αυτά εξελιχθήκαν στα Ukiyo-zoshi στον 19ο αιώνα, τα οποία ήταν Ukiyo-e σε μορφή πανελ που διηγούνταν μια ιστορία. Ο όρος Manga είχε επινοηθεί νωρίτερα από τον μεγάλο σχεδιαστή Ukiyo-e, τον Hokusai και σήμαινε «ανεύθυνες εικόνες». Τον 19ο αιώνα έκαναν και την εμφάνιση τους και τα δυτικά κομικ-στριπς που δημοσιεύονταν στις κυριακάτικες εφημερίδες. Εκείνη την εποχή η Ιαπωνία ήταν μια ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη. Η δυτικοποιηση της χώρας είχε αρχίσει εδώ και πολλές δεκαετίες και τα κόμικς δεν αποτέλεσαν εξαίρεση. Έτσι υπήρχαν αμερικανικά στριπς που ταξίδεψαν μέχρι την άλλη άκρη του ειρηνικού. Η μεγαλύτερη όμως επιρροή στο ιαπωνικό κομικ-στριπ ηρθε από Γιαπωνέζους δεύτερης γενιάς που μεγάλωσαν και έμαθαν την τέχνη του στριπ στην Αμερική και μετά την μετέφεραν στην παλιά τους πατρίδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Yoshitaka Kiyama που έμαθε την τέχνη στο San Francisco (1904 - 1924) και δημοσίευσε τις εμπειρίες του σε αμερικάνικου στυλ gag-strip comic. Σε αυτό το κλίμα κινούνταν τα ιαπωνικά κόμικς εκείνη την εποχή. Τα επόμενα χρόνια υπηρξε μια κάμψη γιατί οι Ιάπωνες ήταν απασχολημένοι με το να κατακτήσουν την Ασία, ενώ τα αμερικανικά κόμικς πέρασαν στην αντεπίθεση με αντί-ιαπωνικές προπαγανδιστικές ιστορίες κατά την διάρκεια του πολέμου. Όταν άρχισε η αμερικανική κατοχή, τα ιαπωνικά κόμικς πήραν πάλι τα πάνω τους κυρίως για 2 λόγους. Πρώτον το δυσάρεστο κλίμα ευνοούσε την ανάπτυξη καλλιτεχνικών ανησυχιών, και δεύτερο, τα κόμικς ήταν μια φτηνή και προσιτή ψυχαγωγία για εκείνους τους δύσκολους καιρούς. Ευνόητο ήταν ότι ο πόλεμος έδωσε πλούσια θεματολογία για τα μεταπολεμικά manga. Το πιο κλασσικό παράδειγμα είναι το Barefoot Gen του Keiji Nakazawa. Ήταν ένας από τους επιζώντες της Hiroshima και στα τέλη της δεκαετίας του ’60 ξεκίνησε να σχεδιάσει το αυτοβιογραφικό του manga το οποίο είναι και σήμερα μια από τις πιο γραφικές και ιστορικά ορθές απεικονίσεις του πυρηνικού ολοκαυτώματος. Το manga κυκλοφορεί σε 10 τόμους και είναι must have για τους φαν των κόμικς. Το παρακάτω αποσπασμα είναι από την anime μεταφορά του manga: http://www.youtube.com/watch?v=zJUksMX8qmc Η μορφή όμως που καθιέρωσε τα manga ως μια από τις βασικές ψυχαγωγικές ενασχολήσεις των Ιαπώνων κάθε ηλικίας στην μεταπολεμική εποχή δεν ήταν άλλη από τον Osamu Tezuka. Για πολλούς θεωρείται ο πατέρας των manga και ο Walt Disney της Ιαπωνίας. Ο Tezuka ήταν μεγάλος θαυμαστής του Disney και η επιρροή αυτή φαίνεται στο έργο του. Ο Tezuka ήταν αυτός που καθιέρωσε τα μεγάλα μάτια ως ένα από τα οπτικά χαρακτηριστικά των χαρακτήρων των manga. Αυτό έγινε γιατί οι Ιάπωνες πιστεύουν ότι τα μάτια είναι το πιο εκφραστικό μέρος του ανθρωπίνου σώματος. Πολλά δυτικά κόμικς και καρτούν δεν πέτυχαν στην Ιαπωνία γιατί οι πρωταγωνιστές τους θεωρούνταν ανέκφραστοι. Ένα από τα άλλα οπτικά χαρακτηριστικά των manga είναι ότι διαβάζονται ανάποδα από την πίσω σελίδα και από δεξιά προς αριστερά σύμφωνα με τον παραδοσιακό ιαπωνικό τρόπο. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που εμπόδισαν την διάδοση στη δύση των manga του Tezuka. 2 από τα πιο γνωστά του έργα είναι το Astro Boy και το Kimba the white lion πάνω στο οποίο βασίστηκε το Lion King. Στις δεκαετίες του 60 και 70 τα manga είχαν πια καθιερωθεί ως μια καθημερινή και απόλυτα φυσιολογική ψυχαγωγική ενασχόληση των Ιαπώνων ανεξαρτήτου ηλικίας. Κα αυτό αποτελεί μια βασική διαφορά από τα δυτικά κόμικς. Στην δύση, και βασικότερα στην Αμερική τα κόμικς ποτέ δεν έπαψαν να είναι ένα είδος ψυχαγωγίας που απευθύνονταν αποκλειστικά σε παιδιά. Αυτό είχε το αρνητικό αντίκτυπο του ότι τα αμερικάνικα κόμικς είχαν περιορισμένο αριθμό θεμάτων. Καταστάσεις και φαινόμενα που αφορούσαν τους ενήλικες ποτέ δεν καταπιάστηκαν από τους Αμερικανούς δημιουργούς κόμικς. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η λογοκρισία που επιβλήθηκε στα αμερικανικά κόμικς από την ίδια την γερουσία με αφορμή το βιβλίο του Dr Frederic Wertham “Seduction of the Innocent”. Στην δεκαετία του 70 ειδικά, τα αμερικάνικα κόμικς κινδύνεψαν με αφανισμό. Σε αυτά τα επεισόδια όμως θα αναφερθώ σε άλλη παρουσίαση. Από την άλλη, τα manga δεν είχαν κανένα φυσικό εχθρό. Το ότι τα διάβαζαν ενήλικες όσο και παιδιά, βοήθησε στο να αποκτήσουν μια ανεξάντλητη θεματολογία. Υπήρχαν manga που σχεδιάζονταν αποκλειστικά για νοικοκυρές και manga για υπαλλήλους γραφείων. Το ξέρατε ότι σε σεισμολογικό manga έχει κάνει και την εμφάνιση του ο δικός μας καθηγητής Βαρωτσος? Επίσης η ιαπωνική κουλτούρα ποτέ δεν έδειξε ηθικούς φραγμούς σε θέματα σεξ και βίας πράγμα που οδήγησε στην παντελή έλλειψη λογοκρισίας. Πολλά από τα manga εκείνης της εποχής σοκάρουν ακόμα και σήμερα. Οι κατηγορίες πάντως που είχαν τις μεγαλύτερες κυκλοφορίες ήταν τα shonen και τα shoujo. Αυτά ήταν manga που απευθύνονταν σε εφήβους και έφηβες αντίστοιχα. Τα manga αυτά συνήθως κυκλοφορούσαν ως επεισοδιακές ιστορίες μέσα σε νεανικά περιοδικά ποικίλης ύλης σαν το Shonen Jumb και το Shojo Beat. Περιοδικά που υπάρχουν ακόμα, και στο απόγειο τους πουλούσαν εκατομμύρια αντίτυπα κάθε εβδομάδα. Τα manga αυτών των περιοδικών κυκλοφορούσαν σε τόμους κάθε μήνα για τους συλλέκτες. Αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα. Τα εβδομαδιαία τεύχη συνήθως τα πετάνε και συλλέγουν τους μηνιαίους τόμους που περιέχουν πολλά κεφάλαια μαζεμένα και είναι εκδόσεις καλύτερης ποιότητας. Εκείνη την εποχή εμφανίστηκαν στο χώρο ονόματα που είναι ενεργά ακόμα και σήμερα. Ο Hayao Miyazaki και ο Isaao Takahata έκαναν εκείνη την εποχή τα πρώτα τους βήματα. Στα τέλη της δεκαετίας του 70, ο Miyazaki είχε ήδη σκηνοθετήσει αρκετά επεισόδια της anime σειράς Lupin The Third καθώς και την πρώτη του ταινία “Lupin The third: The Castle of Cagliostro”. Στα μέσα της δεκαετίας του 70 όλα τα νεαρά κορίτσια της Ιαπωνίας περίμεναν με ανυπομονησία το επόμενο τεύχος με τις ιστορίες της Candy Candy. Η δεκαετία του 80 συνεπεσε με το τεχνολογικό μπαμ της Ιαπωνίας και αυτό συνοδεύτηκε από την ραγδαία ανάπτυξη του Ιαπωνικού επιπέδου ζωής και την ταύτιση της καθημερινότητας με τις τελευταίες λέξεις τις τεχνολογίας. Η ξαφνική εισβολή της τεχνολογίας, η επιστημονική φαντασία, και οι φόβοι για την αβεβαιότητα του μέλλοντος και η θέση του ανθρώπου σε έναν τεχνολογικά εξελιγμένο κόσμο, οδήγησαν στην ωρίμανση των manga και την δημιουργία πιο κλειστοφοβικών και πεσιμιστικών τίτλων. Η επιστημονική φαντασία έγινε η πιο δημοφιλής θεματολογία, και τα πρώτα αριστουργήματα που τράβηξαν την προσοχή της δύσης βγηκαν εκείνη την δεκαετία. Ήδη από τις αρχές τις δεκαετίας πολλές anime σειρές διασχίσαν τον ειρηνικό και άρχισαν να προβάλλονται στην αμερικάνικη τηλεόραση. Σειρές σαν το Macross (Robotech) η το Area 88 είχαν μεγάλη επιτυχία αν και οι Αμερικάνοι λογοκριτές τις έκαναν πραγματικά αγνώριστες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ταινία του Hayao Miyazaki “Nausicaa of the Valley of the Wind” που υπέστη περικοπές συνολικά 30 λεπτών για να αμερικανοποιηθει. Αυτό φρίκαρε τον Miyazaki που απαγόρεψε την εξαγωγή των ταινιών του στη δύση για μια δεκαετία με αποτέλεσμα εμείς να τον γνωρίσουμε στην δύση της καριέρας του με την ταινία “Spirited Away”. H δεκαετία του 80 καθιέρωσε την επιστημονική φαντασία ως μια βασική πηγή για τα θέματα των manga και των anime. Και το μπαμ δεν άργησε να γίνει. Στα τέλη της δεκαετίας έκανε την εμφάνιση της η ταινία anime “Akira” από το ομώνυμο manga, που προκάλεσε διθυραμβικά σχόλια από δυτικούς κριτικούς, καθώς και το “Ghost in the Shell”. Τα manga και τα anime είχαν πια τραβήξει για τα καλά την προσοχή της δύσης. Η δεκαετία του 90 δεν παρουσίασε κάμψη, αντίθετα ενίσχυσε την θέση των anime και των manga ως μορφές τέχνης. Το δεύτερο μπαμ έγινε στα μέσα της δεκαετίας με την σειρά “Neon Genesis Evangelion”. Ήταν η σειρά που έκανε εκατομμύρια εφήβους σε όλο τον κόσμο να αντιδράσουν με την φράση “What the fuck?” Ήταν μια απίστευτα πεσιμιστική σειρά με πολλά μυνηματα και ισχυρό ψυχολογικό υπόβαθρο που έκαναν πολλούς να μην πιστεύουν ότι αυτό που έβλεπαν ήταν κινούμενα σχέδια. Ήταν μια σειρά που απέκτησε φανατικούς θαυμαστές ανά τον κόσμο η οποία έχει αντίκτυπο ακόμα και σήμερα αν και έχουν βγει πολύ καλυτέρα anime από τότε. Αυτή η σειρά εισήγαγε μια νέα κατηγορία anime την “I fuck with your brain”. Είναι από τις σειρές που επιβάλλεται να τις δεις πάνω από μια φορά για να καταλάβεις όλα τα μυνηματα της. Αρκεί να αντικαταστήσετε τα 2 τελευταία επεισόδια με την ταινία “End of Evangelion” που αποτελεί το τέλος που ήθελε να δώσει ο σκηνοθέτης. Τα τελευταία χρόνια τα anime και τα manga έχουν γνωρίσει μια μεγάλη άνθιση χάρη στο ιντερνετ. Σειρές κυκλοφορούν με υπότιτλους στο ιντερνετ 2 με 3 μέρες αφού προβληθούν τα επεισόδια στην ιαπωνική τηλεόραση. Anime που σπάνε τις παραδόσεις και αποτελούν τεχνικά και σεναριακα επιτεύγματα εξακολουθούν να βγαίνουν. Με λίγα λόγια, they are here to stay… Υπάρχουν πολλοί τομείς που καθορίζουν την επιτυχία των anime και manga σήμερα. Δεν είναι μόνο η ποιότητα και επιτυχία μιας σειράς. Είναι η αγάπη για την ιαπωνική κουλτούρα γενικότερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλοί που κολλάνε στα anime και τα manga, παθαίνουν μια ανάλογη πώρωση με τις ιαπωνικές ταινίες, παραδόσεις, μοντέρνα μουσική και φαγητό. Οι φαν των ανιμε ξερόυν απέξω ποιοι ηθοποιοί κάνουν τις φωνές των αγαπημένων τους ηρωων, και πια συγκροτήματα τραγουδάνε τα τραγούδια των σειρών. Η εμπειρία των anime και των manga δεν αφορά μόνο την ανάγνωση του κόμικ η την θέαση της σειράς. Ένα παγκόσμιο φαινόμενο τα τελευταία χρόνια είναι το cosplay, όπου φαν πάνε στα comic book conventions ντυμένοι σαν τους αγαπημένους τους χαρακτήρες. Τώρα νομίζω ότι θα ήταν καλή ευκαιρία να προτείνω κάποιους τίτλους εκκίνησης για τους αμύητους. Λόγω των ιδιαιτεροτήτων που παρουσιάζουν τα manga ως τρόπος έκδοσης, πιστεύω ότι είναι καλύτερα να ξεκινήσετε πρώτα με anime και να προχωρήσετε στα manga αργότερα. Υπάρχουν anime για όλα τα γούστα. Ίσως να νομίζετε κάποιοι ότι όλα τα ανιμε μοιάζουν σχεδιαστικά με την “Sailor Moon”. Σ’αυτό κάνετε μεγάλο λάθος. Υπάρχουν πολλές σχεδιαστικες τεχνοτροπίες ανάλογα με το studio παραγωγής, το genre, η την φιλοσοφία του δημιουργού. Είναι δύσκολο να απομονώσω και να προτείνω συγκεκριμένους τίτλους, οπότε θα παραθέσω μερικους χαρακτηριστικούς για τα αγαπημένα μου genres: Death Note Πρόκειται για ένα αστυνομικό ανιμε με ενδιαφέρουσα ιστορία με μεταφυσικά στοιχειά και αρκετά plot twists. Βασίζεται περισσότερο σε battle of wits παρά σε σκηνές δράσης. Death Note Episode 1 (poor quality) Inuyasha Παλιό ανιμε, αλλά με ωραία φανταστική ιστορία που σε ταξιδεύει στους μύθους και δοξασίες της παλιάς Ιαπωνίας. Inuyasha Episode 1 (poor quality) Boogiepop Phantom Μεταφυσικό θρίλερ με πολύπλοκη ιστορία και ενδιαφέρον σχέδιο. Δύσκολος τίτλος που απαιτεί την προσοχή σας κατά την διάρκεια της θέασης αφού μόνο στο τέλος μπαίνουν τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους. Boogiepop Phantom Episode 1 (poor quality) Nana Φαινομενικά γυναικείος τίτλος, αλλά βλέπεται ευχάριστα από άντρες γιατί είναι πολύ ρεαλιστικό και με φοβερή μουσική. Αποτελεί καλή εισαγωγή στην σύγχρονη ιαπωνική ποπ σκηνή. Nana Episode 1 (poor quality) School Rumble School Comedy, με ωραίο και πολλές φορές κουφό χιούμορ και αξιαγάπητους χαρακτήρες. School Rumble Episode 1 (spanish subs) Επίσης αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να δείτε τις ταινίες του Hayao Miyazaki. Αποτελούν εξαιρετική εισαγωγή στα ανιμε. Επίσης αξίζει και με το παραπάνω να ψάξετε τις ανιμε ταινίες του σκηνοθέτη Satoshi Kon που μερικές από αυτές (Paprika, Tokyo Godfathers) μπορείτε να τις νοικιάσετε απο τα βιντεο κλαμπ της γειτονιάς σας!

Πολύ πολύ ενδιαφέρον φαίνεται. Χαίρομαι που υπάρχει μια κίνηση στα manga.

Παίρνουμε μια κανάτα επιστημονική φαντασία. Ρίχνουμε μερικά κομμάτια νουάρ, ανακατεύουμε καλά και προσθέτουμε λίγο ξύσμα από western. Μόλις φτιάξαμε το Cowboy Bebop! Περίπου. Το Cowboy Bebop είναι anime σειρά, που αναπτύχθηκε από την Sunrise, σε σκηνοθεσία του Shinichiro Watanabe (Samurai Champloo, Space Dandy) και σενάριο της Keiko Nobumoto (Wolf’s Rain, Tokyo Godfathers, Samurai Champloo κ.ά.). Έτρεξε για 26 επεισόδια το 1998 και συγκεκριμένα μεταξύ 3 Απριλίου και 26 Ιουνίου. Το 2001 βγήκε και μια επιτυχημένη ταινία, η οποία τοποθετείται μεταξύ των επεισοδίων 22 και 23. Από αριστερά προς τα δεξιά: Spike, Jet, Faye, Ed και Ein Η ιστορία εκτυλίσσεται στο έτος 2071, σε μια εποχή που η ανθρωπότητα έχει αποικήσει τους περισσότερους πλανήτες και δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος. Η Γη έχει εν πολλοίς καταστεί μη κατοικήσιμη, αν και δεν έχει εγκαταληφθεί πλήρως. Ο πρωταγωνιστής Spike Spiegel είναι κυνηγός επικηρυγμένων και συνεργάζεται με τον Jet Black, οδηγό και ιδιοκτήτη του διαστημόπλοιου Bebop. Στην πορεία προστίθενται στο πλήρωμα η Faye Valentine, μια απατεώνισσα με άστατο χαρακτήρα, η Ed, ένα αγοροκόριτσο χάκερ, και ο Ein, ένα σκυλί ράτσας με ανεπτυγμένη νοημοσύνη. Στη σειρά δεν υπάρχει εξ αρχής κεντρική ιστορία. Παρακολουθούμε, μέσα από αυτοτελή επεισόδια, τις διάφορες περιπέτειες του πληρώματος ενάντια σε κλέφτες, serial killers, οικολογικούς τρομοκράτες και λοιπά καλόπαιδα. Σταδιακά ωστόσο ξετυλίγεται το νήμα του παρελθόντος του Spike, που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τον μεγαλύτερο εχθρό του και πάλαι ποτέ φίλο του, τον αιμοσταγή Vicious. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της εν λόγω σειράς (και γενικότερα του Watanabe) είναι η σχέση της με τη μουσική, όπως φαίνεται και από τον ίδιο τον τίτλο: bebop λέγεται ένα στυλ της τζαζ. Οι τίτλοι πολλών επεισοδίων αναφέρονται σε κάποιο μουσικό είδος (π.χ. Asteroid Blues, Heavy Metal Queen, Mushroom Samba) ή έχουν το όνομα κάποιου συγκεκριμένου τραγουδιού (π.χ. Honky Tonk Women, Bohemian Rhapsody). Η συνθέτις Yoko Kanno δημιούργησε την μπάντα Seatbelts για τις ανάγκες της σειράς και σύμφωνα με την ίδια, το soundtrack άρχισε να δουλεύεται πριν καν ολοκληρωθεί το character design ή η πλοκή. Κατά κύριο λόγο ακούγονται τζαζ και blues μελωδίες, αλλά δε λείπουν οι ηλεκτρισμένοι ήχοι της μέταλ ή κάποιοι ενδιαφέροντες πειραματισμοί. Και το intro απλά τα σπάει. Ο Watanabe έχει ποικίλες επιρροές και δεν διστάζει να το δείξει με διάφορους τρόπους. Το επεισόδιο Pierrot le Fou έχει πάρει το όνομά του από την ομώνυμη γαλλική ταινία, η υπόθεση του Toys in the Attic θυμίζει έντονα το Alien και κάθε τόσο υπάρχουν αναφορές σε έργα όπως το Desperado, το Game of Death και το Chinatown. Βέβαια, το πράγμα δεν περιορίζεται στο σινεμά. Από τους τρεις εγκληματίες ονόματι Huey, Louie και Dewey μέχρι τον έμπορο ναρκωτικών με το όνομα Asimov, το Cowboy Bebop βρίθει αναφορών σε άλλα μέσα. Το animation της σειράς είναι φανταστικό και αρκετά μακριά από αυτό που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στα anime. Το σενάριο είναι έξυπνο, χωρίς φανφαρονισμούς ή φιγούρα, διαθέτοντας εξαιρετική ισορροπία ανάμεσα στην δράση, το χιούμορ και το δράμα. Το βασικότερο όμως γνώρισμα της συγκεκριμένης σειράς είναι η αληθοφάνειά της (πάντα στο πλαίσιο του sci-fi), που την κάνει να διαφέρει από το τυπικό anime. Ο θεατής δεν θα δει χαρακτήρες να γρονθοκοπούνται επί ώρες χωρίς να παθαίνουν κάτι ή γιγάντια ρομπότ να καταστρέφουν ολόκληρες πόλεις. Βέβαια, το γεγονός τούτο ίσως να απωθήσει όσους ψάχνουν αυτά ακριβώς από ένα anime επιστημονικής φαντασίας. Όπως και να ‘χει, το Cowboy Bebop είναι μια σειρά αλλιώτικη, που θεωρείται σπουδαίο έργο της anime κουλτούρας. Προσωπικά είναι η αγαπημένη μου, με διαφορά από την επόμενη. See you space cowboy! [mal type=anime id=1]

Κάποια πραγματάκια που πήρα τον τελευταίο καιρό No Longer Allowed in Another World Vol 1 από Manga District (με έπεισε ένας φίλος και έχει πολύ ωραίο σχέδιο) - Στρουμφ Εναντίον Στρουμφ (τελικά ψήθηκα και αγόρασα τον πρώτο τόμο και γιατί ήταν σκληρόδετος και από περιέργια. Μόνη απογοήτευση το μέγεθος) Φιγούρα Spy x Family Loid Forger (Agent Twillight) - Sakamoto Days Vol 2 από @ adams Φιγούρα Spy x Family Anya Forger - Madara Uchiha (Six Paths) Funko (ήθελα να έχω μια φιγούρα του Madara και τελικά πήρα αυτή) Παρακάτω και οι φιγούρες του Spy x Family που έχει κάτσει υπέροχα μες το μάνγκα στη βιβλιοθήκη. Μόνο η Yor λείπει Αυτά το ολίγα. Περιμένω και λίγα ακόμα αλλά κρατιέμαι με τις αγορές διότι έρχονται τα Κον

SIDONIA NO KISHI (KNIGHTS OF SIDONIA) Neon Genesis Evangelion, Super Dimensional Fortress Macross (+ τα πολυάριθμα sequels), Mobile Suit Gundam(+ακόμη περισσότεροι τίτλοι), Gasaraki, Infinite Ryvius, Armored Trooper Votoms, Eureka Seven, RahXephon, και η λίστα δεν έχει τελειωμό με τους τόσους τίτλους mecha themed manga που στη συνέχεια έγιναν επιτυχημένα anime. Δυστυχώς λόγω της δημοτικότητας των ιαπωνικών κόμικ που βασίζονται σε μεγάλα ρομπότ, υπάρχουν και αναρίθμητοι τίτλοι που η θέση τους είναι στον κάλαθο των αχρήστων. Αυτή η παράδοση λοιπόν των mecha manga συνεχίζεται μέχρι και σήμερα και αν οι κακοί τίτλοι που παράγονται έχουν γίνει περισσότεροι υπάρχουν ακόμη παραγωγές, που σε κάνουν να έχεις ελπίδα πως θα ξαναδούμε κάποια στιγμή ποιοτικά έπη όπως τις παλιές καλές εποχές. Μία λοιπόν από αυτές τις τηλεοπτικές παραγωγές ακούει στο όνομα Sidonia No Kishi ή αγγλιστί Knights of Sidonia βασισμένο στο ομώνυμο manga με το οποίο θα ασχοληθεί αυτό το review. Η πλοκή της ιστορίας έχει ως εξής : Βρισκόμαστε στο έτος 3394, περίπου χίλια χρόνια μετά από την καταστροφή της γης από μία εξωγήινη μορφή ζωής(Gauna) ενώ τα υπολείμματα της ανθρωπότητας έχουν τραπεί σε φυγή στο διάστημα επάνω σε εκατοντάδες τεράστια διαστημόπλοια (seed ships) όπως αυτό της Sidonia, με διαφορετικούς προορισμούς στον γαλαξία και σκοπό να βρουν κάποιον πιθανό πλανήτη κατάλληλο για εποικισμό, εξασφαλίζοντας την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Παρά τη φυγή τους στο διάστημα και ενώ έχουν να επικοινωνήσουν με κάποιο άλλο seed ship εκατοντάδες χρόνια (πιθανώς τα περισσότερα να έχουν καταστραφεί) η εξωγήινη μορφή ζωής συνεχίζει να τους καταδιώκει. Πιλοτάροντας μεγάλα τεχνητά ανθρωπόμορφα ρομπότ που ονομάζονται Gardes, η ανθρωπότητα έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει τους διώκτες της, έστω αμυντικά, καταστρέφοντας την πυρήνα των περίεργων αυτών μορφών ζωής εμποδίζοντας την αναγέννηση του προστατευτικού καλύμματος(placenta) που τους περιβάλλει. Sidonia Gardes Garde Squads Η ιστορία λοιπόν ακολουθεί τις περιπέτειες ενός Garde πιλότου ονόματι Nagate Tanikaze, ο οποίος ζούσε όλη του τη ζωή στα κάτω αχανή στρώματα του τερατώδους seed ship Sidonia μεγαλωμένος από τον αποκαλούμενο παππού του. Μην έχοντας συναντήσει ποτέ κανέναν άλλο άνθρωπο κρατούσε τον εαυτό του απασχολημένο εκπαιδευόμενος σε έναν παλιό εξομοιωτή από Gardes κάθε μέρα με την καθοδήγηση του παππού του, με αποτέλεσμα να γίνει αυθεντία. Με τον θάνατο του παππού του και ενώ φοβάται τι τέρατα μπορεί να συναντήσει στα επάνω στρώματα αναγκάζεται λόγω πείνας να αναδυθεί στην επιφάνεια δηλαδή στα επάνω κατοικήσιμα από τους ανθρώπους στρώματα και να γίνει με συνοπτικές διαδικασίες ένας Garde πιλότος προστατεύοντας την Sidonia λόγω της πιο συχνής εμφάνισης της εξωγήινης μορφής (Gauna). Κάπου εκεί ξεκινάει και η ιστορία μας. Τον ήρωά μας λοιπόν, τον περιβάλλει μία πληθώρα αινιγματικών χαρακτήρων όπως η μυστηριώδης καπετάνιος του Sidonia που δεν έχει ποτέ δει κανείς το πρόσωπό της ή η υπεύθυνη των κοιτώνων της ακαδημίας των πιλότων που φοράει μία στολή μηχανικής υποστήριξης ζωής με την μορφή μίας μεγάλης αρκούδας και πάει λέγοντας. Στοιχεία της πλοκής περιλαμβάνουν τις περιπέτειες της Sidonia εναντίον της εξωγήινης απειλής, με την σταδιακή φυσικά αποκάλυψη των μυστικών των ιστοριών των διαφόρων χαρακτήρων του manga και του πως συνδέονται με την κύρια πλοκή. Η εξερεύνηση των καθημερινής ζωής πάνω στο αστρόπλοιο και η πρόοδος των επιστημών σε βαθμό που η κλωνοποίηση ανθρώπων, η αφυλετική ανθρώπινη αναπαραγωγή, η ανάπτυξη της γενετικής μηχανικής ώστε μεγάλο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού να φωτοσυνθέτει και να μην χρειάζεται τροφή έχουν καταστεί πια κοινοτοπίες πάνω στο Sidonia. Ποιοί είναι οι αθάνατοι που απαρτίζουν το συμβούλιο που εξουσιάζει και κυβερνά τη Sidonia? Ποιά η σχέση του ήρωα με αυτούς? Γιατί παρέμεινε αποκλεισμένος από τον υπόλοιπο κόσμο? Τι τον συνδέει με την καπετάνιο του εποικιστικού αστρόπλοιου και ποιος είναι ο θανών παππούς του είναι μερικά από τα πολλά ερωτήματα που εξηγούνται σταδιακά και με έξυπνο τρόπο κατά τη διάρκεια της ιστορίας αυτού του manga. Ο συνολικός πληθυσμός δεν ξεπερνάει τις 500.000 ανθρώπινες ψυχές και πιθανότατα αυτός είναι ο αριθμός των ανθρώπων σε όλο το γαλαξία καθώς τα υπόλοιπα seed ships έχουν μάλλον καταστραφεί από την Gauna όπως αφήνεται να εννοηθεί στην αρχή της ιστορίας. Το manga αυτό λοιπόν γράφτηκε από τον Tsutomu Nihei στο περιοδικό έκδοσης manga, Afternoon από τον Απρίλιο του 2009 έως τον Σεπτέμβριο του 2015 όπου ολοκληρώθηκε και η ιστορία, ενώ κέρδισε και το 39th Kodansha Manga Award το 2015. Έχει 78 chapters διαμορφωμένα σε 15 volumes και εκδόθηκε στα αγγλικά ως Knights of Sidonia από την Vertical 2013-2016. Τα είδη με τα οποία πραγματεύεται είναι action, drama, mecha, sci-fi, space, military, romance και seinen. Επίσης μεταφέρθηκε πολύ πετυχημένα στην μικρή οθόνη σε 2 seasons των 12 επεισοδίων η καθεμία αλλά δυστυχώς έγινε cancelled με το τέλος της δεύτερης season. To anime καλύπτει περίπου το 1/3 της ιστορίας μπορεί και λιγότερο ενώ η δεύτερη season σε αφήνει με πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Δική μου πρόταση είναι όποιος ενδιαφέρεται να δει πρώτα τα anime και στη συνέχεια να διαβάσει το manga για να μάθει τι γίνεται. Το anime με το manga είναι τόσο κοντά όσον αφορά την ιστορία και το σχέδιο που το θεωρώ από τα πιο πετυχημένα anime των τελευταίων 5 χρόνων. Το anime έτυχε μεγάλης αποδοχής και θετικών κριτικών από το σύνολο της ιαπωνικής anime και manga σκηνής με μεγάλα ονόματα όπως οι Akiko Higashimura, Digitarou and Yoshinao Dao και άλλοι να το εκθειάζουν ενώ ο Hideo Kojima είπε πως ενώ η ιαπωνική κουλτούρα anime έχει χάσει τον x factor που την έκανε να ξεχωρίζει, το Κnights of Sidonia ίσως είναι ο λευκός ιππότης που χρειαζόταν για να την σώσει. τα δύο trailer των 2 seasons + 1 fanmade για να σας κάνω να θέλετε να δείτε το anime + Η ιστορία του manga είναι καλή, όχι κάτι που δεν έχει γραφτεί ποτέ ξανά αλλά ο τρόπος εξιστόρησης και η εξέλιξη των χαρακτήρων την κάνουν να ξεχωρίζει από την πληθώρα σαβουροϊστοριών με mecha που κυκλοφορούν στις μέρες μας. Θα τολμήσω να πω, πως λόγω σχεδίου και αισθητικής και ενώ καταλαβαίνεις πως είναι σύγχρονο manga σου δημιουργεί την εντύπωση πως ανήκει στις μεγάλες δημιουργίες του παρελθόντος. Το σχέδιο είναι εκπληκτικό και ενώ όπως έχω ξαναπεί σε προηγούμενο review οι γνώσεις μου είναι περιορισμένες, αντικειμενικά είναι εντυπωσιακό. Το στοιχείο του steampunk είναι ορατό σχεδόν παντού, ιδίως στα σκίτσα που περιγράφεται η πόλη μέσα στη Sidonia με τα στρώματα και τις ατελείωτες σωληνώσεις και σκάλες. Αυτό που μου έχει κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση όμως είναι η δυναμική του λευκού χρώματος. Τα manga όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε είναι ασπρόμαυρα. Έτσι και αυτό αλλά το σχέδιο δίνει μεγαλύτερη έμφαση στο λευκό, καθώς δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα(ίσως κάποιος γνώστης να εξηγήσει καλύτερα τι θέλω να εκφράσω και αδυνατώ).Το κοινό στο οποίο απευθύνεται είναι όλων των ηλικιών. Διαβάζοντάς το μπορεί να εντοπίσει κανείς πολλά κλισέ της ιαπωνικής κουλτούρας χωρίς όμως να κουράζουν ενώ τo comic relief δεν λείπει, κυρίως σε chapters που όλα φαίνονται δυσοίωνα για την επιβίωση της Sidonia. Καλή ανάγνωση! ( ή καλή προβολή αν αρχίσετε με το anime) [mal type=manga id=13723]

Είναι η συνηθισμένη τιμή για manga

Ναι, είναι ασπρόμαυρο manga:

ΠΛΟΚΗ Σε μια Ιαπωνία που προσπαθεί να συνέλθει από το σοκ ενός καταστροφικού σεισμού, μια φυλακή είναι αυτή που "αναδύεται" από τα συντρίμια με το όνομα Deadman Wonderland. Ο ρόλος αυτού του σωφρονιστικού καταστήματος είναι με την βοήθεια της βιτρίνας ενός θεματικού πάρκου να διασκεδάζει τους τουρίστες εκμεταλεύοντας τους φυλακισμένους. Η ιστορία ξεκινά και κυρίως ακολουθεί τον Ganta Igarashi, ενός φυσιολογικού μαθήτη λυκείου μέχρι την μέρα που θα γίνει μάρτυρας ενός συγκλονιστικού γεγονότος. Ένα μασκοφόρο άτομο εμφανίζεται στην τάξη του δολοφονώντας τους πάντες αφήνοντας μόνο αυτόν ζωντανό. Ως εκ τούτου, κατηγορείται ως ο μοναδικός ένοχος για το συμβάν και καλείται να εκτίσει την ποινή του στην Deadman Wonderland. Φυσικά αυτή είναι μόνο η αρχή του συγκεκριμένου manga, οπότε για την αποφυγή σπόιλερ δεν θα υπάρξουν περαιτέρω λεπτομέρειες για την πλοκή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι όλα όπως φαίνονται... ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ Το Deadman Wonderland ξεκίνησε να κυκλοφορεί 26 Απρίλιου του 2007 και ολοκληρώθηκε 26 Ιουλίου του 2013. Δημοσιευόταν στο μηνιαίο περιοδικό Shonen Ace και τα 58 του κεφάλαια κυκλοφόρησαν στην συνέχεια σε 13 τόμους. Ενώ κατηγοριοποιείται ως Shonen, η θεματολογία του φλερτάρει αρκετά με το Seinen (για επεξήγηση των όρων Shonen και Seinen βλέπε εδώ) Οι δημιουργοί του, Kazuma Kondou και Jinsei Kataoka, είναι επίσης γνωστοί για την σειρά manga Koukyoushihen Eureka seveN, ή όπως είναι αλλιώς γνωστό Eureka 7. Την έκδοση στα αγγλικά ενώ την ξεκίνησε η Tokyopop, τελικά μετά από 5 τόμους δεν την ολοκλήρωσε. Την επανακυκλοφορία και την ολοκλήρωση της σειράς ανέβαλε η VIZ Media. Το 2011, από το στούντιο Manglobe, κυκλοφόρησε και anime βασισμένο στην σειρά. Όμως, το πρόωρο τέλος του και τα αρκετά αφηγηματικά κενά που υπήρχαν στην πλοκή του δεν το καθιστούν ως μία από τις καλύτερες μεταφορές manga σε anime. Σκηνοθέτης της σειράς ήταν ο Kouichi Hatsumi, γνωστός και από την πιο πρόσφατη και πετυχήμενη του δουλειά στο Tokyo Revengers.

Μπορεί η περιπέτεια που εμπνεύστηκε ο Χάτζιμε Ισαγιάμα να εστιάζει στις θεαματικές μάχες των ανθρώπων εναντίον των Τιτάνων, σε μια σύγκρουση εξουσίας και ελευθερίας, όμως τελικά οι θεματικές της αγγίζουν πολύ πιο βαθιά και διαχρονικά ζητήματα για την ιστορία και τη φύση του ανθρώπου. Οι φανατικοί αναγνώστες των ιαπωνικών κόμικς δεν χρειάζονται ιδιαίτερη εισαγωγή για ένα από τα δημοφιλέστερα μάνγκα της εποχής που διανύουμε. Ο λόγος για το «Attack On Titan» (2009-2021), τη σειρά που έγραψε και σχεδίασε ο 36χρονος πλέον Χάτζιμε Ισαγιάμα, μια πολυεπίπεδη ιστορία που εξερευνά, μεταξύ άλλων, τη ρευστότητα της αντίληψης περί καλού και κακού, τη συνθετότητα των αντικρουόμενων συμφερόντων που καθορίζουν τις πολιτικές επιλογές, την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και των ευγενών ή μη κινήτρων που καθορίζουν τις επιλογές μας. Η επιτυχία της σειράς οδήγησε στην ομώνυμη τηλεοπτική μεταφορά της, η οποία ξεκίνησε να προβάλλεται ακριβώς πριν από δέκα χρόνια, στις 7 Απριλίου του 2013, και διανύει σήμερα τα τελευταία της βήματα. Ο Χάτζιμε Ισαγιάμα στην εκδήλωση Anime NYC 2022 κατά την πρώτη επίσκεψή του στις ΗΠΑ Ελευθερία και εγκλωβισμός Στο επίκεντρο της ιστορίας τοποθετείται η ανθρώπινη ανάγκη για ελευθερία. Ο Ισαγιάμα εισάγει τον αναγνώστη σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι αναγκάζονται να ζουν σε πόλεις περίκλειστες από τρία διαδοχικά ομόκεντρα γιγαντιαία τείχη προκειμένου να προστατευτούν από τους Τιτάνες, τα ανθρωποφάγα πλάσματα αγνώστου προελεύσεως, τα οποία επιτίθενται ανά τακτά χρονικά διαστήματα αφανίζοντας ολόκληρες πόλεις στο πέρασμά τους. Όχι και τόσο τυχαία. Γεννημένος το 1986 στη μικρή πόλη Ογιάμα, τμήμα της περικυκλωμένης από βουνά Χίτα της Ιαπωνίας, από την παιδική ηλικία ο Ισαγιάμα ένιωθε σαν να ζει σε ένα απομονωμένο νησί χωρίς επαφή με τον έξω κόσμο. Το αίσθημα του εγκλωβισμού από το οποίο προσπαθεί να αποδράσει, η επιθυμία να αντικρίσει τον ουρανό μέχρι το πέρας του ορίζοντα, είναι το πρώτο κοινό σημείο του δημιουργού με τον πρωταγωνιστή τού «Attack On Titan». Για τον Χάτζιμε Ισαγιάμα η επιθυμία έγινε πραγματικότητα μέσω της τέχνης του. Αφού σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Σχεδίου Kyushu στη γειτονική περιοχή Φουκουόκα, έλαβε συμμετοχή σε διαγωνισμούς σχεδίου και προσέγγισε εκδοτικούς οίκους. Σε ηλικία είκοσι ετών μετακόμισε στο Τόκιο προκειμένου να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Εκεί χρειάστηκε αρχικά να εργαστεί ως ιδιωτικός υπάλληλος σε ένα ίντερνετ καφέ. Μια εμπειρία που καθόρισε τόσο τον ίδιο όσο και τον συμβολισμό των Τιτάνων στο έργο του ήταν ένας έντονος διαπληκτισμός που έλαβε χώρα με έναν μεθυσμένο θαμώνα του μαγαζιού. Η παντελής αδυναμία επικοινωνίας δύο ανθρώπων, παρά το γεγονός ότι ανήκουν στο ίδιο είδος και μιλάνε την ίδια γλώσσα, σημάδεψε τον νεαρό καλλιτέχνη, ο οποίος στο έργο του φυσικά εμπλουτίζει το σχετικό ερέθισμα με μια φιλοσοφική προσέγγιση α λα Τόμας Χομπς και με την παράλληλη αποδόμηση του απόλυτου μανιχαϊσμού, βάσει του οποίου φαίνεται να κινούνται αρχικά οι δύο αντικρουόμενες πλευρές. Μετά την αρχική απόρριψη από το δημοφιλέστερο περιοδικό μάνγκα της Ιαπωνίας, το εβδομαδιαίο «Shonen Jump» της Shueisha («Dragonball», «One Piece»), προετράπη να τροποποιήσει υφολογικά το σχέδιο και την ιστορία του. Αντ’ αυτού, προτίμησε να μη θυσιάσει την καλλιτεχνική ελευθερία και να συνεχίσει την αναζήτηση συνεργάτη. Έχοντας κερδίσει με την πρωτόλεια εκδοχή του «Attack On Titan» στον διαγωνισμό MGP, αλλά και δύο διαδοχικές διακρίσεις στο Freshman Manga Award τού επίσης δημοφιλούς περιοδικού «Weekly Shonen Magazine» της εταιρείας Kodansha, όπου έχουν δημοσιευτεί έργα του «πατέρα των μάνγκα» Οσάμου Τεζούκα, αλλά και γνωστές σειρές («Hajime No Ippo», «Great Teacher Onizuka» και πιο πρόσφατα «Fairy Tail», «The Seven Deadly Sins»), η στιγμή της αναγνώρισης δεν άργησε να έρθει. Έτσι, το 2009 το magnum opus του Ισαγιάμα ξεκίνησε να δημοσιεύεται σε μηνιαία βάση στο νέο περιοδικό της εταιρείας με τίτλο «Bessatsu Shonen Magazine», διεκδικώντας επάξια μια θέση στην κορυφή της λίστας των καλύτερων μάνγκα του είδους. Σύγχρονη Τιτανομαχία Σε ένα πλαίσιο που θυμίζει μια παραλλαγή της μεσαιωνικής περιόδου, εμποτισμένη με στοιχεία της βιομηχανικής επανάστασης και φανταστικών τεχνολογικών εμπνεύσεων, στο «Attack On Titan» παρουσιάζεται μια ανθρώπινη κοινωνία η οποία ζει υπό τον φόβο των Τιτάνων. Μετά την εμφάνιση των γιγαντιαίων ανθρωπόμορφων τεράτων που καταστρέφουν τα πάντα στο διάβα τους, ο εναπομείνας πολιτισμένος κόσμος συσπειρώθηκε χτίζοντας τρία ομόκεντρα τείχη για να προστατευτεί από την ανυπέρβλητη απειλή. Εισάγοντας ήδη πολιτικές έννοιες όπως η ταξικότητα και οι διακρίσεις, ο δημιουργός απεικονίζει την ελίτ να εγκαθίσταται καθόλου τυχαία στο εσωτερικό του πιο καλά προστατευμένου τρίτου, μικρότερου τείχους, ενώ οι λιγότερο προνομιούχοι στο ασθενέστερο πρώτο τείχος προστασίας. Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκονται τρεις χαρακτήρες, παρά το κατά τα άλλα πολυάριθμο καστ: ο πρωταγωνιστής έφηβος Eren Jaeger και οι φίλοι του, Armin και Mikasa. Μετά την επίθεση που δέχεται η πόλη τους από τους Τιτάνες, οι τρεις έφηβοι αποφασίζουν να καταταγούν στον στρατό προκειμένου να υπηρετήσουν στο ειδικό τάγμα ενάντια στους Τιτάνες. Αξιοποιώντας την επιστημονική μελέτη και την τεχνολογία της εποχής, οι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει μερικές αδυναμίες των Τιτάνων και επιστρατεύουν όλο τους το κουράγιο για να εξερευνήσουν την εκτός των τειχών περιοχή, αμυνόμενοι της γης αλλά και της ζωής τους. Για πολλούς από αυτούς η μάχη δεν μετουσιώνει σε πράξη μόνο την ελπίδα της λύτρωσης από τον φόβο και τον αυτοπεριορισμό, αλλά και τη διαχείριση του θρήνου και της απώλειας των αγαπημένων προσώπων. Το ίδιο ισχύει και για τον νεαρό Eren, στον οποίο αφήνει βαθύ τραύμα ο τραγικός θάνατος της μητέρας του, την οποία κατασπαράζει ένας εκ των επιτιθέμενων Τιτάνων. Σύντομα ο Eren θα ανακαλύψει πως μπορεί να μεταμορφώνεται σε Τιτάνα, γεγονός που μπερδεύει τόσο τον ίδιο και το μίσος του για τα ανθρωποφάγα τέρατα, όσο και τους ανθρώπους εντός των τειχών. Μετά από διαρκείς ανατροπές, ισορροπημένη αλληλουχία σκηνών δράσης, μυστηρίου και πολιτικού δράματος αλλά και μεθοδικό, επιμελές χτίσιμο κόσμου και χαρακτήρων, οι ήρωες αλλά και οι αναγνώστες ανακαλύπτουν την πραγματική προέλευση των Τιτάνων, καταλήγοντας στη μεγάλη παραδοχή του συγγραφέα της σύγχρονης Τιτανομαχίας, ο οποίος δήλωσε σε μια πρόσφατη ραδιοφωνική συνέντευξή του στο γαλλικό France Inter: «Ο άνθρωπος είναι το πιο τρομακτικό ζώο στον κόσμο». Οι ενδεχόμενες φιλοσοφικές, πολιτικές και ιστορικές αναφορές του έργου είναι αμέτρητες: από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη γενοκτονία των Εβραίων στις μάχες Ρωμαίων και βαρβάρων μέχρι τις σύγχρονες κόντρες μεταξύ Ιαπωνίας και Κίνας. Διόλου τυχαία άλλωστε, η ανάγνωση του «Attack On Titan» απαγορεύτηκε το 2015 από το κινεζικό υπουργείο Πολιτισμού. Το φινάλε ενός έπους Φτάνοντας προς το τέλος της σειράς, ο Χάτζιμε Ισαγιάμα απογείωσε την αφηγηματική του πρωτοτυπία αντιστρέφοντας την οπτική γωνία της εξιστόρησης. Αποτέλεσμα, στα τελευταία επεισόδια της σειράς να παρακολουθούμε την ιστορία από τα μάτια των «κακών», για να καταλάβουμε με τον πιο εμφατικό τρόπο πως δεν υπάρχουν απόλυτες έννοιες όπως το καλό και το κακό, το άσπρο και το μαύρο, αλλά όλα είναι… γκρι. Η σειρά ολοκληρώθηκε στην έντυπη εκδοχή της με ένα αμφιλεγόμενο φινάλε το 2021, ενώ η τηλεοπτική μεταφορά αναμένεται να ρίξει την αυλαία της το φθινόπωρο του 2023 με ένα επεισόδιο-ταινία που θα υπερβαίνει σε διάρκεια τη μία ώρα. Και το σχετικό link...

Λιωμένα σώματα, διαμελισμένα κορμιά, γκρεμισμένα κτίρια, κατεστραμμένοι δρόμοι, ποτάμια που βράζουν και μεταφέρουν ανθρώπινες σάρκες, μαύροι ουρανοί. Δεν πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας ούτε για κάποιο horror movie. Είναι οι εικόνες που στοιχειώνουν τον αναγνώστη του Barefoot Gen. Το έργο του Keiji Nakazawa ξεκίνησε να κυκλοφορεί πριν από ακριβώς πενήντα χρόνια, τον Μάιο του 1973, και δεν ήταν μια μυθοπλασία. Ήταν η καταγραφή και μεταφορά σε manga της εμπειρίας του δημιουργού του από τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα. Ο Nakazawa (1939-2012) ήταν έξι χρονών όταν τα αμερικανικά αεροπλάνα σε μια απίστευτης βαρβαρότητας επίδειξη ισχύος έβαλαν οριστικό τέλος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ζούσε με την οικογένειά του στη Χιροσίμα και σε λίγα δευτερόλεπτα είδε τον κόσμο, ως μάρτυρας και θύμα, να αλλάζει για πάντα και να μπαίνει σε μια νέα εποχή όπου η απειλή του μαζικού αφανισμού δεν θα αποτελούσε πια κινδυνολογία ή μελλοντολογία. Όλα όσα είδε και ένιωσε τα περιγράφει με σκληρές λεπτομέρειες και ωμό ρεαλισμό, σε βαθμό που η ανάγνωση προκαλεί σωματικό πόνο και ένα διαρκές κόμπιασμα στον λαιμό του θεατή. Από την κυκλοφορία του πρώτου τόμου του, το Barefoot Gen συγκλόνισε το ιαπωνικό κοινό και σημείωσε μεγάλη επιτυχία που οδήγησε σε μια μακρά συνέχεια, με τον μικρό Gen να μεγαλώνει στη μεταπολεμική Ιαπωνία και να πρέπει να διαχειριστεί τόσο τα προσωπικά του βιώματα όσο και το συλλογικό τραύμα. Το αυτοβιογραφικό έργο, που δεν περιορίστηκε στα γεγονότα της Χιροσίμα αλλά περιέγραψε την πολυσύνθετη κοινωνική και πολιτική κατάσταση στην Ιαπωνία μετά το 1945, ολοκληρώθηκε το 1987 και αφού είχαν κυκλοφορήσει 10 τόμοι, ενώ πολλές είναι οι διεθνείς του μεταφράσεις. Από το 1976 ως το 1980 μεταφέρθηκε σε μια κινηματογραφική τριλογία από τον Tengo Yamada, ενώ διασκευάστηκε και σε ταινία κινουμένων σχεδίων. Μέχρι σήμερα θεωρείται μια αξεπέραστη έντεχνη καταγραφή των επιπτώσεων της πρώτης ατομικής βόμβας από έναν αυτόπτη μάρτυρα και, παρά τις πολύ σκληρές αλλά αναπόφευκτες εικόνες του, αποτελεί εκπαιδευτικό υλικό στο μάθημα της Ιστορίας σε πολλά σχολεία του κόσμου. Και το σχετικό link...

Ο Ζεράρ ντε Βιλλιέ στα Γαλλικά είναι κ εκδότης... αναφέρεται ως "Gerard de Villiers Presente" Αναφέρω τη 2η πιο επιτυχημένη έκδοση: Των Ηθών... Κ πάλι όποιος έχει από αυτά που μου λείπουν... έχω ενδιαφέρουσες ανταλλαγές. Στείλτε μην. Δεν πιστεύω ότι τα έχουν εκδώσει όλα αυτά στην Ελλάδα. Πιστεύω ως τις εκδόσεις του 1991-1992 μάλλον έκδιδαν.. κ μετά ότι τύγχαινε ίσως... Συγραφέας εδώ ο Michel Brice (που έιναι ψευδόνυμο για μία σειρά από συγγραφείς), με το original τίτλο Brigade Mondaine. Τα Απόρρητα Αρχεία από το Τμήμα Ηθών Michel brice – Brigade Mondaine 80 41 Αρ. Τίτλος Έτος ΈΧΩ Price Βιπερ Νο. Type Νο. Michel brice / Philippe Muray Original Title Date LANG 1 Le Monstre d'Orgeval 1975 1 Το Τέρας του Παρισιού Τολμηρό Κορίτσι 2 801 MultiED_Γ 1 Το Τέρας του Παρισιού Le Monstre d'Orgeval 1975 2 Le Carrousel de la pleine lune 1975 1 Πεταλούδες της Πανσέληνου 5 824 TimeOut_ΡΓ 2 Πεταλούδες της Πανσέληνου Le Carrousel de la pleine lune 1975 3 L'Abominable blockhaus 1975 1 Μιγάδα της Γουαδελούπης 5 857 MultiED_Γ 3 Μιγάδα της Γουαδελούπης L'Abominable blockhaus 1975 4 Les Séminaires d'amour 1975 1 Ερωτικά Σεμινάρια 3,5 813 TimeOut_ΡΓ 4 Ερωτικά Σεμινάρια Les Séminaires d'amour 1975 5 Le Marché aux orphelines 1975 1 Το Άσυλο των Σκανδάλων 1,9 1113 TimeOut_ΡΓ 5 Το Άσυλο των Σκανδάλων Le Marché aux orphelines 1975 6 L'héroïne en or massif 1976 1 Ηρωίνη σε Χρυσό Μασίφ 5 802 MultiED_Γ 6 Ηρωίνη σε Χρυσό Μασίφ L'héroïne en or massif 1976 7 Un chantage très spécial 1976 1 Κλίκα των Εκβιαστών 2 1019 TimeOut_ΡΓ 7 Κλίκα των Εκβιαστών Un chantage très spécial 1976 8 Les requins de l'île d'amour 1976 1 Στη Παγίδα των Λαθρεμπόρων 2 1020 TimeOut_ΡΓ 8 Στη Παγίδα των Λαθρεμπόρων Les requins de l'île d'amour 1976 9 La cité des disparues 1976 1 Ρεκβιέμ για Ανηλίκους 2 1014 TimeOut_ΡΓ 9 Ρεκβιέμ για Ανηλίκους La cité des disparues 1976 10 Le Cygne de Bangkok 1976 1011:Ο ΚΥΚΝΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΝΓΚΟΚ 2 1012 TimeOut_ΡΓ 12 Το Άνθος του Λωτού Le jeu du cavalier 1977 11 La mante religieuse 1977 1013: ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΣΤΟ ΣΑΙΝ ΤΡΟΠΕΖ 1,8 1015 TimeOut_ΡΓ 13 Κρουαζιέρα του Έρωτα La croisière interdite 1977 12 Le jeu du cavalier 1977 1 Το Άνθος του Λωτού 6 868 TimeOut_ΡΓ 14 Το Χαρέμι του Μαρακές Le Harem De Marrakech 1975 13 La croisière interdite 1977 1 Κρουαζιέρα του Έρωτα 2 1016 TimeOut_ΡΓ 15 Σύμπλεγμα Διαφοράς La maison des maudites 1977 14 Le Harem de Marrakech 1977 1 Το Χαρέμι του Μαρακές 2 1017 TimeOut_ΡΓ 16 Για την Αγάπη μίας Μικρής La permission de minuit 1978 15 La maison des maudites 1977 1 Σύμπλεγμα Διαφοράς 5 1018 TimeOut_ΡΓ 17 Τα Καπρίτσια της Βανέσσα Les Caprices de Vanessa 1978 16 La permission de minuit 1978 1 Για την Αγάπη μίας Μικρής 2 846 MultiED_Γ 18 Το Φίδι της Καραβαϊκής La vipère des Caraïbes 1978 17 Les Caprices de Vanessa 1978 1 Τα Καπρίτσια της Βανέσσα 2 1021 TimeOut_ΡΓ 19 Πρελούδιο για Παρανοϊκούς Le voyou de Montparnasse 1978 18 La vipère des Caraïbes 1978 1 Το Φίδι της Καραβαϊκής 2 1031 TimeOut_ΡΓ 20 Έρωτας με Βελονισμούς Les Filles de monseigneur 1978 19 Le voyou de Montparnasse 1978 1 Πρελούδιο για Παρανοϊκούς 4 835 TimeOut_ΡΓ 21 Αραβικές Νύχτες στο Μόνακο La nuit arabe de Monaco 1975 20 Les Filles de monseigneur 1978 1 Έρωτας με Βελονισμούς 2 1022 TimeOut_ΡΓ 22 Το Τρίγωνο της Αμαρτίας La fermière du vicomte 2004 21 La nuit arabe de Monaco 1978 1 Αραβικές Νύχτες στο Μόνακο 2 1023 TimeOut_ΡΓ 23 Το Κύκλωμα των Εκμεταλλευτών La punition de l'ambassadeur 2004 22 La fermière du vicomte 2004 1 Το Τρίγωνο της Αμαρτίας 1,2 1025 TimeOut_ΡΓ 24 Τα Όργια των Αμαζόνων La Secte Des Amazones 1979 23 La punition de l'ambassadeur 2004 1 Το Κύκλωμα των Εκμεταλλευτών 2 1027 TimeOut_ΡΓ 25 Οι Σειρήνες της Λεωφόρου Les sirènes de l'autoroute 1979 24 La secte des amazones 1979 1 Τα Όργια των Αμαζόνων 1,2 1029 TimeOut_ΡΓ 26 Αποστολή Τόκιο Le Bouddha Vivant 1979 25 Les sirènes de l'autoroute 1979 1 Οι Σειρήνες της Λεωφόρου 2 1033 TimeOut_ΡΓ 27 Ανήλικα La planchette bulgare 1980 26 Le Bouddha vivant 1980 1 Αποστολή Τόκιο 5 910 TimeOut_ΡΓ 28 Φάκελος: Πολιτικά Απόρρητα Le prisonnier de Beaubourg 1980 27 La planchette bulgare 1980 1 Ανήλικα 2 1037 TimeOut_ΡΓ 30 Οι Κούκλες του Χο-Τσου Les poupées chinoises 1980 28 Le prisonnier de Beaubourg 1980 1 Φάκελος: Πολιτικά Απόρρητα 2 1035 TimeOut_ΡΓ 31 Στον Αστερισμό του Ήλιου Les sacrifiées du soleil 1981 29 Les esclaves de la nuit 1980 4 1041 TimeOut_ΡΓ 32 Αρχιεκτελεστής L'exécutrice 1981 30 Les poupées chinoises 1980 1 Οι Κούκλες του Χο-Τσου 2 1043 TimeOut_ΡΓ 33 Η Σκλάβα του Φαραώ La prêtresse du pharaon 1981 31 Les sacrifiées du soleil 1981 1 Στον Αστερισμό του Ήλιου 2 1045 TimeOut_ΡΓ 34 Κανάλι για CB Ερωτικά Un canal rose pour cibistes 1981 32 L'Exécutrice 1981 1 Αρχιεκτελεστής 2 1039 TimeOut_ΡΓ 35 Οι Φανατικοί του Βίντεο Les Fanatiques de la vidéo 1981 33 La prêtresse du pharaon 1981 1 Η Σκλάβα του Φαραώ 2 1049 TimeOut_ΡΓ 36 Οι Άγγελοι της Πιγκάλ Les anges de Pigalle 1981 34 Un canal rose pour cibistes 1981 1 Κανάλι για CB Ερωτικά 2 1047 TimeOut_ΡΓ 37 Για την Αγάπη της Μαίρυλιν Sosies sur mesure 1982 35 Les Fanatiques de la vidéo 1981 1 Οι Φανατικοί του Βίντεο 1,2 1051 TimeOut_ΡΓ 38 Το Σημάδι της Εκδίκησης La Marque du Taureau 1984 36 Les anges de Pigalle 1981 1 Οι Άγγελοι της Πιγκάλ 2 1053 TimeOut_ΡΓ 39 Νησί του Τρόμου L'Île aux femmes 1982 37 Sosies sur mesure 1982 1 Για την Αγάπη της Μαίρυλιν 2 1055 TimeOut_ΡΓ 40 Κρεματόριο για Νυμφίδια La châtelaine de l'Ordre noir 1982 38 La marque du taureau 1982 1 Το Σημάδι της Εκδίκησης 1,2 1057 TimeOut_ΡΓ 41 Βασίλισσα στις Κατακόμβες La Princesse des catacombes 1982 39 L'Île aux femmes 1982 1 Νησί του Τρόμου 1,8 1059 TimeOut_ΡΓ 42 Χαμένες στον Παράδεισο “Χόλυγουντ” La Disparue de Sunset Boulevard 2011 40 La châtelaine de l'Ordre noir 1982 1 Κρεματόριο για Νυμφίδια 2 1061 TimeOut_ΡΓ 43 Η Κυρία με τα Γκρίζα Le parfum de la dame en gris 1982 41 La Princesse des catacombes 1982 1 Βασίλισσα στις Κατακόμβες 2 1065 TimeOut_ΡΓ 44 Γυναίκες Θύματα των Ζουλού Les Femmes mygales de Côte d'Ivoire 1982 42 La Disparue de Sunset Boulevard 1982 1 Χαμένες στον Παράδεισο “Χόλυγουντ” 2 1063 TimeOut_ΡΓ 45 Ο Χορός των Μαχαιριών La Danse des couteaux 1982 43 Le parfum de la dame en gris 1982 1 Η Κυρία με τα Γκρίζα 2 1067 TimeOut_ΡΓ 46 Οι Εραστές της Σιγκαπούρης Les Amants de Singapour 1983 44 Les Femmes mygales de Côte d'Ivoire 1982 1 Γυναίκες Θύματα των Ζουλού 2 1069 TimeOut_ΡΓ 47 Γυμνή Πρόκληση La veuve du lac 1983 45 La Danse des couteaux 1982 1 Ο Χορός των Μαχαιριών 1,8 1071 TimeOut_ΡΓ 48 Το Φάντασμα της Νύχτας Les fantasmes du notable 1983 46 Les Amants de Singapour 1983 1 Οι Εραστές της Σιγκαπούρης 2 1073 TimeOut_ΡΓ 50 Καρναβάλι στη Βενετία Carnaval à Venise 1983 47 La veuve du lac 1983 1 Γυμνή Πρόκληση 2 1074 TimeOut_ΡΓ 51 Νύχτες στον Πύργο του Άϊφελ Les nuits blanches de la Tour Eiffel 1983 48 Les fantasmes du notable 1983 1 Το Φάντασμα της Νύχτας 2 1075 TimeOut_ΡΓ 52 Σήμα Τηλεφώνου Love-téléphone 1983 49 La bête du Luberon 1983 4,5 1076 TimeOut_ΡΓ 53 Γκόλφ Πάρτυ Golf-party 1983 50 Carnaval à Venise 1983 1 Καρναβάλι στη Βενετία 1,2 1077 TimeOut_ΡΓ 54 Το Σημάδι του Παρανοϊκού L'enfer du collectionneur 1985 51 Les nuits blanches de la Tour Eiffel 1983 1 Νύχτες στον Πύργο του Άϊφελ 2 1079 TimeOut_ΡΓ 55 Οι Υπνοβάτες του Δόκτορα Μάρλευ Les Somnambules du Docteur Marly 1985 52 Love-téléphone 1983 1 Σήμα Τηλεφώνου 2 1081 TimeOut_ΡΓ 56 Η Πρόσκληση του Μαραμπού Les envoûtées du marabout 1985 53 Golf-party 1983 1 Γκόλφ Πάρτυ 1,8 1083 TimeOut_ΡΓ 57 Δολοφόνος Ανδρών La tueuse d'hommes 1984 54 L'enfer du collectionneur 1984 1 Το Σημάδι του Παρανοϊκού 1,2 1085 TimeOut_ΡΓ 58 Η Βασίλισσα της Βουλώνης La diva du bois de Boulogne 1984 55 Les Somnambules du docteur Marly 1984 1 Οι Υπνοβάτες του Δόκτορα Μάρλευ 3,5 1087 TimeOut_ΡΓ 59 Γυναίκες Ομοιώματα La folie de Barbe-Bleue 1985 56 Les envoûtées du marabout 1984 1 Η Πρόσκληση του Μαραμπού 3,5 1089 TimeOut_ΡΓ 60 Η Μανιακή του Πάρκινγκ Le maniaque du parking 1984 57 La tueuse d'hommes 1984 1 Δολοφόνος Ανδρών 3,5 1091 TimeOut_ΡΓ 61 Ο Τίτλος της Ομορφιάς Le Bateau des filles perdues 1985 58 La diva du bois de Boulogne 1984 1 Δολοφόνος Ανδρών 2 1097 TimeOut_ΡΓ 64 Άγουρα Νιάτα La Plage aux nymphes 1985 59 La folie de Barbe-Bleue 1984 1 Γυναίκες Ομοιώματα 2 1101 TimeOut_ΡΓ 66 Απόλαυση Μεξικάνικη La filière mexicaine 1986 60 Le maniaque du parking 1984 1 Η Μανιακή του Πάρκινγκ 1,9 1105 TimeOut_ΡΓ 68 Πρόσωπο με Μάσκα La femme masquée 1985 61 Le Bateau des filles perdues 1985 1 Ο Τίτλος της Ομορφιάς 1,9 1111 TimeOut_ΡΓ 71 Η Τίγρης της Νύχτας La panthère des palaces 1986 62 Le Démon du peep-show 1985 1093: ΤΟ ΑΝΤΡΟ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ 1,9 1183 TimeOut_ΡΓ 72 Οι Εξτρεμιστές Les profanatrices 1986 63 Les Chasseurs de Mireille 1985 4,5 1117 TimeOut_ΡΓ 74 Η Ωραία της Υψηλής Κοινωνίας La louve des beaux quartiers 1986 64 La Plage aux nymphes 1985 1 Άγουρα Νιάτα 1,8 1121 TimeOut_ΡΓ 75 Τα Παιχνιδισματα του Βίντεο Les stripteaseuses du petit écran 1986 65 Nuits de Chine 1985 1,8 1127 TimeOut_ΡΓ 76 Τα Φανταχτερά Κορίτσια του Σαιντ Τροπέζ Les Maitresses femmes de Saint-Tropez 1987 66 La filière mexicaine 1985 1 Απόλαυση Μεξικάνικη 2 1132 TimeOut_ΡΓ 78 Το Κυνήγι των Κομάντος Les proies du commando 1987 67 Les secrets de madame Maud 1985 1,9 1152 TimeOut_ΡΓ 83 Οι Φλόγες του Έρωτα L'allumeuse 1987 68 La femme masquée 1985 1 Πρόσωπο με Μάσκα 2 1163 TimeOut_ΡΓ 85 Στα Δίχτυα του Ζιγκολό Gigolo story 1988 69 Transport de filles 1985 1,2 1169 TimeOut_ΡΓ 87 Η Γυναίκα του Προέδρου Les jeux défendus de la présidente 1988 70 La secrétaire du patron 1986 1,8 1175 TimeOut_ΡΓ 89 Παρίσι: Μικρές Αγγελίες Jeune fille au pair 1990 71 La panthère des palaces 1986 1 Η Τίγρης της Νύχτας 1,8 FR90 TimeOut_ΡΓ 90 ---- L'Inconnu du train bleu 1988 FR 72 Les profanatrices 1986 1 Οι Εξτρεμιστές 7,5 1180 TimeOut_ΡΓ 94 Κλάμπ Πριβέ Club privé 1989 73 La tentation de Caroline 1986 1,9 TimeOut_ΡΓ 95 Ο Βιασμός της Άντζελι La Sorcière de Pompéi 1989 74 La louve des beaux quartiers 1986 1 Η Ωραία της Υψηλής Κοινωνίας 1,9 1186 TimeOut_ΡΓ 96 Στον Αστερισμό της Γυναίκας Vengeance De Femme 1989 75 Les stripteaseuses du petit écran 1986 1 Τα Παιχνιδισματα του Βίντεο 3,5 1189 TimeOut_ΡΓ 99 Στις Προσταγές του Αφέντη La Chienne de luxe 1989 76 Les Maitresses femmes de Saint-Tropez 1986 1 Τα Φανταχτερά Κορίτσια του Σαιντ Τροπέζ 1,2 1148 TimeOut_ΡΓ 100 Η Φωνή του Κακού L'Etalon de Saumur 1989 77 Le rodéo du plaisir 1987 1130:ΤΟ ΡΟΝΤΕΟ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ 1,2 1196 TimeOut_ΡΓ 106 Η Ωραία της Χρυσής Ακτής La Belle du Cap d'Agde (?) 1991 78 Les proies du commando 1987 1 Το Κυνήγι των Κομάντος 1,2 1197 TimeOut_ΡΓ 107 Ο Δράκος του Δάσους της Βουλώνης Le Justicier du bois de Boulogne 1991 79 La femme-faucon 1987 1,2 1198 TimeOut_ΡΓ 108 Γυναίκες της Νύχτας Échange de femmes 1990 80 La tireuse d'élite 1987 1143: ΤΟ ΘΗΛΥΚΟ ΟΡΓΑΝΟ 2 1201 TimeOut_ΡΓ 113 Οι Κήποι της Ηδονής Les jardins du plaisir 1991 81 Les voix du désir 1987 2 1194 TimeOut_ΡΓ 104 Οι Καταραμένοι Εραστές Les Amants maudits 1990 82 Les taxis de l'amour 1987 1150:ΤΑ ΤΑΞΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ 83 L'allumeuse 1987 1 Οι Φλόγες του Έρωτα 84 Maître et esclave 1991 1156: ΕΥΚΟΛΗ ΛΕΙΑ 85 Gigolo story 1988 1 Στα Δίχτυα του Ζιγκολό 86 La cavalière de l'Apocalypse 1988 87 Les jeux défendus de la présidente 1988 1 Η Γυναίκα του Προέδρου 88 L'Eventreur aux yeux d'or 1988 1172: Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΜΕ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΜΑΤΙΑ 89 Jeune fille au pair 1990 1 Παρίσι: Μικρές Αγγελίες 90 L'Inconnu du train bleu 1988 _1FR ---- 91 La Call-girl de Montréal 1989 92 LA GRANDE BOURGEOISE 1989 93 LE PIÈGE ESPAGNOL 1989 94 Club privé 1989 1 Κλάμπ Πριβέ 95 La Sorcière de Pompéi 1989 1 Ο Βιασμός της Άντζελι 96 Vengeance De Femme 1989 1 Στον Αστερισμό της Γυναίκας 97 La Demoiselle de petite vertu 1989 98 Le Vampire de Bourgogne 1989 99 La Chienne de luxe 1989 1 Στις Προσταγές του Αφέντη 100 L'Etalon de Saumur 1989 1 Η Φωνή του Κακού 101 Fiancées sur catalogue 1990 102 La Sirène du Loch Ness 1990 103 L'Ogre de la Baie des anges 1990 104 Les Amants maudits 1990 1 Οι Καταραμένοι Εραστές 105 La Vénus de Belle-Île 1990 106 La Belle du Cap d'Agde 1990 1 Η Ωραία της Χρυσής Ακτής 107 Le Justicier du bois de Boulogne 1990 1 Ο Δράκος του Δάσους της Βουλώνης 108 Échange de femmes 1990 1 Γυναίκες της Νύχτας 109 Les Noces infernales 1990 110 La Vie cachée du banquier 1990 111 L'Apprentie sorcière 1990 112 Dernier round à Marseille 1991 113 Les jardins du plaisir 1991 1 Οι Κήποι της Ηδονής 114 Délit d'initiée 1991 115 Le grand prêtre des Ardennes 1991 116 Les passions du collectionneur 1991 117 La papesse d'Avignon 1991 118 Ballets roses à Saint-Malo 1991 119 La lettre de l'enfer 1991 120 Fantasia pour rock star 1991 121 L'enragée du cercle polaire 1991 122 Le club des girondines 1992 123 La possédée de Séville 1992 124 La reine du scoop 1992 125 Le tour de France du tueur des plages 1992 126 La pucelle d'Orléans 1992 127 Le parc aux loups 1992 128 La religieuse de Budapest 1992 129 Les délires de l'insomniaque 1992 130 La Lolita du TGV 1992 131 Les chasses de la Grande Chartreuse 1993 132 La dame de Shanghai 1993 133 LA LOI DU TALION 1993 134 Le bon plaisir du roi 1993 135 Les nuits blanches de Saint-Pétersbourg 1993 136 Un cirque d'enfer 1993 137 Les frasques du notaire 1993 138 Réseau extra-conjugal 1993 139 Notre dame de Chartres 1993 140 Les favorites du Grand Turc 1993 141 L'archange de Florence 1993 142 Le fantôme de l'Opéra 1993 143 La dame de compagnie 1994 144 Le chouchou de la prof 1994 145 Simple dames à Roland-Garros 1994 146 Parfum de star 1994 147 Dérapage en formule 1 1994 148 Les charmes du bizutage 1994 149 Poupées slaves sans visa 1994 150 Les chaînes de la passion 1994 151 Noblesse oblige 1994 152 L'homme en noir 1995 153 Paquet-cadeau pour gentlemen 1995 154 Danseuses à domicile 1995 155 Le fauve de l'ombre 1995 156 La scandaleuse de la Croisette 1995 157 Le sauvage de la Francilienne 1995 158 Bacchanales pour un mutant 1995 159 Le coup du plagiste 1995 160 Le calvaire de Charles-Henry 1995 161 La pieuvre de Biarritz 1996 162 Les débordements de M. le maire 1996 163 Le boucher de la rue des Écoles 1996 164 La vierge éternelle 1996 165 Le feu des enchères 1996 166 La nurse du promoteur 1996 167 La petite reine du tour 1996 168 Le démon de minuit 1996 169 La vestale du temple lunaire 1996 170 Secrets de famille 1996 171 La drag-queen de Westminster 1996 172 Le complot des veuves 1997 173 Le pont des soupirs 1997 174 Le bal des sorcières 1997 175 Les soeurs diaboliques 1997 176 Brigade mondaine, le cycle Boris Corentin 1993 177 Le cycle Boris Corentin 1 1993 178 Brigade mondaine, le cycle Boris Corentin 2 1994 179 Bagatelle pour photographe 1997 180 Bons baisers de Roissy 1997 181 La déesse de Katmandou 1997 182 Les aventurières du trophée perdu 1997 183 Mirage pour prix de beauté 1997 184 Cyclone à l'île Maurice 1998 185 La clinique du docteur Moreau 1998 186 La femme interdite 1998 187 La griffe de l'ange 1998 188 La mascotte du Mondial 1998 189 La morsure du renard 1998 190 La passe secrète du torero 1998 191 Le coup de folie d'Emmanuelle 1998 192 Le philtre d'amour 1998 193 Le seigneur d'Audierne 1998 194 Le traquenard indonésien 1998 195 Escapades présidentielles 1999 196 Geisha sur canapés 1999 197 La piste de la féline 1999 198 Le fil du rasoir 1999 199 Le loup dans la bergerie 1999 200 Le musée secret 1999 201 Les biches de Rambouillet 1999 202 Les sortilèges du castrat 1999 203 Le travesti d'Halloween 1999 204 La compagnie des filles sans voile 2000 205 La diablesse des Alpilles 2000 206 La séquestrée des Francofolies 2000 207 La vidéo maudite 2000 208 La villa du Cap d'Antibes 2000 209 Le fruit défendu 2000 210 L'énigme du Grand Hôtel 2000 211 Les filles de Frankenstein 2000 212 Secrets d'alcôve 2000 213 Une certaine madame Edwarda 2000 214 Bacchanales aux Bahamas 2001 215 La double vie du patron 2001 216 La forteresse des voluptés 2001 217 L'alchimiste du désir 2001 218 La madone des chantiers 2001 219 La nuit du top model 2001 220 La secte du cigare 2001 221 L'enlèvement des Sabine 2001 222 Les servantes d'Aphrodite 2001 223 Les trophées du guerrier 2001 224 Les veuves noires du golf 2001 225 La fée des sans-logis 2002 226 La muse du peintre fou 2002 227 La thalasso du plaisir 2002 228 Le fantasme du mannequin 2002 229 Le purgatoire des anges déchus 2002 230 Les coulisses du pouvoir 2002 231 Les gladiateurs de Messaline 2002 232 Le swing de la comtesse noire 2002 233 Souricière pour une call-girl 2002 234 Hôtesse spéciale pour jet privé 2003 235 La fausse piste de Courchevel 2003 236 L'autoroute du cybersexe 2003 237 La vierge gothique 2003 238 Le club des énarques 2003 239 Le fantasme du violoncelle 2003 240 Le mauvais ange de Sydney 2003 241 Les pensionnaires du paradis 2003 242 Piège à fille au Mont Ventoux 2003 243 Filles perdues en Alaska 2004 244 La clinique du prince charmant 2004 245 La première de la classe 2004 246 La princesse de Néanderthal 2004 247 La reine des dominatrices 2004 248 La spécialité du chef 2004 249 Le jeu du célibataire 2004 250 Le labyrinthe des kidnappées 2004 251 L'équipée sauvage 2004 252 Les voyeurs du Web 2004 253 Dressées & rebelles 2005 254 Jumeaux & jumelles 2005 255 La star du X 2005 256 Le déshonneur du juge 2005 257 Le fantasme du ballon ovale 2005 258 Les flammes de l'amour 2005 259 Les jeux du divin marquis 2005 260 Les pilules d'amour 2005 261 Love academy 2005 262 Nuit chaude à Barcelone 2005 263 Perversions québécoises 2005 264 Prison pour femmes 2005 265 Au bonheur des hommes 2006 266 La fille du feu 2006 267 La gazelle au piège 2006 268 La vengeance de l'infirme 2006 269 Le chemin des écolières 2006 270 Le lion de Venise 2006 271 Le prédateur de la haute banque 2006 272 Polonaise sur chardons ardents 2006 273 Princesse vaudou 2006 274 Vénus bottée 2006 275 Dans la main d'Éros 2007 276 Dressage en règle 2007 277 Fantasmes au musée 2007 278 L'amant de glace 2007 279 Le maître de Plieux 2007 280 Le prédateur des blogs 2007 281 Les combattantes du ring 2007 282 Les vertiges de la tueuse 2007 283 Le vice dans la pub 2007 284 Sexothérapie de choc 2007 285 Traquenard pour femmes seules 2007 286 Accro au plaisir 2008 287 Blandine et ses fauves 2008 288 Ébats sur grand écran 2008 289 La perle du harem 2008 290 Le plaisir sous le masque 2008 291 Les dessous de la presse people 2008 292 Le trouble secret d'Emeline 2008 293 Mortelle hard rockeuse 2008 294 Quand la tigresse se déchaîne 2008 295 Chantage au sexe 2009 296 Jeux dangereux à Wall Street 2009 297 La baby-sitter de l'imam 2009 298 La dame au parfum 2009 299 L'amant des poupées 2009 300 Le motel des passions interdites 2009 301 Les chasses libertines 2009 302 Les filles du château 2009 303 Les oies blanches du Capitole 2009 304 Les plaisirs ultimes 2009 305 Les saveurs de l'amour 2009 306 Mortel trafic 2009 307 Quand la belle se fait la paire ! 2009 308 Des fleurs pour des filles 2010 309 Jouissance interdite 2010 310 La femme qui s'éloigne 2010 311 La garce du 69 2010 312 La séquestrée du sex-shop 2010 313 Le club des tueuses 2010 314 Les pièges du fantasme 2010 315 Le supplice du pal 2010 316 L'idée fixe d'Ophélie 2010 317 Sexe et vengeance 2010 318 Traquée, forcée 2010 319 Traquenard pour un cinéaste 2010 320 Délires délétères 2011 321 Le club des obsessions 2011 322 Le mal des vampires 2011 323 Les disparues du Paris-Vienne 2011 324 Les entravées de Marrakech 2011 325 Les exaltées de Jumièges 2011 326 Les orgies des salines royales 2011 327 Les sentiers du plaisir 2011 328 Esclave et rebelle 2012 329 La couguar se rebiffe 2012 330 La reine des vipères 2012 331 Les soleils brûlants de Tallin 2012 332 Pour la peau d'une blonde 2012 333 Pour une poignée de perles 2012 334 Rue des plaisirs 2012