Αίθουσα Νικητών

Τόμος τελευταίος: Πως έζησα εγώ τη συλλογή της Hachette Το είχα υποσχεθεί αυτό το ποστ. Θα είναι ένα από τα πιο προσωπικά, οπότε ίσως δε χρειάζεται να το διαβάσετε. Αλλά κάποια στιγμή είχα αποφασίσει να τα πω. Στις 13 Αυγούστου του 2018, ο άνθρωπος που διαβάζετε έπαιρνε ξανά την πολιτική του ταυτότητα και άφηνε πίσω τις σκοπιές και τις λάντζες. Ξεκινούσα μια νέα ζωή και θα προσπαθούσα ταυτόχρονα να έχω προσωπική ζωή, φίλους, δουλειά, φουλ γυμναστική, χόμπι, ραδιόφωνο και ένα άρθρο στο anthem.gr κάθε εβδομάδα. Εννοείται κάτι side στόχοι μπήκαν στο ράφι. Ένα μήνα μετά (ακριβώς κιόλας) αποφάσισα να γραφτώ στο greekcomics μιας και είχα μια συμπαθητική συλλογή από κόμικς και διάβαζα σταθερά. Δεν ασχολήθηκα ποτέ ιδιαίτερα με το φόρουμ, αν και είχα ξεκινήσει και εμφανιζόμουνα σε εκδηλώσεις της Λέσχης και φυσικά έκανα συνέντευξη των συντελεστών της στο σάιτ μου. Ο χρόνος κυλούσε μέχρι που τον Σεπτέμβριο του 2019 έσκασε η είδηση ότι βγαίνει η συλλογή της Hachette. To είδα παντού και κυρίως όλοι με πιάνανε να μου πούνε ότι πρέπει οπωσδήποτε να τη συγκεντρώσω. Αγόρασα τα πρώτα δύο τεύχη και έκανα ένα χαλαρό διάβασμα. Λίγες μέρες μετά συνέβη κάτι πολύ προσωπικό που δε γίνεται να το αναφέρω. Κρατήστε μόνο ότι σήμερα θα μπορούσε η ζωή μου να είναι πολύ πιο ευτυχισμένη και τα πέντε αυτά χρόνια να μην είχα περάσει τόσες δυσκολίες σε ψυχολογικό επίπεδο. Μέχρι το τέλος της χρονιάς αγόραζα τόμους, αλλά η εύθραυστη ψυχολογία μου με οδηγούσε στο να μη διαβάζω. Είχα απομονωθεί ψυχολογικά και απομακρύνθηκα από όλα. Τότε ήταν που γύρισα στην παρέα του GC. Ήταν για μένα ένα φιλόξενο μέρος με ανθρώπους-γνώστες, πολύ καλό επίπεδο συζητήσεων, ήξερα κάποιους από τη ΛΕΦΙΚ και μέσα στις δυσκολίες κάθε μέρας, προτιμούσα αντί να είμαι με χάλια ψυχολογικά, να μπαίνω εδώ μέσα, να συζητάω και να διαβάζω. Τότε έκανα το πρώτο catch up με τους πρώτους 10-12 τόμους και άρχισα να γράφω μικρές κριτικές για τη συλλογή. Όλα άλλαξαν με το Marvels όταν η ποιότητα της ιστορίας και ο ενθουσιασμός του κόσμου στο φόρουμ με οδήγησε στο να κάνω μια πολύ μεγάλη κριτική-ανάλυση μου έμελλε να γίνει το πρώτο πλήρες review. Η αποδοχή, τα καλά σχόλια, οι συζητήσεις που άνοιξε με έκαναν να καταλάβω ότι το αντίθετο στις δύσκολες στιγμές είναι να βρεις μια κοινότητα που να σε κάνει να νιώθεις όμορφα. Ήρθαν οι καραντίνες, ο ιός, η δουλειά μέσα στην καραντίνα, πολλές δυσκολίες, καλοκαίρια-κόλαση που δούλευα κάθε μέρα και πήγαινα διακοπές 4-5 μερούλες. Ο κοινός παρονομαστής ήταν τα κόμικς και η Hachette. Όλο αυτό με οδήγησε στο να γράφω περισσότερα reviews, ξεκίνησα τα previews στην κρυστάλλινη σφαίρα και ταυτόχρονα έκανα σχεδόν τα ίδια και με τη συλλογή της Radnet. Πολλά βράδια ήσυχος με γράψιμο, πολύ διάβασμα, ελάχιστος χώρος στο σπίτι. Πέντε χρόνια μετά, η συλλογή τελειώνει και με κοιτάω στον καθρέφτη. Είμαι ένας άλλος άνθρωπος. Πολύ διαφορετικός. Πιο ώριμος, πιο συνειδητοποιημένος. Περνούσα πολύ δύσκολες στιγμές, αλλά οι ιστορίες της Hachette μου κρατούσαν όμορφη συντροφιά και μαζί και οι συζητήσεις μας εδώ μέσα. Ήρθαν δύσκολες μέρες, αλλά τις άφησα πίσω και πλέον είμαι σε μια πολύ καλύτερη και χαρούμενη φάση ζωής. Ίσως κακό αν παρατηρήσετε ότι δε γράφω εξίσου συχνά κριτικές σε σχέση με λίγα χρόνια πίσω. Νιώθω όμως ότι έβαλα και εγώ το λιθαράκι μου σε αυτή τη νέα εποχή για την κοινότητα και παρά την έλλειψη χρόνου προσπαθώ να γίνω πιο ενεργός και θα γίνω. 4μιση χρόνια ήταν πάρα πολλά αλλά αυτή η συλλογή ήταν πάντα εκεί και το τέλος της ειλικρινά κάπως με έτσουξε, με επηρέασε. Αλλά κάθε εποχή πρέπει να κλείνει. Ευχαριστώ Hachette. Έκανες τη βιβλιοθήκη μου πιο όμορφη.

Ό,τι πήρα το Πάσχα:

Είχα ξαναπεί πως καιρό ψηνόμουν να διαβάσω την Ιστορία & Δόξα της Δυναστείας των Ντακ και με την ευκαιρία της κυκλοφορίας των τόμων του Σκάρπα, λέω θα έπρεπε να την αγοράσω και να την ξαναδιαβάσω μιας και την είχα διαβάσει στις συνέχειες των περιοδικών Μίκυ Μάους της δεκαετίας του 90 και θυμάμαι μου είχαν αρέσει. Βέβαια να είμαι ειλικρινής, πίστευα πως αν ξαναδιάβαζα τώρα την ιστορία θα με απογοήτευε και τελικά δεν ασχολήθηκα. Με αφορμή όμως τα βίντεο καθώς και μία συνέντευξη του Phantom που κάνει λόγο για τη σειρά, πείστηκα πως ήρθε η ώρα να τα αγοράσω. Οπότε και τον ευχαριστώ απο μεριάς μου. Πριν ξεκινήσω την ανάγνωση, ήξερα πως δεν περίμενα να βρω την “σοβαρότητα” που υπήρχε στον αντίστοιχο “Βίο και Πολιτεία” του Ρόσα οπότε εξαρχής το προσέγγισα χαλαρά. Η φάση ότι όλοι οι πρόγονοι είναι έχουν την ίδια ηλικιακή διαφορά, το ίδιο κοινωνικό και οικονομικό στάτους αλλά και τους ίδιους χαρακτήρες (δηλαδή copy-paste χαρακτήρες απλώς σε άλλη εποχή και με διαφορετική ενδυμασία), προφανώς ακούγεται “χαζούλικο” και παιδικό αλλά όπως είπα αν θέλουμε να απολαύσουμε την ιστορία, θα πρέπει να μην μας επηρεάζουν κάτι τέτοια αλλά να τα δεχτούμε ως κάτι δεδομένο. Αν σκαλώνουμε σε κάτι τέτοια, προφανώς δεν είναι ανάγκη να συνεχίσουμε την ανάγνωση. Τα δεχόμαστε λοιπόν και προχωράμε. Επίσης όπως έχει αναφέρει και ο Phantom στα βίντεό του, παρατηρούνται μεν ιστορικές “ανακρίβειες” αλλά εμένα δεν με πείραξε αυτό γιατί όπως είπα, τον κόσμο των Ντακ τον αντιμετωπίζω ώς έναν διαφορετικό κόσμο απο τον δικό μας. Οπότε έστω και μια απλή αναφορά σε πραγματικά ιστορικά δεδομένα η οποία λειτουργεί σαν αφορμή να ξεδιπλωθεί η ιστορία, εμένα μου αρκεί και δεν με χαλάει καθόλου. Μην πω ότι το προτιμώ απο το “βαρύ ακαδημαϊκό” στυλ των ιστοριών του Ρόσα.. Όμως όπως και να χει, όσο και χαλαρή διάθεση και αν είχα, δεν θα κρύψω πως ήμουν προκατειλημμένος και πως περίμενα να απογοητευτώ. Για να μην κουράζω, τελικά όσο διάβαζα, τόσο τα επεισόδια μού τράβαγαν το ενδιαφέρον ώστε τελικά καθώς τελείωσα τη σειρά την είχα πραγματικά ευχαριστηθεί. Καθ’ όλη την ανάγνωση μου ξαναζωντάνεψαν εικόνες που είχα να δω απο πιτσιρίκος ενώ τώρα διαπιστώνω πως το έργο παρόλη την “παιδικότητα” (αφού κακά τα ψέμματα σε παιδιά απευθύνεται πρωτίστως) και την “χαλαρότητα” (δεν ήταν και σενάριο του Ρόσα), είχε μία πραγματικά καλή δομή ενώ τα επεισόδια έδεναν πολύ ωραία μεταξύ τους. Ο Μαρτίνα μαζί με τους αγαπημένους Σκάρπα και Κάρπι, καταφέρνουν αυτό που αγαπήσαμε απο μικροί στα κόμικς του Ντίσνευ (και όχι μόνο): να σε ψυχαγωγήσουν ταξιδεύοντάς σε σε άλλους κόσμους και σε άλλες εποχές. Επίσης κάτι που δεν μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση αλλά μου άρεσε διαβάζοντάς το τώρα, είναι το γεγονός πως κάποια ιστορικά πρόσωπα με υψηλό αξίωμα, εν τέλει αποδεικύνονταν απο τον σεναριογράφο ως καλόκαρδοι και στοργικοί. Αν και προφανώς το περνάει πολύ επιδερμικά, θεωρώ ότι ήταν μία ωραία πινελιά. Αγαπημένη μου ιστορία (και εποχή μάλλον) απο όλα τα επεισόδια, είναι το Στ’ επεισόδιο όπου μέσα του πολύ όμορφου σχεδίου μάς φέρνει στην (εξωραϊσμένα απεικονισμένη) εποχή των πειρατών του 17ου αιώνα. Όλες όμως οι εποχές απεικονίστηκαν εξίσου όμορφα. Αυτό που με χάλασε λίγο όσο αφορά τον σχεδιασμό είναι ότι θα μπορούσε πχ να αποφύγει τις τόσο “παιδιάστικες” τεχνοτροπίες όπως το ότι ο Σκρούτζ και ο Ρόμπαξ κάθε εποχής, πρέπει να φοράνε..γυαλιά για να είναι “ευδιάκριτοι”. Οι σχεδιαστές τούς φοράνε γυαλιά ακόμα και στην βρεφική τους επεικόνιση! Ακόμα και αν οι δημιουργοί το προσέγγιζαν χαλαρά σκεπτόμενοι ότι απευθύνονται σε παιδιά, νομίζω κάτι τέτοια θα μπορούσαν να παραλειφτούν. Λεπτομέρειες βέβαια. Όσο αφορά την έκδοση, λογικά η σύγχρονη πρέπει να είναι και η καλύτερη. Επειδή απο τους τόμους του Σκάρπα συμβαίνει να έχω μόνο έναν (Πηγές των Μογγόλων) όπου η ποιότητα ήταν πολύ χαμηλή, αν δεν διάβαζα/άκουγα ότι οι συγκεκριμένες ιστορίες έχουν έναν πολύ καλό χρωματισμό σε καλό χαρτί, δεν θα το αγόραζα. Το χρώμα όντως μου φάνηκε πολύ καλό αλλά ίσως όχι τόσο έντονο που βλέπαμε σε κάποιες εκδόσεις του Τερζόπουλου. Μπορεί όμως να κάνω λάθος. Πάντως φτάνοντας στην τελευταία (και άσχετη) ιστορία του τόμου (η σπάταλη μπανιέρα), σε ξαναφέρνει -με την κακή έννοια- σε 80ς εποχές. Ευτυχώς τουλάχιστον που για την Δυναστεία χρησιμοποιήθηκε καλός χρωματισμός.Σχετικά με το χαρτί μού θύμισε τα χαρτιά που έβαζε απο ένα σημείο και μετά στα Κλασικά-Ντίσνευ. Δεν είναι και το λουξ ιλουστρασιόν ή το ματ χαρτί (το αγαπημένο μου για κόμικς) αλλά δεν είναι και το πολύ κακής ποιότητας που χρησιμοποιούσε η σειρά στους πρώτους τόμους του Σκάρπα (το οποίο χαρτί ήταν χειρότερο ακόμη και απο αυτά που υπήρχαν στα τεύχη όταν παίρναμε παιδιά). Μου φάνηκε καλό, μου άρεσε. Τέλος όσο αφορά τα άρθρα, με χάλασαν τρία (ψιλο)πραγματάκια: 1) Τα προλεγόμενα πριν απο κάθε ιστορία τα οποία περιέχουν και spoilers (βασικά είναι μια περίληψη της ιστορίας). Το ίδιο δυστυχώς συνέβαινε και στην Βιβλιοθήκη του Καρλ Μπαρκς και πραγματικά είναι να απορείς γιατί δεν του έδωσαν σημασία. 2) Πριν την κάθε ιστορία, μέσα στον τόμο, υπάρχει ένα “εξώφυλλο” όπου αναγράφεται και ο τίτλος της εκάστοτε ιστορίες. Στον τόμο όμως “Ο βασιλιάς της αρένας” υπάρχει μόνο ένα εξώφυλλο όπου αναγράφονται μονομιάς οι τίτλοι έναντι του προηγούμενου τόμου όπου σε κάθε ιστορία προηγείται κανονικά ένα δικό του εξώφυλλο με τον δικό του τίτλο. 3) Στο τέλος του τόμου “Ο σεληνιακός αντίλαλος” υπάρχει ένα άρθρο που αναγράφονται οι ήρωες όλου του έργου. Γιατί τοποθετήθηκε εκεί (δηλαδή στα μισά του έργου) και όχι στον επόμενο τόμο που τελειώνει το έργο; Ποιά η λογική; Έτσι ήταν και στον αυθεντικό ιταλικό τόμο; Ας είναι. Όσο αφορά αυτούς που ψάχνουν μία έκδοση να αγοράσουν, θα προτείνω κι εγώ με τη σειρά μου τους δύο αυτούς τόμους. Έχουν όμορφο χρωματισμό, είναι σε μεγάλο μέγεθος (αν και όχι όπως οι αρχικοί τόμοι αλλά δεν τρέχει και κάτι), έχουν άρθρα καθώς και καινούργια μετάφραση με επιλογές ονομάτων που προσωπικά μού άρεσαν πολύ (Σκρουτζάλδο Ντε Λα Ταμπακιέρα lol).Κατα τη γνώμη μου δεν χρειάζεται να αναλωθείτε σε αναζήτηση παλαιότερων εκδόσεων, ούτε και να πετάξετε τα λεφτά σας και το χρόνο σας για την όποια αναζήτηση απαιτείται. Το συγκεκριμένο δίτομο είναι και εύκολο να βρεθεί και σε πολυ χαμηλή τιμή. Για να δείξω πάντως πόσο το ευχαριστήθηκα και πόσες αναμνήσεις μού έφερε, θα τολμήσω να πω (και ξέρω ότι παίζει να είμαι και ο μόνος), πως το ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο απο τον Βίο και την Πολιτεία του Ρόσα, έργο του οποίου πλέον σχεδόν απορρίπτω γιατί πραγματικά πέρα απο 2-3 επεισόδια, δεν μπορώ να τον διαβάσω. “Φορτωμένος” σε σχέδιο και πληροφορίες, υπερβολικός αλλά και βαρετός σε αντίθεση με την "απλότητα" που έβγαζε η Ιστορία και Δυναστεία.

Βγήκε το ημερολόγιο Ντίσνεϋ του Μαΐου Στα Μίκυ Μαους ξεκινάμε με το #516 δυναμικά με Κάστυ και "το Μυστήριο του Ακουαμαρίν" από το Topolino # 3308, από όπου είναι παρμένο και το εξώφυλλο. Συνεχίζουμε με το #517 με Καβατσάνο και Φαράτσι με αυτή την ιστορία από το Topolino #3309, από το οποίο δανείζεται το εξώφυλλο. Παίρνουν σειρά τα #518,#519 και #520, όπου κρίνοντας από τα εξώφυλλα, θα έχουμε μια χορταστική ιστορία με τα παπιά, με 138 σελίδες και 5 μέρη, σε σχέδιο διαφόρων δημιουργών. Αυτή δημοσιεύτηκε από το Topolino #3311 και τελείωσε στο #3315. Μάλιστα παίρνει και τα εξώφυλλα από εκείνα τα τεύχη. Η ιστορία είναι αυτή. Ξεκίνησε ο καλοκαιρινός καιρός και μάλλον το σερί των καλών καλοκαιρινών τευχών που είχαμε πέρσι θα συνεχιστεί και φέτος.

Ελληνικές κ ξένες αγορές, To blacksad πρέπει να το αγοράσουν όλοι ειναι οτι καλύτερο κυκλοφορεί στην αγορά κ οτι καλύτερο έχει βγει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας

Λίγα ακόμη από Μικρό Ήρωα!

Πήρα και εγώ κάτι λίγα πραγματάκια για το Πάσχα. Έχω φαίνεται εμμονή να βρίσκω κόμικς σε περίπτερα χωριών, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση . Πάντως ο Κάστυ είχε την τιμητική του στο περίπτερο αυτό:

Μιας και η συλλογή τελείωσε, ας βάλω εδώ έναν κατάλογο με τους τόμους οι οποίοι περιέχουν ιστορίες οι οποίες διαδραματίζονται εκτός του κυρίου σύμπαντος της Marvel (Earth 616). Οι τόμοι λοιπόν των οποίων οι ιστορίες διαδραματίζονται αποκλειστικά σε εναλλακτικά σύμπαντα είναι οι εξής: 5. Deadpool Ο Πόλεμος του Γουέιντ Γουίλσον (Earth 22206)* 29. Ultimate Spider-Man Δύναμη και Ευθύνη (Earth 1610) 38. The Ultimates Υπεράνθρωποι (Earth 1610) 43. The Ultimates Εθνική Ασφάλεια (Earth 1610) 46. Spider-Gwen Καταζητούμενη; (Earth 65) 50. Fantastic Four Το Τέλος (Earth 71166) 55. Marvel Zombies (Earth 2149) 64. 1602 (Earth 311) 68. Captain America Ο Εκλεκτός (Earth 7116) 69. Wolverine Ο Γέρος Λόγκαν (Earth 807128) 82. Ultimate Spider-Man Ο Θάνατος του Σπάϊντερ-Μαν (Earth 1610) * Το X-Men Origins: Deadpool, το οποίο επίσης περιλαμβάνεται στον τόμο, διαδραματίζεται στην Earth 616.

Ιδού και οι απαντήσεις για τις πυραμίδες και τους Φαραώ μιας και το αναφέραμε. Spoiler: Δεν ενεπλάκη ο Τουταγχαμών.

Άλλο ένα manga από την εκδοτική Αυτή τη φορά Marvel/Spider-Man Spider-Man Fake Red/Ψεύτικος Ήρωας Πρόκειται για αυτό https://www.goodreads.com/book/show/62976856-spider-man Η έκπληξη είναι ότι θα βγει σε έναν τόμο 328 σελίδες

… είμαι ο Νίκος aka Ταρταρούγας, βασικά και κύρια ζωγραφίζω, πηγαίνω σε εκθέσεις, δουλεύω σε σχολές και σχολεία, διαβάζω όσο μπορώ Λογοτεχνία και κόμικς όταν κλείνω το στέρεο που παίζει συνήθως Dub-τζαμαικανά και τους δίσκους του πατέρα μου, Μάρκο, Βέμπο κλπ… Σας βρήκα και εσάς, σε μεταμεσονύχτιο σέρφινγκ κάποιο βράδι αναζητώντας πληροφορίες για το περιοδικό «Σκορπιός» - το όποιο αγόρασα σε τόμους και διαβασα κάποια καλοκαίρια των 80s στην Λούτσα, το δικό μου μπιγκ-μπάνκγ περιοδικό για κόμικς τότε. Μένω εδώ και 25 σχεδόν χρόνια στο Αμβούργο, πριν διάβαζα κλασικά Βαβέλ και Παραπέντε - από το 2010 ξανάρχισα το διαβασμα των κόμικς πιο οργανωμένα, graphick novels (κορυφαία για εμένα τα έργα των Allan Moore και του Καναδού Seth) κάποια σούπερ ηρωικά (κάποια κενά σε Marvel και DC) πρόσφατα είδα με χαρά ότι έχουμε στην Ελλάδα πλέον αξιόλογη και ευρεία σκηνη κόμικς, όποτε…. Τις ευχές μου και καλό Πάσχα από εδώ:)

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #516 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας. Την επόμενη Παρασκευή θα διαβάσουμε την ιστορία "Ένα ατρόμητο παπί".

Εγώ πάντως είμαι συλλέκτης με τον μανδύα του Σούπερμαν!

Τόσα χρόνια εδώ μέσα και ποτέ μου δεν έχω ανεβάσει εδώ μερικά από τα προσωπικά αγαπημένα μου "διαμαντάκια" οπότε είπα να κάνω μία αρχή (ζητάω προκαταβολικά συγνώμη για την ποιότητα των φωτογραφιών). Ξεκινάω με μία συνολική εικόνα με 4 από τα πολλά διαμαντάκια (δυστυχώς μόνο αυτά μπόρεσα να βρω τώρα μέσα στο χάος της βιβλιοθήκης μου) και μερικά λόγια για το καθένα. Ξεκινάω με το Detective Comics #485, ξέρω για πολλούς μπορεί να είναι ένα ακόμα τεύχος D.C. (αν και κανένα τεύχος της τότε εποχής δεν ήταν ένα απλό τεύχος) αλλά για εμένα είναι ένα σημείο σταθμός και για τον Batman αλλά και για εμένα σαν αναγνώστη καθώς σε αυτό το τεύχος πεθαίνει η original Batwoman. Μπορεί να ακούγεται κάπως αδιάφορο και πολλοί νεαροί αναγνώστες να μη ξέρουν καν πια είναι αλλά η Batwoman ήταν ένας χαρακτήρας που λάτρεψα και που κουβαλούσε όλοι της silver age και fifties αύρα του Batman. Ξέρω ότι είναι unpopular opinion αλλά λατρεύω την fifties και sixties εποχή του Bat όπως λατρεύω και τις επόμενες μετά από αυτές. Ξέρω ότι πολλοί θα νομίζετε ότι δεν μιλάω σοβαρά όμως θέλω να πω ότι καλές και οι πιο dark εποχές του ήρωα με πιο σοβαρές ιστορίες και στοιχεία που τον έχουν καθιερώσει μέχρι σήμερα σε αυτό που πολλοί τον ξέρουμε και εγώ αγαπώ αυτόν τον Batman όμως και η silver age και πιο "παιχνιδιάρικη" εποχή του είναι και εκείνη κομμάτι της τεράστιας ιστορίας του που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και που προτείνω να διαβάσετε κομμάτια της όσοι δεν έχετε διαβάσει και να μην τα δείτε τόσο σοβαρά αλλά αφεθείτε και απολαύστε και εκείνες τις περιπέτειες του ήρωα. Σε αυτό το τεύχος για εμένα μπαίνει επίσημα και η "ταφόπλακα σε όλη εκείνη την πιο "φωτεινή" εποχή βαδίζοντας ολοταχώς πλέον στην επόμενη και εξίσου αγαπημένη. Συνεχίζω με το Action Comics #595 και στην πρώτη εμφάνιση της Silver Banshee. Μεγάλος φαν του Supes δεν είμαι να την πω την αλήθεια, αλλά όταν είναι να διαβάσω superman πάντα θα διαλέγω πρώτα από όλα την Byrne εποχή. Τον χαρακτήρα της Silver Banshee τον πρωτοείδα σε ένα από τα επεισόδια του Smallville και αμέσως ξεχώρισε στο μυαλό μου γι'αυτό το αλλόκοτο και περίεργο που είχε γι αυτό και έψαξα λίγα πράγματα παραπάνω για τον χαρακτήρα της και το όλο στόρυ της. Έτσι όταν μου δόθηκε η ευκαιρία και βρήκα το τεύχος με την πρώτη εμφάνιση της (που γενικά έχω ένα "φετιχ" με τα τεύχη που φιλοξενούν πρώτες εμφανίσεις χαρακτήρων) το αγόρασα για να μάθω από πρώτο χέρι το origin story της. Το επόμενο είναι για εμένα ένα τεύχος σταθμός. Για μένα το Crisis On Infinite Earths (παρόλο που έχουν περάσει κοντά 40 χρόνια από τότε που βγήκε) είναι το καλύτερο crisis event που έχει βγάλει η DC. Αν θες να χαθείς μέσα στον τεράστιο και περίπλοκο κόσμο της DC, να γνωρίσεις χαρακτήρες που δεν ήξερες καν ότι υπάρχουν να δεις ήρωες, κακούς, θεούς, υπερανθρώπους να ενώνουν τις δυνάμεις τους απέναντι σε μία πολυσυμπατική απειλή το C.O.I.E. είναι μία τέλεια ιστορία που έχει όλα τα παραπάνω σε αφθονία. Το αγαπώ πάρα πολύ αυτό το Crisis το οποίο στις εποχές που ζούμε και τα με τα crisis που σήμερα διαβάζουμε κερδίζει ακόμα περισσότερους πόντους στα μάτια μου και δεν γινόταν να μην ανεβάσω το πρώτο τεύχος που τα ξεκινάει όλα μαζί με το υπέροχο και ιστορικό του εξώφυλλο. Για να μην μου πείτε ότι μεροληπτώ υπέρ της DC (που το κάνω) το επόμενο τεύχος έρχεται από την Marvel. Vision and the Scarlet Witch. Δύο χαρακτήρες που λατρεύω πάρα πολύ (λίγο παραπάνω την Wanda) και που όταν είδα ότι είχαν δικές τους σειρές την εποχή των 80s μάλιστα δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο να μην έχω μερικά τουλάχιστον τεύχη. Στην φωτογραφία το πρώτο τεύχος της σειράς του 1982 και ένα από τα αγαπημένα όχι τόσο για το στόρυ του αλλά για το απίθανο σχέδιο του που με βουτάει κατευθείαν στην eightηλα που μου αρέσει και μου βγάζει και ένα ψιλό νουάρ στοιχεία που επίσης μου αρέσει. Για το τέλος κράτησα κάτι πολύ ξεχωριστό για εμένα που δεν το έχω ούτε στην συγκεντρωτική φωτογραφία. Justice League Of America vol.1 #200 Με την JL δεν έχω απλώς κόλλημα αλλά αρρώστια. Λατρεύω σχεδόν κάθε εκδοχή της και τίτλος της και δεν μπορώ να περιγράψω την τεράστια αγάπη μου για αυτή την ομάδα. όταν το μακρινό πλέον 2019 ξεκίνησα την σοβαρή και οργανωμένη (όσο μπορώ) συλλογή DC τίτλων δεν γινόταν να μην συμπεριλάβω μέσα JL τίτλους και ένα από τα πολλά τεύχη που από τότε, από την αρχή, είχα βάλει σαν στόχο ήταν το συγκεκριμένο. Ένα τεύχος που κυριολεκτικά τα έχει όλα και που κυνηγούσα σαν τρελός για χρόνια καταφέρνοντας μόλις πέρυσι τέτοιο καιρό να το προσθέσω στην συλλογή μου. Ένα τεύχος που το φιλάω σαν κόρη οφθαλμού και που το επισκέπτομαι όταν θέλω να "βουτήξω" ξανά στην παλιά και αγαπημένη μου εποχή της JLA. Η τελευταία σελίδα του τεύχους (που έχω και σαν φωτογραφία προφίλ) για εμένα συνοψίζει όλη την αγάπη μου για τη ομάδα και το ΤΙ πραγματικά είναι. Ελπίζω να μην κούρασα με αυτό το υπέρ διπλό σεντόνι και προειδοποιώ από τώρα ότι θα επιστρέψω κάποια στιγμή και με part 2.

"Έχεις ήδη πεθάνει – Νουάρ Ελληνικό" Συγγραφείς: Φραγκίσκος Νικολαΐδης Θάνος Τσίλης Εικονογράφηση: Θάνος Τσίλης Ακούγεται πολύ ενδιαφέρον... Στο site της εκδοτικής αναφέρει σύνοψη της ιστορίας και έχει προεπισκόπηση τις πρώτες σελίδες : https://ellinoekdotiki.gr/gr/ekdoseis/i/exeis-idi-pethanei-nouar-elliniko

Χρόνια πολλά και καλό υπόλοιπο εορτών εύχομαι σε όλους!! Στους εορτάζοντες @ Valtasar , @ BATNICK , @ hudson , @ PhantomDuck , @ shortly ,@ KILLMATH , @ sarkas , @ leonidio , @ falconara90 και γενικότερα Γεώργιους, Γεωργίες, Αναστασίες, Αναστάσιους, Ειρήνες και Ρένους, να χαίρεστε το όνομά σας και ότι επιθυμείτε να γίνει πραγματικότητα! Και του χρόνου με το καλό!!

Μπήκα κι εγώ να ευχηθώ σε όλους Χριστός Ανέστη και Καλό Πάσχα και ειδικότερα στις Ειρήνες, στους Τάσους, στους Αναστάσηδες, στους Ανέστηδες, στις Αναστασίες, στους Πασχάληδες και στους Λάμπρους. Όμως, είδα ότι πολλά άτομα, μου είχαν ευχηθεί για την γιορτή και δυστυχώς εγώ λόγω της χαμηλής συμμετοχής μου στο φόρουμ τον τελευταίο καιρό, δεν είχα καν δει τις ευχές! Οπότε, ευχαριστώ, έστω ετεροχρονισμένα όλα τα παιδιά που μου ευχήθηκαν στη γιορτή μου!!!

Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 79 ετών ο Bernard Hill. Γνωστός ως Καπετάνιος Edward Smith στον Τιτανικό και φυσικά ως βασιλιάς Théoden στο LoTR

Παιδιά σας ευχαριστώ για ότι γράψατε παραπάνω, με καλύψατε με το παραπάνω και έμαθα και αλλά για αυτό το κόμικ ογκόλιθο που είχε την τύχη να βγει σε μια εξαιρετική έκδοση στη Γερμανία όπου ζω το 2015 και να το απολαύσω επιτέλους ολόκληρο και εγώ. Απλά να πω ότι όταν «επεσα» πάνω του τυχαία στα 13-14 μου στον «Σκορπιό» έπαθα πλάκα γιατί οντος ως τότε ειχα τα κόμικ στο μυαλό μου ως περιπέτεια η χαβαλέ, και όντως το Ετερναουτα δεν μπορούσα να το οργανώσω μέσα μου γιατί ένιωθα ότι παίζει σε άλλες πίστες, κατάλαβα ότι το κόμικ μπορεί οντος να βγάλει φοβερά πράματα και να συγκλονίσει (φοβερό ότι και οι εισβολείς είναι υποχείρια του μεγάλου κακού και αυτοί) - το πολιτικό backround του κόμικ ενοήτε ότι το πηρα χαμπαρι πολλά χρόνια αργότερα. Στην γειτονιά μου θυμάμαι πήρανε χαμπαρι ότι κυκλοφορούσε ένα φοβερό περιοδικό με την φαντασία μιας ιστορίας κατάληψης της γης από εξωγήινους και κατέληξα να δανείζω κάθε τεύχος του Σκορπιού σε δυο μεγαλύτερους αδελφούς φίλων μου… Ετρναουτα one and only!!!!!!

Οι Εκδόσεις Μικρός Ήρως Στο The Comic Con 8 Για τρεις ολόκληρες ημέρες, από τις 17 έως τις 19 Μαΐου, το Συνεδριακό Κέντρο «Ιωάννης Βελλίδης» και το Περίπτερο 6 στις εγκαταστάσεις της ΔΕΘ – Helexpo, θα φιλοξενήσουν περισσότερους από 200 Έλληνες και ξένους δημιουργούς από τον χώρο των κόμικς, του cosplay, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, του animation και του gaming (video, board και card games) φέρνοντας το κοινό σε επαφή με ό,τι νεότερο «παίζει» στους συγκεκριμένους χώρους. Στο τριήμερο της λειτουργίας του The Comic Con 8, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε συναρπαστικά workshops και masterclasses, να συνομιλήσουν με τους αγαπημένους τους δημιουργούς, να ενημερωθούν μέσα από τις παρουσιάσεις για τις νεότερες -ελληνικές και ξένες- κυκλοφορίες και να συμμετάσχουν σε μοναδικά events. Και κλασικά, όπως κάθε χρόνο, θα έχουν την ευκαιρία να τεστάρουν τις γνώσεις τους στο μεγάλο comic trivia του «The Comic Con». Όπως σας έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, έτσι και φέτος δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε από τη φετινή διοργάνωση! Σας περιμένουμε, λοιπόν, στον πάγκο μας P25 με πάρα πολλά τεύχη σε προνομιακές τιμές! Θα βρείτε όλες τις εκδόσεις μας που έχουμε βγάλει μέχρι στιγμής, όπως και τις νέες (που θα κάνουν και το ντεμπούτο τους το τριήμερο της διοργάνωσης), για τις οποίες ανυπομονούμε να διαβάσετε! Camelot 3000 Batman / Dylan Dog - Η Σκιά της Νυχτερίδας Ταναναρίβη Θρυλικός Μπλεκ #8 Ο Πόλεμος του Λούκας Ντύλαν Ντογκ GN #5 - Horror Paradise Blacksad Επίτομο (ανατύπωση) Mε κάθε σας αγορά από τον πάγκο μας, δώρο αφίσα, ένα τεύχος Συλλεκτικά Μικρός Ήρως και το Ζαγκόρ - Ειδική Έκδοση! Ημερομηνία Έκθεσης: Παρασκευή 17 έως Κυριακή 19 Μαΐου 2024 Ώρες λειτουργίας: 10:00 - 20:00 Τοποθεσία: Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο & Περίπτερο 6 (ΔΕΘ Helexpo) Είσοδος: 10€ εισιτήριο ημέρας / 18€ εισιτήριο τριημέρου (προπώληση) Σας περιμένουμε στη μαγευτική Θεσσαλονίκη Περισσότερα στην mikrosiros.gr, εδώ

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #516 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους. Εξώφυλλο (από τον αδελφόφιλο @ Indian ο...) Εδώ Μίκυ Σίτυ! (By Silvia Ziche) Ιστορίες. "Το μυστήριο του Άκουαμαριν." (Α΄ μέρος.) Στο Μίκυ Σίτυ βρέχει ανάποδα. "Το μαγαζί των παρανόμων." Οι Μουργόλυκοι εκμεταλλεύονται την "εικόνα" του Θησαυροφυλακίου για να το ξαφρίσουν. "Το σιωπηλό ρολόι." Ένα κειμήλιο από την σοφίτα του Γκούφυ θα οδηγήσει τον Γκούφυ και την Μίννι σε μία απίθανη περιπέτεια. "Οικονομική λύση." Εν τέλει του Φέθρυ του κόβει περισσότερο από όσο νομίζουμε... Αίτηση συνδρομής στο Μίκυ Μάους. Εν κατακλείδι. Ο φίλτατος Casty σχεδιάζει πανέμορφα ένα αξιόλογο σενάριό του. Που η αγωνία και η δράση του κρατούν καθηλωμένο τον αναγνώστη. Πραγματικά μία υπέροχη ιστορία!!! Άκρως ενδιαφέρουσα και πολύ καλογραμμένη η Λιμνουπολίτικη περιπέτεια. Ο Γκούφυ και η Μίννι πρωταγωνιστούν σε μία πανέμορφη περιπέτεια. Τέλος ο Ενρίκο δίνει ρεσιτάλ σχεδίου και σεναρίου. Σειρά προτίμησης ιστοριών. 1. "Το μυστικό του Άκουαμαριν." (Α΄ μέρος.) 2. "Το σιωπηλό ρολόι." 3. "Το μαγαζί των παρανόμων." 4. "Οικονομική λύση." 9.5/10!!! Υπέροχα ξεκίνησε ο Μάης...

Κι εγώ ξενέρωσα που πήρε αναβολή το Λάργκο (είπαν θα βγει μέσα στους επόμενους μήνες, μάλλον μετά το καλοκαίρι). Αλλά εντάξει, μη συγκρίνουμε με τη Μαμούθ. Εκείνοι είναι μια κατηγορία μόνοι τους στις καθυστερήσεις και γενικά στο να κοροϊδεύουν τους αναγνώστες τους. Άσε που πρέπει να περιμένουμε χρόνια για να δούμε τη συνέχεια από κάποιες ιστορίες (σε κάποιες μάλιστα δεν την είδαμε ποτέ και ούτε πρόκειται να τη δούμε). Στα Λάργκο δεν μας έκοψαν ιστορία στη μέση. Γενικά ο Μικρός Ήρως δείχνει να σέβεται το κοινό του.

Ξαναδιαβάζοντας τον 5ο τόμο και έχω τις εξής παρατηρήσεις : Αρκετά σημεία αμετάφραστα και το ερώτημα παραμένει : Βαρέθηκαν ; Αδιαφόρησαν ; Και δεν μιλάμε για εφημερίδες που άντε να δεχτώ πως τους ήταν μεγάλος κόπος (που πάλι δεν το δέχομαι σαν δικαιολογία αλλά μπορώ να το καταπιω ) αλλά για περιγραφές τοποθεσίας μέχρι και "κραυγές" ηρώων αλλά και ονόματα . Παρακάτω παραθετω καποια χαρακτηριστικά. Οκ ακόμα και έτσι παραμένει θετική η εμπειρία του τόμου αλλά γιατί να τα αφήσουν έτσι;;

Μας άφησε κι ο Αντώνης ο Τουρκογιώργης, πολύ κρίμα. Όπως αναφέρει και το άρθρο, "πήγε να βρει τον Γιάννη Σπάθα".

Με αφορμή την May the 4th ανακοινώθηκαν επίσημα και οι ημερομηνίες του φετινού Con. Προς έκπληξη κανενός πρόκειται για το πρώτο ΠΣΚ του Δεκεμβρίου. Ο χώρος δεν αναφέρεται αλλά δεν πιστεύω να φύγουν από το Tae Kwon Do. Λέτε σιγά σιγά να αρχίσουμε να μαθαίνουμε και τους καλεσμένους;

Μετά από πολλά χρόνια καθάρισε και αυτός ο τίτλος στη βάση δεδομένων. Στο πρώτο θέμα μπήκαν τα λινκς από τη μελέτη του @ constantinople και του @ tik , προστέθηκαν όλα πλέον τα εξώφυλλα στην βάση σε σωστή ανάλυση. Η αρίθμηση έγινε βάσει της ημερομηνίας έκδοσης (με μάσκα) και όχι με την αναγραφόμενη αρίθμηση στα τεύχη. Ευχαριστούμε τα παιδιά για την υπέροχη δουλειά τους!

Εντάξει μην τα τσουβαλιαζουμε και όλα. Καμία σχέση τα δύο μεταξύ τους. Από αυτά που ανακοίνωσε η εκδοτική για το 2024, χρωστάει μόνο το Tananarive (το οποίο έκανε post σήμερα στο Instagram "σύντομα κοντά σας" και πιστεύω θα βγει Ιούνιο) και το "Ο θησαυρός της Λαβύρινθου" το οποίο το διαφημίζουν ήδη στο promo του Μπλεκ , οπότε δεν θα μου κάνει και εντύπωση αν το δούμε και μέσα στο μήνα, ενώ έβγαλε σχεδόν ένα εξάμηνο νωρίτερα και το Τεξ(που είχε πει για Ιουλίου που πιστεύω ότι μπορεί να βγάλουν και το Largo τότε, εκτός και αν το κρατάν για το βγάλουν σε κάποιο Con το φθινόπωρο μαζί με το batman). Είχε κάποιες μικρές αλλαγές μέσα από τις αρχικές ανακοινώσεις, αλλά αυτό είναι απολύτως λογικό σε ένα planning ολόκληρου χρόνου και είναι κάτι που συμβαίνει και σε εκδόσεις στο εξωτερικό όπως Marvel & DC που εκεί λόγο και του όγκου των εκδόσεων είναι πολύ πιο σύνηθες, εκδόσεις και reprints να γίνονται rescheduled και canceled την τελευταία στιγμή. Από την μια έχεις μια ενεργή εκδοτική που προσπαθεί πάντα για το καλύτερο, έχει συγκεκριμένο πλάνο και ακούει πάντα και το κοινό της και από την άλλη έχεις μια άλλη που δυσκολεύεται και φυτοζωει με reprints που ούτε κάποιο πλάνο έχουν, ούτε είναι αυτά που θέλει το κοινό και για καινούριες εκδόσεις ούτε λόγος.

Και το τεύχος 521. Τα συγκεκριμένα εξώφυλλα μου άρεσαν και εμένα και τα είχα βάλει στο μάτι από τότε που τα είδα στο Topolino. https://inducks.org/publication.php?pg=img&c=it/TL&num=34 Και τα 4 εξώφυλλα γράφουν «500 anni di Leonardo» και κυκλοφόρησαν το 2019 δηλαδή 500 χρόνια μετά τον θάνατο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι (1452-1519).

Εδώ έχω γράψει για το τι θα περιέχουν τα τεύχη του ΜΜ αυτό τον μήνα:

Επίσης να αναφέρουμε ότι σε αυτό το τεύχος είναι μόνο το Α' μέρος από την ιστορία "Το μυστήριο του Ακουαμαρίν" και την συνέχεια θα την βρούμε στο επόμενο τεύχος του Μίκυ Μάους (συγκεκριμένα στο Μίκυ Μάους #517). Δεν ξέρω αν έχει περισσότερες από μία συνέχειες. Όποιος το γνωρίζει ας το αναφέρει. Το αναφέρω για όσους παίρνουν το Μίκυ Μάους επιλεκτικά.

Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά σε όλους και ειδικά σε όσους έχουν αυτές τος ημέρες την ονομαστική τους εορτή.

Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά σε όλους. Φυσικά χρόνια πολλά και στους Γιώργηδες που γιορτάζουν καθώς και σε όσους έχετε κάποιον Γιώργο στην οικογένεια σας! Από εδώ μέσα θυμάμαι σίγουρα τους @ Valtasar και @ hudson και είμαι σίγουρος ότι θα προσθέσετε κι άλλους!

Η περιπέτεια και το γέλιο συνεχίζονται στις νέες ιστορίες του Μίκυ Μάους που κυκλοφορούν στα περίπτερα. ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ: ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΚΟΥΑΜΑΡΙΝ ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ: ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΓΚΟΥΦΥ: ΤΟ ΣΙΩΠΗΛΟ ΡΟΛΟΪ ΚΥΡΟΣ ΓΡΑΝΑΖΗΣ: ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΛΥΣΗ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, την Μ. Πέμπτη 2/5 (Νο. 516)

Χρόνια πολλά σε όλους, καλά να περνάτε όλοι το Πάσχα!! Χρόνια πολλά επίσης σε όλους τους εορτάζοντες και σήμερα, αλλά και για τις επόμενες μέρες!

Πέθανε η ηθοποιός Άννα Παναγιωτοπούλου

Ψάχνεις ρεαλισμό σε ήρωες που κολλάνε σε τοίχους , έχουν πάρει όρο σούπερ στρατιώτη και ξυπνάνε ξανά μετά απο χρόνια που ήταν σε άλογο , τυφλούς που έχουν σούπερ τις άλλες αισθήσεις και γενικά σε ήρωες με σούπερ δυνάμεις ; Αλλά και έτσι υπάρχει ο κατάλληλος ρεαλισμός που χρειάζεται πιστεύω και ειδικά όταν μιλάμε για τον spiderman που είναι από τους ήρωες που έχουμε δει πιο πολύ τα προσωπικά του . Αν είναι να τα ψάχνουμε τόσο πολύ έτσι τότε πως ζουν οι x men και από που έχουν τα χρήματα για να κάνουν όσα κάνουν; Πως προλαβαίνει ο daredevil να κάνει το δικηγόρο ανάμεσα σε τόσες μάχες ; Ποτέ βαζουν πλυντήρια οι σούπερ ήρωες για να μη βρωμιζουν οι στολές ή φοράνε συνεχώς την ίδια μέχρι να λιώσει πάνω τους; Και στη τελική ποτέ προλαβαίνει ο κάθε ήρωας να αλλάξει σωματότυπο ανάλογα τον κάθε σχεδιαστή που έχει κάθε φορά;; Αναπάντητα ερωτήματα που χωρίς αυτά δεν μπορούμε να διαβάσουμε κόμιξ !!! Υ.Γ. : Σε τόσες περιπέτειες σηκώνει βάρη τι το χρειάζεται το γυμναστήριο ; Περιττό!!

Σύμφωνα με την σημερινή ανακοίνωση της εκδοτικής για την συμμετοχή της στο Comic Con 8 (17 -19/5/24) : " ....Θα βρείτε όλες τις εκδόσεις μας που έχουμε βγάλει μέχρι στιγμής, όπως και τις νέες (που θα κάνουν και το ντεμπούτο τους το τριήμερο της διοργάνωσης), για τις οποίες ανυπομονούμε να διαβάσετε! Camelot 3000 Batman / Dylan Dog - Η Σκιά της Νυχτερίδας Ταναναρίβη Ο Θρυλικός Μπλεκ #8 Blacksad - Γ' Έκδοση Ο Πόλεμος του Λούκας Ντύλαν Ντογκ GN #5 - Horror Paradise ". Περισσότερα δείτε στην mikrosiros.gr, εδώ

Χρονια Πολλα σε ολα τα παιδια να εχουμε μια ανασταση και αναταση για την ψυχη μας και καλο Πασχα...με τι αλλο βεβαιος βεβαιος με πολλα κομικς!!!Χρονια Πολλα παιδια!!!

Εσωπαπάκια... ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΚΟΥΑΜΑΡΙΝ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΤΟ ΣΙΩΠΗΛΟ ΡΟΛΟΪ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΛΥΣΗ

No need for weights. Τα έκανε όλα η αραχνο-δύναμη.

Για ιστορικούς λόγους παραθέτω τα "πρώτα βάρη" του Αραχνακια από το αξιομνημόνευτο τεύχος #33 του the Amazing Spider-Man. (σενάριο Stan Lee και σχέδιο Steve Ditko). Βλέπετε κάποια ομοιότητα;

Για τον ίδιο λόγο που θα έκοβαν την Black Cat με το παρακάτω εξώφυλλο Παραθέτω την πρώτη εμφάνιση της Black Cat στο the Amazing Spider-Man #194 το 1979 όπου ο κώδικας δεοντολογίας είχε χάσει το κύρος του από τις αρχές των 70s. Φανταστείτε τι επικρατούσε στα 60s πριν τη διάδοση της κουλτούρας των χίπις (παιδιά των λουλουδιών) και τη σεξουαλική απελευθέρωση.

Βάζω εξώφυλλο

Λογικά και το 522 γιατί έμαθα ότι η ιστορία αποτελείται από 5 μέρη! Οπότε γνωρίζουμε ήδη δύο Μίκυ Μάους του Ιουνίου!

Α, νόμιζα ότι ρωτούσες πόσα μέρη της ιστορίας φιλοξενούνται στο τεύχος #516! Μπαίνοντας στο Inducks βλέπουμε ότι η ιστορία χωρίζεται σε δύο μέρη (συνολικά είναι 61 σελίδες) και φιλοξενήθηκε στα Topolino #3308 και #3309. Επομένως εικάζω ότι κάτι τέτοιο θα γίνει κι εδώ.

Πρόκειται για ΑΥΤΗ την ιστορία.

Το εξώφυλλο του πολυαναμενόμενου 6ου τόμου, μου θύμισε το τεύχος #35 του the Amazing Spider-Man. Έτσι ανέτρεξα στην "εγκυκλοπαίδεια" της Radnet (βλέπε SEC) για να βρω το απαγορευμένο εξώφυλλο του Steve Ditko, λόγω του κώδικα δεοντολογίας των κόμικς τη δεκαετία του 60.

Εγώ απλά φοράω έναν μαύρο μανδύα με δύο τρύπες για τα μάτια.

Liposan με τον Ντόναλντ και μεταλλικό παγούρι με τα Χελωνονιντζάκια..