Αίθουσα Νικητών

ΠΡΙΝ ΞΕΚΙΝΗΣΩ.... ΗΘΕΛΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΕΙΧΑ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΒΑΒΟΥΡΑΣ!!! Κυκλοφόρησε λοιπόν η νέα Βαβούρα και προκάλεσε.... πολλή βαβούρα στο φόρουμ μας...! Και το χειρότερο είναι ότι κανείς δεν θέλησε να μας παρουσιάσει αυτό το περιοδικό που τόση συζήτηση προκάλεσε τις προηγούμενες μέρες!!! Πώς φαίνεται ότι μας έχουν πιάσει οι ζέστες όλους μας! Τέλος πάντων, ας δούμε λίγο τι παίζει με αυτό το περιοδικό! Για όσους δεν ξέρουν, πρόκειται για μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς αναβίωσε ένα από τα πλέον ιστορικά περιοδικά. Η "αυθεντική" Βαβούρα, κυκλοφόρησε αρχικά υπό την αιγίδα του εκδότη Νίκου Δεληγιώργη και την εκδοτική του "2001" ένα πολυθεματικό περιοδικό, αρκετά διαφορετικό από τα άλλα, που αμέσως απέκτησε τη δική του ταυτότητα. Εκδοτικά, δεν μπορούμε να πούμε ότι διέφερε ιδιαίτερα από λοιπά περιοδικά της εποχής, ανάλογης θεματολογίας, όπως λόγου το Μπλεκ και το Αγόρι. Όχι, εκεί που διαφοροποιήθηκε σημαντικά ήταν στο περιεχόμενο. Παρ' ό,τι δεν διαθέτω τεύχη εκείνης της "χρυσής" πρώτης περιόδου, γνωρίζω ότι η δομή ήταν 68 σελίδες γεμάτες θεοπάλαβες χιουμοριστικές περιπέτειες, βρετανικής κατά κύριο λόγο προέλευσης, που γέμιζαν μία- δύο σελίδες έκαστη. Το πρωτοφανές και συνάμα το ιδιαίτερο για τα ελληνικά δεδομένα λοιπόν, ήταν ότι οι ιστορίες που επιλέγονταν ήταν εντελώς σουρεαλιστικές, πολύ σύντομες, ενώ είχαν πολύ περίεργους ήρωες ως πρωταγωνιστές. Αυτή ήταν εν συντομία η ταυτότητα του παλαιού περιοδικού, όσο σύντομα μπορεί κανείς να περιγράψει την ιστορία ενός περιοδικού που κυκλοφορούσε επί περίπου μία δεκαετία και άφησε πίσω του βαριά κληρονομιά στη συλλογική αναγνωστική συνείδηση. Οι εκδόσεις Μικρού Ήρωα λοιπόν, αποφασίζουν να νεκραναστήσουν σήμερα, εν έτει 2025, τον πολυαγαπημένο τίτλο! Ωστόσο, η νέα αυτή προσέγγιση θα αποκλίνει από την παραδοσιακή Βαβούρα αρκετά. Πιο συγκεκριμένα, ως προς το εκδοτικό κομμάτι, παρατηρούνται σημαντικές διαφορές με την παλιά έκδοση, καθώς παρ' όλο που το μέγεθος παραμένει περίπου το ίδιο, αν και με ελαφρώς μειωμένες διαστάσεις, η ποιότητα του χαρτιού δεν συγκρίνεται με αυτή της παλιάς έκδοσης, μιας που η παρούσα κυκλοφορία του Μικρού Ήρωα χρησιμοποιεί κλάσεις ανώτερο χαρτί. Στον αντίποδα όμως, η μείωση του αριθμού των σελίδων στις 28 σε συνδυασμό με την, ομολογουμένως, αρκετά τσιμπημένη τιμή των 3.50€ είναι ορισμένα λιγότερο θετικά χαρακτηριστικά... Πέραν ωστόσο των εκδοτικών, στα οποία έχω αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της παρουσίασης μέχρι τώρα, αξίζει να εξετάσει κανείς και τις ιστορίες που δημοσιεύονται. Αν και στριπ κι επομένως, αδυνατώ να τα προσεγγίσω όπως κάνω συνήθως με ένα κόμικ το οποίο έχει εκτενή ροή, θα γράψω ορισμένα λόγια για την κάθε ιστορία ξεχωριστά. Να σημειώσω εδώ, ότι λόγω του περιορισμένου αριθμού σελίδων, το κάθε στριπ καταλαμβάνει ένα δισέλιδο, εκτός από δύο ιστορίες που είναι μονοσέλιδες, ενώ υπάρχει και μια τρισέλιδη ιστορία... Να ξέρετε πάντως, όπου υπάρχουν αυτές οι περιπτώσεις, τις σημειώνω. Τέλος, πριν ξεκινήσω να μιλάω ξεχωριστά για την επίγευση κάθε στριπ, να δώσω τεράστια συγχαρητήρια στον @ Ion , ο οποίος έχει κάνει εκπληκτικά αφιερώματα σε όλες σχεδόν τις σειρές που είχαν φιλοξενηθεί στη Βαβούρα. Στη λίστα υπάρχουν τα link που οδηγούν στην εκάστοτε παρουσίαση, ώστε να μπορείτε να τις δείτε αμέσως, χωρίς να χρειάζεται να κάνετε search, ενώ ορισμένα στοιχεία που παραθέτει εκεί ο Ιών τα μετέφερα κι εδώ!! Ετοιμαζόμαστε λοιπόν να βουτήξουμε στη Βαβουροθάλασσα το δίχως άλλο! Ο Γουρουνομούρης( πρώτη εμφάνιση στη Βαβούρα # 8, 1/10/1981): Ο γουρουνομούρης πρόκειται για ένα εντελώς... αφύσικο παιδάκι, του οποίου το πρόσωπο έχει αυτό που λέμε... Ελαστική κεφάλα! Ναι, καλά ακούσατε, μπορεί να κάνει το πρόσωπό του να πάρει όπου μορφή θέλει( κάτι σαν την Arya Stark, πφφφφ μα πόσο καμένος πχια)... Τι λοιπόν είναι καλύτερο από τις φάρσες ή την τρομοκράτηση όσων δεν συμπαθεί... Δεν θα πω ότι δεν μου άρεσε. Αλλά ούτε και με ξετρέλανε. Κάτι καλό, αλλά κάπως χαλαρό ως εισαγωγικό! Δεν με χάλασε, αλλά δεν θα έπαιρνα μια συγκεντρωτική έκδοση των ιστοριών του. Τώρα, βρήκα τη δόση των 2 σελίδων υγιή κι ανάλαφρη! Σουϊνι το διαβολάκι( πρώτη εμφάνιση στη Βαβούρα #11, 15/11/1981): Ο Σουϊνι είναι ένα... καλόπαιδο το οποίο χαρακτηρίζεται από υπεράνθρωπη δύναμη( ο Hulk μπροστά του μοιάζει με γατάκι), μόνο που ταλανίζεται από ένα μεγάλο πρόβλημα... Είναι μωρό και αυτό τον εμποδίζει από το να κάνει διάφορα πράγματα... Τον εμποδίζει όμως; Γιατί με την εφευρετικότητα και τη δύναμή του, ο Σουϊνι μας αποδεικνύει ότι δικαίως φέρει το προσωνύμιο "διαβολάκι"... Σαφώς πιο δυνατό από το πρώτο και σιγά σιγά νιώθω το περιοδικό να παίρνει τον δρόμο του! Ο μικρός Κονγκ( 3 σελίδες) ( πρώτη εμφάνιση στη Βαβούρα #1, 15/06/1981): Ο ( όχι και τόσο) μικρός Κονγκ, είναι ένας γορίλας τσίρκου, που πικραμένος από την καταστρατήγηση των εργασιακών του δικαιωμάτων, το σκάει και καταλήγει στο σπίτι μιας.... κάπως παλαβούτσικης ηλικιωμένης. Είναι νομίζω η μόνη ιστορία που καταλαμβάνει τρεις σελίδες, εκτείνεται σε τρεις σελίδες και γενικά πρόκειται για τη μεγαλύτερη ιστορία του τεύχους. Είναι επίσης- κατά τη γνώμη μου- και η πιο αστεία ιστορία του τεύχους. Φαίνεται πως οι μεταφραστές είχαν κέφια, από το γεγονός ότι οι διάλογοι είναι εκπληκτικά αστείοι και σουρεαλιστικοί! Το Μαμόθρευτο( πρώτη εμφάνιση στη Βαβούρα #1, 15/06/1981): Το μαμόθρευτο είναι ένα αδίστακτο μικρό παιδάκι, που επιδιώκει να ξεφορτωθεί την απίστευτα ενοχλητική του μάνα πάση θυσία... Τι προσπαθεί να την παγιδεύσει σε ένα δέντρο, τι να αποδράσει από αυτή στον ζωολογικό κήπο, τίποτα... Τελικά κολλάει πάντοτε μαζί της... Δεν μπορώ να πω, αρκετά καλό στριπάκι, αλλά κατώτερο από τα δύο προηγούμενα Το αγγελούδι(1 σελίδα) ( πρώτη εμφάνιση στη Βαβούρα #88): Το αγγελούδι είναι ένα εκπληκτικό παιδί, το οποίο μπορεί να αντισταθεί σε κάθε πειρασμό! Να σας πω την αλήθεια, ούτε το κατάλαβα, ούτε μου άρεσε ιδιαίτερα... Η Γκρινιάρα( 1 σελίδα) (πρώτη εμφάνιση στη Βαβούρα #14, 1/01/1982): Η γκρινιάρα είναι ένα κοριτσάκι που δεν μπορεί να κάνει αλλιώς παρά να γκρινιάζει όλη την ώρα, κάτι που την οδηγεί σε απίστευτα κωμικές καταστάσεις γεμάτες γκαγκς... Για εμάς τους αναγνώστες...! Γιατί, για τον περίγυρό της που υφίσταται την γκρίνια της και τις συνέπειές της... Αφήστε το καλύτερα! Πολύ χαριτωμένο στριπάκι και δυστυχώς καταλαμβάνει μόνο μια σελίδα. Για να είμαι ειλικρινής, θα προτιμούσα αντί του προηγούμενου, να είχαμε δύο σελίδες από αυτό! Οι δισεκατομμυριούχοι( πρώτη εμφάνιση στη Βαβούρα #3, 15/07/1981): Η δισεκατομμυριούχοι ακούμε και περιμένουμε να διαβάσουμε για Elon Musk και Jeff Bezos κι αντ' αυτού, σκάνε μύτη κάτι βλάχοι, που τυχαίνει να έχουν κερδίσει δισεκατομμύρια και τα επενδύουν σοφά... Πηγαίνουν για ψώνια και τελικά καταλήγουν με ένα σωρό χρήσιμα πράγματα, τα οποία όμως χρησιμοποιούν λάθος! Μη ρωτάτε τι και πώς, θα πρέπει να διαβάσετε την ιστορία, μα σας λέω μου θύμισε κάτι ιστορίες του Μπαρκς που ο Ντόναλντ είναι πλασιέ, πουλάει σαπούνι σε κάτι ινδιάνους και αυτοί το μασάνε ή το πίνουν κτλ!!! Ο λιχούδης( πρώτη εμφάνιση στη Βαβούρα #23, 15/05/1982): Ο λιχούδης είναι ένα αγοράκι που... πώς να το θέσω, τραμπουκίζεται αγρίως από έναν ηλίθιο που όλο γυρεύει να του κλέψει τις λιχουδιές του... Τα καλά νέα όμως είναι, ότι τελικά ο μπούλης όλο κάτι παθαίνει. Και αυτό το κάτι, προκαλεί πολύ γέλιο σε εμάς. Περιμένω και το επόμενο τεύχος για να βεβαιωθώ, πιστεύω όμως ότι θα είναι από τις καλές ιστορίες. Α, επίσης να αναφέρω εδώ κι ένα παράπονο, η σελίδα #16, δηλαδή η πρώτη ιστορία, δεν έχει εκτυπωθεί- στο δικό μου αντίτυπο τουλάχιστον- εντελώς ευκρινώς κι επομένως εμφανίζονται κάπως θαμπά/ θολά τα μελάνια...! Θεοπάλαβη τάξη( θα μπορούσε να είναι και αυτό): Η θεοπάλαβη τάξη, θα δώσει σε όλους μας πιστεύω vibes από Μικρό Νικόλα, Χρυσά Κόμικς, Μαθητή Κασκαρίκα και γενικά από όλες αυτές τις υπέροχες παιδικές σειρές, κατά τις οποίες μία τάξη μαθητών "βασανίζει" τον δάσκαλο. Τετριμμένο μεν, ωραία δοσμένη ιστοριούλα όμως, με χιούμορ, οπότε μπορώ να το ξεπεράσω αυτό! Τζαίη Αρ Τζούνιορ( πρώτη εμφάνιση στη Βαβούρα #4, 1/08/1981): Το βρήκα το πιο αδύναμο στριπ όλου του τεύχους, γιατί απλούστατα δεν έβγαζε αυτή την παιδική μεν, γλυκιά και χαριτωμένη δε αύρα, απλώς ήταν... μια παιδαριώδης ιστορία, η οποία σίγουρα είχε το χιούμορ της, αλλά από κει και πέρα... Πολύ μέτρια...! Κλαψιάρα( πρώτη εμφάνιση στη Βαβούρα #25, 15/06/1982): Κι έπειτα από μία βαρετή ιστοριούλα, έρχεται το περιοδικό να μας συστήσει την Κλαψιάρα, μια φοβερή- κατά τη γνώμη μου- ηρωίδα, που το ασύστολο κλάμα της, γίνεται αφορμή για... χοντρά γέλια! Ειδικά στη δεύτερη ιστορία με την ταινία... Διέκρινα την απόλυτη ταύτιση της κλαψιάρας και της αδελφής μου! Της έστειλα κιόλας το στριπάκι, να έχει να το καμαρώνει! Ακτίνες X( πρώτη εμφάνιση στη Βαβούρα # 2, 1/07/1981): Και το τεύχος κλείνει υπέροχα με μία εκπληκτικά αστεία περιπετειούλα που πάλι θυμίζει Μικρό Νικόλα, απλώς με τις δυνάμεις του Superman! Επί της ουσίας η ιστορία πραγματεύεται το πώς χειρίζεται ένα παιδί την απόκτηση υπερδυνάμεων, καθώς τα γυαλιά του είναι πλέον εμπλουτισμένα με ακτίνες x. Θα ξεκαρδιστείτε στα γέλια! Οδός τρέλας 13( πρώτη εμφάνιση στη Βαβούρα #1, 15/06/1981): Είναι η Οδός τρέλας 13, που είναι θρυλική ακόμα και σε όσους δεν ασχολούνται με το σπορ, μόνο που δόθηκε βήμα σε Έλληνες δημιουργούς και νομίζω το αποτέλεσμα τους δικαιώνει! Συγχαρητήρια λοιπόν!!!!!!!!!! Συνοψίζοντας λοιπόν αυτή τη νέα εκδοτική απόπειρα του Μικρού Ήρωα, έχω να πω ότι έχει προοπτικές, όμως, ακριβώς η εκδοτική μας έχει συνηθίσει σε πολύ υψηλά πρότυπα, εύχομαι να βελτιωθεί και το παρόν περιοδικό. Κατ' αρχάς θεωρώ ότι θα άξιζε να εμπλουτιστεί με άρθρα. Σαφώς υπάρχουν οι παρουσιάσεις του @ Ion , απ' όπου μπορεί να αντλήσει κανείς πληροφορίες, ωστόσο υπάρχουν και περιστασιακοί αναγνώστες, οι οποίοι λογικά δεν διαβάζουν το φόρουμ. Επομένως μερικά άρθρα ή έστω μία αναφορά στον πρωτότυπο τίτλο του στριπ και πού δημοσιεύτηκε πρώτη φορά, θεωρώ θα άξιζαν. Ένα άλλο πρόβλημα, το οποίο δεν είναι ακριβώς πρόβλημα βέβαια, είναι η πολύ αραιή περιοδικότητα. Παλιά η Βαβούρα κυκλοφορούσε κάθε δεκαπενθήμερο, και παρ' ό,τι αναγνωρίζω τις δυσκολίες του να επαναφερθεί αυτό το μοντέλο ξανά, θα το φέρω ως ευσεβή πόθο, αφού πάντα τα περισσότερα κόμικς στα περίπτερα σε όσο το δυνατόν μικρότερο χρονικό διάστημα, είναι μια σκέψη που με χαροποιεί! Τέλος, ναι, η τιμή, όπως προείπα, είναι αρκετά τσιμπημένη για 28 σελίδες υλικού. Γενικά θεωρώ ότι ακόμη αντιμετωπίζεται περισσότερο ως υποκατάστατο του Θρυλικού Μπλεκ, τουτέστιν ως προωθητικό και λιγότερο ως καθαρόαιμο περιοδικό... Εύχομαι λοιπόν να πάει τόσο καλά που θα πεισθούν, αν όχι για πύκνωση της περιοδικότητας, έστω για αύξηση της ύλης, γιατί το εν λόγω μοτίβο, δηλαδή των πολλών μικρών ιστοριών που αν δεν σου αρέσει κάποια, δεν έγινε και κάτι γιατί δεν σπατάλησες πολύ χρόνο, ενώ είναι σχεδόν σίγουρο ότι η επόμενη ή η μεθεπόμενη θα σου φανούν καλύτερες, νομίζω ότι έχει προοπτικές! Κι ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι τέτοιες ιστορίες, που ναι μεν δεν πάνε για Eisner, αλλά είναι αξιόλογες και ιντριγκάρουν τη φαντασία και των πιο παιδικών κοινών, σίγουρα έχουν θέση στον σημερινό χώρο των κόμικς, που απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά σε ένα πιο εξειδικευμένο κομικσικό κοινό. Απλά πρέπει η εκδοτική να κινηθεί έξυπνα! Σε κάτι τέτοια δεν τους φοβάμαι κι επομένως... In Μικρός Ήρως we trust!!!! ΥΓ: Emojis, καθώς και ορισμένες εικόνες θα προστεθούν το πρωί... ΔΕΝ θα παραθέσω ολόκληρες σελίδες, γιατί κυριολεκτικά θα spoilαρω ολόκληρες ιστορίες και δεν το θέλω αυτό... Αν θέλετε να μάθετε τι γίνεται, αγοράστε το περιοδικό!

Μόνο θόρυβο θα βρεις στην Οδό Τρέλας 13! Στην Ελληνική εκδοχή της θέλουμε και θρίλερ!

Η αλήθεια είναι ότι χωρίς γυαλιά δεν διαβάζεται από εμάς τους ζωντανούς μάρτυρες της εβδομαδιαίας κυκλοφορίας της.

Εντωμεταξυ παίζει το αφιέρωμα σου να είναι μεγαλύτερο από το ίδιο το περιοδικό. Εντάξει αυτή η έκδοση είναι σφηνάκι Βαβούρας. 28 σελίδες είναι πραγματικά κάτι πολύ μικρό. Πρέπει η εκδοτική να σκεφτεί λίγο το θέμα της τιμής. Αν είναι να έχει το περιεχόμενο των 80s (που καλώς να το έχει) σε καλύτερη ποιότητα (που καλώς να είναι) χρειάζεται μια υποβάθμιση της τιμής ώστε να είναι αν μη τι άλλο σύγκρισημη με τις Βαβούρες που βρίσκεις στα παλαιοπωλεία και έχουν τρία ευρώ οι 68 σελίδες. Ας είναι μια κανονική βαβούρα στα 5-6 ευρώ. Δεν ξέρω αν είναι ακριβά τα δικαιώματα και τι παίζει γενικά. Αλλά σε σχέση με αυτά που υπάρχουν θα έκανε πιο πολύ αίσθηση αυτό που λέω. Εκτός και αν μείνει έτσι ως δώρο με τις παραγγελίες όπως ήταν ο Μπλεκ. Τοτε μια χαρά.

Φοβερό αφιέρωμα @ Θοδωρής Καραπάνος !!! Σκέφτηκα κι εγώ να το κάνω, μάλιστα σκάναρα και τα εξώφυλλα αλλά... βαρέθηκα. Βυθίστηκα στην ραστώνη πως να το κάνουμε... Επί του θέματος, πολύ διασκεδαστικές και απολαυστικές οι ιστορίες! Η "Οδός Τρέλας 13" ξεκαρδιστική, άρεσε και στους μεγαλύτερους αναγνώστες! Δεν περίμενα βέβαια να μας απογοητεύσει αυτό το φοβερό δίδυμο. Η έκδοση πολύ καλή αλλά μικρή. Με λίγα λόγια, το ΙΔΑΝΙΚΟ καλοκαιρινό ανάγνωσμα για νοσταλγούς αλλά και νέους αναγνώστες! ΥΓ: Τα ίδια έγραψα 2 ποστ παραπάνω, δεν ξέρω γιατί διαγράφηκαν. Παρακαλώ να διαγραφεί τελείως εκείνο το ποστ.

Παρένθεση, να ανεβάσω κι εγώ την παραλαβή μου από το προηγούμενο Σάββατο! Ναι λοιπόν, το πρώτο μου Omnibs!!!!!!

Editor's choice 2023-----> 6/08/2023 Editor's choice 2024------> 28/07/2024 Βάσει των περασμένων δύο ετών, θα έλεγα ότι η "Βιβλιοθήκη Κάστυ" αναμένεται σε δύο με τρεις εβδομάδες!

Αν και δεν είναι το κατάλληλο τόπικ, για εμένα η Marvel έχει ξεπέσει εντελώς. Έχει καταντήσει μια προώθηση του MCU, με αντικειμενικά ατάλαντους και άπειρους δημιουργούς, που αναμασούν παλιές ιδέες λόγω έλλειψηςέμπνευσης. Όλα αυτά για να μειωθεί το κόστος. Η ποιότητα των εκδόσεων γίνεται όλο και χειρότερη, με τευχάκια 20 σελίδων, που αν τα φυσήξεις διαλύονται. Επίσης, οι τιμές τους είναι πολύ υψηλές μόνο και μόνο επειδή γράφει MARVEL εξώφυλλο. Η μόνη σειρά που αξίζει πραγματικά αυτή την στιγμή (όσο έχω διαβάσει τουλάχιστον, δεν ξέρω τι θα γίνει στη συνέχεια) είναι το Ultimate Spider-Man. Αντίθετα, η DC κάνει πολύ καλή δουλειά! Έχει επιστρατεύσει πλήθος υπέροχων, ταλαντούχων συγγραφέων και σχεδιαστών (πχ Morisson, Waid, Lemire, Zdarsky, Mora κλπ.) που φτιάχνουν πολύ ποιοτικές ιστορίες, που στην χειρότερη περίπτωση είναι απλά μέτριες, όχι τερατουργήματα όπως της Marvel. Επίσης έχουν πιο θετική στάση απέναντι στο Fan Service, σε αντίθεση με την Marvel, στην οποία γίνονται κάτι περίεργα τύπου "Ο κόσμος θέλει την ΜJ παντρεμένη με τον Spidey, αλλά εμείς θα την παντρέψουμε με έναν Random τυπά" που μου φέρνουν στο μυαλό το "Καλή Ιδέα Αφεντικό " των Κουραφέλκυθρων. Οπότε, αν και αγαπάω την Marvel, είναι πασιφανές ότι έχει χάσει την παλιά της δόξα. Η DC είναι αντικειμενικά καλύτερη από την Marvel αυτή την στιγμή.

Τα κόμιξ εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια για να μη πω και παραπάνω βρίσκονται σε συνεχή πτώση και μόνο η περίοδος της πανδημίας την ανέκοψε κάπως και μάλλιστα υπήρχε και ελάχιστη άνοδος . Ο Spiderman που λες και πολλά πουλάει με το υλικό που βγάζει σαν ιστορίες. Στο προηγούμενο run που κράτησε 60 τεύχη φαντάσου άντεξα μέχρι το 32 και θεωρούμαι και ήρωας γιατί ήταν κακο με μερικές αναλαμπές μόνο. Αυτό το run σε συζητήσεις που είχα με κάνα δυο κομιξαδικα μου είπαν και οι δύο ότι το 1/5 από αυτούς που το άρχισε το πήγε μέχρι τέλους . Άρα αν βγάζεις ιστορίες που δεν μπορείς να κρατήσεις ούτε το μισό κοινό που άρχισε ένα run ώστε να το τελειώσει καταλαβαίνεις . Και αυτό πάει και σε άλλους τίτλους . Και βασικά πουλάνε και τόσα γιατί εδώ και χρόνια βάζουν πολλά εναλλακτικά εξώφυλλα ανά τεύχος(ένας τρόπος να μη παγώσουν σαν πωλήσεις μιας και το να καθήσουν να γράψουν ενδιαφέρουσες ιστορίες ούτε καν σαν ιδέα) με αποτέλεσμα πχ στο spiderman οι μοναδικοί αναγνώστες να μην είναι 40000 αλλά μπορεί να είναι και ούτε οι μισοί αν θεωρήσουμε πως αγοράζει ο καθένας δύο ή τρεις φορές το τεύχος λόγω εξώφυλλου . Αν δεν ήταν η Disney που την έχει αγοράσει ίσως να είχε ξανά χρεοκοπήσει σαν εταιρία η Μάρβελ . Μην σκεφτόμαστε νούμερα πωλήσεων όπως παλαιότερα. Δεν πολύ διαβάζει ο κόσμος είτε πρόκειται για βιβλία είτε για κόμιξ . Όσο πάει μειώνονται οι ρομαντικοί που ακόμα το κάνουν . Υ.Γ. : Το uncanny x men στη παρούσα φάση το γράφει η Gail Simone και όχι ο όπως από βιασύνη έγραψα παραπάνω . Της άλλαξα και φύλο!

Χρωστάνε κιόλας αρα ένα στοιχηματακι είναι ότι πρέπει για να ρεφαρουν!!

H ειλικρίνεια είναι η μεγαλύτερη αρετή!

Αυτό με την Mary Jane πόσο μου έχει σπάσει τα νεύρα. Αυτό που ο Zeb wells πήρε έναν χαρακτήρα από μια αξιοπρεπή διτευχη ιστοριουλα που είχε κάνει παλιά και τον έκανε άντρα της ΜJ είναι αψυχολογητο τελείως. Τουλάχιστον όσο μετριο και αν ήταν το run του Spencer προσπάθησε να διορθώσει παπάρες του παρελθόντος όπως το sins past και να επαναφέρει την MJ στο προσκήνιο. Γενικά ο Spiderman ήταν μέχρι το 801 τεύχος ( είχε σκαμπανεβάσματα το run του dan slott αλλά γενικά ήταν αξιοπρεπές) καθώς και το έτερο τελευταίο αξιοπρεπές run ήταν του cdarzky στο spectacular Spiderman (γιατί δεν δίνουν στον συγκεκριμένο τομ τίτλο να γράψει. Ενώ ξεκίνησα σαν φαν της Μάρβελ έχω καταλήξει φαν της DC. O Spiderman που ήταν ο αγαπημένος μου ήρωας έχει απαξιωθεί πλήρως στα μάτια μου και αντικαταστάθηκε από τον Σούπερμαν.

Τον οποίο μπορείς να τον παρουσιάσεις ΕΔΩ, να φτιάξεις πινακάκι και να περάσεις τα εξώφυλλά του στην βάση.

Φοβερή παρουσίαση Θοδωρή, περιμένω πως και πως να το πιάσω και εγώ στα χέρια μου.

Αυτό είναι ένα άλλο θέμα που χωράει πολλή συζήτηση!

Πάντα ήταν

Απ' τη λίθινη πινακίδα δεν εκτυπώνονται; Άρα ο Kingpin φταίει που καθυστέρησαν;

Τα οπισθόφυλλα των #36 και #37: Μεταφέρθηκαν στη βάση

Διαβάστηκε και ο δεύτερος τόμος. Θεωρώ ότι ήταν κάτω από τον πρώτο. Περιείχε 3 ιστορίες που νομίζω ήταν παλαιότερες από αυτές που είδαμε στο πρώτο τόμο και στις περισσότερες του Μπλεκ. Έδειχναν λίγο την ηλικία τους και σε συνδιασμό με την δομη που έχουν οι ιστορίες του ήρωας , μου φάνηκαν λίγο κουραστικές. Ιδικά οι 2 πρώτες. Οι άλλες δύο μάλλον πιο σύγχρονες ήταν στην ίδια φιλοσοφία και του προηγούμενου τόμου. Γενικά με τις σύγχρονες δεν περνάω άσχημα. Ανάλαφρες ιστορίες να περνάει η ώρα. Αν έπρεπε πάντως να σταματήσω μια σειρά από Μ.Η., εύκολα μετά τον Μπλεκ , θα διάλεγα Φάντομ

Κρίμα...τι να πω. Γενικά βλέπω τα τιράζ χαμηλά...ο Spiderman φτάνει φερειπειν τα 40.000 κομμάτια...τα masterworks πήραν ποδι...οι τιμές έχουν πάρει τον ανήφορο. Τα epic collections έχουν φτάσει το πενηνταρι και από ποιότητα κατασκευής ότι λάχει. Τα τευχακια από ποιότητα είναι σαν τα διαφημιστικά φυλλάδια του Lidl.

Έκλαψα με το "τέλη Ιουλίου", έχει ντραπεί και η ντροπή με αυτούς... Όπως το πάνε, στον επόμενο τόμο θα γράψουν: "Ο τόμος αναμένεται τέλη Αυγούστου, εκτός αν κάνει πολλή ζέστη, αν έχει πολλή κίνηση για τα μπάνια ή αν απλώς δεν προλάβουμε λόγω διακοπών. Κέφι να υπάρχει και βλέπουμε..."

Λολ, αν κάποιος μου έλεγε πως θα επανακυκλοφορούσε η Βαβούρα θα του έλεγα πως παραληρεί. 3,5 ευρώ για 30 σελίδες, κακή εκτύπωση, και δε διόρθωσαν καν το μεγαλύτερο πρόβλημα της παλιάς Βαβούρας: πως τα αυθεντικά κόμικ είναι μεγάλου φορμάτ και σου βγαίνει το μάτι να τα διαβάζεις σε μικρό (αν και το μεγάλωσαν λιγάκι).

Μπέρδεψες τις σελίδες με τα φύλλα. το εξώφυλλο είναι ή δύο φύλλα ή 4 σελίδες. Δηάδή οι σελίδες πάνε πάντα ανά τετρασέλιδο, οπότε δεν είναι δυνατόν να έχει 26 σελίδες ένα τεύχος. Ή 24 ή 28 ή 32.

Όχι ρε γαμοτο έχασα το μαναφούκι Πάντως στις σελίδες που βλέπετε το λάθος ρε παιδιά; 26 λέει συν 2 το εξώφυλλο 28. Τόσες δεν ανακοινώθηκαν, αν δεν κάνω λάθος; Μπορεί να έχω γερό μπιφ με τη Πολιτεία και να μη τους πάω μια, αλλά πιθανότατα θα έχουν το σύστημα να κοιτάνε την τελευταία σελίδα για να δουν πόσες είναι συνολικά. Επίσης να προσθέσω, αν και ξέρω ότι το ξέρετε, ότι η έκδοση με αφήνει παγερά αδιάφορο. Sorry Μ.Ηρωα. Σαν εκτίμηση θεωρώ θα πάει σφαίρα στα 2 3 πρώτα τεύχη, μετά ο κόσμος είτε θα ξενερώσει με τη τιμή είτε με τη θεματολογία είτε απλά θα το ξεχάσει. Ελπίζω να κάνω λάθος βέβαια.

Έγινε κύριε!

* δεκαπενθήμερης( είμαι σπασικλάκι, το ξέρω) Παρένθεση, δεν ξέρω αν το έχετε δει ή αν έχει αναφερθεί, αλλά ιδού ο νέος κατάλογος της εκδοτικής( αισθητά αναβαθμισμένος από τα καταλογάκια του 2021 και του 2022)! Α και τέλος να προσθέσω πως πρέπει να έχουν αρχίσει οι καλοκαιρινές αναδιανομές, καθώς μου φαίνεται ότι έχω πετύχει ουκ ολίγες φορές στα περίπτερα του Πειραιά τεύχη του Νέου Μπλεκ, κάποια Ερίκ Καστέλ, το Λένον!

Έτσι όπως τα λέτε είναι. Το διάβασμα πάει κατά διαόλου.

Πιναικίδα, παρακαλώ...

Εδώ τα έχω αναβάσει(όχι όλα ) https://arxeioellinikoukomik.proboards.com/

Τους έκανα και μία πρόταση να βγάλουν το Doom του Hickman και Greene το οποίο ήταν από τις (λίγες) μεγάλες επιτυχίες της Μάρβελ των τελευταίων χρόνων

Νέα αποκτήματα...

Στα Υπό Έκδοση Fanstastic Four – Η Ζωή μας Συγγραφέας: Russell Mark Κωδικός Προϊόντος: EB-00-2019 ISBN: 978-618-5913-84-7 Κατηγορία: Super Heroes Αριθμός Σελίδων (Έντυπο): 192 Διαστάσεις: 17 x 26 Μετάφραση: Χρήστος Τσέλιος Περιγραφή ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ! Με φόντο την Κούρσα του Διαστήματος, ένα ατύχημα δίνει στους Τέσσερις Φανταστικούς απίστευτες δυνάμεις και τους κάνει κομβικούς παράγοντες στην εξέλιξη της ιστορίας του πλανήτη. Μα, καθώς τα χρόνια κυλάνε, οι τέσσερις ήρωες προσπαθούν να βρουν ποιος είναι ο ρόλος τους σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς. Καθώς η Σου αγωνίζεται για κοινωνικά δικαιώματα, ο Ριντ απορροφάται όλο και περισσότερο στις προετοιμασίες για τον αναπόφευκτο ερχομό του Γκαλάκτους! Και στο τέλος, μετά από έξι δεκαετίες με θριάμβους και τραγωδίες, έρωτα και απώλειες, θα μπορέσουν οι γερασμένοι πλέον ήρωες να αντισταθούν απέναντι στην ανυπέρβλητη δύναμη του Δρ. Ντουμ; https://anubis.gr/product/fanstastic-four-i-zoi-mas/?

Διαβάστηκε ο πρώτος τόμος του Phantom ("Η απαγορευμένη γη") και η γνώμη μου συμπίπτει με των περισσότερων. Η αλήθεια είναι ότι, εκτός από τις ιστορίες που φιλοξενήθηκαν στο "Μπλεκ", δεν διαθέτω άλλη αναγνωστική εμπειρία από το συγκεκριμένο σύμπαν. Παρόλο που σαν χαρακτήρας, ο Φάντομ, μού κάνει κλικ, εντούτοις τις ιστορίες του τις θεωρώ μέτριες στην καλύτερη, αδιάφορες στην χειρότερη. Με το ίδιο συναίσθημα έμεινα κι εδώ. Οι ιστορίες που παρατίθενται στηρίζονται επάνω σε έξυπνες σεναριακές ιδέες, αλλά δυστυχώς αυτές δεν αξιοποιούνται ορθά, μιας κι έχουμε μία άτσαλη αφήγηση. Σε αυτό πιστεύω ότι συμβάλλει και το γεγονός ότι η δομή τους είναι αυτή του στριπ. Έτσι ανά μία σελίδα έχουμε περίπου δύο καρέ που επαναλαμβάνουν την πλοκή, πράγμα που είναι κουραστικό όταν γίνεται συνεχής η ανάγνωση. Επίσης, πρόβλημα αντιμετώπισα και με τις επεξηγηματικές λεζάντες, οι οποίες είναι περιφραστικές και δεν εξυπηρετούν άρτια τον σκοπό τους. Ο δε πρωταγωνιστής, ενώ χαίρει του υπερβολικού σεβασμού φίλων κι εχθρών (όπως τυχαίνει και με τον Μπλεκ), εντούτοις αρέσκεται να κρύβεται και να παρατηρεί, παρά να δρα έμπρακτα. Χωρίς, όμως, να γίνομαι αφοριστικός, υπήρχαν και στιγμές που άξιζε του θαυμασμού μας! Γενικά την βρήκα μία μέτρια δουλειά που θα την πρότεινα μόνο στους λάτρεις του ήρωα. Τον εικαστικό τομέα τον θεωρώ καλύτερο από τον σεναριακό. Το σχέδιο αναδίδει ένα ευχάριστο ρετρό στοιχείο που μου άρεσε, το ίδιο κι ο χρωματισμός. Τα banners που υπάρχουν στο επάνω μέρος κάθε σελίδας, προσωπικά τα βρήκα χαριτωμένα, ειδικά όταν άλλαζαν χρώμα σε κάθε ιστορία. Είχαν πλάκα! Η έκδοση δεν περιμέναμε να είναι κάτι λιγότερο από... υποδειγματική! Χαρτί γυαλιστερό, εξώφυλλο παχύ, εκτύπωση άψογη και κόλληση στιβαρή συνθέτουν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα! Φυσικά γι' ακόμα μία φορά θα πρέπει να υποκλιθούμε στον Γαβριήλ Τομπαλίδη για το υπέροχο και λεπτομερές εισαγωγικό του άρθρο, που μας χάρισε και μας εισάγει στο origin του ήρωα πλαισιωμένο από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Δεν ξέρω αν έχετε βαρεθεί να λέω συνέχεια "μπράβο" για το τελικό αποτέλεσμα, αλλά εγώ δεν έχω βαρεθεί!

Δεν έχω κοιτάξει αν η κυκλοφορία του τεύχους #27 έχει περαστεί και στις ηλεκτρονικές στοιχηματικές εταιρείες. Ας μην τους βάζω ιδέες καλύτερα!

Η μικρή Αλίκη. O Ζακ Τατί είναι Γάλλος σκηνοθέτης και κωμικός ηθοποιός, γνωστός για τις ταινίες του “Οι διακοπές του κυρίου Ιλό”, αλλά και τη μεγαλύτερή του επιτυχία “Ο θείος μου”. Στην ταινία αυτή ο Τατί ενσαρκώνει την καρικατούρα του κυρίου Ιλό, ο οποίος είναι άτομο που έχει μείνει σε μια παλαιότερη εποχή και έχει άγνοια για τις νέες συνθήκες τις οποίες αντιμετωπίζει με χιούμορ. Ταυτόχρονα ασκεί κριτική στο αναπτυσσόμενο Παρίσι, ενώ με την επόμενη του ταινία “Playtime” παρουσιάζει το Παρίσι του μέλλοντος. Και στις δύο αυτές ταινίες οι διάλογοι είναι ελάχιστοι, ενώ παράλληλα με το χιούμορ υπάρχει και μια διάχυτη μελαγχολία. Ο ταχυδακτυλουργός στην παμπ της Σκωτίας. O Τατί θα πεθάνει το 1982, έχοντας στο ενεργητικό του έξι ταινίες μεγάλου μήκους. To 2010 όμως θα κυκλοφορήσει μια ακόμα ταινία, σε σενάριο δικό του, σε μορφή αυτή τη φορά animation. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Sylvain Chomet, ο οποίος το 2003, μας είχε δώσει το αριστουργηματικό animation “Το τρίο της Μπελβίλ”. Πώς δημιουργήθηκε όμως αυτή η ταινία και πως έφτασε το σενάριο στα χέρια του Chomet; Ο ήρωας καθώς κάνει άχαρες εργασίες για να επιβιώσει Το σενάριο γράφτηκε από τον Ζακ Τατί το 1956, μεταξύ δηλαδή των ταινιών “Ο θείος μου” και “Playtime”. Η ιστορία αφορά έναν ταχυδακτυλουργό, στο Παρίσι του 1959, ο οποίος βλέποντας την καριέρα του να έχει φθείρει, μετακομίζει στον Λονδίνο. Εκεί όμως δεν μπορεί να ανταγωνιστεί την σύγχρονη ψυχαγωγία της ροκ εν ρολ μουσικής και καταλήγει να δουλεύει σε μικρά μπαρ και καφέ. Εκεί θα γνωρίσει έναν μεθυσμένο θαμώνα, ο οποίος τον προσκαλεί σε ένα απομακρυσμένο νησί της Σκωτίας, πρόταση την οποία τελικά αποδέχεται. Μένοντας σε ένα δωμάτιο πάνω από την παμπ που δουλεύει, γνωρίζει μια νεαρή κοπέλα, την Αλίκη, η οποία θεωρεί ότι έχει γνήσιες μαγικές ικανότητες. Η Αλίκη θα τον ακολουθήσει στο Εδιμβούργο, που δίνει κάποιες παραστάσεις. Ο ταχυδακτυλουργός ξοδεύει τον μικρό μισθό του για δώρα στην Αλίκη, ενώ θα αναλάβει κρυφά και εξευτελιστικές δουλειές. Η σχέση των δύο χαρακτήρων μοιάζει σαν σχέση πατέρας-κόρης. Η ταινία θα κλείσει μελαγχολικά, καθώς βλέπουμε τον ταχυδακτυλουργό να αφήνει ένα σημείωμα στην Αλίκη “Οι μάγοι δεν είναι αληθινοί”. Ο πρωταγωνιστής καθώς κάνει δώρο στην Αλίκη ένα ζευγάρι παπούτσια με ένα μαγικό κόλπο. Η ταινία που έχει πραγματοποιηθεί με την τεχνική του κλασσικού animation, αποτελεί ένα οπτικό ποίημα αισθητικής. Ο θεατής μπορεί να θαυμάσει εκπληκτικές λεπτομέρειες σε όλη την διάρκεια της ταινίας, από τα πλακάκια στους εσωτερικούς χώρους, μέχρι το εκπληκτικό εναέριο πλάνο του Εδιμβούργου. Ωστόσο αυτό που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην ταινία είναι ο λόγος για τον οποίο γράφτηκε. Όπως έχει αναφέρει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, το σενάριο αποτελεί ουσιαστικά ένα γράμμα του Τατί προς την κόρη του. ΕΝΑ ΔΡΑΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ Προσχέδιο του πρωταγωνιστή. Πίσω στον χρόνο, το 1942 στο Παρίσι, ο Τατί έχει ερωτευθεί την Herta Shiel μια Τσεχο-Αυστριακή χορεύτερια, η οποία είχε εγκαταλλείψει την Βιέννη όταν αυτή προσαρτήθηκε στην Γερμανία από τον Χίτλερ. Ο Τατί αποκτάει μαζί της μια κόρη, την Helga, που όμως δεν θα αναγνωρίσει. Υπό την πίεση της αδερφής του (μια πλούσια επιχειρηματίας) να μην την παντρευτεί, την πείθουν να υπογράψει ένα νομικό έγγραφο το οποίο απαλλάσσει τον Τατί από τις υποχρεώσεις του ως πατέρας, σε αντάλλαγμα με μερικά χρήματα. Η συμπεριφορά του Τατί προς την Herta, μάλιστα θα αποτελέσει σκάνδαλο για την εποχή στο Παρίσι, ενώ όλη η κοινωνία πήρε το μέρος της κοπέλας, αναγκάζοντας τον μάλιστα να εγκαταλείψει το θέατρο στο οποίο δούλευε. Η Helga θα μεγαλώσει ένα διάστημα και σε ορφανοτροφείο, ενώ σαν έφηβη θα κάνει κάποιες προσπάθειες να συνδεθεί με τον πατέρα της, ζητώντας βοήθεια. Η ντροπή όμως που ένοιωθε ο Τατί για την συμπεριφορά του τον αποτρέπει από το να επικοινωνήσει μαζί της. Είναι η εποχή που ο Τατί γράφει το σενάριο του “The illusionist”. Σενάριο το οποίο έγραψε ως ένα γράμμα για την κόρη του που εγκατέλειψε, το οποίο προοριζόταν να γυρίσει σε ταινία. Λέγεται ότι αντί για το “Illustionist” γύρισε τελικά το “Playtime”, εξαιτίας ενός ατυχήματος που είχε στο χέρι, εξαιτίας του οποίου δεν θα μπορούσε να κάνει λεπτές ταχυδακτυλουργικές κινήσεις. Ένα από τα μαγικά τοπία της ταινίας. Τελικά το σενάριο θα μείνει για πολλά χρόνια στο συρτάρι, μέχρι που το 2001 η κόρη του Sophie Tatisheff, βλέποντας κάποια προσχέδια της ταινίας “Το τρίο της Μπελβίλ” δίνει στον σκηνοθέτη το σενάριο του “Illusionist”. Μη θέλοντας να υποδυθεί άλλος ηθοποιός τον πατέρα της, ο μόνος τρόπος να βγει σε ταινία αποτελεί την μεταφορά του σε animation. Η Sophie δεν θα προλάβει να δει την ταινία ολοκληρωμένη, καθώς μόλις λίγους μήνες μετά θα φύγει από τη ζωή. Προσχέδιο για τις τοποθεσίες. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Chomet θα μείνει αρκετά πιστός στο αρχικό σενάριο, κάνοντας ελάχιστες αλλαγές, όπως την ηλικία του κοριτσιού για να είναι ακόμα πιο εμφανής η έλλειψη ερωτικής σύνδεσης. Επιπλέον μελετήθηκε και η φιγούρα του Τατί όπως είναι στις ταινίες, αλλά και η χαρακτηριστική του κίνηση, ώστε η εμψύχωση του χαρακτήρα στο “Illusionist”, να είναι όσο το δυνατόν πιο πιστή. Πηγή

Χτύπα ξύλο βρε μαυρόγατα Εγώ πάντως περιμένω ζεστό χρήμα απ΄τη Radnet!

Θα μας τις γυρίσουνε διότι ο πελάτης έχει πάντα δίκιο!

Εγώ έγραψα καλού κακού στον Άι Βασίλη από τώρα... Ας το δω και Πρωτοχρονιά βρε παιδί μου! Με το δώρο των Χριστουγέννων θα πάρουμε και την επιστροφή των συνδρομών!

Πολύ ωραία η ταινία, προτιμώ αυτόν τον Superman από εκείνον του Zack Snyder που φαντάζει πραγματικά ανίκητος και (παρόλο που έχει μεγαλώσει στη Γη) αρκετά απόμακρος και σοβαροφανής. Υπάρχει και εκείνος στα κόμικς, βέβαια, δεν ισχυρίζομαι πως παρουσιάστηκε λανθασμένα! Το χιούμορ πράγματι ήταν τόσο όσο, ο Lex Luthor ήταν ψιλοχάλια, βέβαια, όχι όμως ότι ο προηγούμενος του Zack Snyder ήταν πολύ καλύτερος... Ο Jesse Eisenberg έφερνε περισσότερο στον Joker. Προτιμώ τον Kevin Spacey (εντάξει, ο Gene Hackman ήταν πιο ανάλαφρος, αλλά όπως και να το κάνουμε είναι εκτός ανταγωνισμού!)! Θα προτιμούσα επίσης να έλειπαν κάτι υπερμεγέθη "κουκλάκια". Τα μέλη της "Justice Gang" ήταν όπως τους θυμάμαι στα κόμικς. Με το ίδιο ύφος και χαρακτήρα ο καθένας τους. Η ταινία έχει δύο κρυφές σκηνές, μία mid-credit και μία post-credit, αλλά είναι αδιάφορες. Δεν προσδίδουν δηλαδή κάποια πληροφορία για επερχόμενες ταινίες. Η 1η νομίζω ότι είναι παρμένη από κόμικ αλλά δεν είμαι σίγουρος. Υπάρχουν δύο χαρακτήρες στην ταινία, ωστόσο, που κάνουν καμεό εμφάνιση και παραπέμπουν στο ευρύτερο αυτό νέο κινηματογραφικό σύμπαν. Σε εφέ ήταν πολύ καλή, σε ότι αφορά τους haters που λέγανε για τη στολή και γέμιζαν το διαδίκτυο με σχετικά μιμίδια, ας πάνε να κοιταχτούνε (μια χαρά ήταν η στολή! Ούτε σακούλιαζε, όπως ισχυρίζονταν, ούτε τίποτα.), το περιβάλλον σούπερ, εάν ήθελε ο James Gunn να κάνει περισσότερες υπερβολές, γνωρίζουμε ήδη απ' τους "Guardians of the Galaxy" ότι μπορούσε. Αλλά η ταινία διαδραματιζόταν στη Γη και αυτά που έπρεπε να δείξει, εμένα μου άρεσαν πολύ! Σε γενικές γραμμές είναι ταινία που προτείνεται ανεπιφύλακτα και ελπίζω το "DCU" να είναι η αρχή κάτι πιο σωστού & συμπαγούς απ' το προγενέστερο "DCEU", με αρχή, μέση και..πολλές πολλές εκπλήξεις! Εν αναμονή του "Fantastic Four" τώρα και του νέου κύκλου του "Peacemaker"!

Και εγω θεωρω απιθανο να δουμε κατι πισω απο τις συνδρομες. Αν μη τι αλλο, φαινεται οτι βγαζουν νεο τομο οταν βρισκουν funds απο αλλες εκδοσεις τους, γιαυτο και βγαινει μια στο τοσο.

Η περιπέτεια και το γέλιο συνεχίζονται στις νέες ιστορίες του Μίκυ Μάους που κυκλοφορούν στα περίπτερα. ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ: ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΑΟΥΤΣΟΥΚ ΝΤΑΙΖΥ ΝΤΑΚ: ΘΕΡΙΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ: ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΤΥΡΙ (Από την υποσειρά Αδελφοί Μακ Ντακ) ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΦΟΝ ΝΤΡΕΗΚ: ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗΣ (Από την υποσειρά (Παπιά & ευζωία) ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ: Η ΜΑΓΙΚΗ ΑΜΜΟΣ Μία μονοσέλιδη από την σειρά Ο Βασιλιάς του χάους με τίτλο Σε τέλεια ισορροπία. τον @ natsos για μερικά εσωπαπάκια... Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 11/07 (Νο. 578)

Τα εσωπαπάκια των περισσότερων ιστοριών: ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ: ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΑΟΥΤΣΟΥΚ ΝΤΑΙΖΥ ΝΤΑΚ: ΘΕΡΙΝΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ: ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΤΥΡΙ ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ: Η ΜΑΓΙΚΗ ΑΜΜΟΣ

9 συναρπαστικές ιστορίες: ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΚΑΙΡΟ: Come ai Vecchi Tempi Μια ιστορία του Vito Stabile, που σχεδίασαν ο Marco και ο Stefano Rota ΤΟ ΣΠΑΝΙΟ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΟ: The Rare Stamp Ο Vicar εικονογραφεί μια ιστορία των Unn και Stefan Printz-Pahlson ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΤΟΝΑΛΝΤ: Colonel Duck Μια ιδέα του Paul Halas, που έγραψε ο Dave Angus και σχεδίασε ο Branca Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ: The Game Changer Ο Pat και η Carol McGreal έγραψαν ένα σενάριο, που εικονογραφήθηκε από την Carmen Perez και τον Tony Fernandez Η ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΚΑΒΓΑΔΩΝ: The Good Fight Ένα σενάριο του Olaf Moriarty Solstrand, που εικονογράφησε ο Daniel ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΚΑΠΕΛΟ: The Magic Hat Μια ιστορία του Aleksander Kirkwood Brown, που σχεδίασε ο Joan Crexells ΚΛΗΡΩΣΗ ΜΕ ΔΩΡΟ ΕΚΠΛΗΞΗ: The Surprise Prize Ένα σενάριο του Frank Jonker εικονογραφημένο από τον Freddy Milton ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ: A Midsummer History Μια ιστορία που έγραψε η Maya Astrup και σχεδίασε ο César Ferioli Ο ΤΥΧΕΡΟΣ ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ: Lucky Lullaby Ένα σενάριο του Olaf Moriarty Solstrand, σε σχέδιο του Bas Heymans Το νέο τεύχος (Νο.132) του αγαπημένου συλλεκτικού περιοδικού από Παρασκευή 27/06 στα περίπτερα.

Ήρθε η ώρα που όλοι περιμένατε!!! Η παρουσίαση του αγαπημένου συλλεκτικού περιοδικού. Οι Καθημερινές Εκδόσεις Α.Ε. το λένε. Με βάρεσε η ζέστη αλλά όχι και τόσο... Έφτασε αισίως τα 132 τεύχη!!! Το εξώφυλλο από τον αδελφόφιλο @ Indian ο... Εννέα (9) ιστορίες για να περάσουμε ευχάριστα την ώρα μας σε κάποια παραλία κάτω από την δροσιά ενός φοίνικα με την συνοδεία καφέ... Αλλά ήρθε η ώρα να σοβαρευτώ... "Όπως τον παλιό καλό καιρό." Ο Σκρούτζ βρίσκει έναν παλιό φίλο και ανακαλύπτει ποια πραγματικά του στάθηκε... Εντυπώσεις. Τόσο όμορφη ιστορία στο ΚΟΜΙΞ έχω να διαβάσω από... κάποτε. "Το σπάνιο γραμματόσημο." Ο Θείος Σκρούτζ χρησιμοποιεί τον Ντόναλντ ως δόλωμα. Εντυπώσεις. Το μόνο που αξίζει από όλη την ιστορία είναι η συμμαχία στο τελευταίο καρέ. "Στρατηγός Ντόναλντ." Ο πρώην Μικρός Καταδρομέας γίνετε Στρατηγός των Μικρών Εξερευνητών. Εντυπώσεις. Εμείς για μπάνιο πάμε. "Η ώρα της μεγάλης ανατροπής." Ο Ντακ εκμεταλλεύεται τον Γκάντερ για την πρόκριση... Εντυπώσεις. Εσείς αδράξτε την ευκαιρία να διαβάσετε κάτι άλλο... Οτιδήποτε... Ακόμα και τον Χρυσό Οδηγό... "Η θετική πλευρά των καβγάδων." Ο Τζόοουνς μετακομίζει και το μετανιώνει. Εντυπώσεις. Εμείς μετανιώνουμε που διαβάσαμε αυτή την ιστορία. "Το μαγικό καπέλο." Οι Μουργόλυκοι λένε την μαγική λέξη... Εντυπώσεις. Ενδιαφέρον concept μέτρια ιστορία. "Κλήρωση με δώρο έκπληξη." Ο Ντόναλντ κερδίζει αλλά δεν... Εντυπώσεις. Εμείς πάντως χάσαμε... Χρόνο και χρήμα. "Ιστορία θερινής νυκτός." Τα παπιά ταξιδεύουν ανά τους αιώνες και γιορτάζουν... Εντυπώσεις. Σαν να παρδροσιστίκαμε νομίζω... "Ο τυχερός υπνοβάτης." Ο Γκαστόνε κοιμάται και η τύχη του δουλεύει... Εντυπώσεις. Στην κυριολεξία. Δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα τα συναισθήματά μου για αυτή την ιστορία. Κλείνοντας... Επιτέλους τέλος... Δε περιγράφω άλλο... 6.1/10!!!

Εγω τον προτιμο κορίτσι επειδή έτσι μεγάλωσα , αλλά γούστα ειναι αυτα

Πήγαινε στο περίπτερο, σκίσε το εξώφυλλο και ζήτησε από τον περιπτερά να αγοράσεις μόνο αυτό. Αργότερα πες μας τι σου είπε.

Φίλε @ nkak , θέτεις πολλά, θέτεις πολλά κι ενδιαφέροντα! Ας αναλύσω το ποστ σου λοιπόν! Μια ερώτηση παιδιά, πότε πήρε την κάτω βόλτα το Μίκυ Μάους της Καθημερινής; Αυτό, παρ' ό,τι το θίγεις πρώτα απ' όλα, θα μπορέσει να απαντηθεί μόνο ως τελευταίο, γιατί πρώτα πρέπει να εξεταστούν οι υπόλοιποι παράγοντες που θέτεις! 2. Πήρα κάτι παλιά τεύχη και είχαν όντως 132 σελίδες όπως αναφέρεται στην παρουσίαση Το πρώτο τεύχος στο οποίο σημειώθηκε μείωση στον αριθμό των σελίδων, ήταν το τεύχος #512( τότε είχα διακόψει την αγορά του περιοδικού), όπως μας είχε ενημερώσει ο φίλος @ Spy στις 3/04/2024. Για την ιστορία, το τεύχος καταχώρησε στη βάση την Πέμπτη 4/04/2024 ο @ Indian εδώ, καθώς το τεύχος, ως είθισται, είχε διανεμηθεί μία μέρα νωρίτερα( ενίοτε και δύο) στα περίπτερα του κέντρου της Αθήνας. Όπως καταλαβαίνεις η μείωση των σελίδων προκάλεσε "θύελλα" αντιδράσεων, λίγο αργότερα εδώ. Προσωπικά, ασπάζομαι την άποψη που παραθέτει ο @ Kriton εδώ, ότι δηλαδή η περικοπή στον αριθμό των σελίδων, δεν συνεπάγεται αυτόματα την έκπτωση στην ποιότητα του περιεχομένου, απλώς τη μείωση του τελευταίου. 3. και είχαν μέσα και άρθρα και νέα, κλπ, όπως επίσης όμορφη ράχη και πιο παχύ και πιο γυαλιστερό εξώφυλλο. Τα άρθρα στο Μίκυ Μάους της Καθημερινής είναι περίεργη υπόθεση... Αρχικά είχαν διατηρήσει το φορμάτ του Τερζόπουλου, με σελίδες αφιερωμένες σε σπαζοκεφαλιές, κουίζ, αξιοπερίεργα κτλ. Το θέμα είναι, ότι για το ΚΟΜΙΞ λόγου χάρη, τα πρώτα 18 τεύχη ήταν ήδη έτοιμα ως προς το υλικό, από τον Τερζόπουλο, οπότε πιθανολογώ ότι αντίστοιχα έγινε και στο Μίκυ Μάους... Γι' αυτό και γύρω στο τεύχος 70( έχω το τεύχος #61 και #82 και ενώ το 62 έχει μέσα κάποιες σπαζοκεφαλιές, το 82 δεν διαθέτει καμία) κόπηκαν... Να πούμε εδώ ότι άρθρα με τη μορφή άρθρου που αφορούν κάποια ιστορία, φιλοξενούνται μεν, σε πολύ συγκεκριμένα τεύχη δε, που αφορούν πολύ συγκεκριμένες ιστορίες, όπως άλλωστε γινόταν και επί Τερζόπουλου. Κάποια στιγμή θέλω να κάνω μια λίστα με τα τεύχη που φιλοξενούσαν άρθρα, αλλά...γενικά η ουσία είναι ότι οι πιο σημαντικές, συνοδεύονται από άρθρο- παρουσίαση. Κατά τα λοιπά, όσον αφορά τα υπόλοιπα εκδοτικά που αναφέρεις... Η ράχη, αρχικά, μέχρι και το 2016 περίπου ( τεύχος #133), η ράχη ήταν αδύνατη, το εξώφυλλο ήταν λεπτό και γυαλιστερό. Έπειτα, από το #135( μπορεί κι από το #134, αλλά δυστυχώς μου λείπει), η ράχη έγινε πιο παχιά, με όχι γυαλιστερό, αλλά παχύ εξώφυλλο. Σήμερα, εδώ και δύο περίπου χρόνια( από τα τέλη του 2022, αλλά τότε είχε κόψει τις... "κακές" συνήθειες, οπότε δεν θυμάμαι πότε ακριβώς και τώρα βαριέμαι να ψάχνω σε όλο το Disney club), οι σελίδες εσωτερικά έχουν αδυνατίσει, με αποτέλεσμα να είναι πιο επιρρεπείς στην υγρασία, ενώ η κόλληση φαίνεται να μην είναι τόσο καλή, καθώς παρατηρείται φούσκωμα στη ράχη... Αλλά όχι, το εξώφυλλο δεν έχει χαλάσει( τουλάχιστον όχι σε βαθμό που εγώ να το αντιλαμβάνομαι). 4. Τώρα η ποιότητα των τευχών έχει πέσει πολύ και λίγο πολύ είναι στον αυτόματο η παραγωγή τους Η ποιότητα των τευχών λοιπόν, όπως ανέφερα παραπάνω, έχει πέσει πράγματι, όσον αφορά το εκδοτικό κομμάτι. Ωστόσο, οι ιστορίες που φιλοξενούνται είναι, ως επί το πλείστον, αρκετά άνω του μετρίου, με βάση τα σημερινά δεδομένα. Το περιοδικό, και το λέω μετά λύπης, παρ' όλο που φιλοξενεί από την αρχή του, ιστορίες που απέχουν περίπου τρία χρόνια από την αντίστοιχη ιταλική έκδοση, δηλαδή το topolino, ποτέ δεν είχε υιοθετήσει την ψυχή του topolino, το οποίο είναι τρομερά εξωστρεφές, με άρθρα, αλληλογραφία, ατζέντες, προσφορές κτλ. Επομένως, όχι, δεν έπεσε η ποιότητα του περιεχομένου του περιοδικού, καθώς αυτή αναλωνόταν εξ αρχής στις φιλοξενούμενες ιστορίες κι όχι στην οικοδόμηση μιας ταυτότητας στιβαρής, που θα το διαφοροποιήσουν από τα υπόλοιπα περιοδικά. Αλλά εκδοτικά έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα γράφεις! ΥΓ: ΟΧΙ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΣΕ ΙΚΕΤΕΥΩ, ΣΕ ΕΚΛΙΠΑΡΩ, ΜΗΝ ΑΝΑΦΕΡΕΣΑΙ ΣΤΟ ΚΟΜΙΞ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΠΟΣΟΙ ΤΟΝΟΙ ΨΗΦΙΑΚΟΥ ΜΕΛΑΝΙΟΥ ΕΧΟΥΝ ΧΥΘΕΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΤΟΥ ΚΤΛ... ΜΙΑ ΣΠΙΘΑ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ....

Το παπί του γενέθλιου μου μήνα βρίσκεται στα χέρια μας. Φέρει τον αύξοντα αριθμό #132 και το εξώφυλλο είναι μία ευγενική προσφορά του αδελφόφιλου @ Indian ου... Εμπεριέχει τέσσερις (4) ιστορίες και δύο μονοσέλιδες... "Διακοπές στο Τίκι-Τοκ." Ο Ντόναλντ τα βάζει με τους Μουργόλυκους και κερδίζει δωρεάν διακοπές χάρη στην ατζαμοσύνη του... Εντυπώσεις. Ωραία ιστορία με το τελευταίο καρέ να κλέβει τις εντυπώσεις!!! "Πλάκες στην πλαζ." Οι φίλοι μας πέφτουν θύμα παρεξήγησης αλλά εξ' αιτίας μίας ιδέας ,και μίας εξήγησης, γίνονται από ενοικιαστές λουόμενοι. Εντυπώσεις. Ίσως η πρώτη ιδέα του Φέθρυ που πετυχαίνει!!! "Απίστευτες διακοπές." Το ζεύγος της Λιμνούπολης ζει όμορφες περιπέτειες στις τέσσερις γωνιές του κόσμου. Εντυπώσεις. Πάλι το τελευταίο πρωτότυπο καρέ κλέβει τις εντυπώσεις... "Σωματοφύλακας των σταρ." Ο Ντόναλντ καταφέρνει μετά κόπων και βασάνων να γίνει σωματοφύλακας της Κλόντια Σικ. Εντυπώσεις. Τρίτη ιστορία ,και όχι φαρμακερή, με ανατρεπτικό ,αλλά όχι τόσο ευφάνταστο, τέλος!!! Μονοσέλιδες ιστορίες. Ο αιώνιος δεύτερος: "Το τηλεφώνημα." Ο αιώνιος δεύτερος: "Διακοπές." Κλείνοντας... Ένα τεύχος ότι πρέπει για τις διακοπές!!! 8.4/10!!!

ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ / Ο ΚΑΛΟΣ / ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ Σε αυτή τη σειρά στριπ παρακολουθούμε τις περιπέτειες του Γκάυ, ενός νεαρού που ακούει πάντα τους γονείς του, είναι ευγενικός με όλους, και γενικά όλοι τον θεωρούν Tο Καλό Παιδί (Good Guy). Είναι τόσο καλός που ώρες ώρες εμφανίζεται και ένα φωτοστέφανο πάνω από το κεφάλι του. Βέβαια το να κάνεις συνέχεια καλές πράξεις δεν είναι πάντα εύκολο, ιδιαίτερα όταν σε περιτριγυρίζουν συνεχώς δαίμονες που προσπαθούν να σε πείσουν να αλλάξεις στάση και συμπεριφορά ώστε να περάσει το δικό τους. Ασφαλώς παρά τους πειρασμούς, ο Γκάυ ποτέ δεν υποκύπτει. Το Καλό Παιδί πρωτοδημοσιεύτηκε στο βρετανικό περιοδικό Buster στις 22 Οκτωβρίου 1983. Δημιουργός του ήταν ο Terry Bave. Τα στριπ του Bave συνέχισαν να δημοσιεύονται στο Buster παρά τις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν μετά τη συγχώνευση του περιοδικού με το School Fun αρχικά και το Nipper αργότερα. Δυστυχώς όμως τον Φεβρουάριο του 1988 ο Γκάυ έκανε την τελευταία του εμφάνιση. Πρώτη δημοσίευση στο Βαβούρα στο τεύχος Α' # 88, με τον τίτλο "Το Αγγελούδι". Μία ιστορία από το "Καλό Παιδί" στο Βαβούρα Β΄ # 187. Και εδώ άλλη μία ιστορία από το Βαβούρα Β΄ # 252, όπου ο τίτλος έχει αλλάξει σε σκέτο "Ο Καλός". Πηγές: Fleetway Street Buster