ΓΚΑΤΕΡ

[derveniotis]

 

 

...και βουαλά το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα που επιλέγει σαν φόντο του (και τον κεντρικό του ήρωα) την...ελληνική κόμικ πραγματικότητα!Συγγραφέας Ντορίνα Παπαλιού, εκδόσεις "Κέδρος"

Ο κεντρικός ήρωας,ο 18χρονος wannabe κομίστας Αλέξανδρος Δαμιανός,μπλέκει σε μια αστυνομική ίντριγκα εξαιτίας της παρατηρητικότητάς του, συνεπικουρούμενης απο τη σχεδιαστική του μανία!

Πόσο πιστά περιγράφει τον κόμικ περίγυρο η συγγραφεάς; Δείτε αποσπάσματα και κρίνετε μόνοι σας

 

"To θέμα συζήτησης ήταν ό,τι πιό καυτό: η μεγάλη συλλογική έκθεση Ελλήνων σχεδιαστών κόμικς που θα γινόταν το επόμενο σαββατοκύριακο στο Γκάζι.Στην ουσία όμως, δεν ήταν παρά η τέλεια αφορμή για κουτσομπολιό και τσακωμούς γύρω απο το ποιοι ήταν οι πιο αξιόλογοι νέοι Έλληνες κομίστες.Ο Ερρίκος ως δογματικός είχε βρεί αμέσως θέμα να αρπαχτεί.

"Το χειρότερο παράδειγμα στο είδος του, όνειδος για το ελληνικό κόμικ" ωρυόταν εναντίον μιας νέας σειράς περιοδικών με Έλληνες υπερήρωες που είχε κυκλοφορήσει τελευταία απο κάτι νεαρούς κομίστες.

"Ε, ας μην υπερβάλλουμε" τόλμησε να ξεστομίσει ο Θανάσης, ένας πράος εικοσιπεντάρης που σχεδίαζε κάτι άνευρα στριπάκια σε ένθετα εφημερίδων. Και τότε του Ερρίκου του άναψαν τα λαμπάκια"

 

Και αλλού: "πως ζούσαν όλοι αυτοί οι εκκολαπτόμενοι Έλληνες κομίστες που αγωνιούσαν να κάνουν καριέρα, αναρωτιόμουν συχνά. Ακόμη και ο Ερρίκος, που ήταν εξαιρετικός καλλιτέχνης, σκιτσάριζε μονάχα κάτι στριπάκια για ένθετο εφημερτίδας, και επιπλέον έκανε κάτι διαφημιστικά φυλλάδια εταιρειών σε κόμικς και βασιζόταν στο βιβλιοπωλείο για τα προς το ζην και τη συντήρηση της κόκκινης Ντουκάτι"

 

-----------------------

 

ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ (greekbooks.gr)

Η Ντορίνα Παπαλιού έχει σπουδάσει σύγχρονη ιστορία στο Brown University στην Αμερική και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην κοινωνική ανθρωπολογία στο Cambridge University στην Αγγλία. Έχει εκδόσει το βιβλίο ?κου μια ιστορία: η παραδοσιακή τέχνη της προφορικής αφήγησης και η αναβίωσή της στις μέρες μας, από τις εκδόσεις Ακρίτας, καθώς και το CD-ROM Καραγκιόζης η Μαγεία του Θεάτρου Σκιών, εκδόσεις Καστανιώτη. Ο Μικρός Πρίγκιπας του Σκονισμένου Πλανήτη, εκδόσεις Παπαδόπουλος, είναι η πρώτη της δουλειά στο εικονογραφημένο βιβλίο.

 

Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΓΚΑΤΕΡ

 

Νύχτα στην καφετέρια του «Τζίμη». Ο 18χρονος Αλέξανδρος Δαμιανός σκιτσάρει το πρόσωπο του άγνωστου άνδρα που κάθεται απέναντί του. όμως δεν μπορεί να φανταστεί πως το σκίτσο είναι μόνο η αρχή, η πρώτη εικόνα σε μια ιστορία που αρχίζει να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια ου σαν τα κόμικς που συνεχώς σχεδιάζει. Δυο σκοτεινοί τύποι πλησιάζουν και λένε κάτι στον άγνωστο. Αυτός τους ακολουθεί έξω. Ο Αλέξανδρος βλέπει ένα πιστόλι. Ή μήπως του φάνηκε;

 

Γκάτερ (gutter): αγγλική λέξη που χρησιμοποιείται στη γλώσσα των δημιουργών των κόμικς και στα ελληνικά, για να δηλώσει το κενό ανάμεσα σε δυο διαδοχικές εικόνες. Είναι ο χώρος όπου ο αναγνώστης ενώνει νοηματικά το ένα πάνελ με το άλλο. Η ίδια λέξη στα αγγλικά σημαίνει χαντάκι, λούκι αλλά και το παραβατικό κοινωνικό περιθώριο, τον υπόκοσμο. (perizitito.gr)

 

Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον Ion13

Τιμή καταλόγου: 12 ευρώ

[dionik]

Πολύ ενδιαφέρον φαίνεται. Αναφέρει τίποτα μέσα και για κανένα forum??

 

[derveniotis]

Nαι, αμε!

 

"Γι΄ αυτό κι εγώ ως τώρα αντάλλαζα τις πιο τολμηρές απόψεις μου για τα κόμικς, με ψευδώνυμο, μονάχα με άγνωστους φαν των κόμικς, στην ειδική ιστοσελίδα, στο διαδίκτυο. Εκεί δεν κινδυνεύεις. Αν κάποιος πάει να σου τη βγει, αποχωρείς απο την ιστοσελίδα ή απαντάς καταλλήλως χωρίς το φόβο να κακοχαρακτηριστείς."

[dionik]

E, πρέπει να το αποκτήσω!!

 

 

[Bonadrug]

Πρόσθεσα μερικά στοιχεία της έκδοσης στο αρχικό ποστ του Σπύρου. Ορίστε και μια συνέντευξη από την Καθημερινή (18-12-07)

 

«Γκάτερ», ένα μυθιστόρημα με κομίστες

Της Σαντυς Τσαντακη

 

Τι σχέση μπορεί να έχει η ανθρωπολογία με τα κόμικς; Οσοι αγαπούν τον Καραγκιόζη και το θέατρο σκιών, θα τη γνωρίζουν ήδη. Οχι μόνο γιατί η Ντορίνα Παπαλιού συγκέντρωσε σπάνιο υλικό για το θέατρο σκιών σε cd-rom αλλά και γιατί πολύ σύντομα θα συνδέει το όνομά της με την πρώτη πλήρη ιστοσελίδα αφιερωμένη αποκλειστικά στο θέατρο σκιών και την ιστορία του (www.greeks hadows.com). Αυτή τη φορά οι φιγούρες άλλαξαν. Και μετά τα τέσσερα παιδικά βιβλία που έγραψε, η συγγραφέας λανσάρει το πρώτο της μυθιστόρημα με πρωταγωνιστές κομίστες και τίτλο «Γκάτερ» (εκδ. Κέδρος). Μαθαίνουμε όμως ότι μπορεί να γυριστεί και ταινία. Καλύτερα λοιπόν να έχουμε προλάβει να το διαβάσουμε…

 

— Γιατί επιλέξατε τον τίτλο «Γκάτερ»;

 

— Κατ’ αρχήν γι’ αυτό που δηλώνει, ως τεχνικός όρος και στα ελληνικά, στη γλώσσα των κόμικς: το κενό ανάμεσα σε δύο διαδοχικές εικόνες, τον χώρο αυτόν όπου ο αναγνώστης ενώνει νοηματικά τη μία εικόνα με την άλλη, το πριν με το μετά. Ο ήρωας της ιστορίας μου, που είναι επίδοξος κομίστας, ξεκινά από ένα τυχαίο σκίτσο που τον ωθεί στην αναζήτηση των άγνωστων εικόνων μιας πολύπλοκης ιστορίας που εξελίσσεται γύρω του. Ομως, η έννοια αυτού του κενού, του «γκάτερ», αποκτά και άλλη σημασία στην ιστορία.

 

— Ποιον είχατε στο μυαλό σας όταν το γράφατε;

 

— Δεν θα το περιόριζα. Το βιβλίο έχει τη δομή αστυνομικού μυθιστορήματος, αλλά αφηγείται και την ιστορία ενός νέου ανθρώπου που με επιμονή κυνηγάει με πάθος τον στόχο του στη ζωή. Με αυτή την έννοια, μπορεί να ενδιαφέρει και τους νέους, ίσως και κάποιους πολύ νέους.

 

— Είναι το πρώτο σας μυθιστόρημα. «Ενηλικιώνεστε» κι εσείς με τους ήρωές σας;

 

— Τα παιδικά βιβλία που έγραψα δεν τα τοποθετώ τόσο «πριν από το μυθιστόρημα», όσο μετά ένα χρονικό διάστημα μελέτης γύρω από την τέχνη της προφορικής αφήγησης, που με οδήγησε και στο βιβλίο μου «Ακου μια ιστορία: η παραδοσιακή τέχνη της προφορικής αφήγησης και η αναβίωσή της στις μέρες μας» (εκδ. Ακρίτας) αλλά και το cd-rom «Καραγκιόζης: η μαγεία του Θεάτρου Σκιών» (εκδ. Καστανιώτης). Και τα δύο είναι αποτέλεσμα των σπουδών μου στην κοινωνική ανθρωπολογία. Το βέβαιο είναι πως δεν θα ήθελα να σταματήσω να γράφω για παιδιά. Είναι ένα πολύ αληθινό και ειλικρινές κοινό.

 

— Ποια είναι η καλύτερη κριτική που ονειρεύεστε; Kαι ποια η χειρότερη;

 

— Μπορώ να σας πω τη δεύτερη καλύτερη! «Το άρχισα βράδυ και ξενύχτησα για να το διαβάσω». Και τη χειρότερη: «Το βαρέθηκα, το άφησα στη μέση».

[Bonadrug]

Graves αν σε ενδιαφέρει θεματολογία με κεντρικούς χαρακτήρες σχεδιαστές κόμικς σου προτείνω το Slam Dance, ταινία του Wayne Wang (Smoke) και το Chasing Amy του Kevin Smith , το οποίο μάλλον το ξέρεις. Η πλάκα είναι πως είμαι σίγουρος ότι έχω δει και άλλες αλλά τώρα δε μου ΄ρχονται.

Το φετινο Zodiac βέβαια είχε ως κεντρικό χαρακτήρα ένα σκιτσογράφο, μη το ξεχνάμε κι αυτό

[derveniotis]

Ναι, τα ξέρω! Πρόσθεσε κι ένα θρίλερ του οποίου το όνομα δε θυμάμαι, ("το χέρι"; κάπως έτσι), το "cool world" που κάπως ακουμπούσε το θέμα, το american splendor βεβαίως-βεβαίως,καθώς και το επεισόδιο του Spielberg από την ταινία "Twilight Zone".Kαι ναί, σίγουρα ξεχνάμε κι άλλα, αλλά ευνόητο είναι να μας ενδιαφέρει περισσότερο το... ντόπιο προϊόν.Σαν θέμα και δομή πάντως, μου θύμισε αρκετά ένα παλιό του Τατσόπουλου ("η πρώτη εμφάνιση"; κάπως έτσι ο τίτλος),που σαν καμβά είχε τον μικρόκοσμο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου.

[Bonadrug]

Το Χέρι του Όλιβερ Στόουν με τον Μάικλ Κέιν

[AndreasD]

Θα το πάρω!

[evilgeorge]

Σίγουρα ακούγεται αρκετά ενδιαφέρον, αλλά απο τα παραπάνω αποσπάσματα δεν νομίζω να το αγοράσω. Όλα όσα μισώ στην ελληνική σκηνή comics(αν υπάρχει) μαζεμένα! Πάντως πρέπει να έκανε μελέτη... να δεις που σε κάθε εκδήλωση όσο το έγραφε ήταν εκεί και κρυφάκουγε τις συζητήσεις μας...

Και σχετικά με ταινίες με ήρωες δημιουργούς comics, το The Dangerous Lives of Altar Boys είχε για κεντρικό ήρωα έναν μικρό που ήθελε να γίνει δημιουργός comics στο μέλλον.

 

"Το χειρότερο παράδειγμα στο είδος του, όνειδος για το ελληνικό κόμικ" ωρυόταν εναντίον μιας νέας σειράς περιοδικών με Έλληνες υπερήρωες που είχε κυκλοφορήσει τελευταία απο κάτι νεαρούς κομίστες.

 

....

[AndreasD]

Δεν χρειάζεται και να κρυφακούει κανείς.... Μια βόλτα στο Comicart forum (ειδικά στο παλιό), φτάνει.

[Valtasar]

Σ' ευχαριστώ πολύ Σπύρο για την όμορφη παρουσίαση :clap:

 

Μήπως έχεις κατά τύχη το mail της συγγραφέα να μου το στείλεις με ένα μήνυμα ?

 

[Bonadrug]

-----------------------------------

 

 

Ορίστε και μια συνέντευξή της Ντορίνας από την "Ε".

 

Από ένα σκίτσο στα νύχια των κακοποιών

 

Της ΒΕΝΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

 

Συνήθως οι ήρωες των αστυνομικών μυθιστορημάτων είναι μπάτσοι ή ντετέκτιβ που φλερτάρουν με τη διαφθορά (συγγνώμη, κύριε Χαρίτο). Τι έκανε την Ντορίνα Παπαλιού να ρίξει τον Αλέξανδρο, ένα αθώο και ευγενέστατο παιδί, στα νύχια κακοποιών; Δεν το λυπήθηκε;

 

 

 

«Θέλησα να γράψω ένα μυθιστόρημα στο πνεύμα των βιβλίων που μου αρέσει να διαβάζω», λέει για το «Γκάτερ» η Ντορίνα Παπαλιού

«Δεν το σκέφτηκα έτσι, απλώς νόμισα ότι θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Δεν θα ήθελα, άλλωστε, ο ήρωάς μου να θυμίζει τον Ρίπλεϊ της Χάισμιθ, έναν διεφθαρμένο παλιοχαρακτήρα», απαντά η συγγραφέας του «Γκάτερ» (εκδόσεις «Κέδρος»). Οπου γκάτερ, εκτός από τίτλος του πρώτου μυθιστορήματος της νεαρής συγγραφέως, είναι και όρος προέρχομενος από τον κόσμο των κόμικς. Εκεί έχει το βασίλειό του ο 18χρονος μαθητής αριστοκρατικού Λυκείου, Αλέξανδρος Δαμιανός, μέχρις ότου θα αναγκαστεί, όχι να το εγκαταλείψει, αλλά να χρησιμοποιήσει τα όπλα του για να λύσει ένα έγκλημα.

 

Ενα αστυνομικό μυθιστόρημα δεν ήταν κάτι για το οποίο μας είχε προετοιμάσει η Ντορίνα Παπαλιού. Τη γνωρίζαμε από τέσσερα παιδικά εικονογραφημένα βιβλία, ένα υπέροχο cd-rom για τον Καραγκιόζη και ένα δοκίμιο για την παραδοσιακή τέχνη της προφορικής αφήγησης. Μας εξέπληξε και, μάλιστα, πολύ ευχάριστα. Δεν χρειάζεται να είσαι μανιώδης της αστυνομικής λογοτεχνίας για να ρουφήξεις το «Γκάτερ». Μ' αυτή την έννοια δεν κάνει το πρώτο της βήμα σε λογοτεχνικό είδος, αλλά στην καλή λογοτεχνία που δεν έχει κανένα πρόθεμα (όπως το παρα-, για παράδειγμα).

 

 

- Θεωρείτε ότι το «Γκάτερ» είναι κατ' αρχάς ένα βιβλίο για έφηβους ή ένα αστυνομικό μυθιστόρημα του οποίου ο ήρωας τυγχάνει έφηβος, με τον ίδιο τρόπο που θα μπορούσε να είναι και μεσήλικος αστυνομικός; Ποια ήταν, δηλαδή, η βασική σας επιδίωξη, το είδος ή οι αποδέκτες;

 

«Στόχος μου ήταν να γράψω ένα βιβλίο που να ανήκει στο "είδος" της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ξεκίνησα με την ιδέα ενός νεαρού κομίστα που άθελά του, εξαιτίας της παρατηρητικότητάς του και της εμμονής του να σκιτσάρει όπου σταθεί και όπου βρεθεί, εμπλέκεται σε μια ιστορία που έχει να κάνει με ένα έγκλημα. Το ότι ο ήρωας είναι δεκαοχτώ χρόνων προέκυψε στην πορεία, καθώς αναζητούσα την προσωπική ιστορία του ήρωα του "Γκάτερ". Τα διλήμματα και οι δυσκολίες ενός πολύ νέου, το πέρασμα στην ανεξαρτησία, η στιγμή που κάποιος παίρνει τη ζωή στα χέρια του, μου ταίριαζαν πολύ περισσότερο για τον κεντρικό χαρακτήρα σε σχέση με έναν καταξιωμένο επαγγελματία. Αλλωστε ο χώρος των κόμικς είναι γεμάτος από πολύ νέους ανθρώπους. Ο αντισυμβατικός χαρακτήρας του Αλέξανδρου, τα συναισθήματα και οι αγωνίες του είναι άμεσα συνδεδεμένα με το παράξενο και επίμονο πάθος του να βρει την αλήθεια μιας ιστορίας, που ξεκινά απλά από ένα σκίτσο. Με αυτή την έννοια, θα έλεγα πως ο ήρωάς μου έγινε έφηβος για χάρη της προσωπικής του ιστορίας και του ρόλου που παίζουν τα κόμικς στην πλοκή. Οσο για το κοινό, δεν περιορίζεται».

 

«Προσωπική αναζήτηση»

 

- Γιατί το πρώτο σας μυθιστόρημα είναι αστυνομικό;

 

«Αγαπώ πολύ την αστυνομική λογοτεχνία. Τόσο τους κλασικούς και το νουάρ όσο και από τους πιο καινούργιους, ονόματα όπως ο Μάνκελ, ο Ντέξτερ, ο Πίαρς, η Ντόνα Λεόν. Και από τους παλαιότερους Ελληνες τον Γιάννη Μαρή, ενώ από τους καινούργιους κυρίως τον Π. Μάρκαρη. Με μια έννοια θέλησα να γράψω ένα μυθιστόρημα στο πνεύμα των βιβλίων που μου αρέσει να διαβάζω. Από την άλλη, το "Γκάτερ" δεν είναι ένα αστυνομικό, όπου ο κεντρικός ήρωας είναι αστυνόμος ή ντετέκτιβ που προσπαθεί να διαλευκάνει μια υπόθεση και για τον οποίο όλα έχουν τη λογική του επαγγελματία που εκτελεί το καθήκον του. Εμπεριέχει και μια προσωπική ιστορία παράλληλα με την αστυνομική πλοκή, αυτή της προσωπικής αναζήτησης, του τι κάνει ένας νέος άνθρωπος με τη ζωή του».

 

- Εχει, πάντως, όλα τα προσόντα να αναλάβει και στο μέλλον ανάλογες αποστολές. Θα του το επιτρέψετε;

 

«Ο Αλέξανδρος για μένα παραμένει πάντα ένα νέο παιδί που σχεδιάζει κόμικς και που κάποια στιγμή στη ζωή του τού συνέβη να εμπλακεί σε μια επικίνδυνη ιστορία. Θα προτιμούσα το επόμενο βιβλίο μου να έχει νέα πρόσωπα».

 

- Τι ικανότητες, πέρα από τις λογοτεχνικές, καταλάβατε ότι πρέπει να έχει ο συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων;

 

«Οταν ξεκίνησα να γράφω το "Γκάτερ" ήξερα τι ήθελα να συμβεί, σε ποιον και γιατί, καθώς και το τέλος της ιστορίας. Το πώς, όμως, ακριβώς αυτά όλα θα έδεναν μεταξύ τους, στην πορεία αποδείχθηκε αρκετά πιο δύσκολο απ' ό,τι φανταζόμουν και έτσι κατέληξα να δουλεύω το βιβλίο περίπου δύο χρόνια. Αν κάτι με βοήθησε στην πορεία και με το οποίο θα ξεκίναγα την επόμενη φορά είναι μια εξαιρετικά λεπτομερής περίληψη».

 

- Γνωρίζετε, απ' ό,τι φαίνεται, καλά τα στέκια και τις συνήθειες μιας μερίδας της νεολαίας. Από πού αντλήσατε το υλικό σας;

 

«Από συζητήσεις και έρευνα -διάβασα πολλές βιογραφίες, βιβλία γύρω από την ιστορία και την τεχνική των κόμικς, συνεντεύξεις δημιουργών κόμικς- και βέβαια έκανα πολλές περιηγήσεις στη σημερινή Αθήνα, αυτό που στη γλώσσα του σινεμά λένε "ρεπεράζ": η αναζήτηση των χώρων στους οποίους κινούνται οι χαρακτήρες της ιστορίας: οι γειτονιές της Αθήνας που δεν συχνάζω, οι διαδρομές του Αλέξανδρου αν ήταν πρόσωπο αληθινό».

 

Βιολογία και ιστορία

 

- Ιστορία, κοινωνική ανθρωπολογία, Καραγκιόζης, παιδικά βιβλία. Νιώθετε ότι με το «Γκάτερ» φτάσατε κάπου που πρέπει να μείνετε, εννοώ τη λογοτεχνία;

 

«Τα δεκαοχτώ μου ήταν μια δύσκολη ηλικία για μένα, σε αντίθεση με τον ήρωά μου, που γνωρίζει με απόλυτη σαφήνεια τι θέλει να κάνει στη ζωή του. Πηγαίνοντας στην Αμερική, έχοντας τελειώσει στο σχολείο την τότε δεύτερη δέσμη, δήλωσα πως ήθελα να ασχοληθώ με τη θαλάσσια βιολογία. Τον πρώτο, όμως, χρόνο πήρα μαθήματα στο τμήμα της Νευροβιολογίας, διότι το βρήκα το πιο ενδιαφέρον πράγμα στον κόσμο. Το πρώτο καλοκαίρι δούλεψα στο τμήμα Νευρολογίας του University College του Λονδίνου, όπου είδα για πρώτη φορά από κοντά πειράματα σε ζώα. Δεν το άντεξα. Το δεύτερο έτος ξεκίνησα πτυχίο στην ιστορία. Δεν ήταν όμως λύση σωτηρίας. Με την ιστορία μπήκα σε διαβάσματα που έβρισκα εξαιρετικά ενδιαφέροντα, με έναν τελείως άλλο τρόπο από αυτόν της βιολογίας. Παράλληλα με το πανεπιστήμιο άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα σκηνοθεσίας, σεναρίου και δημιουργικής γραφής. Η Αμερική μού έδωσε πραγματικά πολλές δυνατότητες και τα τέσσερα χρόνια που έμεινα με βοήθησαν να αρχίσω να καταλαβαίνω τι πραγματικά θέλω να κάνω στη ζωή μου. Τα μεταπτυχιακά στην κοινωνική ανθρωπολογία ήταν ακόμη μια εξερεύνηση σε αυτή τη διαδρομή που είχα αρχίσει. Ναι, σήμερα θα έλεγα πως έχω πια βρει αυτό που θέλω να κάνω, που είναι μοναχά να γράφω».

 

- Είστε σύζυγος ενός πολύ γνωστού συγγραφέα, του Απόστολου Δοξιάδη. Περνάνε καλά δύο συγγραφείς στο ίδιο σπίτι;

 

«Θα έλεγα πως περνάνε πολύ καλά μαζί. Εχουμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα, μπορούμε να κουβεντιάζουμε επί ώρες και να κατανοούμε τις αγωνίες μας. Με τον Απόστολο είμαι παντρεμένη από είκοσι τριών ετών και δεν θα ήθελα να ξέρω πώς είναι η ζωή αλλιώς. Το καλύτερο όμως είναι πως τα βράδια μπορούμε να λέμε και οι δυο μας ιστορίες στα παιδιά μας».

 

 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/12/2007

[AndreasD]

Πέρα απ όλα τα άλλα ο Δοξιάδης είναι φαν των κόμικ. Τον είχα πετύχει στο πρώτο Comicdom Fest να συμμετέχει σε κάποα workshops.

[Dr Paingiver]

Πρόσθεσα μερικά στοιχεία της έκδοσης στο αρχικό ποστ του Σπύρου. Ορίστε και μια συνέντευξη από την Καθημερινή (18-12-07)

 

Ορίστε και μια συνέντευξή της Ντορίνας ( Ντορίνα γίνε μέλος στο Greek Comics )από την "Ε".

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/12/2007

 

 

Μα καλά! Την ίδια μέρα δύο συνεντεύξεις σε δύο διαφορετικές εφημερίδες; Πρέπει να ίδρωσε πολύ!

[YOSHIMITSU]

Προσθέστε στη λίστα εάν θέλετε με τις έστω και λίγο σχετικές ταινίες - σειρές με ιστορίες γύρω από σχεδιαστές κόμικ κλπ. και την φρέσκια σειρά Heroes, αφού και εκεί ο ζωγράφος Isaac Mendez, αφενός ζωγραφίζει στους πίνακες του μία αλληλουχία γεγονότων που θα συμβούν στο μέλλον, αφετέρου σχεδίαζε και το κόμικ 9th Wonders! το οποίο όπως και οι πίνακες του, εξιστορούσε το τί θα συνέβαινε στο μέλλον πριν αυτό συμβεί.

 

Ο κύριος "Isaac Mendez" (Santiago Cabrera)

 

Δείγμα του έργου του σε πίνακες:

 

Εξώφυλλα του κόμικ του:

 

Ένας από τους ήρωες (Hiro) αγοράζει το κόμικ και το δείχνει στον φίλο του (Ando):

 

Και ένα μικρό δείγμα από το ίδιο το κόμικ:

[Valtasar]

Σε ευχαριστώ πολύ Σπύρο για το mail

 

Να σας πληροφορήσω ότι ο Κος Δοξιάδης έγινε ήδη μέλος μας και εύχομαι κάποια στιγμή να μας επισκεφτεί και η Κα Παπαλιού...

 

Για όσους διαβάσουν το βιβλίο, περιμένω κρίσεις και σχόλια..

 

[x for xepeta]

http://www.imdb.com/title/tt0287969/

 

Μια ενδιαφέρουσα ταινία, που μπορεί να την πετύχετε σε κάποιο κανάλι, Star & Mega, μέτα τις 2 το πρωί.

 

http://www.imdb.com/name/nm0732702/

Επεξεργασία Ιανουαρίου 9, 2008 από comicsell

[derveniotis]

Μy pleasure! The more, the merrier!

[nihilio]

Υπάρχει και αυτό: http://www.imdb.com/title/tt0101486/ που το είχα πετύχει κάποτε στη βραδυνή ζώνη, θριλεράκι με μία σχεδιάστρια κόμιξ που καταλλήγει σε μια μικρή πόλη να παρενοχλείται από έναν μανιακό.

 

Για το βιβλίο δε θα σχολιάσω, αφού δεν το έχω διαβάσει, αν και τα αποσπάσματα για την ελληνική σκηνή είναι τόοοοσο πετυχημένα.

[derveniotis]

Να σας πληροφορήσω ότι ο Κος Δοξιάδης έγινε ήδη μέλος μας και εύχομαι κάποια στιγμή να μας επισκεφτεί και η Κα Παπαλιού...

 

 

Η ευχή σου έχει πραγματοποιηθεί, μεσιέ! Η συγγραφέας είναι ήδη κι αυτή εγγεγραμένη.Όποιος έχει διαβάσει το βιβλίο δεν θα δυσκολευτεί πολύ να τη βρεί ;-)

[Bonadrug]

Παίζοντας με τα κόμικ

 

Από τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

 

 

Η λέξη «gutter» σημαίνει στα αγγλικά «χαντάκι», «λούκι» και «υπόκοσμος», ενώ στη γλώσσα των δημιουργών κόμικ δηλώνει το κενό ανάμεσα σε δύο διαδοχικές εικόνες. «Γκάτερ» τιτλοφορεί το πρώτο της μυθιστόρημα (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος») και η Ντορίνα Παπαλιού, η οποία μας έχει δώσει ώς τώρα μια μελέτη για τον Καραγκιόζη και τέσσερα εικονογραφημένα βιβλία για παιδιά. Ο νεαρός ήρωας του «Γκάτερ» (ένας τελειόφοιτος μεγαλοαστικού λυκείου και παθιασμένος κομίστας) πέφτει σε όλες τις εκδοχές της λέξης του τίτλου: έρχεται άθελά του σε επαφή με τον υπόκοσμο, παγιδεύεται στο λούκι μιας θανατηφόρας επιχείρησης ιατρικών πειραμάτων και βασανίζεται δεόντως μέχρι να απαλείψει τα κενά της ιστορίας ενός διπλού φόνου, αποκαλύπτοντας τους δράστες της.

 

Η Παπαλιού συνδέει με μαστοριά στην παρθενική μυθιστορηματική προσπάθεια τα πιο διαφορετικά νήματα: ξεκινώντας από την παραδοσιακή ιστορία μυστηρίου, όπου ο ντετέκτιβ καλείται να ταιριάξει λογικά τα διάσπαρτα κομμάτια ενός ακατανόητου αρχικά παζλ, περνά στον κόσμο των υπερηρώων των κόμικ και του εικονογραφημένου μυθιστορήματος, όπως το έχουμε γνωρίσει τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα μέσα από τη μετάφραση των έργων των Μαριάν Σατραπί, Αρτ Σπίγκελμαν (ο γκουρού του είδους), Τζόε Σάκο και Γκρεγκ Τόμπσον, και δεν παραλείπει να απευθύνει και ένα νεύμα στη λογοτεχνία για εφήβους, με τις περίπλοκες και συχνά τραυματικές οικογενειακές της σχέσεις.

 

Κεντρικό ρόλο στον εναρμονισμό αυτών των κάθε άλλο παρά εύκολων ή αυτονόητων συνδέσεων στο βιβλίο της Παπαλιού παίζει ο δεκαοκτάχρονος πρωταγωνιστής της: διατηρώντας στο ακέραιο, σε όλο το μήκος της δράσης, την εφηβική του ματιά, αποδίδοντας με χιούμορ, αλλά και άπειρη κατανόηση τη σύγχυση, τις ανασφάλειες και τις φοβίες του, η συγγραφέας καταφέρνει να τον μεταμορφώσει παράλληλα σ' έναν πανέξυπνο αστυνομικό, που χώνει τη μύτη του στα πιο σκοτεινά λαγούμια, για να βγάλει στο τέλος με πλήρη επιτυχία στην επιφάνεια τον περιπόθητο λαγό. Οσο για τη σχέση του μικρού με τα κόμικ, αποδεικνύεται άκρως λειτουργική για την πορεία, αλλά και για την τελική έκβαση της αφήγησης, αφού από αυτήν εξαρτώνται απολύτως τόσο ο φωτισμός του μυστηρίου όσο και η λύση του δράματος.

 

Πέρα, πάντως, από τη λογοτεχνική του ευφυΐα, το βιβλίο της Παπαλιού διακρίνεται και για τη ζωηρή ανθρωπολογία του: οι ήρωές του είναι συμπαγείς και ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, γεμάτοι από τις αντιθέσεις, τις αντιφάσεις και τις συγκρούσεις της ηλικίας, του φύλου ή της τάξης τους.

"E" (*7*) / (20/1/08)

[Ion]

Όπως αναφέρεται και εδώ, αύριο 30 Ιανουαρίου στις 19:00 στο Βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου (Πανεπιστημίου 37 και Κοραή, Αθήνα) θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου. Όσοι πιστοί προσέλθετε...

[Dr Paingiver]

Η συνέντευξη της Ντορίνας Παπαλιού στον Γιώργο Καρουζάκη στο Lifo της 06/03/2008

 

 

 

Γ.Κ. Τι είναι το Γκάτερ; Πως θα το περιγράφατε συνοπτικά;

 

Ν.Π. Το Γκάτερ είναι ένα μυθιστόρημα με αστυνομική πλοκή που όμως δεν μένει σε αυτήν και μόνο. Το ότι ο κεντρικός ήρωας δεν είναι αστυνόμος ή επαγγελματίας ντετέκτιβ, αλλά ένας νεαρός κομίστας, δίνει και μια άλλη διάσταση στην ιστορία, που έχει να κάνει με την προσωπική ιστορία του ήρωα: το πάθος ενός νέου παιδιού να πετύχει το στόχο του στη ζωή. Μέσα από τον ήρωα της ιστορίας, το μυθιστόρημα εξερευνά και τις αγωνίες ενός νέου ανθρώπου γύρω από το τι θα κάνει στη ζωή του.

 

Γ.Κ. Πως γεννήθηκε η ιδέα να συνδυάσετε στο μυθιστόρημά σας μια καθαρόαιμη αστυνομική ιστορία με την οπτική και ελλειπτική, αφηγηματικά, τέχνη των κόμικς;

 

Ν.Π. Το μυθιστόρημα αυτό βγήκε από το συνδυασμό της αγάπης μου για τα κόμικς και την αστυνομική λογοτεχνία. Η ιδέα γεννήθηκε από τη λέξη ''γκάτερ''. Η λέξη αυτή, ως τεχνικός όρος στη γλώσσα των σχεδιαστών κόμικς, και στα ελληνικά, αναφέρεται στο κενό ανάμεσα στα πάνελ, εκεί που ο αναγνώστης ενώνει νοηματικά τη μία εικόνα με την άλλη, ενώ στην αγγλικη γλώσσα σημαίνει και λούκι, χαντάκι και υπόκοσμος. Σε αυτήν τη λέξη, σε αυτό το κενό, βρήκα κρυμμένη την ιστορία του Γκάτερ και γι΄αυτό θέλησα να την κρατήσω ως τίτλο του βιβλίου. Ο ήρωας του Γκάτερ, ένας νεαρός επίδοξος κομίστας που σκιτσάρει ασταμάτητα, αναζητεί τα άγνωστα πάνελ σε μια ιστορία που εξελίσσεται όχι μόνο στο χαρτί, αλλά και στη ζωή. Πέφτει στο λούκι της αναζήτησης της αλήθειας που κρύβεται πίσω από ένα έγκλημα του οποίου είναι μάρτυρας και μπλέκει με τον υπόκοσμο.

 

Γ.Κ. Γιατί δώσατε το ρόλο του ντετέκτιβ που εξιχνιάζει το έγκλημα σ΄ένα δεκαοχτάχρονο παιδί;

 

Ν.Π. Το έγκλημα που ήθελα να διαπραχθεί στο βιβλίο ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό μου από την αρχή. Το ποιός όμως ακριβώς θα ήταν ο ήρωας της ιστορίας που θα το εξιχνίαζε μου πήρε χρόνο να το βρω. Το ότι θα ήταν σχεδιαστής κόμικς ήταν βέβαιο. Ποιά όμως θα ήταν η προσωπική του ιστορία, αυτή που θα δικαιολογούσε την τρέλα του να εμπλακεί στην εξιχνίαση ενός παράξενου εγκλήματος, με προβλημάτισε. Στο πρόσωπο του συγκεκριμένου Αλέξανδρου, ενός παρορμητικού, μοναχικού και οργισμένου παιδιού, που προέρχεται από μια διαλυμένη οικογένεια και που βρίσκεται στη στιγμή της ενηλικίωσης, άρχισα να πλησιάζω το χαρακτήρα που αναζητούσα. Το εφηβικό πάθος του να είναι ο εαυτός του, η μανία του να σκιτσάρει ασταμάτητα και η αγωνία του να αποδείξει στο περιβάλλον του ότι αυτό που εκείνος έχει ως στόχο στη ζωή είναι σημαντικό, μου έδωσαν τη δυνατότητα να δουλέψω την ιστορία σε δύο επίπεδα που να αλληλοτροφοδοτούνται. Θέλησα η προσωπική ιστορία του ήρωα και η αστυνομική πλοκή να είναι άμεσα συνδεδεμένες. Γι΄ αυτόν το λόγο, η συγκεκριμένη λύση του μυστηρίου, που δεν θα αποκαλύψω εδώ, είχε σκοπό όχι μόνο να δώσει τις ανγκαίες απαντήσεις στη λύση του μυστηρίου αλλά και να δικαιώσει το στόχο του Αλέξανδρου στη ζωή.

 

Γ.Κ. Μια ενδιαφέρουσα πτυχή της ιστορίας συνδέεται και με την αδυναμία, ακόμα και των σύγχρονων κια φαινομενικά φιλελεύθερων γονιών, να κατανοήσουν τις βαθύτερες επιθυμίες των παιδιών τους. Ποιά κοινωνικά ή ψυχολογικά στερεότυπα συνντηρούν αυτό το χάσμα;

 

Ν.Π. Στην Ελλάδα, όταν υπάρχει μια οικογενειακή επιχείρηση ( όπως για παράδειγμα στη περίπτωση του Αλέξανδρου ), όποια και αν είναι αυτή, όσο μεγάλο ή μικρό εισόδημα και αν αποφέρει, συχνά θεωρείται σχεδόν αυτονόητο ότι εκεί θα πρέπει να δουλέψουν και τα παιδιά. Το πάθος αυτό για συνέχεια είναι μια ελληνική πραγματικότητα γενικότερα. πολλά παιδιά μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που τους ζητά να ακολουθήσουν την οικογενειακή επαγγελματική παράδοση. Τώρα, για τα ψυχολογικά στερεότυπα που συντηρούν το χάσμα της επικοινωνίας, τι να πω, δεν είναι άραγε η βαθιά αγωνία των περισσότερων γονιών για την άμεση επαγγελματική αποκατάσταση και οικονομική ανεξαρτησία του ενήλικου πια παιδιού τους; Το παιδί που ψάχνεται, έστω και δημιουργικά, ειναι ο τρόμος πολλών γονιών σε κάθε εποχή.

 

Γ.Κ. Ο πυρήνας των δολοφόνων της ιστορίας σας δεν προέρχεται από τον αποκαλούμενο υπόκοσμο, αλλά κυρίως από μέλη της επιστημονικής κοινότητας. Ποιά η σημασία αυτής της επιλογής;

 

Ν.Π. Η επιλογή αυτή έχει σαφώς αναφορές στα σενάρια που συναντά κανείς σε κόμικς με υπερήρωες. Ο ψυχοπαθής, αδίστακτος, στυγνός εγκληματίας επιστήμονας, που για να πετύχει τους στόχους του είναι ικανός να αφανίσει ακόμα και τον μισό πλανήτη, είναι αγαπημένος κακός. Από την άλλη, το βιβλίο ανήκει στο είδος του αστυνιμικού μυθιστορήματος, το οποίο έχει τους δικούς του κανόνες και τις δικές του ελευθερίες.... Πιστεύω ότι η λύση της πλοκής ενός βιβλίου πρέπει να υπηρετεί και τη λογική του είδους στο οποίο ανήκει.

 

Γ.Κ. Άκρως γοητευτική και σκοτεινή βρίσκω την Αθήνα του Γκάτερ. Τι σας γοητεύει στην Αθήνα; Γιατί τοποθετήσατε την ιστορία σας σε αυτές τις γειτονιές του κέντρου;

 

Ν.Π. Η Αθήνα είναι μια πόλη που από γωνιά σε γωνιά παραλλάσει σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί παρά να σε γοητεύει. Όταν ο Αλέξανδρος χάνεται, νύχτα, στην περιοχή κάτω από την πλατεία Θεάτρου και τελικά βγαίνει σαν κυνηγημένος στην Αθηνάς για να καταλήξει στην Αδριανού, πλάι στη αρχαία αγορά, νοιώθει σαν μέσα σε λίγα μόνο τετράγωνα να έχει διασχίσει δύο κόσμους.

Επεξεργασία Μαρτίου 7, 2008 από Pavlos

[Dr Paingiver]

Μιά ακόμα συνέντευξη της Ντορίνας Παπαλιού για το Γκάτερ, στην Αρετή Νταραδήμου, που δημοσιεύτηκε στον ΕΤ της Κυριακής 03/02/2008

 

[Bonadrug]

H Ντορίνα και το Γκάτερ στη Ραδιοτηλεόραση , 21/3/2008

 

[Ion]

Βρήκα επιτέλους ευκαιρία το τριήμερο να διαβάσω και κάνα βιβλίο. Και να πω την αλήθεια μόνο το Σάββατο ήταν αρκετό για να αρχίσω και να τελειώσω το συγκεκριμένο.

 

Διαβάζεται αρκετά ευχάριστα και μονορούφι. Η κεντρική ιδέα του βιβλίου είναι αρκετά καλή, αν και στη συνέχεια η υπόθεση δεν ξεφεύγει από κάποια κλισέ που συναντούμε σε πολλά βιβλία ή στον κινηματογράφο. Θα συμφωνήσω επίσης με τον Speedgrapher ότι απευθύνεται περισσότερο σε ηλικίες 16-20, χωρίς βέβαια αυτό να είναι απόλυτο. Άλλωστε και ο πρωταγωνιστής Αλέξανδρος είναι σε αυτήν την ηλικία. Μου άρεσαν επίσης πολύ οι αναφορές σε διάφορα κόμικς, οι οποίες ήταν πολύ περισσότερες απ' ό,τι περίμενα. Σε γενικές γραμμές το θεωρώ ένα αρκετά ευχάριστο ανάγνωσμα.

 

Και το εξώφυλλο του βιβλίου σε πιο φυσιολογικό μέγεθος:

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

[GreekComicFan]

Ένα άρθρο/κριτική για το Γκάτερ, από την Μυρτώ Τσελέντη (Culture T16, 24-04-2008).

 

[DJO]

Βιογραφικό

Η Ντορίνα Παπαλιού γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία στο Brown University των ΗΠΑ και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge.

Το πρώτο της μυθιστόρημα, Γκάτερ (Κέδρος), κέρδισε το βραβείο IBBY 2008, καλύτερου νεανικού μυθιστορήματος.

Στη δουλειά της συμπεριλαμβάνεται μια μελέτη πάνω στην προφορική αφήγηση, Άκου μια Ιστορία: Η Παραδοσιακή Τέχνη της Προφορικής Αφήγησης και η Αναβίωσή της στις Μέρες μας (Ακρίτας), ένα διήγημα με τίτλο «Σπουδή στο Πράσινο» και ήρωα τον συγγραφέα του Σέρλοκ Χολμς, Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, το οποίο εκδόθηκε στον συλλογικό τόμο Ονόματα (Κέδρος) καθώς και παιδικά εικονογραφημένα βιβλία. H διατριβή της στο Cambridge με τίτλο Politics and Ritual in Greek Shadow Theatre, μια συγκριτική μελέτη ανάμεσα στο λαϊκό ινδονησιακό θέατρο Ludruk και στον ελληνικό Καραγκιόζη, αποτέλεσε την έμπνευσή της και τη βάση για να στήσει την πρώτη πλήρη ιστοσελίδα για το θέατρο σκιών www.greekshadows.com, όπως και την έκδοση του CD-ROM Καραγκιόζης: Η Μαγεία του Θεάτρου Σκιών (Καστανιώτης).
Το νέο της μυθιστόρημα είναι Το Απαραίτητο Φως (‘Ικαρος).
 

Επίσημη Ιστοσελίδα / Facebook

Bonus:
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας φανταστικός ήρωας;
Ο αγαπημένος ήρωας της παιδικής μου ηλικίας ήταν ο Τεντέν.

Πηγή: www.lifo.gr

[GreekComicFan]

Το βιβλίο έφτασε αισίως στην τρίτη έκδοση τον Απρίλιο που μας πέρασε και πλέον «φόρεσε» νέο εξώφυλλο σε σχεδίαση από τον Αλέκο Παπαδάτο.

Επεξεργασία Αυγούστου 25, 2015 από GreekComicFan