Τι διαβάσατε τελευταία; [ ...αυστηρά κόμικς μόνο ] part 2

[Θρηνωδός]

Scanlation είναι αυτό που πρόκειται να διαβάσω αν και το manga κυκλοφορεί επίσημα από την NBM. Τα δύο που αναφέρω του Mathieu και του Liberge έχουν να κάνουν με το μουσείο του Λούβρου με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επίσης. Το "Glacial Period" του De Crecy είναι ένα ακόμα που ασχολείται με το μουσείο (και η έκδοση μάλιστα κυκλοφόρησε σε συνεργασία με την επιτροπή του Λούβρου)  σε συνδυασμό με sci-fi και προφανώς το κλασικότατο "Phantoms of the Louvre" του Bilal. 

 

Στο πακέτο "Louvre Collection" που αναφέρεις προσθέτω και το "Τhe Sky Over The Louvre" των Bernar Yslaire και Jean-Claude Carriere που διαπραγματεύονται την ιστορία του μουσείου επί Γαλλικής επανάστασης, το "Cruising through the louvre" του David Prudhomme όπου ο πρωταγωνιστής βλέπει τα πορτραίτα στις στοές του Λούβρου να μεταμορφώνονται σε πάνελ από κόμικ και να του διηγούνται μια ιστορία και το "Rohan at the Louvre" του Hirohiko Araki με πολύ τίμιο σχέδιο αλλά ιστορία γεια σου. Το τελευταίο μπαίνει ίσα ίσα επειδή ασχολείται με το ίδιο θέμα αλλά δεν το συστήνω. 

 

Πολύ λογικό ένα τέτοιο μέρος που σε γεμίζει σοκ και δέος όταν το επισκέπτεσαι να αποτελεί πάτημα για πολλά έργα. Να διορθώσω το προηγούμενο ποστ μου ότι το Guardians of The Louvre δεν είναι σειρά αλλά oneshot. 

[GeoTrou]

Έχω την εντύπωση ότι όσα αναφέρεις στην πρώτη παράγραφο και αυτό του Jiro έχουν κάποια επίσημη στήριξη από το Μουσείο.

Και επίσης, νομίζω, ότι του Jiro πρωτοκυκλοφόρησε από γαλλόφωνη εκδοτική.

[Θρηνωδός]

Για την ακρίβεια αρχικά όλα τα BD που ασχολούνταν με τον Λούβρο ήταν ανεξάρτητα ως προς την επίσημη εκδοτική "Musee du Louvre Editions" αλλά όταν η NBM αγόρασε τα δικαιώματα για να κυκλοφορήσει όλα αυτά τα άλμπουμ στα Αγγλικά διαμεσολάβησε ώστε να μπουν στην ομπρέλα της εκδοτικής του Μουσείου (που μέχρι τότε εξέδιδε στο 99% οδηγούς/συνοδευτικά βιβλία/αφιερώματα για τα έργα που περιέχονται στις πτέρυγες) και να ονομαστούν The Louvre Collection. Τώρα πλέον κάποια από αυτά τα κόμικ τα βρίσκεις και στο μαγαζί σουβενίρ εντός του μουσείου (θυμάμαι ότι είχα δει σίγουρα κάποια από αυτά). 

 

Το manga είχε κυκλοφορήσει από την Futuropolis/Musee du Louvre Editions το 2014 σε περιορισμένα κομμάτια στην Γαλλία - κυρίως σε βιβλιοπωλεία που συνεργάζονταν με την εκδοτική ή ήταν θεματικά - αλλά η NBM το μετέφρασε απευθείας από τα Ιαπωνικά και το κυκλοφόρησε ευρέως τον περασμένο Μάιο. Και αναφέρω την απευθείας μετάφραση επειδή δυστυχώς στις δύο προηγούμενες δεκαετίες υπήρχαν πολλοί τίτλοι manga που οι Άγγλοι και οι Γερμανοί μετέφραζαν από τους Γάλλους που τα μετέφραζαν από τους Ιάπωνες. Μετάφραση από δεύτερο χέρι= κείμενο γεμάτο ανακρίβειες και λάθη. 

[Blackbeard]

Διάβασα το The Dark Knight Returns: The Last Crusade από Miller, Azzarrello και Romita και το καρα απόλαυσα. Δεν είχα διαβάσει καν με τι έχει να κάνει (το μόνο που ήξερα ήταν ότι συμβαίνει πριν το Returns), και πιστεύω αποδείχθηκε πολύ θετικό. Γενικά κάθε Μπάτμαν του Μίλλερ με ικανοποιεί και μου φαίνεται καθηλωτικό. Το μόνο μείον είναι το σκίτσο του Ρομίτα. Έπρεπε να το είχε σκιτσάρει ο ίδιος ο Μίλλερ ή κάποιος με παρόμοιο στυλ που ξέρει κι άλλες οπτικές γωνίες από ανφας-προφίλ.

 

Διάβασα και τα 2 πρώτα τεύχη της ανθολογίας του Alan Moore, Cinema Purgatorio. Η αλήθεια είναι ότι νόμιζα ότι θα κατέληγα να διαβάζω μόνο την ιστορία του Μουρ μιας και συνήθως το στυλ της Avatar δεν είναι του γούστου μου. Αποδείχτηκε,όμως, ότι απολαμβάνω το ίδιο και τα υπόλοιπα. Μόνο του Μουρ μου φάνηκε πολύ καλό και στα δύο τεύχη, με την ιστορία στο δεύτερο να είναι μάλλον η αγαπημένη μου απ'όλες μέχρι στιγμής. Στο πρώτο τεύχος μου έκανε θετική εντύπωση η ιστορία του Ennis περισσότερο και στο δεύτερο περίμενα καλύτερη συνέχεια. Η μόνη που δε με έχει ψιλό τραβήξει είναι αυτή των Christos Cage και Gabriel Andrade. Μπορεί, όμως, επειδή απλά άργησε να πάρει μπροστά η πλοκή. Αυτές των Kieron Gillen-Ignacio Calero και Max Brooks-Michael DiPascale μου φάνηκαν ενδιαφέρουσες και διαβάστηκαν πολύ ευχάριστα αλλά μέχρι εκεί. Γενικά, πάντως, έμεινα άπειρα ικανοποιημένος. Είναι από τις λίγες ευκαιρίες να διαβάσω και τίποτα διαφορετικό και ποιοτικό μιας και δε διαβάζω ιδιαίτερα μεγάλη ποικιλία.

 

Διάβασα, επίσης, τα Jughead #1-#7 και είναι ίσως από τα αγαπημένα μου κόμικς. Κορυφαίο χιούμορ, κορυφαίο σκίτσο, κορυφαίο γράψιμο στο είδος του. Χρειαζόμουν μια καθαρά κωμική σειρά να σπάει η μονοτονία. Κρίμα, όμως, που ο Zdarsky σταματάει στο τεύχος 8.

Επεξεργασία Αυγούστου 5, 2016 από Blackbeard

[jimceltic13]

Πριν μια ωρα τα ντοναλντ:22,23,24 και 25 της καθημερινης.

[adams]

1. Bone:Coda

Αν και μόνο 32 σελίδες που δεν προσθέτουν κάτι στην ιστορία, είναι πολύ διασκεδαστικό. Δεν θα με χάλαγε ένα limited series με τα ευτράπελα που παθαίνουν οι bones στο δρόμο για το σπίτι.

Ακολουθεί ένα 22σελιδο γραμμένο απο τον smith και ντυμένο με περίπου 35 φωτογραφίες και μερικά σκιτσάκια. Μου αρέσει να διαβάζω ιστορίες για την εποχή εκείνη, που οι πληροφορίες ήταν πολύ λιγότερες.

Αυτό είναι το πρωί μέρος. Το δεύτερο είναι ένα bone companion με αρκετές ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

Εύκολα βρήκε το δρόμο του για τη βιβλιοθήκη μου.

Value for money: Θα μπορούσε να κάνει $10 αλλά προσωπικά θα το έπαιρνα και αν έκανε $20-25

Συστήνεται σε όσους τους αρέσει πολυ το bone

 

2. Monstress TP vol1

Το περίμενα καιρό αφού αποφεύγω να διαβαζω τα πρώτα τεύχη από καινούργιες σειρές. Προτιμώ τα τομακια για να καταλάβω καλύτερα το story.

Ωραίο σχέδιο και καλό το σενάριο στο οποίο κυριαρχούν θηλυκοί χαρακτήρες. Έχει κάποια θεματακια που συναντάς σε υπερηρωικα κόμικς (η ηρωιδα τα κάνει όλα εύκολα και σωστά ενώ οι αντιπαλοι είναι κάπως χαπατα).

Θα το ξαναδιαβασω σε 6-7 μήνες μαζί με το vol 2. Δεν δικαίωσε τις ίσως υπερβολικά υψηλές προσδοκίες μου.

 

3. Chew TP vol 11

Μαζεύω την omnivore edition αλλα τωρα που πλησιάζει στο τέλος δεν μπόρεσα να κρατηθώ και πήρα και το τομακι. Τι chew το αγαπάω και μετά απο κάθε τεύχος το αγαπάω και περισσότερο. Με κάνει να αγωνιώ για τους ήρωες και να έχω περιέργεια για το τέλος της ιστορίας. Επίσης, γελάω και γελάω πολύ. Είναι ακριβώς το είδος του χιούμορ που μου αρέσει.

Ο τόμος είναι φοβερός και οι εξελίξεις δραματικές. Πώς θα κρατηθώ τωρα και δεν θα διαβαζω τα τευχακια μέχρι το τέλος; 5 τευχακια έμειναν...

[x for xepeta]

Captain America Steve Rogers #1-4 (2016)

 

Νομίζω η 8η ή 9η επαναρίθμηση του τίτλου. Χωρίς νόημα πάντα, ας πούμε ότι εδώ είναι ένα νέο κεφάλαιο (ναι, καλά, μη @#$%^#^&). Το κεντρικό θέμα γνωστό, αλλά ας το βάλω σε σπόιλερ:

 

 

Ο Captain America γίνεται θύμα του Κοσμικού Κύβου. Μετά από προτροπή του Red Skull, του επανεγγράφει το παρελθόν μέσα σε μια στιγμή, και ο Καπ γίνεται διπλός πράκτορας της ΥΔΡΑ, και σκοτώνει. Κακός, πολύ κακός! Ουστ ρε Καπ!

 

 

Η ιστορία έχει το ενδιαφέρον της. Από τη μια παρουσιάζεται τίμιος δίκαιος και μαχητής της ελευθερίας, από την άλλη, οουυυυυυυ! Κυλάει, σχετικά καλογραμμένο. Στο 4ο τεύχος αλλάζουμε σκιτσογράφο.  Θα το αγοράζω κάθε μήνα;

 

 

Όχι. Σκαναρισμένο και πολύ του είναι.

[guskoin]

Διάβασα το Samurai και επειδή υπάρχουν πολλά (σαν τους Παπαδόπουλους) εννοώ αυτό

Πρόκειται για γαλλικό BD που εκδίδει η Clenat και στα αγγλικά  η Titan Comics και συγκεντρώνει τα 4 πρώτα τεύχη της σειράς.

Η έκδοση της Titan Comics είναι πολύ καλή και την τίμησα παρόλο που είχα την ηλεκτρονική μορφή(scanlation).

Για την ακρίβεια είναι οι εκδόσεις που προτιμώ: επίτομες εκδόσεις πολύ καλής ποιότητας χαρτιού και λογικής τιμής (η συγκεκριμένη κόστισε περίπου 20 ευρώ) .

Το Samurai, το πρότεινε  κάποιος (θα σας γελάσω ποιος ) από το forum και είπα να του δώσω μία ευκαιρία καθώς είχε προηγηθεί  το ανάλογης θεματολογίας OKKO

το ποίο θεωρώ αριστούργημα κι όσοι δεν  έχετε διαβάσει  το ΟΚΚΟ χάνετε !

Για το Samurai  τώρα θα πω πως το βρήκα λίγο μέτριο καθώς ούτε το σχέδιο με ξετρέλανε, ούτε το σενάριο.Αυτό που μου άρεσε είναι πως κυλούσε αβίαστα καθώς και η ιστορία ήταν απλή ,οι διάλογοι πολύ υποτυπώδεις ,μεγάλες ανατροπές δεν είχε και σίγουρα οι δημιουργοί του προσπάθησαν να  κάνουν κάτι καλό ,παράδειγμα η μάχη των δύο στρατών αναπτύσσεται  σε τρεις εντυπωσιακές σελίδες!Εν κατακλείδι το διάβασα ευχάριστα αλλά ΟΚΚΟ δεν είναι!

[zade]

ΠΟΛΛΑ αυτό το καλοκαίρι, κι έπονται παραπάνω. Λες και ξαναμπήκα σε mood ανάγνωσης Κόμικ. Πάμε TL;DR για να μην μακρηγορούμε.

 

Moon Knight Epic Collection #1 : Καλτ, Doug Moench , φοβερός skienkiewicz στο σκίτσο.

 

El Nino : Αντάξιο του Cape Horn . Πιθανώς και καλύτερο.

 

Τελευταίο καταφύγιο: Καλό με κακό τέλος

 

Βίντεο νουάρ : Κακό με κακό τέλος

 

The Z Word : Κάφρικο, στα όρια του βλάσφημου και τελικά όχι και τόσο καλό.

[GeoTrou]

Διάβασα το πρώτο τεύχος του νέου κόμικ των Brubaker-Phillips, Kill or be Killed. 

Μετά από ένα υπερφυσικό γεγονός, ένας νεαρός γίνεται vigilante, υπό μία έννοια ενάντια στη θέλησή του. Καλό ξεκίνημα, αν και θα ήθελα να εχω άλλο ένα-δύο τεύχη για να κρίνω. Το σχέδιο μου φάνηκε κάπως κατώτερο σε σύγκριση με άλλες δουλειές του διδύμου. Όταν μαζευτούν αρκετά τεύχη, θα το ξαναπιάσω γιατί είναι αρκετά ιντριγκαδόρικο.

 

edit: οι δυο πρώτες σελίδες

 

[The_Sandman]

Το σχέδιο μου φάνηκε κάπως κατώτερο σε σύγκριση με άλλες δουλειές του διδύμου. 

 

 

Ίσως γιατί ο Phillips το γύρισε πλέον σε ψηφιακό  

[GeoTrou]

Δεν το ήξερα αυτό. Σκέψου ότι με είχε εντυπωσιάσει στο Fade Out κι εδώ απλά το βρήκα κάτι παραπάνω από λειτουργικό. Ελπίζω να το βελτιώσει στα επόμενα τεύχη.

[kwtsos]

Καινουριο κομικσακι απο το θρυλικο διδυμο ???

 

Θα τσεκαριστει λιαν συντομως

[x for xepeta]

Wonder Woman Rebirth

Wonder Woman #1-5

 

Στα μάτια μου η Wonder Woman ήταν πάντα ένα αδιάφορο κόμικ γεμάτο με δημιουργούς που δεν ήξεραν τι να την κάνουν. Την Ίδια γνώμη έχω για τον  Daredevil. Ατέλειωτες μετριότητες με ελάχιστες αναλαμπές. Εδώ ο συγγραφέας Greg Rucka με απογοητεύει για πολλοστή φορά, κάνοντάς με να αναρωτιέμαι για την αξία που του δίνετε. Το Rebirth τεύχος δεν έχει να πει τίποτα απολύτως, με κάποιες γενικές αναφορές για το μύθο της WW για κάποιους που δεν τη γνωρίζουν. Είναι ένα αφηγηματικό κόμικ, χωρις καν διαλόγους. Γιατί φιλοτιμήθηκα να το διαβάσω;

Παραδόξως ταυτόχρονα κυκλοφορεί και ο δεκαπενθήμερος τίτλος με τους ζυγούς αριθμούς να είναι μια ιστορία Year One που δίνει το παρελθόν του χαρακτήρα. Μια ιδέα καλύτερα, αλλά δεν υπάρχει καμιά μου ανάγκη να ξαναδιαβάσω αυτές τις καταστάσεις. Και δε γουστάρω να διαβάσω το πώς έγινε ο Batman, o Flash, και ο Spider-man!

 

Οι μονοί αριθμοί του μηνιαίου τίτλου είναι μια τωρινή περιπέτεια, πολύ αργή. Στο πρώτο τεύχος εμφανίζεται η Chitah, στο δευτερο μιλάνε, και στο τρίτο ξεκινούν να συνεργάζονται. Χασμουρητά...

 

Το σκίτσο είναι του Liam Sharp που τον έχω συνηθίσει σε πιο επιθετικό σκίτσο. Εδώ είναι κάπως πιο ουδέτερο, χωρίς να του λείπουν οι δυναμικές σείδες με σκοπό να πουληθούν σε κάποια γκαλερί.

[Dredd]

Wonder Woman Rebirth

Wonder Woman #1-5

 

Στα μάτια μου η Wonder Woman ήταν πάντα ένα αδιάφορο κόμικ γεμάτο με δημιουργούς που δεν ήξεραν τι να την κάνουν. Την Ίδια γνώμη έχω για τον  Daredevil. Ατέλειωτες μετριότητες με ελάχιστες αναλαμπές. Εδώ ο συγγραφέας Greg Rucka με απογοητεύει για πολλοστή φορά, κάνοντάς με να αναρωτιέμαι για την αξία που του δίνετε. Το Rebirth τεύχος δεν έχει να πει τίποτα απολύτως, με κάποιες γενικές αναφορές για το μύθο της WW για κάποιους που δεν τη γνωρίζουν. Είναι ένα αφηγηματικό κόμικ, χωρις καν διαλόγους. Γιατί φιλοτιμήθηκα να το διαβάσω;

Παραδόξως ταυτόχρονα κυκλοφορεί και ο δεκαπενθήμερος τίτλος με τους ζυγούς αριθμούς να είναι μια ιστορία Year One που δίνει το παρελθόν του χαρακτήρα. Μια ιδέα καλύτερα, αλλά δεν υπάρχει καμιά μου ανάγκη να ξαναδιαβάσω αυτές τις καταστάσεις. Και δε γουστάρω να διαβάσω το πώς έγινε ο Batman, o Flash, και ο Spider-man!

 

Οι μονοί αριθμοί του μηνιαίου τίτλου είναι μια τωρινή περιπέτεια, πολύ αργή. Στο πρώτο τεύχος εμφανίζεται η Chitah, στο δευτερο μιλάνε, και στο τρίτο ξεκινούν να συνεργάζονται. Χασμουρητά...

 

Το σκίτσο είναι του Liam Sharp που τον έχω συνηθίσει σε πιο επιθετικό σκίτσο. Εδώ είναι κάπως πιο ουδέτερο, χωρίς να του λείπουν οι δυναμικές σείδες με σκοπό να πουληθούν σε κάποια γκαλερί.

Δεν εχω ιδεα απο Wonder Woman, δεν εχω διαβασει ουτε ενα τευχος ποτε. Απλα ως φαν του Rucka, θα σου πω οτι ειναι η πρωτη αρνητικη κριτικη που διαβαζω για το συγκεκριμενο run, τοσο σε ελληνικα οσο και σε ξενα sites. Περι ορεξεως βεβαια, κανενας λογος. Και εμενα π.χ. δεν μου αρεσαν καθολου τα πρωτα 2-3 τευχη του Vision, ενω ολοι μιλανε για εκπληκτικη σειρα. Απλα αυτο με κανει να το ξαναδιαβασω για να δω αν ειχα δικιο.

[The_Sandman]

Δεν εχω ιδεα απο Wonder Woman, δεν εχω διαβασει ουτε ενα τευχος ποτε. Απλα ως φαν του Rucka, θα σου πω οτι ειναι η πρωτη αρνητικη κριτικη που διαβαζω για το συγκεκριμενο run, τοσο σε ελληνικα οσο και σε ξενα sites. Περι ορεξεως βεβαια, κανενας λογος. Και εμενα π.χ. δεν μου αρεσαν καθολου τα πρωτα 2-3 τευχη του Vision, ενω ολοι μιλανε για εκπληκτικη σειρα. Απλα αυτο με κανει να το ξαναδιαβασω για να δω αν ειχα δικιο.

 

Καν'τες δύο

 

Πραγματικά ανούσια τευχάκια τα οποία για πασατέμπο λειτουργούν μια χαρά. Μέχρι εκεί όμως. Τα τρία μου δολάρια δεν τα αξίζουν -και φυσικά δεν τα έχουν.

 

Αν θες να διαβάσεις WW πάντως, διάβασε των Azzarello/Chiang του New 52

[kwtsos]

Για το Kill Or Be Killed. Δυστυχως ειναι αληθεια αυτο που επισημαινει ο Geotrou,  το σχεδιο θα μπορουσε να ειναι καλυτερο. Οχι οτι πονανε τα ματια μου βεβαια αλλα και παλι... Τωρα για την ιστορια νωρις ειναι να κρινω, αλλα θα προτιμουσα να μην το παει στο μεταφυσικο ή τουλαχιστον να αφησει ανοιχτο το ενδεχομενο να εχει σαλεψει ο πρωταγωνιστης μετα την πτωση. Να μαζευτουν 3-4 τευχη ακομα για να εχουμε μια πιο σαφη εικονα, παντως κραταω μικρο καλαθι.

[jimakoszs97]

Εγώ ελπίζω να μην είναι όλα στο μυαλό του πρωταγωνιστή. Αν είναι άλλο ένα Fight Club/Mr. Robot το παρατάω απευθείας.

[x for xepeta]

Green Arrow Rebirth

Green Arrow #1-6

 

Κάπου διάβασα ότι είναι από τους τίτλους που διορθώθηκαν αρκετά με τη Reborn κατάσταση. Και μάλλον έχουν δίκιο. Ο τίτλος διαβάζεται άνετα, ενδιαφέρεσαι για τους χαρακτήρες, και το σκίτσο είναι συμπαθητικό στο μάτι.

 

Ο Green Arrow είναι ένας χαρακτήρας θαλασσοδαρμένος. Πάντα έξω από τα νερά του ανάμεσα στους άλλους σουπερ χαρακτήρες στην Justice League, πράγμα που τον έκανε ξεχωριστό. Σε σόλο τίτλο ήταν μια μετριότητα: 80 εξαιρετικά τεύχη από τον Michael Grell με μέτριο σκίτσο που το συγκεκριμένο χαρτί που χρησιμοποιούσαν φτώχαινε τη δουλειά του σκιτσογράφου. 50 τεύχη από άλλους διάφορους, ανάμεσά τους ο Chuck Dixon που δεν κατέφερε πολλά. Ένας απαίσιος Kevin Smith με έναν ακόμη πιο απαίσιο Phil Hester (ας πούμε ότι έχει άσπονδους φίλους σαν τον John Romita Jr.). Ένας φιλότιμος Judd Winick και ένα χάος επταετίας. Μόλις σας είπα την καλλιτεχνική ιστορία του G.A.

 

O Arrow προσπαθεί να βοηθήσει στην εξιχνίαση δυο ντουζίνων απαγωγών. Οι καμένοι και οι υπόγειοι (χωρίς να είμαι σίγουρος νομίζω ταυτίζονται, και εδώ είναι ένα ασαφές σημείο - μείον του δημιουργού) απαγάγουν ανθρώπους και είναι τόσο κακοί που τους δημοπρατούν σε όποιον θέλει σκλάβους, ερωτικά παιχνίδια, πειραματόζωα κλπ. Ίσως φταίνε οι διάφοροι διαφορετικοί σκιτσογράφοι που δε μελετούν ο ένας τη δουλειά του άλλου. Γνωρίζεται ξανά για πρώτη φορά με την Black Canary που τον βοηθά, έχει και μια αδελφούλα από άλλη μητέρα, την κακιά Shado, και ανακαλύπτουν ότι πίσω από όλα αυτά, νομίζω, είναι και η Ninth Circle, μια παράνομη τράπεζα κακοποιών που ελέγχει την περιουσία του Oliver Queen.

 

Ίσως σας ξενέρωσα με τον κρύο τρόπο εξιστόρησης των γεγονότων, αλλά μου άρεσε Βλέπουμε σε σκηνές τον Oliver Queen, πράγμα περίεργο. όλοι οι συγγραφείς ασχολούνται με τη σουπερηρωική πλευρά των χαρακτήρων, σπάνια με την πολιτική τους ταυτότητα. Πώς να το κάνουμε, έτσι είναι πιο ωραία. Θέλω τον Peter Parker μου.

 

Οι σκιτσογράφοι είναι καλοι, και κάπου κάπου χρωματίζουν πιο δουλεμένα και μου αρέσει ακόμη πιο πολυ. Σκαναρισμένο το τιμώ κάθε τόσο.

[jimakoszs97]

Green Arrow Reborn

Green Arrow #1-6

 

Κάπου διάβασα ότι είναι από τους τίτλους που διορθώθηκαν αρκετά με τη Reborn κατάσταση. Και μάλλον έχουν δίκιο. Ο τίτλος διαβάζεται άνετα, ενδιαφέρεσαι για τους χαρακτήρες, και το σκίτσο είναι συμπαθητικό στο μάτι.

Rebirth*

[x for xepeta]

X-Force #43-75

 

Τι να κάνω, βρέθηκαν μπροστά μου, να μην τα διαβάσω;

Δεν είναι και χάλια. Μπα, είναι, αλλά να, έτσι γράφανε εκείνη την εποχή. Δεν κλαις τα λεφτά σου, έχεις διαβάσει και χειρότερα, αλλά σε πιάνει το παράπονο "Γιατί τα αγόραζα;"

 

Λοιπόν, έχουμε την ομάδα που σφυριλατησε ο Cable, που από τηνεϊτζερίστηκο περιοδικό, με παιδιά που πάνε στο εμπορικό κάντρο, κάνουν πυτζάμα πάρτι και ερωτεύονται όσο ζουν περιπέτειες δράσης, κατάντησε ένα ημιμιλιταριστικό GIJOE που φοράνε συνέχεια τις στολές τους. Πάλι ερωτεύονται, ανάμεσα στα καρέ. Αλλά είναι άτσαλος τίτλος. Έρχεται ο Blob και ο Mimic, έχουν σχέση με τον Onslaught, δεν έχουν, δεν έχω ιδέα τι θέλουν. Φεύγουν, ξανάρχονται. Αρκεί που πολεμάνε γύρω στο πλαδαρό σώμα του ελαφίνες γυναίκες. Και ελαφίνοι άντρες. Ο Shatterstar από πολεμιστής γίνεται υστερικός για το φίλο του Rictor, τελικά είναι ένας έφηβος που έσκασε από το σπίτι, και τα ξέχασε όλα, όχι βασικά είναι μετεμψύχωση αυτού, ισως όχι. Η Boom Boom τώρα Meltdown προσπαθεί να γίνει μια Kitty Pryde στις καρδιές μας αλλά δεν τα καταφέρνει αφού είναι ένα σούργελο. Ψαχναγκαστικά γίνεται φίλη με έναν λοβοτομημένο Sabretooth που όλοι τη λένε δεν είναι παρέα για σενα αλλά αυτή όοοοοοχι, θέλει να αποδείξει κάτι ξεπερνώντας ένα σύμπλεγμα προεφηβικό που θέλει να το μετατρέψει σε ενήλικο. Ο Deadpool βοηθάει τη Siryn, αυτή τον παρατάει, μετά μερικές μέρες το θυμάται. Στο #54 εξαφανίζεται ο Warpath Jr, που εμείς δεν παίρνουμε χαμπάρι ότι εξαφανίστηκε. Μας ενημερώνει μετά από τεύχη μια από το πουθενά, τον ερωτεύεται και νομίζω τον προδίδει, κάτι τέτοιο. Τέτοια ανασφάλεια στην πορεία των σεναρίων μόνο στο Clone Saga έχουμε δει.

 

Αυτά χαζά ειναι! Τρεις συγγραφείς, στο ανσασέρ έγραφαν τα σενάρια;

Και το σκίτσο; Όπως είπα ελαφοσώματα, μακρυά από το στιλ του Rob Liefeld, αλλά όσο να 'ναι επηρεασμένοι και από αυτόν.

[The_Sandman]

Εγώ μάλλον το απόλαυσα περισσότερο διαβάζοντας αυτήν την κριτική

[zade]

Ξαναδιάβασα το Born Again.

 

Και... έπεσε στην εκτίμησή μου. ΕΞακολουθεί να είναι ιστοριάρα, αλλά αν με ρώταγες προτού το ξαναδιαβάσω ποιά είναι η καλύτερη ιστορία Daredevil που γράφτηκε ποτέ, θα σου απάνταγα χωρίς δεύτερη σκέψη "το Born Again". Τώρα δεν νομίζω να σου δώσω την ίδια απάντηση.

 

Δεν ξέρω αν έχει γεράσει κάπως (ιδιαίτερα η ιστορία με τον υπερ-κομμάντο) ή αν μου φάνηκε κάπως απλοϊκό σε σχέση με άλλα που έχει γράψει ο Miller και άλλοι, η αλήθεια έιναι πάντως πως δεν βρίσκεται στην ίδια θέση που βρισκόταν προτού το ξαναδιαβάσω. Σαν να μην μου άρεσε τόσο πολύ, χωρίς ωστόσο να μπορώ να προσδιορίσω γιατί δεν μου άρεσε τόσο. Κάτι αδιευκρίνιστο με ξένισε (να ήταν ο τρόπος που τελειώνει με τελείως happy ending? )  με αποτέλεσμα να έχω αυτή την άποψη.

[The_Sandman]

ΕΞακολουθεί να είναι ιστοριάρα, αλλά αν με ρώταγες προτού το ξαναδιαβάσω ποιά είναι η καλύτερη ιστορία Daredevil που γράφτηκε ποτέ, θα σου απάνταγα χωρίς δεύτερη σκέψη "το Born Again". Τώρα δεν νομίζω να σου δώσω την ίδια απάντηση.

 

Τώρα που το ξαναδιάβασες, ποια είναι είναι η καλύτερη ιστορία Daredevil που γράφτηκε ποτέ;

[zade]

Τώρα που το ξαναδιάβασες, ποια είναι είναι η καλύτερη ιστορία Daredevil που γράφτηκε ποτέ;

 

Ή το Return of the King του Brubaker ή αυτό το τεύχος του Miller που ο DD παίζει ρουλέτα με τον Bullseye στο νοσκομείο.

[Blackbeard]

Διάβασα κι εγώ το Kill or Be Killed #1 και μου άρεσε άπειρα. Είναι μεν στο στυλ του Brubaker αλλά εδώ το αλλάζει κατάλληλα ώστε να πέσει στα γούστα μου. Δηλαδή πάντα το τυπικό crime-noir που γράφει θα μ'αρέσει και πιθανόν πάρα πολύ, αλλά εδώ απλά η πλοκή με τράβηξε πολύ περισσότερο. Ελπίζω να αποδειχθεί και η συνέχεια τόσο καλή γιατί εντυπωσιάστηκα. 

 

Για το σκίτσο που είπατε παραπάνω για να πω την αλήθεια δε βλέπω ιδιαίτερη διαφορά. Εμένα ίσως μου άρεσε πάρα πολύ. Ή για να το εκφράσω καλύτερα, μου φάνηκε ότι ταίριαζε γάντι στην ιστορία. 

[DaDiRa]

Για το Kill Or Be Killed. Δυστυχως ειναι αληθεια αυτο που επισημαινει ο Geotrou,  το σχεδιο θα μπορουσε να ειναι καλυτερο. Οχι οτι πονανε τα ματια μου βεβαια αλλα και παλι... Τωρα για την ιστορια νωρις ειναι να κρινω, αλλα θα προτιμουσα να μην το παει στο μεταφυσικο ή τουλαχιστον να αφησει ανοιχτο το ενδεχομενο να εχει σαλεψει ο πρωταγωνιστης μετα την πτωση. Να μαζευτουν 3-4 τευχη ακομα για να εχουμε μια πιο σαφη εικονα, παντως κραταω μικρο καλαθι.

 

Εγώ ελπίζω να μην είναι όλα στο μυαλό του πρωταγωνιστή. Αν είναι άλλο ένα Fight Club/Mr. Robot το παρατάω απευθείας.

Δεν ξέρω ποιος γράφει το κείμενο στο τέλος του τεύχους, αλλά αν είναι ο σεναριογράφος, του αρέσει το Mr. Robot. 

[The_Sandman]

Όπως είπα και πιο πάνω ο Phillips πλέον το έχει γυρίσει σε ψηφιακό. Αυτό του δίνει την δυνατότητα να χρησιμοποιεί πιο λεπτές και άρτιες γραμμές και να φορτώνει με περισσότερες πληροφορίες τα background του. Δεν μπορώ να πω ότι με χαλάει, προτιμώ όμως το σχέδιό του όταν το έκανε "στο χέρι". Λόγω τεχνικών περιορισμών αναγκαζόταν να κάνει ένα φιλτράρισμα κρατώντας ότι θεωρούσε απαρέτητο. Το αποτέλεσμα ήταν πιο λιτό, αλλά νομίζω και πιο σφικτοδεμένο. Άσε που οι πιο "άτσαλες" γραμμές του πήγαιναν περισσότερο. 

 

Τα κείμενα στο τέλος τα γράφει ο Brubaker.

 

[x for xepeta]

Αρκετοί υιοθέτησαν τις νέες τεχνολογίες, και άλλαξε τη μορφή της δουλειάς τους. Ακόμη και βετεράνοι. Εδώ ο Starlin χρησιμοποιεί τόσο πολύ τον υπολογιστή του που ώρες ώρες νομίζω είναι παιδί του 2000. Ασχέτως ποιότητας του αποτελέσματος.

[AndreasD]

Μπορεί να είναι και λύση ανάγκης. Στο τελευταίο LSCC ηταν ο μόνος A-lister που δεν είχε καθόλου κόσμο στον πάγκο του, μιας και δεν σχεδίαζε λογω προβλήματος στο χέρι.