Τι διαβάσατε τελευταία; [ ...αυστηρά κόμικς μόνο ] part 2

[zade]

Boxers : Του Αμερικανοκινέζου Gene Luen Yang.  H ιστορία της επανάστασης των Boxer από την μεριά ενός καταπιεσμένου Κινέζου.

 

Saints : Ομοια με πριν , αλλά από την μεριά ενός εκχριστιανισμένου Κινέζου.

 

Καλά ήταν και τα δύο αν και προτιμώ την ιστορία ειδωμένη από την πλευρά των θυμάτων και όχι των θυτών οπότε μου άρεσε περισσότερο το boxers  αλλά και πάλι είναι αρκετά εντικειμενικό. Έχβ την αίσθηση ότι στο τέλος δίνει ένα ελάχιστο παραπάνω δίκιο στους χριστιανούς, αλλά ίσως να είναι και η ιδέα μου. Θα πρέπει κάποιαι στιγμή να κάνω παρουσίαση.

[Θρηνωδός]

Διαβάζω το Κάστρο του Κλάιστ το οποίο αν και ίδιας θεματολογίας είναι παρασάγγης διαφορετικά προσανατολισμένο και μέχρι στιγμής το βρίσκω συμπαθητικό, και την Μαφάλντα από τον μεγάλο ροζ τόμο στα κενά για λίγο φιλοσοφημένο χιουμοράκι. Έχω και το TDKR στην Αγγλική έκδοση γιατί ήθελα να διαβάσω τα ορίτζιναλ κείμενα αλλά δεν με τραβάει, μάλλον γιατί πρόσφατα διάβαζα το ελληνικό.

 

Κατά τα άλλα πιο πολύ ταινίες αυτό το διάστημα. 

[Telecaster]

Σήμερα το πρωί κατάφερα να βρώ το 1 απο τα 3 τεύχη που μου λείπουν απο το The Preacher και φυσικά με το που γύρισα σπίτι έκατσα σαν 7 χρονών παιδάκι και το ξεφύλιζα 15 λεπτά πρίν το διαβάσω, "The Preacher - War In The Sun - Part 4 - Issue:37"

[zade]

Citizens, Διαβάζω μανιωδώς Judge Dredd προκειμένου να φτάσω την ελληνική έκδοση.

 

Μα τον Ντροκκ είναι καλό. Είναι μια καλή διασκέδαση για όλους εμάς τους 800 εκατομμύρια πολιτες της Megacity 1.

[Dredd]

Διάβασα τα Deluxe Editions Harbinger 1, X-O Manowar 1, Bloodshot 1 περιμένοντας να έρθει το Harbinger Wars Deluxe που έχω παραγγείλει. Φύγανε πολύ γρήγορα και διασκεδαστικά, σκέφτομαι να κάνω ένα complete readathon όλων των Deluxe Editions τα οποία είναι γύρω στα 20.

 

Μέχρι να έρθουν αυτά που μου λείπουν, ξεκίνησα το πρώτο Hellblazer trade.

[Θρηνωδός]

Είμαι λίγο μετά τη μέση στο Civil War, το οποίο μέχρι στιγμής με έχει συναρπάσει - πρώτα είχα δει την ταινία και τώρα το κόμικ μου φαίνεται απογειωμένο. Συνεχίζω την Μαφάλντα αραιά και που και επόμενα λογικά θα είναι το Αμανίτα Μουσκάρια και η Αναγέννηση του Strange. Πρακτικά έχω πάρει το πακέτο που μου έστειλε η Λέσχη μονοκοπανιά.

[DaDiRa]

Διάβασα το God Country #1, που κυκλοφόρησε σήμερα. Δεν είχα ιδέα περί τίνος πρόκειται, και ούτε θέλω να μάθω. Το πρώτο τεύχος ξεκινά με κάποιον να μας διηγείται μια ιστορία. Έχουμε, λοιπόν, έναν πατέρα που πάσχει από Αλτσχάιμερ και προκαλεί προβλήματα με την επιθετικότητά του και έναν γιο που αρνείται να τον εγκαταλείψει και τσακώνεται γι' αυτό με την γυναίκα του που φοβάται για την ακεραιότητα της κόρης της. "Ωραία", λέω, "έχω πήξει στην επιστημονική φαντασία και το μεταφυσικό, ας διαβάσω και κάτι πιο ρεαλιστικό". Αλλά που 'να ξερα ότι στις επόμενες σελίδες θα μπλέξει μέσα θεούς και δαίμονες. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι με χαλάει. Ούτε πάω να κρίνω κόμικ από 20κάτι σελίδες. Θα το συνεχίσω σίγουρα. Το σχέδιο φαίνεται οκ με ωραίες εκπλήξεις σε κάποια σημεία. Αλλά ούτε γι' αυτό μπορώ να γράψω πολλά ακόμα.

 

Επί τη ευκαιρία, ας γράψω και τι άλλο διαβάζω αυτόν τον καιρό. Ξεκίνησα το Green Lanterns που μου πρότειναν oι x_for_xepeta και Murphy Pendleton στο τόπικ της DC. Παράλληλα οδεύω προς το τέλος των Flinch και Private Eye. Ίσως αργά, αλλά σίγουρα σταθερά κάνω πρόοδο στο Stand Still. Stay Silent που είχε προτείνει ο Tightwad στο φ/κ πριν λίγο καιρό και μου έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις από τις πρώτες κι' όλας σελίδες.

Caught-up σε ongoing είμαι στα Ether και Kill or Be Killed. Το πρώτο αφορά έναν επιστήμονα που προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν υπάρχει μαγεία σε έναν κόσμο (το Ether) που τα πάντα αποδίδονται στη μαγεία. Το δεύτερο το έκραξα στην προηγούμενη σελίδα αυτού του τόπικ.

Έχω βάλει στόχο τουλάχιστον το ένα τευχάκι την ημέρα για να έχω έναν υπαρκτό (κατώτατο) ρυθμό ανάγνωσης, έστω και αν είναι αργός (γιατί άλλα ενδιαφέροντα ή υποχρεώσεις μπορεί να με κάνουν να μη διαβάζω κόμικς για αρκετές εβδομάδες, πράγμα που δεν μ' αρέσει).

 

Αυτά, για την ώρα, μαζί με τα webcomics που παρακολουθώ όσο βγαίνουν και κάποια ελληνικά της βιβλιοθήκης μου. Η λίστα για τα υπόλοιπα που θέλω να αρχίσω ή να συνεχίσω είναι τεράστια, δεν έχει νόημα να την αναφέρω εδώ.

[ΤασίαΚούτ]

Son of M: Είναι ουσιαστικά η συνέχεια του House of M, στο οποίο η Scarlet Witch εξαφάνισε τις δυνάμεις όλων των μεταλλαγμένων παρά μόνο περίπου 200. Ένας από τους μεταλλαγμένους που έχασαν τις δυνάμεις τους ήταν ο αδερφός της, Quicksilver, ο οποίος προσπαθεί να ανακτήσει τις δυνάμεις του με την βοήθεια των κρυστάλλων Terrigen, οι οποίοι δίνουν δυνάμεις στους Inhumans. Είχα διαβάσει το πρώτο τεύχος και μου άρεσε και για αυτό πήρα και το TPB, αλλά όσο προχωράει κάπου το χάνει. Οι χαρακτήρες σταματάνε να φέρονται όπως φέρονταν στις προηγούμενες σελίδες, ο Hine μπερδεύει πολύ την ιστορία με ένα στοιχείο που προσθέτει και αφορά τον Quicksilver. Είναι μια ιστορία ακατάλληλη για "περαστικούς" αναγνώστες, καθώς είναι βουτηγμένη στο continuity. Αν θέλετε όμως να διαβάσετε μια καλή ιστοριούλα με τον Quicksilver ή τους Inhumans δεν θα ήταν και η πιο άσχημη επιλογή.

 

Usagi Yojimbo vol.13 & 14: Όπως έχω ξαναπεί, πρόκειται ίσως για μία από τις καλύτερες σειρές κόμικς. Οι περισσότερες ιστορίες στέκονται αυτόνομες, αν και διαθέτουν κάποιους χαρακτήρες που έχουν ξαναεμφανιστεί, ή κάποιο plot-point από παλιότερα. Οι ιστορίες του μπορεί να μην είναι υπερβολικά δύσκολες στο να τις ακολουθήσεις, αλλά εκεί κρύβεται και η επιτυχία της σειράς. Ξεκάθαρες περιπέτειες με τον Miyamoto Usagi, έναν ρόνιν, ο οποίος έχει όλα τα χαρακτηριστικά των παραδοσιακών ηρώων. Είναι καλόκαρδος, ευγενικός, άριστος στην μάχη, ξέρει πότε να παλεύει και πότε όχι, πολυμήχανος. Ο Sakai έχει μελετήσει τις παραδόσεις και τα έθιμα της Ιαπωνίας εκείνης της εποχής και τα προσθέτει στην ιστορία διακριτικά. Το σχέδιο του είναι α/μ, όχι ιδιαίτερα πολύπλοκο, από την στιγμή όμως που οι χαρακτήρες είναι ζωόμορφοι, ταιριάζει γάντι. Το μοναδικό πρόβλημα είναι οι αδύναμες σκηνές μάχης.

 

Οι ιστορίες είναι είτε μυστήρια με δολοφόνους, είτε υπερφυσικά μυστήρια με πνεύματα και τέρατα, ολιγοσέλιδες περιπέτειες και μερικές πιο κωμικές.

 

Είναι η τέλεια σειρά για κάποιον που διαβάζει disney και θέλει να το ψάξει λίγο παραπάνω.

 

Είναι επίσης η τέλεια σειρά για να δώσετε όσοι είστε γονείς, θείοι κτλ. στα παιδιά σας, τα ανήψια σας κτλ. για να αρχίσουν να διαβάζουν κόμικς. Σχέδιο πιο καρτουνίστικο, ένας πρωταγωνιστής με τις κατάλληλες ηθικές αρχές και αρετές, χιούμορ, πλήθος γνώσεων για τα Ιαπωνικά έθιμα, δράση και μερικές συναισθηματικές στιγμές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να το απολαύσουν εξίσου οι μεγαλύτεροι και να το εκτιμήσουν και περισσότερο.

Καλησπέρα σας και Καλή Χρονιά .Μήπως το κόμικUsagi Yojimboαναφέρεται στον  Μουσάσι Μιγιαμότο τον γνωστό ξιφομάχο της Ιαπωνίας του 18 ου αιώνα; (αν θυμάμαι σωστά) Διότι το εν λόγο κ όμικ μ ε ενδιαφέρει όπως  διάβασα  την υπόθεσή του απο εσάς .Τέλος που θα μπορούσα να το βρω; Σας ευχαριστω

Επεξεργασία Ιανουαρίου 12, 2017 από ΤασίαΚούτ

[ΤασίαΚούτ]

Καλησπέρα σας και χρόνια πολλά .Εγώ διάβασα την Ανταρσία του Μπάουντι από τα Κλασσικά Εικονογραφημένα.Επίσης περιμένω από την ίδια σειρά το τεύχος Γουλιέλμος Τέλλος - επειδή με συνεπήρε η ιστορία του ως δεινός τοξότης.

[adams]

Σήμερα διάβασα το mysterious melody

Ωραία έκδοση (γιατί όμως έχει άλλες διαστάσεις απο το craziest adventure;), Disney, 64 σελίδες, δηλαδή ιδανικό ανάγνωσμα για Κυριακή απογευμα.

 

Ο Μικυ δεν είναι ο αγαπημένος μου ήρωας αλλά εδω είναι αρκετά συμπαθητικος. Εκτός από τον Γκουφυ που είναισταθερη αξια, εμφανίζονται πολλοί χαρακτήρες απο τον κόσμο αυτο σε διαφορετικούς ρόλους από το συνηθισμένο. Ευχαριστο ανάλαφρο σενάριο και σχέδιο οχι κατι φοβερό αλλα ταιριαστό με τη περίσταση. Μου άρεσε ιδιαίτερα η χρωματική παλέτα που έχει επιλεχθεί.

 

Γενικά, δεν έκατσε πολύ στη στοίβα με τα αδιάβαστα, βρήκε την θέση του στη βιβλιοθήκη και σίγουρα θα ξαναδιαβαστει κάποιο κυριακάτικο απογευμα που θα τεμπελιάζω.

 

[GeoTrou]

Διάβασα το πρώτο άλμπουμ του Fulu των Trillo/Risso. Χωρίς να είναι κάτι τρομερό, δεν έχει ουσιαστικά ψεγάδια και σε προϊδεάζει για κάτι πάρα πολύ καλό. Σχεδιαστικά, ο Risso είναι εξαιρετικός, παρότι είναι από τις πρώτες του δουλειές. Για να δούμε τι λέει και η συνέχεια.

[zade]

Διάβασα το master of KUNG FU MAX Series που είχε βγάλει η Μάρβελ το 2004 από τους ίδιους που έκαναν το MoKF κορυφαίο την δεκατία του 70', δηλαδή τον Moench και τον Gulacy. Δυστυχώς δεν είναι καλό. Ούτε κακό είναι. Είναι απλώς μέτριο και σε κανένα σημείο δεν νιώθεις ότι όντως διαβάζεις κάτι που να μην το έχεις ξαναδεί, ίσως και σε πιο καλή εκτέλεση παλιότερα. Είναι μόλις 6 τεύχη που δεν δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό mature readers ΄για κανέναν λόγο ,μιας και το μόνο ενήλικο στοιχείο ένα 5-6 fuck διάσπαρτα σε 6 τεύχη. Πέρα βρέχει δηλαδή...

 

Δεν μπορώ να αιτιολογήσω γιατί συνέβη αυτό, πάντως θα το πρότεινα μόνο σε όσους έχουν καταβροχθίσει ό,τι άλλο υπάρχει σε MoKF και θέλουν απλά να έχουν πληρη την συλλογή του.

[DaDiRa]

Green Lanterns Rebirth #1-6 (Rage Planet arc). Ντάαααξει... δεν είναι ότι με τρέλανε. Εννοείται πως διαβάζεται ευχάριστα, αλλά ως εκεί για εμένα. Ουσιαστικά η ιστορία είχε τα κλασικά σκαμπανεβάσματα δύναμης-αδυναμίας(/επιτυχίας-αποτυχίας) για να κλιμακώσει στην τελική νίκη/λύτρωση που συναντάω πολύ συχνά στα υπερωικά. Οι χαρακτήρες, όντως ρεαλιστικοί και καλογραμμένοι, με (λίιιιγο κουραστικές, σε κάποια σημεία) εσωτερικές διαμάχες, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν πρόλαβα να νοιαστώ και πολύ. Ωστόσο κατανοώ ότι πρόκειται για μόλις 6 τεύχη μιας νέας, μεγάλης σε έκταση σειράς και θέλω πολύ να διαβάσω τη συνέχεια. Αυτό που περιμένω περισσότερο είναι να εξελιχθούν οι χαρακτήρες, μέσα από την πρόοδο της βασικής υπόθεσης, φυσικά.

Το σχέδιο μου μοιάζει στα συνηθισμένα πλαίσια των υπερωικών. Βλέπω λιγότερες λεπτομέρειες (το οποίο θεωρώ θετικό, το φορτωμένο μερικών άλλων με κούραζε) - ειδικά στους "κομπάρσους" - και πιο ρεαλιστικές στάσεις σώματος στη δράση. Γενικά μου φαίνεται πιο καθαρό. Και το χρώμα είναι πολύ καλό, με περισσότερες σκιές και λιγότερες "γυαλάδες". Αλλά αυτά μπορεί να είναι ιδέα μου, δεν παίρνω κ' όρκο.

[Θρηνωδός]

Είμαι λίγο πριν τα μισά του "World of Edena", το κόμικ που έκανε ο Moebius αρχικά για την Citroen αλλά το επέκτεινε σε έναν ολόκληρο κόσμο. 

 

Με έχει συνεπάρει. Τόσο που πήγα για μπυρίτσα με παρέα και βιαζόμουν να γυρίσω για να το συνεχίσω. Οι αλληγορίες του είναι δουλεμένες σε τρομακτικό βαθμό ενώ τα μονοσέλιδα είναι ποίηση επί χάρτου. Πραγματικό αριστούργημα. 

[Murphy Pendleton]

All New Fathom vol.6 #1

 

Θυμάστε το crossover "Child of two worlds" που "έτρεξε" για τρία τεύχη το 2000 στο τίτλο Fathom; Φυσικά και δε το θυμάστε. Ήταν ένα crossover των σειρών Fathom/Witchblade/Tomb Raider όταν βρισκόταν όλες υπό τη σκέπη της Top Cow (παλιές καλές εποχές ). Φανταστείτε λοιπόν τη χαρά μου όταν στο πρώτο τεύχος της νέας σειράς Fathom η Aspen ψάχνει πληροφορίες σε έναν αρχαίο τόμο και αναφέρει ότι της τον είχε δώσει η φίλη της η Lara, αρχαιολόγος από το Λονδίνο, όταν επέστρεψε από ένα ταξίδι από την Ελλάδα

[Θρηνωδός]

Διάβασα το nimona της Stevenson. Έφηβη shapeshifter  με τσαμπουκά του στιλ "έτσι είμαι και σ'όποιον αρέσω" κάνει ομάδα με ξεπεσμένο κακό που έχει αρχές (?), σε έναν κόσμο που έχουν τηλεοπτικά κανάλια, κάμερες και γενικά τεχνολογία αλλά ο κόσμος φοράει πανοπλίες, πολεμάει με σπαθιά και πεθαίνει από μεσαιωνικές ασθένειες (οκ).  

 

Μεγάλη μπούρδα που τα'χει κάνει τουρλού κι αμάν μπας και πουλήσει. Αποφύγετε. 

[totally_wired]

Επειδή λες να το αποφύγει ο κόσμος. Aς πω και γω οτι στο goodreads έχει βαθμολογία 4.2 από 45,000 κόσμο και 5800 reviews.

 

Προσωπική μου άποψη είναι πως είναι εξαιρετικό το Νimona.

 

Δεν θέλω να σε προσβάλω αλλά ώρες ώρες αμφιβάλλω για την κριτική σου ικανότητα. 

 

 

Διάβασα το nimona της Stevenson. Έφηβη shapeshifter  με τσαμπουκά του στιλ "έτσι είμαι και σ'όποιον αρέσω" κάνει ομάδα με ξεπεσμένο κακό που έχει αρχές (?), σε έναν κόσμο που έχουν τηλεοπτικά κανάλια, κάμερες και γενικά τεχνολογία αλλά ο κόσμος φοράει πανοπλίες, πολεμάει με σπαθιά και πεθαίνει από μεσαιωνικές ασθένειες (οκ).  

 

Μεγάλη μπούρδα που τα'χει κάνει τουρλού κι αμάν μπας και πουλήσει. Αποφύγετε. 

[rkronin]

σήμερα διάβασα τους επίγονους. Η ιστορία που μου άρεσε περισσότερο ήταν αυτή με τον γλόμπο πρωταγωνιστή (χαμένος στον χρόνο) και μηδενικό κείμενο εκτός της πρώτης και τελευταίας σελίδας.

[Θρηνωδός]

Δεν θέλω να σε προσβάλω αλλά μερικές φορές ο κόσμος έχει διαφορετικά γούστα και σου είναι δύσκολο να το αποδεχτείς απ'ότι φαίνεται.

 

Και τον Justin Bieber τον ακούν εκατοντάδες εκατομμύρια κόσμος. Είναι κριτήριο αυτό που χρησιμοποιείς; 

 

Το nimona είναι απλά ένα κακό κόμικ και όποιος θεωρεί πως έχουμε παρόμοια γούστα να αποφύγει να πετάξει 14 ευρώ στα σκουπίδια. Οι υπόλοιποι μπορούν να δοκιμάσουν, δημοκρατία έχουμε.  

 

Επειδή λες να το αποφύγει ο κόσμος. Aς πω και γω οτι στο goodreads έχει βαθμολογία 4.2 από 45,000 κόσμο και 5800 reviews.

 

Προσωπική μου άποψη είναι πως είναι εξαιρετικό το Νimona.

 

Δεν θέλω να σε προσβάλω αλλά ώρες ώρες αμφιβάλλω για την κριτική σου ικανότητα. 

[totally_wired]

Δεν λες γιατί είναι ένα κακό κόμικ. Λες απλά κάποιους λόγους που δεν σου αρέσει και βασικά λόγους σχετικούς με το concept του κόμικ και όχι με το περιεχόμενο του κόμικ. Γι΄αυτό και το άκομψο σχόλιο μου περί κριτηρίων. Δεν αναφερόμουν στο γούστο. Για παράδειγμα μπορώ να σου πω πως το Homo μ' αρέσει σαν ιδέα αλλά σαν υλοποίηση είναι κακή (δομή, διάλογοι κτλ).

 

Μου κάνει εντύπωση πάντως που δεν σ' αρέσει ούτε το concept αφού είσαι φαν του κόσμου του χαρυ ποτερ και του άρχοντα των δαχτυλιδιών κτλ, (δηλαδή του wizardry and swords σπαθιά πανοπλίες μαγεία, κακό vs καλό κτλ).

 

Τέσπα, περί ορέξεως. 

[Θρηνωδός]

Διαβάζω το Maus. Είμαι στο 1/3 περίπου και ενώ η ροή είναι αρκετά καλή μεταξύ των flashback του πατέρα ποντικού και την συνέντευξη του γιου του, το σχέδιο με μπουκώνει. Μου φαίνεται πολύ φορτωμένο και γεμάτο μελάνια και λεπτομέρειες με αποτέλεσμα να μην μπορώ να διαβάσω πάνω από 20-25 σελίδες σερί. Και νομίζω πως το μικρό μέγεθος των καρέ (8-12 ανά σελίδα) δυσκολεύει την διάκριση μεταξύ των αρσενικών χαρακτήρων που μοιάζουν πολύ. Από την άλλη το διορθώνει κάνοντας ξεκάθαρες τις μεταβάσεις από το ένα μέρος στο άλλο και εστιάζει σε σκηνές που περιλαμβάνουν 2 άντε 3 κύριους χαρακτήρες την φορά. 

[Kurdy Malloy]

Υπάρχουν γερμανικά κόμικ; Ναι υπάρχουν (προφανώς) και διάβασα το εξαιρετικό Gung Ho των Von Eckartsberg & Von Kummant. Σχέδιο χωρίς μελάνια, σαν πίνακες του Bob Ross σε μία post apocalyptic εκδοχή της Ευρώπης, όπου αν κατάλαβα καλά από το πρώτο διπλό τεύχος που διάβασα έχει κατακλυστεί από άγρια σαρκοφάγα θηλαστικά. Από τα πλέον ενδιαφέροντα κόμικ που έχω διαβάσει, έχουν πάρει και οι 2 τόμοι του το βραβείο Χρωματισμού στο BDGest Arts. Το σνόμπαρα λίγο γιατί σιγά μη διάβαζα κάτι μόνο για τα χρώματα, αλλά τελικά έχει καταπληκτικό εικαστικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς για τους πολλούς έχει μεταφραστεί μόνο στα γαλλικά.

 

Μόλις διαβάσω και δεύτερο τόμο ίσως κάνω και παρουσίαση.

Επεξεργασία Μαρτίου 10, 2017 από Kurdy Malloy

[batigoal]

Negative space  και 47 Ronin  αμφοτερα limited series απο Dark horse.

 

Το Negative space ειναι μια σπανια μιξη Sci-fi, horror & slice of life ιστορια. Κινειται κυριως γυρω απο την καταθλιψη την απομονωση και τους προσωπικους δαιμονες του πρωταγωνιστη. Τρομερη εικονογραφηση, αποδιδει τελεια και με καθε λεπτομερεια την ατμοσφαιρα της ιστοριας, η οποια ομως ειναι καταμαυρη, οχι κακη, αλλα καταμαυρη 

Προσωπικα, μετα απο δυο αναγνωσεις αποφασισα να μην το ξαναγγιξω επειδη με επηρεασε αρκετα και τις δυο φορες.

 

Το 47 Ronin πιθανον ολοι να το εχετε ακουστα, ειναι ισως η δημοφιλεστερη ιστορια της Ιαπωνιας, το ονομα του Stan Sakai στο εξωφυλλο ειναι εγγυηση, τουλαχιστον σε ο,τι αφορα την εικογραφηση, στα του σεναριου ομως δεν κυλαει καθολου ομαλα. Τα μολις πεντε τευχη (που αρχικα ειχαν υπολογιστει να ειναι τεσσερα και με μολις 22 σελιδες ανα τευχος) δεν φτανουν για να αναπτυχθει ομαλα η ιστορια. Υπερβολικα μπουκωμενο με βεβιασμενες μεταβασεις απο σκηνη σε σκηνη, θα ελεγα πως μαλλον με απογοητευσε, δεν ειναι κακο αλλα ουτε και το αριστουργημα που θα μπορουσε.

 

[zade]

Διαβαζω τα δύο τομακια που περιέχουν το crossover ΒATMAN WAR GAMES και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπόρεσε και στράβωσε τόσο πολύ μαι τέτοια ιστορία. Ειναι γνωστό πως η dc έχει μεγάλο ταλέντο ατο να καταστρέφει καλές ιδέες, αλλά εδώ η κεντρική ιδέα είναι τόσο καλή που τελικά όταν μετά την μέση γίνεται αχταρμάς είναι να απορείς πως κατόρθωσαν και χαλασαν κάτι τόσο καλό.

 

Είναι μια ιστορία που ξεκινάει πολύ καλά, έχει μια άκρως ενδιαφέρουσα ανατροπή και τελικά καταλήγει να παρουσιάζει τους χαρακτήρες να ενεργούν εντελώς αλοπροσαλλα και εντελώς εκτός εαυτού, με αποτέλεσμα να χαλάει ότι έχτισε στα προηγούμενα τεύχη.

 

Κρίμα γιατί εάν την εκμεταλλευοντουσαν σωστά θα μπορούσε να είχε γίνει μια από τις εβληματικοτερες ιστορίες του χαρακτήρα.

[Laz33]

Αφού διάβασα τα Largo Winch, XIII και Lady S.(το έριξα σε Van Hamme τελευταία), έπιασα να ξαναδιαβάσω τα Μπλέικ και Μόρτιμερ, με χρονολογική σειρά αυτή τη φορά

 

Να πω και κάτι για μια συζήτηση που πήρε το μάτι μου παραπάνω που αφορούσε το τι πιστεύει ο κόσμος για μια σειρά και οι κριτικές που παίρνει σε διάφορα sites.

Θα συμφωνήσω με τον Θρηνωδό ότι τα κριτήρια του κόσμου είναι πολύ διαφορετικά απ´ τα δικά μας αλλά και από χώρα σε χώρα.

Έχω δει σειρές στο goodreads, που προσωπικά μου είναι τουλάχιστον αδιάφορες, να έχουν εξωπραγματικές βαθμολογίες(4.20-4.30), την ώρα που τα Asterix για παράδειγμα παίζουν στο 4.10-4.15 και τα Λούκυ Λουκ( τα καλά του Goscinny) κυμαίνονται στο 3.80-3.90.

Δεν βγάζεις άκρη μ'αυτά.

Ο Γιαπωνέζος πχ ή ο Αμερικάνος δεν θα εκτιμήσει το ίδιο ένα Αστερίξ ή ένα ΛΛ σε σχέση μ'έναν Ευρωπαίο

[DaDiRa]

Μ' έχει πιάσει ένα ευχάριστο frenzy τον τελευταίο καιρό και έχω κάνει αρκετή πρόοδο σε διάφορους τίτλους. Πέρα από το Ether που παρουσίασα έχω διαβάσει τα παρακάτω.

Green Lanterns έφτασα στα ongoing και είμαι πολύ ευχαριστημένος από την πορεία του. Πολύ καλογραμμένοι χαρακτήρες και αν και τα προβλήματά τους κάπου επαναλαμβάνονται, ο Humphries το 'χει με το γράψιμο και σε καταφέρνει να σε κάνει να νοιαστείς. Και πολύ καλό για άσχετους όπως η αφεντιά μου, αφού μας λέει και την ιστορία του Volthoom, του πρώτου Lantern.

Έφτασα επίσης τα Rick and Morty. Έχει σκαμπανευάσματα στην ποιότητα (σχεδιαστικά κυρίως), αλλά συνολικά δεν απογοητεύει. Κατά βάση είναι στη λογική της σειράς, και έχει είτε αυτοτελή τεύχη είτε μικρά story arcs. 23 τεύχη και συνεχίζει.

Ξεκίνησα και το Shipwreck του Warren Ellis. Τα πρώτα δύο τεύχη ήταν λίγο αφηρημένα, αλλά το 3ο μ' άρεσε πολύ. Ελπίζω να προλάβει να κλείσει όμορφα μέχρι το 6ο που τελειώνει.

 

Τώρα έχω χώρο για να αρχίσω ακόμα 2-3 σειρές. Σκέφτομαι για Eclipse και Moon Knight, αλλά θα δούμε από Δευτέρα.

[Θρηνωδός]

Είμαι λίγο μετά την μέση στo Joker: Death of the Family. Ιστορίες με εσωτερική συνέχεια και διαφορετικούς δημιουργούς κάθε φορά. Αν και έχει από τα καλύτερα πορτραίτα του τζόκερ (κοπιπάστα από φονικό αστείο) έχει πολλά σκαμπανεβάσματα ποιοτικά και σχεδιαστικά. Από εκεί που διαβάζεις μια πολύ καλή ιστορία, πας σε μια μπούρδα που σε ξενερώνει και στο σχέδιο και στο σενάριο. Σαν κεντρική ιδέα καλή, είναι όσο ατμοσφαιρικό και σκοτεινό όσο κάθε μπατμανικό κόμικ που προσεγγίζει τον Μπάτμαν του Νόλαν. 

 

Αν δεν το είχα βρει σε προσφορά και το είχα πάρει για την κανονική του τιμή - κάπου στα 30τόσο - θα το χα μετανιώσει πάντως. 

[Θλιμμένος Μπούφος]

Διάβασα τον πρώτο τόμο του Legends of the Dark Knight. Ανθολογία πέντε μικρών ιστοριών του Μπατμάνθρωπου με διαφορετικούς σεναριογράφους και σχεδιαστές η κάθε μια, χωρίς να υπάρχει σχέση μεταξύ τους ή συνέχεια. Έχουμε συγγραφείς: Lindelof, Larsen, Taylor, B.Moore, Niles, Fixman, Dabb, Fialkov και σχεδιαστές: Lemire, Jones, Scott, Faucher, Templesmith, Hairsine, Mitten, Pontrelli, Huat, Hester, Gapstur.

 

Αν και αρχικά είχα πολλές αμφιβολίες τελικά ο τόμος διαβάζεται γρήγορα χωρίς να κουράζει. Οι περισσότερες ιστορίες έχουν έναν σκοτεινό χαρακτήρα όμως είναι αρκετά μικρές και κατά τη γνώμη μου τελειώνουν λίγο απότομα. Το σχέδιο σε μερικές είναι το στανταρ που θα βλέπαμε και στην κύρια σειρά του Μπατμαν, αλλά σε άλλες είναι τελείως διαφορετικό, χωρίς αυτό να είναι βέβαια κακό.

 

Γενικά είναι μια καλή προσπάθεια και έρχεσαι σε επαφή με δεκάδες καλλιτέχνες απλά διαβάζοντας λίγες σελίδες. Δεν ξέρω αν θα το πρότεινα σε κάποιον που θέλει να διαβάσει Μπατμαν. Μάλλον όχι. 

[DaDiRa]

Τέλος το Eclipse, όσο έχει βγει δηλαδή. Αρκετά καλό, αλλά μέχρι τώρα δεν έχουν γίνει και πολλά πράγματα. Γι' αυτό μάλλον φταίει ότι προοριζόταν για mini-series και τελικά συνεχίζει λόγω αποδοχής. Έκλεισε ένα arc που θα μπορούσε να είναι τελείως ανεξάρτητο, αλλά θα μας έδινε πολύ λίγα πράγματα. Αφού, λοιπόν συνεχίζει, ελπίζω ότι θα πει περισσότερα, γιατί φαίνεται ότι έχει τις βάσεις γι' αυτό.
Το setting του, για όσους δεν το ξέρουν, είναι σε έναν κόσμο όπου εδώ και 10 χρόνια, μετά το Flare ["κάτι" που συνέβη με τον ήλιο και οι άνθρωποι καίγονται (κυριολεκτικά, όχι κοκκίνισμα ) ζωντανοί αν εκτεθούν άμεσα σε αυτόν] όλοι ζουν υπογείως ή σε σφραγισμένα κτήρια την ημέρα και βγαίνουν στην επιφάνεια τη νύχτα. Τα πρώτα πέντε τεύχη αφορούν την εξιχνίαση κάποιον φόνων που γίνονται παγιδεύοντας ανθρώπους στην επιφάνεια για να καούν από τον ήλιο.

Έχει το κλασικό μεταποκαλυπτικό στοιχείο των οικισμών/κοινοτήτων/ομάδων και εμείς το βλέπουμε από τη μια πλευρά που δεν ξέρει "τι υπάρχει εκεί έξω".

Το σχέδιο πολύ δυνατό στα τοπία και το περιβάλλον όπως και στις στολές "Icemen" και λίγο κατώτερο στους χαρακτήρες και τα πρόσωπα.

Το επόμενο τεύχος έρχεται τέλη του μήνα.

 

Τώρα σκέφτομαι να συνεχίσω το Platinum End, αλλά με τρομάζουν λίγο τα manga.

[x for xepeta]

Captain America #1-15 (2016)

 

Παραδόξως μου άρεσε πολύ. Αφού τράβηξε τα φώτα του ίντερνετ λόγω του περίεργου θέματός του, θεωρώ ότι από το 2ο τεύχος δίνονται οι εξηγήσεις και όποιος θέλει μπορεί να το διαβάσει και να το χαρεί.

 

Από το event series Avengers - Sandoff αποκόπτεται ένα κομμάτι του κοσμικού κύβου και παίρνει τη μορφή μιας κοπέλας (αστα να πάνε). Ο Red Skull την παίρνει υπό την προστασία του και τη χρησιμοποιεί για να χτίσει μέσω νέων αναμνήσεων στρατιώτες της Hydra σε στρατηγικά σημεία της Αμερικής. Και ποιον διαλέγει για να μας αναστατώσει; Τον Captain America. Όμως ο πατριωτισμός του Cap είναι τόσο ισχυρός που θεωρεί μεν το μέλλον του πλανήτη ανήκει στα χέρια της Hydra, αλλά χωρίς τον Red Skyll που τον θεωρεί επικίνδυνο. Σας δίνω ό,τι αναφέρανε στα solicitations, δεν είναι και τρελά spoilers. Η εξέλιξη έχει τρομερό ενδιαφέρον, πώς το αντιμετωπίζει ο πρωταγωνιστής και πώς κοντρολάρει τους γύρω του. Θέλεις να δεις πού το πάει. Υπάρχουν και τεύχη crossovers με τα Thunderbolts & Uncanny Avengers αλλά δε διατίθεμαι να τα διαβάσω. Ο Nick Spencer γράφει καλά νομίζω, ίσως λίγο το τρενάρει περισσότερο, πρέπει όμως να το οδηγήσει στο άλλο μεγάλο crossover Secter Empire. Σκιτσογράφοι τρεις. Jesus Saiz στα περισσότερα, Javier Pina, Ted Brandt. Ταιριάζουν μεταξύ τους.

 

Διαβάστε το.

Επεξεργασία Απριλίου 20, 2017 από x_for_xepeta