Αίθουσα Νικητών

Πήγα στο φεστιβάλ Σάββατο μεσημέρι μετά σε πολύ γεμάτο ΣΚ και ευτυχώς δεν είχε τόσο κόσμο όσο άλλες φορές που πάω απόγευμα. Γενικά το AthensCon έχει σταθεροποιήσει τα μαγαζιά που έχει κάθε χρόνο όπως και τα events του, οπότε δεν είδα κάτι πολύ διαφορετικό. Σε σχεδιαστές ούτως ή άλλως δεν πηγαίνω, ξενέρωσα με Capullo γιατί ήταν ο πρώτος που θα ήθελα να πάω. Όπως και να 'χει, μια ακόμα τίμια διοργάνωση, τσίμπησα εννοείται μερικά κομιξάκια και μια ζακέτα Deadpool και ανυπομονώ για επόμενα Cons.

@ Laz33 Ελάχιστα είναι απο κάθε δεκαετία αυτά που είναι πραγματικά αριστουργήματα, αλλά πάλι καλά να λέμε. Είναι το είδος του υπερηρωικού περίεργο... έχουν γραφτεί χιλιάδες σενάρια, αλλά λίγα είναι αυτά που ξεχωρίζουν, τα οποία όμως καθόρισαν την δεκαετία τους και τη μεταγενέστερη πορεία της κάθε σειράς!

Πάντως επειδή διάβασα πάνω απ΄το μισό run του Gerry Conway στο Spider-Man (απ΄τον 8o τόμο Epic Collection που πήρα πρόσφατα) μπορώ να σου πω ότι με εξαίρεση τα πραγματικά φοβερά τεύχη #121-122 με το θάνατο της Γκουέν Στέισι και του Χάρι Όσμπορν, τα υπόλοιπα είναι εντελώς φάση Stan Lee και τα περισσότερα μάλιστα χειρότερα. Ο Lee για παράδειγμα είχε και κάποιες ιστοριάρες, όπως If this be my Destiny, Spider-Man No More, How Green was my Goblin κτλ. Ο Conway πέρα απ΄το θάνατο της Γκουέν δεν έχει άλλη ιστοριάρα (επιφυλάσσομαι για το Original Clone Saga για το οποίο άκουσα καλά λόγια, δεν το διάβασα όμως, είναι στον 9ο τόμο Epic Collection).

Eγω εννοω για τα Σπαιντερμαν τα 100ρια 200ρια. Στα 70ς 80ς που αναφέρθηκαν απο τον @ Guts Και οχι μονο για τα σενάρια του Αραχνακια αλλά και για τα υπόλοιπα. Στα 90ς και μετά εγινε και ο ιδιος παππους. Πόσο πια να ασχολείται με μικιμάουδες και αυτος ο καημένος ;

Μπαίνω σήμερα στο ψιλικατζίδικο, αποφασισμένος να πάρω την λευκή ίριδα, και τελικά.. Πήρα τον αστεριξ στους Βέλγους Έχω σκεφτεί πρώτα να διαβάσω τα άλμπουμ του γκοσινυ και στην συνέχεια να μπω στα πιο σύγχρονα. Αυτό είναι μόλις το 3ο άλμπουμ που αγοράζω.

Ωπ ενδιαφέρουσα συζήτηση, ας καταθέσω μια άποψη. Δεν γίνεται να είναι όλα αριστουργήματα. Ορίστε, το 'πα. Σφάξτε με Εννοώ ότι σε κάθε δεκαετία, για κάθε "Έγκλημα και Τιμωρία" (βάλτε όποιο έργο θεωρείτε αριστούργημα εσείς, σε όποια τέχνη σας αρέσει), υπάρχουν 100, 200, 500 "50 αποχρώσεις του γκρι" (βάλτε όποιο σκουπίδι σας έρχεται στο νου). Και ξέρετε που έχω καταλήξει; Δε γίνεται αλλιώς. Δηλαδή στα Disney, πόσα νομίζετε ότι είναι αυτό που λέμε "το διάβασα και ΟΥΑΟΥ" σε σχέση με το σύνολο; Πολύ λίγα. Ωστόσο, τείνω προς την άποψη ότι όσο σκουπίδι κι αν θεωρείται κάτι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμβάλλει είτε να δημιουργηθούν αριστουργήματα (όπως το ότι δε θα υπήρχε το κυνήγι του Κρέιβεν αν δεν υπήρχε το Δύναμη και Ευθύνη, αυτό είναι μια πραγματικότητα φίλε @ Guts ) είτε με το να ξεχωρίσουν τα αριστουργήματα ή τέλος πάντων οι πιο καλές ιστορίες, όπως ξεχωρίσαμε του Ρόσα μέσα σε τόσες άλλες ολλανδικές, δανέζικες, ιταλικές ιστορίες Disney με μικρότερη σαφώς ποιοτική αξία στο εγχείρημά τους. Προσοχή όμως. Δεύτερη βαρυσήμαντη δήλωση. Γκουχ, γκουχ: Άλλο ποιότητα, άλλο μου άρεσε. Το πρώτο υπάρχουν κάποια κριτήρια, έστω και θολά καμιά φορά, το δεύτερο είναι απλά θέμα γούστου. Να πω ένα παράδειγμα από άλλη τέχνη; Για δείτε αυτό Θέλετε να μιλήσουμε για ποιότητα; Για παίξιμο; Για απαράμιλλη υποκριτική τέχνη; ΠΗΓΑΙΝΤΕ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ. Δε θα έχω τύψεις όμως να πω ότι ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΩ. Και περνάω καλά (ειδικά με παρέα) αν το δω. Αντίστροφα: Σε άλλο thread κουβεντιάζαμε για Όργουελ ή λέγατε για Κάφκα. Καλά, για τον Όργουελ τα είπα κι εκεί. Να σου πω κάτι, φίλε @ Guts ; ούτε τον Κάφκα τον μπορώ. Αναγνωρίζω την τεράστια αξία του, τη μεγάλη συμβολή του και δηλώνω ευθαρσώς πως δε μου αρέσει. Γίνεται; Κατά τη γνώμη μου, ναι. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο πια, ψάχνω και κυνηγάω πράγματα που δε θα με κάνουν να περάσω απλά καλά, θα μου αφήσουν και κάτι, θα με κάνουν να εμβαθύνω, να προβληματιστώ. Σε βαθμό μάλιστα ψυχαναγκαστικό μέχρι πριν λίγο καιρό που ανακάλυψα ότι αυτό το κυνήγι ενίοτε γινόταν βραχνάς γιατί είχα μαζέψει τόσα αδιάβαστα που από το άγχος αυτό δεν απολάμβανα πραγματικά την ανάγνωση (γιατί προσπαθούσα να τελειώσει να πιάσω το επόμενο και κατέληγε να είναι απλά ένα τικ στη λίστα μου). Όμως ανακάλυψα ότι το να διαβάσω μια απλή ιστορία κάποιου άγνωστου Ιταλού ή Αμερικάνου σε ένα Μίκυ Μάους του '90 με τον Αλέπο και τον Αρκούδο και να περάσω απλά καλά, that's fine, δε χρειάζεται όλα να είναι Sandman ή Killing Joke. Κατάλαβα ότι το να περνάς καλά διαβάζοντας κάτι (έστω και με τα κλωτσομπουνίδια και τις Αμερικανιές), όταν δεν αφήνεις τον εαυτό σου απλά να θέλει να καταναλώνει για να ξεχνιέται, είναι ΟΚ. Πρέπει κάποιος να περάσει και από αυτό το στάδιο για να "ενηλικιωθεί" με τις πολύ καλές ιστορίες. Τώρα αν κάτι δε σου αρέσει, σεβαστό εννοείται, κι εγώ καμιά φορά λέω "έλεος με την μαμά Αμερική", αλλά υπάρχουν και άλλα πράγματα σε αυτές τις ιστορίες και αν δε τα αναγνωρίζεις, λανθάνεις κατά τη γνώμη μου. Sorry για το σεντόνι, ήταν περίπλοκο

@ Indian δε φτάνει που μου παίρνεις την δουλειά... () την κάνεις και μισή... Πάνω μου ενημέρωσα ότι θα τα ανεβάσω οσονούπω... Ρεζίλι με έκανες... Ας ανεβάσουμε και τα υπόλοιπα... Η τρίτη ιστορία είναι από την σειρά Comunicazioni papere. Η πέμπτη ιστορία είναι από την σειρά Παπιά στο σινεμά. Και μονοσέλιδη που είναι σε σενάριο και σχέδιο του λατρεμένου μου Enrico ()... Μαθήματα ιστορίας: Γουλιέλμος Τέλλος η αληθινή ιστορία.

Πάντως οι πρώτες ιστορίες του Spiderman, εν αντιθέσει με τις πρώτες του Χαλκ ή του Iron man που πράγματι είχαν μέσα πολύ "κακή Αμερική" , είχαν ωραία σενάρια και μάλιστα ίσως, για εμένα, και καλύτερα από αλλά που διάβασα λίγο αργότερα στην ίδια σειρά.

Φίλε @ rolandofshire μου έχουν συμβεί και οι τρεις περιπτώσεις που αναφέρεις, οπότε δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω!

Τουναντίον αγαπητέ. Εγώ δεν είπα ποτέ ότι δεν είσαι αντικειμενικός ή ότι δεν κάνεις αμερόληπτη κριτική (δε ξέρω αν γίνεται να κάνεις αλλά άλλη κουβέντα). Είπα ότι κάτι μπορεί να είναι ποιοτικότατο όπως ο Κάφκα ή ο Miller και να μη σου αρέσει και το αντίστροφο. Πιστεύεις ότι αν δώσω σε ένα άσχετο μια ιστορία του Μπαρκς (ειδικά σήμερα) ότι θα του αρέσει σίγουρα; Αν έχω καταλάβει καλά, δεν είναι όλοι οι υπερηρωικάκηδες εδώ μέσα ταυτόχρονα και Ντισνευκοί, θεωρώ ότι πολλούς μπορεί και να μη τους αρέσει. Επίσης υπάρχει κόσμος που του αρέσει ο Ρόσα και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ δε του αρέσει ο Μπαρκς. Και αυτό μπορεί να γίνει. Ξέρεις τι δε μπορεί να γίνει; Να υπάρξει ο Ρόσα χωρίς τον Μπαρκς πιο πριν (με τις ατέλειες, τα προβλήματα της εποχής του αλλά και τη μεγάλη έμπνευση). Όντως τα σενάρια αργότερα είναι πολύ πιο βαθιά, εξερευνούν πολύ περισσότερα από την ίσως παιδική όψη των πραγμάτων τον πρώτο καιρό των ιστοριών (σε όλα τα κόμικ). Αυτό που λέω όμως είναι ότι θα πρέπει να σεβαστούμε αυτόν τον πρώτο, πρώιμο καιρό γιατί χωρίς αυτόν δε θα υπήρχε η επόμενη πολύ καλύτερη version (σενάρια 80 και 90 όπως σωστά λες στους υπερήρωες). Άλλο παράδειγμα: Δε μου άρεσαν κάποια πράγματα στο V for Vendetta. Αναιρεί αυτό το γεγονός ότι μιλάμε για ένα από τα καλύτερα κόμικ όλων των εποχών; Φυσικά και όχι. Πρέπει να μου αρέσουν όλα του τα στοιχεία επειδή είναι ένα από τα καλύτερα κόμικ όλων των εποχών; Φυσικά και όχι. Και όλο το κόμικ θα μπορούσε να μη μου άρεσε και θα ήταν ΟΚ, δε θα αναιρούσε την ποιότητά του να παραδεχτώ ότι εμένα δε μου αρέσει. Λέω ότι η αναγνώριση της καλλιτεχνικής αξίας ενός έργου δε συνεπάγεται ότι θα σου αρέσει ντε και καλά. Ίσως σε μια δεύτερη επαφή του έργου να σου αρέσουν άλλα πράγματα περισσότερο ή να εμβαθύνεις αλλού ή ακόμα και να μη σου αρέσει στη δεύτερη, τρίτη, τέταρτη επαφή ενώ σου άρεσε πριν. Δεν υπάρχει "πρέπει" στο "μου αρέσει", αυτό είπα. Έχει φοβερά μεγάλη σημασία να ψάχνεις να βρεις πράγματα που έχουν όπως λες "καλλιτεχνική αξία" για να ψυχαγωγηθείς, έχει εξίσου όμως σημασία να μην έχεις ενοχές επειδή σου αρέσει κάτι που δε θεωρείται (και μπορεί να μην είναι) τόσο ποιοτικό. Και να αναγνωρίζεις ότι χωρίς τους προηγούμενους, οι καλύτεροι επόμενοι δε θα είχαν έρθει ή θα ήταν κάποιοι άλλοι. Οι καλύτεροι επόμενοι ποτέ δε παίρνουν μόνο το όνομα ενός χαρακτήρα και το πλάθουν από την αρχή. Είτε το συνειδητοποιούν είτε όχι, το δημιουργικό "σπέρμα" των προηγούμενων είναι μέσα στη δουλειά τους κι ας φαίνεται εκ πρώτης όψεως να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Και οι προηγούμενοι είχαν τους προπροηγούμενους και πάει λέγοντας στην ιστορία της ανθρώπινης τέχνης.

@ rolandofshire είπα οτι και εμείς κρινόμαστε για αυτά που λέμε και ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Εσύ θεωρείς οτι δεν είμαι αντικειμενικός, επειδή εκθειάζω την λογοτεχνική αξία του 1984 και του Κάφκα, και οτι δεν κάνω αμερόληπτη κριτική, γιατί μίλησα για την καλλιτεχνική αξία στα κόμικς του Alan Moor, του Frank Miller, του Μπάρκς και του Γκοσινί. Οκ δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο...

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του τεύχους #495 σκαναρίστηκε κι ανέβηκε στην βάση μας. Το επόμενο τεύχος θα φιλοξενεί την ιστορία "Πεπρωμένο". Και μόλις συνειδητοποίησα ότι δεν έχουμε ανεβάσει το τεύχος #494! Αν δεν το έχει ανεβάσει κανείς μέσα στο Σαββατοκύριακο, θα το φέρω εγώ από βδομάδα να το σκανάρω και να το ανεβάσω.

Τσάμπα πράμα. Από 49,70 αρχική τιμή. Τώρα πως την έβγαλε αυτή την τιμή μόνο η ίδια το ξέρει

Εγώ είμαι σίγουρος φίλε @ ManaLeak13 οτι δεν είναι δικά του, γιατί αναγνωρίζω οτι δεν μπορεί να φτάσει το επίπεδο γραφής - έμπνευσης που υπάρχει στο''Τελευταίο Κυνήγι του Κρέιβεν''. Οπου ο δημιουργός έχει λογοτεχνικές επιρροές και χρησιμοποιεί μέχρι και ποίημα του Γουίλιαμ Μπλέικ μέσα στο κόμικ, με δραματικό τέλος και λογοτεχνική αφήγηση. Ούτε τον Θάνατο της Γκουέν θα μπορούσε να γράψει, νομίζω έχω διαβάσει οτι διαφωνούσε τελείως με την ιδέα. Καλά για τον Daredevil του Miller τι να λέμε τώρα..., είναι ξεκάθαρο οτι δεν έχει καμία συμμετοχή o Σταν Λι στις ποιοτικές ιστορίες της Marvel.

Νομιζω οτι και στις χρονιες που λες , που δεν εγραφε δηλαδη τα σεναρια ο Σταν Λι επίσημα , η εποπτεία όλων των εκδόσεων περνουσε απο τα χέρια του. Δεν εκδιδοταν τιποτα αν δεν εδινε το οκ. Άρα μπορει να του πηγαιναν ετοιμα σεναρια, καποια να τα προχωρούσε ως ειχαν,καποια άλλα να τα τροποποιουσε λίγο, καποια ίσως να τα αλλαζε κατα το δοκούν. Οπότε δεν ειμαι σίγουρος 100% οτι και αυτα που λες οτι προτιμας δεν ειναι σενάρια του Σταν Λι.

@ Manitou πράγματι ο Spiderman είχε κάποιες καλές ιδέες ,και μερικούς ωραίους χαρακτήρες. Για εμένα είναι το καλύτερο δείγμα γραφής απο Marvel εκείνης της εποχής, αν και είχε σεναριακά πολλά ''κουσούρια''. Είναι να σου αρέσει και αυτό το Σταν Λι στυλ, που εγώ δεν μπόρεσα να το χωνέψω με τίποτα. Ίσως διάβασα και παραπάνω απ'όσο έπρεπε , με κούρασε αφάνταστα ακόμα και ο Spiderman που είναι αγαπημένος ήρωας. Διαβάζεις τα μεταγενέστερα Spiderman και είναι πολύ ανώτερα και κυρίως πιο ΣΟΒΑΡΑ! Μιλάω για δεκαετίες '70 - '80 αργότερα είδαμε και ιστορίες χειρότερες απο του Σταν Λι.

πρέπει να χάσεις χρόνο και να ανεβάσεις φωτογραφίες από τα σκίτσα που σίγουρα τσίμπησες καθώς και κάποια ενδιαφέρουσα συνομιλία που έκανες με κάποιο δημιουργό (που σίγουρα κάτι κουφό θα είπες και κάτι κουφό θα σου απάντησε κάποιος )

Στο αρχικό ποστ προστέθηκαν τα Inducks links των ιστοριών.

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο της Β' έκδοσης του τίτλου μεταφέρθηκε στην βάση μας.

Σαν να μαζευτήκαμε αρκετοί που δεν θεωρούμε τη Λευκή Ίριδα κάτι το ιδιαίτερο. Απορώ γιατί πήρε τόσο θετικές κριτικές στο εξωτερικό

Αν δεν κάνω λάθος,η marvel τότε είχε ήδη πουληθεί. Ο σταν λι είχε τον ρόλο του "επίτιμου προέδρου" από την δεκαετία του 90 και μετά. Στην ουσία δεν είχε καμιά αρμοδιότητα απλά φαινόταν το όνομα του παντού, τιμής ένεκεν. Γι'αυτό έβλεπες ακόμα και σε κόμικ μετά το 2000 " Stan Lee presents" κτλ.

@ albertus magnus έχεις δίκιο σε αυτά που αναφέρεις, και εγώ σε κάποια φάση σκέφτηκα ''ρε λες να είναι απο τεχνητή νοημοσύνη το σενάριο''!! χαχα

Στο υπ' αριθμόν #495 τεύχος του νέου Μίκυ Μάους και στην ιστορία η ιστορία της επικοινωνίας: "Σήματα καπνού" μαθαίνουμε πως ο Λούντβιχ είναι κάτοχος πτυχίου στην Εφαρμοσμένη παραδοσιακή αμερικάνικη ζαχαροπλαστική (σελίδα 58 δεύτερο καρέ).

@ Μενίγ Πουαγώ Τα αντανακλαστικά σας είναι άψογα κύριε. Εύγε! Περάσατε στις εξετάσεις!

Τα εσωπαπάκια θα ανέβουν σε λίγο!!!

Ναι αλλά σε σχέση με το ΄20 για παράδειγμα που έβγαλαν 5 νέες εκδόσεις*, οι μόλις 3 νέες φετινές είναι πισωγύρισμα. Δυστυχώς δεν βλέπω να παίρνει ποτέ τα πάνω της η εταιρεία... *Λούκυ Λουκ #86 Λούκυ Λουκ #87 Αστερίξ #38 Μπλούμπερυ #13-14 Η Τρελή της Σακρέ Κερ

Εγώ πέρασα υπέροχα την πρώτη ημέρα του φεστιβάλ,όταν δεν είχε κόσμο πολύ,και οφείλω να παραδεχτώ ότι πέρασα υπέροχα.. @ imanatos Η Μαμούθ κόμιξ παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται στην έκθεση βιβλίου του Ζαππείου..

Καλά πρόβλεψα δλδ

Του επόμενου πάντως η κεντρική ιστορία είναι μάλλον αυτή.

Αυτό εννοούσα, για κάποιο λόγο μου είχε διαφύγει, ευχαριστώ η κεντρική φαίνεται ότι ίσως είναι ενδιαφέρουσα αλλά μάλλον με βλέπω να προσπερνάω

Η κεντρική ιστορία του τεύχους #495 είναι ΑΥΤΗ. Για τις υπόλοιπες, μπορείς να δεις στην αντίστοιχη παρουσίαση του τεύχους. Τώρα αν αναφέρεσαι στο επόμενο τεύχος δεν το έχω ψάξει ακόμα.

Ποια inducks? Εννοείς τα links των ιστοριών?

τα inducks του τεύχους μήπως τα ξέρουμε;

Χθες Τεταρτη εσκασε μουρη στο παντα αξιπιστο ψιλικατζιδικο μου και το διαβσα κιολας το ιδιο βραδυ. Γενικα μετρια περασα. Οπως εχω ξαναπει δεν περιμενω και κατι εξαιρετικο επιπεδου Γκοσινυ οποτε αν εχει μια καλη ιδεα και μερικα καλα αστεια ειμαι οκ. Νομιζω συγκρινομενα και με αλλα τευχη των επιγονων σταθηκε καλα αλλα με μερικα θεματα και αυτο ειδικα στο σεναριο (τουλαχιστον για μενα). το σχεδιο μου αρεσε γενικα και δεν ειδα καπου θεμα. Νομιζω μιμειται αντιγραφει το στυλ του Ουντερζο πολυ καλα ο Κονραντ. Τωρα στο σεναριο το βρηκα μετριο και ειχα ενα θεμα ειδικα που μου κλωτσησε, Στο σποιλερ τα υπολοιπα για οσους δεν το εχουν διαβασει

Πολυ ενδιαφερουσες απαντησεις στο θεμα. Και ενω δεν ειμαι δικηγορος ουτε συνηγορος κανενος, ολα τα παρακατω ειναι προσωπικες μου αποψεις. Στις μερες που ζουμε απο οτι φαινεται ειναι αποδεκτο να πληρωνει κανεις για μια υπηρεσια, οπως πχ ενα φεστιβαλ, να ακυρωνονται καποια πολυ σημαντικα ονοματα και να το αποδεχονται ως κανονικοτητα. Ως γκρινιαρης και συνωμοσιολογος παντως, θα ηθελα και να αποδεχοντουσαν ολους τους καλλιτεχνες, διχως να αποκλειστουν βαση ταμπελων και ιδιοτητων, αλλα και να υπηρχε καποιου ειδους αποζημιωση, εστω τυπικη, αφοι οι Greg Capullo και Marco Gervasio δεν εμφανιστηκαν ποτε, και ο Pere Perez απουσιαζε την Κυριακη. Γιατι η τεχνη ειναι τεχνη και ανυπερβλητη, καλως η κακως ομως, δεν εχουν ολοι οι καλλιτεχνες ουτε την ιδια δυναμικη, ουτε κυκλοφοριες αλλα ουτε και πωλησεις. Στην Αθηνα και περιξ εχουμε 5 διοργανωσεις το χρονο στον ευρυτερο χωρο των κωμικ και της τριτης τεχνης, με την απολυτη πλειοψηφια των εγχωριων καλλιτεχνων μας να παρεβρισκονται σε αυτα τα φεστιβαλ. Οπως και να τα δουμε, τα δυνατα παραπανω ονοματα ηταν παραπανω απο θελκτικα για παρα πολυ κοσμο, οπου οχι μονο εκλεισε εισητηρια με το που δωθηκε η δυνατοτητα, αλλα και οργανωσαν το προγραμμα τους απο ολη την Ελλαδα και το εξωτερικο. Και τα δυο δυνατοτερα ονοματα του athenscon, για λογους οπου φυσικα ειναι ανθρωπινοι και σεβαστοι, δεν καταφεραν ποτε να παραβρεθουν. Τα εισητηρια ομως ο κοσμος τα πληρωσε, και μεχρι στιγμης δεν εχει αλλαξει το παραμικρο. Μια τυπικη μονο ενημερωση για τους κυριους Capullo και Gervasio, και καπου ξεχαστηκαν για τον Perez και δεν ανακοινωθηκε ποτε. Ανθρωποι ειναι και αυτοι, λαθη γινονται. Ωστοσο. Το δικαιωμα του καταναλωτη με τις αντιστοιχες διαταξεις και νομοθεσιες ηρθε επειτα απο πολυ αγωνα και ακομα περισσοτερα προβληματα. Και φυσικα το δικαιωμα του να θεση κανεις ερωτημα για το τι γινεται σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι κατα πολυ περισσοτερο απο σεβαστο. Γιατι υπαρχει ο κοσμος που με την προφαση να δει κατι αλλο μπορει και να ξεχαστηκε, υπαρχουν ομως και αυτοι οπου εχασαν και χρηματα και χρονο προφανως δεν φταινε σε τιποτα γιαυτο ουτε οι ιδιοι. Για το ιδιο το φεστιβαλ τωρα, πολυ θα ηθελα να δω τον Capullo, οχι για να παρω υπογραφη, αφου δεν με ενδιαφερει κατι τετοιο περα απο τις δημοσιες υπηρεσιες και τυγχων γνωματευσεις, αλλα για την πιθανοτητα να ημουν στο panel και να τον ρωτουσα αν θα ηταν εφικτο, το κατα ποσο θα ηθελε να επιμεληθει καποιας νεας τηλεοπτικης σειρας Spawn, αφου του HBO ειχε ληξει αδοξα, καθως και αν θα ηθελε επισης να επιβλεψει καποιο βιντεοπαιχνιδι με τον αγαπημενο χαρακτηρα, αφου εχει να υπαρξει επισης πολλα χρονια. Και φυσικα να τον ευχαριστησω για την προσφορα του στη τεχνη και ολες τις ομορφες αναμνησεις που μου εδωσε για πρωτη φορα τοσα χρονια πισω και συνεχιζει με τις λοιπες κυκλοφοριες του. Αλλα αυτο δεν εγινε ποτε. Ευτυχως περιμενα να δω τις εξελιξεις και δεν εχασα ουτε τα χρηματα μου ουτε και το χρονο μου αφου δεν ηθελα να δω κατι αλλο. Περι παντως της γενικοτερης καταστασης με τις ακυρωσεις, πολυ φοβαμαι οτι θα μπορουν να παραδειγματιστουν καποιοι με ασχημο τροπο. Οπως υποθετικα λεμε να ανακοινωθει καποιο αλλο φεστιβαλ, με καποια πολυ δυνατα ονοματα μεταξυ αλλων,(γιατι ειπαμε, η τεχνη ειναι τεχνη αλλα και οι πωλησεις και η δημοτικοτητα πουλανε), με φυσικα το αντιστοιχο αντιτιμο στο εισητηριο, και "μυστηριωδως" να ακυρωθουν ολα αυτα τα ονοματα. Φυσικα χωρις καλη ωρα να υπαρχει ουτε επιστροφη χρηματων ουτε κατι αλλο. Ελπιζω να εχετε την ιδια στωικοτητα και τοτε. Καλη συνεχεια και ευχαριστω για την φιλοξενια.

Ρώτα τον τι θα βγάλουν μέσα στο ΄24 να γελάσουμε λίγο Ανατρέχω πάντως στις πρώτες σελίδες του παρόντος θέματος και διαβάζω τι είχαν πει αρχές της χρονιάς ότι θα έβγαινε φέτος. Επανέκδοση ΤενΤεν: Το Μυστικό του Μονόκερου - Βγήκε Νέο Μπλέικ και Μόρτιμερ - Δεν βγήκε Νέο Ιζνογκούντ - Βγήκε Ιντεφίξ - Δεν βγήκε Νέο Λούκυ Κιντ - Δεν βγήκε Ο Αστερίξ στον δρόμο για την Κίνα - Βγήκε Επανέκδοση Ο Αστερίξ και η Κλεοπάτρα - Βγήκε Νέο Αστερίξ (Η Λευκή Ίριδα) - Βγήκε Επανέκδοση ΤενΤεν: Ο Θησαυρός του Κόκκινου Ράκαμ - Δεν βγήκε Επανεκδόσεις Λούκυ Λουκ #81, #82, #83, #84 - Δεν βγήκε τίποτα απ΄αυτά Τέλος δεν βγήκε το Viva Αναρχία 2ο μέρος που είχαν πει τέλη της περσινής χρονιάς ότι θα έβγαινε μέσα στο ΄23, επίσης το νέο Μπλούμπερυ πήρε αναβολή για το ΄24 (ενώ είχαν πει για ΄23 πέρυσι). Βγήκαν όμως 3 επανεκδόσεις Αστερίξ που δεν μας είχαν ενημερώσει ότι θα έβγαιναν (Αστερίξ #35, #36 και #37). Συνολικά περισσότερα απ΄αυτά που μας υποσχέθηκαν δεν βγήκαν παρά βγήκαν (7-5 το σκορ για όποιον κρατάει στατιστικά ). Έχουν μείνει βέβαια λίγες μέρες ακόμα μέχρι να φύγει η χρονιά, όχι ότι ελπίζω σε κάτι (ίσως το πολύ να κάνουν κάποια έκπληξη με κάποια επανέκδοση ΤενΤεν). Για να δούμε του χρόνου πόσους δράκους θα μας πουν τι ενημέρωση θα έχουμε για τις νέες κυκλοφορίες

Η περιπέτεια και το γέλιο συνεχίζονται στις νέες ιστορίες του Μίκυ Μάους που κυκλοφορούν στα περίπτερα. ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ: Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΠΙΘΑ ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ: ΤΟ ΑΚΡΟΒΑΤΙΚΟ ΜΕΛΙ ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΦΟΝ ΝΤΡΕΗΚ: ΣΗΜΑΤΑ ΚΑΠΝΟΥ ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ: ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΛΟΥΝΤΒΙΧ & ΚΥΡΟΣ: ΜΙΑ ΑΝΑΛΑΦΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΝΤΟΝΑΛΝΤ & ΦΕΘΡΥ: ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑ Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 8/12 (Νο. 495)

Ναι, ξέρουμε τπτ;

Εγώ θα τους έβαζα ισόβια τους συντελεστές της. Ήταν γλωσσική γενοκτονία που την πληρώνει ακόμα η Ελλάδα.

Όλα τα καλλιτεχνικά έργα έχουν καλλιτεχνική αξία, άλλα μικρή, άλλα μεγάλη. Για να την εκτιμήσεις πρέπει να μελετήσεις τόσο το ίδιο το έργο, όσο και τις συνθήκες μέσα στις οποίες δημιουργήθηκε. Ή μπορείς απλά να πεις "εμένα μ' αρέσει" η "εμένα δε μ' αρέσει". Περί προσωπικού γούστου ουδείς λόγος, δεν έχει καν νόημα να το συζητήσεις. Οι παρουσιάσεις, οι κριτικές, τα σχόλια, όλα χρειάζονται, και είναι πράγματα που κι εγώ διαβάζω, ώστε να μαθαίνω και να προβληματίζομαι. Το σημαντικότερο απ' όλα, όμως, είναι το να ξεκινήσεις να διαβάζεις / βλέπεις το έργο αυτό καθεαυτό. Θα σε κρατήσει; Αν ναι, τότε είναι καλό, τουλάχιστον για σένα. Ίσως μάλιστα να είναι κι ένα απ' τα κατά γενική ομολογία καλύτερα. Η συγκεκριμένη σειρά, όμως, δεν έχει σκοπό να παρουσιάσει μόνο τα καλύτερα της Marvel, ούτε καν τα καλύτερα της εποχής αυτής. Σκοπός της είναι να μας βοηθήσει να ξαναζήσουμε τη γέννηση του σύμπαντος αυτού, προσφέροντας μας όλα τα έργα όπου πρωταγωνιστούν κάποιοι συγκεκριμένοι ήρωες. Έτσι μπορούμε να εκτιμήσουμε / κατανοήσουμε καλύτερα ό,τι έχουμε τώρα, διασκεδάζοντας, λίγο ως πολύ, στην πορεία. Πιστεύεις ότι αν δεν υπήρχε ο Batman του Bob Kane, θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει ο Batman του Frank Miller; Τα πράγματα εξελίσσονται, ωριμάζουν. Αλλά ο πυρήνας παραμένει ο ίδιος. Tο τι μας αρέσει περισσότερο είναι άλλο θέμα. Ίσως μάλιστα να μας αρέσουν τα ίδια πράγματα.. καλή διάθεση πάντα!

Δεν ξέρω αν άρεσε ή σε πόσους άρεσε, το νεο τεύχος μου φάνηκε μια μετριότητα. Οκ διαβάστηκε με μια ευχαρίστηση αλλά ως εκεί. Δύσκολα θα ξαναβγεί απο το ράφι. Μάλλον μόνο για φωτογράφηση για το ποστ των αγορών μου τους τελευταίους μηνες

Αλλαγές που παρατήρησα σε σχέση με την πρώτη έκδοση: 1) Προσθήκη της επιγραφής "comics" κάτω από το αρχικό Οξύ και αναγραφή των συντελεστών του έργου 2) Στη ράχη προστέθηκε ένα "THE" έμπροσθεν του αρχικού "INFINITY GAUNTLET" ενώ και εκεί είχαμε αναγραφή συντελεστών και αλλαγή του λογοτύπου της MARVEL με ένα πιο προσεγμένο, κατά τη γνώμη μου σε λευκό πλαίσιο Αυτά, κατά τα άλλα μέσα δεν έχουμε κάποια αλλαγή

Δεν έκατσε σε κανέναν άλλο στραβά το μελάνωμα και ότι ήταν λίγο θαμπό? Να ξέρω αν είναι να πάω να αλλάξω τα γυαλιά μου.

Λολ!! Έκοψαν τον Μπαρκς και τον αντικατέστησαν με.. τίποτα απολύτως. Έμειναν μόνο οι ιστορίες β' διαλογής που έβαζαν σαν συμπλήρωμα, μόνο που τώρα είναι το κυρώς πιάτο.

Πως σας φάνηκε το Ναπολέων? Να πω την αλήθεια είχα πάει με ενθουσιασμό και έφυγα εντελώς απογοητευμένος. Πέρα από τις σκηνές μάχης, οι οποίες ήταν αριστοτεχνικά στημένες και σκηνοθετημένες, όλο το υπόλοιπο ήταν προβληματικό. Σε κανένα σημείο δεν ένιωσα πως ο υποφαινόμενος είναι στρατιωτική και πολιτική ιδιοφυΐα όπως έχει γράψει η ιστορία. Ίσα ίσα που θεωρώ πως οριακά τον ξεφτίλισαν με αυτα που έδειξαν, με την ιωσηφινα κτλ. Εντωμεταξυ το director's cut θα την έχει ακόμη περισσότερο μέσα. Απογοήτευση..

Διάβασα και εγώ το νέο άλμπουμ του αγαπημένου μας Αστερίξ. Να πω την αλήθεια με αυτά που διάβαζα απο δω και απο κεί το περίμενα λίγο καλύτερο, αλλά δεν είναι κακό άλμπουμ. Δεν ήταν αισθητή η αλλαγή του σεναριογράφου, και όπως είχε πει και ο @ hudson αν θυμάμαι καλά, ο Γρύπας μου άρεσε περισσότερο! Η Λευκή Ίριδα θεωρώ οτι είχε πολύ μέτρια αρχική ιδέα και η υλοποίηση ήταν λίγο διεκπεραιωτική. Όμως ήταν τίμια και διασκεδαστική ιστορία.

@ air nomad X εγώ ήμουν ξεκάθαρος οτι μιλάω για την καλλιτεχνική αξία των σεναρίων, αυτό που περιγράφεις εσύ είναι η ''ιστορική αξία'' (που όντως υπάρχει) ως προς τις πρώτες εμφανίσεις των ηρώων. Δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά έναν άνθρωπο που μιλάει για κουμούνια, κιτρινιάρηδες, κόκκινους, μαύρους κλπ, και ζήτω η μαμά πατρίδα, με σενάρια που φαίνεται οτι τα γράφει για πλάκα και απευθύνεται σε δεκάχρονους αναγνώστες της εποχής. Το οτι υπήρξε ο Batman του Bob Kane πάλι μόνο ιστορική αξία έχει, αν δεν υπήρχε ο Allan Moor και ο Frank Miller ίσως τώρα να μη μιλούσαμε καν για Batman, γιατί ο χρόνος στο πέρασμά του όλα τα σαρώνει και αυτό που μένει τελικά είναι μόνο αυτά που αξίζουν πραγματικά. Καλό είναι ο αναγνώστης να έχει καλλιτεχνική κρίση και να μπορεί να ξεχωρίζει τις πραγματικές αξίες. Επίσης προσωπικά θέλω να περνάω τον χρόνο μου διαβάζοντας ποιοτικά αναγνώσματα, και όχι αναγνώσματα του σωρού. Ο Μπαρκς η ο Γκοσινί και άλλοι πολλοί καλλιτέχνες δεν είχαν ανάγκη τον Frank Miller(και τον κάθε Frank Miller) να γράψει τις καλύτερες ιστορίες των ηρώων τους. Τις έγραψαν οι ίδιοι, γιατί είχαν ταλέντο και ήταν πραγματικοί καλλιτέχνες.

Laz33 σε σχεση με αλλες χρονιες που εβγαζαν 2 τευχη μαξιμουμ καινουργια κατι προσπαθουν να κανουν τωρα

Laz33 αρχρες του 24 θα τον ρωτησω who is the boss συμφωνω με ολους τους προλαλισαντες οτι λειπουν καποια τευχη που ειχε προσφωνησει η εταιρια οτι θα βγουν για να δουμε το 24 τι θα βγαλουν

Αν είναι το αφεντικό δεν τον λες και πιτσιρικά. Γύρω στα 40 τον κόβω να΄ναι. Χθες ήρθε στα χέρια μου το νέο Αστερίξ (το πήρα από Πρωτοπορία τελικά, μιας και στα περίπτερα δεν το βρήκα). Λίγο που το ξεφύλισσα κάτι δεν μου κάθησε καλά. Σε κάποιες σελίδες τα χρώματα ήταν "θαμπά", σαν να μπήκε πολύ brightness ή λίγο contrast. Eπίσης το μελάνωμα ήταν αρκετά άτονο. Και δεν είναι θέμα σχεδίου. Σε ψηφιακή μορφή που διάβασα το κόμικ, μια χαρά έντονο είναι το μελάνωμα. Κάποιες σελίδες είναι μια χαρά, δεν παρουσιάζουν τέτοιο φαινόμενο. Κι επειδή αυτό για το μελάνωμα κάπου το ξαναδιάβασα (δεν θυμάμαι που, ίσως όχι εδώ μέσα) συμπεραίνω ότι δεν έπεσα σε κακέκτυπο. Σ΄όλα τα αντίτυπα συμβαίνει αυτό. Μάλλον κάποια έκπτωση ποιότητας έγινε όσον αφορά την εκτύπωση