Αίθουσα Νικητών

Μιας και το ινερνετ ειναι δυσεύρετο στις διακοπες, ωρα για μαζεμενες ευχες! Καθυστερημενα χρόνια πολλά σε Μαρίες, Μάριους, Παναγιωτες και Παναγιωτηδες! @imacmaria, @Comic Book Guy, @paola @ramirez @albert @Επιθεωρητής Le Pit και φυσικά @Βασιλεύς των κόμικς ! (o bati γιορταζει αλλη φορα ) Ακόμη πιο καθυστερημενα χρόνια πολλά σε @comicos @apetoussis82 @Akihabara @george_bakinio @zoo @theguest @FotisSilva (κι αν δεν κανω λάθος, καπου αυτες τις μερες γενεθλιαζει κι ο @Bonadrug ) τέλος, χρόνια πολλά @kwtsos κι απο δω!

Μιας και με κάλυψε η κονσιλιέρισα @Kabuki με τις ευχές παραπάνω πάρτε μερικές τούρτες να βρίσκονται!

Χρόνια πολλά κι από εμένα στα παιδάκια που γιορτάζουν σήμερα και ιδιαίτερες ευχές στον @kwtsos για τα γενέθλιά του. Εύχομαι υγεία κι ό,τι άλλο επιθυμείτε.

To Out of the Inkwell είναι μια σειρά κάθετων strip στημένα κυκλικά. Ο ήρωας, Koko the Klown ξεκινάει μέσα από ένα μελανοδοχείο, ζει μια σύντομη περιπέτεια και πάντα ξαναγυρνάει πίσω σε αυτό. Μπορεί να μην του φαίνεται αλλά η κυκλική του αφήγηση θα επηρέαζε αρκετούς στο μέλλον. Από τον Max Fleischer, το 1935.

Διαβάστηκε και μάλιστα χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα για τον χαρακτήρα,παρά μόνο ό,τι έμαθα από την πρώτη ταινία (την δεύτερη δεν την έχω δει ακόμα). Το σενάριο πιστεύω ότι προσπαθεί να επικεντρωθεί περισσότερο στον χιουμοριστικό χαρακτήρα του Deadpool και το καταφέρνει αριστοτεχνικά. Οι φαρμακερές ατάκες και γενικά το στυλ του χειμαρρώδους πρωταγωνιστή με έκαναν πολλές φορές κατά την ανάγνωση να αναφωνήσω "Τι είπες τώρα?" ή "Τι έκανες τώρα?". Ειδικά οι αναφορές του στα κόμικς (που είναι ουκ ολίγες) είναι απολαυστικότατες,το ίδιο και οι διάλογοι που έχει με τους υπόλοιπους ήρωες. Από εκεί και πέρα η πλοκή μου άρεσε,αλλά σίγουρα δεν θα την κατέτασσα στα καλύτερα σενάρια της Marvel,με την μέχρι τώρα εμπειρία μου. Η παγίδα που στήθηκε στον ήρωα ήταν έξυπνη,αλλά ο τρόπος που εκείνος και οι σύμμαχοί του προσπάθησαν να βρουν τον ένοχο ήταν απλοϊκός. Από την άλλη υπήρχαν πολλές σκηνές μάχης που ήταν σκέτες σπλατεριές και μάλιστα επαναλαμβανόμενες. Δεν έχω πρόβλημα με αυτό το είδος. Κανένα. Απλά το graphic novel αυτό ήταν φτωχό σε αριθμό σελίδων,με αποτέλεσμα αυτές οι σκηνές να υπερισχύουν της κεντρικής ιδέας. Κάτι ακόμα που μου έκανε εντύπωση ήταν το στυλ του Τιμωρού. Τον είχα στο μυαλό μου (αλλά κι από τις ταινίες) πιο βλοσυρό και σοβαρό. Εδώ τον είδα αρκετά ανάλαφρο και με πρωτότυπο οπλοστάσιο. Η παρουσία του,καθώς και των Spider-Man,Deardevil ήταν καταλυτική και πρόσδιδε κύρος. Το σχέδιο δεν το βρήκα άσχημο,αλλά μου φάνηκε περισσότερο τετραγωνισμένο απ'ότι χρειάζεται. Επίσης,δεν μου άρεσαν και τα μακρόστενα φορμάτ που είχαν υιοθετηθεί για τα σώματα των χαρακτήρων. Αντίθετα,το χρώμα με ικανοποίησε,καθώς και τα καρέ που έβγαιναν από το αρρωστημένο μυαλό του Deadpool,που ήταν μία ευχάριστη έκπληξη την οποία δεν την βλέπουμε συχνά σε τέτοιας θεματολογίας κόμικς (δεν θυμάμαι αν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο). Η έκδοση της ΟΞΥ γι'ακόμα μία φορά στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Πολύ καλό χαρτί και καλή εκτύπωση. Βέβαια στο δικό μου αντίτυπο εντόπισα μία χαλαρότητα στην κόλληση,αλλά χωρίς μεγάλες συνέπειες. Αυτό που με πείραξε είναι η λογοκρισία στις βωμολοχίες (δεν γνωρίζω αν υπάρχει και στο πρωτότυπο). Είναι ένα κόμικ που περιέχει σκηνές που δεν είναι για τις μικρότερες ηλικίες,οπότε δεν νομίζω να πειράζει να "ακουστεί" και καμία βρισιά. Το βιογραφικό σημείωμα του πρωταγωνιστή ήταν το ίδιο γλαφυρό μ'εκείνον. Δυστυχώς άλλο έξτρα υλικό δεν υπήρχε.

Χθες είπα να πάω μια ημερήσια εκδρομούλα προς νότια Ρόδο. Στην Γλύστρα (εξαιρετική παραλία παρεμπιπτόντως, αν έρθετε ποτέ να την επισκεφτείτε) εκεί που παρκάρω και πάω για βουτιά σκάει ένας τύπος με την κοπέλα του και πετάει αναμμένο τσιγάρο μέσα σε θάμνο δίπλα στο αμάξι που μόλις είχε παρκάρει. Του κάνω ευγενική παρατήρηση και βγαίνει με πολύ ειρωνικό ύφος και το πατάει χωρίς όμως να το μαζέψει. Έ, το όμορφο μεσημέρι μας βρήκε τα παίζουμε μπουνίδια στην μέση της παραλίας και οι λοιποί τουρίστες να χαζεύουν χωρίς να μιλάνε (και ο συγκεκριμένος τουρίστας ήταν αλλά μηδενική σημασία έχει, βλέπουν και τα κάνουν από τα φυντάνια τους ντόπιους). Ε στο τέλος όταν κατάλαβε ότι δεν τον πολυέπαιρνε, άρχισε να μου δείχνει το τασάκι του αμαξιού που ήταν τίγκα στις γόπες και δεν είχε χώρο να το πετάξει. Για γέλια και για κλάματα ένα πράμα. Ίσως ήμουν λίγο πιο ευαίσθητος γιατί πριν μια βδομάδα κόντεψε να καεί το σπίτι μου από μισοσβησμένα κάρβουνα του μπάρμπεκιου του γείτονα. Αλλά καπνίζω 13 χρόνια και έχω σταματήσει να πετάω κάφτρες στο μεγάλο τασάκι από τα 19-20 που άρχισα να συνέρχομαι. Αν δεν θέλει ο καθένας να το καταλάβει με το καλό, υπάρχουν και άλλοι τρόποι. Όση λαίλαπα είναι οι ντόπιοι, άλλη τόση είναι και οι τουρίστες σε αυτό το έρμο νησί των δύο ταχυτήτων.

Χρόνια πολλά σε Μάριους και Παναγιώτηδες για τις προάλλες, επίσης καθυστερημένα χρόνια πολλά σε apetoussis και φρέσκα χρόνια πολλά στον Κώτσο.

Ο Κωνσταντίνος Παντούλας παρουσιάζει μέρος της τελευταίας θεματικής του #chaoticscifi. Η σειρά έχει ως στόχο την έκφραση του χαοτικού, μέσα από το οπτικό πρίσμα της επιστημονικής φαντασίας. Τα έργα είναι δουλεμένα με μελάνι και ακουαρέλα σε χαρτί, σχεδιασμένα από μνήμης και φαντασίας με έντονο σκιτσογραφικό και «ρετρό» χαρακτήρα. ΤΡΟΧΑΛΙΑ Θησέως 42, Μαρούσι Τηλ. 2130272617 Ώρες έκθεσης : 10:00-23:30 ΠΗΓΗ

@φλοκ Τα βλέπεις ρε ανεπρόκοπε, οπού δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος!

Η κεντρική ιστορία με ήρωα τον ξανθό γίγαντα έχει τίτλο "Η χαμένη άμαξα" και χωρίζεται σε δύο μέρη. Η Γαλλία στέκεται στο πλευρό των επαναστατημένων Αμερικάνων κι αποφασίζει να κάνει απόβαση. Το σχέδιο της απόβασης θα αναλάβει τα το φέρει στην Αμερική ένας αγγελιαφόρος,ο οποίος δρα με κάθε μυστικότητα και σκοπεύει να το παραδώσει στα χέρια του Μπλεκ και των συντρόφων του. Δυστυχώς όμως,αυτή την πρόθεση του αγγελιαφόρου την γνωρίζουν οι Αγγλικές δυνάμεις κατοχής που ξεκινούν με την σειρά τους τις έρευνες για να αποσπάσουν πρώτοι τις πληροφορίες και παράλληλα να συλλάβουν τον πρωταγωνιστή μας. Το σενάριο δεν θα το χαρακτήριζα κακό,αλλά αρκετά μέτριο. Η ιδέα μου άρεσε,νομίζω όμως ότι θα την διαχειρίζονταν καλύτερα ο Λοχαγός Μαρκ με το δικό του επιτελείο. Πολλές σκηνές τις βρήκα σαχλές,στην προσπάθειά τους να βγάλουν γέλιο,πράγμα που δεν το έκαναν. Σεναριακά,μέχρι στιγμής,την βρήκα προβλέψιμη. Το σχέδιο φανερώνει την ηλικία του,αλλά στέκεται με αξιοπρέπεια. Το περιοδικό εγκαινιάζει την νέα εποχή του Ρόυ Ρέυς,με ένα κόμικ που μόλις έχει κυκλοφορήσει στο εξωτερικό κι έχει τίτλο "Το φιλανθρωπικό τουρνουά". Ο πρωταγωνιστής είναι περισσότερο ένα ταλέντο που βρίσκεται στην εφηβεία του,παρά ένας "ψημένος" επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Μαζί με την ομάδα του,την Μέλτσεστερ,θα λάβουν μέρος σε ένα τουρνουά που γίνεται στην Ισπανία για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Εκεί,εκτός από τις φάσεις των αγώνων,ο αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει και τις άτυπες κόντρες ανάμεσα στους παίχτες των αντίπαλων ομάδων και εκτός αγώνων. Εννοείται πως κεντρικό πρόσωπο και σε αυτές τις μάχες είναι ο Ρόυ,ο οποίος βρίσκεται στο επίκεντρο των αντιπαραθέσεων,λόγω της ζήλιας που έχουν οι υπόλοιποι για το ταλέντο του. Δεν μου άρεσε ο παλιός Ρόυ,το ίδιο (για να μην πω και σε μεγαλύτερο βαθμό) δεν μου αρέσει και η νέα του έκδοση. Το σενάριο είναι ο ορισμός της απλότητας και ήταν τρομερά άνευρο και χωρίς φαντασία. Υπήρχαν πολλά σημεία που η σκηνοθεσία δεν με ικανοποίησε στο ελάχιστο. Πολλά καρέ τα βρήκα ασύνδετα και κάποιοι διάλογοι ήταν ξεκάρφωτοι,κάνοντας κάποιες φορές το νόημα να χαθεί. Από το καλλιτεχνικό κομμάτι θα κρατήσω μόνο τον χρωματισμό. Για όλα τα υπόλοιπα ισχύουν ό,τι είπα και για το σενάριο. Στην "Χώρα των γιγάντων" ο Ταρζάν απολαμβάνει την καλοκαιρινή ραστώνη επάνω στο κλαρί ενός δέντρου. Κάποια στιγμή αποφασίζει να βουτήξει στα νερά του ποταμού για να δροσιστεί,όταν ένα χτύπημα στο κεφάλι θα τον αφήσει προσωρινά αναίσθητο. Όταν θα ανακτήσει πάλι τις αισθήσεις του θα αντιληφθεί ότι μία φυλή ιθαγενών,που το γνώρισμά της είναι τα τεραστίων διαστάσεων κορμιά των μελών της,του έχει παράσχει τις πρώτες βοήθειες. Αυτή η φυλή όμως (λόγω των ασυνήθιστων χαρακτηριστικών της) φαίνεται ότι γίνεται αντικείμενο μελέτης,αλλά κι εκμετάλλευσης από αδίστακτους κυνηγούς. Ο Ταρζάν θα βρει έναν λόγο για να βγάλει την υποχρέωση. Τι να προλάβουμε να δούμε με τόσες λίγες σελίδες που είχαμε στην διάθεσή μας στο πρώτο μέρος. Η υπόθεση ακολουθεί τα κλασικά μοτίβα του βασιλιά της ζούγκλας,ο οποίος θα αποδώσει δικαιοσύνη και θα υπερασπιστεί τους αβοήθητους. Μένει να δούμε εάν θα επιβεβαιωθούμε,σε έναν μήνα,στο δεύτερο μέρος της ιστορίας. Το σχέδιο ήταν αρκετά καλό. Ο Nathan Never πρωταγωνιστεί στην ιστορία με τίτλο "Χαμένες αναμνήσεις",στην οποία κάνει μία σύντομη,αλλά καταλυτική παρουσία κι ο Ντύλαν Ντογκ (για την ακρίβεια το ολόγραμμά του). Ο πρωταγωνιστής καλείται σε μία έκθεση που διοργανώνεται στο μουσείο του Λουγκάνο κι έχει σαν θέμα τα παλιά αντικείμενα. Εκεί θα γνωρίσει την χυμώδη καθηγήτρια Ντουμπιάνο,η οποία ζήτησε την συμβολή του. Μαζί θα πάνε στα έγκατα του παλιού Δημαρχείου,με σκοπό να βρουν και να πάρουν ένα κιβώτιο που περιέχει τα υπολείμματα ενός γλυπτού. Εκεί θα συναντήσουν τον φύλακα της ιδιότυπης αυτής αποθήκης,ο οποίος θα προσφερθεί να τους βοηθήσει. Που να το ήξεραν όμως ότι,χωρίς την παραμικρή υποψία,θα μπλεχτούν σε μία μακάβρια και θανάσιμη παγίδα. Η υπόθεση,στην αρχή ήταν πολύ απλή. Βρήκα λίγο περιττή την παρουσία του Never στο μουσείο για ένα τέτοιο ζήτημα. Σε λίγο θα τον βάζουν να κατεβάζει γατάκια από τα δέντρα. Μετά τα μισά όμως,η ιστορία παίρνει τα επάνω της και αποκτά ενδιαφέρον. Το φινάλε ίσως να είναι και προφητικό για το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Το σχέδιο μου άρεσε αρκετά. Στην σελίδα 84 επιχειρείται να αποδοθεί ένας φόρος τιμής στον Ντύλαν Ντογκ και στα κόμικς του. Η βιογραφία σε κόμικ αυτού του μήνα είναι αφιερωμένη σε μία προσωπικότητα που με τις ιδέες του,άλλαξε την πορεία της Πληροφορικής κι άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του. Μιλάμε για τον Steve Jobs. Η βιογραφία θα ξεκινήσει από τα ανέμελα παιδικά χρόνια της ζωής του πρωταγωνιστή,για να συνεχίσει στα χρόνια του σχολείου και στα πρώτα του βήματα στον χώρο των επιχειρήσεων. Θα δούμε τις συνεργασίες του με διάφορα άτομα,τους οικονομικούς ελιγμούς του,αλλά και τα πισώπλατα μαχαιρώματα που δέχτηκε. Εννοείται ότι δεν λείπουν και οι μεγάλες επιτυχίες του στην Apple και στην Pixar,αλλά κι ο άστατος κι εκρηκτικός του χαρακτήρας,καθώς και το αίσθημα τελειομανίας που τον διακατείχε. Τέλος,ο βιογράφος δεν παραλείπει να μας ενημερώσει και για την τραγική τροπή που πήρε η υγεία του,μέχρι το σημείο να μας αφήσει νωρίς. Αρκετά εμπεριστατωμένη βιογραφία θα έλεγα,πάντα για τον αριθμό των σελίδων που είχε στην διάθεσή της. Νομίζω ότι καλύπτει μεγάλο εύρος της ζωής του. Το σχέδιο ήταν καθαρό,αλλά πολύ κομπιουτερίστικο και μου έβγαλε μία άρνηση. Στο άρθρο του,ο Λευτέρης Ταρλαντέζος,κάνει μία εκτενή αναφορά στο περιοδικό Spirou,που εφέτος κλείνει τα 80 του χρόνια,καθώς επίσης και σε δύο περιοδικά που σκοπό έχουν την πληροφόρηση των αναγνωστών για τα νέα της Ένατης Τέχνης,το dBD και το Casemate.

Μην ξεχνάς πως εξιστόρηση γίνεται από το point of view του Deadpool, που δεν παίρνει τίποτε στα σοβαρά. Αν μας έδειχνε ταυτόχρονα και άλλη αφήγηση για το ίδιο γεγονός, λογικά ο χαρακτήρας θα ήταν όπως τον περίμενες.

Για να λέμε και τα καλά. Πήρα πριν 10 μέρες 2 fables hc από το σάιτ με την έκπτωση της λέσχης. Ήρθαν μόλις χθες. Πρώτη φορά που δεν είχε αναβολή στην αναβολή και ήρθαν γρήγορα και σε άριστη κατάσταση. Μόλις 20.8 το ένα.

Lloyd Llewellyn από Daniel Clowes. Άψογη αισθητική

Δεν θα μπορούσες να κάνεις πιο εμπεριστατωμένη κι εποικοδομητική κριτική.

Καλοκαίρι, περίπτερο, το είδε ο γιος, το ζήτησε, το πήρα. Θα κάνω πλήρη αλλά σύντομη κριτική: Είναι ελεεινό.

Καλησπέρα, μετά από μερικά χρόνια αποχής μου φαίνεται πως έπιασα πάλι το μικρόβιο! Ξεκίνησα σε μικρή ηλικία με Disney όπως οι περισσότεροι, τα οποία ακόμα αγαπώ και διαβάζω που και πού. Αυτό που μου άνοιξε τους ορίζοντες όμως ήταν το Komics της Καθημερινής, που είχε πολλές σειρές σε διάφορα στυλ. Μπερναρ Πρινς, Ντικ Χερισον, Βικτορ Σακβιλ και Βαλεριαν ήταν αυτές που ξεχώρισα και προσπαθώ να μαζέψω. Το Βαλεριαν υπάρχει στα αγγλικά οπότε παραγγέλνω λίγα λίγα τα τεύχη από διαδίκτυο. Από τα υπόλοιπα έχω ότι έχει βγάλει η Μαμούθ, αλλά ξέρω πως υπάρχουν αρκετά ακόμα, αμετάφραστα δυστυχώς. Αν καταλαβαίνω σωστά κάποιες ιστορίες των παραπάνω τίτλων είχαν μεταφραστεί αποκλειστικά για την Καθημερινή, χωρίς ξεχωριστή κυκλοφορία, πράγμα περίεργο και κρίμα. Αν έχει κανείς παραπάνω πληροφορίες καθώς και προτάσεις για παρόμοιες σειρές θα το εκτιμούσα ιδιαιτέρως!

Το εξώφυλλο του τεύχους #50,βρίσκεται κοντά μας. Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Το επόμενο τεύχος θα έχει τίτλο "Το τυχερό παπί" και θα κυκλοφορήσει στις 14 Σεπτεμβρίου.

Το εξώφυλλο του τεύχους #218,βρίσκεται κοντά μας. Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Το επόμενο τεύχος θα έχει για κεντρική την ιστορία "Τα μυστικά των Ετρούσκων".

Ο Manco ανέβασε ποστ σήμερα στο Facebook του πως πήρε την Ελληνική υπηκοότητα. Δεν νομίζω να τον κρατάει κάτι τώρα να μείνει μόνιμα εδώ.

Γιατί να είναι στρατόκαυλη η νέα Kick-Ass; Ο Mark Millar είναι αδιαμφισβήτητα ένας απ’ τους πιο έμπειρους και ταλαντούχους Αμερικανούς δημιουργούς comics. Είναι δημιουργός πολλών διαφορετικών comic σειρών, πολλών ηρώων που έχουν αφήσεις εποχή, αλλά και με εξαιρετική συνεισφορά στις ιστορίες των Marvel και DC (άλλωστε είναι ο δημιουργός του Civil War, του Superman:Red Son, του Old Man Logan και τόσων άλλων εμβληματικών comics). Μάλιστα έχει δημιουργήσει την προσωπική του εκδοτική εταιρία comics, την Millarworld, η οποία βασίστηκε στη δημοφιλία του και μέχρι στιγμής έχει εκδώσει πολύ δυνατές comic σειρές, όπως το Kingsman και το Kick-Ass. Κάποιες από τις comic ιστορίες του Millarworldθα γίνουν μέσα στη νέα χρονιά σειρές και ταινίες στο Netflix, το οποίο έχει ήδη ανακοινώσει τις τηλεοπτικές μεταφορές του Jupiter’s Legacy και του American Jesus, ενώ σύμφωνα με το Netfllix αυτά είναι μόνο η αρχή… Όσον αφορά το Kick-Ass, πρόκειται για μια απ’ τις δημοφιλέστερες comic σειρές του Mark Millar, η οποία έχει μεταφερθεί και στον κινηματογράφο σε δύο ταινίες που μας έχουν αφήσει -σε κάθε περίπτωση- θετικές αναμνήσεις. Η original ιστορία του Kick-Ass είναι βασισμένη σε έναν nerd έφηβο, ο οποίος εμπνεόμενος απ’ τις σελίδες των αγαπημένων του comics, αποφασίζει να φτιάξει μια υπερηρωική στολή και να πολεμήσει το έγκλημα στην περιοχή του. Βέβαια, καταλήγει να τρώει πολύ ξύλο, αφού, παρά την υπερηρωική του στολή, δεν έχει κάποια υπερδύναμη, όπως οι αγαπημένοι του ήρωες. Μετά από πολύ προπόνηση, κάποιες πρώτες επιτυχίες, αλλά και μετά από αποτυχίες με πολύ ξύλο, ο Kick-Ass ξεκινάει ένα μακρύ splatter ταξίδι ενάντια στο έγκλημα, στο οποίο θα τον συντροφεύσει η ultra-violent Hit-Girl. Το original run του Kick-Ass, μαζί με το spin-off της Hit-Girl ήταν απ’ τις εξαιρετικές στιγμές των superhero comics των τελευταίων δεκαετιών και μάλιστα χωρίς καν να είναι ένα κλασσικό superhero comic, αλλά μάλλον περισσότερο μια σύγχρονη κριτική ματιά στο υπερηρωικό είδος. Έτσι λοιπόν ήταν μεγάλες οι απαιτήσεις των fans, όταν ο Mark Millar ανακοίνωσε την επιστροφή των δύο ηρώων από την Image Comics. Όμως ήδη απ’ τα πρώτα τεύχη υπήρξαν αρνητικές αντιδράσεις, όμως για όλους τους λάθος λόγους. Έτσι λοιπόν οι πρώτες αντιδράσεις ήρθαν απ’ το πάντα δραστήριο alt-right κοινό, το οποίο ήταν αναμενόμενο να δυσαρεστηθεί βλέποντας τον νέο Kick-Ass να είναι Αφροαμερικανίδα γυναίκα. Εξάλλου, είναι συχνό φαινόμενο τα τελευταία χρόνια να βγαίνει στα social media ένας ρατσιστικός, σεξιστικός και -κάποιες φορές- ανοιχτά φασιστικός alt-right όχλος, ο οποίος πολεμάει όποια αλλαγή στα comics έχει αντι-ρατσιστικό ή φεμινιστικό πρόσημο. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις αντίστοιχων εκρήξεων είναι οι μισογύνικες αντιδράσεις στη γυναικεία μορφή της Mighty Thor, αλλά και ο διαδικτυακός πόλεμος που δέχτηκε η Chelsea Cane, επειδή ως σεναριογράφος του All-new All-different reboot της Mockingbird, αποφάσισε να αναδείξει τη feminist agenda της ηρωίδας. Επομένως δεν είχε κάποια πρωτοτυπία το «ξενέρωμα» που έφαγε το alt-right κοινό. Αυτή ήταν σίγουρα ήταν μια ευχάριστη στιγμή που χάρισε η νέα σειρά του Mark Millar σε κάθε φυσιολογικό άνθρωπο. Όμως, τελικά η νέα Kick-Ass αφήνει αρνητικές εντυπώσεις κι αυτό γιατί ο Mark Millar αποφάσισε να μετατρέψει τον αγαπημένο μας nerd ήρωα σε μια στρατόκαυλη βετεράνο της αμερικάνικης εισβολής στο Αφγανιστάν. Η νέα Kick-Ass λοιπόν, ονομάζεται Patience και δεν έχει καμία σχέση με τη nerd«τρέλα» του original superhero. Είναι μια μισθοφόρος του αμερικάνικου στρατού, η οποία πιστεύει ότι «υπερασπίζεται» τη χώρα της, συμμετέχοντας στην ιμπεριαλιστική εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν. Μετά από μια ένοπλη συμπλοκή τραυματίζεται και αποστρατεύεται τιμητικά, επιστρέφοντας στην οικογένειά της στις ΗΠΑ για να ανακαλύψει ότι ο σύζυγός της την έχει εγκαταλείψει και ότι είναι αναγκασμένη να μεγαλώσει μόνη της τα παιδιά τους. Η απάντηση που βρίσκει στο οικονομικό της αδιέξοδο είναι να ντυθεί superhero και να ληστέψει την τοπική μαφία, ώστε να βρει τα λεφτά που χρειάζεται -και που δεν μπορεί να τα κερδίσει ως σερβιτόρα- αλλά και για να προσφέρει στην κοινότητά της με φιλανθρωπικές προσφορές. Η ίδια δεν έχει κάποια συμπάθεια στους superheroes, ούτε έχει κάποια υπερδύναμη. Επιλέγει να φορέσει την στολή του Kick-Ass μόνο και μόνο για να μην στοχοποιηθεί η ίδια και η οικογένειά της απ’ τη μαφία. Και βασίζεται στις πολεμικές δεξιότητες που της έχει διδάξει ο αμερικάνικος στρατός, στον οποίο συνεχίζει να έχει τον ύψιστο σεβασμό. Γι’ αυτό και η νέα Kick-Ass είναι -δυστυχώς- στρατόκαυλη. Συνεχίζει να ζει σαν μισθοφόρος, αφού εμπνέεται απ’ τα σλόγκαν της μεραρχίας της, ενώ συνεχίζει να κρατάει απ’ τα κλοπιμαία μόνο το ποσό που θα εισέπραττε ως εν ενεργεία στρατιώτης. Ακόμα, είναι μια απόλυτα συστημική ηρωίδα, η οποία επιλέγει να υπερασπιστεί το νόμο και την τάξη, πιστεύοντας ότι έτσι συνεχίζει να υπερασπίζεται την πατρίδα της, όπως έκανε και στο Αφγανιστάν(!) -έτσι πιστεύει τουλάχιστον. Αυτό είναι το background της νέας ηρωίδας του Mark Millar, η οποία σε κάθε περίπτωση μας απογοήτευσε. Το νέο Kick-Ass έτσι χάνει πολλά στοιχεία από την original εκδοχή του, με σημαντικότερη τη φρέσκια κριτική ματιά του στο υπερηρωικό είδος. Η Patience δεν είναι μια anti-hero, όπως ήταν ο original Kick-Ass, αλλά μια στρατιωτικά εκπαιδευμένη ηρωίδα. Το γεγονός ότι δεν είναι nerd αλλάζει και τον χαρακτήρα του comic, το οποίο μας είχε συνηθίσει στις συχνές αναφορές στην nerd και pop κουλτούρα, οι οποίες πλέον απουσιάζουν. Αν κάτι μας θυμίζει τις καλές στιγμές του original Kick-Ass είναι ο Violencia, ο villain του 3ου και 4ου τεύχους, ο οποίος είναι μια πολύ δυνατή μορφή, σε ένα comic που χαρακτηρίζεται για την αγριότητα και το splatter του. Όμως, πέρα από αυτή την καλή στιγμή, το νέο Kick-Ass δεν μας προσέφερε τίποτα άλλο αξιοσημείωτο, στα 6 τεύχη του, που έκλεισαν τον πρώτο κύκλο της Patience.Η σειρά θα συνεχιστεί από τον Σεπτέμβρη, όμως η συνέχειά της δύσκολα θα μας αλλάξει άποψη. Πηγή

@kwtsos φίλε μου πολύχρονος, γερός και πάντα χαμογελαστός και υγιής!!!

Κάποια στιγμή, όποτε και όταν, να έχουμε κατά νου και το εξώφυλλο από την Χιονάτη του ΚΛΙΚ.

Σειρά που θα βασίζεται στο "σύμπαν" του Jason Bourne με τον τίτλο Treadstone, ετοιμάζεται από το κανάλι USA. Το κανάλι είχε παραγγείλει αρχικά έναν πιλότο τον Απρίλιο, αλλά πλέον παρέβλεψαν αυτό το στάδιο και πάνε κατευθείαν για κανονική σεζόν, με την παραγωγή να ξεκινά το 2019. Το Treadstone είναι φυσικά το παράνομο πρόγραμμα της CIA που μετέτρεψε τον Bourne σε αυτό που είναι, αν και η σειρά δεν αναμένεται να έχει ως πρωταγωνιστή αυτόν. Πηγή. Η δικιά μου απορία βέβαια είναι γιατί δεν σκέφτηκαν να διασκευάσουν τα βιβλία του συνεχιστή της σειράς, Eric Van Lustbader, που έχουν ως πρωταγωνιστή τον Μπορν και έχουν μπόλικο υλικό που ξεφεύγει από τα ίδια που έχουμε δει ήδη. Αμφιβάλλω εξάλλου πως οι ταινίες σκοπεύουν να αγγίξουν το υλικό αυτό.

Η ηλιθιότητα στο μεγαλείο της: DC και Hasbro είχαν δικαστική διαμάχη για το όνομα Bumblebee, μιας και οι δύο έχουν χαρακτήρες με το σχετικό όνομα, με την DC να προηγείται κατά 8 χρόνια στην δημιουργία του σχετικού χαρακτήρα. Ε, αυτό δεν είχε αποτρέψει την Hasbro από το να μηνύσει την DC και τελικά να επέλθει εξωδικαστικός διακανονισμός. Πηγή.

Καλώς όρισες στην όμορφη παρέα μας. Εύχομαι με την σειρά μου καλές περιηγήσεις και να σε βλέπουμε όσο συχνότερα γίνεται. Εδώ θα βρεις πάρα πολλές πληροφορίες για τα κόμικς που προτιμάς. Και φυσικά μην περιμένεις εδώ που ήρθες να σου φύγει το μικρόβιο των κόμικς. Απεναντίας,θα γίνει ανίατη η περίπτωση. Αν ακόμα σ'ενδιαφέρουν τα Disney,μπορείς να εγγραφείς στην Λέσχη που έχει δημιουργηθεί στο φόρουμ μας.

Καλώς ήρθες στο greekcomics και καλή επιστροφή στον κόσμο των κόμικς έχει μπόλικο υλικό εδώ που θα απολαύσεις σύμφωνα με τις προτιμήσεις σου Ενδεικτικά κοίταξε το θέμα Komics της καθημερινής (λογικά σε αυτό αναφέρεσαι) και τον οδηγό για τα γαλλοβελγικά κόμικς όπου μπορείς να βρεις πάνω από 400 προτάσεις τίτλων παρεμφερών με τα γούστα σου ή μη.

Valentina Pirata, 1980.

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #218 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους. Εξώφυλλο. (Με τόξα, βέλη και σκαλπ...) Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche) Ιστορίες. "Το χέρι φάντασμα." Η ιστορία μας ξεκινάει στην αίθουσα των δισεκατομμυρίων στο θησαυροφυλάκιο. "Το μυστήριο των ανεξήγητων εξαφανίσεων." Ο Μίκυ με τον Γκούφυ μόλις γύρισαν από τις διακοπές τους στην Αφρική. Ο Γκούφυ βλέπει τον Επιθεωρητή Ο' Χάρα που έχει πάει να ερευνήσει μία περίεργη ληστεία στο μουσείο κρυστάλλων. Εκεί οι φίλοι μας θα μάθουν ότι δεν είναι η πρώτη. Μίκυ και Γκούφυ αποφσίζουν να προσφέρουν χείρες βοηθείας. "Φτερωτός αντικαταστάτης." Ο Πόε τσιμπολογά δίπλα στο τσουκάλι που η αδελφή του φτιάχνει ένα από τα πιο δύσκολα φίλτρα της. Αυτό την εξοργίζει και την ωθεί σε αναζήτηση νέου βοηθού. Αναζητά λοιπόν κάποιο καινούριο βοηθό στην Οδό Μαγείας. Ευελπιστεί ότι βρήκε τον ιδανικό. Ο αδελφός της θα χρειαστεί να της αποδείξει ότι έκανε λάθος. "Η μωβ τουλίπα." Σε κάποια άλλη εποχή βοτανολόγοι ειδικοί αναζητούν τον τρόπο δημιουργίας της μωβ τουλίπας που δεν φύεται μόνη της στην φύση. Προκυρήσουν διαγωνισμό. Ο Ντόναλντ ευελπιστεί να είναι εκείνος που θα τα καταφέρει ώστε να κερδίσει την καρδιά της αγαπημένης του. Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ. Εν κατακλείδι. Το τεύχος ανοίγει με μία υπέροχη ιστορία που μας δείχνει για άλλη μία φορά πόσο αξιόλογος αντίπαλος είναι ο Ιδιοφυία-176 για τους φίλους μας. Έξυπνο σενάριο, όμορφα δοσμένο. Όλοι χαρακτήρες ήταν υπέροχοι σε μία στρωτή ιστορία που διαβάζεται με αμείωτο ενδιαφέρον. Το τεύχος συνεχίζει με μία ιστορία μυστηριωδών κλοπών όχι και τόσο πολύτιμων αντικειμένων. Πάρα πολύ καλό μυστήριο που εξελίσσεται εντός και εκτός του Μίκυ Σίτυ. Ο Γκούφυ για άλλη μία φορά απολαυστικός. Τρίτη στην σειρά μία ιστορία ανταγωνισμού πτηνών στις παρυφές του Βεζούβιου. Ο πραγματικός πρωταγωνιστής είναι ο Πόε που στέκεται επ' άξια στον πρώτο ρόλο. Απολαυστική ιστορία με δόσεις μαγικού μυστηρίου. Το τεύχος κλείνει με μία ακόμα υπέροχη ιστοριά βοτανολογικής αναζήτησης αυτή την φορά. Στρωτή, στιβαρή που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον. Κλείνει υπέροχα ένα θαυμάσιο τεύχος. Σειρά προτίμησης ιστοριών. 1. "Το χέρι φάντασμα." 2. "Το μυστήριο των ανεξήγητων εξαφανίσεων." 3. "Φτερωτός αντικαταστάτης." 4. "Η μωβ τουλίπα." 9/10!!! Πραγματικά ο μόνος λόγος που της έβλα με την σειρά παρουσίας τους είναι γιατί όλες μάζι κάνουν ένα άριστο τεύχος.Αδύνατη η ιεράρχιση. Λίγες, καλές και μεγάλες ιστορίες. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι!!!

Το ακούγαμε εδώ και μήνες και πριν την ανακοίνωση της αποχώρησης του Άντριου Λίνκολν, αλλά τώρα φαίνεται πως επιβεβαιώνεται. Η 9η σεζόν θα είναι και η τελευταία για την Λόρεν Κόχαν. Επίσημα φεύγει γιατί πιστεύει πως είχε εφησυχαστεί, αλλά ανεπίσημα, απλά δεν την πλήρωναν τόσα όσο και τους άντρες πρωταγωνιστές από το αρχικό καστ, ενώ είχε πολλές προτάσεις για δουλειές, με μια από αυτές, η σειρά Whiskey Cavalier να την κερδίζει. Θεωρητικά δεν σκοπεύουν να ξεγράψουν τον χαρακτήρα της από την σειρά, σκοτώνοντας τον, όπως έχουν πει πως θα ισχύει και για τον Ρικ Γκράιμς. Και κάπως έτσι, δεν μένουν και πολλοί λόγοι για να συνεχίσει η σειρά... Πηγή.

Χρόνια πολλά σε Πάνο, Γιώτη, Παναγιώτη, Γιώτα, Παναγιώτα, Δέσποινα!!! Και ποιο συγκεκριμένα... @paola @imacmaria @batigoal (θες και εσύ αγκαλίτσα??? ) και... @Επιθεωρητής Le Pit @Βασιλεύς των κόμικς Τα σέβη μου!!! να χαίρεστε τα ονοματάκια σας κοπέλες και κοπέλια!!!

Σας ευχαριστω πολυ παιδια!! Χρονια πολλα και απο μενα σε ολους οσους γιορταζαν τις προηγουμενες μερες!

Από τους αγαπημένους μου animatoris ο Fleischer. Δεν ήξερα ότι έκανε και κόμικς. edit: απ' ότι βλέπω ο Koko πρέπει να είχε πρωτοεμφανιστεί σε κινούμενα σχέδια.

Ακόμα ένας τόμος που μας γεμίζει με υπέροχες αναμνήσεις. Μου άρεσε αυτή η χαριτωμένη υπερβολή που υπάρχει στις ιστορίες αυτές. Μέσα στο άχαρο καλοκαίρι (το παραδέχομαι,δεν μου αρέσει ) απόλαυσα στην κυριολεξία την κεντρική ιστορία που διαδραματίζεται μέσα στο καταχείμωνο και την γλυκιά θαλπωρή και κατάνυξη των Χριστουγέννων. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε το εισαγωγικό άρθρο. Ποτέ δεν θα πίστευα ότι κάποιος θα καταπιανόταν να γράψει ένα τόσο εμπεριστατωμένο άρθρο για μολύβια με γόμες και για πόμολα/πετούγιες σε συνάρτηση με τις συνήθειες της Αμερικής και της Ευρώπης! Κι όλα αυτά σε σχέση με το σχέδιο του Σκάρπα!!!

Τρεις ακόμα εφευρέσεις του Κύρου. Ελικοφόρος αντιβαρυτικός σκούφος (από την ιστορία "Ο ρομποτικός πελεκάνος") Το Πελεκανολαγωνικό αναζήτησης χαμένων αντικειμένων (από την ίδια ιστορία) Μηχάνημα που ψάχνει στο υποσυνείδητο (από την ιστορία "Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν")

Αυτό είναι που λέμε διαστημικό σεξ.

Το παπί μας κλείνει τα πένηντα (50) τεύχη και το το γιoρτάζει παίζοντας στην θάλασσα. Το πρώτο τευχίδιον του Φθινπώρου περιέχει τρεις ιστορίες και πανέμορφο εξώφυλλο δια χειρός Ινδιάνου (ΟΥΓΚ!)... Για να δούμε όμως αν οι τρεις (3) ιστορίες του τεύχους πληρούν τις προυποθέσεις για να μας ταξιδέψουν. "Το νησί των γιγάντων." Οι εξωτικές διακοπές που προσέφερε ο Ντόναλντ στην Νταίζυ είναι πολύ μονότονες. Έχει βαρεθεί να χτίζει κάστρα στην άμμο και να χαζεύει την θέα. Ο Ντόναλντ για να γλυτώσει από την γκρίνια της πάει στην μέση της θάλασσα με ένα κανό και το παίρνει ο ύπνος. Η καταιγίδα τον πηγαίνει στο νησί Ταμπού που όλοι το αποφεύγουν. Εντυπώσεις. Πρωτότυπη σεναριακά ιστορία σε σε ολίγον τι εκρηκτικούς τόνους. Διαβάζεται χαλαρά και ευχάριστα!!! "Ω, αδελφέ, που είσαι;" Ο Ντόναλντ βρίσκεται να εργάζεται ως ξεναγός σε κάποιο νησάκι της Καρα'ι'βικής όπου τα ανήψια εργάζονται ως δύτες. Η εξερεύνηση μίας υποθαλάσσιας περιοχης θα τα οδηγήσει σε μία περιπέτεια με αμφίρροπη τροπή. Εντυπώσεις. Αγωνιώδης ιστορία με οικολογικές ανησυχίες σε εξωτικό φόντο. Πραγματικά απολαυστική!!! "Φωτιστικά με το κιλό." Τα σκουπίδια έχουνε πνίξει την Λιμνούπολη και ο Ντόναλντ χάρη στην τεχνική βοήθεια του Κύρου έχει τα φόντα για να λύσει το πρόβλημα. Εντυπώσεις. Η μήπως όχι; Πολυσέλιδη ιστορία που στοχεύει να δραστηριοποιήσει τον κόσμο στον τομέα της ανακύκλωσης επισημαίνοντας τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά της. Αρκετά καλή. Κλείνοντας... Η νέα μηνιαία ιστορική τριάς κινείται σε εξωτικούς-οικολογικούς τόνους. Συνολικά ένα αρτίο τεύχος για αυγουστιάτικη ραστώνη!!! 8.2/10!!!

Όταν η Μίνι χαστούκισε το Μίκυ Μάους H πρώτη συνάντηση του Μίκυ Μάους με τη Μίνι έγινε το 1928 σε μία ταινία μικρού μήκους. Στην ταινία «Plane Crazy» ο Μίκυ κατασκευάζει ένα διθέσιο αεροπλάνο και προσκαλεί τη Μίνι να πετάξουν μαζί όταν αυτή του δίνει ένα πέταλο για καλή τύχη στην πρώτη του πτήση. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν και τόσο καλά, αφού η μία ατυχία διαδέχεται την άλλη, λόγω της απειρίας του Μίκυ. Παρά τα ατυχή συμβάντα ο Μίκυ συμπεριφέρεται σαν ένα «κακό αγόρι» που προσπαθούσε να φλερτάρει τη Μίνι και να της αποσπάσει ένα φιλί, κάτι που τελικά το κάνει με τη βία και εισπράττει ένα χαστούκι από την μικρή ποντικίνα. Η ταινία ήταν βωβή και προβλήθηκε στις 15 Μαΐου του 1928, χωρίς καμία επιτυχία, στις 17 Μαρτίου του 1929 η ταινία απέκτησε ήχο, ήδη όμως είχε κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους οι ταινίες «Steamboat Willie» (18 Νοεμβρίου 1928 – πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων με ήχο), «The Gallopin" Gaucho» και «The Barn Dance». Ωστόσο η πρώτη ταινία μαζί με την ταινία «Jungle Rhythm» επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό το πρώτο κόμικ που δημιουργήθηκε από την Disney με τίτλο «Lost On A Desert Island» (1930). Στο πρώτο αυτό κόμικ ο Μίκυ και πάλι θέλει να κατασκευάσει ένα αεροπλάνο και να πετάξει με αυτό. Όταν το καταφέρνει πέφτει σε ένα νησί όπου έρχεται αντιμέτωπος με τους κατοίκους αλλά και τα άγρια ζώα που ζουν εκεί. Χθες παρουσιάστηκαν στιγμιότυπα από τις νέες περιπέτειες του Μίκυ, όπου η Μίνι και ο Μίκυ θυμούνται με νοσταλγία την πρώτη τους συνάντηση με τον Μίκυ να λέει: «Έχουμε ήδη τόσο καιρό μαζί… Πάντα ήξερα ότι ήσουν το σωστό πρόσωπο. Από την πρώτη στιγμή που σε είδα» και με τη Μίνι να του θυμίζει με έμμεσο τρόπο το χαστούκι που του έδωσε σε αυτήν την πρώτη τους συνάντηση. Εξάλλου φέτος τον Νοέμβριο θα γιορταστούν τα 90α γενέθλια του Μίκυ Μάους, ημερομηνία κυκλοφορίας της πρώτης ομιλούσας ταινίας που σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία. Από ανυπόγραφο άρθρο των Νέων...

Οι προβλέψεις τού μαντείου των Δελφών για τις ιστορίες τού τεύχους: Το χέρι φάντασμα Το μυστήριο των ανεξήγητων εξαφανίσεων Φτερωτός αντικαταστάτης Η μωβ τουλίπα

Στην Αμερική δυστυχώς δεν τους έχουν και σε μεγάλη εκτίμηση.

Σ'ευχαριστω πολυ Γιαννη-Ουγκ!! @Indian

Χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα σε όλες κι όλους που γιορτάζουν σήμερα. Ιδιαίτερες ευχές στους πολύ καλούς φίλους και φίλες @paola,@imacmaria,@batigoal,@Επιθεωρητής Le Pit,@Βασιλεύς των κόμικς (αν έχω ξεχάσει κάποιον ζητώ ταπεινά συγγνώμη). Εύχομαι υγεία,τύχη κι αισιοδοξία.

@comicos Άγγελε, ελπίζω να δέχεσαι μπαγιάτικες ευχές, άλλωστε κρατάει 40 μέρες ο εορτασμός! Πολύχρονος με υγεία και ό,τι επιθυμείς! ================================================ Και για να μην ξεχαστώ πάλι Χρόνια Πολλά επίσης στον @apetoussis82 που έχει γενέθλια σήμερα!

Βασικά, "τι πήρε φίλος μου και κάνει σαν παιδάκι τα Χριστούγεννα"! Εγώ ήμουν απλά ο μεσάζοντας...

Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θα παζαρευτούν οι εξής περιοχές και τα εξής ζητούμενα: ΒΔ Νησιά Άνω Βόλτα Κάτω Βόλτα Σπινακόρτα Κανελοριζόγαλο & Τάξμαν Αϊλαντς (αυτόματα +5 για ιθαγενείς) Σύμπλεγμα Πέρα Μπορών Γουσσεξντεηλσαϊρφόρντ Άνω Κατσαβραχιά (αυτόματα +5 για ιθαγενείς Μεσοπποταμία Ανατολική Βρωμυλία Ναντορπία Κανταλούπη Νησ. Κοϋικ & Τόστ Πελεκούδι Παλαιά Γουϊνέα Λάου Λάου & Μπόχαμες (αυτόματα +4 για ιθαγενείς) Αυτόνομη Βερενίκη (αυτόματα +10 για Πρίγκηπα) Ανεξάρτητη Βερενίκη (αυτόματα +20 για Πρίγκηπα) Αυτόνομος Κουβάς (αυτόματα +10 για Πρίγκηπα) Ανεξάρτητος Κουβάς (αυτόματα +20 για Πρίγκηπα) Να σημειωθεί ότι ποτέ δεν εξακριβώθηκε η τοποθεσία της Βερενίκης, οπότε θα υποθέσω ότι είναι εκτός του Αρχιπελάγους αλλά αρκετά κοντά. Ίσως ένα από τα ανώνυμα νησιά στο νότο που δεν είναι μέρος του αρχιπελάγους. ΚΑΝΟΝΕΣ Όπως και στο πρώτο Γνώθι Σ' Εχθρόν, οι παίκτες θα έχουν έναν αριθμό πόντων που μπορούν να διαιρέσουν όπως θέλουν σε αυτά τα 20 σημεία. Όποιος παίκτης έχει τους περισσότερους πόντους (πολιτικό κεφάλαιο), κερδίζει εκείνο το σημείο. Ο tik και ο thor θα μου στείλουν το μοίρασμα των πόντων τους σε ΠΜ. Για πρακτικούς λόγους θα παίξω ως ο Πρίγκηπας σε αυτό τον γύρο μόνο. Θα υπάρχουν όμως και κάποιες ιδιαιτερότητες. Στα σημεία 17-20 θα δούμε ότι δίνονται κάποιοι μπόνους πόντοι στον Πρίγκηπα, και στα σημεία 5, 8 και 16 στους ιθαγενείς. Πριν από τον πόλεμο, όλο το Ιαμβικό Αρχιπέλαγος άνηκε στο Λουξεμβούργο, με έδρα της κυβέρνησης την Ναντορπία στην Ολιγονησία. Σε κάθε νησί υπήρχε ένας διαφορετικός φεουδαρχικός άρχοντας υποτελής στο Λουξεμβούργο. Κατά την διάρκεια του πολέμου, το Λουξεμβούργο έχασε κατοχή του αρχιπελάγους και έστειλε την Αρμάδα για να το επανακτήσει. Ουσιαστικά ενώ η μοίρα των φέουδων των άλλων δύο παικτών (Κουβάς, Βερενίκη) είναι ήδη προκαθορισμένη, η εδαφική κυριαρχία του Λουξεμβούργου αμφισβητείται. Ενώ οι παίκτες μπορούν να εξαπλώσουν τα υποτελή φέουδα τους, μπορούν να αποφασίσουν να είναι πιο αυτόνομοι ή ακόμα και να ανεξαρτητοποιηθούν από το Λουξεμβούργο. Επειδή μια παρόμοια απόπειρα αποτράπηκε με τον πόλεμο, οι μπόνους πόντοι στον Πρίγκηπα προσομοιώνουν την αντίσταση σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Οι δυνάμεις της Αρμάδας είναι αποδυναμωμένες, και έχει περιορισμένο πολιτικό κεφάλαιο για να επιβάλλει την κυριαρχία της στους ιθαγενείς. Οι μπόνους πόντοι στους ιθαγενείς προσομοιώνουν αυτό ακριβώς. ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΟΝΤΩΝ (ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ) Συνάρτηση για παίκτες: (Τετράγωνα επιζησάντων πλοίων) x10 + (Τετράγωνα εχθρικών βυθισμένων πλοίων) χ5 Πρίγκηπας: 2 χ 10 + 15 χ 5 = 95 πόντοι Λόρδος Έθελροντ: 3 χ 10 + 8 χ 5 =70 πόντοι Τ' eek: 7 χ 10 + 13 χ 5 = 135 πόντοι Συνάρτηση για ιθαγενείς: (Τετράγωνα εχθρικών βυθισμένων πλοίων) χ 1 Ιθαγενείς Κανελοριζόγαλου: 5 x 1 = 5 Ιθαγενείς Άνω Κατσαβραχίας: 15 x 1 = 15 Ιθαγενείς Λάου Λάου: 4 x 1 = 4 *** Btw, θα στείλω την λίστα των πόντων μου στον germ άμεσα ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία ότι την συνέθεσα πριν δω τα ΠΜ των άλλων παικτών.

REPORT: Star Trek 4 Loses Pine & Hemsworth Over Pay Dispute

Φίλε Ίωνα, το "Netflix" πήρε τα δικαιώματα για να ξεκινήσει μια σειρά από..σειρές! Όλες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και η μία είναι συνέχεια της άλλης! Γι' αυτό το λόγο βγαίνει κάθε 2 χρόνια η νέα σαιζόν από κάθε τέτοια σειρά! Φέτος ας πούμε βγήκε ο 2ος κύκλος του "Luke Cage", όπου ο 1ος είχε προβληθεί το 2016. Ο Punisher δε, εάν θυμάμαι καλά προέκυψε έκτακτα, επειδή άρεσε πολύ στους τηλεθεατές, στον 2ο κύκλο του "Daredevil"! Δεν ανήκει στους "The Defenders" και δεν πρέπει να ήταν προγραμματισμένο απ' την αρχή να κυκλοφορήσει δική του σειρά... Είμαι βέβαιος ότι θα την έβλεπες με άλλο μάτι εάν είχες δει τα προηγούμενα!

Οταν το κομικ συναντησε τον κινηματογραφο... Μερος 2ο (Απο το 2000 εως σημερα) Έχοντας φτάσει στην αρχή της νέας χιλιετίας, δύο νέες ταινίες που βασίζονται σε κόμικ βγαίνουν στις κινηματογραφικές αίθουσες. Η πρώτη είναι το ‘From Hell’(2001) των Άλμπερτ και Άλεν Χιουζ βασισμένο στο διάσημο κόμικ του Άλαν Μουρ. Η ταινία παρόλο που διαθέτει εξαιρετικά πλάνα, έξοχη ατμόσφαιρα εποχής και μία εντυπωσιακή αναπαράσταση του βικτοριανού Λονδίνου, χαρακτηρίστηκε ότι είναι μεγάλη σε διάρκεια και ότι δεν καταφέρνει να συνθέσει ένα πειστικό ως προς τις αποκαλύψεις φιλμ. Η δεύτερη είναι το ‘X-Men’(2000) του Μπράιαν Σίνγκερ, μία αρκετά ενδιαφέρουσα και αξιόλογη παραγωγή, βασισμένη στους χάρτινους ήρωες των σελίδων της Marvel Comics. Οι X-Men θα μπορούσε να γίνει μία εξαιρετική ταινία επιστημονικής φαντασίας, εάν είχε μία λιγότερο αφελή πλοκή, λόγω της σκηνοθετικής προσέγγισης των χαρακτήρων. Η ταινία δεν στοχεύει στα εντυπωσιακά εφέ και στην αντιπαλότητα μεταξύ καλού και κακού, αλλά στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων. Το sequel είχε μεγαλύτερη επιτυχία και εμπορικά και κριτικά. Σε αυτό βοήθησε η ενδιαφέρουσα πλοκή, που στην προηγούμενη ταινία παραήταν αφελής για ένα φιλμ τέτοιου επιπέδου, και η περισσότερη δράση. Η τελική μάχη μεταξύ των ηρώων πραγματοποιήθηκε στην τρίτη και τελευταία ταινία της σειράς, στο ‘X-Men: The Last Stand’(2006) με τον Μπρετ Ράτνερ αυτή την φορά στο ‘τιμόνι’ του σκηνοθέτη. Η υπόθεση, παρόλο που περιστρέφεται γύρω από ένα αρκετά προκλητικό θέμα, τελικά στο τέλος δίνει την σκυτάλη στα εφέ και στην δράση, κάτι που ο Μπράιαν Σίνγκερ δεν επιθυμούσε. Οι X-Men σήμαναν την αρχή για ένα δεύτερο κινηματογραφικό κύμα μετά από αυτό που είχε αρχίσει με τον ‘Batman’ το 1989. Όλες οι κινηματογραφικές εταιρίες του Χόλιγουντ άρχισαν να ετοιμάζουν παραγωγές που είναι βασισμένες σε κόμικς, μιας και είναι, πια, μία νέα πηγή εισοδήματος, που όλοι προσπαθούν να την εκμεταλλευτούν… Η Sony Pictures πρωτοστατεί, παίρνοντας τα δικαιώματα του διασημότερου ήρωα των κόμικς, του Spider-man, του λεγόμενου ‘άνθρωπου-αράχνη’. Η πρώτη ταινία της σειράς, το ‘Spider-Man’(2002) του Σαμ Ράιμι, σκηνοθέτη και των τριών, μέχρι τώρα, ταινιών, έγινε μία τεράστια εμπορική επιτυχία, και όχι άδικα, καθώς η ταινία τα έχει όλα, εκτός από πλοκή, όπως ήτανε αναμενόμενο σε μία ταινία που στοχεύει στην δράση. Η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες είναι απολαυστικές, τα εφέ εντυπωσιάζουν, αλλά τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει απ’ την στιγμή που οι παραγωγοί δίνουν την μεγαλύτερη σημασία στην αιώνια μάχη μεταξύ του καλού και του κακού, που τόσες ταινίες την έχουνε διαδραματίσει. Αντιθέτως, το ‘Spider-Man 2’(2004) έδωσε περισσότερο βάρος στους χαρακτήρες και λιγότερο στην δράση, η οποία όπου υπάρχει είναι απολαυστική. Διόλου τυχαία, χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η καλύτερη μεταφορά χαρακτήρα κόμικ στην μεγάλη οθόνη και σήμερα κατέχει την 8η θέση στη λίστα με τις πιο εμπορικές παραγωγές όλων των εποχών. Η τρίτη και πολύ πρόσφατη ταινία της σειράς, το ‘Spider-Man 3’(2007) δυστυχώς δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, και παρόλο που είχε μερικές πολύ όμορφες σκηνές, δεν κατάφερε να φτάσει τις προκατόχους της. H Universal απάντησε με τον ‘Hulk’(2003) του Ανγκ Λι, αλλά δεν τα κατάφερε καθόλου καλά στα ταμεία. Παρόλο που εικαστικά η ταινία είναι άψογη, η φλυαρία και η πολλοί διάλογοι, όσο και το απογοητευτικό τέλος της, έκαναν την ταινία μισητή για τους φίλους των κόμικς. Το 2008 γυρίστηκε ένα εξίσου αποτυχημένο sequel, κάτι που σταμάτησε εντελώς την παραγωγή ταινιών με τον ‘πράσινο γίγαντα’. Οι σούπερ-ήρωες είχαν, πια, κατακλύσει την μεγάλη οθόνη, και σιγά-σιγά οι κινηματογραφικές εταιρίες άρχισαν να επικεντρώνονται στα graphic novel, εικονογραφημένες νουβέλες ή άλμπουμ, όπως τα είχαμε αναφέρει στην αρχή του κειμένου. Ο πρώτος που είχε τη ιδέα να μεταφέρει ένα graphic novel σε ταινία, ήτανε ο Τεξανός σκηνοθέτης του ‘Desperado’, Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, ο οποίος όταν έτυχε να συναντήσει τον σχεδιαστή κόμικ, Φρανκ Μίλερ (Daredevil, 300 κ.α.), του πρότεινε να σκηνοθετήσουν από κοινού, τρεις από τις ιστορίες της σειράς άλμπουμ που είχε σχεδιάσει την δεκαετία του ’90 ο Μίλερ, με τον γενικό τίτλο ‘Sin City’. Ο Μίλερ δέχτηκε, και έτσι δημιουργήθηκε το ‘Sin City’(2005), ένα αριστούργημα, ένα ανεπανάληπτο εικαστικό επίτευγμα του κινηματογράφου, διότι η ταινία είναι από μόνη της ένα κόμικ. Δύσκολα θα ακούσετε κάποιον που να μην τον κατέπληξε η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ή η τεχνική αρτιότητά του. Το έργο σε κάνει να νομίζεις ότι σχεδιάστηκε καρέ-καρέ από τους δημιουργούς του, οι οποίοι κατάφεραν να δημιουργήσουν - εάν όχι την καλύτερη - μία από τις καλύτερες comic-to-film ταινίες του κινηματογράφου. Την ίδια χρονιά, ο ‘άνθρωπος-νυχτερίδα’ επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη, μετά από 8 χρόνια απουσίας, λόγω της τεράστιας αποτυχίας του ‘Batman and Robin’ το 1997. Αυτή την φορά, ο Batman εμφανίζεται πιο ανθρώπινος, πιο σοβαρός, πιο ρεαλιστικός από την πρώτη φορά που τον συναντήσαμε το 1989. Το ‘Batman Begins’(2005) του ταλαντούχου Κρίστοφερ Νόλαν, έχει ρεαλιστικότερο σενάριο, καλύτερη σκηνοθεσία και ένα καταλληλότερο ηθοποιό για τον ρόλο του ήρωα. Μπορεί αυτή η ταινία να τα πήγε εξαίσια στους κινηματογράφους και να ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, όμως η επόμενη ταινία με τον ‘Νυχτερίδα’, το ‘The Dark Knight’(2008) τα πήγε πολύ καλύτερα. Ο ‘Σκοτεινός Ιππότης’, όπως μεταφράζεται στα ελληνικά, σημείωσε τεράστια επιτυχία όπου κι αν προβλήθηκε και χαρακτηρίστηκε από τους φαν των κόμικς ως η καλύτερη μεταφορά ‘χάρτινου ήρωα’ στον κινηματογράφο . Και δεν έχουν άδικο, διότι η ταινία τα έχει όλα. Δυνατό σενάριο, εξαιρετικές ερμηνείες από τους ηθοποιούς και πολύ καλή σκηνοθεσία από τον Νόλαν, ο οποίος βελτίωσε κατά πολύ την τεχνική του στις σκηνές δράσης. Το σενάριο, επίσης, είναι βαθυστόχαστο και φιλοσοφημένο, ότι καλύτερο έχει γραφτεί ποτέ για ταινία που βασίζεται σε κόμικ. Πέντε χρόνια μετά το επιτυχημένο ‘From Hell’, μία ακόμη graphic novel του Άλαν Μουρ μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη. Το ‘V for Vendetta’(2006) είναι μεταφορά μίας από τις σημαντικότερες και πολυβραβευμένες graphic novel που έγιναν ποτέ. Πίσω από όλο το εγχείρημα βρίσκονται οι αδερφοί Γουατσόφσκι, γνωστοί από τα επιτυχημένα ‘Matrix’, οι οποίοι παρόλο που έγραψαν το σενάριο και υπέγραψαν την παραγωγή της ταινίας, ανέθεσαν την σκηνοθεσία της ταινίας στο μόνιμο συνεργάτη τους, Τζέιμς ΜακΤιγκ, ο οποίος καταφέρνει να δημιουργήσει μία εκπληκτική σκοτεινή ατμόσφαιρα, και να εκπλήξει τον θεατή με τις καλοστημένες σκηνές δράσης. Την ίδια χρονιά, ο Σούπερμαν μετά από 20 χρόνια απουσίας, επιστρέφει στον κινηματογράφο με τον Μπράιαν Σίνγκερ, αυτή την φορά, στη καρέκλα του σκηνοθέτη. Το ‘Superman Returns’(2006) είναι μία μέτρια επανάληψη των περιπετειών του υπεράνθρωπου, με εξαιρετικές ερμηνείες, όμως, ερμηνείες από τους Κέβιν Σπέισι και Μπράντον Ρουθ και με πολύ καλά εφέ. Η σκηνοθεσία του Σίνγκερ, ο οποίος άφησε τους X-Men που τον έκαναν γνωστό, για χάρη του Superman, κάνει εκπληκτική δουλειά στην σκηνοθεσία, χωρίς όμως να προσθέτει κάτι στο μύθο του υπεράνθρωπου. Έφτασε το 2007 και δύο μεταφορές ετοιμάζονται να βγουν στην μεγάλη οθόνη. Η μία είναι υπερπαραγωγή και η άλλη κουλτουριάρικη και διαφορετική. Οι ‘300’(2007) του Ζακ Σνάιντερ είναι με μία λέξη ένα υπερθέαμα, που υποσχέθηκε πολλά στους φαν του κόμικ και άλλους τους ικανοποίησε βαθύτατα και άλλους όχι. Η ταινία έχει φαντασμαγορική τεχνική - όλα είναι φτιαγμένα στον υπολογιστή, εκτός από τους ηθοποιούς -, η οποία καταφέρνει να δημιουργήσει μία καταπληκτική ατμόσφαιρα, στο στυλ της πολυδιαβασμένης graphic novel του Φρανκ Μίλερ, εξαιρετική σκηνοθεσία από τον Σνάιντερ – ίσως η καλύτερη σε μεταφορά κόμικ – αλλά απογοητεύει με το ‘υπερβολικό’ σενάριό της. Σαν συνολικό, όμως, αποτέλεσμα η ταινία εκπλήσσει και την καθιστά σε μία από τις καλύτερες μεταφορές graphic novel στον κινηματογράφο. Η δεύτερη είναι το ‘Persepolis’(2007) η συγκινητική αυτοβιογραφία της Μαργιάν Σατραπί, η οποία αφού σχεδίασε την αυτοβιογραφία της σε κόμικ, την μετέφερε μετά από χρόνια στην μεγάλη οθόνη με τον Βανσάν Παρονό και την ίδια στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Χωρίς να πούμε πολλά λόγια, η ταινία είναι αδιαμφισβήτητα η καλύτερη μεταφορά κόμικ στον κινηματογράφο. Έχει αρτιότερη τεχνική από το ‘Sin City’, ομορφότερο θέμα από το ‘The Dark Knight’ και καλύτερη σκηνοθεσία από τους ‘300’. Το ‘Persepolis’ είναι ένα αριστούργημα του κινηματογράφου, ένας θρίαμβος του κινουμένου σχεδίου, το αποκορύφωμα της συνεργασίας της 7ης με την 9η τέχνη. Τα επόμενα χρόνια μόλις τέσσερις comic-to-film ταινίες βγήκαν στους κινηματογράφους. Οι δύο απ’ αυτές, το ‘Wanted’(2008) του Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ και το ‘The Spirit’(2009) του Φρανκ Μίλερ απογοήτευσαν τους φαν των συγκεκριμένων κόμικς και πήραν τις χειρότερες κριτικές από τους κριτικούς. Οι δύο υπόλοιπες, το ‘Iron Man’(2008) του Τζον Φαβρό και το ‘Watchmen’(2009) του Ζακ Σνάιντερ τα πήγαν πολύ καλά στα ταμία και άφησαν με τις καλύτερες εντυπώσεις κοινό και κριτικούς. Με το ‘Watchmen’ το αφιέρωμά μας φτάνει στο τέλος του. Έχουμε φτάσει πια στο 2009 και έχουμε διανύσει πάνω από 30 χρόνια συνεργασίας της 7ης με την 9η τέχνη. Και η συνεργασία αυτή έχει αποφέρει πολλά. Είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε, αλλά αυτές οι δύο έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Το σημαντικότερο; Με τις εικόνες που δημιουργούν, καταφέρνουνε να μας ταξιδέψουνε σε άλλους ονειρικούς, εξωπραγματικούς κόσμους, και μας αφαιρούν για λίγο από την κουραστική και δύσκολη καθημερινότητά μας. Εδω φτασαμε στο τελος του αφιερωματος μου... Ελπιζω να το απολαυσατε...

meme του Bernthal.

Πραγματικά ζαλίστικα... Δεν τα διάβασα όλα. Έμεινα μέχρι τη μέση της δεύτερης σελίδας. Θα σου πω κι εγώ ότι γνωρίζω από την εμπειρία μου τόσα χρόνια με αντιγραφές και που έχω καταλήξει. Θα συμφωνήσω σε πολλά με τον φίλο jimmm! Είχα ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο CD-RW της Yamaha και τα CDs που έγραφα ήταν κυρίως τα Mitsui που αργότερα έγιναν Mam. Εννοείται πως τα καλύτερα φυσικά ήταν και είναι τα Verbatim! Αν θυμάστε άλλαξαν κάποια χρώματα οι κάτω επιστρώσεις γιατί η μπλε δεν ήταν πλέον καλή. Τα Verbatim είχαν παραμείνει στη μπλε ΠΟΛΥ περισσότερο και πάλι θεωρούνταν τα καλύτερα! Εννοείται πως δε μιλάμε για CD-Audio και βλακείες τέτοιες (πεταμένα λεφτά). Έγραψα παραπάνω από 4.000 δισκάκια μέχρι να "σβήσει" για πάντα (ακόμα αντιγράφει αλλά μόνο audio CDs!). Όσον αφορά τα DVDs τα Mam ή Mitsui δεν είναι καλά. Να σημειωθεί ότι το ΚΑΘΕ recorder έχει "κλειδώματα" και αντιγράφει συγκεκριμένες μάρκες. Κάτι LG που ήρθαν και καλά να το καταργήσουν αυτό τα είδαμε τα αποτελέσματα τους. Όσον αφορά τα DVDs έχει σχέση λοιπόν η μάρκα του αντιγραφικού, η μάρκα στο δισκάκι η ποιότητα (όπως ανέφερε κάποιος φίλος στην πρώτη σελίδα!) αλλά και ο χώρος αποθήκευσής του! Προσωπικά έχω ένα Plextor αντιγραφικό και πάει με τα χίλια. Βέβαια αντιγράφω σε 4X αλλά μέχρι στιγμής εικάζω πως έχω αντιγράψει ΠΑΝΩ από 5.500-6.000 DVDs (σύμφωνα και με τις μαζικές παραγγελίες) με τα περισσότερα να είναι "Taiyo Yuden". Είναι από τις αρχαιότερες εταιρίες στον χώρο. Έχει πάρει πολλά βραβεία. Κι αντίθετα με εταιρίες πιο γνωστές όπως είναι η "TDK" η Taiyo Yuden δεν είναι απλά μια εταιρία που πουλάει δισκάκια αλλά πουλάει και ΠΟΙΟΤΗΤΑ σε άλλες εταιρίες! Η TDK παλαιότερα είχε καλύτερα δισκάκια. Τότε με την θαλασσιά επάνω επίστρωση. Είχα μιλήσει και με κάτι γνωστούς μου "πειρατές" απ'το DCC++ και μου΄χαν πει ότι έπερνε την πατέντα των Taiyo Yuden κι απλά τα πλήρωνες ακριβότερα λόγω φίρμας. Τα τελευταία 2 χρόνια αυτό έχει αλλάξει με αποτέλεσμα η TDK να είναι ελεϊνή πλέον. Δεν θα αναφερθώ καν σε Princo και Creation γιατί με ένα φίλο έχουμε καταλήξει πλέον στο ότι δεν είναι κανονικές εταιρίες. Παίζει να παίζεται ξέπλημα χρημάτων από πίσω. Δεν εξηγείται αλλιώς ρε φίλε..είναι ΑΘΛΙΑ δισκάκια!! Από την άλλη κάτι Intenso, Traxdata, Ricoh να τα αποφεύγετε όπως ο διάολος το λιβάνι. Επίσης είναι δισκάκια για τον "κάδο ανακύκλωσης" και μόνο. Τα Intenso ήταν καλά ως CDs αλλά ως DVDs άστα... Τα Philips τα ήξερα για καλά αλλά δεν έχω αντιγράψει πολλά (τουλάχιστον ο Plextorας δεν έχει πρόβλημα με τη μάρκα) αλλά για να το λεν κάποιοι φίλοι ίσως θα πρέπει να τα αποφύγετε. Τι DVD-RW τώρα έχουν στείλει στα σκουπίδια φίλοι μου εν ριπή οφθαλμού; Ένας έχει πετάξει 2 LG κι αγόρασε τρίτο (είναι άξιος της μοίρας του...) ένας άλλος πέταξε 2 Sony κι ένα Pioneer. Άλλοι 2 από ένα Pioneer και πήραν NEC όπου είναι υπέρ ευχαριστημένοι!! Τα Plextor και τα NEC θεωρώ πως είναι τα καλύτερα μέχρι στιγμής! Το Plextor μου είχε ένα πρόβλημα και δεν "διάβαζε" δισκάκια την πρώτη βδομάδα αλλά επικοινώνησα μέσω e-mail με Βέλγιο κατευθείαν και μου αλλάξαν το μηχάνημα μέσα σε μία εβδομάδα! Μου δώσαν customer number για να επικοινωνήσω με Αθήνα με courier και ήρθαν Τρίτη μεσημέρι σπίτι μου το πήραν και την επόμενη Τρίτη μεσημέρι παρέλαβα καινούργιο σφραγισμένο! Πλήρη έξοφα δικά τους φυσικά! Απάντηση στο e-mail την επόμενη ημέρα αν όχι την ίδια. Είχε box να τσεκάρω "επιδιόρθωση" ή "αντικατάσταση" κι έβαλα "αντικατάσταση" και το δέχτηκαν χωρίς δεύτερη κουβέντα! Ας επανέλθω όμως... Όπως αναφέρει ο φίλος Jimmm επίσης ένα έμπειρο μάτι μπορεί να δει διαφορές. Τα δισκάκια που είχαν πρόβλημα στην αντιγραφή, παλιότερα τουλάχιστον, φαινόντουσαν από κάτω. Είχαν μια πιο ανοιχτή μωβ απόχρωση Ενω με την πιο σκούρα ήταν οκ! Επίσης έβλεπα πως αν έγραφα πχ. Princo από μωβ από κάτω έπερνε ΔΙΑΦΟΡΕΣ αποχρώσεις του μωβ και έκανε κάτι περίεργους δακτύλιους. Σαν να ήταν άντε γειά τα δεδομένα διανεμημένα. Στα Taiyo Yuden δεν υπήρχε τέτοιο πράγμα φυσικά και τότε ούτε στα TDK! Πλέον στα TDK θα ΒΡΕΙΣ αποχρώσεις του μωβ από κάτω ακόμη κι αν δεν είναι ΚΑΝ γραμμένο!! Οπότε καταλαβαίνετε... Όσον αφορά τα DVD-R και DVD+R τώρα. Τα DVD+R ως γνωστόν βγήκαν μετά απ'τα DVD-R για να σπάσουν το μονοπώλιο και να διορθώσουν (και καλά) πράγματα που δεν είχαν σκεφτεί στα DVD-R. Είναι λοιπόν θεωρητικά ΚΑΛΥΤΕΡΑ απ'τα DVD-R. Πρακτικά όμως και εμπειρικά έχω δει στην πόλη που σπούδαζα για παράδειγμα τον πατέρα ενός φίλου που είχε μαγαζί με βιντεοσκοπήσεις γάμων και τα σχετικά να προσπαθει σε ΤΕΣΣΕΡΙΣ διαφορετικά DVD Players να προσπαθεί να παίξει DVD+R TDK (τότε που ήταν καλά ακόμη) και να τρώει τα μούτρα του ΚΑΙ στις 4... Του είπε φυσικά να μην ξαναπαραγγείλει τέτοια στο μαγαζί γιατί ήδη είχε αποστείλει μερικά απ'αυτά σε πελάτες σε διπλανές πόλεις και είχαν πρόβλημα συμβατότητας με "φέτες". Επίσης τα πρώτα Playstation 2 βγήκαν να διαβάζουν ΜΟΝΟ DVD+R κι αυτό άλλαξε στις μετέπειτα εκδόσεις. Προσωπικά έχω δει παλιό Playstation 2 που με διαβεβαίωσε φίλος ότι ΔΕΝ παίζει DVD-R παρόλα αυτά το Taiyo Yuden που του έγραψα μια ταινία την είδαμε κανονικότατα! Επίσης να σημειωθεί ότι τα DVDs γενικά είναι πολύ πιο ευαίσθητα από κάτω και κάνουν περισσότερες γρατζουνιές. Αν στην αρχή έχουν ψιλογρατζουνιές καλό θα είναι να μην το βάλετε ΚΑΝ προς αντιγραφή στο μηχάνημά σας. Όσον αφορά τις ποιότητες (για να σας αποδείξω κι αυτά που είπαμε πριν). Υπάρχει και αποθήκη στην Αθήνα (δεν είμαι από Αθήνα αλλά θα μάθω από φίλο Αθηναίο να σας ενημερώσω σχετικά) όπου δουλεύει με ποιότητες και όχι με μάρκες. Πας πχ. του λες τι μάρκα και τι ποιότητα θες και κανονίζει και σου δίνει τα αντίστοιχα. Τα That's επίσης να πω ότι δεν τα πολυεμπιστεύομαι (παρόλο που είναι στην Taiyo Yuden) ενώ τα Sony ούτε κρύο ούτε ζέστη. Τα DVD-RW τους ΠΕΤΑΝΕ πάντως στην αρχή και μετά πετάνε καρφί για το καλάθι των αχρήστων. Δε μου φαίνεται να έχουν και πολύ καλή επίστρωση πάντως. Φαίνονται κάπως λεπτεπίλεπτα λες και τσιγκουνεύονται το υλικό αυτοί που τα κατασκευάζουν (λες να είναι από εταιρεία του Σκρουτζ; ). Έχω γράψει ορισμένα και δεν είχα πρόβλημα αλλά δεν τα προτιμώ κι όλας. Όσον αφορά τις εταιρίες που είναι συμβατό κάθε μηχάνημα τις λέει στο site του συνήθως. Για Plextor ας πούμε είχε κάπου 11 εταιρείες που έλεγε "compatible" αλλά 6 απ'αυτές ως "recommended"! Τα Taiyo Yuden τα πρωτοπαρήγγειλα απ΄την Disc Impex στην Αθήνα, την αντιπροσωπία της Plextor. Ρίσκο αλλά μου βγήκαν τέλεια! Στην αρχή ήταν με την ασημένια ματ επίστρωση και μετά με την χρυσή ώσπου τώρα φτάσαμε στην γαλάζια. Την κεραμική δεν την βάζω γιατί είναι πιο ακριβή και δεν έχει ουσιαστικές διαφορές. Σαν επάνω επίστρωση είναι καλύτερη μόνο νομίζω. Υπήρχε και η ασημί που ήταν σαν καθρέφτης αλλά δεν αξίζει μόνο και μόνο γιατί κάνει δαχτυλιές. Τα DVD-R φυσικά! Όσον αφορά τα μαρκαδοράκια χρησιμοποιώ ΜΟΝΟ τα S (small) και συγκεκριμένα την έχω καταβρεί με τα Stabilo αλλά μιας και δεν τα βρίσκω συχνά (ή μήπως καθόλου; ) έχω καταλήξει στα Staedler που είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ίδια φάση! Στεγνώνουν κυριολεκτικά ΑΜΕΣΩΣ ενώ δεν γλιστράνε πάνω στο δισκάκι! Ακόμη και στις επιστρώσεις "καθρέφτη" που αναφέρω παραπάνω, δεν γλιστράνε! Είχα αγοράσει μερικά από λάθος και ξέρω. Αυτά τα Γερμανικά εν ολίγης αξίζουν! Οι θήκες τώρα που βάζεις τα δισκάκια. Κι εκεί πρέπει να υπάρχει ποιότητα, όσον αφορά τα "βαλιτσάκια". Αυτό το υλικό που έχουν μέσα πρέπει να είναι υαλοβάμβακας. Πλέον τα περισσότερα είναι καλά αλλά παίρνω μόνο 200άρες μιας και με παραπάνω έχω απογοητευτεί. Θα έχει σπάσει λουράκι ή χερούλι απ'το βάρος κτλ. Ο μαύρου χρώματος υαλοβάμβακας φαίνεται καλύτερος απ'τον άσπρου χρώματος. Πλέον θα δείτε ότι άσπρου δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά. Με την αφή το καταλαβαίνεις αν είναι πιο μαλακό κτλ. Ακόμη και σ'αυτές γρατζουνιούνται βέβαια οπότε μια καλύτερη λύση είναι η κορίνα. Στην κορίνα το πρόβλημα είναι ότι δε μπορείς με ΤΙΠΟΤΑ να βρεις ένα δισκάκι που θέλεις... Με λίγα λόγια καταλήγουμε πάλι στις θήκες jewel case ή για οικονομία χώρου τις slim case. Όσον αφορά την φθορά δυστυχώς είναι η μόνη λύση παρότι πιάνει χώρο... Εγώ επιμένω στις 200άρες πάντως μέχρι να δω αν ανακαλυφθεί τίποτε καλύτερο! Ξέχασα να αναφέρω ότι στις 200άρες που παίρνω προτιμώ αυτές με τα αποσπόμενα φίλα (σαν μεταλλικούς κρίκους ντοσιέ στη μέση που ανοίγουν τραβώντας τους), όχι για να βάλω κι άλλα φύλλα φυσικά (γιατί δε μπορούν να πάρουν άλλα με τα δισκάκια να την "φουσκώνουν"!) αλλά σε περίπτωση που σκιστεί κάποιο να βρω κάποια αποθήκη ή εταιρία να τα αντικαταστήσω! Μία λύση είναι της μάρκας "Case Logic"! Επίσης ν'αναφέρω σαν κορυφαία CDs τα "Emtec"! Σαν DVDs έχω γράψει ελάχιστα χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα! Το κακό είναι ότι κι αυτά είναι απίστευτα λεπτά πλέον (βλέπεις σχεδόν από μέσα τους), που σημαίνει όχι καλή επίστρωση από καμία πλευρά... Όσον αφορά το τι έχουν δει τα μάτια μου από μαρκαδώρους της σειράς ούτε μπορείς να φανταστείς... Από το να "πίνει" από μέσα το μελάνι να φαίνεται καθαρά από κάτω και τα δεδομένα να είναι χαλασμένα σ'αυτο το σημείο μέχρι και να ξύνεται η πάνω επίστρωση και να χαρακώνει χαλώντας το δισκάκι επίσης. Μεγάλο χάλι... Ελπίζω να έχεις καταλήξει λίγο πολύ γενικά απ'τις απόψεις. Εγώ ακολουθώ την τακτική που ανέφερες (έλεγχος με αντιγραφή τα δεδομένα πίσω στον δίσκο πρώτα) και όλα είναι μια χάρα μέχρι στιγμής!! Συγγνώμη αν έγινα κουραστικός αλλά έπρεπε να τα πιάσω όλα...