Κουβεντούλα για τα Disney που κυκλοφορούν

[hardivic]

μακάρι να είχαμε όλα τα παλιά τεύχη έγχρωμα και σε γυαλιστερό μυρωδάτο χαρτί...δεν τα έχουμε όμως...

και αν μπω στη διαδικασία να συγκρίνω παλια τεύχη-ιστοριάρες-κακή εκτύπωση ή νέα τεύχη-φοβερή εκτύπωση-ιστορίες του συρμού, θα επέλεγα χίλες φορές αυτά τα κιτρινιάρικα μισά ασπρόμαυρα μισά έγχρωμα τεύχη της 1ης χιλιάδας

 

όσο για την άποψη του ChrisL συμφωνώ σχεδόν απόλυτα με τον τρόπο που νομίζω ότι εννοούσε αυτά που είπε..κατά τα άλλα Ζίκε και ξερό χαρτί...εεεε συγγνώμη - ψωμί!!

[christs]

Μακάρι να είχαμε και ένα περιοδικό αποκλειστικά για τις παλιότερες κυρίως ιταλικές all time Ιστορίες που με τόση ομορφια μας μεγάλωσαν μέσα από το Μίκυ Μάους και τα κλασικά. Προσωπικά νιώθω ότι υπάρχει ένα μεγάλο έλλειμμα σ αυτό το θέμα.

 

Έχουμε σειρές που καλύπτουν Μόνο τη νέα ιταλική σκηνή. ΚΟΜΙΞ, ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ, ντοναλντ, μπαινουν από κει.

Μακαρι, αν δε γίνεται να υπάρξει επιπλέον σειρά, να κόψουν κάποιο Όπως το Ντόναλντ, και να φτιάξουν κάτι στυλ κλασικά με ποτ πουρί ιστοριών...

[1530]

 

Έχουμε σειρές που καλύπτουν Μόνο τη νέα ιταλική σκηνή. ΚΟΜΙΞ, ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ, ντοναλντ, μπαινουν από κει.

Μακαρι, αν δε γίνεται να υπάρξει επιπλέον σειρά, να κόψουν κάποιο Όπως το Ντόναλντ, και να φτιάξουν κάτι στυλ κλασικά με ποτ πουρί ιστοριών...

 

 

Εγώ είχα προτείνει να συγχωνευθεί το Ντόναλντ με το Μίκυ αφού άλλωστε το 9/10 των ιστοριών είναι παπιά πλέον

 

Πάντως γιατί όχι; Kαλή ιδέα...να ξανακυκλοφορήσει η σειρά "Κλασσικά" αλλά με νέα αρίθμιση.

[deadneighbours]

Το θεμα είναι υποκειμενικο νομιζω αλλα ας φανταστούμε ότι τα συνχρονα κομικς σε πεντε δεκαετιες θα γινουν και αυτά παλια οποτε το τι είναι παλιο και συνχρονο παιζεται,αυτο που μετραει είναι πως νιωθει ο καθενας με αυτά που διαβαζει.Τωρα για το χρωμα,δεν θα πω ότι πριν πενηντα η παραπανω χρονια τα χρωματιζαν ετσι γιατι ετσι ηταν η εποχη,ειναι λιγο συνηθισμενο,αλλα πως μπορεις να παρουσιασεις μια κωμικη καταστασει που γινεται χαμος μονο με χρωματα που βγαζουν μια κατιφια.Πρεπει να βαλεις ζωντανα χρωματα που να βγαζουν ένα εντονο συναισθημα,ενταξει η λεξη είναι για πεταμα,ειναι λιγο υπερβολικη αλλα μην ξεχναμε ότι σε κάθε δημιουργια υπαρχει και η απορρηψη για διαφορους λογους.

[tryfev]

 

Με λίγα λόγια η πορεία του ΜΜ που ήταν σταθερή και υψηλή στις αρχές έχει καταντήσει σαν καρδιογράφημα πλέον...

 

 

Και μάλιστα σαν καρδιογράφημα ασθενούς αμέσως μετά από έμφραγμα

[tryfev]

Η κεντρική ιστορία του επόμενου τεύχους είναι Σύλβια Τζίκε και είναι αυτή http://coa.inducks.org/story.php?c=I+TL+2835-1 !

 

 Μακάρι η ιστορία της Τζίκε να είναι θαυμάσια. Θα είμαι ο πρώτος που θα την χειροκροτήσω, Γιάννη μου.

 

μακάρι να είχαμε όλα τα παλιά τεύχη έγχρωμα και σε γυαλιστερό μυρωδάτο χαρτί...δεν τα έχουμε όμως...

και αν μπω στη διαδικασία να συγκρίνω παλια τεύχη-ιστοριάρες-κακή εκτύπωση ή νέα τεύχη-φοβερή εκτύπωση-ιστορίες του συρμού, θα επέλεγα χίλες φορές αυτά τα κιτρινιάρικα μισά ασπρόμαυρα μισά έγχρωμα τεύχη της 1ης χιλιάδας

 

όσο για την άποψη του ChrisL συμφωνώ σχεδόν απόλυτα με τον τρόπο που νομίζω ότι εννοούσε αυτά που είπε..κατά τα άλλα Ζίκε και ξερό χαρτί...εεεε συγγνώμη - ψωμί!!

 

Οι απόψεις μας ταυτίζονται, Βαγγέλη μου.

 

Μακάρι να είχαμε και ένα περιοδικό αποκλειστικά για τις παλιότερες κυρίως ιταλικές all time Ιστορίες που με τόση ομορφια μας μεγάλωσαν μέσα από το Μίκυ Μάους και τα κλασικά. Προσωπικά νιώθω ότι υπάρχει ένα μεγάλο έλλειμμα σ αυτό το θέμα.

 

Έχουμε σειρές που καλύπτουν Μόνο τη νέα ιταλική σκηνή. ΚΟΜΙΞ, ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ, ντοναλντ, μπαινουν από κει.

Μακαρι, αν δε γίνεται να υπάρξει επιπλέον σειρά, να κόψουν κάποιο Όπως το Ντόναλντ, και να φτιάξουν κάτι στυλ κλασικά με ποτ πουρί ιστοριών...

 

Συμφωνώ Χρήστο μου και συμπληρώνω: Στα Νέα Κλασικά, όπως θα μπορούσε να ονομασθεί το περιοδικό αυτό, να δημοσιεύονται όχι μόνο ιστορίες που σας μεγάλωσαν (γιατί εγώ όταν ξεκίνησε το Μίκυ Μάους ήμουν ήδη 20 χρονών και είχα άλλα ενδιαφέροντα, ενώ η επόμενη συνάντηση με τα Ντίσνεϋ κόμικς έγινε σχεδόν 2 δεκαετίες αργότερα με την κόρη μου και η τελευταία και "μοιραία" μετά από 10 και πλέον χρόνια ακόμη), αλλά και ισάξιες ιστορίες από τις παλιές και ισάξιές τους αδημοσίευτες.

[Billy Uchiha]

Νέο τεύχος 'Ντόναλντ' στα περίπτερα

 

 

 

Και αυτόν το μήνα συναντάμε το αγαπημένο μας παπί σε πέντε νέες ιστορίες…

• ΟΙ ΤΡΟΜΕΡΟΙ ΤΗΛΕΘΕΑΤΕΣ
• ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ
• ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΕΣ ΣΑΛΤΟΜΠΡΕΛΕΣ
• Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
• ΤΡΟΜΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ

Αναζητήστε το τεύχος Νο.5 την Τρίτη 11/11 στα περίπτερα!

[Angel.tze]

Το αγόρασα αν και έχω του τερζό... Σίγουρα είναι μια καλή έκδοση...  που μάλλον αξίζει τα 10 ευρώ που θα κοστίζει... (για τα 4 ευρώ δεν γίνεται λόγος)

 

Το μόνο αρνητικό σχόλιο μου αφορά το μέλλον της σειράς αφού η απουσία της αρίθμησης είναι κακό σημάδι...

Ρώτησα την Καθημερινη γι' αυτό και μου είπαν ότι είναι επειδή ο αναγνώστης τοποθετεί τους τόμους όπως εκείνος θέλει... Εξάλλου οι τόμοι ξεκίνησαν από προχωρημένη χρονολογία σχεδίασης του Μπαρκς. Θεώρησαν σωστό επειδή έγινε αυτό το πράγμα, να μην βάλουν νούμερο...

[JohnnyMZ]

 Μακάρι η ιστορία της Τζίκε να είναι θαυμάσια. Θα είμαι ο πρώτος που θα την χειροκροτήσω, Γιάννη μου.

 

Μακάρι να μην είναι τότε, γιατί για να σου αρέσει δε θα είναι το στυλ που μας έχει συνηθίσει (και που έκδηλα λατρεύω)!  

[ΚΟΜΙΞ]

Ρώτησα την Καθημερινη γι' αυτό και μου είπαν ότι είναι επειδή ο αναγνώστης τοποθετεί τους τόμους όπως εκείνος θέλει... Εξάλλου οι τόμοι ξεκίνησαν από προχωρημένη χρονολογία σχεδίασης του Μπαρκς. Θεώρησαν σωστό επειδή έγινε αυτό το πράγμα, να μην βάλουν νούμερο...

Καλα κανανε κατα τη γνωμη και συμφωνω!

[tryfev]

Μακάρι να μην είναι τότε, γιατί για να σου αρέσει δε θα είναι το στυλ που μας έχει συνηθίσει (και που έκδηλα λατρεύω)!

 

Μην ανησυχείς, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα ικανοποιηθεί η αποπνέουσα έκδηλο φανατισμό άποψή σου.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 10, 2014 από tryfev

[JohnnyMZ]

Μην ανησυχείς, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα ικανοποιηθεί η αποπνέουσα έκδηλο φανατισμό άποψή σου.

 

Συμφωνώ, αλλά θα διαφωνήσω με τον όρο "φανατισμός"! Πολύ "βαρύς" για να χαρακτηριστεί η υγιής εκτίμηση στην τέχνη που συγκλίνει στο γούστο μου.

[tryfev]

Συμφωνώ, αλλά θα διαφωνήσω με τον όρο "φανατισμός"! Πολύ "βαρύς" για να χαρακτηριστεί η υγιής εκτίμηση στην τέχνη που συγκλίνει στο γούστο μου.

 

΄Εχεις δίκιο ίσως δεν διατύπωσα σωστά την απάντησή μου. Σε καμιά περίπτωση δεν είχα πρόθεση να χαρακτηρίσω φανατισμό την πραγματικά υγιέστατη και απόλυτα σεβαστή εκτίμησή σου για το έργο της Τζίκε.

 

΄Ενιωσα όμως ότι η ευχή σου να μην μου αρέσει η ιστορία, όπως την εξέφρασες με το παρακάτω ποστ, στο οποίο και απάντησα, εμπεριείχε στοιχεία φανατισμού.

 

Μακάρι να μην είναι τότε, γιατί για να σου αρέσει δε θα είναι το στυλ που μας έχει συνηθίσει (και που έκδηλα λατρεύω)!

Επεξεργασία Νοεμβρίου 11, 2014 από tryfev

[rorschach]

Κι ένα ζωντανό παράδειγμα: Κατά σύμπτωση πριν μια ώρα περίπου, θέλοντας να απασχολήσω λίγο την εγγονή μας που είχε περάσει ολόκληρο 24ωρο σπίτι μας, μέχρι να έρθουν να την πάρουν οι γονείς της (λατρεύει κι αυτή τα Μίκυ Μάους και έχει τρομερή αδυναμία σε ποιον άλλο; Τον Μίκυ), έβγαλα και της διάβασα το #2 του "Γέλιο και Χαρά" με την ιστορία "Δουλειές με Φούντες". Ε, λοιπόν, διασκεδάσαμε αφάνταστα. Με τα σημερινά κριτήρια θα λέγαμε ότι είναι ένα κακότεχνο τεύχος, όμως η αμεσότητα της αφελούς ίσως πλοκής της ιστορίας είναι κάτι που δεν απολαμβάνουμε σε πολλά από τα σύγχρονα τεύχη. Κι ένα εξώφυλλο διαμάντι http://coa.inducks.org/story.php?c=Xgr%2FGX++++2

 

Κι αν έχει προκατάληψη ο Ρόρσαχ με τον Strobl, πρόβλημά του.

 

Κι εκείνο το οπισθόφυλλο των πρώτων τευχών του περιοδικού! Κακότεχνο ίσως, αλλά ιδιαίτερα ελκυστικό.

 

 

 

 

 

 

Εχω διαβασει πανω απο 100(και λιγες λεω) ιστοριες του Στρομπλ οποτε δεν προκειται για προκαταληψη, εχω αποψη για τον συγκεκριμενο...

Η ιστορια στην οποια αναφερεσαι ειναι συμφωνα με το inducks μια απο τις χειροτερες ολων των εποχων, το σχεδιο ειναι αθλιο(κλασικος Στρομπλ).

Ο Στρομπλ εχει κανει πανω απο 1000 ιστοριες νομιζω και δεν εχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ αν εξαιρεσουμε αυτες που ηταν σε σεναριο Μπαρκς(οι οποιες ανεβαινουν στη βαθμολογια χαρη στον Μπαρκς και οχι χαρη στον Στρομπλ) που να ξεπερναει το 7,5 στο inducks. 

Οσο για το οπισθοφυλλο, ειναι ερασιτεχνικο και αποκρουστικο. Ελκυστικο ισως σε καποιον μονο για συναισθηματικους λογους.

Για ακομα μια φορα η νοσταλγία υπερισχυει σε βαρος της πραγματικοτητας.

 

@rorschach Σοβαρά τώρα....αν έπεφτε στα χέρια σου το 1ο μμ του Τερζόπουλου  -όχι η ανατύπωση-  θα το πέταγες γιατί ήταν σχεδόν 50χρονο και φθαρμένο;

 

Αν ήταν έτσι όπως τα λες βρε φίλε δε θα το κοστολογούσαν οι συλλέκτες 300,400 και 500 €

 

 

το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν το κοστολογουν 500 ευρώ για τα χρωματα του ή την ποιοτητα των ιστοριων του

σορρυ αλλα ο συλλογισμος σου δε στεκει καθολου

 

 

 

Οσο για τις ποιοτητες των ιστοριων των παλιων μικυ μαους σε σχεση με τα καινουρια:

1) τα παλια ειχαν καβατζα δεκαετιων απο το τοπολινο, λογικο να μπορουν να βαζουν πολλες καλες ιστοριες(παρ'ολα αυτα και πολλη σαβουρα)

2) τα παλια ειχαν λιγοτερες σελιδες οποτε το αποθεμα των καλων ιταλικων δεν τελειωνε γρηγορα και συγχρονως δεν εμενε πολυς χωρος για σαβουρες

3) εκτος απο τον Σκαρπα, ολοι οι υπολοιποι παλιοι Ιταλοι δεν υπερεχουν σε τιποτα σε σχεση με τους καινουριους, το αντιθετο μαλιστα επειδη διαβαζω συνεχως πολλες παλιες ιταλικες ιστοριες, μεγαλο μερος αυτων ειναι παλαιομοδιτικες και παρωχημενες. Στην χειροτερη περιπτωση οι καινουριοι ειναι ισαξιοι.

4) οπως ειπα και πριν, παντα η νοσταλγια θα νικαει την πραγματικοτητα

[hardivic]

1. η καβάντζα παραμένει και μάλιστα έχει αυξηθεί, παρόλα αυτά αντί να μπαίνουν στα σύγχρονα οι καλές αδημοσίευτες μπαίνουν όλες οι σαβούρες του τοπολίνο της τελευταίας 5αετίας

2. αυτό που λες θα έστεκε αν στα σύγχρονα υπήρχε στάνταρ μία πολύ καλή και οι υπόλοιπες ήταν σαβούρες. εδώ μιλάμε ότι έχουμε μία πολύ καλή ιστορία κάθε 10 τεύχη και αν...οι υπόλοιπες μέτριες ή σαβούρες.

3.δεν υπάρχει ένας σύγχρονος ιταλός (και δεν εννοώ Μάσιμο Ντε Βίτα και Καβατσάνο που οδεύουν προς συνταξιοδότηση) που να είναι ισάξιος, με μόνη πιθανή εξαίρεση τον Κάστι (που όμως έχει πολλά ψωμιά να φάει ακόμα και να σταματήσει να αντιγράφει τον εαυτό του), με το Μποτάρο, τον Κάρπι, το Μαρτίνα..μπορεί οι ιστορίες τους να είναι θεματολογικά ξεπερασμένες αλλά δεν είναι σαχλαμάρες χωρίς νόημα.

4. Η νοσταλγία δε νικάει την πραγματικότητα. Πχ ποτέ δε μου άρεσαν σενάριο και σχέδιο στις ιστορίες των Στρομπλ, Μάρι, κα..αντιθέτως αμέσως αγαπησα τον Κάστι. Επίσης ενώ γουστάρω τρελά τον Σκάρπα, πρόσφατα διάβασα ιστορίες του που μου φάνηκαν τουλάχιστον αδιάφορες..

[rorschach]

1. Λάθος, απλά. Οι περισσότερες καλές ιστορίες έχουν ήδη δημοσιευτεί.

2. Άποψή σου, αλλά βάζεις 3/10 σε ιστοριάρες(για μένα) οποτε θα διαφωνησουμε. Πολυ συχνα εχουμε αξιολογες ιστοριες στα μικυ μαους και μαλιστα οχι μονο τις βασικες, Σε αντιθεση με παλια που εκτος της βασικης δεν αξιζε τιποτα στο υπολοιπο τευχος(με Στρομπλ, λυκοπουλα κλπ). Οχι οτι δεν υπαρχουν και κακα τευχη, αλλα παντα ετσι ηταν το μικυ μαους, hit or miss, δεν ηταν Κόμιξ(παλιό).

3. διαφωνω, ο Μποταρο δε μ'αρεσει ενω οι αλλοι δυο ειναι καλοι ως πολυ καλοι(αναλογα με την ιστορια) αλλα ισαξιοι με καποιους νεοτερους και πολυ κατωτεροι του Σκαρπα(που κι αυτος δεν ειναι Μπαρκς ή Ροσα για να λεμε την αληθεια). Επισης υπηρχαν και παλιοτερα παρα πολλοι λιγοτερο γνωστοι Ιταλοι που γεμιζαν τα τοπολινο με σαβουρα(η οποια ευτυχως δε χωρουσε στο μικυ μαους λογω μικροτερου μεγεθους)

4. Δεκτο, βγαζω το παντα και βαζω το συνηθως.

[rorschach]

4 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα:

 

• Ο Ντόναλντ ταξιδεύει στα χρόνια του Ροκ & Ρολ και η Λιμνούπολη δονείται και πάλι στον ρυθμό της μεγάλης μουσικής επανάστασης. ---> http://coa.inducks.org/story.php?c=I+TL+2835-1
• Ο θείος Σκρουτζ βρίσκει ακόμα έναν τρόπο για να στείλει τους Λιμνουπολίτες στα μαγαζιά του και να ξεπουλήσει το εμπόρευμά του.  ---> http://coa.inducks.org/story.php?c=I+TL+2835-4
• Ο Μίκυ αναρωτιέται τι μπορεί να σκέφτονται τα φυτά και ο Ητα Βήτα, του λύνει την απορία. ---> http://coa.inducks.org/story.php?c=I+TL+2825-2
• Ξεχάστε τους πράκτορες Π.Α.Π.Ι. ! Τώρα έρχονται οι πράκτορες Π.Α.Π.Ι.Α. ! ---> μάλλον η 1η από αυτές http://coa.inducks.org/subseries.php?c=PEA

^^το τεύχος μου φαίνεται πως θα δώσει τροφή για αρνητικά σχόλια

 

 

Επίσης, την Κυριακη με την Καθημερινή(αραγε την παιρνει κανεις τωρα που δε δινει Μπαρκς; ) δινει αυτό:

Γνωρίστε τους ήρωες της νέας ταινίας της Disney μέσα από το περιοδικό τους.

Κόμικς, παιχνίδια, κατασκευές για ατελείωτη περιπέτεια και μαζί η αφίσα του BAYMAX.

Μην το χάσετε! Την Κυριακή 16 Νοεμβρίου με την Καθημερινή.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 11, 2014 από rorschach

[1530]

Το μόνο αρνητικό που βλέπω είναι ότι δε βλέπω κάτι για τα ημερολόγια του Σκρουτζ.

 

 

Κατά τα άλλα 1 χαρά το βρίσκω ειδικά την 1η ιστορία.... και   έχουμε και πάλι Μίκυ!!!

 

 

 

[JohnnyMZ]

΄Ενιωσα όμως ότι η ευχή σου να μην μου αρέσει η ιστορία, όπως την εξέφρασες με το παρακάτω ποστ, στο οποίο και απάντησα, εμπεριείχε στοιχεία φανατισμού.

 

Χιούμορ έκανα, έχοντας υπόψη τις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις μας για τη συγκεκριμένη δημιουργό

[Jim Slip]

4) οπως ειπα και πριν, παντα η νοσταλγια θα νικαει την πραγματικοτητα

 

Απλά δεν ισχύει.

 

Δεν είναι μόνο θέμα ιδεών. Οι νέοι δημιουργοί έχουν πρόβλημα αφήγησης. Δε γνωρίζουν, δε μπορούν να αναπτύξουν μια ιστορία αρμονικά. Αυτό, σε συνδυασμό με το νευρικό σχέδιο, κάνει τις ιστορίες εξαρχής υποδεέστερες.

 

'Οταν βλέπεις μια καλή ιστορία την αναγνωρίζεις αμέσως (πχ ο "Σκοτεινός Κόσμος" του Καστύ). Τα νέα τεύχη του ΜΜ, Ντόναλντ, Σούπερ Μίκυ είναι ένα σκουπιδιαριό, ανερμάτιστες ιστορίες χωρίς λογο ύπαρξης.

[Billy Uchiha]

JohnnyMZ, εσύ που είσαι φαν της Τζίκε πώς σου φάνηκε το Φάντομ με τίτλο Κινηματογραφικό Κομφούζιο;

[rorschach]

Απλά δεν ισχύει.

 

Δεν είναι μόνο θέμα ιδεών. Οι νέοι δημιουργοί έχουν πρόβλημα αφήγησης. Δε γνωρίζουν, δε μπορούν να αναπτύξουν μια ιστορία αρμονικά. Αυτό, σε συνδυασμό με το νευρικό σχέδιο, κάνει τις ιστορίες εξαρχής υποδεέστερες.

 

'Οταν βλέπεις μια καλή ιστορία την αναγνωρίζεις αμέσως (πχ ο "Σκοτεινός Κόσμος" του Καστύ). Τα νέα τεύχη του ΜΜ, Ντόναλντ, Σούπερ Μίκυ είναι ένα σκουπιδιαριό, ανερμάτιστες ιστορίες χωρίς λογο ύπαρξης.

 

Στο τελευταίο σου ποστ στο θέμα του Μίκυ Μάους έχεις γράψεις τη λέξη "νοσταλγώ" δύο φορές, αυτό λέει πολλά.

Η δική μου απορία εδώ και καιρό(κάθε φορά που βλέπω ποστ σου σε ντισνεϋτοπικ) είναι γιατί συνεχίζεις να ξοδεύεις λεφτά για κάτι που δε σου αρέσει, ή για να είμαι πιο ακριβής, για κάτι που απεχθάνεσαι.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 11, 2014 από rorschach

[JohnnyMZ]

JohnnyMZ, εσύ που είσαι φαν της Τζίκε πώς σου φάνηκε το Φάντομ με τίτλο Κινηματογραφικό Κομφούζιο;

 

Κλασική ιστορία Ziche. Ο Tito Faraci συνεργάζεται συχνά με την εν λόγω καλλιτέχνιδα και το δίδυμο αυτό πάντα γεννάει σουρεαλιστικές, ακραίες (και ολίγον κάφρικες συχνά) ιστορίες που ξεφεύγουν από την καθιερωμένη συνταγή.

 

Γι' αυτό το λόγο, κάθε ιστορία της Ziche μου αρέσει, γιατί δείχνει πόσο διαφορετικοί κόσμοι μπορεί να υπάρχουν σε ένα κοινό σύμπαν, το "Disney-verse" (π.χ. η σύγχρονη Ιταλική σχολή χωρίζεται σε πολλών ειδών καλλιτέχνες: έχει τον ανανεωτικό-αλλά-προσηλωμένο-στο-κλασικό Casty (στην ίδια κατηγορία θα έβαζα και τον Faccini), τον ισορροπημένα κλασικό Cavazzano - σε αντιδιαστολή με τον ανισόρροπα κλασικό Gatto, τους καθαρά ανανεωτικούς Pastrοvicchio bros, τον Claudio Sciarrone, το Stefano Turconi αλλά και τον Fabio Celoni και τον Paolo Mottura οι οποίοι τελευταίοι κάνουν εντελώς πρωτόγνωρα πράγματα, τα οποία καθίστανται αυτομάτως κλασικά, και βέβαια έχουμε τους χαμαιλέοντες σεναριογράφους και σχεδιαστές όπως ο Faraci ή o Artibani και ο Gottardo ή ο Mastantuono κτλ. Η Ziche λοιπόν αποτελεί μία κατηγορία από μόνη της, γιατί οι ιστορίες της, ενώ δεν έχουν κάτι το εκθαμβωτικό, διέπονται από μία αίσθηση ελευθερίας και άφοβου τσαλακώματος, ειδικά όταν αναλαμβάνει η ίδια τη συγγραφή του σεναρίου - το ξεκάρδισμα είναι αυτονόητο).

 

Από αυτήν την άποψη, μου άρεσε που είδα κάτι διαφορετικό στη σειρά του Φάντομ, ιδιαίτερα απ' τη στιγμή που το έκανε η αγαπημένη μου Ιταλίδα σχεδιάστρια. Ωστόσο, θεωρώ πως ξέφυγε σε ένα βαθμό από το ύφος της σειράς, την οποία είχα στο μυαλό μου ως μια καθαρά περιπετειώδη σειρά. Βέβαια, δεν της ανατέθηκε τυχαία - προφανώς οι τότε συντελεστές θέλησαν να υπάρξει ένα διασκεδαστικό διάλειμμα, κι έτσι ανέθεσαν στον Faraci να γράψει ένα σενάριο εστιάζοντας στο κωμικό στοιχείο, προφανώς γνωρίζοντας εξ αρχής ποιος, ή μάλλον ποια, θα το σχεδιάσει.

 

Εσύ πώς το βρήκες;

[Billy Uchiha]

Γλουμ! Δε θα γράψω τόσα πολλά, αλλά με λίγα λόγια τη βρήκα πολύ καλή την ιστορία. Και συμφωνώ με αυτά που γράφεις εδώ!!

 

Από αυτήν την άποψη, μου άρεσε που είδα κάτι διαφορετικό στη σειρά του Φάντομ, ιδιαίτερα απ' τη στιγμή που το έκανε η αγαπημένη μου Ιταλίδα σχεδιάστρια. Ωστόσο, θεωρώ πως ξέφυγε σε ένα βαθμό από το ύφος της σειράς, την οποία είχα στο μυαλό μου ως μια καθαρά περιπετειώδη σειρά. Βέβαια, δεν της ανατέθηκε τυχαία - προφανώς οι τότε συντελεστές θέλησαν να υπάρξει ένα διασκεδαστικό διάλειμμα, κι έτσι ανέθεσαν στον Faraci να γράψει ένα σενάριο εστιάζοντας στο κωμικό στοιχείο, προφανώς γνωρίζοντας εξ αρχής ποιος, ή μάλλον ποια, θα το σχεδιάσει.

[Jim Slip]

Στο τελευταίο σου ποστ στο θέμα του Μίκυ Μάους έχεις γράψεις τη λέξη "νοσταλγώ" δύο φορές, αυτό λέει πολλά.

Η δική μου απορία εδώ και καιρό(κάθε φορά που βλέπω ποστ σου σε ντισνεϋτοπικ) είναι γιατί συνεχίζεις να ξοδεύεις λεφτά για κάτι που δε σου αρέσει, ή για να είμαι πιο ακριβής, για κάτι που απεχθάνεσαι.

 

'Εγραψα οτι νοσταλγώ τον αντι-ήρωα Φάντομ Ντακ (σε σχέση με τον υπερ-ήρωα Φάντομ Ντακ) και τον παλιό τρόπο βιβλιοδέτησης. Αμφότερα δεν έχουν να κάνουν με το επίπεδο των ιστοριών, τις οποίες πιστεύω κρίνω αντικειμενικά (παλιές και νέες).

 

Το Μίκυ Μάους δεν το αγοράζω. Αγόρασα τα τελευταια 2 τεύχη επειδή είχαν ιστορίες του Τσιμίνο.

 

Γενικώς έδωσα μια ευκαιρία στις νέες εκδόσεις Ντίσνεϋ. Δε σημαίνει οτι θα εξακολουθήσω να το κάνω (πέρα απ' το ΚΟΜΙΞ).

[Tightwad]

Οι νέοι δημιουργοί έχουν πρόβλημα αφήγησης

 

[...]

 

'Οταν βλέπεις μια καλή ιστορία την αναγνωρίζεις αμέσως (πχ ο "Σκοτεινός Κόσμος" του Καστύ). Τα νέα τεύχη του ΜΜ, Ντόναλντ, Σούπερ Μίκυ είναι ένα σκουπιδιαριό, ανερμάτιστες ιστορίες χωρίς λογο ύπαρξης.

 

Πότε γέρασε ο Κάστυ και έγινε παλιός; Η διχοτομία μεταξύ παλιών και νέων είναι άκυρη.

 

Και για να είμαι ξεκάθαρος, θεωρώ ότι τρείς απ'τους πιο αγαπημένους μου δημιουργούς έχουν σοβαρά προβλήματα αφήγησης. Ο Ρόσα μπήγει αρκετό εκθετικό διάλογο για να κουράσει καθηγητή Αρχαίων, ο Μπάρκς ξεκινάει τις ιστορίες του τελειώς μη-οργανικά, και ο Γκόντφρεντσον έχει μια ροή ανάλογη σε κάτι ανάμεσα σε φούλ ιστορία και σε στριπάκια. 

[Jim Slip]

Πότε γέρασε ο Κάστυ και έγινε παλιός; Η διχοτομία μεταξύ παλιών και νέων είναι άκυρη.

 

Και για να είμαι ξεκάθαρος, θεωρώ ότι τρείς απ'τους πιο αγαπημένους μου δημιουργούς έχουν σοβαρά προβλήματα αφήγησης. Ο Ρόσα μπήγει αρκετό εκθετικό διάλογο για να κουράσει καθηγητή Αρχαίων, ο Μπάρκς ξεκινάει τις ιστορίες του τελειώς μη-οργανικά, και ο Γκόντφρεντσον έχει μια ροή ανάλογη σε κάτι ανάμεσα σε φούλ ιστορία και σε στριπάκια. 

 

Ο Καστύ είναι νέος δημιουργός. Αυτό ήταν το επιχείρημα. Οτι είναι ένας νέος δημιουργός του οποίου οι ιστορίες ξεχωρίζουν, άρα δεν τίθεται θέμα νοσταλγίας. Μια καλή ιστορία είναι καλή άσχετα αν είναι παλιά ή καινούργια.

[tryfev]

Για να αποφύγω τις πολλαπλές παραθέσεις, θα απαντήσω, με λίγα λόγια:

 

α. Φίλε Ρόρσαχ, δεν υπάρχει έδαφος διαλόγου μεταξύ μας γιατί ξεκινάμε από διαφορετικές αφετηρίες και ακολουθούμε μη συναντώμενες ούτε στο άπειρο παράλληλες ευθείες. Το μόνο που θα πω είναι ότι  θεωρώ τη νοσταλγία και το συναίσθημα συστατικά στοιχεία της αποτίμησης των ιστοριών Ντίσνεϋ. Δεν έχω να προσθέσω περισσότερα. Σέβομαι τις απόψεις σου και θεωρώ αυτονόητο τον σεβασμό σου στις δικές μου. Ασφαλώς, σε επί μέρους θέματα θα τα λέμε.

 

β. Αγαπητέ Βαγγέλη, συμφωνώ με πολλά από όσα γράφεις στο ποστ σου και ιδίως στην παράγραφο 3. Το ίδιο ισχύει και για όσα γράφει ο φίλος Jim Slip με εξαίρεση ίσως τον κάπως υπερβολικό χαρακτηρισμό "σκουπιδαριό από ανερμάτιστες ιστορίες".

 

γ. Σχετικά με το Κινηματογραφικό κομφούζιο, παραπέμπω σε όσα έχω γράψει εδώ επαναλαμβάνοντας την κύρια φράση: "΄Ενα από τα χειρότερα, κατά τη γνώμη μου, τεύχη της σειράς που έχω διαβάσει. Μπερδεμένο, σουρεαλιστικό, θεοπάλαβο. Το μυρίστηκα ότι έχει βάλει το χεράκι της η Τζίκε αλλά και ο Φαράτσι δεν πήγαινε πίσω".

 

δ. Αγαπητέ Νικόλα 1530, αναφωνώ μαζί σου:    έχουμε και πάλι Μίκυ!!!

Επεξεργασία Νοεμβρίου 11, 2014 από tryfev

[tryfev]

Πότε γέρασε ο Κάστυ και έγινε παλιός; Η διχοτομία μεταξύ παλιών και νέων είναι άκυρη.

 

Και για να είμαι ξεκάθαρος, θεωρώ ότι τρείς απ'τους πιο αγαπημένους μου δημιουργούς έχουν σοβαρά προβλήματα αφήγησης. Ο Ρόσα μπήγει αρκετό εκθετικό διάλογο για να κουράσει καθηγητή Αρχαίων, ο Μπάρκς ξεκινάει τις ιστορίες του τελειώς μη-οργανικά, και ο Γκόντφρεντσον έχει μια ροή ανάλογη σε κάτι ανάμεσα σε φούλ ιστορία και σε στριπάκια. 

 

Φαίδωνα, συμφωνώ σε όλα.

[theforce]

Μετά την τραγική κατάσταση, όσον αφορά το χαρτί, στο τεύχος 3 του ΚΟΜΙΞ (σελίδες τσαλακωμένες καθόλο το μήκος τους), η κατάσταση μού φάνηκε αρκετά βελτιωμένη στο τεύχος 4. Ελπίζω σε ακόμη καλύτερες μέρες, γιατί είναι κρίμα να χαντακώνεται μια τόσο όμορφη προσπάθεια από την ποιότητα του χαρτιού που έχει επιλεγεί.
Τις βασικές ιστορίες τις έχω βρει μέχρι στιγμής εξαιρετικές. Δειχνουν ότι οι δημιουργοί του περιοδικού ψάχνουν και προσπαθούν να βρίσκουν το καλύτερο υλικό. Ανυπομονώ για το νούμερο 5, μια και έχω γίνει φανατικός... Καστικός.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 12, 2014 από theforce