ΠΟΙΑ ΤΑΙΝΙΑ/ΣΕΙΡΑ ΕΙΔΑΤΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ;

[Θεόδωρος]

To τελευταίο καιρό έχει ανέβει στην πλατφόρμα του Netflix μια εξαιρετική σειρά anime με τίτλο "Blood Of Zeus - Το Αίμα του Δία". Πρόκειται για μια καναδική παραγωγή την οποία έχουν αναλάβει οι ελληνοκαναδοί Charley και Vlas Parlapanides οι οποίοι υπογράφουν και το σενάριο. 

Το storyline σε γενικές γραμμές αναφέρεται στην εποχή της αρχαίας Ελλάδας και της λατρείας των θεών του Ολύμπου. Κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Ήρων ο οποίος ζει ως απόβλητος από την υπόλοιπη κοινωνία με την μητέρα του σε μια πόλη της Ελλάδας. Καθώς η πλοκή εξελίσσεται, ο Ήρων μαθαίνει την θεϊκή καταγωγή του ως γιος του Δία και καλείται να σώσει τόσο την χώρα όσο και το δωδεκάθεο από τους Γίγαντες και από έναν στρατό δαιμόνων ο οποίος τους υποστηρίζει.

Καλογραμμένο σενάριο, δουλεμένη πλοκή, έξυπνοι διάλογοι μακριά από τσιτάτα. Μου άρεσε πολύ αν και δεν είμαι ιδιαίτερος fan των Anime (για την ακρίβεια ήταν η πρώτη σειρά που Anime που ξεκίνησα και την είδα ως το τέλος). 

Στο IMDb έχει βαθμολογία 7.7/10.

[Komixakias13]

 

 Django Kill (If You Live, Shoot!) (ελλ. τίτλος Ενας ξένος, λίγο χρυσάφι, πολλά πτώματα): Ένα αρκετά παράξενο σπαγγέτι γουέστερν που παραμένει σουρεαλιστικό καθ'όλη τη διάρκεια τού.Η εναρκτήρια σκηνή ξεκινάει ψυχεδελικά και θυμίζει ταινία τρόμου . Όταν όμως μπαίνουμε στη πόλη η ατμόσφαιρα βαραίνει περισσότερο και ξεκινάει ένα όργιο βίας η οποία φαίνεται σαν να έχει βγει από κάποιο σπλάτερ. Έπειτα συνεχίζεται η ψυχεδέλεια και όλο αυτό κορυφώνεται σε ένα παράξενο τέλος. Το σενάριο (Guilio Questi και Franco Arcalli-ενός εκ των σεναριογράφων του Κάποτε στην Αμερική) είναι αρκετά περιέργο και μπερδεμένο. Η σκηνοθεσία του  Questi είναι πολύ καλή. Η φωτογραφία του Franco Delli Colli (ξάδελφό του Tonino-Κάποτε στη δύση) είναι ατμοσφαιρική και δίνει πολύ ωραία οπτικά το ύφος της ταινίας. Η ερμηνεία του πρωταγωνιστή Tomas Milan είναι αρκετά καλή όπως και του υπόλοιπου καστ. Η ταινία μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση λόγω του τέλους. Παντώς αξίζει μία θέαση λόγω του συνδυασμού γουέστερν και σπλάτερ και πιστεύω θα αρέσει σε όσους είναι λάτρεις του σουρεαλισμού. Επίσης υπάρχουν πολλές εκδόσεις της ταινίας που έχουν λογοκριθεί οι σκηνές βίας. Η αρχική της διάρκεια είναι 117 λεπτά. 

ΥΓ. Το Django στο τίτλο είναι για εμπορικούς σκοπούς και το όνομα δεν ακούγεται κάθολου μέσα στην ταινία. Ο πρωταγωνιστής είναι ανώνυμος. 

 

[imdb=tt0062082]

 

 

 

If You Meet Sartana Pray For Your Death: Το πρώτο μέρος της σειράς ταινιών με τον Gianni Garko ως Sartana. Η ιστορία έχει να κάνει κλασσικά με συμμορίες και χρυσάφι και προδοσίες. Το σενάριο σε κάνει να μπερδευτείς οπότε καλύτερα είναι να μην προσπαθείς να καταλάβεις τι γίνεται για να την απολαύσεις. Η σκηνοθεσία και η φωτογραφία είναι σε πολύ καλό επίπεδο και σκηνές δράσεις είναι πολύ ωραίες. Σαν σπαγγέτι γουέστερν έχει άνω του συνηθισμένου αριθμό πτωμάτων. Πολύ καλές οι ερμηνείες από τον δύο βασικούς πρωταγωνιστές (Garko και William Berger).Επίσης ξεχωρίζω σε μικρό ρόλο τον Klaus Kinski. Σε όσους αρέσει το βίαιο στυλ αυτού του είδους  θεωρώ ότι θα περάσουν πολύ ωραία στην θέαση της. 

 

[imdb=tt0063568]

 

[germanicus]

[imdb=tt0120890]

 

Τη ξεκίνησα. Την βαρέθηκα στο πρώτο 10λεπτο. Απίστευτα cheesy. Την έσβησα. Είχα όμως την περιέργεια το που το πάει (και άμα θα είχε κάποια καλή σκηνή με τη Neve Cambell). Την έβαλα να παίζει στο χ2. Σε κάποια φάση την ξαναέβαλα στην κανονική ταχύτητα. Και την είδα κανονικά μέχρι τέλους. Ευτυχώς  Αιώνες καλύτερη από το cheesy που μου είχε φανεί. Δικό μου λάθος που την υποτίμησα θεωρώντας πως το μόνο ενδιαφέρον σημείο της ήταν η υπέρμετρη σεξουαλικότητα των γυναικείων χαρακτήρων της. Όλα όσα δεν έβγαζαν νόημα και με χάλαγαν στην αρχή της ταινίας, εντέλει ήρθαν και κούμπωσαν πάρα πολύ όμορφα με το φινάλε της  

 

[Kurdy Malloy]

Ποια Νιβ Κάμπελ ρε άμπαλε; Ειναι 1998, έχεις δει πέρσι την υπερταινιάρα Starship Troopers και πας να δεις το Wild things για την Κάμπελ από το Σκριμ; 

[germanicus]

Πολύ Μπάρμπι η πυρηνική φυσικός Christmas Jones   Και να σου πω και κάτι? Τα μειονεκτήματα βγαίνουν και στο μέλλον.   

 

2019

 

2015

 

 

 

[Arthur]

 

Πριν κάτι μήνες είχα ξεκινήσει να βλέπω  τη σειρά Bojack Horseman.Είναι ουσιαστικά από αυτά τα κινούμενα σχέδια που δεν είναι ...και τόσο παιδικα .Δηλαδή έχει adult humor.Ο κεντρικός χαρακτήρας ο Bojack ο οποίος είναι άλογο .Είναι ένας πρώην ηθοποιός που είχε παίξει σε μια επιτυχημένη σειρά πριν πολλά χρόνια και τώρα ζει σε μια έπαυλη έχοντας  μια ήσυχη ζωή αλλά με προβλήματα καθημερινά αλλά σαφώς περιπέτειες και ενδιαφέρουσες ιστορίες . .Η συγκεκριμένη σειρά όμως διαφέρει από σειρές τύπου Big Mouth ,Family guy κλπ γιατί ενώ έχει χιούμορ δεν έχει αυτό το πολύ φθηνό ,με μπόλικα σεξουαλικά υπονοούμενα και χαζομάρες .Έχει και από αυτά αλλά είναι πιο μετριασμένο.Πολλες φορές γίνεται μέχρι και δραματικό .Πολύ ωραίο σενάριο ,κάθε επεισόδιο ξεχωριστό αν και υπάρχει μια σχετική πλοκή που έχει αρχή μέση και τέλος .

[nikolas12]

[imdb=tt10048342]

 

Ό,τι βγαίνει στο Netflix και κάνει μεγάλο buzz, το βλέπω λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του, ειδικά αν πρόκειται για miniseries που ξέρω ότι υπάρχει αρχή, μέση, τέλος και όχι μόνο η πρώτη σεζόν μιας σειράς με μεγάλη παραγωγή που η δεύτερη σεζόν θα βγει μετά από 1-1μιση χρόνο. Οπότε το The Queen's Gambit έκατσα να το δω χθες όπου καταβρόχθισα τα 6 επεισόδια και σήμερα είδα το 7ο και τελευταίο. Πολύ καλή σειρά, ειδικά για όσους αρέσει το σκάκι. 

 

Είναι σειρά εποχής με ωραία κοστούμια και ατμόσφαιρα, ενώ βλέπουμε την Αμερική, το Μεξικό και τη Ρωσία των 60s. Στην αρχή πίστευα ότι η πρωταγωνίστριά μας που είναι διάνοια στο σκάκι και παρακολουθούμε την ανέλιξή της από 9 ετών που μαθαίνει το παιχνίδι μέχρι να κερδίσει μεγάλα τουρνουά, θα είναι μία ακόμα Mary Sue, γεγονός από το οποίο δεν απαλλάσσονται τελείως. Βλέπουμε τα προσωπικά της προβλήματα και τους εθισμούς της, αλλά σε μεγάλο βαθμό χρησιμοποιούνται προσχηματικά σε κάποια επεισόδια, δηλαδή θα ήθελα να έχουν μεγαλύτερη επιρροή, ειδικά αφού δεν πρόκειται για πραγματική ιστορία, και να δούμε ένα μεγάλο downfall μέχρι να έρθει η προσωπική λύτρωση. Περίπου όπως το άλλαξαν (γιατί εκεί ήταν πραγματική ιστορία) στο Bohemian Rhapsody. Δε θα με ενοχλούσε δηλαδή ένα ακόμα επεισόδιο. Γενικά πάντως βασίζεται σε βιβλίο και δεν ξέρω κατά πόσο είναι πιστή μεταφορά.

 

Γενικώς μου αρέσει πολύ ο τρόπος που χτίζουν σχέσεις μεταξύ της Beth και των αντιπάλων που μετατρέπονται σε σύντροφους και φίλους με την ευγενή άμιλλα να βοηθάει πολύ αυτή τη μετάβαση και φυσικά να προσφέρει ένα μεγάλο payoff στο τελευταίο επεισόδιο. Η ερμηνεία της Anya Taylor-Joy είναι πολύ καλή και δε μπορώ να αγνοήσω της Isla Johnston ως νεαρή Beth. Επίσης έχουμε δύο γνωστούς Άγγλους ηθοποιούς, τον Harry Melling (που είχε ενσαρκώσει τον Dudley Dursley στα Harry Potter και εδώ ο χαρακτήρας του επίσης λέγεται Harry) και τον Thomas Brodie-Sangster (ο Jojen Reed του Game of Thrones) που δίνουν πολύ καλές ερμηνείες στους δεύτερους χαρακτήρες. Γενικότερα είναι σίγουρα διασκεδαστικό και σε όσους αρέσει το σκάκι ή παίζουν ακόμα και μια στο τόσο, το The Queen's Gambit είναι μια ωραία μίνι σειρά του Netflix που βλέπεται πολύ γρήγορα και σε ψυχαγωγεί σίγουρα.

[Kurdy Malloy]

Είδα τα 5 πρώτα επεισόδια από τους Βάρβαρους του Netflix ή όπως έλεγε και ο Γκιωνάκης, δύο βάρβαροι και μία Βαρβάρα. Επειδή το 5ο επεισόδιο κλείνει με την πρόταση του Αρμίνιου να περάσουν από τον Τευτομβούργειο Δρυμό τρεις ρωμαϊκές λεγεώνες, δε νομίζω ότι έχει κάποια έκπληξη για μένα η όλη υπόθεση.

 

Λάτρης τόσο της ιστορίας όσο και της συγκεκριμένης εποχής, θα πω ένα τεράστιο κρίμα. Κρίμα και πάλι κρίμα. Έχουμε 2020 και το αποτέλεσμα είναι ένα πατριωτικό έπος του γερμανικού έθνους. Αν ο Πρέκας ήταν Γερμανός θα έπαιζε και ο Πρέκας, τόσο παρωχημένη ήταν για μένα η διεκπεραίωση και είμαι σίγουρος ότι σήμερα το βράδυ όταν δω και το τέλος θα σηκωθώ και θα φωνάξω 

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

ΖΗΤΩ Η ΦΑΤΕΡΛΑΝΤ

ΖΗΤΩ Η ΤΟΥΣΝΕΛΝΤΑ Η ΝΕΑ ΜΕΡΚΕΛ

ΖΗΤΩ Ο ΑΡΜΙΝΙΟΣ

ΖΗΤΩ ΤΟ ΜΠΙΛΕΦΕΛΝΤ

 

Δεν είναι κακή σειρά ίσως κάπου το παρατράβηξα, αλλά είναι σαν την εθνική μπάσκετ στο τελευταίο παγκόσμιο. Με αυτό το υλικό περιμένεις παραπάνω.

 

[imdb=tt9184986]

 

 

Παράλληλα είδα και μία σεζόν Suburra και απορώ γιατί δεν το είχα δει τόσα χρόνια.

 

[imdb=tt7197684]

 

[germanicus]

[Γάντζος]

1 ώρα πριν, Kurdy Malloy είπε:

Παράλληλα είδα και μία σεζόν Suburra και απορώ γιατί δεν το είχα δει τόσα χρόνια.

 

Χωρις να τις εχω δει, υπαρχουν και αλλες γνωστες ιταλικες σειρες και ταινιες με ιταλικη μαφια. Λογικα θα τις εχει πετυχει στο imdb

 

[imdb=tt4025514]

 

[imdb=tt2049116]

 

[imdb=tt0929425]

 

[imdb=tt0418110]

 

[imdb=tt1242773]

 

[imdb=tt9048786]

 

[imdb=tt7736478]

 

 

Τσέκαρε και εδω

[Θεόδωρος]

On 15/12/2020 στο 11:21 ΠΜ, Kurdy Malloy είπε:

Λάτρης τόσο της ιστορίας όσο και της συγκεκριμένης εποχής, θα πω ένα τεράστιο κρίμα. Κρίμα και πάλι κρίμα. Έχουμε 2020 και το αποτέλεσμα είναι ένα πατριωτικό έπος του γερμανικού έθνους. Αν ο Πρέκας ήταν Γερμανός θα έπαιζε και ο Πρέκας, τόσο παρωχημένη ήταν για μένα η διεκπεραίωση και είμαι σίγουρος ότι σήμερα το βράδυ όταν δω και το τέλος θα σηκωθώ και θα φωνάξω 

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

ΖΗΤΩ Η ΦΑΤΕΡΛΑΝΤ

ΖΗΤΩ Η ΤΟΥΣΝΕΛΝΤΑ Η ΝΕΑ ΜΕΡΚΕΛ

ΖΗΤΩ Ο ΑΡΜΙΝΙΟΣ

ΖΗΤΩ ΤΟ ΜΠΙΛΕΦΕΛΝΤ

 

Μόλις κυκλοφόρησε η σειρά - επειδή και εμένα μου αρέσει το ιστορικό υλικό και ειδικότερα τα σενάρια που αναφέρονται στον ελληνορωμαϊκό αρχαίο κόσμο - είδα όλα τα επεισόδια της μονορούφι. Συμφωνώ απόλυτα με την κριτική σου και όλα αυτά τα εύστοχα που γράφεις συνοψίζονται στη σκηνή

Spoiler

όπου ο Αρμίνιος μιλάει στο κομμένο κεφάλι του Βάρου - σκηνοθετικά κοιτά στην κάμερα, στον θεατή δηλαδή απευθείας -

δημιουργώντας ένα αφήγημα για το γερμανικό έθνος το οποίο τον θέλει ελευθερωτή και αρχέγονο "πατέρα" του. 

[Kurdy Malloy]

Σου έβαλα ένα spoiler γιατί η κοινότητα μας είναι λίγο ευαίσθητη σε θέματα σπόιλερ.

 

Η πλάκα Θεόδωρε ξέρεις ποια είναι; Ότι τα 2.000 χρόνια από τη μάχη του Τευτομβούργειου Δρυμού γιορτάστηκαν το 2009 αρκετά ταπεινά γιατί ακόμα στη Γερμανία υπήρχε η ενοχή της καταστροφής που προκάλεσε στην Ευρώπη ο γερμανικός εθνικισμός. 11 χρόνια μετά και έχοντας μεσολαβήσει η ηγεμονία της Γερμανίας την περίοδο των μνημονίων, επανήλθε δυναμικά και οι ενοχές πάνε περίπατο.

[Θεόδωρος]

On 16/12/2020 στο 7:40 ΜΜ, Kurdy Malloy είπε:

Σου έβαλα ένα spoiler γιατί η κοινότητα μας είναι λίγο ευαίσθητη σε θέματα σπόιλερ.

 

Η πλάκα Θεόδωρε ξέρεις ποια είναι; Ότι τα 2.000 χρόνια από τη μάχη του Τευτομβούργειου Δρυμού γιορτάστηκαν το 2009 αρκετά ταπεινά γιατί ακόμα στη Γερμανία υπήρχε η ενοχή της καταστροφής που προκάλεσε στην Ευρώπη ο γερμανικός εθνικισμός. 11 χρόνια μετά και έχοντας μεσολαβήσει η ηγεμονία της Γερμανίας την περίοδο των μνημονίων, επανήλθε δυναμικά και οι ενοχές πάνε περίπατο.

Σωστός για το spoiler...Πάντως το Netflix χρησιμοποιείται γενικώς για τέτοιου είδους αφηγήματα τον τελευταίο καιρό, σαν μέσο ας πούμε πολιτιστικής πίεσης ή προπαγάνδας. μια παρόμοια σειρά ήταν και το "Rise of Empires: Ottoman" του 2020 που επίσης ήθελε να ξεπλύνει ιστορικά αμαρτήματα του παρελθόντος. 

[fotdim]

[imdb=tt9308682]

 

[germanicus]

[imdb=tt1905041]

[imdb=tt2820852]

[imdb=tt4630562]

 

back-to-back. Και πέρασα υπέροχα  Χαζές, over-the-top αλλά διασκεδαστικές. Μια να κάνει ο ένας την μια π@π@ριά, μια ο άλλος, μια ο παραπέρας, μια να δείξουν αυτοκίνητα να πηδάνε με αλεξίπτωτο, μια να κάνουν κόντρες με υποβρύχιο, μια να πετάνε από ουρανοξύστη σε ουρανοξύστη σε ουρανοξύστη, νταξ, πέρασε η ώρα, γέλασες, ανακουφίστηκες, ξεχάστηκες  what the doctor ordered. Πως λχ δεν ήταν καμία από τις 4 ταινίες με την Wonder Woman? Ε, αυτό  

 

η 6 άνετα η πιο αδύναμη από τις 3. Τώρα για τις άλλες 2?.... οκ. μάλλον η 7 καλύτερη. αλλά γέλασα πολλάκις και με την 8  η σκηνή με το ποδόσφαιρο κοριτσιών στο 8 priceless (αλλά και η εισαγωγή του Statham στο 7 πολύ έξυπνη). Γενικώς fun ρε συ φίλε. Fun  

 

 

[Bonadrug]

είπα να ποστάρω για να κατεγγείλω το αισχος που είναι το καινούργιο The Stand .

 

Χίλιες φορές το παλιό - και του φαίνεται - με τον Gary Sinise, τον Rob Lowe και τη Laura San Giacommo/

 

[imdb=tt1831804]

 

 

 

 

[germanicus]

[imdb=tt9691136]

 

τα πλήθη είναι αλλού για αλλού  Οι κριτικοί στο rotten με το 79% είναι πιο κοντά στη πραγματικότητα  "Part creature feature, part war movie, and part social commentary, Shadow in the Cloud doesn't always blend its ingredients evenly -- but it's frequently pulpy fun." Εγώ πέρασα φίνα  Ανετότατο 7/10.

 

 

 

[Komixakias13]

My name is Nobody (1973): Ένα από τα σημαντικότερα  σπαγγέτι γουέστερν που προσπαθεί να σατιρίσει τα γουέστερν αλλά και την ίδια την μυθική έννοια της αμερικανικής Δύσης.  Η ιδέα της όλης ταινίας προέρχεται από τον Sergio Leone, ο οποίος είναι και ο παραγωγός αυτής. Στα χαρτιά σκηνοθέτης είναι ο Tonino Valerii πρώην βοηθός σκηνοθέτης του Leone και σκηνοθέτης του αρκετού καλού Days of Anger (1967). Το ποιος είναι πραγματικά ο σκηνοθέτης είναι αντικείμενο μέχρι πρόσφατα μεγάλης διαμάχης μετάξυ των μελών της παραγωγής της ταινίας. Προσωπικά θεωρώ,βλέποντας την ταινία, πως η πλειοψηφία των σκηνών σκηνοθετήθηκε από τον Valerii παρότι θεωρώ ότι ο Leone έχει σκηνοθετήσει τις σκηνές στην κλιμάκωση της ταινίας. Λόγω αυτού έχει προβλήματα στο ύφος της, το οποίο βεβαίως έχει επηρεάστει από τις ταινίες του Trinity με αποτέλεσμα να έχουμε μια ανισορροπία μεταξύ δραματικών και κωμικών σκηνών. Όμως έχοντας δει το Κάποτε στη Δύση (1968), βλέπω καθαρά ότι το νόημα της ταινίας είναι δημιούργημα του Leone. Οι ταινία στηρίζεται αρκετά στις πολύ καλές ερμηνείες του Terence Hill στο ρόλου του Κανένα και του Henry Fonda στο ρόλο του ηλικωμένου πιστολέρο Jack Beauregard. Η φωτογραφία είναι σε πολύ καλό επίπεδο χωρίς σκαμπανεβάσματα παρά την παρουσία τρίων διευθυντών φωτογραφίας. Η πλειοψηφία της ταινίας είναι γυρισμένη στην Αμερική και η υπόλοιπη στην Ισπανία. Γενικά το production design είναι σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Η μουσική του Ennio Morricone είναι παρά πολύ καλή. Προσωπικά ξεχώρισα το κομμάτι The Wilde Horse. Η διαρκεία της ταινίας θα μπορούσε να ήταν αρκετά μικρότερη και κατά τη γνώμη μου μια σκηνή θα μπορούσε να κοπεί τελείως. Κατ'εμέ η ταινία αξίζει μια θέαση λόγω της θέσης που παίρνει για την Δύση και έχει μερικές απολαυστικές σκηνές. 

 

[imdb=tt0070215]

 

Heaven' s Gate (1980): Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες ταινίες στην ιστορία του αμερικανικού σινεμά. Μετά την επιτυχία του Ελαφροκυνηγού, ο Michael Cimino οπλισμένος με πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία γράφει και σκηνοθετεί ένα -στα χαρτιά- επικό γουέστερν. Θέμα του οι συγκρούσεις αναμέσα στους μεγαλοκτηματίες του Wyoming και τους Ανατολικοευρωπαίους μετανάστες της περιοχής στα τέλη του 19ου αιώνα. Να ξεκαθαρίσω ότι παρακολούθησα την ψηφιακά αποκατέστημενη έκδοση των 216 λεπτών  που έγινε υπό την επίβλεψη του ίδιου του Cimino και κυκλφόρησησε το 2012.  Η ταινία πρώτα απ'όλα έχει κρίση ταυτότητας. Ξεκινάει σαν ιστορικό δράμα, συνεχίζει σαν ρομαντική κομεντί, κορυφώνεται σε επικό γουέστερν και καταλήγει σε ρομαντικο δράμα. Το σενάριο αποτελείται από μεγάλες σκηνές δράσης που δεν εξυπηρετούν καθόλου την πλοκή της ταινίας και είναι αναίτια αργές (π.χ η σκηνή χορού στην αρχή της ταινίας). Είναι επίσης  γεμάτο το σενάριο με κακογραμμένους και ανούσιους διαλόγους. Ο πρωταγωνιστής σερίφης Jim Averill είναι αδιάφορος και δεν ενδιαφέρεσαι για το τι πράττει. Για ένα διάστημα στην ταινία είναι επίσης απών χωρίς λόγο. Το ίδιο ισχύει λίγο-πολύ και για τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Ειδικά για τον χαρακτήρα του John Hurt δεν καταλαβαίνω το ρόλο του στη ταινία. Οι σχέσεις μεταξύ των κύριων χαρακτήρων δεν αναπτύσσονται σχεδόν καθόλου. Ολοί οι ηθοποιοί παίζουν καλά, βέβαια με το σενάριο που τους δόθηκε δεν μπορούν να κάνουν πολλά. Η φωτογραφία της ταινίας που από άλλους θεωρείται καταπληκτική, εμένα μου φανηκέ αντι-αισθητική. Όλα σχεδόν τα πλάνα (με εξαίρεση κάποια νυχτερινά)-εξωτερικά και εσωτερικά-είναι γεμάτα σκόνη και νέφος. Το πόσο κακή είναι η φωτογραφία κατ'εμέ, φαίνεται στις σκηνές μάχης προς το τέλος της ταινιάς. Πάνω που πάει να καθαρίσει το πλάνο και να δούμε τι συμβαίνει κοβεί σε άλλο βρώμικο πλάνο.Στις σκήνες αυτές ο John Hurt καταλήγει σε comic relief. Το τέλος της ταινίας φαίνεται ακατανόητο στα μάτια μου.  Η μουσική ταιρίαζει στο ύφος της ταινίας αρά είναι αρκετά υποτονική. Ο μόνος λόγος που αξίζει η θέαση της ταινίας είναι για να δει κάποιος που μπορεί να οδηγήσει η μεγαλομανία και ο εγωισμός ενός σκηνοθέτη. 

 

ΥΓ. Όσοι είστε φιλόζώοι ΜΗΝ δείτε την ταινία ή τουλάχιστον τις σκηνές μάχης. 

 

[imdb=tt0080855]

 

 

[Bonadrug]

Η Πύλη της Δϋσης είναι ένα ένα από τα σπάνια αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου . Η σκηνή του χορού στην αποφοίτηση είναι χάρμα οφθαλμών,  σκηνή ανθολογίας. H φωτογραφία είναι του -εκείνη τη χρονιά μόλις- βραβευμένου με όσκαρ Βίλμος Ζίγκμοντ, του σπουδαιότερου φωτογράφου των σέβεντις. Η μουσική bluegrass είναι του βιολιστή με τα ρόλερ στη σκηνή του χορού, Ντέιβιντ Μάνσφιλντ. Για να πιάσεις την ταινία στις διαστάσεις της πρέπει να έχεις δει κλασικό κινηματογράφο από Αιζενστάιν μέχρι Ταβιάνι. Κρις Κριστόφερσον Τζον Χαρτ, Ιζαμπέλ Ιπέρ και Κρίστοφερ Γουόκεν δίνουν ερμηνείες ζωής. Όλοι ερμηνεύουν ιστορικά πρόσωπα. Τα γεγονότα που εξιστορούνται είναι αυτά που περιγράφονται στην Κατάκτηση της Δύσης νο 68 "Λευκή Κόλαση".

Και αυτός είναι ο λόγος του ποστ.

Η Πύλη της Δύσης είναι καρφωμένη εδώ και τριάντα χρόνια στην κορυφή της λίστας με τις 100 καλύτερες ταινίες που έχω δει, και έχω δει χιλιάδες πλέον...

 

 

[Komixakias13]

17 ώρες πριν, Bonadrug είπε:

Η Πύλη της Δϋσης είναι ένα ένα από τα σπάνια αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου . Η σκηνή του χορού στην αποφοίτηση είναι χάρμα οφθαλμών,  σκηνή ανθολογίας. H φωτογραφία είναι του -εκείνη τη χρονιά μόλις- βραβευμένου με όσκαρ Βίλμος Ζίγκμοντ, του σπουδαιότερου φωτογράφου των σέβεντις. Η μουσική bluegrass είναι του βιολιστή με τα ρόλερ στη σκηνή του χορού, Ντέιβιντ Μάνσφιλντ. Για να πιάσεις την ταινία στις διαστάσεις της πρέπει να έχεις δει κλασικό κινηματογράφο από Αιζενστάιν μέχρι Ταβιάνι. Κρις Κριστόφερσον Τζον Χαρτ, Ιζαμπέλ Ιπέρ και Κρίστοφερ Γουόκεν δίνουν ερμηνείες ζωής. Όλοι ερμηνεύουν ιστορικά πρόσωπα. Τα γεγονότα που εξιστορούνται είναι αυτά που περιγράφονται στην Κατάκτηση της Δύσης νο 68 "Λευκή Κόλαση".

Και αυτός είναι ο λόγος του ποστ.

Η Πύλη της Δύσης είναι καρφωμένη εδώ και τριάντα χρόνια στην κορυφή της λίστας με τις 100 καλύτερες ταινίες που έχω δει, και έχω δει χιλιάδες πλέον...

 

 

Γνώριζω τα facts που αναφέρεις στο post. Καταλαβαίνω το γιατί κάποιος να αγαπήσει αυτή τη ταινία. Δεν θεωρείς όμως ότι το σενάριο και οι σχέσεις που έχουν οι χαρακτήρες μεταξύ τους είναι σε μεγάλο βαθμό υποανάπτυκτες; Για παράδειγμα η σχέση μεταξύ του πρωταγωνιστή και του χαρακτήρα που υποδύεται ο Chris Walken. Επίσης δεν σου φαίνεται ότι ο σκηνοθέτης το παράκανε στο θέμα του focus και της ποσότητας νέφους και σκόνης που υπάρχει σχεδόν σε όλες τις σκηνές; 

 Οι περισσότερες θετικές απόψεις που έχω διαβάσει για την ταινία στέκονται πάρα πολυ στην κινηματογράφηση και γενικά στο production design της ταινίας και σχεδόν καθόλου στο σενάριο και στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων. 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 3, 2021 από Komixakias13

[Bonadrug]

Δεν φαίνεται από τα ιστορικά στοιχεία να υπάρχει σχέση μεταξύ των δύο προσώπων  που ερμηνεύουν ο Walken και ο Kristofferson. Η μοίρα του Jim Averill είναι διαφορετική από αυτή της ταινίας. Το ντεκόρ της ταινίας είναι τα βοσκοτόπια του Wyoming, οπότε τη σκόνη τη θεωρώ δεδομένη.

Δεν είναι ένα γουέστερν χαρακτήρων, είναι αυτό που ο Μπαζέν θα ονόμαζε surwestern (επικό γουέστερν;), και ταυτόχρονα εντάσσεται στην σειρά των αναθεωρητικών γουέστερν που έγιναν τη δεκαετία του 70 (Στρατιώτης Μπλου, Μεγάλο Ανθρωπάκι, Φυγάδες του Μιζούρι κλπ).

Εμένα με συνεπήραν πρώτον οι δύο μεγάλες χορογραφίες (διάβαζα Κρακάουερ εκείνη την εποχή που έλεγε ότι δεν νοείται κινηματογραφική ταινία χωρίς χορογραφίες, όσο κι αν αυτό ακούγεται κάπως σήμερα), δεύτερον οι σιωπές των ηθοποιών που παίζουν περισσότερο με τα βλέμματα και φυσικά το κοινωνικό μήνυμα της ταινίας. Είναι όπως και να το δει κανείς μια ταινία καταγγελίας, μια στρατευμένη ταινία, που μάλλον κάθισε βαριά στο στομάχι του τότε κοινού... Είναι μια τολμηρή, τεράστιου ρίσκου ταινία που ή την αγαπάς ή την μισείς αλλά να σε αφήσει αδιάφορο αποκλείεται..

Θα συνιστούσα να δείτε και την τηλεοπτική παραγωγή The Johnson County War, πολύ καλοφτιαγμένη, που φωτίζει τα ίδια γεγονότα.

 

https://www.imdb.com/title/tt0280264/

[Komixakias13]

18 λεπτά πριν, Bonadrug είπε:

Δεν φαίνεται από τα ιστορικά στοιχεία να υπάρχει σχέση μεταξύ των δύο προσώπων  που ερμηνεύουν ο Walken και ο Kristofferson. Η μοίρα του Jim Averill είναι διαφορετική από αυτή της ταινίας. Το ντεκόρ της ταινίας είναι τα βοσκοτόπια του Wyoming, οπότε τη σκόνη τη θεωρώ δεδομένη.

Δεν είναι ένα γουέστερν χαρακτήρων, είναι αυτό που ο Μπαζέν θα ονόμαζε surwestern (επικό γουέστερν;), και ταυτόχρονα εντάσσεται στην σειρά των αναθεωρητικών γουέστερν που έγιναν τη δεκαετία του 70 (Στρατιώτης Μπλου, Μεγάλο Ανθρωπάκι, Φυγάδες του Μιζούρι κλπ).

Εμένα με συνεπήραν πρώτον οι δύο μεγάλες χορογραφίες (διάβαζα Κρακάουερ εκείνη την εποχή που έλεγε ότι δεν νοείται κινηματογραφική ταινία χωρίς χορογραφίες, όσο κι αν αυτό ακούγεται κάπως σήμερα), δεύτερον οι σιωπές των ηθοποιών που παίζουν περισσότερο με τα βλέμματα και φυσικά το κοινωνικό μήνυμα της ταινίας. Είναι όπως και να το δει κανείς μια ταινία καταγγελίας, μια στρατευμένη ταινία, που μάλλον κάθισε βαριά στο στομάχι του τότε κοινού... Είναι μια τολμηρή, τεράστιου ρίσκου ταινία που ή την αγαπάς ή την μισείς αλλά να σε αφήσει αδιάφορο αποκλείεται..

Θα συνιστούσα να δείτε και την τηλεοπτική παραγωγή The Johnson County War, πολύ καλοφτιαγμένη, που φωτίζει τα ίδια γεγονότα.

 

https://www.imdb.com/title/tt0280264/

Πολυ ενδιαφέρουσα η απάντηση σου και οι πληροφορίες που δίνεις. Δεν αναφέρομαι στην πραγματικότητα αλλά στο σύμπαν της ταινίας. Αν δεν κάνω λάθος σε μια σκηνή αναφέρεται ότι αυτοί οι δύο είναι παλιοί φίλοι. Το οποίο όμως δεν αναπτύσσεται και στα μάτια μου το όλο ρομαντικό sub-plot ανάμεσα στους 3 βασικούς χαρακτήρες είναι αρκετά αδύναμο. Μου φαίνεται μεγάλο αρνητικό η θολώδης κινηματογράφηση ακόμα και στους εσωτερικούς χώρους. Δυστηχώς δεν βλέπω αρκετή επικότητα στην εκτέλεση της ταινίας παρότι θεωρητικά θα έπρεπε. Δεν θεωρώ ότι κατάφερε να γίνει ταινία καταγγελίας παρότι αυτή ήταν η θέληση του σκηνοθέτη. Δεν μπορώ να πω ότι μισώ την ταινία αλλά σίγουρα δεν την αγαπώ. 

 Θεωρώ ότι η εμμονική προσήλωση του Cimino στο οπτικό κομμάτι της ταινίας, δεν άφησε την ταινία να αποδώσει καλά το μύνημα που αυτός ήθελε. 

[O Φρατζάτος]

Είδα πρόσφατα το Έτερος Εγώ.

 

Και γούσταρα τρελά.   

Συμπάθησα πολύ τον κεντρικό χαρακτήρα Δημήτρη Λαϊνη (και τον ηθοποιό) και λίγο με άγγιξε και σαν άνθρωπο γιατί ταιριάζουμε.Και εγώ κατά μεγάλο βαθμό στον ξένο κόσμο είμαι χαμηλών τόνων και λιγομίλητος.Ήταν μυστηριώδες μέχρι το τέλος,το οποίο δεν μπόρεσα να προβλέψω και με συμπαθητικούς δεύτερους χαρακτηρες.Εννοώ την Σοφία,Μάνθο (γενικά τρέφω μια προσωπική συμπάθεια για την τυπάρα που ειναι ο Χρυσοστόμου πέρα από το χαρακτήρα) και το Μαρσέλ (ειδικά με την τελική φράση-βόμβα του).

 

Μια πολύ ωραία ταινία που την απόλαυσα από αρχή μεχρι τέλος.

 

[imdb=tt5221894]

 

[Γάντζος]

19 ώρες πριν, Bonadrug είπε:

αναθεωρητικών γουέστερν που έγιναν τη δεκαετία του 70 (Στρατιώτης Μπλου, Μεγάλο Ανθρωπάκι, Φυγάδες του Μιζούρι κλπ).

 

 

Το "The Missouri Breaks" δεν είναι καλό παράδειγμα revisionist western

 

[imdb=tt0074906]

 

[Bonadrug]

7 min ago , Γάντζος said:

 

Το "The Missouri Breaks" δεν είναι καλό παράδειγμα revisionist western

Κι όμως είναι , όχι ότι αναθεωρεί όψεις της αμερικανικής ιστορίας, δεν είναι ένα ιστορικό γούέστερν, όπως οι άλλες ταινίες που αναφέρθηκαν παραπάνω, βασίζεται σε μυθιστόρημα, αν θυμάμαι καλά. Ανανεώνει όμως το ίδιο το genre, απομακρυνόμενο από το ρομαντισμό των ταινιών του John Ford και του Howard  Hawks. Όλοι οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι παράνομοι και παράξενοι, υπάρχει και γερή δόση σπαγκετίνης.... Στην εποχή του δεν νομίζω ότι εκτιμήθηκε, αλλά πλέον έχει επαναξιολογηθεί....

[AzzyYhem]

[imdb=tt0111987]

 

για κάποιο λόγο έπρεπε!

[nikolas12]

[imdb=tt6266538]

 

Ήθελα καιρό να το δω το συγκεκριμένο, μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. Adam McKay στη σκηνοθεσία, Christian Bale, Sam Rockwell, Steve Carell πίστευα ότι θα δω κάτι συμπαθητικό και πράγματι το Vice είναι μια τέτοια ταινία. Νομίζω είναι εμφανής η επιρροή από House of Cards, το χιούμορ υπάρχει κυρίως στο πρώτο μισό, γιατί στο δεύτερο έχουμε ουσιαστικά το ζήτημα Δίδυμοι Πύργοι-Εισβολή στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και γενικότερα για όποιον του αρέσουν έργα με την αμερικάνικη πολιτική σκηνή, αυτό είναι αρκετά ψυχαγωγικό. Bonus η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στο κομμάτι εμφανίσεων, make up και prosthetics, προσεγμένη δουλειά η οποία υπερτονίζεται από τις πολύ καλές ερμηνείες.

 

[imdb=tt0119094]

 

Τα BrOscar κατάφεραν σαν εκπομπή να με κάνουν να σκαλίσω λίγο τη λίστα μου με 90s action movies που για κάποιο λόγο δεν είχα δει και το Face/Off ήταν μεταξύ αυτών. Είναι μια ταινία που αντιπροσωπεύει ένα είδος δράσης που προσωπικά με χαλάει, αυτό που εισήγαγε ο σκηνοθέτης John Woo, δηλαδή πολύ slow motion και ευφάνταστο πιστολίδι, ενώ εγώ είμαι της σχολής του John Wick δηλαδή ευθείς βολές, περίτεχνη φαντασία και λίγα cuts. Τέλος πάντως η δράση εν τέλει είναι καταιγιστική και ειδικά η τελευταία σκηνή με τα καράβια μου άρεσε, όσον αφορά τους Travolta/Cage θεωρώ ότι έχουν εύρος ερμηνείας, αφού και οι δύο έπρεπε να παίξουν και τον καλό και τον κακό της ταινίας, αλλά ανά σημεία το overacting τους είναι απάλευτο. Μια χαρά για 90s ταινία δράσης, δεν είναι The Rock, αλλά βλέπεται ευχάριστα.

[Γάντζος]

22 ώρες πριν, Bonadrug είπε:

Κι όμως είναι , όχι ότι αναθεωρεί όψεις της αμερικανικής ιστορίας, δεν είναι ένα ιστορικό γούέστερν, όπως οι άλλες ταινίες που αναφέρθηκαν παραπάνω, βασίζεται σε μυθιστόρημα, αν θυμάμαι καλά. Ανανεώνει όμως το ίδιο το genre, απομακρυνόμενο από το ρομαντισμό των ταινιών του John Ford και του Howard  Hawks. Όλοι οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι παράνομοι και παράξενοι, υπάρχει και γερή δόση σπαγκετίνης.... Στην εποχή του δεν νομίζω ότι εκτιμήθηκε, αλλά πλέον έχει επαναξιολογηθεί....

 

Συγγνωμη αλλα ο Brando εκτροχιασε την ταινια. Πραγματικα δεν πιστευα στα ματια μου..

 

Πολυ καλυτερα παραδειγματα revisionist western στα '70ς θεωρω τα:

 

• High Plains Drifter (1973)
• The Outlaw Josey Wales (1976)
• McCabe & Mrs. Miller (1971)
• The Hired Hand (1971)
• Jeremiah Johnson (1972)

 

[germanicus]

[imdb=tt8080292]

Μεγάλη πίκρα. Πήραν το αγαπημένο μου storyline από το Discworld (City Watch) και του αλλάξαν τα φώτα. Και γενικότερα αλλάξαν τα φώτα στο σύμπαν ίσως του γοητευτικότερου παραμυθά της εποχής μας. 

Ξέρω άλλες 3 τηλεοπτικές παραγωγές βιβλίων του Discworld. Hogfather, Color of Magic και Going Postal. Όλες έχουν τα ελλατώματά τους, αλλά όλες είναι διασκεδαστικές. Τις ξαναείδα μέσα στα Χριστούγεννα διότι τι καλύτερο από Terry Pratchet τέτοια εποχή?  Αυτό εδώ όμως... Πονάει.

Έχει τον χειρότερο Death ever. Τα ίδια χάλια και με τον Vetinari. Ενώ δεν έχω θέμα με την αλλαγή φύλου, ούτε με την Anne Chancelor ως ηθοποιό, εδώ απουσιάζει πλήρως το στυλ του Vetinari. Αυτό το "τα ξέρω όλα, τα χειραγωγώ όλα". Καμία σχέση με τη δουλειά που έκανε ο Jeremy Irons στο Color of Magic ή ο Charles Dance (Tywin Lannister) στο Going Postal. 

Έχουν προσπαθήσει να το κάνουν πιο σκληρό, πιο νουάρ αλλά ανάθεμα κι άμα καταφέρνουν κάτι. Τα σχετικά βιβλία παντρεύουν άψογα το νουάρ/αστυνομικό με το χιουμοριστικό φάνταζυ. Εδώ σκηνοθέτης και σεναριογράφος τα έχουν σκ@τώσει πανηγυρικά.

Έχει ψήγματα της μαγείας των βιβλίων. Είναι και τόσο απειροελάχιστες οι live action μεταφορές του Discworld. (το Good Omens ήταν μια εξαιρετική εξήγηση του γιατί ο Neil Gaiman είναι υπερεκτιμημένος μέτριο το βιβλίο, μέτρια και η σειρά ) Οπότε μάλλον θα το πιω το πικρό ποτήρι μέχρι τέλους  

 

Αλλά αργκκκ. Θέλω να βρω δημιουργους/παραγωγούς και να τους κάνω demonstrate νόμους της φυσικής με ένα λοστό  τόσο μα τόσο πολύ...  

 

 

[Bonadrug]

23 hours ago, Γάντζος said:

 

Συγγνωμη αλλα ο Brando εκτροχιασε την ταινια. Πραγματικα δεν πιστευα στα ματια μου..

 

Πολυ καλυτερα παραδειγματα revisionist western στα '70ς θεωρω τα:

 

• High Plains Drifter (1973)
• The Outlaw Josey Wales (1976)
• McCabe & Mrs. Miller (1971)
• The Hired Hand (1971)
• Jeremiah Johnson (1972)

 

 

Εξαιρετικές όλες. Ειδικά ο Josey Wales από τα καλύτερα όλων των εποχών. Το High Plains drifter ένα σκαλί πιο κάτω αλλά και πάλι πολύ καλό. Για τον Peter Fonda δεν ξέρω, δεν ήμουν τόσο τολμηρός να το δω.....

Υπάρχουν ακόμα τα δύο του Peckinpah βέβαια.... Από όλη τη σαβούρα των spaggheti τη δεκαετία αυτή, με την εξαίρεση του Leone φυσικά, καλή εντπύπωση μου είχε κάνει και το Keoma.