Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα: Αδάμαστος (2013)

[GreekComicFan]

Από τις περιπτώσεις που μπορείς να πεις κάποιον ξεπουλημένο και να μην είναι κακό.

[Dr Paingiver]

Ο «Αδάμαστος» κομίστας Γιάννης Ρουμπούλιας μιλά στο in.gr
Δημοσίευση: 20 Σεπτεμβρίου 2013

 

Ο Γιάννης Ρουμπούλιας είναι γνωστός σε όσους διαβάζουν ελληνικό κόμικ. Ευκαιρία για να τον γνωρίσουμε ευρύτερα στάθηκε η γνωριμία και η συνεργασία του με το νεαρό σκηνοθέτη Θάνο Κερμίτση για τις ταινίες «Χιτοκίρι 2», «Παρτίδες με το Χάρο», «Τρωγλοδύτες» και “Indomitable: Prelude” το οποίο αποτελεί εισαγωγικό βίντεο στην ταινία μεγάλου μήκους του Θάνου Κερμίτση «Αδάμαστος», που προβάλλεται στις Νύχτες Πρεμιέρας.

 

 

Η πρώτη δουλειά του Γιάννη Ρουμπούλια στον χώρο του κόμικ, η οποία αποτέλεσε τη βάση για την ταινία, ήταν μια συνεργασία με τον εκδοτικό οίκο «Ψυχής τα Λαμπυρίσματα», γράφοντας και σχεδιάζοντας το πρώτο ελληνικό, μηνιαίο κόμικ, ηρωικής φαντασίας που ονομάζεται "Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα".

Για τη δουλειά του πάνω σε αυτό το έργο, βραβεύτηκε (μέσω πανελλαδικής ψηφοφορίας) το 2006 , 2007 και 2008 σαν «Καλύτερος Έλληνας Δημιουργός Κόμικς» , ενώ το 2007 το κόμικ απέσπασε το βραβείο της «Καλύτερης Ελληνικής Σειράς Κόμικς» στα πλαίσια του φεστιβάλ κόμικς «Comicdom Convention».

Ας δούμε όμως τι μάς είπε ο δημιουργός για την ταινία "Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα: Αδάμαστος"

- Πού έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας;
Κυρίως στην Αττική (Πεντέλη, Βαρυμπόμπη, Πάρνηθα), στην Ορεινή Κορινθία και στο χωριό της Δεσφίνας στο νομό Φωκίδας.

- Ποιο ήταν το μπάτζετ που συγκεντρώθηκε και πόσο κόστισε τελικά η παραγωγή;
Από τα τρία campaigns που κάναμε μέσω Indiegogo, συγκεντρώσαμε περίπου 7.000 ευρώ ενώ συνολικά το όλο εγχείρημα μάς κόστισε 10.000 ευρώ.

- Πόσο δύσκολο σου ήταν να πείσεις τους ηθοποιούς σου να πάρουν μέρος σε μια τέτοια ταινία;
Οι ηθοποιοί, όταν εγώ κι ο σκηνοθέτης Θάνος Κερμίτσης τους παρουσιάσαμε το σενάριο, όχι μόνο δε δυσκολεύτηκαν καθόλου αλλά δέχτηκαν να συμμετάσχουν με ενθουσιασμό. Η ιστορία και η πλοκή τούς άρεσε πολύ και εκτίμησαν το ότι ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό από όλα όσα είχαν συνηθίσει ως τώρα.
Τους ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν και τους είμαι ευγνώμων!

- Πώς χειριστήκατε το θέμα εφέ και το ενδυματολογικό κομμάτι που είναι πολύ δύσκολο σε μια τέτοιου είδους παραγωγή;
Τα πρακτικά εφέ τα έχει αναλάβει ο Κωστής Αντωνίνης και ο Μπάμπης Λόλας ενώ τα ψηφιακά εφέ ο Βαγγέλης Παπαευαγγελίου. Το ενδυματολογικό κομμάτι το ανέλαβε η Λουίζα Καραμούζη. Τα παιδιά έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν δεδομένων των δύσκολων συνθηκών κάτω από τις οποίες δουλεύαμε και το πολύ μικρό μπάτζετ που είχαμε στη διάθεσή μας. Παρόλα αυτά πιστεύω πως το αποτέλεσμα είναι αξιοπρεπές και η προσπάθεια, αξιέπαινη.
- Τι άλλο ετοιμάζεις ή τι σκέφτεσαι ως επόμενο βήμα;
Σίγουρα θα συνεχίσω να ασχολούμαι με τις τέχνες που αγαπώ πάρα πολύ και με βοηθούν να εκφράζομαι δημιουργικά, δηλαδή τα κόμικς και τον κινηματογράφο. Υγεία να έχουμε και όλα τα άλλα θα έρθουν. Ιδέες και μεράκι υπάρχουν σε άπειρες ποσότητες!

Δεν μάς το είπε ευθέως αλλά μαθαίνουμε ότι όνειρό του μια μέρα είναι να δουλέψει για το κόμικ του Κόναν του Βάρβαρου. Σιχαίνεται τη λογοκρισία στα κόμικς και τις ταινίες! Λατρεύει και βρίσκει συναρπαστική την Μυθολογία κάθε πολιτισμού.

• Γεννημένος το 1982, μόλις 31 χρόνων δηλαδή σήμερα, ο Γιάννης Ρουμπούλιας φοίτησε στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου αλλά φαίνεται πως το «μικρόβιο» του κομίστα το είχε από πολύ μικρός μια και σχεδίαζε από τριών χρόνων!
• Ανακάλυψε τον μαγικό κόσμο των κόμικς, όταν πρωτοδιάβασε ένα τεύχος του "Κόναν του Βάρβαρου" στην ηλικία των 8.
• Από το 2002 συνεργάζεται σαν σχεδιαστής εξωφύλλων και εικονογράφος για τις σειρές βιβλίων Kόναν, Χόκμουν κ.α. των εκδόσεων "Αίολος".
• Το 2004 κερδίζει το δεύτερο βραβείο στο διαγωνισμό γελοιογραφίας της εφημερίδας “GOAL”.
• Αυτοδίδακτος μέχρι τo 2004, αποφασίζει να γραφτεί στη σχολή Ορνεράκη.
• Συμμετείχε στο περιοδικό fan-zine "KA-Pow" δημιουργώντας μικρές ιστορίες κόμικς, στην ετήσια έκθεση κόμικς «Εν Αιθρία». Συνεργάστηκε
• Έχει δουλέψει σε επίσης στο αντιπολεμικό περιοδικό «Rock the War» για τη διασκευή της ταινίας «Λούφα και Παραλλαγή» σε κόμικ, στο άλμπουμ «Τρόμος και Φαντασία», όπου συνεργάστηκε με το συγγραφέα Θωμά Μαστακούρη και στο κόμικ πρήκουελ της ταινίας «Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα», για λογαριασμό του ίδιου εκδοτικού οίκου.
• Από το 2006 συνεργάζεται και με τις εκδόσεις Comicworld, εκδίδοντας τις ιστορίες του ως νικητής του διαγωνισμού 24 Ηour Comic Day 2006, 2007 και 2008. Επιπλέον συνεργάζεται και ως σχεδιαστής εξωφύλλων για την ελληνική έκδοση της σειράς Spawn Godslayer.
• Το 2005 μαζί με τον Άρη Καπλανίδη, επανδρώνουν την Ερασιτεχνική Κινηματογραφική Ομάδα της Nostalgeek Productions, και δημιουργούν το μύθο του Μεγιστάνα Σέκερη με την ταινία «Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Ninja”, η οποία ολοκληρώθηκε το 2007.
• Από τον Απρίλιο του 2007 ως το Νοέμβριο του 2011 εργάστηκε στην εφημερίδα «Το Βήμα», ως σκιτσογράφος, δημιουργώντας γελοιογραφίες για την μόνιμη στήλη «Βηματοδότης» και όχι μόνο…
• Από το Μάιο του 2011 ξεκίνησε η συνεργασία του με τον αμερικάνικο εικδοτικό οίκο «Arcana Studios” με το graphic novel επιστημονικής φαντασίας “Deadly Harvest” (που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Comicworld), τη μίνι σειρά “Zipper vs Dominatrix” με χαρακτήρες που δημιούργησε ο Gene Simmons των KISS και το steampunk/fantasy comic "The Steam-engines of Oz".

 

 

ΠΗΓΗ: in.gr

 

[ramirez]

Γιάννης Ρουμπούλιας, o Αδάμαστος comic artist

 

O πρωταγωνιστής της πρώτης ελληνικής ταινίας "επικής φαντασίας" είναι η δική μας, πληρωμένη απάντηση στον Κόναν τον Βάρβαρο. Όχι παίζουμε.

 

Την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου έχουμε την πρεμιέρα της ταινίας Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα: Αδάμαστος (22:30, IDEAL) στα πλαίσια του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας. Η ταινία βασίζεται στο fantasy comic “Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα” του comic artist Γιάννη Ρουμπούλια (ελπίζουμε ‘Τα Χρονικά’ να επιστρέψουν κάποια στιγμή το 2014), με τον ίδιο να πρωταγωνιστεί, ενσαρκώνοντας τον σκλαβωμένο βάρβαρο πολεμιστή Ντράγκαρ, αλλά να υπογράφει και το σενάριο.

 

 

 

Ο Γιάννης Ρουμπούλιας (aka Rubus) είναι γνωστός comic artist και γελοιογράφος απο την Αθήνα, απόφοιτος της σχολής Ορνεράκη. Φυσικά, η comic σειρά “Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα” με δεκαετή πορεία (με όλα τα ups and downs μίας ανεξάρτητης προσπάθειας, ειδικά όταν μιλάμε για έκδοση comic στην Ελλάδα) αλλά και η ενασχόλησή του με την έβδομη τέχνη, είναι αυτά που πρωτίστως χαρακτηρίζουν την μέχρι τώρα πορεία του (ποιος δηλαδή δεν έχει δει την  cult υπερπαραγωγή “Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα”, όπου πρωταγωνιστεί και εδώ, με τη μπάντα Anorimoi στο soundtrack;).

 

Αλλά όπως είπαμε, την Κυριακή έχουμε πρεμιέρα…

 

 

Την Κυριακή έχουμε την πρεμιέρα λοιπόν των Χρονικών του Δρακοφοίνικα: Αδάμαστος. Πως νοιώθεις για αυτό; 

 

Είμαι πολύ συγκινημένος που τελικά τα καταφέραμε και φέραμε ένα τόσο δύσκολο έργο σε πέρας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από μέρους μου (και όλων των συντελεστών φυσικά) στις Νύχτες Πρεμιέρας για τη μοναδική ευκαιρία που μας έδωσαν, να δείξουμε το έργο μας στο κοινό για πρώτη φορά. Ελπίζω ο κόσμος περάσει ευχάριστα βλέποντας την ταινία μας και να το διασκεδάσει.

 

Πόσο καιρό σας πήραν τα γυρίσματα, έχοντας δεδομένo και την καθαρά ανεξάρτητη παραγωγή; Δυσκολίες ή όλα βγήκαν με το … μεράκι και φιλότιμο του Έλληνα, που λένε; 

 

Όλοι δουλέψαμε με μεράκι και πάθος για να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα, μέσα σε 1,5 χρόνο που κράτησαν τα γυρίσματα.  Οι δυσκολίες ήταν πάμπολλες και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλέψαμε, πολλές φορές, αντίξοες! Ο κάθε άνθρωπος όμως, όταν θέλει κάτι πολύ, μπορεί να το καταφέρει  αψηφώντας τα προβλήματα που τον εμποδίζουν. Η θέληση μπορεί να κάνει θαύματα. Ειδικά στις δύσκολες εποχές που διανύουμε! Εμείς σαν ομάδα πιστεύω τα πήγαμε καλά και τα καταφέραμε.

 

Συλλογική δουλειά βέβαια, θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για την ομάδα που βοήθησε για την ολοκλήρωση της ταινίας; 

 

Όπως λέει και μια ατάκα στην ταινία “Είμαστε Ένας.. Είμαστε Πολλοί!”. Λειτουργήσαμε πολύ καλά ως σύνολο νομίζω και αυτό έχει μεγάλη αξία για ένα δύσκολο εγχείρημα σαν το δικό μας. Συνολικά γύρω στα 89 άτομα ήταν που συμμετείχαν στην παραγωγή (άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο) χωρίς να υπολογίζω και τους κομπάρσους που μας βοήθησαν στις πιο απαιτητικές σκηνές  όπου χρειαζόταν πλήθος.. Είμαι πολύ χαρούμενος που δούλεψα με αυτά τα παιδιά και είναι πραγματικά τιμή μου. Για τα ονόματά τους θα σας παραπέμψω στο site μας www.indomitablemovie.com ή στο imdb που αναφέρονται αναλυτικά.

 

 

 

 

Υπήρχαν κάποιες πραγματικά σπαρταριστές στιγμές κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας; 

 

Μέσα σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο γυρισμάτων συνέβησαν τόσα πολλά ευτράπελα που είναι δύσκολο να τα θυμηθώ όλα. Ωστόσο τα ντοκουμέντα υπάρχουν τραβηγμένα και ελπίζω κάποια στιγμή αν ποτέ η ταινία κυκλοφορήσει σε DVD πως θα έρθουν κι αυτά στο φως με τη μορφή κάποιου έξτρα βίντεο. Το περίεργο ήταν πως ενώ η ταινία έχει ένα απόλυτα σοβαρό ύφος, πίσω από τις κάμερες το διασκεδάζαμε αφάνταστα! Τι να πρωτοθυμηθώ! Στο πρώτο μας γύρισμα εγώ και η Κωνσταντίνα Γεωργαντά (Βαλέρια) βουλιάξαμε μέχρι τη μέση στα χιόνια, ενώ ο σκηνοθέτης απορούσε γιατί δεν περπατάγαμε..  Ένας βάρβαρος να έχει απλώσει  μπουγάδα στα δέντρα με τα τομάρια , τις γούνες και τη δερμάτινη πανοπλία του,  δεν είναι ότι πιο συνηθισμένο. Μετά από 6 ώρες γύρισμα σε ένα ρυάκι, όπου ήμουν 15 κιλά βαρύτερος από το νερό που είχα μαζέψει, έπρεπε να γίνει προκειμένου να στεγνώσουν όλα αυτά και να μπορέσουμε να γυρίσουμε σπίτια μας. Τα πειράγματα με τα παιδιά από το crew και οι πλάκες μεταξύ μας, άπειρες. Στο τέλος των γυρισμάτων μάλιστα, λούσαμε το σκηνοθέτη μας με ψεύτικο αίμα. Νομίζω το καταευχαριστήθηκε. Φυσικά αμέτρητα μικροατυχήματα που μας προκάλεσαν στιγμιαίο τρόμο αλλά τελικά τα θυμόμαστε και γελάμε (σε ένα από τα τελευταία γυρίσματα έκοψα τα 4 δάχτυλά του δεξιού χεριού με ένα μαχαίρι, μετά από ένα stunt που πηδάω στον αέρα για να προσγειωθώ πάνω σε έναν εχθρό – ευτυχώς αν και η πληγή ήταν βαθιά δε χρειάστηκαν ράμματα). Περάσαμε υπέροχα και εύχομαι να το επαναλάβουμε αν το ευνοήσουν οι συνθήκες για κάποιο σήκουελ!

 

Ενσαρκώνεις μάλιστα και τον ήρωα του δικού σου comic στην ταινία, ενώ παράλληλα είσαι και ο σεναριογράφος! Σχεδιάζοντας το comic πάντα σκεφτόσουν τον εαυτό σου σαν τον ήρωα ή ίσως κάποιον άλλο χαρακτήρα, χε χε; 

 

Εδώ ομολογώ πως πολύς κόσμος έχει πέσει σε μια μικρή παγίδα. Ο Ντράγκαρ δεν είναι ήρωας του κόμικ που κυκλοφορούσε από το 2005 ως το 2010.. Είναι ένας νέος χαρακτήρας του οποίου οι περιπέτειες όμως διαδραματίζονται στον ίδιο κόσμο με αυτόν του κόμικ.. απλά 200 χρόνια αργότερα από την ιστορία του κόμικ. Υπάρχουν κάποιες αναφορές από την ιστορία του κόμικ φυσικά αλλά ως περιπέτειες είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Πιστεύω πως όλοι οι δημιουργοί κόμικς βάζουν λίγο πολύ κάτι από τον χαρακτήρα τους στους ήρωες (ή αντιήρωες) που δημιουργούν οι ίδιοι. Πιστεύω πως κάτι παρόμοιο έγινε και στην περίπτωση του Δρακοφοίνικα.

 

Να περιμένουμε προβολή της ταινίας και σε φεστιβάλ του εξωτερικού; Στην Ελλάδα θα παιχτεί κανονικά στις αίθουσες ή εδώ ανοίγουμε μεγάλο κεφάλαιο; 

 

Θα το παλέψουμε μετά τις Νύχτες Πρεμιέρας να βρούμε κανονική διανομή. Εξαρτάται από το πόσο θα ενδιαφερθεί ο κόσμος αλλά ενδεχομένως και κάποια εταιρία διανομής η οποία θα αναλάβει να “σπρώξει” την ταινία μας σε διάφορες αίθουσες στην Ελλάδα. Θα δούμε πως θα πάει. Το σίγουρα είναι πως θα προσπαθήσουμε η ταινία να παιχτεί σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε φεστιβάλ του εξωτερικού.

 

Και κάπου εκεί στα βουνά στα εξωτερικά γυρίσματα της ταινίας (ή κάτι τέτοιο) ένοιωθες νοερά την παρουσία των Ρόμπερτ Χάουαρντ και Τζον Μπουσέμα (σ.σ. βλέπε ο πατέρας και ένας από τους θρυλικούς σχεδιαστές του ‘Conan the Barbarian’comic book αντίστοιχα); 

 

Μερικές φορές αναρωτιόμουν ποιά θα ήταν οι γνώμη τους για όλο αυτό που κάνουμε. Είναι δύο άνθρωποι που με έχουν εμπνεύσει όσο λίγοι στη ζωή μου και σίγουρα χρωστάω πάρα πολλά στο έργο που άφησαν πίσω τους. Ελπίζω να μας βλέπουν από τη Βαλχάλα, ή όπου κι αν βρίσκονται και να μας καμαρώνουν!

 

Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο comic που σχεδιάζεις ο ίδιος εδώ και σχεδόν 10 χρόνια. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε μικρό να πάρεις χαρτί και μολύβι και να ξεκινήσεις να σχεδιάζεις comics; 

 

Το να μπορεί κάποιος να “πει” μια ιστορία είναι κάτι το μαγικό για μένα. Τα κόμικς και ο κινηματογράφος κατά τη γνώμη μου, είναι ξαδέρφια. Έχουν κάποιες διαφορές ( όπως είναι ο ήχος και η κινούμενη εικόνα) αλλά έχουν πάρα πολλά κοινά χαρακτηριστικά! Σκηνοθεσία, πλάνα/καρέ, διάλογος κτλ. Είναι δύο μέσα με τα οποία μπορεί κάποιος να εκφραστεί με άπειρους τρόπους να τα χρησιμοποιήσει σωστά.  Αυτό λοιπόν με γοήτευε πάντα και πολύ χαίρομαι που ακολούθησα το επάγγελμα του σκιτσογράφου. Το να κάνεις επάγγελμα αυτό που αγαπάς να κάνεις είναι ευλογία και ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματική ευτυχία.

 

Σε τι φάση βρίσκεται το αντίστοιχο comic Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα; Να περιμένουμε κάποιο νέο τεύχος σύντομα μετά από καιρό; 

 

Δυστυχώς η σειρά που κυκλοφορούσε από το 2005 δεν θα ολοκληρωθεί στη μορφή που την πρωτογνώρισε ο κόσμος, κυρίως για οικονομικούς αλλά και άλλους λόγους. Αυτό τον καιρό και με αφορμή την ολοκλήρωση της ταινία έχω αρχίσει να ξαναγράφω το σενάριο (έτσι ώστε να κλείσω μεγάλες σεναριακές τρύπες της παλιάς ιστορίας και να υπάρχει μεγαλύτερη σύνδεση με τον “Αδάμαστο”) και να ξανασχεδιάσω το κόμικ προκειμένου να επανακυκλοφορήσει σε μια πιο καλή, έγχρωμη έκδοση. Ακόμη είναι λίγο νωρίς για αυτό, λόγω διαφόρων άλλων πρότζεκτ που με απασχολούν αυτό τον καιρό, αλλά θα γίνει.

 

Πες μας λίγα λόγια για το Deadly Harvest graphic novel στην καναδέζικη Arcana και πως προέκυψε η συνεργασία;  Σε πιο science fiction μονοπάτια ή γενικά δεν έχεις περιορισμούς;

 

Η συνεργασία προέκυψε εντελώς τυχαία από κάποιες δουλειές μου που είδαν οι υπεύθυνοι της εταιρίας  στο ίντερνετ. Υπήρξε μια επαφή και συζήτηση για συνεργασία κι έτσι έδεσε το γλυκό. Με τον  Έρικ Χέντριξ (το σεναριογράφο του Deadly Harvest, που στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Comicworld, Zipper vs Dominatrix και The Steam Engines of Oz, στα οποία έχουμε συνεργαστεί)  γίναμε καλοί φίλοι δι’ αλληλογραφίας (καθότι μένει και στην Καλιφόρνια ο άνθρωπος) και η συνεργασία μας είναι άψογη και πολύ δημιουργική  μπορώ να πω. Το Deadly Harvest είναι η ιστορία μιας ομάδας μεταλλωρύχων του διαστήματος οι οποίοι στην αναζήτηση ενός σπάνιου μετάλλου, του Κλιπ, μπλέκουν σε διάφορες διαστημικές περιπέτειες. Κάτι ανάμεσα σε Οδύσσεια του Διαστήματος, Σταρ Τρεκ και Άλιεν. Γενικά λατρεύω να πειραματίζομαι με διαφορετικά είδη όπως το sci-fi ή το steampunk. Με το Deadly Harvest (sci-fi) και το The Steam Engines of Oz (steampunk) ήταν η πρώτη φορά που εξερεύνησα αυτά τα ήδη. Το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ και θα το ξανακάνω σίγουρα.

 

 

 

 

Κλασική και ίσως χιλιοειπωμένη ερώτηση. Πως βλέπεις την ελληνική comicsκοινότητα, πάντα μιλώντας για artists, εν έτη 2013; Η κρίση έχει πάει κάποια πράγματα πίσω ή το πάθος και ο αγώνας του κάθε ένα υπερτερεί των πάντων; 

 

Όσο υπάρχουν άνθρωποι με δημιουργική φαντασία και μεράκι πάντα υπάρχει ελπίδα. Σίγουρα και στο επάγγελμά μας δεν είναι καλά τα πράγματα, αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να μιζεριάζουμε και να σταματήσουμε να παλεύουμε για το κάτι καλύτερο. Η μεμψιμοιρία οδηγεί στην αδράνεια κι αυτό είναι ότι χειρότερο για την τέχνη, τον πολιτισμό και κατ’ επέκταση στον καθένα μας ξεχωριστά ως επαγγελματίες.  Ίσα ίσα αυτές είναι οι εποχές που πρέπει να επενδύσουμε στην τέχνη και τον πολιτισμό.  Σε μια χώρα όπως η δική μας αυτό επιβάλλεται!  Όπως έλεγε κι ο Ρόκυ, “το θέμα δεν είναι πόσο δυνατά μπορείς να χτυπήσεις, αλλά πόσο δυνατά μπορείς να χτυπηθείς αλλά πάντα να σηκώνεσαι και να συνεχίζεις να προχωράς μπροστά!”

 

Τελευταία ερώτηση, έχεις νέα από τον Υάκινθο Σέκερη (σ.σ. ‘Ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα’); 

 

Την τελευταία φορά που μίλησα μαζί του, άραζε στο ιδιόκτητο νησί απολαμβάνοντας  ένα πιτόγυρο. Σκέφτεται σοβαρά να βάλει υποψηφιότητα για πρωθυπουργός γιατί τον ενοχλεί αρκετά η τωρινή πολιτική κατάσταση.  Δεν μπορεί να ανεχτεί τους τραμπούκους και τους ψεύτες, παρότι ήταν ένα στυγνό καπιταλόσκυλο του κερατά, πριν μερικά χρόνια.. Ευτυχώς η αγάπη τον άλλαξε!

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[Kabuki]

Λοιπόον! Μινι ανταπόκριση απο πρεμιερα:

 

To σινεμα ήταν τίγκα (και σε μεγάλη αίθουσα κιόλας), αν δεν ειχα ακουσει τον τζερμ ουτε γω δε θα χα βρει εισιτηρια

 

η ταινία ήταν πολύ καλύτερη απ ό,τι ήμουν προετοιμασμένη να δω!

Oκ, έχει κλισε, αλλα όχι τόσα όσα φανταζόμουν. Ατάκες της προκοπής έχει, θα γουσταρα και περισσότερες. Σάουντρακ καλό, στολές ανεκτές, ειδικά εφε κάλτ, ηθοποιία καλύτερη απ ότι περίμενα!

 

Γενικά μου άρεσε για το είδος της, καλά πέρασα και ψήθηκα να διαβασω και το κόμικ και να δω τον πανισχυρο μεγιστανα των νιντζα

 

[germanicus]

Με θετικά και με αρνητικά η ταινία. 

 

Θεωρητικά θα έπρεπε να γράψω το τι θα χρειαζόταν για να είναι καλύτερη. Αυτό όμως δυσκολεύομαι να το κάνω. Δυσκολεύομαι διότι δεν έχω την παραμικρή ιδέα του τι θα μπορούσε να γίνει καλύτερο από τη στιγμή που το budget ήταν μόλις 10.000 ευρώ. 

 

Το σενάριο είχε τα συν του είχε και τα πλην του. Στα πλην του ήταν τα πολλά κλισέ... Δεν θα θεωρήσω ως κλισέ το "μη μου λες ότι δεν μπορώ να το κάνω. Εσύ είσαι που δεν μπορείς να το κάνεις. Εγώ θα το παλέψω" (ή κάπως έτσι). Αντιθέτως έχοντας μια χ ιδέα του τι χρειάστηκε για να πραγματωθεί αυτή η ταινία, αυτό δεν είναι κλισέ, αλλά είναι πραγματική στάση ζωής. Πολλά από τα κλισέ ήταν τα τυπικά του είδους και χρειάζεται ένας μεγάλος δάσκαλος του epic fantasy για να αποφευχθούν. Από την ανάποδη όμως είχε κάποιες σκηνές που έσπαγαν τα κλισέ και που μόνο κάποιος που αγαπάει το είδος της επικής φαντασίας θα μπορούσε να τα σκεφτεί (και ήταν τελείως delightful και δεν τα χάρηκα μόνο εγώ, αλλά και άλλοι 699 νοματαίοι). Στα συν του επίσης η πολλή πλοκή. Άλλο πράγμα περίμενα βλέποντας πως ξεκίνησε η ταινία, άλλο είδα συνολικά. Χορταστική στο σύνολο  Και καραεγγυημένα ΔΕΝ είναι αμερικανιά Με την απολύτως καμία

 

 

Όσον αφορά τα σκηνικά... 10.000 ευρώ. Ως εκ τούτου είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από το location scouting που είδα. Πολύ μερακλίδικο, kudos σε όποιον βρήκε τα διάφορα κτίσματα (αλλά και πολλά από τα τοπία) Αρκετές σκηνές είναι καλοδουλεμένες (ειδικά μια στο ξεκίνημα) και με τη χρήση της κάμερας και των ηχητικών, δεν φαίνεται ότι είναι λίγοι οι κομπάρσοι. Μερικές φορές πάντως (με τόσα γυρίσματα στη φύση) μου ήρθε στο μυαλό το Aguirre του Herzog (με Klaus Kinski)

 

Αυτή τη στιγμή τη θυμάμαι με νοσταλγία Πέρασα μια χαρά Συνολικά σαφώς και εντάσσεται στις καλτ ταινίες, σαφώς και είναι μια ταινία που καλύτερα να τη δεις με πολύ κόσμο μαζί

 

Θα την ξανάβλεπα μόνος μου Όταν με το καλό προβληθεί στη Λέσχη (λογικά μετά από αρκετό καιρό. Φαντάζομαι ότι θα δούνε εάν θα κατορθώσει να βρει διανομή και μετά φαντάζομαι ότι θα βγει το DVD με κάποιο τρόπο), θα πρέπει να παιχτεί ταυτόχρονα και στον κάτω όροφο (για εμάς που η νικοτίνη είναι θρεπτική ουσία )

 

[kwtsos]

Nα ξεκαθαρισω πρωτα οτι δεν ειμαι και ο μεγαλυτερος φαν της ηρωικης φαντασιας . Βασικα μονο ο Αρχοντας με πορωνε. Η ταινια ειναι καλη , ειδικα αν αναλογιστει κανεις το χαμηλο budget το οποιο ηταν διαθεσιμο. Ειχε πολυ καλες σκηνες μαχης , που φανταζομαι ειναι απο τα σημαντικοτερα σε τετοιες ταινιες. Επισης πολυ ωραια σκηνικα και καλο soundtrack , τωρα οσον αφορα τις πανοπλιες δεν μπορω να πω οτι ενθουσιαστηκα αλλα αν αναλογιστω παλι το χαμηλο budget , ηταν καλες. Ειχε αρκετες αστειες στιγμες , που οπως ειπε ο germ πηγαιναν κοντρα στα στερεοτυπα του ειδους. Στα αρνητικα , οι σποραδικοι "σοβαροι" και "βαθυστοχαστοι" διαλογοι που δεν με επεισαν καθολου , σαν απαγγελεια ποιηματος μου φανηκαν και μερικα κενα στην πλοκη αλλα δεν θα σταθω εδω. Απο τους ηθοποιους παντως οι περισσοτεροι επαιξαν καλα . Μονος μου δεν ξερω αν θα την ξαναεβλεπα , με παρεα παντως σιγουρα

[Gaidjin]

Χμ... μέχρι στιγμής μου φαίνεται λίγο μπερδεμένη η κριτική.

Απλά νομίζω ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ως θεατές και όχι ως γνωστοί-φανς-φίλοι ή ό,τι άλλο μας είναι ο Γιάννης ή ο Θάνος ή οποιοσδήποτε συντελεστής της ταινίας.

 

Ας μην ξεχνάμε ότι αν ήμασταν άσχετοι με το κόμικ, θα πηγαίναμε να δούμε "την πρώτη ελληνική ταινία επικής φαντασίας" και όχι την ηρωική προσπάθεια κάποιων ανθρώπων που εκτιμάμε και θεωρούμε (φαντάζομαι οι περισσότεροι εδώ μέσα) ότι κατόρθωσαν κάτι απίστευτο.

Οπότε εγώ πραγματικά θα ήθελα να ξέρω αν η ταινία άξιζε να δώσω τα ευρουλάκια μου στο σινεμά ή όχι. 

 

Υ.Γ.: ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θα τα δώσω τα ευρουλάκια μου αν βγει σε κανονική διανομή, όποια κι αν είναι η άποψή σας, απλά δεν μπορούσα να πάω χθες.

[germanicus]

Δεν είναι Χολυγουντιανή παραγωγή. Δεν είναι ισάξια με τις περισσότερες ταινίες που παίζουν στον κινηματογράφο. Από άποψη σκηνικών, εφέ και ηθοποιίας είναι χειρότερη από το 90% των ταινιών που παίζονται. Ως ελληνική ταινία έχω δει πάμπολλες αιώνες χειρότερες που δεν αντέχονται και ας είχαν καλύτερα σκηνικά/εφέ/κινηματογράφηση. Είχαν όλες τους αιώνες χειρότερο σενάριο. 

 

Είναι μια ανεξάρτητη ερασιτεχνική δουλειά που έγινε με 10.000 ευρώ και φαίνεται.

 

Ως "αυτόνομη" ταινία, δεν αξίζει να πας να πληρώσεις και να την δεις μόνος σου. Αξίζει να μαζέψεις 10 απενοχοποιημένα φιλαράκια και να πάτε μαζί και να κάνετε χαβαλέ. Όπως λχ άξιζε να "ντυθεί" κανείς και να πάει στην ΟΥΖΑ σε μεταμεσονύχτια Σαββατιάτικη προβολή του Rocky Horror Picture Show (κάτι που δυστυχώς είχα κ*λώσει να κάνω όσο ήμουν εκεί και το φέρω βαρέως). (αλλά το έκανα όταν παίχτηκε στον Λυκαβηττό με φράπα ξύρισμα, μακιγιάρισμα από φίλη, και άσπρο μεταξωτό πουκαμισάκι (ο ένας από τους 2-3 που είχαμε "φτιαχτεί" (ένας από τους άλλους 2 μου έκανε και ματάκια................ είχα και σουξέ ρε φίλε! ))

 

Εάν υπήρχαν 5 τέτοιες ταινίες, δεν είμαι σίγουρος για ποια θα έλεγα την παραπάνω ατάκα. Υπάρχει όμως μόνο μια και τη λέω.

 

Ως στηρίζουμε την προσπάθεια ειδικώς (γιατί είναι ο Ρούμπους και γιατί έρχεται μέσα από ελληνικότατο κόμικ) αξίζει και με το παραπάνω, ούτε συζήτηση περί αυτού. Ως στηρίζουμε την προσπάθεια γενικώς για να υπάρξει ελληνικός κινηματογράφος που έχει στόχο τη διασκέδαση και όχι το κλαίει η μάνα μου στο μνήμα γιατί μετά από 40 χρόνια ανεργίας και υπαρξιακών αναζητήσεων και ομφαλοσκοπήσεων σε συνδυασμό με το πως όταν μου σηκώνεται από 180μοίρες γίνεται 120 και τι θα κάνω, με έφτυσε η γυναίκα μου, η γκόμενά μου, η κόρη μου και πήγα και αυτοκτόνησα αφού πρώτα έπαιξα τάβλι με το Χάρο με έναν πελαργό να μας κοιτάζει για κανά 3ωρο (σε εναλλαγή κοντινών και μακρινών πλάνων) και δε μας με μπιπ στη δουλειά, με μπιπ στη ζωή, με μπιπ από όλες τις πάντες στη καθημερινότητά μου, πάρτε την κουλτούρα σας και χώστε την εκεί που είναι πίσσα το σκοτάδι να κάνει παρέα με το ψάρι του καφάση... εεεεε ναι αξίζει Γιατι είναι μια. Άμα ήταν 5, δεν ξέρω (όπως προείπα).

 

 

 

εδιτ λχ αυτό εδώ έχει καλύτερη εικόνα, καλύτερη σκηνοθεσία, καλύτερα σκηνικά. και σίγουρα κόστισε περισσότερο. http://www.youtube.com/watch?v=4iGtz4dZvgo

 

εδιτ2 και τώρα που το σκέφτομαι πιο εύκολα θα κάτσω να ξαναδώ το Αδάμαστος απ'ότι τα Conan the Destroyer (1984) ή τη Red Sonja (1985)

[germanicus]

Από φβ

===
Καλημέρα σε όλους!!
Αυτή την Πέμπτη, 26/9 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48, Κεραμικός) στις 22:15, ο Αδάμαστος επιστρέφει για επαναληπτική προβολή στα πλαίσια του 19oυ Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας "Νύχτες Πρεμιέρας"!
Όσοι λοιπόν δεν προλάβατε την πρεμιέρα της ταινίας, σπεύσατε!

 

===
 

[falconara90]

Ματώσανε τα αυτιά μου με τον Τάκη... Αν το μπινελίκι κατά ριπάς δευτερολέπτων θεωρείται καλύτερο σενάριο, τότε παραδίδω τα όπλα! Χίλιες φορές Αδάμαστος!!!

[germanicus]

Αλίευση διάφορων κριτικών:

 

http://civilizedme.blogspot.gr/2013/09/aiff-2013-dragonphoenix-chronicles.html

 

 

 

Wow. Talk about surprise. The Dragonphoenix Chronicles: Indomitable is the first Greek epic fantasy film, directed by Thanos Kermitsis (Τroglodytes). 
    It takes place in the mythical land of Elebros and follows the story of Dragar (Yannis Roumboulias), a former warrior from the north who is now a slave of the mighty Dragonphoenix Empire but wants to return to his homeland and his wife. Dragar manages to escape captivity by taking the daughter of an Empire General hostage. He and Valeria(Constantina Georganta) travel while being hunted by the General (Meletis Georgiadis) 's troops and they meet a lot of obstacles along the way, both human and supernatural.
     I went to the movie prejudiced and with very low expectations since fantasy is not a genre that greek cinema has touched - up until now. But from the moment the movie started I was taken aback by the professionalism with which the people involved had approached the project. I soon got absorbed into the story and wanted to see what happened next while at the same time I enjoyed the camera work, the photography, the great special effects and the amazing soundtrack by Mitsos Papavasileiou  (Amazing! Where can we find it?).
     Ok, let's face it. The film is far from flawless with its main problems being the editing and the make-up and it is up against some super films of its genre. The use of greek language was also a bit off-putting at first but thankfully the dialogues avoided being cheesy and we easily got used to listening our native tongue. However, when the director answered a few questions during the - beautiful - end credits and we found out that the film was made with a budget of just €10,000 - practically no budget at all - we were able to forgive some mistakes. After all, being a fan offantasy, I've seen a lot of big-budget movies that were awful compared to this. It really makes you wonder what these people could achieve with more money... miracles, that's for sure.
     The Dragonphoenix Chronicles: Indomitable is a beautiful film made with love and that shows. If its creators fix a few problems that stood out, it can soon become a cult classic. Let's hope that the film will soon find distributors that'll respect the material and bring it to cinemas so that people will see what imaginative filmmakers can do and more doors will open for those who want to make a difference in greek cinema.
     I went in ready to see something that I'd soon forget but got out excited and hopeful that we'll have a sequel one day. Good job, guys. Μπράβο.

 

 

 

 

http://reel.gr/wpress/nyxtes-premieras-2013-ta-xronika-tou-drakofoinika-adamastos/

 

 

 

Γράφει ο Χρήστος Μπακατσέλος

 

Είστε έτοιμοι για κάτι πιο φανταστικό και ανεξάρτητο; Επιτέλους η αναμονή τέλειωσε και μέσα σε ένα κατάμεστο Ιντεάλ έγινε χθες η πρεμιέρα της πρώτης ελληνικής επικής ταινίας φαντασίας “Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα: Αδάμαστος” στα πλαίσια του 19ου φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας, παρουσία όλων των συντελεστών. Η ταινία, από την πρώτη στιγμή, αποτελούσε το talk of the festival και όπως ήταν φυσικό ήταν από τις πρώτες που τα εισιτήρια έγιναν ανάρπαστα και εξαντλήθηκαν. Λίγο πριν κλείσουν τα φώτα ο σκηνοθέτης της ταινία Θάνος Κερμίτσης ανέβηκε στην σκηνή για να ευχαριστήσει όλους τους συντελεστές της, αλλά και όσους βοήθησαν έμπρακτα για την ολοκλήρωσή της. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα “Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα: Αδάμαστος” έγινε χάρη στην μέθοδο crowdfunding δηλαδή με τη χρηματική βοήθεια πολλών θαυμαστών κατάφεραν να ολοκληρώσουν τα γυρίσματα της.

 

Η ιστορία της ταινίας βασίζεται στην σειρά κόμικ “Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα” του Γιάννη Ρουμπούλια. Το σενάριο ξεκινάει 200 χρόνια μετά τα γεγονότα του κόμικ στη βόρεια περιοχή Νοσβαλντί που κυβερνάται από την αυτοκρατορία του Δρακοφοίνικα. Πρωταγωνιστής είναι ο Ντράγκαρ ένας βάρβαρος που είναι αιχμάλωτος του εμπόρου σκλάβων Φλάβιος για 4 χρόνια. Όταν η μοίρα θα φέρει τον Ντράγκαρ κοντά στον αρχικό του τόπο κατοικίας, αυτός θα προσπαθήσει να δραπετεύσει απαγάγοντας την κακομαθημένη κόρη στρατηγού, Βαλέρια, την οποία χρησιμοποιεί ως όμηρο για να γυρίσει πίσω στην αγαπημένη του γυναίκα Μπρέννα. Ο στρατηγός Ακιλόνιος προσλαμβάνει τον κυνηγό επικηρυγμένων Φάλκο για να βρει τον δραπέτη. Και έτσι ξεκινάει το κυνήγι.

 

Διάβασε την συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Θάνος Κερμίτσης λίγο πριν την πρεμιέρα της ταινίας του στο φεστιβάλ.

 

Όπως το “Κακό” το 2005 κατάφερε να εισάγει με επιτυχία των όρο «σπλάτερ» στον ελληνικό κινηματογράφο, έτσι και τώρα “Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα” του Κερμίτση κατάφεραν να φέρουν τον όρο «επική φαντασία» στην εγχώρια κινηματογραφική σκηνή. Το ελληνικό κοινό διψούσε για μια τέτοια ταινία και αυτό φάνηκε χτες. Αποτελεί έναν φόρο τιμής στις ταινίες φαντασίας, ενός ανθρώπου που αγαπάει και να σέβεται αρκετά αυτο το είδος ταινιών, καθώς ο Κερμίτσης και οι συντελεστές του δείχνουν να έχουν μεράκι για αυτό που κάνουν. Το πρώτο πράγμα που χαρακτηρίζει μια επική ταινία φαντασίας είναι οι μάχες της και το πόσο αληθοφανείς είναι. Και “Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα” τα κατάφεραν υπέροχα σε αυτό το κομμάτι. Ο Κερμίτσης έδειξε πραγματικά το ταλέντο του στις σκηνές αυτές δίνοντας τον δυναμισμό και την ένταση που τους αρμόζει χωρίς πολλές υπερβολές και πλεονασμούς.

 

Αλλά υπήρχαν και κάποιες αδυναμίες στο φιλμ. Κατανοώντας πλήρως το χαμηλό budget της (μόνο €10000), υπήρχαν στιγμές που η ταινία έδειχνε την αμηχανία της, προσπαθώντας υπερβολικά πολύ να σε βάλει στην ατμόσφαιρα και να σε αιχμαλωτίσει στον κόσμο της. Μερικοί χαρακτήρες δεν αξιοποιήθηκαν όσο θα έπρεπε, ενώ πολλές φορές φαινόταν μια αχαρακτήριστη βιασύνη καθώς πολλά έμεναν ανεξήγητα. Ίσως ένα καλύτερο μοντάζ και μια επανάληψη στο σενάριο βοηθούσε να κατανοήσουμε καλύτερα τον κόσμο, τους ήρωες και τους κακούς της.

 

Και μιας και μιλάμε για το σενάριο, “Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα” έχουν ένα τυπικό αλά “Conan” σενάριο. Δεν ανακαλύπτουν ξανά τον τροχό αλλά είναι άκρως διασκεδαστικά. Υπάρχουν και κάποιες ανατροπές οι οποίες θυμίζουν παλιές κλασσικές ταινίες φαντασίας, όπου δεν πρόκειται να σε πιάσουν απροετοίμαστο αν έχεις δει μερικές από αυτές. Όλο το καστ έδειχνε να διασκεδάζει κατά την διάρκεια των γυρισμάτων και αυτό κατάφεραν να το περάσουν στην ταινία. Αν και ο δημιουργός του κόμικ, Γιάννης Ρουμπούλιας (πρωταγωνιστεί στον ρόλο του βάρβαρου Ντράγκαρ) κατάφερε να δημιουργήσει έναν ενδιαφέρον χαρακτήρα για το ρόλο του, ο Φάλκο όμως του Θάνου Κερμίτση είναι αυτός που κέρδισε τις εντυπώσεις ενσαρκώνοντας ίσως το πιο καλογραμμένο και ολοκληρωμένο χαρακτήρα της ταινίας. Ο Κερμίτσης έδωσε την απαραίτητη γοητεία και εξυπνάδα στον ρόλο του και ήταν αυτός που αγαπήθηκε περισσότερο από το κοινό.

 

Και καθώς έπεφταν οι, ομολογουμένως, υπέροχα καλοφτιαγμένοι τίτλοι τέλους “Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα: Αδάμαστος” απέδειξαν ότι όταν υπάρχει μεράκι και αγάπη σε κάτι, ακόμα και με ελάχιστα χρήματα, μπορεί να βγει κάτι αξιόλογο. Μια καλή πρώτη προσπάθεια ενός είδους ταινιών που μέχρι σήμερα δεν είχε αξιοποιηθεί από τον ελληνικό κινηματογράφο. Ευχόμαστε σύντομα σε διανομή της ταινίας έτσι ώστε περισσότεροι να την δουν και να την απολαύσουν και, γιατί όχι, σε συνέχεια.

 

 

 

 

http://www.moveitmag.gr/afierwmata/nyxtes13_indommitable_review#.UkGj9NLvbjs

 

 

 

Τα χρονικά του δρακοφοίνικα: Αδάμαστος

Διασκεδαστική επική sci-fi made in Greece

5/10

 

Η αυτοκρατορία του Δρακοφοίνικα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του Elebros. Ο σκλάβος και συνάμα καλύτερος μονομάχος Ντράγκαρ καταφέρνει να το ‘σκάσει’ μαζί με την ‘όμηρο’ πλέον κόρη του στρατηγού, Valeria. Ο πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει και η μάχαη σώμα με σώμα στα βουνά και στα λαγκάδια δεν έχει τελειωμό.

Η αίθουσα του IDEAL ήταν κατάμεστη στην προβολή της πρώτης ελληνικής επικής ταινίας φαντασίας «Τα χρονικά του δρακοφοίνικα: Αδάμαστος» του Θάνου Κερμίτση. Το πορωμένο -ήδη προτού μπεί στην αίθουσα- κοινό που από Μπλακμεταλλάδες, comic φανς, μέχρι mainstream λάτρεις του Game of Thrones και του Άρχοντα των Δακτυλιδιών, ενώ η ουρά στα ταμεία για όσους δεν είχαν καταφέρει να βρουν εισιτήριο και ήλπιζαν για κάποια extras ήταν πολύ μεγάλη.

Στα της ταινίας τώρα, το συμπέρασμα ήταν ότι οι συμμετέχοντες στο καστ πρέπει να πέρασαν πολύ καλά στα γυρίσματα. Οι υπερβολές και ο γενικότερος ‘στόμφος’ σε ατμόσφαιρα, μουσική, μακιγιάζ και κοστούμια ήταν σε πλήρη αντίθεση με τους ανά στιγμές υποτονικούς και κλισέ ελληνικούς διαλόγους, ωστόσο δεν έχω καταλάβει εάν αυτό έγινε εσκεμμένα από σκηνοθέτη και σεναριογράφο, προκειμένου να δώσουν μια επιπλέον ‘επική ταινία φαντασίας ΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ’ εσάνς στην ταινία τους.

Σαν σύνολο, η ταινία ήταν διασκεδαστική για το ‘αδάμαστο’ κοινό που έφερε ‘αδάμαστη’ θέληση για τον Ντράγκαρ, σε στύλ ‘δώσε κι άλλο’, αν και υπήρχαν αρκετά προβλήματα, όπως ο ήχος (σε αρκετά σημεία δεν καταλάβαινες τί ακριβώς έλεγαν οι ηθοποιοί), το μοντάζ (ορισμένες φορές ήταν πολύ εμφανείς οι ατέλειες) και η αχρείαστα μεγάλη διάρκεια (126’). Δεν μπορούμε επίσης να παραβλέψουμε ότι ορισμένες ερμηνείες ήταν υπέρ του δέοντος κραυγαλέες..

Ωστόσο, πρόκειται για μια αξιόλογη προσπάθεια, τηρουμένων των αναλογιών, έχοντας δηλαδή ως δεδομένο συγκεκριμένες οικονομικές συγκυρίες καθώς και το γεγονός ότι η ταινία ουσιαστικά χρηματοδοτήθηκε μέσω crowd funding. Σίγουρα δεν περιμέναμε ότι η πρώτη ταινία αυτού του είδους θα είναι μια 'σοβαρή' επική ταινία επιστημονικής φαντασίας «τέλεια», αλλά εν κατακλείδι αυτό που μετράει είναι ότι την απόλαυσε το κοινό.

Eιρήνη Κατσαρά

 

 

 

 

 

[Tightwad]

"Διασκεδαστική επική sci-fi made in Greece"

 

Χμ;

 

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 24, 2013 από Tightwad

[Gaidjin]

Πραγματικά, αυτή η Eιρήνη Κατσαρά ξέρει τι σημαίνει επιστημονική φαντασία;;;

[germanicus]

Αλιεύσεως κριτικών η συνέχεια
 
 
http://www.ela-mesa.gr/cinema/19es-nyxtes-premieras-the-dragonphoenix-chronicles-indomitable
 

25 Σεπτεμβρίου
2013
19ες Νύχτες Πρεμιέρας / Tα Χρονικά του Δρακοφοίνικα : Αδάμαστος
 
Ο κόσμος του Elebros κυβερνάται από την αυτοκρατορία του Δρακοφοίνικα. Ο Ντράγκαρ είναι ένας σκλάβος που τον χρησιμοποιούν ως παλαιστή σε αρένες, μέχρι την στιγμή που καταφέρνει να αποδράσει. Μαζί παίρνει όμηρο την Valeria, την κόρη του Ακιλόνιου, στρατηγού της Αυτοκρατορίας, ο οποίος θα ξεκινήσει ένα μεγάλο κυνηγητό για να πάρει την κόρη του πίσω. Ο Ντράγκαρ προσπαθεί να φτάσει στο σπίτι του, το οποίο έχει να δει πολλά χρόνια, όμως για να το καταφέρει αυτό θα πρέπει να περάσει από πολλά εμπόδια πρώτα.
 
Ο Θάνος Κερμιτσής δημιούργησε την πρώτη, σοβαρή, ταινία επικής φαντασίας, με σενάριο βασισμένο σε κόμικ του πρωταγωνιστή της, Γιάννη Ρουμπούλια. Πραγματικά, δεν υπάρχουν λόγια που θα μπορούσαν να περιγράψουν με ακρίβεια το πόσο φανταστικό είναι το πρότζεκτ αυτό. Από το πόσο θαρραλέα είναι η επιλογή του τόσο ξένου για την Ελλάδα είδους, της επικής φαντασίας, μέχρι τον απόλυτο επαγγελματισμό με τον οποίο φαίνεται ξεκάθαρα πως αντιμετώπισαν το εγχείρημα, όλα μοιάζουν ως κάτι που δεν θα μπορούσε να γίνει στην χώρα μας. Και όμως, οι δημιουργοί της ταινίας αποδεικνύουν πως αν κάποιος έχει πραγματικό μεράκι και είναι διευθετημένος για σκληρή δουλειά, τότε τίποτα δεν τον σταματά.
 
Η ταινία δεν χρειάζεται μεγάλη ανάλυση. Το αποτέλεσμα είναι πολύ ανώτερο από κάθε προσδοκία ενώ, στο άκουσμα του budget της, το οποίο δεν ξεπέρασε τα 15.000 ευρώ και μαζεύτηκε μέσα από πλατφόρμες crowdsourcing, όλα αποκτούν άλλη οπτική. Χαρακτηριστικά όμως πρέπει να αναφερθούν η πολύ ωραία φωτογραφία, με τοπία που όπως ανέφερε ο σκηνοθέτης απέχουν ελάχιστα από την πρωτεύουσα, οι πολύ καλές ερμηνείες, ειδικά του Ρουμπούλια, στον ρόλο του Ντράγκαρ και του ίδιου του Κερμιτσή, στον ρόλο του ιχνηλάτη Φάλκο, και η πολύ καλή δουλειά που έγινε στην μουσική επένδυση.
 
Όποια μειονεκτήματα έχει η ταινία είναι πολύ μικρά για να συγκρατήσουν το μεγάλο χειροκρότημα που της αξίζει, ενώ προφανώς συγκρίσεις με ταινίες του εξωτερικού εκτός από περιττές είναι και χαζές. Είναι φανερό πως έχει πέσει πολύ δουλειά πάνω σε αυτή την ταινία και είναι πραγματικά έγκλημα και κρίμα που δεν έχει βρει ακόμα διανομή. Το μέλλον του Θάνου Κερμιτσή μοιάζει μεγάλο, αν συνεχίσει να έχει το μεράκι που εμφάνισε σε αυτή του την δουλειά ενώ, μακάρι, κάποια στιγμή μαζί με τον Ρουμπούλια να μας χαρίσουν και μια συνέχεια στην ιστορία του Ντράγκαρ.
 
Written by  Στέφανος Βαρδάλος
 

 
 
http://www.e-grammes.gr/article.php?id=6040
 

25. Σεπτεμβρίου 2013 || 10.43
«Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα» στις «Νύχτες Πρεμιέρας»
του Γιώργου Πισσαλίδη
περισσότερα άρθρα του συγγραφέα
 

Επαναληπτική προβολή επεφύλαξαν για τα «Χρονικά του Δρακοφοίνικα – Αδάμαστος» του Θάνου Κρεμίτση, την πρώτη ελληνική ταινία ηρωικής φαντασίας οι «Νύχτες Πρεμιέρας» μετά την sold-out προβολή την Κυριακή που μας πέρασε. Η δεύτερη προβολή θα γίνει την Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου στις 22:15 στην «Λαΐς - Ταινιοθήκη της Ελλάδος» (Ιερά Οδός και Μεγάλου Αλεξάνδρου, στάση μετρό Κεραμεικός).
 
Η ταινία έχει γυρισθεί από την ομάδα Underworld και βασίζεται στο ομώνυμο κόμικ του Γιάννη Ρουμπούλια, το οποίο έχει κερδίσει πολλά βραβεία Comicdom. Kρατά δε ο ίδιος τον βασικό ρόλο στην ταινία. Η ιστορία της ταινίας λαμβάνει χώρα 200 χρόνια μετά από το τέλος του κόμικ, στις χώρες του Βορρά και συγκεκριμένα στη Νοσβαλδία, την οποία πλέον διαφεντεύει η Αυτοκρατορία του Δρακοφοίνικα, η οποία έχει κατακτήσει μεγάλο μέρος του Κόσμου του Έλεμπρος.
 
Ο «Αδάμαστος» εξιστορεί την ιστορία ενός σκληρού πολεμιστή από τις περιοχές του Βορρά, του Ντράγκαρ (Γιάννης Ρουμπούλιας), ο οποίος είναι σκλάβος ενός ιδιοκτήτη μονομάχων, του Φλάβιου (Γιώργος Μπούγος), και λαμβάνει μέρος σε βρώμικες μονομαχίες για χρήμα και δόξα. Η μοίρα φέρνει τον Ντράγκαρ κοντά στον τόπο του για μια ακόμη φορά, καθώς ο Φλάβιος τον οδηγεί μαζί με άλλους μονομάχους στην Έπαυλη του στρατηγού Ακιλόνιου (Μελέτης Γεωργιάδης), προκειμένου να συμμετάσχει σε αγώνες που οργανώνονται προς τιμήν της κόρης του στρατηγού, της κακομαθημένης Βαλέρια (Κωνσταντίνα Γεωργαντά). Οι σκέψεις του Ντράγκαρ βρίσκονται πάντα πίσω στον τόπο του και στην γυναίκα του την Μπρέννα (Γεωργία Γιαννακούδη) που άφησε πίσω του 4 χρόνια πριν.
 
Μια ευκαιρία παρουσιάζεται στον Ντράγκαρ και καταφέρνει να δραπετεύσει από την Έπαυλη, παίρνοντας μαζί του ως όμηρο την Βαλέρια, προκειμένου να εξασφαλίσει ασφαλές πέρασμα στον τόπο του. Εξοργισμένος από την απαγωγή της κόρης του, ο στρατηγός Ακιλόνιος, μαζί με τον γιο του Οκτάβιο (Κυριάκος Κορογιάννης) πληρώνει έναν μυστήριο κυνηγό επικηρυγμένων, τον Φάλκο (Θάνος Κερμίτσης), μαζί με την ομάδα των μισθοφόρων του, προκειμένου να βρουν τα ίχνη του Ντράγκαρ και της κόρης του. Και έτσι ξεκινά το κυνήγι. Ο Ντράγκαρ θα κάνει τα πάντα για να γυρίσει πίσω στη γυναίκα του και δεν θα σκύψει το κεφάλι του σε κανέναν. Ο δρόμος του θα είναι στρωμένος με πολλούς κινδύνους και εκπλήξεις, όμως εκείνος είναι αδάμαστος.
 
Έχοντας δει την πρεμιέρα των «Χρονικών του Δρακοφοίνικα» την περασμένη Κυριακή, μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για μια πολύ καλή προσπάθεια για μια ηρωική ταινία στην Ελλάδα, παρόλο που κάποιοι στο κοινό ήρθαν εκεί για να το κανιβαλίσουν. Όποιος έχει διαβάσει Ρόμπερτ Χάουαρντ θα βρει σκηνές ισάξιες ενός Κόναν και θα ενθουσιαστεί με ένα κράμα πολεμικών σκηνών, μάχες με τέρατα και υπηρέτες χθόνιων θεοτήτων (που αποκτούν αποκρυφιστική χροιά). Τα γυρίσματα έγιναν στην Πάρνηθα, την ορεινή Κορινθία και την Βοιωτία και αν μένεις εκεί κοντά, σε κάνει να απορείς πως δεν κατάφερες να τα δεις με αυτό το μάτι. Ένα ταμπού για επική ταινία στην χώρα του «Κυνόδοντα» ξεπεράστηκε, και ένα πολύ καλό σάουντρακ θα μας εξιτάρει αν καταφέρει να βγει σε CD.
 
Bέβαια δεν εχουμε να κάνουμε με ταινία επιπέδου «Τίγρης και Δράκος», «Κόναν ο Βάρβαρος» ή «Μονομάχος». Αυτά χρειάζονται εκατομμύρια για να γίνουν, ενώ οι διάλογοι χρειαζόταν λίγο περισσότερο δούλεμα. Όμως πιστεύω ότι όσοι βρεθούν την Πέμπτη στην Ταινιοθήκη θα μπορούν να περηφανεύονται ότι υπήρξαν μάρτυρες στην γέννηση του σύγχρονου ηρωικού κινηματογράφου στην Ελλάδα.
 

 
http://www.filmboy.gr/2013/09/epic-theme.html
 

 

Ακούστε το epic theme του Αδάμαστου!
Written By Konstantinos on Τετάρτη, 25 Σεπτεμβρίου 2013 | Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 25, 2013
 

Η ταινία "Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα: Ο Αδάμαστος" η πρώτη ελληνική ταινία φαντασίας βασισμένη σε κόμικ, έκανε την πρεμιέρα της την περασμένη Κυριακή στον κινηματογράφο ΙΝΤΕΑΛ.
 
Με τα εισιτήρια να έχουν εξαντληθεί μέρες πριν, την αίθουσα κατάμεστη και παρουσία των συντελεστών, η προβολή του Αδάμαστου άφησε άπαντες ικανοποιημένους, με τα πρώτα λόγια που ακούγονται να είναι υπέρ του δέοντος θετικά κάνοντας λόγο για μια πολύ δουλεμένη ταινία, όσο το δυνατόν επαγγελματική (συνυπολογίζοντας και το μπάτζετ των μόλις 10.000 ευρώ) που αντιστάθμιζε τις όποιες αδυναμίες με την κινηματογράφηση του, τις μάχες, τους καλογραμμένους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες και μερικές ανατροπές.
 
Το σίγουρο είναι πως θα προσφέρει αρκετές συγκινήσεις στους λάτρεις του είδους και για όσους δεν πρόλαβαν την πρώτη προβολή σας φέρνουμε το χαρμόσυνο νέο πως λόγω της αυξανόμενης ζήτησης, ανακοινώθηκε και δεύτερη!
 
Ε, μα τον Τουτάτη ναι ...είναι γεγονός και για όσους δεν πρόλαβαν, να ξέρετε πως την Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου και ώρα 22.15 θα πραγματοποιηθεί η δεύτερη προβολή στα πλαίσια του καθιερωμένου φεστιβάλ "19ες Νύχτες Πρεμιέρας", στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48 στο Γκάζι.
 
Οπότε τρεχάτε για όσο προλαβαίνετε αλλά μέχρι πριν την κάνετε ρίξτε και μια ...αυτιά (όχι Γιώργο) στο επίσημο μουσικό θέμα της ταινίας που επιμελήθηκε ο Δημήτρης Παπαβασιλείου.
 
Τον Δημήτρη γνωρίζουμε και από το πολυποίκιλο soundtrack του Σούπερ Δημήτριου  που συνδύαζε από μπουζούκια μέχρι metal και Ennio Morricone (μπορείς να το ακούσεις και να το κατεβάσεις εδώ) ενώ σύμφωνα με πληροφορίες του Γιάννη Ρουμπούλια, δημιουργού του κόμικ και πρωταγωνιστή της ταινίας, έχουν γράψει κομμάτια και ο Γιώργος Αβραμίδης, η έμπειρη ελληνική metal μπάντα των Battleroar (ακούγεται στους τίτλους τέλους) αλλά και οι Wild Kitten, το κομμάτι των οποίων δεν μπόρεσε να χωρέσει στην ταινία αλλά αναφέρεται στα credits.
 
Ακούστε παρακάτω το επικό θέμα του Δημήτρη Παπαβασίλειου, που με μια αυτιά μοιάζει αρκούντως επικό (φέρνει και λίγο σε Game of Thrones!) και ...ραντεβού ξανά στην δεύτερη προβολή!
 
Kostas Tsokos. 
 
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=EUiboJ4vWg8

 
 
στο 3ο αναφέρεται στο theme της ταινίας και παραθέτει λινκ. Το επαναλαμβάνω απ'έξω από το σπόιλερ για να μην "χαθεί" εκεί.
 
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=EUiboJ4vWg8
 

 

 

εδιτ από τον φβ τοίχο του περιοδικού Σινεμά φωτογραφία από την πρεμιέρα που δείχνει το τιγκάρισμα της αίθουσας (υπήρχε και ο εξώστης (εκεί κάτσαμε... )) και συνοδευόταν με σχόλιο ότι θα ξαναπροβληθεί την Πέμπτη.

 

[germanicus]

Πιθανότατα και η σημερινή παράσταση έγινε sold out. (τηλεφωνείτε και μαθαίνετε )

 

Δεν ξέρω το μέγεθος αυτής της αίθουσας. Μάλλον, βάσει αυτού http://www.tainiothiki.gr/v2/about/laida , είναι 200 θέσεων

 

Τρίτη παράσταση στα πλαίσια της εκδήλωσης Νύχτες Πρεμιέρας δεν προβλέπεται.

 

[Dark Chris]

Ερώτηση πιο πολύ τεχνική. Αφού στην πρώτη προβολή πήγε τόσο καλά, και από πριν φαινόταν ότι θα τα πάει καλά, και η δεύτερη φαίνεται ότι θα τα πάει πολύ καλά, γιατί δεν οργανώνουν μια ακόμα προβολή/δύο/τρεις/whatever πριν τελειώσει το φεστιβάλ; 

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 26, 2013 από Dark Chris

[germanicus]

Η δεύτερη προβολή είναι έξτρα. Δεν ήταν εξ'αρχής προγραμματισμένη.

 

Από εκεί και πέρα οι Νύχτες Πρεμιέρας τελειώνουν την Κυριακή. Και προφανώς *τόσα* κενά είχαν, σε *τόσα* έβαλαν 2η προβολή (υπάρχει τουλάχιστον άλλη μια που επαναπροβλήθηκε. δεν ξέρω για άλλες)

 

[germanicus]

από το φβ του Ρούμπους

 

===

 

Yannis Rubus Roumboulias

Χτες στην β' προβολή του Αδάμαστου έγινε χαμός. Δεύτερο sold out και στην Ταινιοθήκη άνοιξαν και δεύτερη αίθουσα για ταυτόχρονη προβολή η οποία επίσης γέμισε! Επόμενο βήμα η αναζήτηση διανομής για να προβληθεί η ταινία σε όλη την Ελλάδα! Σας υπέρευχαριστώ για τη στήριξη και την αγάπη σας! You have my sword! \m/

===

 

[germanicus]

άλλη μια κριτική

 

http://labyrinthos.info/nea/item/270-dragonphoenix-chronicles-indomitable.html

 

 

 

τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα: Αδάμαστος

26 Σεπ 2013 Γράφτηκε από τον  Dennis Σχολιάστε πρώτοι! 

 

 

Πήγα τυπικά να δω μια Ελληνική ταινία φαντασίας που ήμουν σίγουρος ότι δεν θα μου άρεσε και τελικά έφυγα χειροκροτώντας ενθουσιασμένος έχοντας δει την καλύτερη Ελληνική προσπάθεια σε μεγάλου μήκους ταινία διαφορετικού είδους!

 

The Dragonphoenix Chronicles : Indomitable (2013)

 

Ταινία Επικής/Μεσαιωνικής Φαντασίας, Περιπέτειας και Δράσης

 

Σκηνοθεσία: Θάνος Κερμίτσης

 

Βασισμένο στο σύμπαν του σχεδιαστή comic & σκιτσογράφου Γιάννη ‘Rubus’ Ρουμπούλια

 

 

 

Όσοι διαβάζετε άρθρα σε αυτό το site σίγουρα είστε fan του είδους και άρα «θα έχει πέσει στην υποψία σας» η πρώτη Ελληνική ταινία επικής/μεσαιωνικής φαντασίας μεγάλου μήκους με τίτλο “Dragonphoenix Chronicles: Indomitable” (τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα: Αδάμαστος) η οποία προβλήθηκε για πρώτη φορά στο φεστιβάλ «Νύχτες Πρεμιέρας» την Κυριακή 22/09/2013.

 

 

Ένας βάρβαρος σκλάβος δραπετεύει από τους αφέντες του και ξεκινάει ένα ταξίδι επιστροφής στην πατρίδα του.

 

Η ιστορία είναι τοποθετημένη σε έναν κόσμο με «σπαθιά και μαγεία» πράγμα που δεν έχουμε ξαναδεί σε Ελληνική ταινία μεγάλου μήκους.

 

Γενικά όσες φορές έχω δει ελληνική προσπάθεια για κάποια ταινία διαφορετικού είδους δεν έχει τύχει να μου αρέσει.

 

Έτσι λοιπόν περίμενα να μην μου αρέσει αυτή η ταινία, αλλά έπρεπε να πάω να τη δω για να έχω άποψη. Μόνο και μόνο ότι είναι μια πρώτη Ελληνική προσπάθεια σε ένα είδος που αγαπώ αρκεί.

 

Αυτό που με απογοητεύει περισσότερο σε τέτοιες Ελληνικές προσπάθειες είναι η δικαιολογία του budget. Με τη δικαιολογία του χαμηλού budget δημιουργοί και κοινό θεωρούν ότι μια τέτοια ταινία, ακόμα και αν είναι άτεχνη, αξίζει παραπάνω συγχαρητήρια λόγω του ότι έγινε με λιγότερα χρήματα. Έτσι έχω δει ταινίες εντελώς... πως να το πω... χάλια... και ακούω «πω πω εντάξει για χωρίς χρήματα είναι πάρα πολύ καλή...» ΟΧΙ! δεν ισχύει αυτό. Μπορείς χωρίς χρήματα να κάνεις μια καλή ταινία και με όλα τα χρήματα του κόσμου να κάνεις απλά μια ακριβή μπούρδα! Κάποια πράγματα είναι απλά μεράκι και τέχνη όσα λεφτά και να δώσεις.

 

Με λεφτά μπορείς να αγοράσεις το πιο ακριβό βιολί, ή να πληρώσεις τον πιο ακριβό δάσκαλο βιολιού, αλλά στο τέλος όταν παίζεις θα είναι αυτό που θα βγάζεις εσύ. Τα λεφτά δεν μπορούν να σε κάνουν καλύτερο μουσικό.

 

Το ίδιο ισχύει και στον κινηματογράφο, μόνο που εκεί δεν παίζεις μόνος σου, αλλά χρειάζεται μια καλά συντονισμένη ομαδική προσπάθεια, μεράκι και αγάπη του έργου από όλους.

 

Φυσικά περί ορέξεως είναι όλα και γι’ αυτό αυτά που θα διαβάσετε εδώ είναι οπωσδήποτε απλά η γνώμη μου. Κι επειδή σε αυτό το site γράφουμε κυρίως για να μοιραζόμαστε αυτά που αγαπάμε, θα σας γράψω... «όχι τυπικά»... όπως όταν γράφαμε κριτική ταινιών στη σχολή αναλυτικά για σκηνοθεσία, ερμηνείες, σενάριο κτλ. Ούτε θα σας γράψω τυπικά πως λέγεται το σύμπαν που είναι τοποθετημένη η ταινία, ονόματα συντελεστών και διάφορες άλλες πληροφορίες που θα είναι στην ουσία copy paste. Θα σας γράψω σα να μιλάω σε κάποιον φίλο που με εμπιστεύεται και θα μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία που έζησα και τις σκέψεις που έκανα βλέποντας μια ταινία που... ας πούμε δεν ξέρουμε τίποτα γι’ αυτήν, πέρα του ότι θα είναι μια Ελληνική ταινία επικής/μεσαιωνικής φαντασίας.

 

 

Είχα δει βέβαια το εισαγωγικό πρελούδιο αλλά και τα trailer. Όλα αυτά δεν βοήθησαν στο να περιμένω κάτι πολύ καλό καθώς δεν με απορρόφησε η αφήγησή τους. Με αυτές τις τελευταίες σκέψεις λοιπόν...

 

...ξεκινάει η ταινία...

 

...με quote ηγέτη του σύγχρονου πραγματικού κόσμου. Παράδειγμα: φαντάσου να ξεκινάει το Hobbit και να γράφει στην αρχή:

 

“Intense love does not measure, it just gives.” - Mother Teresa.

 

Μου φάνηκε λίγο κάπως που έλεγε το όνομα γιατί ήταν εκτός κόσμου... και... πριν προλάβω να σκεφτώ σκάει η πρώτη εικόνα της ταινίας... Α!... καλή εντύπωση σου έκανε... ίσως η προβολή ήταν και λίγο σκοτεινή και δεν μπορούσες να καταλάβεις αν ήταν ωραία η φωτογραφία, αλλά ποιος νοιάζεται. Όπως σας είπα και πιο πάνω δεν έχει σημασία η κάμερα και ο φωτισμός αν η ταινία μπορεί να σε συναρπάσει και να σε συγκινήσει.

 

Ο ήρωας, μου φάνηκε ότι έσκασε μύτη κάπως απότομα, ενώ θα μπορούσε να κάνει μια λίγο πιο δραματική είσοδο σαν πρωταγωνιστής. Δεν πειράζει όμως η πρώτη σκηνή ήταν αρκετά δραματική τελικά.

 

Μετά από αυτό η ταινία συνεχίστηκε και οι σκηνές που ακολούθησαν άρχισαν να με απογοητεύουν λίγο, καθώς μου έδιναν την αίσθηση του κακού ρυθμού. Πέφτει μια μουσικούλα που μου φάνηκε απότομη αλλαγή και ψεύτικη σαν ήχος. Μετά ήταν μια σκηνή εδώ, μια σκηνή εκεί, μια σκηνή ξανά εδώ, ξαφνικά συναίσθημα από το πουθενά με λίγο βιασύνη, πάμε να δείξουμε και λίγο αγωνία με το ζόρι και λίγο ααα πάμε εδώ να γνωρίσουμε και αυτούς μπαφ ξαφνικά κάτι άλλο. Ήταν ένα χτίσιμο που σαφώς έπρεπε να γίνει για να γνωρίσουμε τους χαρακτήρες κάπως, αλλά δεν μου άρεσε και πολύ ο ρυθμός και το δέσιμο όλων αυτόν τον σκηνών μεταξύ τους. Και σίγουρα μπορεί κανείς να παρακολουθήσει άνετα την ιστορία, ή να πει «ρε μεγάλε πρέπει να ξέρω μοντάζ δηλαδή για να πω αν μια ταινία είναι καλή ή όχι;» Όχι βέβαια, αλλά αν δεν υπάρχει ο ρυθμός και το δέσιμο ακόμα και σε αυτόν που δεν είναι κινηματογραφιστής δίνεται υποσυνείδητα μια αίσθηση ότι κάπου εκεί με τους βάρβαρους και τους πολεμιστές υπάρχει και μια κάμερα που τραβάει κτλ και ότι αυτό που βλέπω δεν είναι αληθινό, αλλά γύρισμα. Τουλάχιστον η μουσική είχε γίνει καλύτερη.

 

Αυτά σας τα γράφω γιατί πήγα να δω μια ταινία που πίστευα δεν θα μου άρεσε και όντως αυτή η «Ελληνική αρχή» που έχω δει και σε άλλες ταινίες με έκανε να νιώθω ότι έτσι θα είναι...

 

 

 

...Αλλά!...

 

 

 

...Μετά περίπου από το πρώτο 20άλεπτο ή μισάωρο... δεν θυμάμαι χρόνο ακριβώς... αλλά πως να σας το πω χωρίς να σας κάνω spoiler…

 

Μετά την πρώτη μάχη που έγινε της καριολοπουτανάρας... μετά από εκεί που έπεσε δηλαδή το πουγκί με τα λεφτά στο χώμα... ξαφνικά...

 

 

 

Άλλη ταινία!

 

Σα να μόνταρε άλλος και να σκηνοθετούσε άλλος!

 

Πολύ καλός ρυθμός μεταξύ των σκηνών!

 

Διάλογοι και σκηνές με ουσία!

 

Μουσική καταπληκτική!

 

Ιστορία που με απορρόφησε!

 

Ρε μήπως λέω το πρώτο μοντάζ τους βγήκε κανα 3ωρο ή παραπάνω και πετσόκοψαν την αρχή για να κρατήσουν το καλό το υπόλοιπο;

 

Η ταινία με κράτησε ενθουσιασμένο.

 

Και πήγε έτσι μέχρι το τέλος!

 

Το καταφχαριστήθηκα!

 

 

Πέσανε οι τίτλοι...

 

...με τη μουσική δυνατά και χειροκροτούσα με όλη τη δύναμή μου και ήθελα να χειροκροτώ μέχρι να περάσουν όλοι οι τίτλοι τέλους.

 

«Όοοοχι!!!» φώναξα όταν έκλεισαν τη μουσική απότομα, γιατί ήταν αργά και έπρεπε να ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη και τους συντελεστές.... αλλά ήθελα να σηκωθώ και να τους φωνάξω πόσο μου άρεσε η ταινία τους και πόσο ωραία με έκανε να αισθάνομαι μια τέτοια Ελληνική προσπάθεια!... αλλα ντράπηκα... Embarassed

 

 

 

Τα προβλήματα μιας Ελληνικής προσπάθειας λοιπόν...

 

...θα μπορούσαν να είναι, ειδικά σε μια ταινία φαντασίας, καταρχάς η Ελληνική γλώσσα που κακώς, κατά τη γνώμη μου, ξενίζει τον κόσμο που δεν την έχει συνηθίσει στις ταινίες και στα RPG και δεύτερον, συνεπώς, τα κείμενα και οι ερμηνείες. Νομίζω τα κείμενα σε γενικές γραμμές και σε μεγάλο ποσοστό ήταν μια χαρά και ο λόγος δεν ξένιζε στα στόματα των ηθοποιών οι οποίοι τα μετέφεραν πολύ φυσικά. Και - για εμένα - περισσότερο από όλους... ο σκηνοθέτης της ταινίας!!!, ο οποίος είχε και αυτός ρόλο και μάλιστα είχε να πει φράσεις «δύσκολες» (με την έννοια του να ακουστούν «φυσικά») και μεγάλες και τις έλεγε με απίστευτη φυσικότητα και με τρόπο που έκανε όλους τους διαλόγους αληθοφανείς.

 

 

Οπότε μην ανησυχείτε για την γλώσσα. Ίσως η φωνή του βάρβαρου δεν είναι η πιο βάρβαρη φωνή που έχετε συνηθίσει και οι φωνές των τραγουδιών που δεν βγαίνανε πολύ φυσικά, λίγο σαν να ντρεπόντουσαν οι στρατιώτες που τραγούδαγαν Smile. Τραγούδια τα οποία είχαν περίπου τη μελωδία του βασικού μουσικού θέματος της ταινίας...

 

 

 

Το οποίο μουσικό θέμα ήταν πολύ ωραίο και γενικά η μουσική. Όταν πρωτοάκουσα τη μουσική από τα ηχειάκια του υπολογιστή μου, μου ακούστηκε λίγο ψεύτικη αλλά στην αίθουσα μέσα με τα μπάσα και με τα όλα ακουγόταν καταπληκτική (και πωρωτική). Τα διαστήματα και οι συγχωρδίες όλου του soundtrack θύμιζαν Κόναν για να καταλάβετε περίπου το στυλ. Υπήρχε βασικό θέμα αλλά και μελωδίες που ξεκινούσαν και δεν τελείωναν, σαν αυτοσχεδιασμός. Δυναμικά κομμάτια και συναισθηματικά κομμάτια. Ίσως η μουσική τελικά να ήταν από τα μεγαλύτερα + της ταινίας, παρότι δεν παιζόταν από συμφωνική ορχήστρα.

 

Ακόμα ο ήχος. Πολύ καλή δουλειά! Με λεπτομέρεια. 

 

Πολλά ηχάκια εδώ κι εκεί κεντημένα ωραία μέσα στην ατμόσφαιρα. Μόνο λίγο στην αρχή κάποια στόματα ήταν ασύγχρονα και επίσης δεν καταλάβαινες τι λέγανε μερικοί χαρακτήρες σα να ήταν χαμηλά η έντασή τους ή μπάσες οι συχνότητές τους. Αλλά μετά μας είπε ο σκηνοθέτης ότι ήταν θέμα της προβολής.

 

Τι άλλα προβλήματα θα μπορούσε να έχει μια ταινία με low budget;

 

Τα ειδικά εφέ λοιπόν. Τα οποία ήταν αξιοπρεπέστατα. «Να είμαστε και λογικοί μην είμαστε και πλεονέκτες». Πέρα από ένα-δυο σημεία που κάνανε μπαμ γενικώς τα ψηφιακά εφέ ήταν μια χαρά για τη δυναμική της ταινίας και μάλιστα τα περισσότερα ήταν και αρκετά καλά έως τέλεια. Εκτός από ψηφιακά εφέ υπήρχαν και «πραγματικά» οπτικά εφέ όπως τέρατα που δεν συναγωνίζονται φυσικά το Lord of the Rings αλλά το επίπεδο ας πούμε των τεράτων των Power Rangers. Είχε γίνει φανταστική δουλειά στο χέρι, πρέπει να το δείτε για να μην σας κάνω spoiler. Το ίδιο με το μακιγιάζ και τα κοστούμια.

 

Οι χορογραφίες.

 

Τις φοβόμουν λίγο αυτές, καθώς το πρελούδιο που είχαν κάνει τα παιδιά δεν με τρέλανε, στο οποίο οι μάχες ήταν κάπως μαγκωμένες και ψυχρές. Στην ταινία όμως... μεγάλη διαφορά. Ήταν πάρα πολύ καλές και με περισσότερο «πάθος». Προφανώς θα είχαν πάρει αρκετό experience για level up. Βέβαια σε αυτό...

 

 

 

...βοήθησε και το μοντάζ.

 

Το οποίο ήταν και αυτό καλύτερο από το εισαγωγικό πρελούδιο, ειδικά στις μάχες. Βέβαια είχε και αυτό τα προβλήματά του μια στο τόσο. Έβλεπες πχ πάνω στη δράση ένα καρφωμένο ακίνητο κεφάλι που φαινόταν βαλτό και έκοβε λίγο τη ροή. Υπήρχαν και πλανάκια που «πηδάγανε» ή άλλα που ίσως μπήκαν από ανάγκη για να γίνει κάποιο δέσιμο αλλά σε ένα γύρισμα μεγάλου μήκους ταινίας με τόση δράση ίσως δεν είναι πάντα εύκολο να τα προβλέπεις όλα και μετά είναι δύσκολο να... «ξαναγυρίζεις». Λεπτομέρειες... το 90% του μοντάζ ήταν μια χαρά.

 

 

 

Ακόμα και αν σας φαίνονται αυστηρά μερικά από αυτά που λέω το αποτέλεσμα είναι αυτό:

 

Η ταινία μου άρεσε και με έκανε να χειροκροτώ χωρίς σταματημό!

 

Είναι σαφέστατα η καλύτερη Ελληνική προσπάθεια για ταινία διαφορετικού είδους που έχω δει και της αξίζει ανεπιφύλακτα κάποια διανομή στις αίθουσες και όχι να παίζεται μόνο σε φεστιβάλ. Σίγουρα μπορεί να την αγαπήσουν όλοι οι Έλληνες αλλά και κοινό από το εξωτερικό.

 

Αλλά μην πιστεύετε αυτά που λέω εγώ. Μπορείτε να τη δείτε και να μας γράψετε τη γνώμη σας!

 

Σήμερα που δημοσιεύεται αυτό το άρθρο η ταινία ξαναπροβάλεται και μπορείτε όσοι είστε κοντά να αρπάξετε αυτή την ευκαιρία! Οι Νύχτες Πρεμιέρας προγραμμάτισαν επαναληπτική προβολή που... δεν ήταν στο πρόγραμμα!

 

 

 

 

 

 

edit

γιουτούμπι

συνέντευξη σήμερα του Κερμίτση και του Ρούμπους στην Τσαπανίδου στο Star

 

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=7ETbMFcORyU

[Dark Chris]

edit

γιουτούμπι

συνέντευξη σήμερα του Κερμίτση και του Ρούμπους στην Τσαπανίδου στο Star

 

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=7ETbMFcORyU

 

"η πρώτη επική, επιστημονικής φαντασίας ελληνική ταινία"

 

 

[Tightwad]

"επική sci-fi made in Greece"

"επική, επιστημονικής φαντασίας ελληνική ταινία"

 

Iιιιoυ, ιιιιου, ιιιιου, λογοκλοπία.

[kwtsos]

Παντα με εκανε να απορω το γεγονος οτι οι παρουσιαστες πολλες φορες ειναι εντελως ασχετοι με την δουλεια των καλεσμενων τους

 

Α ξεχασα να σχολιασω οτι το οπλο με την τεχνολογια νανων ( νανοτεχνολογια δηλαδη , οπως σχολιασε και ενας απο το κοινο ) που ειχε ενας στην ταινια με ξενερωσε απιστευτα .

[germanicus]

Να μην απορείς Κώστα. Οι δημοσιογράφοι, λόγω δουλειάς, ξέρουν πάρα πολλά θέματα αλλά τα κατέχουν σε ελάχιστο βάθος. Όλοι τους Και είναι κατανοητό διότι προκειμένου να αποκτήσει κανείς γνώσεις σε βάθος, θα πρέπει να ασχοληθεί πολύ με το αντικείμενο. Αλλά καμία στήλη και καμία εκπομπή δεν επιβιώνει όταν μιλάς συνέχεια για το ίδιο θέμα

 

[germanicus]

Και άμα κατάλαβα καλά από τα συμφραζόμενα, μάλλον βρήκε διανομή και μάλλον θα βγει στους κινηματογράφους το Νοέμβριο!

 

http://www.filmboy.gr/2013/10/theatrical-trailer-epic-fantasy.html

 

και το αντίστοιχο θεατρικό τρέηλερ

 

http://www.dailymotion.com/video/x15h5ey_%CE%B1%CE%B4%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82-indomitable-official-trailer_shortfilms

[YOSHIMITSU]

Κριτικών συνέχεια:

 

 

Αδάμαστος (Indomitable) review

The power of thy sword.

by Μιχάλης Τέγος

on Παρ, 04/10/2013 - 14:17

 

INFO

Μορφή Κινηματογράφος

Σκηνοθεσία Θάνος Κερμίτσης

Σενάριο Θάνος Κερμίτσης, Γιάννης Ρουμπούλιας, Γιάννης Τζουβελέκης

Cast Γιάννης Ρουμπούλιας, Κωνσταντίνα Γεωργαντά, Θάνος Κερμίτσης, Άρης Καπλανίδης, Γεωργία Γιαννακούδη, Γιώργος Μπούγος, Μελέτης Γεωργιάδης

Εταιρεία Avalon Productions, FilmBoy Pictures

Κυκλοφορία 2013

Website http://www.indomitablemovie.com/

 

Όταν καλούμαι να πω τη γνώμη μου για κάποια ταινία ή κάποιο παιχνίδι που δημιουργήθηκε από ελληνικά χέρια, αυτό που σιχαίνομαι πιο πολύ είναι να πω “καλό είναι, για ελληνικό”. Θεωρώ ότι αυτή η κατάταξη του εν λόγω έργου σε μια εξ ορισμού κατώτερη κατηγορία, όπου και θα κριθεί μόνο του, σε κατάσταση κενού, έτσι ώστε να αποκομίσει μια πιο θετική κριτική, υποτιμά και το έργο και την προσπάθεια του δημιουργού και καταδικάζει αυτόματα οποιαδήποτε προσπάθεια που έρχεται μέσα από τα σύνορά μας σε μια δεύτερη, “ερασιτεχνική” κατηγορία, για να την παινεύουμε συγκαταβατικά σαν να πρόκειται για ζωγραφιά παιδιού της Β' Δημοτικού.

 

Υποπτεύομαι ότι πολλοί θα σπεύσουν να πουν για τον Αδάμαστο των Θάνου Κερμίτση και Γιάννη Ρουμπούλια, “Έλα ρε, για ελληνικό είναι πολύ καλό”. Αυτό που συμβαίνει, όμως, με τον Αδάμαστο είναι λίγο πιο σύνθετο.

 

Ο πολεμιστής του Βορρά

 

Στον κόσμο του Έλεμπρος, κάπου στα βόρεια σύνορα της Αυτοκρατορίας του Δρακοφοίνικα, ο στρατηγός του Αυτοκράτορα, Ακιλόνιος (Γεωργιάδης) οργανώνει αγώνες για τα γενέθλια της κόρης του, Βαλέρια (Γεωργαντά). Στους αγώνες ξεχωρίζει ο Ντράγκαρ (Ρουμπούλιας), ένας σκλάβος από τη φυλή των Νοσβαλδών, ο οποίος τραβά την προσοχή της κακομαθημένης ευγενούς. Όμως το μόνο που θέλει ο Ντράγκαρ είναι να γυρίσει και πάλι στην πατρίδα του, με τη γυναίκα του, Μπρέννα (Γιαννακούδη), να αποτελεί το μόνο πράγμα που του δίνει κουράγιο.

 

Βρίσκοντας την ευκαιρία, ο Ντράγκαρ αποδρά και μάλιστα παίρνει τη Βαλέρια όμηρό του. Ο Ακιλόνιος, έξαλλος, στέλνει τον καλύτερό του ανιχνευτή, το Φάλκο (Κερμίτσης), πίσω από τον δραπέτη, πριν ακολουθήσει ο ίδιος με το γιο του, Οκτάβιο (Κορογιάννης) και ό,τι στρατιώτες μπορεί να βρει. Η καταδίωξη θα οδηγήσει μέσα από δάση και βουνά πίσω στην ορεινή πατρίδα του Ντράγκαρ, όπου, όπως θα ανακαλύψει ο αδάμαστος φυγάς, πολλά έχουν αλλάξει...

 

Η ομάδα του Αδάμαστου ανέλαβε ένα τιτάνιο έργο: να δημιουργήσει μια ταινία επικής φαντασίας με σχεδόν μηδαμινό προϋπολογισμό.

 

Ο Αδάμαστος ανήκει στο σινεμά είδους (genre cinema), έναν τομέα που χωλαίνει στην Ελλάδα, καθώς απαιτεί μεγάλη εξειδίκευση και σημαντικό κόστος παραγωγής – χαρακτηριστικά δυσεύρετα στην εγχώρια κινηματογραφική βιομηχανία. Με αυτά τα δεδομένα, ο Θάνος Κερμίτσης και η ομάδα του ανέλαβαν ένα τιτάνιο έργο: να δημιουργήσουν με περίπου 10.000€ μία ταινία σε ένα είδος που συνήθως απαιτεί πολλά εκατομμύρια.

 

Πώς τα πήγαν; Περιέργως, δεδομένων των περιορισμών, αρκετά καλά.

 

Αυτό που τράβηξε αμέσως την προσοχή μου ήταν η σημασία που έχει δώσει η παραγωγή στις λεπτομέρειες. Οι περιορισμοί του προϋπολογισμού είναι φυσικά εμφανείς, αλλά παρόλα αυτά η δουλειά που έγινε στα κοστούμια, στο set design και στην εύρεση τοποθεσιών για την ταινία, δείχνει ένα προσεγμένο project με ξεκάθαρο σκοπό και σίγουρη καθοδήγηση, που απουσιάζει από πολλές υψηλότερου προφίλ ελληνικές παραγωγές.

 

Αυτό, μάλιστα, είναι ίσως το χαρακτηριστικό που μου άρεσε πιο πολύ από όλα στον Αδάμαστο: η ομάδα ήξερε πολύ καλά τι ήθελε να δημιουργήσει και παρέμεινε προσηλωμένη στο στόχο της, μέχρι να το ολοκληρώσει. Η αγάπη για το είδος και για αυτό που κάνουν είναι έκδηλη σε κάθε λεπτό της ταινίας, η οποία δε διστάζει να κάνει αναφορές στις επιρροές της, από τη λογοτεχνία ηρωικής φαντασίας του Robert Howard και του Michael Moorcock, έως ταινίες του John Milius και του John Boorman – όλα μέσα από το πρίσμα μια παρέας που έχει λιώσει στο Dungeons & Dragons.

 

Στην εποχή των ηρώων

 

Βέβαια, όση καλή θέληση κι αν έχει κανείς, οι περιορισμοί που ανέφερα παραπάνω σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούν να αγνοηθούν. Στην πλειοψηφία τους, οι ηθοποιοί είναι είτε άπειροι, είτε δεν είναι καν ηθοποιοί, και έτσι συχνά δυσκολεύονται αρκετά να ερμηνεύσουν τους χαρακτήρες τους και να εκφέρουν αποτελεσματικά το σενάριο που τους δίνεται. Φωτεινές εξαιρέσεις αποτελούν παρουσίες όπως ο Μελέτης Γεωργιάδης (ο οποίος, μετά τις εμφανίσεις του σε ταινίες όπως Το Κακό, Το Κακό: Στην Εποχή των Ηρώων και το Μπιγκ Χιτ, μοιάζει ο go-to ηθοποιός για ταινίες είδους στην Ελλάδα) και ο Γιώργος Μπούγος ως ο έμπορος σκλάβων Φλάβιος, αμφότεροι ηθοποιοί με πολυετή εμπειρία που φαίνεται στο φακό.

 

Loremaster

 

Ο Αδάμαστος, εκτός από την, ίσως, πρώτη ελληνική ταινία ηρωικής φαντασίας, ενδεχομένως αποτελεί και το πρώτο ελληνικό multimedia franchise, καθώς ανήκει στα Χρονικά του Δρακοφοίνικα, την comic σειρά που έγραψε και σχεδίασε ο Γιάννης Ρουμπούλιας πριν μερικά χρόνια.

 

Ήταν, λοιπόν, ενδιαφέρον στοιχείο το να ακούω στην ταινία αναφορές σε χαρακτήρες και γεγονότα που έλαβαν χώρα στο κόμικ (η ταινία τοποθετείται 200 χρόνια αργότερα) και ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ο Ρουμπούλιας προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό τον κόσμο που δημιούργησε.

 

Μπορεί να μην παίρνει βραβεία πρωτοτυπίας και βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε αντίστοιχα μεγάλα fantasy franchises, αλλά παρόλα αυτά έχει δημιουργηθεί με αρκετό μεράκι και αγάπη για το αρχικό υλικό έμπνευσης, καταφέρνοντας να αποκτήσει μια συγκεκριμένη προσωπικότητα, δείγματα της οποίας έχουν περάσει και στον Αδάμαστο.

 

Οι συντελεστές επέλεξαν (σοφά ίσως) ηθοποιούς με κριτήρια εμφάνισης, κάτι που τουλάχιστον οδηγεί σε ενδιαφέρουσες φάτσες που μένουν στο μυαλό (ακόμα κι αν τα τυπικά fantasy σκανδιναβο-κελτικοειδή ονόματά τους μπερδεύονται ανεπανόρθωτα πολύ σύντομα, ενώ η ελληνική γλώσσα αναμενόμενα σκοντάφτει πολλάκις πάνω τους), κάτι που, τουλάχιστον, συμβάλλει στο γενικότερο άρτιο οπτικό αποτέλεσμα.

 

Το σενάριο δεν είναι κι αυτό δίχως τα προβλήματά του – μπορεί να πει κανείς ότι το είδος δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις, αλλά αυτό είναι μάλλον μια απλοποιημένη εκδοχή των πραγμάτων. Η βασική σεναριακή ιδέα του Αδάμαστου – ένας άνθρωπος που θέλει να γυρίσει στην πατρίδα του και δεν προτίθεται να αφήσει τίποτα να τον σταματήσει – είναι καλή, αλλά το σενάριο μπλέκεται πολύ με τα πόδια του και του λείπει η σιγουριά που έχουν οι υπόλοιποι τομείς της ταινίας.

 

Πολλοί χαρακτήρες μένουν αναξιοποίητοι ή έχουν πολύ λίγα πράγματα να κάνουν, με αποτέλεσμα να περιφέρονται άσκοπα για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, η ιστορία μπερδεύεται υπερβολικά από τη μέση και μετά προσπαθώντας να στριμώξει διάφορα fantasy κλισέ που δεν της ταιριάζουν απαραίτητα, ενώ και η γεωγραφία της είναι κάπως χαοτική – χαρακτήρες κινούν προς αντίθετες κατευθύνσεις και δίνεται η εντύπωση ότι κάνουν πολύ δρόμο, μόνο και μόνο για να ξανασυναντηθούν μετά από λίγο και να κάνουν κάτι που φαίνεται να γίνεται μόνο και μόνο για να προχωρήσει το σενάριο μπροστά. Ένα πιο σφιχτό σενάριο και λίγο περισσότερη προσοχή στο μοντάζ θα ωφελούσαν πολύ την αφήγηση της ταινίας.

 

Over the hills and far away

 

Όπως είπα παραπάνω, όμως, πολλά από τα προβλήματα της ταινίας ξεπερνιούνται όταν βλέπει κανείς με πόση αφοσίωση δημιουργήθηκε η ταινία. Ο τομέας των μαχών, τόσο βασικό στοιχείο στο είδος, προσέχθηκε τόσο από την άποψη της οργάνωσης (με τον οργανισμό αναγεννησιακών πολεμικών τεχνών ARMA HELLAS να συνεισφέρει στη χορογραφία τους) όσο και από την άποψη του στησίματος: ο Κερμίτσης φροντίζει να κρατά τις λήψεις σύντομες και να μοντάρει τις μάχες έτσι ώστε να καλύπτονται οι τυχόν ατέλειες που προκύπτουν από την έλλειψη εμπειρίας και budget, παράγοντας έτσι, ένα άρτιο και συναρπαστικό αποτέλεσμα.

 

Το συνολικό αποτέλεσμα είναι ακόμη καλύτερο όταν αναλογίζεται κανείς ότι γυρίστηκε και μαρκεταρίστηκε στην Ελλάδα της κρίσης και ολοκληρώθηκε μόνο επειδή οι συντελεστές του είχαν τόσο πείσμα και αποφασιστικότητα να το φέρουν εις πέρας, όσο ο βάρβαρος Ντράγκαρ να γυρίσει στο χωριό του και στη γυναίκα του. Είναι, βέβαια, αλήθεια ότι δύσκολα θα προσελκύσει στην αίθουσα άτομα που δεν έχουν σχέση με το είδος του fantasy και είναι ίσως απίθανο ότι θα δημιουργήσει νέους fantasy fans, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία. Με τον Αδάμαστο, ο Κερμίτσης, ο Ρουμπούλιας και η ομάδα τους με κάνουν να θέλω να δω περισσότερα - ειδικά αν καταφέρουν να συνδυάσουν τα XP (είδατε τι έκανα εκεί που μάζεψαν από αυτή την ταινία με περισσότερα εφόδια και υποστήριξη.

 

Και μιλώντας για υποστήριξη, να αναφέρω ότι ο Αδάμαστος βρήκε κινηματογραφική διανομή από τη FilmBoy Pictures - αν είστε fans του είδους, ή ακόμη και αν έχετε απλή περιέργεια, μπορείτε να υποστηρίξετε την ταινία κόβοντας ένα εισιτήριο, όταν θα έρθει στις αίθουσες.

 

PROS

Προσεγμένο production design

Καλή σκηνοθεσία

Το μεράκι και η αγάπη προς το είδος ξεχωρίζουν

CONS

Το σενάριο χρειαζόταν περισσότερη δουλειά

Δεν ανταπεξέρχονται όλοι οι ηθοποιοί στις απαιτήσεις

 

7/10

 

 

 

Μπείτε στο site, καθώς έχει πίνακες, φωτο, βίντεο που δεν μεταφέρθηκαν εδω.

http://www.thegang.gr/031013/adamastos-indomitable-review

Επεξεργασία Οκτωβρίου 6, 2013 από Yoshimitsu

[The_Sandman]

Αφού είναι πια επίσημο, ο τίτλος του θέματος άλλαξε σε "Αδάμαστος"

[DJO]

"η πρώτη επική, επιστημονικής φαντασίας ελληνική ταινία"

 

 

 

 

Συνέντευξη από τον σκηνοθέτη, Κερμίτση στο ough:

 

Τα χρονικά ενός αδάμαστου σκηνοθέτη

Ζωή Παρασίδη

 

Το ελληνικό σινεμά ξεφεύγει από τα συνηθισμένα και γίνεται περιπετειώδες και βάρβαρο.

 

‘’ Τα χρονικά του Δρακοφοίνικα: Αδάμαστος’’ είναι η πρώτη ελληνική ταινία επικής φαντασίας η οποία είναι αυτοχρηματοδοτούμενη από τον κόσμο. Όταν προσπαθήσαμε να βρούμε εισιτήρια στις ‘’Νύχτες πρεμιέρας’’, φάγαμε ένα καλό άκυρο και μόνο που δεν γέλασαν στο ταμείο του κινηματογράφου: Ήταν sold out ήδη από τις πρώτες μέρες της προπώλησης. Η ζήτηση που είχε ο ‘’Indomitable’’ οδήγησε τους υπεύθυνους του φεστιβάλ να οργανώσουν και δεύτερη προβολή, στην οποία λάβαμε τα μέτρα μας εγκαίρως και πήγαμε. Αυτή ήταν η αφορμή για να αναζητήσουμε τον σκηνοθέτη προκειμένου να μας πει δυο λογάκια.

 

Ο Θάνος Κερμίτσης είναι νέος, μετριόφρων και γουστάρει ότι έχει σχέση με φαντασία. Αφού μας μίλησε για το, πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα, κινηματογραφικό του εγχείρημα, κάναμε μια βόλτα στην αγορά της Ευριπίδου και τυχαία έπεσε το μάτι μας σε ένα σπαθί, σαν αυτό που κρατούσε όταν μαχόταν ως Φάλκο υπέρ της αυτοκρατορίας του Δρακοφοίνικα. Στ’ άρματα Θάνο!

 

Φωτο: Eftychia Vlachou

 

Πως προέκυψε ο’’ Αδάμαστος’’ και η συνεργασία σου με τον Γιάννη Ρουμπούλια;

 

Ο Γιάννης είχε δημιούργει ήδη έναν κόσμο ιδιαιτέρως πλούσιο μέσα από το comic του που κυκλοφορεί από το 2005. Μου έδειξε λοιπόν έναν αλυσιδωτό σκελετό για το πώς μπορούσε να προκύψει ένα σενάριο βασισμένο στο comic και είπα ‘’ πάμε να κάνουμε μια ταινία φαντασίας ! ’’. Το σκέφτηκα πάνω στον ενθουσιασμό μου, είμαι πολύ αυθόρμητος γενικά. Τότε ήταν που αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πιο σοβαρά το σενάριο, να ψάχνουμε για τους ηθοποιούς και μας πήρε κάποιους μήνες το να δούμε πως μπορούμε να στήσουμε αυτό που είχαμε στο μυαλό μας. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Γενάρη του 2012 και ολοκληρώθηκαν τον Ιούνιο που μας πέρασε, κάναμε αγώνα δρόμου δηλαδή γιατί θέλαμε να προλάβουμε τις ‘’Νύχτες πρεμιέρας’’.

 

Στις οποίες τα πήγατε εξαιρετικά!

 

Ισχύει, και οι δύο προβολές μας ήταν sold- out από πολύ νωρίς.Tο σημαντικότερο είναι ότι άρεσε η ταινία στο κοινό και το χαρήκαμε πολύ αυτό. Περιμέναμε με αγωνία να δούμε ποιες θα είναι οι αντιδράσεις των θεατών, αφού εμείς πλέον δεν μπορούμε να είμαστε αντικειμενικοί, ό,τι κάνεις γίνεται παιδί σου από ένα σημείο και μετά. Ευτυχώς το feedback που είχαμε ήταν πολύ καλό, γελούσαν στα σωστά σημεία ας πούμε και έδειξαν να γουστάρουν αυτό που γουστάραμε και εμείς.

 

Πως ένιωσες με την ανταπόκριση που είχε η ταινία;

 

Δεν περίμενα την τόσο μεγάλη ανταπόκριση που είχε, δηλαδή σε ελληνικό project πρώτης προβολής, μια αίθουσα μεγάλη σαν αυτή του Ιντεάλ εγώ δεν την έχω ξαναδεί γεμάτη. Και εξαιτίας της θεματολογίας της ταινίας, είτε κάποιος είναι φανατικός του είδους είτε ήρθε να τη δει από περιέργεια, και οι δύο είναι εξίσου αυστηροί κριτές ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Να σου πω την αλήθεια ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί. Νόμιζα πως είχα αποστασιοποιηθεί από την ταινία, γιατί την είχα δει τόσες φορές στο μοντάζ και είχα στεναχωρηθεί γι’ αυτό. Όταν έπαιξε όμως στην οθόνη του κινηματογράφου, συγκινήθηκα. Στην πρώτη προβολή της είχα τόσο άγχος, δεν μπορούσα να την απολαύσω γιατί ήμουν πολύ σφιγμένος και παρακολουθούσα πλάνο - πλάνο τις αντιδράσεις του κοινού, ανησυχούσα αν θα γελάσουν εκεί που έπρεπε. Στην επαναληπτική προβολή στην Ταινιοθήκη ήμουν αρκετά ήρεμος πλέον.

 

 

Οι ηθοποιοί της ταινίας είναι επαγγελματίες;

 

Πέρα από μένα και τον Γιάννη όλοι οι υπόλοιποι είναι. Ως επί το πλείστον είναι νέα παιδιά που μόλις τελείωσαν τη δραματική σχολή και κάνουν την πρώτη τους δουλειά στον κινηματογράφο. Έχουμε βέβαια και τον Μελέτη Γεωργιάδη στην ταινία, που νομίζω πως δεν χρειάζεται συστάσεις!

 

Κρατούσες και εσύ όμως ένα ρόλο, του Φάλκο. Τελικά προτιμάς να βρίσκεσαι μπροστά ή πίσω από τις κάμερες;

 

Είχα ένα μικρό ρόλο και στο να προσαρμοστώ σε αυτόν με βοήθησαν πολύ τα παιδιά που έπαιζαν καθώς και το γεγονός ότι ήταν έτσι γραμμένος ώστε να είναι στα μέτρα μου. Αλλά εννοείται πως προτιμώ να είμαι πίσω από τις κάμερες. Εξάλλου δεν μπορείς να τα κάνεις όλα!

 

Αν δεν είχα δει την ταινία και σου ζητούσα να μου σκιαγραφήσεις τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστικού ρόλου που παίζει ο Γιάννης, του ‘’Αδάμαστου’’ Ντράγκαρ δηλαδή, τι θα μου έλεγες;

 

Νομίζω πως ο τίτλος της ταινίας τα λέει όλα για τον χαρακτήρα του! Και τον Γιάννη δεν θα τον άλλαζα με κανέναν, γιατί μπορεί να έχει λίγες ατάκες όπως αρμόζει σε έναν βάρβαρο, αλλά παίζει με το βλέμμα και με το σώμα, πράγματα που τον καθιστούν ιδανικό για τον συγκεκριμένο ρόλο.

 

Δεν υπήρξαν άτομα, είτε ηθοποιοί που πλησίασες είτε άνθρωποι του κύκλου σου, που να ήταν δύσπιστοι με την ιδέα σου να γυρίσεις μια ταινία φαντασίας στην Ελλάδα;

 

Σίγουρα υπήρξαν. Όταν πας σε κάποιον και του λες ‘’ έλα να κάνουμε μια ταινία φαντασίας’’ σου λέει ‘’ τι;;;’’ και είναι λογικό,  είναι κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Τους ηθοποιούς μας όμως τους προσεγγίσαμε κυρίως με θράσος, τους δείχναμε το πάθος που είχαμε για την ιδέα μας και τελικά όντως τους κερδίσαμε. Ο πρώτος στον οποίο μίλησα μάλιστα ήταν ο Μελέτης, ο οποίος είναι ένας πολύ ανοιχτός άνθρωπος και μας είπε με τη μία το ναι. Νομίζω πως η δυσπιστία υπήρξε πιο έντονη από την πλευρά του κοινού, γιατί το Ελλάδα/ φαντασία μοιάζει ξένο για τα εδώ δεδομένα και είναι εύκολο να συνδέσουν την ταινία στο μυαλό τους ως παρωδία. Παρόλα αυτά ήταν μεγάλη η στήριξη που είχαμε από οπαδούς του είδους στη χώρα και το εξωτερικό και όσοι ήταν αυτοί που ήρθαν στις ''Nύχτες πρεμιέρας'' με σκοπό να γελάσουν, κατέληξαν να χειροκροτούν, νομίζω ότι αυτό είναι το πιο θετικό που συνέβη.

 

Η ταινία είναι αυτοχρηματοδοτούμενη από το κοινό. Πως το καταφέρατε αυτό και ποιος ήταν τελικά ο προϋπολογισμός της ταινίας;

 

Η ταινία κόστισε 10.000 ευρώ, εκ των οποίων τα περισσότερα προέκυψαν από τις καμπάνιες που κάναμε μέσω Crowdfunding από το 2011. Άγνωστα νερά για εμάς αυτά και νομίζω πως είμαστε από τις πρώτες ελληνικές προσπάθειες που κυνήγησαν ένα τέτοιο τρόπο χρηματοδότησης, ο οποίος βέβαια θέλει πολύ τρέξιμο και είναι αρκετά ψυχοφθόρος. Παρότι όμως δεν φτάσαμε στον αρχικό μας στόχο και τα δέκα χιλιάρικα ακούγονται πολύ λίγα, πρέπει να σκεφτεί κανείς πως όλα τα παιδιά που συνεργαστήκαμε δούλεψαν εθελοντικά και με αυτά τα λεφτά καλύψαμε έξοδα κυρίως πρακτικά, όπως είναι τα κουστούμια, οι μετακινήσεις, τα σκηνικά και το catering. Τα γυρίσματα τα κάναμε στην Αττική, στην Πάρνηθα, στη Δεσφίνα Φωκίδος, στην ορεινή Κορινθία, δηλαδή προσπαθήσαμε να κινούμαστε κοντά γιατί και οι μεταφορές κοστίζουν. Θα ήταν τέλειο να μπορούσαμε να πάμε και κάπου πιο έξω γιατί έχει φοβερά μέρη η Ελλάδα, αλλά τελικά συνειδητοποιήσαμε ότι έχουμε τόσο ωραία μέρη δίπλα στο σπίτι μας και νομίζω καταφέραμε να δημιουργήσουμε την ατμόσφαιρα που θέλαμε στην ταινία με τα μέρη που επιλέξαμε.

 

Έχεις να μου πεις κάποιο αστείο περιστατικό που να θυμάσαι από τα γυρίσματα;

 

Είναι πάρα πολλά. Θυμάμαι όταν γυρίζαμε την τελευταία μας σκηνή ότι αρχίσαμε να βουρκώνουμε όλοι. Τα παιδιά που έπαιζαν στο τελευταίο πλάνο άρχισαν να λένε επίτηδες λάθος τα λόγια τους απλά για να μην τελειώσουμε, ε και στο τέλος ,κατόπιν μεταξύ τους συνεννόησης, με περιέλουσαν με ψεύτικο αίμα.

 

 

Επειδή δεν έχει πέσει στα χέρια μου το comic, θες να μου πεις ποιες είναι οι ομοιότητες και οι διαφορές του με την ταινία;

 

Το comic με την ταινία έχουν ως κοινό τους σημείο τον κόσμο που έχει διαμορφώσει ο Γιάννης. Όμως δεν είναι μια αυτούσια μεταφορά, το comic είναι σίγουρα πιο πλούσιο και για να γυριστεί επακριβώς θα χρειάζονταν εκατομμύρια. Όποιος το έχει διαβάσει σίγουρα θα βρει αναφορές στην ταινία, ενώ όποιος έχει δει μόνο την ταινία μπορεί να το ψάξει προκειμένου να εισαχθεί περισσότερο στον μύθο.

 

Εσύ πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με τον κινηματογράφο;

 

Αρχικά είχα τελειώσει το τμήμα Δημόσιας Διοίκησης στην Πάντειο. Έβλεπα όμως ότι δεν μου πάει μια τέτοιου είδους δουλειά και ήθελα να κυνηγήσω κάτι άλλο. Από μικρός είχα μια τρέλα με τις βιντεοκάμερες και τις κασέτες. Όταν ήμουν πλέον φοιτητής είχαμε μια παρέα στο πανεπιστήμιο και αρχίσαμε να κάνουμε πειραματικές ταινίες, εκεί ήμουν σίγουρος ότι αυτό με τραβάει περισσότερο. Το 2008 ξεκίνησα μαθήματα σκηνοθεσίας στο New York College και μέχρι το 2010 που τελείωσα έκανα μικρού μήκους ταινίες. Μου αρέσει να ασχολούμαι με διαφορετικά κινηματογραφικά είδη και αυτή την περίοδο με ενδιαφέρουν οι μεταφορές comics και οι περιπέτειες.

 

Η θεματολογία πάντως που μου λες δεν έχει καμία σχέση με τον ελληνικό κινηματογράφο που ξέρουμε και έχουμε συνηθίσει, σωστά;

 

Εντάξει, ίσως φταίνε οι καταβολές μου, έχω μεγαλώσει με ταινίες δράσης και φαντασίας.

 

Δεν μου λες όμως για τα βραβεία που έχω μάθει ότι έχουν αποσπάσει κάποιες από τις ταινίες σου, μην είσαι τόσο ταπεινός!

 

(Γέλια) Είμαι λίγο χαμηλών τόνων και δεν τα λέω αυτά. Πιστεύω πως δεν πρέπει να μας παρασύρει η επιτυχία γιατί βλέπω νέους ανθρώπους σαν εμένα, είτε στον δικό μου χώρο είτε σε κάποιον άλλον παρεμφερή,  που έχουν κάνει  μία επιτυχημένη δουλειά και συμπεριφέρονται κάπως. Εγώ περισσότερο θέλω να το διασκεδάζω με το να ικανοποιώ το κοινό ή με το να περνάω καλά στη συνεργασία μου με τα παιδιά. Και αυτό στο λέω αυτό, γιατί έχω συμμετάσχει σε διάφορες δουλειές στις οποίες έλειπε η ομαδικότητα και η αγάπη γι’ αυτό που πηγαίναμε να κάνουμε και κυριαρχούσε ο επαγγελματισμός.

Έχω κάνει λοιπόν πέντε ταινίες μικρού μήκους, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν βραβευτεί σε φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού, στο Λος Άντζελες, στον Καναδά, στην Ουαλία, στην Κύπρο…

 

Μια αγαπημένη σου ταινία ή ένας σκηνοθέτης που να σε έχει επηρεάσει;

 

Θα σου πω το ‘’Conan the barbarian’’ του Milius, το ‘’Οldboy’’ επίσης γιατί λατρεύω τον Chan- Wook Park, μου αρέσει ο Τarantino και από τους έλληνες δημιουργούς εκτιμώ τον Κακογιάννη. Δεν θέλω όμως να κατηγοριοποιώ τις ταινίες με βάση τη σκηνοθεσία τους, τις βλέπω σαν ιστορίες που έχουν κάτι να μου πουν. Επιρροές έτσι και αλλιώς έχεις υποσυνείδητα και ας μην το καταλάβαίνεις. Αν έχεις δει πολλές φορές κάποιες ταινίες, ορισμένα πράγματα σου βγαίνουν αυθόρμητα.

 

Τότε εσύ σίγουρα βλέπεις πολύ Game of Thrones και παίζεις Dungeons andDragons!

 

(Γέλια, γέλια, γέλια) Ναι εννοείται! Τα βιβλία του GOT δεν τα διαβάζω όμως για να αποφύγω τα spoilers. DND έπαιζα, αλλά έχουμε πολύ καιρό να μαζευτούμε με τα παιδιά. Έχω μεγαλώσει με τέτοιου είδους comics,βιβλία και παιχνίδια που σίγουρα με επηρέασαν. Και έχω να σου πω ότι πολύς κόσμος υποτιμά τα videogames αλλά μερικές φορές είναι περισσότερο κινηματογραφικά από όσο φαντάζεσαι, ακόμα και από κανονικές ταινίες.

 

Αποκάλυψέ το:Sequel θα υπάρξει;

 

Σύντομα όχι! Για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να γίνει με τη σωστή παραγωγή και να είναι κάπως οικονομικά βαρβάτα τα πράγματα. Αλλά καλώς εχόντων των πραγμάτων και αν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες, μπορεί να υλοποιηθεί ένα sequel για να εξελιχθεί η ήδη υπάρχουσα ιστορία και να προστεθούν νέοι χαρακτήρες που δεν είδαμε στην πρώτη ταινία. Θέλω πρώτα όμως να ασχοληθώ με άλλα πράγματα, να μην κάνω συνέχεια τα ίδια.

 

 

Τώρα που τελείωσαν οι ‘’Νύχτες Πρεμιέρας’’, τι θα γίνει με τη διανομή της ταινίας;

 

Έχουμε έρθει σε συμφωνία με μια εταιρεία διανομής και μπορεί να περιμένει ο κόσμος πως θα βγει σύντομα στις αίθουσες. Το να έχεις κάνει μια ταινία και να τη δείχνεις μόνο σε φεστιβάλ δεν έχει νόημα, γιατί ναι μεν κάποιοι την είδαν στις ‘’Νύχτες’’, αλλά να μην την δουν και στην επαρχεία;

 

Θέλω να μου πεις μια κριτική που άκουσες ή διάβασες και ένιωσες πως περιγράφει αυτό που όντως στόχευες να δείξεις στην ταινία.

 

Οι κριτικές μέχρι τώρα είναι πολύ θετικές. Ακόμα και τα αρνητικά που έχουν γραφτεί δεν με βρίσκουν αντίθετο γιατί ξέρω και εγώ τις αδυναμίες της ταινίας. Αλλά νομίζω ένα σχόλιο του Θωμα Μαστακούρη, ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς φαντασίας στην Ελλάδα που παίζει κιόλας ένα μικρό ρόλο στην ταινία, είναι αυτό που μου έκανε εντύπωση. Είχε έρθει που λες ο Θωμάς στα γυρίσματα για να κάνει ένα μικρό cameo και του δείξαμε με τον Γιάννη όλο το σενάριο για να ξέρει τι γίνεται συνολικά στην ταινία. Μας φάνηκε λίγο επιφυλακτικός ωστόσο για το πώς θα κάνουμε μερικά πράγματα. Μην έχοντας έρθει λοιπόν σε άλλο γύρισμα, ήρθε στην πρεμιέρα και μετά μας έστειλε ένα μήνυμα που έλεγε ’’ Παιδιά, ο θείος Robert θα ήταν πολύ περήφανος για εσάς.’’, Robert Howard δηλαδή. Ένα τέτοιο είδους σχόλιο από έναν λάτρη και δημιουργό του φανταστικού είναι απλά τιμή για εμάς.

 

  

[x for xepeta]

Η πρώτη ελληνική ταινία επιστημονικής φαντασίας ήταν "Ο Κώτσος και οι εξωγήινοι", χωρίς να αποκλείω και παλιότερη. Η "Επίθεση του γιγαντιαίου μουσακα" είναι μεταγενέστερη. Για φαντασίας, επική, δεν γνωρίζω.

Υπάρχει και ελληνική καουμπόικη. Γυρίστηκε στην Πάρνηθα. Υπάρχουν σωσμένα κάτι απροσδιόρηστα πλάνα, αφού πυρκαγιά κατέστρεψε τα αντίγραφα. Τρόμου γυρίστηκαν κατά καιρούς αλλά είναι τύπου τρομάρα τους.

[The_Sandman]

Αστροναύτες για δέσιμο του 1962. Πόσο μπροστά ο Βέγγος;

 

Ολόκληρη η ταινία εδώ

[DJO]

>>> Εγκωμιαστική κριτική από Comicdom

 

Τελικά όντως δεν χρειάζεται καν να έχετε διαβάσει το κόμικ, αφού η ταινία εκτυλίσσεται 500 χρόνια μετά...