Όλες οι δραστηριότητες

Ένα αφιέρωμα στο Epifany Comics: Οι Σειρές Κόμικ Μέρος Πρώτο Ήθελα εδώ και πολύ καιρό να κάνω ένα συνολικό αφιέρωμα στο Epifany Comics μιας και έχουν περάσει αρκετοί μήνες από το τελευταίο τεύχος. Πριν έρθει το 11ο τεύχος, θα ήθελα σε αυτό το αφιέρωμα θα ήθελα να μιλήσω για τις σειρές κόμικς, τα κείμενα, τα strips καθώς και συνολικά την αποστολή του περιοδικού. Μοίρασα τα 10 τεύχη με κελάκια στο excel ανά κείμενο/σειρά/strip και διάβαζα σαν παζλ. Φρόντιζα κάθε ιστορία να την τελειώνω και να κρατάω σχόλια πηγαίνοντας στην επόμενη. Σε αυτό το πρώτο μέρος του αφιερώματος λοιπόν, θα μιλήσω για μερικές από τις σειρές του περιοδικού και τι μου άρεσε στην κάθε μία. He-Punk: Ιδιαίτερα φιλόδοξη σειρά που συνδυάζει το ροκ με σουρεαλιστικά και horror στοιχεία. Έχει αρκετές αναφορές σε άλλα κόμικς και το σχέδιο είναι φανταστικό και κυρίως πλούσιο σε χρώματα. Νομίζω ότι σταμάτησε κάπως απότομα και θα ήθελα να δω κάτι μεγαλύτερο με τον He-Punk πρωταγωνιστή. Blood Cracker: Μια πολύ περίεργη σειρά διαφορετικών ιστοριών την αφήγηση των οποίων βλέπουμε μέσα από τα μάτια του ομώνυμου χαρακτήρα. Το κόμικ αυτό παρουσιάζει τρομερή ποικιλομορφία ανάμεσα στα είδη κόμικ στα οποία πατάει, ενώ σχεδιαστικά θυμίζει πολύ τη γαλλική σχολή και αρκετά κάποια graphic novels του Kanellos Cob. Οι Ψίθυροι του Άδη: Ένα τρομερό concept που καθ’ όλη τη διάρκεια του εξελίσσεται, οι Ψίθυροι του Άδη είναι ένα 100% horror κόμικ με ανατριχιαστική λεπτομέρεια στο σχέδιο και την ανατομία των σωμάτων, αλλά και τρόμο να αποπνέεται σε κάθε σελίδα του. Πραγματικά εθίστηκα στο να διαβάζω τους διαφορετικούς και περίεργους χαρακτήρες του και να ζω τον τρόμο μέσα από τα μάτια τους. Old Man Time: Με anime αισθητική και πολύ περίεργο σενάριο, το Old Man Time ξεκινάει κάπως παράξενα αλλά σιγά σιγά μετεξελίσσεται σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που εξελίσσεται με κάθε τεύχος του. Lucy Bloom: Μια αρκετά διαφορετική σειρά για τον Βασίλη Γκογκτζιλά, παραμένει στο horror στοιχείο, αλλά το σχέδιο του τείνει πιο πολύ σε αφαιρετική ζωγραφική, αν και το σενάριο είναι πολύ δυνατό. Στρατιώτης Κέιν: Από τα πιο ενδιαφέροντα concepts, η επιστροφή του Στρατιώτη Κέιν μόνο ωραία μπορούσε να αποδειχτεί. Το τοπίο είναι πλέον πιο δυστοπικό, αφού βλέπουμε κανονικότατα μια Ευρώπη υποταγμένη σε έναν δικτάτορα, αλλά και τον Κέιν να γίνεται εκμεταλλεύσιμος ως φιγούρα, την ίδια ώρα που ο αληθινός Κέιν θα συμμαχήσει τελικά με τους επαναστάτες που κάποτε σκότωνε. Πολύ ενδιαφέρον επίσης το backstory του Στρατιώτη. Από τις πολύ αγαπημένες μου σειρές. Johnny Rocket: Ένα κόμικ που συνδυάζει τo sci-fi είδος και τις περιπέτειες του ομώνυμου πρωταγωνιστή με λίγα στοιχεία τρόμου που προφανώς αρέσουν πολύ στον Βασίλη Γκογκτζιλά. Το σχέδιο είναι πολύ ζωντανό και λιγότερο αφαιρετικό σε σχέση με τη Lucy Bloom και ο δημιουργός επικεντρώνεται σε αυτό. Το Σπίρτο: Το love letter του Βασίλη Χειλά στους X-Men από μία άποψη, αλλά με ένα ωραίο twist μιας διαφορετικής οργάνωσης, όπου οι προικισμένοι χρησιμοποιούνται για λιγότερο νόμιμους σκοπούς. Ωραία ιστορία και σε σύντομα parts, αλλά στο σχέδιο παρατήρησα πολλά σκαμπανεβάσματα και διαφορετική απόδοση σε κάθε τεύχος. Συνολικά οι σειρές που παρουσιάστηκαν μου άρεσαν πάρα πολύ. Βρίθουν πρωτοτυπίας, είναι έξυπνες, άνω των 18 (ξέρουν το κοινό τους), αθυρόστομες και κυρίως αληθινές. Νιώθω ότι το Epifany με σέβεται ως έναν μέσο κόμικ αναγνώστη και αυτό το λέω για τη συνολική του εικόνα και παρουσίαση. Θα αναλύσω περισσότερα πράγματα το επόμενο μέρος του αφιερώματος.

Πέθανε η ηθοποιός Άννα Παναγιωτοπούλου

Μαλλον για αυριο το βραδυ το κοβω να εχω χρονο να βαλω. Λιγη υπομονη.

Οπότε βάζεις!

Κι από εμένα καλή ανάσταση σε όλους τους συνοκομικσόφιλους με υγεία και ευτυχία! Χρόνια πολλα και στους εορτάζοντες !

Παιδιά σας ευχαριστώ για ότι γράψατε παραπάνω, με καλύψατε με το παραπάνω και έμαθα και αλλά για αυτό το κόμικ ογκόλιθο που είχε την τύχη να βγει σε μια εξαιρετική έκδοση στη Γερμανία όπου ζω το 2015 και να το απολαύσω επιτέλους ολόκληρο και εγώ. Απλά να πω ότι όταν «επεσα» πάνω του τυχαία στα 13-14 μου στον «Σκορπιό» έπαθα πλάκα γιατί οντος ως τότε ειχα τα κόμικ στο μυαλό μου ως περιπέτεια η χαβαλέ, και όντως το Ετερναουτα δεν μπορούσα να το οργανώσω μέσα μου γιατί ένιωθα ότι παίζει σε άλλες πίστες, κατάλαβα ότι το κόμικ μπορεί οντος να βγάλει φοβερά πράματα και να συγκλονίσει (φοβερό ότι και οι εισβολείς είναι υποχείρια του μεγάλου κακού και αυτοί) - το πολιτικό backround του κόμικ ενοήτε ότι το πηρα χαμπαρι πολλά χρόνια αργότερα. Στην γειτονιά μου θυμάμαι πήρανε χαμπαρι ότι κυκλοφορούσε ένα φοβερό περιοδικό με την φαντασία μιας ιστορίας κατάληψης της γης από εξωγήινους και κατέληξα να δανείζω κάθε τεύχος του Σκορπιού σε δυο μεγαλύτερους αδελφούς φίλων μου… Ετρναουτα one and only!!!!!!

Ωραίος!.. θενξ Germanicus, τον αχνόθυμάμαι τον Necradamus από τον Σκορπιό, δεν τον θυμάμαι από το Τρουενο και το Αγόρι που τα αγόραζα ανελλιπώς την ίδια περίπου εποχή. Νομίζω ότι έχει βγει σε τόμο πλέον… Δεν σας θυμιζει τον Nick Cave;…🫲🏻😏

Υπέροχη κριτική από αυτές που δύσκολα πια διαβάζεις στις μέρες μας. Προσεγγίσεις το όλο έργο από τη σωστή σκοπιά και δεν αφήνεις τις υποκειμενικές σου απόψεις να σε επηρεάσουν στην κριτική. Εύγε!

το ονομα δεν το εσβησες εντελως οποτε εβλεπα το Ε στην αρχη και κατι σαν Κ στο τελος και 4 γραμματα συνολο οποτε πειραματιστηκα στο search με ερικ, εβικ, ενικ, erik, eric κτλ και το βρηκα. Απο το εξωφυλλο φαινοταν σαν παρωδια κωμικο τυπου φαντασυ κοναν αλλα ομολογω δεν το ηξερα.

Πριν 2-3 χρονια το ειχα διαβασαει αν και δεν ειχα σχολιασει εδω απο οτι βλεπω. αρκετα ευχαριστο με πικαντικο θεμα. χωρις να ξετρελαθω ηταν μια χαρα παντας για να περασει ευχαριστα η ωρα.

Μιας και η συλλογή τελείωσε, ας βάλω εδώ έναν κατάλογο με τους τόμους οι οποίοι περιέχουν ιστορίες οι οποίες διαδραματίζονται εκτός του κυρίου σύμπαντος της Marvel (Earth 616). Οι τόμοι λοιπόν των οποίων οι ιστορίες διαδραματίζονται αποκλειστικά σε εναλλακτικά σύμπαντα είναι οι εξής: 5. Deadpool Ο Πόλεμος του Γουέιντ Γουίλσον (Earth 22206)* 29. Ultimate Spider-Man Δύναμη και Ευθύνη (Earth 1610) 38. The Ultimates Υπεράνθρωποι (Earth 1610) 43. The Ultimates Εθνική Ασφάλεια (Earth 1610) 46. Spider-Gwen Καταζητούμενη; (Earth 65) 50. Fantastic Four Το Τέλος (Earth 71166) 55. Marvel Zombies (Earth 2149) 64. 1602 (Earth 311) 68. Captain America Ο Εκλεκτός (Earth 7116) 69. Wolverine Ο Γέρος Λόγκαν (Earth 807128) 82. Ultimate Spider-Man Ο Θάνατος του Σπάϊντερ-Μαν (Earth 1610) * Το X-Men Origins: Deadpool, το οποίο επίσης περιλαμβάνεται στον τόμο, διαδραματίζεται στην Earth 616.

Τέλεια ταινία το Solo, κάνει μια απλή εισαγωγή σε Crimson Reign Quira κλπ . Εγώ τρέχω αυτή την στιγμή το Cuphead Show (από το ομώνυμο βιντεοπαιχνίδι) στο Netflix. Είναι καρτούν, αλλά πιο πολύ adult humor βρίσκεις και φυσικά είναι απίστευτα διασκεδαστικό. Και φαν του παιχνιδιού να μην είναι κάποιος πάλι το απολαμβάνει. Επίσης βλέπω στο Disney + το νέο tales of the empire και την παλιά σειρά της Spider Woman. Έχετε να μου προτείνετε κάποιο επεισόδιο από την τελευταία;

Το 2023 σηματοδότησε την αρχή ενός νέου κεφαλαίου για τον κόσμο του Ninjago κάνοντας ένα soft reboot. Η καινούρια σειρά με τον υπότιτλο "Dragons Rising" διαδραματίζεται στο ίδιο continuity, είναι όμως μια φρέσκια αρχή και ένας νέος θεατής μπορεί να ξεκινήσει από εκεί χωρίς να έχει δει τις 10+ σεζόν της προηγούμενης σειράς. Τα γεγονότα του Dragons Rising διαδραματίζονται μερικά χρόνια μετά την "Ένωση", ένα κοσμικό γεγονός που έχει ενώσει τα Δεκαέξι Βασίλεια του πολυσύμπαντος σε ένα. Σε αυτόν τον καινούριο κόσμο οι Ninja αγνοούνται για χρόνια και κανείς δεν γνωρίζει την μοίρα τους. Τότε συναντάμε τον θαυμαστή των Ninja Arin και την εξπέρ της τεχνολογίας Sora. Οι δύο νεαροί μπλέκουν σε μπελάδες όταν βοηθάνε τον νεαρό δράκο Riyu, όμως τους σώζει ο θρυλικός Πράσιονος Ninja, Lloyd. Μαζί με τον Lloyd θα ενώσουν ξανά την παλιά ομάδα και θα αντιμετωπίσουν το απολυταρχικό καθεστώς του Imperium, το Βασίλειο από το οποίο προέρχεται η Sora. Κατά την γνώμη μου το Dragons Rising πρόκειται για μία άξια προσθήκη στο σύμπαν του Ninjago. Οι δημιουργοί κατάφεραν να πετύχουν αυτό στο οποίο απέτυχαν η Marvel και το Star Wars, δηλαδή να αναζωπυρώσουν την φλόγα του franchise εκμοντερνίζοντας το για το νέο κοινό και παράλληλα διατηρώντας τα στοιχεία που το έκαναν ξεχωριστό εξ αρχής. Οι παλιοί Ninja βρίσκουν νέο ρόλο ως μέντορες και θρυλικοί ήρωες της παιδικής ηλικίας ενώ οι καινούριοι χαρακτήρες αντικατοπτρίζουν τους προβληματισμούς της σύγχρονης νεολαίας. Ανάμεσα στα θέματα που θίγονται βρίσκονται οι ανασφάλειες, η κατάθλιψη, η τοξική αρρενωπότητα και η αναζήτηση για την θέση κάποιου στον κόσμο. Η πλοκή εξελίσσεται λίγο αργά όμως έχει γερά θεμέλια (οι σεναριογράφοι ανέφεραν πως υπάρχει πλάνο για 5-6 χρόνια) και έτσι διατηρείται το ενδιαφέρον για κάποια μυστήρια και story arcs που επανεμφανίζονται που και που στις σεζόν χωρίς να αποκαλύπτονται ολοκληρωτικά. Θα το παρομοίαζα με το Usagi Yojimbo με την έννοια ότι είναι μια σειρά φιλική προς τους καινούριους θεατές ενώ επιβραβεύει τους παλιούς. Το animation είναι επίσης φανταστικό με άψογη σκηνοθεσία ειδικά στις κινηματογραφικές σκηνές μάχης που είναι αντάξιες χολιγουντιανής παραγωγής. Αν δεν έχει γίνει προφανές μέχρι τώρα, προτείνω αυτή τη σειρά ανεπιφύλακτα. Ακόμη και να μην έχει ασχοληθεί κάποιος ποτέ με το Ninjago ή τα Lego γενικότερα πιστεύω θα βρει κάτι που του αρέσει. Είναι ένα καλοφτιαγμένο παιδικό πρόγραμμα το οποίο έχει στοιχεία και για μεγαλύτερες ηλικίες. Πιστεύω κιόλας πως η σειρά γίνεται όλο και καλύτερη οπότε είμαι ενθουσιασμένος για το τι επιφυλάσσει το μέλλον!

Ιδού και οι απαντήσεις για τις πυραμίδες και τους Φαραώ μιας και το αναφέραμε. Spoiler: Δεν ενεπλάκη ο Τουταγχαμών.

Είχα ξαναπεί πως καιρό ψηνόμουν να διαβάσω την Ιστορία & Δόξα της Δυναστείας των Ντακ και με την ευκαιρία της κυκλοφορίας των τόμων του Σκάρπα, λέω θα έπρεπε να την αγοράσω και να την ξαναδιαβάσω μιας και την είχα διαβάσει στις συνέχειες των περιοδικών Μίκυ Μάους της δεκαετίας του 90 και θυμάμαι μου είχαν αρέσει. Βέβαια να είμαι ειλικρινής, πίστευα πως αν ξαναδιάβαζα τώρα την ιστορία θα με απογοήτευε και τελικά δεν ασχολήθηκα. Με αφορμή όμως τα βίντεο καθώς και μία συνέντευξη του Phantom που κάνει λόγο για τη σειρά, πείστηκα πως ήρθε η ώρα να τα αγοράσω. Οπότε και τον ευχαριστώ απο μεριάς μου. Πριν ξεκινήσω την ανάγνωση, ήξερα πως δεν περίμενα να βρω την “σοβαρότητα” που υπήρχε στον αντίστοιχο “Βίο και Πολιτεία” του Ρόσα οπότε εξαρχής το προσέγγισα χαλαρά. Η φάση ότι όλοι οι πρόγονοι είναι έχουν την ίδια ηλικιακή διαφορά, το ίδιο κοινωνικό και οικονομικό στάτους αλλά και τους ίδιους χαρακτήρες (δηλαδή copy-paste χαρακτήρες απλώς σε άλλη εποχή και με διαφορετική ενδυμασία), προφανώς ακούγεται “χαζούλικο” και παιδικό αλλά όπως είπα αν θέλουμε να απολαύσουμε την ιστορία, θα πρέπει να μην μας επηρεάζουν κάτι τέτοια αλλά να τα δεχτούμε ως κάτι δεδομένο. Αν σκαλώνουμε σε κάτι τέτοια, προφανώς δεν είναι ανάγκη να συνεχίσουμε την ανάγνωση. Τα δεχόμαστε λοιπόν και προχωράμε. Επίσης όπως έχει αναφέρει και ο Phantom στα βίντεό του, παρατηρούνται μεν ιστορικές “ανακρίβειες” αλλά εμένα δεν με πείραξε αυτό γιατί όπως είπα τον κόσμο των Ντακ τον αντιμετωπίζω ώς έναν διαφορετικό κόσμο απο τον δικό μας. Οπότε έστω και μια απλή αναφορά σε πραγματικά ιστορικά δεδομένα η οποία λειτουργεί σαν αφορμή να ξεδιπλωθεί η ιστορία, εμένα μου αρκεί και δεν με χαλάει καθόλου. Μην πω ότι το προτιμώ απο το “βαρύ ακαδημαϊκό” στυλ των ιστοριών του Ρόσα.. Όμως όπως και να χει, όσο και χαλαρή διάθεση και αν είχα, δεν θα κρύψω πως ήμουν προκατειλημμένος και πως περίμενα να απογοητευτώ. Για να μην κουράζω, τελικά όσο διάβαζα, τόσο τα επεισόδια μού τράβαγαν το ενδιαφέρον ώστε τελικά καθώς τελείωσα τη σειρά την είχα πραγματικά ευχαριστηθεί. Καθ’ όλη την ανάγνωση μου ξαναζωντάνεψαν εικόνες που είχα να δω απο πιτσιρίκος ενώ τώρα διαπιστώνω πως το έργο παρόλη την “παιδικότητα” (αφού κακά τα ψέμματα σε παιδιά απευθύνεται πρωτίστως) και την “χαλαρότητα” (δεν ήταν και σενάριο του Ρόσα), είχε μία πραγματικά καλή δομή ενώ τα επεισόδια έδεναν πολύ ωραία μεταξύ τους. Ο Μαρτίνα μαζί με τους αγαπημένους Σκάρπα και Κάρπι, καταφέρνουν αυτό που αγαπήσαμε απο μικροί στα κόμικς του Ντίσνευ (και όχι μόνο): να σε ψυχαγωγήσουν ταξιδεύοντάς σε σε άλλους κόσμους και σε άλλες εποχές. Επίσης κάτι που δεν μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση αλλά μου άρεσε διαβάζοντάς το τώρα, είναι το γεγονός πως κάποια ιστορικά πρόσωπα με υψηλό αξίωμα εν τέλει αποδεικύνονταν απο τον σεναριογράφο ως καλόκαρδοι και στοργικοί. Αν και προφανώς το περνάει πολύ επιδερμικά, θεωρώ ότι ήταν μία ωραία πινελιά. Αγαπημένη μου ιστορία (και εποχή μάλλον) απο όλα τα επεισόδια, είναι το Στ’ επεισόδιο όπου μέσα του πολύ όμορφου σχεδίου μάς φέρνει στην (εξωραϊσμένα απεικονισμένη) εποχή των πειρατών του 17ου αιώνα. Όλες όμως οι εποχές απεικονίστηκαν εξίσου όμορφα. Αυτό που με χάλασε λίγο όσο αφορά τον σχεδιασμό είναι ότι θα μπορούσε πχ να αποφύγει τις τόσο “παιδιάστικες” τεχνοτροπίες όπως το ότι ο Σκρούτζ και ο Ρόμπαξ κάθε εποχής, πρέπει να φοράνε..γυαλιά για να είναι “ευδιάκριτοι”. Οι σχεδιαστές τούς φοράνε γυαλιά ακόμα και στην βρεφική τους επεικόνιση! Ακόμα και αν οι δημιουργοί το προσέγγιζαν χαλαρά σκεπτόμενοι ότι απευθύνονται σε παιδιά, νομίζω κάτι τέτοια θα μπορούσαν να παραλειφτούν. Λεπτομέρειες βέβαια. Όσο αφορά την έκδοση, σχετικά με τη λογική, η σύγχρονη πρέπει να είναι και η καλύτερη. Επειδή απο τους τόμους του Σκάρπα συμβαίνει να έχω μόνο έναν (Πηγές των Μογγόλων) όπου η ποιότητα ήταν πολύ χαμηλή, αν δεν διάβαζα/άκουγα ότι οι συγκεκριμένες ιστορίες έχουν έναν πολύ καλό χρωματισμό σε καλό χαρτί, δεν θα το αγόραζα. Το χρώμα όντως μου φάνηκε πολύ καλό αλλά ίσως όχι τόσο έντονο που βλέπαμε σε κάποιες εκδόσεις του Τερζόπουλου. Μπορεί όμως να κάνω λάθος. Πάντως φτάνοντας στην τελευταία (και άσχετη) ιστορία του τόμου (η σπάταλη μπανιέρα), σε ξαναφέρνει -με την κακή έννοια- σε 80ς εποχές. Ευτυχώς τουλάχιστον που για την Δυναστεία χρησιμοποιήθηκε καλός χρωματισμός.Σχετικά με το χαρτί μού θύμισε τα χαρτιά που έβαζε απο ένα σημείο και μετά στα Κλασικά-Ντίσνευ. Δεν είναι και το λουξ ιλουστρασιόν ή το ματ χαρτί (το αγαπημένο μου για κόμικς) αλλά δεν είναι και το πολύ κακής ποιότητας που χρησιμοποιούσε η σειρά στους πρώτους τόμους του Σκάρπα (το οποίο χαρτί ήταν χειρότερο ακόμη και απο αυτά που υπήρχαν στα τεύχη όταν παίρναμε παιδιά). Τέλος όσο αφορά τα άρθρα, με χάλασαν τρία (ψιλο)πραγματάκια: 1) Τα προλεγόμενα πριν απο κάθε ιστορία τα οποία περιέχουν και spoilers (βασικά είναι μια περίληψη της ιστορίας). Το ίδιο δυστυχώς συνέβαινε και στην Βιβλιοθήκη του Καρλ Μπαρκς και πραγματικά είναι να απορείς γιατί δεν του έδωσαν σημασία. 2) Πριν την κάθε ιστορία, μέσα στον τόμο, υπάρχει ένα “εξώφυλλο” όπου αναγράφεται και ο τίτλος της εκάστοτε ιστορίες. Στον τόμο όμως “Ο βασιλιάς της αρένας” υπάρχει μόνο ένα εξώφυλλο όπου αναγράφονται μονομιάς οι τίτλοι έναντι του προηγούμενου τόμου όπου σε κάθε ιστορία προηγείται κανονικά ένα δικό του εξώφυλλο με τον δικό του τίτλου. 3) Στο τέλος του τόμου “Ο σεληνιακός αντίλαλος” υπάρχει ένα άρθρο που αναγράφονται οι ήρωες όλου του έργου. Γιατί τοποθετήθηκε εκεί (δηλαδή στα μισά του έργου) και όχι στον επόμενο τόμο που τελειώνει το έργο; Ποιά η λογική; Έτσι ήταν και στον αυθεντικό ιταλικό τόμο; Ας είναι. Όσο αφορά αυτούς που ψάχνουν μία έκδοση να αγοράσουν, θα προτείνω κι εγώ με τη σειρά μου τους δύο αυτούς τόμους. Έχουν όμορφο χρωματισμό, είναι σε μεγάλο μέγεθος (αν και όχι όπως οι αρχικοί τόμοι αλλά δεν τρέχει και κάτι), έχουν άρθρα καθώς και καινούργια μετάφραση με επιλογές ονομάτων που προσωπικά μού άρεσαν πολύ (Σκρουτζάλδο Ντε Λα Ταμπακιέρα lol).Κατα τη γνώμη μου δεν χρειάζεται να αναλωθείτε σε αναζήτηση παλαιότερων εκδόσεων, ούτε και να πετάξετε τα λεφτά σας και το χρόνο σας για την όποια αναζήτηση απαιτείται. Το συγκεκριμένο δίτομο είναι και εύκολο να βρεθεί και σε πολυ χαμηλή τιμή. Για να δείξω πάντως πόσο το ευχαριστήθηκα και πόσες αναμνήσεις μού έφερε, θα τολμήσω να πω (και ξέρω ότι παίζει να είμαι και ο μόνος), πως το ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο απο τον Βίο και την Πολιτεία του Ρόσα, έργο του οποίου πλέον σχεδόν απορρίπτω γιατί πραγματικά πέρα απο 2-3 επεισόδια, δεν μπορώ να τον διαβάσω. “Φορτωμένος” σε σχέδιο και πληροφορίες, υπερβολικός, και βαρετός σε αντίθεση με την "απλότητα" που έβγαζε η Ιστορία και Δυναστεία.

Σαν τον Ποπάυ αλλά στα πόδια.

Εγώ πάντως ακόμη ψάχνω για τεύχη με διαφορετική αρίθμηση από τα υπάρχοντα

Σκορπιό - τρελάκιας και εγώ, πολλές χρήσιμες πληροφορίες στα παραπάνω ποστς, gracias! Απλά να πω ότι μέχρι σήμερα χρωστάω στον Σκορπιό πολλά: -πήρα χαμπαρι την Αργεντίνικη σκηνή κομικς, δεν ξέρω γιατί, αλλά ειμουν σιγουρος στα πρώτα επισοδεια του Ετερναουτα ότι ήτανε στην Βραζιλία😅-διαβασα τυχαία στα 13-14 μου δυο κορυφαία κόμικ, το Ετερναουτα και το απίθανο και «παράξενο» Αλβάρ Μαγιόρ (που έχει βγει ολοκληρωμένο σε 4 τόμους της epicenter Comics και που όσο προχωράνε οι ιστορίες γίνονται όλο και πιο φιλοσοφικές και Τίγκα στο μελάνι). Γενικά μοναδικό επίπεδο σχεδίου σε όλες τις ιστορίες, ακόμα και στις πιο εξπλοιτέισιον, με έκανε να βαριέμαι τότε τα Αγόρι/Μπλεκ…

Να και δύο εσωτερικές σελιδες

Καλή Ανάσταση, με υγεία, αγάπη και όμορφες στιγμές με τα αγαπημένα σας πρόσωπα!! Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες

Με αφορμή την May the 4th ανακοινώθηκαν επίσημα και οι ημερομηνίες του φετινού Con. Προς έκπληξη κανενός πρόκειται για το πρώτο ΠΣΚ του Δεκεμβρίου. Ο χώρος δεν αναφέρεται αλλά δεν πιστεύω να φύγουν από το Tae Kwon Do. Λέτε σιγά σιγά να αρχίσουμε να μαθαίνουμε και τους καλεσμένους;

Να σημειωθεί ότι πρόσφατα κυκλοφόρησε και μία compendium έκδοση που περιλαμβάνει ολόκληρη την σειρά. Έχει τον ταιριαστό τίτλο "The Cumplete Edition". Εγώ προσωπικά έχω διαβάσει μόνο το πρώτο hardcover. Μου άρεσε αλλά ποτέ δεν έκατσα να διαβάσω τα υπόλοιπα. Ίσως τώρα να είναι μια καλή ευκαιρία.

… είμαι ο Νίκος aka Ταρταρούγας, βασικά και κύρια ζωγραφίζω, πηγαίνω σε εκθέσεις, δουλεύω σε σχολές και σχολεία, διαβάζω όσο μπορώ Λογοτεχνία και κόμικς όταν κλείνω το στέρεο που παίζει συνήθως Dub-τζαμαικανά και τους δίσκους του πατέρα μου, Μάρκο, Βέμπο κλπ… Σας βρήκα και εσάς, σε μεταμεσονύχτιο σέρφινγκ κάποιο βράδι αναζητώντας πληροφορίες για το περιοδικό «Σκορπιός» - το όποιο αγόρασα σε τόμους και διαβασα κάποια καλοκαίρια των 80s στην Λούτσα, το δικό μου μπιγκ-μπάνκγ περιοδικό για κόμικς τότε. Μένω εδώ και 25 σχεδόν χρόνια στο Αμβούργο, πριν διάβαζα κλασικά Βαβέλ και Παραπέντε - από το 2010 ξανάρχισα το διαβασμα των κόμικς πιο οργανωμένα, graphick novels (κορυφαία για εμένα τα έργα των Allan Moore και του Καναδού Seth) κάποια σούπερ ηρωικά (κάποια κενά σε Marvel και DC) πρόσφατα είδα με χαρά ότι έχουμε στην Ελλάδα πλέον αξιόλογη και ευρεία σκηνη κόμικς, όποτε…. Τις ευχές μου και καλό Πάσχα από εδώ:)

Προτάσεις από τον κατάλογο του μήνα Μάιος 2024 ALLEY: JUNJI ITO STORY COLLECTION HC (VIZ MEDIA LLC) $25.00 BATMAN / DYLAN DOG GN (DC COMICS) $19.99 BRIAN BOLLAND: BATMAN - KILLING JOKE & OTHER STORIES GALLERY EDITION (GRAPHITTI DESIGNS) $225.00 BUZZELLI COLLECTED WORKS VOL. 02: HP SC (FLOATING WORLD COMICS) $34.99 CURSED PIRATE GIRL: MALODIOUS MUTINY HC (BOOM! STUDIOS) $29.99 CURSED PIRATE GIRL: MALODIOUS MUTINY SC (BOOM! STUDIOS) $19.99 DON'T LET GO HC (MAGNETIC PRESS INC.) $29.99 FACELESS & FAMILY HC (ONI PRESS INC.) $29.99 FANTAGRAPHICS UNDERGROUND: CUTTING SEASON (FANTAGRAPHICS BOOKS) $29.99 FATALE COMPENDIUM SC (IMAGE COMICS) $59.99 GOGO MONSTER HC (2ND EDITION) (VIZ MEDIA LLC) $40.00 HP LOVECRAFT: CALL OF CTHULHU GN (DARK HORSE COMICS) $19.99 KOMMIX HC (FANTAGRAPHICS BOOKS) $24.99 OBA ELECTROPLATING FACTORY HC (DRAWN & QUARTERLY) $29.95 WALT DISNEY'S DONALD DUCK: MYSTERY OF THE SWAMP HC (FANTAGRAPHICS BOOKS) $35.00 XIII MYSTERY VOL. 04: COLONEL AMOS GN (CINEBOOK) $13.95