germanicus

Και εντέλει εστάλη Πορτογαλία Όσον αφορά τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, στα Βαλκάνια έχει έρθει μόνο Ελλάδα. Δεν έχει πάει Μικρή Ασία και δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να "σπασουν" τις Αφρικάνικες χώρες που βλέπουν στη Μεσόγειο πέραν της Αιγύπτου. (έχει βρεθεί στον Λεγεωνάριο, στην πραγματικότητα στην Τυνησία, αλλά το σέταπ δεν ασχολήθηκε καθόλου με βόρεια Αφρική ή με την Τυνησία αυτή καθαυτή) Ανεγνώσθη η Λουιζιτάνια εις την Αγγλικήν Νόμιζα ότι ο Fabcarro θα ήταν μόνο σε ένα. Ευτυχώς έμεινε τουλάχιστον σε άλλο ένα. Δεν ξέρω εάν είναι μόνιμος πλέον. Δεν διασκέδασα όσο με την Ίριδα. Αλλά επ'ουδενί δεν ήταν σαν αυτά του Ferri που δεν μου άρεσαν καθόλου. Αρκετά διασκεδαστικό, χαμογέλασα σε πολλές φάσεις. Εύχομαι να μην ξαναφέρουν τον Ferri.

Τελεψα την 3η σεζον SNW. Να επαναλάβω ότι είναι από τα καλύτερα πράγματα στο Star Trek. Τολμώ να πω ότι είναι η δεύτερη καλύτερη live σειρά μετά το TNG (το TOS ειναι πανάρχαιο. Μου αρέσει, αλλά είναι πανάρχαιο και φαίνεται το DS9 ποτέ δεν μου έκανε τρελό κλικ. Πάντα το έβρισκα αιώνες κάτω από το TNG. Για τα αλλα, κρείττον το σιγάν ) σε αντίθεση με την πλειοψηφία (σύμφωνα με τα ratings στο imdb) καραγούσταρα το Four and a half Vulcans (S03E08). Ενώ, πάλι σε αντίθεση με την πλειοψηφία, βρήκα προβληματικό το αμέσως επόμενο όπου βρήκα προσχηματική και κλισέ την πλοκή Κατ'εμέ, ευτυχώς που δεν έχει μια κεντρική ιστορία. Προτιμώ αυτό το αυτοτελές (σε τεράστιο βαθμό) στυλ α-λα TOS και TNG. Εχει καποιες μικρές συνέχειες, καποιες αναφορές σε προηγούμενα. Τόσες, όσες κατ'εμέ

Το καλό με αυτές εδώ τις ιστορίες είναι (α) τις έχει γράψει ο George RR Martin (σε αντιδιαστολή με τα 2 τελευταία βιβλία του Ice and Fire που δεν έχουν γραφτεί και μάλλον λειτούργησε εις βάρος της τελευταίας σεζόν του GoT) και (β) είναι κανονικές νουβέλες και όχι χρονικό/βιβλίο ιστορίας όπως το Fire & Blood, στο οποίο βασίζεται το House of Dragons, όπου δεν έχει γράψει διαλόγους ο Martin κάτι το οποίο θεωρώ ότι λειτούργησε εις βάρος της δεύτερης σεζόν του HoD (που έχει εκπληκτική ιστορία για backbone, αλλά χάνει στο fleshing out του σύμπαντος)

wow. Αυτό είναι ένα κόμικ που δεν έχω διαβάσει. Οπότε έκατσα να δω την ταινία τελείως ανυποψίαστος. Ή μάλλον έβλεπα καλές βαθμολογίες, είχα δει και καποιους να μιλάνε θετικά για το κόμικ. Μέχρι εκεί. Πάρα πολύ καλή ταινία Εάν την είχα δει 15χρονος θα θεωρούσα πως ειναι το καλύτερο πράγμα στον κόσμο οκ. Δεν είναι into the spider-verse. μην τρελλαθούμε Αλλά είναι αξιοπρεπέστατο και διασκεδαστικότατο

Την είδα και μπήκα να σχολιάσω. Οπότε είδα πως βασίζεται σε βιντεοπαιχνίδι. Αυτό εξηγεί και το μεγάλο μου ερώτημα. Πως στο διάολο έχει καλύτερη βαθμολογία στο imdb από το Gaslight (7.4 vs 6.7). Προφανώς της έριξαν ψηλό βαθμο όσοι έχουν παίξει το παιχνίδι. Πολύ ντεμί, πολύ Suicide Squad, ελάχιστος Batman. Μια απορία που μου δημιουργήθηκε πάντως είναι το γιατί είχε (δεν ξέρω αν έχει ακόμα) τόση πέραση το concept του Suicide Squad. Δεν παρακολουθώ τα κόμικ της DC εδώ και δεκαετίες, οπότε κρίνω καθαρά από τις ταινίες. Είναι πλέον τόσο απλό για μη υπερήρωες να πιάσουν τον οιονδήποτε super villain? ok, σε κάποιες περιπτώσεις ήταν ήδη φυλακισμένος. Εδω όμως, σε διάφορες φάσεις έδειχνε να τους συλλαμβάνουν για την πλάκα τους οι τυπάδες της αλληνής. Νομίζω πως αυτό ευτελίζει την δουλειά των υπερηρώων. Και άντε, να πεις ότι κάποιοι είναι τόσο της πλάκας που τους πιάνει ο οιοσδήποτε (λχ TDK από ταινία). Αλλά χώνουν μέσα και σοβαρά ονόματα... anyhow. Ίσως τα σοβαρά να ήταν όλα φυλακισμένα. Δεν αξίζει τόση ανάλυση. Στο δια ταύτα, το έχω βαρεθεί το concept. Επιπρόσθετα, είχα φτιαχτεί με το Gaslight, ήθελα να δω έναν Νυχτερίδα ντετέκτιβ και είδα fan service σε μια γενιά που της ρίχνω κάτι δεκαετίες Τουλάχιστον δεν ήταν 2ωρη και πολύ μέτριο ανιμέησον. Όχι από το σκέλος των παραδοσιακών γραμμών κ.ο.κ. Περισσότερο με ενόχλησε μια φάση που έτρεχαν οι SS (δεν πρέπει να είναι τυχαία τα αρχικά ) και κουνιοταν το background σε διαφορετικο ρυθμό από τα σώματά τους. Κάτι σα να έχουν μια πόζα με το χέρι σηκωμένο, να κουνιόταν το background, μετά να κουνιόταν το χέρι κ.ο.κ. Σαν να βαριόντουσαν (ή να μην είχαν τα λεφτά) να σχεδιάσουν τις ενδιάμεσες στάσεις των κορμών τους. νταξ. είπαμε. μου ξίνιζαν όλα

το είδα χθες. Ήδη τρώγομαι να ξαναπάω δεν είναι αριστούργημα. υπάρχει κάτι τις που του λείπει (ή έστω έτσι αισθανόμουν όταν βγήκα). Αλλά θέλω να το ξαναδώ. Οπως και δήποτε. goddammit! VIVA LA REVOLUCION! (ocean waves)

Η σκηνή που εχω λιώσει από την ταινία είναι προφανώς αυτή με τον Mr Terrific (όπου στην απειροστή θέαση, χαμπάριασα πως ο λόγος που κάνει το πίβοτ δεν είναι απλά διότι ειναι κουλ κίνηση, αλλά για να πάει από την άλλη μεριά) Η δεύτερη σκηνή που έχω λιώσει, είναι το φινάλε. Το οποίο με έβαλε τόσο στο mood, που απλά άφησα τους τίτλους τέλους να ρολάρουν Τώρα που τα έβαλα δίπλα-δίπλα, χαμπαριάζω πως και τα 2 έχουν μουσική. Κάτι που ήταν τεράστιο ατού στο πρώτο Guardians of the Galaxy του Gunn. Και σε όλες τις περιπτώσεις ειναι κυρίως τραγούδια που δεν γνώριζα...

Αναπάντεχα διασκεδαστικό. Το 6.7 στο imdb με προϊδέαζε για κάτι πιο μέτριο. Δεν ειναι αριστούργημα, είχε περιθώρια για κάτι καλύτερο, αλλά ήταν μια χαρά. Κανονικά θα έπρεπε να είχε 7.3-7.4 στο imdb. Εφάμιλλο τέτοιων ταινιών είναι. Ως υπόθεση θα έφτιαχνε μια διασκεδαστικότατη live action ταινία. Σίγουρα καλύτερη από αυτές του Nolan (λατρεύω τον Nolan, δεν γουστάρω τα Batman του) και ίσως ως σύνολο καλύτερη και από το Batman του Pattinson (που ήταν εξαιρετική ταινία στο πρώτο 70%, αλλά δεν γούσταρα το τελευταίο 30%. Ενώ αυτή εδώ είναι ισορροπημένη. Δεν έχει το αριστουργηματικό πρώτο 70% αυτής του Pattinson, αλλά δεν έχει ούτε το χάλι του τελευταίου 30%. 77 λεπτά. Μια χαρά. Αν την είχα δει στα 15 μου, θα ήμουν άρρωστος μαζί της

Πάρα πολύ ανάμικτη ταινία. Είχε σκηνές που πάτησα fast forward (νομίζω... ή έστω ήθελα τόσο πολύ να το κάνω), είχε σκηνές που έκανα rewind και τις είδα ξανά και ξανά (ειδικά η σκηνή you are late, όπου γούσταρα και την ποιότητα στους διαλόγους (ειδικά το ότι το Πράγμα είναι νοήμον) αλλά και τις εκφράσεις στα πρόσωπα). Εξαιρετική η απεικόνιση του Galactus. Εξαιρετική. Δεν ξέρω τι ακριβώς δεν πήγε καλά. Ίσως το ότι κάποια πράγματα ήταν για μικρά παιδιά? (δεν σταχυολογώ για να μην κάνω σπόιλερς) Δεν πέρασα άσχημα. Αιώνες καλύτερη από τις σαβούρες του Phase 4. Αλλά δεν ήταν και τελείως καλή. Ούτε κακή. Ούτε μέτρια ήταν ανάμικτη ΄Γεμάτη στοιχεια που λάτρεψα και στοιχεία που δεν γούσταρα χιλιοστό εδιτ έχει παρέλθει πάντως ο καιρός που πήγαινα τρέχοντας κινηματογράφο για τις υπερηρωικές. Τώρα οικαδε

πρώτη εμφάνιση της Χάρλεϊ. Δίνουν λεφτά όμως? Απ'ότι βλέπω βρίσκεις το αυθεντικό σε VF κατάσταση στα 300-400 ευρώ. Αρα τι να υποθέσω ότι θα δίνουν για την Ελληνική έκδοση? θα μου πεις "ρε θείο, άμα δίνουν 30, θα το περίμενες για ένα Batman Adventures?" ok... δεν θα το περίμενα

Να ανοίξουμε ένα θεματάκι για τα πραγματάκια που εμείς θεωρούμε ευτελή, αλλά υπάρχει κόσμος που πληρώνει στο εξωτερικό? Ή ακόμα εάν δεν τα θεωρούμε ευτελή (διότι ξέρουμε ότι κόσμος ζητάει πολλά για να τα αποχωριστεί), στην πραματικότητα η τιμή δεν έχει ανέβει από Έλληνες αγοραστές, αλλά επειδή τα ψάχνουν ξένοι Προφανώς οι πιο εύκολες απαντήσεις είναι τα παλιά Τεντεν (ειδικά Σεραπις και Πήγασος). Υπάρχει επίσης ζήτηση για κάποιους Καμπανάδες. Δεν θυμάμαι ποσά και τεύχη, αλλά σε συζήτηση που είχα με άνθρωπο που γνωρίζει την αγορά, έμαθα πως κάποια φεύγουν έξω σε τιμές που δεν διανοούμαστε Εκεί που σοκαρίστηκα όμως ήταν από μια αγγελία που πέτυχα στο φβ όπου κάποιος ψάχνει τον Θησαυρό 534 200$. Not bad, σωστά? αμ δε... σε απάντηση που έχει σβήσει, κάποιος του έγραψε ότι πριν καμπόσο καιρό είχε πουλησει το συγκεκριμένο τεύχος 1000$ Η εύλογη αντίδραση είναι "σούπα, μούπες, δεν έχεις καν σκρηνσοτ θείε Νίκο από αυτόν που είπε ότι και καλά το πούλησε για 1000$" τρου ηνάφ Έχω όμως λινκ στο έγκριτο bleedingcool που μιλάει για δημοπρασία στο ebay όπου έφυγε για 1525$ το 2021 Πως και γιατί? Κόμικ Cinderella Love #25 από το 1954 (ο Θησαυρός είναι του 1949) Εξώφυλλο Matt Baker. Αντίτυπο σε κατάσταση 7,5 VF- έφυγε το 2024 στα 60.000$. Γιατί Διότι Matt Baker και διότι θεωρείται από τα κορυφαία του εξώφυλλα. Προφανώς ο Baker "έκλεψε" ένα προηγούμενο. Το προηγούμενο φυσικά δεν ήταν ένα εξώφυλλο σε ένα ελληνικό περιοδικό Ήταν μια εικονογράφηση μέσα στο Liberty Magazine volume 24 #1 από το 1947 από τον Ernest Chiriacka. Οπότε κοντά στον βασιλικό, ποτίζεται και η γλάστρα, και τα 60.000 του αυθεντικού αντικείμενου του πόθου, σπρώχνουν στο χιλιάρικο μια κόπια αυτού που ενέπνευσε το αντικείμενο του πόθου Σε ένα τόπικ του φβ από το 2021, είχαν πιάσει μια κουβέντα ξένοι όπου έλεγαν από που έπαιρνε εξώφυλλα ο Θησαυρός Έχει διάφορα eye candy εάν γουστάρετε Φοβού όσους εμφανίζονται από το πουθενά και λένε έτσι απλά "μη τυχόν έχει κανείς τον Θησαυρό 534 και θέλει να τον αποχωριστεί για κανά 20αρικο?" --- υποσημείωση για το τόπικ. παρακαλώ μη γράφετε το πόσα ζητάει κάποιος ξένος για ένα ελληνικό τεύχος σε σάητ δημοπρασιών. Αυτά συνήθως είναι λαγοι και παραμυθια της χαλιμάς κατάλληλα για το αντίστοιχο τόπικ γέλιου Άμα είναι να βάλετε κάτι, βάλτε το πόσα όντως έπιασε κάτι σε κάποιον αλλοδαπό και σας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση

προφανώς κάνει twist στο "γνωστό". Όλοι (εντός και εκτός κόμικ) γνωρίζουμε το ένα και ξέρουμε ότι οι χαρακτήρες στο κόμικ δεν γνωρίζουν το άλλο. Εδώ το "γυρνάει", και οι χαρακτήρες στο κόμικ δεν γνωρίζουν το ένα, αλλά γνωρίζουν το άλλο. Αυτό φαντάστηκα. Τρόπον τινά ότι έκανε και με ένα άλλο κομβικο σημείο της γενικής ιστορίας του όπου ο σεναριογράφος έπαιξε με πράγματα που ο θεατής θεωρεί δεδομένα Πάρα πολυ καλή ταινία. Με άνεση καλυτερη από αυτές του Snyder, με άνεση καλύτερη από εκείνη την ξεκουδουνη που είχε βγει προ Snyder, καλύτερη και από αυτές του Ρηβς που κατ'εμέ έχουν όλες παλιώσει. Δεν είναι αριστούργημα. Έχει πράγματα που δεν γούσταρα (όπως τον διάλογο/μονόλογο του Σούπερμαν με τον Λούθερ στο τέλος ή τους αγρότες με τις αξίνες κόντρα στα τανκς και άλλες προεφηβικές χαζομάρες ). Έχει όμως πάρα πολλά που καραγούσταρα. Ο διάλογος Λόις-Σούπερμαν κάπου στο πρώτο τρίτο της ταινίας, εξαιρετικός. Ο σκύλος, φυσικά εξαιρετικός Το ξεκίνημα, ο τρόπος που σε βάζει στην ταινία και στο τι έχει συμβει τα προηγούμενα λεπτά, εξαιρετικός. Πάνω απ'όλα όμως καραγουστάρισα το ότι δεν χρησιμοποίήσε τους συνήθεις ύποπτους Προσέγγισα την ταινία ψιλοχαλασμένος που θα είχε Λεξ Λούθορ (πάλι? μα πάλι????....), αλλά κέρδισε υπερβολικά πολλά με το να έχει Guy Gardner, Hawkgirl και Mr Terrific (καθώς και άλλα ονόματα, που δεν τα λέω αφού δεν εμφανιστηκαν στα τρέηλερ) Ειδικά ο Mr Terrific ήταν εκπληκτικός Δεν τον ήξερα τον χαρακτήρα από τα κόμικ (πρωτοεμφανίστηκε σε φάση που εγώ είχα κοψει τα DC). Ουσιαστικά είναι ένας Batman. Απλώς είναι αφροαμερικάνος για να λέμε ότι είμαστε inclusive. Κάθε, μα κάθε σκηνή, στην οποία εμφανίζονταν o Gathegi, την έκλεβε. Την δε μάχη του την έχω δει και ξαναδεί άπειρες φορές η μανούβρα "μπασκετμπολίστας", που είναι τελείως άχρηστη στα πλαίσια της μάχης (δεν βγάζει νόημα το γιατί γύρισε την πλάτη, περπάτησε προς τα πίσω και μετά έκανε αυτό ), ήταν καρακουλ και έδωσε όση μάχη χρειαζόταν αρκετή για να την φχαριστηθείς, αλλά διεκπεραιωμένη αρκετά σύντομα ώστε να την ήθελες λίγο παραπάνω Κατέληξα να ψάχνω για καλά κόμικ με δαύτον (που βάση goodreads τεκμαίρω πως δεν υπάρχουν το μόνο που είχε καλές κριτικές, το Strange Adventures, με άφησε με πολύ meh έτσι όπως πήγε... έξυπνο το twist του, αλλά ταιριαστό σε mini series κάποιας Image και όχι σε established character της DC) ευχάριστη και διασκεδαστική ταινία. από αυτές που θα δω πολλές φορές σκηνές στο youtube, αλλά μάλλον θα κάτσω να ξαναδώ μόνο 1 φορά στη ζωή μου μετά από καμιά 10αριά-20αρια χρονια. Όπως λχ συνέβη με το The Suicide Squad του 2021, αλλά όχι με τα GoGalaxy 1+3 που τα έχω ήδη ξαναδεί. Ίσως να πρέπει να δω και την πρώτη ταινία του Gunn, το Slither.

Από τις μεγαλύτερες απολαύσεις, να σηκώνεσαι μήνα Γενάρη, να βγαίνεις στην αυλή και να βαράς 1-2-3-13 κρύα γλυκά ζουμερά μανταρίνια Αρρώστια (ναι. ξέρω. πρέπει να έχεις αυλή και μανταρινιά σε αυτή αν έχεις όμως... )

Κλασσικός λατρεμένος αγαπημένος Κλήμαρος

Κόμικ του Κιουτσιούκη χωρίς σεξ και όμως! γλυκό, τρυφερό και σουρρεαλιστικό πέρασα ταμάμ