1922: ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ

[Loss]

  

 

1922: Το τέλος ενός ονείρου.

 

Το νεο graphic novel σε κείμενο και σχέδιο του Θανάση Πέτρου ακολουθεί κάποιους από τους ήρωες που γνωρίσαμε στο βιβλίο του "Όμηροι του Γκαίρλιτς", στην πορεία τους προς τη Μικρά Ασία.

 

Μέσω της συστηματικής ιστορικής και βιβλιογραφικής έρευνας, ο Θανάσης Πέτρου ζωντανεύει με κείμενο και εικόνα τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την τραυματική τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής και καθόρισαν την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.

 

(Από το δελτίο τύπου των εκδόσεων Ίκαρος)

[germanicus]

Ο εκδότης έχει κάνει διαθέσιμες τις πρώτες σελίδες του κόμικ στο issuu. Τις παραθέτω ως δείγμα.

 

Ανατριχίλα. 10/8/1921. Μια ματιά στη wikipedia και καταλαβαίνεις πολύ καλά τη σημασία της ημερομηνίας. Όχι απλά 1921. 10 Αυγούστου. Με το παλιό ημερολόγιο προφανώς. (Άρα κοιτάξτε στην Ελληνική wiki και όχι στην Αγγλική εάν θέλετε να καταλάβετε τη σημασία της ημερομηνίας. Προσπαθώ να μην κάνω σπόιλερ ) 

Ανατριχίλα. Αλμυρά έρημος.

Ο μόνος λόγος που δεν το έχω στα χέρια μου από τη Δευτέρα που κυκλοφόρησε είναι γιατί δεν έχω ξεφύγει από τον άξονα σπίτι-δουλειά. Το περίμενα, δελεάζομαι πάρα πολύ από αυτά που βλέπω.

 

[germanicus]

Ο Χριστός και η μάνα Του! Πρόκειται περί κομιξάρας! Το περίμενα καλό, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα ήταν όμως διαμάντι. Έσπειρε.

 

Spoiler

μου άρεσε υπερβολικά που δεν έπεσε σε φτηνούς συναισθηματισμούς, ούτε σε κατηγορίες για το ποιός φταίει. Είναι ηλίου φαεινέστερο από το κόμικ το ποιος και καλά κάναμε και που εκτελέσαμε τους 6 στο Γουδί και που διαολοστείλαμε το βασιλιά και το σόι του, αλλά αυτό το σκέλος, ενώ λέει το ποιος, το αγγίζει ξώφαλτσα. Η ουσία για το κόμικ είναι το τι βίωσαν οι φαντάροι. Και οι φαντάροι τους μεγάλους και τους τρανούς ανάθεμα κι άμα τους είδαν σε κάποια παρέλαση. 

 

 

Εξαιρετικό! Διαμάντι! Κόσμημα στα ελληνικά κόμικ! 5 στα 5 ασυζητητί.

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Με τον @germanicus από πάνω ταυτίζονται οι απόψεις μας. Υπέροχο graphic novel. Όμορφο σχέδιο και πολύ καλό σενάριο... Αν πέσει στα χέρια σας δώστε του μία ευκαιρία. Το τελευταίο καρέ είναι ίσως και το πιο στενάχωρο-τραγικό.

Spoiler

Μόνο που ξέρεις τι καταστροφή θα επακολουθήσει στην πανέμορφη Σμύρνη... Σφίγγεται η καρδιά σου.

[germanicus]

Μπήκε σπόιλερ  Όλοι ξέρουμε την γενική ιστορία της εποχής. Το πως επέλεξε όμως ο δημιουργός να την αφηγηθεί, από που να την πιάσει, τι να κρατήσει, τι να αφήσει κ.ο.κ., αυτά είναι ΙΜΗΟ μέρος του σεναρίου του κόμικ αυτού καθ'αυτού  

 

Spoiler

 

Δεν ήξερα ότι δεν θα συμπεριλάβει την καταστροφή της Σμύρνης. Μου ήρθε ως έκπληξη το ότι δεν την έβαλε και χαίρομαι που δεν ήξερα ότι δεν θα την βάλει, αλλά το είδα ξαφνικά μπροστά μου.

Δούλεψε μια χαρά το ότι δεν την έβαλε. Είναι σαν τις φάσεις όπου πάει κάποιος να πει σε κάποιον άλλο κάτι θλιβερό ή κάτι συνταρακτικό, η κάμερα απομακρύνεται, δεν έχουμε ήχο, ξέρουμε όμως το ζουμί του τι λέγεται, βλέπουμε απλώς τη γλώσσα του σώματος και εντέλει όλο αυτό δουλεύει μια χαρά για την αφήγηση της όποιας ιστορίας. 

 

 

[Nikos Nikolaidis]

Με μία λέξη, καταπληκτικό!!! Χωρίς ίχνος σεμνοτυφίας, με ωμό ρεαλισμό, αποδίδει με μοναδικό τρόπο όλα τα γεγονότα και τις καταστάσεις στην πραγματική τους διάσταση. Πιστεύω ότι είναι εφάμιλλο (και ως θεματολογία) με το επικό "Charlie's War" του Joe Colqouhun. Τα συγχαρητήριά μου στο δημιουργό !!!!!!!!!!!!!

[pomakos]

Kαι μια κριτική για το βιβλίο μου

https://tetragwno.gr/vivlio/kritiki-vivlion/kritiki-thanasis-petroy-1922-to-telos-enos-oneiroy-ekdoseis-ikaros

[Mandrake]

Ας περάσει κάποιος στη βάση ότι κυκλοφόρησε στις 31 Μαΐου 2021.

[albertus magnus]

Διαβαστηκε χθες το απογευμα μονορουφι. Το σεναριο για μενα αριστο. Εχοντας διαβασει και τους ομηρους του Γκαιρλιτς ηξερα περιπου πως θα το παει ο δημιουργος (δηλ η ιστορια μεσα απο τα ματια των κακομοιρων ανωνυμων φανταρων που οι μεγαλοι με τις αλλοπροσαλες διαταγες τους στελνουν οπου να ναι) και πραγματικα δεν με απογοητευσε. Μπραβο στον δημιουργο που ασχολειται με την ιστορια μας και αντλει εμπνευση απο κει και μας δινει ωραια κομικ Ελληνικοτατου θεματος.

[Argail]

Διαβάστηκε και αυτό σήμερα το πρωί, άλλο ένα διαμάντι από τον Θανάση Πέτρου, τον οποίο θέλω να ευχαριστήσω για τις τόσο ωραίες δουλειές που κάνει. 

Spoiler

η οπτική μέσα από τα μάτια των απλών μαχητών είναι εξαιρετική τα έχει γράψει κι ο germ παραπάνω.

 προτείνεται με κλειστά τα μάτια, χορταστικό, όμορφο, μεγάλο μέγεθος, βαριά ιστορία.

[Indian]

Το συγκεκριμένο κόμικ πρόκειται για μία αγορά, την οποία δεν την σκέφτηκα καθόλου κι αυτό γιατί συνέτρεξαν δύο λόγοι. Ο πρώτος είναι το όνομα του δημιουργού, το οποίο από μόνο του αποτελεί εγγύηση. Ο δεύτερος έγκειται στο γεγονός ότι η γιαγιά μου (από την μεριά της μητέρας μου) ήταν πρόσφυγας από την Σμύρνη κι έχω περάσει άπειρες στιγμές μαζί της να μου αφηγείται την ζωή εκεί, αλλά και τον ξεριζωμό. Έτσι, λοιπόν, μόλις έμαθα την ύπαρξη του εν λόγω κόμικ, έσπευσα στην Λέσχη για να το αποκτήσω.  

 

Ο Θανάσης Πέτρου ξαναχτυπά λοιπόν και μας χαρίζει ακόμα ένα ποιοτικό εικονογραφημένο αφήγημα, το οποίο είναι προϊόν ιστορικής μελέτης. Ο πολυτάλαντος δημιουργός δεν επιχειρεί να χαϊδέψει τα αυτιά και να ωραιοποιήσει τις καταστάσεις, αλλά αντιθέτως μιλά με ιστορικά στοιχεία και με άκρατο ρεαλισμό, παραθέτει την αλήθεια, όπως αυτή συνέβη. Όπου η Ιστορία καταλογίζει δίκιο αναφέρεται, αλλά δεν χαρίζεται και στην παράθεση των ιστορικών ευθυνών που οδήγησαν στην πιο θλιβερή σελίδα στην ζωή της χώρας μας. 

 

Η υπόθεση εστιάζεται στην 13η Μεραρχία και μέσω των ανδρών της μαθαίνουμε τα τεκταινόμενα της επιχείρησης "Μεγάλη Ελλάδα". Η σκηνοθεσία είναι λιτή, αλλά σε καμία περίπτωση πρόχειρη και μου έβγαλε μία γραμμικότητα. Έχουμε την παράθεση των γεγονότων κατά χρονολογική σειρά, ενώ παράλληλα μαθαίνουμε και τα μέρη που εισέβαλε ο ελληνικός στρατός, με τις νίκες και τις ήττες του. Οι περιγραφές είναι ρεαλιστικές και δείχνουν το σκληρό πρόσωπο του πολέμου, αλλά και της εγκατάλειψης. Η παρουσίαση των στρατιωτών δεν τους ωραιοποιεί, αλλά εμφανίζει όλη την γκάμα που μπορεί να υπάρξει σε μία μικρή κοινωνία, όπως είναι το στράτευμα. Έτσι, λοιπόν, υπάρχουν οι καλοί, οι κακοί, οι διαφωνίες και τα μυαλά που τα θόλωσε η πείνα, η βρωμιά και η αντάρα του πολέμου. Το φινάλε έχει ένα ευτυχές (αν θα μπορούσε να είναι δόκιμος ο όρος) τέλος (για κάποιους από τους πρωταγωνιστές) και η ιστορία σταματάει λίγο πριν την μεγάλη σφαγή στην προκυμαία της Σμύρνης. 

 

Εν κατακλείδι, πρόκειται γι' ακόμα ένα συγγραφικό "παρών" ενός δημιουργού που μας έχει συνηθίσει σε διαμάντια και πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη. Νομίζω επίσης ότι κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει κι ένα πρώτης τάξης δώρο. 

 

Το σχέδιο, το οποίο είναι κι αυτό καλλιτεχνημένο από τον Πέτρου, παρουσιάζει μία λιτότητα. Θα το χαρακτήριζα διακριτικό, αφήνοντας κατά κάποιο τρόπο το "σενάριο" να είναι ο κεντρικός πρωταγωνιστής. Ο χρωματισμός διακρίνεται κι αυτός από μία ηρεμία κι απλότητα. Δεν έχουμε εξάρσεις χρωμάτων, αλλά υπάρχει μία γλυκιά μονοτονία, με την οποία (εννοείται) δεν αντιμετώπισα το παραμικρό πρόβλημα. 

 

Η έκδοση είναι πολυτελής, όπως αρμόζει άλλωστε σε ένα τέτοιο πόνημα. Το χαρτί στο εσωτερικό έχει μια απίστευτη ποιότητα και η εκτύπωση είναι απλά εξαιρετική. Η κόλληση είναι στιβαρή και φαίνεται ότι θα αντέξει σε πολλά ξεφυλλίσματα κι αναγνώσεις. Το μοναδικό μου "παράπονο" είναι το μέγεθος του άλμπουμ. Από την στιγμή που το σχέδιο δεν βρίθει λεπτομερειών, νομίζω ότι έπρεπε να μπει σε μικρότερο μέγεθος, που θα είναι ευκολότερο στην ανάγνωση, ενώ παράλληλα θα μείωνε τα λευκά πλαίσια που περικλείουν τις σελίδες. 

 

Σαν έξτρα υλικό, ο αναγνώστης θα βρει τρεις σελίδες, που επέχουν την θέση του επιλόγου, επιμελημένες κι αυτές από το δημιουργό, ο οποίος παραθέτει τις αιτίες αλλά και τις συνέπειες που έφερε η μεγάλη καταστροφή. Διαβάζεται απνευστί, ενώ έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και τα προσωπικά σχόλια του Πέτρου για την συγκεκριμένη τραγωδία. Το άλμπουμ θα κλείσει με την ογκώδη (για ένα τέτοιο άλμπουμ) βιβλιογραφία, καθώς και με έναν χάρτη της πορείας του ελληνικού στρατού στην Μικρά Ασία εκείνη την περίοδο. 

 

 

 

[nikolas12]

 

Μετά τους Όμηρους του Γκαρλιτς ήρθε το 1922, το οποίο όπως ομολογεί ο Θανάσης Πέτρου προέκυψε ως ιδέα μετά το πρώτο βιβλίο σαν μια συνέχιση της εξιστόρησης του Εθνικού Διχασμού, αυτή τη φορά όσον αφορά τον πόλεμο στην Τουρκία πριν την αντεπίθεση του Κεμάλ και την Καταστροφή της Σμύρνης. Σε αυτό το κεφάλαιο της έως τώρα τριλογίας ακολουθούμε ως αφηγητή τον Σμυρνιό στρατιώτη Αμπατζή που ήταν και μεταξύ των Ομήρων του Γκαίρλιτς και ο οποίος βρίσκεται πλέον σε ένα από τα Σώματα του Ελληνικού Στρατού που πολεμούν κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας. 

 

  

 

Το κόμικ ξεκινάει με τους εξαντλημένους στρατιώτες να περπατούν για ατελείωτες ημέρες στην Τουρκία και κάπου εκεί ο Αμπατζής μας συστήνεται και μας φέρνει στην αρχή της εκστρατείας το 1919. Όσο προχωρούν τα χρόνια γνωρίζουμε το λόχο των στρατιωτών του Αμπατζή και βλέπουμε πάρα πολλές μάχες αλλά και πως περνούσαν την περίοδο της εφεδρείας. Βλέπουμε το σκληρό προσωπείο του πολέμου, πως χειρίζονται την απώλεια συντρόφων τους και πως θάβουν τους νεκρούς τους. Αλλά το κυριότερο είναι ότι βλέπουμε ένα ακόμα σκληρό πρόσωπο, το οποίο τονίζουμε πάντα για τους αντιπάλους και ποτέ για τη δική μας πλευρά όπου αναπαρίστανται οι αλώσεις μικρών τούρκικων χωριών από τους Έλληνες ακόμα και ο βιασμός μιας νεαρής Τουρκάλας από τον "σκληρό" του λόχου.

 

  

 

Το πιο δύσκολο θέμα που προσεγγίζει ο Θανάσης Πέτρου έρχεται προς το τέλος με την αντεπίθεση του Κεμάλ. Εκεί η λανθασμένη ελληνική στρατηγική οδηγεί σε μια άτακτη υποχώρηση προς τη Σμύρνη. Βλέπουμε τρομαγμένους στρατιώτες να κρύβονται, να πετούν τα όπλα γιατί δεν έχουν πυρομαχικά, να περπατάνε χωρίς βηματισμό και τάξη, απλώς και μόνο να σωθούν. Υπάρχουν και σκληρές εικόνες όπως η εγκατάλειψη των τραυματιών προκειμένου να πάνε πιο γρήγορα, τραυματίες που όλοι καταλαβαίνουν ότι η κατάληξη τους θα ήταν ο βίαιος θάνατος. Μιλάμε για πραγματικά σκληρές και δύσκολες εικόνες για να τις αναλογιστεί κανείς.

 

 

Σε σχέση με το Γκαίρλιτς, το σχέδιο του Πέτρου είναι πιο κοντά στο πολεμικό του στυλ και η δράση είναι σαφώς πολύ περισσότερη, απεικονίζεται με βία και αίμα και για ακόμα μια φορά μας δείχνει την άσχημη εικόνα μιας πολεμικής σύρραξης. Το τέλος όπου ο Αμπατζής φτάνει στη Σμύρνη και αγκαλιάζει την οικογένεια του φοβούμενος ότι ο Κεμάλ θα επιτεθεί στη Σμύρνη και προειδοποιώντας τους, είναι πραγματικά πολύ δυνατή σκηνή και ο ορισμός της υπέροχης σκηνοθεσίας μέσα από τα καρέ του Θανάση Πέτρου. Είναι ένα φανταστικό κόμικ, πάρα πολύ δυνατό και εξαιρετικά συγκινητικό για μια από τις πιο δύσκολες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Μόνο συγχαρητήρια αξίζουν στον Πέτρου για αυτό το υπέροχο ανάγνωσμα. Ο επίλογος του επίσης είναι εξαιρετικός. Σύντομα ελπίζω να προλάβω να διαβάσω και να γράψω και για το 1923.

[Indian]

Η Πρωτοπορία δίνει το κόμικ με έκπτωση 40%, στα 9,30€.  

 

 

[Nikos Nikolaidis]

On 7/29/2021 at 2:02 PM, pomakos said:

Kαι μια κριτική για το βιβλίο μου

https://tetragwno.gr/vivlio/kritiki-vivlion/kritiki-thanasis-petroy-1922-to-telos-enos-oneiroy-ekdoseis-ikaros

 

Υπέροχο το έργο σου και πολύ σωστή η κριτική της κυρίας. Συνέχισε έτσι, αγαπητέ φίλε!!!

[Lelis]

Διαβάστηκε.

 

Καταρχάς να πω ότι δεν είχα τρελαθεί με το "Οι Ομήροι του Γκαιρλιτς" και ήταν και ο λόγος που δεν είχα πάρει τις συνέχειες τόσο καιρό.

Το συγκεκριμένο είπα να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία, επομένως το πήρα με 40% έκπτωση μαζί με το 1923.

 

Θα πω ότι μου άρεσε πολύ περισσότερο απο το πρώτο. Βασικά μου άρεσε αρκετά.

Ο πρωταγωνιστής αυτή την φορά, βρίσκεται στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο στις πρώτες γραμμές του μετώπου και στην ουσία το σενάριο, εξιστορεί τα γεγονότα εκείνα, καθώς και τις δύσκολες συνθήκες του πολέμου που επικρατούσαν.

Ο λόγος που δεν μου άρεσε το πρώτο μέρος, είναι ότι το θεωρώ ότι δεν έχει πολύ καλή ροή και ένοιασα ότι οι διάλογοι δεν είχαν πάντα καλή συνοχή. Εδώ έχουμε πολύ καλύτερη ροή και γενικά πέρασα αρκετά καλά διαβάζοντας το.

Διαβάζεται και αυτόνομο, χωρίς να έχεις διαβάσει και το πρώτο μέρος, καθώς πέραν του πρωταγωνιστή και μιας μικρής αναφοράς, δεν υπάρχει κάτι επιπλέον που θα χάσεις στην υπόθεση

 

Το σχέδιο οκ, παρόμιο με το πρώτο, δεν με τρελαίνει, αλλά μου άρεσε η τεχνική που είχε χρωματιστεί.

Έκδοση πολύ καλή με πολύ καλό εσωτερικό γυαλιστερό χαρτί.

 

Ανυπομονώ να διαβάσω και την συνέχεια, ενώ σκέφτομαι, αν μου αρέσει και το τρίτο μέρος να πάρω σχετικά άμεσα και το τελευταίο.

 

Πιστεύω αξίζει να του δώσει κάποιος μια ευκαιρία, ιδικά αν του αρέσουν και τα ιστορικά κόμικς.

 

Επεξεργασία Νοεμβρίου 4, 2024 από Lelis