ΜΙΚΥ ΜΑΟΥS

[Dr Paingiver]

Κοντεύει Σάββατο και δεν ανέβασε κανείς το εξώφυλλο του #144;    Ας το ανεβάσω εγώ λοιπόν.

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #144 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (από τον άνθρωπο που την Καθαρά Δευτέρα έκοβε τις καλούμπες από τους χαρταετούς των παιδιών Dr. Paingiver.)

 

Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche)   

Ιστορίες.

"Ο Αριστοκράτης πίσω από την μάσκα."

Βρισκόμαστε στο Λονδίνο στο Αρχοντικό των Κουάκετ το σωτήριο έτος 1895.

Ο μικρός Τζων καμώνεται πως διαβάζει τα μαθήματά του ενώ στην πραγματικότητα διαβάζει για το ίνδαλμά του. Τον Ρομπέν των Δασών. Αρνείται να συνοδεύσει τους γονείς του στο πάρτυ μεταμφιεσμένων. Δε του αρέσει να φοράει μάσκα. Η μητέρα του, του εξηγεί ότι αυτές τις κοσμικές συγκεντρώσεις τις επιβάλλει η κοινωνική τους θέση.

Δεκαπέντε χρόνια μετά ο Τζον με το ποτό αγναντεύει στο μπαλκόνι πάλι σε ένα πάρτυ μεταμφιεσμένων. Άνευ μάσκας προς δυσανασχέτιση των συνδαιτημόνων. Εκείνη την ώρα μπαίνει ο Κοπέρνικος Γρανάζης απαιτώντας την πληρωμή του για μία εφεύρεση που είχε φτιάξει. Ο Βαρώνος των γελιοποιεί μπροστά στους καλεσμένους του και τον διώχνει κακήν-κακώς. Ο Τζον όμως νευριασμένος με την συμπεριφορά των δήθεν ευγενών τρέχει ξοπίσω του. Φτάνουν στο εργαστήριο του με το αμάξι του Τζον.

Εκεί μαθαίνουμε ότι η ακαταστασία και η αφηρημάδα της οικογένειας Γρανάζη πάει πολλές γενιές πίσω. Επίσης γνωρίζουμε και τον Ράτσετ τον γιο του που ταξιδεύει με κάποιον λεφτά. Λέει στον Τζον ότι ο Βαρώνος του είχε ζητήσει έναν μηχανισμό ανοίγματος χρηματοκιβωτίου επειδή ξεχνούσε τον συνδυασμό. Ξαφνικά ακούγουνται σειρήνες και μπαίνει μέσα ο Αρχιφύλακας Πίνκο με τους άντρες του. Δυστυχώς ο Κοπέρνικος λέει για την εφεύρεση που του παράγγειλε ο Βαρώνος και είναι σαν να παραδέχεται την ενοχή του αφού τα κλοπιμαία βρίσκονται πάνω του.

Ο Κοπέρνικος συλλαμβάνεται και ο Τζον αποφασίζει να διορθώσει την αδικία εις βάρος του. Χάρη σε ένα flashback και μία παλιά στολή του αδελφού του μεταμορφώνεται ο Τζον στον Φαντομία. Αναλαμβάνει δράση χάρη στις εφευρέσεις του Κοπέρνικου. Μπαίνει στην έπαυλη του Βαρώνου και βρίσκει το πραγματικό διαμάντι στο χρηματοκιβώτιο του. Καλεί την ασυνομία και το σκάει μπροστά στα εμβρόνητα μάτια του Βαρώνου και του Αρχιφύλακα Πίνκο με το διαμάντι. Οι εφημερίδες κάνουν πρωτοσέλιδο το γεγονός και ο Τζον με τον Κοπέρνικο κατευθύνονται προς την Βίλα των Ρόδων. Είναι η αρχή μιας υπέροχης φιλίας!!!

"Ο Θείος από το Μεξικό."

Ένας μυστηριώδης και με πολλά μυστικά θείος κατοικοεδρεύει στο σπίτι του Μίκυ. Είναι πολύ συμπαθής αλλά ο Μίκυ πασχίσει να ανακαλύψει το μυστικό που κρύβει.

"Ταινίες δρόμου."

Ετοιμαστείτε να νοίωσετε όλη την συγκίνηση και την δράση που κρύβουν οι αχανείς αυτοκινητόδρομοι της Αμερικής.

"Τα μαγικά πατιίνια."

Ο Μόρτυ και Φέρντυ ανακαλύπτουν μία φωτό από μία περιπέτεια του Ινδιάνα που ο ίδιος προσπαθεί να ξεχάσει.

"Οικολογικές μεταφορές."

Ο Φέθρυ ανοίγει οικολογική εταιρεία μεταφορών και ,φυσικά, βασανίζει τον ξάδελφό του.

"Η κλεμμένη έκθεση."

Διάσημος θεατρικός συγγραφέας κάνει θεατρικό της έκθεση του Τζούνιορ και η παρέα προσπαθεί να αποδείξει την ενοχή του.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι. 

Πολύ καλό το origin της γέννησης του Φαντομία.Είναι ωραίο να μαθαίνεις πως άρχισαν όλα. Συμπαθητικό το "μπλέξιμο" θείου με ανηψιό αλλά έχουμε δει τον Μίκυ σε πολύ καλύτερα σενάρια. Οι ταινίες δρόμου... Ευτράπελα που απλώς σκας χαμογελάκι. Αρκετά καλή η εξιστόρηση της νέας περιπέτειας του Ινδιάνα. Μελανό σημείο η "εύκολη λύση." Η "εύθραυστη δεξιοτεχνία" του Ντόναλντ ωχριά μπροστά στα βασανιστηρια που τον υποχρεώνει ο Φέθρυ! Ευχάριστη ιστορία. Το τεύχος κλείνει με μία όμορφη περιπέτεια της παρέας του Παπιοχωριού.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Ο Αριστοκράτης πίσω από την μάσκα."
2. "Η κλεμμένη έκθεση."
3. "Οικολογικές μεταφορές."
4. "Τα μαγικά πατίνια."
5. "Ταινίες δρόμου."
6. "Ο θείος από το Μεξικό."

7/10!!! Καλό τευχάκι!!! 


 

Επεξεργασία Απριλίου 28, 2017 από Μενίγ Πουαγώ

[Indian]

Ο "Αριστοκράτης πίσω από την μάσκα" είναι μία πολύ αξιόλογη ιστορία,η οποία θα έπρεπε να είχε έρθει στα χέρια μας πρώτη,χρονολογικά...!Στο σενάριό της βλέπουμε ουσιαστικά το origin του χαρακτήρα,το οποίο ήταν ευπαρουσίαστο...!Επίσης και η δευτερεύουσα υπόθεση που διαδραματίζονταν,αυτή των κλοπών των πολύτιμων πετραδιών,είχε ενδιαφέρον...!Γενικά ήταν μία ευχάριστη ιστορία...!Το σχέδιο μου άρεσε...!

 

Ο "Θείος από το Μεξικό" είναι μία ιστορία,την οποία ξεχώρισα στο τεύχος...!Ένας νέος χαρακτήρας κάνει την εμφάνισή του,καθώς επίσης είχε κι ένα καλοδουλεμένο σενάριο...!Σίγουρα περιμέναμε να υπάρξει plot twist,αλλά μέχρι να εμφανιστεί,το δικό μου μυαλό δεν μπορούσε να το ανακαλύψει...! Το φινάλε με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο...!Γενικά ήταν μία τίμια ιστορία,βέβαια όμως όχι και η καλύτερη του Casty...!Το σχέδιο ήταν πολύ καλό...!

 

Στην ανάλυση που γίνεται στα είδη των κινηματογραφικών ταινιών,σειρά έχουν οι "Ταινίες δρόμου"...!Νομίζω ότι είναι ένα είδος που δεν έχει μεγάλη ποικιλία...!Το σενάριο είναι μία μίνι περιπέτεια του Μίκυ και του Γκούφυ,χωρίς μεγάλες στιγμές ή πηγαίο χιούμορ...!Ήταν ευχάριστη μεν,αδιάφορη δε...!Στο σχέδιο την βρήκα μέτρια...!

 

Ακούς ιστορία με τον Ινδιάνα Γκούφυ και λες ότι θα είναι ένα περιπετειώδες κυνήγι θησαυρού...!Μ'έναν τέτοιο ενθουσιασμό ξεκίνησα να διαβάζω τα "Μαγικά πατίνια" και δυστυχώς απογοητεύτηκα...!Πρόκειται για μία φαρσοκωμωδία,χωρίς μεγάλο ενδιαφέρον,που δεν πετυχαίνει τον σκοπό της...!Να μας διασκεδάσει...!Ούτε το σχέδιο μου έκανε...!Και μία μικρή παρατήρηση...!

 

Στο 1ο καρέ της σελίδας 77 η "μύτη" το μπαλονιού διαλόγου δείχνει το παράθυρο του πρώτου ορόφου...!Στο 1ο καρέ της σελίδας 78 όμως,βλέπουμε τον Ινδιάνα Γκούφυ μαζί με τους Μόρτυ και Φέρντυ να βρίσκονται στον κήπο...! 

 

 

Οι "Οικολογικές μεταφορές" πρόκειται για μία σαχλοϊστοριούλα,το σενάριο της οποίας στηρίζεται στο ανάπηρο επιχειρηματικό δαιμόνιο του Φέθρυ...!Η υπόθεση δεν μου έκανε κλικ,ήταν βιαστική κι ακόμα και τ'αστεία της ήταν χοντροκομμένα...!Το μόνο θετικό που κατάφερα να εντοπίσω ήταν το φινάλε της,το οποίο το βρήκα έξυπνο...!Μέτριο ήταν και το σχέδιο...!

 

Η "Κλεμμένη έκθεση" είναι μία χαριτωμένη ιστορία λογοκλοπής,η οποία διαδραματίζεται στο θρυλικό Παπιοχώρι...!Ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας των σκανδαλιών,αλλά και των ονείρων που έχει ένα παιδί παπάκι,ενώ μετέπειτα όλο το story μετατρέπεται σε μία υπόθεση κατάφωρης αδικίας κι εκδίκησης...!Εννοείται πως στο τέλος το καλό πάντα θριαμβεύει...!Το σχέδιο θα μπορούσε να ήταν καλύτερο...!

 

 

[Indian]

Το εξώφυλλο του Μίκυ Μάους # 145,κοντά μας...!

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #145 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο. (από τον φίλτατο Ινδιάνο Αρχηγό το "Καθιστό Scanner")



Εδώ Μίκυ Σίτυ! (by Silvia Ziche)   

Ιστορίες.

"Το νησί των θησαυρών." (Α΄ μέρος.)

Ο Τζιμ ονειρεύεται πειρατικές περιπέτειες και ανακαλύψεις θησαυρών μέχρι που η φωνή της θείας του της Πουλχερίας τον επαναφέρει στην πραγματικότητα.

Πρέπει να σερβίρει το πρωινό στον καπετάνιο που λέγεται Τίγρης Μπόουνς. Έφτασε στο Πανδοχείο μία βροχερή μέρα με ένα σεντούκι μουσκεμένος ως το κόκκαλο και παραγγέλνοντας τσάι για ιδιαιτερα γούστα. Στο παρόν και στο σαλόνι του Πανδοχείου ο Καπετάνιος πέφτει πάνω στο γιατρό Οράιο Λίβσευ που δε συμπαθεί το τσάι και τον ίδιο. Αλλά είναι φανερό ότι τρέχει κάτι μεταξύ Οράτιου και Πουλχερίας.

Ο Τζιμ αφηγείται τις παραξενιές του Καπετάνιου. Αφήγηση τρομαχτικών πειρατικών ιστοριών με ήρωα τον Μαυροχέρη και βόλτες στην παραλία ατενίζοντας την θάλασσα σαν να περιμένει κάποιον. Βαρύς σαν χαρακτήρας και με λίγο άξεστη συμπεριφορά. Επίσης δίνει ένα ασημένιο νόμισμα στον Τζιμ κάθε πρώτη του μηνός ζητώντας του να έχει τα μάτια του ανοιχτά.

 

Βήματα ακούγονται στο πετρόκτιστο μες την νυχτερινή καταχνιά. Ένας μυστηριώδης και ημίτυφλος πειρατής μπαίνει στο Πανδοχείο αναζητόντας τον Καπετάνιο που έλειπε. Από την εξιστόρηση του Τζιμ ο Τίγρης καταλαβαίνει ότι είναι ο τυφλός Φιου. Τρομαγμένος ανεβαίνει στο σωμάτιό του και δε κατεβαίνει για φαγητό. Η Πουλχερία στέλνει τον ανηψιό της να τον φωνάξει. Ο Τζιμ μπαίνει στο δώματιο για βρει σχοινί από σεντόνια δεμένο στο παράθυρο. και ένα γράμμα του Τίγρη με παραλήπτη εκείνον. Στο γράμμα αναφέρει ότι το πραγματικό του πάθος είναι η ορειβασία και ευελπιστεί πως το περιεχόμενο του σεντουκιού θα αποζημιώσει την Θεία του για την διαμονή του. Ένα κλειδί πεφτει από τον φάκελο.

Ξαφνικά βήματα ακούγονται στο πετρόχτιστο μονοπάτι έξω από το Πανδοχείο. Ο τυφλός Φιου βρίσκει την πόρτα κλειδωμένη και αποχωρεί. Ο Τζιμ τρομαγμένος φυγαδεύει την Θεία του στην βάρκα τους και πάει να ζητήσει βόηθεια από τον γατρό Λίβσευ που βρίσκεται στο σπίτι του Κόμη Ο' Χάρα Τραλαρώνε'υ' για δείπνο. Τους εξηγεί τι συμβαίνει και επιστρέφουν στο Πανδοχείο για να συλλάβουν τον Φιού και την συμμορία του λίγο πριν μπουν μέσα. Γιατρός, Κόμης και Τζιμ ανοίγουν ένα παράξενο δεματάκι που υπήρχε μέσα στο μπαούλο του Μπόουνς.

Ένας χάρτης ανοίγεται μπροστά τους γεμάτος ονόματα και συντεταγμένες. Με ένα "Χ" στο σημείο του θησαυρού. Ο Κόμης ναυλώνει μπρίκι και με αμφιλεγόμενης τιμιότητας πλήρωμα ετοιμάζονται να μπαρκάρουν για το νησί. Ο καπετάνιος τον στέλνει στον μάγειρα για αγγαρεία κι ο Τζιμ πέφτει πάνω στον "Γάτο με το ξύλινο ποδάρι" για τον οποίο μίλαγε συνέχεια ο Τίγρης. Λέγεται Σλιβερ και έχει και έναν παπαπγάλο τον Μαυροχέρη. Έχουν βάση οι υποψίες του Καπετάνιου ή ο Σιλβερ είναι εντάξει τύπος όπως δείχνει; Η περιπέτεια μόλις άρχισε.

   

"Μεγιστάνες στον αέρα."

Όλοι οι εκτομμυριούχοι της Λιμνούπολης χρησιμοποιούν εναέρια μέσα μεταφοράς για να αποφύγουν την κίνηση στους δρόμους. Ο Σκρουτζ προτείνει όμως το δικό του οικολογικό και οικονομικό τρόπο μετακίνησης στους αιθέρες.

"Κουραστική φιλοξενία."

Ο Κύρος μετά από ένα πείραμα ,που είχε ατυχή κατάληξη, μένει άστεγος. Όλοι σπεύδουν να τον φιλοξενήσουν στα σπίτια τους.

"Σκυλίσια ημέρα."

Ο Ντόναλντ έχει βρει νέα αγγελματική απασχόληση. Συνοδός σκύλων. Μετά τις πρώτες μέρες όλα πάνε καλά και έχει τους ρυθμούς του. Μέχρι που συναντιέται με τον Μούργο.

"Ηλεκτρονική συνομωσία."

Ο Μόρτυ και ο Φέρντυ μετά από μία διήγηση του θείου τους αποφασίζουν να ιδρύσουν την ηλεκτρονική εφημερίδα του σχολείου τους. Αυτό θα οδήγησει σε διάφορες καταστάσεις.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Πάρα πολύ καλό το πρώτο και εισαγωγικό μέρος του "Νησιού των θησαυρών." Έχουμε την γνωριμία με τους κύριους και δευτερεύοντες χαρακτήρες και δίνονται τα πρώτα στοιχεία για το τι θα επακολουθήσει. Η συνέχεια αναμένεται συναρπαστική. Στην δεύτερη ιστορία του τεύχους για άλλη μία φορά βλέπουμε την οξυδέρκεια και το πάθος που έκαναν τον Σκρουτζ αυτό που είναι σήμερα. Αρκετά καλή ιστορία. Άνευρη και χωρίς καλό σενάριο η "Οδύσσεια" του Κύρου στην τρίτη ιστορία. Στα θετικά μόνο η εφευρετικότητά του. Ο Ντόναλντ βρίσκει έναν άξιο τετράποδο αντίπαλο σε μία καλή ιστορία. Για το τέλος έχουμε μία χορταστική και πολύ καλή δημοσιογραφική περιπέτεια με καλό σενάριο και όμορφους χαρακτήρες.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Το νησί των θησαυρών" (Α΄ μέρος.)
2. "Ηλεκτρονική συνομωσία."
3. "Μεγιστάνες στον αέρα."
4. "Σκυλίσια ημέρα."
5. "Κουραστική φιλοξενία.

 

Επεξεργασία Μαρτίου 25, 2017 από Μενίγ Πουαγώ

[Christaras]

Πάμε για ένα διπλό review των δύο περασμένων τευχών του Μικυμάου:

 

#143

 

Η Μάσκα του Φου Μαν Αψιού: Μέτριος Φαντομίας σε μια παιδιάστική ιστορία με την μόνη ευχάριστη νότα να είναι η νέα αντίπαλος, γιατί ο κεντρικός κακός είναι άστα να πάνε. 6/10

 

Το Βασίλειο των Συννέφων: Ήταν καλούτσικη ιστορία με καλό σχέδιο αλλά παραήταν παιδική η βάση της ιστορίας ενώ το τέλος μου φάνηκε ότι έτρεξε κάπως. 6/10

 

Ισόπαλη Ανταλλαγή: Ξέφρενο γκαγκ με υπερβολές που μου άρεσαν, το σχέδιο very cool! 7/10

 

Μελοδραματικές Ταινίες: Wow! Φοβερό σχέδιο για μια ιστορία που δεν το αξίζει ούτε κατά διάνοια. Σοβαρά τώρα... οι μελοδραματικές ιστορίες έχουν τόσα κενά για να σατηρίσει κάποιος και όμως αυτή η ιστορία δεν αξιοποίησε τίποτα. Λόγο σχεδίου και μόνο δεν θα βάλω μηδέν αλλά... 3/10

 

Το Μυστικό του Πειρατή με την Κιθάρα: Απλή όμορφη περιπετειούλα με τον Σκρούτζ χωρίς λογικά κενά αλλά με απίστευτη ποποφαρδία και με αρκετό ενδιαφέρον. 7/10

 

#144 

 

Ο Αριστοκράτης Πίσω από την Μάσκα: Η ιστορία του Φαντομία μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά νομίζω πως στο τέλος το έτρεξε λίγο ο καλλιτέχνης. Η αναφορά στον Ράτσετ Γρανάζη κλπ με κάνει να αρχίζω να θεωρώ τον Gervasio τον Don Rosa της Ιταλίας. 9/10

 

Ο θείος από το Μεξικό: Άλλη μια ιστορία με πολύ όμορφο σχέδιο και ιδιαίτερα λεπτή γραμμή πράγμα ασυνήθιστο για τα Ιταλικά δεδομένα. Εξαιρετικός και ο χρωματισμός. Η ιστορία είχε αμείωτο ενδιαφέρον, πολύ ωραίο και ανατρεπτικό (τουλάχιστον για μένα). 8/10

 

Ταινίες Δρόμου: Σύντομη μα απολαυστική και το σχέδιο αρκετά καλό. 7/10

 

Τα Μαγικά Πατίνια: Το μαύρο πρόβατο του τεύχους. Σχέδιο; Άθλιο. Σενάριο; Αθλιότατο. Μηδέν! 0/10

 

Οικολογικές Μεταφορές: Καφρίλα και χοντροκομμένο χιούμορ από Φέθρυ. Αγαπάω! 6.5/10

 

Η Κλεμμένη Έκθεση: Φοβερή ιστορία για τα δεδομένα του Τζούνιορ. Ε τον αληταμπούρη τον κλεφταρά και λίγα του έκαναν. Σχέδιο επίσης καλό. 7/10

[Jim Slip]

'Ενα αργοπορημένο σχόλιο για το ΜΜ #143 κι απο μένα.

 

Το "Η Μάσκα του Φου Μαν Αψιού" είναι μια τυπική ιστορία του Φαντομία απ' τον Gervasio, χαλαρή, ευχάριστη. Ως συνήθως, το σχέδιο υπερτερεί του σεναρίου. Πρέπει να το καταλαβαίνει και ο ίδιος ο Gervasio και γι΄ αυτό κάθε ιστορία εκτυλίσσεται σε διαφορετικό περιβάλλον, Κίνα, Βενετία, Παρίσι, στους βάλτους της Αγγλίας κ.ο.κ, δίνοντας στο σχέδιο του την ευκαιρία να λάμψει.

 

Το "Το Βασίλειο των Συννέφων" είναι μια ιστορία που παραπέμπει στις παλιές ιστορίες του Τσίμινο που στέλνανε τις πάπιες σε περίεργα μυθολογικά μέρη με περίεργους θρύλους κλπ, μόνο που στο τέλος μετατρέπεται σε κυνηγητό με τον Μάυρο Πητ. Όχι κακό.

 

Για κάποιο λόγο τα γκαγκ στο "Ισόπαλη Ανταλλαγή" δε με κέντρισαν, ενώ συνήθως μου αρέσουν οι ιστορίες αυτού του τύπου. Το "Μελοδραματικές Ταινίες" επίσης ήταν απ' τα πιο αδύναμα μέρη αυτής της ενότητας ιστορίων με θέμα τις ταινίες.

 

"Το Μυστικό του Πειρατή με την Κιθάρα" είναι νωχελική, άνευρη ιστορία, ενώ το εύρημα με τα καρυκεύματα ως θησαυρό το έχουμε ξαναδεί (πχ στο "Ταξίδι στο Παρελθόν" του Μπαρκς ο θησαυρός του πειρατή είναι οι τότε εξωτικές πατάτες).

Επεξεργασία Μαρτίου 25, 2017 από Jim Slip

[Indian]

Το Α' μέρος του "Νησιού των θησαυρών" έδωσε θετικότατα δείγματα γραφής...!Το σενάριο βγαλμένο από παλιό παραμύθι εποχής,αλλά με ένταση κι αγωνία που έχουν σύγχρονη χροιά...!Το μέρος αυτό έχει τον χαρακτήρα γνωριμίας με τα πρόσωπα και τα πράγματα του μύθου...!Το "ψητό" λογικά θα έρθει αργότερα...! Και μόνο η εμφάνιση του Μαύρου Πητ προμηνύει θαλασσοταραχή...! Το σχέδιο,αν κι ασφυκτιούσε στο μικρό μέγεθος των καρέ,ήταν εξαιρετικό...!

 

Οι "Μεγιστάνες στον αέρα" είναι μία ιστορία που περιγράφει μία κλασική διαμάχη ανάμεσα στους δύο άσπονδους μεγιστάνες της Λιμνούπολης...!Αυτή την φορά έχουμε ενεργό ρόλο και της Λέσχης Εκατομμυριούχων...!Το σενάριο ήταν προβλέψιμο και δεν μπορώ να πω ότι μ'εντυπωσίασε...!Το φινάλε όμως μ'έκανε να χαμογελάσω και να παραδεχτώ,γι'ακόμη μία φορά τον θείο Σκρουτζ...!Είναι τετραπέρατος,πως να το κάνουμε...! Αρκετά καλό βρήκα και το σχέδιο...!

 

Η "Κουραστική φιλοξενία" είναι μία χαριτωμένη κι ανάλαφρη ιστορία,με πρωταγωνιστή τον αξιαγάπητο Κύρο...!Το σενάριο ήταν συμπαθητικό και κωμικό,αλλά δεν ήταν κι αξιομνημόνευτο...!Η πλοκή ουσιαστικά είναι μία σειρά από επαναλήψεις,που σκοπό έχουν να κάνουν πιο αστείο το φινάλε...!Και το πετυχαίνουν...! Το σχέδιο μου άρεσε...!

 

Η "Σκυλίσια μέρα" είναι μία έξυπνη ιστορία,με τον Ντόναλντ στα πρώτα καρέ να μου θυμίζει τον αείμνηστο Βέγγο στον "Παπατρέχα"...! Το σενάριο ήταν όμορφα δομημένο και η ροή χαρακτηρίζονταν από φυσικότητα...!Γι'άλλη μία φορά ο Μούργος κλέβει την παράσταση και τις εντυπώσεις...!Παρατηρούμε επίσης τον Ντόναλντ να έχει βρει μία δουλειά στα μέτρα του και μάλιστα να εργάζεται μ'επιστημονικό τρόπο...! Στο φινάλε δεν έχουμε μία ολοκληρωμένη καθαρή ανατροπή,αλλά εάν υπήρχε μία σελίδα ακόμα,θα είχαμε...! Συμπαθητικό ήταν και το σχέδιο...!

 

Η "Ηλεκτρονική συνωμοσία" είναι μία αξιόλογη,νεανική ιστορία που πατάει στα χνάρια του "Beverly Hills"...! Σεναριακά,ενώ ξεκινάει απλά στην συνέχεια ωριμάζει αρκετά και κατακτά και τον μεγαλύτερο αναγνώστη...!Μέσα απ'τις σελίδες του ξεπετάγονται προδοσίες,ίντριγκες,love stories,αλλά και ισχυρές φιλίες...!Το φινάλε ήταν ευφυές...!Σχεδιαστικά ήταν μέτρια...!

 

 

[christs]

Διαβασα και εγω το τελευταιο τευχος Μικυ Μαους, το οποιο και αγορασα καθαρα λογω της ιστοριας "το νησι του θησαυρου", το οποιο βασιζεται στο αγαπημενο μου παιδικο βιβλιο του Ρ.Λ.Στηβενσον....

 

Να πω οτι μου αρεσε αρκετα εως πολυ το Α μερος της ιστοριας, και ιδιαιτερα το σχεδιο το οποιο πραγματι σε μια εκδοση οπως το ΚΟΜΙΞ θα το χαιρομασταν τοσο μα τοσο πολυ.... κριμα που δε μπηκε εκει, οπως με το Μομπυ Ντικ (μου θυμισε εκεινη την ιστορια). Το σεναριο, σε καποιες στιγμες επηρεασμενος απ το πρωτοτυπο εργο, λιγο δε μου αρεσε σε καποιες ατακες/ φρασεις, οπως πχ στην αλλαγη της κλασικης ρημας "15 ναυτικοι σ ενα βαθυ μπουντρουμι, γιο χο χο, και μια μπουκαλα ρουμι" αλλά πρεπει να αποδεχτω την πραγματικοτητα οτι η ιστορια απευθυνεται σε παιδακια. Οποτε πασο. Τεσπα, συνεχιζουμε, θα ναι υπεροχη ιστορια σιγουρα.

 

Στις υπολοιπες ιστοριες, που περιμενα να βρω μαπα, ολως περιεργως για τα στανταρ μου , μου αρεσαν και μαλιστα πολυ! Τελικα το μικυ μαους ειναι ενα πολυ καλο περιοδικο, ή εγω πετυχα καλο τευχος. Παντως μου εκανε θετικοτατη εντυπωση ιδιως για τα ωριμα και πολυπλοκα σεναρια των ιστοριων, που περνουν μηνυματα, και γενικα δεν ηταν καθολου βαρετα. Μπραβο λοιπον για τις επιλογες.

 

Πολυ καλο τευχος, εννοειται πως θα τιμησωκ αι το επομενο λογω του νησιου των θησαυρων...

 

[hardivic]

Απρόσμενα καλό το 1ο μέρος της ιστορίας "Το νησί του θησαυρού". Μου άρεσε πάρα πολύ και σα σενάριο και σα σχέδιο. Δε θυμάμαι το βιβλίο καθώς έχουν περάσει γύρω στα 30 χρόνια από όταν το διάβασα, αλλά νομίζω πως δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία η πιστότητα της απόδοσης όταν αναφερόμαστε σε ένα ντισνεϊκό κόμικ..Η ιστορία είναι σαφώς καλύτερη από το Μόμπι Ντικ που ανέφερε ο φίλος.

 

Οι υπόλοιπες ιστορίες του τεύχους είναι κακές.

[Jim Slip]

Και ένα αργοπορημένο σχόλιο για το ΜΜ #144.

 

Βρήκα το origin του Φαντομία αδιάφορο, υπερβολικά χαλαρό, υπερβολικά μπλαζέ, όπως όλες οι ιστορίες αυτού του χαρακτήρα. Νταξ, αυτό είναι του καλούπι που έχει φτιάξει ο Gervasio, νο πρόμπλεμ, απλά εμένα δε μου κάνει.

 

Το "Ο θείος από το Μεξικό" είναι ένα ωραίο σενάριο του Καστύ, αλλά βιάζεται πάλι να χαλάσει να διαλύσει το μυστήριο που έχει χτίσει τόσο ωραία. 'Ασ' το βρε παιδί μου να είμαστε με την αμφιβολία μέχρι το τέλος. Το ίδιο είχε κάνει και με το "Οι 7 Μπόγκλιν".

 

To "Ταινίες Δρόμου" είναι μία συμπαθητική προσθήκη σε μία συμπαθητική και ανελέητα κυνική ενότητα ιστοριών. Τα σημερινά παιδιά που διαβάζουν Disney σαφώς πιο προχωρημένα απ' οτι ήμασταν εμείς στην ηλικία τους.

 

Τα "Τα Μαγικά Πατίνια" και "Οικολογικές Μεταφορές" τίποτα ιδιαίτερο αλλά διαβάζονται. Το "Οικολογικές Μεταφορές" μου θύμησε λίγο τις ιστορίες που έμπαιναν συχνά στα παλιά ΜΜ με τον Φέθρυ και τον Ντόναλντ (και τη γάτα του, Μίτσα) που δούλευαν στην εφημερίδα του Θείου Σκρουτζ, αλλά στο πιο νεοϊταλικό.

 

Το "Η Κλεμμένη Έκθεση" ήταν τραβηγμένο απ' τα μαλλιά και δε μου άρεσε καθόλου.

[Βασιλεύς των κόμικς]

XOΧΟ!ΧΟ!!XO! Με ένα μπουκάλι ρούμι

XOΧΟ!ΧΟ!!XO! Σε ένα βαθυ μπουντρούμι !,

- Καπετάν Μικυταρα΄Καπεταν Γκουφαησκάκη  αστε τα τραγούδια και ετοιμάσου για μάχη,ο  ΟμαρΜαυρόπητος Μπέης έρχεται με μιλιούνια στρατό.Ηδη εχω καλέσει  τον οπλαρχηγό Ντοναλτκωτρόνη να έρθει για βοήθεια ,θα έρθει μαζι με τους άνδρες του και ο Αρχιστρατηγος Σκρουτζανέλης.

- Ηρέμησε ρε παλουκάρι,ριλάξ ορε πατριώτη κάτσε και διάβασε τις περιπέτεια μου στο τευχος 146 και πάμε πόλεμο λίγο αργότερα,δε χάλασε και ο κόσμος...

 

Υ.Σ.  Αυτο θα το έγραφα την περασμένη εβδομάδα που πήγαινε με την ημέρα,αλλα...με πρόλαβε άλλος. 

 

 

Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της. παρουσίασης

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #146 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους. 

Εξώφυλλο (από τον αξιαγάπητο Βασιλέα ενός ταπεινού προωθυπουργού)



Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche)   

Ιστορίες.

"Το νησί των θησαυρών." (Β΄ μέρος)

Το ταξίδι έχει μόλις ξεκίνήσει. Με ούριο άνεμο και ηλιόλουστο καιρό.

Ο Τζιμ έχει βρει στο πρόσωπο του Λονγκ Πητ Σίλβερ την πατρική φιγούρα που από ότι φαίνεται είχε τόση ανάγκη. Ο καιρός περνούσε με μαθήματα ναυσιπλοοίας και γλυπτική σε πατάτες για τον μικρό Τζιμ. Με διηγήσεις τρομαχτικών ιστοριών την ώρα του δείπνου. Ενώ με το υπόλοιπο πλήρωμα ήταν αυστηρός στον Τζιμ φερόταν πάντα όμορφα. Μόνο ο Πλλοίρχος ήταν λίγο στριφνός και μονότονος στις λιγόλογες απαντήσεις του.

Μέχρι που ένα βράδυ ο Τζιμ νοιώθει μία λιγούρα και πάει να φάει ένα μήλο. Επειδή τα μήλα είνα βαθιά στο βαρέλι πέφτει κατά λάθος μεσά. Εκείνη την ώρα ο Λονγκ Πητ είχε μαζέψει όλο το πλήρωμα που είχε αγανακτήσει από την αναμονή και διψούσε για δράση. Ο Τζιμ όμως δεν ήξερε αν υπερίσχυε ο φόβος για αυτό που ετοίμαζε ο Πητ με το υπόλοιπο πλήρωμα ή στεναχώρια του που κάτι "έσπασε" μέσα του αφού είδε το αληθινό πρόσωπο ενός ανθρώπου που τον είχε σαν πατέρα του.

Αφού διαλύθηκε η συγκέντρωση ο Τζιμ έτρεξε και είπε τα νέα στους υπόλοιπους. Ο πλοίαρχος αποφασίζει να συνεχίσει ο Τζιμ την παρέα με ον Πητ αφού τον εμπιστεύεται. Επίτελους αντικρύζουν στεριά και ο Πλοίαρχος σε μία προσπάθεια διατήρησης της διοίκησης του πλοίου στέλνει το πλήρωμα για ξεμούδιασμα στην παράλια. Μαζί το σκάει και ο Τζιμ που θέλει να βγει στη στεριά. Τον βλέπει όμως ο Πητ και τρέχει προς στο δάσος. Εκεί συναντά έναν ναυγό με διχασμένη προσωπικότητα που ζει με τον αόρατο φίλο του και λέγεται Βαν Γκουφ. Του εξιστορεί την ιστορία του. Πως γνώριζε τον Μπόουνς και τον Πητ γιατί ήταν μαζί τους στο πλοίο τους. Απλά και αυτός ήθελεα να εξερευνήσει το νησί και έμεινε πίσω.

Στο πλοίο ανακαλύπτουν την απουσία του Τζιμ  και ο γιατρός Οράτιος ανακαλύπτει ένα φρούριο πηγαίνοντας να τον ψάξει. Γυρίζοντας πίσω να πάρει τους υπόλοιπους δε περνάνε απαρατήρητοι από το πλήρωμα του Πητ που βουλιάζει την βάρκα τους. Καταφέρνουν να οχυρωθούν στο φρούριο όπου καταφτάνει και ο Τζιμ μετά από λίγο. Ο Λονγκ Πητ φτάνει για να διαπραγματευτεί αλλά ο πλοίαρχος αρνείται. Ξεκινάει μία ανταλλαγή πυρών με την σούπα του γιατρού να κάνει το θαύμα της σαν όπλο. Γιατί σαν φαί δε πήρε και τις καλύτερες κριτικές. Οι "ευωδίες" της έφτασαν μέχρι την σπηλιά του Μπεν Γκουφ αλλά η διχασμένη του προσωπικότητα είχε εντελώς αντίθετες απόψεις.

"Το τσεκούρι της είρηνης."

Οι Ινδιάνοι Μουργόλυκοι κλέβουν το χρυσάφι του Ινδιάνου Θείου Σκρουτζ . Οι επίσης Ινδιάνοι και ανήψια του σπεύδουν να βρου το "Τσεκούρι της είρηνης" που θα τον βοηθήσει να το πάρει πίσω.

"Προσωπικός  γυμναστής."

Η Νταίζυ στην προσπάθειά της να αδυνατήσει προσλαμβάνει προσωπικό γυμναστή. Τον Φέθρυ...

"Σκοτσέζικος αρραβώνας."

Η Τζένη ζητάει την βοήθεια του Σκρουτζ για το αισθηματικό πρόβλημα ενός πελάτη του γραφείου της "Τρυφερή καρδιά."

"Επιχείρηση κόκκινη κούπα."

Ο Μόρτυ με τον Θείο Μίκυ μένει αποκλεισμένος εξαιτίας πλημμύρας και αντάλλασει τις εμπειρίες του με τον αδερφό του μέσω διαδυκτίου.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Εξαιρετικό το δεύτερο μέρος του νησιού των θησαυρών. Αποκαλύψεις, μυστήριο και αγωνία. Η ινδιάνικη περιπέτεια των παπιών αρκετά καλή αλλά χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Η τρίτη ιστορία είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Φέθρυ. Ξεχνιέται όμως σχετικά γρήγορα. Ο αλτρουισμός του Σκρουτζ καταφέρνει να ενώσει με τα δεσμά του γάμου δύο ερωτευμένες καρδίες στην τέταρτη. Για το τέλος έχουμε άλλη μία εκπληκτική και με πανέμορφα μηνύματα ιστορία με τα ανήψια του Μίκυ.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Το νησί των θησαυρών." (Β΄ μέρος)
2. "Επιχείρηση κόκκινη κούπα."
3. "Σκοτσέζικος αρραβώνας."
4. "Το τσεκούρι της ειρήνης."
5. "Προσωπικός γυμναστής."

8/10!!! Ειδική μνεία για την τελευταία ιστορία του τεύχους!!! Μακάρι να δούμε και άλλες παρόμοιες!!! 
     

[Jim Slip]

'Ενα επίσης αργοπορημένο σχόλιο για το ΜΜ #145.

 

Το βαρύ πυροβολικό είναι φυσικά η μεταφορά του Νησιού των Θησαυρών του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, της οποίας το πρώτο μέρος παρουσιάζεται εδώ.

 

Η ιστορία ξεφεύγει από τα στάνταρ των περιοδικών Ντίσνεϋ, κινείται σε πιο ενήλικους και βαρύθυμους ρυθμούς, με αρκετούς μονολογους, αρκετά καρέ χωρίς γραπτη εξιστόρηση, και ένα υπερβολικά θεατρικό στυλ αφήγησης αμερικάνικου τύπου (στα όρια του θεατρινισμού). Το σχέδιο είναι πολύ καλό, όμως imo αυτό το στυλ εξιστόρησης δεν ταιριάζει καθόλου σε περιοδικό Ντίσνεϋ.

 

Οι υπόλοιπες ιστορίες κινούνται σε πιο γνώριμα ιταλικά μονοπάτια. Από αυτή την άποψη, τα "Μεγιστάνες στον αέρα", "Κουραστική φιλοξενία" και "Σκυλίσια μέρα" είναι χαριτωμένα. Επίσης είναι τελείως αδιάφορα. χωρίς ιδιαίτερες ιδέες, χωρίς έντονους ρυθμούς, και γενικά χωρίς τίποτα ιδιαίτερα αξιόλογο. Διεκπεραιωτικές ιστορίες.

 

Τέλος, το "Ηλεκτρονική συνωμοσία" imo αποτελει ξεπεσμό για τα περιοδικά Ντίσνεϋ. Αυτό ήταν ιστορία για το 'Αρτσι, όχι για το Μίκυ Μάους.

Επεξεργασία Απριλίου 3, 2017 από Jim Slip

[Indian]

Η συνέχεια του "Νησιού των θησαυρών" εκτυλίσσεται εντυπωσιακά,καθώς νέοι χαρακτήρες κάνουν την είσοδό τους,υπάρχουν αποκαλύψεις κι έντονες σκηνές...!Το σενάριο ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια του κόμικ και γίνεται πιο λογοτεχνικό και κινηματογραφικό...!Σε αυτό συμβάλλουν και τα πολλά λόγια που υπάρχουν στις λεζάντες επεξήγησης,τα οποία θα περιμέναμε να μας κουράσουν,αλλά δεν συμβαίνει αυτό...!Κερδήθηκε λοιπόν η πρώτη μάχη,αλλά ακόμα τίποτα δεν έχει κριθεί...!Σε αναμονή λοιπόν για το τρίτο μέρος...!Σχεδιαστικά,γι'άλλη μία φορά,μ'εντυπωσίασε...!

 

Ούτε το "Τσεκούρι της ειρήνης" μπορώ να πω ότι με απογοήτευσε...!Το σενάριό της είναι ιδανικό για αυτούς που τους αρέσουν οι ταινίες του Ιντιάνα Τζόουνς και που συμπαθούν τους Ινδιάνους στις ταινίες γουέστερν (όπως η ταπεινότητά μου)...! Η πλοκή είχε συμπαθητική ροή,δράση,κωμικές σκηνές και το τέλος ήταν αρκετά αστείο κι έξυπνο...!Το σχέδιο επίσης μου άρεσε...!

 

Η σύντομη ιστορία "Προσωπικός γυμναστής" έχει ένα,γελοιογραφικού χαρακτήρα,σενάριο που διασκεδάζει,αλλά δεν έχει και κάτι άλλο να προσφέρει...!Τελικά δεν φταίει ο Φέθρυ,αλλά όλοι οι υπόλοιποι που τον γνωρίζουν κι εξακολουθούν να τον εμπιστεύονται...! Αυτή την φορά στα νύχια του δεν πέφτει ο φουκαράς ο Ντόναλντ (όπως συνήθως) αλλά η Νταίζυ...!Το τέλος με έκανε να χαμογελάσω...!Στον εικαστικό τομέα είχε αρκετές ελλείψεις...!

 

Ο "Σκωτσέζικος αρραβώνας" είναι μία ιστορία αγάπης κι έρωτα που μας δείχνει και αναδρομές στο μακρινό παρελθόν,τότε που ο θείος Σκρουτζ ήταν ακόμα έφηβος και ρωμαλέος...!Το σενάριο είχε χιούμορ αλλά ξεχείλιζε κι από ρομαντισμό,χωρίς όμως να μετατραπεί σε γλυκανάλατη σαπουνόπερα...!Η πλοκή ήταν ενδιαφέρουσα,με τον Λιμνουπολίτη μεγιστάνα να προσπαθεί να βγάλει κέρδος και στο τέλος να την πατάει...! Το φινάλε το βρήκα χαριτωμένο...!Επιτέλους,να γελάσει λίγο και το χειλάκι της κακομοίρας της Τζένυ...!Το σχέδιο ήταν καλό...!

 

Η "Επιχείρηση κόκκινη κούπα" είναι μία εξαιρετική ιστορία που αγγίζει ευαίσθητες χορδές και δίνει ένα τρανό παράδειγμα αλτρουισμού και συμπαράστασης στον συνάνθρωπο που βρίσκεται σε μειονεκτική θέση...!Κι όλα αυτά μέσα από τα αθώα μάτια των μικρών παιδιών...!Υπήρχε βέβαια και το "κομικσικό" μέρος του μυστηρίου και της δράσης,αλλά έχω την εντύπωση ότι βρέθηκε σε δευτερεύοντα ρόλο...!Η οργάνωση που γίνεται στις σελίδες 104 κι 105,νομίζω ότι θα έπρεπε να υπάρχει σε εγχειρίδια που ασχολούνται με το θέμα...!Το συγκινητικό φινάλε ολοκληρώνει αυτή την πανέμορφη δουλειά...!Μου άρεσε επίσης ο λόγος,από τον οποίο προήλθε ο τίτλος...! Πολύ καλό ήταν και το σχέδιο,αν και στην συγκεκριμένη περίπτωση το σενάριο "ζωγράφισε" καλύτερα...!

 

 

[Indian]

Το εξώφυλλο του τεύχους # 147,κοντά μας...!

 

Το εξώφυλλο μεταφέρθηκε στην παρουσίαση.

 

 

[christs]

Με το που ειδα το εξωφυλλο του Γιαννη, αισθανθηκα ασχημα για το εξωφυλλο του μικυ μαους, μιας και ειναι το τευχος που ολοκληρωνει την ιστορια και θα ηθελα να ειναι σχετικο με την ιστορια.... αλλά μετα, εψαξα στην ιταλικη εκδοση, και ειδα οτι και στο τοπολινο που μπηκε σε 3 μερη, μονο τα 2 απο τα 3 τοπολινο ειχαν εξωφυλλο με θεματολογια απο την ιστορια... οπότε, απολυτως δικαιολογημενοι οι της Καθημερινης, μιας και δεν ειχαν αλλο υλικο...

Επεξεργασία Απριλίου 7, 2017 από christs

[Indian]

Το "Νησί των θησαυρών" κλείνει το ίδιο αξιόλογα με την αρχή του...!Το σενάριό του δεν είχε μεγάλες σκηνές δράσης,πέραν κάποιων ελάχιστων,είχε όμως λογοτεχνική διάθεση κι όμορφη αφήγηση...!Ο Μαύρος Πητ έπαιξε εξαιρετικά τον ρόλο του,σε βαθμό να με κάνει να τον συμπαθήσω...!Δεν θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε 100 % κακό...!Μου άρεσε αυτή η ποικιλία στον χαρακτήρα του...!Από την μία φαινόταν σαν ένας απατεώνας με καλούς τρόπους κι από την άλλη έμοιαζε σαν ένας στοργικός πατέρας ή ένας επιστήθιος φίλος...!Επίσης και οι ανατροπές που έγιναν ήταν καλοδουλεμένες...!Το σχέδιο ήταν και πάλι εντυπωσιακό...!Γενικά ήταν μία εξαιρετική ιστορία,στο σύνολό της και πάντα θα χαιρόμαστε όταν μπαίνουν τέτοιες στο περιοδικό που αγαπάμε...!

 

Οι "Μικρές αλλαγές" ήταν μία κλασική ιστορία με τον μαστροχαλαστή Φέθρυ να κάνει φύλλο και φτερό το σπίτι του φουκαρά του Ντόναλντ...!Το σενάριο δεν είχε να μας προσφέρει κάτι καινούργιο,σε σχέση με αντίστοιχα άλλα,ίσως μόνο το αρχικό σχέδιο της πισίνας και των τοίχων-ενυδρείων...!Μου άρεσε...!Βέβαια η συνέχεια αποδείχτηκε καταστροφική...! Είχε αρκετά ψήγματα χιούμορ,ενώ εντύπωση μου έκανε η πρώτη και η τελευταία σελίδα...!Αν νομίζετε ότι ο Ντόναλντ όντως έχει πάει στην κατασκήνωση,πλανάστε...! Το σχέδιο το βρήκα μέτριο...!

 

Κι ερχόμαστε στην "Βίλλα του μυστηρίου"...!Η ιδέα της υπόθεσης είναι ο ορισμός του νουάρ,με στοιχεία δανεισμένα από παλιές ταινίες του Χόλιγουντ της δεκαετίας του '40 και του '50...!Δεν ξέρω γιατί αλλά μου θύμισε έντονα Humphrey Bogart...!Το σενάριο ήταν στρωτό και είχε όμορφο στήσιμο...!Προσωπικά,πιστεύω ότι το μόνο του ελάττωμα ήταν...οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές...!Ο Χάρρυ Βδέλλας μου είναι συμπαθής,αλλά (όπως πχ ο Πασχάλης) θα προτιμούσα να το βλέπω σε υποδεέστερες ιστορίες...!Εδώ θα μπορούσε κάλλιστα να χειριστεί την υπόθεση ο Μίκυ με τον Γκούφυ και να δώσουν στην ιστορία περισσότερη ωριμότητα...!Ακόμα κι έτσι όμως πέρασα καλά διαβάζοντάς την...!Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό...!

 

Στην "Ειδική προπόνηση στο πόλο" βλέπουμε τον συμπαθή Πασχάλη να καταπιάνεται (εννοείται με την βοήθεια της Γιαγιάς Ντακ) με την ιππασία και ειδικά με το διάσημο άθλημα του εξωτερικού...!Η υπόθεση ήταν χαριτωμένη,αν και χιλιοπαιγμένη...!Όλοι ξέρουμε με ποιο κίνητρο μπορεί ο Πασχάλης να φέρει εις πέρας την δουλειά που του αναθέτουν...! Από την άλλη,η αναφορά στο πόλο,δεν είναι κάτι που με γοήτευσε,μιας και δεν είμαι γνώστης,ούτε έχω ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο άθλημα...!Αν είναι το πόλο σε πισίνα το συζητάμε...! Εικαστικά η ιστορία δεν ήταν άσχημη...!

 

Στο τέλος,έχουμε την "Τρομερή τραμπάλα"...!Πρόκειται γι'ακόμα μία ιστορία με πρωταγωνιστές τον Μόρτυ και τον Φέρντυ που,όπως και η πρόσφατη που διαβάσαμε,εστιάζει σε ένα κοινωνικό φαινόμενο,το οποίο θέλει να το φέρει στο προσκήνιο με κομικσικό τρόπο...!Εδώ γίνεται λόγος για την νέα μάστιγα στα σχολεία,το Bullying...!Η υπόθεση μας δίνει ένα καλό παράδειγμα,καθώς και το πώς θα πρέπει να ενεργήσουμε σε παρόμοια κατάσταση...!Είτε είμαστε τα θύματα,είτε φίλοι αυτών,είτε οι καθηγητές ή οι δάσκαλοι...!Το σχέδιο το Massimo De Vita είναι πολύ δυνατό...!

 

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #147 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο. (από τον άνθρωπο που στις ταινίες western είναι με αυτούς που μας αποκαλούνε "χλωμά προσωπα.")

 

Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche)   

Ιστορίες.
 

"Το νησί των θησαυρών." (Γ' μέρος)

Ο Τζιμ το σκάει νύχτα από το οχυρό του νησιού όου είχαν βρει καταφύγιο.

Φτάνει στην σπηλιά του Μπεν Γκουφ την ώρα που εκείνος απουσιάζει και με την αυτοσχέδια βάρκα του βάζει πλώρη για το μπρίκι τους. Σκοπός του είναι να το αφήσει να περιπλανιέται στην θάλασσα κόβοντας το σχοινί της άγκυρας. Ξαφνικά όμως η βάρκα του βουλιάζει και μένει παγιδευμένος σε ένα πλοίο έρμαιο των κυμάτων. Κρατούμενος του λοστρόμου που είχει μείνει πίσω σκοπός. Πίσω στο νησί την ίδια ώρα ο Μπεν συζητούσε με τον Οράτιο διάφορες συνταγές. Γυρνόντας στην σπηλιά του Μπεν ο ίδιος με τον Οράτιο ανακαλύπτει ο πρώτος ότι η βάρκα του λείπει.

Ο Οράτιος έχει μία πρώτη επαφή με την διχασμένη προσωπικότητα του Μπεν που μαλώνει με τον άλλο του εαυτό προκειμένου να γίνει χρήση του εναλλακτικού μέσου για την διάσωση του Τζιμ. Στα επόμενα καρέ ,την ώρα που ο Τζιμ ανεβαίνει στο κεντρικό κατάρτι, ο Μπεν φτάνει ιπτάμενος και βγάζει εκτός μάχης τον λοστρόμο. Τον κλειδώνουν στο μπαλαούρο με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Τζιμ καταφέρνει να βγάλει το πλοίο σε μία αμμουδερή και απόμερη παραλία υπό τις "οδηγίες" του Λονγκ Πητ. Αφήνει τον Μπεν Γκουφ φρουρό και γυρνάει στο οχυρό.

Για να ανκαλύψει ότι το έχει καταλάβει ο Σίλβερ με τα τσιράκια του και τον χάρτη του θησαυρού στην κατοχή τους. Ξημερώνει και ακολουθόντας τις οδηγίες του χάρτη φτάνουν στο σημείο όπου βρίσκουν έναν σκαμμένο λάκκο και ξύλινες σανίδες κια το θησαυρό άφαντο. Ξαφνικά ακούγονται τουφεκιές και οι φίλοι του Τζιμ εμφανίζονται και πιάνουν ομήρους τα μέλη της συμμορίας του Πητ. Πίσω στο πλοίο ο Σίλβερ παίρνει "χάρη" χάρι στον Τζιμ την ώρα που οι πειρατές φτάνουν στην ακτή του νησιού για να βρουν τις προμήθειες που άφησαν για αυτούς.

Μετά από πολλά ταξίδια επιστρέφουν επί τέλους στην βάση τους όπου η ζωή τους σιγά-σιγά ξαναπαίρνει τον παλιό της ρυθμό. Η συνεργασία Οράτιου, Μπεν και Πουλχερίας φέρνει νέες γεύσεις στο μενού του Πανδοχείου. Ο Τζιμ αναρρωτίεται για τον Πητ και τον ιδιοκτήτη του σεντουκιού τον Γερό-Μπόουνς. Ο πρώτος χαλαρώνει σε μία παραλία με αιθέριες υπάρξεις και ο δεύτερος κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

 

 

"Οι μικρές αλλαγές."

Μόνο μικρές δεν είναι οι αλλαγές που κάνει ο φέθρυ στο σπίτι του ταλαίπωρου ξαδέλφου του.

"Η βίλλα του μυστηρίου."

Ο Χάρυ και ο Φέθρυ αναλβάνουν την διελεύκανση υπόθεσης δολιοφθοράς σε κινηματογραφικό σκηνικό ταινίας τρόμου.

"Ειδική προπόνηση στο πόλο."

Η απίστευτη σχέση του Πασχάλη με το φαγητό γίνεται εφαλτήριο για να δείξει τις αθλητικές του ικανότητες.

"Η τρομερή τραμπάλα."

Ο Φέρντυ δίνει στο Μόρτυ το mp3 του αλλά η "κόρη" της Τρούντυ του το παίρνει κάνοντας χρήση εκφοβισμού.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι. 

Δυστυχώς οι περιπέτειες του νησιού του Τζιμ έφτασαν σττο τέλος τους. Και λέω δυστυχώς γιατί είχα πολύ καιρό να διαβάσω τόσο καλή ιστορία στο νέο ΜΜ. Δοσμένη κυρίως με αφηγηματικό τρόπο, κάτι που την έκανε να ξεχωρίζει, δεν είχε κανένα αρνητικό η ψεγάδι. Ο Φέθρυ καταφέρνει να δόσει στην λέξη καταστροφή νέα ερμηνεία σε μία ιστορία με μερικά καλά στοιχεία αλλά ανούσια στο σύνολό της. Θα συμφωνήσω με τον Γιάννη ότι στην τρίτη ιστορία ένα πολύ καλό σενάριο μυστηρίου δόθηκε σε λάθος πρωταγωνιστές. Ακολουθεί η πιο αδύναμη ιστορία του τεύχους. Ο Πασχάλης αξίζει καλύτερα σενάρια όπως έχει αποδείξει στο παρελθόν. Τέλος έχουμε άλλη μία πάρα πολύ καλή και διδακτική ιστορία με φόντο το σχολικό περιβάλλον των Μόρτυ και Φέρντυ. Θεωρώ όμως ότι θα μπορούσε να έχει καλύτερο τίτλο.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Το νησί των θησαυρών. (Γ' μέρος)
2. "Η τρομερή τραμπάλα."
3. "Η βίλλα του μυστηρίου."
4. "Μικρές αλλαγές."

5. "Ειδική προπόνηση στο πόλο."

7.7/10. Πολύ καλό τευχάκι με τα θετικά να υπερισχύουν σε σχέση με τα αρνητικά.

 

[leonidio]

Λόγω Μεγάλης Παρασκευής, το τεύχος 148 κυκλοφόρησε σήμερα

 

Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #148 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (από τον άνθρωπο που αγοράζει τα τεύχη πριν καν βγουν στα περίπτερα και απαντάει στο όνομα Γεώργιος)



Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche) 

 

Ιστορίες.

"Το κουκλοθέατρο του τρόμου."

Καταρρακτώδης βροχή πέφτει σε έναν κατασκότεινο δρόμο.

Ένας άνθρωπος έκανε μία τρομερή ανακάλυψη και πρέπει να ερευνήσει μόνος του. Ξαφνικά ένα παιχνίδι-σκυλάκι του αποσπά την προσοχή και ένας μυστηριώδης κύριος του κάνει κάτι εκτός καρέ. Ένα μακρόσυρτο βοήθεια ακούγεται. Αλλαγή πλάνου. Μία ηλιόλουστη ημέρα ο Μίκυ και η Μίννι περπατούν στους δρόμους του Μάουσμπεργκ χαζεύοντας τα αξιοθέατα και ,κυρίως, τις βιτρίνες. Ένα απόμερο δρομάκι τραβάει την προσοχή της Μίννι. Δε φαίνεται να έχει κάτι σημαντικό και ο Μίκυ της λέει να συνεχίσουν την βόλτα τους.

Ξαφνικά ένα παιχνίδι-σκυλάκι που ήταν σε μία γωνιά τους τραβάει μέσα στον δρόμο για να ανακαλύψουν το μαγαζί του Μάστερ Πάπετ. Εκεί μέσα υπάρχουν πολύ αληθοφανείς κούκλες κουκλοθέατρου. Η Μίννι είχει δει μία στην βιτρίνα που της άρεσε και ήθελε να την αγοράσει. Όμως ο ίδιος ο Μάστερ Πάπετ ,που είναι εγγαστρίμυθος, τους ενημερώνει ότι καμία δεν είναι για πούλημα. Η δουλειά του είναι να περιοδεύει με τον θίασο του ανεβάζοντας παραστάσεις κουκλοθέατρου. Για την ώρα προετοιμάζει την νέα του παράσταση. Τελικά αποφασίζει να χαρίσει στην Μίννι μία από τις κούκλες του.

Μίκυ και Μίννι αποχωρούν από το μαγαζί με την κούκλα που χάρισε στην Μίννι ο Μάστερ Πάπετ. Την αφήνει στο σπίτι της ενώ του υπενθυμίζει του ραντεβού τους για δείπνο. Όλη αυτή την ώρα ο Μίστερ Πάπετ τους έχει υπό επίβλεψη. Αποφασίζει να "παίξει" λίγο με την Μίννι και μιμούμενος της φωνή του Μίκυ την βάζει να κάνει διάφορα πράγματα. Όπως να ξεντυθεί και να ξαναντυθεί και να βράσει μπρόκολα. Ο Μίκυ αγνοοώντας όλα αυτά φτάνει στην ώρα του μόνο και μόνο για να δεχτεί πυρά βραστού μπρόκολου.

Μία από τις κούκλες που είχε δει στο μαγαζί του Μάστερ Πάπετ ο Μίκυ έμοιαζε πολύ με ένα συνάδελφό του ντέτεκτιβ που είχε να ακούσει νέα του πολύ καιρό. Επικοινωνεί με την θυρώρο του και μαθαίνει ότι έχει εξαφανιστεί εδώ και ένα χρόνο. Ερευνώντας το σπίτι βλέπει ότι συγκέντρωνε στοιχεία για τον Μάστερ Πάπετ. Ο ιδιοκτήτης του κουκλοθέατρου έκανες τους ανθρώπους μαριονέτες χάρη σε ένα φίλτρο και εκείνος είχει ανακαλύψει το αντίδοτο.

Ενώ ο Μίκυ συνεχίζει ης έρευνες η Μίννι δέχεται τηλεφώνημα για να δει την πρόβα τζενεράλε της νέας παράστασης του Μάστερ Πάπετ. Ο Μίκυ έντρομος την αναζητάει στο κινητό σπεύδοντας προς το μαγαζί του. Η Μίννι φυσικά δεν απαντάει. Φτάνει τελικά στο μαγαζί του όπου πέφτει σε διάφορες παγίδες μέχρι που του αποκαλύπτεται ο ο Μάστερ Πάπετ. Έχοντας μετατρέψει ήδη την Μίννι σε κούκλα  διατάζει όλες τις ύπολοιπες να του επιτεθούν. Η "κουκλα" του συναδέλφου του, του κάνει νόημα και ο Μίκυ ανακαλύπτει πάνω της το χαρτί με το ξόρκι που μεταμορφώνει ξανά όλες τις κούκλες σε ανθρώπους. Ο Μάστερ Πάπετ το σκάει και υπόσχεται στον Μίκυ ότι θα ξανασυναντηθούν.

Η ζωή επιστρέφει στους κανονικού της ρυθμούς και ο Μίκυ έχει πάει να κάνει διάφορες δουλειές στο σπίτι της Μίννι. Εκείνη αναρρωτιέται πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν είχε πιει και ο Μίκυ το φίλτρο. Ο Μίκυ την καθησυχάζει. Κανείς όμως δε μπορεί να είναι σίγουρος...

"Λάμπα αστραπιαίας μεταφοράς."

Ο Κύρος επιδυκνύει στον Σκρουτζ την νέα του εφεύρεση. Την λάμπα τηλεμεταφοράς. Δυστυχώς για αυτούς ένας Μουργόλυκος τα ακούει όλα και φεύγει τρέχοντας να ενημερώσει και την υπόλοιπη συμμορία.

"Υποχρεωτική ανάγνωση."

Ο Ντόναλντ χάρη στην βοήθεια φίλων και συγγενών καταφέρνει να διαβάσει το βιβλίο για το οποίο γίνεται τόσο ντόρος στην Λιμνούπολη.

"Ταινίες γουέστερν."

Ήρθε επιτέλους η ώρα που όλοι περιμέναμε με αγωνία. Να μάθουμε τα πάντα γύρω από τους ήρωες, την δράση και τα σκηνικά μίας καλής ταινίας γουέστερν.

"Καταπιεστική γιορτινή εισβολή"

Οι φίλοι του Οράιου θα κάνουν τα πάντα για να γιορτάσουν μαζί του τα γενέθλιά του. Όσο πολυάσχολος και αν είναι ο ίδιος.

"Ο ανεπιθύμητος επισκέπτης."

Το απύθμενο χρέος του Νόναλντ προς τον Θείο του τον αναγκάζει να φιλοξενήσει έναν δύστροπο Λόρδο και τον υπηρέτη του.

Μονοσέλιδες ιστορίες.

Οι συμβουλές του Λούντβιχ: "Η αύξηση."
Οι συμβουλές του Λούντβιχ: "Επιτυχημένη συμβουλή."
οι συμβουλές του Λούντβιχ: "Μία άτυχη στιγμή."

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Ατμοσφαιρική και με δόσεις αγωνίας και τρόμου η νέα περιπέτεια του Μίκυ. Πάρα πολύ καλή και με έναν αντίπαλο αντάξιο το βεληνεκούς του ήρωά μας. Η νέα εφεύρεση του Κύρου δίνει μία ενδιαφέρουσα ιστορία με ιντριγκαδόρικη πλοκή. Αρκετά άνευρη και με ελάχιστες χιουμοριστικές νότες η ιστορία περί του μυστηριώδους βιβλίου. Η εμβάθυνση στις ταινίες γουέστερν είναι από τις καλύτερες της σειράς "Πάμε σινεμά;" μέχρι τώρα. Γεμάτη κλισέ όσο δε πάει αλλά δοσμένα όμορφα και με χιούμορ. Αδιάφορη θα την χαρακτήριζα την γιορτινή εισβολή στο σπίτι του Οράτιου. Απουσία καλού σεναρίου και αδύναμοι χαρακτήρες. Το τεύχος κλείνει με μία αρκετά ενδιαφέρουσα και εννίοτε χιουμοριστική εισβολή στο σπίτι του Ντόναλντ.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Το κουκλοθέατρο του τρόμου."
2. "Ο ανεπιθύμητος επισκέπτης."
3. "Ταινίες γουέστερν."
4. "Λάμπα αστραπιαίας μεταφοράς."
5. "Υποχρεωτική ανάγνωση."
6. "Καταπιεστική γιορτινή εισβολή."

7/10... Επιστροφή των μονσέλιδων μετά από καιρό... Αρκετά καλές!!!          

Επεξεργασία Απριλίου 14, 2017 από Μενίγ Πουαγώ

[PhantomDuck]

 

Η ιστορία «Ο αριστοκράτης πίσω από την μάσκα» που δημοσιεύτηκε στο #144 (βάζω και το εξώφυλλο πιο πάνω για να την αναγνωρίσετε αμέσως), είναι μία υπερβολικά ευχάριστη έκπληξη για τους αναγνώστες. Το τευχάκι είχε ξεμείνει στην στοίβα με τα αδιάβαστα, όμως δεν μου την γλίτωσε (προφανώς ). Ουσιαστικά μας δείχνει το πώς ξεκίνησε να υπάρχει ο Φαντομίας. Δεν είναι η πρώτη ιστορία που έφτιαξε ο Gervasio (έχει φτιάξει καμία 10αριά ακόμα πριν από αυτήν), όμως θα μπορούσε κάλλιστα να διαβαστεί πρώτη πρώτη. Βασικά είναι ακόμα καλύτερα αν κάποιος διαβάσει αυτήν την ιστορία ως την εισαγωγή του στον συγκεκριμένο ήρωα.

 

Είδαμε πως το Κόμιξ ξεκίνησε με το σκεπτικό να βάζει ιστορίες του, όμως αργότερα για χ/ψ λόγους τον είδαμε στο Μίκυ Μάους. Το ιδανικό σενάριο για εμένα θα ήταν να δούμε στο Κόμιξ τις 4-5 καλύτερες ιστορίες του, και στο Μίκυ Μάους τις υπόλοιπες του «σωρού». Ίσως να ήταν και διαφορετική η άποψη του κόσμου αν διάβαζε αυτήν την ιστορία πρώτη. Είναι τόσο καλή. Έχει μέσα φόρους τιμής και easter eggs σχετικά με την πρώτη εμφάνιση του Φάντομ Ντακ του Giovan Battista Carpi, ενώ την συνδέει χρονολογικά (με πολύ έξυπνο τρόπο), τόσο με αυτήν, όσο και με τον Βίο και Πολιτεία του Don Rosa. Αν είχε και ένα απαραίτητο αρθράκι που να τα εξηγεί όλα αυτά, θα ήταν ταμάμ για να την εκτιμήσει ο νέος κόσμος. Ο τύπος πρέπει να έκανε έρευνα μέχρι αηδίας όσο έφτιαχνε το σενάριο της ιστορίας.

 

Δεν έχω διαβάσει ακόμα όλες τις ιστορίες του Φαντομία, κάποιες τις βαριέμαι να πω την αλήθεια, όμως όλες είναι τουλάχιστον αξιοπρεπείς. Και μία στο τόσο βγαίνουν ιστορίες όπως η παραπάνω ή όπως η Ησυχία στην αίθουσα που είναι σε στυλ βουβού κινηματογράφου, και εκεί καταλαβαίνεις πως διαβάζεις κάτι εξαιρετικό.

 

 

 
 

[Aoshi]

ΜΜ # 148

 

Η κεντρική ιστορία ήταν υπέροχη με ωραίο χιούμορ και αίσθημα κλασσικού στρίπ. Πραγματικά από το τρόπο ροής της ιστορίας μέχρι και την τοποθεσία της μου θύμισε Γκοτφρεντσον, με παγίδες θανάτου, χιούμορ που παίρνει αρκετά καρέ ώστε να εξελιχθεί κτλ. Ένα πραγματάκι με χάλασε,

το ότι ο κακός ήταν μάγος, δεν θεωρώ ότι ταίριαζε στο στυλ της ιστορίας και του Μίκυ, που είναι συνυφασμένος με τρελούς επιστήμονες και έγκλημα,

 φάνηκε κάπως φτηνό αλλά κατά τ'άλλα την ευχαριστήθηκα.

[Indian]

Αρχίζουμε πλέον και καταλαβαίνουμε αμέσως τις ιστορίες του ταλαντούχου Casty...! Το "Κουκλοθέατρο του τρόμου" χαρίζει μυστήριο και υπερφυσικό,μέσα σε νουάρ φόντο...!Το σενάριο το βρήκα πολύ αξιόλογο...!Είχε στρωτή υπόθεση και κλιμακούμενη ένταση,με αποκορύφωμα ένα ικανοποιητικό ανθρωποκυνηγητό...!Από την μία είχε το παιδικό στοιχείο (κούκλες,μαριονέτες),αλλά από την άλλη είχε και αναφορές σε θρίλερ (ομιλούσες-σατανικές κούκλες,θέατρο με παγίδες και μυστικά δωμάτια,ένας κακός που παίζει με τα θύματά του)...!Το φινάλε αφήνει ανοιχτούς λογαριασμούς και υποσχέσεις για συνέχεια...!Πολύ όμορφο ήταν και το σχέδιο...!

 

Η "Λάμπα αστραπιαίας μεταφοράς" ήταν μία έξυπνη ιδέα και είχε στον πρωταγωνιστικό ρόλο αγαπημένους χαρακτήρες όπως ο Κύρος,ο θείος Σκρουτζ κι οι Μουργόλυκοι...!Μου θύμισε αμυδρά τον "Ασημένιο δίσκο",του κορυφαίου Don...!Από εκεί και πέρα όμως είχε πολλά επαναλαμβανόμενα γκαγκ,τα οποία δεν προσέφεραν πολλά στην εξέλιξη του μύθου και τις περισσότερες φορές δεν έβγαζαν χιούμορ...!Γέλασα με τον guest ρόλο του Ντόναλντ σε ορισμένα καρέ...! Εδώ το σχέδιο του Faccini το βρήκα μέτριο...!

 

Μέτρια,αλλά συμπαθητική θα χαρακτήριζα την "Υποχρεωτική ανάγνωση"...!Μου έφερε στον νου αναμνήσεις από το παρελθόν...!Βλέπετε είχα κι εγώ ένα φίλο,ο οποίος μας ζάλιζε στο Γυμνάσιο για βιβλία και ταινίες που υποτίθεται ότι είχε διαβάσει κι αργότερα αποδεικνυόταν απλά ποζεράς...! Το σενάριο και οι διάφορες σκηνές με έκαναν και χαμογέλασα,τόσο με την ατυχία του Ντόναλντ (που δεν το άφηναν σε χλωρό κλαρί),όσο και με τις αντιδράσεις του όταν,επιτέλους κατάφερε να διαβάσει το βιβλίο...!Το φινάλε μας δίνει μία καλή συμβουλή που καλό θα ήταν να την ακολουθήσουμε...! Το σχέδιο θα μπορούσε να ήταν καλύτερο...!

 

Ήρθαν και οι "Ταινίες γουέστερν" στις οθόνες μας στα χέρια μας...!Πολύ ωραία και χαρακτηριστική αποτύπωση των διάσημων καουμπόικων,με όλους τους χαρακτήρες να κλέβουν την παράσταση...!Υπήρχαν αρκετά καρέ με καταστάσεις που μου έφεραν χαμόγελο στα χείλη,όπως επίσης και φαρμακερές ατάκες...!Στα θετικά κατατάσσω τον ειρηνικό χαρακτήρα της ιστορίας (έπεσαν ελάχιστοι πυροβολισμοί) και την απουσία αλκοόλ (είχε πλάκα να βλέπεις τους καουμπόηδες να πίνουν λεμονάδα στο σαλούν)...! Το τελευταίο καρέ μου θύμισε Λούκυ Λουκ...!Και εικαστικά την βρήκα αξιόλογη...!

 

Καμιά φορά ακόμα και οι φίλοι σου που σε αγαπάνε μπορεί να σου προκαλέσουν χίλια-δυο προβλήματα...! Κάτι τέτοιο έπαθε ο συμπαθέστατος Οράτιος στην "Καταπιεστική γιορτινή εισβολή"...!Ο φουκαράς ο πρωταγωνιστής μας πέρασε τα πάνδεινα από τους φίλους του,οι οποίοι απλά ήθελαν να του οργανώσουν ένα πάρτι γενεθλίων...!Το σενάριο δεν είχε πολλά να μας πει...!Το βρήκα μέτριο αλλά διαβάζεται ευχάριστα...!Εκτίμησα το γεγονός ότι επανεμφανίστηκε ο Οράτιος,σαν βασικός χαρακτήρας,μετά από καιρό...!Το σχέδιο ήταν καλό και λεπτομερές,αλλά ασφυκτιούσε στα καρέ...!

 

Ο "Ανεπιθύμητος επισκέπτης" είναι μία χαριτωμένη ιστορία με ήρωα τον θρυλικό Φάντομ Ντακ,η οποία όμως εστιάζει στο χιουμοριστικό κομμάτι κι όχι σε δράση ή μυστήριο...!Το σενάριό της είναι απλό,στο οποίο παρακολουθούμε τις προσπάθειες του Ντόναλντ να καταφέρει να ντυθεί με την στολή του Φάντομ και να παραστεί στην εκδήλωση που οργανώνεται υπέρ του...!Έξυπνη η ιδέα της κατάχρησης της φιλοξενίας,αλλά ακόμα πιο έξυπνη η ιδέα του αγαπημένου μας παπιού στο φινάλε...!Το σχέδιο της Molinari είναι από τα αγαπημένα μου...!Κι εδώ με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο...! Και σκέτα τα καρέ,με τις αντιδράσεις των χαρακτήρων,έβγαζαν γέλιο,κάτι που το έχω δει σε ελάχιστους καλλιτέχνες...!

 

 

[Indian]

Το όμορφο εξώφυλλο του τεύχους # 149,κοντά μας...!

 

Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

 

 

[tryfev]

Δεν θα κάνω παρουσίαση του ΜΜ # 149. Απλώς θα μοιραστώ μαζί σας την απόλαυση που αισθάνθηκα διαβάζοντας την πρώτη ιστορία του, που είναι αφιερωμένη στον τομέα της Τέχνης που αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου: Την Ποίηση.

 

Δίκαια έχει βαθμολογηθεί στο Inducks με 7,5/10 (εγώ, πριν λίγο, της έβαλα 10) και κατατάσσεται στην 560ή θέση σε σύνολο 33479 ιστοριών.

 

Στα πορτρέτα τής σελ. 14 φιγουράρουν επτά σπουδαίοι αμερικανοί ποιητές του 19ου/20ού αιώνα: ΄Εμιλυ Ντίκινσον, Τ.Σ. ΄Ελιοτ (αγγλοαμερικανός), Ε.Α.Πόε (σωστότερα Πόου), Ουόλτ Ουΐτμαν, Ραλφ Γουάλντο ΄Εμερσον, ΄Εζρα Πάουντ (μεγάλος ποιητής αλλά και αμετανόητος υποστηρικτής του μουσολινικού φασισμού) και τέλος, αυτός που δεν κατάφερα να βρω με το πρώτο, ο Ρόμπερτ Φροστ.

 

Ακόμη, καθώς, εκτός από την μουσική, και η ποίηση εξημερώνει και τα άγρια θηρία, παρακολουθούμε την εντυπωσιακή "μεταμόρφωση" του Μαύρου Φαντάσματος, ενώ γλυκύτατες είναι οι παρουσίες της οικογένειας με την οποία συνδέθηκε ο Ρεπόρτερ Γκούφυ και ιδιαίτερα της Κάντυ.

Επεξεργασία Απριλίου 21, 2017 από tryfev

[rorschach]

Ετσι, να αυξανομαστε οι φανς του διδυμου Radice-Turconi μπας και τους δουμε και σε κανενα con στο μελλον 

[Indian]

Πολύ ωραία ιστορία το "Ένα καλοκαίρι στην πράσινη λίμνη"...! Το σενάριό της είχε σαν κεντρικό χαρακτήρα τον ρεπόρτερ Γκούφυ κι όπως είναι αναμενόμενο περιμέναμε και τις ανάλογες δόσεις χιούμορ...!Όντως υπήρχαν κωμικά στοιχεία αλλά όλη η υπόθεση έχει έναν λογοτεχνικό-ποιητικό σκοπό που αποπνέει ρομαντισμό...!Είναι μία ιστορία φιλίας (μπορεί κι έρωτα),καλυμμένη με όμορφα επιλεγμένες λέξεις κι εκφράσεις...!Το φινάλε δεν το περίμενα και με εξέπληξε ευχάριστα...!Πρέπει να αρχίζουμε να αναθεωρούμε τις απόψεις μας για τον κύριο Βαν Φαντ...! Το σχέδιο είναι λεπτομερές...!Ο Turconi καταφέρνει και σχεδιάζει αρκετές σελίδες,με ελάχιστα καρέ διαλόγων και μόνο μία επεξηγηματική λεζάντα που συνήθως έχει μυθιστορηματική υφή,με δεξιοτεχνία...!Χωρίς να είμαι γνώστης,πιστεύω ότι αυτό είναι δύσκολο...!Το μόνο μου παράπονο είναι οι στενόμακρες σιλουέτες...!

 

Αξιόλογη ιστορία ήταν και το "Ιπτάμενο σκιάχτρο"...!Σεναριακά ξεκινάει σαν ένα κλασικό μεταφυσικό θρίλερ,για να μας δώσει στο τέλος μία λογικότατη (εννοείται πάντα στα πλαίσια ενός κόμικ) εξήγηση...!Στο τιμόνι δύο γνωστοί μας χαρακτήρες,ο Ντόναλντ κι ο Φέθρυ,οι οποίοι απέχουν αρκετά από το στιλ που τους έχει καθιερώσει...!Ο Φέθρυ δεν είναι τόσο αιθεροβάμων και γκαφατζής (μόλις τον είδα στην αρχή της ιστορίας φοβήθηκα ότι κάτι τέτοιο θα αντικρίσω),ενώ ο Ντόναλντ εδώ φαίνεται να διαθέτει μεγάλη οξυδέρκεια και να λύνει ένα φαινομενικά δύσκολο μυστήριο...!Το φινάλε βέβαια δεν θα μπορούσε να μην αποκαταστήσει τις ισορροπίες...! Το σχέδιο δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε...!Το βρήκα πολύ ανάκατο και ακανόνιστο...!Και δεν μου αρέσει ο Ντόναλντ να έχει πεταχτά τσουλούφια...!

 

Ούτε και η "μυρωδάτη" ιστορία μας με τίτλο "Το σκόρδο της Σασχάρας" ήταν κακή...!Πρόκειται για μία κλασική κόντρα της πανούργας Μάτζικα με τον θείο Σκρουτζ για την απόκτηση της πρώτης του δεκάρας...!Εδώ βέβαια,για να είμαστε δίκαιοι,το σενάριο έχει μερικές σημαντικές διαφορές από τα συνηθισμένα σενάρια που διαβάζουμε...!Αυτό νομίζω ότι έδρασε υπέρ της ιστορίας και μας χάρισε ένα καλό αποτέλεσμα...!Ο αναγνώστης δεν απόλαυσε καμία φαντασμαγορική μονομαχία,αλλά σίγουρα το έξυπνο φινάλε τον ικανοποίησε...!Το σχέδιο το βρήκα μέτριο...!Ήταν λίγο ατσούμπαλο για τα γούστα μου...!

 

Η περιπλάνησή μας στον μαγικό κόσμο του κινηματογράφου μας πήγε αυτή την φορά στις "Αστυνομικές ταινίες"...!Το σενάριο το βρήκα συμπαθητικό και νομίζω ότι ήταν λίγο καλύτερο από τον μέσο όρο των σεναρίων που έχουμε διαβάσει από την συγκεκριμένη σειρά...!Παρωδεί με έξυπνο τρόπο τις ταινίες τύπου "Πουαρώ" ή "Σέρλοκ Χολμς" και δίνει παραδείγματα που σίγουρα οι λάτρεις του είδους τα έχουν δει στις οθόνες τους...!Το χιούμορ σε μερικά καρέ μου έφερνε χαμόγελο...!Το σχέδιο και τα ζωντανά χρώματα τα βρήκα αξιοπρεπέστατα...!

 

Ο Τζιμάκος,στα "Μυστήρια του δικτύου",μας χάλασε λίγο το κέφι...! Προσωπικά,την ιστορία αυτή την βρήκα αδύναμη τόσο για το τεύχος,όσο και γενικότερα...!Οι δημιουργοί προσπάθησαν να πρωτοτυπήσουν και να συνδυάσουν τον μπρούταλ χαρακτήρα του Τζιμ του Τρομερού με τις σύγχρονες τεχνολογίες...!Σαν σκέψη δεν την βρήκα λάθος...!Ίσως να έβγαζε γέλιο με σωστότερη διαχείριση,ίσως να γελούσα εάν μου άρεσε κι ο χαρακτήρας...! Τώρα όμως δεεεν...!Μέσα στην υπερβολή,το φινάλε (πιο πολύ την τελευταία σελίδα) το βρήκα λίιιγο συγκινητικό...!Μου θύμισε την κλισέ ατάκα "κάποιος πεθαίνει μόνο όταν σταματήσουν να τον σκέφτονται"...!Μόλις είχα μάθει ότι είχε φύγει κι ο Στάθαρος και με επηρέασε...!Μην δίνετε σημασία...!Θα μου περάσει...! Το σχέδιο ήταν σχετικά συμπαθητικό...!

 

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #149 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο.( από κάποιον που κατοικεί σε τίπι κάπου στα δάση της Βορείου Αμερικής.)



Εδώ Μίκυ Σίτυ! (by Silvia Ziche) 

 

Ιστορίες.

"Ένα Καλοκαίρι στην Πράσινη Λίμνη."

Ο Βαν Φαντ δίνει στο Ρεπόρτερ Γκούφυ άδεια για όλο το Καλοκαίρι για να γράψει ,και καλά, το πρώτο του βιβλίο.

Στην πραγματικότητα δε θέλει να τον έχει μέσα στα πόδια του όσο προσπαθεί να κάνει δικές του τις τελευταίες εκτάσεις για το γήπεδο golf για ζάπλουτους πελάτες. Αφού δε μπορεί να βασιστεί στα γνωστά τσιράκια του ζητάει την βοήθεια του Μαύρου Πητ και της συμμορίας του. Ο Γκούφυ φτάνει στην περιοχή της Πράσινης Λίμνης  όπου συναντάει την Κάντυ. Εκείνη του λέει για την ομορφιά της περιοχής και την ανησυχία της για το αβέβαιο μέλλον της οικογένειάς της εκει πέρα.

Με την συζήτηση φτάνουν στο σπίτι που θα μείνει ο Γκούφυ το οποίο βρίσκεται σε μία μαγευτική τοποθεσία. Ο Γκούφυ ετοιμάζεται για μία βουτιά ενώ η Κάντυ αποχωρεί αφού τον έχει προσκαλέσει για φαγητό. Βλέπουμε λοιπόν τον Γκούφυ μικρό να κολυμπάει αγναντεύοντας τις πάπιες που πετάνε στον γαλανό ουρανό. Μπαίνοντας σπίτι ο Γκούφυ παρατηρεί τα πορτραίτα στον τοίχο της σκάλας που ανεβαίνει στο επάνω πάτωμα. Ένα σκαλί σπάει αποκαλύπτοντας ένα κουτί μπισκότων που περιέχει μία ποιητική συλλογή και ένα ημερολόγιο.

Δείπνο στο σπίτι της Κάντυ και της οικογένειάς της. Ενώ τα παιδιά της παίζουν με τον Γκούφυ εκείνος μαθαίνει πως το βιβλίο και το ημερολόγιο ανήκουν σε ένα παιδί που ερχόταν κάθε Καλοκαίρι στην Πράσινη Λίμνη με τους γονείς του. Επαιζε με την Κάντυ και τον αδερφό της και διάβαζαν ποιήματα. Η Κάντυ του προτείνει να διαβάσει το ημερολόγιο και ο Γκούφυ το βρίσκει πραγματικά υπέροχο. Αφού εν τέλει καίει το φαγητό του πηγαίνει στο σπίτι της Κάντυ. Για να μάθει τα άσχημα νέα.

Γίνονται διάφορες δολιοφθορές στην περιοχή από τον Πητ και τα τσιράκια του ώστε να πουληθεί η περιοχή για ένα κομμάτι ψωμί. Δέντρα πέφτουν στους δασικούς δρόμους και  το σχολείο καταστράφηκε ολοσχερώς. Η οικογένεια της Κάντυ με την βοήθεια του Γκούφυ ξαναχτίζουν το σχολείο από την αρχή. Όσο προχωρούν οι εργασίες η Κάντυ χάνεται στις σελίδες του ημερολογίου. Δυστχώς όμως ήρθε η ώρα που ο Ρεπόρτερ μας πρέπει να επιστρέψει στην βάση του.

Πόσο γρήγορα παιρνάει ο καιρός άμα έχεις καλή παρέα. Ο Γκούφυ βρίσκεται στο γραφείο του Βαν Φαντ και του λέει πως πέρασε. Είχε πάρει μαζί του και το κουτί με τα μπισκότα αφού είχε δόσει υπόσχεση στην Κάντυ να βρει τον φίλο των παιδικών της χρόνων. Η έκπληξη του Φαντ είνα ευκρινέστατη μόλις το βλέπει. Ο Γκούφυ αποχωρεί και ο Πητ του τηλεφωνεί για να του πει πως οι κάτοικοι είναι έτοιμοι να λυγίσουν. Εκείνος τους λέει να σταματήσουν και να φύγουν ενώ ο ίδιος ετοιμάζεται για ένα μικρό ταξιδάκι στα παιδικά του χρόνια.

"Το ιπτάμενο σκιάχτρο."

Ο Ντόναλντ επί τέλους κερδίζει το λαχείο και πείθεται από τον Φέθρυ να κάνει μία επένδυση αγροτικού και μετα-φυσικού τύπου.

"Το σκόρδο της Σασχάρας."

Η τιμή του σκόρδου στην Λιμνούπολη έχει φτάσει σε εξωφρενικά ύψη εξαιτίας της αέναης μάχης του Σκρουτζ με την Μάτζικα.

"Αστυνομικές ταινίες."

Έχετε στα χέρια σας την ιστορία που θα σας λύσει όλες τις απορίες περί αστυνομικών ταινιών.

"Τα μυστήρια του δικτύου."

Τζιμ ο τρομερός- δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης σημειώσατε ένα. Ο Τζιμ έχει γίνει φίρμα στο διαδύκτιο και δεν έχει ιδέα. Αποφασίζει λοιπόν να πάρει τα μέτρα του.

Μονοσέλιδη ιστορία.

Ο μαγικός κόσμος του Πασχάλη: "Όλα χρειάζονται."

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Η πιο υπέροχη, συγκινητική, με μυθιστορηματική απόδοση ιστορία του Ρεπόρτερ Γκούφυ. Ειδικά το τέλος... Απλά υποκλίνομαι. Η εκνευριστικότητα του Φέθρυ απουσιάζει από το μυστήριο του σκιάχτρου. Σε συνδιασμό με το μυαλό του Ντόναλντ έχουμε μία πολύ καλή ιστορία. Αρκετά καλή η παπιοπεριπέτεια στην έρημο της Σασχάρας. Η νέα ιστορία της σειράς "Πάμε σινεμά;" εμπεριείχε όλα τα κλισέ τον εν λόγω ταινιών δοσμένα με χιουμοριστικό τρόπο. Τέλος ενδιαφέρουσα η μάχη του Τζιμ με το διαδύκτιο. Ο Τσιμπούρης έχει πει και καλύτερες ατάκες και ο σχεδιασμός του Τζιμ... Προτιμώ τον παλιό...

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "'Ενα Καλοκαίρι στην Πράσινη Λίμνη."
2. "Το ιπτάμενο σκιάχτρο."
3. "Το σκόρδο της Σασχάρας."
4. "Αστυνομικές ιστορίες."
5. "Τα μυστήρια του διαδυκτίου.

7.8/10!!! Από τις ελάχιστες φορές ,νομίζω η δεύτερη, που οι προτιμήσεις μου συνάδουν με το τεύχος!!!     
      

[Monkey D. Luffy]

Πραγματικά απολαυστική η ιστορία "Ένα Καλοκαίρι στην Πράσινη Λίμνη"! Το δίδυμο Turconi-Radice θα έπρεπε με τα χίλια να μπαίνει στο ΚΟΜΙΞ και να έχουμε τομάκια με τις ιστορίες του και τις σειρές ιστοριών που κάνει!!!