Indian

Καλώς όρισες στην όμορφη παρέα μας φίλε @rolandofshire . Χαίρομαι διπλά που η παρέα των Ντισνεόπληκτων του GC μεγαλώνει. Εύχομαι καλές περιηγήσεις και να σε βλέπουμε όσο πιο συχνά γίνεται. Αν σου δημιουργηθεί κάποια απορία,μην διστάσεις να ρωτήσεις.

@Retroplaymo Έλα βρε θηρίο! Που το βρήκες???

Φθινοπωρινό σκηνικό μάς επιφυλάσσει η ιστορία που ανοίγει το τεύχος κι έχει τίτλο "Ασφάλεια κατά της βροχής". Ο Ντόναλντ εργάζεται αυτή την φορά σαν ασφαλιστής στην εταιρεία του θείου Σκρουτζ και η αλήθεια είναι ότι δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά. Μαράζι το έχει ο εργοδότης του να τον δει να εξασφαλίζει ένα δυνατό συμβόλαιο. Μία ωραία πρωία ο Ντόναλντ του ανακοινώνει ότι έκλεισε ένα σημαντικό συμβόλαιο με τους διοργανωτές ενός αγώνα ράλλυ που θα γίνει εκτός Λιμνούπολης. Σύμφωνα με τους όρους,σε περίπτωση που κατά την διάρκεια του ράλλυ βρέξει,τότε η ασφαλιστική εταιρία του Σκρουτζ θα υποχρεωθεί να καταβάλει το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Το θέμα είναι ότι στην περιοχή εκείνη,η βροχή είναι σύνηθες φαινόμενο. Παράλληλα η ασφαλιστική του Ρόμπαξ καιροφυλακτεί να κερδίσει την πρώτη θέση. Χαριτωμένο σενάριο,που παρουσιάζει γρήγορη πλοκή κι ένταση. Εννοείται βέβαια ότι δεν είναι κι ό,τι καλύτερο έχουμε διαβάσει. Το φινάλε ήταν πρωτότυπο κι ανατρεπτικό. Σχεδιαστικά...έκοψε πόντους από το σύνολο. Στην συνέχεια θα μεταφερθούμε στην περίοδο της Αναγέννησης και στην ιστορία "Η τούρτα έκπληξη". Πρωταγωνιστές είναι ο Κύρος κι ο Πασχάλης. Ο πρώτος είναι ένας φημισμένος ζαχαροπλάστης με μεγάλη απήχηση στην περιοχή κι ο δεύτερος είναι ο εργατικός βοηθός του. Κάποια στιγμή ο Κύρος φεύγει από το χωριό για να παραστεί σε μία συγκέντρωση ζαχαροπλαστών,ως επίτιμος καλεσμένος κι αφήνει στο πόδι του τον Πασχάλη,ο οποίος είναι επιφορτισμένος με το συγύρισμα του μαγαζιού και μόνο αυτό. Τα πράγματα όμως περιπλέκονται όταν έρχεται μία εντολή από τον Δούκα της περιοχής,που διατάζει να φτιαχτεί μία τούρτα για τον Αυτοκράτορα που θα έρθει για επίσκεψη. Ο Πασχάλης θα αναγκαστεί να αγνοήσει τις εντολές του Κύρου και να φτιάξει την τούρτα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Όμορφη ιστορία,με πρωταγωνιστές ένα δίδυμο που δεν το έχουμε συνηθίσει μαζί. Στέκεται όμως άξια. Η αφήγηση της πλοκής είχε ενδιαφέρον,καθώς ξεκινάμε από το φινάλε και σιγά-σιγά μαθαίνουμε το πώς φτάσαμε ως εκεί. Το φινάλε έβγαλε χιούμορ,αλλά ήταν αναμενόμενο. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο. Ο Φέθρυ μονοπωλεί την επόμενη ιστορία και θέλει να γίνει "Διπλωματούχος πράκτορας". Μία ημέρα που έκανε τον περίπατό του στο πάρκο,τον πλησιάζει ένας τύπος και του λέει ότι είναι μυστικός πράκτορας,προσπαθώντας να τον πείσει να γραφτεί κι εκείνος σε ταχύρρυθμα σεμινάρια,που θα του αποφέρουν πτυχίο,έναντι του ποσού των 300 δολαρίων. Ο αγαθός ήρωάς μας πείθεται κι όταν καταλαβαίνει ότι έχει πέσει θύμα απάτης,μαζί με τον Ντόναλντ,θα κινήσει γη και ουρανό προκειμένου να τον εντοπίσει και να πάρει πίσω τα λεφτά του. Στην προσπάθειά του αυτή θα αποδειχτεί τρομερά ικανός και θα λειτουργήσει σαν σοβαρός,επαγγελματίας πράκτορας. Πρόκειται για ένα σενάριο που στην αρχή του δεν μου γέμισε το μάτι. Όσο περνούσαν οι σελίδες όμως αποκτούσε ενδιαφέρον,για να φτάσουμε στο φινάλε το οποίο το βρήκα ευφυές. Ο Φέθρυ εδώ λειτουργεί (μετά την μέση της ιστορίας) με έξυπνο και μεθοδικό τρόπο,αλλά κι αρκετή τύχη. Το σχέδιο δεν με ικανοποίησε. Ακολουθεί η ιστορία "Ένας κροίσος στην πολυκατοικία". Ο θείος Σκρουτζ αντιμετωπίζει προβλήματα με το θησαυροφυλάκιό του. Τα θεμέλιά του έχουν υποχωρήσει και κινδυνεύει να καταρρεύσει,με αποτέλεσμα εκείνος να πρέπει να φύγει για μερικές ημέρες από εκεί για να δουλέψουν οι εργάτες με την ησυχία τους. Το πρώτο άτομο που σκέφτηκε να τον φιλοξενήσει ήταν (ποιος άλλος?) ο Ντόναλντ,αλλά ύστερα από μία διαφωνία που είχαν ο Σκρουτζ θα καταλήξει στον πέμπτο όροφο μίας από τις πολυκατοικίες του. Δυστυχώς όμως μαζί με τις αποσκευές του θα πάρει και τις συνήθειες που έχει υιοθετήσει στο θησαυροφυλάκιό του,που σε συνδυασμό με τις φιλάργυρες μεθόδους του,θα κάνει τους υπόλοιπους ενοίκους να δεινοπαθήσουν...τουλάχιστον μέχρι και λίγο πριν το φινάλε. Μέτριο σενάριο που παρουσιάζει έναν πρωταγωνιστή υπερβολικό μέχρι εκεί που δεν πάει.Η πλοκή έχει επαναλαμβανόμενο ρυθμό,αλλά το τέλος με αποζημίωσε,μιας και δεν το περίμενα. Επίσης πολύ καλή ήταν και η ροή της ιστορίας,η οποία γινόταν με την μορφή αφήγησης. Σχεδιαστικά την βρήκα μέτρια προς καλή. Και τελειώνουμε με την "Απεργία του Κύρου". Έρχεται κάποια στιγμή που και οι σκλάβοι ξεσηκώνονται. Έτσι συνέβη και στον φίλτατό μας Κύρο,ο οποίος κουράστηκε να δουλεύει χωρίς να παίρνει την αμοιβή που του αξίζει. Το ποτήρι ξεχείλισε κατά την επίσκεψη του Φάντομ στο εργαστήριό του,ο οποίος του ζήτησε να του επισκευάσει μερικά από τα gadjets που χρησιμοποιεί στην μάχη του κατά του εγκλήματος. Ο Κύρος αρνήθηκε και μπήκε στην χρονομηχανή του για να πάει ένα ταξίδι στο μέλλον,με σκοπό να βρει ένα μέρος όπου θα αναγνωριστεί η αξία του. Στο μέλλον όμως,θα αντικρίσει μία Λιμνούπολη σε κακά χάλια,όπου οι Μουργόλυκοι κυριαρχούν κι ο Φάντομ είναι ανίκανος να βοηθήσει. Το δίλημμα του εφευρέτη θα είναι μεγάλο... Όμορφη υπόθεση που μας παρουσιάζει έναν Κύρο,όπως δεν το βλέπουμε συχνά. Πιο νευρικό και πιο αποφασισμένο. Η πλοκή είναι εξίσου καλή,αλλά την παράσταση θα κλέψει το φινάλε που θυμίζει έντονα "Επικίνδυνες Αποστολές". Το σχέδιο (επιτέλους) μου άρεσε.

@Retroplaymo Καλοδιάβαστα Σταύρο.

Με την ευκαιρία των γενεθλίων του GC που έγιναν στην Λέσχη,πήρα (επιτέλους) τα τέσσερα τομάκια που έβγαλε ο Ανεμοδουράς (Ζαγκόρ,Μίστερ Νο,Τεξ,Ντύλαν Ντογκ),καθώς επίσης και τον "Καλό λύκο" του Αρκά,ένα δωράκι που μου έκανε ο καλός φίλος @Μενίγ Πουαγώ .

Και μιας και βγήκε στον αέρα το πρώτο επεισόδιο,μήπως θα έπρεπε το θέμα να μεταφερθεί από τα "Προσεχώς" στο "Τηλεόραση"?

Πολλά συγχαρητήρια κι από εμένα στον Αλέξανδρο για την πανάξια διάκρισή του σαν μέλος της χρονιάς. Πραγματικά η δουλειά που έχει κάνει στην κοινότητά μας είναι ανεκτίμητη,ενώ το ήθος και η ευγένειά που δείχνει είναι παροιμιώδης. Αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι είχε να αναμετρηθεί με δύο μεγάλα ονόματα του GC (τον βετεράνο @GreekComicFan και την ανερχόμενη δύναμη @GeoTrou ),η "νίκη" του αποκτά άλλη διάσταση. Να ευχαριστήσω κι εγώ με την σειρά μου τα 16 άτομα που με τίμησαν με την ψήφο τους,κάνοντάς με το πρώτο μέλος στο top-5 της λίστας των υποψήφιων ΜΟΥ,που δεν είναι στην ΔΟ. Ειλικρινά δεν έχω λόγια. Να είστε όλοι καλά.

Ας βάλουμε κι έναν Hellboy,από το αντίστοιχο graphic novel.

Εννοείται. Απλά εμένα μου θύμισε παλιό φανζίν.

Διαβάστηκε λοιπόν. Σε γενικές γραμμές οι απόψεις μου ταυτίζονται με τους περισσότερους που το έχουν διαβάσει. Πρόκειται με ένα έξυπνο σενάριο,που μιλάει για μία δυστοπική Ευρώπη και που ίσως να έχει προφητικές ιδιότητες. Η πλοκή κυλάει ευχάριστα,αλλά σε κάποια σημεία ένιωσα ότι επαναλαμβάνεται. Θα ήθελα να υπάρχει περισσότερη επεξήγηση για τις ζωές των χαρακτήρων,αλλά και για το πώς φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση που περιγράφεται. Σίγουρα όμως αυτή μου η επιθυμία δεν επηρέασε τόσο την απόλαυση της ανάγνωσης. Ο χαρακτήρας του Κέιν κάνει την διαφορά σε σύγκριση με άλλους πρωταγωνιστές. Στο στυλ του Δικαστή Ντρεντ,είναι κάτι ανάμεσα σε καλό και κακό. Σε ήρωα και σε άκαρδο μισθοφόρο. Βαδίζει επάνω στην γραμμή που χωρίζει το σωστό από το λάθος. Μου άρεσε αυτή του η ιδιαιτερότητα. Σχεδιαστικά έχει γίνει εξαιρετική δουλειά. Σίγουρα υπήρχαν τα σημεία που δεν έβγαζαν την ζωντάνια που έπρεπε,αλλά στην πλειοψηφία του το έργο ήταν καλοσχεδιασμένο. Νομίζω επίσης ότι το ασπρόμαυρο χρώμα πρόσδιδε στο έργο τον χαρακτήρα που του ταιριάζει. Πιστεύω ότι δεν θα έδειχνε τόσο καλά,έγχρωμο. Η έκδοση είναι απλή,σαν ένα καλό φανζίν της προηγούμενης δεκαετίας,χωρίς όμως να υστερεί σε ποιότητα. Το χαρτί είναι παχύ και το εξώφυλλο έγχρωμο. Μου θύμισε ρετρό κόμικς. Μιας και ξεκινήσαμε να βάζουμε και τα οπισθόφυλλα στην βάση,ας το κάνουμε κι εδώ. Από τα πέντε τεύχη που κυκλοφόρησαν,υπάρχουν τρία διαφορετικά οπισθόφυλλα. Τα τεύχη #1 και 5 έχουν το ίδιο οπισθόφυλλο. Το ίδιο και τα τεύχη #2 και 3. Αξίζει νομίζω να σταθούμε και στην υψηλή προσωπικότητα που κοσμεί το οπισθόφυλλο του τεύχους #4.

Τελικά δεν είμαστε μόνο εμείς που τρέμουμε στην ιδέα του γιατρού. Είναι και τα αγαπημένα μας κατοικίδια. Ακολουθεί ένα βίντεο από αντιδράσεις ζώων που οι ιδιοκτήτες τους τα πάνε στον κτηνίατρο. Για να δείτε τι τραβάει και η αγαπητή μας @imacmaria !

Ακόμα ένα πολιτικό σκίτσο του Αρκά,αλιευμένο από το FB,την προηγούμενη εβδομάδα.

Και να πως μία δύσκολη κι άχαρη (κατά πολλούς) επιστήμη,γίνεται ευχάριστη με την πινελιά του θείου Carl.

Μπα σε καλό σου. Με συγκίνησες!

Διαβάστηκε κι από εμένα. Πρώτη εντύπωση μου έκανε η πλοκή,στην οποία έχουμε δράση και καταλαβαίνουμε ότι θα προκληθεί χάος στην συνέχεια,από την πρώτη κιόλας σελίδα. Το σενάριο είναι καλογραμμένο και οι εχθροί που έχουν δημιουργηθεί είναι εξίσου δυνατοί με την Justice League,γεγονός που δυσκολεύει το έργο της ομάδας σε μεγάλο βαθμό. Όσο προχωράνε οι σελίδες,περισσότερα μέτωπα ανοίγουν και δεν αργεί να έρθει ο απόλυτος όλεθρος. Οι πρωταγωνιστές δρούσαν ενωμένοι,αλλά φαίνεται ότι ο καθένας διαδραμάτισε τον δικό του προσωπικό ρόλο στην καταστροφή του εχθρού. Η αλήθεια είναι ότι το στο τέλος το έχασα λιγάκι,καθώς μένουν ανοιχτοί λογαριασμοί που μάλλον καλύπτονται στο επόμενο άλμπουμ. Διορθώστε με αν κάνω λάθος. Γενικά όμως το σενάριο δεν θα μπορούσε να είναι πιο περιπετειώδες. Με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό. Αξιόλογος ήταν και ο σχεδιαστικός τομέας,χωρίς όμως να είναι ό,τι καλύτερο έχουμε δει. Η απόδοση των προσώπων ήταν ικανοποιητική,αλλά οι σκηνές δράσης,καθώς και κάποια μεγάλα καρέ,με έκαναν να τα χαζεύω για αρκετά λεπτά. Όσον αφορά το χρώμα,η ποικιλία που υπήρχε δεν είχε προηγούμενο. Πολλά χρώματα,όμορφα δεμένα μεταξύ τους. Προσωπικά θα προτιμούσα λίιιγο περισσότερο φως. Η έκδοση της Anubis είναι πανέμορφη. Η κόλληση φαίνεται αρκετά ανθεκτική και το χαρτί ποιοτικό. Ευχάριστο "διάλειμμα" είναι τα εναλλακτικά εξώφυλλα,τα οποία χώριζαν τα κεφάλαια σαν άτυποι σελιδοδείκτες.

Ήμουν κι εγώ από αυτούς που τα αγόρασαν και τα έξι άλμπουμ σε προσφορά που έγινε για την επαρχία. Μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά η εν λόγω σειρά. Το χιούμορ είναι διακριτικό,αλλά καίριο σε αρκετά σημεία,ενώ παράλληλα έχει στοιχεία από νουάρ και φυσικά κι από γουέστερν. Οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες (ο Κότον Κιντ κι ο Τρέβορ) έχουν χημεία μεταξύ τους. Έχει πλάκα όταν ο Τρέβορ φέρνει εις πέρας τις αποστολές (λέμε τώρα) που του αναθέτει το θρυλικό γραφείο του,ενώ στην ουσία είναι παντελώς άχρηστος. Μου θύμισε κάτι από Ροζ Πάνθηρα. Θα πρέπει όμως να ομολογήσουμε ότι έχει στυλ. Εντύπωση μου κάνει και το στήσιμο που έχει το κάθε άλμπουμ,το οποίο είναι ίδιο σε όλα της σειράς (εκτός από το τελευταίο). Ξεκινάμε με ένα ψευδές ανδραγάθημα του μεγάλου αδελφού για να πάμε στην κύρια υπόθεση (που είναι διαφορετική),για να καταλήξουμε στο γραφείο Πίνκερτον και στο...κρεβάτι του Κόττον. Βέβαια είναι αρκετές οι φορές που δυσανασχέτησα με τον φυλετικό ρατσισμό που υφίσταται οι μαύροι υπηρέτες,αλλά κι ο φουκαράς ο Κινέζος δικηγόρος. Σίγουρα οι δημιουργοί θα ήθελαν να αποτυπώσουν το καθεστώς της δουλείας στον Νότο και τίποτα περισσότερο. Σχεδιαστικά μου φάνηκε μία χαρά. Όμορφες αποδόσεις των χαρακτήρων και των τοπίων και ενδιαφέρουσα ποικιλία χρωμάτων. Αρκετές ήταν οι φορές που νόμιζα ότι ξεφυλλίζω ένα Λούκυ Λουκ. Γιατί άραγε??? Εν κατακλείδι,μιλάμε για μία πολύ τίμια δουλειά,που όποιου του αρέσει το καλό χιούμορ και το Far West,τότε να επενδύσει άφοβα. Εγώ δεν το μετάνιωσα σε καμία στιγμή. Όποιος όμως νομίζει ότι θα διαβάσει κάτι σαν τις περιπέτειες του "φτωχού και μόνου καουμπόι",ας προσπεράσει.

Ήμουν σίγουρος ότι ο,συμπαθής και πάντα καυστικός,Ζαχαρίας θα άφηνε του "Συνομηλίκους" και θα έκανε σόλο καριέρα. Είναι ένας χαρακτήρας που έχω συμπαθήσει ιδιαίτερα και χάρηκα με αυτό το άλμπουμ. Όσον αφορά τα σκετσάκια,έβγαζαν γέλιο μέσα από σαρκαστικό,ειρωνικό,μαύρο (και πολλές φορές στα όρια του μακάβριου) χιούμορ,όπως μόνο ο Αρκάς ξέρει να προσφέρει. Το γελοιογραφικό στοιχείο το βρήκα εύστοχο,πάντα για τα σημερινά δεδομένα της έμπνευσης του μεγάλου δημιουργού. Αν κάτι τέτοιο έβγαινε την χρυσή εποχή του,ίσως να ήταν μέτριο. Μέσα στο κόμικ,σαν guest stars,κάνουν την εμφάνισή τους οι δύο γέροι από τους "Συνομηλίκους",αλλά κι ο Χάρος,από τα "Μαύρα". Το σχεδιαστικό μοτίβο δεν έχει παρεκκλίνει από την γραμμή του Αρκά. Έτσι,ο αναγνώστης θα βρει τα κλασικά "πρόσωπα" των πρωταγωνιστών με τα περίεργα μάτια και στην πλειοψηφία τους τα καρέ έχουν ανύπαρκτο ή απλά διεκπερεωτικό background. Ευχάριστη έκπληξη το πανέμορφο τοπίο των σελίδων 40 και 41. Η έκδοση μοιάζει με την "Μικρή Σειρά",μόνο που οι υπεύθυνοι ήθελαν να την μεγαλώσουν λίγο σε μέγεθος. Υπάρχει ένα καρέ σε κάθε σελίδα,αλλά με αυτό το φορμά νομίζω ότι είναι πιο ευδιάκριτα. Είμαι υπέρ αυτού του μεγέθους. Από εκεί και πέρα η έκδοση είναι καλαίσθητη και με στιβαρή κόλληση. Το χαρτί είναι αρκετά παχύ και φαίνεται ανθεκτικό.

Ωχ,για περίμενε...ακούς κάτι...? ...είναι τα κόκαλα του Disney που τρίζουν!

Το εξώφυλλο του τεύχους #226 βρίσκεται κοντά μας. Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Την επόμενη Παρασκευή (19/10) θα έχουμε την ιστορία "Η τελευταία ναυμαχία".

Πέθανε η διάσημη ισπανίδα σοπράνο Μονσεράτ Καμπαγιέ.

Πραγματικά ό,τι και να πω είναι λίγο... Κατάφερες αυτό που εύχονται να καταφέρουν οι απανταχού φίλοι των Disney κόμικς. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι δεν το κράτησες για τον εαυτό σου,αλλά το μοιράστηκες με την κοινότητα και μάλιστα με τόσο γλαφυρές περιγραφές,που νιώσαμε ότι ήμασταν κι εμείς μαζί σας. Ειλικρινά,σ'ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου για αυτή σου την αφήγηση,αλλά και για το φωτογραφικό σου υλικό. Ανυπομονώ να διαβάσω και τα επόμενα άρθρα που μας ετοιμάζεις. Και νομίζω ότι αξίζει να ενισχύσουμε το παρόν άρθρο με τέσσερα βίντεο από το σπίτι του μεγάλου δημιουργού (που μας προσφέρει ο γνωστός και μη εξαιρετέος Jano),για να κάνουμε όλοι μαζί ένα εικονικό tour.

Όντως,κι εμένα μου ξύπνησαν πολλές ευχάριστες αναμνήσεις από το μακρινό 1995. Θυμάμαι ότι είχα εντυπωσιαστεί πάρα πολύ από την εν λόγω σειρά και την είχα συμπληρώσει. Το που έχω βάλει τα τεύχη και τον δεινόσαυρο,είναι άλλο θέμα. Ευτυχώς που η μητέρα μου δεν μου πετούσε ποτέ τίποτα. Το αρνητικό είναι ότι αυτά που παρατούσα,τα καταχώνιαζε σε κούτες και τα στρίμωχνε στα τρίσβαθα του παταριού. Μου ανοίγετε δουλειές όμως τώρα. Με αυτές τις παρουσιάσεις,με "τσιγκλάτε" να αρχίσω το ψάξιμο. EDIT --> Για να είμαστε ακριβείς,μήπως θα έπρεπε να βάλουμε και το θαυμαστικό στον τίτλο της σειράς?

Αν είναι να έχουμε και ένα τέτοιο γλυκάκι στην παρέα μας,χαλάλι η ομιλία του προέδρου.

Δεν μπορώ να σταματήσω να γελάω.