BATMAN: ΛΕΥΚΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ

[constantinople]

  

 

Τιμή καταλόγου: 23,00€

 

Παράθεση

 

Το κείμενο στο οπισθόφυλλο:

 

Ο ΤΖΟΚΕΡ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΑ ΛΟΓΙΚΑ ΤΟΥ!

Λαμβάνοντας χώρα σ’ έναν κόσμο όπου ο Κλόουν Πρίγκιπας του Εγκλήματος έχει θεραπευτεί από την τρέλα του, το BATMAN: ΛΕΥΚΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ ακολουθεί τον άνδρα που πλέον είναι γνωστός ως Τζακ Νέιπιερ καθώς ξεκινά την αποστολή του να θεραπεύσει την πόλη που κάποτε τρομοκρατούσε. Αφού επανασυνδέεται με την παλιά του σύντροφο, τη Χάρλεϊ Κουίν, θέτει σε εφαρμογή μια προσεκτικά σχεδιασμένη καμπάνια για να δυσφημίσει τον άνθρωπο που θεωρεί ως τον αληθινό εχθρό του Γκόθαμ Σίτι: τον Μπάτμαν.

Η σταυροφορία του αποκαλύπτει ένα ιστορικό διαφθοράς δεκαετιών μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα του Γκόθαμ Σίτι και μεταμορφώνει τον Νέιπιερ σε σύμβουλο της πόλης και αστικό ήρωα. Μα όταν οι αμαρτίες του παρελθόντος του επιστρέψουν για να απειλήσουν ό,τι έχει επιτύχει, η διαχωριστική γραμμή μεταξύ σωτήρα και καταστροφέα αρχίζει να καταρρίπτεται και για τον Τζόκερ, και για τον Μπάτμαν – και μαζί με αυτή, και κάθε ελπίδα για το μέλλον του Γκόθαμ.

 

Ο σούπερ σταρ συγγραφέας και σχεδιαστής, Sean Μurphy, παρουσιάζει τους διασημότερους ήρωες των κόμικς στο BATMAN: ΛΕΥΚΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ, μελετώντας τη δικαιοσύνη, τη διαφθορά, τον ακτιβισμό και τα πιο σκοτεινά βάθη της ψυχικής ασθένειας. To εκπληκτικό αυτό graphic novel, που συλλέγει οκτώ τεύχη της μίνι σειράς, σηματοδοτεί επίσης το ντεμπούτο της σειράς DC Black Label, το οποίο έχει κλασικούς χαρακτήρες της DC σε ολοκαίνουριες αυτόνομες ιστορίες που γράφονται και σχεδιάζονται από παγκοσμίου φήμης συγγραφείς και σχεδιαστές.

 

«Δεν μοιάζει με τίποτα που έχουμε ξαναδεί» - Nerdist

«Κινηματογραφικό και καλλιτεχνικό» - A.V. Club

«O Murphy γεννήθηκε πραγματικά για να σχεδιάσει τον Μπάτμαν» - IGN

«Μια τρομερή επιτυχία» - SyFy Wire

 

 

---------------------------------------------

 

Μια ιστορία αναγνωρισμένης αξίας που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, με εκπληκτική εικονογράφηση, 

στα γνωστά υψηλά standards των εκδόσεων Οξύ.

 

Οι 232 σελίδες (!) περιέχουν τα 8 τεύχη του ομώνυμου mini series και πλούσιο έξτρα υλικό: 10 σελίδες με εναλλακτικά εξώφυλλα

και 7 σελίδες με σχέδια και προσχέδια χαρακτήρων.

 

Η τιμή παρότι φαινομενικά υψηλή, είναι πραγματικά πολύ καλή για το υλικό που προσφέρεται.

Συστήνεται ανεπιφύλακτα! 

 

 

[GreekComicFan]

 

Σου έβαλα την σύνοψη του εκδότη σε παράθεση. Σε παρακαλώ να την βάζεις εσύ την επόμενη φορά για να μην μπερδεύεται με τα δικά σου λόγια.

 

[constantinople]

Απεχθάνομαι τις παραθέσεις γιατί κρύβουν το κείμενο. Άλλαξα όλα τα τελευταία μου ποστς ώστε οι συνόψεις να είναι σε κόκκινο χρώμα και να χωρίζουν από το υπόλοιπο κείμενο με μια γραμμή.

 

Ελπίζω αυτό να είναι αρκετό. 

[GreekComicFan]

Εξηγήθηκε σε άλλη παρουσίαση το γιατί επιλέχθηκε αυτή η μέθοδος.

[kwtsos]

Οταν ανακοινωθηκε η κυκλοφορια του συγκεκριμενου ειχα χαρει μπορω να πω καθως: α) Προκειται για Μπατμαν ιστορια στα ελληνικα β) γιατι εχω σε εκτιμηση το σχεδιο του Sean Murphy γ) γιατι ειχε πολυ καλες κριτικες. Εν τελει απογοητευτηκα σε μεγαλο βαθμο. Ισχυει οτι το σχεδιο ειναι εντυπωσιακο οπως και ο χρωματισμος που ειναι απο τον Matt Hollingsworth που παντα μου αρεσαν οι δουλειες του (Sandman, Preacher, Alias, Punisher Max, Hawkeye κλπ). Απο κει και περα ξεκινανε τα αρνητικα. Ενας Μπατμαν στα ορια του γελοιου και χαρακτηρες που συμπεριφερονται εντελως εξω απο οτι θα περιμενε κανεις. Καταλαβαινω οτι η ιστορια εκδοθηκε στο imprint Black Label και οτι δεν ακολουθει το "κανονικο" συμπαν, ομως αυτο δεν ειναι δικαιολογια για να παρουσιαζεις οτι να ναι. Η ιδεα του λογικου Τζοκερ που θελει να πεισει το Γκοθαμ για την αναγκαιοτητα να περιοριστει ο Μπατμαν δεν νομιζω οτι αξιοποιειται σωστα και το σεναριο βριθει απο ευκολιες, ασυνεπειες και πολιτικο σχολιασμο καφενε στην καλυτερη ενω η ολη συζητηση γυρω απο το διπολο Μπατμαν/Τζοκερ γινεται με εντελως κλισαρισμενο τροπο που προσωπικα δεν μου φανηκε καθολου πρωτοτυπος ή φρεσκος.

 

Αν μπορουσα να πω κατι στον ευατο μου πριν 1 βδομαδα οταν και το παραγγειλα αυτο θα ηταν οτι μπορω να επιλεξω καλυτερα kwtsκλιμακα 4/10.

[constantinople]

Ενδιαφέρουσα άποψη. Να περιμένω τα σχόλια σου και για τον Σκοτεινό Πρίγκιπα του Γκόθαμ;

[kwtsos]

2 min ago , constantinople said:

Ενδιαφέρουσα άποψη. Να περιμένω τα σχόλια σου και για τον Σκοτεινό Πρίγκιπα του Γκόθαμ;

 

Ειναι και αυτο στα υποψιν για καποια στιγμη με περισσοτερο ελευθερο χρονο  

[Dredd]

Εγώ το βρήκα μια χαρά. Ωραίο σχέδιο, ωραία ιστορία. Μην έχοντας καμία προσδοκία από τους χαρακτήρες, δεν διαβάζω DC άλλωστε, το προσέγγισα σαν μια οποιαδήποτε ιστορία.Ε, λοιπόν, ήταν αρκετά καλή και πειστική, με εξαίρεση την σχετικά εύκολη μεταστροφή απόψεων του Gordon. Ωραία και στρωτή αφήγηση, και το πολιτικό σχόλιο που αναφέρει και ο @kwtsos είναι πράγματι του καφενέ, αλλά τουλάχιστον αγγίζει επιδερμικά κάποια θεματάκια και δεν περίμενα άλλωστε κάτι πιο βαθύ από υπερηρωικό κόμικ. Γενικά καλή πρόταση, έφυγε γρήγορα και δεν το βαρέθηκα καθόλου.

 

7/10

 

Υ.Γ. Να τονίσω κάτι, με αφορμή συζήτηση σε άλλο θέμα κόμικ της Οξυ. Τα τελευταία της μάλλον τα έχει πάει σε άλλον βιβλιοδέτη και είναι αρκετά πιο σφιχτά. Στο συγκεκριμένο δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα, γιατί έχει σχετικά μεγάλο περιθώριο στις περισσότερες σελίδες και ελάχιστα μπαλονάκια είναι στην άκρη, το Infinity Gauntlet πάντως είναι οριακά δύσκολο να διαβαστεί.

 

Υ.Γ. Όσον αφορά την βιβλιοδεσία, πρέπει να είμαστε πιο απαιτητικοί. Δεν νοείται, πάντα σύμφωνα με την δική μου λογική,  εν έτει 2019, να δίνουμε συγχαρητήρια στις εταιρείες όταν βγάζουν ένα καλοφτιαγμένο (από άποψης βιβλιοδεσίας) trade. Αυτό θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Και θα πρέπει να κριτικάρεται όταν κάτι δεν πάει καλά.

[Dredd]

Τον Ιούλιο έρχεται το sequel με τίτλο Batman : The Curse of the White Knight. Πάλι 8 τεύχη, πάλι Sean Murphy και πάλι από το Black Label της DC.

 

ΠΗΓΗ

[leonidio]

Εμένα από την άλλη με εξέπληξε θετικά και θα έλεγα ότι με εντυπωσίασε.

Σίγουρα το πολιτικό σχόλιο ήταν ισχνό και κάποια πράγματα ήταν λίγο βιαστικά, αλλά σε καμία περίπτωση το πολιτικό θέμα δεν είναι το κυρίαρχο στο κόμικ.

Το κυρίαρχο θέμα είναι η σχέση μεταξύ Μπάτμαν και Τζόκερ και κατά τη γνώμη μου εδώ, ο Murphy παίρνει σχεδόν άριστα: νομίζω ότι παρουσίασε με μεγάλη επιτυχία την παράνοια και των δύο πρωταγωνιστών και γενικά έπαιξε με απρόσμενα μεγάλη επιτυχία με το δισυπόστατο της σχέσης τους, παρουσιάζοντάς τους ως όψεις του ιδίου νομίσματος και εκφάνσεις του ιδίου ψυχολογικού υποβάθρου. Ποιος είναι τρελός, ποιος είναι ο λογικός και εν τέλει τι σημαίνει τρέλα και τι λογική;

Το κυριότερο ερώτημα: πόσο μπορεί να υπάρξει ο Μπάτμαν χωρίς τον Τζόκερ και αντιστρόφως και κατά πόσο η ύπαρξη της έκνομης παρανοϊκής δραστηριότητας του Τζόκερ, επιτρέπεται να δικαιολογεί την εντός των ορίων του νόμου παράνοια του Μπάτμαν. 

Νομίζω ότι το κόμικ έπαιξε με μεγάλη επιτυχία πάνω σε αυτά τα θέματα, αν και στο τέλος μάλλον δίστασε ο Murphy να το σπρώξει κι άλλο.

Ακόμη κι έτσι, οι διάλογοι ήταν μεστοί, το σχέδιο εξαιρετικό (αν και φοβάμαι ότι θα ξενίσει όσους δεν έχουν επαφή με το Murphy, οι χρωματισμοί του Hollingsworth εξαιρετικοί, )και επιτέλους διαβάσαμε και ένα υπερηρωικό που απευθύνεται πρωτίστως έως αποκλειστικά σε ενήλικες

Αυτά, για να μην ξεχνάμε ότι αυτά τα κόμικ δημιουργούνται συνήθως υπό ασφυκτικές συνθήκες για τους δημιουργούς.  

 

[DaDiRa]

Για την προώθηση του επερχόμενου Curse of the White Knight θα βγαίνουν επεισοδιάκια σε 8-bit αισθητική, σε animation του Chris Fequiere. Ορίστε το πρώτο.

 

Edit: Προσοχή, έχει spoiler για όσους δεν διάβασαν τον Λευκό Ιππότη.

 

 

[Indian]

Η ΟΞΥ λοιπόν άρχισε να μπαίνει και στα χωράφια του άλλου μεγάλου κολοσσού των κόμικς της Αμερικής, την DC, και μετά την ανάγνωσή του Λευκού Ιππότη, ας πω κι εγώ την ταπεινή μου άποψη.

 

Δύο  είναι οι λέξεις με τις οποίες θα χαρακτήριζα το συγκεκριμένο σενάριο. Νομίζω λοιπόν ότι ήταν βαρύ κι εξαιρετικά πρωτότυπο. Είχα να νιώσω έτσι (βέβαια καμία σχέση σαν ποιότητα) από το Arkham Asylum. Ο δημιουργός καινοτομεί σε πολλούς τομείς της ιστορίας και της κουλτούρας του Σκοτεινού Ιππότη και δεν διστάζει να αλλάξει σχεδόν ολόκληρο το σύμπαν του. Σε πρώτη φάση αποκαλύπτεται ένα Γκόθαμ σκοτεινό, με τα γκέτο του και με την Αστυνομία απούσα, όπως συνήθως συμβαίνει στις μεγαλουπόλεις. Ο Joker στον ρόλο του "φυσιολογικού" ανθρώπου έπαιξε απίστευτα καλά και ο τρόπος που κατηγόρησε την Νέμεσή του βγάζει λογική, ενώ είχε απέναντί του έναν Batman ο οποίος σε όλη την πλοκή ήταν λιγομίλητος, πολεμούσε τους δικούς του προσωπικούς δαίμονες και φαινόταν σαν να τον ζηλεύει για την κοινωνική του καταξίωση. Δύο χαρακτήρες αλληλένδετοι και με πολλά ανθρώπινα συναισθήματα. Η πλοκή ένιωσα να κυλάει αρκετά καλά, αλλά μερικοί διάλογοι ήταν περισσότερο "παχύρρευστοι". Γενικά χρειάζεται μία καλή γνώση του σύμπαντος του πρωταγωνιστή για να μπει ο αναγνώστης πιο σωστά στο κλίμα. Σαν μη (εντελώς) μυημένος, ένιωσα σε μερικά σημεία να μου δημιουργούνται απορίες. Εν κατακλείδι θα κρατήσω το υπέροχο story, την πλειάδα των χαρακτήρων που λαμβάνουν μέρος (καλοί και κακοί), τον "λογικό" χαρακτήρα του Joker και την εμμονή (σε βαθμό ψύχωσης) που είχε με τον Σκοτεινό Ιππότη. Μία πολύ προσεγμένη δουλειά, που όμως δεν θα την πρότεινα σε κάποιον που θέλει να ξεκινήσει το ταξίδι του στον μαγικό κόσμο του Batman.

 

Όσον αφορά το σχέδιο, αυτό μου θύμισε έντονα τον Batman του Frank Miller. Είναι σκοτεινό, κατάλληλο για την περιγραφή του Γκόθαμ, ενώ ο Batman θα έλεγα ότι είναι υπερβολικά σχεδιασμένος, με ένα κορμί δυσανάλογο. Υπήρχαν σκηνές που ο αναγνώστης διακρίνει κι απολαμβάνει πολλές λεπτομέρειες, ενώ υπάρχουν κι άλλες που το σχέδιο φαίνεται να είναι στατικό και με πολλές γραμμές και γωνίες. Νομίζω όμως ότι αξίζουν πολλά στον καλλιτέχνη για τον φόρο τιμής που αποδίδει στο σύμπαν του ήρωα κι αυτό γιατί κάνουν την εμφάνισή τους σχεδόν όλα τα batmobiles που έχει χρησιμοποιήσει ο "Νυχτερίδας" σε όλο του τον βίο στα κόμικς, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Πολλές αναφορές γίνονται επίσης και στο θρυλικό animation του '92 (Μπούλοκ, Μοντόγια, ο εκτοξευτής γάντζου αναρρίχησης, το αυτοκίνητο), γεγονός που με χαροποίησε ιδιαίτερα, γιατί λατρεύω αυτή την σειρά. Εδώ λοιπόν έχουμε μία σύγκρουση του σεναρίου με το σχέδιο. Το σενάριο έχει πολλές διαφοροποιήσεις από την πεπατημένη, ενώ από την άλλη το σχέδιο πατάει επάνω σε γνώριμα μονοπάτια. Το χρώμα ήταν κι αυτό μουντό και λίγο μονότονο. Γενικά ο σχεδιασμός συνέβαλλε στο κλίμα που δημιούργησε η πλοκή, αλλά εμένα δεν με κάλυψε εντελώς.

 

Η έκδοση είναι στα ίδια επίπεδα της ΟΞΥ. Διακρίνεται από ποιοτικά υλικά (εξώφυλλο, χαρτί, κόλληση, εκτύπωση), ενώ πρέπει να έχει το περισσότερο συνοδευτικό υλικό απ'όλες τις προηγούμενες εκδόσεις της. Ο αναγνώστης θα βρει δύο γκαλερί. Η μία περιέχει εναλλακτικά εξώφυλλα των τευχών που κυκλοφόρησαν στην Αμερική, ενώ η άλλη (που αποκαλείται "Αποχρώσεις του γκρίζου") περιέχει model sheets των χαρακτήρων και των οχημάτων. Στην τελευταία σελίδα, ο αναγνώστης θα βρει ένα πολύ σύντομο βιογραφικό του δημιουργού, που εστιάζει στην δουλειά του.

 

 

[Yorugosu]

Περίμενα καρτερικά για το αν θα θα εκδοθεί το Β' μέρος της στορίας πριν επενδύσω τα χρήματα και το χρόνο στο 1ο. Βρήκα λοιπόν το σχέδιο εξαιρετικό, και το σενάριο τόσο πειστικό και πλήρες που δεν θα έλεγα οτι ανήκει σε "μη κανονικό" σύμπαν.  Τόσο φρέσκο και ανανεωτικό για την bat μυθολογία.

Όσο για την παρέλαση των batmobile....φτερούγισαν καρδούλες.