ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 224 [Αποστολή φεστιβάλ]

[Kriton]

5 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα:

• ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
  Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΚΑΙ Ο ΟΣΚΑΡ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΜΑΚ ΝΤΑΚ ΜΙΟΥΖΙΚ, ΤΟΝ ΡΑΠΕΡΝΤΑΚ, ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥ ΣΑΝ ΡΕΜΟ

• Η ΣΑΝΙΔΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ
  Ο ΙΝΔΙΑΝΑ ΓΚΟΥΦΥ ΨΑΧΝΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΗΝ ΧΑΜΕΝΗ ΣΑΝΙΔΑ ΤΟΥ ΣΕΡΦ ΤΟΥ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΧΑΒΑΗΣ ΚΑΜΕΧΑΜΕΧΑ

• ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ ΔΕΝ ΒΡΕΧΕΙ ΠΟΤΕ!
  Ο ΔΥΣΤΥΧΟΣ ΝΤΟΝΑΛΝΤΟ, ΕΝΑΣ ΑΓΡΟΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟ, ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΛΙΓΟ ΝΕΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΤΙΣΕΙ ΤΗΝ ΣΟΔΕΙΑ ΤΟΥ

• Η ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
  ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΕ ΤΟΝ ΡΟΜΠΑΞ... ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΙΚΟ ΝΕΡΟ

• Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΡΟΚ
  Ο ΜΑΥΡΟΣ ΠΗΤ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΠΙΟ ΡΟΚ ΚΛΑΜΠ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΟΣΜΟΣΥΡΡΟΗ... Ο ΜΙΚΥ, ΟΜΩΣ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΧΥΠΟΠΤΟΣ

Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου (Νο. 224)

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 28, 2018 από Kriton

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #224 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο. (Από τον άνθρωπο που αδημονεί ήδη για τις 28/10 ώστε να συλλέξει τα σημαιάκια των παιδιών @Dr Paingiver.)



Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche) 

Ιστορίες.

"Αποστολή φεστιβάλ."

Ο Ράπερντακ φτάνει στο ξενοδοχείο του με τον Όσκαρ.

Και τον κατάκοπο Ντόναλντ που ανέβασε μία βαλίτσα με γύψινους νάνους από την σκάλα. Λόγω ιδιοτροπίας του ανερχόμενου καλλιτέχνη. Η διαμονή στο ξενοδοχείου για τους βοηθούς του ανερχόμενου αστέρα δε γίνεται και στο πιο άνετο κατάλυμα. Μέχρι τώρα αναφέραμε ξενοδοχείο, ανερχόμενο αστέρα της ραπ και βοηθούς αυτού. Πώς καταλήξαμε εδώ όμως; Θα το μάθουμε χάρη στην τεχνική του flashback.

Λίγες μέρες πιο πίσω. Λιμνούπολη. Λόφος Αμαξοφονιά. Όλοι ξέρουμε τι βρίσκετε εκει πάνω. Στο γραφείο του Θησαυροφυλακίου ο Σκρουτζ έχει καλέσει τον Ντόναλντ και τον Όσκαρ. Αναφέρει ότι ο Ράπερντακ έκλεισε αποκλειστικό συμβόλαιο με την Μακ Ντακ μιούζικ. Στο φεστιβάλ μουσικής του Σαν Ρέμο θα τραγουδήσει σε παγκόσμια πρεμιέρα το καινούριο του τραγούδι. Ντόναλντ και Όσκαρ θα συνοδεύσουν το ανερχόμενο αστέρι και θα φροντίσουν για όλα. Φυσικά με το μικρότερο δυνατό κόστος. Τέλος του flashback.

Επιστροφή στο Σαν Ρέμο και στο ξενοδοχείο που μένει το ανερχόμενο αστέρι. Οι ιδιοτροπίες του δεν έχουν τέλος. Δε θέλει να τον φωτογραφίζουν από κοντά και αυτό είχε αντίκτυπο στην συνέντευξη τύπου πριν από το φεστιβάλ. Επιτέθηκε σε έναν φωτογράφο. Η σκηνή που θα εμφανιστεί δε του άρεσε ιδιίτερα δίοτι είναι τίγκα στο άνθος. Έχει μία μικρή αλλεργία. Τέλος κλυδωνίζεται ανάμεσα στο ότι δε θέλει να τον φωτογραφίζουν και στο γεγονός ότι οι υπόλοιπες συμμετοχές του φεστιβάλ απολαμβάνουν την αναγνώριση που τους αξίζει. Ο Ντόναλντ πιστεύει ότι όλα αυτά θα άλλαξουν μετά την εμφάνισή του στο φεστιβάλ.

Το κερασάκι στην τούρτα όμως είναι το γεγονός ότι δύο δημοσιογράφοι αναγνωρίζουν τον Ντόναλντ ,ως ανηψιό του πιο πλούσιου παπιού του κόσμου, και όχι τον Ράπερντακ. Φυσικά ο Ντόναλντ δε φταίει για αυτό. Ο Ράπερντακ όμως του επιρρίπτει ευθύνες. Με αποτέλεσμα να ξεκινήσει ένας καυγάς όπου καταλήγουν και δύο μέσα στα λουλούδια ενός παρακείμενου ανθοπωλείου. Η μικρή αλλεργία του μελλοντικού αστέρα χτυπάει ταβάνι και βγαίνει εκτός. Όσκαρ και Ντόναλντ μετά από μία συζήτηση περί ρίμας καταλήγουν ότι ο πιο άξιος αντικαταστάτης του είναι ο ίδιος ο Ντόναλντ.

Πράγματι βγαίνει στην σκηνή και οι εμπειρίες του με τον Θείο του τον κάνουν αγαπητό στο κοινό προς έκπληξη του κροίσου που παρακολουθεί το φεστιβάλ από την τηλεόραση. Είναι σίγουρος ότι όλα πήγαν χαμένα. Η επιτυχία όμως του ανηψιού του θα τον διαψεύσει θεαματικά.

   

     

"Η σανίδα του βασιλιά."

Ινδιάνα Γκούφυ και Χλαπάτσας προσλαμβάνονται από δύο διαφορετικά μουσεία για να βρουν την θρυλική  σανίδα του σερφ του Βασιλιά Καμεχαμεχά. 

"Στο Μεξικό δε βρέχει ποτέ."

Στο πουέμπλο του Ντονάλντο τον Καθιστό Βούβαλο η λειψυδρία είναι μεγάλο πρόβλημα λόγω παρατεταμένης ξηρασίας. Το νερό είναι πιο πολύτιμο και από το χρυσάφι. Ο Ντονάλντο έχει μία καινοτόμα ιδέα ώστε το νερό να επαρκεί για όλους.

"Η αναμέτρηση του νερού."

Τζων και Σκρουτζ αντιμέτωποι στον τομέα του εμφιαλωμένου νερού. Ο πρώτος τα πάει πολύ καλύτερα από τον δεύτερο σε αυτό τον τομέα. Οπότε η γνωστή μας τετράδα πρέπει να ανκαλύψει αν κρύβεται κάτι ύποπτο πίσω από τις τρελές πωλήσεις του εργοστασίου του Ρόμπαξ. 

"Η επιστροφή του ροκ."

Ο Μαύρος Πητ αποφάσισε να κάνει μία τίμια δουλειά ανοίγοντας ένα club με ζωντανή ροκ μουσική. Ο Μίκυ όμως υποπτεύεται ότι κάτι δε πάει καλά. Ειδικά ότον στο club δουλεύει και ο Τίγρης. Το ένστικτο του ιδιωτικού αστυνομικού δεν αφήνει τον Μίκυ να ηρεμήσει...

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Το τεύχος ανοίγει με μία ιστορία περί διασημότητας και τις ιδιοτροπίες που αυτή μπορεί να φέρει. Δε μπορώ να πω ότι ξετρελλάθηκα... Την βρήκα μέτρια προς καλή. Το καλύτερο σημείο της ιστορίας ήταν σίγουρα τα τελευταία καρέ. Ο Όσκαρ ,που δε τον βλέπουμε πρώτη φορά, επ' άξια παίρνει μία θέση δίπλα στο παπί μας αντί του Φέθρυ. Ευλεπιστώ πως θα τον ξαναδούμε σε μελλοντικές ιστορίες.   

Δεύτερη ιστορία του τεύχους μία αρχαιολογική αναμέτρηση ανάμεσα σε δύο αντίπαλους αρχαιολόγους. Αρκετά καλή και ευχάριστη. Τον Καμεχάμεχα τον γνώρισα από το αγαπημένο μου anime Dragonball. Μόνο που τότε αγνοούσα ότι ήτο Βασιλιάς. Μετά ήρθε το Περτουίλαμπι. Συνεχίζουμε με μία ιστόρια με μεξικάνικες επιρροές και έντονη έλλειψη νερού. Συμπαθητική και αρκετά ευχάριστη. Τέταρτη στην σειρά μία ιστορία πάλι για το υγρό στοίχειο και συγκεκριμένα για την πόση αυτού. Ιστορία με πάρα πολύ καλό σενάριο και οικολογικό υπόβαθρο. Το τεύχος κλείνει ίσως με την καλύτερη ιστορία με τον Μαύρο Πητ που έχω διαβάσει. Σεναριακό διαμαντάκι με υπέροχη πλοκή και οι ανατροπές που εμφανίζονται προς το τέλος της ήταν μία πολύ ευχάριστη έκπληξη!!! Ο Μαύρος Πητ είναι ένας χαρακτήρας που μπορεί να δώσει πολλά!!! 


Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Η επιστροφή του ροκ."
2. "Η σανίδα του βασιλιά."
3. "Η αναμέτρηση του νερού."
4. "Αποστολή φεστιβάλ."
5. "Στο Μεξικό δε βρέχει ποτέ."

7.2/10... Τρεις ιστορίες για το υγρό στοιχείο και δύο περί μουσικής. Κάποια τεύχη μου δίνουν την εντύπωση ότι οι υπεύθυνοι επιλογής ιστοριών δε ξέρουν ποιά αξίζει πραγματικά να διαβαστεί πρώτη από αυτές που επιλέγουν για το εκάστοτε τεύχος...  Στο τσακ ήμουν την κύρια να την χαντακώσω τελείως.

   

[Indian]

Ο Ντόναλντ,παρέα με τον Όσκαρ,έναν χαρακτήρα που δεν τον βλέπουμε συχνά,πρωταγωνιστεί στην ιστορία που ανοίγει την αυλαία του τεύχους κι έχει τίτλο "Αποστολή φεστιβάλ". Η δισκογραφική εταιρία ιδιοκτησίας του θείου Σκρουτζ έχει υπογράψει συμβόλαιο με ένα νέο κι ανερχόμενο ταλέντο στην ραπ,το οποίο πρέπει να παραβρεθεί στο διάσημο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο. Ο Σκρουτζ λοιπόν,αναθέτει στον ανιψιό του,αλλά και στον Όσκαρ (ο οποίος είναι αρχισυντάκτης μουσικού περιοδικού) να συνοδεύσουν τον ράπερ και να φροντίσουν για την ασφάλειά του και παράλληλα να μην του λείψει τίποτα. Ο τραγουδιστής όμως είναι αρκετά εκκεντρικός,με αποτέλεσμα να τους δημιουργήσει πολλούς μπελάδες. Η συγκεκριμένη ιστορία είναι από εκείνες που δεν πρέπει να μπαίνουν στην κεντρική θέση ενός περιοδικού. Το σενάριο είναι απλό κι απέριττο,χωρίς εξάρσεις και ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η παρουσία του Όσκαρ μού φάνηκε περιττή. Μπορούσε κάλλιστα να διαχειριστεί την κατάσταση ο Ντόναλντ από μόνος του. Το σχέδιο,το οποίο φέρει την υπογραφή του Giorgio Cavazzano,ήταν πολύ καλό.

 

Στην συνέχεια θα απολαύσουμε τον Ινδιάνα Γκούφυ σε νέες περιπέτειες. Η ιστορία "Η σανίδα του βασιλιά" μάς ταξιδεύει στην μακρινή Χαβάη,όπου ο πρωταγωνιστής μας έχει κληθεί από τον διευθυντή του Μουσείου Χαβανέζικου Πολιτισμού,ο οποίος του αναθέτει μία δύσκολη αποστολή. Του ζητάει λοιπόν να βρει την μυθική σανίδα που χρησιμοποιούσε όταν έκανε σερφ ο αρχαίος βασιλιάς της Χαβάης,που έχει ένα όνομα-σιδηρόδρομο. Ο ατρόμητος ήρωας θα επιδοθεί σε μία σειρά περιπετειωδών ενεργειών,αλλά και θα δοκιμάσει την ευφυΐα του,προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του. Παράλληλα όμως,κι ο αντίζηλός του ο Χλαπάτσας θα προσπαθήσει με δόλιο τρόπο να βρει πρώτος την σανίδα,για λογαριασμό του Μουσείου Πολυνησιακού Πολιτισμού. Όμορφη υπόθεση με κλιμακούμενη πλοκή,που χαρακτηρίζεται από ανατροπές και δράση. Όλα αυτά όμως δίνονται όχι στον μέγιστο βαθμό,κάνοντας το σενάριο να μην μπαίνει στο Top-5 των σεναρίων του Ινδιάνα Γκούφυ. Η αλήθεια όμως είναι ότι διαβάζεται ευχάριστα. Σχεδιαστικά με ικανοποίησε πολύ.

 

Κι από την θάλασσα,μεταφερόμαστε σε περιοχή με τραγική ξηρασία,διότι ως γνωστόν,"Στο Μεξικό δεν βρέχει ποτέ!". Ο Ντόναλντ υποδύεται έναν αγρότη που μένει σε μία περιοχή που η λειψυδρία είναι τρομερό πρόβλημα. Οι σοδειές ξεραίνονται,ο λαός διψάει και το νερό είναι υπερπολύτιμο αγαθό (με όλη την σημασία της λέξης). Τότε ο ήρωάς μας θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να φέρει νερό στο χωριό του,με τα αναμενόμενα...καταστροφικά αποτελέσματα. Μιλάμε για ένα καλό αλλά υποτονικό σενάριο,στο οποίο ο πρωταγωνιστής δεν είναι ο...εαυτός του,αλλά παριστάνει κάποιον άλλο. Η πλοκή έβγαζε χιούμορ,αλλά δεν είχε αυτό το κάτι,που θα τσιγκλίσει τον αναγνώστη. Χλιαρά πράγματα. Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό κι εκφραστικό. Μερικά καρέ συνέβαλλαν στην διατήρηση του κωμικού στοιχείου.

 

Η επιχειρηματική αντιζηλία των δύο κροίσων από την Λιμνούπολη θα κορυφωθεί στην "Αναμέτρηση του νερού". Οι πωλήσεις του θείου Σκρουτζ στον τομέα του εμφιαλωμένου μεταλλικού νερού παρουσιάζουν κάμψη,σε αντίθεση με το αντίστοιχο εργοστάσιο του Ρόμπαξ που φαίνεται να τα πηγαίνει καλύτερα. Εκείνος είναι απαρηγόρητος,μέχρι που ο Ντόναλντ τού προτείνει να πάνε στο εργοστάσιό του και να δουν για ποιον λόγο η παραγωγή φαίνεται να πηγαίνει με ρυθμούς χελώνας. Όντως,θα εντοπίσουν κάποιο πρόβλημα,αλλά θα είναι μικρό,μπροστά στο αιώνιο πρόβλημα που ακούει στο όνομα "Ρόμπαξ". Αρκετά καλό σενάριο,το οποίο βάζει τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση. Ο Ρόμπαξ είναι ο άδικος κι ο Σκρουτζ ο δίκαιος. Η πλοκή έχει ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το φινάλε,το οποίο είναι χιουμοριστικό. Αυτό που με χαλάει είναι ο τρόπος που απογοητεύεται ο Σκρουτζ με την πρώτη αποτυχία στην αρχή. Το έχει αυτό το ελάττωμα η Ιταλική Σχολή. Αξιόλογο είναι και το σχέδιο.

 

Και θα κλείσουμε με την "Επιστροφή του ροκ",μία ιστορία με πρωταγωνιστή τον Μίκυ και "βοηθούς" μία πλειάδα χαρακτήρων του σύμπαντος του Μίκυ Σίτυ. Καλούς και κακούς. Η πρώτη σελίδα κάνει μία μικρή αναδρομή στο παρελθόν για να μας γνωρίσει έναν νέο χαρακτήρα,για να συνεχίσει στο σήμερα. Ο Μίκυ συνοδεύει την Μίννι σε ένα ροκ κλαμπ που έχει ανοίξει στην πόλη και το οποίο γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Μέχρι κι ο Επιθεωρητής Ο' Χάρα με την γυναίκα του την Πετούνια έχουν δώσει πολλές φορές το παρόν. Έκπληκτος διαπιστώνει ότι ο ιδιοκτήτης του κλαμπ είναι ο Μαύρος Πητ,ο οποίος έχει προσλάβει μερικούς,πάλαι ποτέ,απατεώνες,καθώς επίσης και τον περιβόητο Τίγρη. Αμέσως θα του μπουν ψύλλοι στ' αυτιά και,σε συνδυασμό με κάποιες περίεργες ληστείες που γίνονται στην ευρύτερη περιοχή,θα ξεκινήσει να ελέγχει την νομιμότητά του. Η συγκεκριμένη ήταν η ιστορία την οποία ευχαριστήθηκα περισσότερο στο τεύχος. Η πλοκή ήταν καλογραμμένη και είχε ευφυές φινάλε,που ανατρέπει τα συνηθισμένα. Ο ήρωας που μας συστήθηκε στην αρχή είναι μία τραγική φιγούρα που δεν αφήνει τον αναγνώστη ασυγκίνητο. Αλλά και το σχέδιο στέκεται αξιοπρεπώς.

 

 

[hardivic]

Και πάνω που λέω να το σταματήσω και αυτό το ρημάδι το μμ (η αρχή έγινε με το ΚΟΜΙΞ ηπταν ξεκίνησε την Ροσιάδα), έρχεται ένα καλό και στο καπάκι ένα πολύ καλό τεύχος για να του δώσουν μια παράταση ζωής. 

 

Όλες οι ιστορίες είναι καλές, με την τελευταία με τον Πητ να κλέβει τις εντυπώσεις, και τις δύο με τον Ινδιάνα Γκούφι και τον Ρόμπαξ να ακολουθούν. 7,5/10 τευχάκι

[ΚΟΜΙΞ]

2 ώρες πριν, hardivic είπε:

Και πάνω που λέω να το σταματήσω και αυτό το ρημάδι το μμ (η αρχή έγινε με το ΚΟΜΙΞ ηπταν ξεκίνησε την Ροσιάδα), έρχεται ένα καλό και στο καπάκι ένα πολύ καλό τεύχος για να του δώσουν μια παράταση ζωής. 

 

Όλες οι ιστορίες είναι καλές, με την τελευταία με τον Πητ να κλέβει τις εντυπώσεις, και τις δύο με τον Ινδιάνα Γκούφι και τον Ρόμπαξ να ακολουθούν. 7,5/10 τευχάκι

Αξίζει όντως; Είσαι συνήθως λίγο αυστηρός και μου κάνει εντύπωση. Ίσως το αγοράσω. Πλέον παίρνω επιλεκτικά το ΜΜ. Όλο το καλοκαίρι έπαιρνα Σκάρπα αντί αυτού  

[hardivic]

21 λεπτά πριν, ΚΟΜΙΞ είπε:

Αξίζει όντως; Είσαι συνήθως λίγο αυστηρός και μου κάνει εντύπωση. Ίσως το αγοράσω. Πλέον παίρνω επιλεκτικά το ΜΜ. Όλο το καλοκαίρι έπαιρνα Σκάρπα αντί αυτού  

Οι τόμοι του Σκάρπα και το παράλληλο διάβασμα με το μμ ήταν που με έκαναν να θέλω να κόψω την τακτική αγορά του δεύτερου, το οποίο εδώ και κάποιο καιρό κυμαινόταν σε πολύ μέτρια επίπεδα. Το συγκεκριμένο τεύχος το διάβασα μονορούφι χωρίς να βαρεθώ ή να δυσανασχετίσω καθόλου (πράγμα εντελώς σπάνιο). Βαθμολόγησα όλες τις ιστορίες στο αρχείο μου από 7 ως 8.5 (την τελευταία). Δεν έχει καμία ιστορία επιπέδου των καλών του Κάστι, αλλά νομίζω ότι είναι ένα καλό τευχάκι στο σύνολό του. Πιστεύω ότι θα περάσεις ευχάριστα διαβάζοντας το τεύχος, αλλά βέβαια γούστα είναι αυτά. Ο θησαυρός του ενός είναι τα σκουπίδια του άλλου.. 

[Manitou]

Ήταν όντως ένα ευχάριστο τεύχος μετά από καιρό πολύ πολυ μετρίων ΜΜ.