Kriton

Χμ. ναι, αλλά κρίνοντας από την πρώτη σελίδα, το σχέδιο φαίνεται να ακολουθεί την ιταλική σχολή και όχι την κλασική δανέζικη.

Εγώ από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ποιος ήταν ο συγγραφέας, καθώς ήταν ο μόνος με τα προσόντα, που είχαν απαριθμηθεί.

Χμ, ναι. Και σ' εμένα τις έχει, αλλά έπρεπε να κοιτάξω τη ράχη επίμονα. Αν δεν το ανέφερες, ούτε που θα το πρόσεχα.

Συμφωνώ και επαυξάνω ως προς το σχέδιο. Ακόμα και το καλύτερο μοντέρνο ιταλικό σχέδιο κάπου με ενοχλεί.. Το θέμα είναι, όμως, ότι για να είναι μία ιστορία καλή, πρέπει να έχει και, για να μην πω πρωτίστως, καλό σενάριο, και οι περισσότερες δανέζικες ιστορίες των 4-12 σελίδων, που λες και έχουν βγει από γραμμή παραγωγής, υστερούν σ' αυτόν τον τομέα. Πόσες πια ιστορίες-απομιμήσεις των ιστοριών τού Barks μπορεί να γράψει κανένας; Από την άλλη, ένα καλό σενάριο, το οποίο θα σε απορροφήσει, σε κάνει να βάζεις σε δεύτερη μοίρα το σχέδιο. Άραγε, έχει σκεφτεί κανείς να φτιάξει ιστορίες γραμμένες από καλούς Ιταλούς σεναριογράφους και σχεδιασμένες από σχεδιαστές τής Egmont; Το ανάποδο έχει γίνει (δανέζικο σενάριο και σχέδιο Fecchi ή Cavazzano), οπότε γιατί όχι κι αυτό;

Οι λιγότερες σελίδες δεν σημαίνουν κατ' ανάγκη καλύτερη ποιότητα. Να σας θυμίσω το Μίκυ Μάους του Τερζόπουλου των 100 σελίδων, που είχε, αν είχε, μία καλή πρώτη ιστορία και στη συνέχεια ανα-ανα-...-ανατυπώσεις ιστοριών δευτέρας και τρίτης διαλογής. Αθροίζοντας τις σελίδες των ιστοριών τού τρέχοντος τεύχους, έχουμε 88 σελίδες χωρίς τις μονοσέλιδες, σε αντίθεση με το προηγούμενο τεύχος, που είχε 116. Στις 12 σελίδες, που απομένουν, έχουμε 4 για τα εξώφυλλα, 2 για τα περιεχόμενα και τη γελοιογραφία τής Τζίκε,, και απομένουν άλλες 6, που είναι παραπάνω από αρκετές για μονοσέλιδες ιστορίες και διαφημίσεις. Ουσιαστικά, δηλαδή, χάσαμε μια μεγάλη ιστορία 28 σελίδων (κακό αυτό) ή δύο μικρότερες (εδώ εξαρτάται).

Είμαι σίγουρος ότι το είχα ανεβάσει, όταν κυκλοφόρησε το τεύχος. Ποιος ξέρει τι έγινε. (Τελικά βρήκα το scan στα «ορφανεμένα» scans τού λογαριασμού μου στο I.N.D.U.C.K.S., οπότε το ανέβασα από εκεί. Απ' ό,τι βλέπω, η καταχώριση του εξωφύλλου δεν έχει αριθμό σελίδας, αντί να έχει το "a", που βάζουμε συνήθως στα εξώφυλλα. Δεδομένου ότι τα scans συσχετίζονται με τον αριθμό σελίδας τού τεύχους, μάλλον κάποιος διαχειριστής έκανε κάποια αλλαγή, με την οποία έφυγε το "a", οπότε το scan έπαψε να συσχετίζεται με το εξώφυλλο του τεύχους και ορφάνεψε.)

Είναι το The House of Mystery του θείου Φλόυντ και όχι του θείου Καρλ: Στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε στο Μεγάλο Μίκυ 198.

Ο θησαυρός τής βίλας των ρόδων υποτίθεται ότι διαδραματίζεται 50 χρόνια μετά την πρώτη ιστορία τού Φάντομ Ντακ. Παρ' όλ' αυτά, ο Ντόναλντ και ο Γκαστόνε είναι ακόμα νέοι, ο Σκρουτζ... ζωντανός, και τα παιδιά είναι ακόμα παιδιά! Πώς γίνεται αυτό; Πολύ απλά, διότι η ιστορία μπορεί να δημοσιεύτηκε πενήντα χρόνια μετά την πρώτη ιστορία, αλλά διαδραματίζεται μόνο πέντε χρόνια ("cinque anni") μετά! Πολύ λιγότερο τραβηγμένο, με μόνο πρόβλημα τα παιδιά, που δεν φαίνεται να έχουν μεγαλώσει μέσα σ' αυτά τα πέντε χρόνια. Ίσως γι' αυτό δεν εμφανίζονται και πολύ στην ιστορία.

Η σμίκρυβση συνίσταται στο να μικρύνει το ύψος των εικόνων στα 400 pixels, διατηρώντας τις αναλογίες τους. Η συγκεκριμένη εικόνα έχει διαστάσεις 1616×400, ενώ εσωτερικά είναι ανεβασμένη σε ανάλυση 1883×466. Επομένως, η σμίκρυνση έχει γίνει. Απλώς, στη συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή η εικόνα είναι μακρόστενη στον οριζόντιο άξονα, αφού περιλαμβάνει δύο καρέ, φαίνεται μεγάλη.

Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά στην επιστροφή τού χρυσοθήρα, είναι σαφές ότι ο παππούς Μουργόλυκος έχει πεθάνει. Δεν μας έχουν συνηθίσει σε κάτι τέτοια στη Ντίσνεϋ.

Στο πρωτότυπο τον λέει "zio Paperone", δηλαδή σκέτα θείο Σκρουτζ. Σενάριο Ennio Missaglia και σχέδιο Luciano Capitanio. (Η λίμνη τού φόβου, από το Μίκυ Μάους 87. Εμένα ο νους μου πήγε αμέσως σ' αυτή την εικόνα με τούτη τη συζήτηση.)

Αφιερωμένο εξαιρετικά: (Το πρωτότυπο είναι ακόμη χειρότερο, καθώς ο Σκρουτζ λέει στον Ντόναλντ να βγει, για να λύσουν το ζήτημα με δύο πυροβολισμούς!)

23 τού μηνός δεν είναι Πέμπτη!

Παιδιά, μιλάμε για τη Ντίσνεϋ, που πληρώνει για να παρατείνεται η ισχύς τού Copyright στην Αμερική, ώστε να μη βγει ο Μίκυ Μάους εκτός Copyright. Φτάσανε το Copyright να έχει ισχύ για 95 χρόνια, από 14/28 που ήταν αρχικά, με αποτέλεσμα μόλις φέτος να έγιναν το Steamboat Willy και η μορφή, που είχε ο Μίκυ το 1928, κοινά κτήματα. Επομένως, δεν το ρισκάρεις να παραβιάσεις τα πνευματικά δικαιώματα τής Ντίσνεϋ. Όπως είπα και πριν, ακόμα και η διαθεσιμότητα των εικόνων σε χαμηλή ανάλυση, που μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι πρόκειται για εύλογη χρήση, πιθανότατα γίνεται με την ανοχή τής Ντίσνεϋ, η οποία κάπου ζυγίζει από τη μια το ότι η μαζική διαθεσιμότητα τόσων εικόνων δεν είναι τόσο προφανές ότι αποτελεί εύλογη χρήση και από την άλλη την έμμεση διαφήμιση, που της γίνεται από το I.N.D.U.C.K.S. αλλά και τον θόρυβο, που θα γίνει, αν αρχίσει τις μηνύσεις, οπότε προς το παρόν κρίνει ότι δεν χρειάζεται να στείλει τις στρατιές των δικηγόρων της. Πάντως οι εικόνες είναι αποθηκευμένες σε υψηλότερη ανάλυση, τόσο ως παρακαταθήκη για το μέλλον όσο και για μελέτη, καθώς είναι προσβάσιμες, αλλά όχι μαζικά από το ευρύ κοινό. Ακόμα κι έτσι, είναι πολύ χρήσιμες, καθώς βοηθούν στην αναγνώριση ιστοριών.

Όπως είπα και πριν, η ανάλυση, με την οποία βλέπεις τις σκαναρισμένες σελίδες στο I.N.D.U.C.K.S., δεν είναι αυτή, με την οποία έχουν ανεβεί. Ούτε και στην ενημερωμένη εκδοχή τής εικόνας μπορείς να διαβάσεις τα μπαλονάκια, ακριβώς διότι αυτό, που βλέπεις, είναι σε σμίκρυνση, για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων. Επομένως, μην κρίνεις από το ότι δεν διαβάζονται τα μπαλονάκια, αν η σάρωση είναι ευανάγνωστη ή όχι. Αν το μόνο πρόβλημα με την παλιά εικόνα ήταν ότι είχε ανάλυση 579×800 (και όχι τη μισή, που βγαίνει προς τα έξω) δεν θα έμπαινα καν στον κόπο να την ανεβάσω σε μεγαλύτερη ανάλυση, γιατί κι αυτή είναι αρκετή. Όμως τα χρώματα ήταν πολύ καλύτερα, οπότε άξιζε τον κόπο.

Εγκρίθηκε κιόλας!

Κατ' αρχάς, η συγκεκριμένη σελίδα είναι ανεβασμένη σε καλύτερη ανάλυση (579×800) απ' ό,τι ο σύνδεσμος που παρέθεσες. Για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων, οι εικόνες στο I.N.D.U.C.K.S. δεν εμφανίζονται στην πλήρη τους ανάλυση. Τούτου λεχθέντος, η εικόνα, που προτείνεις, είναι σε ακόμα μεγαλύτερη ανάλυση και χωρίς επεξεργασία, η οποία αλλοιώνει τα χρώματα, οπότε υπέβαλα αίτημα για αντικατάστασή της. Φαντάζομαι ότι θα εγκριθεί σύντομα. Τέτοιο αίτημα μπορεί να υποβάλει οποιοσδήποτε, οπότε, όποτε βρίσκεις κάποια καλύτερη εικόνα, μπορείς να το κάνεις και ο ίδιος, πατώντας πάνω στο κίτρινο κυκλάκι κάτω από την εικόνα. Στη φόρμα, που θα εμφανιστεί, θα σου πει σε τι ανάλυση υπάρχει η εικόνα, οπότε μπορείς να ξέρεις αν έχεις κάτι καλύτερο ή όχι.

Στην ιστορία 500 λέξεις, ο Σπιν μετονομάστηκε σε Τομ: Αναρωτιέμαι αν πρόκειται για συνειδητή μετονομασία ή, παρ' όλον ότι παλιότερα δημοσίευαν ιστορίες με τον Τζούνιορ κάθε εβδομάδα, ξέχασαν το όνομα ενός από τους χαρακτήρες.

Έχει τη ράχη, που λέει "500 τεύχη Μίκυ Μάους"!

Αν το εξώφυλλο σας φαίνεται οικείο, αυτό είναι διότι πρωτοδημοσιεύτηκε το 2010 ως εσωτερική, ολοσέλιδη εικονογράφηση στο διπλό χριστουγεννιάτικο τεύχος 2319-2320 τού παλιού Μίκυ Μάους. Και στις δύο δημοσιεύσεις του στην Ελλάδα έχουν γίνει αρκετές επεμβάσεις από τους Έλληνες γραφίστες, διαφορετικές κάθε φορά.

Βγήκε το ημερολόγιο του Ιανουαρίου.

Κι άλλο εξώφυλλο τού Spider-Man με τη Μίννι, τον Ντόναλντ, τον Γκούφυ, τον Μίκυ και τη Νταίζυ σε ρόλους ηρώων τής Marvel και με τον Μαύρο Πητ στο ρόλο τού Λόκι, διά χειρός Lorenzo Pastrovicchio, πάλι σε δύο εκδοχές, έγχρωμη και μαυρόασπρη. Ενδιαφέρον το ότι ο Μαύρος Πητ αναφέρεται με το κλασικό όνομα "Peg Leg Pete" και όχι με τα νεότερα, υποτίθεται πολιτικώς ορθά, "Big Bad Pete" ή σκέτα "Pete".

Στην ιστορία ο ψεύτικος Άη Βασίλης και στη σελίδα 49, ο Χρυσοκούκης μετονομάζεται σε... Ρόμπαξ!

Άλλο ένα εξώφυλλο της Marvel με ήρωες της Disney, αυτή τη φορά σε δύο εκδοχές, έγχρωμη και μαυρόασπρη. Πρόκειται για εναλλακτικά εξώφυλλα του τρέχοντος τεύχους τού Spider-Man, οπότε μη σπεύσετε να αγοράσετε το τεύχος, πιστεύοντας ότι θα διαβάσετε μια ιστορία με τον Μίκυ, τον Ντόναλντ και τον Γκούφυ στο ρόλο των X-Men, κι ας γράφει κάτι τέτοιο στη Ντισνεϊκή εκδοχή των εξωφύλλων.

Το ότι θα χρωματίσετε κάποιες από τις ιστορίες τού Ποπάυ, σε συνδυασμό με το ότι το κάνετε σε συνεννόηση με την King Features, σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσουν το αποτέλεσμα κι αυτοί; Απ' ό,τι έχω δει στο site τους, ανακυκλώνουν συνέχεια τις ίδιες ιστορίες τού Sagendorf, καθώς κάθε ιστορία την έχουν αναδημοσιεύσει τρεις και τέσσερις φορές.