Κουβεντούλα για τα Disney που κυκλοφορούν

[Tightwad]

Ας πούμε απλά ότι ο θάνατος των βασικότερων χαρακτήρων είναι σημαντικό μέρος των ιστοριών, και αγνοείται παντελώς στις μεταφορές τους.

 

Το Μόμπυ Ντίκ του ΚΟΜΙΞ #1 δείχνει ότι η εμμονή του Σκρούτζ είναι ουσιαστικά καλή, γιατί παίρνει αυτό που θέλει στο τέλος, μετά από προσπάθεια. Σίγουρα δεν τον καταστρέφει. Βασικά, θα έλεγα ότι η εμμονή του είναι κάπως ελαχιστοποιημένη. Παρουσιάζεται ως κυνικός και αφοσιωμένος στον στόχο του, όχι αυτοκαταστροφικός.

 

Όσον αφορά το "σκάνδαλο":

Religious conservatives boycotted The Hunchback of Notre Dame due to this song, which they said was "a suggestive rejection of purity amplified by imagery of a half-naked Esmeralda dancing in a fire."

 Αυτό δείχνει άγνοια ή έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα. Ο πρωτότυπος χαρακτήρας του "Φρόλω" ήταν ιερέας, όχι δικαστής, και δεν είναι καθόλου αγνός. Είναι υποκριτής και διεφθαρμένος, και γι'αυτό είναι ο "κακός" του βιβλίου.

[rorschach]

Το να περιμένει κανείς να δει τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες να πεθαίνουν σε ταινία Ντίσνεϋ είναι που δείχνει έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα.

Όταν επιλέγεις να δεις την Ντίσνεϋ εκδοχή δεν περιμένεις να δεις τον Κουασιμόδο να πεθαίνει της πείνας αγκαλιά με το πτώμα της Εσμεράλδας.

Ούτε διαβάζοντας Μόμπυ Ντικ με χαρακτήρες Ντίσνεϋ περιμένεις να τους δεις σχεδόν όλους να πεθαίνουν στο τέλος.

Τα παιδιά σίγουρα δε θέλουν να δουν κάτι τέτοιο. Ούτε οι ενήλικες που αν ήθελαν θα έβλεπαν/διάβαζαν τα πρωτότυπα.

Δεν πρόκειται για κάτι "παιδικό" με την κακή έννοια. Είναι προσαρμογή σε ένα διαφορετικό κοινό για το οποίο το πρωτότυπο υλικό είναι ακατάλληλο. 

Αντί να τα συγκρίνεις με τα πρωτότυπα σύγκρινε τα με το είδος τους, ταινίες και κόμικς που απευθύνονται κυρίως σε παιδιά.

Τόσο ο Μόμπυ Ντικ όσο και η Παναγία των Παρισίων της Ντίσνεϋ είναι λιγότερο παιδικά από τη συντριπτική πλειοψηφία.

Όσο για τον χαρακτήρα του καπετάνιου, ήταν μια πετυχημένη για μένα μίξη του Σκρουτζ με τον Αχαμπ.
 

 

 

Αυτό δείχνει άγνοια ή έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα. Ο πρωτότυπος χαρακτήρας του "Φρόλω" ήταν ιερέας, όχι δικαστής, και δεν είναι καθόλου αγνός. Είναι υποκριτής, και γι'αυτό είναι ο "κακός" του βιβλίου. 

 

Δεν είπε κανείς πως είχαν δίκιο οι συντηρητικοί θρησκόληπτοι. Η ουσία όμως είναι υπάρχει ένα τραγούδι για το σεξ και τον πόθο του κακού της ταινίας, τραγούδι που το 99% των παιδιών που είδαν την ταινία δε θα κατάλαβε τι ακριβώς σημαίνει. Έγινε μια προσπάθεια να είναι πιο ενήλικη η ταινία(και όντως είναι) και υπήρξαν αρκετές αντιδράσεις. Φαντάσου τι θα γινόταν αν ήταν όπως θα την ήθελες, ακόμα λιγότερο παιδική. 

[germanicus]

Εάν η Disney αποφασίσει ποτέ να κάνει κόμικ το θάνατο του Χριστού, *εάν* αποφασίσει να το κάνει δείχνωντας τον να αποβιώνει στο βαθειά γεράματά του, τριγυρισμένο από τους ανθρώπους που αγαπάει, ήρεμο και ευτυχισμένο μέσα στον ύπνο του, αυτομάτως δεν έχει καμία σχέση με την Ορθόδοξη πίστη Μα καμία Εάν δεν γυρίσει να πει ότι πέθανε με μαρτυρικό τρόπο (και αναστήθηκε εν συνεχεία), τότε έχουμε μια ιστορία δεν αναφέρει το σημείο που είναι κομβικότατο για την Ορθοδοξία. Θυμίζω ότι εμείς το Πάσχα έχουμε ως κορυφαία γιορτή, όχι τα Χριστούγεννα. Όλος ο μυστικισμός της πίστης (και η Ορθόδοξη εκδοχή είναι άκρως μυστικιστική, επηρρεασμένη πλήρως και από την Ανατολή γενικώς αλλά και από το γεγονός ότι οι εδώ είχαν διαβάσει και 5 φιλοσόφους, ενώ οι Δυτικοί, που δεν μίλαγαν Ελληνικά, έχαναν τις "λεπτές" αποχρώσεις των λέξεων) βασίζεται όχι απλά σε αυτό το θάνατο (και την επακόλουθη Ανάσταση) αλλά και στον τρόπο του θανάτου.

 

Κάπως έτσι λοιπόν το να πεις για το Μόμπυ Ντικ ότι ο καπετάνιος δεν είναι προβληματικός και η εμμονή του δεν καταστρέφει και τον ίδιο και τους τριγύρω του, αυτομάτως αλλιώνει παντελώς την ιστορία Την νερώνει με τον ίδιο τρόπο που είναι νερωμένη μια αμερικάνικη εμπορική μπύρα και δη light.

 

Θα μπορούσε η disney να δείξει θάνατο? Ναι. Το έχει κάνει ο Ρόσα. Θα μπορούσε να δείξει ότι η εμμονή του κατέστρεψε και αυτόν και τους τριγύρω του? Άπειρες οι ιστορίες του Μπαρκς που καταλήγουν με κυνηγητά διότι πήγε στραβά η φάση. 

 

Οπότε τι ήταν το *πιο* ενήλικο στη συγκεκριμένη διασκευή του Μόμπυ Ντικ? Διότι ήταν *πιο* ενήλικο. Όχι ενήλικο. *πιο* ενήλικο από τα άλλα. Νομίζω τα χρώματα και η ατμόσφαιρα. Όπως είχα πει και όταν το διάβασα όμως, εάν ΔΕΝ ήταν ιστορία με παπιά (όπου ξέρουμε το παρελθόν τους, τις φυσιολογικές τους ιστορίες) θα μιλάγαμε για ένα απλό συνηθισμένο BD. Κάτι σαν ένα Elseworlds της DC φτιαγμένο με διαφορετική τεχνοτροπία, αλλά χωρίς ένα βαρβάτο σενάριο που στέκεται αυτόνομα και θα το εκτιμήσει κάποιος που δεν ξέρει πως είναι ο κανονικός ήρωας.

 

Αυτή όμως την άποψη του ChrisL ότι αγγίζουν οι Ιταλοί πιο ενήλικα θέματα, τη συμμερίζομαι. Προσπαθούν να αλλάξουν τον τρόπο αφήγησης των ιστοριών και να τις κάνουν πιο σύγχρονες. (όχι ενήλικα. *πιο* ενήλικα). Εκεί που ψιλοεντυπωσιάστηκα ήταν με το Μίκυ Μάους Β Περίοδος #10. Πάρτε εικόνα με την οποία ξεκινάει ιστορία μέσα:

 

Βέβαια, ενώ περίμενα ότι θα συνεχίσει με ένα μαμάτο νουάρ, πρακτικά έριξα ΤΑ καντήλια διότι *καμία* σχέση Με εντυπωσίασε όμως που το ξεκίνησε με ένα τέτοιο αφηγηματικό κόλπο. Στη μέση της ιστορίας, με τον ΜΜ να κινδυνεύει. 

 

Παρόμοιες ελπίδες πήγε να μου αφήσει και η αμέσως επόμενη ιστορία σε εκείνο το τεύχος, με τον Κύρο να φτιάχνει αδερφάκι για τον Γλόμπο. (δεν λέω παραπάνω. όσοι την έχουν διαβάσει, ξέρουν ). Αγγίζει άκρως ενδιαφέροντες πτυχές της ανθρώπινης φύσης, αλλά καταλήγει σε ένα happy-happy-joy-joy-και-μισό-κιλό-σοκολατάκια-καρδούλες-στη-κυρία-από-εμένα-γούτσου-γούτσου. 

 

Το ότι μάλλον η Disney δεν θα φτάσει ποτέ σε τέτοια ύψη, μάλλον δεν θα τα φτάσει Δεν είναι όμως έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα το να πεις ότι είναι πιο ενήλικα, ούτε το να πεις ότι εντέλει διαστρεβλώνουν την ιστορία και απλώς τη μιμούνται σε κάποια σημεία (ώστε να χρειάζεται να ξέρεις ΚΑΙ την ιστορία των παπιών ΚΑΙ την ιστορία του Μόμπυ Ντικ για να εκτιμήσεις το τελικό αποτέλεσμα), ούτε το να αναρωτηθείς το τι ακριβώς είναι αυτό που ωθεί τον άλλον να τα πει πιο ενήλικα

 

Έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα είναι το να πιστέψεις ότι το επόμενο ή το μεθεπόμενο ποστ σε αυτό το τόπικ δεν θα στείλει κόσμο στο ψυχιατρείο

 

 

 

 

edit περί βαθμίδων ενηλικίωσης Τέτοιο πρόβλημα υπήρχε και με τη ταινία του Winnie. Γνωρίζωντας τον χαρακτήρα μέσα από τα παιδικότατα κόμικ και τα παιδικότατα τηλεοπτικά καρτούν που έχουν ακολουθήσει, ειλικρινά φοβόμασταν να το αγγίξουμε. Όχι μόνο οι νορμάλ άνθρωποι, αλλά μέχρι και η κινητή φορέας διαβήτη που ακούει στο όνομα Imac. Είμασταν *τόσο* σίγουροι ότι θα κόψουμε φλέβες και θα πηδήσουμε από το παράθυρο γιατί θα ήταν για προνήπια Και εντέλει δεν ήταν για 3χρονα-4χρονα, αλλά ήταν μια χαρά παραμυθάκι/κινούμενο από αυτά που μπορεί *άνετα* να δει ο οιοσδήποτε γονέας με το παιδί του. Οπότε ήταν *πιο* ενήλικο από τα κόμικ με τον Winnie, αλλά σίγουρα λιγότερο ενήλικο από το Despicable Me

[rorschach]

και απόπειρα αυτοκτονίας έχω

 

και δολοφονία αθώας κατσίκας έχω

 

τι άλλο θέλετε πια

[germanicus]

τίποτα πιο εκλεκτό?  :D

 

[tryfev]

Τρύφων ο Ντόναλντ θα είναι ο Mr Hyde? Το διάβασες κάπου ,π.χ. στην περίληψη στο οπισθόφυλλο ή το εικάζεσαι? Θα ταίριαζε πάντως σίγουρα. Ο κακός νευρικός Ντόναλντ των Ιταλών.

 

 

 

Φίλε μου αν επρόκειτο για εικασία (συγγνώμη αλλά το ρήμα είναι εικάζω, όχι εικάζομαι) δεν θα το έγραφα τόσο κατηγορηματικά

[hardivic]

Summum jus, summa injuria φίλε. Η ύψιστη (σε αυστηρότητα) δικαιοσύνη, ύψιστη αδικία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμά σου να διατυπώνεις ελεύθερα την γνώμη σου.

 

σημαίνει όμως ότι θα ήθελες μεγαλύτερες βαθμολογίες επειδή σου άρεσαν οι ιστορίες..θα συμφωνούσα με την κριτική σου αν τις είχα ισοπεδώσει, βαθμολογώντας τες με μηδενικά και ασσόδυα...επίσης ίσως να συμφωνούσα αν σου είχε αρέσει το τεύχος 12, το οποίο ήταν ισάξιο αν όχι καλύτερο του 13.. και αν είσαι επιεικής την πρώτη φορά που βλέπεις κάτι μέτριο, δε μπορεί παρά να ενοχλείσαι όλο και περισσότερο όταν η μετριότητα επαναλαμβάνεται, και όταν έχεις τη βάσιμη (θα έλεγα) υποψία ότι η μετριότητα αυτή έχει πολλές πιθανότητες να μονιμοποιηθεί...πιθανόν η βαθμολογίες μου μετά από 3-4 παρόμοια τεύχη να φτάσουν τα επίπεδα που προανέφερα, και ας μην είναι οι ιστορίες χειρότερες..θα είναι όμως η διάθεσή μου...εκτός αν κάθε 2-3 τεύχη μου πετούν και μια καλή ιστορία, τύπου Κάστυ και Μάσιμο Ντε Βίτα (για κάτι καλύτερο δεν τρέφω ελπίδες), για να κάνω και ένα reset στον οργανισμό μου...

 

και νομίζω ότι είναι πιο κοντινή στην πραγματικότητα (και λέγοντας πραγματικότητα εννοώ τη μέση αποδοχή των ιστοριών από το αναγνωστικό κοινό) η δική μου βαθμολογία για της συγκεκριμένες ιστορίες, παρά κάποια 10άρια στις ιστορίες του ΣΟΥπερ Μίκυ..Αυτά από εμένα.....

[tryfev]

και απόπειρα αυτοκτονίας έχω

mickey-suicide.jpg

 

και δολοφονία αθώας κατσίκας έχω

goatslaughter.jpg

 

τι άλλο θέλετε πια

 

Gottgredson είναι αυτός! ΄Οσο για τον νομικό χαρακτηρισμό της πράξης του Μίκυ, νομίζω πως δεν είναι δολοφονία, αλλά ζωοκτονία (αιγοκτονία αν θέλετε) εξ αμελείας.

 

Κατά τα λοιπά δεν έχω τίποτε ιδιαίτερο να προσθέσω αφού με καλύψατε πλήρως. Τώρα για το αν είναι ενήλικα ή όχι αυτά τα κόμικς (Ντράκουλα, Μόμπυ Ντικ, Δόκτωρ Ράτκυλ, που δεν το είδαμε ακόμη, Notre Dame κλπ.) θα έλεγα πως είναι σίγουρα πιο "μεγαλίστικα" (όπως λέγαμε μικροί) από τα συνηθισμένα, αλλά προφανώς όχι ενήλικα.

 

Το ευχάριστο είναι ότι αυτά τα 10 περίπου ποστ, με κορυφαίο αυτό του (όχι το τελευταίο με την παραπομπή στο απίθανο σκετσάκι με τους Φέρμα-Βέγγο , το άλλο) ανέβασαν σημαντικά το επίπεδο της "κουβεντούλας μας" που είχε πέσει κάπως, με τις θεμιτές, όπως σωστά παρατηρεί ο Πρόεδρας στο ποστ του, ασημαντότητες που το είχαν πλημμυρίσει, για τις οποίες δεν αποποιούμαι κι εγώ το -έστω και μικρό- μερίδιο της ευθύνης μου.

[tryfev]

σημαίνει όμως ότι θα ήθελες μεγαλύτερες βαθμολογίες επειδή σου άρεσαν οι ιστορίες..θα συμφωνούσα με την κριτική σου αν τις είχα ισοπεδώσει, βαθμολογώντας τες με μηδενικά και ασσόδυα...επίσης ίσως να συμφωνούσα αν σου είχε αρέσει το τεύχος 12, το οποίο ήταν ισάξιο αν όχι καλύτερο του 13.. και αν είσαι επιεικής την πρώτη φορά που βλέπεις κάτι μέτριο, δε μπορεί παρά να ενοχλείσαι όλο και περισσότερο όταν η μετριότητα επαναλαμβάνεται, και όταν έχεις τη βάσιμη (θα έλεγα) υποψία ότι η μετριότητα αυτή έχει πολλές πιθανότητες να μονιμοποιηθεί...πιθανόν η βαθμολογίες μου μετά από 3-4 παρόμοια τεύχη να φτάσουν τα επίπεδα που προανέφερα, και ας μην είναι οι ιστορίες χειρότερες..θα είναι όμως η διάθεσή μου...εκτός αν κάθε 2-3 τεύχη μου πετούν και μια καλή ιστορία, τύπου Κάστυ και Μάσιμο Ντε Βίτα (για κάτι καλύτερο δεν τρέφω ελπίδες), για να κάνω και ένα reset στον οργανισμό μου...

 

και νομίζω ότι είναι πιο κοντινή στην πραγματικότητα (και λέγοντας πραγματικότητα εννοώ τη μέση αποδοχή των ιστοριών από το αναγνωστικό κοινό) η δική μου βαθμολογία για της συγκεκριμένες ιστορίες, παρά κάποια 10άρια στις ιστορίες του ΣΟΥπερ Μίκυ..Αυτά από εμένα.....

 

Συμφωνώ στα περισσότερα απ' όσα λες φίλε εκτός από το ότι το #12 ήταν ισάξιο αν όχι ανώτερο από το 13. Και μόνο η ιστορία με την ατυχία του Ντόναλντ αρκεί για να θεμελιώσει την υπεροχή του δεύτερου. Γνώμη μου φυσικά. Και σίγουρα φοβάμαι κι εγώ τα χειρότερα καθώς, όπως φαίνεται, οι φίλοι μας της Καθημερινής (όπως είπα και σε προηγούμενο ποστ, εδώ ή στο τόπικ για το Μίκυ Μάους), συγχέουν το "νέες ιστορίες" με το "πρόσφατες ιστορίες" κι έτσι, κατά κανόνα, αρπάζουν 1-2 τεύχη κάθε φορά, από τα Topolino (libretto) της τελευταίας τετραετίας, παίρνουν κάποιες ιστορίες από το καθένα και "χτίζουν" το τεύχος τους.

 

Διαφωνώ ως προς την άποψη που διατυπώνεις, ότι ο κορεσμός από τις συνεχείς μέτριες ιστορίες ενδέχεται να σε οδηγήσει σε ακόμη αυστηρότερη βαθμολόγηση "και ας μην είναι οι ιστορίες χειρότερες..θα είναι όμως η διάθεσή μου...", όπως γράφεις.

[Manitou]

Το ευχάριστο είναι ότι αυτά τα 10 περίπου ποστ, με κορυφαίο αυτό του (όχι το τελευταίο με την παραπομπή στο απίθανο σκετσάκι με τους Φέρμα-Βέγγο , το άλλο) ανέβασαν σημαντικά το επίπεδο της "κουβεντούλας μας" που είχε πέσει κάπως, με τις θεμιτές, όπως σωστά παρατηρεί ο Πρόεδρας στο ποστ του, ασημαντότητες που το είχαν πλημμυρίσει, για τις οποίες δεν αποποιούμαι κι εγώ το -έστω και μικρό- μερίδιο της ευθύνης μου.

 

 

Νομίζω και εμένα αυτός ήταν ο σκοπός μου πέραν της συζήτησης για ένα όντως ενδιαφέρον θέμα. Γράφοντας ενήλικα ουσιαστικά και εγώ εννοούσα "πιο μεγαλίστικα" αλλά χαίρομαι που δεν το παρατήρησα μόνο εγώ. Παρεπιπτόντως germanicus φοβερό σχόλιο.

 

Διαβάζοντας τις ιστορίες του Μπαρκς σε συγκριση με τις σημερινές καταλαβαίνει κανείς δυο πράγματα. α) Οτι οι καιροί αλλάζουν αλλά και β) Ο χρόνος στο σύμπαν του Ντίσνευ κυλάει τοοοοοοοοοοοοσο αργά. Οι 7 δεκαετίες (Θεε μου!!!) που εχουν περάσει από τις πρώτες ιστορίες του Μπάρκς μέχρι σήμερα έχουν "συμπιεστεί" στο σύμπαν του Ντίσνευ. Αργά και μετρημένα τα βήματα "εκσυχρονισμού". Τα έλεγε ο θείος Αλβέρτος...  

 

Υ.Γ. Φίλε hardivic νομίζω έχουμε κοινή αντίληψη και ρότα στις βαθμολογίες.

[arianna]

Germanicus, μα γιατι εντυπωσιάστηκες με καρε όπως οι αναπάντητες κλήσεις, αφου ο Μικυ εχει φτασει στο μονοπάτι του θανάτου,α πειροτατες φορες, αυτό σε τι διέφερε;

[tryfev]

Germanicus, μα γιατι εντυπωσιάστηκες με καρε όπως οι αναπάντητες κλήσεις, αφου ο Μικυ εχει φτασει στο μονοπάτι του θανάτου,α πειροτατες φορες, αυτό σε τι διέφερε;

 

Χωρίς να παριστάνω τον ερμηνευτή των απόψεων του φίλου πιστεύω πως (ψιλο)εντυπωσιάστηκε από την ατμόσφαιρα "νουάρ" που απέπνεε η πρώτη σελίδα της ιστορίας, με αποτέλεσμα να περιμένει κάτι καλύτερο, τελικά όμως η ατμόσφαιρα αυτή έμεινε αδικαίωτη από την εξέλιξή της ιστορίας.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 16, 2014 από tryfev

[germanicus]

what Tryf said

 

https://www.youtube.com/watch?v=QLNUIU7AzTg η πρώτη σκηνή του MI:3

 

Λεπόν. Κοριτσάκια και αγοράκια. Πήγα από την Καθημερινή, Πανεπιστημίου 47 στοά Αρσακειου, για να τσιμπήσω κάποιους από τους τόμους της Βιβλιοθήκης του Ντίσνευ. Και έχουμε και λέμε. Τον 5ο τόμο τον πήρα μια χαρά στα 4 ευρώ παρέα με την εφημερίδα. Τους 2 πρώτους όμως τους έδιναν στα 10 ευρώ λέγοντάς μου ότι έχουν εξαντληθεί οι εφημερίδες. Απ'ότι μου είπαν αυτή θα είναι και η πολιτική τους. Τέλεψε η εφημερίδα και έμεινε ο τόμος? 10 γιούργια. 

 

Από εκεί και πέρα πέρασα απο την Πρωτοπορία και πούλαγαν κάποιους από τους τελευταίους (πάντως όχι τον 1+2 που ήθελα) στα 6,93. Επίσης είδα σε καμπόσα υπαίθρια σταντ εφημερίδων/περιοδικών να έχουν σκέτους τόμους. Σαφώς στα 10 γιούργια.

 

Αυτά.

 

[Tightwad]

Το να περιμένει κανείς να δει τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες να πεθαίνουν σε ταινία Ντίσνεϋ είναι που δείχνει έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα.

Ε, ίσως τότε καλύτερα να μην έπιαναν το Moby Dick, εφόσον η εμμονή και η αυτοκαταστροφή είναι το βασικότερο μέρος της ιστορίας.

 

Αλλά όχι, δεν νομίζω ότι χρειαζόταν να πεθάνει ο Σκρούτζ. Μπορούσε να χάσει την δεκάρα του, το πλοίο του, και η τελική σκηνή να είναι, ο Άχαμπ και ο Ισμαήλ, σε μια σωστική λέμβο λίγο πρίν διασωθούν, με τον Άχαμπ να έχει βάλει τα κλάμματα, ενώ ο Ισμαήλ το βλέπει λίγο πιο κριτικά. Ή χιουμοριστικά αν θέλουμε ένα αστείο τέλος.

 

ΥΓ. Μουφάσα. Μουφάσα. Μουφάσα.

 

Όταν επιλέγεις να δεις την Ντίσνεϋ εκδοχή δεν περιμένεις να δεις τον Κουασιμόδο να πεθαίνει της πείνας αγκαλιά με το πτώμα της Εσμεράλδας.

Ούτε διαβάζοντας Μόμπυ Ντικ με χαρακτήρες Ντίσνεϋ περιμένεις να τους δεις σχεδόν όλους να πεθαίνουν στο τέλος.

Τα παιδιά σίγουρα δε θέλουν να δουν κάτι τέτοιο. Ούτε οι ενήλικες που αν ήθελαν θα έβλεπαν/διάβαζαν τα πρωτότυπα.

ΟΚ, άρα συμφωνούμε πως είναι μια κακή μεταφορά;

 

Γιατί επέλεξαν τόσο καταθλιπτικά βιβλία για να μεταφέρουν; Επειδή τους άρεσαν οι τίτλοι;

 

Δεν πρόκειται για κάτι "παιδικό" με την κακή έννοια.

 

Θεωρώ το πως η εμμονή του Σκρούτζ και το πως παρουσιάστηκε είναι πολύ παιδική, με την κακή έννοια.

Δεν χρειαζόταν να πεθάνει, αλλά το ηθικό δίδαγμα ότι η εμμονή είναι αυτοκαταστροφική έπρεπε να συντηρηθεί και να είναι κεντρικό μέρος της ιστορίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σκρούτζ έχανε τον θησαυρό επειδή είχε πάθει εμμονή με αυτόν.

 

Αντί να τα συγκρίνεις με τα πρωτότυπα σύγκρινε τα με το είδος τους, ταινίες και κόμικς που απευθύνονται κυρίως σε παιδιά.

Αν δεν ήταν το να κάνουμε παραλληλισμούς με τα πρωτότυπα, γιατί δεν έγραψαν πρωτότυπες ιστορίες;

 

Ή έστω ημι-πρωτότυπες, όπως τον Βασιλιά των Λιονταριών, και η σχέση του με τον Aμλετ.

 

Δεν είπε κανείς πως είχαν δίκιο οι συντηρητικοί θρησκόληπτοι. Η ουσία όμως είναι υπάρχει ένα τραγούδι για το σεξ και τον πόθο του κακού της ταινίας, τραγούδι που το 99% των παιδιών που είδαν την ταινία δε θα κατάλαβε τι ακριβώς σημαίνει. Έγινε μια προσπάθεια να είναι πιο ενήλικη η ταινία(και όντως είναι) και υπήρξαν αρκετές αντιδράσεις. Φαντάσου τι θα γινόταν αν ήταν όπως θα την ήθελες, ακόμα λιγότερο παιδική.

Eγώ μικρός είχα καταλάβει ότι στον Κουασιμόδο "άρεσε" η Εσμεράλδα, το ίδιο και στον Φρόλω. Αλλά ότι η αγάπη του Κουασιμόδο ήταν αγνή και ειλικρινής, ενώ ο Φρόλω δεν ενδιαφερόταν αν τον αγαπούσε η Εσμεράλδα.

 

Δεν είχα κάνει άλλους παραλληλισμούς, αλλά τώρα που ξαναβλέπω την ταινία, την εκτιμώ λίγο περισσότερο.

[Manitou]

 

Tightwad said: Γιατί επέλεξαν τόσο καταθλιπτικά βιβλία για να μεταφέρουν; Επειδή τους άρεσαν οι τίτλοι;
 

 

 

Καλή ερώτηση. Χμμ ίσως γιατί ψάχνουν κάτι σκοτεινό/ατμοσφαιρικό για να το αποδώσουν σχεδιαστικά. Ή γιατί θέλουν να ξεφύγουν από τα κλασικά στερεότυπα Ντίσνευ. Ισως πάλι γιατί ζηλεύουν που δεν κάνουν σενάρια/σκίτσα για Κομικ στυλ Batman.

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 16, 2014 από ChrisL

[Tightwad]

Κάπως έτσι έγινε Χρήστο.

 

Κάποιες μεταφορές τις χειρίζονται καλά, κάποιες όχι. Εμένα μου την ψιλοδίνει όταν απορρίπτουν τα κεντρικά θέματα των πρωτοτύπων, αλλά και αυτό είναι υποκειμενικό.

[rorschach]

Ο Μουφάσα δεν ήταν πρωταγωνιστής, όπως δεν ήταν και η μαμά του Μπάμπι. (σόρρυ για τα σπόιλερ, mr-d  )

[Tightwad]

Ο Μουφάσα δεν ήταν πρωταγωνιστής, όπως δεν ήταν και η μαμά του Μπάμπι. (σόρρυ για τα σπόιλερ, mr-d  )

Ο πρωταγωνιστής του Moby Dick είναι ο Ισμαήλ, ουσιαστικά.

[rorschach]

Για τους θανάτους εξακολουθώ να διαφωνώ, δε γίνεται να δείξουν τον Κύρο, τον Φέθρυ και τους υπόλοιπους να πεθαίνουν, ακόμα και αν έχουν άλλα ονόματα σε αυτή την ιστορία. 

Για τα υπόλοιπα θέματα του Μόμπυ Ντικ αρχίζεις να με πείθεις, θα μπορούσαν να τα αγγίξουν χωρίς να γίνει η ιστορία ακατάλληλη.

[ΚΟΜΙΞ]

4 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στο περίπτερο:

• Ένας μετεωρίτης είναι σε τροχιά σύγκρουσης με τη Λιμνούπολη και απειλεί να την αφανίσει και ο ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ αναλαμβάνει δράση
  
• Γιατί η κακοτυχία άρχισε να κατατρέχει τον ΝΤΟΝΑΛΝΤ;
  
• Ο ΜΙΚΥ πηγαίνει σε ένα απομονωμένο σπίτι για να εμπνευστεί και να γράψει ένα μυθιστόρημα, τι θα βρει εκεί;;;
  
• Η ΤΖΕΝΥ βάζει ψάχνει απεγνωσμένα έναν καβαλιέρο και όταν τον βρίσκει βάζει φωτιά στην πίστα…
  

Ένας τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου.

Ακόμα, ο διαγωνισμός ΣΤΕΙΛΕ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΕ συνεχίζεται.

Ένας τυχερός κάθε εβδομάδα κερδίζει ένα MLS iQTab Kido tablet ή μια φορητή κονσόλα PSP SONY με τρία παιχνίδια

 

Πηγή: Καθημερινή

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 16, 2014 από ΚΟΜΙΞ

[rorschach]

Αν κρίνω από τους δημιουργούς, οι ιστορίες σίγουρα φαίνονται καλύτερες από αυτές των τελευταίων τευχών.

[Comic-Μaniac]

Κάπως έτσι έγινε Χρήστο.

 

Κάποιες μεταφορές τις χειρίζονται καλά, κάποιες όχι. Εμένα μου την ψιλοδίνει όταν απορρίπτουν τα κεντρικά θέματα των πρωτοτύπων, αλλά και αυτό είναι υποκειμενικό.

Η μεταφορά τέτοιων έργων κλασσικής λογοτεχνίας με τεράστια παγκοσμίως αναγνώριση σε κόμικ και μάλιστα με ήρωες ντίσνευ , είναι από κάθε άποψη επίτευγμα . Επίσης , αν δεν εξελίξουν τις ιδέες των πρωτοτύπων προς νέους ορίζοντες , οι ιστορίες θα γίνονταν γραφικές και ως ένα βαθμό ανιαρές . Βέβαια , συμφωνώ στο ότι δεν πρέπει να τις απορρίπτουν , αλλά όχι και να προβαίνουν στο πολυσύχναστο φαινόμενο του τυφλού μιμητισμού . 

[Tightwad]

Επίσης , αν δεν εξελίξουν τις ιδέες των πρωτοτύπων προς νέους ορίζοντες , οι ιστορίες θα γίνονταν γραφικές και ως ένα βαθμό ανιαρές . 

Γραφικές, γιατί;

 

Προφανώς πρέπει να τις προσαρμόσουν λίγο στους χαρακτήρες, αλλά γιατί γραφικές;

 

Δεν είναι οι πρώτες μεταφορές από βιβλίο σε κόμικ.

[Comic-Μaniac]

Γραφικές, γιατί;

 

Προφανώς πρέπει να τις προσαρμόσουν λίγο στους χαρακτήρες, αλλά γιατί γραφικές;

 

Δεν είναι οι πρώτες μεταφορές από βιβλίο σε κόμικ.

Βεβαίως και ξέρω ότι δεν είναι οι πρώτες μεταφορές από βιβλίο σε κόμικ. αλλά αυτό τονίζει πως με ειδικό χειρισμό  πχ μόμπυ ντικ , το αποτέλεσμα δικαιώνει . Γραφικά , γιατί όταν μια ιδέα δεν εξελίσσεται αναζητώντας νέους δρόμους που να ταιριάζουν στο σήμερα και προσκολλάται σε κλασσικές ιδέες , δίχως να το κουράζει , νιώθοντας τη σιγουριά που έχει κάτι που έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές , τότε το αποτέλεσμα δεν έχει κάτι που να ξεχωρίζει . με αυτό δεν εννοώ ότι δεν είναι το έργο το παλιότερων ένας καλός οδηγός , δεν φτάνει όμως αν δεν ασχοληθούν περαιτέρω όπως συχνά συμβαίνει .    

[arianna]

Τα δυο τελευταια μικυ-μαους σχεδον δεν διαβαζονται, το καινουριο θα το πάρω χαρης στον Μικυ

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 16, 2014 από arianna

[Billy Uchiha]

Τα δυο τελευταια μικυ-μαους σχεδον δεν διαβαζονται, το καινουριο θα το πάρω χαρης στον Μικυ

Μόνο και μόνο για τον Μίκυ;;;

[tryfev]

Η μεταφορά τέτοιων έργων κλασσικής λογοτεχνίας με τεράστια παγκοσμίως αναγνώριση σε κόμικ και μάλιστα με ήρωες ντίσνευ , είναι από κάθε άποψη επίτευγμα .

 

 

 

Επίσης , αν δεν εξελίξουν τις ιδέες των πρωτοτύπων προς νέους ορίζοντες , οι ιστορίες θα γίνονταν γραφικές και ως ένα βαθμό ανιαρές . Βέβαια , συμφωνώ στο ότι δεν πρέπει να τις απορρίπτουν , αλλά όχι και να προβαίνουν στο πολυσύχναστο φαινόμενο του τυφλού μιμητισμού . 

 

Προσυπογράφω το πρώτο σκέλος της απάντησής σου. ΄Οσο για το δεύτερο, είναι προφανές ότι μια διασκευή λογοτεχνικού έργου σε κόμικ δεν μπορεί να μιμείται τυφλά το πρότυπό της, όμως η εξέλιξη των ιδεών του δεν πρέπει να φτάνει στην "πατροκτονία", δηλαδή στην αναίρεση της ουσίας του αρχικού έργου.

[tryfev]

Επωφελούμαι από αυτή την ευκαιρία για να εξάρω τη συμβολή στην ανάδειξη και ανάπτυξη ενδιαφερόντων θεμάτων αρκετών φίλων, πέραν του που τον ανέφερα ήδη, με "προεξάρχοντα" τον αγαπητό Φαίδωνα, αλλά και τους Ρόρσαχ και ChrisL.....

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 16, 2014 από tryfev

[Comic-Μaniac]

@tryfev Σχετικά με το δεύτερο σκέλος της απάντησης , αναφερόμουν στο τυφλό μιμητισμό του έργου του Μπαρκς . Όσον αφορά τα λογοτεχνικά έργα τα οποία μεταφέρουν , φυσικά και οφείλουν να βασιστούν στο πρωτότυπο δίχως να αλλοιώνουν το νόημα και τα μηνύματα του  ... ειδικά σε ένα έργο όπως το ντόκτωρ τζέκιλ και κύριος χάιντ .

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 16, 2014 από Comic-Μaniac

[tryfev]

.... αλλά και την νεαρή μας φίλη Comic-Maniac για τις σύντομες αλλά συχνά πολύ εύστοχες παρεμβάσεις της.