Επικίνδυνη η βία των κινουμένων σχεδίων

[NetGhost]

Τα αγόρια που παρακολουθούν κινούμενα σχέδια ή αθλήματα επαφής στην τηλεόραση στις ηλικίες 2 ως 5 ετών έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι επιθετικά ή ανυπάκουα αργότερα στη ζωή τους, σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύεται σήμερα στην ιατρική επιθεώρηση Pediatrics.

 

"Ανακαλύψαμε πως όσο περισσότερο τα παιδιά προσχολικής ηλικίας παρακολουθούν βίαιες τηλεοπτικές εκπομπές, τόσο περισσότερο θα είναι επιρρεπή σε αντικοινωνικές συμπεριφορές (επιθετικότητα, ανυπακοή, τάση να μπλέκουν σε φασαρίες) μόλις πάνε σχολείο", δήλωσε ο δρ. Δημήτρης Χριστάκης του Ερευνητικού Ινστιτούτου του Παιδιατρικού Νοσοκομείου του Σηάτλ, ένας από τους βασικούς ερευνητές που υπογράφουν την έρευνα.

 

Οι ερευνητές ανέλυσαν τις τηλεοπτικές συνήθειες 330 παιδιών ηλικίας 2 ως 5 ετών και στη συνέχεια εκτίμησαν τη συμπεριφορά τους πέντε χρόνια αργότερα. Για τον δρα Χριστάκη, "τα κινούμενα σχέδια είναι οι κύριοι ένοχοι".

 

"Οι περισσότεροι γονείς θεωρούν πως τα κινούμενα σχέδια δεν είναι επικίνδυνα για τα παιδιά τους επειδή στο κάτω-κάτω δεν είναι αληθινά και είναι απλώς αστεία", υπογραμμίζει.

 

Όμως, σύμφωνα με τον ερευνητή, ακριβώς αυτή η ικανότητα των ηρώων των κινουμένων σχεδίων να συνθλίβονται και να ξανασηκώνονται την επόμενη στιγμή, είναι που εξαπατά. "Δημιουργεί μια ψευδή εντύπωση για τη βία στην πραγματική ζωή", εκτιμά ο δρ. Χριστάκης.

 

Τα μικρά αγόρια φαίνεται ότι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα σ' αυτό τον τύπο επιρροής. Ούτε τα μικρά κορίτσια που παρακολουθούσαν βίαια προγράμματα ούτε τα αγόρια που παρακολουθούσαν μη βίαια ή εκπαιδευτικά προγράμματα έδειχναν την ίδια επιθετικότητα αργότερα, σύμφωνα με τους ερευνητές.

 

 

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ

[PhantomDuck]

Και τα κόμικς επικίνδυνα είναι με τόση βία που έχουν.

 

Καλά, για να λέμε του στραβού το δίκιο, παιδιά ηλικίας 2-5 ετών έχουν ΠΟΛΥ καλύτερα πράγματα να κάνουν από το να βλέπουν τηλεόραση. Αν ο γονιός τα βάζει να κάθονται στο χαζοκούτι για να μην τους ενοχλούν, είναι δικό του φταίξιμο, αλλά σίγουρα υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα στην τηλεόραση από τα άθλια κινούμενα που βάζει.

 

Μια ζωή έβλεπα κινούμενα σχέδια (και συνεχίζω ακάθεκτος). Το θέμα είναι πως οι γονείς μου όταν ήμουν 2 ετών με έκαναν να ασχολούμαι με άλλα πράγματα από την τηλεόραση.

 

Τέλος, να πω πως άλλο κινούμενα σχέδια και άλλο παιδικά. Δεν έχει καμία απολύτως σχέση το ένα με το άλλο, πράγμα που νομίζω πως αγνοεί ο κύριος καθηγητής όπως και ο μεγαλύτερος πληθυσμός της Ελλάδας. Ο τομέας του animation είναι πραγματικά τεράστιος και δεν έχει καμία σχέση με τις αθλιότητες που βλέπουμε στην τηλεόραση.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 5, 2007 από PhantomDuck

[Konata_Izumi]

καταρχην οι περισοτεροι κατασκευαστες πλυντηριων συνιστουν οτι τα παιδια μεχρι 5 ετων δεν κανει καν να βλεπουν τηλεοραση.

 

:rainbow:

 

ετσι θα κανω εγω με το παιδι μου. Τηλεοραση γιοκ μεχρι τα 5, και μετα θα αρχισω να του δινω κομιξ ως μεσο εκμαθησης της αναγνωσης, και φυσικα αυτα θα ειναι κομιξ με παπια..

 

[germanicus]

Ρε δε πα να λένε ότι θέλουν. Στον βαφτισιμιό μου καθόμουν και του διάβαζα τους υπότιτλους από τα 3 Star Wars όταν ήταν 4. Μια χαρά βγήκε. Με τη ξαδέρφη του κάτσαμε και είδαμε τη Πριγκίπισσα Μονονόκε πάλι στην ίδια ηλικία. Μια χαρά βγήκε. Ο πατέρας μου είδε τον πατέρα του να χώνεται σε μια τρύπα στο έδαφος το 46-47 για να μην τον βρουν κάποιοι άλλοι. Μια χαρά βγήκε. Με εξαίρεση τα τελευταία 50 χρόνια, που είναι μια τεράστια ιδιαιτερότητα και που όμοια της ξαναυπήρξε έως ένα βαθμό μόνο για τα 100-200 χρόνια που υπήρχε η Pax Romana και μόνο στα εσωτερικά της αυτοκρατωρίας, σε όσους ζούμε σε "δυτικές χώρες" δε μας καιν τα σπίτια, δε βιάζουν τις γυναίκες, δε σφάζουν τους δικούς μας μπρος στα μάτια μας, πράγματα που ήταν απολύτως νορμάλ για κάθε (εάν δεν απατόμαι) ανθρώπινη κοινωνία για την οποία είτε έχουμε γραπτά στοιχεία, είτε έχουμε αρχαιολογικά ευρήματα.

 

Σίγουρα τεράστιο πράγμα η ψυχιατρική, μέρος της ευρύτερης προόδου που έχουμε κάνει ως ανθρωπότητα και τομέας στον οποίο πιστεύω είμαστε πίσω όσον αφορά την αποδοχή και την κατανόηση της χρησιμότητάς του, αλλά μερικά από τα καμπανάκια κινδύνου παραείναι ακραία για τη δική μου κατανόηση των πραγμάτων.

 

 

[x for xepeta]

Το απόλυτο βιβλίο βίας και ρατσισμού είναι η Βίβλος αλλά δείτε πως μια χαρά βγαίνει ο κόσμος?

Μισό λεπτό! Δεν είναι και τόσο μια χαρά!! Μα αυτό το βιβλίο φταίει!!

[DJO]

Όμως, σύμφωνα με τον ερευνητή, ακριβώς αυτή η ικανότητα των ηρώων των κινουμένων σχεδίων να συνθλίβονται και να ξανασηκώνονται την επόμενη στιγμή, είναι που εξαπατά. "Δημιουργεί μια ψευδή εντύπωση για τη βία στην πραγματική ζωή", εκτιμά ο δρ. Χριστάκης.

 

Χμ...αρα θα ηταν καλυτερα να ηταν ρεαλιστικο και γιατι οχι σπλατερια μερια ή θεοσκληρο anime?

 

Τετοια αρθρα τα θεωρω ακραια, γιατι αμα ηταν ετσι, ολοι & ολες που εχουν διαβασει Αστεριξ βγαινουν στους δρομους και μοιραζουν μπουφλες με το κιλο!

[x for xepeta]

Και η Μαντόνα σε καθολικό παρθεναγωγείο μεγάλωσε αλλά έχει με περισσότερες γυναίκες απο μένα... Μάλλον θα διάβαζε Ταρατατά στα διαλείματα. Η... αψυχολόγητη!!

[alagt17]

1. O germanicus έχει σ΄ολα δίκιο

2. Μη λέτε λόγια στον αέρα. Πρώτα κάντε παιδιά και μετά τα λέμε. Δε ζούμε στη δεκαετία του '70.

Όποιος σήμερα δε βλέπει πολύ τηλεόραση μάλλον για nerd κάνει στους άλλους (πχ εγώ...με δουλεύουν οι

μαθητές μου). Εδώ κάνουμε μάθημα με εικόνες και βίντεο, τι δαιμονοποίηση της τηλεόρασης είναι αυτή;

Θυμηθείτε τέλος ότι η βία υπάρχει παντού είτε ωμή είτε μαγειρεμένη (στην Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων δεν υπάρχει βία

Επεξεργασία Νοεμβρίου 5, 2007 από alagt17

[LouisLamogio]

Δεν νομίζω το πρόβλημα ότι βρίσκεται στα κινούμενα σχέδια γιατί τα παιδιά καταλαβαίνουν όταν βλέπουν ότι αυτό είναι παραμύθι.Είναι ειρωνεία να κάνεις έρευνες για animation όταν κυκλοφορούν τόσες ταινίες γ΄διαλογής με αιματοκυλίσματα με κανονικούς ανθρώπους-ηθοποιούς.Όλοι ξέρουμε τα αιματοκυλίσματα σε αμερικάνικα σχολεία(εκεί βέβαια έχουν ελεύθερη πρόσβαση και στα όπλα...)αλλά τα σπλάτερ και οι ταινίες με σκοτωμούς είναι δυστυχώς μέσα στην κουλτούρα τους.Με τόσο σκουπιδαριό που κυκλοφορεί το να κατηγορείς τα anιmation είναι σαν να προσπαθείς να ανακαλύψεις τον τροχό το 2007

 

Εμένα εκείνο που με ενοχλεί προσωπικά είναι η πρόσβαση στα όπλα που τη θεωρώ αδιανόητη.Στατιστικά να το πάρεις όπου υπάρχει εξοικείωση με όπλα σε παιδιά αλλά και ενήλικες εκεί γίνονται και τα περισσότερα.Και δεν μιλώ για χωριά με αρκούδες αλλά για πιο νότια...

[drax]

Η ανθρώπινη ψυχη ήταν πάντα κάτι που με ιντριγκάριζε να μελετήσω.Το πολύ γνωστό ρητό:"Αβυσσος η ψυχή του ανθρώπου" δεν ελέχθη τυχαία κι ούτε συνεχίζει να χρησιμοποιείται κατα κόρον τυχαία.Δεν ξέρω,αλλά πιστεύω οτι οι άνθρωποι γεννιούνται και δεν δημιουργούνται.Σίγουρα,κάποιες παραστάσεις,εμπειρίες,συναναστροφές και βιώματα,θα παίξουν τον ρόλο τους,αλλά ας πούμε οτι η ραχοκοκαλία θα μείνει ίδια.Αυτή είναι η άποψή μου.Ολοι οι φίλοι και γνωστοί μου με θεωρούν παρα πολύ ήρεμο και πράο άνθρωπο και διαβάζω κόμικς απο τα 4 μου χρόνια.Εντάξει,στα 4 μου δεν ήξερα να διαβάζω,αλλά τέλος πάντων έβλεπα τις φωτογραφίες του Αστερίξ,του Σπάιντερ-μαν και του Σουπερμαν.Ξέρω ανθρώπους που δεν έχουν ανοίξει ποτέ κόμικς στην ζωή τους και είναι μονίμως οργισμένοι κι επιθετικοί,για να μην πω τίποτα χειρότερο.Εμένα τα κομικς με βοήθησαν να μάθω να διαβάζω και να είμαι καλός στην ορθογραφία και την σύνταξη προτάσεων,γιατί απο πολύ μικρός ήθελα να μάθω τι κρύβεται πίσω απο τα φαντεζί σκίτσα,ποιά ιστορία και ποιά πλοκή κι έτσι έκανα προσπάθειες να μάθω να γράφω και να διαβάζω.Επίσης μ'έκαναν να είμαι γενικά πιο δημιουργικός στην ζωή μου και να είμαι πιο ανοιχτόμυαλος και μου διεύρυναν τους ορίζοντες ως προς την φαντασία μου.Με αυτήν την λογική ίσως θα έπρεπε τα κόμικς να διδάσκονται σε σχολεία-μερικά απο αυτά.Γιατί τα παιδιά θα ενδιαφέρονται πάντα για ωραίες ιστορίες ή παραμύθια,όταν μεγαλώσουν λιγάκι και θ'αρχίσουν να ψάχνουν τι κρύβεται πίσω απο τα χρώματα και τις εικόνες.Και πιστεύω οτι πολλά κόμικς έχουν θετικά πράγματα να διδάξουν,πέρα απο τα κλωτσομπουνίδια και τα ωραία σκίτσα.Αυτά θα αποτελέσουν ίσως την αφετηρία για να ενδιαφερθούν περαιτέρω τα παιδιά για την ιστορία.Αυτή είναι μια πτυχή των κόμικς που ο κος Χριστάκης δεν μπήκε στον κόπο να αναλύσει και να μελετήσει και απλά ήθελα να την αναφέρω.

[YOSHIMITSU]

Όλα με μέτρο και όλα μετά από επιλογή. Δεν θα γίνουν όλοι εγκληματίες εάν παίξουν το παιχνίδι Carmagedon, ούτε όλα τα παιδάκια θα είναι νορμάλ εάν βλέπουν μόνο Ντόρα ή Μάγια Μέλισσα. Όμως ό,τι και να λέμε, τα παιδιά γεννιούνται με κάποιον χαρακτήρα και στην πορεία διαπλάθεται η ενσωμάτωση τους στο κοινωνικό σύνολο με τους όρους και τους κανόνες που επιβάλλονται από την ίδια την οικογένεια, τους συγγενείς, το σχολείο και η ευρύτερη κοινωνία. Αυτοί είναι που μεταγγίζουν στα παιδιά κάποιες συμπεριφορές αλλά και αντιδράσεις. Δεν είναι καλό να βλέπουν όλη μέρα τηλεόραση αλλά ούτε να βρίσκονται μέσα σε μία γυάλα. Όταν κάτι τα ενοχλεί, τότε το αναφέρουν μόνα τους και εμείς απλά μπορούμε να τα προστατεύσουμε από αυτό. Π.χ.: ενώ η κόρη μου βλέπει τον Μπομπ Σφουγγαράκι και της αρέσει πολύ, υπάρχει ένα επεισόδιο που πραγματικά την τρομάζει (αυτό με τον Ιπτάμενο Ολλανδό που μένει στο σπίτι του Μπομπ) και φυσικά πήρε πόδι από τις εβδομαδιαίες προβολές (ΤιΒι μόνο ΣΚ). Αφήστε τα να δούνε τηλεόραση αλλά επιλέξτε το τί και το πόσο αλλά και το πότε θα έρθουν σε επαφή με κάποια φαινόμενα. Αφήστε τα να διαβάσουν αλλά πάλι προσέξτε το τί, είναι μικροί άνθρωποι και ό,τι τους στερείτε, αυτό είναι τελικά που τα ιντριγκάρει και επιδιώκουν από μόνα τους έστω και στα κρυφά να έρθουν σε επαφή μαζί τους. Το αν θα γίνει κάποιος τελικά εγκληματίας δεν φταίνε ούτε τα κινούμενα σχέδια - ούτε τα βιντεοπαιχνίδια ή τα περιοδικά. Εάν δεν βλέπει τηλεόραση αλλά δέχεται σε καθημερινή βάση ξύλο και βρισιές από τους γονείς του, πιστεύετε ότι τελικά δεν θα γίνει και το ίδιο το παιδί στο μέλλον ένας βίαιος άνθρωπος; Ή εάν μεγαλώνει σε μία οικογένεια όλο ευγένεια - αγάπη και στοργή, επειδή θα δει δύο ταινίες θα γίνει επιθετικό; Και θρίλερ έβλεπα μικρός, και Doom / Carmagedon έπαιξα, και ένα σωρό άλλα πράγματα που θα μπορούσαν βάση μελετών να με είχαν κάνει στυγνό δολοφόνο, παρόλα αυτά δεν έχω "καθαρίσει" κανέναν συνάνθρωπο μου (ακόμα).

 

Είπαμε, παν μέτρον άριστον. Οι γονείς είναι κύρια υπεύθυνοι για το τί, το πότε και το πόσο. Όλα χρειάζονται, ακόμα και η επαφή - γνώση της βίας ή του θανάτου, είναι χρήσιμα στην ζωή ώστε να γνωρίζει στο μέλλον πως θα τα αντιμετωπίσει, πως να τα ελέγξει.

[k15v15]

Το δύσκολο σε όλες αυτές τις έρευνες είναι η διάκριση μεταξύ εξαρτημένων και ανεξάρτητων μεταβλητών (ή αιτίου και αιτιατού).

Π.χ. στην συγκεκριμένη έρευνα μήπως τα παιδιά που βλέπουν πολλά κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση το κάνουν διότι τα παραμελούν οι γονείς τους, οπότε η μελλοντική τους συμπεριφορά οφείλεται κυρίως στην παραμέληση (αίτιο) και όχι τόσο στα κινούμενα σχέδια (δευτερεύον αιτιατό);

[smoken]

Το ξέρω ότι έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που γράφτηκε το τελευταίο σχόλιο σε αυτό το τόπικ, αλλά ως καινούργια που είμαι εδώ το έχω ρίξει στις ανασκαφές κι έτσι ίσως να δείτε κι άλλα τέτοια από μένα.......

 

Ακόμα κι αν επιρρεάζει τα παιδιά η προβολή βίαιων σκηνών στα κινούμενα σχέδια, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Σε καμία περίπτωση δε μπορούν να κατηγορηθούν τα καρτούν για την αύξηση της εγκληματικότητας στις μικρές ηλικίες. Επηρέασε τις προηγούμενες γεννιές ο μπάγκς μπάννυ που χτυπούσε τον έλμερ με την καραμπίνα στην μετάπειτα ζωή τους; Κανένας δε θα ισχυριζόταν κάτι τέτοιο.

Πραγματικότητα είναι ότι τα παιδιά επιρρεάζονται από αυτά που βλέπουν στην τηλεόραση, για παράδειγμα έχουν ακουστεί συμβάντα που παιδιά πήδηξαν από το μπαλκόνι γιατι νόμιζαν ότι μπορούν να πετάξουν. Κι εγώ επιρρεαζόμουν κάποτε, αλλά η επίδραση είναι παροδική. Έβλεπα το Καράτε Κίντ στην τηλεόραση και για καμιά ώρα έκανα κι εγώ ότι ήξερα καράτε και νικούσα τους κακούς. Αλλά μέχρι εκεί.

 

Το άσχημο είναι ότι και στην εποχή μας η λογοκρισία των κόμικς και τον κινούμενων σχεδίων βρίσκει ακόμα υποστηρικτές. Όπως όταν άρχισαν να κυκλοφορούν τα πρώτα κόμιξ, που ήταν "απαγορευμένο" είδος και όποιο παιδί τα διάβαζε θα είχε άσχημη κατάληξη στη ζωή του.