ΕΞΑΙΡΕΤΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ( LEAGUE OF EXTRAORDINARY GENTLEMEN ) [ ALAN MOORE, KEVIN O'NEILL ]

[Θρηνωδός]

 

Αχ, και εγώ όταν διάβασα τον μεταφρασμένο τίτλο που έδωσε το 9 σε αυτό το έργο με είχε πιάσει κλαυσίγελος . Χάθηκε ένα "Ο συνασπισμός των εξαίρετων αριστοκρατών" ή ένα "Η ομάδα των εξαίρετων κυρίων" ; Το "λεγεώνα των εξαίρετων" ακούγεται πολύ πιασάρικα. Τέλος πάντων αυτή η "συντροφιά" το κάνει λίγο χίπικο αλλά δεν μαμιέται θα το καταπιούμε Στα του κόμικ τώρα. Το League of Extraordinary Gentlemen, που από δω και πέρα θα το αναφέρω ως LoEG επειδής βαριέμαι να γράφω το μακρινάρι κάθε λίγο, είναι το μπάσταρδο παιδί του μουσάτου πασίγνωστου αηδονιού του Northamptonshire (a.k.a. Alan Moore) και του πάμφτωχου σωσία του Τιντορέττο που διαπρέπει στις σατυρικές ομοιότητες (a.k.a. Kevin O'Neill). Μέσα από τα ψήγματα των δύο αυτών γραμμών μαρτυρείται ο σουρεαλισμός που αγκαλιάζει το LoEG (τσιτάτο ακρωνύμιο, προσπάθησε να το προφέρεις, Λοέγκ) σαν μάνα που προστατεύει το νεογέννητο παιδί της. Ψέματα δεν λέω ούτε χρησιμοποιώ λέξεις των 5 ευρώ για το γ@μώτο αλλά γιατί αν πάρεις μια, ας το πούμε αρκετά διαδικαστική έκδοση του ορισμού, θα διαβάσεις "σουρεαλισμός = ουσιαστικό που χαρακτηρίζει οποιοδήποτε προϊόν, έκφραση, κύμα, ιδέα που βρίσκεται πάνω ή πέρα από την πραγματικότητα". Και ναι φίλε μου, φίλη μου και φίλοι μου, δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή αν κάποιος πει ότι το "Εξαίρετοι κύριοι και συντροφιά" βρίσκεται πάνω και πέρα από την πραγματικότητα. Καθόλου όμως.  

 

Αριστερά το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του Α' τόμου της Ελληνικής έκδοσης, δεξιά το εξώφυλλο του πρώτου Αγγλικού τόμου 

 

Ας το πάμε βήμα βήμα. Στο εξώφυλλο του πρώτου τόμου (έχουν βγει της παναγιάς τα μάτια αλλά ας μην μπλέξουμε με τις εκδόσεις αφού είμαστε ακόμα αγνοί και παρθένοι), βλέπουμε ένα πορτραίτο. Το στυλ του θυμίζει έντονα τα οικογενειακά πορτραίτα της βικτοριανής εποχής, αυτά τα ιδιαιτέρως ανατριχιαστικά που όλοι είχαν ένα χαμόγελο ΝΑ με το συμπάθιο (#not). Η μάνα κάθεται στην μοναδική καρέκλα του πλάνου, ο πατέρας από πίσω μαρτυρώντας μια προστατευτική στάση (πατέρας φαμίλιας) και τα μούλικα γύρω γύρω να θυμίζουν την fertility του μπαμπά και της μαμάς. Στο δικό μας πορτραίτο βλέπουμε 4 χαρακτήρες, ή για την ακρίβεια 5.5 χαρακτήρες. Τι; Δεν ακούγεται λογικό; Μήπως δεν διάβασες την προηγούμενη παράγραφο ρε φίλε; Τέλος πάντων.

 

 

Φάτσα κάρτα έχουμε μια σικάτη κυρία της αστικής Αγγλικανικής τάξης του 1890, αριστερά της έναν μεσόκοπο εξερευνητή που κρατάει μια καραμπίνα πιο σφιχτά απ'ότι κράτησε ποτέ γυναίκα, στο κέντρο έναν νευρασθενικό χλιμίντζουρα που φαίνεται έτοιμος να πεθάνει, δεξιά έναν μουσάτο (hint hint) Ινδό by the looks of it που θυμίζει μετενσάρκωση της Adi Parashakti στο αρσενικό της και ακόμα πιο δεξιά ένα κουστούμι που φαινομενικά αιωρείται. Πόσους μετράς μέχρι στιγμής; Τέσσερις και κάτι; Καλά πάμε. Αυτό το κάτι κάνε το 0.5 γιατί αυτό το τσιγάρο που μισοκαίγεται καταλήγει σε ένα αόρατο στόμα ενός αόρατου ανθρώπου. Και ο 5ος; Ποιος είναι ο 5ος θα πεις αγαπητέ αναγνώστη. Μη φοβού, θα το λύσουμε μαζί το μυστήριο του πιο πυροβολημένου κόμικ της 1ης,2ης,3ης και 4ης διάστασης αυτού του σύμπαντος και όλων των υπολοίπων. Αν προσέξουμε καλά μέσα στον καθρέφτη που στέκεται ο χλεμπονιάρης υπάρχει η φάτσα ενός πιθηκάνθρωπου που κοιτάει με νόημα προς το μέρος μας και δείχνει να φοράει τα ίδια ρούχα με τον ζορισμένο διπλανό του. Γίνεται λίγο πιο ξεκάθαρο τώρα; 

 

Το ωραίο με αυτό το κόμικ είναι ότι μπορείς να του δώσεις χιλιάδες διαφορετικούς χαρακτηρισμούς και πάντα να πέφτεις μέσα. Εδώ μας βολεύει να το ονομάσουμε horror b-movie monster mash up. Γιατί οι πρωταγωνιστές του πορτραίτου δεν είναι άλλοι από τέρατα/χαρακτήρες/πεςτοοπωςθες των κλασικότερων έργων της βικτοριανής λογοτεχνίας. Η φλογερή κυρία δεν είναι άλλη από την Miss Mina Murray, γυναίκα του Jonathan Harker από την πασίγνωστη νουβέλα του κυρίου Stoker, "Dracula" ( μα δεν παρατηρήσατε το και καλά τυχαία τοποθετημένο φουλάρι στον λαιμό της; ). Ο δισυπόστατος κύριος του καθρέφτη είναι - drumroll - ο Mr. Hyde και ο σχεδόν σε κώμα έτερος, ο Dr. Jekyll του ομότιτλου μυθιστορήματος "The strange case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde" του Σκοτσέζου Robert Stevenson. Ο μουσάτος master του Κάμα Σούτρα είναι ο κλασσικότερος καπετάνιος της νιότης μας, ο Captain Nemo από το "Vingt mille lieues sous les mers: Tour du monde sous-marin" ("Twenty Thousand Leagues Under the Seas: An Underwater Tour of the World" ) του Γάλλου Jules Verne. Το "κουστούμι με προσωπικότητα" όπως μου αρέσει να το αποκαλώ, ή αλλιώς ο αόρατος άνθρωπος, ή αλλιώς ο κύριος Griffin, είναι ο πρωταγωνιστής της νουβέλας επιστημονικής φαντασίας του H.G. Wells με τίτλο "The Invisible Man". Τέλος ο μαραμένος εξερευνητής με την φάτσα "περασμένα μεγαλεία να τα θυμάσαι και να κλαις" ονομάζεται Allan Quatermain και είναι ο ήρωας της σειράς βιβλίων του H. Rider Haggard με πρώτο το "King Solomon's Mines". 

 

Οι εξώφυλλα των πρώτων εκδόσεων των βιβλίων 

 

Όπως θα έχετε καταλάβει μέχρι τώρα, μιλάμε για πολλά υποσχόμενη δουλειά με τέτοια εκρηκτική κομπανία. Ο Moore δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη του για την λογοτεχνία τρόμου της εικοσαετίας 1880-1900 και το 1999 ήρθε η ώρα για αυτόν να φτιάξει κάτι με θεματολογία αποκλειστικά παρμένη από εκεί. Τουλάχιστον τώρα είναι πιο κατανοητός ο τίτλος μιας και όντως μιλάμε για μια κομπανία εξαιρετικών κυρίων. Ο κυρ Moore δεν έμεινε εκεί όμως αλλά επέκτεινε ακόμα παραπάνω τον κάθε χαρακτήρα δίνοντας ξεχωριστά χαρακτηριστικά αλλά πάντοτε κρατώντας τον σε σκιές του γκρι, αποφεύγοντας να τοποθετεί κανέναν από τους χαρακτήρες του στο άσπρο ή μαύρο. Βρισκόμαστε λοιπόν στο καλοκαίρι του 1898 και η κυρία Murray προσεγγίζεται από έναν shady χαρακτήρα εν ονόματι Campion Bond που της προτείνει να δουλέψει γι'αυτόν και τον εργοδότη του, τον κύριο Μ. υπηρετώντας το μεγάλο έθνος της Γηραιάς Αλβιώνας που βρίσκεται σε τρομερό κίνδυνο. Πρώτο βήμα είναι να πάει στο Κάιρο και να φέρει πίσω έναν ξεπεσμένο Άγγλο εξερευνητή, που εθισμένος πλήρως στο όπιο έχει γίνει σκιά του εαυτού του αλλά ακόμα θεωρείται χρήσιμος για το στέμμα. Έτσι ξεκινάει η στρατολόγηση της πιο περίεργης ομάδας ανθρώπων, από τον Hyde που αιχμαλωτίζεται στο Παρίσι ενώ βιάζει και δολοφονεί πόρνες μέχρι τον Griffin που έχει εγκατασταθεί σε ένα παρθεναγωγείο και γκαστρώνει νεαρές κορασίδες ενώ αυτές πιστεύουν ότι είναι το άγιο πνεύμα. Ποιος είναι ο κίνδυνος; Εν αρχή το μόνο που γνωρίζουμε είναι για έναν επικίνδυνο μυστήριο Κινέζο με το ψευδώνυμο "The Doctor" που έχει κλέψει μια σπάνια ουσία ονόματι cavorite που του δίνει την δυνατότητα να πετάει και αποτελεί άμεση απειλή για την Βρεταννική κυβέρνηση. 

 

Ένα τόσο δα δείγμα της εξαιρετικής πένας του O'Neill

 

Προφανώς και δεν είναι τόσα απλά τα πράγματα. Μέσα εμπλέκονται και χαρακτήρες από το σύμπαν του Sherlock Holmes του Arthur Conan Doyle και ο Auguste Dupin του Edgar Allan Poe (αν και έχει πολύ μικρή συμμετοχή), μασόνοι, κυβερνητική αντικατασκοπία και υπερφυσικό σε μια άριστη μείξη. Το έργο έχει χιλιάδες αναφορές και χρειάζεται πάρα πολλές αναγνώσεις για να μπορέσει να τις πιάσει όλες το μάτι, μόνο βέβαια αν έχει διαβάσει κάποιος και τα αντίστοιχα βιβλία. Η σκηνοθεσία είναι υπέροχη και παρατήρησα λεπτομέρειες στα σκίτσα στην σελίδα π.χ. 5 που μαρτυρούν κάτι που συμβαίνει στη σελίδα 200 και πάντα γυρνάς πίσω λέγοντας "ναι ρε φίλε είχε δώσει hint από τόσο πριν".  Πραγματικά αριστουργηματικό. Μια άλλη τεχνική που απόλαυσα ιδιαίτερα είναι αυτή των στατικών καρέ που από πάνελ σε πάνελ υπάρχει μια μικρή αλλαγή, το μειδίαμα ενός προσώπου ή το βλέμμα που αλλάζει στόχο. Το σκίτσο του O'Neill σου προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα, τουλάχιστον εμένα γιατί σε κάποιες φάσεις τα πρόσωπα κάνουν σπασίματα στις γωνίες υποδηλώνοντας προχειρότητα αλλά μετά από 2-3 σελίδες έχει ένα καρέ που πιάνει μια ολόκληρη σελίδα (ή και δύο) φαντασμαγορικό και εξαιρετικό που απλά σου βουλώνει το στόμα και καταλαβαίνεις ότι τίποτα δεν το σχεδιάζει τυχαία. 

 

Αριστερά ο Inc. Dupin στο κόμικ και δεξιά σε γκραβούρα εποχής για την ιστορία "The Purloined Letter"

 

Στον δεύτερο τόμο (ως εκεί έχω διαβάσει μέχρι στιγμής) το μοτίβο είναι παρμένο από το βιβλίο "The War of the Worlds" του H.G. Wells (έτος έκδοσης 1897). Αυτή τη φορά οι ήρωες έχουν να αντιμετωπίσουν μια εισβολή Αρειανών στην Αγγλία αλλά και μια εσωτερική προδοσία που πονάει πολύ περισσότερο απ'όσο αφήνουν να εννοηθεί. Πλέον είναι ξεκάθαρη η στροφή στην επιστημονική φαντασία αλλά και η εντονότερη steampunk αισθητική του σκίτσου. Υπήρχαν πολλοί που θεώρησαν το Vol. 2 αρκετά κατώτερο από το πρώτο αλλά προσωπικά το απόλαυσα εξίσου γιατί η ιδέα της έμπνευσης από μια εκ των αγαπημένων μου εποχών της ανθρώπινης ιστορίας με εξιτάρει ακόμα και αν το κύριο plotline είναι σχετικά αδύναμο. 

 

Συνέχεια στο επόμενο ποστ...

 

 

 

 

[Θρηνωδός]

 

Οι χαρακτήρες

 

1. Miss Wilhelmina Murray

 

 

Η Δεσποινίς Mina Murray (πρώην Mina Harker) είναι μια Βρετανή λάτρης της περιπέτειας, πρώην καθηγήτρια μουσικής και πράκτορας των Βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Το παρελθόν της το περιβάλει ένα πέπλο μυστηρίου όπως ακριβώς ο λαιμός της περιβάλλεται πάντα από ένα μακρύ κόκκινο φουλάρι. Όποιος έχει διαβάσει την φοβερή νουβέλα του Bram Stoker (την οποία καραπροτείνω για λάτρεις του γοτθικού τρόμου) ξέρει ότι η Μίνα ήταν αρραβωνιασμένη με τον Jonathan Harker και έπεσε θύμα του Δράκουλα. Προφανώς λοιπόν ξέρουμε τι σημάδια κρύβει αυτό το φουλάρι και γιατί προσπαθεί απεγνωσμένα να κρύψει το τι της συνέβη από τους υπόλοιπους της League. 

 

 

Είναι δυναμική, σκληρή, ενεργητική και δεν συγχωρεί. Αυτή στάλθηκε μαζί με τον Captain Nemo για να επαναφέρει τον Allan Quatermain από τους "νεκρούς" και δεν χάνει ευκαιρία να τον κατακεραυνώνει για την κατάντια του, θυμίζοντας του πως μικρή τον είχε ειδωλοποιήσει όταν διάβαζε τις περιπέτειες του στα penny dreadfuls της εποχής. Η συνεχής ένταση μεταξύ τους υποδηλώνει μια υποβόσκουσα ερωτική έλξη. Ο έντονος χαρακτήρας της είναι αυτός που της δίνει ηγετική θέση στην λεγεώνα και είναι αυτή που παίρνει όλες τις αποφάσεις και στην πρώτη LoEG αλλά και στην δεύτερη (στις συνέχειες δημιουργούνται πάνω από μία λεγεώνες). Μάλιστα κάποιοι αποκαλούσαν τις ομάδες  "First Murray Group" και "Second Murray Group". Η Mina παίρνει μέρος και στους τρεις τόμους της LoEG καθώς και στα "Black Dossier" και "Allan and the Sundered Veil" (μικρή ιστορία χωρίς σκίτσο που περιέχεται μεταξύ των τόμων Ι και ΙΙ στην omnibus έκδοση).

 

"I feel a wonderful peace and rest tonight. It is as if some haunting presence were removed from me. Perhaps..." 

 

2. Captain Nemo

 

 

Ο Captain Nemo είναι ο πιο badass χαρακτήρας της σειράς. Αν και είναι εμπνευσμένος από τον ομώνυμο χαρακτήρα του μυθιστορήματος του Ιουλίου Βερν στο LoEG έχει ξεκάθαρη εθνικότητα (στις Είκοσι χιλιάδες λεύγες ποτέ δεν έγινε ξεκάθαρο από που καταγόταν ο Nemo). Το πραγματικό του όνομα είναι Prince Dakkar αλλά είναι γνωστός με το διαβόητο ψευδώνυμο "Captain Nemo I". Πρώην πειρατής και επιστημονική ιδιοφυΐα ταξιδεύει με το υποβρύχιο του Nautilus στις επτά θάλασσες. Στην Ινδία ήταν σάχης και είχε ανοιχτή διαμάχη με τον Βρετανική διοίκηση των Ινδιών με αποτέλεσμα να είναι στην δεκάδα των καταζητούμενων της Βρετανικής αστυνομίας.

 

 

Μετά την επανάσταση των Ινδιών το 1857 (γνωστή και ως επανάσταση των Sepoy ενάντια στην Εταιρία των Ανατολικών Ινδιών - East India Trading Company) έχασε την οικογένεια του και την περιουσία του, καταλήγοντας να στραφεί προς την εκπαίδευση και την επιστήμη. Πάντα είχε μεγάλο πάθος μέσα του για την θάλασσα και βρήκε την ευκαιρία με το υπερσύγχρονο υποβρύχιο του να διασχίζει τους ωκεανούς με ένα έμπιστο πλήρωμα και να καταπολεμά κάθε μορφή αδικίας αλλά και ιμπεριαλισμού. Δεν είναι τόσο απλά βέβαια τα πράγματα μιας και ο Captain Nemo κρύβει πολλά μυστικά, δεν αποκαλύπτει ποτέ τις σκέψεις ή τους σκοπούς των πράξεων του και πάντα είναι ένα βήμα μπροστά από συμμάχους και εχθρούς. Σίγουρα όμως είναι από τα πιο δυνατά χαρτιά της λεγεώνας και άξιος εμπιστοσύνης από τους συντρόφους του, ενώ πάντα θυμίζει με τα λεγόμενα και τις πράξεις του το μίσος του για τους Βρετανούς και την καταστροφή που έφεραν στην Ινδία.

 

"I am not what you call a civilized man! I have done with society entirely, for reasons which I alone have the right of appreciating. I do not therefore obey its laws.." 

 

3. Hawley Griffin - The Invincible Man

 

 

Ο αόρατος άνθρωπος είναι μια πολύ περίεργη φιγούρα. Ήταν ερευνητής επιστήμονας ο οποίος ανακάλυψε μια φόρμουλα που σε συνδυασμό με μια μηχανή ακτινοβόλησης κάνει τους ανθρώπους αόρατους. Προφανώς και την δοκίμασε στον εαυτό του με αποτέλεσμα όταν δεν φοράει ρούχα ή αξεσουάρ να είναι τελείως αόρατος. Τα κίνητρα με τα οποία μπαίνει στην λεγεώνα είναι η υπόσχεση αμνηστίας και η προσπάθεια από τους επιστήμονες του στέμματος να αντιστρέψουν την κατάσταση του. 

 

 

Παρόλα αυτά, αν εξετάσουμε το πως στρατολογείται εξ'αρχής καταλαβαίνουμε πως έχει τα θεματάκια του. Η Murray λοιπόν τον βρίσκει μέσα σε ένα παρθεναγωγείο όπου αξιοποιώντας την ιδιότητα του να είναι αόρατος βιάζει τις παρθένες την μία μετά την άλλη (αυτές βέβαια θεωρούν πως τεκνοποιούνται από το ίδιο το Άγιο Πνεύμα  ). Ο Griffin έχει μια πολύ διστρεβλωμένη άποψη για την ηθική και την αμαρτία και με την στάση του δηλώνει πως δεν υπάρχουν όρια που δεν μπορεί να σπάσει και ότι η συνείδηση είναι κοινωνικό κατασκεύασμα με σκοπό τον περιορισμό της ανθρώπινης ελευθερίας. 

 

 

Ακολουθεί τεράστιο σπόϊλερ για την υπόθεση. Ανοίξτε μετά την ανάγνωση! 

Ο Griffin τελικά προδίδει την λεγεώνα στον δεύτερο τόμο του LoEG όπου συνεργάζεται με εξωγήινους εισβολείς για να κυβερνήσει δίπλα τους την Γη. Σε κάποια φάση δέρνει και βιάζει την Mina χρησιμοποιώντας το ότι δεν μπορεί να τον δει, και τελικά καταλήγει να βιάζεται και να κατακρεουργείται ο ίδιος από τον Mr. Hyde ως αντίποινο για την Mina. Ο θάνατος του ήταν τόσο ακραίος που έχει μπει σε λίστα με τους "10 πιο βάρβαρους θανάτους που υπάρχουν στα κόμικς".

 

 

 

"This is day one of year one of the new epoch - the epoch of the Invisible Man. I am Invisible Man the First."

 

4. Allan Quatermain 

 

 

Ο Allan Quatermain είναι ο ορισμός του Άγγλου εξερευνητή του 19ου αιώνα. Έχει κάνει άπειρα σαφάρι στην Αφρική κυνηγώντας τα πιο επικίνδυνα των άγριων ζώων και υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της αποικιοκρατίας. Παρόλα αυτά ήταν της άποψης ότι οι Αφρικανοί ιθαγενείς έπρεπε να έχουν λόγο στο πως πρέπει να λειτουργούν οι κοινότητες τους ακόμα και μετά την παρέμβαση των Γάλλων και των Άγγλων. Πριν την συμμετοχή του στη λεγεώνα είχε εκδώσει σειρά βιβλίων με τον ίδιο σαν πρωταγωνιστή που τον είχαν κάνει διάσημο στην Βρετανία αλλά κάποια στιγμή σκηνοθέτησε τον θάνατο του γιατί δεν άντεχε άλλο την "δημοσιότητα". 

 

 

Μετά από αυτή την απόφαση επήλθε η πτώση του. Άρχισε να κάνει χρήση ναρκωτικών και ιδιαίτερα οπίου και tanduki (ένα ναρκωτικό πολύ σπάνιο και ακριβό που γύριζε το πνεύμα του χρήστη σε εποχές περασμένες) μέχρι να τον βρει η Mina στο Κάιρο σε άθλια κατάσταση. Σιγά σιγά με την συμμετοχή του στη λεγεώνα άρχισε να συνειδητοποιεί πως ήταν ένα ζωντανό πτώμα (και ιδιαίτερα η επικριτική στάση που κράτησε η Mina απέναντί του) και προς το τέλος του πρώτου τόμου επανενεργοποιείται θυμίζοντας λίγο τον παλιό του εαυτό. Μαζί με την Miss Murray αποτελεί έναν από τους πιο κεντρικούς χαρακτήρες του σύμπαντος και πρωταγωνιστεί σε όλους τους τόμους που έχουν βγει μέχρι στιγμής, ενώ η ιστορία "Allan and the Sundered Veil" είναι βασισμένη ολοκληρωτικά πάνω του. Φαίνεται πως ο Moore χωρίς να του δίνει κάποια τρομακτική ιδιότητα σε σχέση με τα άλλα μέλη της λεγεώνας, ποντάρει πολλά πάνω του ως την μοναδική σταθερά σε μια εξαιρετικά ευμετάβλητη ομάδα.

 

"I've Killed many men in my time, but I have never slain wantonly or stained my hand in innocent blood, only in self defence."

 

5. Dr Jekyll and Mr. Hyde

 

 

Πιστεύω πως δεν υπάρχει κάποιος που να μην ξέρει τον πιο διάσημο διπολικό χαρακτήρα που έχει υπάρξει. Στο κόμικ αλλάζει λίγο η ζυγαριά μιας και πρωταγωνιστικό ρόλο κρατάει ο Hyde ενώ ο Jekyll εμφανίζεται μόνο και μόνο για να δείξει ότι υπάρχει. Ο Hyde είναι ένας τερατώδης τεράστιος άνθρωπος με δίψα για να βασανίζει, να σκοτώνει και γενικά να προκαλεί πόνο σε όποιον μπαίνει στον δρόμο του. Σύμφωνα με το alter ego του, είναι το απόλυτο κακό επί γης. Είναι ο άσσος στο μανίκι της λεγεώνας και τους ξελασπώνει ουκ ολίγες φορές.

 

 

Κύριος ρόλος του είναι να δημιουργεί αντιπερισπασμούς αλλά και να συγκεντρώνει τα βαρέα πυρά πάνω του ώστε να μπορούν οι υπόλοιποι να πετυχαίνουν την ατζέντα της λεγεώνας. Όσο εξελίσσεται ο χαρακτήρας μέσα στο κόμικ βλέπουμε και ένα άλλο επίπεδο "αρρωστημένου ρομαντισμού", ενώ πολλοί μεταφράζουν τόσο την ορίτζιναλ ιστορία όσο και την έκδοση που μας παρουσιάζει ο Moore ως "την πάλη ενός άνδρα με την ομοφυλοφιλία". Άλλωστε ο Hyde στο κόμικ αναφέρεται στις ομοφυλοφιλικές τάσεις του Jekyll.

 

"...Edward Hyde, alone, in the ranks of mankind, was pure evil." 

 

και συνεχίζουμε...

 

 

 

[Θρηνωδός]

Οι εκδόσεις

 

Όταν πρωτοάρχισα να ασχολούμαι με το LoEG απογοητεύτηκα με τον κακό χαμό που γινόταν στις εκδόσεις του. Τόμοι, τευχάκια, μικρές ιστορίες, συμπληρωματικά και δεν συμμαζεύεται. Ας ξεδιαλύνουμε το κουβάρι του τι έχει βγει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. 

 

Στα Αγγλικά: 

 

The League of Extraordinary Gentlemen: Volume I - Αποτελείται από έξι τευχάκια που κυκλοφόρησαν αρχικά το διάστημα Μάρτιος 1999 έως Σεπτέμβριος 2000. Ο τόμος περιλαμβάνει την αρχή της λεγεώνας καθώς και την πρώτη μεγάλη περιπέτεια. Σε εξοικειώνει με τους χαρακτήρες τους οποίους οι Moore/O'Neill θα χρησιμοποιήσουν και στα επόμενα. Η εκδοτική που ανέλαβε την κυκλοφορία ήταν η Wildstorm, imprint της DC Comics. 

 

Τα εξώφυλλα των 6 τευχών του πρώτου τόμου

 

Το εξώφυλλο της TPB έκδοσης του πρώτου τόμου

 

 

The League of Extraordinary Gentlemen: Volume II - Ομοίως με τον 1ο τόμο αποτελείται από έξι τεύχη που εκδόθηκαν από την Wildstorm από τον Σεπτέμβριο του 2002 έως τον Νοέμβριο 2003. Η κύρια πλοκή είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα "The War of the Worlds" του H.G. Wells. Ακολουθούμε τους Mina Murray, Allan Quatermain, Hawley Griffin, Dr. Henry Jekyll/Edward Hyde και Captain Nemo οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με την εισβολή αρειανών εξωγήινων στην Αγγλία. 

 

Τα εξώφυλλα των 6 τευχών του δεύτερου τόμου

 

 

Το εξώφυλλο της TPB έκδοσης του δεύτερου τόμου

 

 

The League of Extraordinary Gentlemen: Black Dossier - Το "Μαύρο Ντοσιέ" είναι αυτοτελής ιστορία παρά συνέχεια των προηγούμενων δύο, γι'αυτό δεν ονομάστηκε Volume 3. Αυτό συνέβη αφού η ιστορία διαδραματίζεται 60 χρόνια μετά, το 1958. Το Black Dossier έχει εντονότερο κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα ενώ ενσωματώνει στοιχεία από το βιβλίο του Orwell "1984" (στο κόμικ το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1948). Από την πρώτη λεγεώνα βλέπουμε μόνο την Murray και τον Quatermain ενώ παρουσιάζονται πολλοί νέοι Gentlemen, οι οποίοι προσπαθούν να ανακτήσουν το Black Dossier (το οποίο δεν μαθαίνουμε τι ακριβώς περιέχει και λίγο μας ενδιαφέρει αφού λειτουργεί ως macguffin - υπέρτατος στόχος/κατάληξη της πλοκής). Αυτό το graphic novel ήταν και το τελευταίο του LoEG υπό το imprint της Wildstorm. Εδώ δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα όσον αφορά την χρήση χαρακτήρων από γνωστά λογοτεχνικά έργα γιατί τα περισσότερα που ο Moore ήθελε να χρησιμοποιήσει βρίσκονταν ακόμα υπό καθεστώς πνευματικών δικαιωμάτων, κάτι που δεν συνέβη στα βικτοριανά έργα αφού είχε περάσει ο αιώνας και θεωρούνται πολιτιστική κληρονομιά. (GC Preview Topic) (review Post #11)

 

Αριστερά το εξώφυλλο της HC έκδοσης, δεξιά το alternative

 

The League of Extraordinary Gentlemen: Volume III: Century - Το Century είναι η τέταρτη συνέχεια του σύμπαντος και αποτελείται από τρία κεφάλαια των 72 σελίδων έκαστο. Αυτά είχαν εκδοθεί αρχικά αυτόνομα από τον Μάιο του 2009 μέχρι τον Ιούνιο του 2012, με τους τίτλους "Century:1910", "Century:1969" και "Century:2009" αντίστοιχα. Νομίζω είναι προφανές από το που προέρχεται ο τίτλος. Έχουμε τρεις διαφορετικές χρονικές περιόδους που συμβαίνουν σημαντικά ιστορικά γεγονότα όπως η στέψη του Βασιλιά Γεωργίου του Πέμπτου (1910), τα παιδιά των λουλουδιών (1969) και μια επερχόμενη αποκάλυψη με κέντρο το Λονδίνο (2009). (GC preview topic)

 

Τα αυτόνομα εξώφυλλα των τριών κεφαλαίων του τρίτου τόμου

 

Σε όλα συμμετέχει η Λεγεώνα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με διάφορα μέλη - προσωπικότητες ορόσημα της εκάστοτε εποχής. Πλέον τα δικαιώματα της έκδοσης έχουν περάσει στην Top Shelf Productions για τις Η.Π.Α. και στην Knockabout Comics για το Ηνωμένο Βασίλειο. Λογικό αν ξέρει κανείς το πως τα έσπασε ο Moore με την DC για την ταινία V for Vendetta που είχε κυκλοφορήσει 2-3 χρόνια πριν. Η αλήθεια είναι ότι οι κριτικές που διάβασα δεν λένε και τα καλύτερα αλλά περιμένω να το διαβάσω προσωπικά για να καταλήξω.

 

Το εξώφυλλο της HC έκδοσης του τρίτου τόμου

 

 

Nemo Trilogy - Μια τριλογία που κυκλοφόρησε αρχικά σε τρία τευχάκια των 56 σελίδων, τα: "Heart of Ice", "The Roses of Berlin", "River of Ghosts". Πρωταγωνίστρια εδώ είναι η κόρη του Captain Nemo, η βασίλισσα των πειρατών Janni Nemo που έρχεται αντιμέτωπη με τρόμους στην Ανταρκτική, μηχανικά τερατουργήματα και τυράννους. Η Top Shelf έβγαλε πριν μερικούς μήνες μια καλαίσθητη slipcase έκδοση και των τριών. 

 

Τα εξώφυλλα των τριών τευχών του Nemo Trilogy...

 

...και το slipcase.

 

Εγώ μέχρι στιγμής έχω διαβάσει το paperback omnibus που κυκλοφόρησε το 2014 (επανέκδοση του HC που πλέον χτυπάει 200άρια) και περιέχει τους τόμους 1 και 2 μαζί με δύο ιστορίες "Allan and the Sundering Veil" & "The Traveler's Almanac", καθώς και πολλά έξτρα γεμάτα με το σαρκαστικό χιούμορ του Moore και το καυστικό σκίτσο του O'Neill. Ενδεικτικά περιέχει επιτραπέζιο παιχνίδι, ασπρόμαυρες σελίδες που μπορείς να χρωματίσεις αλλά και μια γυμνή Mina Murray που είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να ανοίξεις δύο τρύπες εκεί που θα έπρεπε να είναι τα πόδια της και να βάζεις τα δάκτυλα σου . O Moore γράφει πως στο δικό του αντίτυπο ζωγράφισε στα δάκτυλα και ζαρτιέρες με μποτάκια για να το κάνει πιο spicy.  Η αλήθεια είναι πως τα δύο πεζά που είναι γραμμένα από τον Moore περιέχουν πολύ δύσκολη γλώσσα και με δυσκόλεψαν αρκετά στην ανάγνωση παρόλο που ξέρω ικανοποιητικά Αγγλικά. 

 

Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του softcover omnibus που κυκλοφόρησε η Vertigo το 2014

 

Δεν έχω διαβάσει κάποιο από τα επόμενα αλλά όταν έρθει η ώρα τους θα γράψω την κριτική μου από κάτω.

 

Στα Ελληνικά: 

 

Οι δύο πρώτοι τόμοι κυκλοφόρησαν σε συνέχειες στο περιοδικό 9 της Ελευθεροτυπίας. Τα παρακάτω στοιχεία τα αντιγράφω από τα θέματα του Βασίλη (The_Sandman) και Δημοσθένη (Φλοκ) που έκατσαν και τα σκανάρισαν.  Τα σκανς μπορείτε να τα βρείτε εδώ και εδώ. Τους ευχαριστώ για τις πληροφορίες και την προσφορά τους. 

 

Τα εξώφυλλα των τευχών του πρώτου τόμου της Ελληνικής έκδοσης μέσα στο περιοδικό 9

 

 

Εξαίρετοι Κύριοι & Συντροφία Τ01-1 - Εννέα τ.137 & 138, Ελευθεροτυπία (19 & 26/02/2003)
Εξαίρετοι Κύριοι & Συντροφία Τ01-2 - Εννέα τ.139 & 140, Ελευθεροτυπία (05 & 12/03/2003)
Εξαίρετοι Κύριοι & Συντροφία Τ01-3 - Εννέα τ.141 & 142, Ελευθεροτυπία (19 & 26/03/2003)
Εξαίρετοι Κύριοι & Συντροφία Τ01-4 - Εννέα τ.143 & 144, Ελευθεροτυπία (02 & 09/04/2003)
Εξαίρετοι Κύριοι & Συντροφία Τ01-5 - Εννέα τ.145 & 146, Ελευθεροτυπία (16 & 23/04/2003)
Εξαίρετοι Κύριοι & Συντροφία Τ01-6 - Εννέα τ.147 & 148, Ελευθεροτυπία (30/04 & 07/05/2003)

 

Τα εξώφυλλα των τευχών του δεύτερου τόμου της Ελληνικής έκδοσης μέσα στο περιοδικό 9

 

Εξαίρετοι Κύριοι & Συντροφία Τ02-1 - Εννέα τ. 201 & 202, Ελευθεροτυπία (12 & 19/05/2004)

Εξαίρετοι Κύριοι & Συντροφία Τ02-2 - Εννέα τ. 203 & 204, Ελευθεροτυπία (26/05 & 02/06/2004)
Εξαίρετοι Κύριοι & Συντροφία Τ02-3 - Εννέα τ. 205 & 206, Ελευθεροτυπία (09 & 16/06/2004)
Εξαίρετοι Κύριοι & Συντροφία Τ02-4 - Εννέα τ. 207 & 208, Ελευθεροτυπία (23 & 30/06/2004)
Εξαίρετοι Κύριοι & Συντροφία Τ02-5 - Εννέα τ. 209 & 210, Ελευθεροτυπία (07 & 14/07/2004)
Εξαίρετοι Κύριοι & Συντροφία Τ02-6 - Εννέα τ. 211 & 212, Ελευθεροτυπία (28/07 & 04/09/2004)

 

Εδώ να αναφέρω ότι έχουμε και μερικές προσπάθειες μεταφορών στη μεγάλη οθόνη. Έχει βγει σειρά  (που δεν έχω δει) και ταινία (που έχω δει και είναι επιεικώς έκτρωμα). 

 

[φλοκ]

Aπλά εξαιρετικό κομικ !!!! :rainbow:

Μπράβο για το αφιέρωμα Αλέξανδρε ,πολύ καλή δουλειά ! :clap2: 

 

Να αναφέρω οτι όποιος θέλει μπορέι να βρεί τους τόμους Α και Β  εδώ  σε πολύ καλό σκανάρισμα από τον Billαρο (The_ Sandman ) .

 

 

ΕDIT : Καλά δεν το πιστεύω ,ταυτόχρονα ποστάραμε για τα σκαναρίσματα  !!!!!!!

[GeoTrou]

Εντάξει,

Μου πες ότι βγήκε μεγάλο, αλλά δεν περίμενα κάτι τέτοιο.

Έχω διαβάσει μόνο το volume 1 και μου άρεσε πολύ. Βρήκα το τέλος κάπως αναιμικό, αλλά το πλούσιο background, οι χαρακτήρες και φυσικά το σχέδιο του O'Neil αναπληρώνουν το «κακό». Κατά το Γενάρη με βλέπω να διαβάζω και το δεύτερο. 

[comicos]

Εξαιρετικό αφιέρωμα Αλέξανδρε!!   Δεν το έχω διαβάσει ακόμα το κόμικ, αλλά θα το πιάσω σύντομα!

[Θρηνωδός]

Δήμο το είχα ήδη έτοιμο το κείμενο με τα σκανς σας Απλά  τ'ανέβαζα κομμάτι κομμάτι και πάλι καλά που σε πρόλαβα για να είναι ενιαίο  . Και πάλι ευχαριστούμε για την δουλειά και τους δύο σας!

 

Γιώργο όταν λες αναιμικό; Προσωπικά

μ'άρεσε πολύ το όλο scheme με τον Moriarty που αποκαλύπτεται ότι την θέση του ως "Ναπολέοντας του εγκλήματος" την έχει πάρει με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Το μόνο που θα ήθελα ήταν να δω λίγο περισσότερο τον "Evil Doctor" και να ξέρω τι έγινε στο aftermath της μάχης (με χάλασε που η λεγεώνα έριξε ένα σκάφος υποτίθεται τεραστίων διαστάσεων και δεν άνοιξε ρουθούνι από κάτω, ή τουλάχιστον εμείς δεν είδαμε κάτι). Το μόνο που με άφησε με την γλύκα αλλά δεν έγινε ήταν η ανάμειξη του Sherlock Holmes που δεν μάθαμε την κατάληξη, και θα ήθελα να δω και ένα backstory της Mina δια χειρός Moore/O'Neill. Φαντάσου βρυκόλακες στο βικτοριανό Λονδίνο. 

 

 

Άγγελε να το τσεκάρεις οπωσδήποτε, αξίζει και με το παραπάνω ειδικά στους 2 πρώτους τόμους. Χθες ξεκίνησα το black dossier και δεν με έχει κερδίσει ακόμα. 

[GeoTrou]

Λίγο πολύ αυτό που είπες.

 

Φάνηκε να κερδίζουν πολύ εύκολα.

 

[germanicus]

To Black Dossier δεν το έχω αγγίξει. Από εκεί και πέρα το 2ο και το 3ο μου φανήκαν πολύ πολύ υποδεέστερα του πρώτου. Έχω την αίσθηση ότι αντί να φτιάχνει ένα κόμικ για το κοινό, ο Moore έφτιαξε 2 κόμικ για την προσωπική του διασκέδαση αναμειγνύοντας ότι του κατέβαινε μέσα από την ποπ/λαϊκή κουλτούρα από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα

Κλασσικά, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα από τα μεταγενέστερα κόμικ του Moore, διάφοροι μερακλήδες έχουν κάτσει και συλλέξει annotations/σχόλια γύρω από το τι "μνημονεύεται" σε κάθε σελίδα, σε κάθε καρέ Στα συγκεκριμένα έχουμε τη δουλειά του Jess Nevins (wiki) την οποία θα βρείτε εδώ Εάν αντέχετε να διαβάζετε ένα καρέ και μετά να κοιτάτε από δίπλα το τι στο δαίμονα θέλει να πει ο μουσάτος ποιητής

 

Δεν είχα πάρει πρέφα τα Nemo Παρά το ότι δεν με ενθουσίασαν αρκετά τα 2+3, θα τα τσεκάρω

 

[Kabuki]

η δουλειά του Jess Nevins που αναφέρει πιο πανω κι ο τζερμ, είναι εξαιρετική και αξίζει να της ρίξετε μια ματιά στις επόμενες αναγνωσεις μετα την πρωτη. Kι αν δε σας φτανει αυτη η ανάλυση εκατονταδων σελίδων για το σύνολο του έργου του Loeg   υπάρχουν πολύ καλά annocommentations στο site mindless ones για τη δεύτερη τριλογια -  ο Jess Nevins έχει γράψει για όλο το έργο

(με πρόλαβες κι άλλαξα το ποστ )

 

 

Τον Alan Moore τον εκτιμω πολύ σαν δημιουργο. Και το Loeg είναι απο τα κόμικς που έχω πολύ ψηλά στη λίστα μου

'Οπως έχει πεί κι ο ίδιος, το Loeg είναι ένα είδος Justice League της βικτωριανης εποχής.

Αλλά είναι και πολλά πολλά πράγματα πέρα απ αυτο.

 

Αντι  για την JLA, συναντάμε εδώ την league των διάσημων (αλλά ταυτόχρονα b λογοτεχνικών φρικιων), inpolitically correct ήρωες σε βαθμό που δεν πρεπει να ειχαν εμφανιστεί με αντίστοιχο τρόπο στα κόμικς ως τότε

 

Κάτι που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση από την πρωτη ανάγνωση, είναι το ότι το κόμικ διατρέχεται απο μια περίεργη (ψευτο)αληθοφάνεια στο πως εχει δομήσει τους ήρωες και τους κοσμους στους οποιους κινουνται και τις εξωφρενικές καταστάσεις που αντιμετωπίζουν.

 

Προσωπικά, θεωρώ ότι το Loeg είναι ο ορισμός του μεταμοντέρνου κόμικ, που συνδυάζει με απίστευτο τρόπο ετερόκλητα είδη αφήγησης και χρόνων.

ΚΙ ενώ το κόμικ αποτελείται από ένα σύνολο αταίριαστων στοιχείων, καθώς ο Moore βαζει μεσα τα παντα όλα, ως εκ θαυματος  δεν καταλήγει σε αχταρμα αλλά σε ένα κορυφαιο αποτέλεσμα!

 

Και για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, απαιτείται σοβαρή έρευνα και γνώση σε βάθος των αρχικών βιβλίων και χαρακτήρων, τα οποία έδω αποδομεί και ανασυνθέτει . Τον αγαπω

 

Γνώμη μου είναι ότι η μεγάλη γοητεία που ασκουν τα κόμικ του Alan Moore (τουλάχιστον για μενα), οφείλεται στην έρευνα, στα πολλαπλά layers των έργων του, στη χαρά που κανεις όταν ανακαλύπτεις κατι κανούριο σε καθε ανάγνωση, και την άγνοια που νιωθεις όταν διαβαζεις τα annotations

Και οι αναφορές του είναι σε υπερβολικά πολλά πραγματα: πέρα απο λογοτεχνικά εργα, σε ταινίες, τραγούδια, έργα τέχνης, ιστορικά γεγονότα, θεωρίες συνομωσιας...

 

Καπου διαβαζα οτι κι ο Bill Willingham εμπνεύστηκε απο το LOEG για τα Fables & Unwritten  

 

Όσον αφορά το σχέδιο του Kevin O'Neil, ειναι εξαιρετικο και του ταιριαζει γαντι- αλλά μην ξεχνάμε ότι ο Moore έδινε απίστευτα αναλυτικές πληροφορίες για το πως ήθελε καθε καρε και καθε σελίδα , αρα τα ευσημα για την υπέροχη σκηνοθεσία πανε σ αυτον

 

Δεν εχω διαβασει ακόμα το 2009 και τα Nemo, αλλά σκοπευω να το κανω αμεσα

Ειμαι σίγουρη ότι δε θα μ απογοητευσουν

 

πολύ καλή παρουσίαση Θρηνωδε!

 

μια λίστα λογοτεχνικών αναφορών στο Loeg που χα ανακαλύψει κάποια στιγμη

 

 

 

 

 

works referenced in The League of Extraordinary Gentlemen, by Alan Moore

 

·         Sindbad the Sailor | Anonymous  (Sindbad)

·         Thousand and one Nights | Anonymous  (Scheharezade)

·         Fantômas | Marcel Allain & Pierre Souvestre  (Fantômas)

·         Peter Pan | J.M. Barrie (Captain Hook)

·         The Threepenny Opera | Bertolt Brecht (Pirate Jenny , Mack the Knife)

·         Histoire de Babar | Jean de Brunhoff (Babar the Elephant)

·         The Thirty-Nine Steps | John Buchan (Richard “Dick” Hannay)

·         The Pilgrim’s Progress | John Bunyan (Christian)

·         The Song of Book of Quong Lee of Limehouse | Thomas Burke (Quong Lee)

·         A Princess of Mars | Edgar Rice Burroughs (John Carter , Dejah Thoris)

·         Alice in Wonderland | Lewis Carroll (Alice)

·         Through the Looking Glass | Lewis Carroll (Alice)

·         Don Quixote de la Mancha | Miguel Cervantes (Sancho Panza , Don Quixote)

·         Journey to the West | Wu Cheng’en  (Sun Wukong, The Monkey King)

·         Fanny Hill | John Cleland (Fanny Hill)

·         Pinocchio | Carlo Collodi (Pinocchio)

·         The Deerslayer | James Fenimore Cooper (Natty Bumppo)

·         Moonchild | Aleister Crowley (Moonchild)

·         Oliver Twist | Charles Dickens (Artful Dodger)

·         The Adventure of the Empty House | Arthur Conan Doyle (Colonel Sebastian Moran)

·         The Adventure of the Final Problem | Arthur Conan Doyle (Professor James Moriarty)

·         The Adventure of the Greek Interpreter | Arthur Conan Doyle (Mycroft Holmes)

·         The Lost World | Arthur Conan Doyle (Professor George Edward Challenger)

·         A Study in Scarlet | Arthur Conan Doyle (Sherlock Holmes)

·         Casino Royale | Ian Fleming (Jimmy Bond)

·         Chitty Chitty Bang Bang | Ian Fleming (Chitty Chitty Bang Bang)

·         Dr. No | Ian Fleming (Julius No)

·         The Wind in the Willows | Kenneth Grahame (Mr. Toad)

·         The Ivory Child | H. Rider Haggard (Lady Ragnall)

·         King Solomon's Mines | H. Rider Haggard (Allan Quatermain)

·         Dan Dare: Pilot of the Future | Frank Hampson (Dan Dare)

·         The Floating Island | Richard Head (Captain Robert Owemuch)

·         The Gateway of the Monster | William Hope Hodgson (Thomas Carnacki)

·         The Sandman | E.T.A. Hoffman (Olympia)

·         The Amateur Cracksman | Ernest William Hornung (A.J. Raffles)

·         Les Misérables | Victor Hugo (Jean Valjean)

·         The Bostonians | Henry James (Olive Chancellor)

·         Doctor Sax | Jack Kerouac (Doctor Sachs)

·         On the Road | Jack Kerouac (Dean Moriarty  Sal Paradyse)

·         Kim | Rudyard Kipling (Kimball “Kim” O’Hara)

·         Arsène Lupin, Gentleman Cambrioleur | Maurice Leblanc (Arsène Lupin)

·         The Story of Doctor Dolittle | Hugh Lofting  (Doctor John Dolittle)

·         The Call of Cthulhu | H.P. Lovecraft (Kutulu)

·         The Haunter of the Dark | H.P. Lovecraft  (Nyarlathotep)

·         The Statement of Randolph Carter | H.P. Lovecraft (Randolph Carter)

·         The Magician | W. Somerset Maugham (Oliver Haddo)

·         Bulldog Drummond | H.C. McNeile (Hugo Drummond)

·         Moby-Dick | Herman Melville (Ishmael)

·         The Condition of Muzak | Michael Moorcock  (Mrs. Cornelius (aka “Mrs. C”))

·         The Final Programme | Michael Moorcock (Jeremiah “Jeremy” Cornelius)

·         Kane of Old Mars | Michael Moorcock (Michael Kane)

·         The Scarlet Pimpernel | Emma Orczy (Lady Marguerite Blakeney , Sir Percival Blakeney)

·         1984 | George Orwell (Gerard O’Brien , General Sir Harold Wharton (aka Big Brother)  )

·         Captain Slaughterboard Drops Anchor | Mervyn Peake (Captain Slaughterboard)

·         The Murders in the Rue Morgue | Edgar Allan Poe (Auguste Dupin)

·         Some Words with a Mummy | Edgar Allan Poe (Count Allamistakeo)

·         Pollyanna | Eleanor H. Porter  (Pollyanna Whittier)

·         The Tale of Peter Rabbit | Beatrix Potter (Peter Rabbit)

·         The Insidious Dr. Fu Manchu | Sax Rohmer (Fu Manchu)

·         Varney the Vampire | James Malcolm Rymer (Sir Francis Varney)

·         Captain Blood | Rafael Sabatini (Peter Blood)

·         The Tempest | William Shakespeare (Ariel , Caliban , Prospero)

·         Frankenstein | Mary Shelley  (Frankenstein’s Monster)

·         Slow Chocolate Autopsy | Iain Sinclair (Andrew Norton)

·         The Sexton Blake library | Anthony Skene (Monsieur Zenith)

·         Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde | Robert Louis Stevenson (Edward Hyde , Henry Jekyll)

·         Treasure Island | Robert Louis Stevenson (Long John Silver)

·         Dracula | Bram Stoker (Wilhelmina (Harker) Murray, Jonathan Harker)

·         Gulliver’s Travels | Jonathan Swift (Lemuel Gulliver)

·         Doctor Syn: A Smuggler Tale of the Romney Marsh | Russell Thorndike

           (The Reverend Dr.   Christopher Syn (aka Captain Clegg) )

·         Rupert series | Mary Tourtel (Rupert Bear, Algy Pug, Tiger Tim)

·         Mary Poppins | P.L. Travers (Mary Poppins)

·         Can You Forgive Her? | Anthony Trollope  (Plantagenet Palliser, elder  Plantagenet Palliser, younger)

·         The Warden | Anthony Trollope  (Septimus Harding)

·         The Adventures of Tom Sawyer | Mark Twain (Tom Sawyer)

·         The Adventures of Two Dutch Dolls and a Golliwog | Florence Kate Upton  (Galley-Wag)

·         20,000 Leagues under the Sea | Jules Verne (Captain Nemo)

·         Around the World in Eighty Days | Jules Verne (Phileas Fogg)

·         Five Weeks in a Balloon | Jules Verne (Samuel Fergusen)

·         Journey to the Center of the Earth | Jules Verne (Arne Saknussemm)

·         Robur the Conqueror | Jules Verne (Jean Robur)

·         Ben-Hur: A Tale of the Christ | Lew Wallace (Judah Ben-Hur)

·         The First Men in the Moon | H.G. Wells (Selwyn Cavor)

·         The Invisible Man | H.G. Wells (Hawley Griffin)

·         The Island of Doctor Moreau | H.G. Wells (Alphonse Moreau , Teddy Prendrick)

·         The Time Machine | H.G. Wells (The Time Traveller)

·         The War of the Worlds | H.G. Wells (Lavell , Stent)

·         Rebecca of Sunnybrook Farm | Kate Douglas Wiggin (Becky Randall)

·         The Picture of Dorian Gray | Oscar Wilde (Dorian Gray)

·         Extricating Young Gussie | P.G. Wodehouse (Bertram Wooster , Jeeves)

·         Orlando: A Biography | Virginia Woolf (Orlando)

·         What Katy Did | Sarah Chauncey Woolsey (Katy Carr)

·         Nana | Émile Zola (Anna Coupeau)      

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Θρηνωδός]

Καταρχήν να πω πως τα links του Νίκου και της Λένας είναι χρυσωρυχεία. Σήμερα διάβασα 2-3 σελίδες από τον πρώτο τόμο παρέα με τα annotations και είναι όντως άλλου επιπέδου εμπειρία η ανάγνωση, αν και εύκολα παθαίνεις overload πληροφοριών. Με ρέγουλα λοιπόν το σπορ γιατί μπουκώνει και χαλάει η μαγιά. 

 

 

Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του dust jacket 

 

 

Τελείωσα τις προάλλες το Black Dossier. Ας έχουμε στο νου μας ότι ο Moore μετά την πρώτη ψυχρολουσία του με την DC (απαγόρευση κυκλοφορίας και διόρθωση του πέμπτου τεύχους του πρώτου τόμου λόγω του ότι σε ένα καρέ περιείχε την λέξη Marvel, καθώς και το κινηματογραφικό σκουπίδι που ονόμασαν LoEG) είχε άλλον ένα τόμο League of Extraordinary Gentlemen να κυκλοφορήσει για την ολοκλήρωση του συμβολαίου του (το 1999 είχε υπογράψει για 3 Volumes). Ενώ είχε ήδη κάποια σενάρια για το 1910 στο μυαλό του αποφάσισε να εκδώσει ένα βιβλίο που θα περιείχε 90% μόνο κείμενα και λίγο κόμικ μέσα. Παρόλα αυτά επειδή ο O'Neill είχε οικονομικές δυσχέρειες τότε, ο Moore ξαναέστησε το τεύχος από την αρχή εισάγοντας μια διαδραστική υπόθεση μεταξύ αναγνώστη και ηρώων με πολλή περισσότερη εικονογράφηση απ'ότι είχε προγραμματίσει. 

 

 

 

Έκανα λάθος στην παρουσίαση επηρεασμένος από διάφορες μπούρδες που διάβασα στο νετ όσον αφορά τι ήταν το "Μαύρο Ντοσιέ". Το μαύρο ντοσιέ δεν ήταν MacGuffin (wiki) αλλά παρόλα αυτά δεν είχε τελείως πρωτεύοντα ρόλο. Η λεγεώνα μετά τον δεύτερο παγκόσμιο άρχισε απομακρύνεται και να κόβει τους δεσμούς της με την MI5 (Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες αν και αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος που δεν το ξέρει ). Αυτό τους καθιστά αυτόματα εχθρούς της κυβέρνησης η οποία μέσω της αντικατασκοπίας και των καναλιών της σε όλη την Ευρώπη ξεκινά ένα κυνηγητό για την Mina Murray και τον Allan Quatermain Jr (το Junior δεν αποκαλύπτω από που προκύπτει ). Τα δύο αυτά αρχικά μέλη της λεγεώνας μαθαίνουν ότι υπάρχει κάπου κρυμμένο ένα βιβλιαράκι το οποίο περιέχει ευαίσθητες πληροφορίες για τους ίδιους, την λεγεώνα αλλά και άλλες λεγεώνες που πέρασαν παλιότερα: Το Black Dossier. 

 

 

Αυτό ακριβώς αποτελεί αυτό το άλμπουμ. Ένα εγχειρίδιο για τον αναγνώστη γεμάτο με πυκνογραμμένα κείμενα σε μορφή κυβερνητικών εκθέσεων/απομνημονευμάτων/αυτοβιογραφιών/μαρτυριών και ντοκουμέντων που εξιστορεί την ιστορία της λεγεώνας των εξαίρετων κυρίων από την οπτική της κυβέρνησης, του Campion Bond, των ίδιων των μελών της. Μας γίνεται ξεκάθαρο το πως συστάθηκε εξαρχής η λεγεώνα που γνωρίσαμε αλλά και άλλες λεγεώνες που πέρασαν παλιότερα. Ναι, στην Αγγλία δρούσε το σώμα LoEG από τον 16ο αιώνα και πάντα υπηρετούσε το στέμμα αντιμετωπίζοντας απειλές εντός και εκτός συνόρων. Μαθαίνουμε και για όλους αυτούς που αποτέλεσαν μέλη της πολύ πριν τους αγαπημένους ήρωες που γνωρίζουμε στους πρώτους δύο τόμους (Gulliver, Fanny Hill κ.α.) αλλά παρουσιάζονται και ανταγωνιστικές λεγεώνες άλλων χωρών - Η Γαλλία με τον Φαντομά, τον Αρσέν Λουπέν, τον Ρομπούρ, η Γερμανία με κάποιους που δεν τους θυμάμαι τώρα. 

 

 

Η διαδραστικότητα που ανέφερα πριν έχει να κάνει με το εξής: Από την στιγμή που η Murray και ο Quatermain Jr κλέβουν το black dossier από ένα φαινομενικά παρατημένο κυβερνητικό κτήριο και τους καταδιώκουν τρεις πράκτορες της MI5, κάθε φορά που βρίσκουν κάπου να κοιμηθούν διαβάζουν και κομμάτια από το βιβλίο. Στο τελευταίο καρέ της προηγούμενης σελίδας βλέπουμε την MIna να διαβάζει την πρώτη σελίδα του Ντοσιέ και στην επόμενη σελίδα του κόμικ είναι αυτή η πρώτη σελίδα σε κανονικό μέγεθος. Οπότε υπάρχει μια αναλογία 1-1 ως προς το κόμικ που εξελίσσεται real time και του black dossier που εμείς το διαβάζουμε ταυτόχρονα με τους ήρωες μας. Το βρήκα εξαιρετικά έξυπνο γιατί με έβαλε στο κλίμα του κόμικ όσο λίγα το έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής. 

 

 

Η αλήθεια είναι πως τα κείμενα είναι εξαιρετικά πυκνογραμμένα και με πολύ δύσκολη αγγλική με αποτέλεσμα να κουράζουν στην ανάγνωση. Εγώ μια τα άφηνα μια τα έπιανα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν αξίζουν, μιας και σου γεμίζουν κενά, σου λύνουν απορίες και στο τέλος έχεις μια πληρέστατη εικόνα όλου του σύμπαντος. Πιστέψτε με, συμβαίνουν πολλά κουλά και ενδιαφέροντα, θα αναφέρω μόνο ένα: Η πρώτη λεγεώνα είχε μέλος έναν αθάνατο αρχαίο Έλληνα/Ελληνίδα.  

 

 

Υ.Γ. Στο τέλος έχει περίπου 10 σελίδες τύπου 3D μαζί με γυαλιά πράσινων/κόκκινων φακών. Πολύ πρωτότυπη προσθήκη και αξίζει,τα σχέδια του O'Neill φαίνονται εξαιρετικά και ακόμα πιο ψυχεδελικά απ'ότι είναι ήδη.

[thor77]

Πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα, θα μου επιτρέψεις όμως δυο διορθώσεις (σε λεπτομέρειες βασικά)

 

Ο δισυπόστατος κύριος του καθρέφτη είναι - drumroll - ο Mr. Hyde και ο σχεδόν σε κώμα έτερος, ο Dr. Jekyll του ομότιτλου μυθιστορήματος "The strange case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde" του Ιρλανδού Robert Stevenson. 

 

 

Ο Ρόμπερτ Λουίς Στίβενσον (συγγραφέας του Δρ Τζέκιλ και κος Χάιντ αλλά και του νησιού των θησαυρών και του Μαύρου βέλους) ήταν Σκοτσέζος (Ιρλανδός ήταν ο Στόκερ, ο συγγραφέας του Δράκουλα)

 

 

Οι χαρακτήρες

 

 Όποιος έχει διαβάσει την φοβερή νουβέλα του Bram Stoker (την οποία καραπροτείνω για λάτρεις του γοτθικού πρώιμου τρόμου) ξέρει ότι η Μίνα ήταν αρραβωνιασμένη με τον Jonathan Harker και έπεσε θύμα του Δράκουλα. Προφανώς λοιπόν ξέρουμε τι σημάδια κρύβει αυτό το φουλάρι και γιατί προσπαθεί απεγνωσμένα να κρύψει το τι της συνέβη από τους υπόλοιπους της League. 

 

Ο Δράκουλας εκδόθηκε τι 1897. Αναμφίβολα είναι ένα από τα 3-4 γνωστότερα (και καλύτερα) γοτθικά μυθιστορήματα, σίγουρα όμως δεν είναι "πρώιμος γοτθικός τρόμος". Ο όρος γοτθικό μυθιστόρημα ξεκίνησε από το (βαρετότατο) μυθιστόρημα του Χ. Γουόλπολ "Το κάστρο του Οτράντο" που εκδόθηκε το 1764 και στην δεύτερη έκδοσή του είχε υπότιτλο "Μια γοτθική ιστορία" (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αίολος). Παρά το ότι ήταν απελπιστικά βαρετό με εντελώς ψεύτικους χαρακτήρες έγινε μεγάλη εκδοτική επιτυχία και δημιούργησε σχολή. Αρκετοί σύγχρονοι (και λίγο μεταγενέστεροι) του Γουόλπολ (1717-1797) δανείστηκαν στοιχεία από το Κάστρο του Οτράντο με καλύτερα αποτελέσματα πχ οι Κλάρα Ριβ (1729-1807, με το Ο παλιός Άγγλος βαρόνος το 1777), Γουίλιαμ Μπέκφορντ (1760-1844 με το Η ιστορία του χαλίφη Βατέκ το 1786), Αν Ραντκλιφ (1764-1823, με το Ο Ιταλός το 1798), Μάθιου Λιούις (1775-1818, με το Ο μοναχός το 1796). Το 1818 εκδίδεται αυτό που πολλοί (μεταξύ τους και ο Λάβκραφτ) θεωρούν το κορυφαίο γοτθικό μυθιστόρημα, ο Φρανκενστάιν της Μέρης Σέλεϊ (1797-1851). Ο Δράκουλας του 1897 λοιπόν είναι μάλλον ένα ύστερο δείγμα γοτθικού τρόμου και όχι ένα πρώιμο (εκδίδεται βέβαια σε μια περίοδο αναβίωσης του γοτθικού τρόμου με βιβλία όπως ο Δρ Τζέκιλ του Στίβενσον το 1886, το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι του Γουάιλντ το 1891, για να τελειώσει με το Φάντασμα της όπερας του Λερού το 1910)

Επεξεργασία Νοεμβρίου 24, 2016 από thor77

[Θρηνωδός]

Πω του άλλαξα εθνικότητα του ανθρώπου. Θενκς, το διόρθωσα

 

Έφυγε και το "πρώιμος". Έχω άλλωστε ένα κενό στην Αγγλική γοτθική λογοτεχνία πριν το 1820 (με εξαίρεση το Φρανκενστάιν) οπότε μου έδωσες και προτάσεις για ψάξιμο.

 

 

[Θρηνωδός]

Παρέλαβα και το Vol. 3 "Century". Δεν ξέρω από άποψη περιεχομένου και προβλέπεται να το διαβάσω πολύ αργότερα αλλά η έκδοση είναι εξαιρετική. Dust jacket, ιλουστρασιόν χαρτί και το εξώφυλλο είναι αυτό το στυλ που έχει υφασμάτινη υφή. Ορίστε μια φωτο πως φαίνονται και τα τρία μαζί:

 

 

Μένει μόνο το slipcase από τις τρεις ιστορίες της κόρης του Nemo για να κλείσει η σειρά. 

 

Τι καλά τι καλά τι καλά :D

 

[ΤασίαΚούτ]

Πολύ ωραίο κόμικ και πολύ ωραίο αφιέρωμα . Μπράβο πολύ καλό .

[Θρηνωδός]

Ξεκίνησα το Century, διαβάζοντας την πρώτη ιστορία που διαδραματίζεται το 1910 με επίκεντρο (τι άλλο) μια νέα αποκάλυψη που θα συμβεί στη στέψη του βασιλιά Γεωργίου. 

 

Είχα διαβάσει αρκετά κόμικ από τότε που άφησα το black dossier και μπορώ να πω ότι η διαφορά είναι εμφανής. Ο Μουρ είναι λυρικός στα γραπτά του και στο 1910 λόγω απουσίας κειμένων δίνει πόνο στα μπαλονάκια του κόμικ. Με ξενίζουν τα πορτραίτα κάποιων πρωταγωνιστών (Ο ορλάντο με απωθεί έτσι φανφαρόνος που είναι, αλλιώς τον περίμενα από το black dossier, ενώ ο Κουότερμεϊν μέχρι στιγμής για κάποιο λόγο από συμπρωταγωνιστής της κ. Μάρεϊ έχει περάσει στην αφάνεια) αλλά μπορώ άνετα να τα παραβλέψω για χάρη του συνόλου. Το οποίο, και σαν ιστορία και σαν σχέδιο, μέχρι στιγμής δεν με έχει απογοητεύσει καθόλου. 

 

Πιο αναλυτική παρουσίαση του τόμου θα γίνει όταν διαβάσω και τα 1969,2009. 

[rkronin]

ούτε που είχα πάρει χαμπάρι πως είχε γίνει αυτή η παρουσίαση.  Για να είμαι ειλικρινής μόνο την ταινία είχα δει και αν και μου άρεσε η ιδέα, η ταινία δεν...Πολύ σπέσιαλ η παρουσίαση και άκρως ενημερωτική. Μου κινήθηκε η περιέργεια να κάτσω να διαβάσω τα 2 πρώτα .Επίσης πολύ μου αρέσει το σχέδιο τουλάχιστον από τις φωτό που έχει η παρουσίαση.

[Θρηνωδός]

Το θεωρώ εξαιρετικό κόμικ και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Αν δεν υπήρχαν τα μεγαθήρια V και Watchmen να το καλύπτουν με την σκιά τους, θα έλεγα ότι ήταν το magnus opus του Moore.  Και ο O'Neil παρόλο που έχει ιδιόρρυθμο σχέδιο ειδικά στα πρόσωπα, είναι στο γούστο μου και το απολαμβάνω ακόμα και στα "λιγότερο" καλά του, όπως το Century. 

 

Την ταινία διέγραψε ότι την είδες. 

[Θρηνωδός]

Παρακάτω θα υπάρξουν κάποια μικρά spoiler, οπότε διαβάζετε εν γνώση σας. Αλλά στο κάτω κάτω, τι θέλετε εδώ αν δεν έχετε διαβάσει τα προηγούμενα δύο;

 

League of Extraordinary Gentlemen Volume III -  1910, 1969, 2009

 

 

Είχα σκοπό να γράψω κάμποσες αράδες, ίσως και να πλατιάσω λίγο χωρίς λόγο. Έψαξα ξανά για annotations, βρήκα τα εξαιρετικότατα σημειώματα του Jess Nevins για το 1910, το 1969 και το 2009. Δεν έχει νόημα να μπω στην διαδικασία να κάνω το ίδιο πράγμα αφού αφενός είναι ήδη έτοιμο, αφετέρου θα το έκανα πολύ χειρότερα και με άπειρες ελλείψεις σε σχέση με τα δικά του. Για την λεπτομέρεια της λεπτομέρειας που να είστε σίγουροι ότι κρύβεται σε κάθε σκίτσο και λέξη, ανοίξτε τα λινκς και βυθιστείτε.

 

Για να φύγουμε γρήγορα από το διαδικαστικό κομμάτι της κριτικής, οι εναπομείναντες της αρχικής λεγεώνας μαζί με μερικές νέες προσθήκες κατά καιρούς προσπαθούν να ματαιώσουν τα σχέδια του Oliver Haddo, ενός παντοδύναμου μάγου καρικατούρα του Allyster Crowley που θέλει να φέρει τον αντίχριστο στην γη και να ξεκινήσει την αποκάλυψη. 

 

Η γνωριμία με την κόρη του πιο τρομακτικού πειρατή των εφτά θαλασσών και ένα από τα καλύτερα sequence της τριλογίας

 

Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή που όσοι έχουν διαβάσει την σειρά LoEG από την αρχή, θα συμφωνήσουν: Το Century, δηλαδή η τρίτομη συλλογή που περιλαμβάνει τα τομάκια 1910, 1969, 2009 που κυκλοφόρησαν αρχικά αυτόνομα, δεν είναι για όλους. Ίσως δεν είναι ούτε καν για τους περισσότερους Μουρικούς. Όχι ότι δεν θα μπορέσουν να το διαβάσουν, αλλά διαφέρει πολύ από τα προηγούμενα τρία (Vol.1, Vol. 2, Black Dossier) σε στιλ γραφής, στην παντελή απουσία στοιχείων που καθόρισαν τους προκατόχους του, στο πιο άτσαλο και βιαστικό σκίτσο. Όσον αφορά το σενάριο, ο Μουρ εδώ πειραματίζεται με χίλια δυο στοιχεία της ποπ κουλτούρας και της λογοτεχνίας της εκάστοτε εποχής, ενώ το σεξ αποκτά πρωτεύοντα ρόλο στις σχέσεις των πρωταγωνιστών ή ως δοχείο για τα μηνύματα που θέλει να περάσει. Και στα πρώτα δύο υπήρχε η casual φικι φικι σκηνή αλλά πιο πολύ δρούσε ως υπενθύμιση ότι "οκ, και αυτοί άνθρωποι είναι και παρόλο που χάνεται ο κόσμος δεν μπορούν να αντισταθούν σε 1-2 στιγμές πάθους". Στο Century υπάρχει υπέρ του δέοντος, μουδιάζοντας τον αναγνώστη και λειτουργώντας αντικλιματικά όταν ερχόμενος από 2-3 σελίδες έντασης και φορτισμένων συναισθημάτων, συναντάς μπουκωμένες σεξουαλικές σκηνές. Ίσως θα μπορούσα να τις πω και κακότεχνες, αφού με ενόχλησε το γεγονός ότι η ομοφυλοφιλία χρησιμοποιείται για shock value και μόνο. Και πιο πολύ με ενόχλησε το ότι το έγραψε ο Μουρ έτσι, ένας τύπος που δεν έχει ανάγκη να χρησιμοποιεί παρωχημένες αντιλήψεις για να εκφράσει το χ,ψ μήνυμα ή ιδέα. Στο μόνο σημείο που μου φάνηκε λογική η όλη οπτική της σεξουαλικής - όλοι με όλους και παντού - απελευθέρωσης, ήταν στο 1969 που οκ, χίπιδες, μπάφοι και κουτούπωμα στους θάμνους σε συναυλίες των σεξ πίστολς και των ζεπ.

 

 

Κάτι άλλο που με ενόχλησε, μάλλον γιατί δεν το περίμενα, ήταν ο τρόπος που παρουσιάζονται οι δύο εκ των τριών πρωταγωνιστών. Την Mina Murray πάντα την είχαμε στο μυαλό μας ως αυταρχική και αφοσιωμένη στο στόχο, ενώ τον Κούοτερμεϊν έναν σχετικά επιρρεπή σε πειρασμούς τύπο που όμως έχει την γνώριμη ηθικοπλαστική αντίληψη του by the book ήρωα. Αν και εξηγεί με διακριτικό τρόπο το διάστημα 189Χ - 1910 ώστε να σου δώσει την γέφυρα για να συνεχίσεις, στο 1910-1969 υπάρχουν τρομακτικά κενά που ακόμα και το Black Dossier δεν εξηγεί επαρκώς. Από το 1969 και μετά γίνεται ο κακός χαμός, αφού ο Κουότερμεϊν γίνεται πρεζάκι, η Μίνα κλείνεται σε ψυχιατρείο μετά την βίαιη πνευματική σύγκρουσή της με έναν παντοδύναμο μάγο και ο Ορλάντο (μια από τις προσθήκες) είναι ο πιο resting bitch face τύπος που έχω διαβάσει ποτέ σε κόμικ.

 

 

Τώρα που το σκέφτομαι, τελικά ξενέρωσα με το 3/3 από τα πορτραίτα των ηρώων. Η Μίνα μου φάνηκε over the edge με πολλά θέματα προσαρμογής, ο Κουότερμεϊν ένας συμπαθητικός μεσήλιξ που τον τραβάει μαζί της και στόμα έχει ενώ μηλιά δεν έχει. Ο Ορλάντο όμως ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση. Ο τύπος υποτίθεται πως είναι ένας αθάνατος ερμαφρόδιτος αρχαίος Έλληνας που κάθε 50 χρόνια μεταμορφώνεται μαγικά είτε σε άντρα είτε σε γυναίκα (αλλά ποτέ δύο φορές το ίδιο φύλλο σερί). Έχει ζήσει όλα τα σημαντικά γεγονότα της ιστορίας, και από το black dossier η περιγραφή του ήταν κάτι σαν "ο σούπερ γ@μάτος γνώστης που πάντα βγάζει το φίδι από την τρύπα". Αυτό που μας έδωσε ο κυρ Μουρ τελικά, ήταν ένας ξιπασμένος ξερόλας που πιο πολύ μιλάει παρά πράττει. Που πήγαν οι καλές εποχές όπου έβγαινε ο αόρατος άνθρωπος με τον Χάιντ και τον Νέμο και πετσοκόβανε ορδές ολόκληρες για την πλάκα τους..

 

 

Δεν ξέρω, μάλλον είχα πολλές απαιτήσεις από τα προηγούμενα. Είχα δει ότι διαδραματίζονται σε ενδιαφέρουσες εποχές και είχε ψηθεί για κάτι, δεν θα πω καλύτερο απαραίτητα, αλλά σίγουρα πολύ πολύ διαφορετικό. Όπως είπα και σε προηγούμενο ποστ, το 1910 το ευχαριστήθηκα πολύ γιατί θύμιζε σε στήσιμο και αέρα το πρώτο. Συν ότι είχε και την κόρη του Νέμο, τον μόνο χαρακτήρα που ήταν ακριβώς όπως τον περίμενα. Αφοσιωμένο, σκληροπυρηνικό και αμείλικτο που περνάει και "ψήνεται" πριν αναλάβει το φορτίο όπως ακριβώς ήταν και ο μπαμπάς. Αναρωτιέμαι πως την ξεδιπλώνει στην Nemo Trilogy αλλά Κυριακή κοντή γιορτή, θα το μάθω σύντομα.  Τώρα τα άλλα δύο, και εδώ θα κλείσω με το κομμάτι σενάριο, μου φάνηκαν άνευρα και "μικρά" σε σχέση με αυτά που προηγούνταν. Κυρίως στην κλιμάκωση των γεγονότων και της κεντρικής ιδέας, που είναι πολύ λιγότερη και ασθενική από τα κοσμοϊστορικά γεγονότα των δύο πρώτων ιστοριών. Νομίζω πως ο κατακερματισμός της λεγεώνας και η αφαίρεση των δύο πιο ενδιαφερόντων χαρακτήρων (Χάιντ+Νέμο), έκανε πολύ περισσότερο κακό μακροπρόθεσμα παρά καλό. 

 

...και ένα εναλλακτικό εξώφυλλο

 

Για το σχέδιο δεν έχω να πω πολλά. Μου είναι συμπαθής πένα ο Ο'Νειλ, αλλά εδώ μου δίνει την εντύπωση ότι έκατσε και το έκανε γιατί έπρεπε να το κάνει. Λείπουν οι διακριτικές πινελιές που σε έκαναν να ψάχνεις σαν το λαγωνικό για easter eggs, λείπουν εκείνα τα πανέμορφα επιβλητικά δισέλιδα σε που άφηναν με το στόμα ανοιχτό. Λείπει η σπιρτάδα και η ένταση της φρεσκάδας που είχαν τα προηγούμενα, που έχει σε πιο μικρό επίπεδο ακόμα και το 1910. Ας ελπίσουμε στην Nemo Trilogy να βρίσκει λίγο από το ενδιαφέρον του για τον τίτλο. Εξαίρεση αποτελούν οι αναφορές σε προηγούμενα γεγονότα της σειράς (ένας σκονισμένος πίνακας εδώ, ένα in memoriam άγαλμα του Χάιντ εκεί κλπ). 

 

Σε γενικές γραμμές είναι μια πολύ πειραματική και αναπάντεχη συνέχεια στο LoEG σύμπαν, που σίγουρα κάποιοι δεν θα συμπαθήσουν. Επειδή όμως υπάρχουν και αυτοί που θα την λατρέψουν, ή που θα την ευχαριστηθούν γι'αυτό που είναι παρόλες τις ενστάσεις τους όπως εγώ, προτείνω σε όλους να την τιμήσουν. Η έκδοση της top shelf είναι στοιβαρή και με καλή εκτύπωση, ενώ στα 20κάτι ευρώ συμφέρει να τα πάρετε μαζεμένα σε έναν σκληρόδετο τόμο. Διαβάστε όμως πρώτα το Μαύρο Ντοσιέ (και τα κείμενα που περιέχει αυτό), αλλιώς δεν θα καταλάβετε απολύτως τίποτα.

[Θρηνωδός]

Μόλις τελείωσα το δεύτερο από τα τρία της nemo trilogy, το roses of berlin. Πολύ δυνατά και τα δύο, αρκετά πιο συμπαγή και φαντασμαγορικά από το century. Μόλις διαβαστεί και το τρίτο θα τα δούμε πιο αναλυτικά.

[Θρηνωδός]

 

Τελικά εκεί που περίμενα το nemo trilogy να είναι σχετικά μέτριο επηρεασμένος από το century, με εξέπληξε αναπάντεχα. Όπως πάντα, annonations από τον φοβερό Jess Nevins για τα River of Ghosts, Heart of Ice, Roses of Berlin. Αυτή τη φορά βρήκα περισσότερα από τις προηγούμενες πριν ανοίξω αυτές τις σελίδες   αλλά ο τύπος είναι εξαιρετικός όπως και να χει. Το καλύτερο συνοδευτικό για τα συγκεκριμένα κόμικς. 

 

 

Στο δια ταύτα λοιπόν. Το δίδυμο της συμφοράς Moore/O'Neill κυκλοφόρησε την διετία 2013-2015 τρία μικρά άλμπουμ (~50 σελίδες έκαστο) τα οποία περιγράφουν την ζωή της Janni Dakkar, της διάσημης κόρης του εξίσου διάσημου πρίγκιπα των θαλασσών, του καπετάνιου Nemo. Ναι αυτουνού του φοβερού Ινδού που γνωρίσαμε στην ορίτζιναλ λεγεώνα. Το πρώτο εκ των τριών, Heart of Ice μας τοποθετεί στο 1925 όπου η φτασμένη και κακόφημη κομπανία πειρατών του Ναυτίλου κάνει πλιάτσικο στην προσωπική συλλογή μιας μυστηριώδους αρχηγού φυλής από την Αφρική. Ξεκινά ένα ανελέητο κυνηγητό μέχρι την Ανταρκτική όπου θα δούμε εξωγήινους πολιτισμούς, σφαγές μεταξύ των Αγγλικών μυστικών υπηρεσιών και των πειρατών και μια αυτοθυσία που ταιριάζει μόνο στο μαχητικό πνεύμα που μας γνώρισε ο τρισμέγιστος Νέμο. 

 

 

Στο 2ο άλμπουμ, το Roses of Berlin, η ώριμη πλέον πριγκίπισσα έχει παντρευτεί και έχει μια κόρη. Όταν η κόρη της Hira και ο γαμπρός της Armand (γιος του Robur από την δεύτερη LoEG) πέφτουν σε παγίδα και αιχμαλωτίζονται στην μητρόπολη του Βερολίνου από τους Ναζί που συνεργάζονται με την προαναφερθείσα αρχηγό, την οποία γνωρίζουμε μόνο ως "princess of Kor", η Janni εισβάλει στην Ναζιστική πρωτεύουσα με όλο της το οπλοστάσιο και την μαχητική κληρονομιά των Dakkar για να τους σώσει. 

 

 

Στο 3ο και τελευταίο άλμπουμ, το River of Ghosts, οι εφιάλτες του παρελθόντος στοιχειώνουν την πλέον γρια Janni. Εν έτει 1975 και με τα φαντάσματα των κοντινών της που έχουν θυσιαστεί γι'αυτήν στο πλευρό της, ξεκινά μια τελευταία απέλπιδα αποστολή για να κυνηγήσει και να σκοτώσει μια και καλή την arch-nemesis της, την πριγκίπισσα του Kor. Έχοντας ελάχιστη στήριξη από το πλήρωμά της που την θεωρεί σχεδόν τρελή, θα δούμε το last stand ενός χαρακτήρα που απέμεινε να θυμίζει μια εποχή ολοκληρωτικά περασμένη.

 

 

Μετά και τα γεγονότα του century, η καπετάνισσα Nemo ήταν η τελευταία αρχόντισσα με την στόφα της παλιάς σχολής, υποταγμένη μόνο στην δική της ηθική και ένα code of conduct γεννημένο μέσα στο έγκλημα αλλά όχι καθορισμένο από αυτό. Η τριλογία της Nemo έρχεται να σώσει τα προσχήματα μετά από ένα μέτριο Vol.3 και, εκτός και αν γίνει κάτι συνταρακτικό και δούμε συνέχεια, να κλείσει αξιοπρεπώς τον κύκλο μιας μοναδικής σειράς. Το League of Extraordinary Gentlemen είναι ένα ταξιδιάρικο κόμικ, συχνά παρεξηγήσιμο, σίγουρα ιδιαίτερο που ποτέ δεν θα σου επιτρέψει να το παρατήσεις. Περιέχει τόνους πολιτισμικών, λογοτεχνικών, κοινωνικών, πολιτικών και λοιπών πληροφοριών κρυμμένων περίτεχνα από το μυαλό του Moore και την πένα του O'Neill, ενώ δίνει νέα υπόσταση στην έννοια του μεταμοντέρνου κόμικ. Αν τα βαθμολογούσα προσωπικά, θα έδινα την παρακάτω σειρά (με πρώτο το καλύτερό μου):

 

1. LoEG - Volume 1

2. LoEG - Volume 2

3. LoEG - 1910

4. LoEG - Nemo Trilogy

5. LoEG - The Black Dossier

6. LoEG - 1969

7. LoEG - 2009

 

Υ.Γ. Η slipcase έκδοση δεν περιέχει επανεκτυπωμένα άλμπουμ, αλλά ότι τους περίσσεψε από τις πρώτες εκδόσεις και δεν πούλησε. Στο δικό μου, το δεύτερο τεύχος έχει από πίσω κολλημένη παλιότερη ετικέτα που σημαίνει ότι κάποιος το έβαλε μέσα εκ των υστέρων για να συμπληρώσει την τριάδα.

[Θρηνωδός]

 

[Θρηνωδός]

Τα πολύ ενδιαφέροντα annotations που μας έχει προσφέρει ο Jess Nevins (Βιβλιοθηκάριος/συγγραφέας που έχει γράψει ένα καταπληκτικό μπούσουλα για την βικτωριανή λογοτεχνία) έχουν εκδοθεί σε δύο βιβλία με πρόλογο του ίδιου του Moore, όπως ανακάλυψα σήμερα το πρωί. 

 

Heroes & Monsters: The Unofficial Companion to the League of Extraordinary Gentlemen - Για τον πρώτο τόμο του LoEG

A Blazing World: The Unofficial Companion to the Second League of Extraordinary Gentlemen - Για τον δεύτερο τόμο του LoEG

 

και τα εξώφυλλα

Μπήκαν και τα δύο στην wishlist, αν και αρκετά πίσω.

[Επιθεωρητής Le Pit]

Καταπληκτική παρουσίαση! Με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι δεν είχα δώσει την πρέπουσα σημασία στο κόμικ όταν είχα αρχίσει αν το διαβάζω από το 9 (και ήταν αρκετά μπερδευτικό με βάση τις γνώσεις που τότε είχα...), θα του δώσω σίγουρα 2η ευκαιρία !

[Θρηνωδός]

Τσίμπησα το δεύτερο τόμο σκληρόδετο.  Μια ακόμα προσθήκη στην LoEG συλλογή μου. 

 

 

  

[Blackbeard]

Το πρώτο τεύχος του Tempest ίσως είναι από τα πιο απολαυστικά κόμικς που έχω πιάσει στα χέρια μου. Μάλλον γιατί ψοφάω για κόμικς που κάνουν αναφορές σε παλιό στυλ κόμικς. Ξεκινάει στο εσώφυλλο με ένα ψευτο-editorial τύπου Lee και Kirby με χιουμοριστικό και κυνικό ύφος και μιλάει για δημιουργούς που τους εκμεταλλεύτηκαν μεγάλες εταιρίες. Το πρώτο τεύχος περιείχε τρεις πλευρές της ιστορίας να εξελίσσονται ταυτόχρονα και λάτρεψα που το έκαναν με τρεις διαφορετικούς τρόπους. Ένας ο κανονικός όπου είναι και οι γνωστοί χαρακτήρες, ένας στυλ στριπ εφημερίδας με την επανεμφάνιση του M, και ένα σε στυλ παλιό βρετανικό sci-fi υπερηρωικό με προς το τέλος να έχει για παράδειγμα παρωδία του εξωφύλλου του πρώτου τέυχους Justice League παρουσιάζοντας την ομάδα υπερηρώων The Seven Stars. Ακόμα και ψεύτικα γράμματα από αναγνώστες είχαν στην τελευταία σελίδα! Και ψεύτικες διαφημίσεις με πολύ γέλιο. Και το εξώφυλλο στο στυλ Κλασικά Εικονογραφημένα και οπισθόφυλλο ρετρό παρουσίαση ενός ήρωα.

 

Πραγματικά καθαρή διασκέδαση αυτό το τεύχος. Και για να μην παραλείπουμε και το στόρι, χτίζει πολύ σασπένς και ανυπομονώ να διαβάσω τη συνέχεια.

[GeoTrou]

Διάβασα επιτέλους το Vol. II. Αρκετά καλό, θεωρώ όμως ότι η υπόθεση έμεινε ουσιαστικά πολύ πίσω και ο Moore επικεντρώθηκε στους πρωταγωνιστές, στις μεταξύ τους σχέσεις κλπ. Δεν είναι κακό αυτό, αλλά εντείνει το «πρόβλημα» που είχα και με τον πρώτο τόμο: όλα γίνονται εύκολα. Όπως και να 'χει, το ευχαριστήθηκα  

[Blackbeard]

Μετά την ανάγνωση του τρίτου τεύχους του Tempest είμαι πεπεισμένος ότι είναι το καλύτερο κόμικ που έχει κυκλοφορήσει έβερ. Ό,τι πιο διασκεδαστικό υπάρχει. Πραγματικά μοναδική εμπειρία η ανάγνωσή του. Η απλότητα της περιπλοκότητάς του και σε θέμα πλοκής και στη χρήση του μέσου του ίδιου είναι κάτι που κάνει ό,τι κόμικ έχει κυκλοφορήσει να μοιάζει μικρό μπροστά του. Νομίζω ο Alan Moore έγραψε το κόμικ που θα τελειώσει όλα τα κόμικς. Δε με παραξενεύει που αποφάσισε να τελειώσει την καριέρα του με αυτό(ήταν και το τελευταίο έργο του Σαίξπηρ). Πρέπει να κερδίσει ό,τι Eisner υπάρχει φέτος.

Επεξεργασία Μαρτίου 9, 2019 από Blackbeard

[germanicus]

Well, ελλείψει τόπικ για την ταινία, το χώνω εδώθε.

 

Αρθράκι που μιλάει για το 6τροχο αμάξι του Nemo στην ταινία. Το οποίο είναι ένα πλήρως λειτουργικό μοντέλο.  Το λινκ όμως το βάζω κυριως για ένα βιντεάκι που έχει όπου δείχνει το αμάξι εν κινήσει. (έστω και σε ένα περιορισμένο χώρο)

 

 

 

 

[mikealex666]

Extraordinary παρουσίαση. Συγχαρητήρια!