Θλιμμένος Μπούφος

Τα σχέδια από το φβ είναι εξαιρετικά πάντως. Αν είναι όλο το τεύχος σε τέτοιο επίπεδο, νομίζω θα δούμε κάτι πολύ δυνατό.

Συγνώμη αλλά ο δαδηραθυμος έγραψε ότι έχει δει μόνο την πρώτη σεζόν και απαντάς για κάτι που έδειξε την Δευτέρα και είναι πολύ σημαντικό για όλη την σειρά. Για ποιο λόγο;

Γιατί συγκριτικά με την αγορά στην οποία απευθύνεται το παμπλικ , λίγοι χρησιμοποίησαν την πατέντα.

Τα φθηνότερα best sellers εννοούν μάλλον

Διάβασα τον πρώτο τόμο του Legends of the Dark Knight. Ανθολογία πέντε μικρών ιστοριών του Μπατμάνθρωπου με διαφορετικούς σεναριογράφους και σχεδιαστές η κάθε μια, χωρίς να υπάρχει σχέση μεταξύ τους ή συνέχεια. Έχουμε συγγραφείς: Lindelof, Larsen, Taylor, B.Moore, Niles, Fixman, Dabb, Fialkov και σχεδιαστές: Lemire, Jones, Scott, Faucher, Templesmith, Hairsine, Mitten, Pontrelli, Huat, Hester, Gapstur. Αν και αρχικά είχα πολλές αμφιβολίες τελικά ο τόμος διαβάζεται γρήγορα χωρίς να κουράζει. Οι περισσότερες ιστορίες έχουν έναν σκοτεινό χαρακτήρα όμως είναι αρκετά μικρές και κατά τη γνώμη μου τελειώνουν λίγο απότομα. Το σχέδιο σε μερικές είναι το στανταρ που θα βλέπαμε και στην κύρια σειρά του Μπατμαν, αλλά σε άλλες είναι τελείως διαφορετικό, χωρίς αυτό να είναι βέβαια κακό. Γενικά είναι μια καλή προσπάθεια και έρχεσαι σε επαφή με δεκάδες καλλιτέχνες απλά διαβάζοντας λίγες σελίδες. Δεν ξέρω αν θα το πρότεινα σε κάποιον που θέλει να διαβάσει Μπατμαν. Μάλλον όχι.

Σίγουρα θα υπάρχουν διαφορές στο μάτι ενός πιο έμπειρου, ειδικά στα χρώματα ο υπολογιστής δίνει επιλογές που στο χαρτί φαντάζουν πολύ δύσκολες/αδύνατες. Ίσως κάποιος που ασχολείται ενεργά μπορεί να μας δώσει μια πιο τεχνική απάντηση. Με μια γρήγορη αναζήτηση βρήκα αρκετά άρθρα σύγκρισης στο google πάντως. Εγώ βέβαια σπάνια καταλαβαίνω την προέλευση, εκτός αν κάνει μπαμ. Απλά κοιτάω αν μου αρέσει ή όχι.

Συγχαρητήρια tsarouxas!

Διάβασα πρόσφατα το Νύχτες Τρόμου του Koontz. Αν και είχα διαβάσει παντού αρκετά καλές κριτικές δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Γενικότερα ο Koontz είναι ή του ύψους ή του βάθους και δεν ξες τι σε περιμένει. Διαβάζω παράλληλα το Χρονικό των Επιστημονικών Ανακαλύψεων του Asimov. Απίστευτη δουλειά .Έχει γραφτεί και οργανωθεί έτσι ώστε να μην βαριέσαι καθόλου.

DKIII #8

Μα οι πωλήσεις αυτές θα καθορίσουν το μέλλον της. Δεν μιλάμε για την Κοκα-κολα, για μια (μικρή πλέον) εκδοτική κομικς στην Ελλάδα μιλάμε. Και ο περισσότερος κόσμος ,στον οποίο στοχεύει, δεν νομίζω να νοιαστεί για την αρίθμηση ή το πλαίσιο και δεν θα αισθανθεί μ@λακας. Προφανώς έχουμε διαφορετική προσέγγιση στο θέμα έτσι και αλλιώς αν δεν μάθουμε τον πραγματικό λόγο από την Μαμουθ τζάμπα συζητάμε.

Μου φαίνεται λίγο ακραίος σαν λόγος αλλά ακόμα και αυτός να είναι αλήθεια δεν καταλαβαίνω γιατί είναι απαράδεκτοι. Αν οι "κανονικοί" πελάτες μπορούσαν να τους στηρίξουν δεν νομίζω να βλέπαμε τόσες λίγες εκδόσεις τα τελευταία χρόνια. Άσε που αν δεν γινόταν η συνεργασία με το Έθνος ίσως δεν βλέπαμε ούτε και αυτές τις λίγες.

Το πιο αστείο καρτουν που έχω δει. Με διαφορά. Χοντροκομμένη κάφρικη παρωδία της Pixar όσο δεν πάει. Στα 3/4 της ταινίας ήμουν σε φάση "τι στο &^$^ βλέπω;;" Πολύ ωραία παρουσίαση Θρηνωδέ! Btw, δεν νομίζω οι Hayek/Norton να το έκαναν για τα λεφτά

Δεν καταλαβαίνω γιατί σας φαίνεται τόσο άσχημο το πλαίσιο και η απουσία αρίθμησης. Το κάνει προφανώς για να τα βγάλει στην εφημερίδα χωρίς επιπλέον έξοδα και για να προσεγγίσει περισσότερους αγοραστές. Τόσο κακό είναι αυτό; Προσπαθεί απλά να μην βάλει λουκέτο.

Η επιλογή Όμπραξ σε πρόδωσε.

Τελείωσε το μαύρο και πάμε για άλλα χρώματα τώρα

Είναι πολύ ιδιαίτερο κομικ και θέλει συγκέντρωση και γνώσεις για την πλήρη κατανόηση του. Την πρώτη φορά που το είχα διαβάσει μου είχε αρέσει πολύ το σχέδιο και η "σκηνοθεσία" του, αλλά από τις πολιτικές απόψεις του V δεν έβγαζα και πολύ νόημα. Η δεύτερη ανάγνωση μερικά χρόνια μετά ήταν αρκετά πιο διαφορετική. Διάβασε όσα περισσότερα κομικς μπορείς και θα δεις ότι θα αλλάζουν τα γούστα σου με τον καιρό. Δώσ' του μια ακόμη ευκαιρία και ίσως το δεις διαφορετικά

Δεν θα τα έλεγα λάθη μετάφρασης. Απλά ο μεταφραστής θέλει να σε κάνει να καταλάβεις την ιστορία χωρίς να σε γεμίσει ανούσιες σημειώσεις (που σε ορισμένα κομικ θα καταλάμβαναν ολόκληρες σελίδες). Άλλο να διαβάζεις μια ιστορία και να καταλαβαίνεις την ροή της και άλλο να σου πετάγεται ένα "Compagnies Republicaines de Securite". Μην ξεχνάμε επίσης ότι το ίντερνετ έχει μπει στα περισσότερα σπίτια την τελευταία δεκαετία.

Πολύ ωραία παρουσίαση για έναν από τους κορυφαίους! Μου άρεσε που είδα και κάποια πιο άνγωστα ,για εμένα, έργα του ( Silver Surfer )

Η σύντηξη είναι μονόδρομος. Ίσως είναι η τελευταία ελπίδα του ανθρώπου. Στις επόμενες δυο δεκαετίες εκτιμάται ότι θα βρεθεί τρόπος για την πλήρη χρήση τη, αν και η δημιουργία σταθμών και η ένταξη της σε εφαρμογές θα έρθει πολύ αργότερα. Η σχάση από την άλλη έχει αρκετά αρνητικά για το περιβάλλον, χρησιμοποιείται όμως ήδη και σήμερα αποτελεί την καλύτερη πηγή ενέργειας. Γενικά, θεωρώ αυτονόητη την χρήση της πυρηνικής ενέργειας και δεν έχω ακούσει μέχρι στιγμής κάποιο σοβαρό επιχείρημα εναντίον της. Φανταστείτε να μην γινόταν η βιομηχανική επανάσταση λόγω ρύπανσης για παράδειγμα

Δεν αμφισβητώ σε καμία περίπτωση τον Γκοσινι ούτε και το Αστεριξ, απλά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορείς να τα συγκρίνεις π.χ. με το SinCity του Miller ή τα Μπατμαν του.Ή το Sandman του Gaiman. Μιλάμε για τελείως διαφορετικά πράγματα απ' όποια μεριά και να τα προσεγγίσεις. Το ότι ο Γκοσινι έγραφε μόνο πολύ καλά κόμικ ενώ αυτοί έγραψαν και μέτρια δεν νομίζω να έχει σημασία στο ποιος έγραψε ένα "αριστούργημα" όπως λέει ο jpentz στο ποστ #25.

Θα μπορούσες να το αιτιολογήσεις αυτό;

Πριν λίγο καιρό διάβασα την Λάμψη του King σε 2 μέρες ενώ παράλληλα είχα μαθήματα και εργασίες στη σχολή. Δεν είναι φοβερή ταχύτητα όμως το πρόγραμμα ήταν φορτωμένο Τα κόμικ που δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικά ως προς το σενάριο ή δεν με "τραβάνε" τόσο τα διαβάζω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Αυτά που μου αρέσουν περισσότερο τα διαβάζω πιο αργά μιας και θέλω να καταλάβω την ιστορία όσο καλύτερα γίνεται και να χαζέψω το σχέδιο όταν αξίζει. Το ίδιο φυσικά ισχύει και στα βιβλία, απλά εκεί μπορεί να βαρεθώ πολύ πιο εύκολα.

Το Ολοκαύτωμα στα κόμικς Είναι δυνατόν να αφηγηθεί κανείς τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης σε κόμικς; Μία έκθεση στη Φραγκφούρτη παρουσιάζει διαφορετικές όψεις του θέματος και θέτει ερωτήματα για προβληματισμό, κυρίως στους νέους. Οι Εβραίοι είναι τα ποντίκια και οι άνδρες των SS οι γάτες. Με το κόμικ «Μάους» (1989) ο νεοϋορκέζος δημιουργός Αρτ Σπίεγκλμαν, γιος ενός επιζήσαντος του Ολοκαυτώματος, έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο. Ύστερα από τριάντα χρόνια θεωρείται πλέον αυτονόητο ότι η τέχνη των κόμικς μπορεί να αντιπαρατεθεί δημιουργικά με τη γενοκτονία των Εβραίων της Ευρώπης από τους ναζί. Σε αυτό το πλαίσιο πραγματοποιείται μία έκθεση στον χώρο μνήμης «Αννα Φρανκ» στη Φραγκφούρτη από τις 21 Ιανουαρίου μέχρι τις 19 Μαρτίου, η οποία παρουσιάζει δέκα βιβλία κόμικς με θέμα το Ολοκαύτωμα. Μεταξύ αυτών και «Ο μποξέρ» του Ράινχαρντ Κλάιστ, ένα graphic novel που αφηγείται τη θλιβερή ιστορία του Πολωνοεβραίου Χάρι Χαφτ, ο οποίος επιβίωσε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφέροντας θέαμα ως «παλαιστής» στους άνδρες των SS. Ο ηττημένος σε αυτούς τους σαδιστικούς «αγώνες πυγμαχίας» συνήθως εκτελούνταν από τους γερμανούς στρατιώτες μετά το τέλος του αγώνα. Το βιβλίο, που δημοσιεύτηκε το 2012, έχει έκτοτε μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Στο graphic novel «Μπονχέφερ» ο Μόριτς Στέτερ αφηγείται την ιστορία του προτεστάντη θεολόγου Ντίτριχ Μπονχέφερ, ο οποίος συμμετείχε στην αντίσταση κατά του ναζισμού, φυλακίστηκε από τους ναζί και εκτελέστηκε λίγες εβδομάδες πριν από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Φλόσενμπουργκ. Χρήσιμα ερωτήματα για τη σχέση μας με το παρελθόν H τέχνη των κόμικς μπορεί να αντιπαρατεθεί δημιουργικά με τη γενοκτονία των Εβραίων της Ευρώπης από τους ναζί. Η έκθεση της Φραγκφούρτης απευθύνεται κυρίως σε νέους και μαθητές σχολείων. Επειδή τα κόμικς δεν χρησιμοποιούνται ακόμη στα γερμανικά σχολεία ως μέσο γνωριμίας των μαθητών με το παρελθόν, η έκθεση θα μπορούσε να τους ενθαρρύνει να επεξεργαστούν το ζήτημα του ναζιστικού παρελθόντος της χώρας και της μαζικής δολοφονίας Εβραίων, τσιγγάνων, κομμουνιστών και ομοφυλόφιλων από τους ναζί. Στο πρόγραμμα της έκθεσης περιλαμβάνονται και παρουσιάσεις άλλων δημιουργών κόμικς, όπως είναι η αμερικανίδα Σάρα Γκλίντεν, η οποία δημοσίευσε πρόσφατα το αξιόλογο βιβλίο κόμικς «Στη σκιά του πολέμου» με θέμα τον εμφύλιο στη Συρία. Επίσης θα πραγματοποιηθούν και συζητήσεις γύρω από σχετικά ζητήματα, όπως η παρουσία του ναζισμού και του Ολοκαυτώματος στη δημοφιλή κουλτούρα, ενώ θα τεθούν ερωτήματα όπως: Είναι δυνατόν να γελάσει κανείς με τον Χίτλερ; Ποιο ρόλο παίζει το χιούμορ στην αντιπαράθεση με το ιστορικό παρελθόν; Ποια είναι η κυρίαρχη μορφή οπτικής αναπαράστασης του ναζισμού και του Ολοκαυτώματος σήμερα; Χρήσιμα ερωτήματα σε μια εποχή, κατά την οποία η λεγόμενη «κουλτούρα της μνήμης» στη Γερμανία αλλάζει, ενώ το παρελθόν αντιμετωπίζεται με έως σήμερα αδιανόητους τρόπους, όπως δείχνει η επιτυχία του σατιρικού μυθιστορήματος για τον Χίτλερ «Κοίτα ποιος ήρθε πάλι» του Τίμουρ Βέρμες. Πηγή

Συγχαρητήρια Γάντζε!

Ιαπωνία με διαφορά. Είναι μέρος της κουλτούρας τους και μια τεράστια βιομηχανία (της τάξης των δισεκατομμυρίων) που συντηρείται από τους Ιάπωνες και μόνο. Τα προσωπικά γούστα του καθενός δεν νομίζω να έχουν σχέση με την αρχική ερώτηση, έτσι όπως την έθεσε ο GeoTrou