Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ Κ.HUMANTH

[germanicus]

 

Έκδοση του 1995 από την Όμβρος ΕΠΕ. Σκίτσο: Γιώργος Λαναράς, κείμενο: Μιχάλης Κόκκινος. 40 έγχρωμες σελίδες σε 21χ27,5 διαστάσεις. Τα εξωφυλλο/οπισθόφυλλο είναι ενδεικτικά του σκίτσου.

 

Μια ιστορία εμπνευσμένη από το μύθο του Οιδίποδα (και ίσως όχι μόνο, αλλά ρωτήστε κανέναν κριτικό/φιλόλογο για παραπάνω. Εγώ μόνο να στρίβω τσιγάρα ξέρω)

 

 

[Lord Makro]

Ελληνικό ε;

Πού το ξέθαψες αυτό;

[germanicus]

Έκανα μια περατζάδα το Σάββατο από το Solaris και αφού τους έχω γδύσει από αυτά που πράγματι ήθελα, είπα να τσιμπήσω όσα Ελληνικά ήταν στα 3-4 ευρώ για να τα κάνω παρουσίαση

 

[Ion]

Μια ιστορία εμπνευσμένη από το μύθο του Οιδίποδα (και ίσως όχι μόνο, αλλά ρωτήστε κανέναν κριτικό/φιλόλογο για παραπάνω. Εγώ μόνο να στρίβω τσιγάρα ξέρω )

 

Εγώ τσιγάρα δεν ξέρω να στρίβω, αλλά πιο εύκολο θα είναι να μάθω παρά να καταλάβω την υπόθεση. Μπερδεμένη ιστορία, ίσως πολύ ψαγμένη για τα δικά μου γούστα. Πρώτη φορά βλέπω κόμικ με ξυλομπογιές, που σίγουρα δίνει πρωτοτυπία αλλά εμένα δεν με ενθουσίασε.

 

[DJO]

Εεε... Οκέευ....

 

Αυγουστίνος αντί Οιδίποδα και τρανταχτή περίπτωση εικαστικού/ζωγράφου/αποφοίτου Καλών Τεχνών που πάει να κάνει κόμικ με ούτε καν αξιοθρήνητο αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα ο Γιώργος Λαναράς σπούδασε ζωγραφική στην Καλών Τεχνών το 1982-1987 με δάσκαλο τον Ηλία Δεκουλάκο και στο Royal College of Art-London το 1986... Ο ορισμός του ψευτοκουλτουριάρικου κόμικ.

 

-5/1.000.000. Μον ντιε.... Δεν έχω λόγια.... Εδώ κι αν ταιριάζει το wtfIjustread:

 

[tik]

Μετά το κράξιμο που έφαγε το εν λόγω κόμικς εδώ αλλά και σε άλλα σημεία του φόρουμ ήταν αδύνατον να μην το αγοράσω μόλις το είδα στο βιβλιοπωλείο. Μάλιστα στην ερώτηση " μα τι είναι αυτό;" των φίλων που με συνόδευαν, απάντησα "ίσως το χειρότερο ελληνικό κόμικς".

Προ ολίγου το διάβασα. Δεν ήταν κάτι εξαιρετικό.
Όμως δεν ήταν και πολύ κακό.

Ας δούμε λοιπόν μερικά επί μέρους στοιχεία.

Ο σχεδιαστής κ. Λαναράς είναι όντως ζωγράφος (βρήκα κι ένα πρόσφατο

από έκθεσή του). Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Εξάλλου η δουλειά του στο εν λόγω κόμικς δεν μοιάζει κατά την άποψή μου με εικαστικό έργο (του κ. Μπότσου που χαίρει μεγάλης εκτίμησης στον χώρο των κομικσόφιλων τα έργα μοιάζουν πιστεύω περισσότερο με εικαστικά). Το αδρό σχέδιο σε λίγα καρέ μου άρεσε. Σε πολύ περισσότερα όμως μου φάνηκε απλοϊκό, κάπως σαν σχέδιο από εφηβικό φανζίν επικής φαντασίας. Όσο για το χρωματισμό με ξυλομπογιές, νομίζω ότι ήταν άστοχος. Ίσως αν τα σχέδια ήταν ασπρόμαυρα να έδειχναν λίγο καλύτερα.

Μεγαλύτερο βάρος ευθύνης για το έργο αυτό πέφτει στον κειμενογράφο, διότι τείνω να πιστέψω ότι αυτός ήταν ο ιθύνων νους πίσω από το όλο εγχείρημα. Η γενική ιδέα είναι μια ερμηνεία της τραγωδίας του Οιδίποδα με κάποιες προεκτάσεις και συμβολισμούς που προέρχονται από πιο σύγχρονες πηγές, αλλά και στοιχεία που παραπέμπουν σε λαϊκά παραμύθια. Ούτε κι αυτό είναι απαραιτήτως κακό. Έχω διαβάσει σε αρκετά σημεία του φόρουμ να εκθειάζονται κόμικς για το βάθος που έχουν, το ώριμο σενάριο, τις ιδέες που διαπραγματεύονται, κλπ κλπ. Το πρόβλημα (αν υπάρχει πρόβλημα) στο συγκεκριμένο κόμικς είναι η διαχείριση τού υλικού τού μύθου και η απόδοσή του σε κείμενο.
Ο κειμενογράφος κ. Μιχάλης Κόκκινος, λοιπόν, όπως προκύπτει από μια σύντομη αναζήτηση στο διαδίκτυο είναι διακεκριμένος (; ) διανοούμενος (; ), ζωγράφος, συνθέτης αλλά και εκδότης (όπως σεμνύεται να περιγράψει στο βιογραφικό του). Ο εκδοτικός οίκος Όμβρος είναι (ήταν; ) δικός του και έχει εκδώσει βιβλία διαφόρων συγγραφέων μεταξύ των δικών του πονημάτων. Αξίζει να σημειωθεί ότι παλαιότερα είχε κι άλλον εκδοτικό οίκο (Τέχνη και λόγος) στον οποίο εξέδιδε τα διάφορα έργα του. Για την ιστορία, ας θυμηθούμε ότι οι εκδόσεις Όμβρος έχουν τυπώσει κι ένα ακόμη κόμικς το οποίο έχει παρουσιαστεί εδώ.

Στην ουσία τώρα του κειμένου. Ορισμένα πράγματα μου άρεσαν, όπως για παράδειγμα οι λεζάντες με τα μεγαλόστομα και πομπώδη κείμενα έξω από τα καρέ. Αντιγράφω:

ΤΟ ΑΓΟΡΙ, ΕΦΗΒΟΣ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ, ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΑΡΞΙΑΚΕΣ ΤΟΥ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ, ΖΗΤΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΓΙΣΣΑ ΤΖΕΛΙΚΑ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ

Και αλλού:
Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΑΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΔΕΧΤΗΚΕ, ΑΨΗΦΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΧΛΕΥΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΟΦΟΥ, ΒΑΔΙΣΕ ΠΡΟΣ ΔΥΣΜΑΣ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ. ΕΚΕΙ ΕΠΙΔΙΔΕΤΑΙ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΚΛΗΡΑΔΑ, ΠΡΟΣΤΥΧΙΑ, ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ, ΣΑΔΙΣΜΟ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΥΤΥΧΙΑ
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ ΨΑΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ…
[εντός των σχεδίων:]
ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ…
ΣΤΟ ΨΑΡΕΜΑ…
ΣΤΟ ΦΑΙ…
ΣΤΟ ΠΟΤΟ…
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΟ…!

Οι λεζάντες αυτές μου θυμίζουν κόμικς του Altan ή σχέδια του Μποστ. Το ίδιο και κάτι τύποι εκτός πρώτου πλάνου που κάνουν σχόλια όπως:
-Είναι κυνικός και αλήτης.
-Γι’ αυτό εξαπατάται εύκολα.

Πολλές φορές οι διάλογοι είναι επικοί:
-Βγες απ’ το δρόμο μας αλήτη!
-Άντε πέθανε!

ή το πολύ ωραίο:
-Πάσχω από κοσμική ανία! Θέλω να βρω την ευτυχία, το νόημα.

Γενικώς, υπάρχουν πολλές σκηνές τις οποίες βρήκα μάλλον αστείες. Μια από αυτές ήταν όταν το παιδάκι που διαβάζει την ιστορία δένει τη μάνα του που δεν τον αφήνει να διαβάσει την ιστορία (παρεμπιπτόντως, έχω την εντύπωση ότι όλη η ιστορία είναι μέσα στο μυαλό του παιδιού αυτού).
Θέλω να πω πως το έργο αυτό θα μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει ένα καλτ ανάγνωσμα. Και αυτό επειδή ακριβώς οι δημιουργοί του το έκαναν με πολλή σοβαρότητα (ίσως υπερβολικά πολλή σοβαρότητα) και (ναι! το παραδέχομαι) πολλή κουλτούρα .

Ένα άλλο στοιχείο που συμβάλλει σε μια τέτοια προσέγγιση είναι ο τίτλος. Ομολογώ πλήρη άγνοια ως προς το νόημα του τίτλου. Δεν βγάζω άκρη.

Συμπέρασμα:
Ευχαριστημένος που το αγόρασα και το διάβασα.

[Tightwad]

Το παρόν είναι επισήμως το αγαπημένο κόμικ του . Επισήμως.

[The_Sandman]

Ο Λαναράς ήταν καθηγητής μου στο ΤΕΙ

Πολύ ωραίος τύπος!

[germanicus]

Και αυτό επειδή ακριβώς οι δημιουργοί του το έκαναν με πολύ σοβαρότητα (ίσως υπερβολικά πολλή σοβαρότητα) και (ναι! το παραδέχομαι) πολλή κουλτούρα .

 

 

ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ

 

Μανιφέστο

 

Κάλεσμα

 

ΕΛΕΛΕΥ ΕΛΕΛΕΥ

 

ΕΛΕΛΕΥ ΕΛΕΛΕΥ

 

VIVA LA HISTORIETA!

[tik]

Πάλι αποστομώθηκα (και αποσβολώθηκα).

 

 

[tik]

Με αφορμή μια αναφορά του εν λόγω κόμικς σε άλλο θέμα κι επειδή με παρέπεμψαν (δις) εδώ για να λύσω την απορία μου, ας ξαναρωτήσω κι εδώ:

 

Ξέρει κάποιος να μου πει τι σημαίνει ο τίτλος του έργου;

[DJO]

Υποθέτω ότι είναι λογοπαίγνιο με την έννοια του αριθμήσιμου: πως λέμε 14th? Human-th. Δηλαδή αντί να λέγεται "Ο Εχθρός του Ανθρώπου", λέγεται "Ο Εχθρός του Κυρίου Ανθρώπ-ισιμ-ου" κατά κάποιον τρόπο.

 

  

[x for xepeta]

Με ζαλισατε σημερα με αυτο. Θελω να δω σελιδες! Εσωτερικες.