Ορθογραφικά και συντακτικά λάθη σε κόμικς

[tryfev]

΄Οπως υποσχέθηκα προ ημερών, ανοίγω αυτό το θέμα για να διαχωρίσουμε τα ορθογραφικά και τα συντακτικά λάθη που συναντάμε στα κόμικς από τα τυπογραφικά, εκτυπωτικά (κακέκτυπα) και άλλα που έχουν εδώ και πάνω από πέντε χρόνια το τόπικ τους, το οποίο, τον τελευταίο καιρό έχει γεμίσει με off topic posts που επισημαίνουν ορθογραφικά και συντακτικά "ημαρτημένα" (που έλεγαν και οι παλιοί). Στην κρίση των admins αφήνω την επιλογή να μεταφέρουν ή όχι εδώ τα ποστ αυτά.

 

Η σημερινή συνεισφορά μου είναι τρία λάθη από το τεύχος 51 του Μίκυ Μάους:

 

Το πρώτο το συναντάμε στο τελευταίο καρέ της σελ. 82, όπου ο εφευρέτης Αρχιμήδης μιλάει για την "κοινότυπη" εφεύρεση του Κύρου, ενώ η σωστή λέξη είναι "κοινότοπη"

 

Το δεύτερο είναι ένα κλασικό λάθος που οφείλεται στη μη εμπέδωση από πολλούς του πότε οι διάφοροι τύποι του ρήματος "βάλλω" και των σύνθετων με αυτό ρημάτων. Εδώ θα προσθέσω ότι το βάλλω είναι το μόνο ή ένα από τα ελάχιστα ρήματα της γλώσσας μας που το βρίσκουμε ως σύνθετο και με τις 18 προθέσεις της και σε ορισμένες περιπτώσεις και με δύο μαζί από αυτές (π.χ. συμπροσβάλλω, αντιπαραβάλλω). ΄Ετσι στη σελ. 93, 2η σειρά, δεξιό καρέ, ο ένας Μουργόλυκος λέει στον άλλο: "Κι όλες τις φορές το αναβάλουμε" αντί του σωστού "το αναβάλλουμε"

 

Θα αποφύγω τη θεωρία μιας και έχω μιλήσει ξανά γι' αυτό το θέμα και θα περιορισθώ μόνο σε μια φράση κι ένα πρακτικό κανόνα: "Με τη σημερινή σου πράξη με αναγκάζεις να σε αποβάλω από το σχολείο για μια μέρα και σε προειδοποιώ ότι κάθε φορά που θα κάνεις κάτι παρόμοιο θα σου επιβάλλω την ίδια τιμωρία". Πρακτικός κανόνας: ΄Οταν το βάλλω και τα σύνθετά του αναφέρονται σε πράξη που γίνεται μια φορά, θέλουν ένα λ ενώ όταν αναφέρονται σε πράξη που επαναλαμβάνεται περισσότερες από μία φορά θέλουν δύο λ.

 

Το τρίτο βρίσκεται στο κάτω μεγάλο καρέ της σελ. 116. Εκεί, η κυρία Πάστα-Φλώρα, αντί να πει στους διαγωνιζόμενους "Λάβετε θέσεις" (προστακτική ενεστώτα), λέει "λάβατε θέσεις" (οριστική παρατατικού). Το πρώτο λοιπόν σημαίνει "πάρτε θέσεις" (τώρα) ενώ το δεύτερο ότι (ε)λάβατε, δηλαδή πήρατε, θέσεις κάποια στιγμή στο παρελθόν.

Επεξεργασία Ιουνίου 12, 2015 από tryfev

[rwmanos]

Πολυ σωστά όλα αυτά. Σχολιάζοντας την τελευταία περίπτωση, το λάθος αυτό στην προστακτική ενεστώτα το απαντούμε συχνά και στον προφορικό και γραπτό λόγο(υπέγραψε, επέλεξε κλπ).

[apetoussis82]

Να και ένα λάθος στην τελευταία ιστορία του τεύχους του Νέου Μίκυ Μάους #20, το οποίο σχετίζεται με τον τομέα μου:

 

 

Ένας Σταθμός Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας είναι ένας «Ηλεκτροπαραγωγός» Σταθμός και όχι «Ηλεκτροπαραγωγικός» Σταθμός. Αν και, ένας Σταθμός πρέπει να είναι και παραγωγικός (ώστε να είναι βιώσιμος), είναι πρωτίστως Παραγωγός!

 

Το λάθος αυτό, το συναντώ κατά καιρούς και σε επιστολές και στον προφορικό λόγο - κυρίως από Μηχανικούς οι οποίοι δε σχετίζονται άμεσα με την Παραγωγή Ηλεκτρικής Ενέργειας και από Πολιτικούς (οι οποίοι έχουν τον πρώτο λόγο σε μία βιομηχανία της οποίας αγνοούν πλήρως τις βασικές αρχές της σχετικής τεχνολογίας).

Επεξεργασία Ιουλίου 11, 2015 από apetoussis82

[tryfev]

Πολυ σωστά όλα αυτά. Σχολιάζοντας την τελευταία περίπτωση, το λάθος αυτό στην προστακτική ενεστώτα το απαντούμε συχνά και στον προφορικό και γραπτό λόγο(υπέγραψε, επέλεξε κλπ).

 

Αν και η περίπτωση που αναφέρω παραπάνω, φίλε Ρωμανέ, δεν εμπίπτει απολύτως σ' αυτήν την περίπτωση, το λάθος που επισημαίνεις είναι ένα από τα συνηθέστερα και "απεχθέστερα".

 

Και ένα πραγματικό περιστατικό που θυμίζει ανέκδοτο: Καθηγητής φιλόλογος πηγαίνει στον Λυκειάρχη (σεβαστό μου φίλο και έναν από τους διαπρεπέστερους φιλολόγους που έχω γνωρίσει) κρατώντας ένα έγγραφο και του λέει: "Υπέγραψε".

Ο Λυκειάρχης απαντά: "Ποιός;"

Ο καθηγητής επιμένει: "Υπέγραψε".

Ο Λυκειάρχης επαναλαμβάνει: "Ποιός;"

 

Οπότε ο καθηγητής κοντοστέκεται, συνειδητοποιεί ότι ο Λυκειάρχης του επισημαίνει ότι το υπέγραψε είναι οριστική αορίστου και προϋποθέτει ότι κάποιος άλλος υπέγραψε και λέει στον Λυκειάρχη: Υπόγραψε.

[rwmanos]

Αν και η περίπτωση που αναφέρω παραπάνω, φίλε Ρωμανέ, δεν εμπίπτει απολύτως σ' αυτήν την περίπτωση, το λάθος που επισημαίνεις είναι ένα από τα συνηθέστερα και "απεχθέστερα".

 

Την συσχέτιση την έκανα Τρύφωνα γιατί και στο "λάβατε¨μιλάμε για παρελθοντική πράξη, όπως και στο "υπέγραψε". Άρα απο την άποψη αυτή και οι 2 περιπτώσεις είναι παράλληλες. Στην περίπτωση του "υπέγραψε" επιπροσθέτως εμφανίζεται και ο κανών βάσει του οποίου στην προστακτική δεν μπαίνει αύξηση.

[tryfev]

Συμφωνώ, φίλε μου.

[Indian]

Ας ξεκινήσω κι εγώ να γράφω στο συγκεκριμένο topic...!

 

Στο Φάντομ # 28,στη σελίδα 23,στο τρίτο καρέ ο Άνγκους λέει: "Όλα έμειναν όπως ήταν τότε!Όμως,ούτε εγώ έχω έχω αλλάξει στο βάθος!"...!

 

Στην Βιβλιοθήκη Disney # 18,στη σελίδα 178,ενώ η φυλή των Ινδιάνων ονομάζονταν Κρυοπόδαροι,στο 6ο καρέ ο μάγος λέει : "Εγώ,ο Τροφαντός Κάστορας,ο μάγος των Καρεκλοπόδαρων,καταριέμαι για πάντα τον χλωμό ξένο!"...!

 

[rorschach]

οφφ-τοπικ

[Indian]

οφφ-τοπικ

 

Το παλιό topic αναφέρεται σε κακέκτυπα τεύχη,οπότε δεν είναι η θέση του εκεί...!Έτσι πιστεύω ότι η θέση του είναι καλύτερα εδώ...!Να μην ανοίγουμε και τρίτο...!

Αν έχεις εντοπίσει άλλο θέμα που μπορώ να το ποστάρω μπορείς να το πεις...!

[Angel.tze]

 

 

Το παλιό topic αναφέρεται σε κακέκτυπα τεύχη,οπότε δεν είναι η θέση του εκεί...!Έτσι πιστεύω ότι η θέση του είναι καλύτερα εδώ...!Να μην ανοίγουμε και τρίτο...!

Αν έχεις εντοπίσει άλλο θέμα που μπορώ να το ποστάρω μπορείς να το πεις...!

Η θέση του μάλλον εκεί ταιριάζει. Εφόσον μιλάει για κακέκτυπα, μάλλον εκεί πάει.

[tryfev]

 

 

Το δεύτερο είναι ένα κλασικό λάθος που οφείλεται στη μη εμπέδωση από πολλούς του πότε οι διάφοροι τύποι του ρήματος "βάλλω" και των σύνθετων με αυτό ρημάτων. Εδώ θα προσθέσω ότι το βάλλω είναι το μόνο ή ένα από τα ελάχιστα ρήματα της γλώσσας μας που το βρίσκουμε ως σύνθετο και με τις 18 προθέσεις της και σε ορισμένες περιπτώσεις και με δύο μαζί από αυτές (π.χ. συμπροσβάλλω, αντιπαραβάλλω). ΄Ετσι στη σελ. 93, 2η σειρά, δεξιό καρέ, ο ένας Μουργόλυκος λέει στον άλλο: "Κι όλες τις φορές το αναβάλουμε" αντί του σωστού "το αναβάλλουμε"

 

Θα αποφύγω τη θεωρία μιας και έχω μιλήσει ξανά γι' αυτό το θέμα και θα περιορισθώ μόνο σε μια φράση κι ένα πρακτικό κανόνα: "Με τη σημερινή σου πράξη με αναγκάζεις να σε αποβάλω από το σχολείο για μια μέρα και σε προειδοποιώ ότι κάθε φορά που θα κάνεις κάτι παρόμοιο θα σου επιβάλλω την ίδια τιμωρία". Πρακτικός κανόνας: ΄Οταν το βάλλω και τα σύνθετά του αναφέρονται σε πράξη που γίνεται μια φορά, θέλουν ένα λ ενώ όταν αναφέρονται σε πράξη που επαναλαμβάνεται περισσότερες από μία φορά θέλουν δύο λ.

 

 

 

Θα προσθέσω εδώ ότι ο κανόνας που αναφέρω στο παραπάνω ποστ μου δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις. Για παράδειγμα: "Αυτά που μου λες, με προσβάλλουν" (πράξη που γίνεται μια φορά και παρ' όλα αυτά το σύνθετο του βάλλω θέλει δύο λ).

 

Θα παραθέσω λοιπόν τον βασικό κανόνα, όπως τον διατύπωσε στην Ομάδα "Ετυμολογία" του Facebook το μέλος της ομάδας Maria Perpiraki: "Στους εξακολουθητικούς χρόνους (ενεστώτα, μέλλοντα εξακολουθητικό, παρατατικό)" (το βάλλω και, φυσικά, τα σύνθετά του) "θέλει δύο "λ",ενώ στους στιγμιαίους και συντελεσμένους χρόνους θέλει ένα λάμδα. Τα ίδια ισχύουν και για προστακτική-υποτακτική". Συμπληρώνω (παρόλο που εσείς οι νεότεροι θα τους ξέρετε, γιατί εμείς τους λέγαμε αλλιώς) ότι στιγμιαίοι χρόνοι είναι ο στιγμιαίος μέλλοντας και ο αόριστος και συντελεσμένοι ο παρακείμενος, ο υπερσυντέλικος και ο συντελεσμένος μέλλοντας.

Επεξεργασία Ιουλίου 10, 2015 από tryfev

[Billy Uchiha]

Ελπίζω να ποστάρω στο σωστό θέμα...

 

Από την ιστορία Η ατρόμητη Νταϊάνα του Σούπερ Αλμανάκο # 1. Νομίζω το λάθος φαίνεται με την πρώτη ματιά.

 

 

 

 

[rwmanos]

Θα προσθέσω εδώ ότι ο κανόνας που αναφέρω στο παραπάνω ποστ μου δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις. Για παράδειγμα: "Αυτά που μου λες, με προσβάλλουν" (πράξη που γίνεται μια φορά και παρ' όλα αυτά το σύνθετο του βάλλω θέλει ένα λ).

 

Τρύφωνα το σχολιάζεις αυτό το απόσπασμα σε παρακαλώ γιατι αυτό το "παρ' όλα αυτά" μέσα στην παρένθεση με μπερδεύει. Έτσι όπως το διατυπώνεις θα περίμενα να συμπεράνεις ότι θέλει δύο λ.

[tryfev]

Φίλε Ρωμανέ, το παράδειγμα που δίνω αναιρεί τον "κανόνα" που διατύπωσα παραπάνω. Εξηγώ, λοιπόν, λεπτομερέστερα το γιατί: Δυο άνθρωποι συνομιλούν και όταν ο ένας απευθύνει στον άλλον μια προσβλητική φράση ο άλλος του απαντά "Αυτά που μου λες τώρα, αυτήν τη στιγμή, με προσβάλλουν". Πρόκειται λοιπόν για προσβολή που γίνεται μια φορά. Αν ίσχυε ο "κανόνας" που διατύπωσα, θα ήθελε ένα λάμδα, ενώ θέλει δύο.

 

Συνεπώς ο πρακτικός "κανόνας" μου σύμφωνα με τον οποίο "΄Οταν το βάλλω και τα σύνθετά του αναφέρονται σε πράξη που γίνεται μια φορά, θέλουν ένα λ ενώ όταν αναφέρονται σε πράξη που επαναλαμβάνεται περισσότερες από μία φορά θέλουν δύο λ." δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις.

 

Ο γενικής ισχύος κανόνας της νεοελληνικής γραμματικής είναι αυτός που αναφέρω στην τελευταία παράγραφο του ποστ μου #11.

[Μενίγ Πουαγώ]

Στο τελευταίο Ντόναλντ.

Στο εξώφυλλο

"Γιγάντια προβλήματα."

Στα περιεχόμενα...

"Γιγαντιαία διαφωνία."

Είναι και τα δύο σωστά???

 

Επεξεργασία Ιουλίου 17, 2015 από Μενίγ Πουαγώ

[rorschach]

Τι σχεση εχει το εξωφυλλο με τον τιτλο της πρωτης ιστοριας;

[Billy Uchiha]

Στο τελυταίο Ντόναλντ.

Στο εξώφυλλο

"Γιγάντια προβλήματα."

Στα περιεχόμενα...

"Γιγαντιαία διαφωνία."

Είναι και τα δύο σωστά???

 

Τι σχεση εχει το εξωφυλλο με τον τιτλο της πρωτης ιστοριας;

Έχει ένα δίκιο ο Rorschach

[tryfev]

Στο τελυταίο Ντόναλντ.

 

Στο εξώφυλλο

 

"Γιγάντια προβλήματα."

 

Στα περιεχόμενα...

 

"Γιγαντιαία διαφωνία."

 

Είναι και τα δύο σωστά???

 

 

 

 

Τι σχεση εχει το εξωφυλλο με τον τιτλο της πρωτης ιστοριας;

 

 

Έχει ένα δίκιο ο Rorschach

 

Μάλλον δεν έγινε κατανοητή η απορία του Μενίγ.

 

Πιστεύω πως αναρωτιέται αν είναι έγκυρα και τα δύο επίθετα: Γιγάντιος και γιγαντιαίος. Η απάντηση, την οποία επιβεβαίωσα με έρευνα, είναι ότι πρόκειται για συνώνυμες λέξεις που μπορούν να χρησιμοποιούνται αδιακρίτως.

 

Περισσότερα, στα δύο λήμματα από το λεξικό της κοινής νεοελληνικής (ΛΚΝ) που βρήκα στο forum "translatum" http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=26664.0

 

Θα προσθέσω ότι υπάρχει και γραφή γιγάντειος με ει.

 

 

"ΛΚΝ

 

γιγάντιος -α -ο [jiγándios] E6 : που οι διαστάσεις του ξεπερνούν κατά πολύ το μέσο όρο· γιγαντιαίος: Γιγάντιο οικοδόμημα. Γιγάντια πετρελαιοκηλίδα. || που παρουσιάζει δυνατότητες, ιδιότητες ή χαρακτηριστικά κατά πολύ μεγαλύτερα του μέσου όρου: Γιγάντια προσπάθεια, τιτάνια.  [λόγ. < ελνστ. γιγάντιος & γιγάντειος] 

 

γιγαντιαίος -α -ο [jiγandiéos] E4 : που οι διαστάσεις του ξεπερνούν κατά πολύ το μέσο όρο· γιγάντιος, πελώριος, τεράστιος: Γιγαντιαίο ανάστημα. Γιγαντιαία γέφυρα. Γιγαντιαίο κτίριο. H φωτιά πήρε γιγαντιαίες διαστάσεις. || σε σχήμα υπερβολής: Ένα γιγαντιαίο καρπούζι. || που παρουσιάζει δυνατότητες, ιδιότητες ή χαρακτηριστικά κατά πολύ μεγαλύτερα του μέσου όρου: Γιγαντιαία επιχείρηση.   [λόγ. < ελνστ. γιγαντιαῖος] 

 

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το ΛΚΝ λημματογραφεί, όπως βλέπουμε, το γιγάντιος (με γιώτα κι όχι με έψιλον γιώτα)".

Επεξεργασία Ιουλίου 8, 2015 από tryfev

[rwmanos]

Φίλε Ρωμανέ, το παράδειγμα που δίνω αναιρεί τον "κανόνα" που διατύπωσα παραπάνω. Εξηγώ, λοιπόν, λεπτομερέστερα το γιατί: Δυο άνθρωποι συνομιλούν και όταν ο ένας απευθύνει στον άλλον μια προσβλητική φράση ο άλλος του απαντά "Αυτά που μου λες τώρα, αυτήν τη στιγμή, με προσβάλλουν". Πρόκειται λοιπόν για προσβολή που γίνεται μια φορά. Αν ίσχυε ο "κανόνας" που διατύπωσα, θα ήθελε ένα λάμδα, ενώ θέλει δύο.

 

Συνεπώς ο πρακτικός "κανόνας" μου σύμφωνα με τον οποίο "΄Οταν το βάλλω και τα σύνθετά του αναφέρονται σε πράξη που γίνεται μια φορά, θέλουν ένα λ ενώ όταν αναφέρονται σε πράξη που επαναλαμβάνεται περισσότερες από μία φορά θέλουν δύο λ." δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις.

 

Ο γενικής ισχύος κανόνας της νεοελληνικής γραμματικής είναι αυτός που αναφέρω στην τελευταία παράγραφο του ποστ μου #11.

Μετά την απαντηση σου Τρύφωνα εξακολουθω να επιμενω: Μηπως πρεπει να διορθωσεις το αποσπασμα στην παρενθεση και να γραψεις:

"πράξη που γίνεται μια φορά και παρ' όλα αυτά το σύνθετο του βάλλω θέλει δυο λ" αντι "πράξη που γίνεται μια φορά και παρ' όλα αυτά το σύνθετο του βάλλω θέλει ένα λ" που έγραψες στην ανάρτηση 11;

[petross21]

Σε πολλά τεύχη του Μίκυ Μάους (Β Περίοδος) έχω παρατηρήσει ότι σε κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις θηλυκών άρθρων βάζουν λανθασμένα το τελικό ν. Ο κανόνας είναι ο εξής: Το τελικό ν στο θηλυκό άρθρο ''την'' διατηρείται όταν η λέξη που ακολουθεί αρχίζει α) Από φωνήεν  Β)Από τα σύμφωνα: κ, π ,τ, ξ, ψ, μπ, ντ, γκ, τσ, τζ. Σε αντίθεση με τον κανόνα αυτόν στο Μίκυ Μάους (Β Περίοδος) βλέπουμε επανειλημμένως να μπαίνει στο θηλυκό άρθρο ''ν'' ενώ ακολουθεί λέξη από γράμματα όπως το ''ν'', το ''σ'', το ''λ'' κτλ.

 

Επεξεργασία Ιουλίου 10, 2015 από petross21

[rorschach]

Σωστό είναι και το καινούργια.

[Billy Uchiha]

Σε πολλά τεύχη του Μίκυ Μάους (Β Περίοδος) έχω παρατηρήσει ότι σε κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις θηλυκών άρθρων βάζουν λανθασμένα το τελικό ν. Ο κανόνας είναι ο εξής: Το τελικό ν στο θηλυκό άρθρο ''την'' διατηρείται όταν η λέξη που ακολουθεί αρχίζει α) Από φωνήεν  Β)Από τα σύμφωνα: κ, π ,τ, ξ, ψ. Σε αντίθεση με τον κανόνα αυτόν στο Μίκυ Μάους (Β Περίοδος) βλέπουμε επανειλημμένως να μπαίνει στο θηλυκό άρθρο ''ν'' ενώ ακολουθεί λέξη από γράμματα όπως το ''ν'', το ''σ'', το ''λ'' κτλ.

Στο Μίκυ Μάους (Β Περίοδος) #56, στη σελίδα 101, στο 2ο καρέ διαβάζουμε <<...για να ξεκινήσω μια καινούργια καριέρα.>> αντί για <<... για να ξεκινήσω μια καινούρια καριέρα.>>

Όσον αφορά το τελικό ν κι εγώ ακολουθώ τον κανόνα, δηλαδή μπαίνει όταν μετά έχουμε κ, π, τ, ξ, ψ, μπ, ντ, γκ, τσ, τζ και φωνήεντα. Όμως νομίζω ότι για ευκολία έχουν καθιερώσει να μπαίνει σε κάθε περίπτωση. Είμαι ο μόνος από τους συμμαθητές και τους καθηγητές μου (!!) που ακολουθεί τον κανόνα...

[rorschach]

Όσον αφορά το τελικό ν κι εγώ ακολουθώ τον κανόνα, δηλαδή μπαίνει όταν μετά έχουμε κ, π, τ, ξ, ψ, μπ, ντ, γκ, τσ, τζ και φωνήεντα. Όμως νομίζω ότι για ευκολία έχουν καθιερώσει να μπαίνει σε κάθε περίπτωση. Είμαι ο μόνος από τους συμμαθητές και τους καθηγητές μου (!!) που ακολουθεί τον κανόνα...

 

να διορθώνεις τα λάθη των καθηγητών σου με κόκκινο στυλό

[petross21]

Οπότε σβήνω την διόρθωση για το <<καινούργια>>!
 Νόμιζα ότι πλέον ισχύει μόνο το ''καινούρια''.

 

[tryfev]

Μετά την απαντηση σου Τρύφωνα εξακολουθω να επιμενω: Μηπως πρεπει να διορθωσεις το αποσπασμα στην παρενθεση και να γραψεις:

"πράξη που γίνεται μια φορά και παρ' όλα αυτά το σύνθετο του βάλλω θέλει δυο λ" αντι "πράξη που γίνεται μια φορά και παρ' όλα αυτά το σύνθετο του βάλλω θέλει ένα λ" που έγραψες στην ανάρτηση 11;

 

Σαφέστατα ναι, φίλε Ρωμανέ, και το έκανα ήδη.

 

Δυστυχώς παραβίασα ένα από τα αγαπημένα μου λατινικά ρητά, το "Errare humanum est, perseverare diabolicum" [το να σφάλλεις είναι ανθρώπινο, το να εμμένεις στο σφάλμα σου (είναι) διαβολικό]. Μου το επισήμανες και ήμουν τόσο σίγουρος πως είχα γράψει δύο λ, ώστε το προσπέρασα χωρίς να το καλοδιαβάσω. Θα πρόσεξες βέβαια ότι στην ανάρτηση #14 που απαντά στη δική σου #13, το γράφω σωστά.  

[tryfev]

α. Επειδή η λέξη της καθαρεύουσας είναι καινουργής και το αντίστοιχο ρήμα καινουργώ (όπως χειρουργώ) η ορθότερη γραφή είναι "καινούργιος". ΄Ομως στην δημοτική είναι αποδεκτή και η απλουστευμένη γραφή καινούριος.Προσωπικά χρησιμοποιώ την πρώτη.

 

β. Ο κανόνας για την υποχρεωτική διατήρηση του ν τα άρθρα την και τον είναι αυτός που αναφέρει ο φίλος Πέτρος. ΄Ομως στην πράξη, πολλοί, ιδίως από εμάς τους παλιότερους, όταν γράφουμε απρόσεκτα διατηρούμε το ν και πριν από λέξεις που αρχίζουν από άλλο σύμφωνο. Καμιά φορά μάλιστα, στην ίδια φράση μπορείς να δεις π.χ. το φίλο και τον γείτονα. Το αντίθετο βέβαια είναι αδιανόητο αν και έχω ακούσει ανθρώπους, ιδίως στον προφορικό λόγο, να λένε το πατέρα μου ή τη κατάσταση.

[rwmanos]

α. Επειδή η λέξη της καθαρεύουσας είναι καινουργής και το αντίστοιχο ρήμα καινουργώ (όπως χειρουργώ) η ορθότερη γραφή είναι "καινούργιος". ΄Ομως στην δημοτική είναι αποδεκτή και η απλουστευμένη γραφή καινούριος.Προσωπικά χρησιμοποιώ την πρώτη.

 

β. Ο κανόνας για την υποχρεωτική διατήρηση του ν τα άρθρα την και τον είναι αυτός που αναφέρει ο φίλος Πέτρος. ΄Ομως στην πράξη, πολλοί, ιδίως από εμάς τους παλιότερους, όταν γράφουμε απρόσεκτα διατηρούμε το ν και πριν από λέξεις που αρχίζουν από άλλο σύμφωνο. Καμιά φορά μάλιστα, στην ίδια φράση μπορείς να δεις π.χ. το φίλο και τον γείτονα. Το αντίθετο βέβαια είναι αδιανόητο αν και έχω ακούσει ανθρώπους, ιδίως στον προφορικό λόγο, να λένε το πατέρα μου ή τη κατάσταση.

α. Συμφωνώ απολύτως Τρύφωνα, έτσι είναι για το καινούργιος, απο το καινουργής.

β. Απο φιλόλογο άκουσα τελευταία ότι το τελικό "ν" στο αρσενικό άρθρο "τον" μπαίνει αδιακρίτως σε όλες τις περιπτώσεις πια. Δεν ξέρω αν κάποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο.

[rwmanos]

Σαφέστατα ναι, φίλε Ρωμανέ, και το έκανα ήδη.

 

Δυστυχώς παραβίασα ένα από τα αγαπημένα μου λατινικά ρητά, το "Errare humanum est, perseverare diabolicum" [το να σφάλλεις είναι ανθρώπινο, το να εμμένεις στο σφάλμα σου (είναι) διαβολικό]. Μου το επισήμανες και ήμουν τόσο σίγουρος πως είχα γράψει δύο λ, ώστε το προσπέρασα χωρίς να το καλοδιαβάσω. Θα πρόσεξες βέβαια ότι στην ανάρτηση #14 που απαντά στη δική σου #13, το γράφω σωστά.  

Σαφέστατα Τρύφωνα στην ανάρτηση 14 απαντάς σωστά, όπως και στη 13 κατάλαβα τι εννοούσες, απλώς απο μια αβλεψία αντί της λέξης "δύο" είχες γράψει "ένα". Πολύτιμη, πάντως, η επισήμανση της εξαίρεσης απο τον κανόνα που έκανες.

[tryfev]

α. Συμφωνώ απολύτως Τρύφωνα, έτσι είναι για το καινούργιος, απο το καινουργής.

β. Απο φιλόλογο άκουσα τελευταία ότι το τελικό "ν" στο αρσενικό άρθρο "τον" μπαίνει αδιακρίτως σε όλες τις περιπτώσεις πια. Δεν ξέρω αν κάποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο.

 

Σύμφωνα με την Νεοελληνική Γραμματική του Τριανταφυλλίδη (έκδοση 1983) το "τον" ακολουθεί τον ίδιο κανόνα με το "την". 

 

΄Ομως η Γραμματική του 2008 λέει άλλα. Παραθέτω τη σχετική παράγραφο από την ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%9D%CE%B9_(%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE)

• H Γραμματική Νέας Ελληνικής Γλώσσας Γυμνασίου (2008) αναφέρει: «Το τελικό ν της αιτιατικής ενικού του θηλυκού γένους του οριστικού άρθρου (τη[ν]/στη[ν]) και της προσωπικής αντωνυμίας (αυτή[ν], τη[ν]), καθώς και το τελικό ν των αρνητικών μορίων δε(ν) και μη(ν) διατηρείται στον γραπτό λόγο, μόνο όταν η επόμενη λέξη αρχίζει από φωνήεν ή από ένα από τα παρακάτω: κ, π, τ, γκ, μπ, ντ, τσ, τζ, ξ, ψ, π.χ. Μίλησε με την κόρη του, αλλά Παρακολουθούσε με προσοχή τη ροή του νερού. Αν και ήρθε αργά, τη δέχτηκαν με χαρά, αλλά: Όταν μιλούσε η Θάλεια δεν την άκουγε κανένας. Το τελικό ν της αιτιατικής ενικού του αρσενικού γένους του οριστικού και του αόριστου άρθρου (τον/στον, έναν), καθώς και της προσωπικής αντωνυμίας (αυτόν, τον) διατηρείται στον γραπτό λόγο πάντοτε, στον προφορικό όμως λόγο προφέρεται συνήθως μόνο στις περιπτώσεις που ακολουθούν φωνήεντα ή τα: κ, π, τ, γκ, μπ, ντ, τσ, τζ, ξ, ψ, π.χ. Ο Σωτήρης χθες πήγε βόλτα με έναν συμμαθητή του στον ζωολογικό κήπο. Αυτόν τον άνθρωπο δεν τον συνάντησε ποτέ.» Η ίδια ρύθμιση περιέχεται και στη Γραμματική του Δημοτικού^[2].

Κάνει δηλαδή για το "τον" διαχωρισμό μεταξύ γραπτού και προφορικού λόγου. Πολύ μας μπερδεύουν, φίλε!

Επεξεργασία Ιουλίου 10, 2015 από tryfev

[Τυφλοπόντιξ]

Σύμφωνα με την Νεοελληνική Γραμματική του Τριανταφυλλίδη (έκδοση 1983) το "τον" ακολουθεί τον ίδιο κανόνα με το "την".

 

΄Ομως η Γραμματική του 2008 λέει άλλα. Παραθέτω τη σχετική παράγραφο από την ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ https://el.wikipedia.org/wiki/Τελικό_Νι_(%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE)

 

• H Γραμματική Νέας Ελληνικής Γλώσσας Γυμνασίου (2008) αναφέρει: «Το τελικό ν της αιτιατικής ενικού του θηλυκού γένους του οριστικού άρθρου (τη[ν]/στη[ν]) και της προσωπικής αντωνυμίας (αυτή[ν], τη[ν]), καθώς και το τελικό ν των αρνητικών μορίων δε(ν) και μη(ν) διατηρείται στον γραπτό λόγο, μόνο όταν η επόμενη λέξη αρχίζει από φωνήεν ή από ένα από τα παρακάτω: κ, π, τ, γκ, μπ, ντ, τσ, τζ, ξ, ψ, π.χ. Μίλησε με την κόρη του, αλλά Παρακολουθούσε με προσοχή τη ροή του νερού. Αν και ήρθε αργά, τη δέχτηκαν με χαρά, αλλά: Όταν μιλούσε η Θάλεια δεν την άκουγε κανένας. Το τελικό ν της αιτιατικής ενικού του αρσενικού γένους του οριστικού και του αόριστου άρθρου (τον/στον, έναν), καθώς και της προσωπικής αντωνυμίας (αυτόν, τον) διατηρείται στον γραπτό λόγο πάντοτε, στον προφορικό όμως λόγο προφέρεται συνήθως μόνο στις περιπτώσεις που ακολουθούν φωνήεντα ή τα: κ, π, τ, γκ, μπ, ντ, τσ, τζ, ξ, ψ, π.χ. Ο Σωτήρης χθες πήγε βόλτα με έναν συμμαθητή του στον ζωολογικό κήπο. Αυτόν τον άνθρωπο δεν τον συνάντησε ποτέ.» Η ίδια ρύθμιση περιέχεται και στη Γραμματική του Δημοτικού^[2].

Κάνει δηλαδή για το "τον" διαχωρισμό μεταξύ γραπτού και προφορικού λόγου. Πολύ μας μπερδεύουν, φίλε!

Μας μπερδευαν,μας μπερδευουν και (ανα λιγες γεννιες) θα συνεχισουν την παραδοση τους οποτε τους καπνισει,γι'αυτο μ'αρεσει η "γλωσσικη αναρχια" και ο αχταρμας συντακτικων κανονων.

Επεξεργασία Ιουλίου 11, 2015 από Τυφλοπόντιξ