ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 281 [Διαστημικές μεταμορφώσεις]

[Kriton 3,352]

 

 

6 απολαυστικές ιστορίες σας περιμένουν στα περίπτερα:

• ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΕΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ
  ΣΤΟ ΜΑΚΡΙΝΟ ΜΕΛΛΟΝ Ο ΜΙΚΥ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΓΗ
• Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ
  Η ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΟΥ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΣΤΟΝ ΘΕΙΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ, ΑΛΛΑ ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ;
• ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΜΕΤΕΩΡΙΤΗΣ
  ΕΝΑΣ ΜΕΤΕΩΡΙΤΗΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΣΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΓΗ, ΑΛΛΑ Ο ΣΟΥΠΕΡ ΓΚΟΥΦΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΙ
• ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΙΚΟΣ
  Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΡΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΚΛΗΡΟΤΡΑΧΗΛΟ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΙΑΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΣΕΙΡΑΣ
• ΣΗΜΑ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
  Ο ΦΕΘΡΥ ΚΑΙ Ο ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑΝ ΕΞΩΓΗΙΝΟ
• ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ
  Ο ΣΚΡΟΥΤΖ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΠΛΗΡΩΣΕΙ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΧΡΕΟΣ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΙΑΝΕΙ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΑΞΙΝΑ ΚΑΙ ΣΚΑΒΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΧΡΥΣΑΦΙ

Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 1 Νοεμβρίου (Νο. 281)

 

Η προεπισκόπηση του τεύχους είναι εδώ.

Edited November 1 by Kriton

[Μενίγ Πουαγώ 25,363]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #281 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (από τον πολυχρονεμένο μας @Βασιλεύς των κόμικς )



Εδώ Μίκυ Σίτυ!!! (by Silvia Ziche.)

Ιστορίες.

"Διαστημικές μεταμορφώσεις."

Στο κοντινό μέλλον.

 

Ο Μίκυ με τον Οράτιο δουλεύουν ως διαστημικοί μεταφορείς. Η δουλειά έχει καταντήσει ρουτίνα και μονότονα βαρετή. μαζί τους είναι κι ο Ύπαρχος Ο' Χάρα που είναι υπεύθυνος για τα γραφειοκρατικά. Οι φίλοι μας είχαν άλλα σχέδια για την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Ο Μίκυ να γίνει δημοσιογράφος και να κατακτήσει το κορίτσι των ονείρων του. Ο Οράτιος να ανοίξει το δικό του συνεργείο. Ο Ο' Χάρα να δώσει εξετάσεις στην διαστημική αστυνομία. Οι φόβοι τους όμως ήταν πιο δυνατοί από τις επιθυμίες τους.

 

Ένα σπάνιο διαστημικό φαινόμενο όμως θα τους κάνει πιο αποφασιστικούς. Μέσα στην απεραντοσύνη ενός παράλληλου σύμπαντος θα έρθουν αντιμέτωποι με τους φόβους τους. Ενώ αυτό στην αρχή τους πάει πίσω μετά από λίγο κάνουν στροφή 180 μοιρών. Επιστρέφοντας στην Γη αποφασίζουν να κυνηγήσουν καθείς το όνειρο του. Αλλά και να έχουν το θάρρος να εκφράσουν τις αποφάσεις τους και τα πιστεύω τους. Αυτό ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει για όλους!!!

 

 

"Η αρχή της λίστας."

Όλοι ξέρουμε την θρυλική λίστα με τα χρέη του Ντόναλντ. Αυτή που έχει ως ατράνταχτο επιχείρημα ο Θείος του όταν θέλει να του φορτώσει καμιά αγγαρεία. Ήρθε η ώρα να μάθουμε ποιο είναι το πρώτο χρέος που μπήκε σε αυτή.

"Επικίνδυνος μετεωρίτης."

Ένας μετεωρίτης απειλεί την Γη. Την κατάσταση θα σώσει ο Σούπερ Γκούφυ!!!

"Τηλεοπτικός αρραβωνιαστικός."

Το νέο ίνδαλμα της Νταίζυ είναι πολύ διαφορετικό πίσω από τις κάμερες όπως ανακαλύπτει ο Ντόναλντ.

"Σήμα στο διάστημα."

Υπάρχει ζωή εκεί έξω; Θα μας το αποκαλύψει η διάσημη εφεύρεση του Γκράχαμ Μπελ.

"Ανοιχτοί λογαριασμοί."

Μία φιλία από τα παλιά αναγκάζει τον Σκρούτζ παρέα με τα ανήψια του να επιστρέψει εκεί που βρήκε τον σβώλο σε μέγεθος αυγού χήνας.

Μονοσέλιδη ιστορία.

Φθινόπωρο στο Μίκυ Σίτυ: "Τα απρόοπτα του επαγγέλματος."

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Η αρχή της "κεντρικής" ιστορίας δε σε αφήνει να καταλάβεις το όμορφο μάθημα που θα ακολουθήσει. Δεν αναφέρομαι μόνο στο μάθημα για το  σύμπαν. Αλλά και στο πόσο σημαντικό είναι να υπερνικάς τους φόβους σου και να παλεύεις για τα πιστεύω σου και αυτά που θα σε κάνουν να πας μπροστά!!!

Μία ενδιαφέρουσα και όμορφη ιστορία από τα εφηβικά χρόνια του Ντόναλντ απολαμβάνουμε ως δεύτερη στην σειρά. Ακολουθεί μία με έναν ήρωα που είχαμε καιρό να δούμε. Που καλύτερα να μην είχαμε δει. Αναφέρομαι στην ιστορία και όχι στον ήρωα. Τέταρτη μία ιστορία της ατύπης σειράς "Η Νταίζυ λατρεύει έναν τηλεοπτικό ήρωα και τον συγκρίνει με τον Ντόναλντ."   Μετριοψιλοκαλή. Αν και κάποιες "χιουμοριστικές" ατάκες δεν είναι ούτε για πεντάχρονα. Ακολουθεί μία ιστορία που η μόνη πρωτοτυπία της είναι ότι το "θύμα" του Φέθρυ είναι ο Λούντβιχ και όχι ο Ντόναλντ. Εντελώς καμένο το τέλος και ανησυχώ που γέλασα... Τέλος το τεύχος κλείνει με μία υπέροχη ,από όλες τις απόψεις, ιστορία με τον Σκρουτζ και τα ανήψια του!!!

Μία μονοσέλιδη που επισυνάπτεται μπορεί να σας φέρει ,πολύ μετά βίας, ένα μειδίαμα...

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Διαστημικές μεταμορφώσεις."
2. "Ανοιχτοί λογαριασμοί."
3. "Η αρχή της λίστας."
4. "Τηλεοπτικός αρραβωνιαστικός."
5. "Επικίνδυνος μετεωρίτης."
6. "Σήμα στο διάστημα."

8.2/10!!! Μικρές παρασπονδίες στερούν το άριστα σε ένα κατά γενική ομολογία πανέμορφο τεύχος!!!

 

Edited November 13 by Μενίγ Πουαγώ

[Indian 57,251]

Η ιστορία που ανοίγει το τεύχος #281, θα μας ταξιδέψει στο διάστημα και στο μέλλον. Έχει τίτλο “Διαστημικές μεταμορφώσεις” και στο τιμόνι του πρωταγωνιστή πολλά γνωστά και πρωτοκλασάτα πρόσωπα του Μίκυ Σίτυ. Ο Μίκυ, ο Οράτιος κι ο Ο’Χάρα είναι το πλήρωμα ενός διαστημικού φορτηγού, το οποίο εκτελεί μεταφορές στον γαλαξία. Η ζωή που τους έτυχε δεν κρύβει εκπλήξεις, δεν είναι συναρπαστική κι έχει αφήσει και στους τρεις ανεκπλήρωτα όνειρα. Σε ένα δρομολόγιο ρουτίνας, παρασύρονται κατά λάθος από μεγάλα βαρυτικά κύματα και βρίσκονται σε μία περιοχή, όπου οι πιο τρομακτικές φοβίες τους γίνονται πραγματικότητα. Οι φίλοι μας θα πρέπει να τις ξεπεράσουν, να κάνουν την υπέρβαση και να καταφέρουν να επιστρέψουν με ασφάλεια στην βάση τους. Δεν ακούγονται τόσο εύκολα όλα αυτά. Πρόκειται για ένα σενάριο που στην αρχή του ένιωσα να μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Σε μικρότερο βαθμό, ταυτίστηκα με τις ζωές των πρωταγωνιστών, που κατά κάποιον τρόπο είμαστε “συνάδελφοι”. Στην συνέχεια της πλοκής, το κλίμα γίνεται εντελώς Sci-Fi και δεν άφηνε περιθώριο για εξέλιξη. Υπήρχε δράση, αλλά νομίζω ότι ήταν φλύαρη. Ο κορμός της υπόθεσης είναι το μήνυμα ότι πρέπει να κοιτάμε τους φόβους μας στα μάτια και να προσπαθούμε κάθε φορά να τους πολεμάμε. Σε αυτό νομίζω ότι τα πήγε καλύτερα. Το φινάλε ήταν ευτυχές, αλλά τίποτα περισσότερο. Γενικά την βρήκα μία καλή ιστορία φαντασίας, αλλά θα προτιμούσα να είχε δοθεί περισσότερη φροντίδα στο σενάριο. Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό.

 

Όλοι όσοι ασχολούνται στο ελάχιστο με το σύμπαν των Ντακ, θα έχουν διαβάσει για ένα τεράστιο ρολό χαρτί που έχει στην κατοχή του ο Σκρουτζ και το οποίο του δίνει την δυνατότητα να ζητά (χωρίς αντιρρήσεις) οποιαδήποτε αγγαρεία από τον φουκαρά ανιψιό του. Φυσικά μιλάμε για τον περιβόητο κατάλογο με τα χρέη του Ντόναλντ. Πώς όμως ξεκίνησαν όλα? Αυτό θα μας το αποκαλύψει η ιστορία “Η αρχή της λίστας”. Ο Ντόναλντ αναπολεί τα μαθητικά του χρόνια που σαν έφηβος είχε το πρώτο ερωτικό σκίρτημα με την Νταίζυ. Για να καταφέρει να βγουν ραντεβού, της υπόσχεται να αγοράσει εισιτήρια για μία συναυλία του αγαπημένου της ροκ συγκροτήματος. Έτσι, η άσπλαχνη μοίρα θα τον ρίξει στην ανάγκη του βαθύπλουτου συγγενή του και το πρώτο δάνειο είναι γεγονός. Δυστυχώς, όμως, η τύχη φαίνεται να μην τον βοηθάει και δεν καταφέρνει να αποκτήσει τα “μαγικά χαρτάκια”. Αυτό θα πυροδοτήσει μία σειρά από ατυχή γεγονότα, που θα φέρουν τον όλεθρο και θα κάνουν τον κακόμοιρο τον φίλο μας παντοτινό δέσμιο των επικερδών ορέξεων του Λιμνουπολίτη μεγιστάνα. Σίγουρα ένα σενάριο που αναλαμβάνει να μας αφηγηθεί το origin μίας σκηνής που υπάρχει σε πολλές ιστορίες, αλλά συνήθως δεν διαρκεί παρά ελάχιστα καρέ (όπως είναι η λίστα με τα χρέη του Ντόναλντ), δηλώνει ότι οι δημιουργοί έχουν φαντασία και θέλουν να δώσουν λεπτομέρεια ακόμα και στο παραμικρό. Μου αρέσει αυτό. Η πλοκή διαβάζεται ευχάριστα, αν και θα κάνει τους σκληροπυρηνικούς μελετητές του έργου του Barks να δυσανασχετήσουν. Αυτό γιατί βλέπουμε έναν Ντόναλντ μαθητή, να έχει ήδη στενή γνωριμία με τον θείο του. Από εκεί και πέρα βλέπουμε έναν περιβάλλον “Beverly Hills” (φιλαράκια, σχολείο, στέκι), ενώ δεν λείπει και η κλασική ατζαμοσύνη του πρωταγωνιστή. Το φινάλε κλείνει όμορφα την ιστορία. Γενικά την βρήκα μία δροσερή κι ανάλαφρη δουλειά, που σίγουρα δεν θα μαγέψει, αλλά θα διαβαστεί ευχάριστα. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο. Είχε πλάκα ο Ντόναλντ με την μεγάλη φράντζα.

 

Είχαμε καιρό να δούμε τον Σούπερ Γκούφυ να κάνει την εμφάνισή του στο περιοδικό και μας τίμησε αυτή την εβδομάδα, στην ιστορία “Επικίνδυνος μετεωρίτης”. Σε μία από τις καθιερωμένες νυχτερινές περιπολίες ρουτίνας που κάνει ο υπερήρωας επάνω από το Μίκυ Σίτυ, ακούει από το αστεροσκοπείο ότι ένας μεγάλος μετεωρίτης πρόκειται να συγκρουστεί τα επόμενα λεπτά με την Γη και για την ακρίβεια επάνω από την πόλη του. Αφού ενημερώνεται λεπτομερέστερα από τους επιστήμονες, ο φίλος μας θα ξεκινήσει για την Στρατόσφαιρα, όπου θα αναμετρηθεί με το εξωγήινο πέτρωμα. Η δουλειά μοιάζει πανεύκολη. Αυτό που θα επακολουθήσει, όμως, θα τον εκπλήξει. Μιλάμε για ένα πολύ μικρό, σε έκταση, σενάριο, που περιέχει τα συνηθισμένα υπερηρωικά μοτίβα. Η πλοκή μέχρι λίγο πριν το φινάλε, δεν έχει να μας δώσει κάτι πρωτότυπο, ενώ στο τέλος υπάρχει το κωμικό στοιχείο, που περισσότερο μοιάζει με γελοιογραφία. Γενικά δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα με την ιστορία αυτή. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό.

 

Στον “Τηλεοπτικό αρραβωνιαστικό” η Νταίζυ έχει πέσει με τα μούτρα στην αγαπημένη της σειρά, η οποία περιγράφει τις περιπέτειες ενός δραστήριου ντετέκτιβ, που από την μια κυνηγά το έγκλημα κι από την άλλη είναι πολύ εξυπηρετικός με τις γυναίκες. Αυτός ο χαρακτήρας την έχει συναρπάσει κι απογοητεύεται όταν φέρνει στον νου της τον Ντόναλντ, που είναι οκνηρός, αδέξιος και φυγόπονος. Αφού, λοιπόν, του εκφράζει το παράπονό της, εκείνος, αφού κάνει μαραθώνιο παρακολούθησης των επεισοδίων της σειράς, θα αποφασίσει να πεταχτεί μέχρι το σπίτι του πρωταγωνιστή για να ζητήσει τις πολύτιμες συμβουλές του. Αυτό, όμως, που θα συναντήσει, θα τον κάνει να γουρλώσει τα μάτια του. Ακόμα ένα σενάριο που μας κάνει να συμπαθούμε όλο και λιγότερο την αρραβωνιαστικιά του Ντόναλντ. Εμφανίζεται στρυφνή και συμφεροντολόγα, ενώ ταυτόχρονα δεν νιώθει ίχνος αγάπης για το έτερον της ήμισυ. Από την άλλη μεριά, ο φίλος μας γνωρίζει τα ελαττώματά του και φροντίζει να ανέβει στην εκτίμηση της Νταίζυ, κάτι που είναι προς τιμήν του. Η αποκάλυψη του χαρακτήρα του πρωταγωνιστή της σειράς δεν είναι κάτι αναπάντεχο, αν και είναι, πέραν του δέοντος, υπερβολική. Το φινάλε, τουλάχιστον, είναι ανατρεπτικό κι αποκαλύπτει ακόμα πιο πολύ, τον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα της Νταίζυ. Το σχέδιο του Guerrini, ενώ στην αρχή δεν μου άρεσε καθόλου, αρχίζω πλέον να αναθεωρώ την άποψή μου. Το background είναι πολύ όμορφο, ενώ οι χαρακτήρες έχουν αποδοθεί με ένα ιδιαίτερο στυλ, που ακόμα μου ξενίζει. Ίσως να το συνηθίσω κι αυτό.

 

Στην συνέχεια θα παρακολουθήσουμε, γεμάτοι απορία, τον Φέθρυ να προσπαθεί να στείλει ένα “Σήμα στο διάστημα”. Ο διάσημος καθηγητής Λούντβιχ Φον Ντρέηκ συναντά τυχαία τον πρωταγωνιστή, ο οποίος φαίνεται να είναι πολύ βιαστικός. Όταν το ρωτάει τον λόγο της βιασύνης του, εκείνος του απαντά ότι πρέπει να πάει γρήγορα στο σπίτι του για να κάνει ένα τηλεφώνημα...στο απώτερο διάστημα! Ο Λούντβιχ, με την επιστημονική περιέργεια που τον διακρίνει, θα πάει μαζί του στο σπίτι, προκειμένου να εξακριβώσει τι συμβαίνει. Εκεί ο Φέθρυ του ανακοινώνει ότι είναι μέλος του ινστιτούτου SETI, που σκοπό έχει να επικοινωνήσει με εξωγήινους πολιτισμούς. Οι δύο τους, τότε, θα κάνουν το καθιερωμένο τηλεφώνημα κι αυτή την φορά φαίνεται ότι υπάρχει μία αχνή δραστηριότητα. Τι έγινε? Σήκωσε κάποιος την άλλη άκρη του τηλεφώνου? Έχουμε να κάνουμε με ένα σύντομο σενάριο, κομμένο και ραμμένο στον χαρακτήρα του παράξενου ξαδέλφου του Ντόναλντ. Η πλοκή, αν και γρήγορη, προλαβαίνει να μπει στο θέμα και να διατηρήσει το μυστήριο και το χιούμορ. Όλα τα λεφτά το φινάλε, στο οποίο ο πρωταγωνιστής περνάει στο απυρόβλητο, ενώ ο φουκαράς ο καθηγητής τα βρίσκει σκούρα. Γενικά είναι μία γελοιογραφία, χωρίς μεγάλη φιλοσοφία στο σενάριο. Δεν θα μου μείνει για πολύ στην μνήμη. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό.

 

Ακολουθεί η μονοσέλιδη ιστορία “Τα απρόοπτα του επαγγέλματος”, που μας έρχεται από την σειρά “Φθινόπωρο στο Μίκυ Σίτυ” (που απ’ότι βλέπω δεν περιέχει άλλη ιστορία ) και μας δείχνει ένα περίεργο κώλυμα που έχει η εγκληματική ιδιοφυΐα που ακούει στο όνομα Μαύρο Φάντασμα, που του απαγορεύει να παραστεί στο ετήσιο συνέδριο του κλάδου. Μου άφησε ένα χαμόγελο στα χείλη, ενώ και το σχέδιο είναι ικανοποιητικό.

 

Το τεύχος θα κλείσει τις ιστορίες του με τους “Ανοιχτούς λογαριασμούς”. Οι δουλειές πάνε από το καλό στο καλύτερο κι ο Σκρουτζ δεν προλαβαίνει να μετράει το χρήμα που εισρέει στο θησαυροφυλάκιο. Κάποια στιγμή θα λάβει ένα γράμμα, που θα του ξυπνήσει καλά κρυμμένες αναμνήσεις, από τότε που ήταν ο βασιλιάς του Κλοντάικ. Στα δύσκολα, αυτά, χρόνια είχε γνωριστεί με έναν χρυσοθήρα, ο οποίος τον είχε βοηθήσει όταν του την έπεσαν ληστές για να του κλέψουν το χρυσάφι που είχε βγάλει. Ο Σκρουτζ τού είχε υποσχεθεί ότι θα τον βοηθήσει κι εκείνος, αν κάποτε αντιμετώπιζε πρόβλημα. Αυτή η ημέρα ήρθε, λοιπόν, και οι Ντακ, μαζεύουν τα μπογαλάκια τους και πηγαίνουν στο Ντώσον, για να συναντήσουν τον παλιό φίλο. Το πρόβλημα που έχει δεν είναι ένα. Κι αυτό διότι εκτός από ένα στραμπουλιγμένο χέρι κι ένα ορυχείο που είχε καταρρεύσει, έχει να τα βάλει και με αδίστακτους τοκογλύφους. Βούτυρο στο ψωμί, δηλαδή, για έναν γερόλυκο, όπως ο γέρο-Σκρουτζ. Ένα σενάριο που με κράτησε από την αρχή μέχρι το τέλος. Από το πρώτο καρέ υπάρχουν αναφορές στις δουλειές του Barks και του Rosa. Είναι άρτιο σκηνοθετικά, καθώς με μαεστρία θα μεταφερθούμε σε τρία σημεία (στην Λιμνούπολη, στο Κλοντάικ του παλιού καιρού και του παρόντος), χωρίς να πάθουμε jet lag. Η πλοκή έχει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς έχει συνοχή και μας χαρίζει αρκετές όμορφες στιγμές, γεμάτες γρήγορο ρυθμό. Ο Σκρουτζ έχει τον χαρακτήρα του αλτρουιστή που μας κάνει να τον αγαπάμε και φαίνεται ότι δεν βοηθάει τον φίλο του μόνο για να ξεπληρώσει το χρέος, αλλά γιατί το θέλει πραγματικά. Το φινάλε είναι δίκαιο και κλείνει ευχάριστα την ιστορία. Μία ιστορία που θα την ήθελα να φιγουράρει στην πρώτη θέση του τεύχους. Στον εικαστικό τομέα, ενώ δίνονται μερικά πανέμορφα τοπία, οι χαρακτήρες φαίνονται πολύ καρτουνίστικοι και παραμορφωμένοι. Δεν μου άρεσε η πρακτική να πιάνουν τα κεφάλια τους ολόκληρο το καρέ. Χρώμα και σκιάσεις, νομίζω ότι λειτουργούν αριστοτεχνικά.

 

 

[Νίκος Τσιλοπάνος 270]

Παιδιά πριν λίγο μπόρεσα να τελειώσω και εγώ το τεύχος και τώρα πάω καρφί για  το 282 αυτής της εβδομάδας. Εντάξει ένα μέτριο τεύχος όπως τα περισσότερα μίκυ πλέον αλλά σε αντίθεση με πολλά άλλα τεύχη αυτό έκρυβε έναν μικρό θησαυρό για μένα. Μιλάω για την τελευταία ιστορία του τεύχους "Ανοιχτούς λογαριασμούς" η οποία ήταν υπέροχη,δεν ξέρω από που  να ξεκινήσω,να ξεκινήσω  απ'το πρώτο κιολάς καρέ της ιστορίας το οποίο είναι ατμοσφαιρικότατο και σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα? Να μιλήσω για τα καρέ που μας δείχνουν τον Σκρούτζ στον πυρετό του χρυσού? Να  μιλήσω για τα υπέροχα καταπράσινα τοπία που σου δίνουν μια αίσθηση δροσιάς, επίσης να αναφέρω ότι μου άρεσε πάρα πολύ και η καλύβα στην οποία μένουν οι πρωταγωνιστές μας και πως ήταν τόσο ωραία  και ατμοσφαιρικά μέσα δεν ξέρω αλλά ο τρόπος που την απεικονίζουν το τζάκι ο καπνός τα ξύλα μου δημιουργούσαν ανάμεικτα συναισθήματα ζεστασιάς,θαλπωρής, περιπέτειας,γενικά το όλο σχέδιο το ένιωθα πολύ ζωντανό και συναισθηματικό με έκανε να βλέπω πράσινο,λιβάδια,χιόνι και να νιώθω υγεία(μου θύμισε πολύ το σκίτσο από ιστορίες όπως το 14ο εκατομμύριο και ο δρόμος για το Σκάγκγουευ τις οποίες θεωρώ εξαίρετες ιστορίες). Επίσης το σενάριο το θεωρώ εξίσου δυνατό με το σχέδιο μιας και τώρα τελευταία δεν μας έχουν συνηθίσει σε έναν τέτοιο Σκρούτζ  τόσο φιλότιμο και εγκάρδιο και μπορώ μα  πω ότι μου άρεσε πολύ αυτό γιατί επιτέλους μας θύμισαν σε εμάς τους παλιούς θαυμαστές του γιατί τον λατρεύουμε και έδειξαν και στους νέους του θαυμαστές ποίος είναι ο αληθινός Σκρούτζ που κρύβεται πίσω από τη μάσκα του τσιγκούνη και γκρινιάρη γέρου και μπορεί σε αυτή την ιστορία να μην κέρδισε κάποιον ανεκτίμητο υλικό θησαυρό αλλά κέρδισε έναν πνευματικό θησαυρό που τον έκανε να γίνει έστω και λίγο εκείνο το μικρό παλικαράκι που έγινε ο βασιλιάς του Κλοντάικ και τα έβαλε με αμέτρητους εχθρούς αλλά και να περάσει λίγες ξένιαστες μέρες με έναν παλιό πραγματικό φίλο και τα αγαπημένα του ανίψια. Κλείνοντας να πω πως απογοητεύτικα που δεν είδαμε αυτή την ιστορία ως κύρια, αντ αυτού μας έδωσαν μια συνηθισμένη κρύα και βαρετή διαστημική περιπέτεια που δεν είχε κάποιο σκοπό πηδούσε στα θέματα απότομα και έδωσε μπακαλίστικες και βιαστικές λύσεις ενώ το σχέδιο αν και ζωντανό και φανταχτερό σε κάποια σημεία κούραζε. Ελπίζω να ακολουθήσουν πολλές ακόμα ιστορίες σαν τους "Ανοιχτούς λογαριασμούς" γιατί πραγματικά είναι μικρά διαμαντάκια τα οποία μας χαρίζουν λίγες στιγμές πραγματικής χαλάρωσης όταν  τα διαβάζουμε πράγμα που θα έπρεπε όλες οι ιστορίες να κάνουν.