Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'γνώση'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

  1. Από το εσώφυλλο : "Η Ζοζεφίν Μπέηκερ ήταν δεκαεννιά χρονών όταν βρέθηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι, το 1925. Μέσα σε μια νύχτα, είχε γίνει το ίνδαλμα της Ξέφρενης Δεκαετίας του Είκοσι, μαγεύοντας τον Πικάσο, τον Κοκτώ, τον Λε Κορμπυζιέ, τον Σιμενόν. Μέσα στην απελευθερωμένη δεκαετία του 1930, η Ζοζεφίν έγινε η πρώτη μαύρη σταρ της παγκόσμιας σκηνής, από το Λονδίνο μέχρι τη Βιέννη, και από την Αλεξάνδρεια μέχρι το Μπουένος Άιρες. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τη συμμετοχή της στη Γαλλική Αντίσταση, η Ζοζεφίν τάχθηκε στον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων, πολεμώντας δημόσια όλους τους ιδιωτικούς εξευτελισμούς που είχε υποστεί επί τόσον πολύ καιρό. Δίνοντας πρώτη το παράδειγμα, μέσα στη δεκαετία του 1950 υιοθέτησε δώδεκα ορφανά απ' όλες τις φυλές του κόσμου, κι έφτιαξε τη δική της Φυλή του Ουράνιου Τόξου. Θύμα του ρατσισμού η ίδια, σε όλη της τη ζωή, πέθανε τραγουδώντας πάντα για την αγάπη και την ελευθερία." Σχετικά με την έκδοση Μια ογκώδης έκδοση από τις εκδόσεις Γνώση, σχετικά με τη βιογραφία της Ζοζεφίν Μπέηκερ, σε σχέδιο Catel και κείμενα Jose-Louis Bosquet. Εκδόθηκε πρώτη φορά to 2017 στις Βρυξέλλες από την Castermann, στη χώρα μας κυκλοφόρησε 1-1-2018. Εξώφυλλο και οπισθόφυλλο με αυτάκια, ασπρόμαυρο σχέδιο, από τις 578 σελίδες του, οι 460 είναι το κόμικ, ακολουθούν 20 σελίδες με χρονολόγιο από τη ζωή της, 84 σελίδες με βιογραφικά σημειώματα των προσώπων που συμμετέχουν στην ιστορία και άλλες 4 σελίδες με βιβλιογραφία. Σας βάζω και 2 φωτογραφίες από το εσωτερικό για να πάρετε μια ιδέα από το σχέδιο. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του κόμικ.
  2. Μια αναπάντεχη έκδοση Omnibus με κόμικ διασκευές των έργων του Φραντς Κάφκα που είχε βγει το 2012. Περιέχει μια ιστορία που είχε βγει στην Γαλλία το 2007 και μια το 2009, αμφότερες από την Delcourt και με την δεύτερη να είναι σε σενάριο του γνωστού από τους Ρυθμιστές και το Assassins Creed, Corbeyran. Φροντισμένη έκδοση, στα ίδια πρότυπα με τις υπόλοιπες λογοτεχνικές διασκευές και κόμικ βιογραφίες που βγάζει η γνώση. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παράθεση του αντίτυπου του για τις ανάγκες της παρουσίασης.
  3. Κινδυνεύοντας να έχω ποστάρει σε λάθος ενότητα, να πούμε ότι η εκδοτική ΓΝΩΣΗ έχει εκδώσει το 2006 (αλιευμένη ημερομηνία από το site) ένα βιβλίο που αναφέρεται στις καλύτερες ταινίες που γυρίστηκαν την δεκαετία του 1970. Από το οπισθόφυλλο Και δύο εσωτερικές σελίδες. Προσωπικά δεν έχω το βιβλίο στα χέρια μου, αλλά ήρθε στο inbox μου μία προσφορά που κάνει η Πρωτοπορία και το δίνει στα 3,90€, με έκπτωση 67%, οπότε είπα να το ποστάρω για κάποιον που ίσως θελήσει να το αγοράσει. Αν νομίζετε ότι η ανάρτηση είναι σε λάθος ενότητα, μπορείτε να την μεταφέρετε ή να την διαγράψετε.
  4. Αυτό δεν είναι ένα επιστημονικό βιβλίο για την καταγωγή και εξέλιξη του σύμπαντος. Αυτό είναι ένα βιβλίο για το νόημα της πορείας και τη θέση του ανθρώπου (πες καλύτερα ανθρωπότητας) μέσα στο σύμπαν, γραμμένο από ένα επιστήμονα/φιλόσοφο. Ωραίο είναι το BD σχέδιο, αλλά λίγο βαθυστόχαστο και για εμένα. Το βιβλιάκι είναι κομμάτι ευρύτερης σειράς που ξεκίνησαν οι εκδόσεις Γνώση και πατάει στην αντίστοιχη γαλλική σειρά La petite Bédéthèque des Savoirs, την οποία μπορείτε να δείτε στην bedetheque Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον tsiouflaw.
  5. Η έγχρωμη εικονογραφημένη εκδοχή του γνωστού μανιφέστου. Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο θα βρείτε στην παρουσίαση της 1ης εν ελλάδι έκδοσης ΕΔΩ
  6. Τιμή: 5 ευρώ Μετά τα Μαύρα, τα Πολύ Μαύρα, τα Ροζ Μαύρα, έρχονται τα Κατάμαυρα , που σύμφωνα με το οπισθόφυλλο είναι και το τελευταίο μέρος από τα (γενικώς) Μαύρα. Δεν έχει νόημα να προσθέσω κάτι άλλο στην παρουσίαση.
  7. Τα μανιτάρια των αισθήσεων και των παραισθήσεων Ο Παύλος Μεθενίτης Συντάκτης: Βασιλική Τζεβελέκου Αν ζητήσεις από παιδί ή ενήλικα να ζωγραφίσει ένα μανιτάρι, είναι βέβαιο ότι θα σχεδιάσει ένα ολοκόκκινο κεφάλι με λευκά στίγματα επάνω στο κλασικό ποδαράκι. Μια Αμανίτα Μουσκάρια δηλαδή, το αθώο και τόσο ψυχεδελικό μανιτάρι των παραμυθιών, της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, των φωτιστικών στους κήπους των εξοχικών. Ο Αμανίτης ο Μυγοκτόνος, όπως ονομάζεται, δεν είναι άλλο από το παραισθησιογόνο ιερό φυτό, άμεσα συνδεδεμένο με το ανθρώπινο υποσυνείδητο και πασίγνωστο από τους μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων και τους σαμάνους της Σιβηρίας που το έτρωγαν για να ταξιδέψει η ψυχή τους, μέχρι τους κατοίκους της Γουατεμάλας ή της Αυστραλίας που το θεωρούσαν μαγικό. Οι αντάρτες και οι αντάρτισσες διά χειρός Θανάση Πέτρου Είναι εκείνα τα μανιτάρια που ξεκλήρισαν τη διμοιρία των Ελασιτών στο Πάικο της Μακεδονίας το φθινόπωρο του ‘43, όταν οι πεινασμένοι αντάρτες και οι αντάρτισσες τα μαγείρεψαν και τα έφαγαν κι ας έλεγε ο Γιαννάκος «είναι ζουρλομάνταρα, τρελομάνταρα, ζουρλομανίταρα. Στο χωριό μου δεν τ’ αγγίζουμε». Ο Θανάσης Πέτρου με το εμπνευσμένο πενάκι του αφηγείται με εικόνες την αληθινή ιστορία των ανταρτών στο graphic novel «Αμανίτα Μουσκάρια» (εκδόσεις Γνώση) που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο. Βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα «Αμανίτα Μουσκάρια» (εκδόσεις Καστανιώτη, 2007) του Παύλου Μεθενίτη, που έγραψε το σενάριο του κόμικς για τα σχέδια του Θανάση Πέτρου, ο οποίος και στο παρελθόν έχει μεταφέρει λογοτεχνικά κείμενα στο χαρτί με εξαιρετική επιτυχία. «Το δουλεύαμε δύο χρόνια, παράλληλα με άλλες ασχολίες, δίναμε από το έλλειμμα του χρόνου μας. Είναι τεράστιο έργο με φοβερή δουλειά, ιδιαίτερα για τον Θανάση. Ο κομίστας είναι ο σκηνοθέτης και δημιουργεί καρέ καρέ, όπως ο σκηνοθέτης πλάνο πλάνο, την ιστορία που βλέπουμε. Ο κομίστας βγάζει την ατμόσφαιρα. »Ο Θανάσης σκηνοθέτησε λοιπόν, έκανε κανονικά ντεκουπάζ όλο το βιβλίο στο χαρτί και δημιούργησε μια έντυπη ταινία. Ηταν κοπιαστική, δημιουργική διαρκής διαδικασία. Λίγα αποσπάσματα έχουν παραλειφθεί από το βιβλίο, οι διάλογοι είναι ελάχιστα τροποποιημένοι και όλες οι πληροφορίες για τη δράση των ηρώων προκύπτουν από την εικόνα», μας λέει ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Παύλος Μεθενίτης. Ενα road movie, λοιπόν, είναι το κόμικς, που μας ταξιδεύει από την καρδιά της Αθήνας στα βουνά της Κεντρικής Μακεδονίας και έχει στο επίκεντρο την αληθινή ιστορία των ανταρτών η οποία συνδέεται με το σήμερα. Μια ιστορία με παραισθησιογόνα και έκπτωτους αγγέλους, που μιλάει για το «χρέος και τα πάθη, για τις ουσίες και τους ανθρώπους που μαθαίνουν, πάντα σκληρά, πως λαχτάρα σημαίνει επιθυμία αλλά και τρόμος». Ο Ηλίας, δημοσιογράφος ταξιδιωτικού ρεπορτάζ, είναι ο κεντρικός ήρωας. Με οικογενειακές εκκρεμότητες, τον θάνατο του τζάνκι αδελφού του να τον βαραίνει και συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, δραπετεύει συχνά με τη μοτοσικλέτα του. Σ’ ένα τέτοιο ταξίδι βρίσκεται στο Πάικο. Τυχαία μένει στο πανδοχείο του Ντρούγκαρου, του τελευταίου αντάρτη από τους δύο επιζήσαντες της αλληλοσφαγής που ακολούθησε μετά την κατάποση των μανιταριών το ‘43. Ολα αυτά τα χρόνια ο Ντρούγκαρος ζει αποτραβηγμένος, με τις αναμνήσεις και τα ερωτήματα να τον βασανίζουν. Οταν ο Ηλίας ύστερα από μια βόλτα στο δάσος τού φέρνει αμανίτες και του ζητάει να φάνε, ο Ντρούγκαρος έξαλλος του απαντάει: Ζουρλομάνταρα σαν και τούτα ρίξανε κάτω άντρες δράκους, θεριά, όχι αποσπόρια σαν κι εσένα και εμένα... Αντρες με πέντε κιλά αρχίδια ο καθένας! Που κρατάγανε ντουφέκι, όχι κομπιουτεράκια! Που ανέβαιναν τρέχοντας το βουνό με είκοσι κιλά στην πλάτη, που μπαίνανε στη φωτιά τραγουδώντας ρε! Τέτοιους άντρες λέω! Που μπορεί να μην είχαν το δικό σου μπόι αλλά ήταν γίγαντες. Τ’ ακούς; Γίγαντες Ωστόσο, ο νεαρός και ο ηλικιωμένος άντρας θα έρθουν κοντά, θα ανοίξουν τις καρδιές τους, θα καπνίσουν μπάφο, θα εξομολογηθούν ο ένας στον άλλον και τελικά θα φάνε αμανίτες αλλάζοντας διάσταση και βιώνοντας ο καθένας το δικό του ταξίδι, εκείνο που επιθυμούσε για να δραπετεύσει και να λυτρωθεί. • Οταν γράψατε το μυθιστόρημα θέλατε να αναδείξετε την ιστορία των ανταρτών ή να αναφερθείτε στην επίδραση των παραισθησιογόνων στον άνθρωπο; Παρακινήθηκα από την πραγματική ιστορία των ανταρτών, που υπάρχει στην αυτοβιογραφία του Στέφανου Χουζούρη «Γιατρός σε τρεις πολέμους». Αυτός είναι ο πυρήνας στο μυθιστόρημα και στο κόμικς. Ηθελα να συνδέσω την ιστορία του ‘43 με το σήμερα, με γέφυρα τις παραισθησιογόνους ουσίες και τους ανθρώπους που κινούνται μεταξύ καθήκοντος και πάθους. Οι αντάρτες ήταν άνθρωποι που είχαν αφοσιωθεί στο καθήκον. Η χρήση των μανιταριών λειτούργησε σαν κλειδί για να ξεκλειδώσει το ασυνείδητο των ανταρτών. Αυτό που βγήκε φανερώνει τι κρύβει κάθε άνθρωπος στην ψυχή του. Πως κάποιος που είναι ταγμένος σε μια ιδέα, σ’ ένα ιδανικό, καταπιέζει κατά κάποιο τρόπο τον ψυχισμό, τις επιθυμίες, τις τάσεις, τις ορέξεις, τις κλίσεις του, ακριβώς γιατί έχει να επιτελέσει τον σκοπό του. Στην ιστορία σήμερα, έχουμε έναν δημοσιογράφο που δεν τα πάει πολύ καλά με τον εαυτό του και κάτι ψάχνει για να αυτοπραγματωθεί. Για να ανακτήσει την αξιοπρέπεια που κάπου έχει χάσει. Τα μανιτάρια και η ιστορία του Ντρούγκαρου τον κάνουν με τον πιο σκληρό τρόπο να γίνει αυτός που θέλει να είναι. Μετά από αυτό γράφει το βιβλίο του και έρχεται σε εσωτερική αρμονία. Κλείνει τα χρέη προς τον εαυτό του, προς τους γονείς του, την πρώην κοπέλα του, την κοινωνία γενικότερα. Η σχέση πάθους-καθήκοντος που έλεγα πριν, φαίνεται στην ιστορία του αδελφού του. Πρεζάκι, χάνει τη ζωή του, όταν τον σκοτώνει ένας αστυφύλακας. Ο πατέρας είναι στρατιωτικός, άνθρωπος του καθήκοντος, και η μάνα δασκάλα -άλλο ένα πρόσωπο ταγμένο σε ιδανικό σκοπό. Ωστόσο όλοι, είτε είμαστε ταγμένοι στα πάθη, είτε στο καθήκον, δεν είμαστε μονοδιάστατοι. Στο τέλος ο ήρωας καταφέρνει να ισορροπήσει και ο Ντρούγκαρος, σε μεγάλη ηλικία πια, τρώει για πρώτη φορά αμανίτες. Σαν να θέλει να συνδεθεί με το παρελθόν του με τίμημα τη ζωή του. Αφού βγάζει τη φρίκη που είχε μέσα του για μισό αιώνα, πεθαίνει ήσυχος. • Πώς έγινε η συνεργασία με τον Θανάση Πέτρου; Οταν βγήκε το βιβλίο σημειώθηκε ένα χλιαρό ενδιαφέρον να μεταφερθεί στον κινηματογράφο, τουλάχιστον η σεκάνς με τους αντάρτες, να γίνει κάτι σαν αυτόνομη ταινία μικρού μήκους. Ατόνησε το σχέδιο και δεν προχώρησε, ωστόσο υπήρχε μια μορφή σεναρίου. Αργότερα γνωριστήκαμε με τον Πέτρου μέσω της «Ελευθεροτυπίας» όπου εργαζόμασταν. Με το μαγικό χέρι του έχει μεταφέρει διηγήματα μεγάλων συγγραφέων -Καραγάτση, Δημοσθένη Βουτυρά και άλλων- με φοβερή επιτυχία, με γλυκύτητα και ευαισθησία. Μου είπε ότι ενδιαφερόταν να κάνει το «Αμανίτα Μουσκάρια» graphic novel και φυσικά χάρηκα. Ετσι άρχισε η συνεργασία μας. • Ποια η σχέση σας με τα κόμικς; Τα λατρεύω. Αρχισα όπως όλοι της γενιάς μου από «Μίκι Μάους», «Σεραφίνο», «Τιραμόλα» και μετά τα διαπλανητικά της Μarvel. Δεν παρακολουθώ πλέον όλη την παραγωγή γιατί είναι τεράστια. Εκδίδονται καταπληκτικά πράγματα, έχουν εξελιχθεί σημαντικά το σενάριο και οι εικόνες. Ωστόσο ο πρώτος που μου έρχεται πάντα στο μυαλό είναι ο Ούγκο Πρατ. Τον αγαπώ πολύ, εκείνος κι αν έχει κάνει χάρτινες ταινίες! Και δεν μιλάμε για δημιουργούς όπως ο Ρεζέ και οι άλλοι φοβεροί που κάνουν ένα στριπ σε εφημερίδα και τα λένε όλα, αλλά για σχεδιαστές, για κομίστες που εκδίδουν μεγάλα άλμπουμ. • Τα κόμικς έχουν πάντα μια διαδραστική σχέση με τις νέες γενιές. Θεωρείτε ότι έτσι η ιστορία σας θα φτάσει ευκολότερα στους νεότερους αναγνώστες; Το ελπίζω. Η εικόνα πάντα είναι πιο εύληπτη. Δεν χρειάζεται πολλές επεξηγήσεις. Την εικόνα χωρίς λέξεις μπορεί να την προσλάβει κάθε άνθρωπος στον κόσμο. Η εικόνα είναι οικουμενική και οι νέες γενιές λειτουργούν κυρίως μέσω των εικόνων, έναντι των λέξεων. Θυμάμαι τον εαυτό μου να ανοίγω «Ρόμπαξ» και «Μπλεκ» και να τρελαίνομαι ή να βλέπουμε τηλεόραση... με μόνο δύο κανάλια. Ημασταν πεινασμένοι για εικόνες. Τώρα ο γιος μου έχει το τάμπλετ με εικόνα απίστευτης ευκρίνειας και παίζει παιχνίδια που τα βλέπω και πάλι χαζεύω. Η αλήθεια είναι ότι η εικόνα γοήτευσε τον άνθρωπο από την αρχή. Από τα πρώτα κόμικς είναι εκείνα των αρχαίων Αιγυπτίων που σκαλίζουν την ιστορία και τη μορφή του βασιλιά και της βασίλισσάς τους. • Κόμικς ή βιβλία θα προτείνατε; Βυθίστηκα σε ένα βιβλίο γύρω στα 14 κι έκτοτε κολυμπάω σ’ αυτή τη θάλασσα. Θεωρώ ότι το βιβλίο είναι θέμα αποκάλυψης. Δεν είναι θέμα μαθητείας. Είτε ερωτεύεται κάποιος τη λογοτεχνία και δεν ξαναβγαίνει από εκεί, είτε έχει μια σχέση περιστασιακή, διαβάζει για τη δουλειά, τις σπουδές του ή γιατί κάποιος του πρότεινε ένα καλό βιβλίο. Δεν είναι όμως ο παθιασμένος αναγνώστης, ο βιβλιόφιλος που θα πεθάνει μ’ ένα βιβλίο στο χέρι. Ωστόσο και οι εικόνες, όπως και οι λέξεις, είναι το μέσο για να εκφράσει κανείς ιδέες και συναισθήματα. Πηγή
  8. Το κόμικ αυτό βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Παύλου Μεθενίτη που έγραψε και το σενάριο. Πρόκειται στην ουσία για ένα οδοιπορικό αυτογνωσίας. Ένας δημοσιογράφος με ειδικότητα το ταξιδιωτικό ρεπορτάζ, πηγαίνει για ένα άρθρο στο όρος Πάικο. Εκεί συναντά τον μοναδικό επιζώντα μιας διμοιρίας του ΕΛΑΣ που αλλησκοτώθηκαν λόγω παραισθήσεων που προκλήθηκαν από κατανάλωση του παραισθησιογόνου μανιταριού Ροδίτης. Ένα ταξίδι, το οποίο τελικά βοηθά τον δημοσιογράφο να αντιμετωπίσει τα δικά του προβλήματα, βιώνοντας τον λόγο του γηραιού αντάρτη. Το σχέδιο του Πέτρου, σκοτεινό σε κάποια σημεία, ταιριάζει απόλυτα στο ύφος του κόμικ. Αυτό που με ξένισε λιγάκι είναι το σενάριο. Βρήκα κάποιους από τους διαλόγους αφύσικους, τραβηγμένους. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του Μεθενίτη, αλλά νομίζω ότι το κόμικ ίσως ήθελε λίγο διαφορετική αντιμετώπιση. Τέλος πάντων, το ξεπέρασα και συνολικά μου άρεσε αρκετά. Η έκδοση της Γνώσης είναι εξαιρετική. Σκληρό εξώφυλλο σε πολύ καλής ποιότητας χαρτί, ότι χρειάζεται για ένα Graphic Novel.
  9. Μόλις βγήκαν από τον φούρνο 2 νέα κόμικ σε σχέδιο του Θανάση Πέτρου. Αναμένονται Δελτία Τύπου, αλλά θέλει ο Πέτρου να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει, οπότε ανέβασε 2 φώτο στο φβ (α, β) Στη Μάχη των Θερμοπυλών από την εκδοτική Πατάκη. Σε συνεργασία με την Κατερίνα Σέρβη με την οποία πέρυσι έβγαλαν το Στη Μάχη του Μαραθώνα. Η θεματολογία φαντάζομαι ότι είναι προφανής Αμανίτα Μουσκάρια από την εκδοτική Γνώση (aka Πρωτοπορία) σε σενάριο του Παύλου Μεθενίτη το οποίο αποτελεί και διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του Μεθενίτη (εκδόσεις Καστανιώτη). Η θεματολογία στο 2ο σύμφωνα με την περίληψη που υπάρχει στο σάητ του Καστανιώτη για το βιβλίο. "Αμανίτα Μουσκάρια είναι το παραισθησιογόνο μανιτάρι που ξεκλειδώνει τις πύλες της ψυχής, επιτρέποντας στους αγγέλους και τους δαίμονες –που κρύβονται εκεί– να βγουν στο φως του συνειδητού. Ο ιερός μύκητας που μασούσαν οι αρχαίοι σαμάνοι για να μπουν στον κόσμο των πνευμάτων. Η αιτία που ξεκλήρισε μια ολόκληρη διμοιρία ανταρτών στη Μακεδονία το 1943. Αμανίτα Μουσκάρια, όμως, είναι και η ιστορία του Ηλία, ενός σαραντάρη δημοσιογράφου που βγάζει το ψωμί του οργώνοντας την Ελλάδα με τη μοτοσικλέτα του. Ενός ανθρώπου που γράφει σε ταξιδιωτικό περιοδικό, αλλά που περισσότερο θα ήθελε να ήταν συγγραφέας... Ένα μυθιστόρημα δρόμου για το χρέος και τα ανθρώπινα πάθη· για το καθήκον και την απόλαυση· για τις ευφορικές ουσίες, τις εθιστικές, και τα χημικά κλειδιά του υποσυνείδητου. Ένα βιβλίο για τους αντιήρωες της ζωής, που μαθαίνουν πάντοτε με σκληρό τρόπο πως λαχτάρα σημαίνει επιθυμία, αλλά και τρόμος." 124 σελίδες το κόμικ και είναι το μεγαλύτερο που έχει κάνει μέχρι στιγμής ο Θανάσης Καλοτάξιδα!
  10. Άλλο ένα ποιοτικό βιβλίο από τις εκδόσεις Γνώση. Πρόκειται για μια εικονογραφημένη εκδοχή του αντιπολεμικού βιβλίου του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ με τον ίδιο ακριβώς τίτλο, το οποίο κυκλοφόρησε το 1928 και περιγράφει την φρίκη του μεγάλου πολέμου και την χαμένη γενιά των ανθρώπων που έλαβαν μέρος. Μάλιστα έγινε και ταινία το 1930 και έλαβε και όσκαρ, ενώ στον Β' Παγκόσμιο το βιβλίο ήταν απαγορευμένο. Αν και δεν πρόκειται για κόμικ, πλασάρεται ως Γκραφικ Νόβελ. H κάθε σελίδα έχει από μισή έως τρεις εικόνες με τις περισσότερες σελίδες να είναι ή να μοιάζουν ως κανονικοί πίνακες ζωγραφικής. Ορίστε μερικές εσωτερικές σελίδες από την γερμανική έκδοση μιας και με το σκληρό εξώφυλλο δεν μπορώ να κάνω καλό σκανάρισμα. Το σχέδιο είναι τις περισσότερες φορές αφαιρετικό αλλά τόσο ώστε να μην χάνεται η ωμότητα του πολέμου. Ορισμένες εικόνες είναι αρκετά τρομακτικές θα έλεγα. Τώρα το πόσο καλή είναι η προσαρμογή, δεν μπορώ να το ξέρω όμως έχει γίνει με την επίβλεψη του Κέντρου Ειρήνης Ρεμάρκ που θα πει πως είχαν κάποια επίσημη έγκριση σε αυτό. Σίγουρα θα διαβαστεί άμεσα. Τέλος η έκδοση είναι άψογη, τυπική για εκδόσεις Γνώση με χοντρό ιλουστρασιόν και το πήρα στην προσφορά με 6.9 ευρώ, ενώ κανονικά στην Πρωτοπορία έχει 15 (Για την ιστορία η γερμανική σκληρόδετη έχει 24.8 ευρώ και πρέπει να είναι ελάχιστα μεγαλύτερη). Υ.Γ.1 Επειδή δεν έχουν αρίθμηση οι σελίδες και τις μέτρησα ενδέχεται να έχω κάνει κάποιο λάθος. Υ.Γ.2 Το βάζω στα παρελκόμενα επειδή δεν είναι κόμικ.
  11. Φυσικός, νομπελίστας, συγγραφέας, μουσικός, διαρρήκτης. Ο Ρίτσαρντ Φάινμαν (1918-1988) με την ευφυΐα του, την ευρυμάθειά του και το πολυσχιδές έργο του σε διάφορους τομείς της Φυσικής, σημάδεψε όσο ελάχιστοι την επιστήμη του εικοστού αιώνα. «Τον καιρό που σπούδαζα υπήρχαν τρία είδη παραδόσεων: κακές, καλές και οι παραδόσεις του Φάινμαν. Είναι δύσκολο να ειπωθεί τι ήταν αυτό που τις έκανε τόσο ξεχωριστές: ήταν η χαρισματική προσωπικότητα, η κατανοητή παρουσίαση περίπλοκων καταστάσεων ή η ικανότητα να προλαβαίνει διαισθητικά τις ερωτήσεις των ακροατών;» αναρωτιέται ο Γιόζεφ Γκάσνερ στον πρόλογο του «Φάινμαν» σε κείμενο του Τζιμ Οταβιάνι, σχέδια του Λέλαντ Μύρικ και χρώμα της Χίλαρι Σάικαμορ (εκδόσεις Γνώση, μετάφραση Αντώνης Μπίκος). Στις σελίδες του βιβλίου δίνεται μεγάλη βαρύτητα και ιδιαίτερη σημασία στην απόδοση αυτής της διαισθητικής ικανότητας του σπουδαίου Αμερικανού φυσικού. Γι’ αυτό και οι δημιουργοί του δεν παραμένουν μόνο στο επιστημονικό επίπεδο και την ψυχρή καταγραφή των επιτευγμάτων και των επινοήσεων του Φάινμαν αλλά επικεντρώνονται στον άνθρωπο πίσω από τον θεωρητικό φυσικό. Γιατί μπορεί ο Φάινμαν να σχετίζεται με την κβαντική ηλεκτροδυναμική, με το σωματίδιο του Χιγκς και με πολλές ακόμα αναζητήσεις της σύγχρονης φυσικής, αλλά παράλληλα ήταν ερασιτέχνης μουσικός, είχε σπουδάσει ζωγραφική, ταξίδευε πολύ, ήταν ένας ιδανικός πανεπιστημιακός δάσκαλος, είχε ως χόμπι του τις διαρρήξεις και την αποκάλυψη των κενών ασφαλείας, σύχναζε σε «κακόφημα» μπαρ και τα υπερασπιζόταν σθεναρά απέναντι στους σεμνότυφους. Η αισιοδοξία της πρώτης επιτυχούς δοκιμής της ατομικής βόμβας έδωσε σταδιακά τη θέση της σε έντονους προβληματισμούς και τύψεις μετά την εκατόμβη της Χιροσίμα Είχε γνωρίσει όλους τους σύγχρονούς του μεγάλους φυσικούς όπως τον Αϊνστάιν, τον Πάουλι, τον Οπενχάιμερ, τον Μπορ, τον Ντιράκ και είχε τη δυνατότητα να συνεργαστεί με πολλούς από αυτούς. Όλοι τους αναγνώριζαν τις τεράστιες συνθετικές του ικανότητες και τον συνδυασμό σκέψεων που όσο κι αν εκκινούσαν από τη θεωρητική έρευνα, κατέληγαν σε χειροπιαστά αποτελέσματα που είχαν αντίκτυπο στην ανθρώπινη ζωή. Το 1941 καλείται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να εργαστεί πάνω στον σχεδιασμό μηχανικών κομπιούτερ σε στρατιωτικά εργαστήρια που θα χρησιμοποιούνταν ως πρώιμα ραντάρ για την πρόβλεψη της πορείας των εχθρικών αεροπλάνων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύντομα όμως αναλαμβάνει δράση στο πλαίσιο του μυστικού σχεδίου Μανχάταν στο Νέο Μεξικό με στόχο τη διάσπαση ισοτόπων του ουρανίου και απώτερο σκοπό τη δημιουργία της ατομικής βόμβας πριν από τους Γερμανούς και υπό τη διεύθυνση του Οπενχάιμερ. Λίγες εβδομάδες μετά τον θάνατο της πρώτης του γυναίκας που τον γέμισε με απέραντη θλίψη, η πρώτη ατομική βόμβα πέφτει στη Χιροσίμα και σηματοδοτεί τη λήξη του πολέμου. Για το τρομερό αυτό γεγονός και την προσωπική του συμβολή στην υλοποίηση του πιο θανατηφόρου, έως τότε, υπερόπλου δεν αισθανόταν ποτέ βολικά και οι τύψεις φαίνεται πως τον κατάτρυχαν πάντα. «Η αρχική αιτία, να τη φτιάξουμε, ήταν ο φόβος πως θα την έφτιαχναν οι Γερμανοί. Το αποτέλεσμα ήταν -πρώτα στο Πρίνστον και μετά στο Λος Άλαμος- να σχεδιάσουμε μια πολύ “χειρότερη” βόμβα. Όταν το αποδεχτήκαμε, δουλέψαμε σκληρά, συνεργαστήκαμε και πασχίσαμε να τη φτιάξουμε. Η ηθική μου αποτυχία έγκειται στο ότι ξέχασα την αρχική αιτία. Όταν ηττήθηκε η Γερμανία δεν μου πέρασε καν απ’ το μυαλό. Ότι έπρεπε να σκεφτώ: γιατί συνεχίζω να το κάνω; Απ’ αυτό διδάχτηκα πως πρέπει μονίμως να αναρωτιόμαστε τον λόγο που κάνουμε κάτι, γιατί οι συνθήκες μπορεί να έχουν αλλάξει», φέρεται να μονολογεί ο Φάινμαν σε ένα από τα ωραιότερα και πιο προσωπικά στιγμιότυπα του βιβλίου. Το 1965 βραβεύεται με το Νόμπελ Φυσικής για τη συμβολή του στις εξελίξεις της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής. Αν και νιώθει άβολα και αμήχανα, παραλαμβάνει το βραβείο και είναι πλέον ένας σούπερ σταρ της επιστήμης. Η ευρυμάθειά του και η δυνατότητά του να ελίσσεται σε διάφορους τομείς των επιστημών, οδηγούν τη ΝΑSΑ να τον καλέσει ως εμπειρογνώμονα κατά την αναζήτηση των αιτίων της πτώσης του διαστημικού λεωφορείου Τσάλεντζερ, με επτά νεκρούς, το 1986. Μετά από πολλές διενέξεις ανάμεσα στα μέλη της επιτροπής και έντονες πολιτικές πιέσεις, ο Φάινμαν, ξεροκέφαλος και ισχυρογνώμων όπως πάντα, μειοψηφεί και προτείνει το δικό του πόρισμα για το τραγικό ατύχημα. Δεν έχει άλλωστε να φοβηθεί τίποτα, ούτε χρωστάει τίποτα σε κανέναν. Γνωρίζει εδώ και καιρό ότι πάσχει από καρκίνο. Θα πεθάνει το 1988, πριν προλάβει να ταξιδέψει στη Μόσχα ως επίσημος προσκεκλημένος της σοβιετικής κυβέρνησης. Όλη αυτή η πολυτάραχη και πλούσια ζωή αποδίδεται με συναρπαστικό τρόπο στο βιβλίο των Οταβιάνι και Μύρικ. Τα σχέδια του δεύτερου, ιδιαίτερα σε ό,τι έχει να κάνει με τα όνειρα και τις σκέψεις του μεγάλου φυσικού ή ακόμα και με τις πρωτότυπες γραφικές παραστάσεις του και τα καινοτόμα διαγράμματά του, το καθιστούν εικαστικά γοητευτικό και πολύ ελκυστικό ακόμα και για τον μη εξοικειωμένο με τη φυσική, αναγνώστη. Και μετατρέπεται έτσι, όχι σε ένα ακόμη βιβλίο εκλαϊκευμένης επιστήμης αλλά σε μια ευσύνοπτη βιογραφία, αποδοσμένη με εύστοχα και υπέροχα σχέδια που επικεντρώνεται στην ανθρώπινη διάσταση μιας μεγαλοφυΐας. Και το σχετικό link...
  12. Indian

    ΦΑΪΝΜΑΝ

    Αντιγραφή από το οπισθόφυλλο...! Πρόκειται για άλλο ένα βιογραφικό graphic novel από τις εκδόσεις ΓΝΩΣΗ,αυτή την φορά ενός από τους πλέον επιτυχημένους φυσικούς,του Richard P.Feynman...! Η έκδοση είναι η γνωστή σκληρόδετη,με την διαφορά ότι αυτή την φορά έχουμε χρώμα στο σχέδιο και το χαρτί είναι γυαλιστερό και λευκό...!Γι'αυτό άλλωστε και η αύξηση της τιμής,η οποία εξακολουθεί να είναι φθηνή για μίας τέτοιας ποιότητας έργο,κατά την ταπεινή μου άποψη...! Στην πρώτη σελίδα έχουμε μία αφιέρωση από τον κάθε δημιουργό και στην συνέχεια υπάρχει ένας πρόλογος τεσσάρων σελίδων από τον Γιόζεφ Γκάσνερ...!Λίγο πριν το τελευταίο κεφάλαιο του κόμικ υπάρχει η βιβλιογραφία και μερικά πρώιμα σκίτσα,ενώ το βιβλίο κλείνει με λίγες σελίδες με διαφημίσεις άλλων βιβλίων της εκδοτικής,που μοιάζουν με αυτές που κάνει η Anubis στα δικά της κόμικς...! Παραθέτω και κάποιες εσωτερικές σελίδες,οι οποίες δεν είναι δικές μου,αλλά προέρχονται από το site της Πρωτοπορίας για να πάρετε μία γεύση...!
  13. Η εκδοτικη Γνωση επανεκδιδει το αριστουργημα του David Prudhomme Ρεμπετικο (Το κακο Βοτανι). Μια εκδοση που πρωτοειδαμε στα Ελληνικα απο τις εκδοσεις της Ελευθεροτυπιας. Ενα υπεροχο νεο μιας και η αρχικη εκδοση εχει απο καιρο εξαντληθει! Η νεα εκδοση χρησιμοποιει αυτουσια την μεταφραση και την επιμελεια της αρχικης, ειναι σκληροδετη, σε μεσαιο ομως αυτη την φορα μεγεθος, αρα και σε προφανως πιο προσιτη τιμη! Προλογος απο τον συγγραφεα: στο τελος υπαρχει ενας εξισου ομορφος επιλογος αλλα γι' αυτον θα χρειαστει να αγορασετε το κομικ εξαλλου το αξιζει! Περιγραφη απο το σαϊτ της Πρωτοποριας: Ένα εξαιρετικό κόμικ για τους λάτρεις της 9ης τέχνης και τους εραστές του ρεμπέτικου τραγουδιού από τον David Prudhomme. Ο ίδιος γράφει στον πρόλογο πως χωρίς να είναι Έλληνας, μουσικός ή καπνιστής, το ρεμπέτικο, αυτό το σύμπαν με το αναρχικό πνεύμα, τον παρέσυρε από τότε που το ανακάλυψε. Στην αρχή τού κίνησε το ενδιαφέρον το περιβάλλον στο οποίο αναπτύχθηκε, μέσα στις κακόφημες γειτονιές στις φυλακές στους τεκέδες, στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Μετά σαγηνεύτηκε από τις μορφές του ρεμπέτικου, τους μουσικούς, τους ρεμπέτες, τους περιθωριακούς, αδέλφια στη δυστυχία και στην εξορία. Η θεματολογία του ρεμπέτικου, το οποίο γεννήθηκε τη δεκαετία του 1920, συγκρίνεται μ αυτή των πορτογαλικών φάντος, του αργεντίνικου ταγκό. Κάποιοι το ονομάζουν το ελληνικό μπλουζ. Σ αυτή τη μουσική διακρίνει μια βαθύτατη σχέση τns Ανατολής και τnς Δύσης. Βρίσκει τον πόνο της ξενιτιάς, τη γοητεία των λιμανιών, τις τσάρκες των ξενύχτηδων, τους χαμένους τους έρωτες. Την ήττα και το χιούμορ. Όταν γεννήθηκε το ρεμπέτικο, το κοινό και οι μουσικοί ήταν αδέλφια. Οι παρίες, τα κατακάθια της κοινωνίας που τραγουδούσαν μ εκείνη τη βραχνή φωνή, ενοχλούσαν.. Το 1936, ο δικτάτορας Μεταξάς κατέλαβε την εξουσία στην Αθήνα και αποφάσισε ότι αυτοί οι περιθωριακοί και τα τραγούδια τους έπρεπε να συμμορφωθούν. Γράφει μια φανταστική ιστορία δανειζόμενος τα χαρακτηριστικά, ακόμη και τα ονόματα, από τους πραγματικούς ρεμπέτες. Περιγράφει μια ρεμπέτικη μέρα και νύχτα του 1936 υπό τη σκιά της δικτατορίας του Μεταξά αρκετά κοντά στα πραγματικά γεγονότα. Εμφανίζεται ο Μάρκος Βαμβακάρης ο πατριάρχης του ρεμπέτικου με την ξακουστή κομπανία, που ονομαζόταν "η Τετράς του Πειραιά", ο Μπάτης και ο Ανέστος Δελιάς (ή αλλιώς Αρτέμης). και ενα κειμενο του Γιάννη Καλαϊτζή απο την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 9 Ιανουαρίου 2011: Εάν πιστέψουμε την οινολογική χημεία, το κρασί, το κρασάκι μας δεν είναι τίποτ' άλλο παρά υδροαλκοολικό διάλυμα φλαβονικών ενώσεων. Με την ίδια μέθοδο διατύπωσης ορισμών (καταπίνοντας το σκοτεινό και άγνωστο εις υγείαν του ορθού), σύμφωνα με την χημεία της αισθητικής, τα κόμικς -τα μικυμάου, τα καραγκιοζάκια- είναι ολοκληρωμένα ντεκουπάζ. Ντεκουπάζ, δηλαδή εικόνες και φράσεις κατά συρροήν, είναι ένας τρόπος σημειώσεων, χρήσιμος για να καταγράψουμε μια διαδρομή, για να παίξουμε το κυνήγι του χαμένου θησαυρού, να συνθέσουμε μια χορογραφία ή να ορίσουμε τις θέσεις των ηθοποιών και τις κινήσεις του φακού για το γύρισμα ενός φιλμ. Στην τελευταία περίπτωση, το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα θα κριθεί μετά το μοντάζ. Οσον αφορά τα κόμικς, όμως, το έργο ολοκληρώνεται στο ντεκουπάζ. Οι δημιουργοί του είδους ανέδειξαν σε τέχνη ένα σύστημα σημειώσεων. Αυτό ακριβώς συνέβη με την γραφή δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Χρησίμευε (η γραφή) για την απομνημόνευση εσόδων-εξόδων και οι ποιητές την έκαναν τέχνη. Τα κόμικς, ακόμα και όταν δεν περιέχουν ίχνος λόγου, τα λέμε αφηγηματικά, αφού εξελίσσονται μέσα στον χρόνο, όπως ένα ποίημα ή ένα τραγούδι. Τρεις ή τέσσερις εικόνες στη σειρά και έχουμε ένα μουσικό μοτίβο. Ενα καρέ διαφορετικού μεγέθους ή σχήματος δίνει έναν τόνο οξύτερο, πλαδαρό, σύντομο ή διαρκείας. Στην σελίδα 81 στο «Ρεμπέτικο» του Προυντόμ, τα πλαίσια, τα κάντρα των εικόνων διευρύνονται, οι φιγούρες σχεδόν εξαφανίζονται, για να πέσουν σε μπλε-νουάρ φόντο τα τραγούδια του Μάρκου, του Μπάτη, του Παπαϊωάννου. 40 σελίδες νωρίτερα, σε τόπους εσωτερικούς, το «Αϊντε σαν πεθάνω τι θα πούνε» ακούγεται με τον παλμό της κινούμενης φράσης που, περνώντας από καρέ σε καρέ, ξετυλίγει την πλοκή. Το ντεκουπάζ του Γάλλου, λιτό, αυστηρό, χρησιμοποιεί τετράγωνα κάντρα για συμβάντα που ρέουν με το χρονόμετρο και κρατάει τα μεγάλα πλάγια παραλληλόγραμμα για τις σκηνές των εντάσεων. Δύσκαμπτη αφήγηση για ένα μουσικό θέμα, αλλά αρμονική με τον σκληρό, αφόρητο κόσμο που περιγράφει. Πάλκο ακλόνητο για να μπει αυτός ο θορυβώδης συγκρουσιακός θίασος μασκοφόρων και μαστουρωμένων που μετεωρίζεται στο αποκαλυπτικό γκροτέσκο του Μαξ Ερνστ και γλιστράει στους «Απάχηδες των Αθηνών». Ο Τσιφόρος απουσιάζει, αφού τα αστεία «Παιδιά της πιάτσας» δεν είναι ρεμπέτες. Εξαιρετική η επιλογή και η εφαρμογή μιας ικανής και αναγκαίας χρωματικής κλίμακας. Ενα φάσμα που περιλαμβάνει την ώχρα, το χροντροκόκκινο, την σέπια και το μαύρο. Οι διχασμένοι ανάμεσα στην ελληνικότητα και τον υπολογιστή ας προσέξουν τα γαλάζια που προτείνει η Μάικροσοφτ. Λίγη σχέση έχουν με το μπλε ουλτραμαρίνα, το λουλακί του χρωματοπωλείου μας. Αλλά όσο συναρπαστικές είναι οι ανθρώπινες φιγούρες του «Ρεμπέτικου» τόσο αδιάφορους μας αφήνει το περιβάλλον όπου κινούνται. Η παραγκούπολη δεν αποδίδεται με μειωμένες προσπάθειες. Ο κ. Προυντόμ βαριέται ή είναι ανίκανος να σχεδιάσει τον χώρο, όπως και ο μέγας Ούγκο Πραττ που η τεμπελιά τοποθετούσε τις ιστορίες του στην Σαχάρα, στην Σιβηρία ή στους 5 ωκεανούς, μακριά από τείχους και ταβάνια. Δεν μας συγκινεί επίσης ο κεντρικός αφηγηματικός ιστός του βιβλίου, αφού οι χαρακτήρες του είναι άπλαστοι και άνευροι. Αδύνατον να μεταφέρουν το επικίνδυνο φορτίο των ιστορικών προσώπων που παριστάνουν. Εάν τα λάθη εις βάρος της πραγματικότητας ήσαν περισσότερα, επιλεγμένα και οργανωμένα, θα πολλαπλασίαζαν την απόλαυση του αναγνώστη. Αυτοί που αναζητούν το Τολέδο ψάχνουν στον χάρτη και όχι στο ομώνυμο αριστούργημα του Γκρέκο. Θα αρκεστούμε σ' αυτά, αφού σημειώσουμε ότι η δημιουργία και η έκδοση ενός κόμικς 100 σελίδων είναι επίτευγμα (εμείς το χαρήκαμε) και ότι η προσπάθεια του Νταβίντ Προυντόμ, που είχε την υποστήριξη του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου της Γαλλίας, απέσπασε τρία μεγάλα διεθνή βραβεία. Η ελληνική έκδοση «Ρεμπέτικο (Το κακό βοτάνι)» οφείλεται στην «Ελευθεροτυπία», στις φροντίδες του Θανάση Πέτρου και του Αγγελου Μαστοράκη. Ο δεύτερος έχει εξελιχθεί σε έναν πεπειραμένο επιμελητή εκδόσεων και ο πρώτος υπήρξε ο κατάλληλος άνθρωπος για το άλμπουμ, αφού αυτός ο εξαιρετικός τεχνίτης των κόμικς, ο Θανάσης, παίζει μπουζούκι και το χαίρεται. ΥΓ.: Είχαμε συντάξει το παρόν όταν πληροφορηθήκαμε ότι ο πρωθυπουργός μας κ. Γ. Παπανδρέου χόρεψε με μεγάλη επιτυχία το «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» του Μάρκου, το «Οι αντιεξουσιαστές στην εξουσία» του Μπάτη και την «Προστασία του πολίτη» του Δελιά. Και του χρόνου. Προτινεται στους παντες, δεν ειναι μονο ενα πολυ καλο κομικ αλλα ενα αναγνωσμα για την συγχρονη πολιτιστικη μας κληρονομια, που καλο ειναι να γνωριζουμε
  14. Απο το οπισθοφυλλο: Δύο είναι τα μυστηριώδη κουτιά που επηρέασαν τον κινηματογράφο και τα κόμικς. Το πρώτο εμφανίζεται στο αριστούργημα του Λουίς Μπουνιουέλ "Η ωραία της ημέρας". Το χρησιμοποιεί ο ανατολίτης επισκέπτης ενός μπουρδέλου, για να κρύψει εκεί μέσα μια αόρατη μικροσυσκευή, που αποδεσμεύει τον ερωτικό πόθο της Σεβερίν, μιας παντρεμένης γυναίκας που βασανίζεται από τις ερωτικές της φαντασιώσεις (και την υποδύεται μια εξαιρετική Κατρίν Ντενέβ). Το δεύτερο κουτί είναι εκείνο που καθοδηγεί την ερωτική παραφορά της Κλαούντια, της πανέμορφης ηρωίδας ενός κλασικού βιβλίου της ερωτικής λογοτεχνίας, με τίτλο "Κλικ! - Εκτός ελέγχου". Στο έργο αυτό ορίζεται το "στιλ Μανάρα" στην αναπαράσταση του γυναικείου σώματος, ένα στιλ που έμελλε να γίνει σημείο αναφοράς για καλλιτέχνες και συγγραφείς σ' ολόκληρο τον κόσμο. Ο Μανάρα δείχνει με τον σκανταλιάρικο τρόπο του πώς αλλιώς μπορεί να μιλήσει κανείς για την ιδέα του έρωτα, στους αντίποδες της ιδέας του θανάτου. Οι εκδοσεις Γνωση, μας παρουσιαζουν συγκεντρωμενες και επαναγχρωματισμενες, τις τεσσερις ιστοριες του Milo Manara που γνωρισαμε στην Ελλαδα με τον τιτλο: "Το κουμπι της". Η εκδοση ειναι πολυ ομορφη, εχει γερο δεσιμο και πολυτελες χαρτι! Τα χρωματα αποδιδονται υπεροχα και με ενα γρηγορο ξεφυλλισμα, πρεπει να παραδεχθω οτι εχει γινει υπεροχη δουλεια στην εκδοτικη, που σε δυσκολες εποχες μας δινει αυτη την ομορφη δουλεια, συγκεντρωμενη σε μια πολυ καλη εκδοση και σε προσιτη τιμη Ομαδοποιηση Manara Αφιερωμα Manara Παρουσιασεις: Το κουμπι της 1, 2, 3, 4.
  15. ΝΑ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΟ ΚΟΜΙΞ 1! Που να το ανταγωνιστεί... Εδώ έχουμε, σε χαμηλότερη τιμή και καλύτερη εκτύπωση, τις γνωστές «Βίβλους», ως μετάφραση μάλλον από κάποιον τόμο. Γιατί ούτε εισαγωγή έχει ούτε τίποτα. Εισαγωγή έχει μονάχα ανά ιστορία, κυρίως για τις πολυσέλιδες. Κάτι είναι και αυτό... Σε αυτό το τομάκι έχουμε 4 αρκετών σελίδων ιστορίες, έγχρωμες, με Τεν-Τεν, Χιονάτη & Λούκυ Λουκ εις διπλούν και μετά ακολουθούνε 48 ασπρόμαυρες ιστορίες των 8 καρέ σε δισέλιδα, με αριστερά το εξώφυλλο και δεξιά μονταρισμένη την ιστορία σε 1 σελίδα. Τι το καλό έχει αυτό το τομάκι; Είναι πιο φθηνό από το τσέπης της Άγρα αν και 1/3 σε ύλη, ενώ είναι καθαρά best of. Ανάμεσα στις 48 μονοσέλιδες θα βρείτε και τη διαβόητη ιστορία με βασικούς χαρακτήρες της Ντίσνεϋ. Ακολουθεί σε spoiler για άνω των 16 και μια ενδεικτική σελίδα... Btw, το εξώφυλλο προέρχεται από το 6ο καρέ της ιστορίας «Η Ευγνωμωνούσα Κυρία», την οποία θα βρείτε στη σελίδα 122. Overall, 6.669/10! Προτείνεται εάν θέτε κάτι αντιπροσωπευτικό από Tijuanas σε καλή έκδοση και τιμή, στα Ελληνικά. > Βρόμικα Κόμικς (Άγρα, 2012) > Pineiada Bibles > Αφιέρωμα στα Dirty Comics
  16. Τιμή: 11€ Ο Νικ Κόρεϋ, σερίφης στην ξεχασμένη κι από τον Θεό κομητεία του Πότσβιλ, που αριθμεί 1,280 κατοίκους, αρχίζει την πρωτοπρόσωπη αφήγησή του στα όρια της αφέλειας, αν όχι της βλακείας: συμφεροντολόγος, τεμπέλης, με στρίγγλα γυναίκα και διανοητικά καθυστερημένο γαμπρό, προσπαθεί να διαπραγματευτεί με τους εγκληματίες και τους ανεπιθύμητους, να βολέψει τις ερωμένες του, και να κερδίσει πάση θυσία στις επόμενες εκλογές για τον νέο σερίφη. Πίσω απ'αυτή την επιφανειακά κωμική εξιστόρηση των έργων και των ημερών του σερίφη, ο Τζιμ Τόμσον σκάβει αθόρυβα, φτάνοντας σε τρομαχτικά ψυχολογικά βάθη, που αποκαλύπτουν πόσο ραδιούργος, πόσο στυγνός εγκληματίας και εντέλει ψυχωτικός είναι ο ήρωάς του. Να συμπληρώσω πως το βιβλίο έχει μεταφερθεί και στην μεγάλη οθόνη στην γαλλική ταινία του 1981 Coup de Torchon.
  17. Ιρανικό κόμικ που αφορά τα δεινά μιας μάνας που αναζητεί τον εξαφανισμένο σε μια διαδήλωση γιο της; "Τι είναι αυτό, σενάριο για την Κλακ Φιλμς;", ίσως σκέφτηκαν κάποιοι. Και όμως, αυτό το βιβλίο είναι ένα μικρό διαμάντι. Μέσω μιας φανταστικής ιστορίας, εξιστορείται η ζωή στο σύγχρονο Ιράν και η καταπίεση των απλών ανθρώπων από την απολυταρχική κυβέρνηση και τη μυστική αστυνομία. Κι αν τυχόν ακούγεται βαρετό, δεν είναι. Είναι μια απολύτως ανθρώπινη ιστορία, γραμμένη και ζωγραφισμένη με μαεστρία από τους δύο δημιουργούς που εδώ χρησιμοποιούν ψευδώνυμα, για να αποφύγουν τόσο οι ίδιοι όσο και οι συγγενείς τους τις αναπόφευκτες κυρώσεις του καθεστώτος. Οι μικρότεροι σε ηλικία αναγνώστες ας έχουν υπ' όψιν πως για την ανάγνωση αυτού του κόμικ είναι απαραίτητη η γονική συναίνεση, μια που υπάρχουν κανα-δύο σκληρές σκηνές στο βιβλίο...
  18. Τρία έργα του Μπορίς Βιάν έχω διαβάσει και κανένα δεν μου άρεσε. Δεν ξέρω αν έπεσα στα χειρότερα από τα βιβλία του, αλλά υποψιάζομαι πως δεν θα μου αρέσουν και τα υπόλοιπα. Όπως δεν μου άρεσε και το συγκεκριμένο κόμικ. Το σκίτσο είναι μεν ενδιαφέρον και κάποιες σελίδες έχουν πολύ όμορφο layout, αλλά το γεγονός ότι πρέπει να περάσουν 60 σελίδες για να αρχίσει να σου προκαλεί κάποιο ενδιαφέρον η ιστορία νομίζω τα λέει όλα. Θα χαρακτήριζα το κόμικ δραματική κομεντί, με χαρακτήρες όμως δισδιάστατους κατά το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, που αποκτούν "υπόσταση" μετά την εκδήλωση ασθένειας σε έναν απ' αυτούς. Δεν ξέρω αν το βιβλίο του Βιάν (στο οποίο βασίζεται το κόμικ) πάσχει κι αυτό από την ίδια "ασθένεια", αλλά και δεν με ενδιαφέρει να μάθω...
  19. Τιμή: 7,70 Ο nquees μας ενημέρωσε πρώτος εδώ για την κυκλοφορία στα ελληνικά ενός από τα γνωστότερα έργα του Μανάρα. Φυσικά, βασίζεται στο πικάντικο και σκαμπρόζικο μυθιστόρημα του Λατίνου Απουλήιου, που αποτελεί, αν δεν κάνω λάθος, και το αρχαιότερο δείγμα μυθιστορήματος που γνωρίζουμε (παρεμπιπτόντως, έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά, δεν ξέρω αν είναι εξαντλημένο πλέον). "Πικάντικο" και "σκαμπρόζικο" είναι φυσικά βούτυρο στο ψωμί του Μανάρα, ο οποίος βρίσκει εδώ εύφορη πρώτη ύλη για να μας προσφέρει αφιλοκερδώς τα γνωστά σκίτσα του και τη συνήθη θεματολογία του. Σεναριακά, έχει περικόψει αρκετά το βιβλίο, αφαιρώντας όλες τις δευτερεύουσες αφηγήσεις και συμπτύσσοντας αρκετά τη δράση κρατώντας κυρίως τις (αρκετές, η αλήθεια είναι) αφηγήσεις που προσφέρουν ευκαιρίες για ερωτική εικονογράφηση. Κατά τη γνώμη μου είναι οριακά διασκεδαστικό, εφόσον κάποιος δεν είναι εξοικειωμένος με τέτοιου είδους λογοτεχνικά έργα. Η εικονογράφηση από το Μανάρα είναι πάντως, εντυπωσιακή, κατά τη γνώμη μου πάντα. Πολύ καλή έκδοση, σκληρόδετη με εξαιρετική σελιδοποίηση και χρώματα και πάρα πολύ λογική τιμή. Οι φίλοι του Μανάρα θα το απολαύσουν. Η καλή μετάφραση έχει γίνει προφανώς από τα Γαλλικά (δεν γνωρίζω αν το έργο κυκλοφόρησε πρώτα στα Γαλλικά ή στα Ιταλικά).
  20. Νέο κόμικ άλμπουμ του Μίλο Μανάρα φαίνεται ότι κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις γνώση. Milo Manara:Ο χρυσός γάιδαρος Περιγραφή: Ο νεαρός Λεύκιος, νεοφερμένος στην Υπάτη, έχει μεγάλη περιέργεια να μάθει τα μυστικά της αρχοντικής κυρίας που τον φιλοξενεί, και που κατέχει καλά όλες τις μαγικές τέχνες. Κι όταν βλέπει την οικοδέσποινά του να μεταμορφώνεται σε πουλί, αποφασίζει να δοκιμάσει κι αυτός το μαγικό της φίλτρο, και να κάνει φτερά. Ένα απλό μπέρδεμα στα δοχεία όμως, τον μεταμορφώνει σε γάιδαρο, και τον οδηγεί σε εξωφρενικές περιπέτειες... Το παραμύθι του Απουλήιου (Λεύκιος ή Όνος) είναι αντάξιο της σχεδόν μυθικής βιογραφίας του δημιουργού του. Ο Απουλήιος (123-170), περίφημος φιλόσοφος, ρήτορας και ποιητής, πολυταξιδεμένος και ανήσυχος, σπούδασε στην Καρχηδόνα, στην Ελλάδα και στη Ρώμη, μυήθηκε στη λατρεία της Ίσιδας και του Όσιρη, και παρόλο που απέκτησε τον τίτλο του «νεοπλατωνικού», δεν παρέλειψε να μελετήσει και όλες τις μαγικές τέχνες της Ανατολής. Ο γάμος του με μια πλούσια χήρα, και ο αιφνίδιος θάνατος του γιου της, τον οδήγησαν στο δικαστήριο, με την κατηγορία της μαγείας και της φαρμακείας. Αθωώθηκε όμως, και λίγο αργότερα έλαβε το ανώτατο ιερατικό αξίωμα του sacerdos provinciae στην Καρχηδόνα. Η μαγική του φήμη τον ακολούθησε και μετά θάνατον: ολοένα και περισσότεροι άρχισαν να τον θεωρούν θαυματουργό, και τα αγάλματά του στήθηκαν σε διάφορες πόλεις. Κυκλοφορίες 2011 Κυκλοφορίες 2012
  21. Άλλο ένα λογοτεχνικό αριστούργημα που εξέδωσε η Αγγλική εταιρία Self Made Hero και κυκλοφόρησε στα Ελληνικά η εκδοτική ΓΝΩΣΗ...! Πρόκειται για το κλασσικό έργο του Όσκαρ Ουάιλντ,"Το Πορτρέτο Του Ντόριαν Γκρέη"...! Την διασκευή επιμελήθηκε ο Βρετανός δημιουργός κόμικς Ian Edginton,ενώ το σχέδιο είναι του συμπατριώτη του I.N.J. Culbard,ο οποίος είναι συγγραφέας,ζωγράφος και σκηνοθέτης κινουμένων σχεδίων κι αυτή είναι η πρώτη του δημιουργία graphic novel...! Στην τελευταία σελίδα του το άλμπουμ υπάρχει η βιογραφία του συγγραφέα...! Το σενάριο είναι πολύ καλογραμμένο με ατάκες,παρμένες από το πρωτότυπο έργο...! Το ασπρόμαυρο σχέδιο είχε τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών αρκετά παραμορφωμένα κι έτσι δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε ιδιαίτερα...!
  22. Τιμή: € 7,70 Το 2013 οι εκδόσεις ΓΝΩΣΗ εξέδωσαν το λογοτεχνικό έργο του Φιοντόρ Ντοστογέφσκι,Έγκλημα και τιμωρία σε μορφή κόμικ...! Την διασκευή επιμελήθηκε ο Αμερικανός David Zane Mairowitz,ο οποίος είναι πεζογράφος,θεατρικός συγγραφέας,μεταφραστής και ραδιοφωνικός παραγωγός,ενώ το σχέδιο είναι του Alain Korkos,που είναι Γάλλος συγγραφέας και ζωγράφος και ζει στο Παρίσι...! Το κόμικ στο τέλος έχει αφιερώσει μία σελίδα με την βιογραφία τού μεγάλου συγγραφέα...! Η πρωτότυπη έκδοση προέρχεται από την εταιρία Self Made Hero,η οποία εδράζεται στην Μεγάλη Βρετανία...! Προσωπικά μου άρεσε το σενάριο αλλά το ασπρόμαυρο σχέδιο το βρήκα λίγο χοντροκομμένο με αρκετές γωνίες αλλά όχι άσχημο...!
  23. Τιμή: 7,65 € Βασισμένο στο βιβλίο του H. P. Lovecraft γραμμένο το 1931, ο Culbard μας μεταφέρει στην Ανταρκτική, όπου παρακολουθούμε μια επιστημονική αποστολή αποτελούμενη από έναν καθηγητή Βιολογίας, έναν καθηγητή Μηχανολογίας, έναν καθηγητή Φυσικής και έναν καθηγητή Γεωλογίας με σκοπό κυρίως τη συγκομιδή πετρωμάτων από μεγάλα βάθη. Τελικά ανακαλύπτουν ένα τεράστιο σύμπλεγμα σπηλαίων που περιέχει μυστικά που δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι υπήρχαν.
  24. Τιμή: 14,85 Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για το πλήρες έργο των Χοδορόφσκυ και Μανάρα, του οποίου ο πρώτος τόμος είχε εκδοθεί σε συνέχειες και από άλλη εκδοτική. Εκτός από τα τέσσερα τεύχη της πρωτότυπης έκδοσης, περιέχει και ένα επίμετρο με τίτλο "Οι Βοργίες και η Μαφία" γραμμένο από τον ίδιο το Χοδορόφσκυ εν είδει ιστορικού πλαισίου και σύνδεσης με το σήμερα. Περιέχονται και τρία ή τέσσερα ολοσέλιδα σκίτσα του Μανάρα. Κατά τα άλλα, δεν έχω να προσθέσω κάτι που δεν μπορείτε να διαβάσετε στη συζήτηση που βρίσκεται στο λινκ που παραθέτω. Εξαιρετική έκδοση, ακριβώς όπως αυτές που μας έχει συνηθίσει η εκδοτική, αλλά επιπλέον έγχρωμη και σε ιλουστρασιόν χαρτί. Τα δύο τελευταία χαρακτηριστικά δικαιολογούν και την υψηλότερη από τα συνηθισμένα τιμή (πάντα για τα δεδομένα της εκδοτικής). Αντικειμενικά, η τιμή είναι χαμηλή σε σχέση με την ποιότητα της έκδοσης. Και οι πιστοί του Χοδορόφσκυ ή του Μανάρα ή και των δύο δεν θα μετανιώσουν για την επένδυσή τους.
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.