Search the Community

ΑΦΙΕΡΩΜΑ Η ιστορία των κόμικς Τα κόμικς αποτελούν την 9η τέχνη. Η λέξη «κόμικ» προέρχεται ετυμολογικά από τη λέξη «κωμικός» κι αυτό γιατί οι πρώτες ιστορίες ήταν κωμικού περιεχομένου. Σύμφωνα με τον ορισμό, «κόμικς» είναι η τέχνη της αφήγησης ιστοριών με διαδοχή σχεδιασμένων εικόνων στη τυπογραφική επιφάνεια, που αφηγούνται πάντα ιστορίες οποιουδήποτε περιεχομένου. Για να υπάρξει κόμικ, πρέπει να υπάρχουν διαδοχικές εικόνες, όπου η μία συνεχίζει το νόημα της άλλης. Μία ιστορία κόμικ, είναι πάντα τυπωμένη σε χαρτί. Οσον αφορά στη δομή των κόμικς, αποτελούνται από τουλάχιστον δύο εικόνες, και στη περίπτωση που υπάρχει κείμενο, αυτό δεν λειτουργεί ποτέ εις βάρος των εικόνων. Η διαφορά ανάμεσα στην «εικογραφήγηση» και στην «εικονογράφηση» είναι ότι στη τελευταία οι εικόνες λειτουργούν διακοσμητικά ενώ στην πρώτη αποτελούν το βασικό στοιχείο για την αφήγηση των ιστοριών. Συνεπώς, ο όρος «εικονογραφήγηση» είναι καταλληλότερος, γιατί περικλείει όλα τα χαρακτηριστικά των ιστοριών κόμικς. Πρόγονοι των εικονογραφηγημάτων, μπορούν να θεωρηθούν παραστάσεις σε πρωτόγονα σπήλαια ή σε αρχαιοελληνικούς αμφορείς, όπως επίσης και αναπαραστάσεις της ζωής του Χριστού και των αγίων σε χειρόγραφα ή εκκλησίες, καθώς από πολύ παλιά ο άνθρωπος προσπάθησε να αναπαραστήσει την κίνηση. ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥΣ Η πρώτη ιστορία κόμικς ήταν ελβετικής καταγωγής, ο δημιουργός της οποίας ήταν ο Ροδόλφος Τόπφερ. Αναδημοσίευση αυτής της ιστορίας είχε γίνει στα αγγλικά το 1842, μισό αιώνα περίπου πριν να κυκλοφορήσει στη Αμερική το «Κίτρινο Παιδί» (1896) το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία και η θεματολογία των ιστοριών του απευθυνόταν κατά κύριο λόγο στο παιδικό κοινό. Τη δεκαετία του '30 στη Αμερική εμφανίστηκαν ο Σούπερμαν και ο Μίκυ Μάους. Δημιουργός του Μίκυ Μάους ήταν ο Ουόλτ Ντίσνεϋ. Εκείνη την εποχή ο Ντίσνεϋ έψαχνε να βρει έναν καινούριο πρωταγωνιστή κινούμενων σχεδίων προκειμένου να αντικαταστήσει τον προηγούμενο του ήρωα, τον Οσβαλντ τον Τυχερό Λαγό. Λέγεται ότι ο Ντίσνεϋ συνέλαβε την ιδέα να χρησιμοποιήσει ένα ποντίκι ως πρωταγωνιστή, ταξιδεύοντας κάποτε με τρένο από την Νέα Υόρκη στο Χόλυγουντ, μαζί με τη γυναίκα του Λίλιαν. ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ To αρχικό όνομα που του είχε δοθεί ήταν «Μόρτιμερ Μάους» αλλά η σύζυγος του Γουόλτ Ντίσνεϋ τού πρότεινε να το αλλάξει σε «Μίκυ», το οποίο και επικράτησε τελικά. Ο «Μίκυ» σχεδιάζεται συνήθως με κοντό κόκκινο παντελόνι, μεγάλα κίτρινα παπούτσια και γιγαντιαία άσπρα γάντια στα χέρια. Ομως, μεταξύ 1942 και 1944, το παντελόνι μάκρυνε και ο Μίκυ άρχισε να φορά επίσης σακάκι, γραβάτα, καπέλο και άλλα αξεσουάρ, που τον έκαναν να φαίνεται πιο μοντέρνος και πιο ώριμος. Αλλά και ο χαρακτήρας του Μίκυ, δεν παρέμεινε ίδιος. Αρχικά ήταν σκανδαλιάρης, ζούσε μία ανέμελη και περιπετειώδη ζωή, ενώ κάποιες φορές παρουσιαζόταν και ως κακός. Σιγά-σιγά όμως μεταμορφωνόταν προβάλλοντας έναν ηθικότερο τρόπο ζωής. Ετσι, ο «θορυβώδης» και γεμάτος ένταση, Μίκυ, έδωσε τη θέση του σε έναν προσγειωμένο και πρόσχαρο τύπο. Και πλέον το ενδιαφέρον του άρχισε να επικεντρώνεται στο οικογενειακό του περιβάλλον. Επίσης, ο Αϊβερκς δημιούργησε το πρώτο στριπ του Μίκυ (εκδοχή σε κόμικ της ταινίας κινούμενων σχεδίων Plane Crazy που εκδόθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1930, καθώς και την πρώτη ταινία κινούμενων σχεδίων, για την οποία παρήγε 700 σχέδια την ημέρα). Ο Μίκυ έχει εμφανιστεί σε περισσότερες από 120 ταινίες, οι 5 από τις οποίες ήταν μεγάλου μήκους. Κέρδισε τρεις υποψηφιότητες, ένα ειδικό Οσκαρ, το οποίο απονεμήθηκε στον δημιουργό του, τον Ουόλτ Ντίσνεϋ. Πρόσφατα, μάλιστα, απέκτησε το δικό του αστέρι στο «Πεζοδρόμιο της Φήμης», στο Hollywood. ΤΕΝ ΤΕΝ Την ίδια δεκαετία στην Ευρώπη εμφανίστηκε «Τεν Τεν», δημιούργημα του Γάλλου Ερζέ, και στη συνέχεια επικράτησε η φυσιογνωμία του Γκοσινύ ο οποίος σε συνεργασία με άλλους δημιούργησε χαρακτήρες όπως ο «Ιζνογκούντ» , ο «Λούκυ Λουκ» και ο «Αστερίξ». Ακόμα, στην περίοδο του Β' Παγκόσμιου Πολέμου εμφανίστηκαν κόμικς βίαιου και αντιπαιδαγωγικού περιεχομένου, γνωστά και ως «Underground Comix» Ο Τεν Τεν, «γεννήθηκε» από το πενάκι του βέλγου κομίστα Ζορζ Ρεμί ( Ερζέ) στις 10 Ιανουαρίου 1929. Οι πρώτες του ιστορίες δημοσιεύτηκαν στο νεανικό ένθετο της εφημερίδας των Βρυξελλών «20ος αιώνας». Ο Τεν Τεν είναι ο ξανθομάλλης νεαρός με το χαρακτηριστικό τσουλούφι, που δουλεύει ως ρεπόρτερ και μπλέκεται σε απίθανες περιπέτειες μυστηρίου σε κάθε γωνιά του πλανήτη, μαζί με το πιστό του σκύλο Μιλού. Ο Μιλού είναι ταυτισμένος με τον Τεν Τεν και για πολλά χρόνια η σειρά είχε τίτλο «Οι περιπέτειες του Τεν Τεν και του Μιλού». Η πρώτη περιπέτεια του νεαρού ρεπόρτερ με τον τίτλο «Ο Τεν Τεν στη χώρα των Σοβιέτ», που είδε το φως της δημοσιότητας το 1929, κατηγορήθηκε για αντικομουνισμό, επειδή ασκούσε κριτική στον σταλινισμό. Ετσι, για πολλά χρόνια ο Τεν Τεν θεωρήθηκε προϊόν του Ψυχρού Πολέμου. Στις επόμενες περιπέτειες, ο ατρόμητος δημοσιογράφος αντιμετώπισε λαθρέμπορους ναρκωτικών, πολεμώντας πάντα τους κακούς και βοηθώντας τους αθώους και τα θύματα. Από εικαστικής πλευράς, ο Ερζέ έχει πολλούς θαυμαστές για την καθαρή, εκφραστική και φωτεινή πινελιά του. Ο Ερζέ κυκλοφόρησε 23 άλμπουμ με ήρωα τον Τεν Τεν, τα οποία μεταφράστηκαν σε 56 γλώσσες και πούλησαν πάνω από 200 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλον τον κόσμο. Ο Τεν-Τεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία μεταπολεμικά, προκαλώντας τh ζήλεια του Γάλλου Προέδρου Σαρλ Ντε Γκολ, που είχε πει χαρακτηριστικά: «Ο μοναδικός διεθνής ανταγωνιστής μου, είναι ο Τεν Τεν». Από τις αρχές της δεκαετίας του '70, η λάμψη του άρχισε να φθίνει, μετά τις κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν εναντίον του για μισογυνισμό και ρατσισμό. Σήμερα, το «Ιδρυμα Ερζέ» που διαχειρίζεται τα δικαιώματα του Τεν Τεν, είναι μία επικερδής βιομηχανία εκατομμυρίων ευρώ. Εκτός από τα βιβλία, ο ήρωας έχει πρωταγωνιστήσει στη μικρή και στη μεγάλη οθόνη, αλλά και στο θέατρο. ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ Η σειρά κόμικ «Ιζνογκούντ» γεννήθηκε από το σεναριογράφο Ρενέ Γκοσινί και τον σχεδιαστή Ζαν Ταμπαρί. Το όνομα της σειράς είναι λογοπαίγνιο στη αγγλική γλώσσα (η λέξη Iznogoud είναι γαλλική προφορική έκδοση της φράσης «he is no good» και ανήκει στον κεντρικό χαρακτήρα της). Ο Ιζνογκούν είναι ο Μεγάλος Βεζίρης του χαλιφάτου και έχει βάλει ως μοναδικό στόχο στη ζωή του να εκθρονίσει τον Χαρούν Ελ Πασάχ, ο οποίος και είναι ο Χαλίφης. Είναι αρκετά γνωστή η συνεχώς επαναλαμβανόμενη φράση του Ιζνογκούντ, «Θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη». ΕΛΛΑΔΑ Η Ελλάδα γνώρισε κάπως αργά τα κόμικς εξαιτίας των πολεμικών και πολιτικών αναταραχών και έτσι η ακμή τους στο ελλαδικό χώρο χρονολογείται από το 1950. Αρχικά, περιοδικά όπως η «Διάπλαση» είχαν προετοιμάσει το έδαφος για να γίνουν τα κόμικς πιο εύκολα δεκτά στο ελληνικό κοινό. Όσον αφορά την αμερικάνικη σχολή των κόμικς στη Ελλάδα κυκλοφόρησαν τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα» τα οποία παρουσίαζαν έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας σε κόμικς. Την 1η Ιουλίου 1966 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος Μίκυ Μάους και ακολούθησαν οι Υπερήρωες όπως είναι ο «Σούπερμαν», ο «Σπάιντερμαν» κ.ά. Τα πρώτα ελληνικά κόμικς έκαναν την εμφάνισή τους στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Από τα πρώτα ελληνικά περιοδικά κόμικς ήταν η «Βαβέλ», στη οποία υπήρχε και δουλειά ξένων σχεδιαστών. Η «Βαβέλ» είχε έντονο το στοιχείο της πολιτικής κριτικής. Επίσης, ξεχωρισε και το "Μανάρα". Το πρώτο ελληνικό περιοδικό κόμικς χωρίς καμία ξένη επιρροή ήταν οι Κωμωδίες του Αριστοφάνη σε κόμικς. Η σειρά κόμικς «Κωμωδίες του Αριστοφάνη» εκδόθηκε από τις Αγροτικές Συνεταιριστικές Εκδόσεις βασισμένη στις 11 σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη. Τα κείμενα επεξεργάστηκε ο Τάσος Αποστολίδης και τα σκίτσα φιλοτέχνησε ο Γιώργος Ακοκαλίδης. Πολλά από τα τεύχη μεταφράστηκαν στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα γερμανικά, ενώ συνολικά πουλήθηκαν περισσότερα από 700.000 τεύχη. Η μεγάλη επιτυχία οφείλεται στο ότι χωρίς να ξεφεύγει από το αρχικό κείμενο κατάφερε να μεταφέρει την κριτική στη σύγχρονη πολιτική κατάσταση. Στη συνέχεια, μεγάλη επιτυχία γνώρισε ο «Αρκάς» με τον Ισοβίτη, του οποίου οι ιστορίες χαρακτηρίζονται από ένα ιδιόρρυθμο, ανατρεπτικό και γλυκόπικρο χιούμορ. ΙΑΠΩΝΙΚΑ ΚΟΜΙΚΣ Tέλος τα ιαπωνικά κόμικς τα οποία είναι γνωστά ως manga που σημαίνει «ανεύθυνη εικόνα». Διαβάζονται, όπως όλα τα ιαπωνικά περιοδικά από το οπισθόφυλλο. Είναι σύντομα κείμενα, με άφθονες εντυπωσιακές σκηνές και εφφέ. Χαρακτηρίζονται από μεγάλη ελευθερία στη σελιδοποίηση, φιγούρες με πλούσια μαλλιά και μεγάλα μάτια, έντονο ερωτικό στοιχείο, μπόλικη δράση και βία και επίσης από αποσυμπιεσμένη αφήγηση. Η αποσυμπιεσμένη αφήγηση, είναι μία τεχνική στα κομικς, κατά την οποία μία σκηνή σπάει σε περισσότερα καρέ απ' όσα μπορεί να διατυπωθεί. Κοινό χαρακτηριστικό επίσης σε όλα τα manga, είναι η μειωμένη έμφαση στο πρότυπο του «σούπερ-ήρωα». άρθρο: inthecity.gr *δυστυχώς, στο site δεν αναφέρεται όνομα αρθρογράφου.

Περιλαμβάνει δηλώσεις των Μπαζίνα και Τζούδα και στοιχεία για το τιράζ Βαβέλ, Παραπέντε κτλ.

Πάμε για άλλη μια αμερικάνικη horror ιστορία από τις σελίδες της Βαβέλ. Τεύχος 126, Νοέμβριος 1991, "Μάτια χωρίς πρόσωπο" σε σενάριο Jack Butterworth και σχέδιο Cam Kennedy. Πρώτη δημοσίευση στην ανθολογία Taboo #1 (Φθινόπωρο του 1988) με τίτλο "Eyes Without a Face".

"Ο καλοφαγάς" σε σενάριο Steve Skeates και σχέδιο του τεράστιου Bernie Wrightson δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1988 στο τ.89 της Βαβέλ. Πρώτη κυκλοφορία στο τεύχος #1 του αμερικάνικου περιοδικού Plop! (Οκτώβριος 1973) με τίτλο "The Gourmet".

Λοιπον ας τα παρουμε τα πραγματα απο την αρχη . Καθως αδειαζε την αποθηκη ενας φιλος , βρηκε πεταμενες μεσα κατι βαβελ της μανας του. Ηταν ετοιμος να τις σουταρει οταν σκεφτηκε οτι ισως μου αρεσαν και μου της χαρισε . Στο τευχος 45 λοιπον βρηκα την ιστορια Tολος του Manara. Η οποια μου αρεσε αρκετα . Ηταν πολυ καλη η ιδεα ενος υπολογιστη που γενναει ολα τα πιθανα βιβλια και ενα απο αυτα μπορει να κρυβει το μυστικο της σωτηριας των ηρωων , οι οποιοι ειναι αποκλεισμενοι σε ενα αγνωστο πλανητη αφου το διαστημοπλοιο τους εχει υποστει βλαβη. Αυτο που δεν γνωριζω ειναι αν υπαρχει συνεχεια ή αν ειχε προηγηθει κατι . Βεβαια οι 8 αυτες σελιδες στεκουν μια χαρα και απο μονες τους To αρχειο ειναι σε μορφη cbr και μπορειτε να το ανοιξετε με διαφορα προγραμματα οπως το comicrack , cdisplay ή το comix ( για Linux ) ΤΟΛΟΣ.cbr

Εκείνος του οποίου η καλωσύνη είναι απέραντη Ιστορία: Carlos Sampayo Σχέδιο: Jose Munoz Βαβέλ τ.17 (Ιούλιος 1982) Η ιστορία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ Η ζωή δεν είναι κόμικς μωρό μου... από τις εκδόσεις της Βαβέλ. Και σε cbr εδώ

Salammbô Μία sci-fi μεταφορά του αριστουργήματος του Gustave Flaubert από τον Philippe Druillet Ο Philippe Druillet είναι ένας από τους κορυφαίους ευρωπαίους κομίστες, και το Salammbô είναι ένα από τα κορυφαία έργα του, με πρωταγωνιστή τον κορυφαίο χαρακτήρα που δημιούργησε ποτέ στην πολύ πλούσια καριέρα του - τον Lone Sloane. Είναι μία μεταφορά σε comics του ομώνυμου ιστορικού μυθιστορήματος του Gustave Flaubert, διασκευασμένο στο αγαπημένο είδος του Druillet, την επιστημονική φαντασία. Το έργο αποτελείται από 3 τόμους, με τον πρώτο που δανείζει τον τίτλο του σε όλη την τριλογία να δημοσιεύεται αρχικά στα τεύχη #48-54 του θρυλικού περιοδικού Métal Hurlant, το οποίο είχε συν-ιδρύσει ο γάλλος κομίστας το 1975 μαζί με άλλους τρείς εκλεκτούς συναδέλφους του. Ένας από αυτούς ήταν ο μεγάλος Moebius. Το 1980 εκδόθηκε και σε μορφή album από την εκδοτική εταιρεία των συντελεστών του περιοδικού, την Les Humanoïdes Associés. Η εταιρεία Dargaud κυκλοφόρησε τους υπόλοιπους δύο τόμους, τους Carthage (1982) και Mathô (1986). Το 1984 ο πρώτος τόμος κυκλοφόρησε και στα ελληνικά από την εταιρεία Βαβέλ / Ars Longa, σε μία πολύ μέτρια και πλέον δυσεύρετη έκδοση. Ο δεύτερος τόμος δημοσιεύθηκε σε συνέχειες το 1985-86 στο περιοδικό επιστημονικής φαντασίας Επόμενη Μέρα (τεύχη 1, 2, 4-8), και ο τρίτος τόμος δεν έχει εκδοθεί μέχρι σήμερα (αθάνατη ελληνική πραγματικότητα). Το Salammbô του Gustave Flaubert (συγγραφέα επίσης της Madame Bovary) είναι μία ηρωική περιπέτεια ιστορικού περιεχομένου του 1862, που βασίζεται χαλαρά σε ένα αληθινό ιστορικό γεγονός. H υπόθεση διαδραματίζεται στην Καρχηδόνα τον 3ο αιώνα π.Χ, κατά τα γεγονότα μίας εξέγερσης μισθοφόρων που ακολούθησε τον πρώτο από τους τρείς πολέμους της πόλης με τη νεαρή τότε ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι μισθοφόροι που βοήθησαν την πόλη στον πόλεμο παραμένουν απλήρωτοι, με τους κατοίκους να προσπαθούν να τους παραπλανήσουν για να αποφύγουν την πληρωμή. Ο εκνευρισμός στις τάξεις των μισθοφόρων αυξάνεται, με αποτέλεσμα αρκετούς βανδαλισμούς και λεηλασίες σε όλη την Καρχηδόνα. Η πανέμορφη νεαρή ιέρεια Salammbô, κόρη του τιμημένου στρατηγού Hamilcar Barca, ο οποίος λείπει σε εκστρατεία με το κύριο στράτευμα, προσπαθεί να διατηρήσει τις ισορροπίες και να αποφύγει το διαφαινόμενο αιματοκύλισμα. Όταν εμφανίζεται με θάρρος ανάμεσα στους βάρβαρους στρατιώτες για να τους ηρεμήσει, δύο από τους αρχηγούς τους, ο Mathô και ο Narr'Havas, την ερωτεύονται παράφορα και μονομαχούν για χάρη της. Με τη βοήθεια του Σπένδιου, ενός πρώην σκλάβου που έχει κερδίσει την ελευθερία του, ο Mathô θα κλέψει ένα από τα ιερά κειμήλια της πόλης, το πέπλο της θεάς Tanit, για να αναγκάσει το αντικείμενο του πόθου του να έρθει να το(ν) αναζητήσει. Εν τω μεταξύ ο Hamilcar Barca (πραγματικό ιστορικό πρόσωπο, πατέρας του μεγαλοφυούς στρατηγού Hannibal) επιστρέφει από τον πόλεμο, και ξεκινούν αιματηρές συγκρούσεις ανάμεσα στον Καρχηδονιακό στρατό και τους μισθοφόρους. Το αίμα, το πάθος και η φωτιά θα αποτελέσουν το βίαιο σκηνικό πάνω στο οποίο θα διαδραματιστεί ο τραγικός έρωτας της Salammbô και του Mathô. Ο Philippe Druillet μεταφέρει με εκπληκτικό τρόπο την ιστορία του Flaubert στο μακρινό μέλλον, τοποθετώντας στη θέση του Mathô τον αγαπημένο του χαρακτήρα και ήρωα των περισσότερων δουλειών του, το διαστημικό ταξιδευτή και τυχοδιώκτη Lone Sloane. Το γεμάτο αίμα και πάθος επικό κείμενο ταιριάζει απόλυτα στην ψυχοσύνθεση του ασυγκράτητου και παρορμητικού ήρωα, στρώνοντας το υπόβαθρο για μία συναρπαστική διαστημική τραγωδία, με μία από τις κορυφαίες εικονογραφήσεις που έχει υπάρξει ποτέ στο είδος των comics επιστημονικής φαντασίας. Στο Salammbô ο ώριμος πλέον Druillet συνδυάζει όλες τις πολυάριθμες και πρωτοποριακές τεχνικές που είχε χρησιμοποιήσει στη μέχρι τότε καριέρα του, με το αποτέλεσμα να συνιστά έναν αληθινό καλλιτεχνικό θρίαμβο. Κάθε σελίδα είναι απλά μαγευτική, με τις συνηθισμένες υπέροχα πολύπλοκες συνθέσεις του ταλαντούχου δημιουργού να συνδυάζονται με ολοσέλιδες ή δισέλιδες μεγαλειώδεις εικονογραφήσεις χωρίς κείμενο, και με άλλες σελίδες παραδοσιακού comic φορμά ή απλής αφήγησης διακοσμημένης με γεωμετρικά μοτίβα, συνθέτοντας ένα πολύχρωμο μέσα στη σκοτεινιά του χάος, μία πανέμορφη καλλιτεχνική αναρχία. Η προσοχή στη λεπτομέρεια και τους χρωματισμούς των σκηνικών των μαχών και των θεόρατων, επιβλητικών οικοδομημάτων φανερώνουν την απίστευτη δουλειά που έχει επενδύσει ο δημιουργός σε κάθε σελίδα ξεχωριστά, και δικαιολογούν απόλυτα τον τίτλο του Space Architect που του έχει αποδόσει ο κόσμος των comics. Οι εικόνες που έχω παραθέσει μέχρι τώρα είναι μόνο από τον πρώτο και ομώνυμο τόμο, επειδή 1ον: είναι ο καλύτερος, τόσο από άποψη σεναρίου όσο και εικονογράφησης, και 2ον: είναι ο μόνος τόμος από τον οποίο βρήκα εικόνες στο internet με τα παλιά, πρωτότυπα χρώματα του Druillet. Δυστυχώς, το έργο έχει κυκλοφορήσει συλλεγμένο σε 1 τόμο με καινούρια, ψηφιακά χρώματα, κάτι που αποτελεί έγκλημα, καθώς η ψηφιακή τεχνολογία "ισοπεδώνει" την εξαιρετική εικονογράφηση του μεγάλου γάλλου δημιουργού, αφαιρώντας μεγάλο βαθμό από την υπέροχη, ανάγλυφη υφή που προσδίδουν τα δικά του χρώματα. Για να μην αναφέρω οτι μια τέτοια κίνηση συνιστά έλλειψη σεβασμού πρός το πρόσωπο του καλλιτέχνη. Κοιτάξτε την παρακάτω εικόνα και συγκρίνετε μόνοι σας. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το νόημα παρόμοιων κινήσεων, μιας και η διαφορά στην ποιότητα είναι νομίζω εμφανής. Θύμα της ίδιας αψυχολόγητης τακτικής έχει πέσει και ο μεγάλος Moebius στο αριστούργημά του The Incal. Είναι τρελοί αυτοί οι γαλάτες ! Μετά τη συγκριτική εικόνα, ακολουθεί ένα δείγμα από τους τόμους 2 και 3 με τα ψηφιακά χρώματα. Ασφαλώς, η εικονογράφηση παραμένει κορυφαία, απλώς έχει χάσει λίγη από τη μεγαλοπρέπειά της.

Άλλο μια συλλογή απο την Βαβέλ/Μικρή Βιβλιοθήκη, η τρίτη στην σειρά μετά απο τα ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΜΑΛΑΚΑΣ & την ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ έχουμε το ΜΥΡΩΔΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ 1992 .... Γνωστο το χιούμορ και το σχέδιο του Altan σε 100 σελίδες (+εξώφυλλα), σε μετάφραση του Σ. Γεωργίου και με ISBN : 960-7096-05-3.. Και εδώ πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο Cipputi.

Το αιώνιο ερώτημα: η κότα έκανε τ' αυγό ή το αυγό την κότα; Αυτή πιστεύω ότι είναι η πρώτη έκδοση του συγκεκριμένου άλμπουμ. Ακολούθησε (πάντα κατά τη γνώμη μου) η έκδοση της Ars Longa. Σε αυτή την παρουσίαση αναγράφεται ως χρονολογία έκδοσης το 1983, το οποίο δεν το πιστεύω. Αργότερα ανέλαβαν τα Γράμματα. Άλλες πληροφορίες για το περιεχόμενο δεν γράφω αφού υπάρχουν ήδη δυο παρουσιάσεις. Απλώς θα προσθέσω ότι για ΄μένα αυτή είναι η καλύτερη σειρά του Αρκά. Άλλωστε την είχα συμπεριλάβει και εδώ.

Το άλμπουμ έχει ήδη παρουσιαστεί εδώ: Η συγκεκριμένη έκδοση έγινε από τη ΒΑΒΕΛ. Τώρα, ποια από τις δύο προηγήθηκε, είναι ένα θέμα που σηκώνει συζήτηση και δεν είναι της ώρας. Το περιεχόμενο πάντως πρέπει να είναι το ίδιο. Να σημειώσω απλώς ότι στο εσωτερικό αναγράφεται ως προέλευση του άλμπουμ το γαλλικό Mon papa (σωστό) του οίκου Ed. du Square (σωστό) που εκδόθηκε το 1966 (λάθος -η σωστή χρονολογία εκδοσης είναι το 1971). Bedetheque Αφιέρωμα στον Jean Marc Reiser - Ομαδοποίηση Reiser

Από περιοδικό "ΒΑΒΕΛ" Τεύχος 157. Το παρανοϊκό χιούμορ του δεν έχει τέλος όπως και οι ιστορίες του Καλή διασκέδαση

παρουσίαση του τελυταίου βιβλίου του Κωστάκη Ανάν, 25/7

Μια δουλειά του Σπύρου Βερύκιου από τη ΒΑΒΕΛ τον Οκτώβρη του 99. 52 έγχρωμες σελίδες σε 23χ30 εκατοστά. Δυνατό εικαστικά, αδύναμο σεναριακά. IMHO.

Το 2000, στα πλαίσια του 5ου Φεστιβάλ Κόμικς της Βαβέλ πραγματοποιήται και μια αναδρομική έκθεση για τα 20 χρόνια της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Αρκά. Ταυτόχρονα κυκλοφορεί, εκτός απο τον κλασσικό κατάλογο και άλλος ένας ειδικά για την έκθεση αυτή. Έχει διαστάσεις 21,5χ21,5 και 96 σελίδες. Περιλαμβάνει κόμικς απο όλες τις μέχρι τότε δημιουργίες του, πληροφορίες για τις εκδόσεις του καθώς και κείμενα απο διάφορους για το έργο του Αρκά.

Αυτό είναι ένα σπέσιαλ τεύχος, εκτός σειράς, χωρίς αρίθμηση δηλαδή, της Βαβέλ, που βγήκε παράλληλα με την κανονική έκδοση του περιοδικού (διαφημίζει το τεύχος 16 της Βαβέλ). Για τους λόγους της σπέσιαλ έκδοσης ανεβάζω το editorial. Περιλαμβάνονται ιστορίες των Mordillo, Reiser, Cabu, Copi, Got, Teule , Sempe και Wolinski και από έλληνες οι Αρκάς, Κομνηνός, Αλέξης. Ανεβάζω μια μονοσέλιδη του Κομνηνού για να πάρετε μια ιδέα. Δεν γνωρίζω η Βαβέλ να έβγαλε άλλο special τεύχος. Για την κανονική σειρά της Βαβέλ αφιέρωμα εδώ. Το οπισθόφυλλο είναι από τον Mits Mits.

AGENDA COMICS 1994, ΒΑΒΕΛ/ΣΕΛΑΣ Είδος: ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ Επιμέλεια έκδοσης: Παυλίνα Καλίδου Επιμέλεια εξωφύλλου : Σταύρος Κούλας Ένα πολύ όμορφο εικονογραφημένο ημερολόγιο με υλικό ανθολογημένο από κόμικς , που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό ΒΑΒΕΛ. Υπάρχουν σκίτσα των: ALTAN, BERNET, CREPAX, EDIKA, GOTLIB, LOUSTAL, MUNOZ, MANARA, PRATT, PAZIENZA, REISER, SOLOUP, TARDI, VARENNE, VUILLEMIN, WOLINSKI, ΜΙΧΑΗΛ, κ.ά. Φυσικά δεν προορίζονταν για σημειώσεις, ήταν μια συλλεκτική έκδοση, νομίζω η μοναδική-σε ημερολόγιο- της ΒΑΒΕΛ. vaios/16-7-2009

Περιοδικό ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ, τ. 19, Νοέμβριος 1986, άρθρο του Αντώνη Κυριαζάνου για το άλμπουμ H.P ΚΑΙ ΤΖΙΟΥΖΕΠΕ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ:

Αλμπουμάκι του Altan από το 1988. Μικρή σε μέγεθος έκδοση 12,5χ20 εκ (μέσα λέει ένα βαβέλ/μικρή βιβλιοθήκη). 100 σελίδες (συμπεριλαμβανομένων των εξώφυλλων). Ασπρόμαυρες ολοσέλιδες γελοιογραφίες με το κυνικό πολιτικοποιημένο χιούμορ του Altan. Μια μικρή γεύση μπορείτε να πάρετε εδώ Εμπεριέχει γελοιογραφίες με τον ήρωα του Cipputi, πλην όμως δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι μετάφραση κάποιου συγκεκριμένου ιταλικού τόμου...

Μετάφραση της κλασσικής δημιουργίας του Altan που είχε πρωτοδημοσιευτεί το 1976 μέσα στο ιταλικό περιοδικό Linus. Τυπικός Altan, "περιποιείται" με αγάπη-στοργή-και-προδέρμ τον Χριστόφορο Κολόμβο και την ανακάλυψη της Αμερικής. Είναι χωρισμένο σε 12 κεφάλαια και έναν πρόλογο (αυτό είναι και το μόνο έγχρωμο τμήμα του άλμπουμ). Ένα δείγμα εδώ

Ένα βιβλιάρακι (17χ24) με γελοιογραφίες απο τον Αρχέλαο με θέμα τους κρασοπατέρες τoυ τότε, της ταβέρνας με τα βαρέλια, τους μπεκρήδες και όλα τα άλλα που μας θυμίζουνε τα στέκια εκείνης της εποχής.... Στο εισαγωγικό του σημείωμα ο Αρχέλαος μας λέει πως οι Βαρελόφρονες ήταν ένα είδος κόμματος... και μας εξηγεί πως όλη η ιστορία ξεκίνησε απο τον μεγάλο γελοιογράφο Παύλο Παυλίδη και την ιδέα του Κόμματος των Βαρελοφρόνων που παρουσιάστηκε στο περιοδικό ΄΄Ρομάντζο΄΄... Ο Αρχέλαος σαν συνδημιουργός και συνεχιστής αυτής της γελοιογραφικής ιδέας έκοψε το Κόμμα και παρουσιάζει αυτές τις γελοιογραφίες με την ονομασία Βαρελόφρονες..... όπως καταλάβατε όλες οι γελοιογραφίες δείχνει τύπους με μια κοιλιά ώς την άλλη άκρη, με ξύλινα βαρέλια, με καπελλάδες, με γυναίκες με πλάστες να περιμένουν στο κατώφλι του σπιτιού και άλλα τέτοια αστεία και ρομαντικά συνάμα για την σημερινή εποχή με τον Μεγάλο Αρχέλαο να μεγαλουργεί με το πενάκι του..... Το ISBN του βιβλίου είναι 960-7096-23-1 100 σελίδων (+ εξώφυλλα) και το προλογίζει ο δημοσιογράφος Γιάννης Καιροφύλλας... Ημερομηνία 1993 (thanx ngramm) Αφιέρωμα στον Αρχέλαο

Το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο απο τα τρία του Στάθη με σκίτσα, γελοιογραφίες και κόμικς χωρίς λόγια (τα άλλα δύο είναι το Αναγνωστικό και το Σσσσ...! Το Φεγγάρι).. 68 σελίδες μαζί με τα εξώφυλλα και με διαστάσεις 21Χ27,5. Στην τελευταία σελίδα έχει και ένα σκίτσο με υπογραφή Ε.Δ. Αφιέρωμα στον Στάθη

Φοβερή παρουσίαση! Αναφέρονται οι σταθμοί από τη 18χρονη πορεία της Βαβέλ, παραθέτω και το αφιέρωμα για την 25χρονη επέτειο από τον ίδιο δημοσιογράφο, Ηλία Κανέλλη.

Η Φραντσέσκα είναι υπεύθυνος παραγωγής μιας ταινίας με θέμα τη ζωή ενός ιππότη. Το συνεργείο παραγωγής όμως εξαφανίστηκε στο Κατμαντού χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος ζωής, ενώ οι μπομπίνες που περιείχαν την ταινία διαγράφηκαν μυστηριωδώς. Έτσι η Φραντσέσκα θα ξεκινήσει με ένα μικρό πλήρωμα (τον Στιβ, τον Φάμπιο και τον Τζιουζέπε Μπέργκμαν) ένα περιπετειώδες ταξίδι προκειμένου να λύσουν το μυστήριο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού όμως η Φραντσέσκα θα αποκοπεί απ’ τους συντρόφους της, με αποτέλεσμα να βρεθεί μόνη σε άγνωστες περιοχές της Ινδίας και συναντώντας τους πιο τρελούς χαρακτήρες. Και όλα αυτά, την ώρα που ένας στρατηγός βρίσκεται στο δίλλημα για το αν θα πρέπει να εξαφανίσει το Θιβέτ απ’ τον χάρτη ή όχι... Δείτε τα έργα του ΜΑΝΑRA που έχουν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα εδώ.

Αυτό πρέπει να είναι το πέμπτο άλμπουμ του Manara που έβγαλε η Βαβέλ μια και αναφέρει στο εσώφυλλο πως η εταιρεία κυκλοφορεί ήδη άλλα 4. Η Μέρα Οργής είναι το Le avventure africane di Giuseppe Bergman αλλιώς An Author in Search of Six Characters. Ακολούθησε το Dies Irae ως Μέρα Οργής 2: Το Τέλος.