Indian

Έτσι θα έμοιαζε ο Homer Simpson αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο.

Το CBS ανακοίνωσε ότι ο 12ος κύκλος θα είναι ο τελευταίος του Big Bang Theory.

Στην κεντρική ιστορία του τεύχους,που έχει τον τίτλο "Το χέρι φάντασμα",θα βρεθούμε στο γνωστό μας θησαυροφυλάκιο,όπου ο θείος Σκρουτζ δίνει συνέντευξη τύπου,παρουσία και του Ντόναλντ με τον Κύρο. Ο λόγος που το έκανε αυτό είναι για να περιγράψει μία δύσκολη κατάσταση στην οποία είχε βρεθεί και να εξιστορήσει τον τρόπο που έλυσε το πρόβλημά του. Λίγες ημέρες πριν παρατήρησε ότι κάποια τσουβάλια με χρήματα έκαναν φτερά από τον "κουμπαρά" του. Ξεκινάει να ελέγχει το θησαυροφυλάκιο για παραβιάσεις και τα συστήματα συναγερμού για δυσλειτουργίες,παρέα με τον ανιψιό του και τον μεγαλοφυή Λιμνουπολίτη εφευρέτη. Φαίνεται όμως ότι όλα δουλεύουν ρολόι. Έτσι οι υποψίες τους στρέφονται στους Μουργόλυκους,οι οποίοι όμως βρίσκονται για αρκετό καιρό στο κελί της φυλακής,χωρίς να το έχουν κουνήσει ρούπι. Άραγε ποιος καταφέρνει να αποσπάσει λεφτά από τον πρωταγωνιστή μας και με ποιον τρόπο? Εξαιρετικό σενάριο,που δεν προδίδει στο ελάχιστο την πλοκή. Η πρωτοτυπία εδώ έγκειται στο γεγονός ότι ο Σκρουτζ αναφέρει την ιστορία σε μία press conference,γιατί νιώθει την ανάγκη να περιγράψει το συμβάν και (ίσως) να υπερηφανευτεί για την κατάληξη. Δεν το βλέπουμε συχνά αυτό. Από εκεί και πέρα το φινάλε το βρήκα ευφυέστατο,αν κι ο τρόπος που δρούσε το χέρι φάντασμα ήταν λίγο υπερβολικός. Πολλά οφείλουμε να δώσουμε και στον Ντόναλντ,που ήταν ο κύριος νους της υπόθεσης. Και φυσικά στην τελευταία σελίδα μου έρχεται να στραγγαλίσω τον γερο-Κροίσο. Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό,με μία μικρή "ευαισθησία" στα πρόσωπα των χαρακτήρων. Στην επόμενη ιστορία ο Μίκυ προσπαθεί να λύσει το "Μυστήριο των ανεξήγητων εξαφανίσεων". Αυτός κι ο Γκούφυ επιστρέφουν από διακοπές και συναντούν τον επιθεωρητή Ο'Χάρα,ο οποίος έχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Στην περιοχή έχουν σημειωθεί πολλές κλοπές αντικειμένων,τα οποία δεν είναι και τόσο πολύτιμα. Οι διαρρήξεις γίνονται με τέτοιον τρόπο που δεν μαρτυρούν την ταυτότητα του ενόχου,καθώς δεν υπάρχει κανένα σημάδι παραβίασης. Οι δυο φίλοι λοιπόν θα συνδράμουν τον επιθεωρητή και θα ξεκινήσουν τις έρευνες για τον μυστηριώδη δράστη. Θα βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει και θα ξετυλίξουν το κουβάρι,φτάνοντας στον εκκεντρικό υπαίτιο,ο οποίος είναι αρκετά ελαφρόμυαλος κι επαρμένος. Κι εδώ έχουμε μία αξιόλογη υπόθεση,με αριστοτεχνική ροή και καλά κρυμμένη την ταυτότητα του ενόχου. Αν συγκρίνουμε αυτή την ιστορία με την προηγούμενη νομίζω ότι είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι η κεντρική ιδέα είναι πανομοιότυπη. Ο συγγραφέας (που είναι ίδιος και στις δύο ιστορίες) έχει κάνει πολλές επαναλήψεις,με αρκετές όμως παραλλαγές. Θα προτιμούσα λοιπόν να μην έμπαιναν και οι δύο στο ίδιο τεύχος. Με αυτόν τον τρόπο αλληλοεξουδετερώνονται. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο προς καλό. Ιστορία κομμένη και ραμμένη για την Μάτζικα είναι η επόμενη,που έχει τίτλο "Ο Φτερωτός αντικαταστάτης". Μία ωραία πρωία στο γνωστό καλύβι κοντά στον Βεζούβιο,η Ιταλίδα μάγισσα "μαγειρεύει" ένα ξόρκι που θα εξουδετερώνει την οσμή των σκόρδων και θα την βοηθήσει να προσεγγίσει ευκολότερα το αντικείμενο του πόθου της,την πρώτη δεκάρα του Σκρουτζ. Ο Πόε,το πιστό της κοράκι,από απροσεξία καταστρέφει αυτό το ξόρκι κι έτσι εκείνη,φανερά εκνευρισμένη,αποφασίζει να τον αντικαταστήσει με ένα άλλο πετούμενο,πιο οξυδερκές και συνεργάσιμο. Κάτι τέτοιο κάνει σμπαράλια την ψυχολογία του φτωχού Πόε. Ο νέος βοηθός είναι ένα αιμοβόρο αρπαχτικό,που φαίνεται ότι είναι γεννημένο γι'αυτή την θέση,κάνοντας την πρωταγωνίστρια να είναι ικανοποιημένη. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ όμορφο σενάριο,με ενδιαφέρουσα πλοκή που δεν μαρτυρά την συνέχεια. Το φινάλε ήταν καλογραμμένο κι αποδεικνύει ότι κάποιες σχέσεις είναι κλασικές.Το σχέδιο είναι λεπτομερές,χωρίς όμως να κουράζει το μάτι. Πολύ ζωηρά ήταν και τα χρώματα. Ο τελευταίος σταθμός του ταξιδιού μας στο τεύχος 218 θα μας μεταφέρει σε ένα Ολλανδικό χωριό του 17ου αιώνα,το οποίο φημίζεται για τις όμορφες και σπάνιες ποικιλίες του από τουλίπες. Οι κεφαλές του χωριού,θέλοντας να ενισχύσουν την φήμη του,αποφασίζουν να ξεκινήσουν έναν άτυπο διαγωνισμό. Έτσι,όποιος καταφέρει να δημιουργήσει ένα λουλούδι που δεν απαντάται στην φύση,την "Μωβ τουλίπα",θα κερδίσει χρήμα και δόξα. Ο Ντόναλντ είναι ένας φτωχός πλην τίμιος μυλωνάς που θέλει να δημιουργήσει το εν λόγω φυτό μόνο και μόνο για να το προσφέρει στην βασίλισσα της καρδιάς του,την Νταίζυ. Σε αυτή του την προσπάθεια θα σταθούν αρωγοί του ο Κύρος (που τον ενδιαφέρει μόνο η αναγνώριση),αλλά κι ο θείος Σκρουτζ (που τον ενδιαφέρει μόνο το χρηματικό έπαθλο). Υπάρχουν όμως και κάποιοι σκοτεινοί τύποι,που θέλουν για εκείνους αυτή την τουλίπα και δεν έχουν ευγενείς σκοπούς. Αν και δεν είμαι φίλος τον "παρελθοντικών" ιστοριών,δεν μπορώ παρά να χαρακτηρίσω το σενάριο αυτό ως αξιόλογο. Βασισμένο επάνω σε μία απλή ιδέα,στήνεται μία αριστοτεχνική πλοκή που έχει δράση κι ανατροπές. Το φινάλε εννοείται ότι ήταν αναμενόμενο (οι καλοί κερδίζουν),αλλά για να φτάσουμε εκεί μας περιμένει μία ευχάριστη έκπληξη. Σχεδιαστικά,τα τοπία μου άρεσαν. Τα πρόσωπα όμως ήθελαν περισσότερη δουλειά. Τα βρήκα πολύ αφηρημένα.

Όντως,τα πρώτα τεύχη του Super Μίκυ έβγαζαν μία παιδικότητα όσον αφορά το περιεχόμενο των ιστοριών του. Από κάποια στιγμή και μετά όμως οι ιστορίες που δημοσιεύονταν άρχισαν να ωριμάζουν. Η αλήθεια είναι ότι στα τελευταία τεύχη άρχισε πάλι να μας τα χαλάει λίγο,αλλά ελπίζω να ξαναβρεί τον δρόμο του.

Ξεκινώντας με καλοκαιρινή διάθεση βλέπουμε,στην πρώτη ιστορία του τεύχους με τίτλο "Το νησί των γιγάντων",τον Ντόναλντ με την Νταίζυ να βρίσκονται σε διακοπές στο μακρινό Βόρνεο. Εκείνος φαίνεται να περνάει εξαιρετικά μιας κι επιδίδεται στο αγαπημένο του άθλημα,την ξάπλα! Εκείνη όμως,που είναι ένα δραστήριο κορίτσι,έχει τελματώσει και βαριέται αφάνταστα. Απέναντι από την παραλία που βρίσκονται υπάρχει ένα νησί,το οποίο όμως αποτελεί φόβητρο για τους ιθαγενείς,καθώς όποιος έχει ξεκινήσει για εκεί δεν έχει επιστρέψει. Ο Ντόναλντ,επάνω σε έναν καβγά,αποφασίζει να πάει προς το νησί αυτό για να βρει λίγη ηρεμία. Πέφτει όμως σε μία σφοδρή θαλασσοταραχή και χτυπάει άσχημα. Όταν συνέρχεται κάπως,θα διαπιστώσει ότι βρίσκεται επάνω στο νησί,περιτριγυρισμένος από γιγαντιαία παπιά και το χειρότερο,χωρίς να θυμάται ποιος είναι! Η Νταίζυ,φανερά ανήσυχη για την εξαφάνιση του αρραβωνιαστικού της,πηγαίνει κι εκείνη στο μυστηριώδες νησί με σκοπό να τον βρει. Η συνέχεια προβλέπεται εκρηκτική. Απόλυτα ικανοποιημένο με άφησε το σενάριο αυτό. Το μεταφυσικό στοιχείο,μπορεί να κάνει την παρουσία του,αλλά η πλοκή επικεντρώνεται στους ομηρικούς καβγάδες του γνωστού μας ζεύγους. Οι σκηνές στις οποίες τσακώνονται επάνω στο νησί των γιγάντων με έκαναν και γέλασα. Καιρό είχα να δω τον Ντόναλντ και την Νταίζυ σε τέτοιες σπαρταριστικές καταστάσεις,που θύμιζαν φαρσοκωμωδία. Το εξαίρετο σχέδιο του Cavazzano ενίσχυε αυτό το όμορφο κλίμα. Συνεχίζουμε στο mood του καλοκαιριού με την ιστορία που φέρει τον περίεργο αλλά περιεκτικό τίτλο "Ω,αδελφέ,που είσαι?". Ο Ντόναλντ έπεσε στην παγίδα ενός απατεώνα που του έχει πάρει το σπίτι και για να το αγοράσει πίσω είναι αναγκασμένος να κάνει τον ξεναγό στην θαλάσσια περιοχή ενός ειδυλλιακού νησιού. Τα τρία του ανιψάκια βοηθούν όσο μπορούν την κατάσταση,δουλεύοντας ως δύτες σε ένα κέντρο καταδύσεων. Δουλειά τους είναι να μελετούν τον βυθό και να καταγράφουν τα μέρη που είναι κατάλληλα για καταδύσεις. Κάποια ημέρα βουτάνε κοντά σε ένα κοραλλιογενή ύφαλο,όταν μετά από μία ατυχή στιγμή,ο Ντιούη εξαφανίζεται. Όλοι αρχίζουν τις έρευνες για τον εντοπισμό του,οι οποίες αποβαίνουν άκαρπες. Τα εναπομείναντα δύο αδέλφια όμως δεν το βάζουν κάτω. Απεναντίας,βάζουν το μυαλό τους σε λειτουργία και οι έρευνές τους θα τους αποκαλύψουν μία καλοστημένη υπόθεση συνωμοσίας,αλλά και μία επικείμενη οικολογική καταστροφή. Κανένα παράπονο και από αυτό το σενάριο,το οποίο έχει αρκετές σελίδες στην διάθεσή του με αποτέλεσμα να έχει ομαλή και καλογραμμένη ροή χωρίς όμως να πλατειάζει. Η πλοκή περιέχει μερικές έντονες συναισθηματικές σκηνές,την ώρα που βλέπουμε τον Ντόναλντ και τους Χιούη-Λιούη να θρηνούν τον χαμό του Ντιούη. Μου θύμισε κινηματογραφική ταινία ή κάποιο πιο ενήλικο κόμικ,παρά κόμικ Disney. Επίσης περιέχει και οικολογικά στοιχεία. Το φινάλε δεν θα μπορούσε να μην βγάλει μία παιδικότητα. Δεν με πείραξε όμως. Το σχέδιο το βρήκα αριστοτεχνικό. Περιγράφονται πολλές σκηνές του βυθού με μεγάλη λεπτομέρεια και με απίστευτους χρωματισμούς. Επίσης πολλά ήταν τα καρέ που δεν είχαν διαλόγους,αλλά είχαν πολλά να μας πουν. Και τελειώνουμε με την πιο αδύναμη ιστορία του τεύχους (κατά την γνώμη μου) που ακούει στο όνομα "Φωτιστικά με το κιλό". Η ανακύκλωση έχει μπει για τα καλά στην καθημερινότητα των κατοίκων της Λιμνούπολης,με μερικούς όμως εξ'αυτών να δυσκολεύονται να μπουν στο πνεύμα. Η προϋποθέσεις για την σωστή προετοιμασία για ανακύκλωση,καθώς και οι τεράστιες ποσότητες σκουπιδιών δημιουργούν ένα τεράστιο οικολογικό πρόβλημα. Ο Ντόναλντ,θέλοντας να δώσει μία λύση στο ζήτημα,συμβουλεύεται τον Κύρο,που φτιάχνει μία εφεύρεση η οποία σκοπό έχει να ανακυκλώνει τα σκουπίδια και να τα μετατρέπει σε...λαμπατέρ. Η επιχείρηση φαίνεται να στέφεται με απόλυτη επιτυχία και μάλιστα οι δύο συνέταιροι αποφασίζουν να την επεκτείνουν,γνωρίζοντας δόξα και διακρίσεις. Όλα όμως τα ωραία τελειώνουν γρήγορα. Προσωπικά βρήκα πολύ χλιαρό το σενάριο αυτό. Το δυνατό του στοιχείο είναι τα οικολογικά μηνύματα που επιχειρεί να περάσει. Από εκεί και πέρα όμως η ροή στερείται καλής φαντασίας και το φινάλε ήταν αναμενόμενο. Δυστυχώς,ούτε και το σχέδιο μου έκανε κλικ.

Καλώς όρισες λοιπόν στην όμορφη παρέα μας. Εδώ θα βρεις πολλές πληροφορίες για τα αγαπημένα σου κόμικς. Σου εύχομαι καλές περιηγήσεις και να σε βλέπουμε όσο συχνότερα γίνεται.

Χρόνια πολλά σε όλα τα παιδάκια που γιορτάζουν σήμερα και ιδιαίτερες ευχές στον καλό φίλο @ΚΟΜΙΞ για τα γενέθλιά του. Φίλε Κώστα εύχομαι υγεία κι ευτυχία σε εσένα αλλά και στους ανθρώπους που αγαπάς.

Πόσες όμορφες κι έντονες αναμνήσεις μού ξύπνησε αυτό το άρθρο! Είναι μία αγάπη αναλλοίωτη στον χρόνο (για να μην πω ότι όσο περνάει ο καιρός γίνεται μεγαλύτερη). Φαντάζομαι ότι όλοι όσοι είναι λάτρεις των κόμικς,κάπως έτσι ξεκίνησαν το ταξίδι τους στα πολύχρωμα (ή μη) περιοδικά.

Υπάρχουμε ακόμα μερικοί ρομαντικοί που το διαβάζουμε. Αν και μερικά τεύχη νομίζω ότι παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το Κόμιξ.

@ΚΟΜΙΞ Εμένα γιατί αυτή η διαφήμιση μού θύμισε δεκαετία του '80?

Έγραψε!

Το εξώφυλλο του Super Μίκυ #36 βρίσκεται κοντά μας. Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Το επόμενο τεύχος θα έρθει στα χέρια μας στις 20 Σεπτεμβρίου.

«Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν» Με αφορμή την τελετή αποφοίτησης του Belo Horizonte Image School στην Βραζιλία, η φωτογράφος Kiki Fernandes παρουσίασε σκηνές από το αγαπημένο της βιβλίο. Ο λόγος για το «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σαιντ – Εξυπερύ, το οποίο, παρά το επάγγελμά της, επέλεξε να αναπαραστήσει με τουβλάκια και φιγούρες της Lego. Η έκθεση, στην οποία συναντάμε όλους τους ήρωες του γνωστού παραμυθιού μεταξύ των οποίων ο βασιλιάς, η αλεπού και το τριαντάφυλλο του Μικρού Πρίγκιπα, ονομάζεται «Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά, την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν» από την πιο γνωστή ίσως φράση του βιβλίου του Σαιντ – Εξυπερύ και θα εκτίθεται στο Belo Horizonte μέχρι και το τέλος του 2018. ΠΗΓΗ + Έξτρα εικόνες

Δύο μοριακούς μετατροπείς έχει φτιάξει ο Κύρος στην ιστορία "Φωτιστικά με το κιλό". Ο απλός Κι ο μίνι τηλεχειριζόμενος

Η φύση τελικά κάνει τα σπουδαιότερα έργα τέχνης.

Μόνο να μην κρύβει κανένα lawgiver στην τσάντα του και πάρει στο κυνήγι τον διαιτητή που θα σφυρίξει λάθος.

Για τους φίλους του Μίκυ το νέο πλούσιο τεύχος με 9 απολαυστικές ιστορίες στα περίπτερα. ΜΙΚΥ : ΤΟ ΤΡΟΜΕΡΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ : ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΤΡΑΙΝΑΚΙ ΜΟΥΡΓΟΛΥΚΟΙ : ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ ΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΟΣ ΜΑΤΖΙΚΑ : ΤΟ ΒΡΑΧΙΟΛΙ ΤΗΣ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΣ ΟΡΑΤΙΟΣ : Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΓΚΑΖΟΝ ΜΟΡΤΥ & ΦΕΡΝΤΥ : Ο ΝΕΟΣ ΧΟΡΗΓΟΣ ΝΤΟΝΑΛΝΤ : ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΙΚΥ : Ο ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΑΚΙΑΣ ΣΚΡΟΥΤΖ : ΟΠΟΙΟΣ ΞΟΔΕΥΕΙ ΛΙΓΑ, ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΠΟΛΛΑ! Από την Τρίτη 21/8, αναζητήστε το 36ο τεύχος στα περίπτερα.

@GreekComicFan Κακέ! Από την ζήλια σου τα λες που θα είμαι παίδαρος με ένα τέτοιο μπλουζάκι!!!

Χρωμοπαγίδες? Τι είναι πάλι ετούτο? Το να έρθω στην Λέσχη με πουά παρδαλό μπλουζάκι δεν είναι πρόβλημα. Μην πάω στην Πάτρα με την νταλίκα με τέτοιο μπλουζάκι και γελάνε μέχρι και τα κουτάκια της μπύρας.

@GreekComicFan Εντάξει,θα το μάθουμε,μην βαράς! Δεν πρέπει να είναι δύσκολο. Περισσότερο θέλω εξάσκηση στον διαχωρισμό των χρωμάτων των ρούχων. Καλά τα λευκά-μαύρα. Με τα υπόλοιπα τι κάνουμε?

Ντρέπομαι που το λέω αλλά ούτε κι εγώ έχω βάλει ποτέ μου πλυντήριο. Έχω απλώσει ρούχα,έχω μαζέψει ρούχα,αλλά ποτέ δεν έχω πλύνει. Τώρα τελευταία όμως αρχίζουν να με στριμώχνουν να μάθω να το χειρίζομαι...

@GreekComicFan Άντε τι καθόμαστε? Το αγοράζουμε μισό-μισό? Να το πούμε και στον Valt μήπως και μεταφέρουμε εκεί την Λέσχη.

@mr-d Εγώ εξακολουθώ να πιστεύω σε αυτόν. Να δείτε που κάποια στιγμή θα γίνει μεγάλο ταλέντο.

Δεν θα μπορούσες να κάνεις πιο εμπεριστατωμένη κι εποικοδομητική κριτική.