Indian

Κι έλεγα ποιον Σταύρο έχουμε κι έχω ξεχάσει να του ευχηθώ. Αγαπητέ @Retroplaymo ,δέξου και τις δικές μου ευχές για την γιορτή σου. Εύχομαι πάνω απ'όλα υγεία κι ό,τι άλλο επιθυμείς.

Χρόνια πολλά κι από εμένα στα παιδάκια που γιορτάζουν σήμερα τα γενέθλια,αλλά και την γιορτή τους. Πολλές και ιδιαίτερες ευχές στον καλό φίλο Κώστα (aka @crc ). Εύχομαι υγεία,ευτυχία και να έχεις πάντα δίπλα σου τους ανθρώπους που αγαπάς.

Α,δεν ξέρεις τι χάνεις!

Πολύ καλός κι αυτός ο τόμος,με δύο χορταστικές ιστορίες που ξεχώρισα. Η πρώτη ήταν το "Κοραλλένιο καγκουρώ",μία υπόθεση με νουάρ ύφος,που σατιρίζει τις γκανγκστερικές ταινίες και παρουσιάζει ένα Μίκυ που είναι οξυδερκής μέχρι εκεί που δεν πάει. Η πλοκή ξεκινάει εγείροντας πολλά ερωτήματα εκτός φυσικά από τους ενόχους,που τους καταλαβαίνουμε από την αρχή. Παράλληλα δεν λείπουν και τα χιουμοριστικά γκαγκ που ξέρουν να φτιάχνουν την διάθεση,με αποκορύφωμα την τελευταία σελίδα. Η δεύτερη ιστορία που μου κίνησε το ενδιαφέρον είναι το "Κλεμμένο φινάλε". Κι εδώ έχουμε ένα νουάρ σενάριο που ταιριάζει με το ύφος του Σκάρπα κι ας μην το έχει γράψει εκείνος. Και μαζί με το εξαιρετικό και χαρακτηριστικό σχέδιό του,φέρνουν ένα αξιοσημείωτο αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι ότι η ιδέα αυτής της πρωτότυπης "απαγωγής" στην αρχή δεν μου γέμισε τόσο το μάτι. Όσο περνούσαν οι σελίδες όμως,τόσο περισσότερο ενδιαφέρον αποκτούσε. Η λύση του μυστηρίου και η αποκάλυψη των ενόχων γίνεται με μαεστρικό και παράλληλα απλούστατο τρόπο,που μας κάνει να βγάλουμε το καπέλο (γι'ακόμα μία φορά) στον αγαπημένο μας ποντικό. Χιουμοριστική νότα η παρουσία της Μίννι. Από εκεί και πέρα,οι υπόλοιπες ιστορίες του τόμου δεν ήταν άσχημες,απλά δεν μπόρεσαν να σταθούν στο ύψος των δύο ιστοριών που περιέγραψα (πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη). Η "Μεγαλοφυία για μια μέρα" δεν με ικανοποίησε ιδιαίτερα. Το σενάριο δείχνει έναν Ντόναλντ υπερβολικά αφελή (για να μην πω κάτι χειρότερο),που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον χαρακτήρα του ξαδέλφου του,του Φέθρυ. Το μόνο σημείο της ιστορίας που μου άρεσε είναι τα διάφορα χιουμοριστικά γκαγκ και οι μπελάδες που συνεχώς έπεφτε ο ήρωάς μας. Γενικά,αν η ιστορία είχε λιγότερες σελίδες και για πρωταγωνιστή τον Φέθρυ,θα τις έδινα περισσότερους πόντους. Η "Μακιαβελική κρουαζιέρα" και οι "Ασυγκράτητοι μάστορες" είναι δύο μικρές ιστορίες που μου άφησαν ένα χαμόγελο στα χείλη. Και οι δύο έχουν διαφορετικό ύφος από τις ιστορίες μυστηρίου και τα σενάριά τους είναι απλοϊκά. Η πρώτη μου άρεσε περισσότερο από την δεύτερη. Βλέπουμε έναν Γκαστόνε να έχει στην αρχή τον χαρακτήρα που όλοι αγαπάμε να μισούμε,αλλά στην συνέχεια ο Ντόναλντ κερδίζει το έπαθλο του πονηρού και του κακού,κάνοντας το φινάλε πέρα για πέρα δίκαιο. Η δεύτερη ιστορία έχει για πρωταγωνιστές τον Μίκυ και τον Γκούφυ και περιγράφει πώς μία συνηθισμένη επισκευή μπορεί να καταλήξει σε τραγικό φιάσκο. Και μάλιστα υπό το βλέμμα της Μίννι. Όλα τα λεφτά το καινούργιο αυτοκίνητο του Γκούφυ,που μαδάει από καρέ σε καρέ. Ποτέ μου δεν συμπάθησα τον κακό Λύκο και τα τρία γουρουνάκια (πιο πολύ μου αρέσει να τα τρώω ),οπότε τα "Καλλιστεία" δεν μου γέμισαν το μάτι. Το σενάριο είναι πολύ παιδικό για τα γούστα μου. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά,αν αναλογιστούμε τους πρωταγωνιστές.

Αξιόλογος κι αυτός ο τόμος,με πολλές ιστορίες που δεν είχαμε την χαρά να τις απολαύσουμε παλαιότερα στην χώρα μας. Ευχάριστο γεγονός η μη ύπαρξη ιστοριών τύπου Χιονάτης,που δεν μου γεμίζουν το μάτι με την θεματολογία τους. Να τονίσουμε επίσης ότι στον τόμο αυτό δεν υπάρχουν ιστορίες που εκτείνονται σε πολλές σελίδες (εννοώ πάνω από 30). Το σενάριο της ιστορίας "Τα όργανα του παρανόμου" το βρήκα ευφυέστατο. Μου άρεσε η κάπως απότομη εναλλαγή σκηνών,αλλά και η χαριτωμένη υπερβολή που υπήρχε πολλές φορές στο σχέδιο. Το φινάλε όμως το βρήκα λίγο χλιαρό. Μικρή ιστορία,ο "Ανίκητος υπερεγκέφαλος",που περιγράφει την μάχη ανάμεσα στον άνθρωπο (παπί για την ακρίβεια) και την μηχανή. Ο Σκρουτζ έχει διακριτική παρουσία,ενώ τα τρία ανιψάκια έχουν την πονηριά στο αίμα τους. Το "Κουνέλι που κολυμπούσε" μου άφησε εξαιρετικότατες εντυπώσεις. Η αλήθεια είναι ότι ο τίτλος είναι λίγο ξενέρωτος,αλλά η υπόθεση είχε πλάκα και ένα ατελείωτο κυνηγητό και μάλιστα στην Αγγλία. Η σκηνοθετική άποψη που θαυμάζουμε στην σελίδα 59 (το πλάνο που "φεύγει" από το κελί των Μουργόλυκων και φτάνει να γίνεται γενικό,έξω από τις φυλακές),μας κάνει να βγάλουμε το καπέλο στον μεγάλο Ιταλό δημιουργό. Κι όλα τα λεφτά το τελευταίο καρέ,όπου ο Ντόναλντ,ντυμένος κουνέλι,τρώει καρότα. Στους "Δίδυμους της Βενετίας" βλέπουμε μία ασυνήθιστη κόντρα ανάμεσα στην Μάτζικα και την Νταίζυ. Ο σεναριογράφος βγάζει την Ιταλίδα μάγισσα έξω από τα νερά της. Την βλέπουμε να μην επιθυμεί την πρώτη δεκάρα του Σκρουτζ,αλλά ένα άλλο αντικείμενο που θα μπορέσει να την κάνει πλούσια. Η υπόθεση δεν ήταν άσχημη,αλλά με ξένισαν λίγο αυτές οι μεγάλες αλλαγές. Ακόμα μία απρόσμενη μονομαχία απολαύσαμε και στην ιστορία "Μονομαχία πολλών καρατίων",αυτή του μεγιστάνα και τετραπέρατου Σκρουτζ,με το λαμόγιο και μονίμως μπατίρη Λούλη. Ο δεύτερος φαίνεται ξεκάθαρα ότι βγάζει κακία απέναντι στον πρώτο και θέλει να παίξει ένα παιχνίδι στην πλάτη του. Συνεργός του σε αυτή την κομπίνα είναι κι ο Ντόναλντ. Στο φινάλε δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ποιος είναι ο νικητής. Χλιαρά πράγματα εδώ. Αρκετοί γνωστοί χαρακτήρες παρελαύνουν στην ιστορία "Η μπάλα με το διαμάντι",όπως ο Σκρουτζ,ο Ντόναλντ,ο Γκαστόνε και οι πανούργοι Μουργόλυκοι. Το σενάριο είναι μία υπόθεση μεταφοράς ενός μεγάλου διαμαντιού,μέσα σε κλίμα...μπασκετικό. Οι Μουργόλυκοι παρουσιάζονται πέραν του δέοντος έξυπνοι,ενώ η διαμάχη ανάμεσα στα δύο ξαδέλφια είναι ομηρική. Το φινάλε είχε πλάκα. Τέλος,η σπονδυλωτή ιστορία "Το μεγάλο ξεφτέρι παραδίδει μαθήματα",με τον Γάντζο δεν μου έκανε κλικ. Είχε μία σειρά από αυτοτελείς ιστορίες,που δυσκολεύονταν να συνδεθούν μεταξύ τους,περιείχαν χιούμορ,αλλά και στιγμές υπερβολής.

@GeoTrou Από το 2014 που ξεκίνησαν τα ταξίδια στην Πάτρα,δεν το έχω ξαναδεί αυτό το φαινόμενο. Έφτασα κι έπεσαν επάνω μου τρεις τσεκαδόροι και δύο κλαρκ που τσακώνονταν για το ποιο θα με ξεφορτώσει (τις άλλες φορές τους κυνηγούσα με το δίκαννο!!!). Λες και ήμουν πιλότος της Φόρμουλα 1 και μπήκα στα πιτ. Βέβαια,όπως λες,η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Για την ακρίβεια η άτιμη θα μας θάψει όλους.

Εχθές το απόγευμα ήταν η πρώτη φορά που έφτασα στο εργοστάσιο της Πάτρας για να φορτώσω και ήμουν...μόνος κι έρημος. Δεν υπήρχε κανένα άλλο φορτηγό. Μιλάμε για εικόνες αποκάλυψης! Έκανα 25 λεπτά να φορτώσω και συνολικά μόλις 1,5 ώρα για να πάρω τον δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα. Ζωή μαγική. Δεν νομίζω να το ξαναπεράσω αυτό.

Μα γιατί το λες αυτό? Για εμένα ο Νεϊμάρ έχει κάτι από υπερήρωα. Δεν είδες κάτι πεσίματα που έκανε στο Μουντιάλ της Ρωσίας? Και μάλιστα χωρίς να τον ακουμπήσει κανένας.

Έτοιμο και το εξώφυλλο του τεύχους #51. Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στις 16 Οκτωβρίου και θα έχει τίτλο "Ο μάγος του βάλτου".

Το εξώφυλλο του τεύχους με τα πολλά δυάρια (#222) βρίσκεται κοντά μας. Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης. Την επόμενη Παρασκευή (21/09) θα έχουμε την ιστορία "Τα διαστημικά διαμάντια".

Αρκετά ενισχυμένη λίστα βιβλιοπωλείων. Δεν νομίζω να δυσκολευτούν όσοι θέλουν να τα αγοράσουν. Και φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να λείπει από τα σημεία πώλησης η Λέσχη μας.

Όλα τα λεφτά το βλέμμα του πιτσιρικά στο προτελευταίο καρέ. Η διαολιά ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του!

Χωρίς να έχω την παραμικρή επαφή με τον ήρωα,άδραξα την ευκαιρία και πήρα και τα 6 άλμπουμ του Κόττον Κιντ,που κυκλοφόρησαν τριάδες σε προσφορά στα επαρχιακά πρακτορεία τύπου. Όταν αρχίσω το διάβασμα,θα ποστάρω την γνώμη μου στο αντίστοιχο topic.

Μέχρι τις 16/09 στην Πρωτοπορία,όλα τα τεύχη των Χαμηλών Πτήσεων θα έχουν έκπτωση 40%. Όποιος ενδιαφέρεται,ας σπεύσει.

Το σχόλιο του Αρκά για τον πρόσφατο ανασχηματισμό.

Ε,τώρα δεν την λες και γλωσσίτσα αυτή την κουμούτσα.

Της πάει το μπλεδάκι.

@Ion Κάθε φορά μάς κάνεις να σκάμε από την ζήλια...

Να πούμε ότι αυτό τον μήνα στα περίπτερα κυκλοφορεί το τεύχος #88 με τίτλο "Βουλκάνα: Η Αιώνια Πόλη".

Όντως,πρέπει να έχει πλάκα. Και είναι κι αυτός που έχει γνωρίσει στην ζωή του και τους δύο χαρακτήρες (Φαντομία και Φάντομ). Γερό κόκκαλο ο θείος.

@ramirez Διανέμεται δωρεάν κατά την ορκωμοσία και την λήψη του πτυχίου της Ιατρικής Σχολής.

Καλώς όρισες στην όμορφη παρέα μας φίλε @Matt . Όλους μας κάπως έτσι τους έφερε ο δρόμος εδώ και δεν λέμε να ξεκολλήσουμε. Αν σου αρέσουν πολύ τα κόμικς τότε βρίσκεσαι στον Παράδεισο. Κι αν δεν με πιστεύεις,ρίξε μία ματιά στο φόρουμ και θα με θυμηθείς. Σου εύχομαι καλές περιηγήσεις και να σε βλέπουμε συχνά. Για οποιαδήποτε απορία σου δημιουργηθεί,μην διστάσεις να ρωτήσεις.

Ωχ,πάλι θα πρέπει να σκεφτούμε? Πέρα από την πλάκα είναι ευφυέστατο σαν σκέψη.

Πιο κουφό πεθαίνεις!

Ιστορία με Φάντομ και Φαντομία μαζί! Μιλάμε για τον ορισμό της πρωτοτυπίας. Κι αν αναλογιστούμε τον συνδυασμό των πολλών λεπτομερειών και των αναφορών που περιγράφεις,τότε ανυπομονώ να διαβάσω την ιστορία. Μακάρι να κυκλοφορήσει σύντομα και στα μέρη μας.