Bonadrug

«Μην το δείξετε ποτέ»: Ο απαράβατος όρος των δημιουργών του Αστυνόμου Σαΐνη που δεν άλλαξε σε κανένα επεισόδιο Ένας… Ρόμποκοπ ειδικά προσαρμοσμένος για παιδιά https://menshouse.gr/retro/157781/min-to-deixete-pote-o-aparavatos-oros-ton-dimiourgon-tou-astinomou-saini-pou-den-allaxe-se-kanena-epeisodio Στην Ελλάδα τα παιδιά εκείνης της εποχής έκαναν την πρώτη γνωριμία τους με τον Αστυνόμο Σαΐνη το μακρινό πια 1985, με τον Τάσο Κωστή να είναι εκείνος που με την φωνή του «έντυσε» τον συγκεκριμένο χαρακτήρα. Ένα… όργανο της τάξης που παρά τα δεδομένα… κολλήματα και την απλοϊκή σκέψη που τον συνοδεύει, κατορθώνει να μπαίνει διαρκώς εμπόδιο στα υποχθόνια σχέδια του σατανικού Δόκτορος Κλάου και της εγκληματικής οργάνωσής του. Για να τα καταφέρει, όμως, χρησιμοποιεί μια σειρά από gadget (από όπου προκύπτει και η αγγλική εκδοχή του ονόματός του, Inspector Gadget) αλλά και τις πολύτιμες υπηρεσίες που του προσφέρει η ανιψιά του, Πένι και ο πιστός (και μάλλον πιο έξυπνος και από τον Σαΐνη) σκύλο της, ο Μπρέιν. Στη σειρά που προβλήθηκε αρχικά στην χώρα μας, φωνή στην Πένι «δάνεισε» η Λέτα Μουσούτη και εκείνη του Κλάου ο Χρήστος Πάρλας. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον Χρήστο Κατσιγιάννη ο οποίος «μιλούσε» δια στόματος του… καψερού Αρχηγού Κουΐμπι, που συνήθως κάθιδρος και απελπισμένος, έβλεπε τον Σαΐνη να διαβάζει όσο πιο δυνατά γινόταν το (υποτίθεται) απόρρητο περιεχόμενο της νέας αποστολής του και στη συνέχεια αγνοώντας την τελευταία πρόταση «το μήνυμα αυτό θα αυτοκαταστραφεί», να το στρέφει εναντίον του! Πάντοτε κάπως έτσι ξεκινούσε και κάθε περιπέτεια του λατρεμένου Αστυνόμου, με αυτή την γκάφα την οποία ακολουθούσαν δεκάδες άλλες. Συμπαθής μεν, αλλά ατζαμής μέχρι… παρεξηγήσεως, ο Σαΐνης δεν θα είχε λύσει καμία υπόθεση χωρίς την ειδική στους υπολογιστές ανιψιά του και τον σκύλο της. Και όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι είχε στην διάθεσή του όλη την… σύγχρονη τεχνολογία εκείνης της εποχής, με μια φοβερή και τρομερή συλλογή αντικειμένων, φαινομενικά άχρηστων για την αντιμετώπιση εγκληματιών. Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να δώσει φωνητική εντολή στο αντίστοιχο gadget, με την πλειονότητα των περιπτώσεων να ξεκινά με το κλασικό «Εμπρός λοιπόν καλό μου χέρι». Μέσα από το καπέλο του, που θύμιζε πολύ σε χωρητικότητα το τσαντάκι του Σπόρτ Μπίλι (άλλος ήρωας της εποχής) και διέθετε εκεί μέσα σχεδόν τα πάντα, εκτός από ένα πράγμα. Όπλα! Αυτή ήταν και μια ξεκάθαρα συνειδητή επιλογή των δημιουργών του κόμικ (DIC Entertainment) που δεν ήθελαν με κανέναν τρόπο να συνδεθεί ο Σαΐνης με αυτά, αντιλαμβανόμενοι ότι απευθύνονταν σε παιδιά. Άλλοι καιροί, άλλα ήθη θα αναλογιστεί κανείς… Κάθε φορά, λοιπόν, που προέκυπτε πρόβλημα, η λύση ήταν Αστυνόμος Σαΐνης, ο οποίος με το τυπικό ντύσιμο με την γκρι καπαρντίνα του, πολεμούσε εναντίον του Δόκτορος Κλάου και της οργάνωσης που εκείνος διοικούσε και κατεύθυνε για να καταστρέψει τον κόσμο. Ο απόλυτος κακός της σειράς που ολοκληρώθηκε σε δύο σεζόν, αποτέλεσε ένα από τα αινίγματα του κόμικ. Ακούγαμε την επιβλητική φωνή του Χρήστου Πάρλα, βλέπαμε την γάτα που τον συντρόφευε πάντα και το δεξί χέρι του το οποίο συνήθως στο τέλος κάθε επεισοδίου χτυπούσε με μανία το γραφείο του, όταν ο Κλάου κατατροπωνόταν από τον αντίπαλό του και αναφωνούσε: «Την επόμενη φορά Σαΐνη, την επόμενη φορά»! Εκείνο που δεν είδαμε ποτέ ήταν το πρόσωπό του. Μάταια οι φανατικοί περίμεναν ότι αυτό θα συμβεί στο τελευταίο επεισόδιο, αφού κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ, τουλάχιστον στην μικρή οθόνη. Το αντικρίσαμε μόνο ως φιγούρα το 1992, όταν πλέον μια άλλη εταιρεία διαχειριζόταν το brand και την κυκλοφόρησε στην αμερικανική αγορά. Ένα άλλο πράγμα που δεν μάθαμε ποτέ ήταν τι σήμαινε το ακρωνύμιο MAD, το οποίο γραφόταν στο πίσω μέρος της πολυθρόνας του. Προτάθηκαν διάφορα, όπως το Mean And Dirty ή το Malevolent Agency of Destruction, αλλά κανένα από αυτά δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Εκείνο που πάντως επιβεβαιώθηκε περίπου την ίδια περίοδο, δηλαδή το 1991 ήταν ότι τα περίπου 13.000 αντικείμενα που μπορούσε να χρησιμοποιήσει ο Αστυνόμος Σαΐνης δεν ήταν ενσωματωμένα στην γκρι καπαρντίνα του, όπως πολλού πίστευαν. Αντίθετα, έμοιαζε περισσότερο με ένα… αγαθό Ρόμποκοπ (αν και η πρωτότυπη ιδέα ήταν ένας… σκύλος, ο Dynomutt), αφού ήταν μισός άνθρωπος και μισός ρομπότ που βρέθηκε σε αυτήν την κατάσταση μετά από ένα ατύχημα. Για την ακρίβεια, αφού πάτησε μια… μπανανόφλουδα! Κάτι που έγινε σαφές και στην ταινία που γυρίστηκε αργότερα με πρωταγωνιστή τον Μάθιου Μπρόντερικ. Όπως και να είχε προκύψει πάντως αυτός ο τρελός γκαφατζής, το θέμα είναι ότι υπηρέτησε όσο ελάχιστοι την ανάγκη των παιδικών ματιών να βλέπουν το καλό να νικάει το κακό, χωρίς καν να χρειαστεί να καταφύγει στην βία. Ένα μάθημα που θυμούνται καλά οι σημερινές… γεροντάρες που μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν με τον Αστυνόμο Σαΐνη.

Με αφορμή το μεγάλο αφιέρωμα στον ήρωα του Hugo Pratt(1927-1995), που πραγματοποιείται στο φεστιβάλ Comicdom CON Athens 2024, ο Θανάσης Μήνας επιχειρεί να συνθέσει ένα «χρονολόγιο» της ζωής του Corto Maltese, με βάση τις δημοσιευμένες του περιπέτειες. Θανάσης Μήνας link -- https://www.avopolis.gr/articles/vivlio/82615-corto-maltese-schediasma-biographias-enos-mythistorematikou-eroa «Το όνομά μου είναι Κόρτο Μαλτέζε. Γεννήθηκα στη Μάλτα στις 10 Ιουλίου 1887 – τουλάχιστον αυτό μου λένε…Δεν θυμάμαι καλά τα παιδικά μου χρόνια. Αυτό που θυμάμαι καλύτερα είναι η μέρα που έφυγα από τη Μάλτα. Επιβιβάστηκα στο Golden Vanity, ένα υπέροχο τρικάταρτο πλοίο, και έκτοτε πλέω σε όλο τον κόσμο. Έχω γνωρίσει τον Ρασπούτιν, τον Τζακ Λόντον και πολλούς άλλους. Έμαθα να χορεύω ταγκό στο Μπουένος Άιρες. στις Αντίλλες και στη Βραζιλία γνώρισα την Εσμεράλντα και έμαθα για τις τελετουργίες βουντού. Μετά υπήρχαν οι Ινδίες, η Κίνα και τα νησιά της Καραϊβικής, με εκείνες τις νωχελικές βεράντες και τους πυροβολισμούς. τα νησιά του Ειρηνικού, συμπεριλαμβανομένης της Εσκονσίδα –της πιο παράξενης από αυτές– μεταξύ μοναχών και πειρατών. Είδα ένα τρένο φορτωμένο με χρυσό να πέφτει σε μια παγωμένη λίμνη στη Μογγολία. Έχω μοιραστεί τις σιωπές της ερήμου με έναν πολεμιστή και το πράσινο και τα δάκρυα με μια όμορφη ιρλανδική νεράιδα. και έχω ψάξει για κοσμήματα και ακατόρθωτα όνειρα κατά μήκος των καναλιών και πάνω από τις στέγες της Βενετίας. Δεν είμαι ήρωας. Μου αρέσει να ταξιδεύω και δεν με νοιάζουν οι κανόνες, αλλά σέβομαι μόνο έναν: Δεν προδίδω ποτέ τους φίλους μου. Έχω ψάξει για τόσους πολλούς θησαυρούς και δεν έχω βρει ποτέ ούτε έναν, αλλά θα συνεχίσω να ψάχνω…» 1887 Ο Κόρτο Μαλτέζε γεννιέται στη Βαλέτα της Μάλτας, στις 10 Ιουλίου του 1887. Σύμφωνα με τα «Νεανικά Χρόνια» («La giovinezza de Corto», 1981), ο πατέρας του ήταν Άγγλος ναύτης, με καταγωγή από την Κορνουάλη. Η μητέρα του ήταν τσιγγάνα από τη Σεβίλλη. Οι γονείς του γνωρίστηκαν στο Γιβραλτάρ∙ εκείνη χόρευε σε καπηλειά όπου σύχναζαν ναυτικοί∙ λόγω της ομορφιάς της, είχε αποκτήσει το προσωνύμιο «La niña de Gibilterra» («Το κορίτσι του Γιβραλτράρ»). Μια πιθανή εικόνα της μητέρας του Κόρτο αναπαρίσταται οριενταλιστικά στον ομώνυμο πίνακα του Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ (1780 - 1867). Ο Κόρτο θυμάται ένα όμορφο σπίτι και μια αυλή γεμάτη λουλούδια –κοντά στο τζαμί στην Κόρδοβα– και την ημέρα που μια φίλη της μητέρας του πήρε το αριστερό του χέρι και το κοίταξε με φρίκη: Δεν είχε γραμμή μοίρας. Δεν το σκέφτηκε για πολύ – πήρε ένα από τα ξυράφια του πατέρα του και έκοψε τη δική του γραμμή της μοίρας, μακριά και βαθιά. 1887-1903 Ο Κόρτο μεγαλώνει στην Κόρδοβα. Ζει «στο Γκέτο», στην εβραϊκή συνοικία της πόλης. Παρακολουθεί το εβραϊκό σχολείο, το οποίο διευθύνει ο ραβίνος Έζρα Τολεντάνο (ο οποίος φέρεται να ήταν εραστής της μητέρας του). Ο ραβίνος τον μυεί στην Τορά (την καββαλιστική ερμηνεία της Παλαιάς Διαθήκης), του μαθαίνει να διαβάζει τα ταρώ και του διηγείται ιστορίες για ανεξερεύνητα μέρη και χαμένους πολιτισμούς. Διαβάζει μανιωδώς από μικρός. Το αγαπημένο βιβλίο του είναι η «Ουτοπία» του Τόμας Μορ, την οποία όμως δεν τελειώνει ποτέ. Ίσως επειδή αντιλαμβάνεται ότι σε όλη του τη ζωή θα αναζητά εσαεί την Ουτοπία. Του αρέσουν επίσης ο Τζακ Λόντον, ο Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, ο Χέρμαν Μέλβιλ και ο Τζόζεφ Κόνραντ. Επικαλείται συχνά στίχους του Ρεμπώ. 1904 Στις αρχές του έτους ο Κόρτο μπαρκάρει στο ιστιοφόρο Golden Vanity που έχει προσαράξει στο λιμάνι της Βαλέτας. Το πρώτο ταξίδι. Ρίχνουν άγκυρα στην Αλεξάνδρεια και ο Κόρτο επισκέπτεται τις πυραμίδες στη Γκίζα. Μέσω του Σουέζ, τον Φεβρουάριο το πλοίο φτάνει στην Ισμαηλία και στη συνέχεια σταματά στο Άντεν, στην Ερυθρά Θάλασσα. Περνά στον Ινδικό, και αγκυροβολεί διαδοχικά στο Καράτσι, τη Βομβάη, το Κολόμπο, το Μαντράς, τη Ραγκούν, τη Σιγκαπούρη, την Κόουνλουν, τη Σαγκάη και το Τιέν Τσιν. Στην Κίνα έχει ήδη ξεσπάσει η αντιαποικιοκρατική εξέγερση των Μπόξερ. 1904-1905 Την εποχή του Ρωσο-Ιαπωνικού Πολέμου (Φεβρουάριος 1904-Σεπτέμβριος 1905), ο Κόρτο φτάνει στη Μαντζουρία. Στη Μούκντεν, τη σημερινή Σενγιάνγκ, γνωρίζεται με τον σπουδαίο Αμερικανό σοσιαλιστή συγγραφέα Τζακ Λόντον, ο οποίος εργάζεται ως πολεμικός ανταποκριτής. Γνωρίζεται επίσης με τον Αγγλοπολωνό συγγραφέα Τζόζεφ Κόνραντ, πολέμιο της αποικιοκρατίας και δημιουργό της αριστουργηματικής «Καρδιάς του Σκότους». Ο πόλεμος λήγει με συντριβή της Ρωσίας. Ξεσπάει η Επανάσταση του Φεβρουαρίου του 1905 στην Αγία Πετρούπολη, την οποία καταπνίγει το τσαρικό καθεστώς. Όμως χιλιάδες στρατιώτες λιποτακτούν από τον τσαρικό στρατό. Ανάμεσά τους, ο Κόρτο γνωρίζεται στη Μούκντεν με έναν γενειοφόρο, νεαρό λιποτάκτη του Πρώτου Συντάγματος Σιβηριανών τυφεκιοφόρων: τον Ρασπούτιν. Ταξιδεύουν μαζί στη νοτιοδυτική Κίνα, απ’ όπου επιδιώκουν να περάσουν, μέσω της Ερυθράς Θάλασσας, τελικά στην Αφρική. Στόχος τους: η αναζήτηση των χρυσωρυχείων της Ντανκάλια, στη σημερινή Ερυθραία, στα σύνορα με την Αιθιοπία – που βρίσκεται υπό ιταλική κατοχή. Ένα μέρος από αυτές τις περιπέτειες περιγράφεται στη συλλογή ιστοριών «Αιθιοπικά» («Les Éthiopiques», 1972–1973). 1905-1906 Στη θάλασσα της Κελέβης ξεσπά ανταρσία στο πλοίο. Οι στασιαστές ρίχνουν τον Κόρτο και τον Ρασπούτιν σε μια σχεδία στη θάλασσα. Τους περισώζει ένα εμπορικό πλοίο, που καταπλέει προς το Βαλπαραΐσο της Χιλής. Από εκεί, με το τρένο φτάνουν στο Σαντιάγο και μετά στην Αργεντινή. Στην Τσολίλα της Παταγονίας συναντούν τους θρυλικούς Βορειοαμερικανούς παρανόμους Μπουτς Κάσιντι και Σάντανς Κιντ – οι οποίοι απαθανατίστηκαν στην ομώνυμη ταινία του Τζορτζ Ρόι Χιλ, με τους Πολ Νιούμαν και Ρόμπερτ Ρέντφορντ (1969). 1906-1907 Το 1907 επιστρέφει στην Ευρώπη. Στην Αγκόνα, γνωρίζεται με έναν Ρώσο πολιτικό εξόριστο της Επανάστασης του 1905, ο οποίος εργάζεται ως πορτιέρης σε κάποιο ξενοδοχείο: τον Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τσουκασβίλι, επαναστατικό ψευδώνυμο Στάλιν. Η γνωριμία τους θα σταθεί σωτήρια για τον Κόρτο μερικά χρόνια αργότερα, στη διάρκεια της Επανάστασης των Μπολσεβίκων το 1917 – όπως μαθαίνουμε από το άλμπουμ «Η κρυφή Αυλή του Μυστηρίου» («Corte sconta detta Arcana», 1974-75). Το 1908, ο Κόρτο επιστρέφει στην Αργεντινή. Επανασυνδέεται με τον Τζακ Λόντον, ο οποίος τον συστήνει στον θεατρικό συγγραφέα Ευγένιο Ο’ Νιλ, που είναι επίσης μέλος του Αμερικανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. 1908-1913 Το 1909 ο Κόρτο μπαρκάρει για τη Μασσαλία. Από εκεί ταξιδεύει στην Τεργέστη, η οποία βρίσκεται υπό αυστριακή κυριαρχία. Συναναστρέφεται τον Τζέιμς Τζόις, που εργάζεται ως δάσκαλος στην Τεργέστη και έχει ξεκινήσει εκεί τη συγγραφή του «Οδυσσέα». Επόμενος σταθμός η Αγγλία, όπου γνωρίζεται με τον μεγάλο Αμερικανό συγγραφέα Χένρι Τζέιμς. Το 1910 αναλαμβάνει δεύτερος στη διοίκηση του εμπορικού πλοίου Bostonian, που μεταφέρει ζωοειδή μεταξύ Βοστώνης και Λίβερπουλ. Το 1911 φτάνει στην Τυνησία και την ίδια χρονιά σαλπάρει εκ νέου για την Αργεντινή, αλλά σταματά στο Σαλβαδόρ ντε Μπαΐα της Βραζιλίας και περνάει αρκετό καιρό στην Ιταπόα. 1913 Ο Κόρτο ταξιδεύει στην Ινδονησία και στον Νότιο Ειρηνικό: Σουραμπάγια (Ιάβα), Νησιά Σαμόα και Νησιά Τόνγκα. Γίνεται καπετάνιος σε ένα πειρατικό πλοίο που ανήκει στον στόλο που διευθύνει ο μυστηριώδης Καλόγερος. Στις 31 Οκτωβρίου το πλήρωμα του Κόρτο εξεγείρεται. Υποκινητής της εξέγερσης είναι ένας μαύρος, αυτόχθονας, το επονομαζόμενο Κρανίο, ο οποίος οραματίζεται μια γενική επανάσταση των τοπικών πληθυσμών κατά των λευκών ιδιοκτητών. Αργότερα, ο Κόρτο και το Κρανίο θα γίνουν φίλοι. Το πλήρωμα εγκαταλείπει τον Κόρτο δεμένο σε μια σχεδία, κοντά στις ακτές των Νήσων Σολομώντα. Την επόμενη μέρα, ο Κόρτο σώζεται από διερχόμενο πλοίο με καπετάνιο τον Ρασπούτιν, ο οποίος είναι επίσης πειρατής και συνεργός του Καλόγερου. Η 1η Νοεμβρίου 1913 σηματοδοτεί την αφετηρία των περιπετειών που εξιστορούνται στο magnum opus του Κόρτο: την «Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας» («Una ballata del mare salato», 1967-69). 1914-1915 Ο Κόρτο και ο Ρασπούτιν επιχειρούν περίπλου του Ειρηνικού, στην βορειοανατολική ακτή της Νέας Γουινέας, με κατεύθυνση το Αρχιπέλαγος του Μπίσμαρκ. Στη νήσο Εσκονσίδα (169° δυτικά και 19° νότιο γεωγραφικό πλάτος) εδρεύει η μυστική βάση του πειρατικού στόλου του Καλόγερου. Όμως, λίγο μετά, το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό ανακαλύπτει την πειρατική βάση και την καταστρέφει. Στις 19 Ιανουαρίου ο Κόρτο και ο Ρασπούτιν διαφεύγουν από την Εσκονσίδα και κατευθύνονται προς τη νήσο Πίκερν. Κάνουν στάση στα Νησιά του Πάσχα και έπειτα στο Ικίκε της Χιλής, στο Καγιάο του Περού και στο Γκουαγιακίλ του Εκουαδόρ. Τον Αύγουστο φτάνουν στη Διώρυγα του Παναμά. 1916 Ο Κόρτο καταπλέει στον Αμαζόνιο και εισέρχεται βαθιά στη βραζιλιάνικη ζούγκλα, συνοδευόμενος από τον επιστήμονα και αποκρυφιστή Τζερεμάια Στάινερ (βασισμένο στον ιστορικό Ρούντολφ Στάινερ), καθηγητή του Πανεπιστημίου της Πράγας, και από τον νεαρό, απελεύθερο νέγρο Τρίσταμ Μπαντάμ. Συναντά για πρώτη φορά την ιέρεια βουντού Μπόκα Ντοράτα (Χρυσόστομη) και την προστατευόμενή της, την Εμεράλντα, που έχει τατού στο πρόσωπο το σύμβολο του μπλακ-τζακ. Του προλέγουν το μέλλον στα ταρώ. Στο νησί Μαραχάο, στις εκβολές του Αμαζονίου στον Ατλαντικό, ο Κόρτο σμίγει με ένα τσούρμο μαύρων μπαντολέρος (λήσταρχοι, συνήθως πρώην σκλάβοι), που κάνουν σερτάο (επιδρομές) στις βραζιλιανικές ακτές, ως αντάρτικο στην πορτογαλική αποικιακή διοίκηση. Περιπέτειές του στην απέραντη Μπαΐα στα νότια του Ρίο ντε Τζανέιρο εξιστορούνται στα λευκώματα «Ο Αετός της Βραζιλίας» («L’Aigle du Brésil») και «Στον Αστερισμό του Αιγόκερω» («Sous le signe du Capricorne», 1971). Την ίδια περίοδο ταξιδεύει στις Αντίλλες και στη Νέα Ορλεάνη, και οι εμπειρίες του καταγράφονται στα άλμπουμ «Η Σουίτα της Καραϊβικής» («Suite caraïbéenne») και «Το μυστικό του Τρίσταν Μπάνταμ» («Le Secret de Tristan Bantam»). 1917 Είναι η πιο έντονη χρονιά στη ζωή του. Μετά από νέα εξόρμηση στις Αντίλλες και στην τότε Βρετανική Ονδούρα (σημερινή Μπελίζ), ταξιδεύει στο Μαρακάιμπο της Βενεζουέλας (όπου ξανασυναντά τον Ρασπούτν) και κατόπιν στα νησιά Μπαρμπάντος και στο Πορτ Ντουκάλ, στα νοτιοδυτικά της Γουαδελούπης, όπου έχει μια πρώτη περιπέτεια με την άσπονδη ερωμένη του, Βενετσιάνα Στίβενσον. Στη συνέχεια, ενώ μαίνεται ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Κόρτο επιστρέφει στην Ευρώπη. Οι περιπέτειές του εξιστορούνται στα «Κέλτικα» («Les Celtiques», 1971-72). Αρχικά, άγνωστο πώς, ο Κόρτο ξυπνά στο Στόουνχεντζ. Το ημερολόγιο γράφει 24 Ιουνίου, η ημέρα όπου γιορτάζεται το Θερινό Ηλιοστάσιο και διαδραματίζεται το «Όνειρο Θερινής Νυκτός» του Σαίξπηρ. Κέλτικα ξωτικά και νεράιδες γίνονται οι σύντροφοι του Κόρτο και συνδράμουν τους Άγγλους να αποκρούσουν μια «πισώπλατη» γερμανική εισβολή στην Αλβιώνα. Αμέσως μετά προσαράζει στις ακτές της Ιρλανδίας. Στο Δουβλίνο μπλέκεται με τους Ιρλανδούς Εθελοντές (προδρόμους του IRA), οι οποίοι μάχονται κατά την βρετανικής κυριαρχίας. Όμως το επεισόδιο «Ο Άγγελος στο Παράθυρο της Ανατολής» («L'angelo della finestre d'oriente»), ουσιαστικά το πρώτο κεφάλαιο στα «Κέλτικα», διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου στη Βενετία: το Καναρέτζιο, στο Rio Terà dei Biri, στην καρδιά του εβραϊκού γκέτο, θα αποτελέσει πλέον το de facto ορμητήριό του. Ο Κόρτο βρίσκεται στη Βενετία όταν λαμβάνει χώρα η σφοδρή μάχη του Καπορέτο (24 Οκτωβρίου 1917). Στη σύγκρουση αυτή τραυματίζεται ένας νεαρός τότε δημοσιογράφος και εκκολαπτόμενος συγγραφέας, ο οποίος υπηρετεί ως οδηγός ασθενοφόρου: ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Μαζί με τον Χέμινγουεϊ και άλλους τυχοδιώκτες, πρώην στρατιώτες με πολυεθνική καταγωγή, οι οποίοι συνειδητοποιούν ότι σκοτώνονται στην υπηρεσία αντιμαχόμενων ιμπεριαλισμών, ο Κόρτο αναζητά ένα χαμένο φορτίο χρυσού στην Αδριατική Θάλασσα, κοντά στις ακτές του Μαυροβουνίου. 1918 Την άνοιξη, ο Κόρτο βρίσκεται στη Γαλλία. Στις 20 και 21 Απριλίου λαμβάνει χώρα η πιο πολύνεκρη μάχη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Μάχη του Σομ. Στη διάρκειά της, ο Κόρτο γίνεται μάρτυρας της κατάρριψης του αεροσκάφους του Γερμανού ιπτάμενου άσου Μάνφρεντ φον Ριστχόφεν, του περίφημου Κόκκινου Βαρόνου. Ο Κόρτο χαλαρώνει στη Βενετία καθώς ο πόλεμος οδεύει προς το τέλος του. Δεν θα μείνει ήσυχος για πολύ. Μια ανακάλυψη στο εβραϊκό γκέτο, τον ωθεί να σαλπάρει ξανά. Το φθινόπωρο ο Κόρτο ταξιδεύει στην Ασία. Φτάνει στη σημερινή Αλ-Τουρμπάχ της Υεμένης και από εκεί κατευθύνεται στη Βρετανική Σομαλία. Περνά εκ νέου από την Αιθιοπία και βρίσκεται στη Γερμανική Ανατολική Αφρική (σημερινή Τανζανία). Σαλπάρει προς την Ανατολή. Κάνει στάση στη Σανγκάη και στις 11 Νοεμβρίου του 1918 φτάνει στο Χονγκ Κονγκ. Εκεί ο Κόρτο πληροφορείται για τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Έχει όμως ήδη ξεσπάσει ο Ρωσικός Εμφύλιος. 1919-1921 Στο Χονγκ Κονγκ τον προσεγγίζει η μυστική οργάνωση «Κόκκινα Φανάρια», που σχετίζεται με το Κίνημα της 4ης Μαΐου, με τον νεαρό-τότε- επαναστάτη Μάο Τσε-τουνγκ και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Πράκτοράς τους είναι η επονομαζόμενη Σαγκάη-Λιλ, που γοητεύει τον Κόρτο. Έναντι μεριδίου, του ανατίθεται μια αποστολή: να ταξιδέψει στη Μαντζουρία και από εκεί στη Σιβηρία, με σκοπό να βρει ένα τρένο γεμάτο χρυσάφι, που βρίσκεται στα χέρια του αντεπαναστάτη στρατηγού Κολτσάκ, θανάσιμου εχθρού των Μπολσεβίκων. Αντίπαλοι των τελευταίων είναι επίσης η πανέμορφη, δολοπλόκος δούκισσα Μαρίνα Σεμίνοβα (την οποία ερωτεύεται ο Κόρτο) και ο στρατηγός Σεμένοφ, ιστορικό πρόσωπο, διοικητής της κοζάκικης «Άγριας Μεραρχίας» (με τον οποίο αντιπαρατίθεται ο Κόρτο). Ταξιδεύει βόρεια, διασχίζει τα σύνορα της Μαντζουρίας και της Μογγολίας, και φτάνει στη Σιβηρία. Ξαναβρίσκει στον δρόμο τον Ρασπούτιν. Στην εξωτερική Μογγολία, ο Κόρτο συντάσσεται με τις δυνάμεις των κομμουνιστών επαναστατών Σούχε Μπατόρ και Τσοϊλμπασάν, που μάχονται τα στρατεύματα του «σφαγέα», μυστικιστή αριστοκράτη-στρατηγού Ούγκερν φον Στένμπεργκ. Ο Κόρτο συναντά τον τελευταίο το προηγούμενο βράδυ του θανάτου του. Όμως, λίγο αργότερα, ο ίδιος ο Κόρτο τραυματίζεται σοβαρά, σε μια προσπάθεια να καταστρέψει το θωρακισμένο τρένο του αντεπαναστάτη στρατηγού Τσιανγκ. Καταφέρνει ωστόσο να περάσει στην κινέζικη επαρχία της Χσιάν Τζιανγκ και από εκεί καταφεύγει στο Χονγκ Κονγκ. Το 1920 επιστρέφει στη Βενετία. 1921-1922 Ο Κόρτο ανακαλύπτει στο εβραϊκό γκέτο της Βενετίας έναν χάρτη που φέρεται να οδηγεί στον Χαμένο Θησαυρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κάπου στα σύνορα Ιράν-Αφγανιστάν. Το φθινόπωρο φεύγει για τη Ρόδο. Εκεί, άθελά του, γίνεται μάρτυρας μιας μυστικής συνάντησης κορυφής των ηγετών των Νεότουρκων, όπου συμμετέχουν ο Κεμάλ Ατατούρκ και ο Εμβέρ Πάσα, υπεύθυνος για τη γενοκτονία των Αρμενίων. Φεύγοντας από τη Ρόδο τον Δεκέμβριο, περνάει από τα Άδανα και το Βαν (Τουρκία), μπαίνει στο Αζερμπαϊτζάν και φτάνει στην Κασπία Θάλασσα∙ την διασχίζει με βάρκα από το Μπακού στο Κρασνοβόντσκ, καταλήγοντας στο Εμιράτο της Μπουχάρα. Εκεί συναντιέται με τον Ρασπούτιν, ο οποίος μόλις έχει αποδράσει από τη φυλακή που ονομάζεται -κατ’ ευφημισμό- «Χρυσό Σπίτι της Σαμαρκάνδης», κοντά στο Μπαλτζουάν, στα νοτιοδυτικά της Ντουσαμπέ (σημερινή πρωτεύουσα του Τατζικιστάν). Ο Κόρτο και ο Ρασπούτιν γίνονται μάρτυρες του θανάτου του στρατηγού Ενβέρ Πασά στη μάχη του με μονάδα Αρμενίων του Κόκκινου Στρατού, στις 4 Αυγούστου 1922. Στη συνέχεια πηγαίνουν στο Καφιριστάν (περιοχή του Αφγανιστάν, γνωστή σήμερα ως Νουριστάν). Στους πρόποδες του όρους Αλαμούτ συναντούν μυστικιστές-δολοφόνους που βλέπουν οράματα πίνοντας χασίς, απογόνους του Τάγματος των Ασσασσίνων του Χασάν Ι Σαμπάχ (βλέπε το ομώνυμο κομμάτι των Hawkwind). «Το Χρυσό Σπίτι της Σαμαρκάνδης» («La Casa Dorata di Samarcanda», 1980) ολοκληρώνεται στις 6 Σεπτεμβρίου του 1922. Οι δύο σύντροφοι στιγμιαία αντικρύζουν τον θησαυρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όμως τον χάνουν αμέσως από τα μάτια τους. Ο Κόρτο και ο Ρασπούτιν περνούν τα σύνορα μεταξύ Αφγανιστάν και Πακιστάν (τότε μέρος της Βρετανικής Ινδικής Αυτοκρατορίας). 1923-1925 Στις αρχές Ιουνίου του 1923, ο Κόρτο Μαλτέζε ταξιδεύει με ατμόπλοιο από το Αμβούργο στο Μπουένος Άιρες. Επιστρέφει στην Αργεντινή μετά από δεκαπέντε χρόνια. Στο Μπουένος Άιρες, ο Κόρτο σώζει μια νεαρή πόρνη από την πολωνική εγκληματική οργάνωση Βαρσάβια, όπως εξιστορείται στο άλμπουμ «Τάνγκο» («Tango... y todo a media luz», 1985). Όμως κινδυνεύει σοβαρά και ο ίδιος και σώζεται χάρη σε παρέμβαση του παλιού του φίλου, του πρώην παράνομου Μπουτς Κάσιντι, ο οποίος έχει γίνει πάμπλουτος κτηματίας και ζει ινκόγκνιτο. Το τάνγκο του Κόρτο ξεκινά στις 13 Ιουνίου και τελειώνει το βράδυ της 20ης Ιουνίου. Στο τέλος της χρονιάς γυρνά στην Ευρώπη. 1924-1925 Ο Κόρτο επισκέπτεται τα ελβετικά καντόνια. Το φθινόπωρο, μαζί με τον καθηγητή Στάινερ πηγαίνουν στη Μοντανιόλα (Καντόνι Τιτσίνο) για να επισκεφτούν τον μυστικιστή συγγραφέα Έρμαν Έσσε. Εξάλλου, η συλλογή ιστοριών «Ελβετικά» («Le Elvetiche», 1987) αποτελεί ένα είδος μύησης του Κόρτο στα μυστικά της αλχημείας. Στη Ζυρίχη συνδέεται με τη αρτ ντέκο Πολωνή ζωγράφο Ταμάρα Λέμπικα. Εκεί ο Κόρτο και ο Στάινερ λαμβάνουν ένα τηλεγράφημα από τη Βενεζουέλα, από τον φίλο τους Λεβί Κολόμπια. Ο τελευταίος είναι συλλέκτης χαμένων θησαυρών και αρχαιοτήτων, ιδιοκτήτης μουσείου στο Παραμαρίμπο, με εμμονή στην αναζήτηση του μυθικού, «χρυσαφένιου» Ελντοράντο. Ο Κολόμπια τους προσκαλεί σε μια αναζήτηση της χαμένης Ατλαντίδας στην Καραϊβική. Καταγράφεται στο άλμπουμ «Μου» (1988–1989, όπου «Mü» η ονομασία της χαμένης ηπείρου που φέρεται να συνόρευε με την Ατλαντίδα). 1925-1936 Δεν είναι γνωστά πολλά για τη ζωή του Κόρτο Μαλτέζε αυτήν την περίοδο. Τον Δεκέμβριο του 1928 και τον Ιανουάριο του 1929 βρίσκεται στο Χαράρ (την πόλη της Αιθιοπίας όπου έζησε ο Ρεμπώ), παρέα με τον παλαιοντολόγο και θεολόγο Πιερ Τειγιάρ ντε Σαρντέν. Ο τελευταίος συνέλαβε φιλοσοφικά την ιδέα του «Σημείου Ωμέγα» (βλ. το ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντον Ντελλίλο), δηλαδή ενός μέγιστου επιπέδου πολυπλοκότητας και συνειδητότητας προς το οποίο πίστευε ότι οδεύει το Σύμπαν. Από τη θεωρία και το όνομά του παράγεται όρος «τελεολογία», που υποδηλώνει ότι όλα εξαρχής οδεύουν προς έναν προκαθορισμένο σκοπό. Ο Κόρτο εξαφανίζεται ως τον Ιούλιο του 1936, οπότε ξεσπά ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος. Θα διαρκέσει μέχρι τον Μάιο του 1939. Ο Κόρτο στρατεύεται στις Διεθνείς Ταξιαρχίες, πολεμώντας δίπλα στον Τζον Κόρνφορντ (γιος της Αγγλίδας ποιήτριας Φράνσις Κροφτ Κόρνφορντ, εγγονής του Δαρβίνου). Τότε χάνονται τα ίχνη του. Μια αναφορά για τη μετέπειτα τύχη του εντοπίζεται στο έργο «Σκορπιοί της Ερήμου» του Ούγκο Πρατ, αυτόνομη πολεμική περιπέτεια, που εκτυλίσσεται στη Βόρεια Αφρική στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τον Οκτώβριο του 1940, οι ιταλικές δυνάμεις στα κατεχόμενα εδάφη της Λιβύης, της Αιθιοπίας, της Ερυθραίας και της Σομαλίας νοιώθουν τον βρετανικό κλοιό να σφίγγει επικίνδυνα γύρω τους. Αιχμή του δόρατος είναι το Long Range Desert Group, μια μονάδα ανορθόδοξου πολέμου, που αναλαμβάνει αποστολές αναγνώρισης, κατασκοπίας και σαμποτάζ. Επικεφαλής τους είναι ο Υπίλαρχος Κοΐνσκυ, (υπαρκτό πρόσωπο), ο οποίος φέρεται να γνώριζε τον Κόρτο. Λέει σε μια συζήτηση, τον Ιανουάριο του 1941: «Φαίνεται να έχει χαθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ισπανία». Μαθαίνουμε ότι ο Κόρτο είχε στείλει στον υπίλαρχο ένα γεράκι με το όνομα Αλ-Ανταλού, που υποδηλώνει την αραβική ονομασία της Ισπανίας. Σώζεται πάντως μια επιστολή, γραμμένη από την Πανδώρα Γκροβσνορ, η οποία σε νεαρή ηλικία είχε συνδεθεί με τον Κόρτο στην «Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας». Γράφει ότι ο Κόρτο, μετά από την ήττα των Δημοκρατικών, κατάφερε να διαφύγει από την Ισπανία στην Αγγλία. Σημ: Στο παραπάνω χρονολόγιο συμπεριλήφθηκαν μόνο οι «ιστορικές περιπλανήσεις» του Κόρτο Μαλτέζε, σε σενάριο και εικονογράφηση του ίδιου του Hugo Pratt. Τον ήρωα πάντως αναζωογόνησαν σε νέες περιπέτειες, σε πιο πρόσφατα χρόνια, οι Juan Diaz Canales & Ruben Pellejero («Εκουατόρια», «Κάτω Από Τον Ήλιο Του Μεσονυκτίου», «Νύχτες του Βερολίνου») και οι Martin Quenehen & Bastien Vivès («Η Βασίλισσα της Βαβυλώνας»). Όλοι οι τόμοι του Κόρτο Μαλτέζε κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως. www.mikrosiros.gr/corto-maltese Πηγές: Michelle Pierre – “Corto Maltese Memoires” (Casterman, 1998) Hugo Pratt – “Les Lieux de l'aventure” (Casterman, 2011) Philip Cochereau & Stephanie Germain – “Corto Maltese et La Mer” (Editions Ouest-France, 2018) Jean-Claude Guilbert – “Hugo Pratt. Le Traverse de Labyrinthe” (Press Renais, 2006) Το επίσημο site του Hugo Pratt: https://cortomaltese.com/en/my-story/

https://tvxs.gr/life-plus/life/vivlia-arlekin-telos-epochis-meta-apo-45-chronia-kykloforias-i-anakoinosi-toy-ekdoti/ Τα βιβλία Άρλεκιν σταματούν την κυκλοφορία τους μετά από περίπου 45 χρόνια. Το τέλος εποχής για τα Αρλεκιν ανακοίνωσε ο επικεφαλής των εκδόσεων, Χάρης Νικολακάκης, με ένα ιδιαίτερο σημείωμά του , αναφέροντας, μεταξύ άλλων, και τα εξής: «Σήμερα ανακοινώσαμε το τέλος των Αρλεκιν με τη μορφή που κυκλοφορούν εδώ και 45 χρόνια στην Ελλάδα. Και μπορεί να το κάναμε με βαριά καρδιά, καθώς δεν νομίζω ότι διαφωνεί κανείς (είτε τα λατρεύει είτε τα… αποστρέφεται) με τη διαπίστωση ότι τα μικρά αυτά βιβλία τσέπης είναι συνώνυμα με τις ιστορίες αγάπης, αλλά είναι μια κίνηση-μονόδρομος. Η επιτυχία των Αρλεκιν βασίστηκε από την αρχή στο τρίπτυχο μικρές ιστορίες αγάπης, οικονομική τιμή, διανομή αποκλειστικά στα περίπτερα. Ηταν δηλαδή περιοδικός Τύπος με τη μορφή μικρών βιβλίων. Οπως όλοι έχουμε διαπιστώσει, τα τελευταία αρκετά χρόνια, ο Τύπος έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Οι κυκλοφορίες όλων των εντύπων δυστυχώς κατέρρευσαν -όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως-, ενώ, ειδικά στη χώρα μας, έκλεισαν περισσότερα από τα μισά περίπτερα που υπήρχαν στις γειτονιές, και μόνο το 1/3 από αυτά που έμειναν διαθέτει πια Τύπο. Η γενιά μου μεγάλωσε διαβάζοντας περιοδικά, κόμικς, εφημερίδες (αμέτρητα έντυπα και χιλιάδες “βόλτες” στο περίπτερο της γειτονιάς). Τα Aρλεκιν, όπως είπαμε, είναι περιοδικός Τύπος. Γι’ αυτό και δεν μπορεί κανείς να τα βρει αλλού (π.χ. στα βιβλιοπωλεία). Και η συνεχής πτώση στις πωλήσεις, σε συνάρτηση με τον διπλασιασμό (κυριολεκτικά) στο κόστος παραγωγής τους, μας έδειξε ότι ήρθε η στιγμή να γυρίσουμε σελίδα. Αρλεκιν (με τη μορφή του περιοδικού Τύπου) τέλος από τον Ιούνιο. Η συνεργασία με τη Harlequin, αλλά και άλλους εκδοτικούς οίκους του εξωτερικού που ειδικεύονται στην αισθηματική λογοτεχνία, συνεχίζεται και ετοιμάζουμε διάφορα για το 2025. Όπως συνεχίζεται, φυσικά, και η #1 στην Ελλάδα σειρά αισθηματικής και εpωτικής λογοτεχνίας, αυτή των SILK. Κλείνω το μικρό αυτό σημείωμα με ένα μεγάλο “ευχαριστώ” από όλους μας στη ΧΑΡΛΕΝΙΚ ΕΛΛΑΣ, στις αναγνώστριες και στους αναγνώστες για την αγάπη και την εμπιστοσύνη που έδειξαν στα Αρλεκιν όλα αυτά τα χρόνια». H ΧΑΡΛΕΝΙΚ ΕΛΛΑΣ ιδρύθηκε το 1979. Τα Αρλεκιν εκδίδονται σε 32 γλώσσες και 115 χώρες, με πρώτο τίτλο τον «Απαγορευμένο παράδεισο» της Αγγλίδας συγγραφέως Αν. Μάθερ και με πωλήσεις 35.000 αντίτυπα σε μόλις μία εβδομάδα.

140.000 τεύχη την εβδομάδα: Ποια ήταν η όμορφη Κατερίνα που έδωσε το όνομά της στο θρυλικό περιοδικό των 90’s https://menshouse.gr/extras/187164/140-000-teychi-tin-evdomada-poia-itan-i-omorfi-katerina-poy-edose-to-onoma-tis-sto-thryliko-periodiko-ton-90-s

Το καινούργιο άλμπουμ έπαιξε εκ του ασφαλούς αφού ακολούθησε τη δομή κλασικών ιστοριών όπως ο Μάντης, η Κατοικία των Θεών κλπ. Παρόμοιες ιστορίες ίσως πρέπει να περιμένουμε περισσότερες στο μέλλον διότι πόσα πια μέρη μένουν να εξερευνήσει ο Αστερίξ και πόσοι ακόμα λαοί να γνωρίσει? Εκτός αν αρχίσουν τα σίκουελ ιστοριών του στυλ "Αστερίξ: επιστροφή στη Βρετανία" κλπ.....

στα περίπτερα βγήκε;

Για όσους δεν το βλέπουν το προτείνω ανεπιφύλακτα (με αφορμή τη λήξη και της τρίτης σεζόν)

Το 3ο του Secret Invasion είναι κάπως καλύτερο από τα δύο πρώτα....

Από την άλλη αυτό το σκίτσο με την παρένθεση ήταν εντελώς γνήσιο.... Ένα παρελκόμενο των αποτελεσμάτων των εκλογών είναι μάλλον ότι οι μέρες του Αρκά ως πολιτικού σκιτσογράφου ανήκουν πλέον στο παρελθόν....

Τι βαρεμάρα......

deep fake κι εδώ???

Τα κόμικς του Αρκά από εναλλακτική κουλτούρα σε 40 χρόνια έγιναν εξαπτέρυγο του κατεστημένου. Θαυμάστε επίπεδο!

Η ταινία ήταν πολύ καλή και ευχάριστη και νοσταλγική και με πολλά καλούδια, μερικά μάλιστα εντελώς απρόσμενα. Συνίσταται.

Η ταινία ήταν υπέροχη. Μη τη χάσετε και μη περιμένετε να τη δείτε στο Disney+.

Συγγνώμη αλλά το 75 δεν έπρεπε να είναι Captain America αφού αυτό διαφημίζοταν στο οποσθόφυλλο του 74; Και στα περίπτερα που κοίταξα δεν βρήκα τίποτα ούτως ή άλλως. Όντως έχει διανεμηθεί ή μήπως το έχουν πάρει μόνο συνδρομητές;