Στρουμφς : Η Παιδαγωγική Ηρωΐνη [ Τζάνη Μαρία, ?, 1995 ]

[Bonadrug]

από το βιβλίο της Άντας Κατσίκη-Γκίβαλου: Παιδική Λογοτεχνία Θεωρία και Πράξη Τόμος Β΄ - Αθήνα: Καστανιώτης. 1995

(σελ. 279-289)

 

ΣΤΡΟΥΜΦΣ, Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΗΡΩΙΝΗ

 

ΜΑΡΙΑ ΤΖΑΝΗ Αναπλ. Καθηγήτρια Πανεπ. Αθηνών

 

 

* Το κείμενο που ακολουθεί περιέχει μερικά από τα αποτελέσματα μιας ερευνητικής προσπάθειας που κρατάει τρία χρόνια και για την οποία πρέπει να πω ότι οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη δεσποινίδα Αναστασία Παμουκτσόγλου, διευθύντρια στο 19ο Δημοτικό Σχολείο Κερατσινίου, για τη σημαντική βοήθεια στη συλλογή του υλικού.

Αυτή η ερευνητική προσπάθεια σχετικά με τα πρότυπα και τις αξίες που προβάλλονται από τη μη θεσμοποιημένη αγωγή στα μικρά παιδιά και που συμβάλλουν, καθοριστικά θα έλεγα, στην κοινωνική και πολιτική αγωγή τους, αναφέρεται σε πολλά από τα παιδικά βιβλία και περιοδικά, συνήθως τα κόμικς, και σε κάποια έργα που παρουσιάζονται στην τηλεόραση για μικρά παιδιά. Εδώ θα αναφέρω μόνο τα σχετικά με τα Στρουμφάκια. Και όχι όλες τις αξίες και τα πρότυπα που μας απασχολούν στην έρευνα αλλά αυτά που θεωρήσαμε πιο σημαντικά. (Η έρευνα μας θα δημοσιευθεί σύντομα από τις εκδόσεις Μ. Γρηγόρη.)

Την αρχική μας απορία ?ποια είναι αυτά τα πρότυπα/αξίες, ή πώς μεταβάλλονται τα καθιερωμένα παλαιότερα? διαδέχτηκε ήδη κατά τη διάρκεια της συλλογής του υλικού μας, της σύγκρισης και της επεξεργασίας του με τη μέθοδο της αναλύσεως του περιεχομένου, η κεντρική υπόθεση ότι ευρισκόμεθα μπροστά σε μια θαυμασίως συγκαλυμμένη επιχείρηση αλλοίωσης, αναίρεσης και τελικής εξαφάνισης των βασικών αρχετύπων του ανθρωπίνου είδους, των ανθρωποποιητικων προτύπων/αξιών της ανθρώπινης κοινωνίας.

Στην επιχείρηση αυτή επιστρατεύονται: η θαυμάσια αισθητική απεικόνιση και όλη η Γνώση για το πώς μαθαίνει το παιδί και για το πώς αυτή η μάθηση/εσωτερίκευση θα γίνει ελκυστική και προτιμητέα από κάποια άλλη.

Θέλω να πω εδώ ότι σ' αυτή την προσπάθεια, τόσο η επιστήμη όσο και η τέχνη, δυστυχώς διαπιστώνεται ότι έχουν τεθεί σ' αυτή την υπηρεσία. Τα Στρουμφάκια είναι από την άποψη της τεχνικής αισθητικά άψογα.

Περιοριστήκαμε στα εξής μόνο αντι-πρότυπα, που προβάλλει αυτή η επιχείρηση, τα οποία αναφέρω:

1. Εξαφάνιση της ανάγκης του γονεϊκοΰ προτύπου, και μάλιστα ως πηγή ζωής, ως του διδύμου που συμβάλλει και πραγματώνει τη νέα ζωή.

2. Αναίρεση της αναγκαιότητας της Γνώσης, γελοιοποίηση της και αντικατάσταση της από μια ετερόνομη και «μα¬γική» πηγή γνώσης, που είναι «το βιβλίο των συνταγών» του Μπαρμπα-Στρουμφ. Δεν είναι καν ένα βιβλίο, είναι ένα βιβλίο συνταγών.

3. Εκφυλισμός της αξίας γυναίκα και του θηλυκού προτύπου.

4. Εκφυλισμός της αξίας φιλία και της συν-προσπάθειας, ενώ αντίθετα επιβιώνει η συν-απόλαυση.

5. Εισαγωγή της πραγματικότητας της αφυλετικής κοινωνίας.

6. Εξαφάνιση των εννοιών έθνους, ατομικότητας, κάθε έννοιας τοξικότητας, αμφισβήτησης και κάθε προσπάθειας υπαρξιακής αναζήτησης.

Τέλος, η όλη αυτή επιχείρηση στηρίζεται στην αλλοίωση της γλώσσας, στη συρρίκνωση της δυνατότητας γλωσσικής έκφρασης, στην κατάργηση των ειδοποιών διαφορών, των εννοιών, και αντικατάσταση τους με λέξεις «πασπαρτού», κατά τα οργουελιανά πρότυπα. Αναφέρεται σε μια εικόνα: ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΖΟΥΣΑΝ ΓΛΥΚΙΕΣ ΓΑΛΑΖΙΕΣ ΠΟΝΗΡΙΕΣ.

 

Αρχίζει όπως το παραμύθι: μια φορά κι έναν καιρό, στα χρόνια τα μακρινά. Επομένως, η επέλαση γίνεται στην ηλικία εκείνη που το παιδί ακόμη δεν έχει δημιουργήσει καμία αντίληψη ανθεκτική και σοβαρή της πραγματικότητας.

Όλη η προσπάθεια που είχε γίνει μέχρι την εμφάνιση των Στρουμφς, γιατί αυτή η επιχείρηση ξεκινά από πιο παλιά, από τις πάπιες και τα ποντίκια του Disney, «δυστυχώς» αποτύγχανε, γιατί προηγείτο η εσωτερίκευση των αυθεντικών και αναγκαίων για την ομαλή εξέλιξη του παιδιού σε ενήλικα αρχετύπων και προτύπων, οπότε οτιδήποτε άλλο ήταν ανίσχυρο. Δεν υπήρχε και η εικόνα της TV. Έτσι, προλάβαιναν τα πρότυπα να εσωτερικευθούν πριν από τα αντιπρότυπα. Τα Στρουμφς απευθύνονται σε πάρα πολύ μικρές ηλικίες. Δε χρειάζεται η γνώση της ανάγνωσης. Η εικόνα την αναπληρώνει. Γι' αυτό και είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά στο στόχο τους.

 

Λοιπόν, «στα χρόνια τα παλιά», ξεκινάει σαν παραμύθι όλη η ιστορία, «ζούσαν οι γαλάζιες πονηριές». Προσέξτε, πονηριές στη θέση ανθρώπων, παιδιών. Είναι γαλάζιες. Το πρόσωπο εξαφανίζεται, μπαίνει το χρώμα, όπως θα μπει η φιγούρα. Μια φιγούρα η οποία είναι ισοπεδωτική, είναι πάντα κοινή για όλα χωρίς διάκριση, εκτός ίσως της γκριμάτσας. Να σπεύσουν αυτοί που θέλουν την αφυλετική κοινωνία να χαρούν (!), γιατί θα δούμε παρακάτω τι γίνεται εδώ. Πουθενά, σημειωτέον, δεν υπάρχουν γονείς.

Επίσης, δεν υπάρχουν ηλικίες. Η μόνη φιγούρα είναι ένας μπάρμπας, ούτε καν παππούς. Στον Disney έχουμε κάποιους συγγενείς περιφερειακούς, δευτερεύοντος βαθμού. Το επόμενο βήμα που είναι τα Στρουμφς και μάλιστα αναμένεται μετά από μια δεκαετία, όταν πια αυτή η ηλικία θα είναι ενήλικες και θα είναι έτοιμοι να κάνουν νέα παιδιά, η παρέμβαση θα γίνει για την πλήρη εξαφάνιση αυτών των αρχετύπων στους μικρούς που θα μεγαλώνουν τότε.

Λοιπόν, εδώ εξαφανίζονται τελείως και οι συγγενείς οι περιφερειακοί. Υπάρχει μια γυναικεία φιγούρα, η Στρουμφίτα, και ένα μωρό που βρίσκεται έτσι. Γεννιέται όπως το μανιτάρι, μετά από μια βροχή. Όλα αυτά γεννιούνται έτσι, φυτρώνουν κάπου, δεν υπάρχουν γονείς, δεν υπάρχει καμιά συναισθηματική σχέση που χαρακτηρίζει την κοινωνία των ανθρώπων. Και βεβαίως αντιλαμβάνεστε ότι αυτή η κοινωνία δεν έχει και καμιά ηλικία, ούτε και μεταβολή. Κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Ενώ είναι πολύ ζωηρά τα Στρουμφάκια, αυτή είναι μια εντελώς επιφανειακή κατάσταση, γιατί τα πάντα είναι ακίνητα στην ουσία. Τα πάντα. Εκτός από τις πονηριές.

 

 

Και βεβαίως να θυμηθούμε αυτό που έλεγαν και οι πρόγονοι, ότι αυτούς που η φύση τους επροίκισε με σοφία, με δυνατότητα να γίνουν γνώστες, τους αποστέρησε την πονηριά. Και βεβαίως εδώ παρατηρούμε ότι θεοποιούνται η πονηριά και μάλιστα η μελιστάλαχτη, χαμογελαστή, υποκριτική προσωπικότητα. Λέει δε αυτό, ότι ο μόνος τρόπος για να πετύχεις στη ζωή σου είναι να ακολουθήσεις τα στρουμφοπροτυπα, όπου η βασική αρετή αυτού του συστήματος είναι η πονηριά.

Έχω ήδη αναφέρει ότι η δυνατότητα, η παρέμβαση αυτή γίνεται μέσα από αλλοίωση, συρρίκνωση και αντικατάσταση εννοιών, δηλαδή με πλήγμα στην ίδια τη γλώσσα:

 

στρουμφίζω - προχωρώ

στρουμφίζει η μέρα - ξημερώνει

στρουμφίζει Σάββατο - έρχεται ή ήρθε το Σάββατο

στρουμφίζει σερενάτα - τραγουδά

στρουμφίζει γιορτή - οργανώνει γιορτή ή γιορτάζει

στρουμφίζει προβλήματα - λύνει

στρουμφώνει - συμφωνεί μια ματιά στρουμφώνει

την καρδιά - πληγώνει

τη στρουμφίσαμε - την πάθαμε

στρουμφς - παιδιά

 

Ας δούμε λιγάκι μερικά πράγματα. Λοιπόν, εδώ αντικαθίστανται κατά δύο τρόπους τα ρήματα Εκείνα τα ρήματα τα οποία περιγράφουν κάποια κίνηση ή κάποια ενέργεια παθαίνουν το εξής: Το ρήμα είναι ένα δεύτερο συνθετικό στο «στρουμφο-», που είναι το πρώτο και βασικό. Όταν όμως έχω ρήμα ψυχικού πάθους σημαντικό, τότε αντικαθίσταται τελείως. Εξαφανίζεται.

Επίσης όλες οι ενέργειες: στρουμφίζεις σημαίνει προχωράς, στρουμφίζει η μέρα σημαίνει ξημερώνει, στρουμφίζει Σάββατο σημαίνει έρχεται ή ήρθε το Σάββατο, στρουμφίστε με χαρά, χαρείτε, στρουμφωνήσαν, συμφώνησαν, στρουμφίζει η ζωή, μια ματιά «στρουμφώνει την καρδιά». Αυτό σημαίνει και αντικαθιστά το ρήμα πληγώνει. Αυτό δηλώνει συναίσθημα: φεύγει λοιπόν. Όμως στρουμφοκροτείται, στρουμφοναύτης, στρουμφίτες τα κορίτσια, στρουμφαλητό το ροχαλητό, στρουμφολάδα η πορτοκαλάδα, στρουμφωνίσματα τα διαγωνίσματα, κτλ.

 

Αυτό που θα ήθελα να επισημάνω εδώ είναι ότι υπάρχει μια μεθοδική και σκόπιμη, απάλειψη ή και αντικατάσταση της λειτουργικής σημασίας του ρήματος, που συνεπάγεται βέβαια για τους ανθρώπους, και μάλιστα στην πρώιμη παιδική ηλικία, αρκετές αντιανθρώπινες διαδικασίες και αποτελέσματα στον ψυχισμό τους.

Αυτό λοιπόν συνεπάγεται αποδιοργάνωση του εγώ: το βάρος πέφτει στο «στρουμφο-» και όχι στο ρήμα, που συγκολλάται. Το επόμενο βήμα αυτής της αλλοτρίωσης είναι η αντικατάσταση του η ολική.

Είπα ήδη ότι όλα τα ψυχικού πάθους σημαντικά εξαφανίζονται και κάθε λέξη χρησιμεύει σαν ένα «πασπαρτού» ψυχο-διανοητικής χειραγώγησης, με τη βοήθεια και των άλλων πραγμάτων και εννοιών που περιλαμβάνει μέσα στη στρουμφοδιήγηση, στο στρουμφοτραγούδι ή στην εικόνα τους στην τηλεόραση. Έτσι, οι λέξεις δεν έχουν νόημα και η υποτιθέμενη σκέψη καταλήγει σε κάτι σαν «άνοια».

Θα ήθελα, για όσους το έχουν διαβάσει, να θυμηθούν εδώ αυτή την «άνοια» του κυρίου που συναντά ο ήρωας στο 1984 του Όργουελ στο μπαρ, όπου βγαίνει έξω αυτός μετά και λέει: «Μα πώς μπορεί ένας άνθρωπος να μιλάει τόσο πολλή ώρα και να μη λέει τίποτε» ή «να μη θυμάται τίποτε».

Υπάρχει εξαφάνιση της σχέσης σημαινόμενου και σημαίνοντος. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα εδώ.

Το δεύτερο πράγμα που είπα ότι χτυπιέται εδώ είναι η γνώση, οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι συναισθηματικοί πρώτοι. Το συναιοθηματικό πλαισίωμα του παιδιού. Αυτό που επιδιώκεται είναι η γελοιοποίηση και η αχρήστευση της αναγκαιότητας για γνώση:

 

ΑΠ' ΕΞΩ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ.

 

Προσέξτε, τα Στρουμφς δε σκέφτονται, δεν αμφισβητούν. Τα είπαμε από την αρχή αυτά. Τα Στρουμφς αποφασίζουν έτσι, σε αγελαία κατάσταση, ή δρουν παρορμητικά. Το βασικό χαρακτηριστικό των Στρουμφς είναι ότι δρουν παρορμητικά.

Επειδή υπάρχουν οι γονείς έτσι κι αλλιώς, θα πρέπει κάπου να τους βρούμε, αλλά θα πρέπει να τους γυρίσουμε και την πλάτη. Και εφόσον το πάρτι θα αρχίσει και δεν τελειώνει, δεν υπάρχουν γονείς και δάσκαλοι που να έχουν ένα συναισθηματικό πλαισίωμα και μια φροντίδα για τα παιδιά. Για όλα φροντίζουν τα Στρουμφς. Αυτά θα υπάρχουν σταθερά και πάντα. Αναφέρονται σε διάφορες εικόνες:

 

1. ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ. ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΕΙ Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ. ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ. ΟΜΕΛΕΤΑ ΜΕ ΤΥΡΙ.

2. ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΟΛΟΙ ΣΗΚΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.

3. ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΕΚΔΡΟΜΗ.

4. ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ. ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΥΛΑΚΗ.

ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ Ή ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

ΩΡΑ; ΑΥΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΣΤΡΟΥΜΦΣ.

ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ; ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!

5. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ. ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΑΛΙ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ. ΣΤΡΟΥΜΦΣ, ΠΩΣ ΤΟΝ ΑΝΤΕΧΕΤΕ;

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ. ΑΣ' ΤΟΝ ΝΑ ΚΟΥΡΑΖΕΤΑΙ. ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΑΣ. ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ ΣΑΣ.

6. ΒΓΑΛΤΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΑΣ. ΣΩΣΤΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ. ΔΙΑΒΑΣΕΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ; ΜΑΘΗΜΑ ΑΝΑΘΕΜΑ.

 

Η σχολική εργασία παρουσιάζεται σαν βαρύς κόπος. Επικίνδυνη γενικά για την υγεία, τη σωματική και ειδικότερα την πνευματική.

Γενικά, κάθε προσπάθεια για μάθηση που γίνεται μέσα στο σχολικό χώρο είναι επικίνδυνη, άχρηστη και άσχετη με τη χαρά του παιγνιδιού.

Ακόμη έχουμε πλήρη απόρριψη της μαθησιακής διεργασίας και το μάθημα στο σχολείο ουσιαστικά ταυτίζεται με το «ανάθεμα», με την κατάρα. Το βιβλίο, όπως βλέπετε, μεταδίδει μικρόβια. Και «μικρόβια» πνευματικής περιπέτειας, όπως εμφανίζεται στον κόσμο των Στρουμφς. Η μόνη λύση για να αποφύγουμε αυτά τα επικίνδυνα πράγματα είναι η απομάκρυνση από το μολυσμένο χώρο ή, ακόμη καλύτερα, το οριστικό κλείσιμο τους ενδεχομένως. Οι φράσεις-κλειδιά «μου τη δίνει» επιτείνουν το αίσθημα της απαίτησης και του μίσους για την ανάγνωση και την αριθμητική. Προσέξτε, γιατί αυτό; Και γιατί ειδικά γι' αυτά τα μαθήματα;

Βεβαίως, όλοι ξέρουμε ότι αυτά τα μαθήματα είναι απαραίτητα για την ενεργοποίηση των αναλόγων μαθησιακών διεργασιών που θα δώσουν τη λογικομαθηματική πλέον διάσταση στη σκέψη του αναπτυσσόμενου παιδιού. Η αποστέρηση αυτών των μαθημάτων ειδικά προκαλεί την υποβάθμιση και την τελική απεμπόληση αυτών των διεργασιών στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα έναν αυριανό ενήλικα ο οποίος σε καμιά περίπτωση δεν καλλιέργησε και γι' αυτό δεν μπορεί να διαθέτει αυθεντική σκέψη, όπως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να παρεμβαίνει κριτικά σε κάτι.

 

ΓΛΥΚΑ, ΠΟΤΑ, ΧΟΡΟΙ ΚΑΙ ΣΤΡΟΥΜΦΟΜΟΥΣΙΚΗ,

Ο,ΤΙ ΖΗΤΑΣ ΘΑ ΒΡΕΙΣ.

ΤΑ ΣΤΡΟΥΜΦΣ ΚΕΡΝΟΥΝ. ΛΟΙΠΟΝ, ΜΗΝ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ ΝΑ ΦΑΣ

ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ.

ΤΡΕΛΟ ΣΤΡΟΥΜΦΟΠΑΡΤΙ ΠΑΖΑΡΙ ΧΑΡΑΣ.

ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕ ΡΩΤΑΣ, ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ.

ΜΗ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΟΣΟ ΚΙ ΑΝ. Όπως βλέπετε, από τα λόγια μερικών εικόνων, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, δε χρειάζεται να ρωτάς κανέναν: ο μόνος που μπορεί να σε κατευθύνει είναι τα Στρουμφάκια και βέβαια δίνεται η εντύπωση στο κάθε παιδί ότι μπορεί να βρει στα Στρουμφς την εκπλήρωση κάθε επιθυμίας του και φαντασίωσης, χωρίς καμία δέσμευση και κανένα όριο. Ενώ ο δάσκαλος και ο γονιός είναι υπαρκτά όρια στο «εγώ» του παιδιού. Επίσης και στη «δράση» αυτού του «εγώ». Όμως, αυτό το όριο βοηθάει να αυτοοριοθετηθεί το παιδί και να αποκτήσει αντίληψη του εαυτού του, όπως ξέρουμε. Και αυτό βεβαίως είναι και παιδαγωγικά χρήσιμο αλλά και κοινωνικά αναγκαίο. Εδώ όμως έχουμε πλήρη αναίρεση αυτής της εξελικτικής πορείας του αναπτυσσόμενου παιδιού.

Αναφέραμε και την τέχνη ως μέσο στην επιχείρηση αυτή. Το μόνο μη που υπάρχει εδώ είναι: να μην «είσαι διστακτικός». Κανένα άλλο αξιολογικό μέτρο/όριο δεν μπαίνει εδώ. Και μη μου πείτε βέβαια ότι τα παιδιά μπορούν να λειτουργούν έτσι. Διότι εδώ αντικαθιστώ την έννοια της ελευθερίας, στο βαθμό που μπορεί να την κατανοεί και να τη βιώνει το παιδί σταδιακά καθώς εξελίσσεται: την αντικαθιστώ λοιπόν με την απλή παρόρμηση και ασυδοσία. Νομίζω ότι παιδαγωγικά αυτό σημαίνει ότι επιβεβαιώνω στη διαμορφούμενη προσωπικότητα του παιδιού ότι η δράση αυτής της προσωπικότητας δε χρειάζεται να έχει κριτήρια και όρια. Αλλά στην απουσία νόμου και κριτηρίων η απόλυτη χειραγώγηση και καταχρηστική εξουσία είναι δυνατή συνθήκη.

Είναι ο μόνος τρόπος να περάσει το άτομο αργότερα στον καταναλωτή, π.χ. της «ΑΜΣΤΕΛ», «γιατί έτσι σας αρέσει». Από τη στιγμή δηλαδή που δε χρειάζεται να έχω αξιολογικό κριτήριο, γιατί προτιμώ ένα πράγμα από κάποιο άλλο, και είναι απλά επειδή «έτσι μ' αρέσει». Και ακόμη να επισημάνω τι σημαίνει για τον παιδαγωγό να λες στην παιδική και στην κάθε ηλικία ότι δε χρειάζεται να ρωτά κανέναν προκειμένου να ντυθεί, να μιλά, να στέκεται, παρά μόνο να κάνει ό,τι θέλει.

Η αντικατάσταση αυτής της αντίληψης του «εμείς», του «υπάρχω» με την έννοια της συνύπαρξης, από την παντοδυναμία του στρουμφοπρότυπου, το οποίο είναι μια φιγούρα ισοπεδωτική, πιστεύω ότι παροτρύνει σε μια καθήλωση της αντίληψης του«εγώ» και αντί να βοηθήσει το παιδί να περάσει από το «εγώ» στο «εμείς» και την υποδοχή «του άλλου», το οδηγεί κατευθείαν στη θέση του ως μέλους μιας αγέλης. Στην αγελαία πραγματικότητα, εκεί όπου τα πάντα λειτουργούν παρορμητικά και δεν υπάρχει καμιά διαφοροποίηση και προπαντός καμιά αξιολόγηση. Επίσης, με όλα αυτά που του λες, όπως: «κοίτα να δεις, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις», δεν αλλοιώνεις μόνο την πραγματικότητα του παιδιού, αλλά διαπιστώνουμε στην κυριολεξία μια προσπάθεια σύγχυσης της πραγματικότητας με το φανταστικό και μάλιστα όταν αυτό δε σημαίνει προσπάθεια να ξεπεράσω το πραγματικό, αυτό που έχω τώρα, ή αυτό που μπορώ να προσεγγίσω τώρα, για να μπορέσω να το δω στο βάθος του, ή να το δω ενορατικά, δηλαδή να "καλλιεργήσω τη δημιουργικότητα μου. Αλλά σημαίνει να τα αντικαταστήσω όλα αυτά με την παντοδυναμία και την υπερβολή των ορμεμφύτων και του άκρα¬του υποκειμενισμού. Τα Στρουμφς επειδή είναι εξωλογικά, υπερβατικά, γι' αυτό και είναι απροσπέλαστα, άκριτα, έξω από κάθε αξιολόγηση και αναμφισβήτητα στη σφαίρα της φαντασίας, που λειτουργεί ως πραγματικότητα για το παιδί και βεβαίως κάθε αναμέτρηση των παλαιοτέρων προτύπων είναι καταδικασμένη να αποτύχει, όταν αναμετρηθεί μαζί τους. Είναι όμως μια φα¬ντασία ισοπεδωτική, καθόλου δημιουργική.

 

ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΛΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ. ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ.

ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΒΛΕΠΩ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ

ΞΥΠΝΗΤΗΡΙΑ, ΛΑΧΤΑΡΙΣΤΟ.

ΤΑ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙΑ ΤΑ ΜΙΣΩ. ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ. ΝΥΣΤΑΖΩ.

ΜΗ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ. ΣΚΕΨΟΥ ΑΥΤΕΣ

ΠΟΥ ©Α 'ΡΘΟΥΝ.

ΑΚΟΥΣΕ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ: ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ.

ΘΕΛΩ ΣΤΟ ΛΕΠΤΟ ΜΠΛΕ ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙ ΝΑ ΓΙΝΩ.

ΣΤΡΟΥΜΦΟΣΥΝΤΑΓΗ ΠΕΣ ΜΟΥ ΜΑΓΙΚΗ.

 

Είπα επίσης ότι για τα Στρουμφς η Γνώση είναι κάτι σαν νόσος. Έχουμε λοιπόν το μοτίβο το διαρκώς επαναλαμβανόμενο της «μη σκέψης». Αυτή είναι κακό πράγμα. Η γνώση είναι «μικρόβιο και η σκέψη ανθυγιεινή». Όπως βλέπετε λοιπόν, μέσα από τους περισσότερους στόχους, εδώ παρατηρείται ένα κυρίαρχο σημείο αναφοράς και επανάληψης, η άρνηση της συμμετοχής, η άρνηση της ενθύμησης του παρελθόντος, καθώς επίσης και η υιοθέτηση, αντί έστω της παλαιάς ιδέας του Θεού, κάποιου μαγικού προτύπου που περιέχεται στο μαγικό βιβλίο και που μπορεί να κάνει μαγικά πράγματα.

Υποθέστε ότι είμαι παιδί και θεωρώ τα ξυπνητήρια, τα πάσης μορφής ξυπνητήρια, ότι είναι ενοχλητικά και βεβαίως το μόνο που μαθαίνω είναι να ονειρεύομαι έναν κόσμο, όχι να πασχίζω για να τον μεταβάλλω, αλλά όταν κάποτε έχω και στενοχώρια, η μοναδική στιγμιαία λύση είναι πάρα πολύ απλό να ταυτιστώ με αυτή τη μάζα της εξωπραγματικής κατάστασης. Κι αν δεν μπορώ, να καταφύγω στη φανταστική κατάσταση μέσω, π.χ., παραισθησιογόνων.

Στη συνέχεια αναφέρομαι στο πρότυπο γυναίκα.

Είναι, πρώτον, κοκέτα, είναι ναζού, θεόκουτη και το πιο σημαντικό δεν έχει λαλιά. Δεν υπάρχει πουθενά σημείο που να μιλάει η Στρουμφίτα, που να λέει κάτι. Η Στρουμφίτα επικοινωνεί, με σαφείς υποδηλώσεις σωματικές, μόνο με τα νάζια της, με το σώμα της και με το βλέμμα της. Τώρα, βέβαια, ποιος θα μιλήσει συνδυάζοντας τα με τις πολυεθνικές της πορνείας ανη¬λίκων. Αυτά βέβαια είναι προβλήματα τριτοκοσμικά, ας πούμε, δεν αφορούν εμάς.

1. ΓΙΑ ΜΑΣ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΣΤΡΟΥΜΦΩΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΝ ΠΕΡΝΑ Η ΣΤΡΟΥΜΦΙΤΑ, ΟΤΑΝ ΜΙΛΑ Η ΣΤΡΟΥΜΦΙΤΑ.

2. ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΑΣ ΠΟΙΟΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΡΟΥΜΦΟΑΓΑΠΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΑΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΛΙΩΝΕΙ Ο ΚΑΗΜΟΣ.

3. ΤΑ ΖΩΑ ΣΤΡΟΥΜΦΙΖΟΥΝ ΣΤΗ ΣΤΡΟΥΜΦΙΤΑ ΣΕΡΕΝΑΤΑ.

4. Η ΣΤΡΟΥΜΦΙΤΑ ΣΑΣ ΚΑΛΕΙ, ΠΟΙΟΣ ΑΝΤΕΧΕΙ Ν' ΑΡΝΗΘΕΙ;

 

Εκείνο που έχω να πω είναι ότι έχουμε μια πλήρη αντικατάσταση εδώ. Ο έρωτας αντί να σημαίνει την αγάπη, την επικοινωνία και τη συντροφικότητα των ανθρώπων, αντικαθίσταται στο περιεχόμενο της στρουμφοδιήγησης. Έχει την έννοια του σεξισμού εδώ και λειτουργεί στον ψυχισμό των αναπτυσσομένων παιδιών ως μια μάθηση η οποία σημαίνει προσπάθεια προ¬κλήσεως του άλλου, διέγερσης του. Κι αυτά για τα παιδιά.

Η έννοια της φιλίας επίσης, στα Στρουμφς, θέλω λίγο να το θίξω, ουσιαστικά δεν είναι η ειλικρίνεια και η. εμπιστοσύνη που αναπτύσσεται στα παιδιά, έστω κι αν καμιά φορά μαλώνουν μεταξύ τους. Αλλά τι είναι; Είναι η δυνατότητα που σου δίνει ο άλλος να κάνεις τις πονηριές σου και να του δείξεις ότι είσαι πιο πονηρός από αυτόν. Να πάρεις, λέει, ένα δώρο την ώρα που γιορτάζει, να πας να το προσφέρεις, να το ανοίξει εκείνος αδαής και περιχαρής για το δώρο που του έκανες και μπαμ να σκάσει μια βόμβα και να τον τρομάξει, να τον μουντζουρώσει ή να του λερώσει το φουστάνι του.

Λοιπόν, εάν τα Στρουμφς είναι χωροχρονικά απροσδιόριστα, για να είναι ισοπεδωτική και πιο φαλκιδευμένη η πραγματικότητα τους, τότε όλα τα πρότυπα που έχουν είναι κι αυτά εξωπραγματικά, όπως η Στρουμφίτα, που είναι μια ονειρική γυναίκα, κούκλα. Ο Μπαρμπα-Στρουμφ, ο οποίος μας θύμισε το θείο Σαμ και το «μεγάλο αδελφό», βέβαια μόνο αυτός μπορεί να χειριστεί το βιβλίο με τις μαγικές συνταγές. Προσέξτε, μόνο αυτός να το χειριστεί. Επομένως, παρόλο που υπάρχει εκεί ακόμη, δεν μπορούν να δώσουν λύσεις τα Στρουμφάκια εάν δεν είναι αυτός ο αρχηγός/μάγος εκεί. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα που θα μπορούσαν να ειπωθούν...

Λέω απλώς, κατηγορηματικά, ότι στόχος είναι η υποβάθμιση της ανθρώπινης ύπαρξης και η μετατροπή του ανθρώπου σ' ένα καταναλωτικό ον, εμπορεύσιμο είδος και τελικά σε απρόσωπο νούμερο.

[dionik]

Ήθελα να γράψω την άποψή μου για αυτό το απόσπασμα και την Κα Άντα Κατσίκη-Γκίβαλου, αλλά από τα πολλά @#$%$#, μάλλον δε θα ήταν ό,τι καλύτερο...

 

 

 

 

 

 

(Πάντως πόσο α- -τη πρέπει να είναι...)

 

 

:beer:

[alagt17]

Έχει δίκιο. Η γνώση είναι βαριά νόσος...στην προκειμένη περίπτωση δε, βαρύτατη...έως ασήκωτη.

Δεν έχω το κουράγιο να αντιπαρατεθώ στη χαζομάρα που γίνεται, αντί για πλάκα, "επιστήμη".....

Τώρα πια καταλαβαίνετε συμφορουμίτες οτι με τέτοιους καθηγητάδες η παιδεία είναι από χέρι χαμένη.

Για να δούμε λίγα παραπάνω για την κυρία αυτή:

 

Edit:Με πρόλαβε ο ΒΙΟ για τα βιογραφικά

 

Επεξεργασία Μαρτίου 4, 2008 από alagt17

[Argail]

Εξαφάνιση των εννοιών έθνους, ατομικότητας

που είναι το κακό εδώ???????

 

 

και ένα μωρό που βρίσκεται έτσι. Γεννιέται όπως το μανιτάρι, μετά από μια βροχή

και γιατί να μην μας δείξουν άλλωστε σε παιδικό καρτούν τον μπαμπα στρουμφ να ξε.......ζει την στρουμφίτα για να κάνουν παιδιά?????

 

μέχρι εκεί διάβασα, με κούρασε, είναι ασυνάρτητο και χαζό....

Επεξεργασία Μαρτίου 4, 2008 από Argailwall

[x for xepeta]

"Γιατί κατηγορούμενε σκότωσες την οικογένειά σου και έκλεψες την τράπεζα;"

 

"Τα στρουμφάκια έφταιγαν που με γέμισαν με αρνητικά πρότυπα!"

[PAPCY02]

"Γιατί κατηγορούμενε σκότωσες την οικογένειά σου και έκλεψες την τράπεζα;"

 

"Τα στρουμφάκια έφταιγαν που με γέμισαν με αρνητικά πρότυπα!"

 

 

:HaHa: :HaHa: :lol: :lol: :respect:

[Bonadrug]

Διευκρίνιση: το βιβλίο από όπου πρέρχεται το αποσπασμα είναι της Γκίβαλου αλλά το άρθρο είναι της Τζάνη!

Δε ξέρετε τη Τζάνη; Για ένα διάστημα ήταν μαϊντανός στα τηλεπαράθυρα σχεδόν καθημερινά. Από τους πλέον αναγνωρίσιμους και (για κάποιους) γραφικούς ακαδημαϊκούς μας.

[ramirez]

Ηρωίνη παίρνουν αυτοί που γράφουν αυτές τις αηδίες μου φαίνεται. Και όχι απλά ηρωίνη, αλλά κοκτέιλ παραισθησιογόνων, πρέζας και ψυχοφαρμάκων. Μόνο έτσι εξηγείται η πλήρης έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα... :confuse:

 

 

Η Τζάνη και το δελτίο ειδήσεων του Star. Στην κοσμάρα τους κι οι δύο... :eyesoff:

Επεξεργασία Μαρτίου 4, 2008 από ramirez

[alagt17]

Μάλιστα. από το παρακάτω σημείωμα (της ιδίας φυσικά)

 

Η Μαρία Τζάνη είναι Καθηγήτρια του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στο οποίο διδάσκει (Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης). Επίσης, είναι διευθύντρια του Εργαστηρίου "Βιοφυσικό Περιβάλλον: Νευροεπιστήμες & Μάθηση" και υπεύθυνη της κατεύθυνσης Μεταπτυχιακών Σπουδών "Κοινωνιοβιολογία, Νευροεπιστήμες & Εκπαίδευση". Με πλούσιο ερευνητικό, διδακτικό και κοινωνικό έργο είναι ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό για την ευαισθησία της σε ζητήματα εθνικά, πολιτισμού και παιδείας. Συγγραφέας πολλών έργων, έχει αφιερώσει τη ζωή της στην ανάδειξη εκείνων των αξιών που ανθρωποποιούν τον άνθρωπο και τον καθιστούν ικανό να συνυπάρχει με τους άλλους, για να αγωνίζεται για εκείνα τα ιδανικά που αν και εμφανίστηκαν στην Ελλάδα, αποτελούν πανανθρώπινες αξίες για όλη την ανθρωπότητα. Εκτός των άλλων, η κα Τζάνη προΐστατο της Επιτροπής για την επαναφορά της διδασκαλίας των αρχαίων Ελληνικών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Υπουργός Παιδείας Α. Τρίτσης). Διεφώνησε με πολιτικές επιλογές για την εκπαίδευση όπως π.χ. στην εισήγηση για την εισαγωγή του μονοτονικού και κατάργηση της ιστορικής γραφής της ελληνικής γλώσσας καθώς και για ζητήματα διδακτικής μεθοδολογίας, ιδιαίτερα στην Α΄ βάθμια Εκπαίδευση. Ανάμεσα στις καινοτομίες που εισήγαγε η κυρία Τζάνη στην Εκπαίδευση, ιδιαίτερη σημασία έχει η Εισαγωγή των Νέων Τεχνολογιών στην Α΄ βάθμια Εκπαίδευση (στα πλαίσια του πιλοτικού Ολοημέρου Σχολείου), καθώς και στην επιχειρούμενη για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό επίπεδο- στην Α΄ βάθμια εκπαίδευση - τηλεδιάσκεψη (tele-conference).

 

κρατώ τα: Εκτός των άλλων, η κα Τζάνη προΐστατο της Επιτροπής για την επαναφορά της διδασκαλίας των αρχαίων Ελληνικών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Υπουργός Παιδείας Α. Τρίτσης). Διεφώνησε με πολιτικές επιλογές για την εκπαίδευση όπως π.χ. στην εισήγηση για την εισαγωγή του μονοτονικού και κατάργηση της ιστορικής γραφής της ελληνικής γλώσσας καθώς και για ζητήματα διδακτικής μεθοδολογίας, ιδιαίτερα στην Α΄ βάθμια Εκπαίδευση.

 

Μεταξά ζεις, εσύ μας οδηγεις...

Και αν αμφιβάλετε ακόμα δείτε εδώ

(αν και σε μερικά, όπως αυτά που λέει για τη Ρεπούση...από μικρό κι από τρελό που λένε....)

Επεξεργασία Μαρτίου 4, 2008 από alagt17

[x for xepeta]

Μήπως η μαμά της δεν την άφηνε να βλέπει στρουμφάκια και τώρα βγάζει τα απωθημένα της? Σκεφτείτε το. Ένα χωριό με 99 άντρες και μόνο μια γυναίκα. Φανταστείτε τα $?Χοθ@!!&@ όνειρα που θα έβλεπε η Τζάνη...

 

Αυτή δεν είναι 12θεϊστρια? Μα τον Διά!!

Επεξεργασία Μαρτίου 4, 2008 από comicsell

[Bonadrug]

Επιβλαβή τα στρουμφάκια, επωφελής ο Πλεύρης για τη Τζάνη.

[turbovolos]

Ωιμέ!

[NetGhost]

Αυτό που δεν κατάλαβα, είναι γιατί της χαλαλίσαμε χώρο και χρόνο! Ο καθείς ας έχεις τις απόψεις του. Αυτές που υπερβαίνουν το μέσο αποδεκτό όριο, μήπως είναι καλό να τις αγνοούμε; Απλά αναρωτιέμαι φωναχτά!

 

[nihilio]

Το θέμα είναι μάλλον αστείο. Μία ακαδημαϊκός που θέλει να δει κάπου τον ηθικό εκμαυλισμό της νεολαίας, θα τον δει θέλει δε θέλει, ειδικά όταν μιλάμε για τον υπεραπλουστευτικό κόσμο των καρτούν. Ειλικρινά, πάρτε οποιοδήποτε καρτούν και προσπαθήσετε να εξηγήσετε πώς προωθεί μια πολιτική ιδεολογία: θα βρεθείτε προ εκπλήξεως με τα αποτελέσματα.

 

Από την άλλη βέβαια, λέγεται ότι τα Στρουμφάκια είναι φορείς κομουνιστικής προπαγάνδας. Το θεωρείτε παράδοξο να δαιμονοποιούνται από την εν λόγω κυρία;

[alagt17]

Όσο οι απόψεις τέτοιων ανθρώπων μένουν σε έναν κύκλο ανθρώπων λίγο ή πολύ γραφικών δε μας πολυενδιαφέρουν.

Κάνουμε και την πλάκα μας και αυτό είναι όλο. Ωστόσο δεν είναι τυχαία κάποια πράγματα. Για κοιτάξτε λίγο αυτό που τόνισα

παραπάνω:

Εκτός των άλλων, η κα Τζάνη προΐστατο της Επιτροπής για την επαναφορά της διδασκαλίας των αρχαίων Ελληνικών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Υπουργός Παιδείας Α. Τρίτσης). Διεφώνησε με πολιτικές επιλογές για την εκπαίδευση όπως π.χ. στην εισήγηση για την εισαγωγή του μονοτονικού και κατάργηση της ιστορικής γραφής της ελληνικής γλώσσας καθώς και για ζητήματα διδακτικής μεθοδολογίας, ιδιαίτερα στην Α΄ βάθμια Εκπαίδευση.

 

Τι συμπεραίνουμε; Ότι τέτοιοι άνθρωποι τρυπώνουν παντού και κάνουν απίστευτη ζημιά γιατί οι άσχετοι που είναι υπουργοί

παιδείας θαμπώνονται από τους τίτλους. Η εν λόγω κυρά σήμερα θα είναι στα μέσα και στα έξω

(εδώ ήταν από την εποχή του Τρίτση ήδη). Και τι μοντέλο προβάλλει για τη γλώσσα και την παιδεία;

Τον τρίτο ελληνικό πολιτισμό του Μεταξά και των θαυμαστών του που είναι ήδη στη Βουλή. Την τυφλή αρχαιολατρία,

την υποβάθμιση της νεοελληνικής γλώσσα προς όφελος μιας σκοταδιστικής και τυπολατρικής προσέγγισης της αρχαίας

γλώσσας, μιας ξεπερασμένης γλωσσικής μορφής της ελληνικής γλώσσας. Δεν είναι τυχαίο οτι το γλωσσικό πρόβλημα

ταλανίζει πάνω από 2000 (ναι, 2000) χρόνια αυτόν τον τόπο εξαιτίας τέτοιων ατόμων.

Πιστεύετε ακόμα οτι η συζήτηση είναι για τα στρουμφάκια;

 

Όσοι είναι ξύπνιοι, ακούν ήδη τις μπιστολιές στην μπυραρία. Οι υπόλοιποι....καληνύχτα

Μακάρι απλώς να κινδυνολογώ

[nihilio]

Νομίζω ότι το παραπάνω πάει λίγο προς το άλλο άκρο.

Σίγουρα είναι τραγικό οι μαθητές του γυμνασίου/λυκείου να διδάσκονται περισσότερες ώρες Αρχαία από ότι Νέα Ελληνικά και ακόμα πιο τραγική η επιμονή στο πολυτονικό (το οποίο, για όσους αρχαιολάτρες δεν το ξέρουν, εφαρμόστηκε την Ελληνιστική εποχή για να μπορούν οι 'βάρβαροι' να προφέρουν σωστά τα Ελληνικά - στην κλασσική Ελλάδα τα πάντα γράφονταν με κεφαλαία, χωρίς κενά και άτονα ΕΤΣΙΛΟΙΠΟΝΠΡΕΠΕΙΝΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙΤΑΣΩΣΤΑΕΛΛΗΝΙΚΑΓΙΑΝΑΕΙΜΑΣΤΕΠΙΣΤΟΙΣΤΙΣΡΙΖΕΣΜΑΣ), αφού ο κύριος λόγος, αυτός της σωστής προφοράς, δεν υπάρχει (πχ τα περισπούμενα πρέπει να τα τραβάμε, να χώνουμε ένα -ι μετά τα υπογεγραμμένα - άρα στη σύγχρονη ελληνική υπογεγραμμένες μόνο κάτω από το ι που ακολουθεί λ και ν, και μόνο για τους νοτιοελλαδίτες - και οι δασείες κάνουν πιο βαριά την προφορά), ΑΛΛΑ η γνώση της γλώσσας μας είναι απαραίτητη, αν όχι για "εθνικούς" λόγους, γιατί βελτιώνει τη ζωή μας (και δεν πονάει και τα αυτιά όσων ξέρουν Ελληνικά)

Όσο για τους συμβούλους, ο καθένας βάζει μέσα τους δικούς του, για αυτό τέτοια άτομα χώνονται σε υπουργεία επί συγκεκριμένων κυβερνήσεων (το αφήνω εδώ) και τα εν λόγω άτομα έχουν μια δική τους ατζέντα που την εφαρμόζουν. Φαντάζομαι πχ ότι αυτό το άρθρο σκόπευε σε ένα κύμα παράνοιας για τους σατανικούς ξένους που θέλουν να μας αλλωτριώσουν ή στον πνευματικό εκμαυλισμό της τηλεόρασης.

 

Και πίσω στο θέμα κόμιξ, όσο νεότεροι επιστήμονες μπαίνουν στα πανεπιστήμια, τόσο πιο ανοιχτοί θα γίνονται στα νέα μέσα. Δε μπορεί πχ ο σαραντάρης φιλόλογος που στα νιάτα του διάβαζε Βαβέλ να μιλάει για επιβλαβή κόμιξ και τα σχετικά.

 

 

ΥΓ: Δεν έχω καμία σχέση με σπουδές Φιλολογίας

Επεξεργασία Μαρτίου 4, 2008 από nihilio

[alagt17]

Δε μπορεί πχ ο σαραντάρης φιλόλογος που στα νιάτα του διάβαζε Βαβέλ να μιλάει για επιβλαβή κόμιξ και τα σχετικά.

 

 

Ευτυχώς εγώ που πληρώ τα κριτήρια (σαραντάρης, φιλόλογος, Βαβέλ) πάω αντίστροφα

[NetGhost]

Εγώ με το πολυτονικό δεν έχω κανένα πρόβλημα. Αυτό που με εκνευρίζει στην κυρία είναι η προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί το οτιδήποτε στο βωμό είτε σκοπιμότητας, είτε αυτοπροβολής, είτε δεν ξέρω κι εγώ γιατί άλλο. Το να ξέρουμε και να διδασκόμαστε την γλώσσα του τόπου μας δεν είναι κακό! Εδώ οι Γερμανοί την έχουν εισαγάγει στο εκπαιδευτικό τους σύστημα!

[rotagiatipino]

Εγώ καλά μου παιδάκια ξέρω ότι είμαστε τόσο πιεσμένοι από όλα και όλους που θέλουμε πού και πού ένα παραμύθι, μέσα στο οποίο θα ζήσουμε για λίγο, θα ξεχαστούμε, θα γελάσουμε, θα περάσουμε καλά. Αν βάλουμε απώτερο στόχο να μεταφέρουμε αυτό το παραμύθι σε καθημερινη βάση, στη ζωή μας, τότε ναι έχουμε πρόβλημα. Αλλά μέχρι τότε... Αλίμονο αν καθόμαστε να αναλύουμε τα τι και τα πώς κάθε ιστορίας που μας κάνει να θυμόμαστε την αθωότητα, την αγνότητα και τη χαρά. Κι ειδικά όταν αυτά δεν ευσταθούν. Έχετε δει να μοιράζουν προκηρύξεις στα σχολεία του στυλ Ζείστε όπως τα Στρουμφάκια, αυτά που ζείτε είναι ουτοπικά? Όχι βέβαια, ένα παραμυθάκι είναι με υψηλή διδακτική αξία. Και το υπογραφω εγώ, ο πρώτος φύτουλας. Είναι δυνατόν να μη θέλει το παιδί να ξεσκάσει και να πάει μια εκδρομή?Και αυτές τις επιθυμίες τις βλέπει υπό διαφορετικό πρίσμα και τονώνεται το ηθικό του. Ποτέ κανείς στα Δημοτικά δεν έκανε κατάληψη για να πηγαίνει συνέχεια εκδρομή. Άλλωστε στη ζωή τα έχουμε όλα: χαρές και λύπες. Έτσι και τα Στρουμφάκια. Κάνουν γκάφες αλλά μαθαίνουν κιόλας. Α συχτίρ κι έχω και κόσμο να εξυπηρετήσω...

[x for xepeta]

Εγώ με το πολυτονικό δεν έχω κανένα πρόβλημα. Αυτό που με εκνευρίζει στην κυρία είναι η προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί το οτιδήποτε στο βωμό είτε σκοπιμότητας, είτε αυτοπροβολής, είτε δεν ξέρω κι εγώ γιατί άλλο. Το να ξέρουμε και να διδασκόμαστε την γλώσσα του τόπου μας δεν είναι κακό! Εδώ οι Γερμανοί την έχουν εισαγάγει στο εκπαιδευτικό τους σύστημα!

 

Η κυρία είναι αρχαιολάτρης (πράγμα που δεν είναι κακό). Αλλά όταν προβάλει τα θρησκευτικά της πιστεύω για το 12θεο (δηλωμένη δωδεκαθεϊστρια) γίνεται απλά γραφική. Σε πολλά ίσως έχει δίκιο, αν όμως η βλακεία ήταν έγκλημα θα είχε πάει φυλακή.

 

Δε θα έπρεπε να έχω πρόβλημα με τους 12θεϊστές, το ξέρω. Αλλά απλά μου είναι δύσκολο να σεβαστώ μια θρησκεία - αντίδραση.

Επεξεργασία Μαρτίου 5, 2008 από comicsell