ΚΟΡΤΟ ΜΑΛΤΕΖΕ: Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ

[nikolas12]

 

Σύνοψη από την εκδοτική:

 

«Είμαι θεά του πολέμου και του έρωτα. Θέλεις να με σώσεις, νεαρέ ποιμένα; Τότε πρέπει να κατέβεις στην κόλαση στη θέση μου.»

 

Φθινόπωρο 2002. Τη στιγμή που ένας νέος πόλεμος ετοιμάζεται στο Ιράκ, οι λαθρέμποροι γιορτάζουν στη Βενετία. Ο Κόρτο βρίσκεται εκεί, μαζί με τη Σεμίρα και τη βοσνιακή συμμορία της, για να το παίξει πειρατής. Όταν όμως ο έρωτας, η τιμή και η τύχη συγκρούονται, η ατυχία είναι βέβαιο ότι θα χτυπήσει... Από την Αδριατική ως τον Περσικό Κόλπο και από τα Βαλκάνια ως τη Βαβυλώνα, ανάμεσα σε σκύλους και λύκους, ο Κόρτο θα πρέπει για άλλη μια φορά να χαράξει την πορεία του, να αγαπήσει, να πολεμήσει και να ανακαλύψει ότι η περιπέτεια είναι μια κατάρα που τον εμποδίζει να επιστρέψει στο λιμάνι...

 

Η ιστορία:

 

  

 

Το Κόρτο Μαλτέζε: Ο Μαύρος Ωκεανός πριν δύο χρόνια μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση γιατί το να δούμε τον Κόρτο να ζει σε μια σύγχρονη εποχή θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Η Βασίλισσα της Βαβυλώνας μας φέρνει στο 2002 και μάλιστα ξεκινάει από την Βενετία, μια πόλη που συχνά βλέπουμε στις ιστορίες του Pratt.  Εκεί λοιπόν βλέπουμε πως ο Κόρτο έχει σχέση με μια κοπέλα, τη Σεμίρα η οποία έχει φύγει από τη Βοσνία σε καιρό πολέμου. Μέσα από flashbacks βλέπουμε λίγο από το παρελθον της Σεμίρας και γρήγορα καταλαβαίνουμε ότι οι δύο έχουν μια βαθιά ερωτική και προσωπική σύνδεση.

 

 

Στη Βασίλισσα της Βαβυλωνίας ο ρυθμός είναι πραγματικά πολύ γρήγορος. Ο Κόρτο μαζί με τη Σεμίρα και τον αδερφό της τον Τσέλο (ο οποίος μάλιστα όπως διαβάζουμε στο άρθρο υπήρξε και στην πραγματικότητα) λειτουργούν σαν πειρατές και κάνουν μία ληστεία, αλλά αφότου καταφεύγουν προς Βοσνία, οι σχέσεις τους σπάνε. Ο Κόρτο θα γνωρίσει τον αμερικάνικο στρατό και συνεχίζοντας να βλέπει flashbacks από τη Σεμίρα θα βρεθεί εκεί που βρισκόταν η παλιά Βαβυλώνα και ζει μια ακόμα περιπέτεια στα άκρα.

 

 

Δεν είμαι πολύ φαν αυτού του πολύ γρήγορου σεναρίου και θεωρώ ότι η πλοκή άνοιγε συνεχώς θέματα στα οποία δεν προσέφερε κάποιο επαρκές κλείσιμο. Ένιωσα ότι το κόμικ περνάει από 2-3 διαφορετικά θέματα χωρίς να αφηγείται το τέλος κανενός. Διαβάζεται μονορούφι αφού οι διάλογοι είναι μικροί και τα καρέ αρκετά μεγάλα. Το σχέδιο του Vives είναι αρκετά αφαιρετικό και θα ήθελα λίγη περισσότερη λεπτομέρεια, ειδικά στις λίγες σκηνές δράσης μου έλειψε πολύ το να δω μεγαλύτερα πάνελ, πιο ευκρινή και πλούσια. Ο χρωματισμός δεν είναι ακριβώς  ασπρόμαυρος, αλλά διατηρεί αυτό το περίεργο στυλ του Μαύρου Ωκεανού με αποχρώσεις του άσπρου, του μαύρου και γεμίζει αρκετά πλαίσια με γκρίζο.

 

 

Η έκδοση έχει αρκετά μεγάλο μέγεθος και είναι στα συνήθη ποιοτικά στάνταρ της εκδοτικής του Μικρού Ήρωα. Συνολικά το βρήκα μια συμπαθή ιστορία που όμως της έλειπε κάτι από το σενάριο και το σχέδιο για να γίνει καλύτερη. Πάντως το concept ενός σύγχρονου Κόρτο που δίνει το παρόν σε σύγχρονους πολέμους και ζει τον πόλεμο στο Ιράκ ή ξέρει για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβια, συνεχίζω να το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Καλό διάβασμα σε όλους  

[Manitou]

Δύσκολα μπορώ να προσθέσω κάτι άλλο στην υπέροχη κριτική του Νικόλα μας όπως και επίσης δεν έχω να διαφωνήσω με απολύτως τίποτα. Μου άφησε και εμένα ακριβώς την  ίδια γεύση!! Περιεργομυστηριοκαλουτσικοαλλαοχικαιτοσο. Σε μία λέξη!

[nikos99]

Το διαβασα με προσοχή γιατί το ήξερα ότι θα ήταν κάτι διαφορετικό . Δεν είναι κορτο Μαλτέζε . Εφάπτεται αλλά δεν είναι 
Διαβαζετε χαλαρά και με ενδιαφέρον αλλά μέχρι εκεί . Ας αφήσουν τον κορτο στην εποχη του .

 

[hudson]

Διαβάστηκε, καλό ανάγνωσμα όχι κάτι σπουδαίο, τον "Μαύρο Ωκεανό" τον βρήκα καλύτερο.

Εδώ νομίζω ότι αλλιώς ξεκινάει, αλλιώς συνεχίζει και τελικά αλλιώς καταλήγει. Έχω την εντύπωση ότι αυτό που έψαχνε ο Κόρτο, στο τέλος δεν το βρήκε ή όχι , κάπου μπερδεύτηκα.

Το σχέδιο υποφερτό, θα προτιμούσα όμως τα πάνελ που ήταν νύχτα να ήταν λίγο πιο ευδιάκριτα.

Γενικά ένας "Κόρτο Μαλτέζε" της σύγχρονης εποχής που το μόνο κοινό με τον ορίτζιναλ ήταν ότι μπλέκεται σε περιπέτειες.

[Lelis]

Εμένα το γεγονός ότι είναι ο Κόρτο μιας σύγχρονης εποχής δεν με χαλάει και τόσο.

 

Πιστεύω ότι πάντα ο Κόρτο είχε να κάνει με έναν ρομαντικό τυχοδιώκτη ο οποίος ζούσε ανάμεσα σε πολέμους, ιστορικά γεγονότα και αλλαγές, τα οποία ο Prat έβαζε πάντα σε δεύτερο πλάνο και μας παρέθετε την ιστορία από τα μάτια του ήρωα και μέσα από την δική του καθημερινότητα και αδιαφορία για το τι συμβαίνει γύρω του και για τα γεγονότα που κάνουν τον κόσμο να αλλάξει.

Ρομαντικοί τυχοδιώκτες υπάρχουν και σήμερα και υπάρχει και υλικό για τέτοιες ιστορίες.

 

Δεν θεωρώ ότι η φιλοσοφία των ιστοριών του Κόρτο,  έχει ας πούμε ένα τόσο αυστηρό χρονικό πλαίσιο το οποίο το καθιστά αυστηρά απαραίτητο, όσο π.χ. ο Αστερίξ και ο Λούκυ Λουκ που χωρίς Ρωμαίους και Άγρια Δύση δεν έχεις ιστορία. 

Ίσως κάτι τέτοιο να σκέφτηκαν και οι δημιουργοί της συγκεκριμένης σειράς και προσωπική μου άποψη είναι ότι μπορεί να γίνει πολύ ενδιαφέρον σαν concept .

 

Ας πούμε βρε παιδί μου στην τελική , ότι είναι ο εγγονός του Κόρτο η κάτι τέτοιο.

 

Όσον αφορά τις ιστορίες τώρα και εγώ δεν έχω ενθουσιαστεί. 

Η ροή της ιστορίας είναι κάπως πιο φλατ από το κλασσικό Κόρτο. Λίγοι διάλογοι και πολλά καρέ χωρίς διαλόγους , κάνουν την ροή αργή. Το σχέδιο σε ασπρόμαυρο με σκιάσεις κάνουν την ανάγνωση λίγο πιο ατμοσφαιρική και νουάρ , οπότε γενικά θεωρώ ότι βοηθάει λίγο στην όλη ανάγνωση.

 

Αυτό που με χαλάει περισσότερο, είναι τα σενάρια τα οποία τα θεωρώ άτονα , χωρίς πραγματικά να συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο. Θα ήθελα λίγο περιπλοκότητα, λίγο πιο  μπέρδεμα κάτι που να θυμίζει λίγο περισσότερο τις ιστορίες του Pratt. 

 

Ο συγκεκριμένος τόμος πάντως μου άρεσε περισσότερο από τον πρώτο . Δεν ξέρω ίσως φταίει που εξοικειωθηκα περισσότερο και με το concept.

 

Γενικά δεν ενθουσιάστηκα , αλλά ούτε πέρασα και άσχημα. Θεωρώ ότι αν το προσπαθήσουν λίγο οι δημιουργοί έχει προοπτικές το όλο εγχείρημα.

 

[Manitou]

Εξαιρετικές τοποθετήσεις όλων σε αυτό το thread!!!

[ProfPhillipMortimer]

Μετά την εξαιρετική κριτική από τους φίλους πάνω θα προσθέσω και εγώ λίγα σχόλια.

 

Είναι Κορτο μόνο στην ουσία.

 

Έχει πάρει τα όλα τα απαραίτητα στοιχεία της συνταγής του Πρατ για τον Κόρτο, την επαναστατική διάθεση, τον τυχοδιωκτισμό, την αναζήτηση θησαυρών, τους έρωτες, την ποίηση και έχει προσπαθήσει να τα δώσει σε ένα 

 

σύγχρονο φόντο της εποχής του 2000 και με ένα άλλο φορμάτ  (σε μάνγκα εκδοχή αντί για BD).

 

Αυτό που περιγράφουν οι φίλοι σαν γρήγορο είναι αυτό ακριβώς, η αλλαγή της φόρμας της ιστορία από το συμπυκνωμένο BD σε απλωμένο σε καρέ και ατμόσφαιρα μανγκα.

 

Από τις 20 συμπυκνωμένες σελίδες των κλασσικών ιστοριών του Πρατ (μετά την Μπαλάντα και πριν το Κόρτο στη Σιβηρία) στις 160 σελίδες ενός τόμου Μανγκα.

 

Γενικά μου άρεσε σαν προσπάθεια και το αγοράζω με χαρά.

 

Εξάλλου δεν αντικαθιστά τον κλασσικό Κόρτο που συνεχίζετε με πολύ πιστές στον μύθο ιστορίες σε κλασσικό BD φορμάτ.

 

Αυτό είναι μια προσπάθεια προσέγγισης νέων αναγνωστών, νεότερων, φίλων των μανγκα που βλέποντας το θα το νοιώσουν οικείο θα το πάρουν και αν τους αρέσει μπορεί να δοκιμάσουν και το κλασσικό.

[Indy]

On 1/16/2024 at 12:57 AM, Lelis said:

Ας πούμε βρε παιδί μου στην τελική , ότι είναι ο εγγονός του Κόρτο η κάτι τέτοιο.

Μέχρι και ο ίδιος Κόρτο μπορεί να είναι. Ο Hugo Pratt έχει αυτοακυρωθεί πολλές φορές σε αυτό το θέμα:

1. Έχει φτιάξει ένα φανταστικό γράμμα από ένα ανιψιό της Πανδώρας (Η Μπαλάντα της Αλμυρής Θάλασσας) που λέει πως ο Κόρτο αποσύρθηκε με την ίδια την Πανδώρα και αποτελούσε "Θείος" για τα παιδιά της (αυτό γύρω στο 1967, αλλά δεν αναφέρει την ηλικία του Κόρτο εκείνη την περίοδο).
2. Στο "Οι σκορπιοί της Ερήμου" ο Κας λέει πως ο Κόρτο εξαφανίστηκε (δεν πέθανε ) στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο.
3. Σε συνέντευξη έχει πει πως ο Κόρτο είναι αθάνατος αφού ήπιε από το Άγιο Δισκοπότηρο (Ελβετικά).

Ίσως κάπως ταιριάζουν όλα αυτά μαζί. Πάντως θα μπορούσε να είναι ο ίδιος Κόρτο Μαλτέζε του Pratt με του δίδυμου Quenehen - Vivès (κάνουν και αναφορά στο χρυσό σπίτι της Σαμαρκάνδης). Τώρα πρέπει να βρούμε και ένα τρόπο να εξηγήσουμε τον ακόμη ζωντανό Ρασπούτιν στον Μαύρο Ωκεανό και κάναμε τα albums των Quenehen - Vivès canon