ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ

[HOLOPODAS]

 Πάσχα, η εορτή της Αγάπης

Διανύουμε για ακόμη μια χρονιά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και το Πάσχα, η μεγαλύτερη εορτή της Χριστιανοσύνης είναι προ των πυλών.

Για μια ακόμη φορά οι πιστοί θα γεμίσουν με την παρουσία τους τις εκκλησιές, τιμώντας με την κατάνυξη τους τα Πάθη της μεγάλης Εβδομάδας.

Στο τέλος αυτής, γιορτινά τραπέζια θα στρωθούν.

Πολύχρωμα γιορτινά τραπέζια θα στρωθούν το Μέγα Σάββατο το βράδυ και την επομένη, την Κυριακή του Πάσχα, τραπέζια οδύνης, τραπέζια με εντόσθια πλασμάτων που πριν λίγο είχαν ζωή και δικαιώματα πάνω στη γη. Πλασμάτων που δεν είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε εμείς κι όμως βάναυσα τους αφαιρούμε τη ζωή. Πόσα φονικά τέτοια τραπέζια πρέπει να στρωθούν ακόμη μέχρι να μάθουμε να ζούμε συνειδητά, να ζούμε ειρηνικά, να ζούμε με αγάπη και ενότητα;

Πόσα; Ουρλιάζουμε με αγανάκτηση όταν ασκούν πάνω μας ακόμη και την πιο ελάχιστη μορφή βίας. Λέμε πως δεν έχουν το δικαίωμα να μας κακοποιούν να μας πληγώνουν και όντως δεν το έχουν. Ποια παράλογη κοσμοθεωρία μας κάνει να πιστεύουμε πως εμείς έχουμε το δικαίωμα να κακοποιούμε τους άλλους;

Τα πάθη του Χριστού όλη την Μεγάλη Εβδομάδα και η εν τέλει Σταύρωση του, όλα αυτά δηλαδή, για τα οποία θρηνούμε και τα οποία καταδικάζουμε, είναι ακριβώς τα ίδια που με περισσή ευκολία τα πράττουμε εμείς.

Απορώ λοιπόν: Γιατί ο θρήνος και η κατακραυγή για τα πάθη και την Σταύρωση, αφού εμείς τα επαναλαμβάνουμε και όχι μόνο τις εορτές της χριστιανοσύνης, αλλά καθημερινά;

Τα επαναλαμβάνουμε σφαγιάζοντας και τρώγοντας τα πλάσματα Του.

Τα πλάσματα Εκείνου που λατρεύουμε και στον οποίο πιστεύουμε.

Ο πραγματικά ένθεος άνθρωπος δε θα έπρεπε να κουβαλά στην ψυχή του καθημερινά αυτήν την ιερή κατάνυξη που νοιώθει την Μεγάλη Εβδομάδα;

Η κατάνυξη αυτή είναι τόσο ισχνή και λίγη που περιορίζεται και εξαντλείται στις λίγες ώρες που βρισκόμαστε μέσα στην εκκλησία; Αμέσως μετά την έξοδο μας από αυτήν μετατρεπόμαστε σε θεριά που ξεσκίζουν τις σάρκες/δημιουργήματα του Θεού, του ίδιου Θεού που μόλις πριν λίγο μέσα στην εκκλησία προσκυνούσαμε;

Θεωρείται αμάρτημα κατά τη διάρκεια της νηστείας να καταναλώνουμε σάρκες και με το που τελειώνει η νηστεία το γιορτάζουμε κακοποιώντας και σφάζοντας ό,τι ζωντανό;

Γιορτάζουμε την Ανάσταση με τον ίδιο το θάνατο;

Πως θα αποκαλούσατε εσείς αυτήν την τακτική; Υποκρισία; Ασυνειδησία; Ανωριμότητα; Άγνοια; Μα πως είναι άγνοια; Δε γνωρίζουμε δηλαδή προϊόν ποιας διαδικασίας είναι το περιεχόμενο του πιάτου μας;

Θα θέλαμε να είμασταν εμείς ή το παιδί μας, ή ακόμη η γάτα ή σκύλος μας μέσα σε αυτό το πιάτο και να μας έτρωγε κάποιος που έχει περισσότερη μυική δύναμη από εμάς κι ενώ θα αντιστεκόμαστε καθώς μας σφαγίαζε δε θα μπορούσαμε να αντιδράσουμε;

Θα υπομέναμε σιωπηλά επειδή δε θα μπορούσαμε να κάνουμε αλλοιώς την φρικτή και μες στην κακουχία ζωή μέσα στα κλουβιά και μετά τις απερίγραπτες οδύνες του σφαγείου;

Κάποιοι θα σκεφτούν πως αυτός είναι ανόητος και παιδιάστικος παραλληλισμός.

Αντιπαραθέτοντας ποιο επιχείρημα θα θεωρήσει αυτόν τον παραλληλισμό ανόητο;

Το επιχείρημα μήπως πως ο άνθρωπος είναι το ανώτερο πλάσμα της δημιουργίας;

Αφού είναι ανώτερο πλάσμα λοιπόν, τότε η ευθύνη του προς τα άλλα πλάσματα αυτά που αποκαλεί «κατώτερα», είναι η μεγαλύτερη δυνατή ευθύνη. Ευθύνη και καθήκον. Αφού είναι ανώτερος, συνεπακόλουθα έχει και ανώτερα συναισθήματα. Συναισθήματα αγάπης, φροντίδας, τρυφερότητας, προστασίας προς ό,τι είναι πιο αδύναμο από αυτόν.

Πιο ανυπεράσπιστο. Αν δούμε στο δρόμο ένα παιδί, ή έναν γέροντα που είναι πιο αδύναμοι πιο ανυπεράσπιστοι από εμάς, δε θα τους προστατεύσουμε, δε θα τους φροντίσουμε;

Έχουμε το ανθρώπινο καθήκον να το κάνουμε.

Ποιος θεωρείται ανώτερος; Αυτός που λόγω μεγαλύτερης μυικής δύναμης αφανίζει και σκοτώνει ό,τι πιο αδύναμο; Ας μην είμαστε κοντόθωροι, γιατί η φυσική φθορά είναι αμείλικτα γοργή και σύντομα η σωματική και νοητική δύναμη ξεθωριάζει και οι ρόλοι αντιστρέφονται  και ο δυνατός γίνεται αδύναμος.

Αυτός είναι λοιπόν ο ορισμός του ανώτερου; Η βραχύβια του δύναμη;

Ή μήπως ανώτερος είναι αυτός που έχει πιο πλέρια συναισθήματα, πιο εκλεπτυσμένη νόηση, πιο «σμιλεμένη» συνείδηση, πιο αγνή συμπεριφορά, που διέπεται από ευγενείς στόχους, αυτός που προστατεύει με φροντίδα και αγάπη τα πιο ανυπεράσπιστα πλάσματα; Που έχει ευθύνη και καθήκον, μια ευθύνη κι ένα καθήκον υπαγορευμένο από τη συνείδηση του, από την βαθιά του επίγνωση πως ο πραγματικά ανώτερος είναι αυτός που σέβεται και συμπορεύεται με αυτό που κάποιοι θεωρούν κατώτερο.

Ο πραγματικά «μεγάλος» είναι αυτός που διακρίνει το μεγαλείο σε κάθε τι «μικρό».

Εκείνος που διακρίνει μέσα σε όλα τα πλάσματα τον ίδιο το Θεό.

Που δε διαχωρίζει δεν κατηγοριοποιεί τα πλάσματα, αλλά που ζει αρμονικά μαζί τους, τα σέβεται τα τιμά και δεν τα κομματιάζει σε μέλη προς κατανάλωση και βρώση, την ίδια στιγμή μάλιστα, που ο πλανήτης στον οποίο προσωρινά φιλοξενείται και με ακριβή ημερομηνία λήξης αυτής της φιλοξενίας, του παρέχει απλόχερα όλα τα απαραίτητα για να επιβιώσει και να διαιωνίσει το είδος του. Γιατί και τα ζώα δε θα έπρεπε να έχουν το ίδιο δικαίωμα να διαιωνίσουν το είδος τους, αφού ζήσουν ανεμπόδιστα κάνοντας τον κύκλο της ζωής τους πάνω στη γη; Ποιος το ορίζει αυτό;

Με ποια αρμοδιότητα αποφασίζουμε εμείς για το ποια στιγμή αυτά θα πεθαίνουν και μάλιστα με αφύσικο και πέρα από κάθε περιγραφή απεχθή τρόπο;

Το Πάσχα δε γιορτάζουμε την αγάπη και την Ανάσταση από τα δεσμά του θανάτου;

Πως την γιορτάζουμε αυτήν την αγάπη; Με τον ίδιο το θάνατο;

Γιορτάζουμε την Αγάπη και την Ανάσταση (τη ζωή), υμνώντας το θάνατο.

Οι καρποί της γης η ποικιλία της, δεν μας αρκούν; Γιατί δε μας αρκούν;

Πόση ασυνειδησία; Πόση απληστία; Πόση υποκρισία; Πόση βία; Πόση έλλειψη αγάπης θα δείξουμε στη γιορτή της Αγάπης;

Ο αμνός συμβολίζει την αγνότητα. Είναι η ίδια η αγνότητα. Η βία με την οποία τον σφάζουμε και κατόπιν ιερόσυλα τον σουβλίζουμε, πόση αγνότητα εμπεριέχει;

Θεωρούμε πως όλα έχουν να κάνουν με τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Όλα από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο. Ποια λογική μας κάνει να πιστεύουμε πως τα υπόλοιπα πλάσματα της δημιουργίας δε συμμετέχουν στην αλυσίδα της ζωής;

Δεν είναι και αυτά μέρος της αλληλεπίδρασης της φύσης;

Όταν πάμε μια βόλτα στη φύση για να ηρεμήσουμε και «να βρούμε τον εαυτό μας» και ακούμε το μελωδικό κελάϊδισμα των πουλιών, αυτό δεν είναι σχέση αλληλεπίδρασης μεταξύ ανθρώπου και ζώων;

Δεν αποτελεί μια όμορφη σχέση, μια όμορφα αρμονική συνύπαρξη;

Όταν αγκαλιάζουμε το κατοικίδιο μας και νοιώθουμε στοργή και τρυφερότητα και νοιώθουμε να μας φεύγει το άγχος μέσα από αυτήν την τρυφερή ενέργεια, αυτό δεν είναι σχέση αλληλεπίδρασης μεταξύ ανθρώπου και ζώων;

Τα Χριστούγεννα φτιάχνουμε συμβολικά τη φάτνη όπου ο Χριστός φιλοξενήθηκε ως βρέφος και τον ζέσταιναν οι ανάσες των ζωντανών αμνών και των υπόλοιπων ζώων.

Δεν είναι αντιφατικό και οξύμωρο να σφαγιάζουμε τους ίδιους αυτούς αμνούς;

Πόσοι αμνοί θα σφαγιαστούν ακόμη μέχρι να κάνουμε την απλή και αυτονόητη σύνδεση στο νου μας;

Ακόμη ένα Πάσχα θα σουβλίσουμε την ίδια την Αγάπη, την ίδια Αγάπη που λέμε πως έχουμε για το Δημιουργό μας και τους συνανθρώπους μας, αυτο-αποκαλούμενοι πνευματικοί άνθρωποι.

Σαρκοφαγία και πνευματικότητα, σαρκοφαγία και Αγάπη δε συμβαδίζουν από όποια πλευρά κι αν το δούμε.

Σταύρωσαν το Χριστό κι εμείς σουβλίζουμε αθώα πλάσματα στο όνομα αυτής της Ιερής Σταύρωσης. Κάνουμε δηλαδή, ακριβώς το ίδιο με αυτό που κατακρίνουμε, αυτό ακριβώς το ίδιο για το οποίο θρηνούμε.

Στη θέα μιας βελόνας που μας τρυπάει το χέρι, ανατριχιάζουμε και γεμίζουμε φόβο για τον επερχόμενο πόνο που θα νοιώσουμε.

Πότε άραγε σκεφτήκαμε πόσο πόνο εμείς προσφέρουμε απλόχερα καθημερινά με τις χωρίς καμία συνείδηση επιλογές μας;

Έκκληση για σκέψη κάνω, έκκληση πόνου και απορίας και απευθύνομαι στον Άνθρωπο που αυτο-αποκαλείται η κορωνίδα της ύπαρξης, που αυτο-αποκαλείται πνευματικό ον.

Γιατί κάνουμε ακριβώς αυτό που δεν θα θέλαμε να μας κάνουν; Γιατί;

Στο όνομα ποιας θρησκείας ποιας αγάπης φονεύουμε, κακοποιούμε, βασανίζουμε;

Ποιας αλλόκοτης αγάπης πρόσταγμα είναι αυτό;

Ας κάνουμε μια υπέρβαση, υπέρβαση των συνηθειών μας, της νοοτροπίας μας, αυτών που μας έμαθαν ως «σωστό» και απαραίτητο, κι ας μη συμβάλλουμε και αυτό το Πάσχα στη σφαγή των αρνιών.

Ας σκεφτούμε αυτή τη φορά πιο συνειδητά, ας επεξεργαστούμε τα δεδομένα κι ας τα φιλτράρουμε με την καρδιά αλλά και με τη λογική.

Ας ζήσουμε την κατάνυξη επί της ουσίας, την Αγάπη με έμπρακτο τρόπο και όχι μόνο στα εύκολα λόγια. Ας μη συμμετέχουμε άλλο πια σε αυτήν τη θηριωδία.

Τα οφέλη είναι πολλά και μακροπρόθεσμα. Η συνείδηση μας το πνεύμα μας θα είναι πιο ανάλαφρα, το σώμα και το πνεύμα θα εξυγιανθεί, θα κλείσουν οι πόρτες στις πάσης φύσεως ασθένειες και επιπρόσθετα θα είμαστε πραγματικοί Χριστιανοί, αληθινά ένθεοι.

Και είθε αυτό το Πάσχα, αυτή η μη συμμετοχή μας στη βρώση σάρκας, στη βρώση πτωμάτων, στην αφαίρεση ζωής, να σηματοδοτήσει την απαρχή της νέας δικής μας ζωής και να συνεχιστεί όλο το χρόνο, όλα τα επόμενα χρόνια...

Και τότε η κάθε ημέρα θα είναι Πάσχα, θα είναι Χριστούγεννα, θα είναι γιορτή.

Μια αληθινή γιορτή έμπρακτης αγάπης, συνειδητής αγάπης, συνειδητής ζωής, υγιούς ζωής, ποιοτικής ζωής, όπου δε θα ντρεπόμαστε να θεωρούμε εαυτόν ως ευγενές πλάσμα της δημιουργίας.

Σε πόσες αγιογραφίες απεικονίζεται ο Ιησούς να αγκαλιάζει ένα αρνί...

Δε θυμάμαι σε καμία εικόνα τον Ιησού να σουβλίζει ένα...

Πόσα εγκλήματα γίνονται στο όνομα των θρησκειών, στο όνομα της αγάπης...

Όταν ευχαριστιόμαστε όταν άλλα πλάσματα υποφέρουν, σφαγιάζονται και σουβλίζονται, ποτέ δε θα είμαστε σε θέση να αγαπήσουμε αληθινά και να συμπονέσουμε και κανέναν άνθρωπο.

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι είχε πει:

«Θα έρθει η εποχή όπου οι άνθρωποι θα κοιτάζουν τη δολοφονία των ζώων, όπως τώρα κοιτούν τη δολοφονία των ανθρώπων»

Ελπίζω η εποχή αυτή να κοντοζυγώνει...

 

της Ελισσάβετ Χατζηθεοδώρου απο άρθρο που δημοσιεύτικε στο oikologoi.gr

 

 

[AndreasD]

Μετράνε και τα πιτόγυρα στα παραπάνω?

[GeoTrou]

Στυγνός δολοφόνος ------> 

[Τυφλοπόντιξ]

 Δεν ειναι πιστοι αλλα εικονολατρες παγανιστες με ταμπελα!Αλλο θρησκεια,μιμητισμος και κοινωνικη μηχανικη και αλλο πίστη.

 

[HOLOPODAS]

 

 

 

 

Αγαπητόι κύριοι οι αντίθετες απόψεις δεκτες,οι ειρωνίες απλώς δείχνουν άτομα ανώριμα.  

[Angel.tze]

Αν ισχύουν αυτά που λέει η συγγραφέας αυτού του κειμένου, τότε θα έπρεπε να πεθάνουμε από τη πείνα. Αν οτιδήποτε είναι πλάσμα του θεού δεν πρέπει να το τρώμε... Καήκαμε. Αυτά που λέει είναι υπερβολικά. Έχεις ακουστά την διατροφική αλυσίδα; Τα ζώα ποτ ρώτε άλλα ζώα, πιο αδύναμα, δεν είναι βάναυσα δηλαδή;

 

Και όχι, εγώ προσωπικά δεν νομίζω πως είναι ανώριμοι. Απλώς η γυναίκα που τα λέει είναι υπερβολική. Πιστεύω πως αυτό θέλουν να δείξουν, αν και βλέπω πως θίχτηκες ( ; ) . Τέλος πάντων, προσωπική άποψη.

 

[tik]

Κατ' αρχάς να σε ευχαριστήσω που μοιράστηκες αυτό το κείμενο μαζί μας, αν και δεν καταλαβαίνω αν συμφωνείς ή όχι (δεν γράφεις τίποτα γι' αυτό το λέω) και επίσης δεν καταλαβαίνω ποια η σχέση το κειμένου με την κατηγορία αναμνήσεις (ίσως πρέπει να μεταφερθεί στη Γενική Συζήτηση; ).

 

Από εκεί και πέρα, δεν βλέπω στο κείμενο κανένα βάσιμο επιχείρημα για να με πείσει να σταματήσω να σκοτώνω και να τρώω ζώα. Το ότι ο Χριστός απεικονίζεται στις εικονίτσες να αγκαλιάζει το αρνί και όχι να το σουβλίζει δεν μου φαίνεται στιβαρό επιχείρημα.

 

Το ότι ο άνθρωπος βρίσκεται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας (όπως και η αρκούδα πχ) μου φαίνεται πιο λογικό.

 

¨Οτι ο άνθρωπος έχει ξεπεράσει και ισορροπίες και φυσική εξέλιξη και τα πάντα τα τελευταία 200 χρόνια, οπότε δεν μπορούμε να μιλάμε πλέον για ισορροπία με τη φύση αλλά για διαχείριση της φύσης επίσης μου φαίνεται λογικό.

 

 

 

ΥΓ Πάντως ο Χριστός ψάρια έτρωγε. Υποθέτω ότι θα έτρωγε και κρέας (αν έβρισκε).

[GeoTrou]

Αγαπητόι κύριοι οι αντίθετες απόψεις δεκτες,οι ειρωνίες απλώς δείχνουν άτομα ανώριμα.  

 

Κι από εμένα είναι σεβαστή η "οικολογική" άποψη περί χορτοφαγίας, ασχέτως αν καταρρίπτεται πανεύκολα με επιστημονικά τεκμήρια.

Αυτό όμως που δεν βρίσκω σωστό είναι η προπαγάνδιση απόψεων που δεν έχουν σχέση με τα κόμικς, σ' ένα φόρουμ που αφορά τα κόμικς.

[Angel.tze]

Αυτό όμως που δεν βρίσκω σωστό είναι η προπαγάνδιση απόψεων που δεν έχουν σχέση με τα κόμικς, σ' ένα φόρουμ που αφορά τα κόμικς.

Εντάξει, γι αυτό υπάρχει η Γενική Συζήτηση. Τέλος πάντων, οι απόψεις του καθένος είναι σεβαστές. Οπότε, εγώ σεβομαι την άποψη της HOLOPODAS.

 

Νομίζω πάντως, πως το όλο άρθρο της είναι παράλογο. Δηλαδή ως ένα σημείο, που θα έπρεπε να περιορίσουμε τις σφαγές και την υπερκατανάλωση σάρκας. Αλλά ως εκεί! Μετά, λέει ότι όλα τα πλάσματα του θεού είναι πλασμένα από τον ίδιο και πως δεν θα μπορούσαμε να τα καταστρέφουμε χωρίς κανενα δικαίωμα. Λογικά δεν μιλάει για τα φυτά. Αλλά υπάρχει η διατροφική αλυσίδα. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από κρέας για να ζήσει. Δεν μπορεί να τρώει στη θέση του συνέχεια σπανάκι και μπρόκολο!

Επεξεργασία Μαίου 4, 2015 από Angel.tze

[ifaisteio]

Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθεί κανείς από το αν σκοτώνονται ζώα για φαγητό ή αν συμφωνεί η κάθε θρησκεία που λέει το μακρύ και το κοντό της.

Εδώ πεινάνε και σκοτώνονται άνθρωποι. Τα ζώα εξάλλου αποτελούν μέρος της τροφικής αλυσίδας. Προϋπόθεση βέβαια να μη βασανίζονται και να μην θανατονονται άδικα.

Πάντως μπράβο για τον κοπο να γράψεις τόσο μεγάλο κείμενο.

Από κόμικς τι λέει μαζεύουμε τίποτα?

[tik]

Δεν το έγραψε ο ίδιος.

 

Το έγραψε η Ελισάβετ Χατζηθεοδώρου.

 

ΕΝΤΙΤ: Εκτός αν η Holopodas είναι η κ. Ελισάβετ Χατζηθεοδώρου. Δεν το είχα σκεφτεί αυτό, συγγνώμην. 

[christs]

Καποια στιγμη, θεωρω πως πρεπει να υπαρχει ενας αλληλοσεβασμος στα θελω του αλλου. Τι εννοω. Εχουμε φτασει στο αλλο ακρο, και το βλεπω παντου γυρω μου πλεον, οι χορτοφαγοι να θελουν να μας πεισουν με το ζορι, οτι εχουν δικιο σ αυτο το θεμα, οτι δεν πρεπει να τρωμε ζωα, οτι οτι οτι. Και ποσο με εχει κουρασει ηδη αυτη η επιμονη... σε σημεια προπαγανδας, δειχνοντας σκληρες εικονες για να προκαλεσουν αποστροφη στην καταναλωση π.χ. αγελαδινου γαλατος ή αυγων. Παιδια, ψυχραιμια, οπως εγω δεν εχω απολυτως κανενα δικαιωμα να υποχρεωσω εσενα χορτοφαγε, να τρως κρεας (παρα μονο αν εχεις μικρο παιδι και εκει πραγματικα εγκληματεις αν του στερεις απαραιτητα για τη σωστη του αναπτυξη φαγητα περα των χορτοφαγικων) , ετσι και εσεις δε μπορειτε να μου επιβαλλετε να μην τρωω οτιδηποτε το ζωικο γουσταρω, απο μοσχαρακι μεχρι γαλατακι της αγελαδιτσας.

 

Και αφου τα εβγαλα απο μεσα μου, ας παω να φαω τα σουβλάκια μου, ηρεμος. :peace:

[Tightwad]

Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθεί κανείς από το αν σκοτώνονται ζώα για φαγητό ή αν συμφωνεί η κάθε θρησκεία που λέει το μακρύ και το κοντό της.

Εδώ πεινάνε και σκοτώνονται άνθρωποι. Τα ζώα εξάλλου αποτελούν μέρος της τροφικής αλυσίδας. Προϋπόθεση βέβαια να μη βασανίζονται και να μην θανατονονται άδικα.

 

Διαφωνώ με την (αποκλειστική) χορτοφαγία, και προφανώς συμφωνώ ότι πρέπει η θανάτωση να γίνεται χωρίς αχρείαστο πόνο ή υπερβολές, αλλά αυτό είναι ένα σχετικά αδύναμο επιχείρημα.

 

Το ότι υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να συζητήσουμε το παρόν θέμα (ή οποιοδήποτε θέμα). Αν κάποιος είναι υπέρ της ανακύκλωσης πχ, θα του πω ότι η θέση του μου είναι αδιάφορη επειδή υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε ή πεθαίνουν; 

 

Στην τελική, κάνουμε και τίποτε για να αποτρέψουμε την τυραννία που βιώνουν εκείνοι οι ανθρώποι;

[x for xepeta]

Αγαπητόι κύριοι οι αντίθετες απόψεις δεκτες,οι ειρωνίες απλώς δείχνουν άτομα ανώριμα.  

 

Καταλαβαίνεις ότι βρίσκεσαι σε ένα σάιτ με κόμικς, που το χιούμορ και η διασκέδαση, στο βαθμό που αντέχει ο καθένας, είναι δεδομένο. Η ανωριμότητα που σχολιάζεις ίσως είναι ένα θέμα στο οποίο έχεις δίκιο. Θα με συγχωρέσεις όμως τουλάχιστον να δουλέψω στο μυαλό μου, εγώ και άλλοι διάφοροι, τα ελάχιστα ποστ σου σε αυτό το σάιτ των κόμικς. Και ειδικά αυτό 10ο ποστ σου στα 2,5 χρόνια που είσαι ενεργό μέλος της κοινότητας.

 

Για τις θρησκευτικές αναφορές απορώ πώς πέρασαν απαρατήρητες από το σύνολο και από τη Δ.Ο.

[AndreasD]

Ερώτηση γεμάτη ίντριγκα.

 

Οι vegeterian, vegan, χορτοφάγοι, καρποφάγοι κλπ που αγαπουν τα ζώα και δεν τα τρώνε και έχουν σπιτι τους γατάκια ή σκυλάκια, τι τα ταΐζουν? Παντζάρια?

 

Αλήθεια τώρα, απ ολα αυτα που διάβασα, αυτή η απορία μου γεννήθηκε.

[falconara90]

Ερώτηση γεμάτη ίντριγκα.

 

Οι vegeterian, vegan, χορτοφάγοι, καρποφάγοι κλπ που αγαπουν τα ζώα και δεν τα τρώνε και έχουν σπιτι τους γατάκια ή σκυλάκια, τι τα ταΐζουν? Παντζάρια?

 

Αλήθεια τώρα, απ ολα αυτα που διάβασα, αυτή η απορία μου γεννήθηκε.

Όχι ρε φίλε! Δε το σκέφτηκα ποτέ αυτό! Τώρα που το σκέφτομαι, αν όντως τα ταΐζουν κρέας, δεν είναι υποκρισία;

[AndreasD]

Εμ.

[archon]

Αγαπητέ-ή HOLOPODAS,

 

Το γκνου είναι φυτοφάγο...

Η ύαινα είναι σαρκοφάγο (και μάλιστα το χειρότερο, αφού κατασπαράζει ζωντανό το θύμα της)...

Ο άνθρωπος είναι παμφάγο (από τότε που κυνηγούσε μαμμούθ ακόμα, και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει)...

 

Τώρα...

Σε αυτά που αναφέρει το άρθρο, συμφωνώ στο σημείο για τον τρόπο με το οποίο θανατώνονται τα ζώα, αλλά και με τις συνθήκες που μεγαλώνουν...

Η θανάτωση θα πρέπει να γίνεται με το λιγότερο οδυνηρό τρόπο.

Μακάρι κάποια στιγμή να υπάρξει νομοθεσία όπου θα θανατώνονται με άλλο τρόπο και όχι με το σφάξιμο, αν και αυτό δε θα γίνει π.χ. στα χωριά...

 

Κατά τα άλλα, μπορώ να σε παραπέμψω σε χιλιάδες βίντεο στο YouTube, όπου σαρκοφάγα ζώα ξεσκίζουν φυτοφάγα, σε τόσο σοκαριστικές σκηνές όπου το σφάξιμο που γίνεται στα σφαγεία μοιάζει εξαιρετικά αθώο...

Πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι αν υπάρχει Θεός (σημ. εγώ πιστεύω οτι υπάρχει), όταν βλέπεις μια αρκούδα να έχει ανοίξει την κοιλιά σε ένα μικρό ελαφάκι όπου πετάγονται έξω τα σπλάχνα του, ενώ αυτό είναι ακόμα ζωντανό και να μην το τρώει, αλλά να "παίζει" μαζί του...

 

Ειλικρινά πάντως, δεν ξέρω πως συγκρατούνται οι χορτοφάγοι στη μυρωδιά του φρεσκοψημένου μπέικον...

Επεξεργασία Μαίου 5, 2015 από archon