Μετάβαση στο περιεχόμενο

HOLOPODAS

Νέα Μέλη
  • Περιεχόμενο

    15
  • Εγγραφή

  • Τελευταία επίσκεψη

Όλα όσα δημοσιεύθηκαν από HOLOPODAS

  1. HOLOPODAS

    9α ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΛΕΣΧΗΣ ΦΙΛΩΝ ΚΟΜΙΚΣ

    Xρόνια πολλά στην λέσχη και σε όλα τα παιδιά κάθε ηλικίας που ανήκουν σε αυτήν..'Εκ μέρος του αδερφού μου.comicsking,σας γνωστοποιώ ότι την περασμένη εβδομάδα ,Παρασκευή 18/5 και ενώ ερχόταν στην λέσχη,παραπάτησε,έπεσε και έσπασε το δεξί του χέρι.'Ετσι μετά μεγάλης λύπης του δεν θα μπορέσει να παραθρεθεί αναμεσά σας σε ενα τόσο μεγάλο γεγονός .Σας εύχεται μια πάρα πολύ ωραία βραδιά,περνώντας όσο πιό ωραία γίνεται. Θα είναι και πάλι κοντά σας σε λίγο καιρό,αφηνωντά σας να σαρώσετε και εσείς κανένα εξώφυλλο,απο ότι μου είπε να σας πω. Καλό σας βράδυ.
  2. HOLOPODAS

    Ο ΜΑΓΟΣ: THE BOOKS OF MAGIC

    Μια από τις καλύτερες σειρές που έχω διαβάσει.
  3. Ο Σωκράτης είχε πει ότι υπάρχει και κάτι άλλο εκτος απο τις 5 αισθήσεις μας.Αλλά δεν είμαστε ακόμα έτοι9μοι να το καταλάβουμε.
  4. Αγαπητόι κύριοι οι αντίθετες απόψεις δεκτες,οι ειρωνίες απλώς δείχνουν άτομα ανώριμα.
  5. HOLOPODAS

    ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ

    Πάσχα, η εορτή της Αγάπης Διανύουμε για ακόμη μια χρονιά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και το Πάσχα, η μεγαλύτερη εορτή της Χριστιανοσύνης είναι προ των πυλών. Για μια ακόμη φορά οι πιστοί θα γεμίσουν με την παρουσία τους τις εκκλησιές, τιμώντας με την κατάνυξη τους τα Πάθη της μεγάλης Εβδομάδας. Στο τέλος αυτής, γιορτινά τραπέζια θα στρωθούν. Πολύχρωμα γιορτινά τραπέζια θα στρωθούν το Μέγα Σάββατο το βράδυ και την επομένη, την Κυριακή του Πάσχα, τραπέζια οδύνης, τραπέζια με εντόσθια πλασμάτων που πριν λίγο είχαν ζωή και δικαιώματα πάνω στη γη. Πλασμάτων που δεν είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε εμείς κι όμως βάναυσα τους αφαιρούμε τη ζωή. Πόσα φονικά τέτοια τραπέζια πρέπει να στρωθούν ακόμη μέχρι να μάθουμε να ζούμε συνειδητά, να ζούμε ειρηνικά, να ζούμε με αγάπη και ενότητα; Πόσα; Ουρλιάζουμε με αγανάκτηση όταν ασκούν πάνω μας ακόμη και την πιο ελάχιστη μορφή βίας. Λέμε πως δεν έχουν το δικαίωμα να μας κακοποιούν να μας πληγώνουν και όντως δεν το έχουν. Ποια παράλογη κοσμοθεωρία μας κάνει να πιστεύουμε πως εμείς έχουμε το δικαίωμα να κακοποιούμε τους άλλους; Τα πάθη του Χριστού όλη την Μεγάλη Εβδομάδα και η εν τέλει Σταύρωση του, όλα αυτά δηλαδή, για τα οποία θρηνούμε και τα οποία καταδικάζουμε, είναι ακριβώς τα ίδια που με περισσή ευκολία τα πράττουμε εμείς. Απορώ λοιπόν: Γιατί ο θρήνος και η κατακραυγή για τα πάθη και την Σταύρωση, αφού εμείς τα επαναλαμβάνουμε και όχι μόνο τις εορτές της χριστιανοσύνης, αλλά καθημερινά; Τα επαναλαμβάνουμε σφαγιάζοντας και τρώγοντας τα πλάσματα Του. Τα πλάσματα Εκείνου που λατρεύουμε και στον οποίο πιστεύουμε. Ο πραγματικά ένθεος άνθρωπος δε θα έπρεπε να κουβαλά στην ψυχή του καθημερινά αυτήν την ιερή κατάνυξη που νοιώθει την Μεγάλη Εβδομάδα; Η κατάνυξη αυτή είναι τόσο ισχνή και λίγη που περιορίζεται και εξαντλείται στις λίγες ώρες που βρισκόμαστε μέσα στην εκκλησία; Αμέσως μετά την έξοδο μας από αυτήν μετατρεπόμαστε σε θεριά που ξεσκίζουν τις σάρκες/δημιουργήματα του Θεού, του ίδιου Θεού που μόλις πριν λίγο μέσα στην εκκλησία προσκυνούσαμε; Θεωρείται αμάρτημα κατά τη διάρκεια της νηστείας να καταναλώνουμε σάρκες και με το που τελειώνει η νηστεία το γιορτάζουμε κακοποιώντας και σφάζοντας ό,τι ζωντανό; Γιορτάζουμε την Ανάσταση με τον ίδιο το θάνατο; Πως θα αποκαλούσατε εσείς αυτήν την τακτική; Υποκρισία; Ασυνειδησία; Ανωριμότητα; Άγνοια; Μα πως είναι άγνοια; Δε γνωρίζουμε δηλαδή προϊόν ποιας διαδικασίας είναι το περιεχόμενο του πιάτου μας; Θα θέλαμε να είμασταν εμείς ή το παιδί μας, ή ακόμη η γάτα ή σκύλος μας μέσα σε αυτό το πιάτο και να μας έτρωγε κάποιος που έχει περισσότερη μυική δύναμη από εμάς κι ενώ θα αντιστεκόμαστε καθώς μας σφαγίαζε δε θα μπορούσαμε να αντιδράσουμε; Θα υπομέναμε σιωπηλά επειδή δε θα μπορούσαμε να κάνουμε αλλοιώς την φρικτή και μες στην κακουχία ζωή μέσα στα κλουβιά και μετά τις απερίγραπτες οδύνες του σφαγείου; Κάποιοι θα σκεφτούν πως αυτός είναι ανόητος και παιδιάστικος παραλληλισμός. Αντιπαραθέτοντας ποιο επιχείρημα θα θεωρήσει αυτόν τον παραλληλισμό ανόητο; Το επιχείρημα μήπως πως ο άνθρωπος είναι το ανώτερο πλάσμα της δημιουργίας; Αφού είναι ανώτερο πλάσμα λοιπόν, τότε η ευθύνη του προς τα άλλα πλάσματα αυτά που αποκαλεί «κατώτερα», είναι η μεγαλύτερη δυνατή ευθύνη. Ευθύνη και καθήκον. Αφού είναι ανώτερος, συνεπακόλουθα έχει και ανώτερα συναισθήματα. Συναισθήματα αγάπης, φροντίδας, τρυφερότητας, προστασίας προς ό,τι είναι πιο αδύναμο από αυτόν. Πιο ανυπεράσπιστο. Αν δούμε στο δρόμο ένα παιδί, ή έναν γέροντα που είναι πιο αδύναμοι πιο ανυπεράσπιστοι από εμάς, δε θα τους προστατεύσουμε, δε θα τους φροντίσουμε; Έχουμε το ανθρώπινο καθήκον να το κάνουμε. Ποιος θεωρείται ανώτερος; Αυτός που λόγω μεγαλύτερης μυικής δύναμης αφανίζει και σκοτώνει ό,τι πιο αδύναμο; Ας μην είμαστε κοντόθωροι, γιατί η φυσική φθορά είναι αμείλικτα γοργή και σύντομα η σωματική και νοητική δύναμη ξεθωριάζει και οι ρόλοι αντιστρέφονται και ο δυνατός γίνεται αδύναμος. Αυτός είναι λοιπόν ο ορισμός του ανώτερου; Η βραχύβια του δύναμη; Ή μήπως ανώτερος είναι αυτός που έχει πιο πλέρια συναισθήματα, πιο εκλεπτυσμένη νόηση, πιο «σμιλεμένη» συνείδηση, πιο αγνή συμπεριφορά, που διέπεται από ευγενείς στόχους, αυτός που προστατεύει με φροντίδα και αγάπη τα πιο ανυπεράσπιστα πλάσματα; Που έχει ευθύνη και καθήκον, μια ευθύνη κι ένα καθήκον υπαγορευμένο από τη συνείδηση του, από την βαθιά του επίγνωση πως ο πραγματικά ανώτερος είναι αυτός που σέβεται και συμπορεύεται με αυτό που κάποιοι θεωρούν κατώτερο. Ο πραγματικά «μεγάλος» είναι αυτός που διακρίνει το μεγαλείο σε κάθε τι «μικρό». Εκείνος που διακρίνει μέσα σε όλα τα πλάσματα τον ίδιο το Θεό. Που δε διαχωρίζει δεν κατηγοριοποιεί τα πλάσματα, αλλά που ζει αρμονικά μαζί τους, τα σέβεται τα τιμά και δεν τα κομματιάζει σε μέλη προς κατανάλωση και βρώση, την ίδια στιγμή μάλιστα, που ο πλανήτης στον οποίο προσωρινά φιλοξενείται και με ακριβή ημερομηνία λήξης αυτής της φιλοξενίας, του παρέχει απλόχερα όλα τα απαραίτητα για να επιβιώσει και να διαιωνίσει το είδος του. Γιατί και τα ζώα δε θα έπρεπε να έχουν το ίδιο δικαίωμα να διαιωνίσουν το είδος τους, αφού ζήσουν ανεμπόδιστα κάνοντας τον κύκλο της ζωής τους πάνω στη γη; Ποιος το ορίζει αυτό; Με ποια αρμοδιότητα αποφασίζουμε εμείς για το ποια στιγμή αυτά θα πεθαίνουν και μάλιστα με αφύσικο και πέρα από κάθε περιγραφή απεχθή τρόπο; Το Πάσχα δε γιορτάζουμε την αγάπη και την Ανάσταση από τα δεσμά του θανάτου; Πως την γιορτάζουμε αυτήν την αγάπη; Με τον ίδιο το θάνατο; Γιορτάζουμε την Αγάπη και την Ανάσταση (τη ζωή), υμνώντας το θάνατο. Οι καρποί της γης η ποικιλία της, δεν μας αρκούν; Γιατί δε μας αρκούν; Πόση ασυνειδησία; Πόση απληστία; Πόση υποκρισία; Πόση βία; Πόση έλλειψη αγάπης θα δείξουμε στη γιορτή της Αγάπης; Ο αμνός συμβολίζει την αγνότητα. Είναι η ίδια η αγνότητα. Η βία με την οποία τον σφάζουμε και κατόπιν ιερόσυλα τον σουβλίζουμε, πόση αγνότητα εμπεριέχει; Θεωρούμε πως όλα έχουν να κάνουν με τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Όλα από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο. Ποια λογική μας κάνει να πιστεύουμε πως τα υπόλοιπα πλάσματα της δημιουργίας δε συμμετέχουν στην αλυσίδα της ζωής; Δεν είναι και αυτά μέρος της αλληλεπίδρασης της φύσης; Όταν πάμε μια βόλτα στη φύση για να ηρεμήσουμε και «να βρούμε τον εαυτό μας» και ακούμε το μελωδικό κελάϊδισμα των πουλιών, αυτό δεν είναι σχέση αλληλεπίδρασης μεταξύ ανθρώπου και ζώων; Δεν αποτελεί μια όμορφη σχέση, μια όμορφα αρμονική συνύπαρξη; Όταν αγκαλιάζουμε το κατοικίδιο μας και νοιώθουμε στοργή και τρυφερότητα και νοιώθουμε να μας φεύγει το άγχος μέσα από αυτήν την τρυφερή ενέργεια, αυτό δεν είναι σχέση αλληλεπίδρασης μεταξύ ανθρώπου και ζώων; Τα Χριστούγεννα φτιάχνουμε συμβολικά τη φάτνη όπου ο Χριστός φιλοξενήθηκε ως βρέφος και τον ζέσταιναν οι ανάσες των ζωντανών αμνών και των υπόλοιπων ζώων. Δεν είναι αντιφατικό και οξύμωρο να σφαγιάζουμε τους ίδιους αυτούς αμνούς; Πόσοι αμνοί θα σφαγιαστούν ακόμη μέχρι να κάνουμε την απλή και αυτονόητη σύνδεση στο νου μας; Ακόμη ένα Πάσχα θα σουβλίσουμε την ίδια την Αγάπη, την ίδια Αγάπη που λέμε πως έχουμε για το Δημιουργό μας και τους συνανθρώπους μας, αυτο-αποκαλούμενοι πνευματικοί άνθρωποι. Σαρκοφαγία και πνευματικότητα, σαρκοφαγία και Αγάπη δε συμβαδίζουν από όποια πλευρά κι αν το δούμε. Σταύρωσαν το Χριστό κι εμείς σουβλίζουμε αθώα πλάσματα στο όνομα αυτής της Ιερής Σταύρωσης. Κάνουμε δηλαδή, ακριβώς το ίδιο με αυτό που κατακρίνουμε, αυτό ακριβώς το ίδιο για το οποίο θρηνούμε. Στη θέα μιας βελόνας που μας τρυπάει το χέρι, ανατριχιάζουμε και γεμίζουμε φόβο για τον επερχόμενο πόνο που θα νοιώσουμε. Πότε άραγε σκεφτήκαμε πόσο πόνο εμείς προσφέρουμε απλόχερα καθημερινά με τις χωρίς καμία συνείδηση επιλογές μας; Έκκληση για σκέψη κάνω, έκκληση πόνου και απορίας και απευθύνομαι στον Άνθρωπο που αυτο-αποκαλείται η κορωνίδα της ύπαρξης, που αυτο-αποκαλείται πνευματικό ον. Γιατί κάνουμε ακριβώς αυτό που δεν θα θέλαμε να μας κάνουν; Γιατί; Στο όνομα ποιας θρησκείας ποιας αγάπης φονεύουμε, κακοποιούμε, βασανίζουμε; Ποιας αλλόκοτης αγάπης πρόσταγμα είναι αυτό; Ας κάνουμε μια υπέρβαση, υπέρβαση των συνηθειών μας, της νοοτροπίας μας, αυτών που μας έμαθαν ως «σωστό» και απαραίτητο, κι ας μη συμβάλλουμε και αυτό το Πάσχα στη σφαγή των αρνιών. Ας σκεφτούμε αυτή τη φορά πιο συνειδητά, ας επεξεργαστούμε τα δεδομένα κι ας τα φιλτράρουμε με την καρδιά αλλά και με τη λογική. Ας ζήσουμε την κατάνυξη επί της ουσίας, την Αγάπη με έμπρακτο τρόπο και όχι μόνο στα εύκολα λόγια. Ας μη συμμετέχουμε άλλο πια σε αυτήν τη θηριωδία. Τα οφέλη είναι πολλά και μακροπρόθεσμα. Η συνείδηση μας το πνεύμα μας θα είναι πιο ανάλαφρα, το σώμα και το πνεύμα θα εξυγιανθεί, θα κλείσουν οι πόρτες στις πάσης φύσεως ασθένειες και επιπρόσθετα θα είμαστε πραγματικοί Χριστιανοί, αληθινά ένθεοι. Και είθε αυτό το Πάσχα, αυτή η μη συμμετοχή μας στη βρώση σάρκας, στη βρώση πτωμάτων, στην αφαίρεση ζωής, να σηματοδοτήσει την απαρχή της νέας δικής μας ζωής και να συνεχιστεί όλο το χρόνο, όλα τα επόμενα χρόνια... Και τότε η κάθε ημέρα θα είναι Πάσχα, θα είναι Χριστούγεννα, θα είναι γιορτή. Μια αληθινή γιορτή έμπρακτης αγάπης, συνειδητής αγάπης, συνειδητής ζωής, υγιούς ζωής, ποιοτικής ζωής, όπου δε θα ντρεπόμαστε να θεωρούμε εαυτόν ως ευγενές πλάσμα της δημιουργίας. Σε πόσες αγιογραφίες απεικονίζεται ο Ιησούς να αγκαλιάζει ένα αρνί... Δε θυμάμαι σε καμία εικόνα τον Ιησού να σουβλίζει ένα... Πόσα εγκλήματα γίνονται στο όνομα των θρησκειών, στο όνομα της αγάπης... Όταν ευχαριστιόμαστε όταν άλλα πλάσματα υποφέρουν, σφαγιάζονται και σουβλίζονται, ποτέ δε θα είμαστε σε θέση να αγαπήσουμε αληθινά και να συμπονέσουμε και κανέναν άνθρωπο. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι είχε πει: «Θα έρθει η εποχή όπου οι άνθρωποι θα κοιτάζουν τη δολοφονία των ζώων, όπως τώρα κοιτούν τη δολοφονία των ανθρώπων» Ελπίζω η εποχή αυτή να κοντοζυγώνει... της Ελισσάβετ Χατζηθεοδώρου απο άρθρο που δημοσιεύτικε στο oikologoi.gr
  6. Συμφωνώ απολύτως,κάθε χρόνο μια φορά ας κάνουμέ την χάρη αυτή στον εαυτό μας.Ο αδερφός μου κάνει σαν μικρό παιδι,ολόκληρος γαίδαρος στολίζει την κάθε γωνιά του σπιτίου και όλη την μέρα βάζει χριστουγεννιάτικη μουσική και τραγούδια και κάθε βράδυ με καλεί σπίτι για να μας βάλεί χριστουγεννιατική ταινία. ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΙ ΑΓΟΡΙΑ
  7. Μπράβο στους γάλλους που τολμάνε τέτοιου είδους ενχειρήματά.Αντε να δεις κάτι τέτοιο στην Ελλάδα με τον ΓΚΑΟΎΡ τον Μ.ΗΡΩΑ κ.λ.π. Μακάρι κάποτε ........
  8. Στο μέλλον μπορεί να γίνει και αυτό.Εγω απλώς είμαι παρατηρήτρια των θεμμάτων του φόρουμ.
  9. Εγω ήμουν η φίλη που του το έδωσε να το διαβάσει.Μάθημα πάθημα απο εδώ και στο εξής θα του τα νοικιάζω.Τζαμπα ανάγνωση δε λέει.
  10. Aυτό το παιδί όλο αρπάζεται κάτι ξέρω και εγω,που του δανείζω κόμικς και διαβάζει δωρεάν μην τον παραξηγείτε κατά βάθος είναι καλό παιδί,στό πολύ πολύ βάθος.
  11. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.ΕΙΘΕ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ.
  12. Φαίνεται αρκετά ενδιαφερον θα το πάρω οπωσδήποτε υπάρχουν πράματα που πρέπει να μάθω.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.