Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'Tasmar'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. Μια συνέντευξη με τον δημοφιλή δημιουργό για comics, μουσική και φυσικά για "Hard Rock". Δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξει κανείς πως η σκηνή των comics στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην καλύτερη φάση που έχει βρεθεί ποτέ καθώς η παραγωγή έχει αυξηθεί αισθητά, φεστιβάλ πλέον γίνονται σε όλη την Ελλάδα και νέοι αξιόλογοι δημιουργοί εμφανίζονται κάθε χρόνο. Έχοντας αισίως κλείσει μια 20ετία φτιάχνοντας comics, ο Τάσος Μαραγκός (Tasmar) δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Εξάλλου το "Hard Rock", το οποίο ξεκίνησε να φτιάχνει το 2007 και συνεχίζει μέχρι σήμερα, αποτελεί μία σπουδαία σειρά που μετρά πολλούς φανατικούς αναγνώστες, όχι μόνο στην Ελλάδα αφού έχει κυκλοφορήσει και στην Ιταλία. Comics του μπορείτε να βρείτε σε βιβλιοπωλεία και κομιξάδικα από τις εκδόσεις Jemma Press και Μικρός Ήρως. Στο τέλος του προηγούμενου έτους λοιπόν, οι Εκδόσεις Μικρός Ήρως κυκλοφόρησαν δύο επετειακά άλμπουμ, όπου δεκαοχτώ καλλιτέχνες δημιούργησαν τις δικές τους μικρές αυτοτελείς ιστορίες, αφιερωμένες στα 70 χρόνια του "Μικρού Ήρωα". Με αφορμή την συμμετοχή του Τάσου Μαραγκού στον ένα από τους δύο τόμους με μια πρωτότυπη ιστορία, μιλήσαμε μαζί του για τον Μικρό Ήρωα, τα comics, τους Iron Maiden και πολλά άλλα. Τάσο καλησπέρα. Σε ευχαριστούμε πολύ για αυτήν τη συνέντευξη. Καλησπέρα. Εγώ ευχαριστώ. Ας ξεκινήσουμε από την πιο πρόσφατη δουλειά σου στο συλλογικό έργο για τα 70 χρόνια του Μικρού Ήρωα. Εντάξει, όλοι γνωρίζουμε τον χαρακτήρα, αλλά διάβαζες ποτέ Μικρό Ήρωα; Δεν διάβαζα γιατί όταν ήμουν πιτσιρίκι εκεί στα τέλη ‘80s – αρχές ‘90s που πήγαινα μόνος μου στο πρακτορείο Τύπου ή στο περίπτερο για να πάρω comics, πάντα με γοήτευαν τα εξώφυλλα του Μικρού Ήρωα γιατί μου άρεσαν τα χρώματα, η δράση κι όλο αυτό που από παιδιά το έχουμε στο μυαλό μας με τους κακούς ναζί, αλλά όταν το άνοιγα κι έβλεπα πως δεν είναι comics έλεγα πως εγώ θέλω κάτι σαν το Λούκι Λουκ, σαν το Αστερίξ κτλ. Οπότε δεν είχα ποτέ στο σπίτι κι ούτε οι δικοί μου διάβαζαν. Έκανες καθόλου έρευνα προκειμένου να κάνεις την ιστορία σου "Κόμικς, Κεμπάπ και Φάπες"; Ναι, έκανα έρευνα και από το βιβλίο που είχε βγει για την έκθεση για τα 70 χρόνια του Μικρού Ήρωα και από το internet για να δω ποιοι είναι οι κεντρικοί χαρακτήρες και ποιοι είναι οι κακοί, από τους οποίους τελικά διάλεξα τον πιο γνωστό, δηλαδή τον διαβολογερμανό ή αλλιώς Σεϊτάν Αλαμάν. Και πριν κάνω την ιστορία όμως είχα κάνει μια μικρή έρευνα, πιο πολύ στο οπτικό κομμάτι μιας και η ιστορία που έκανα για τον τόμο είναι με τους χαρακτήρες που είχα φτιάξει για την έκθεση για τα 70 χρόνια του Μικρού Ήρωα. Δηλαδή, ο Σπίθας, η Κατερίνα και ο Γιώργος ως σύγχρονοι αντιφασίστες στη σημερινή εποχή περίπου, γιατί μπορεί να είναι και στα ‘90s, μπορεί και στις αρχές των ‘00s. Πώς προέκυψε αυτή η επιλογή να τους φέρεις στο σήμερα; Δεν θυμάμαι να σου πω πώς προέκυψε, δηλαδή αν το σκέφτηκα πολύ ή αν μου έσκασε ξαφνικά σαν ιδέα αλλά γενικά μου αρέσει όλη αυτή η κουλτούρα και η μουσική των skinheads, αν και είναι κάπως παρεξηγημένη. Δηλαδή, οι skinheads δεν ήταν φασίστες. Ως κίνημα ξεκίνησε από μαύρους στην Αγγλία που ακούγανε ska, φορούσαν παντελονάκια σηκωμένα, αρβύλες και τέτοια. Μετά μπήκανε κι άλλοι στο κόλπο, κι εκεί γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1980 το υιοθέτησαν οι φασίστες. Δηλαδή άμα δεις σήμερα ξυρισμένο κεφάλι, μπουφαν fly και αρβύλα λες είναι skinhead φασίστας αλλά εντάξει, υπάρχουν και άλλα σημάδια για να τους καταλάβεις. Οπότε ήταν και μια προσπάθεια επανοικειοποίησης της κουλτούρας αυτής; Ναι, μάλιστα είχα λάβει κι ένα μήνυμα στο Instagram από έναν τύπο που μέχρι να του απαντήσω εξαφανίστηκε το μήνυμα και δεν ξέρω καν ποιος είναι, που μου έγραφε πως είναι skinhead πολλά χρόνια και είναι κακό που π.χ. στο "Hard Rock" ή σε κάποιο παλιότερο στριπάκι έχω βάλει έναν φασίστα να έχει το κλασσικό στυλ «τιράντα, ξυρισμένο κεφάλι, κολλητό παντελόνι και άρβυλα». Οπότε στο Μικρό Ήρωα τους έφτιαξα, όχι σαν skinheads γιατί θα ξεφεύγαμε πολύ από την κλασσική εικόνα τους, αλλά έτσι ώστε το στυλ τους να παραπέμπει εκεί. Ο Σπίθας μάλιστα φορά και μια κονκάρδα της SHARP (Skinheads Against Racial Prejudice) που είναι παγκοσμίως γνωστή αντιφασιστική ομάδα. Θεωρείς πως οι ιστορίες του Μικρού Ήρωα παραμένουν επίκαιρες στις μέρες μας; Δυστυχώς ναι, γιατί βλέπουμε τι γίνεται τα τελευταία χρόνια με την ακροδεξιά, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Δηλαδή οι φασίστες, που για πολλά χρόνια ήταν στις τρύπες τους βγήκαν έξω με την Χρυσή Αυγή, μετά είχαμε την αυταπάτη με την καταδίκη πως κάτι έγινε αλλά δεν έγινε τίποτα και πλέον η ακροδεξιά έχει ξαναφουσκώσει. Βλέπουμε δηλαδή πιτσιρίκια, και αυτό είναι το κακό, να υιοθετούν ένα προπολεμικό look φασιστικό, δηλαδή και με τα κουρέματα και με το πως ντύνονται, και οι ιδέες τους να είναι τελείως σάπιες. Είσαι από τους δημιουργούς που επιλέγουν να πάρουν θέση σε διάφορα ζητήματα, κάτι που πιθανά να δυσαρεστεί μέρος του κοινού σου. Αισθάνεσαι πως σου έχει στοιχίσει αυτό; Μπορεί και να μου έχει στοιχίσει αλλά δεν με ενδιαφέρει. Το θέμα είναι μην μου στοιχίσει πιο χοντρά. Δηλαδή θα ακουστεί λίγο κοινότοπο αλλά κόσμος σκοτώθηκε για τις ιδέες του. Άλλοι πολέμησαν, εκτελέστηκαν, κρεμάστηκαν, πήγαν σε ξερονήσια, τώρα για τα comics θα φοβόμαστε; Πάντως τα τελευταία χρόνια τα ιστορικά comics έχουν μπει δυναμικά στο εκδοτικό προσκήνιο. Θα έκανες ποτέ κάτι τέτοιο; Θα έκανα αν με ενδιέφερε πολύ κι ένιωθα πως θέλω να το κάνω. Μιλάμε φυσικά για μεγάλη έκταση, όχι π.χ. ένα short story. Αν ένιωθα πως γουστάρω πολύ και μπορώ να το κάνω, θα το έκανα. Για παράδειγμα, ένας από τους χαρακτήρες στο Hard Rock είναι ο Ραμόν που τον βλέπουμε στη Σύρο και μαθαίνουμε σιγά-σιγά πως είναι Ισπανός που πολέμησε στον Ισπανικό Εμφύλιο, μετά με την επικράτηση του Φράνκο πέρασε στη Γαλλία και συμμετείχε στην Αντίσταση κι ύστερα, με κάποιο τρόπο, κατέληξε στη Σύρο κι έμεινε εκεί. Αυτό λοιπόν θα ήθελα να το κάνω αλλά είναι ένα project που θέλει μελέτη, το αφήνω για την ώρα στην άκρη και ποτέ δεν ξέρεις. Τελευταία φορά που είχες μιλήσει στο Rocking ήταν το 2011. Πόσα έχουν αλλάξει από τότε όσον αφορά την πορεία σου ως δημιουργό; Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα για μένα προσωπικά, γιατί έχω αλλάξει σχεδόν τέσσερις πόλεις. Τότε ήμουν Θεσσαλονίκη, μετά από ένα χρόνο πήγα στο Βερολίνο που δεν μου έκατσε και μετά από εφτά μήνες πήγα στο Ρέθυμνο, από εκεί επέστρεψα στη Σύρο και μετά στην Αθήνα όπου βρίσκομαι τα τελευταία οχτώ χρόνια. Αλλά και σαν δημιουργός έχω κάνει πολλά πράγματα από τότε. Δηλαδή τότε έκανα τα τελευταία "ΚΡΑΚ" που είχε μέσα το "Hard Rock", μετά ήθελα να κάνω άλλα πράγματα οπότε συνέχισα το "ΚΡΑΚ" με μια άλλη ιστορία, ακολούθησαν πολλά στριπάκια, συνεργασίες με την Ελευθεροτυπία και με site, και μετά επέστρεψα στο "Hard Rock" που ανέβηκε λίγο και σε δημοτικότητα όταν βγήκε ο τόμος. Γενικώς έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Και η σκηνή των comics πόσο έχει αλλάξει; Η σκηνή ανεβαίνει συνεχώς πιστεύω από τότε. Δηλαδή θυμάμαι όταν πρωτοέκανε το Comicdom CON Athens το φεστιβάλ στην Ελληνοαμερικανική Ένωση τριήμερο, η Παρασκευή ήταν τρόμος. Δηλαδή λέγαμε «πω πω, πήγε χάλια η Παρασκευή, θα πάει όλο χάλια» αλλά μετά το Σαββατοκύριακο ήταν σούπερ. Και μετά με τα χρόνια, ξαφνικά και την Παρασκευή άρχισε να μαζεύεται πολύς κόσμος. Και δεν είναι μόνο η αύξηση του κόσμου που ασχολείται αλλά και το ότι υπάρχουν και περισσότεροι δημιουργοί που βγάζουν πολύ καλές δουλειές. Υπάρχουν νέα παιδιά που κάνουν φοβερά πράγματα και δημιουργοί που δουλεύουν φουλ με εξωτερικό όπως ο Μιχάλης Διαλυνάς, ο Ηλίας Κυριαζής, ο Γιώργος Καμπάδαης, η Dani, έχουν αυξηθεί και τα Φεστιβάλ οπότε η σκηνή ανεβαίνει συνεχώς. Οπότε θα έλεγες πως τα comics στην Ελλάδα περνάνε μια περίοδο ακμής; Τι πιστεύεις πως συνετέλεσε σε αυτό; Ναι, ζούμε μια περίοδο ακμής και δυστυχώς σε λάθος εποχή. Γιατί αν αυτό συνέβαινε στα ‘90s λέμε τώρα, που εγώ δεν θα το είχα ζήσει γιατί ήμουν μικρός, θα ήταν πολύ καλύτερα γιατί τότε δεν υπήρχε το internet, δεν υπήρχαν τα social media και το έντυπο θα μπορούσε να πουλήσει περισσότερο. Τώρα γιατί συμβαίνει αυτό δεν ξέρω αν είναι κάποια τάση ή αν έχει να κάνει με το πως ο κόσμος αντιμετωπίζει την pop κουλτούρα, και δεν μιλάω για τον κόσμο που ήταν άρρωστος με τα comics από μικρός, αλλά ο άσχετος που ξαφνικά ανακάλυψε τα comics, διάβασε κάποια ελληνικά, κόλλησε, άρχισε να στηρίζει τη σκηνή, δεν ξέρω να σου πω για ποιο λόγο γίνεται όλο αυτό, αλλά είναι καλό. Όσον αφορά το κοινό, θεωρείς πως έχει σπάσει η λογική του "τα comics είναι για παιδιά"; Περίπου. Κάποιοι ακόμη το πιστεύουν αυτό για τα μικυμάου που είναι μόνο για παιδιά και κάποιοι θα σου πούνε πως «ok, τα κομικς δεν είναι τόσο σημαντικά αλλά τα graphic novel είναι πολύ πιο καλά». Που είναι το ίδιο πράγμα δηλαδή. Το graphic novel είναι μια μορφή comic αλλά κάποιοι αποφεύγουν τη λέξη όπως ο διάολος το λιβάνι, γιατί υπάρχει όλη αυτή η ρετσινιά ότι τα comics είναι για τα παιδιά ή ότι είναι κάτι φτηνό ή λαϊκό, το οποίο στην τελική δεν είναι και κακό. Πόσο εύκολο είναι να ζήσει κάποιος από τα comics στην Ελλάδα; Δεν είναι καθόλου εύκολο. Εγώ δηλαδή που το έχω πετύχει το κάνω με νύχια και με δόντια, με συνεχόμενο άγχος, ανασφάλεια, τρέχοντας από Φεστιβάλ σε Φεστιβάλ γιατί από εκεί μπορούμε και βιοποριζόμαστε, και με το να βγάζω συνέχεια καινούργια πράγματα. Δηλαδή να, τώρα τελείωσε το Athens Con, λίγες μέρες ξεκούραση και μετά ξεκίνημα για το Comicdom CON, μετά για Κρήτη, και μετά το ίδιο πάλι. Θα μπορούσα να δουλεύω γραφίστας μιας και από εκεί ξεκίνησα, να έχω τώρα 20-25 χρόνια σε ένα γραφείο και να παίρνω φαντάζομαι έναν πολύ καλό μισθό σε μια ιδιωτική εταιρία, όμως αυτό που ζω δεν θα το άλλαζα. Πολλές φορές δηλαδή ακόμη και σήμερα δεν το συνειδητοποιώ ότι μπορώ και ζω από τα comics, με όλες τις δυσκολίες φυσικά, αλλά μπορώ. Το "Hard Rock" όλα αυτά τα χρόνια παραμένει μία βασική σταθερά. Θες να μας πεις πώς προέκυψε η αρχική ιδέα του comic; Δεν είμαι από αυτούς που θα σου πουν πως κάνουν comics όλη τους τη ζωή από μικρό παιδάκι. Δεν έκανα comics, έκανα ζωγραφιές. Πρώτη φορά έκανα comics το 1998 για μια εργασία στη σχολή γραφιστικής που έπρεπε να φτιάξω ένα μικρό έντυπο κι είχα κάνει κάτι με τον Batman, ένα χάλι τελείως. Και τότε είχα ενδιαφερθεί, είχα κάνει κάποια μαθήματα, διάβαζα και πολλά comics, μετά για κάποιο ηλίθιο λόγο που δεν αξίζει να αναφέρω για τρία χρόνια δεν έπιασα μολύβι, και μετά ήρθε το «9» που με έβαλε στη πρίζα να κάνω comics. Κι έτσι άρχισα να διαβάζω κάποια εναλλακτικά αμερικάνικα comics και άρχισε να ξεκλειδώνει κάπως το πράγμα στο μυαλό μου. Δηλαδή πως θέλω να κάνω μια ιστορία με τις μαλακίες που κάναμε ως έφηβοι, τρίτη λυκείου. Και τα κορίτσια, και τους μπάφους, και το metal, και το σχολείο, και τις αλητείες, και σκεφτόμουν πως θα το κάνω. Μέχρι που έπεσε στα χέρια μου, το 2005 νομίζω, ο πρώτος τόμος του Hate του Peter Bagge και όταν το διάβασα ήταν λες και με έλουσε φως στο πρόσωπο γιατί σκέφτηκα πως έτσι θα το κάνω. Γι’ αυτό και υπάρχει μεγάλη ομοιότητα με το "Hate" στα πρώτα "Hard Rock". Και μετά ήρθε και το "Love & Rockets" κι έτσι ξεκίνησα. Δηλαδή ήθελα να κάνω μια ιστορία που να έχει ενδιαφέρον αλλά να είναι ρεαλιστική. Να μην έχει ούτε υπερδυνάμεις, ούτε action, ούτε φοβερά τρελά πράγματα. Κι όταν έκανα το πρώτο "ΚΡΑΚ" που είχε μέσα το "Hard Rock", νόμιζα πως αυτό θα είναι μόνο, μία κι έξω. Μια ιστορία για την πρώτη φορά που κάνει σεξ ένας μαθητής τρίτης λυκείου στη Σύρο. Κι είδα που άρεσε στον κόσμο κι είπα κάτσε να κάνω κι ένα δεύτερο, κι ένα τρίτο και κύλισε. Κι έτσι λοιπόν φτάσαμε τώρα να δουλεύεις το έβδομο τεύχος του vol. 2 του "Hard Rock". Τι να περιμένουμε σε αυτό και πότε θα κυκλοφορήσει; Ναι, είμαστε στο 15ο ή 16ο επεισόδιο νομίζω. Το δουλεύω τώρα κι ελπίζω πως θα το έχω έτοιμο στο Comicdom Con Athens τον Μάιο στην Τεχνόπολη μιας και το καινούργιο τεύχος θα είναι διπλό και θα αποτελείται από 64 σελίδες κι όχι από 32 που ήταν τα προηγούμενα. Δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα γιατί θα είναι spoiler αλλά θα υπάρχει μια εξέλιξη του κεντρικού χαρακτήρα και θα έχει σίγουρα cliffhanger γιατί συνηθίζω να κλείνω τα τεύχη έτσι. Ελπίζω να αρέσει στον κόσμο γιατί εγώ είμαι ενθουσιασμένος όταν κλείνω το σενάριο καθώς αυτό είναι και το πιο αγχωτικό σημείο της όλης δουλειάς. Δηλαδή μπορεί τώρα να έχω ένα πάκο σελίδες που αγχώνομαι πως πρέπει να γεμίσουν με μολύβια, μελάνια, υπολογιστή κτλ. αλλά το σενάριο είναι το πιο απρόβλεπτο σκέλος, αφού μπορεί μια μέρα να βγάλεις δέκα σελίδες και την επόμενη μόνο μία γιατί έχεις κολλήσει. Ή να έχεις βάλει σημείωση πως εδώ δεν μου πάει καλά και πρέπει να βρω μια λύση για να κάνω το transition από μια σκηνή στην άλλη. Οπότε είναι σημαντικό που έχω τελειώσει το σενάριο και στην έκθεση Εν Αιθρία στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης μπορεί κανείς να δει και το έργο που έκανα, που είναι μια πρώτη ματιά στο εξώφυλλο. Δεν θα είναι αυτό ακριβώς αλλά είναι η βασική ιδέα του. Είχες εξαρχής στο μυαλό σου όλη την ιστορία; Δηλαδή είχες αποφασίσει από πόσα τεύχη θα αποτελείται το δεύτερο μέρος; Από πόσα δεν είχα αποφασίσει. Όταν το ξεκίνησα ήξερα πως θέλω να εξελιχθεί αλλά δεν ήξερα πως θα τελειώσει. Κάποια στιγμή ενώ είχα φτάσει στη μέση βρήκα και το τέλος. Φυσικά μέχρι να φτάσω εκεί μπορεί να μου έρθει κάποια καλύτερη ιδέα και να δω πως χρειάζομαι παραπάνω τεύχη. Με βάση αυτό που έχω για την ώρα στο μυαλό μου και μου αρέσει ως τέλος, πιστεύω πως θα βγει αυτό το τεύχος τώρα και μάλλον ένα ακόμη, που ή θα είναι μονό ή διπλό, κι εκεί θα τελειώσει ο δεύτερος κύκλος. Και μετά; Θα υπάρξει τρίτος; Μπορεί. Αλλά μεγαλώνουμε κιόλας. Δηλαδή σκέψου το ξεκίνησα στα 29 μου κι είμαι 47. Θέλω να κάνω κι άλλα πράγματα, και μικρότερα και μεγαλύτερα. Συνεπώς το Hard Rock θα πρέπει να μπει στην άκρη γιατί δεν αξίζει να ξεκινήσω τρίτο κύκλο, να βγάλω ένα τεύχος και μετά από δύο χρόνια άλλο τεύχος. Έχω και κάποιες ιδέες μήπως ο τρίτος κύκλος, αν τελικά όντως γίνει, δεν αποτελείται από τεύχη αλλά είναι μικρές ιστορίες του τύπου 80-100 σελίδες, μικρά βιβλιαράκια, με ένα κεντρικό θέμα, μια ιστορία που θα έχει αρχή – μέση – τέλος και προχωρά χρονολογικά. Δηλαδή, σκέφτομαι μήπως κάνω μια ιστορία για τον Δεκέμβρη του ’08 που είναι κάτι που μας σημάδεψε όλους, μήπως μετά κάνω ένα άλμα και είναι στο σήμερα όλοι οι χαρακτήρες. Θα δείξει. Τα τελευταία χρόνια επέστρεψες στις αυτοεκδόσεις με το "Kuro the Black Magik Kat". Πως προέκυψε αυτή σου η επιλογή και πόσο διαφέρει από το να συνεργάζεσαι με μια εκδοτική; Γενικά ξεκίνησα από τις αυτοεκδόσεις με το "Big Bang!" το 2004, 20 χρόνια πριν που ήταν μια συλλογική αυτοέκδοση, δηλαδή έτρεχα εγώ όλα τα γραφιστικά και τις περισσότερες ιστορίες και συμμετείχαν και κάτι άλλα παιδιά που ήταν φίλοι από τη Σύρο, το οποίο το συνέχισα και στη Θεσσαλονίκη όταν πήγα. Όταν μετά ξεκίνησα το "ΚΡΑΚ" το 2007, που ήταν η πρώτη επίσημη έκδοση από την Giganto Books τότε, ξέρεις την είχα ακούσει λίγο όπως όλοι την ακούνε κι έλεγα πως δεν θα κάνω τώρα fanzine. Οπότε από το 2007 έως και το 2015 δεν είχα βγάλει καμία αυτοέκδοση. Και ξαναέβγαλα στο πρώτο Athens Con το "Holy Shit Comix" το πρώτο, μετά έβγαλα κι άλλο, και μετά κάποια άλλα πιο μικρά και μου άρεσε όλο αυτό οπότε ξαναμπήκα στο τριπάκι. Είναι ωραία φάση να κάνεις τα πάντα μόνος σου, να πας στο τυπογραφείο, να τσεκάρεις το χαρτί αν βγαίνει καλά, και να ελέγχεις όλη τη διαδικασία. Φυσικά οικονομικά είναι πιο δύσκολο γιατί πρέπει να βάλω λεφτά και μετά να κανονίσω να πουληθούν αυτά τα κομμάτια για να πάρω τουλάχιστον πίσω τα λεφτά που έδωσα, και αν βγει και κάτι σε κέρδος. Τώρα, η ιστορία με το Kuro ξεκίνησε γιατί πήρα γάτα το 2017 και σιγά- σιγά μου σκάγαν ιδέες. Δηλαδή το πρώτο που έβγαλα ήταν αποκλειστικά για όσους στηρίζουν οικονομικά τη σελίδα μου στο patreon και παίρνουν κάποια δώρα. Αυτό ήταν το τεύχος #0 και λέω μετά να βγάλω το #1 στο Comics n' beer, το πρώτο Φεστιβάλ μετά τα lockdown και την πανδημία που είχε γίνει στην Κυψέλη. Και – κλασσικά – γάτες πήγε καλά, οπότε έβγαλα το και το επόμενο και τώρα είμαι στο τέταρτο. Παρακολουθείς τη διεθνή σκηνή των comics; Ναι, εκτός του ότι τα φτιάχνω είμαι κι άρρωστος με το να διαβάζω. Ποιο ήταν το τελευταίο comic που σου έκανε εντύπωση; Το "Monica" του Daniel Clowes. Διαβάζω πολλά όμως και μάλιστα πλέον τα σημειώνω. Δηλαδή πέρυσι το πήγα εντελώς μπακαλίστικα, τα σημείωνα σε τετράδιο αλλά φέτος τα έχω στον υπολογιστή και κρατάω λίστα με το τι διαβάζω όλη τη χρονιά και τα βαθμολογώ. Άλλα είναι στο 3,5/5 άλλα στο 2,5/5, αν και γενικά προσέχω τι αγοράζω, το Monica είναι το μόνο που έχει πάρει 5 αστεράκια. Είχα τσεκάρει από πριν τα reviews και μετά το διάβασα και είναι όντως τόσο καλό. Γενικά μου αρέσουν όλα τα comics του Clowes, αν και τώρα με το "Monica" πάλι στο τέλος ήμουν σε φάση δεν είμαι σίγουρος τι κατάλαβα. Οπότε άρχισα να ψάχνω και είδα πως άλλα κατάλαβε ο ένας, άλλα ο άλλος, όμως δεν ήταν αυτό το «δεν κατάλαβα τίποτα» αλλά με έκανε να θέλω να το ξαναδιαβάσω. Γενικά ο Clowes είναι το αντίθετο από τον Peter Bagge που μου άρεσε πολύ, δηλαδή το "Hate" το θεωρώ κορυφαίο comic αλλά όσο περνάνε τα χρόνια δεν έχει βγάλει κάτι εξίσου αξιόλογο. Όπως π.χ. και το "Love & Rockets" το παίρνω, το διαβάζω, λέω ok, αλλά δεν είναι αυτό το πράγμα. Υπάρχουν νέοι δημιουργοί που σου έχουν τραβήξει το ενδιαφέρον; Ναι, π.χ. τώρα έχω παραγγείλει το "A Guest in the House" της Emily Carroll. Ένας άλλος δημιουργός που παίζει πολύ τα τελευταία χρόνια και μου αρέσουν κάποιες δουλειές του είναι ο Daniel Warren Johnson, που έχει φοβερό σχέδιο. Διάβασα δηλαδή το "Murder Falcon", το "Do A Powerbomb", το "Transformers" παρόλο που έγινε χαμός δεν με τράβηξε τόσο πολύ. Τα superhero τα παρακολουθείς; Ή τις ταινίες; Έχω δει αρκετές ταινίες αλλά τις τελευταίες δεν τις βλέπω γιατί είναι η μία χειρότερη από την άλλη. Οπότε βλέπω λίγο τα reviews, αν δω πως δεν λένε και πολλά προτιμώ να διαβάσω κάτι ή να ξαναδώ κάτι που μου άρεσε. Είμαι π.χ. από αυτούς που μου άρεσε πολύ το τελευταίο "Batman" ενώ δεν μου αρέσουν τόσο πολύ αυτά με τον Christian Bale. Και παρόλο που ο Robert Pattinson μου είχε ξενίσει σαν επιλογή, και όχι λόγω "Twilight", μου άρεσε πολύ. Αλλά το αγαπημένο μου είναι το "Batman Returns". Τώρα με τα υπερηρωικά comics δεν ασχολούμαι πολύ. Μόνο Batman αλλά ο Batman δεν είναι υπερήρωας, ένας ψυχάκιας είναι που ξέρει καλό καράτε κι έχει πολλά λεφτά και gadgets. Superman για παράδειγμα δεν με τράβηξε ποτέ. Παρόλο δηλαδή που ο Λευτέρης από το Jemma Books & Comics μου προτείνει καμιά φορά comics και μπορεί να μου έχει πει να διαβάσω κάποιο Superman, δεν με τραβάει καθόλου ο ήρωας. Punisher π.χ. που κι αυτός δεν είναι υπερήρωας έχω διαβάσει καλά πράγματα αλλά πλέον τα Spider-Man ή τα X-Men που τα γούσταρα ως παιδάκι δεν με τραβάνε καθόλου. Τώρα γίνεται χαμός με τα manga και τα anime. Είσαι fan; Διαβάζω αλλά τα πολύ κλασσικά. Δηλαδή το Akira θεωρώ πως είναι στην κορυφή των πάντων και κοιτάει όλα τα comics από ψηλά. Είναι δηλαδή το top δημιούργημα και σεναριακά και σχεδιαστικά. Μου αρέσει φουλ ο Junji Ito και γενικά μου αρέσουν τα τρόμου ή κάτι παλιά των ‘60s, π.χ. τώρα διαβάζω το "Kitarō" που είναι ωραίο. Αλλά αυτά τύπου "Naruto" ή το "One Piece" που έχουν 100 τόμους, δεν τα πολυπιάνω. Αλλά γίνεται χαμός με αυτά. Βιώνουμε manga πανζουρλισμό. Και δεν είναι μόνο τα πιτσιρίκια. Και από ελληνικά; Κοίτα, υπάρχουν δημιουργοί που μου αρέσουν όπως ο Aldo Shabani που μου αρέσει πολύ το σχέδιο του αλλά δεν έχει κάτσει να κάνει κάτι πιο μεγάλο. Μετά εντάξει, η Dani είναι φοβερή αλλά έχει πλακωθεί τώρα στα εξώφυλλα, και καλά κάνει, και μου άρεσε και το "Zawa" του Διαλυνά. Αλλά κάθε χρόνο παίρνω και διαβάζω και αυτοεκδόσεις. Μου έχει ξεφύγει ένα για το οποίο έχω ακούσει τα καλύτερα, το "Ντανταϊστικό Κοκτέιλ" του Αρη Τ., το οποίο θέλω να το διαβάσω αλλά δεν το έχω βρει γιατί έγινε χαμός κι εξαφανίστηκε. Όμως πλέον κυκλοφορούν τόσα πολλά και τα περισσότερα κυκλοφορούν στο Comicdom CON όπου δεν προλαβαίνω να πάρω ανάσα, κάτι που εννοείται από τη μία είναι καλό γιατί είναι η δουλειά μου αλλά, από την άλλη, θα ήθελα να πάω σε ένα Φεστιβάλ και να μην κάνω τίποτα. Τελευταία φορά το έκανα το 2018 στο Athens Con που δεν είχα ούτε καινούργια δουλειά, ούτε τραπέζι, κι είχα βγάλει το εισιτήριό μου κι είχα πάει κανονικά βόλτα. Δηλαδή στο Comicdom από τότε που ξεκίνησε το Artists Alley δεν έχω πια χρόνο. Μου έχει λείψει. Τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί οι βιογραφίες μουσικών σε comics. Θα έκανες ποτέ κάτι τέτοιο; Ναι, θα έκανα αλλά αυτό απαιτεί φοβερή έρευνα. Για το "Hard Rock" δεν χρειάζεται να ψάξω και πολλά και ούτε με ενδιαφέρει να δείξω πως ήταν π.χ. η Αθήνα το 2001. Κάτι τέτοιο όμως θα ήθελε πολύ ψάξιμο. Υπάρχει κάποιος δημιουργός του οποίου την ιστορία θα ήθελες να κάνεις; Κοίτα, θα γούσταρα να κάνω Ramones γιατί ήμουν για χρόνια ραμονάκιας κι ακόμη τους θεωρώ σπουδαία μπάντα, αλλά τους έχω ακούσει τόσο πολύ που πλέον δεν μπορώ. Θα έκανα κάτι με τους Iron Maiden γιατί στα ‘90s ήμουν κολλημένος μαζί τους αλλά τα πρώτα χρόνια, μέχρι εκεί που έσκασε ο Dickinson. Δηλαδή παρόλο που πιτσιρικάς τον γούσταρα και τα "Number of the Beast", "Powerslave", "Piece of Mind" είναι αλμπουμάρες, πριν καν γίνει όλη αυτή η ιστορία με το καπνογόνο δεν τον άντεχα. Ok, ήταν βλαμμένος και ο Paul Di Anno, αλλά πήγαμε στο live του που έσκασε με το καροτσάκι και ο τύπος είναι respect μέχρι την τελευταία ρανίδα. Κι ο Robert Johnson θα μου άρεσε γιατί πιστεύω σε αυτόν βασίστηκε όλο το rock’ n’ roll και όλη αυτή η ιστορία με το rock που είναι σατανικό. Δηλαδή αν ακούσεις και πρώιμους Rolling Stones το βλέπεις πως όλα στα blues πατάνε. Οπότε στο ερώτημα Beatles ή Rolling Stones είσαι με τους Stones; Ναι, όχι πως μου αρέσουν πολύ κι αυτοί. Δηλαδή δεν θα πήγαινα ποτέ σε συναυλία τους και τζάμπα να μου έλεγαν να πάω αλλά τους προτιμώ. Θυμάμαι δηλαδή όταν έφτιαχνα το πρώτο "ΚΡΑΚ" τον Απρίλιο του 2007, άκουγα τη δισκογραφία τους αλλά μέχρι τα μέσα των ‘60s. Οι Beatles πάλι δεν μου άρεσαν ποτέ. Όχι πως τους μισώ αλλά δεν μου είπαν ποτέ κάτι. Στο πρώτο τεύχος του "Hard Rock" το 2006 ο Μάρκος φορούσε μπλούζα Slayer. Στα πιο πρόσφατα τον βλέπουμε με μπλουζάκι Husker Du. Αυτή η μετάβαση είναι κάτι που αντικατοπτρίζει και τη δική σου εξέλιξη ως ακροατή; Όχι απαραίτητα. Μπορεί π.χ. να έχει να κάνει με το τι ακούω εκείνο τον καιρό. Θυμάμαι δηλαδή εκεί στο τέταρτο επεισόδιο με την πενταήμερη που φοράει Cramps γιατί τότε άκουγα πολύ rockabilly, psychobilly και τέτοια πράγματα. Ή μετά σε ένα τεύχος φορούσε μπλούζα Lou Reed. Να, τώρα στο σενάριο έχω σημείωση πως μέσα στο επεισόδιο πρέπει να φορά τέσσερα διαφορετικά μπλουζάκια γιατί υπάρχει και μια χρονική μετάβαση. Ή θα κάνω κανένα poll στο Instagram ή θα αποφασίσω εγώ ποιες μπάντες θα φοράει. Ίσως να έχεις και δίκιο βέβαια σε αυτό που λες για τα γούστα μου γιατί όταν εγώ άκουγα metal άκουγα μόνο metal. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο, σε φάση «όλες οι άλλες μουσικές δεν αξίζουν τίποτα, είναι όλα σκατά». Και μετά σιγά- σιγά μπήκε το punk, είχαν σκάσει και οι Nirvana πιο πριν, λίγο Bodycount, και μεγαλώνοντας άκουσα και ηλεκτρονική μουσική αλλά όχι techno, house κτλ. αλλά π.χ. και τώρα ακούω Pertubator που παίζει νταρκίλα καλή. Παρακολουθείς τις μουσικές εξελίξεις; Όχι πολύ. Ό,τι περνάει από τα social media και ό,τι πιάσει το ραντάρ μου. Ανυπομονώ να ακούσω το καινούργιο Judas Priest γιατί βαράνε ακόμη ωραία. Γενικά, με τους Iron Maiden ήμουν πάρα πολύ πορωμένος σε φάση δεν φορούσα άλλο μπλουζάκι, ήξερα τα πάντα, δίσκους, σημαίες, αυτοκόλλητα, ό,τι έφερνε το δισκάδικο στη Σύρο πήγαινα και το αγόραζα. Όλο αυτό μέχρι το 1993 που έφυγε ο Dickinson, το οποίο ήταν μαχαιριά. Δεν είχα ακούσει τους δίσκους που είχαν βγάλει μετά με τον Bayley και από τότε, ενώ τα έχω ακούσει τα άλμπουμ, δεν βρίσκω κάτι να με τραβάει. Δηλαδή και το τελευταίο που βγήκε, το "Senjutsu", δεν μου έκανε. Δεν ξέρω τώρα αν είναι σωστό κι αυτό που λέω αλλά μου μοιάζει πιο progressive κάπως. Ok, είναι 60 χρονών αλλά κι ο Rob Halford 70 χρονών είναι και βγάζει heavy metal. Θα ήθελα πολύ να βγάλουν ένα άλμπουμ που να έχει λίγη από τη ζωντάνια των παλιών άλμπουμ. Δηλαδή, θα ήταν μαγκιά να πουν οι Maiden στον Dickinson κάνε εσύ τώρα τα δικά σου αυτά τα "The Mandrake Project" πως τα λένε, να γκρινιάζεις για τα καπνογόνα και να βγάλουν ένα τελευταίο άλμπουμ μιας και είναι μεγάλοι άνθρωποι, με τον Di Anno σε καροτσάκι, σε κρεβάτι, σε οτιδήποτε είναι ο άνθρωπος, να κάνουν και μια περιοδεία μαζί και γεια σας. Οπότε ποιο είναι το τελευταίο άλμπουμ που σου άρεσε πολύ; Ξέρεις τι γίνεται; Πλέον ακούω περισσότερο κομμάτια. Το Metallica π.χ. νόμιζα θα είναι καλό με τα πρώτα τραγούδια που έβγαλαν αλλά το υπόλοιπο δεν μου άρεσε. Τώρα, το Judas Priest που σου είπα πιστεύω θα είναι καλό. Τις προάλλες άκουσα μια ωραία μπάντα με πιτσιρίκια, τους Speed of Light, και είπα «υπάρχει ελπίδα» γιατί ήταν μικρά και βαρούσαν υπέροχα. Σε συναυλίες πας; Ποια ήταν η τελευταία συναυλία που πήγες; Πήγα Jazz Sabbath τον Δεκέμβριο. Γενικά προτιμώ τις πιο μικρές. Δηλαδή είχα πάει και στους Iron Maiden στο ΟΑΚΑ και όλο αυτό το τεράστιο πράγμα δεν μπορώ να το ευχαριστηθώ. Μου αρέσει να βλέπω συναυλίες σε πιο μικρούς, κλειστούς χώρους παρόλο που κάποια ξέρεις πως δεν γίνεται να τα δεις εκεί. Για να επιστρέψουμε όμως και στο οπτικό κομμάτι, ποιο εξώφυλλο δίσκου θα ήθελες να έχεις σχεδιάσει; Δεν ξέρω συγκεκριμένο εξώφυλλο αλλά για συγκρότημα θα σου πω πάλι Iron Maiden, γιατί αυτοί ήταν και ο λόγος που ζωγράφιζα στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Δηλαδή όλο τον Eddie έκανα και κάτι ζόμπι στα θρανία. Διάφορα εγχώρια συγκροτήματα τον τελευταίο καιρό επιλέγουν ως promotional αφίσα ή εξώφυλλο σχέδια δημιουργημένα από AI. Πώς βλέπεις αυτή την επιλογή τους; Χάλια επιλογή. Δηλαδή καταλαβαίνω γιατί το κάνουν, και δεν είμαι σίγουρος αν το κάνουν τα συγκροτήματα ή αυτός που διαχειρίζεται το image τους, αλλά είναι κάτι που προσβάλει τους καλλιτέχνες. Είναι σαν πω εγώ πως θέλω να κάνω το "Hard Rock" ταινία και θέλω να έχει μέσα original heavy metal μουσική, και να μην πάω να πληρώσω τη μπάντα να βγάλει κομμάτια αλλά να βάλω το A.I. να κάνει κάτι στην τύχη. Ε, δεν θα το έκανα αυτό. Δηλαδή, βρείτε γνωστούς σας, πληρώστε κάτι. Στην τελική εγώ προτιμώ να κλέψεις ένα σχέδιο δικό μου και να φτιάξεις την αφίσα σου παρά να το κάνεις με A.I. Πιστεύεις πως, μέσω ενός νομικού πλαισίου, μπορεί να μπει ένα φρένο στην επέλαση του AI ή απλώς καθυστερούμε το αναπόφευκτο; Σιγά μην μπει φρένο. Η φάση φαίνεται πως θα γίνει δυστοπία. Δηλαδή, θα μας επηρεάσει το A.I. σε όλα τα επίπεδα τα επόμενα χρόνια. Και όχι μόνο στο καλλιτεχνικό κομμάτι επειδή θα χάσουμε τις δουλειές μας κι όλο αυτό. Για παράδειγμα, είχε κυκλοφορήσει μια φωτογραφία του Πάπα Φραγκίσκου με ένα φουσκωτό μπουφάν σαν ράσο και το είχαν πιστέψει όλοι. Και ναι, ok, φαινόταν πολύ αληθοφανές αλλά ψάξε ρε φίλε λίγο. Πιστεύω τα επόμενα χρόνια που όσο πάει το μηχάνημα θα εξελίσσεται, θα έχουμε θέμα και με ειδήσεις και με άλλα πράγματα και φυσικά, και καλλιτεχνικά από τη στιγμή που είναι πιο εύκολο και πιο φτηνό για τον άλλο. Δηλαδή οι μεγάλες εταιρίες τύπου Marvel ή DC μπορεί να τσιμπήσουν και πουν πως θα κάνουν ένα comic με Α.Ι. εικόνες. Για την ώρα δεν θα τους πήγαινε καλά αλλά στο μέλλον δεν ξέρω πως θα πάει. Κλείνοντας, τι θα συμβούλευες κάποιον επίδοξο δημιουργό που θέλει να ασχοληθεί με τα comics; Να ασχοληθεί. Να το κάνει και ας μην του φαίνεται πως θα πάει καλά. Όταν ξεκίνησα να κάνω comics δεν υπήρχε η ιδέα του θα το κάνω επαγγελματικά ή θα ζήσω από αυτό. Ήταν αστεία όλα αυτά. Εντάξει, το «9» είχε ξεκινήσει καλά και πλήρωνε τους δημιουργούς αλλά τώρα είναι διαφορετικά που βλέπουν πως όντως κάποιοι ζούμε από αυτό. Μην περιμένουν όμως αυτό να γίνει αμέσως. Αλλά να το κάνουν κι ας φάνε και άκυρα από περιοδικά ή από εκδοτικούς, να κάνουν αυτοεκδόσεις και να σχεδιάζουν ασταμάτητα μέχρι να τους κοπεί το χέρι. Μην περιμένουν δηλαδή πως θα βγάλουν μια ιστορία ή ένα fanzine και θα πάει γαμάτα. Κι αν βγάλουν ένα που θα πάει γαμάτα, να κάνουν το επόμενο που θα πάει ακόμη καλύτερα. Και μετά, αν θέλουν κάνουν την μετάβαση σε μια εκδοτική ή στο εξωτερικό. Αλλά το θέμα είναι να μην μασήσουν και να κάνουν πράγματα συνέχεια. Και ας μην είναι δημοφιλή. Μπορεί μετά να γίνουν ή να μην γίνουν ποτέ και να μην φτάσουν στην πρώτη θέση. Αλλά εμένα η πρώτη θέση πάντα με τρόμαζε. Το να είσαι ο καλύτερος κάπου έχει μοναξιά και ανασφάλεια μην σου φάνε την πρωτιά. Καλύτερα να είσαι στην τρίτη ή στην τέταρτη θέση. Δεν σου λέω να είσαι στη δέκατη πέμπτη, αλλά να υπάρχουν και κάποιοι που κάνουν καλύτερα πράγματα από σένα. Πολύ συχνά σκέφτομαι μεγάλους δημιουργούς σαν τον Moebius που θα είχαν γνώση ποιοι είναι και δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση τους. Θα ήθελα να είμαι ευχαριστημένος εγώ με αυτό που φτιάχνω και να αρέσει και στον κόσμο. Σε όσο πιο πολύ, τόσο πιο καλά. Σε ευχαριστώ πολύ Τάσο. Εγώ ευχαριστώ. * Η φωτογραφία είναι του Κωστή Γωγιού από το Comicdom CON Athens 2018. Και το σχετικό link...
  2. YOSHIMITSU

    HARD ROCK: SCHOOL, DRUGS & ROCK N' ROLL

    Ονομαστική τιμή: 14,5€ Η σειρά Krak Komiks ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2007 από την εκδοτική giganto books στο 12ο Φεστιβάλ Κόμικς της Βαβέλ έχοντας εσωτερικά ως τίτλο της κεντρικής ιστορίας τον ξενικό Hard Rock. Σύντομα οι περιπέτειες του νεαρού Μάρκου από την Σύρο και του φίλου του Γόγο έγιναν ανάρπαστες θα έλεγα και ιδιαίτερα αγαπητές στο κοινό των Ελληνικών κόμικ (και αν δεν συμφωνείτε σκασίλα μου, εγώ είμαι φαν) και έτσι ως αποτέλεσμα αυτής της πέρασης που είχαν οι δύο φίλοι ήταν το κόμικ να έχει φυσικά συνέχεια και παράλληλα οι ιστορίες του Μάρκου, του Γόγου και του τρίτου της παρέας πλέον φίλου τους Τζίμη, να έχουν μία σχεδόν και τουλάχιστον ετήσια σταθερή παρουσία (αν και πολλοί από εμάς θα θέλαμε και πιο συχνή). Ακόμη και όταν η εκδοτική giganto έκλεισε τον κύκλο της με την κυκλοφορία του 5ου τεύχους, το Krak δεν σταμάτησε εκεί αφού σύντομα βρήκε στέγη σε άλλη αγαπημένη εκδοτική την Jemma Press και οι συνέχειες συνεχίστηκαν πλέον έγχρωμες. Το Hard Rock εξιστορεί τις ανησυχίες και τις αγωνίες του πρωταγωνιστή Μάρκου, ενός ατίθασου νεαρού στην μικρή κοινωνία του νησιού που μένει, όπου παλεύει και ονειρεύεται την ώρα που θα καταφέρει να ξεφύγει από αυτή. Τα νεανικά του σκιρτήματα, έρωτες, μικρές ή λίγο μεγαλύτερες περιπέτειες, σκέψεις, αγωνίες, τα θέλω και δεν θέλω του. Τα παιδάτα του που λίγο πολύ κάτι έχουμε να συνδεθούμε όλοι μας και να ταιριάξουμε με τα δικά μας. Τελικά καταφέρνει να φύγει από το νησί... εν μέρει θα έλεγα, όχι με τον καλύτερο τρόπο καθώς η "ηρωική" (λέμε τώρα) έξοδος του ήταν η υποχρεωτική του υπηρεσία στον Ελληνικό στρατό, μάλλον όχι αυτό ακριβώς που είχε στο μυαλό του ότι θα έκανε όταν θα πρωτοέφευγε από το νησί. Τουλάχιστον έχει μαζί του τον καλύτερο του φίλο τον Γόγο... θα μου πεις είναι καλό αυτό; Τον Μάιο του 2017 (στις 5 του μπι εξάκτ) η Jemma κυκλοφορεί στην Θεσσαλονίκη και το εκεί φεστιβάλ κόμικς (the Comic Con 3) έναν πλούσιο και παχύ τόμο που περιέχει συγκεντρωμένες όλες τις περιπέτειες του Μάρκου και των φίλων του, έχοντας επιπλέον και δύο εντελώς νέες ιστορίες στο πακέτο με το ίδιο όμως ύφος που ξέραμε και μας άρεσε. Επιπλέον μέσα θα βρείτε και τις δύο sortie ιστορίες Gogos + Tzimis, Hitting on girls! και Markos + Judy on Teenage Kicks, που δεν είχαν δημοσιευθεί στα Ελληνικά Krak αλλά υπήρχαν στην Αγγλική έκδοση Hard rock #1 της Jemma που κυκλοφόρησε το 2012. ΔΕΝ περιλαμβάνει την ιστορία των τευχών Krak 9 έως 11 μιας και είναι άσχετες με τον Μάρκο και πραγματεύονται τις περιπέτειες των τριών φίλων Φράνκι, Πόρθο και Ντάνι. Επίσης, δεν περιλαμβάνει κανένα από τα πρόσθετα στριπάκια - ιστορίες των τευχών 1 έως 8 με ήρωες όπως τον Κομίστα, Ελληνόπουλο, Fanboy με Τζατζίκια, Greek Comics Wonderworld και λοιπά άσχετα. Όπως είπαμε παντελώς άσχετο περιεχόμενο με Σύρο, Μάρκο, Γώγο, Τζίμη, νεανικές ανησυχίες κλπ σχετικά δεν θα βρείτε σε αυτόν τον Hard Rock τόμο, κοπρέντε; Χαίρομαι που το ξεκαθαρίσαμε από τόσο νωρίς. Δυστυχώς σαν έλλειψη θα μπορούσε να θεωρηθεί κυρίως η απουσία της μονοσέλιδης: Μάρκος ο μικρός Αντίχριστος που δημοσιεύθηκε στο οπισθόφυλλο του Krak #10, λιγότερο η επίσης μονοσέλιδη από το οπισθόφυλλο του #9: Μια μέρα στην αυτοκρατορία του Krak Komiks που έχουν μικρή παρουσία οι Μάρκος και Γόγος. Ο τόμος αυτός της Jemma είναι σε διαστάσεις ίδιος με τα αλμπουμάκια, ήτοι 16,5 πλάτος Χ 24 εκατοστά ύψος, όμως πιο παχύς, πολύ πιο παχύς. ΟΚ, άντε όσο είναι τα 6 πρώτα όταν τα βάλεις το ένα πάνω στο άλλο και τα πατήσεις λίγο κάτω στο γραφείο σου, μάλιστα 18 ολόκληρα χιλιοστά ράχη σας λέω. Σας φαίνεται λίγο; Τότε οι 292 σελίδες (μαζί με τα εξώφυλλα) θα σας αλλάξουν σίγουρα γνώμη, μαζί με την ποιοτική δουλειά της εκδοτικής που μας έχει κακομάθει. Η αλήθεια είναι ότι ίσως το χαρτί να μπορούσε να ήταν λίγο καλύτερο ώστε να αποφεύγεται αυτή η μικρή υποψία διαφάνειας που μερικοί περίεργοι (ποιος κοιτάει εμένα) βλέπουν εκεί που άλλοι δεν χαμπαριάζουν που παν τα τέσσερα (εμένα η κιτρινίλα που έχει δεν με ενοχλεί αλήθεια είναι κι ας μην είναι φυσική παλαίωση), αλλά γενικά η έκδοση είναι εξαιρετική και σαν κερασάκι έρχεται και η τιμούλα η οποία ονομαστική κουμπώνει εκεί στα 14,50€ (να το αφήσω;). Ο τόμος φυσικά πλέον στερείται του χρώματος που είχαν τα τεύχη της Jemma (6 έως 8) και παρότι από όσο είδα και κρίνω, δεν έγινε κάποια ιδιαίτερη επεξεργασία πέραν της μετατροπής τους από έγχρωμα σε αποχρώσεις του γκρι, δεν είναι ευτυχώς άσχημα. Σε όποιους άρεσε το Krak Komiks και οι ιστορίες του Μάρκου, νομίζω ότι θα τους αρέσει και το παρόν πακέτο το οποίο περιέχει ακόμη και τις μικρές ιστοριούλες, τα "παιχνίδια" (Ντύσε τον Μάρκο και το επιτραπέζιο) αλλά και νέο περιεχόμενο, προλόγους από τους δύο εκδότες που έδωσαν στέγη στις δημιουργίες του Τάσου Μαραγκού τους Τάσσο Παπαϊωάννου της giganto και τον Λευτέρη Σταυριανό της Jemma. Στην αρχή υπάρχει και μία σελίδα που αποκαλείται σημειώσεις προς τους αναγνώστες και αναφέρει επιγραμματικά που δημοσιεύθηκε πρώτη φορά κάθε κεφάλαιο/ιστορία του παρόντος, ενώ στο τέλος υπάρχει ένα μικρό βιογραφικό του δημιουργού. Κρίνεται έτσι ως μία σχεδόν πλήρης (λόγω της έλλειψης του: Μάρκος ο μικρός Αντίχριστος από το Krak #10) και ιδιαίτερα προσεγμένη συλλογή όσον αφορά το θέμα Hard Rock και περιπέτειες του Μάρκου. Ο τόμος περιέχει τα παρακάτω: Σελίδα 2: Σημειώσεις προς τους αναγνώστες (όπως είπα ήδη αναφέρει που δημοσιεύθηκαν οι ιστορίες πρώτη φορά - σε ποιο τεύχος Krak ουσιαστικά) Σελίδα 3: τα περιεχόμενα Περιεχόμενα (όπως δημοσιεύονται και στον τόμο - εντός παρενθέσεων δικά μου σχόλια): σελ. 4: πρόλογος από τον Τάσσο Παπαϊωάννου σελ. 5: πρόλογος από τον Λευτέρη Σταυριανό σελ. 9: Hard Rock 1 σελ. 33: Gogos + Tzimis, Hitting on girls! σελ. 34: Sea, Sex, Sun and Watermelons σελ. 39: Markos + Judy on Teenage Kicks σελ. 43: Hard Rock 2 σελ. 67: Extra special Hard Rock Comic με τους Τζίμη και Μπρούνο σελ. 68: Ο Γόγος και η καθηγήτρια μαθηματικών σελ. 71: Hard Rock 3 σελ. 95: Η τελευταία εξομολόγηση του Μάρκου σελ. 96: Ο δακρύβρεχτος χωρισμός του Μάρκου και της Τζούντη σελ. 99: Hard Rock 4 σελ. 123: Go! Go! Gogos! σελ. 124: 3 καυτά αγόρια σελ. 126: Ο Κος Κλάνης μας εξηγεί σελ. 129: Hard Rock 5 σελ. 155: Γόγος + Τζίμης: το άπαικτο ντουέτο ξαναχτυπά! σελ. 156: Γδύσε και ντύσε τον Μάρκο (σημ.: το ένα παιχνίδι που λέγαμε) σελ. 159: Hard Rock 6 σελ. 185: Hard Rock 7 σελ. 209: Συνέντευξη με τον Μάρκο σελ. 210: Βοήθα Μάρκο και Γόγο να φτάσουν στην Ροζαλία (σημ: το έτερο παιχνίδι που λέγαμε) σελ. 213: Hard Rock 8 σελ. 237: Συνέντευξη με τον Γόγο σελ. 238: Γιουβαρλάκια με κόκκινη σάλτσα (σημ.: μμμ συνταγή από την μαμά του Μάρκου) σελ. 240: Μάρκος και Γόγος σε ένα ανοιξιάτικο καφεδάκι σελ. 248: Η σπηλιά της Χαρίκλειας σελ. 257: Hard Rock 9 (σημ.: νέα ιστορία πρώτη δημοσίευση) σελ. 284: Markos & Gogos Psychedelic Experience (σημ.: νέα ιστορία πρώτη δημοσίευση) σελ. 288: Βιογραφικό Tasmar Μάρκος + Γόγος Στο Markos & Gogos Psychedelic Experience, έχουν μικρή συμμετοχη διάφοροι Έλληνες δημιουργοί (18 τον αριθμό αν τους μέτρησα σωστά), αναλαμβάνοντας από ένα καρεδάκι ο καθένας τους. Ο τόμος αυτός είναι αφιερωμένος στην μητέρα του δημιουργού, Ελπίδα την οποία έχασε το 2009. Θέλετε και την κριτική μου; Δεν σας έφτασαν τα παραπάνω; Δεν είχατε κανένα από τα Krak και δεν το πήρατε; Ακόμη εδώ είστε; ------------------------------ Στις 20 Απριλίου, στο Comicdom CON Athens 2018, κυκλοφόρησε η δεύτερη έκδοση του Hard Rock - School, Drugs & Rock N' Roll, με καινούριο εξώφυλλο Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα της επανέκδοσης τον ramirez.
  3. Ο Τάσος Μαραγκός (Tasmar) συγκεντρώνει σε ένα «Ποτ-πουρί» τα σκίτσα που έφτιαξε την περίοδο 2019-2023, καταγράφοντας τη δυστοπία των καιρών μας. «Τι έκανες πριν από το τέλος του κόσμου;» Aυτή θα μπορούσε να είναι μια ατάκα μεταξύ των πρωταγωνιστών του «Μετά την καταστροφή», του – κατά τη γνώμη μου – ευφυέστερου άλμπουμ που κυκλοφόρησε ποτέ ο Αρκάς. Όμως ο Αρκάς, όπως τον γνωρίσαμε κάποτε, δεν υπάρχει πια. Επιπλέον, η εποχή των «παχειών αγελάδων» έχει παρέλθει οριστικά και η δυστοπία δεν αποτελεί πια ένα μακρινό σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Βρίσκεται εδώ, διαπερνά την καθημερινότητά μας, ορίζει τις ζωές μας. Η δυσώδης αποφορά που αναδίδει αυτό το σύστημα δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί. Και τι δεν ζήσαμε, ειδικά την τελευταία τετραετία: πανδημία, lockdown, μαφιόζικες εκτελέσεις, απίστευτης αγριότητας καταστολή, γυναικοκτονίες σε σχεδόν καθημερινή βάση, πυρκαγιές, πλημμύρες, πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας, υποκλοπές, κρατική δολοφονία στα Τέμπη και τόσα, μα τόσα άλλα… Με την κλιματική αλλαγή και τα απειλητικά σύννεφα του πολέμου να συντομεύουν δραματικά τον χρονικό ορίζοντα βιωσιμότητας σε παγκόσμιο επίπεδο, το ερώτημα «Τι έκανες πριν από το τέλος του κόσμου;» λαμβάνει πλέον ηθικά χαρακτηριστικά. Ο σκιτσογράφος Tasmar (κατά κόσμον Τάσος Μαραγκός) ανήκει σε εκείνη την κατηγορία δημιουργών που όχι απλώς δεν μασάνε τα λόγια τους και δεν συμβιβάζονται με τον ζόφο που μας περιβάλλει, αλλά «ακονίζουν» το πενάκι τους και διασώζουν κάτι από τον «υπέρ αδυνάτων» ρόλο της γελοιογραφίας. Κάπως έτσι λοιπόν, καταγράφοντας ανά τακτά διαστήματα τις αυθόρμητες αντιδράσεις του από τις αναρίθμητες αφορμές που του έδινε η επικαιρότητα, ο δημιουργός του «Hard Rock», στο διάστημα από τον Οκτώβριο του 2019 μέχρι και τον Μάρτιο του 2023, έφτιαξε πολλές δεκάδες σκίτσων, τα οποία κατά βάση ανέβαζε στα social media του. Αρκετά από αυτά τα σκίτσα τα συγκέντρωσε στο τελευταίο του αλμπουμάκι 144 σελίδων με τον τίτλο «Ποτ-πουρί – Μια ανθολογία σκίτσων λίγο πριν το τέλος του κόσμου» (εκδόσεις Μικρός Ήρως), προσθέτοντας ένα πολύτιμο τετρασέλιδο παράρτημα με σχολιασμό και σημειώσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Tasmar λαμβάνει θαρραλέα θέση απέναντι στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα. Η έντονη κοινωνική κριτική, ο μαχητικός αντιφασισμός, η αλληλεγγύη προς τους αδύναμους, η απέχθεια προς κάθε λογής ακροδεξιούς, ρατσιστές, σεξιστές και λοιπούς σκοταδιστές, διατρέχουν κάθε σελίδα των κόμικς του. Όπως δεν είναι και η πρώτη φορά που κυκλοφορούν συλλογές αμιγώς πολιτικών σκίτσων του [παλιότερα άλμπουμ του: «Όλα είναι κόμικξς!» (Jemma Press, 2013) και «Αδέσποτα σκίτσα» (ΚΨΜ, 2016)]. Στο «Ποτ-πουρί» ο νυν πρωθυπουργός έχει την… τιμητική του. Ο happy traveler, ο εθνικός μας τουρίστας, ο κληρονομικώ δικαίω γόνος με το επιτηδευμένα ξεγυμνωμένο δασύτριχο στήθος του και την κούπα με το καφεδάκι στο χέρι, είναι ο απόλυτος αρνητικός πρωταγωνιστής της ζωής μας και κατ’ επέκταση της ανθολογίας του Tasmar. Ένας πρωταγωνιστής ωστόσο που δεν μας επιβλήθηκε δικτατορικά, αλλά εξελέγη δημοκρατικά (και προσφάτως επανεξελέγη πανηγυρικά), επιβραβευόμενος εν τέλει από τη σιωπηρή πλειοψηφία των «φιλήσυχων νοικοκυραίων» της διπλανής πόρτας. Και δίπλα στον «Μεσσία»/Predator που εζήλωσε τη δόξα του Ερντογάν, παρελαύνει όλος ο εσμός των πρόθυμων υπηρετών του: αυλικών, μισθοφόρων και λοιπών αναλώσιμων (μεγαλοδημοσιογράφοι, παπάδες, δικαστές, ΜΑΤατζήδες, Χατζηδάκης, Άδωνις, Μπαλάσκας, ποικιλόμορφα μπογδανοειδή). Όπως καταλήγει και ο Γιάννης Κουκουλάς στο προλογικό του σημείωμα: «Με τόση απελπισία τριγύρω, ο Μαραγκός νιώθει την ανάγκη να μπει κι ο ίδιος στη “σκηνή”. Μας κοιτά κατάματα δίπλα στη γατούλα του και μοιράζεται μαζί μας το “Ημερολόγιό” του που δεν είναι διαφορετικό από τις εμπειρίες της κοινής μας δυστοπίας. Όχι μοιρολατρικά, ωστόσο […] δείχνοντάς μας πως υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι. Επικίνδυνοι, αλλά όμορφοι». Και το σχετικό link...
  4. GeoTrou

    HARD ROCK VOL. 2

    Τον Μάρκο Δεμάρκο τον γνωρίσαμε μέσα από τα Krak Komiks (1, 2) και, πιο πρόσφατα, μας ξανασυστήθηκε από τη συγκεντρωτική έκδοση Hard Rock: School Drugs and Rock n' Roll. Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να διαβάσουμε τη συνέχεια των «περιπετειών» του. Όχι, όμως, στον βράχο της Σύρου, αλλά στην Αθήνα. Ο Μάρκος δείχνει να τα πηγαίνει κάπως καλά στη ζωή του: έχει μια δουλίτσα, συγκατοικεί με την κολλητή του και τα έχει με μια όμορφη (λίγο κάφρισσα βέβαια) τύπισσα που παίζει σε μπάντα. Τι μπορεί να τα χαλάσει όλα αυτά; Για όσους είναι νέοι στο «σύμπαν» του Tasmar, πρέπει πρώτα να διαβάσουν τις προαναφερθείσες εκδόσεις, προτού πιάσουν το πρώτο αυτό τεύχος, που έκανε την εμφάνισή του στο Comicdom Con 2019. Μεγάλο μέγεθος, ωραίο χαρτί και δώρο μια διπλή αφίσα. Τσίλικη έκδοση Στο ζουμί τώρα. Μου άρεσε πολύ το σχέδιο του Tasmar. Όχι πως αλλού δεν είναι καλό, απλά εδώ λόγω μεγέθους και θεματολογίας, «φάνηκαν» λεπτομέρειες και «αναγκάστηκα» να σταθώ λίγη ώρα παραπάνω σε μερικά καρέ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ένα κόμικ τριάντα δύο σελίδων, χωρίς βαθυστόχαστο σενάριο ή παραγεμισμένα μπαλονάκια, να διαβαστεί σε περισσότερο χρόνο από το «κανονικό». Κι αυτό, για εμένα, είναι τέχνη. Όσον αφορά την πλοκή και τους διαλόγους, νομίζω ότι θα αρέσει σε όσους γουστάρουν και τα άλλα κόμικς με τον χαρακτήρα. Βγάζει μια αυθεντικότητα η γραφή του Tasmar. Πολύ θα ήθελα να βγαίνει αύριο το επόμενο τεύχος. Fun fact: το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους αποτελεί φόρο τιμής στο #1 της σειράς Love & Rockets των αδερφών Hernandez...
  5. albert

    ΟΛΟ ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΤΗ ΣΠΑΕΙ

    "Αν είσαι από αυτούς που απλά γουστάρουν να χαλάνε τη χαρά των άλλων, αλλά και τη δική τους, με τη μίρλα τους, αυτό είναι το βιβλίο σου. Τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία τού Μα γιατί μου φταίνε όλα;! (Το βιβλίο της γκρίνιας) η συνέχεια είναι εδώ. Το Όλο κάτι μου τη σπάει! (Το βιβλίο της γκρίνιας 2) μπορεί να έγινε τόσο μίζερο όπως και το πρώτο της σειράς, και ενδεχομένως να σου εξαφανίσει κάθε ίχνος ενθουσιασμού που διαθέτεις, αλλά σίγουρα στο τέλος θα σου αφήσει ένα ίχνος χαμόγελου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)" Ευχαριστούμε τον @nikos99 για τη διάθεση του τεύχους
  6. GeoTrou

    TASMAR [ (1977) ]

    Ο Τάσος Μαραγκός, κατά χάρτινον κόσμον Tasmar, γεννήθηκε το 1977 στη Σύρο. Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον σχεδόν «στείρο» από κόμικς, αλλά με τις επισκέψεις σε συγγενείς στην Αθήνα, ευτυχώς για εμάς, κόλλησε το μικρόβιο. Κλασικά πράγματα δηλαδή, Μίκυ Μάους, Αστερίξ, Λούκυ Λουκ... Τελειώνοντας το σχολείο, βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε γραφιστική, παρακολουθώντας παράλληλα μαθήματα κόμικς. Το 2001 άρχισε να εργάζεται ως γραφίστας σε μια διαφημιστική επιχείρηση της ιδιαίτερης πατρίδας του και την ίδια περίοδο κάνει τα πρώτα του βήματα στον χώρο του σκίτσου, σχεδιάζοντας γελοιογραφίες για μια τοπική εφημερίδα. Το πραγματικό άνοιγμα του Tasmar ήρθε το 2003, όταν και διακρίθηκε στον τρίτο διαγωνισμό κόμικς του περιοδικού 9. Λίγο αργότερα άρχισε να αυτοεκδίδει το Big Bang!, μαζί με φίλους του, ένα κόμικ που συνεχίστηκε στη Θεσσαλονίκη με τη συμμετοχή πολλών άλλων πρωτοεμφανιζόμενων τότε δημιουργών του Βορρά, όπως ο Σταύρος Κιουτσιούκης, ο Χρήστος Σταμπουλής και ο Πέτρος Χριστούλιας. Το Big Bang! βραβεύτηκε δύο φορές ως το Καλύτερο Φανζίν στα Comicdom Awards. Σιγά-σιγά, ο Tasmar άρχισε να αυξάνει ρυθμούς και πραγματικά ανέβηκε επίπεδο. Το 2007 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του Krak Komiks, ίσως το δημοφιλέστερο έργο του. Η σειρά ολοκληρώθηκε το 2015, μετά από 11 τεύχη. Αν και αρχικά ήταν στο πνεύμα των αυτοβιογραφικών-χιουμοριστικών ιστοριών του Zap Comix, στα τελευταία τεύχη είχε μια έντονη εσάνς horror. Τα επόμενα χρόνια, συμμετείχε στο συλλογικό At the Drive Ink (2010) και κυκλοφόρησε το πονηρούτσικο Super Condom (2010), που αποτελείται κυρίως από στριπάκια που είχαν πρωτοδημοσιευτεί στην εφημερίδα City Uncovered. Το 2013, για ένα σύντομο διάστημα, συνεργάστηκε με την Ελευθεροτυπία και τα στριπ του τυπώθηκαν αργότερα στο άλμπουμ Όλα είναι Κόμικξς! (2014). Υπό τον τίτλο αυτό, ο Tasmar σκάρωσε πολλά ακόμη στριπ, συχνά με κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο, τα οποία δημοσιεύει στο ίντερνετ. Το 2015, ξεκίνησε η σειρά αυτοεκδόσεων Holy Shit Comix! στην οποία συνδυάζει το χιούμορ με το σεξουαλικό. Το επόμενο έτος κυκλοφόρησε το άλμπουμ Αδέσποτα Σκίτσα, στο οποίο συγκεντρώνονται πολλά στριπ που είχαν προηγουμένως εμφανιστεί στην Εφημερίδα των Συντακτών. Το 2017, εκδόθηκε το Hard Rock, που περιέχει όλες τις σελίδες του Krak Komiks με πρωταγωνιστή τον Μάρκο. Στο ίδιο «σύμπαν», έχουν επίσης κυκλοφορήσει τα Hard Porn (2018), το οποίο απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες, και Hard Rock vol. 2 (2019-...). Οι βασικές επιρροές του Tasmar είναι μάλλον προφανείς, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το σχέδιο, και προέρχονται από το αμερικανικό και ευρωπαϊκό underground: κυρίως Robert Crumb και Peter Bagge, αλλά και Gilbert Shelton, Daniel Clowes και Andrea Pazienza. Άλλοι δημιουργοί που θαυμάζει, χωρίς απαραίτητα να έχει επηρεαστεί από το έργο τους, είναι ο Charles Burns, ο Kaz, ο Katsuhiro Otomo και ο Λέανδρος. Από τη παρουσίαση του κόμικ "ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ' της Jemma Press στη 48η Έκθεση Βιβλίου στο Ζάππειο (6/9/2019)
  7. GreekComicFan

    HARD PORN: ΕΝΑ ΜΙΝΙ ΠΟΡΝΟΓΚΡΑΦΙΚ ΝΟΒΕΛ

    Ο Ντόν Ρόσα δεν είναι ο μόνος δημιουργός που βγάζει χαμένα επεισόδια. Βγάζει και ο tasmar, ο οποίος μας πηγαίνει πίσω στον χρόνο και συγκεκριμένα, στο τέταρτο τεύχος του Krak Komiks για να μας δείξει μια ιστορία σκληρού πορνό. Ναι, ο τίτλος δεν είναι για τον χαβαλέ μόνο. Ότι υπόσχεται, το παραδίδει. Και παρόλα αυτά, συνεχίζει να έχει το χαβαλέ του, όπως ακριβώς θα περίμενε κανείς από την σειρά Krak Komiks/Hard Rock. Οπότε αν γουστάρετε Μαραγκό και τις περιπέτειες του Μάρκου, ή είστε ιδεοψυχαναγκαστικοί completionist και θέλετε και αυτό το μέρος, επενδύστε άφοβα. Αν είστε πουριτανοί ή θέλετε την τσοντίτσα σας μόνο από ρεαλιστικές πένες, ψάξτε αλλού. O Tasmar επέλεξε να βγάλει αυτό το επεισόδιο ως αυτοέκδοση. Η πρώτη εμφάνιση του τεύχους έγινε στο 3ο Comiczineweekend. Σελίδα δείγμα.
  8. Argail

    O Tasmar στο Solaris! [07-08/06/2019]

    Από το FB του Tasmar: Σημειώστε τις μέρες και τις ώρες.• Παρασκευή, 7 Ιουνίου, 18:00 με 20:00• Σάββατο, 8 Ιουνίου, 12:00 με 14:00Θα είμαι στο Solaris , Μπόταση 6, Εξάρχεια.Από αύριο θα σας ενημερώσω για το τι θα έχω μαζί μου εκείνες τις μέρες. Be there & support!
  9. GreekComicFan

    O Tasmar στο Solaris!

    μέχρι
    Από το FB του Tasmar: Σημειώστε τις μέρες και τις ώρες. • Παρασκευή, 7 Ιουνίου, 18:00 με 20:00 • Σάββατο, 8 Ιουνίου, 12:00 με 14:00 Θα είμαι στο Solaris , Μπόταση 6, Εξάρχεια. Από αύριο θα σας ενημερώσω για το τι θα έχω μαζί μου εκείνες τις μέρες. Be there & support! Αρχική καταχώρηση στο GC.
  10. Όταν τρως, επί δύο ημέρες, τρως αρνί ή κοκορέτσι για πρωινό, δεκατιανό, μεσημεριανό και βραδινό, ε κάπου το σιχαίνεσαι το κρέας Ένα επίκαιρο στριπάκι από τον Tasmar.
  11. Από τη σειρά Όλα είναι Κόμικξς! του Tasmar. Πρωταγωνιστής, ο ένας και μοναδικός Chuck Norris
  12. GeoTrou

    Ο Tasmar στο Vertigo [15/11/2018 @ Vertigo]

    Ο δημιουργός κόμικς, Tasmar, θα βρίσκεται στο Vertigo, την Πέμπτη, 15 Νοεμβρίου και ώρα 19:00. Ελάτε για μια συζήτηση πάνω στα κόμικς του και όχι μόνο. Θα σας μιλήσει για Hard Rock, Hard Porn, για την κατάρα των γκράφικ νοβελς και για το πως μπορείτε εσείς να στηρίξετε τον ίδιο ή άλλους δημιουργούς. Η εκδήλωση στο FB |~.*.~| Σημ.: Το Vertigo βρίσκεται στη γωνία των οδών Μπόταση και Σολωμού, στα Εξάρχεια
  13. Διασκευάζοντας τον τίτλο του περίφημου τραγουδιού του Ian Dury, Sex & Drugs & Rock n’ roll, ο Τάσος Μαραγκός επιλέγει τον υπότιτλο «School, drugs & rock n’ roll» για το τελευταίο του βιβλίο, το Hard Rock. Χαμηλώνοντας τις προσδοκίες των αναγνωστών, αντικαθιστά το «sex» με το «school», υπονοώντας ενδεχομένως πως τα κύρια «συστατικά» της ιστορίας του είναι διαφορετικά, αναφορικά με το επίμαχο σημείο. Μην ανησυχείτε. Το σεξ έχει εξέχουσα θέση στις σελίδες του Hard Rock, και δε θα μπορούσε να λείπει, άλλωστε, αφού αποτελεί φυσική συνέχεια των υπολοίπων… Το Hard Rock, αναμφίβολα, αποτελεί ένα διαμάντι για τα ελληνικά κόμικς, συνολικά κρινόμενο. Ο 17χρονος Μάρκος, πρωταγωνιστής της ιστορίας που υπογράφει ο Τάσος Μαραγκός (ή άλλως Tasmar), συνάντησε για πρώτη φορά το κοινό του μέσα από τις σελίδες του Krak Komiks, μίας περιοδικής έκδοσης με κεντρική ιστορία το Hard Rock (μέχρι το 9ο, τουλάχιστον, τεύχος), που κυκλοφόρησε, αρχικά δια των εκδόσεων Giganto και στη συνέχεια της Jemma Press, από το 2007 μέχρι το 2013. Στο συγκεντρωτικό τόμο που κυκλοφόρησε το Μάιο του 2017, η ιστορία δημοσιεύεται για πρώτη φορά ολόκληρη, επιστρέφει στην ασπρόμαυρη βερσιόν της (τα τεύχη #1-5 ήταν ασπρόμαυρα ενώ τα τελευταία είχαν κυκλοφορήσει έγχρωμα), ενώ περιέχει ένα έξτρα, «τελευταίο» κεφάλαιο 26 σελίδων και λίγο ακόμη bonus υλικό, όπως το Markos & Gogos Psychedelic Experience που συνυπογράφουν 18 διαφορετικοί Έλληνες δημιουργοί κόμικς. Μία ιστορία ενός εφήβου, τοποθετημένη χρονικά στη δεκαετία του 1990 και χωρικά στην ελληνική επαρχία και συγκεκριμένα στη νησιωτική επαρχία της Σύρου. Φαίνεται γεμάτη αυτοβιογραφικές αναφορές (ο Τάσος μεγάλωσε στη Σύρο) – ακόμα κι αν δεν αποτελούν αυτοβιογραφικά στοιχεία καθαυτά, σίγουρα πολλά απ’ όσα συμβαίνουν στη ζωή του νεαρού Μάρκου αφορμώνται από αυτά. Και ίσως, αυτός είναι ένας από τους λόγους που καθιστούν την ιστορία του τόσο ζωντανή και ενδιαφέρουσα. Δε βασίζεται σε κάποια εξωπραγματική ή ιδιαίτερα… «ψαγμένη» κεντρική ιδέα. Δεν εκβιάζει το γέλιο με οφθαλμοφανώς «στημένα» gags ή λογοπαίγνια. Σίγουρα, υπάρχουν στοιχεία υπερβολής, όμως δεν είναι αυτά από μόνα τους που προκαλούν το πηγαίο γέλιο. Άλλωστε, αυτό έρχεται μαζί με έναν ενδόμυχο προβληματισμό, αφού συνειδητοποιήσεις πόσα κοινά έχεις με το Μάρκο. Η νομοτελειακή ταύτιση με τον απλό αλλά ταυτόχρονα τόσο ξεχωριστό χαρακτήρα είναι αυτή, που καθιστά το κόμικ του Τάσου ένα καλογραμμένο κόμικ και όχι μια χαβαλετζίδικη ιστοριούλα. Το εξώφυλλο του Krak Komiks #3, διασκευάζει το γνωστό εξώφυλλο του MAD #1, φανερώνοντας μία πτυχή των καλλιτεχνικών ερεθισμάτων του Tasmar. Εμπνευσμένος από καλλιτέχνες όπως ο Peter Bagge (Hate), ο Daniel Clowes (Eightball) ή ο Robert Crumb (Zap Comix, Fritz the Cat), υιοθέτησε ένα ιδιόμορφο, εναλλακτικό στυλ που συναντάται συνήθως στην ονομαζόμενη «αμερικανική underground σκηνή» και αποτελείται από απλό, «πλαστικό» σκίτσο, καθαρή γραμμή, αφήγηση καθημερινών καταστάσεων με διάφορα στοιχεία υπερβολής. Δεν αρκείται όμως εκεί. Ψυχογραφεί τον πρωταγωνιστή του, ο οποίος εξελίσσεται σελίδα-σελίδα, κεφάλαιο-κεφάλαιο. Από έφηβος, περνάει σιγά σιγά στα πρώτα του ενήλικα χρόνια, δίνει εξετάσεις, δουλεύει, πάει στρατό… Και όπως κάθε έφηβος, έτσι και ο Μάρκος – με τον τρόπο του – είναι ανήσυχο πνεύμα. Αμφισβητίας, μέσα στην άρνηση για κάθε μορφής κατεστημένο: το σχολείο, την οικογένεια, το κλειστό κοινωνικό περιβάλλον της επαρχίας που περιορίζει τον κύκλο του στον ανυπόφορο Γώγο και τον μεσήλικα Τζίμη, και αργότερα το στρατό. Δεν έχουμε, λοιπόν, μία αμιγώς χιουμοριστική περιπέτεια ενός εφήβου ήρωα. Ο στόχος του Τάσου, πιστεύω, δεν είναι απλά να… σαχλαμαρίσει. Πρόκειται για την εξιστόρηση, αν θέλετε, κάποιων πτυχών της ζωής του Μάρκου, χωρίς αυτή να παρουσιάζεται «γαμάτη» και «λαμπερή». Βλέπουμε ωμά την καταπίεση που δέχεται ένας, νορμάλ κατά τα άλλα, νεαρός τη δεκαετία του ’90 (μεταξύ μας, δε βλέπω πολλές διαφορές με τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα). Καταπιεστικοί γονείς, κοινωνικά στερεότυπα, ερωτικές περιπτύξεις, εσωτερικές ανησυχίες που δε βρίσκουν κάπου να ξεθυμάνουν (ή ξεθυμαίνουν εντελώς επιφανειακά και πρόσκαιρα), αντίθετα, συσσωρεύονται και μπορεί να «σκάσουν» οποιαδήποτε στιγμή, με οποιαδήποτε αφορμή. Στο Μάρκο, αυτό συνέβη όταν, μπουχτισμένος από το σχολείο που μόλις τελείωσε με τον ίδιο να μην επιτυγχάνει στις εξετάσεις, δεχόμενος πίεση από την οικογένειά του, αναγκάζεται να εργαστεί στην τουριστική ταβέρνα του φασίστα Ζοζέφ (η διακριτική ειρωνεία του Τάσου είναι αξιοθαύμαστη), για «να στρώσει» και «να μάθει πώς βγαίνουν τα λεφτά». Ταυτόχρονα, αγχώνεται για το μέλλον του: τι θα γίνει με το στρατό, πώς θα φύγει από το νησί και τι θα κάνει τέλος πάντων με τη ζωή του. Αυτές οι σκέψεις, άλλωστε, δεν απασχολούν τον καθένα σε αυτή τη φάση της ζωής του; Αυτό το άγχος και η διαρκής αμφισβήτηση, για τον κόσμο, αλλά και για τους εαυτούς μας, ίσως, δε θα μας εγκαταλείψουν ποτέ. Τουλάχιστον, πλάι σε αυτό το βάρος μίας εύθραυστης ψυχοσύνθεσης, ας μη μας εγκαταλείψουν κάποια άλλα πράγματα, που το εξισορροπούν και το απαλύνουν. Αφήνοντας πίσω το σχολείο, κάποια εξ αυτών θα μπορούσαν να είναι αυτά που μνημονεύονται και στο τραγούδι του Dury: το σεξ, τα ναρκωτικά και η καλή μουσική. Εξώφυλλο, ράχη και οπισθόφυλλο του τόμου Hard Rock. ΠΗΓΗ: https://docmz.wordpress.com/2017/10/12/school-drugs-rock-n-roll/
  14. Indian

    TASMAR'S SKETCHBOOK

    Τιμή καταλόγου: 5€ Στα πλαίσια του 3ου Athenscon που διοργανώθηκε το 2017,η JEMMA σε συνεργασία με τον βραβευμένο κομίστα Τάσο Μαραγκό,κυκλοφόρησε ένα πρωτότυπο sketchbook.Το εν λόγω sketchbook δημιουργήθηκε σύμφωνα με τα πρότυπα του Inktober,μιας ιδέας που ξεκίνησε το 2009 στην Αμερική.Κατά την ιδέα αυτή ο εκάστοτε κομίστας φτιάχνει ένα σκιτσάκι για κάθε ημέρα του μήνα (και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο) και το ανεβάζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.Όταν τελειώσει ο μήνας,όλα αυτά τα σκίτσα παίρνουν χάρτινη μορφή. Στο τομάκι αυτό,ο Μαραγκός δανείζεται στοιχεία από την διεθνή σκηνή (πολιτική,κινηματογραφική κα),καθώς επίσης αντλεί την έμπνευσή του από λέξεις που υπάρχουν σε μία promt list.Η δομή του τόμου περιέχει το σκίτσο στην δεξιά σελίδα,ενώ στην αριστερή απέναντι,ο αναγνώστης θα βρει ένα μικρό κείμενο που επεξηγεί αυτό το σκίτσο. Από καλλιτεχνικής άποψης το κόμικ παρουσιάζει ενδιαφέρον,λόγω της πρωτοτυπίας που το διακρίνει.Από εκεί και πέρα δεν προσφέρει χιούμορ ή κάποια σάτιρα του στυλ του Αρκά. Προσωπικά δεν μου έκανε ούτε κρύο,ούτε ζέστη.Οφείλω να ομολογήσω όμως ότι μερικά σκιτσάκια είναι πολύ επιτυχημένα. Η έκδοση της Jemma είναι μικρού μεγέθους,με κόλληση και παχύ χαρτί.Το εξώφυλλο είναι σαγρέ,ενώ διαθέτει και "αυτάκια".Στο ένα υπάρχουν πληροφορίες για το Inktober,ενώ στο άλλο ένα σύντομο βιογραφικό του δημιουργού.Επίσης,στις εσωτερικές σελίδες των εξώφυλλων,ο Μαραγκός μάς συστήνει τις δύο γάτες του. Παραθέτω δύο σελίδες από το εσωτερικό. Αφιέρωμα στον Τάσο Μαραγκό
  15. Hard Rock: Η πολύμορφη καταπίεση του μικροαστισμού σε comic! Το ξεκαθαρίζω απ’ την αρχή: Το Hard Rock του Τάσου Μαραγκού (ή Tasmar) των εκδόσεων Jemma Press πρόκειται για ένα απ’ τα καλύτερα ελληνικά comics που κυκλοφορούν. Σε μια περίοδο που το ελληνικό comic χαρακτηρίζεται από μεγάλη παραγωγή μονοσέλιδων στριπς, ο Τάσος Μαραγκός (Αδέσποτα Σκίτσα, The very closed circle, Super Condom) επιλέγει να μας προσφέρει μια ολοκληρωμένη ιστορία, την οποία αφηγήθηκε για χρόνια (από το 2007 έως το 2013) σε συνέχειες μέσα απ’ τις σελίδες του Krak komics. Το Hard Rock συγκεντρώνει όλες τις ιστορίες του Μάρκου και της παρέας του, όπως είχαν εκδοθεί τότε, αλλά επιπρόσθετα μας προσφέρει και δύο ολοκαίνουριες ιστορίες, που γράφτηκαν φέτος για να ολοκληρώσουν το comic με ένα νέο τέλος. Βέβαια αυτό το τέλος ελπίζουμε να αποτελέσει και μια καινούρια αρχή για το comic το οποίο μέσα σε ελάχιστους μήνες κυκλοφορίας έχει σημειώσει ήδη εκδοτική επιτυχία, αφού έχει εξαντλήσει την πρώτη έκδοσή του. Πρωταγωνιστής του Hard Rock είναι ο Μάρκος, ένας έφηβος, μεταλάς που τελειώνει το σχολείο και θέλει απεγνωσμένα να φύγει απ’ το νησί που μεγάλωσε, τη Σύρο. Τον Μάρκο θα τον γνωρίσουμε μαθητή, αλλά θα τον ακολουθήσουμε και σε επόμενες περιόδους της νεανικής του ζωής. Ο Μάρκος θα δουλέψει μετά το σχολείο σε τουριστικό εστιατόριο της Σύρου, θα πάει στο στρατό και τελικά θα πιάσει μια κανονική δουλειά στο ναυπηγείο στο οποία σιχαίνεται κάθε δευτερόλεπτο που περνάει. Όπως και με κάθε έφηβο θα γνωρίσουμε τις παρέες του, τις πρώτες του κοπέλες, θα ταξιδέψουμε μαζί του σε μια απρόσμενα «κουραστική» σχολική 5ημερη, θα τον ακούσουμε να παίζει σκληρούς ήχους με το μπάσο του και θα του κρατήσουμε παρέα στις ατέλειωτες σκοπιές όταν θα έρθει η σειρά του για του «παράλογου» τη θητεία. Στις ιστορίες του Μάρκου και της παρέας του υπάρχουν κάποια στοιχεία που ποτέ δεν λείπουν.Ένα απ’ αυτά είναι η αγαπημένη του μουσική. Για τον Μάρκο το ότι είναι μεταλάς είναι τρόπος ζωής. Τα μακριά του μαλλιά, οι καθημερινές του μπλούζες με στάμπες συγκροτημάτων, η δυνατή μουσική που ακούει στο δωμάτιό του, τα συγκροτήματα και τα στοιχεία παραβατικότητας στη ζωή του είναι βασικά στοιχεία της προσωπικότητάς του. Δεν θα ήταν ο Μάρκος χωρίς αυτά. Ένα άλλο στοιχείο είναι η αμφισβήτηση. Ο Μάρκος δεν γουστάρει πολλά από αυτά που συμβαίνουν γύρω του και δεν φοβάται να το πει. Δεν είναι ο τύπος που θα αφήσει ασχολίαστη την παρατήρηση του καθηγητή του (του κυρίου Κλάνη) ότι μιλάει στον αγιασμό, δεν αντέχει τον έλεγχο της ζωής του απ’ τον αυταρχικό πατέρα του και σίγουρα δεν έχει καμία όρεξη να δουλεύει στο εστιατόριο «Η περήφανη Ελλάς» για τον φασίστα ταβερνιάρη ή να πάει 18 μήνες στο στρατό για να τον διατάζει ο κάθε στρατόκαβλος. Αντίθετα τα μακριά μαλλιά και το ανέμελο λουκ γι’ αυτόν είναι σύμβολο ελευθερίας, απέναντι στις νόρμες που θέλουν να του επιβάλλουν οι αυστηροί καθηγητές, οι γονείς του, τα αφεντικά του και ο στρατός. Ακόμα και τα ναρκωτικά, στα οποία θα μπλεχτεί αυτός και η παρέα του, τα βλέπει σαν έναν τρόπο να ξεφεύγει απ’ την πραγματικότητα που του επιβάλλουν όλοι αυτοί. Οι ιστορίες του Hard Rock τοποθετούνται στη Σύρο και σίγουρα δεν θα υπήρχαν χωρίς αυτήν. Αρχικά σε πολλά σημεία του comic ο Tasmar έχει σκιτσάρει νησιώτικα κτήρια και περιοχές που μας θυμίζουν συνεχώς τον τόπο στον οποίο τοποθετείται το comic. Αλλά η Σύρος αποκαλύπτεται πολύ βαθύτερα, μέσα απ’ την εξιστόρηση της καθημερινής ζωής των εφήβων της δεκαετίας των ‘90’s σε αυτήν (τουλάχιστον των πιο cool και αντισυμβατικών εφήβων, αν όχι όλων). Εξάλλου αυτές οι ιστορίες σίγουρα περιέχουν και προσωπικά (ή και κάποια αυτοβιογραφικά) στοιχεία του ίδιοι του Μαραγκού, ο οποίος μεγάλωσε στη Σύρο. Οι παρέες του Μάρκου είναι άμεσα συνδεδεμένες με το νησί. Ο Μάρκος πολλές φορές δυσανασχετεί με τους φίλους του. Ειδικά με τον Γόγο έχουν μεγάλες διαφορές, αφού εκείνος θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένας κάγκουρας της εποχής του. Πολλές φορές προσβάλλει τους γύρω του, αρχικά γουστάρει στην ιδέα να πάει στο στρατό και να γίνει ΟΥΚας, ενώ πολλές φορές είναι ενοχλητικός. Όμως ο Μάρκος, ο Γόγος και ο Τζίμης (ένας μεσήλικας αργόσχολος με τον οποίο συχνάζουν στα ίδια μέρη) κάνουν πάντα παρέα, ενώ μάλιστα ο Τζίμης τους εισάγει και στη χρήση ναρκωτικών. Η αντίφαση της δυσαρέσκειας του Μάρκου με την παρέα του και από την άλλη της συνέχισής της μας δείχνει τον περιορισμένο κοινωνικό περίγυρο ενός νησιού, στον οποίο δεν έχεις και πολλές επιλογές για τον κόσμο που θα κάνεις παρέα. Είναι σίγουρα ένας απ’ τους λόγους για τους οποίους ο Μάρκος έχει μπουχτίσει με το νησί και θέλει να φύγει ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω του. Βέβαια, απ’ την άλλη έτσι αναπτύσσονται και οι καλύτεροι φιλικοί δεσμοί. Έτσι λοιπόν ο Μάρκος μπορεί να μην περνάει καλά με τον Γόγο και τον Τζίμη όταν βλέπουν περιπέτειες του Βαν Νταμ σε βιντεοκασέτες και συζητάνε, όμως με τον Γόγο θα περάσει όλη του τη σχολική χρονιά και όλες του τις μέρες στο στρατό. Αντίστοιχα και η φιλία του με την Αννούλα θα κρατήσει μέχρι και την τελευταία σελίδα του comic. Αλλά και πέρα απ’ τους φίλους του, ο Μάρκος μπορεί να μισεί το νησί και ώρες – ώρες να μην αντέχει τους γονείς του, όμως είναι φανερό ότι αγαπάει τη μάνα του, ακόμα κι αν είναι υπερπροστατευτική και δεν τον καταλαβαίνει πολλές φορές. Η Σύρος δεν είναι μόνο φυλακή για τον Μάρκο, αλλά είναι και η περιοχή στην οποία έχει δημιουργήσει ακλόνητους δεσμούς με ανθρώπους και με μέρη, στους οποίους δεν θα ρίξει ποτέ μαύρη πέτρα. Αρκετά όμως με την ιστορία του Μάρκου, την οποία σίγουρα αξίζει να διαβάσει κανείς για να κάνει μόνος του αυτό το υπέροχο ταξίδι μέσα απ’ τις σελίδες του Hard Rock. Όμως ένα επιπλέον στοιχείο που αξίζει να αναφερθεί είναι το σκιτσάρισμο του Tasmar. Το ασπρόμαυρο σκίτσο εν προκειμένω δεν σημαίνει και απλό σχέδιο. Ο Tasmar έχει δημιουργήσει καρέ με πολύ λεπτομέρεια και προσοχή. Στα καρέ του Hard Rock θα περπατήσουμε στα σοκάκια της Σύρου, που βρίσκεται στο background των ιστοριών, θα παίζουμε το παιχνίδι του σκιτσογράφου να διαβάζουμε κάθε φορά τι λέει η μπλούζα του Μάρκου και των φίλων του και θα νιώσουμε την αίσθηση του εγκλωβισμού και της ματαιότητας στα σκούρα καρέ της στρατιωτικής θητείας. Συνολικά το σκιτσάρισμα του Tasmar είναι τόσο ευχάριστο, ώστε να διαβάσεις απνευστί την πρώτη φορά τον τόμο και τόσο λεπτομερειακό, ώστε να το διαβάσεις άλλες δύο τρείς φορές για να διασκεδάσεις με τις λεπτομέρειές του και με τα αμέτρητα ηχητικά εφέ του («ξύσε ξύσε» «γκνταπ» κ.α.). Πραγματικά αξίζει να διαβάσει κανείς τις ιστορίες του Hard Rock, γιατί πρόκειται για ένα εξαιρετικά διασκεδαστικό και καλοδουλεμένο comic, το οποίο θα μας φέρει στο νου αναμνήσεις της δικής μας εφηβικής ηλικίας. Τότε που όλοι ξέραμε ότι «η ζωή είναι Hard Rock, baby». Βέβαια και τώρα η ζωή είναι Hard Rock! Ποτέ δεν σταμάτησε να είναι.. Πηγή Κι άλλο ένα άρθρο σχετικά με το κόμικ
  16. GeoTrou

    Signing του Hard Rock [ 17/6/2017 @ Jemma ]

    Ο Tasmar και το Hard Rock του συνεχίζουν το τουρ τους. Αυτή τη φορά έρχονται στο Jemma στον Πειραιά. Δεν έχει δημιουργηθεί εκδήλωση στο Facebook, αλλά ο δημιουργός ανέβασε το παρακάτω:
  17. Βασιλεύς των κόμικς

    ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΙΤΣΑ

    Τα ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΙΤΣΑ δεν είναι τίποτα άλλο απο ένα αλμπουμάκι που μαζεύει τα 77 πρώτα κόμικ-στριπ που δημοσιεύτηκαν στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ στο εβδομαδιαίο τετρασέλιδο ΚΑΡΕ-ΚΑΡΕ απο το πρώτο κιόλας φύλλο. Δεν εχω κριτική να κάνω όλοι ξέρουμε το τρελλό χιούμορ του Τάσου Μαραγκού,που εμένα μου αρέσει.Οπως έχει να κάνει σε τέτοιου είδους εκδόσεις που βασίζονται σε στριπ,αλλού γελάς,αλλού χαμογελάς,αλλού αδιαφορείς. Μερικές σελιδες ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
  18. Signing του Tasmar 26 Μαΐου 2017, 17:00, στο Tilt Comics Στα πλαίσια της περιοδείας "The Hard Rock Tour 2017" για την προώθηση του κόμικ βιβλίου "Hard Rock - School, Drugs & Rock N' Roll" του Tasmar, o δημιουργός θα υπογράφει τεύχη με τη δουλειά του την Παρασκευή 26 Μαΐου στο Tilt Comics (Ασκληπιού 37, Αθήνα). Facebook event
  19. Παρουσίαση του κόμικ "Hard Rock" του Tasmar 20 Μαΐου 2017, 19:00, στο The White Rabbit Στα πλαίσια της περιοδείας "The Hard Rock Tour 2017" για την προώθηση του κόμικ βιβλίου "Hard Rock - School, Drugs & Rock N' Roll" του Tasmar, θα γίνει παρουσίαση αυτού στις 20 Μαΐου στο The White Rabbit, Σολωμού 12, στα Εξάρχεια. Για αυτή, την καινούρια έκδοση των 288 σελίδων θα μιλήσουν οι: Tasmar, Λευτέρης Σταυριανός, εκδότης της Jemma Press και ο Γιάννης Κουκουλάς, ιστορικός τέχνης. Facebook event
  20. The_Sandman

    ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΙΚΞΣ! 27 ΑΠΛΗΡΩΤΑ ΣΤΡΙΠΑΚΙΑ

    Ζόμπι, υπερήρωες νεοναζί, νεοέλληνες, ιερείς και φυσικά πολιτικοί. Όλοι υπάρχουν εδώ μέσα εμπνευσμένοι και σχεδιασμένοι από τον Τάσο Μαραγκό σε μια ξεκαρδιστική κι άλλοτε γλυκόπικρη μετουσίωση της ελληνικής (κι όχι μόνο) πραγματικότητας σε κόμικς. Γιατί όπως είναι γνωστό και κοινώς αποδεκτό: Όλα είναι Κόμικξς! Σ’ αυτή την έκδοση υπάρχουν τα 27 στριπάκια που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία το 2013 καθώς και 4 καινούργια που δημιουργήθηκαν αποκλειστικά γι' αυτή την έκδοση. Περισσότερα Όλα είναι Κόμικξσ! στην σελίδα του Τάσου!
  21. Την Παρασκευή 9/12 σας προσκαλούμε όλους στα εγκαίνια του νέου Jemma Books & Comics στον Πειραιά, Αλκιβιάδου 138-140, όπου ο Τάσος Μαραγκός και ο Tomek θα διασταυρώσουν μολύβια, σπρέι και μαρκαδόρους, σε μια μοναδική μάχη χωρίς έλεος! «Πεδίο μάχης» θα είναι ένας από τους τοίχους του καταστήματος που οι δύο δημιουργοί κόμικς θα εικονογραφήσουν με το μοναδικό τους ύφος. Το πρωτότυπο event θα λάβει χώρα από τις 14:30 το μεσημέρι έως και αργά το βράδυ, ενώ μετά τις 20:00 θα υπάρχει μπουφές για τους… πεινασμένους από το θέαμα φίλους μας, καθώς και μοναδικές προσφορές σε κόμικς και βιβλία, γι’ αυτούς που θέλουν να ικανοποιήσουν και την πνευματική τους πείνα.
  22. INTERVIEW CORNER #62: Τάσος Μαραγκός Written by Θωμάς Παπαδημητρόπουλος on October 4th, 2011 – 08:43 Πολλοί ίσως θεωρούν ότι το να αποτυπώσεις την καθημερινότητα σε μια ιστορία είναι εύκολο. Και ίσως είναι. Αλλά το να φτιάξεις μια καθημερινή ιστορία που έχει ενδιαφέρον για μια μεγάλη μερίδα αναγνωστών και να καταφέρεις να κρατήσεις το ενδιαφέρον τους όχι για εβδομάδες ή μήνες, αλλά για χρόνια, είναι σίγουρα μια δύσκολη αποστολή. Πόσο, μάλιστα, αν πάρεις τη δύσκολη απόφαση να εντάξεις την ιστορία σου σε ένα από τα πιο απαιτητικά είδη, στο χιουμοριστικό! Ευτυχώς, όμως, που υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν κάτι τέτοιο να φαίνεται εύκολο! Και ένας από αυτούς είναι ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, ο Τάσος Μαραγκός. Με το KRAK KOMIKS (το έβδομο τεύχος του κυκλοφορεί από σήμερα στα comic shops και τα βιβλιοπωλεία) έχει καταφέρει να μας βάλει μέσα σε μια ιστορία καθημερινή, η οποία δε στηρίζεται τόσο σε υπερβολικές καταστάσεις ή εξωφρενικούς διαλόγους για να γίνει ενδιαφέρουσα ή αστεία. Μιλάω συγκεκριμένα για το HARD ROCK, την ιστορία που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του κάθε τεύχους του KRAK και εξιστορεί καταστάσεις που, λίγο-πολύ, τις έχουμε ζήσει όλοι. Παράλληλα, στα τεύχη του KRAK υπάρχουν και μικρότερες ιστορίες, οι οποίες αφήνουν πιο ελεύθερο το δημιουργό ανάμεσα στις δόσεις καθημερινότητας που καλείται να συμπεριλάβει. Τα strips Κ.ΟΜΙΣΤΑΣ και GREEK COMICS WONDERWORLD είναι, επιπλέον, και πιο “δηλητηριώδη”, όπως ήταν και κάποιες δουλειές του Μαραγκού πριν και παράλληλα με το KRAK KOMIKS. Αναφέρομαι στο fanzine (που πλέον εκδίδεται από την 9η Διάσταση) με τον τίτλο BIG BANG! COMICS, αλλά και σε άλλες δουλειές του παρελθόντος που είδαμε σε ανθολογίες, περιοδικά, εφημερίδες και εκθέσεις. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζει το SUPER CONDOM, η συμμετοχή του καλλιτέχνη στην ανθολογία AT THE DRIVE INK, αλλά και το ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΙΚΞΣ, το strip που εκδιδόταν στο περιοδικό 9 της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Εκεί ο Μαραγκός τα έβαζε με την επικαιρότητα, η αναστολή της κυκλοφορίας του περιοδικού, όμως, δε μας επέτρεψε να χαρούμε περισσότερα strips. Ας είναι, όμως. Η χρονιά που διανύουμε είναι ιδιαίτερα απλόχερη, όσον αφορά στις δόσεις που μπορούμε να πάρουμε από τα έργα του Τάσου Μαραγκού. Πρώτα απ’ όλα, έχουν ήδη κυκλοφορήσει δύο τεύχη του KRAK KOMIKS και αναμένεται σύντομα κι ένα τρίτο. Επιπλέον, ο δημιουργός συμμετέχει και στο blog The Very Closed Circle, όπου μπορούμε να δούμε (αν και σπάνια) κάποια μικρά strips με την υπογραφή του. Και, φυσικά, έχει κι άλλα σχέδια στα σκαριά, τα οποία θα πραγματοποιήσει μόλις το επιτρέψει ο ελεύθερος χρόνος του. Διαβάστε, λοιπόν, τη συνέντευξη του καλεσμένου αυτής της εβδομάδας, Τάσου Μαραγκού, (ή, εναλλακτικά, κάντε scroll down στο τέλος της συνέντευξης και ακούστε τη) και μάθετε τι μας είπε για το KRAK KOMIKS και τα μελλοντικά σχέδιά του: Έχεις περάσει κι εσύ, όπως και πολλοί Έλληνες δημιουργοί, από την περίοδο της αυτοέκδοσης. Τι κέρδισες από εκείνη την εμπειρία και γιατί τελικά αποφάσισες να δοκιμάσεις την τύχη σου στις εκδοτικές; Πιστεύω ότι κάθε δημιουργός comics θα πρέπει να περάσει από την αυτοέκδοση ή από τη φάση του fanzine, γιατί έχει πολλά να κερδίσει – πολλές εμπειρίες. Από το να τρέχει στα φεστιβάλ, να μοιράζει το comic του και γενικά να παλεύει από την αρχή της δημιουργίας του μέχρι να το δώσει στον αναγνώστη. Παίρνει μαθήματα, δηλαδή; Αρκετά μαθήματα, ναι. Και πότε είναι η ώρα να σταματήσεις την αυτοέκδοση; Δεν ξέρω ποια μπορεί να είναι η ώρα. Μπορεί να σου βγαίνει καλά και να το συνεχίζεις. Ο λόγος που εγώ σταμάτησα την αυτοέκδοση είναι ότι δεν υπήρχαν χρήματα για να εκδίδω το δικό μου comic και να πηγαίνει σε όλη την Ελλάδα και σε βιβλιοπωλεία κτλ. Ήταν αρκετά δύσκολο. Οπότε σε μια εκδοτική είχες περισσότερες δυνατότητες. Σε μια εκδοτική, ναι, φεύγουν πολλά από πάνω μου. Δηλαδή, εγώ μόνο το φτιάχνω, το στέλνω και πλέον τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει η εκδοτική. Σε τι βαθμό διαθέτoυν αυτοβιογραφικά στοιχεία οι ιστορίες και τα strips του KRAK KOMIKS; Όχι σε πολύ μεγάλο βαθμό. Εξαρτάται κι από το τεύχος, φυσικά. Ας πούμε, το #1 έχει αρκετά τέτοια στοιχεία. Από εκεί και πέρα, βασίζομαι σε κάποια πράγματα και κάποιες καταστάσεις που έζησα εγώ, αλλά τις αλλοιώνω τελείως. Δεν είναι αληθινά όλα αυτά που έχουν συμβεί στις ιστορίες του HARD ROCK. Κατά πόσο πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά αυτά που γράφεις στα strips Κ.ΟΜΙΣΤΑΣ και GREEK COMICS WONDERWORLD; Έχουν κάποια δόση αλήθειας ή είναι απλά χαβαλές; Και τα δύο, βασικά. Κάποιες ιστοριούλες μπορεί να είναι απλά χαβαλές, κάποιες να έχουν και κάποια αλήθεια. Αλλά για το αν πρέπει να το πάρει κάποιος στα σοβαρά, ο καθένας όπως το κρίνει – κι ό,τι βγάλει από την ιστορία όταν τη διαβάσει. Έχει ενοχληθεί ποτέ κάποιος; Όχι, δεν έχω μάθει κάτι σχετικό, αλλά δε νομίζω ότι θα έπρεπε να ενοχληθεί κάποιος. Θα ήθελα να το μάθω, πάντως… Στο HARD ROCK δε συναντάμε τόσο υπερβολικά στοιχεία ή ασυνήθιστα γεγονότα, παρόλα αυτά, όμως, η ιστορία είναι πάντα ενδιαφέρουσα και το χιούμορ άφθονο. Πώς το καταφέρνεις αυτό με μια κατά βάση “συνηθισμένη” ιστορία; Να σου πω ότι δεν έχω ιδέα; Κοίτα, βασικά – φαίνεται κιόλας – το HARD ROCK είναι πολύ επηρεασμένο από το HATE του Peter Bagge. Όταν διάβασα για πρώτη φορά το ΗΑΤΕ (το 2004, το 2005, δε θυμάμαι), είπα ότι θέλω να κάνω ένα τέτοιο comic. Και απλώς έγραφα τις ιστορίες. Βέβαια, σκεφτόμουν ότι δε μπορείς να γράψεις μια ιστορία για το ότι πήγες στο σούπερ μάρκετ, γύρισες και τέλος – κάτι πρέπει να γίνεται κιόλας, είτε αστείο είτε μη. Ποιοι είναι οι λόγοι της μεταγραφής του KRAK KOMIKS από τη Giganto Books στη Jemma Press; Με τον Τάσο (σ.σ.: εννοεί τον Τάσο Παπαϊώαννου, εκδότη της Giganto) τα πηγαίναμε μια χαρά και ακόμη τα πηγαίνουμε, απλώς εγώ ήθελα, ας πούμε, μια αναβάθμιση – να βγαίνουν περισσότερα τεύχη το χρόνο, να γίνεται μια καλύτερη διανομή. Το συζητήσαμε με τον Τάσσο και δε γινόταν κάτι τέτοιο στη Giganto, κι έτσι επέλεξα τη Jemma Press. Επομένως, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε σε τακτά διαστήματα το KRAK; Αν όλα πάνε καλά, ναι. Τώρα θα βγει το καινούργιο τεύχος, μετά, απ’ όσο έχουμε προγραμματίσει, πάμε για Δεκέμβριο και, την Άνοιξη, για το Comicdom Con, ετοιμάζουμε το #9. Μπορείς να μας πεις δυο λόγια για το KRAK #7; Στο #7 υπάρχει, όπως πάντα η κεντρική ιστορία του HARD ROCK, η δεύτερη από τις τρεις ιστορίες που έχουν να κάνουν με στρατό. Είναι και λίγο πιο ζόρικη η φάση που περνά ο Μάρκος στο στρατό, καθώς πηγαίνει σε ένα νησί στην παραμεθόριο, με τρελαμένους αξιωματικούς που νομίζουν ότι θα γίνει πόλεμος ανά πάσα στιγμή και χαίρονται για αυτό. Υπάρχουν και οι συνηθισμένες ιστοριούλες – ο Κ.ΟΜΙΣΤΑΣ, ο χαρακτήρας που εμφανίστηκε στο προηγούμενο τεύχος, ο Fanboy, και το GREEK COMICS WONDERWORLD. Για πόσο καιρό ακόμη σκοπεύεις να συνεχίσεις το HARD ROCK; Έχεις κάποιο τέλος κατά νου; Θα το συνεχίσω όσο μπορώ. Όσο μπορώ και όσο αρέσει στον κόσμο – γιατί είναι και αυτό ένα σημαντικό στοιχείο, να ακούμε οι δημιουργοί τους αναγνώστες και να μην κάνουμε μόνο του κεφαλιού μας. Υπάρχουν, φυσικά, και στιγμές που μπορούμε να κάνουμε του κεφαλιού μας, αλλά από τη στιγμή που κάνουμε comics και θέλουμε να τα διαβάσει κάποιος, μετράει πολύ η γνώμη τους, σίγουρα. Και, βέβαια, όσο το επιτρέπει η κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα Τέλος για το HΑRD ROCK, δεν έχω. Ίσα-ίσα που συνεχώς μου έρχονται καινούργια storylines. Ειδικά τώρα που τελειώνω με το στρατό και είμαι σε άλλη φάση. Τον τελευταίο καιρό έχεις και διαδικτυακή παρουσία, στο blog The Very Closed Circle. Έχεις κάποιo συγκεκριμένo θέμα στα όσα δημοσιεύεις εκεί ή απλά αυτοσχεδιάζεις κάθε φορά; Βασικά, στα πρώτα πιανόμουν από άλλα strips που διάβαζα εκεί και έφτιαχνα κάτι. Στα τρία-τέσσερα τελευταία είναι δύο κεντρικοί χαρακτήρες κι εκεί αυτοσχεδιάζω. Εκτός των άλλων, διαθέτεις και διδασκαλική εμπειρία στον τομέα των comics, σωστά; Περίπου. Δεν είναι ακριβώς στον τομέα των comics, αλλά είναι ένα εργαλείο που χρειάζεται σε κάποιον που θα κάνει comics. Ποια είναι τα βασικά “μαθήματα” που θέλεις να διδάξεις σε επίδοξους κομίστες; Να διαβάσει πολλά comics. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια συμβουλή. Αν θέλει να κάνει comics θα πρέπει να διαβάσει και πολλά comics. Έχεις και δύο εκκρεμότητες με τους πιστούς αναγνώστες σου: το strip ΟΛΑ ΕΊΝΑΙ ΚΟΜΙΚΞΣ και ένα comic που ετοίμαζες για την περασμένη Άνοιξη για τις εκδόσεις Tilt. Θα δούμε (ή ξαναδούμε) κάτι από αυτά σύντομα; Κοίτα, αυτό με τις εκδόσεις Tilt έχει μείνει πίσω, διότι έχω “πλακωθεί” τώρα με το KRAK. Φαντάσου, μέχρι το Μάρτιο έχω να ετοιμάσω πόσες σελίδες. Οπότε, είναι αρκετά δύσκολο να ετοιμαστεί μέχρι τότε, αλλά δεν ξεχνιέται. Υπάρχουν μερικές έτοιμες σελίδες και είναι και μια ιστορία που ήθελα να τη βγάλω. Τι θα είναι αυτό περίπου; Μπορείς να μας πεις; Θα είναι, φαντάσου κάτι σαν το HARD ROCK, στο ίδιο στιλ, αλλά θα είναι ιστορία τρόμου. Όσον αφορά στο ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΙΚΞΣ, αυτό δυστυχώς είναι λίγες σελίδες – δηλαδή, τα επεισόδια που είχα κάνει, μαζί με αυτά που είχαν απορριφθεί, ήταν γύρω στα 14 με 15, δηλαδή μιλάμε για 30 σελίδες – επομένως δεν αξίζει να κυκλοφορήσει σε μια έκδοση. Εγώ, φυσικά, θα ήθελα να το συνεχίσω, να βρω ένα Μέσο για να το “υιοθετήσει” και να το δημοσιεύει, αλλά, δυστυχώς, στην παρούσα κατάσταση, πολύ λίγα έντυπα δέχονται comics, δίνοντας μια αμοιβή στο δημιουργό. Εδώ, πριν, στα “καλά” χρόνια σχεδόν δε γινόταν κάτι τέτοιο. Αλλά δεν ξέρω – μπορεί να το ενσωματώσω στο KRAK, υπάρχουν και αυτές οι σκέψεις. Άλλα σχέδια έχεις κατά νου για το άμεσο μέλλον; Όχι. Είμαι αφοσιωμένος στο ΚRAK. Πάντα, φυσικά, ψάχνω να κάνω κι άλλα πράγματα, όσο το επιτρέπει ο ελεύθερος χρόνος μου, αλλά όσον αφορά στα άμεσα σχέδια, πάλι θα πω για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα, γιατί είναι δύσκολο να πεις ότι όλο τον επόμενο χρόνο θα κάνεις κάτι συγκεκριμένο, γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει και πού θα βρίσκεσαι.
  23. Μια συνέντευξη του Tasmar στο rocking.gr! Rock Culture #1: Μιλήσαμε για κόμικς και rock με τον Τάσο Μαραγκό (Tasmar) 07/04/2011 To rock δεν είναι μόνο μουσική. Στις αμέτρητες εκφράσεις του, άγγιξε άλλες μορφές τέχνης, μεταμόρφωσε επαγγέλματα, γέννησε τεχνοτροπίες, έδωσε ρυθμό στην ιστορία, εμπνεύστηκε και ενέπνευσε: δημιούργησε μια ολόκληρη κουλτούρα με ποικιλία και δυναμική. Το Rocking.gr, στη νέα στήλη του που βαφτίσαμε «Rock Culture», θα παρουσιάσει μια σειρά από άρθρα, αφιερώματα και συνεντεύξεις, με κεντρικό άξονα αυτή τη rock κουλτούρα, σαν τμήμα της πολιτιστικής δημοκρατίας της λεγόμενης «pop culture». Θέλουμε να αφηγηθούμε τη μυθολογία της μουσικής που αγαπάμε, να αναζητήσουμε την αλληλεπίδρασή της με άλλες τέχνες, με την ιστορία, με την καθημερινότητα. Θέλουμε να μετρήσουμε τα πολιτιστικά της τέκνα και να μοιραστούμε τις απίστευτες εξιστορήσεις που έκαναν το rock ένα πολιτιστικό φαινόμενο. Το πρώτο «τεύχος» της νέας μας στήλης εγκαινιάζει η συζήτησή μας περί κόμικς και rock με τον Τάσο Μαραγκό (Tasmar). Είναι όμως επίσης και μια πολύ καλή ευκαιρία να σας παρουσιάσουμε και τον ίδιο, έναν εξαιρετικό νέο Έλληνα κομίστα. -Καλωσόρισες στην Αθήνα. Από πού έρχεσαι; -Από τη Θεσσαλονίκη. -Από όπου μας έφερες αυτόν τον ωραίο καιρό... -(ειρωνικά) Ναι, ναι, πολύ ωραίος... -Τι σε φέρνει εδώ; -Σήμερα, 11 Δεκεμβρίου του 2010, ημέρα Σάββατο, έχουμε παρουσίαση του καινούριου άλμπουμ που έβγαλα, του "Super Condom", στη Λέσχη Φίλων Κόμικς. -Θα ήθελα να το τοποθετήσεις στη βιβλιογραφία σου. Τι έχεις ήδη εκδώσει; -Κάποτε είχε βγει το "Big Bang", ένα fanzine που το έβγαζε μια παρέα από τη Σύρο, από όπου κατάγομαι. Το "Big Bang" συνεχίστηκε και στη Θεσσαλονίκη, όπου μετακόμισα το 2004. Το 2007, εκδίδω το "Krak Komiks", το τεύχος «μηδέν». Ήταν ένα τευχάκι που το έβγαλα μόνος μου και το κατέβασα στο Comicdom, τον Απρίλη του 2007. Εκεί έγινε μια συμφωνία με τον Τάσο Παπαϊωάννου, να βγάζουμε το «Krak» από το τεύχος #1 σε άλλο μέγεθος, με άλλη ύλη, μέσω της Giganto και το "Big Bang" με την Ένατη Διάσταση του Πάνου Κρητικού. Εν τω μεταξύ, το 2006, είχε γίνει μια επικοινωνία με μια εφημερίδα από την Αθήνα, η οποία απευθυνόταν πιο πολύ σε gay, lesbian, bisexual και transexual κοινό, για μια εικονογράφηση. Αυτή η εφημερίδα ήταν η City Uncovered και αυτό που ήθελαν, αρχικά, ήταν μια εικονογράφηση για το εξώφυλλο του τεύχους που θα έβγαινε την 1η Δεκεμβρίου, κατά του AIDS. Εκεί έφτιαξα έναν ήρωα, ένα ανθρωπόμορφο προφυλακτικό, και καλά ένα super προφυλακτικό με μπέρτα, που είχε βάλει κάτω τον κακό που ήταν νομίζω ο HIV, ο ιός. Έπεσε τότε η ιδέα μήπως το κάνουμε stripάκι. Τους άρεσε και το συνεχίσαμε για δύο χρόνια, κάθε δεκαπέντε μέρες. Αυτό το άλμπουμ που παρουσιάζουμε σήμερα έχει αυτά τα strip, συν κάποιο έξτρα υλικό, που φτιάχτηκε πριν έναν-δύο μήνες. -Θέλεις να συνεχίσεις να ασχολείσαι με αυτόν τον ήρωα; -Ναι, θα μπορούσα να το συνεχίσω. Σταμάτησε να δημοσιεύεται τη στιγμή που είχα κατασταλάξει ποιός είναι ο ήρωας και τι θέλω να κάνει και πώς μπορεί να συμπεριφέρεται. -Αυτός ο ήρωας, το Super Condom, θα έλεγα ότι είναι πιο απλός να σχεδιαστεί από εκείνους του «Krak». Είναι πιο απλός στις γραμμές του, αλλά ίσως για αυτό το λόγο να είναι πιο δύσκολος στην κίνηση και στην εκφραστικότητα. -Πιο εύκολος στο σχεδιασμό είναι σίγουρα. Εκεί είχα κυρίως ένα χαρακτήρα. Στο «Krak» υπάρχουν περισσότεροι χαρακτήρες, που πρέπει να είναι ο ένας διαφορετικός από τον άλλο, με διάφορες λεπτομέρειες. Η μία μύτη είναι στρογγυλή, η άλλη μυτερή, ο ένας είναι παχουλός, ο άλλος πιο αδύνατος. Πάντως, στην εκφραστικότητα και στην κίνηση, δε νομίζω ότι είχα κάποιο πρόβλημα με το Super Condom. Ίσως, αντιθέτως, να ήταν πιο εύκολο. -Από την πρώτη σελίδα του "Krak Komiks" βλέπουμε ένα rock στοιχείο... -Κατ' αρχήν, λέγεται "Hard Rock" η κεντρική ιστορία. Δεν έχει, βέβαια, τόσο άμεση σχέση με τη μουσική, εκτός από το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής, ο Μάρκος, παίζει σε ένα εφηβικό συγκρότημα, αλλά αυτό το βλέπουμε μόνο στο πρώτο τεύχος. Γενικότερα, όμως, υπάρχει μια rock ατμόσφαιρα στο "Krak Komiks". -Η ιστορία διαδραματίζεται στη Σύρο, από όπου κατάγεσαι όπως είπες, και βλέπουμε από την πρώτη σελίδα τον κεντρικό ήρωα, τον Μάρκο, να φαντασιώνεται ότι παίζει σε μια rock συναυλία... -Την ίδια φαντασίωση είχα κι εγώ, πιτσιρικάς. -Παρατηρώ ότι συχνά αυτοί που διαβάζουν κόμικς ακούνε και rock, και το αντίστροφο. Είναι κανόνας αυτό; -Όχι, δε νομίζω. Κοίτα να δεις, ένας που ακούει σκυλάδικα, δεν πιστεύω ότι θα διαβάζει και κόμικς - βέβαια, ελπίζω να γίνει και αυτό κάποια στιγμή. Κάποιος, όμως, που ακούει ηλεκτρονική μουσική μπορεί να διαβάζει και κόμικς. Θα διαβάζει πιθανόν τα ανάλογα κόμικς ή ακόμη και τα κόμικς που έχουν μια rock ατμόσφαιρα. -Εκτός από δημιουργός, είσαι και αναγνώστης των κόμικς. Θα ήθελα να μου πεις, κατά τη γνώμη σου, ποια κόμικς μπορεί να ενδιαφέρουν τον κόσμο που ακούει rock και metal; -Εξαρτάται. Κάποιος που ακούει επικό metal σίγουρα θα πάει προς κάτι πιο «fantasy» και σίγουρα θα έχει διαβάσει κάποια στιγμή στη ζωή του ιστορίες του Conan. Βέβαια, αυτό δεν είναι και νόμος. Ξέρω τύπους που γουστάρουν «σπάθες», αλλά διαβάζουν και άσχετα κόμικς, πέρα από το χώρο της επικής φαντασίας. Από την άλλη, οι ακροατές της gothic και της industrial σκηνής πάντα είχαν μια τάση προς τα manga. Από 'κει και πέρα, αν είναι κοντά στο εναλλακτικό, το punk και τέτοια «ρεαλιστικά» ακούσματα, οι δουλειές του Daniel Clowes και γενικά η αμερικανική εναλλακτική «σκηνή» των κόμικς θα τον ενδιαφέρει και σίγουρα θα βρει διαμαντάκια, όπως το "Hate" του Peter Bagge. Από αυτό έχω επηρεαστεί και πάρα πολύ για το "Krak Komiks". -Αυτό ήθελα να σου πω. Ο ήρωας του Peter Bagge μάς θυμίζει πολύ τον ήρωα του «Krak». -Ανάποδα! Ο ήρωας του «Krak» θυμίζει πολύ τον ήρωα του Peter Bagge! (γέλια) Το "Hate", όταν το είχα πρωτοδιαβάσει, μου άλλαξε πολύ τον τρόπο που σκεφτόμουν για τα κόμικς, σχετικά με αυτά που διάβαζα και αυτά που έφτιαχνα μέχρι τότε. Όταν το διάβασα, είπα θέλω να κάνω κάτι τέτοιο. Ελπίζω να μην το αντιγράφω, αλλά αυτό είχα στο μυαλό μου. -Αυτό που χαρακτηρίζει αυτή τη «σχολή» είναι η απουσία του υπερήρωα. -Ναι. -Το «Krak» είναι αναλόγως τοποθετημένο σε μια ελληνική πραγματικότητα. Παρουσιάζει έναν νεαρό Έλληνα, με χαρακτηριστικά που αναγνωρίζουμε πάρα πολύ εύκολα - τουλάχιστον οι συνομήλικοι σου. Γιατί επιλέγεις αυτή τη μέθοδο; Η λογική των κόμικς, αρχικά, όταν δεν υπήρχαν τα σημερινά μέσα, ήταν να καταφέρουμε να παρουσιάσουμε έναν ήρωα που μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. -Ε, και πάλι, έναν ήρωα, που δεν είναι υπερήρωας, μπορούμε να τον βάλουμε να κάνει ό,τι θέλει. Αυτό κάνω και στην ιστορία "Hard Rock". Τον Μάρκο τον βάζω να κάνει ό,τι θέλει - ή ό,τι θέλω εγώ, μάλλον. Οι υπερήρωες νομίζω πως είναι κάτι ξεπερασμένο πια, αν και μου αρέσει όλο αυτό το σύμπαν των υπερηρώων. Προτιμώ βέβαια αυτή τη φάση που γίνεται με την παρωδία ή κάτι πιο πρωτότυπο. Όχι, όμως, τον κλασσικό υπερήρωα που έχει όλες τις υπερδυνάμεις, θα βγει ατσαλάκωτος στο τέλος, δεν έχει κανένα πρόβλημα στη ζωή του και στο τέλος είναι όλοι ευχαριστημένοι και ζούνε πολύ καλά. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι έτσι στη ζωή μας και εγώ προτιμώ αυτόν το ρεαλισμό. -Το "Krak Komiks" έχει ήδη πέντε τεύχη με την ιστορία "Hard Rock". Θα τη συνεχίσεις μέχρι να πάρει σύνταξη ο Μάρκος; -Ή μέχρι να πάρω σύνταξη εγώ. (γέλια) -Πότε έρχεται το έκτο τεύχος και τι περιμένει τον Μάρκο; -Το έκτο τεύχος κυκλοφορεί στις 8 Απριλίου, στο Comicdom Con Athens 2011. Αυτό που περιμένει τον Μάρκο, στο καινούριο τεύχος, είναι ο στρατός. Στην Ελλάδα, ο στρατός είναι κάτι που το 90% τουλάχιστον των νέων θα το περάσει, δυστυχώς. Η σειρά θα κυκλοφορεί από εδώ και πέρα από την Jemma Press. Σκεφτόμαστε για αρχή τρία τεύχη το χρόνο και με κάποιες ευχάριστες αλλαγές για τους αναγνώστες, όπως το να είναι ολόκληρο έγχρωμο. Βέβαια, αυτό για άλλους μπορεί να είναι καλό, για άλλους κακό. Θα δείξει. -Παρότι έχουμε κάποιες ενδείξεις, μέσα από το "Krak Komiks", θα ήθελα να μας πεις τι μουσική ακούς; -Ξεκίνησα με heavy metal. Πιτσιρικάς, από τα 13 μέχρι 19, ήμουνα ξετρελαμένος με το heavy metal, με το κλασσικό heavy metal: Iron Maiden, Judas Priest, Motorhead... Μετά το ξεπέρασα λιγάκι αυτό το κόλλημα. Άρχισα να ακούω και άλλα πράγματα. Πλέον, κάποια metal συγκροτήματα τα θεωρώ πολύ ψεύτικα. Όταν ήμουν πιτσιρικάς, ας πούμε, οι Maiden με εντυπωσίαζαν. Τώρα πια δε με εντυπωσιάζει όλο αυτό, με τα αεροπλάνα τους και όλα αυτά τα εφετζίδικα... -Οι Iron Maiden έχουν και τη «μασκότ» τους, τον Eddie, που είναι ένα στοιχείο που πιθανόν να σε τράβηξε. -Ο Eddie είναι σίγουρα ένα στοιχείο που με έκανε να κολλήσω στους Maiden, γιατί από εκεί άρχισα να ασχολούμαι με το σκίτσο πολύ. Ζωγράφιζα συνέχεια τον Eddie οπουδήποτε, στα βιβλία του σχολείου, παντού. Τώρα ακούω πιο πολύ garage, punk, κλασσικά punk '70s και '80s. -Ποιά συναυλία θα σε κάνει να κατέβεις από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα; -Για να παρακολουθήσω μια συναυλία, δυστυχώς, δεν κατεβαίνω εύκολα στην Αθήνα. Είναι πολλά τα έξοδα και είναι και τα εισιτήρια ακριβά. Στη Θεσσαλονίκη, όμως, αν μπορώ, πηγαίνω. Η τελευταία που πήγα ήταν η συναυλία των Sonics, πριν μια βδομάδα. -Μερικοί τοίχοι της Αθήνας διακοσμήθηκαν από ένα σχέδιό σου. Ήταν η πολύ ωραία αφίσα που διαφήμιζε τη συναυλία των Last Drive. Από πού προέρχεται αυτή η εικόνα; -Προέρχεται από την πρώτη σελίδα ενός τετρασέλιδου κόμικς που έκανα για τους Last Drive, το οποίο δημοσιεύτηκε στα πλαίσια μιας ανθολογίας που εξέδωσε το βιβλιοπωλείο κόμικς Tilt. Ο τίτλος της ήταν "At The Drive Ink" και ήταν εξ ολοκλήρου αφιερωμένη στους Last Drive. -Αν θυμάμαι σωστά, η δική σου συνεισφορά στο "At The Drive Ink" είναι και η μόνη που δεν αναφέρεται σε τραγούδι της μπάντας. Μάλλον «μεταφράζεις» στην ιστορία σου τι σημαίνει «Last Drive». -Ναι, προτίμησα να κάνω ένα κόμικς που να περιέχει γενικά το «feeling» που μου βγάζει αυτό το συγκρότημα, ειδικά μέσα από το "Underworld Shakedown", παρά μια διασκευή τραγουδιού σε κόμικς. -Σου την παρήγγειλε η μπάντα την ιστορία ή είναι εξ ολοκλήρου δικής σου έμπνευσης; -Δε μου παρήγγειλαν κάτι συγκεκριμένο. Απλώς με ενημέρωσαν ότι θα βγάλουν αυτή την ανθολογία και με ρώτησαν αν ήθελα να συμμετάσχω. Εννοείται ότι δε θα έλεγα όχι σε κάτι τέτοιο. -Τώρα που επανήλθαν οι Last Drive, μπορεί να δούμε και κάποιο εξώφυλλό τους από τα χέρια σου; -Δεν ξέρω. (παύση) Μπορεί... -Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα και, όπως και στη μουσική, έτσι και στα κόμικς, υπάρχει ένα περιορισμένο εύρος καταναλωτών της κάθε μορφής τέχνης. Ακούμε συχνά τα κλισέ «στηρίξτε την ελληνική σκηνή» για τη μουσική, «στηρίξτε τα ελληνικά κόμικς» κλπ. Θεωρείς ότι οι Έλληνες δημιουργοί κόμικς έχουν να δείξουν κάτι ενδιαφέρον σήμερα; -Φυσικά, από τη στιγμή που είμαι κι εγώ δημιουργός, θα σου πω ότι έχουν. Δεν το λέω όμως μόνο επειδή κάνω κόμικς. Έχει πολύ καλούς δημιουργούς στην Ελλάδα, οι οποίοι καλά κάνουν και φεύγουν στο εξωτερικό τώρα και ανοίγονται προς τα εκεί. Τα πράγματα είναι δύσκολα εδώ και πάντα ήταν δύσκολα για τα κόμικς. Τώρα είναι ακόμα χειρότερα, με την οικονομική κρίση, παρότι είχαν πάρει μια πάνω βόλτα κάποια στιγμή. -Οι Έλληνες πιθανόν να μην έχουν την «κομιστική» κουλτούρα των Βέλγων ή των Γάλλων ή των Αμερικανών... -Σίγουρα όχι. -...Όλα τα παιδία όμως διαβάσανε Μίκυ Μάους και Αστερίξ. Υπάρχει δηλαδή αυτή η τάση. -Υπάρχει αυτή η τάση, αλλά το κακό είναι ακριβώς αυτό, ότι στην κουλτούρα μας τα κόμικς είναι μόνο γα τα παιδία και μετά από κάποια ηλικία δεν διαβάζεις πια κόμικς, είσαι μεγάλος. -Πάντως, σε παιδάκι δε θα έδινα το "Krak Komiks"! -Σε παιδάκι, δεν ξέρω. Πάντως, το έχουν διαβάσει πιτσιρικάδες στους οποίους έκανα μάθημα στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα τους το αγόρασαν οι μανάδες τους! Βέβαια, όχι και πολύ μικροί. Γυμνασίου παιδία. Από τέτοια ηλικία και μετά, πιστεύω, είναι εντάξει. Αρκεί να μη βρίζουν, σαν τον Γώγο (σ.σ.: πρόκειται για έναν από τους χαρακτήρες του "Krak Komiks"). (γέλια) -Πες μας για τους άλλους δημιουργούς που ξεχωρίζεις εσύ, στην Ελλάδα. -Ο Tomek είναι ένας πάρα πολύ καλός δημιουργός. Μετά υπάρχουν πολλοί... Και από τη «σκηνή» της Θεσσαλονίκης... Βέβαια, κάποιοι δε συμφωνούν με αυτόν τον όρο και λένε ότι δεν υπάρχει «σκηνή» κόμικς στη Ελλάδα. Αυτό είναι λάθος. Από τη στιγμή που είμαστε μερικοί άνθρωποι που δημιουργούμε, άλλοι που διαβάζουν, άλλοι που πουλάνε, άλλοι που εκδίδουν, είναι μια μικρή «σκηνή». Από τη Θεσσαλονίκη, θα σου έλεγα τον Χρήστο Σταμπουλή, τον Σταύρο τον Κουτσιούκη, τον Τάσο Ζαφειριάδη... Και εδώ στην Αθήνα υπάρχουν αρκετοί: ο Μιχάλης Διαλυνάς, ο Γιώργος Γούσης, ο Παναγιώτης Πανταζής... Τώρα μιλάμε για νέους δημιουργούς, έτσι; Οι παλιότεροι είναι λίγο-πολύ γνωστοί. Υπάρχουν αρκετοί δημιουργοί και με δουλειές. Δεν έχουν κάνει μόνο ένα κόμικς ή μια έκθεση. Εκδίδουν πράγματα. -Ποιούς θεωρείς σημαντικότερους Έλληνες δημιουργούς κόμικς ιστορικά και γιατί; -(σύντομη παύση) Θα έλεγα τον Λέανδρο και τη Μαρία-Ηλέκτρα Ζογλοπίτου. Τώρα, για ποιούς λόγους; Μάλλον απλώς επειδή είναι πιο κοντά στα δικά μου γούστα αυτά που έφτιαχναν. Γούσταρα Λέανδρο στη "Βαβέλ", στα μέσα της δεκαετίας του '90, και φυσικά, όταν ανακάλυψα τη Μαρία-Ηλέκτρα, μέσα από το "Products Of Love & Chaos", έπαθα την πλάκα μου με το τεράστιο ταλέντο της. Κρίμα που ήρθαν τα πράγματα όπως ήρθαν. (σ.σ.: εννοεί τον τραγικό θάνατό της, το 1997, σε ηλικία 27 ετών) -Γιατί στα σύγχρονα ελληνικά κόμικς υπάρχει τόσο πολύ έντονα το πολιτικό στοιχείο; -Γιατί γενικά στην Ελλάδα υπάρχει έντονο πολιτικό στοιχείο. Σε σχέση με άλλες χώρες, είμαστε πιο πολιτικοποιημένοι. -Ποιό ήταν το τελευταίο μουσικό άλμπουμ που σου έκανε εντύπωση; -Δεν παρακολουθώ γενικά τι γίνεται με καινούριες μουσικές. Συνηθίζω να ακούω πιο πολύ παλιά μουσική. -Πες μου τότε ποιό είναι το αγαπημένο σου μουσικό άλμπουμ «όλως των εποχών», που λέμε. -Α, το "Ramones"! -Το πρώτο, έτσι; -Ναι, το ντεμπούτο. Είναι το μόνο άλμπουμ που μπορώ να το ακούω συνεχώς, χωρίς να βαρεθεί το αυτί μου και να πω «'ντάξει πρέπει να ακούσω και τίποτα άλλο». Γενικά με τους Ramones έχω πάθει κόλλημα από πολύ παλιά, ακόμα και από την εποχή που άκουγα σχεδόν αποκλειστικά heavy metal. -Ποιά είναι τα αγαπημένα σου εξώφυλλα δίσκων και γιατί; -Το "Killers" των Iron Maiden, γιατί μου θυμίζει τα νιάτα μου, και το πρώτο των Ramones, το ομώνυμο, γιατί... Γιατί είναι δισκάρα! -Αν δεν κάνω λάθος, οι Ramones έχουν μια σχέση με τα κόμικς... -Ναι, είχανε βγάλει κάποια στιγμή ένα box set το οποίο είχε τρία CD με μουσική, ένα DVD και ένα ολόκληρο βιβλίο με κόμικς αφιερωμένα στους Ramones. Μάλιστα, τα δισκάκια είχανε πολύ σχέση με κόμικς, γιατί ήταν σα διαφημιστικά για σχολή που σου έδειχνε πώς να ζωγραφίσεις τους Ramones, το κεφάλι με το σταυρουδάκι, τα μαλλιά και τα λοιπά. -Τι γνώμη έχεις για τα διάφορα κόμικς με rock περιεχόμενο, όπως για παράδειγμα τα διάφορα κόμικς με τους Kiss; -Να σου πω την αλήθεια, δε μου έρχεται κάτι αξιόλογο στο μυαλό, αυτή τη στιγμή. Αυτό των Kiss είχε πέσει στα χέρια μου κάποτε, αλλά μου φάνηκε αδιάφορο. -Ποιό συγκρότημα περιμένεις να έρθει στην Ελλάδα για μια συναυλία; -Πρέπει να είναι εφικτό να έρθει, ε; -Ε, ναι, μη μου πεις πεθαμένους! -Εμ! Αυτό είναι το θέμα. (γέλια) Κάποιους θα τους περίμενα πάρα πολύ, αλλά δεν... Ας πούμε, περίμενα πολύ πριν δύο χρόνια τους AC/DC, αλλά δεν έμεινα και ευχαριστημένος. -Γιατί; -Γιατί δε μου αρέσει όλο αυτό το show. Προτιμώ μια συναυλία σαν αυτές των Motorhead, που έρχονται και παίζουν σε μια πιο μικρή σκηνή. Θέλω να υπάρχει μια πιο άμεση επαφή με το συγκρότημα. Στην περίπτωση των AC/DC, μου φάνηκε τεράστιο αυτό το πράγμα. Ήταν ένα μεγάλο show. -Δεν είναι τόσο διαδεδομένη, όσο στη μουσική, αλλά υπάρχει και στα κόμικς διαδικτυακή πειρατεία. -Πράγματι. -Ποιά είναι η θέση σου σχετικά με αυτό; -Κοίταξε, εγώ είμαι ένας μικρός δημιουργός. Όχι σε ηλικία, σε βεληνεκές - να το πω έτσι. Αν έβλεπα, λοιπόν, ξαφνικά σε κάποιο torrent τα κόμικς μου, ίσως να αισθανόμουν και λίγο ευχαριστημένος, γιατί κάποιος πιστεύει ότι αξίζουν για να τα ανεβάσει. Ακόμα καλύτερα αν διαδίδονται στο εξωτερικό. Εγώ έχω «κατεβάσει» κόμικς με αυτό τον τρόπο. Διάβασα τις δυο-τρεις πρώτες σελίδες και με κέρδισαν, οπότε δεν το συνέχισα, πήγα και το αγόρασα. Πιστεύω δηλαδή ότι, αν ο άλλος εκτιμάει τη δουλειά σου, θα προτιμήσει την κανονική έκδοση από το «κατεβασμένο» αρχείο. -Είναι σίγουρα διαφορετική η σχέση που έχει ο αναγνώστης με τα κόμικς, με το γύρισμα της σελίδας, η σκηνοθεσία των καρέ κλπ. Παίζει σημαντικό ρόλο για εσένα το υλικό, το χαρτί; -Ναι! Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, αν και έχει αρχίσει και χάνεται και αυτό. Έχω ακούσει από πολλούς -και εγώ το έχω σκεφτεί, δηλαδή- την ιδέα των κόμικς για iPod κλπ. Αναγκάζεσαι και πας προς τα εκεί, γιατί πλέον το χαρτί κοστίζει πολύ περισσότερο. Πάντως, είναι σίγουρα καλύτερο από το ηλεκτρονικό μέσο. Να μπορείς να το κρατάς, να το πάρεις μαζί σου, να το διαβάσεις στο κρεβάτι και να μην έχεις ένα μηχανάκι, που να πατάς κουμπιά. -Σε ευχαριστώ πολύ. -Να είσαι καλά. *Δείγματα της δουλειάς του Τάσου Μαραγκού μπορείτε να βρείτε στο προσωπικό του blog. Μανώλης Γεωργακάκης
  24. DJO

    ΤASMAR [Soloup, os3.gr, ?]

    Αντιγράφω και το ZAPink αφιέρωμα του Soloup: ΤASMAR Λουκούμ κόμικς ΚΕΙΜΕΝΟ/ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: SOLOUP «...Συνήθως μου αρέσει να ειρωνεύομαι μέσα από τα κόμικς μου και να 'γαργαλάω' καταστάσεις, προτιμώ καθημερινές, κωμικοτραγικές ιστορίες και προπαντός αληθινές και όχι καλογυαλισμένες και ξεσκονισμένες όπως αυτά που παίζονται στην τηλεόραση....» Η Σύρος, το Λουκούμ άιλαντ κατά τον Μπόστ, εκτός από λουκούμια και φραγκοσυριανές, βγάζει τελευταίως και. σκιτσογράφους. Ξέραμε εδώ και χρόνια τις γελοιογραφίες του Ξαγοράρη, τώρα μου φαίνεται πως. θα μάθουμε για τα καλά τον TASMAR. Ή κατά το φορολογικότερον, τον Τάσο Μαραγκό. Έναν σχετικά νέο δημιουργό με απίστευτο χιούμορ και άψογα στυλιζαρισμένο σκίτσο. Τον Τάσο τον φαντάζομαι λιγάκι ως μαθητή στη Σύρο. Έχει φροντίσει ο ίδιος να πάρουμε μια λουκουμομυρουδιά μέσα από τον Μάρκο του Hard rock και το «ΚRAK» αλλά και το κλίμα που επικρατούσε στα Λύκεια στα μέσα του ενενήντα. Ίσως να ήθελε κι αυτός να περάσει σε κάποια σχολή για να φύγει από το νησί. Πράγματι το 1998 τον βρίσκουμε φευγάτο στη Θεσσαλονίκη να σπουδάζει γραφιστική στο ΙΕΚ Ξυνή. Και παράλληλα να παρακολουθεί μαθήματα σκίτσου στο εργαστήριο κόμικς «Πράξις». Το 2000 δουλεύει και έναν χρόνο σαν γραφίστας αλλά μετά, η λουκουμοαρχόντισα των Κυκλάδων τον καλεί στα πάτρια εδάφη. Έτσι από το 2001 μέχρι και το 2004 τον βρίσκουμε στη Σύρο να δουλεύει ξανά γραφίστας σε μια τοπική διαφημιστική και ταυτόχρονα ν' αρχίζει ν' ακονίζει τα πενάκια του στην εφημερίδα «Κοινή Γνώμη» με γελοιογραφίες. Το 2003 στέλνει μάλιστα δουλειά και στον τρίτο διαγωνισμό κόμικς του «9» της «Ελευθεροτυπίας» και παίρνει διάκριση. Τον Μάρτιο του 2004 λίγο πριν σαλπάρει εκ νέου απ' την πατρίδα, κυκλοφορεί το πρώτο Big Bang, ουσιαστικά ως τεύχος μηδέν, με άλλα λουκουμόπαιδα όπως τη Σοφία Ρούσσου και τον Μπαμ Μπάμ. Το τεύχος 1 του Σεπτεμβρίου τον βρίσκει στη Θεσσαλονίκη με τη συμμετοχή κι ενός ακόμα εξαιρετικού σχεδιαστή, του Θανάση Ψαρρού (Psithu). Το «Big Bang» βρίσκει σιγά-σιγά το δικό του κοινό και το 2005 όσο και το 2006 τιμάται ως «καλύτερο φανζίν» στο Comicdom. Το 2006 ο Μαραγκός αποκτάει και μια άλλη σχέση με τα κόμικς. Αρχίζει να διδάσκει εφαρμογή των κόμικς στους υπολογιστές, στο εργαστήριο του Βαγγέλη Ματζίρη. Και οι κομικσο-δραστηριότητες συνεχίζονται ακάθεκτες. Το 2007 τις ημέρες του Comicdom κυκλοφορεί το KRAK #0 και από τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, αναλαμβάνει την έκδοσή του η Giganto ενός άλλου δραστήριου σκιτσογράφου Τάσου, του Παπαϊωάννου. Ακολούθησαν άλλα δύο KRAK το 2008, κι ένα το 2009, το πιο πρόσφατο και το πιο .χυμώδες μέχρι σήμερα. Στις περιποιημένες εκδόσεις της Giganto, τα φουμετάκια του TASMAR, θαρρείς και βρήκαν αυτό που χρειάζονταν. Χώρο κι ελευθερία ώστε να ξεδιπλωθούν μέσα από τις λουκουμοιστορίες του Μάρκου και των άλλων γλυκών ρεμαλιών του KRAK, όλο το ταλέντο, το ιδιαίτερο σαρκαστικό και αυτοσαρκαστικό χιούμορ, αλλά και το καθαρό στιλιζάρισμα του Μαραγκού. Επίσης από τον Φλεβάρη του 2009, δουλειά του TASMAR δημοσιεύεται και στο «9» μέσα από τα πανέμορφα δισέλιδα του «ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΙΚΞΣ» ενώ στο comicdom της ίδιας χρονιάς τιμάται το τελευταίο KRAK ως «καλύτερο εξώφυλλο». Ένας εκ γενετής φανζινάς, βέβαια, δεν λησμονεί τις καταβολές του. Όλα αυτά τα χρόνια συμμετέχει σε πολλές τέτοιες εκδόσεις όπως το RED DOT της Ζένιας, την SAPILLA του Γιάννη Σαπίλα, το HAPPY REVOLVER, το PICK YOUR SIN και φυσικά συνεχίζει την έκδοση του BIG BANG στην δεύτερη περίοδο του περιοδικού από την «Ένατη Διάσταση» και συμμετέχοντες την Σοφία, Psithu, Taz, Κιουτσιούκη και Τζωρτζακάκη. Ο TASMAR έχει ήδη αναπτύξει ένα καθαρό, αναγνωρίσιμο σχέδιο με εμφανείς τις υγιείς επιρροές του κυρίως από το Underground αλλά και τη μεταγενέστερη εναλλακτική σκηνή. Με το υπέροχο αφηγηματικά και σχεδιαστικά KRAK να παραπέμπει στην παράδοση για παράδειγμα τόσο των Freak Brothers του Selton, όσο και τις ιστορίες του Peter Bagge. Μια γόνιμη επιρροή που έχει ήδη αφομοιωθεί και εξελίσσεται στο ιδιαίτερο στιλ αυτού το εξαιρετικού δημιουργού. Ο Τάσος έχει ανεβάσει τον πήχη από μόνος του ψηλά κι εμείς, οι φανατικοί αναγνώστες του, περιμένουμε να τα .σπάσει κι άλλο στα επόμενα ΚΡΑΚRAK και σε ότι άλλο μας ετοιμάζει. Σ' αυτό το σημείο, δυο κουβέντες με τον δημιουργό, δεν θα έβλαπταν... Τάσο, ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσεις να κάνεις το πρώτο σου κόμικς; Δεν θυμάμαι να υπήρξε κάποια συγκεκριμένη αφορμή. Απλώς μου άρεσαν από πάντα και ένιωθα την ανάγκη να δημιουργήσω και εγώ κάτι σαν αυτά που διάβαζα. Και τα πρώτα σου αναγνώσματα στη Σύρο; Ότι κόμικς έβρισκες στα περίπτερα ή είχες και κάποια άλλη «πηγή τροφοδοσίας», ας πούμε από κάποιον που πήγαινε στην Αθήνα; Και τα δύο περίπου. Στη Σύρο έβρισκα πολύ λίγα πράγματα. Στα μέσα της δεκαετίας του '80, όπου άρχισα και να διαβάζω κόμικς, ούτε καν τα βασικά δεν κυκλοφορούσαν όπως Λουκυ Λουκ και Αστερίξ. Ανέβαινα όμως κάποιες φορές στην Αθήνα για να επισκεφτώ μια θεία μου η οποία είχε στο σπίτι της τέτοια ωραία αναγνώσματα. Από εκεί άρχισα να κολλάω με τα κόμικς. Αλήθεια, πόσο «εύκολο» είναι για έναν νέο δημιουργό να ξεκινάει να φτιάχνει κόμικς στην επαρχία, μακριά από τους σχετικούς εκδοτικούς του κέντρου και τα περιοδικά; Ίσως με τα fanzines όπως το δικό σου Big Bang; Σήμερα με το internet οι αποστάσεις δεν παίζουν και τόσο μεγάλο ρόλο. Από την άλλη όμως είναι καλή η επαφή με άλλους που ασχολούνται με το ίδιο αντικείμενο, είτε είναι σε φεστιβάλ είτε είναι για έναν καφέ και κουβέντα. Από την τριβή των ιδεών και των συζητήσεων γέννιουνται ωραία πραγματάκια συνήθως. Εγώ στη Σύρο όταν άρχισα να φτιάχνω το Big Bang δεν είχα αυτές τις πολυτέλειες και ναι, ήταν αρκετά δύσκολη η αρχή. Στο ΚΡΑΚ, βλέπουμε τον 17χρονο Μάρκο να ζει τις «περιπέτειες» του τέλους του Λυκείου στη Σύρο. Μαζί με ένα σωρό πρόσωπα και καταστάσεις: παρέες, μανάδες, οι πρώτες σχέσεις. Πως και επέλεξες ένα θέμα που σίγουρα θα έχει σε κάποιο βαθμό και αυτοβιογραφικά στοιχεία; Ο βασικός λόγος που άρχισα το Hard Rock με ήρωα τον Μάρκο και όλους τους άλλους είναι ότι δεν μου αρέσει να ξεκόβω από το παρελθόν μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ιστορία είναι 100% αυτοβιογραφική, ούτε και το ότι ο Μάρκος είναι το alter ego μου. Επίσης μου αρέσουν τα εξολοκλήρου αυτοβιογραφικά κόμικς όπως του Robert Crumb ή του Joe Matt αλλά πιστεύω ότι χρειάζονται κότσια ώστε να βγάλεις τα άπλυτά σου στη φόρα και εγώ δεν νομίζω ότι έχω αυτά τα κότσια. Στη δουλειά σου βλέπουμε συχνά συγκεκριμένες αναφορές σε underground δημιουργούς. Επίσης η ατμόσφαιρα αλλά και το σκίτσο παραπέμπουν στην παράδοση των comix και των νεώτερων εναλλακτικών κόμικς. Ποιοι νομίζεις ότι είναι οι δημιουργοί που σε επηρέασαν περισσότερο; Η κυριότερή μου επιρροή είναι ο Peter Bagge. Όταν πρωτοδιάβασα το Hate ήταν μια αποκάλυψη για εμένα και σκέφτηκα ότι τέτοια κόμικς θέλω να κάνω. Κάποιοι άλλοι δημιουργοί που πιστεύω ότι με έχουν επηρεάσει είναι οι Gilbert Shelton, Daniel Clowes, Andrea Pazienza και φυσικά ο Robert Crumb. Τι είναι το ζητούμενο στις ιστορίες σου; Τι είναι αυτό που περισσότερο θέλεις να δείξεις και ν' αφηγηθείς; Δεν υπάρχει μόνο ένα πράγμα που θέλω να δώσω στον αναγνώστη. Κάθε ιστορία είναι διαφορετική. Συνήθως μου αρέσει να ειρωνεύομαι μέσα από τα κόμικς μου και να «γαργαλάω» καταστάσεις είτε έχουν να κάνουν με την καθημερινότητα είτε έχουν να κάνουν για παράδειγμα με την ελληνική σκηνή των κόμικς. Γενικά προτιμώ καθημερινές, κωμικοτραγικές ιστορίες και προπαντός αληθινές και όχι καλογυαλισμένες και ξεσκονισμένες όπως αυτά που παίζονται στην τηλεόραση. Πως βλέπεις τα κόμικς όπως εξελίσσονται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα; Πιστεύω ότι πάνε πολύ καλά. Κάποιοι λένε ότι είμαστε στην χρυσή εποχή των κόμικς για την Ελλάδα. Νομίζω όμως ότι είμαστε ακόμα στην αρχή αυτής της εποχής και με σκληρή δουλειά θα έρθουν και καλύτερες μέρες. Βλέπουμε στο ΚΡΑΚ με τον Κ.ΟΜΙΣΤΑ να σαρκάζεις πολύ εύστοχα και τη ζωή των σκιτσογράφων από τα μέσα. Πως νοιώθεις ζώντας πλέον ενήλικας με αυτό το .κουσούρι του δημιουργού κόμικς; Είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο αλλά ακόμα πιο ευχάριστο κουσούρι. Και πέρα από την πλάκα, τι είναι αυτό που θα ήθελες να κάνεις με τα κόμικς σου στο μέλλον; Πως θα φανταζόσουν τον εαυτό σου κοντά στους στόχους του; Αυτό που θέλω είναι να συνεχίσω να κάνω κόμικς όσο μπορώ. Ένας μεγάλος στόχος από εδώ και πέρα που πλέον στην ελληνική σκηνή έχω μια σταθερή παρουσία, είναι να προσπαθήσω να εκδώσω τα κόμικς μου στο εξωτερικό. Σ' ευχαριστούμε Τάσο και καλή και δυνατή συνέχεια... Μία ακόμα συνέντευξή του μπορείτε να βρείτε εδώ, στο Velvet Morning.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.