Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το Απρίλιο του 2011 η Anubis φέρνει στον κόσμο ακόμα ένα εκδοτικό παιδί της που είναι αφιερωμένο στην παιδική σαπουνόπερα "Patty". Ο τίτλος του είναι "Patty: Τα νέα επεισόδια". Προηγουμένως είχε προηγηθεί το επίσημο περιοδικό της σειράς, ενώ μετά από 2 μήνες από την κυκλοφορία του παρόντος εντύπου, είχαμε και μία ειδική, καλοκαιρινή έκδοση. Το εν λόγω περιοδικό αποτελεί κι αυτό ειδική έκδοση και στηρίζει την θεματολογία του στον 2ο Κύκλο της σειράς. Φροντίζει, λοιπόν, να ενημερώσει τους θαυμαστές της για το τι μέλλει γενέσθαι σε αυτόν τον Κύκλο, καθώς και να συστήσει τους πρωταγωνιστές, νέους και παλιούς. Υπάρχουν, επίσης, κι αρκετές φωτογραφίες, ενώ στο τέλος του τεύχους φιλοξενείται κι ένα κουίζ για τους σκληροπυρηνικούς τηλεθεατές της σειράς. Η έκδοση κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με τις υπόλοιπες που είναι αφιερωμένες στην "Patty". Έχει σχετικά μεγάλο μέγεθος, έντονα χρώματα με μεγάλη ποικιλία και οι σελίδες στο εσωτερικό έχουν καλή υφή, εκτύπωση και πάχος. Το περιοδικό έδινε σαν δώρο 4 γιγαντοαφίσες της σειράς και 4 κάρτες με τα πορτρέτα των πρωταγωνιστών.

Περίπου 6 μήνες αφού κυκλοφόρησε το περιοδικό της σειράς στα Ελληνικά, η Patty επιστρέφει με μία ειδική καλοκαιρινή έκδοση. Το έντυπο φέρει πληθώρα από κουίζ, παζλ, σπαζοκεφαλιές, σταυρόλεξα και παιχνίδια που αντλούν την θεματολογία τους από την καλοκαιρινή περίοδο κι αφορούν περισσότερο τον νεαρό γυναικείο πληθυσμό. Σίγουρα, λοιπόν, τα κορίτσια της εποχής (και θαυμάστριες της σειράς) θα το έβρισκαν ιδιαιτέρως ενδιαφέρον. Η έκδοση έχει μεγάλο σχήμα και είναι δεμένη με καρφίτσα. Οι σελίδες της έχουν ωραία υφή και ικανοποιητικό πάχος, ενώ εντύπωση κάνει η πλούσια και καλοκαιρινή παλέτα χρωμάτων που έχει χρησιμοποιηθεί. Επίσης, ο αναγνώστης θα βρει κι ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, με πόζες από τους πρωταγωνιστές της σειράς. Με το τεύχος δινόταν ως δώρο και μία trendy μπαντάνα!

Το 2011, η εφημερίδα "ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ" κυκλοφόρησε δύο μικρά τευχάκια που περιείχαν συνταγές επιμελημένες από το διάσημο, κι από την παρουσία του στην τηλεόραση, chef Δημήτρη Σκαρμούτσο. Ο τίτλος του περιοδικού είναι κάπως παραπλανητικός, καθώς το κάθε τεύχος δεν περιέχει 100 συνταγές, αλλά 50, που στο σύνολό τους (δύο μέρη) βγαίνουν 100. Το πρώτο τεύχος αναφέρεται στην Μεσογειακή και την Ελληνική διατροφή, ενώ το δεύτερο αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει στις κουζίνες του κόσμου, αλλά και στην Γαστρονομία που επικρατεί στην Νέα Υόρκη. Η δομή του κάθε τεύχους είναι απλή, αλλά παράλληλα δεν υπολείπεται από τις υπόλοιπες "ακριβές" κυκλοφορίες. Παρατίθενται, λοιπόν, φωτογραφίες του εκάστοτε φαγητού και σε κείμενο τα συστατικά που το αποτελούν, καθώς και η διαδικασία της εκτέλεσης. Όλα δοσμένα με κατανοητή γλώσσα, ενώ και οι συνταγές που έχουν επιλεγεί είναι απλές και υπόσχονται να μην ταλαιπωρήσουν τον επίδοξο μάγειρα. Η έκδοση είναι μικρή το δέμας, ενώ αποτελείται από λεπτής υφής χαρτί. Παραδέχομαι, πάντως, ότι ακόμα κι έτσι, στέκεται ικανή να μας... ανοίξει την όρεξη!

Το "Life Positive" πρόκειται για ένα από τα πολλά περιοδικά που ασχολούνται με την ευεξία και το λεγόμενο ευ ζην, που κυκλοφορούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Για την ακρίβεια, ξεκίνησε την πορεία του τον Ιανουάριο του 2011. Το περιοδικό διανέμονταν με την μορφή ένθετου, κάθε τρίτη Κυριακή κάθε μήνα μαζί με την εφημερίδα "Τύπος της Κυριακής". Στα περιεχόμενά του, μπορούμε να βρούμε σελίδες για ταξιδιωτικούς προορισμούς, θεατρικές παραστάσεις και μουσικές συναυλίες, συνεντεύξεις, συνταγές μαγειρικής, αλλά και συμβουλές για την υγεία και την σωστή διατροφή μας. Η έκδοση είναι μεγάλη σε μέγεθος, αλλά δυστυχώς η ποιότητα του χαρτιού είναι φτωχότερη σε σχέση με άλλα αντίστοιχα έντυπα. Τουλάχιστον η απόδοση των χρωμάτων στην εκτύπωση είναι τίμια. Το δέσιμο έχει γίνει με καρφίτσα, ενώ το εξώφυλλο είναι σχετικά αποδεκτό σε πάχος. Οι ερωτήσεις για το πόσα τεύχη κυκλοφόρησαν κι αν κυκλοφορεί ακόμα, δυστυχώς, δεν ανήκουν στο γνωστικό μας πεδίο. Αυτό που είδα, πάντως, είναι ότι η ιστοσελίδα του περιοδικού έχει μετατραπεί σε ένα e-shop για ρούχα κι αξεσουάρ.

Το 2011 κυκλοφόρησαν 8 τόμοι που αποτελούνται από τις ιστορίες των τόμων: Ο μικρός Νικόλας σε νέες περιπέτειες και Ο μικρός Νικόλας σε νέες περιπέτειες Νο. 2. Οπότε αντί να επανεκδώσουν τους δύο μεγάλους τόμους, επέλεξαν να τους "σπάσουν" σε αρκετούς μικρότερους. Ομαδοποίηση Μικρού Νικόλα

Κατά τη 2η περίοδο του περιοδικού, κυκλοφόρησαν και έξτρα καλοκαιρινά τεύχη. Το 1ο τεύχος περιείχε δώρο σαγιονάρες

Αυτό το free press κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2011. Εστιασμένο στις Τέχνες, περιείχε νέα, άρθρα και ρεπορτάζ από το κόσμο των τεχνών και του πολιτισμού. Μακρόστενο μέγεθος 23 Χ 33 και 26 σελίδες. Στη τελευταία σελίδα περιείχε και ένα κόμικ

Άλλο ένα φροντισμένο άλμπουμ βιβλιοπωλείου με τις περιπέτειες του Winx Club, που βγήκε μετά το Οι πρώτες μας Περιπέτειες, μάλλον τον Μάρτιο του 2011. Δεν αποκλείεται να είναι συνέχεια του θεματολογικά. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παράθεση του αντίτυπου του για να γίνει η παρουσίαση.

Μιας και υπάρχουν ήδη τηλεπεριοδικά στην ενότητα, προσθέτω ακόμα ένα που παίρνει η μάνα μου. Λέγεται TiVi Σίριαλ, δεν ξέρω ακριβή ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας αλλά μια εκτίμηση με βάση το ότι είναι εβδομαδιαίο και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο τεύχος Νο. 365 (5-11 Ιανουαρίου 2019) θα το τοποθετούσε κάπου στα τέλη 2011 αρχές 2012. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον nikos ka.

Μια από τις πολλές σειρές με τον Τομ και Τζέρι που βγήκαν από την Anubis. Ξεκίνησε το 2010 μάλλον σε μηνιαία βάση και είχε ένα από τους τίτλους-μακρινάρια για να ξεχωρίζει από την από την διμηνιαία σειρά, η οποία κυκλοφορούσε παράλληλα. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παραχώρηση του τεύχους για την παρουσίαση.

.... Το 2011, η DeAgostini κυκλοφορεί στην χώρα μας την σειρά Μυθολογία, βασισμένη στην αντίστοιχη Ιταλική σειρά Mythos. Πολυτελής εκδοσή, με illustration χαρτί, που μας παρουσιάζει μεσα απο τις σελίδες της, τις σπουδαιότερες μυθικές μορφές της αρχαιότητας. Την εικονογράφηση των εξώφυλλων είχε επιμεληθεί ο Ιταλός σκηνογράφος και εικονογράφος, Victor Togliani, γνωστός από τα σκηνικά της ταινίας Nirvana. Την αφήγηση των ηρώων σε κάθε τεύχος, είχε αναλάβει ο επίσης Ιταλός, Enrico Ernst, ενώ τα σκίτσα τα ειχε επιμεληθεί, ο επίσης Ιταλός σχεδιαστής κόμικ Maurizio Rosenzweig. Το πρώτο τεύχος, συνοδευόταν από τον οδηγό της σειράς, όπου περνούμε μια πρώτη γεύση από τις φιγούρες που θα δινόταν με τα επόμενα τεύχη, καθώς και την εντυπωσιακή φιγούρα του Δια, καθισμένο στον θρόνο. Το δεύτερο τεύχος, εκτός από την επίσης εντυπωσιακή φιγούρα του Ποσειδώνα, περιείχε και μια μεγάλη αφίσα με την Γενεαλογία της Μυθολογίας, βασισμένη στην Θεογονία του Ησίοδου. Η Ελληνική σειρά ολοκληρώθηκε στο 37ο τεύχος, σε σχέση με την αντίστοιχη Ιταλική, η οποία ολοκληρώθηκε στα 60 τεύχη. Λίστα με της φιγούρες της σειράς. Όλες οι πληροφορίες, αντλήθηκαν από παλιότερο θέμα.

Αγγλόφωνη έκδοση του Κρίστοφερ #1 από το 2011. Δεν έχω να προσθέσω κάτι που να μην έχει ειπωθεί στο τόπικ της Ελληνόφωνης έκδοσης. Το συγκεκριμένο αναφέρει ότι έχει εκδοθεί από την Ακαδημία Ταχυδακτυλουργών. Από τα συμφραζόμενα τεκμαίρω ότι είναι ένα μη κερδοσκοπικό Σωματείο του οποίου ο ταχυδακτυλουργος Κρίστοφερ (Γούσης) είναι ιδρυτικό μέλος.

Η έγχρωμη εικονογραφημένη εκδοχή του γνωστού μανιφέστου. Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο θα βρείτε στην παρουσίαση της 1ης εν ελλάδι έκδοσης ΕΔΩ

Άλλη μια σειρά της ANUBIS στον κόσμο των Forgotten Realms (Βασίλεια της Λήθης) που έχει σαν πρωταγωνιστή τον Ντριζτ Ντο Έρντεν, η έβδομη κατά σειρά (οι προηγούμενες εδώ 1, 2, 3, 4, 5 και 6) Αυτή η τετραλογία εξελίσσεται κυρίως στην περιοχή πλησίον της πόλης Neverwinter (εξού και το όνομα της σειράς) και χρονικά εξελίσσεται μερικές δεκαετίες αργότερα μετά τα γεγονότα της προηγούμενης σειράς. Στο 1ο βιβλίο ο Ντριζτ μαζί με τον Μπρούενορ αναζητάνε άλλη μια χαμένη πατρίδα των νάνων, την μυθική Γκόντλγκριμ. Το ίδιο όμως κάνει και ο αινιγματικός Τζάρλαξλ ενώ η έρευνα τους θα συμπέσει με την επίθεση των νεκροζωντανών στη γύρω περιοχή. Στο 2ο βιβλίο ο Ντριζτ βρίσκεται για πρώτη φορα χωρίς κανένα από τους παλιούς του συντρόφους και η ηθική του λυγίζει. Θα βρεθεί στη Λουσκάνη παρέα με νέους συντρόφους, την όμορφη Ντάλια ενώ τους κυνηγάνε νέοι και παλιοί εχθροί, ο Χέρζγκο, ο Έφρον και ο Μαραμπούς. Στο 3ο βιβλίο ο Ντριζτ επιστρέφει στην πόλη Neverwinter προκειμένου να βοηθήσει στην απελευθέρωση της από την τυρανική κυριαρχία του Χέρζγκο. Στο 4ο βιβλίο ένας νέος εχθρός από την Μεντζομπεράτζαν, ο Τιάγκο Μπένρε, ένας ικανότατος πολεμιστής θέλει να κερδίσει δόξα σκοτώνοντας τον Ντριζτ και είναι αποφασισμένος να τον κυνηγήσει μέχρι την άκρη του κόσμου. Τέλος να αναφέρω ότι αυτή είναι η τελυταία σειρά που έχει μεταφραστεί με τον Ντριζτ από την Anubis. Οι περιπέτειες του συνεχίζονται στο βιβλίο "The Companions" και στις τριλογίες "The Companions Codex" και "Homecoming" φέρνοντας τον αριθμό των βιβλίων που πρωταγωνιστεί πάνω απο τριάντα. Σημείωση: Το τέταρτο βιβλίο το χω στα αγγλικά μόνο οπότε όποιο καλό παιδί το έχει στα ελληνικά ας σκάναρει το εξώφυλλο και να δώσει και μερικες πληροφορίες (επιμέλεια, σελίδες) Ευχαριστούμε για το τέταρτο εξώφυλλο τον Pilgrim.

Robert Bloch's That Hellbound Train The Hellbound Train is Long and Black Blowing a Devil's Wind on Eternity's Track O Robert Bloch (1917 - 1994) ήταν ένας Αμερικανός συγγραφέας βιβλίων μυστηρίου, τρόμου και φαντασίας, που έγινε κυρίως γνωστός για το βιβλίο του "Psycho" που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Alfred Hitchcock. Έχει τιμηθεί με Bram Stoker Award και World Fantasy Award, καθώς επίσης και με Hugo Award για την μικρή ιστορία του "That Hellbound Train" που πρωτοδημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 1958 στο "The Magazine of Fantasy & Science Fiction". Τα εξώφυλλα των 3 τευχών της μίνι σειράς από τον Menton3 (από το comicvine) Την παραπάνω βραβευμένη ιστορία, λοιπόν, μεταφέρουν σε κόμικ οι Joe R. Lansdale και John L. Lansdale, ενώ ο Dave Wachter αναλαμβάνει το σχέδιο αυτής. Ο χρωματισμός είναι του Alfredo Rodriguez, ενώ το lettering του Neil Uyetake. To κόμικ κυκλοφόρησε αρχικά σε 3 τεύχη το διάστημα Ιούνιος - Αύγουστος του 2011 από την IDW, ενώ τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς βγήκε και το συγκεντρωτικό TPB. Συνολικά αποτελείται από 96 σελίδες (συμπεριλαμβανομένων των εξώφυλλων), με την ιστορία να καταλαμβάνει 66 σελίδες και το υπόλοιπο να καλύπτεται από Art Gallery. Η 2η και η 4η σελίδα της ιστορίας Κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Martin, τον οποίο γνωρίζουμε αρχικά σαν νεαρό που κρέμεται από τα χείλη του πατέρα του όταν εκείνος μιλάει για τα τρένα. Όμως ένα τρένο είναι εκείνο που δε θα μπορεί να ξεχάσει με τίποτα, το τρένο που περνάει τα μεσάνυχτα και, όπως λέει ο πατέρας του, είναι το τρένο για την κόλαση για τους περισσότερους εργαζόμενους του σιδηρόδρομου. Και πράγματι, ο πατέρας του Martin θα βρει τραγικό θάνατο απ' το συγκεκριμένο τρένο. Ορφανός πλέον ο Martin θα καταλήξει στο ορφανοτροφείο, μέχρι που κάποια χρόνια αργότερα θα το σκάσει και η μοίρα θα τον φέρει αντιμέτωπο με το καταραμένο τρένο. To κόμικ θα το χαρακτήριζα ούτε κρύο ούτε ζέστη. Το σχέδιο κάνει τη δουλειά του αλλά δεν είναι και να το θαυμάζεις με τις ώρες. Πάντως η συγκεκριμένη είναι μια κλασική ιστορία τρόμου, και ως φαν του συγγραφέα ήθελα να το έχω στη συλλογή μου. Για όσους όμως το όνομα Bloch δε τους λέει τίποτα, υπάρχουν πολύ καλύτερα κόμικς εκεί έξω.

Ένα ενδιαφέρον εκπαιδευτικό βιβλιαράκι που περιγράφει τις αλλαγές που υφίσταται μια ελληνική παραλία διαμέσου των αιώνων: πολιτισμοί γεννιούνται και φθίνουν ή γίνονται στάχτη στις φλόγες του πολέμου. Κάθε ιστορική περίοδος περιγράφεται σε ένα δισέλιδο σαλόνι. Σε κάθε τέτοιο σαλόνι υπάρχουν επίσης ένα ή δύο χιουμοριστικά στριπάκια (ιδού, επιτέλους, η σχέση με το GC!). Κάτι τέτοιο δηλαδή: Το βιβλίο συμπληρώνεται με αρκετά παιχνίδια, σταυρόλεξα και ένα...ρολόι! Ο Βαγγέλης Ελευθέριου έχει εικονογραφήσει ατελείωτα παιδικά βιβλία.

Τον Μάρτιο του 2011, το διεθνές αεροδρόμιο Αθηνών "Ελευθέριος Βενιζέλος", κυκλοφόρησε ένα καλαίσθητο κόμικ 44 σελίδων, με σκοπό ο αναγνώστης να κατανοήσει την λειτουργία του αεροδρομίου και να διευκολυνθεί έτσι η πρόσβασή του σε αυτό. Με απλό τρόπο εξηγεί τα πάντα, ξεκινώντας από την διαδρομή για να πάει κάποιος εκεί και συνεχίζοντας με όλες τις διαδικασίες που απαιτούνται μέχρι την στιγμή της επιβίβασης στο αεροπλάνο και του ταξιδιού. Η έκδοση είναι πολυτελής και είναι δίγλωσση. Το μισό κόμικ είναι στα Ελληνικά και το άλλο μισό (ανάποδα) στα Αγγλικά. Πολύ καλή προσπάθεια, πρέπει να στοίχισε αρκετά, όμως κατά την άποψή μου είναι στα συν του Αεροδρομίου. Δύο σελίδες της έκδοσης, η 4 στα Ελληνικά και η 5 στα Αγγλικά.

Το εξώφυλλο της Deluxe Edition, όμοιο με το #1 Το spaceman είναι ένα ιδιαίτερο κομικ από το δίδυμο Azzarrelo - Risso το οποίο εκδόθηκε σε 9 τεύχη από τη Vertigo το 2011. Η ιστορία βασίζεται στη ζωή του Orson ενός γενετικά τροποποιημένου ανθρώπου (που φέρνει σε πίθηκο), ειδικά για να αντέξει το ταξίδι και την εξερεύνηση στον πλανήτη Άρη. Το κομίκ περιγράφει 2 παράλληλες ιστορίες, η πρώτη μας δείχνει σκηνές από τη ζωή στον Άρη (Μαζί με τους άλλους 3 όμοιους spacemen). Ενώ η δεύτερη μας μεταφέρει στη ζωή του Orson μετά την επιστροφή του στη Γη και το πως μπλέκεται μαζί με τη ζωή μιας μικρής κοπέλας, της Tara, πρωταγωνίστριας σε ένα κυρίαρχο reality show. Το σκηνικό είναι δυστοπικό όπου η ζωή, η ανθρώπινη επαφή, ο έρωτας αλλά ακόμα και η γλώσσα έχουν εκφυλιστεί. Η ιστορία στη Γη έχει και τη μεγαλύτερη έκταση (κοντά στα ¾). Το σχέδιο είναι πολύ καλό, ρεαλιστικό εκεί που πρέπει και κομιστικό εκεί που πρέπει ενώ και η σκηνοθεσία των καρέ είναι υποδειγματική και φανερώνουν πολλά περισσότερα απ’ όσα βλέπεις με την πρώτη ματιά ενώ υπάρχει βία… πολύ βία… :-) Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του κόμικ είναι η προσπάθεια μεταφοράς της εκφυλισμένης γλώσσας στα μπαλονάκια και μπορώ να πως ειδικά στα πρώτα κεφάλαια με δυσκόλεψε σε μεγάλο βαθμό αλλά μετά το συνήθισα και μπορούσα να καταλάβω αμέσως το νόημα. Για παράδειγμα λέει στα 2 μεσαία καρέ... "I think this is cool" ο άλλος δεν καταλαβαίνει και λέει το σωστό για τη γλώσσα "I Brain this is cool". Η Tara μιλάει σωστότερα αγγλικά ως upper class celebrity Ο παραλληλισμός των 2 ιστοριών κάποιες φορές έδενε, κάποιες φαινόταν ασύνδετος αλλά αυτό έχει να κάνει μετά από ένα σημείο πως ο αναγνώστης ερμηνεύει τα πράγματα και τις καταστάσεις Γενικά μου άρεσε αρκετά και το συνιστώ. Διαβάστε και εδώ στα Νέα αλλά και την καλύτερη (από το παρόν) κριτική-παρουσίαση της Kabuki στο ίδιο thread.

Τον Ιούλιο του 2011 η Anubis αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη της και στα εμπορικά βιβλία τσέπης, δημιουργώντας την σειρά Anubis Βίπερ. Η σειρά ήταν κατά το μεγαλύτερο διάστημα της δεκαπενθήμερη, όσο της επέτρεπαν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια να το τηρήσει αυτό. Το πρώτο βιβλίο της σειράς ήταν το Η Εκδίκηση Είναι Γένους Θηλυκού της Τζάκι Κόλινς, ενώ σχεδόν όλοι οι συγγραφείς που παρουσίασε μέσω της σειράς, ήταν ήδη γνωστοί στο Ελληνικό κοινό από άλλους εκδότες και δη, από τις σειρές Bell Best Seller και Plaza, που καλύπτουν το ίδιο κοινό που στόχευαν και τα Anubis Βίπερ. Η Anubis μάλιστα έβγαλε νέες εκδόσεις από δύο βιβλία που είναι ιδιαίτερα γνωστά στους αναγνώστες της Bell, τα Συνέντευξη με Ένα Βρυκόλακα της Anne Rice και το Ο Κυρίαρχος του Παιχνιδιού του Sidney Sheldon ενώ επανέκδοσε σε μορφής τσέπης και δικούς της σχετικά πρόσφατους τίτλους όπως βιβλία της σειράς Ντέξτερ και τον Οίκο του Μεταξιού. Το όνομα Anubis Βίπερ κράτησε μέχρι το 30 βιβλίο μιας και από το 31ο το άλλαξαν σε Anubis Pocket, επαναφέροντας έτσι μια ονομασία που είχαν χρησιμοποιήσει μεταξύ 2005 και 2006 για να επανεκδόσουν σε μορφή τσέπης βιβλία του Guy Gavriel Kay και Frank Herbert (και μάλλον έβγαλαν και άλλα στην πορεία). Εκείνα τα βιβλία δεν προσμετράν στην αρίθμηση (δεν είχαν και αυτά με την σειρά τους αρίθμηση και τα περισσότερα δεν είχαν καν τιμή πάνω τους) και ούτε η τιμολόγηση τους είναι στο ίδιο εύρος, ενώ δεν απευθύνονται στο ίδιο κοινό, οπότε πέρα από την ατυχή κοινή ονομασία, δεν έχουν κάτι άλλο να μοιραστούν. Παρόλα αυτά, στο excel που θα βρείτε στο τέλος του θέματος, έχω βάλει σε ξεχωριστή καρτέλα όσα από αυτά γνωρίζω και αν χρειαστεί, μπορώ να παραθέσω και ένα από αυτά ως μπόνους. Η σειρά δείχνει να έχει σταματήσει από τις αρχές του 2014 και το 44ο βιβλίο. Λίστα excel με τα βιβλία της σειράς. Anubis Βίπερ-Pocket Κατάλογος.rar Ευχαριστούμε για τα επιπλέον εξώφυλλα τους thor77 & albertus magnus.

Η εγκυκλοπαίδεια αυτή είναι ένας πλήρης οδηγός των χαρακτήρων του DC Universe (οπως επισης αναφερεται η συγκεκριμένη έκδοση της εγκυκλοπαίδειας είναι ανανεωμένη και επαυξημένη). Εκτός από την αλφαβητική παρουσίαση των χαρακτήρων της DC, η εγκυκλοπαίδεια περιλαμβάνει πρόλογο από τον πρόεδρο και εκδότη της DC COMICS, Paul Levitz, εισαγωγή των συγγραφέων καθώς και 12σέλιδο ευρετήριο. Η εγκυκλοπαίδεια πρέπει να στοιχίζει κανονικά κάπου στα 40 ευρω, όπως και η αντίστοιχη της Marvel. (δεν είμαι σίγουρος). Εγώ την πήρα όταν την έβαλε σε προσφορά το site της anubis γύρω στα 17 ευρω. Ωραία συνολικά έκδοση, έμαθα πράγματα και για ήρωες της DC που δε γνώριζα. Special thanks στον GreekComicFan για την επεξεργασία με Photoshop των εικόνων της εγκυκλοπαίδειας που σκάναρα! για το άρτιο αποτέλεσμα Kώστα! Ελπίζω η πρώτη μου παρουσίαση να ήταν ικανοποιητική.

Νομίζατε ότι δεν μπορεί να βρεθεί πια κόμικ με ζόμπι που δεν είναι ‘’αμερικανιά’’ και δε μοιάζει με τα υπόλοιπα; Ε, λοιπόν, λάθος! Υπάρχει indie κομικ με σχέδιο και στυλ που το κάνουν διαφορετικό. To Daybreak είναι το κόμικ του Brian Ralph [όπως αναφέρει στη βικιπαίδεια, γεννημένος το 1973 είναι ένας U.S. alternative cartoonist]. Εκδόθηκε από την Drawn and Quarterly τον Σεπτέμβριο του 2011. Σκληρόδετο, δίχρωμο των 160 σελίδων που συγκεντρώνει τα τρία τευχάκια που είχαν κυκλοφορήσει από Bodega Distribution (48 - 48 -52 σελίδες). Αργότερα, ξανατυπώθηκε τον Φεβρουάριο του 2013 με τον ίδιο αριθμό σελίδων αλλά αυτή τη φορά paperback. Ένα από τα στοιχεία που κάνει το κόμικ ξεχωριστό είναι ότι ξεκινά με έναν τύπο που έχει χάσει το ένα χέρι του, να μιλά σε πρώτο πρόσωπο προς τον αναγνώστη ο οποίος παίρνει τον ρόλο του σιωπηλού παρατηρητή και συγχρόνως συμμετέχοντα. Ενώ, ο τύπος που μιλά, του προστάτη που σε καλωσορίζει στο σπίτι-κρησφύγετό του, σου παρέχει ένα μέρος να κοιμηθείς και φαγητό. Έξω από αυτό, υπάρχει ένας post-apocalyptic κόσμος κατεστραμμένος με σκουπίδια και πολύ επικίνδυνος για τους απειροελάχιστους ανθρώπους που έχουν μείνει, καθώς έχουν επικρατήσει τα ζόμπι. Σου ανακοινώνει, αργότερα, ότι θα κάνει την πρώτη νυχτερινή βάρδια, εξαιτίας του φόβου μήπως ανά πάσα στιγμή σας ανακαλύψουν τα ζόμπι και πρέπει να διαφύγετε. Έτσι, ξεκινά το χρονικό της απίστευτης προσπάθειας για επιβίωση, ενώ ψάχνετε για φαγητό, νερό, ασφαλές κατάλυμα, κυνηγητό με ζόμπι κ.α.. Τέλος, συναντάτε ένα επιζήσαντα άνθρωπο που όμως το έχει χάσει, και δε ξέρεις τι πρόκειται να κάνει. Όπως διάβασα και σε μια κριτική στο ιντερνετι, στην οποία συμφώνησα απολύτως: Ο Brian Ralph χτίζει σιγά-σιγά την ένταση και τον φόβο που προκαλούν τα ζόμπι που περιφέρονται χωρίς να μας το συγκεκριμενοποιεί. Αφήνοντας τη διάχυτη απειλή, παρά την πραγματική σφαγή, να είναι η κινητήριος δύναμη. Βοηθά και το σκηνικό που είναι ερημικό με βουναλάκια από κατεστραμμένα σπίτια, βράχους, ξύλα καθώς και αυτοκίνητα παρατημένα και φυσικά πολλά άχρηστα αντικείμενα και σκουπίδια. Όσον αφορά το τέλος είναι τόσο απλά και ανθρώπινα συγκινητικό χωρίς υπερβολές. Βάζω σποιλερ γιατί αλλιώς θα το χαλάσω. Ο τρόπος που παρουσιάζει το τέλος της ιστορίας είναι εκπληκτικός και πολύ δυνατός. Χωρίς φανφάρες, με ευαισθησία, προσεκτική ρεαλιστικότητα διαχειρίζεται την ανθρώπινη τραγικότητα. Σε φορτίζουν συναισθηματικά οι διαφορές εκφράσεις του προσώπου του.. (δε λέω ποιός) που μπαίνουν σε σχετικά μικρά διαδοχικά καρέ. Όταν κοιτά ο αναγνώστης στα μάτια αυτού του προσώπου, ίσως να μεταφέρεται τελείωςστη θέση αυτού ή να τον νιώθει πραγματικά. πηγή: 0, 1

Την δόξα πολλοί μίσησαν, το χρήμα ουδείς. Ή μήπως είναι το αντίθετο; Το χρήμα πολλοί το μίσησαν, την δόξα κανείς; Μήπως είναι και τα δύο; Το χρήμα και την δόξα όλοι την αγάπησαν, οπότε μετά την απρόσμενα τεράστια επιτυχία που σημείωσε η σειρά βιβλίων: ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΣΠΑΣΙΚΛΑ, πολλοί άρχισαν να ζηλεύουν δόξα και χρήμα και έφτιαξαν τις δικές τους αντίστοιχες προσπάθειες όπως το επίσης πετυχημένο ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΞΕΝΕΡΩΤΗΣ και έτσι φτάσαμε και στην σειρά: ΟΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ. Σαν έκδοση ο Ψυχογιός που έχει πάρει εργολαβία όλες αυτές τις εκδόσεις (πολύ πετυχημένη κίνηση), ακολουθεί και σε αυτήν εδώ το γνωστό ύφος, τόσο από άποψη δεσίματος, ποιότητας, μεγέθους και λίγο πολύ τιμής με τις προηγούμενες σειρές. Μόνη σημαντική διαφοροποίηση είναι το ότι εδώ έχουμε χρώμα στις σελίδες μιας και η ποθητή διαφοροποίηση αυτής της σειράς με τις προηγούμενες για να έχει αυτό το κάτι παραπάνω οδήγησε στην επιλογή των χρωματιστών σχεδίων. Τα σχέδια τα οποία είναι κάπως μεν πιο περίπλοκα αλλά πολύ πιο παιδικά από τα απλά πλην στυλιτζαρισμένα των άλλων βιβλιών/σειρών. Δείγμα ουσιαστικά του τρόπου σχεδιασμού αλλά και χρωματισμού θα δείτε στα εξώφυλλα. Το χαρτί επιβάλλεται να είναι πιο λευκό και ίσως λείο από το ελαφρώς κιτρινωπό και πιο ματ/άγριο (αν θυμάμαι καλά) των σπασίκλα και ξενέρωτης. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2011 και τα άλλα ακολούθησαν τον Νοέμβριο του 2011 το δεύτερο, Απρίλιο του 2012 το τρίτο (ενώ ενδιάμεσα Ιανουάριο του 2012 είχε ήδη επανεκδοθεί το πρώτο τεύχος), Μάιο του 2013 το τέταρτο, Νοεμβριο του 2013 το πέμπτο και τέλος Μάιο του 2014 το έκτο τεύχος. Υποθέτω λόγω πρωταγωνιστών, τίτλων, σχεδιασμού, κλπ ότι απευθύνεται σε κορίτσια, αν κάποιος άλλος έχει γνώση για το αντίθετο μας το λέει. Πρέπει να είναι αρκετά διασκεδαστικό αν κρίνω από τα σχόλια και την επιθυμία ανάγνωσης των επόμενων (μετά το πρώτο/δεύτερο) γενικότερα οπότε αν σας άρεσαν τα άλλα δύο το έχετε στα υπόψη σας. Αν είδα καλά στο εξωτερικό έχει βγει και έβδομο βιβλίο το οποίο δεν έχει ακόμη εκδοθεί από όσο γνωρίζω στην Ελλάδα. Αντιγράφω από το site του εκδότη: Ονομαστική τιμή: 11,00€

Ο ζουγκλογράφος, ο ρεμπέτης και ο παραμυθάς "κος Νίκος" “Αουουουοααουου!” Πάνε 61 χρόνια και κάτι που είχε ακουστεί για πρώτη φορά η φοβερή κραυγή του Γκαούρ. Για την ακρίβεια, που νόμιζαν οι μικροί αναγνώστες του περιοδικού “O Ταρζάν σε νέες περιπέτειες” πως την άκουγαν να καμπανίζει τρομαχτικά στα αυτιά τους καθώς κυμάτιζε πάνω από την αδιαπέραστη ζούγκλα της Αφρικής. Πάνε 30 ακριβώς χρόνια, αυτές τις μέρες, που το χαρτί κάτω από τη μισοτελειωμένη περιγραφή της φοβερής κραυγής του Γκαούρ παραμένει λευκό…. Ο “κος Νίκος” είχε κουρνιάσει σε ένα σύννεφο κι ετοίμαζε περιπέτειες με καινούργιους ήρωες που θα αφηγούταν εκεί ψηλά. Τον Γκαούρ, τον Ποκοπίκο, τον Τζων Γκρήκ, τον Τσιχλιμπόχλη, τον Κάπταιν Γκρηκ, την πανώρια Ταταμπού και τη μελιστάλακτη Χουχού, τους είχε αφήσει πίσω του. Κληρονομιά. Ο αντίλαλος από τη φοβερή κραυγή του πιο εμβληματικού από τους ήρωές του -και δεν ήταν λίγοι οι ήρωες και οι χαρακτήρες που είχε δημιουργήσει, με γνωστά ίσαμε τώρα τα ονόματά τους- έσβηνε και ίσα που έφτασε στο σύννεφο του “κύριου Νίκου”… Αουουουοααουου! Χαμογέλασε αχνά και βάλθηκε να φτιάξει όνομα για τον καινούργιο ήρωά του. Έναν αρχάγγελο, με καταγωγή ελληνική κι όνομα, που να ακούγεται σαν την κοσμοχαλασιά της Αποκάλυψης... Που να γεμίζει με ανείπωτο τρόμο τ’ άκουσμά του στις ταξιαρχίες του Κακού. Μα, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… (κατά πως συνήθιζε κι αυτός να αρχινάει τις ιστορίες του με flash back). Ο "κος Νίκος" -επίσημα η υπογραφή του ήταν “Νίκος Β. Ρούτσος”- με καταγωγή από τη Μάνη γεννήθηκε το 1904 και παραλίγο να γίνει δικηγόρος! Δεν έγινε στερώντας από τη νομική επιστήμη την ευκαιρία να εμπλουτιστεί πιθανώς η ανθολογία των αγορεύσεών της με αγορεύσεις που να κρατούν το ακροατήριο σε αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω!.. Τον κέρδισε το κιτρινωπό δημοσιογραφικό χαρτί και το τυπογραφικό μελάνι. Το “κιτρινωπό δημοσιογραφικό χαρτί” είναι η κυριολεξία που παραπέμπει στην χωρίς οίκτο λιβελλογραφία του λεγομένου κίτρινου τύπου. Ήταν τα χρόνια, οι δεκαετίες του ’20 και του ’30 που τα γεγονότα τους -Μικρασιατική Καταστροφή, επαναστάσεις, κινήματα, δικτατορίες, εκθρονίσεις και παλινορθώσεις- επέβαλλαν δραματικά την ανελέητη λιβελλογραφία κατά των αντιπάλων. Κι όταν ο λίβελλος δινόταν και με το περιτύλιγμα της καυστικής σάτιρας, ήταν που μαστίγωνε οδυνηρά. Ο Νίκος Ρούτσος με έμφυτο το σατιρικό πνεύμα στρατεύθηκε σε αυτόν τον χώρο λίγο πολιτικά, λίγο από ανάγκη επιβίωσης μιας και η δικηγορία δεν τον τραβούσε. Βρήκε στις σελίδες τους φιλόξενο χώρο να ξεδιπλώσει το χιούμορ του πότε με χρονογραφήματα και πότε έμμετρα σε αρκετά από τα έντυπα αυτά, που λόγω συνθηκών ευημερούσαν κυκλοφοριακά. Στη “Λοβιτούρα” (1929), που ήταν ένα από τα πιο σημαντικά σατιρικά έντυπα της εποχής, ο Ρούτσος υπήρξε μία από τις “δυνατές πένες” του συντακτικού της επιτελείου. Στο ίδιο διάστημα θήτευσε και στη διαφήμιση ως κειμενογράφος και από την κατοχή και ύστερα περνάει στον χώρο της στιχουργικής όπου συνδέεται στενά με ρεμπέτες και λαϊκούς τραγουδιστές, για τους οποίους γράφει τραγούδια, ενώ αργότερα προς το τέλος της ζωής του, αξιοποιώντας τις γνώσεις που είχε αποκτήσει για τον χώρο, αναλαμβάνει να παρουσιάσει σε συνέχειες στο περιοδικό “Οικογενειακός Θησαυρός” βιογραφίες γνωστών και αγνώστων ρεμπετών και λαϊκών τραγουδιστών γράφοντας τις με το δικό του γλαφυρό στυλ. Ο συγγραφέας και μελετητής της ελληνικής λαϊκής λογοτεχνίας ο Κυριάκος Κάσσης γράφει στο βιβλίο του “Κόμικς και λαϊκή λογοτεχνία”, ότι ο Ρούτσος υπήρξε πολιτικά τοποθετημένος στην Αριστερά. Ότι ήταν κομμουνιστής και για τούτο κυνηγήθηκε πολιτικά τόσο πριν από τον πόλεμο, όσο και μετακατοχικά. Ωστόσο, στα παιδικά αναγνώσματά του διακρίνεται μάλλον ένας εθνικοκεντρισμός, που κανένας άλλος συγγραφέας του είδους εκείνης της εποχής δεν είχε να επιδείξει. Σε αυτό, το τελευταίο πεδίο δραστηριοποίησής του, τα παιδικά περιοδικά εμφανίστηκε μάλλον αργά σε σχέση με την ηλικία που είχε τότε. Ήταν πάνω από 45 χρονών και δεν είναι γνωστό, αν έχουν υπάρξει σχετικά δημοσιευμένα κείμενά του από τη δεκαετία του ’40, που θα ανέτρεπαν αυτή τη διαπίστωση. Πάντως, με τα υπάροντα στοιχεία δεν φαίνεται να είχε ασχοληθεί προηγουμένως με αφηγήματα παραλογοτεχνικού τύπου. Επίσημα, η πρώτη γνωριμία του παιδικού αναγνωστικού κοινού με τον Νίκο Ρούτσο έγινε μέσα από τα φυλλάδια με παραμύθια του εκδοτικού οίκου “Άγκυρα”, που στα μέσα της χρονιάς του 1950 μετεξελίχθηκε σε “Ταρζάν-Νέες περιπέτειες” αποκτώντας και νέα από την αρχή αρίθμηση κρατώντας τον τίτλο “Παραμύθια Άγκυρας” ως ομφάλιο λώρο με τον γεννήτορά του, τη σειρά παραμυθιών. Ο Ταρζάν του Ρούτσου είχε τόση σχέση με τον αυθεντικό του Μπάρροους, όσο η… Αργοναυτική εκστρατεία με την Οδύσσεια του Διαστήματος!.. Ο μελαψός Έλληνας Γκαούρ είναι από το πρώτο τεύχος ο διεκδικητής του θρόνου της ζούγκλας από τον λόρδο του Γκρέιστοκ, που δεν λέει να εκχωρήσει το εκ της αποικιοκρατικής Βρετανίας δικαίωμα του “βασιλεύειν αγρίοις τε θηρίοις” του αφρικανικού τροπικού δάσους και της πέριξ αυτού σαβάνας, σε έναν Έλληνα και μάλιστα μελαψό μιγάδα. Η διαμάχη των δύο ηρώων και όλο το σύμπαν ανθρώπων και τερατανθρώπων που είχε επινοήσει ο Ρούτσος μεταφέρθηκε σχεδόν απαράλλακτο σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις μέσα σε μιαολόκληρη δεκαετία, αυτή του ’50 και σε μια υβριδική έκδοση το 1980-81 με λίγα μόλις τεύχη. Ο “Ταρζάν”, ο “Ταρζάν-Γκαούρ” και ο “Γκαούρ-Ταρζάν” με κάπου λίγα περισσότερα από 200 τεύχη συνολικά, έγιναν περιοδικά-θρύλος κατατροπώνοντας κάθε άλλη απόπειρα ζουγκλικής περιπέτειας, γραμμένη ακόμα και από τον ίδιο τον Ρούτσο, που εξ αυτού του έχει απονεμηθεί και ο τίτλος του εθνικού μας ζουγκλογράφου. Απαιτείται -και θα γίνει προσεχώς- ολοκληρωμένη αναφορά αυτού του περιοδικού ή μάλλον αυτών των περιοδικών, που κατέχουν σημαντικό κομμάτι στην ιστορία του παιδικού λαϊκού αναγνώσματος ελληνικής γραφής.  Ένας γιγαντόσωμος ντετέκτιβ, ο Τζων Γκρηκ και μια απέραντη ζούγκλα, η ζούγκλα του Γκαούρ δια θαυμαστού τρόπου χωράνε και τα δυο στον χαρτοφύλακά του. Ο Νίκος Ρούτος στα '50 όταν δημιουργούσε τους δυο δημοφιλείς ήρωές του.  Μέσα στην ίδια δεκαετία, ο Ρούτσος δημιούργησε και τον δεύτερο πασίγνωστο ήρωά του. Τον Ελληνοαμερικανό ντετέκτιβ Τζων Γκρηκ. Πρώτα κυριάρχησε στο ραδιόφωνο σαν εβδομαδιαίο σήριαλ αστυνομικών περιπετειών και κατόπιν"εγραψε ιστορία" και σε έντυπη μορφή. Στο ραδιόφωνο ο Τζων Γκρηκ ευδοκίμησε και υπήρξε η πιο “hot” ραδιοφωνική εκπομπή της εποχής που μεταδιδόταν. Στο ομώνυμο περιοδικό ο Ρούτσος έμεινε μόλις τις 12 πρώτες εβδομάδες από τις 42 που κράτησε η κυκλοφορία του, ενώ μια προαγγελία ότι θα συνέχιζε με τον Ρούτσο, πάλι συγγραφέα στο περιοδικό “Μεγάλο Ελληνόπουλο” δεν προχώρησε, επειδή το περιοδικό αυτό έκλεισε. Ακόμα πιο βραχεία υπήρξε η απόπειρα αναβίωσης του ήρωα τέσσερα χρόνια αργότερα. Οι πληροφορίες σχετικά με τον Τζων Γκρηκ ως ραδιοφωνική εκπομπή και περιοδικό υπάρχουν στο αρχείο αναρτήσεων του “Δεινοθήσαυρο”, δηλαδή εδώ, ενώ ένα ολόκληρο τεύχος από την δεύτερη εποχή βρίσκεται στη βιβλιοθήκη στο blog “Παραλογοτεχνίας Ανάγνωσμα.” Να προστεθεί, τέλος, ότι ο Ρούτσος ήταν ο μοναδικός από τους συγγραφείς του είδους της λαϊκής παιδικής λογοτεχνίας, όπου στα περισσότερα από τα αναγνώσματα που έγραψε, στο εξώφυλλο του περιοδικού υπήρχε το όνομά του ως συγγραφέας, καθώς επίσης το ίδιο και στις προαγγελίες των επομένων τευχών ή στις προαγγελίες νέου περιοδικού που επρόκειτο να εκδοθεί. Χρησιμοποίησε μόνο δύο ψευδώνυμα. Το ένα κατά καιρούς σε διάφορα κείμενά του ως “Νιβιρό” που είναι τα αρχικά του ονοματεπώνυμου του με το πατρώνυμό του ενδιάμεσα, ενώ το δεύτερο μόνο μια φορά και μάλλον για.. πλάκα. Επειδή το… αγγλοειδές Sost Yorkin είναι ανάποδη γραφή του “Νικ Ρούτσος” και δεν έπειθε κανέναν ότι επρόκειτο για πραγματικό όνομα. Το χρησιμοποίησε στο “Τζων Γκρηκ” της δεύτερης εποχής του, παρ' ότι σε όλα τα προηγούμενα χρόνια επέμενε να τονίζει με κάθε τρόπο ότι ο ήρωας και οι περιπέτειές του είναι απόλυτα πνευματικό του δημιούργημα. Έντονα επικοινωνιακός, περισσότερο από ένστικτο παρά από θεωρητική γνώση, στα περιοδικά του που εξέδωσε ο ίδιος, πρόβαλλε σαν κυρίαρχο πρωταγωνιστή το όνομά του. Εγγύηση για το περιεχόμενο και ανέπτυξε σαν δεύτερο ένθετο ανάγνωσμα σε κάθε τεύχος την επικοινωνία του με τους μικρούς αναγνώστες του, γράφοντας ακόμα κι ένα μίνι editorial-ευθυμογράφημα, όπου ο Ποκοπίκο αναφερόταν σε διάφορα θέματα αλληλογραφίας. Προέτρεψε στη δημιουργία συλλόγων-οπαδών των ηρώων του και προκήρυσσε συχνά διαγωνισμούς με αξιοσημείωτα για την εποχή δώρα. Είχε, πράγματι κατορθώσει να δημιουργήσει δεσμό των περιοδικών με τους αναγνώστες και μια οικειότητα απέναντι στον ίδιο. Ήταν ο ""κύριος Νίκος" για τους μικρούς αναγνώστες.  Με τη Σωτηρία Μπέλλου και άλλους στην παρέα.  Στις πολυσχιδείς συγγραφικές/ καλλιτεχνικές του δραστηριότητες σημαντικό κεφάλαιο κατέχει η εμπλοκή του στο λαϊκό τραγούδι, όπου τουλάχιστον 20 γνωστά τραγούδια φέρνουν την υπογραφή του ως στιχουργός με συνθέτες και ερμηνευτές τα μεγάλα ονόματα του ρεμπέτικου και του λαϊκού πενταγράμμου: Βασίλη Τσιτσάνη, Μανώλη Χιώτη, Γιάννη Τατασόπουλο-Ντίλλιγκερ και Σταύρο Τζουανάκο, τη Σωτηρία Μπέλλου, τη Γιώτα Λύδια και άλλους. Παγκόσμια επιτυχία έγινε το “Η μάνα μου με δέρνει” (που είναι και η μουσική δική του, σύμφωνα με την ετικέτα της πρώτης έκδοσης και το οποίο κυκλοφόρησε, όπου υπήρχε ελληνισμός και στις πέντε ηπείρους). Πολύ μεγάλη επιτυχία έγιναν ακόμα η “Ντερμπεντέρισσα’’ (΄"Τρέξε μάγκα να ρωτήσεις) σε μουσική του Τσιτσάνη, “Η σούστα”, ή “Τα πεταλάκια” με μουσική του Μανώλη Χιώτη, "Απόψε κάνεις μπαμ", (κάποιοι ωστόσο αποδίδουν και τους στίχους, εκτός από τη μουσική, στον Βασίλη Τσιτσάνη "Έχω να λάβω γράμμα σου", "Ομορφόπαιδο", "Σερσέ λα φαμ", "Γλυκοχαράζει ο Αυγερινός" που και για αυτό ορισμένοι ιστορικοί λένε ότι και η μουσική είναι δική του. Αν δε κάποτε αποδειχθεί ότι οι στίχοι της “Συννεφιασμένης Κυριακής” είναι κι αυτοί δικοί του -δικαστικά έχουν αποδοθεί στον Τσιτσάνη- τότε θα μπορεί να πει κανένας ότι ο Ρούτσος είναι και ο κορυφαίος στιχουργός του λαϊκού-ρεμπέτικου. Το παράδοξο είναι ότι πολλά τραγούδια του σε αυτό το είδος τραγουδιών δεν τα έχει υπογράψει, απαξιώνοντάς τα με αυτόν τον τρόπο. Ο λόγος ήταν ότι θεωρούσε αυτά τα περιθωριακά τραγούδια δυσφημιστικά για την καριέρα του ως συγγραφέας παιδικών αφηγημάτων. Τέλος, όσον αφορά στην ιστορία της “Συννεφιασμένης Κυριακής” ολόκληρο το μάλλον άγνωστο παρασκήνιο της συγγραφής των στίχων και της διαμάχης ανάμεσα σε Ρούτσο και Τσιτσάνη θα αποτελέσει το θέμα της επόμενης ανάρτησης. Ο Νίκος Ρούτσος ολοκλήρωσε τον συγγραφικό του κύκλο, λίγο πριν ολοκληρώσει και τον βιολογικό του. Ήταν σε μια επανέκδοση της τρίτης έκδοσης του "Γκαούρ-Ταρζάν", όπου η συγγραφική του παρέμβαση ήταν στο να προσαρμόσει ορισμένες φράσεις του προ εικοσαετίας αναγνώσματός του πιο κοντά στις επιταγές του πνεύματος που κυριαρχούσε στον τρόπο γραφής παιδικών αναγνωσμάτων στη δεκαετία του ’80. Λιγότερες περιγραφές σκηνών βίας, περισσότερη ευαισθησία για την άγρια πανίδα και γενικά προτροπή για μια συμπεριφορά πιο οικολογική. Το εγχείρημα δεν ευοδώθηκε είτε γιατί είχε παρέλθει η εποχή των αναγνωσμάτων ανεπίστρεπτα προς χάριν των εικονογραφημένων περιοδικών, είτε γιατί φάνταζε ουτοπικός δονκιχωτισμός να επιμένει σε ανάγνωσμα με τη βία να περιορίζεται τη στιγμή που τα περισσότερα από τα ξενόφερτα παιδικά κόμικς τη θεοποιούσαν απροκάλυπτα και στο εξώφυλλό τους. “Αουουουοααουου!”… Η στεντόρεια κραυγή του Γκαούρ από το ψηλό πέτρινο βουνό του πήρε τον ανήφορο για τα σύννεφα του ουρανού. Ο “κος-Νίκος” την άκουσε. Χαμογέλασε αχνά “Αουουουοααουου!....Ίσως, το όνομά του θα πρέπει να αρχίζει ή να τελειώνει κάπως έτσι…" σκέφτηκε και βάλθηκε να συνταιριάξει τα γράμματα για το όνομα που θα έδινε στον νέο του ήρωα. Στον αρχάγγελο με ελληνική καταγωγή, τον αμείλικτο διώκτη των ταξιαρχιών του Κακού. Θα έπρεπε να είναι ένα όνομα που το άκουσμα του να προκαλεί παραλυτικό φόβο στους εχθρούς του… . ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΩΝ κλπ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΤΣΟΥ Στην παρακάτω εργογραφία του Νίκου Ρούτσου στον χώρο του παιδικού εντύπου δίνονται και οι απαραίτητες συμπληρωματικές πληροφορίες, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι σε αυτές τις λίγες αράδες θα εξαντληθεί και η παρουσίαση αυτών των περιοδικών, κάτι φυσικά που θα γίνει αργότερα.  Με το όνομα του διάσημου χαρακτήρα που είχε δημιουργήσει ο Έντγκαρ Ράις Μπάρροους σαν κράχτη ο Ρούτσος έστησε μια δική του ζούγκλα και δικούς του ήρωες. Να σημειωθεί ότι περιοδικό με τίτλο "Ταρζάν" κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή στην Ελλάδα και δανειζόταν πολλά από τα στοιχεία των βιβλίων του Μπάροους, Ήταν ακόμα άγνωστη η έννοια των πνευματικών δικαιωμάτων στην Ελλάδα, όσο όμως αφορούσε το τι παίρνανε από άλλους. Αντίθετα, όσα αφορούσαν την προάσπιση των δικών τους πνευματικών δικαιωμάτων οι ημέτεροι εκδότες και συγγραφείς ήταν ιδιαίτερα απαιτητικοί στην προάσπισή τους προειδοποιώντας ότι "απαγορεύεται η χρήση του κειμένου ή των εικόνων από άλλους χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη".   Ο σκέτος "Ταρζαν" απέκτησε και συνέταιρο στον τίτλο τον "Γκαούρ" που από το πρώτο κι όλας τεύχος της σειράς ως "Παραμύθια Άγκυρας-Ταρζάν" είχε κερδίσει εκτός από την εύνοια του συγγραφέα και την προτίμηση του νεανικού αναγνωσ- τικού κοινού δίνοντας μεγάλους αριθμούς κυκλοφορίας στο περιοδικό, που ωσ- τόσο το εικονιζόμενο είναι ένα από τα τελευταία τεύχη της σειράς, λόγω κάποιας διαφωνίας του εκδότη με τον συγγραφέα.  Σχεδόν αμέσως μετά τη διακοπή της συνεργασίας Παπαδημητρίου-Ρούτσου ο δεύτερος προχώρησε σε έκδοση δικού του περιοδικού με τους ήρωες που είχε δημιουργήσει και για λόγους δυναμικής προώθησής του πρόταξε στον τίτλο-μαρκίζα το όνομα του... αυτοδημιούργητου Ελληνο-μιγάδα πρωταγωνιστή του, του Γκαούρ. Η εικονογράφηση ήταν του Byron και του Μποστ εναλλάξ στις εσωτερικές σελίδες και μόνο του Byron στο δίχρωμο εξώφυλο, που κατά γενική ομολογία ήταν οι καλυτερες που είχε κάνει. Στην τρίτη περίοδο της ζωής του το "Γκαούρ Ταρζάν" και πάλι κάτω από τη σκέπη του εκδοτικού οίκου "Άγκυρα" έφτασε τα 112 τεύχη, δηλαδή κάποια τεύχη παραπάνω από όσα είχε συνολικά από τις δύο προηγούμενες εκδόσεις του. Δεν υπάρχουν όλοι οι χαρακτήρες που είχαν υπάρξει στο μόνιμο καστ της δεύτερης έκδοσης, ενώ προστέθηκαν κάποιοι άλλοι. Η εξάδα δε, των βασικών πρωταγωνιστών δεν διαφοροποιήθηκε ούτε στο ελάχιστο στη συμπεριφορά τους Την εικονογράφηση στο εξώφυλλο στα πρώτα τεύχη την είχε αναλάβει ο Νείρος, που είχε δώσει εξαιρετικές λι- θογραφίες στην πρώτη έκδοση. Κατόπιν ο Κουκάκης, που έκανε και την εσωτερική εικονογράφηση, ενώ αρχικά την έκα- νε ο Θέμος Ανδρεόπουλος (όχι στα καλύτερά του ομολογουμένως). Μετά το τέλος της σειράς ακολούθησε ανατύπωσή της και καμιά 20αριά χρόνια αργότερα έγινε μια απόπειρα αναθεωρημενης επανέκδοσης, που δεν άντεξε στα νέα αναγνω- στικά ήθη του νεανικού αναγνωστικού κοινού. Την εικονογράφηση της βραχύβιας τέταρτης περιόδου την είχε αναλάβει Άκης Αβαγιανός.  Στη συνταγή του "Γκαούρ-Ταρζάν" όσο αφορά στο χαρακτηριστικό ζουγκλικό περιβάλλον του Ρούτσου, αλλά με την επισήμανση ότι πρόκειται για τις γνήσιες περιπέτειες του Ταρζάν. Η κατά- χραση ξένων πνευματικών δικαιωμάτων σε όλο της το μεγαλείο. Πέρα από αυτό ο Ρούτσος κα- ταφέρνει για μια ακόμα φορά να φτιάξει μια συναρπαστική ζούγκλα που κράτησε συντροφιά στα παιδιά για 24 βδομάδες. Από το καστ δεν λείπει, φυσικά, και ο απαραίτητος Έλληνας, ονόματι Ζαντάβ εικαστική κόπια του Γκαούρ, αλλά τελείως διαφορετικός χαρακτήρας: οξύθυμος και καυ- γατζής αφήνοντας τον κύριο λόγο στον Ταρζάν. Εκείνο που επιπλέον εντυπωσιάζει είναι η σύνθεση του διπλού εξωφύλλου (μπρος-πίσω) που θυμίζει μίνι πόστερ. Byron και πάλι εικονογραφεί εξώφυλλα και εσωτερικές εικονογραφήσεις σε μεγάλα κέ- φια. Θα υπάρξει σύντομα παρουσίαση του αναγνώσματος.  Υβρίδιο από την ένωση του κλασικού Ταρζάν, του ρουτσικού Γκαούρ (Έλληνόπουλο κι αυτό γαρ χαμένο στη ζούγκλα) και του concept "μικρών" ηρώων σε περιπέτειες στον χώρο και στον χρόνο. Από τα πιο μακρόβια περιοδικά του είδους αφού κυκλοφόρησε για 40 εβδομάδες, καθώς τα περισσότερα από αυτά δε ξεπερούσαν τα 24 τεύχη. Δεν το ολοκλήρωσε, όμως ο Ρούτσος. ΄Σταμάτησε τη συνεργασία μετά το 32ο τεύχος, μάλλον γιατί ανέλαβε και πάλι ένα ευθέως ανταγωνιστικό του. Τον τρίτο κύκλο των περιπετειών του Γκαούρ-Ταρζάν στην "Άγκυρα". Τα οκτώ τελευταία τεύχη τα έγραψε ο Πότης Στρατικής, που μετέφερε τη δράση από τηνΑφρική στις ζούγκλες της αγγλοκρατούμενης Ινδίας! Για το πώς έγιναν όλα αυτά και κάποια άλλα μπερδέματα στην πλοκή εξαιτίας της αλλαγής συγγραφέα θα τα πούμε στηνπαρουσίαση του περιοδικού προσεχώς.  Ένα κάπως παράξενο και βραχύβιο περιοδικό με τίτλο που παραπέμπει στον fictional κακοποιό "Φαντομάς"δημιούργημα των Μαρσέλ Αλλαίν και Πιέρ Σουβέστρ το 1911. Το παράξενο έχει να κάνει πρώτα-πρώτα με τον τίτλο του. Ο πρωταγωνιστής του ο Άρης ξενητεμένο Ελληνόπουλο κι αυτό καθώς και οι δυο φίλοι του, ως "ήρως της λευτεριάς και της δικαιοσύνης" που επιγράφει ο υπότιτλός του δεν μπορεί να έχει την παραβατική δράση του Γάλλου μασκοφόρου συνονόματου του, ξέχωρα που το Ελληνόπουλο ονόματι Άρης, δεν είναι μασκοφόρο. Ένα δεύτερο στοιχείο που το διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα περιοδικά του είδους και το κατατάσσει μόνο του σε ειδική κατηγορία περιεχομένου είναι ότι θεωρείται το πρώτο παιδικό περιοδικού τρόμου ενίοτε και υπερφυσικού, αλλά αυτό είναι στα γνωρίσματα των κακών ηρώων του Ρούτσου. Και στα οκτώ τεύχη που κράτησε η έκδοσή του εικονογράφος του ήταν ο Κουκάκης.  Το καλύτερο ανάγνωσμα του Νίκου Ρούτσου στον χώρο του λαϊκού παιδικού περιοδικού. Η φαντασία του συγγραφέα κατάφερε να συνταιριάξει τις συναρπαστικές κουρσάρικες ιστορίες, την επιστημονική φαντασία, την ελληνοφροσύνη του ήρωα, τους φαιδρούς χαρακτήρες, μέσα σε ένα λολόκληρο τσούρμο πειρατών, βγαλμένους πίσω από τον μπερντέ του θεάτρου σκιών, ενώ η δίχρωμη εικονογράφηση, αυτή του εξωφύλλου, καθώς κι εκείνη των εωτερικών σελίδων είναι από τον Byron σε μεγάλες στιγμές και από τον Μποστ σε ευθύ ανταγωνισμό ποιότητας. Πρόκειται για ένα από τα πιο σπάνια περοδικά που αναζητούν οι συλλέκτες των λαϊκών παιδικών φυλλαδίων.  Ο Νίκος Ρούτσος ασχολήθηκε με το να γράψει και σενάρια Καραγκιόζη. Έγραψε αρκετές δεκάδες σε δύο περιόδους για τις εκδόσεις "Ρέκου", αλλά και για άλλους εκδότες. Οι καραγκιοζοπαίχτες, ωστόσο τις θεωρούν αναγνωσματικές ιστορίες όχι κατάλληλες να παιχτούν στον μπερντέ. Δεν είναι κάτι που θα αναλυθεί εδώ. Απλώς, θεωρούμε ότι έχουν σωστά δοσμένους τους χαρακτήρες του θιάσου (έχει προσθέσει και κάνα-δυο δικούς του) και το γέλιο είναι εξασφαλισμένο με δεδομένο το χιούμορ του συγγραφέα. Στην παρούσα εκδοση η εικονογράφηση είναι του Byron, ο οποίος σημειωτέον έχει εικονογραφήσει κι άλλους καραγκιόζηδες (έχει φτιάξει μάλιστα και ένα κόμικ με Καραγκιόζη σε κείμενα δικά του) και παρατηρείται ότι ο καθένας τους είναι ελαφρώς διαφορετικός ως φιγούρα από τους άλλους.  Το ίδιο πιο πάνω τεύχος σε επανέκδοση από τον ίδιο εκδοτικό οίκο και πάλι με τον Byron να εικονογραφεί το εξώφυλλο   Μια ακόμα σπάνια έκδοση που ο Ρούτσος είχε εκδόσει μόνος του με παραμύθια/ Η εικονο- γράφηση είναι του Μποστ.  Σειρά παραμαμυθιών που έγραψε για τις εκδόσεις Ρέκου με εικονογράφηση Byron. Σειρά παραμυθιών του με ήρωες εμπνευσμένους από γνωστά κλασικά παραμύθια σε νέες... παραμυθίες. Επίσης για τις εκδόσεις Ρέκου.   Η δημοτικότητα του Ποκπίκο στο "Γκαούρ Ταρζάν" της δεύτερης περιόδου, οδήγησε τον Ρούτο να δημιουργήσει ξεχωριστό περιοδικό 16 σελίδων κωμικών πειπετειών με ήρωα τον εξωφρενικό φίλο κα βοηθό του Γκαούρ. Φαίνεται, όμως, ότι η δράση του Ποκοπί- κο που λειτουργούσε καταλυτικά στην ένταση της κανονικής δράσης ήταν πιο αποτε- λεσματική ως υπαλληλική σχέση στο περιοδικό των Γκαούρ και του Ταρζάν, παρά ως αφεντικό σε δικό του περιοδικό. Και για αυτό πρόλαβε μόλις οκτώ τεύχη μοναχικής καριέρας στον περιοδικό τύπο. Η εικονογράφηση ήταν του Byron.     Στον τόμο με τις 16 αυτοτελείς γουέστερν περιπέτειες του εκδοτικού οίκου "Γενικα΄Εκδοτικαί Επιχειρήσεις" ο Νίκος Ρούτσος έγραψε εναλλάξ με τον Γιώργο Μαρμαρίδη τις οκτώ από αυτές. Τα σχετικά με το περιοδικό έχουν αναρτηθεί στον "Δεινοθήσαυρο" στην ετικέτα: Παιδικά λαϊκά περιοδικά", ενώ μία από τις περιπέτειες που έγραψε ο Ρούτσος βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του blog  Η επιτυχία της ραδιοφωνικής εκπομπής "Οι περιπέτειες του Τζων Γκρηκ" οδήγησε τον Νί- κο Ρούτσο να δοκιμάσει μια ανάλογη καριέρα και στον παιδικό περιοδικό τύπο για τον δη- μοφιλέστατο ήρωά του. Τον Ελληνο-αμερικανό ντετέκτιβ Τζων Γκρηκ. Το εγχείρημα το α- νέλαβαν οι εκδόσεις "Πελαργός", οι οποίες προχώρησαν στην έκδοση του περιοδικού, ενώ στα ερτζιανά η εκπομπή συνέχιζε το ανά κάθε Πέμπτη ραντεβού της με τους ακροατές του Β' προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ωστόσο, η έκδοση συνέπεσε με τη διακοπή συ- νεργασίας του Ρούτσου με το Ε.Ι.Ρ. αλλά όχι και με τη διακοπή της εκπομπής, την οποία α- νέλαβε να γράφει, άλλος συγγραφέας, που πάντως προχώρησε σε δομικές αλλαγές της και πρώτα-πρώτα στην αλλαγή ονόματος του ήρωα, λόγω πνευματικών δικαιωμάτων. Έτσι, το όνομα του Ρούτσου στο εξώφυλλο του περιοδικού λειτουργούσε, κάπως, σαν κράχτης επιση- μαίνοντας δυναμικά για το ποιος ήταν ο δημιουργός του χαρακτήρα, ο οποίος είχε κατακτή- σει τους ακροατές της ραδιοφωνικής επιτυχίας. Η κόντρα του Ρούτσου με την εκπομπή κρά- τησε κάπου τρεις μήνες. Στο 12ο τεύχος του περιοδικού αποχώρησε και από τη συγγραφή του έντυπου Τζων Γκρηκ, αλλά κατά πώς φαίνεται κράτησε τα πνευματικά δικαίώματα του ονόμα- τος "Τζων Γκρηκ", γιατί το περιοδικό συνέχισε να εκδίδετα κανονικά και αμέσως μετά τη δια- κοπή της κυκλοφορίας του αναγγέλθηκε ότι το νέο στέκι του ήρωα θα ήτα οι σελίδες του πε- ριοδικού "Το Νέο Μεγάλο Ελληνόπουλο". Η συνεργασία δεν πρόλαβε να υλοποιηθεί, επειδή το περιοδικό έκλεισε. Στο μεταξύ και η ραδιοφωνική εκπομπή είχε ολοκληρώσει τον κύκλο της. Η παρουσίαση του περιοδικού "Τζων Γκρηκ" βρίσκεται στο αρχείο αναρτήσεων του "Δεινοθή- σαυρου".  Μερικά χρόνια μετά την πρώτη περίοδο έκδοσης του Τζων Γκρηκ από τις εκδόσεις "Πελαργός" ο Ρούτσος θα συνεργαστεί με τις "Γενικές Εκδοτικές Επιχειρήσεις" για την αναβίωση του ήρωά του. Ο νέος "Τζων Γκρηκ", σε μεγαλύτερο σχήμα από το σύνηθες μέγεθος τσέπης αυτών των περιοδικών, δεν θα μακροημερεύσει. Μόλις οκ- τώ τεύχη θα προλάβει να κυκλοφορήσει. Ο απόηχος της ραδιοφωνικής επιτυχίας φαίνεται πως δεν είχε φτάσει ίσαμε τους νέους αναγνώστες του. Ένα δείγμα του κει- μένου αυτής της περιόδου βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του blog "Παραλογοτεχνίας Ανάγνωσμα" (Π.ΑΝ.)  Πριν από την απόπειρα να αναβιώσει τον "Τζων Γκρηκ" στη δεύτερη περίοδό του, ο Ρούτσος έγραψε για τις "Γενικές Εκδοτικές Επιχειρήσεις" ένα οκτάτευχο αστυνομι- κό ανάγνωσμα κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Τζων Γκρηκ με ελαφρά παραλλαγ- μένους τους βασικούς ήρωες. Στην πραγματικότητα ήταν μια προσπάθεια αντιπερισ- πασμού στο "Τζων Γκρηκ" που συνέχιζε τότε να εκδίδεται από τον άλλον εκδοτικό οίκο από άλλους συγγραφείς. Το όνομα του Ρούτσου σε περίοπτη θέση στο εξώφυλλο (πρακτική που δεν είχε γίνει για άλλον συγγραφέα) στον ευθύ ανταγωνισμό οφειλόταν. Μια ακόμα απόπειρα του Ρούτσου στον χώρο της αστυνομικής παραφιλολογίας, η πρώτη για την ακρίβεια που δεν ολοκληρώθηκε. Από τα οκτώ πρώτα τεύχη που είχαν προαγγελθεί ο Ρούτσος έγραψε τα τέσσερα πρώτα κι αυτά ταυτόχρονα με τα τελευταία τεύχη του "Ταρζάν Γκαούρ" που έγραφε για την "Άγκυρα". Στο 4ο τεύχος, το εικονιζόμενο, υπάρχει ανακοίνω- ση ότι παύει να γράφει ο Νίκος Ρούτσος το αστυνομικό ανάγνωσμα λόγω κόπωσης. Ταυτό- χρονα διακόπηκε και η συγγραφή του Ταρζάν Γκαούρ λόγω διένεξής του με τον εκδότη Πα- παδημητρίου. Οι λόγοι κόπωσης δεν τον εμπόδισαν να προχωρήσει αμέσως στη δική του έκδοση του "Γκαούρ-Ταρζάν". Προσωπική έκδοση του Ρούτσου με εμπορικό τρυκ να αποδώσει μια συλλογή ανεκδό- των στον γνωστό δημοφιλή κομφερασιέ Γιώργο Οικονομίδη. Μπορεί ωστόσο, να έ- χει συμβεί, να έγραφε πράγματι ο Ρούτσος για τον Οικονομίδη κάποιες παρλάτες και ανέκδοτα που θα έλεγε από το πάλκο των βαριετέ όπου παρουσίαζε το πρόγραμμα, αν και είναι γνωστό πως ο Οικονομίδης, δεινός στιχουργός και χιουμορίστας έγραφε μό- νος του τα κείμενα που παρουσίαζε. Πάντως είναι γεγονός ότι στη δεκαετία του 60 οι δυο ταλαντούχοι δημιουργοί συνεργάζονταν αρκετά στενά στον δισκογραφικό τομέα. Σατιρικός τύπος που είχε δημιουργήσει ο Ρούτσος και τις περιπέτειές του τις δημοσίευε με μορφή κόμικ στο κεντρικό σα- λόνι του "Γκαούρ-Ταρζάν" της δικιάς του έκδοσης. Ως όνομα ο Τσιχλιμπόχλης, υπήρξε πολύ γνωστός και έίχε περάσει στην καθημερινή φρασεολογία για να περιγράφει τύπους ανόητους και γκαφατζήδες. Για αυτό κα μόνο τον λόγο το κόμικ με τον Τσιχλιμπόχλη συγκαταλέγεται στις επιτυχίες του Ρούτσου. Ο "Ρωτόκριτος" η μεταγλώττιση στη σύγχρονη καθομιλουμένη γλώσσα του κρητικού ποιητικού έπους "Ερωτόκριτος" του Βιτσέντσου Κορνάρου και μάλιστα ακολουθώντας αυστηρά το πρότυπο τόσο στον στίχο με στίχο, οσο κα ιστο 16σύλλαβο ομοικατάληκτο μέτρο του, είναι το έργο ζωής του Ρούτσου. Το capo lavoro του, το άλλοθι της λογοτεχ- νικής του επάρκειας. Η σελίδα του τίτλου του "Ρωτόκριτου". Αισθάνομαι υπερήφανος για την τιμή της προσωπικής αφιέρωσης... Ο "κυρ-Νίκος" των αγαπημένων παιδικών μου αναγνωσμάτων, στον επαγγελματικά "πιτσιρικά", που μόλις είχε αρχίσει τη δημοσιογραφική του καριέρα. Χειρόγραφο του Νίκου Ρούτσου πίσω από ένα παλιό... εκλογικό ψηφοδέλτιο με οδηγίες στον μακτίστα (μπλέ στυλό) και σημειώσεις (κόκκιο στυλό). Ήταν για μια σειρά μικρών βιβλίων εκπαιδευτικού περιεχομένου. Δεν μου είναι γνωστό, αν εκδόθηκε ποτέ και από ποιον εκδότη.  Το 1963 ή το 1964 ο Ρούτσος πραγματοποιήσε μια ακόμα πρωτοπόρα ιδέα του. Χτύπησε σε δισκάκι 45 στροφών το πρώτο τεύχος του "Γκαούρ Ταρζάν" της δεύτερης περιόδου (Μονομαχία Γιγάντων). Ήταν μάλιστα σκηνοθετημένο δραματοποιημένα σαν ραδιοφωνική εκπομπή. Είχε προσπαθήσει νωρίτερα να το προτείνει για ραδιοφωνική παραγωγή στο πρότυπο του "Τζων Γκρηκ". Δεν τα κατάφερε να τα βρει με το Ε.Ι.Ρ. και σκέφτηκε τον δίσκο, όπου θα θα έμενε επί πλέον και στη δισκοθήκη του ακροατή. Την παραγωγή την ανέλαβε η Music Box, που λίγο αργότερα χτύπησε σε δίσκο και μια δεύτερη περιπέτεια (Η τραγική παγίδα) που τιτλογραφικά δεν εντοπίζεται στους καταλόγους τευχών. Δεν πήγε παραπέρα η συνεργασία, αλλά αρκετά χρόνια αργότερα, άλλη δισκογραφική εταιρεία πήρε το δικαίωμα της ανα- παραγωγής σε δίσκο LP και με τις δύο περιπέτειες στον ίδιο δίσκο μαζί με μια παιδική ιστοριούλα-παραμύθι (Ο ΄Μανωλιός Κουρσάρος). Μάλιστα το project φαινόταν μεγαλεπίβολο, αφού ο δίσκος έφερε τον διακριτικό τίτλο "Βιβλιοθήκη Γκαούρ-Ταρζάν".   Πρόσφατα από τις εκδόσεις Modern Times κυκλοφόρησε σε cd ο πιο πάνω αναφερόμενος LP δίσκος.  Δύο από τα πολλά δισκάκια 45 στροφών με παραμύθια του Ρούτσου που εξέδωσε η δισκογραφική εταιρεία Sonata. Προσωπική έκδοση του ποιητή και συγγραφέα Νίκου Ρούτσου που κυκλοφόρησε στα μέσα περίπου της δεκαετίας του '50 και προοριζόταν για απαγγελίες σε σχολικές γιορτές. Είναι απλά ποιήματα, άλλα ιστορικά, άλλα πατριωτικά, άλλα καθημερινής ζωής, άλλα ηθικοπλαστικά και πολλά χιουμοριστικά. Αν μη τι άλλο η ανάγνωσή τους με τον εύκολο στίχο, εκτός από ψυχαγωγία, θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια εισαγωγή στην στιχουργική. Ούτε καλύτερα, ούτε χειρότερα από τα κλασικά παιδικά ποίηματα των ανθολογίων και των αναγνωστικών για τις πρώτες τάξεις του δημοτικού εκείνης της εποχής. Απλώς σε μεγαλύτερη ποικιλία θεματολογίας. κείμενο-αρχείο οπτικού υλικού: Γιώργος Βλάχος ΤΕΛΟΣ ΠΗΓΗ

Το Bad Island είναι ένα κόμικ του Doug TenNapel, που έρχεται ένα χρόνο μετά το Ghostopolis. Εκδόθηκε από τη Graphix (imprint της Scholastic), τον Αύγουστο του 2011. Έγχρωμο 224 σελίδων, έχει κυκλοφορήσει σε paperback και HC. Πλοκή Μια οικογένεια πάει ταξίδι με το μικρό σκάφος τους. Η μητέρα (Karen) έχει αδυναμία στην βοτανολογία/φυτολογία, ενώ ο πατέρας Lyle, είναι ο ήπιος τύπος που προσπαθεί να φέρει εις πέρας τα διάφορα. Τα παιδιά, ο Reese που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το ποδόσφαιρο & να μην πάει το ταξίδι και η μικρή Janie που έχει αδυναμία στα ζωάκια.. γλυκούλια και έτσι.. Παράλληλα, βλέπουμε και μια ιστορία ενός άλλου κόσμου σε άλλο χρόνο, που συνδέεται με την ιστορία μας. Γίνεται λοιπόν μια καταιγίδα και καταλήγουν ναυαγοί σε ένα μυστήριο νησί. Αμέσως μόλις ανασυνταχθούν, η Karen διαπιστώνει ότι τα φυτά είναι λίγο διαφορετικά. Δεν έχουν ρίζες και φωτοσυνθετικό σύστημα. Έτσι, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά και γενικότερα. Και όχι άδικα, αφού σιγά-σιγά περίεργα ζώα & πλάσματα κάνουν την εμφάνιση τους αλλά και σημάδια & αντικείμενα που αποτελούν ερωτηματικά για το τι είναι και πού εξυπηρετούν. Η οικογένεια για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους κινδύνους και κυρίως ένα συγκεκριμένο πλάσμα που τους παρακολουθεί, παραμερίζει τις διαφορές της. Και έτσι, μεσα από την προσπαθεια επιβίωσης, αρχίζουν να δημιουργούν νέους δεσμούς και να έρχονται πιο κοντά. Τελικά, στην προσπάθεια τους να φύγουν από το νησί ανακαλύπτουν τι κρύβεται και τι είναι πραγματικά αυτό το νησί! Εδώ, συνδέεται και η παράλληλη ιστορία παραπάνω. Είναι μια ωραία περιπέτεια φαντασίας. Δεδομένου ότι παρουσιάζεται, σε πρώτη φάση, ως παιδικό κομικ, είναι λίγο τρομαχτικό για αυτες τις ηλικίες. Προσωπικά, τα πλάσματα και οι φιγούρες μου άρεσαν πολύ! Ωραία σχέδια. Και ήμουν περίεργη να δω τι θα εμφανιστεί. Πχ. Αυτό που με ξένισε ήταν η αντιμετώπιση της οικογένειας σε αυτά που συνέβαιναν. Μου φανήκαν πολύ ψυχραιμοι.Θα έπρεπε να δείξει μια μεγαλύτερη ένταση ή και φόβο.. κάποιες κριτικές: Εντάξει, δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπο σαν ιστορία, ούτε κομικ που το συγκαταλέγεις στα αριστουργήματα. Έχει όμως πολύ ενδιαφέρον και περνά η ώρα ευχάριστα! Το μυαλό δεν κουράζεται καθ' ότι ο ειρμός ειναι καλός. Γι' αυτο και θα το πρότεινα σίγουρα για χαλάρωση. Η επίσημη ιστοσελίδα του Doug TenNapel: TenNapel πηγή0, πηγή1

Το Congress of the Animals είναι ένα κομικ του Jim Woodring. Εκδόθηκε από την Fantagraphics τον Μάιο του 2011. Σκληρόδετο, 104σελίδων σε ασπρόμαυρο χρώμα. Το Congress of the Animals είναι το πρώτο τομάκι του Woodring που πρωταγωνιστεί ο πιο διάσημος χαρακτήρας του, ο Φρανκ. Δεν περιέχει λόγια. Διακρίσεις: Πριν ξεκινήσω την υπόθεση, για όποιον δε γνωρίζει τον κόσμο του Φρανκ να πούμε ότι είναι ένας σουρεαλιστικός και ιδιαίτερος κόσμος. Όσα βλέπουμε, δε στηρίζονται σε κάποια αυστηρή λογική και πραγματικότητα. Εδώ, υπάρχει και το πολύ καλό αφιέρωμα για τον Φρανκ και λοιπούς χαρακτήρες, από τον Ίωνα! Πλοκή Βρισκόμαστε στον Unifactor, όπως λέγεται ο κόσμος του Φρανκ. Η ιστορία ξεκινά με τον Quacky να πετάει με αερόστατο και αφού προκαλεί από ψηλά τον Whim, ο τελευταίος του σκάει το αερόστατο με μια πέτρα. Ο Quacky ρίχνει όσα περισσότερα πράγματα μπορεί για να παραμείνει στον αέρα. Ένα από αυτά πέφτει κοντά στο σπίτι του Frank που ζει μαζί με το κατοικίδιο του, την Pupshaw. Μαζί της και ο Pushpaw. Το αντικείμενο αυτό, αποτελεί και την αιτία που το σπίτι τους βουλιάζει μεσα στη γη. Από τη στιγμή αυτή, ξεκινά μια μεγάλη περιπέτεια για τον Φρανκ. Τα παραπάνω συμβαίνουν στις 10 πρωτες σελίδες του κομικ που δίνονται από την Fantagraphics σε αυτό το preview Ακολουθούν χαλαρά σποιλερ.. Για να ξεπληρώσει για την κατασκευή του σπιτιού, δουλεύει σε ένα εργοστάσιο.. Αφού φύγει από το εργοστάσιο, πάει μια βόλτα σε ένα ιδιόμορφο πάρκο ψυχαγωγίας, επιβίωνει μιας θαλασσοταραχής και φθάνει σε έναν ναό, εκτός πια του Unifactor, όπου εκεί οι άνθρωποι δεν είναι όπως θα περίμενε κανείς. Επίσης, στον δρόμο του βρίσκει μερικά περίεργα πλάσματα που τα βοηθά, ενώ αναγκάζεται να παλέψει με άλλα. Στο τέλος… νομίζω θα το χαλάσω, οπότε.. Πάντως, βίντεο στο youtube διάφορα ενδιαφέροντα σχέδια/σκίτσα και σημειώσεις του Woodring, στην πρώτη και στην τελευταία σελίδα αντίστοιχα: Προσωπικά, μου αρέσει η psychedelic ατμόσφαιρά του και υπάρχουν διάφοροι συμβολισμοί, όπως διαπίστωσα, στα σχέδια που πρέπει να το ψάξεις λίγο. Θα πρέπει να το ξαναδιαβασω για να μπορεσω να τα βρω. Θεωρώ ότι ειναι καλό κόμικ και του αξίζει ένα τσεκάρισμα! πηγές: wikipedia, fantagraphics