Search the Community

Τον Απρίλιο του 1990 η εκδοτική SOFTWARE ΑΕΒΕ κυκλοφορεί ένα περιοδικό μεγάλου μεγέθους, αφιερωμένο αποκλειστικά στα computer games. Ο τίτλος του ήταν ακριβώς αυτός. Έβγαινε στα περίπτερα κάθε μήνα, εκτός από το τεύχος Αυγούστου-Σεπτεμβρίου που ήταν διπλό. Εκείνη την εποχή μεσουρανούσε στον χώρο των Η/Υ και των videogames το θρυλικό PIXEL, ενώ μόλις 2 μήνες νωρίτερα (τον Φεβρουάριο του 1990) είχε κάνει την εμφάνισή του και το εξίσου φιλόδοξο έντυπο USER, που επίσης ασχολούνταν κυρίως με παιχνίδια για υπολογιστές και κονσόλες. Ο ανταγωνισμός σαφώς ήταν μεγάλος, παρόλα αυτά το COMPUTER GAMES αποτέλεσε μια αξιοπρεπή εναλλακτική λύση, για πολλούς αναγνώστες. Η ύλη του Computer Games αποτελούνταν κυρίως από παρουσιάσεις και mini-reviews για όλα τα είδη παιχνιδιών, λύσεις και tips, διαγωνισμούς, ενώ ένα μεγάλο μέρος από τις 68 σελίδες του καλυπτόταν από διαφημίσεις σχετικές με software και καταστήματα υπολογιστών. Πιο πάνω μπορείτε να πάρετε μια γεύση, διαβάζοντας τη 2σέλιδη παρουσίαση του γνωστού adventure game "POLICE QUEST III", από το τεύχος 20. Περισσότερες πληροφορίες δεν έχω, ούτε γνωρίζω πόσα ακριβώς τεύχη κυκλοφόρησαν, αφού πλέον δεν υπάρχει κανένα τεύχος στην κατοχή μου. Η παρουσίαση αυτή βασίστηκε σε κάποια παλιότερα σκαν που είχα κρατήσει. Δυστυχώς λόγω του μεγάλου μεγέθους όλες οι σκαναρισμένες σελίδες βγήκαν κουτσουρεμένες, μιας και ξεπερνούσαν τα όρια της πλάκας του σκάνερ (δεν είχα σκεφτεί τότε να τις σκανάρω μισές-μισές και έπειτα να τις ενώσω). Για να σας αποζημιώσω, ωστόσο, μπορείτε πιο πάνω να διαβάσετε την λύση του εξαιρετικού "CRUISE FOR A CORPSE", από το τεύχος 21. Επισυνάπτω και τα εξώφυλλα των τευχών 12 και 20-26 για να μπουν προσωρινά στην βάση, μέχρι να βρεθούν και να σκαναριστούν σε καλύτερη κατάσταση από κάποιον άλλο.

Νοέμβριο του 1990, κυκλοφορεί άλλο ένα περιοδικό φωτογραφίας, ονόματι OPTICON. Περιείχε φωτορεπορτάζ από όλο το κόσμο και νέα από τον κόσμο της φωτογραφίας. Η ύλη του ήταν από το Βρετανικό ομώνυμο περιοδικό και ήταν διμηνιαίας κυκλοφορίας.

Μα τι πρωτοφανής μανία είναι αυτή; Τί είναι τελικά το μοναδικό πράγμα που θέλει από την ζωή του αυτός ο άνθρωπος; Μα φυσικά μιλάμε για τον ένα και μοναδικό Μεγάλο Βεζίρη ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ Μέσα από μία σειρά 27 τευχών στην γνωστή ποιότητα και διαστάσεις (21 εκατ. Χ 28 εκατ.) με τις περίπου 50 έγχρωμες σελίδες που μας έχει συνηθίσει η εκδοτική εταιρεία ΜΑΜΟΥΘΚΟΜΙΞ, θα γνωρίσουμε τον πιο υποχθόνιο αυλικό που έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία της Βαγδάτης. Οι περιπέτειες και μηχανουργίες πολλές και πάντα αποτυχημένες, ή μήπως όχι πάντα; Μήπως τελικά κατάφερε να "βγάλει από την μέση" τον απίστευτα καλό Χαλίφη και να πάρει την θέση του; Παρέα και συμμέτοχος (αλλά όχι συνένοχος) αναγκαστικά στις προσπάθειες του ο καλοκάγαθος υπηρέτης και μπράβος του. Τα εξώφυλλα ΕΔΩ. chimage.php?image=300/380/tn_IZNOGOUD_0001.jpg Οι βασικές φιγούρες της σειράς ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ Λίστα των τευχών του ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ Spoiler infos: IZNOGOOD_TEYXH.txt Έκδοση του Ψαρόπουλου Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους: Ion13, GreekComicFan, golf20 & constantinople.

Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1990 στην αρχή ως διμηνιαίο αλλά λόγω της μεγάλης επιτυχίας που είχε πολύ σύντομα (#10) έγινε μηνιαίο περιοδικό και συνεχίζει να εκδίδεται μέχρι σήμερα. Από το τεύχος #8 και περίπου ανά 12 τεύχη (καλοκαιρινή έκδοση) παρουσιάστηκε και το ΜΕΓΑ ΑΛΜΑΝΑΚΟ, το οποίο είχε ίδια θεματολογία, αλλά περισσότερες σελίδες. Αν και στην αρχή είχε μόνο ιστορίες κόμικς, στη συνέχεια ασχολήθηκε και με παρουσιάσεις βιντεοπαιχνιδιών. Η πρώτη παρουσίαση έγινε στο τεύχος #15 με το Tetris για Game Boy, το Ninja Ame Gaiden για Atari Lynx και το Tom and the Ghost για Amiga!! Στη συνέχεια είχε και άλλα θέματα από αθλητικά και οικολογικά μέχρι κινηματογράφο και μεταφυσικά. Η ίδια θεματολογία συνεχίζεται μέχρι τώρα. Οι κεντρικές ιστορίες του ήταν με ήρωες κυρίως κινουμένων σχεδίων όπως Υπερασπιστές του Δικαίου, Μαυρόφτερος Τιμωρός (Darkwing Duck), Μπαλού. Οι δευτερεύουσες ιστορίες ήταν με τους κλασικούς ήρωες : Μίκυ, Ντόναλντ κλπ. Στο τεύχος #47 έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του ο Ινδιάνα Γκούφυ με το Α' μέρος της ιστορίας "O χαμένος ναός". Αργότερα, από το τεύχος #72, κάνει την επανεμφάνισή του (μετά από πολλά χρόνια απουσίας) ο Φάντομ Ντακ με το Α' μέρος της κλασικής ιστορίας "Το μυστικό της βίλλας των ρόδων". Στα νεότερα τεύχη προστέθηκαν και ιστορίες του Σούπερ Γκούφυ. Πλέον οι ιστορίες που περιέχει το Αλμανάκο έχουν αυτούς τους 3 ήρωες ως πρωταγωνιστές, πολλές από τις οποίες είναι αξιόλογων σύγχρονων Ιταλών δημιουργών. Έχουν βγει και τρία τεύχη μεγάλου σχήματος 36 σελίδων ως επιπρόσθετα - ένθετα του τίτλου. Ένα με τον Φάντομ Ντακ και δύο με τον Ινδιάνα Γκούφυ. Εκτός από τα έξτρα ένθετα, σε κάποια τεύχη (δεν γνωρίζω σε ποια) υπήρχαν ως δώρο οι χάρτινες θήκες του ΑΛΜΑΝΑΚΟ. Σημ. Κάποιες πληροφορίες που θα βρείτε στο θέμα, αντλήθηκαν από προηγούμενη παρουσίαση του L K S, οι οποίες είτε ήταν διάσπαρτες στις απαντήσεις, είτε σε πρώιμη μορφή. Θεωρήθηκε σκόπιμη η δημιουργία νέας παρουσίασης, ώστε να υπάρξει καλύτερη δομή. Σκαναρισμένο δείγμα διαθέσιμο για ανάγνωση θα βρείτε, ΕΔΩ. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα και τις πληροφορίες τους: L K S, PhantomDuck, Ion13, ftsgr, Valtasar, Pavlos, lunatic, zoo, GreekComicFan, sokratis, big vaggos, imacmaria, Duck & Retroplaymo.

Τον Φεβρουάριο του 1990 κυκλοφορεί από την ΝΕΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΠΕ το USER, ένα περιοδικό πληροφορικής επικεντρωμένο στην αγορά των Η/Υ (hardware), αλλά και στο κομμάτι των computer games (software). Η φιλόδοξη αυτή προσπάθεια κράτησε για περίπου 9 χρόνια και ολοκληρώθηκε τελικά τον Ιούλιο του 1998, φτάνοντας συνολικά τα 93 τεύχη. Έβγαινε κάθε μήνα, εκτός από το καλοκαιρινό τεύχος που ήταν πάντα διπλό (Ιουλίου-Αυγούστου). Επί σειρά ετών αποτέλεσε το "αντίπαλο δέος" του δημοφιλούς περιοδικού PIXEL , που κατείχε σταθερά το μεγαλύτερο κομμάτι της "πίτας" στις πωλήσεις των αντίστοιχων εντύπων. Σταδιακά όμως βρήκε κι αυτό τα πατήματά του και απέκτησε το δικό του φανατικό αναγνωστικό κοινό. Με το πέρασμα του καιρού, οι παρουσιάσεις των παιχνιδιών άρχισαν να καταλαμβάνουν όλο και περισσότερες σελίδες του περιοδικού, ενώ προς το τέλος μονοπωλούσαν σχεδόν την ύλη του. Αρκετές φορές συναντούσαμε και reviews από games σχετικά με κόμικς, στα οποία οι συντάκτες που αρθρογραφούσαν δεν παρέλειπαν να κάνουν ιδιαίτερη μνεία! Ένα μικρό δείγμα οι παραπάνω παρουσιάσεις για τα παιχνίδια Asterix & Ovelix και Lucky Luke, τις οποίες ξετρύπωσα από το τεύχος 89. Τα πρώτα τεύχη είχαν 100 σελίδες, οι οποίες στην πορεία αυξήθηκαν και μεγάλωσε επίσης λιγάκι και το μέγεθος του περιοδικού. Η ταυτόχρονη αύξηση της δημοτικότητας του USER, είχε ως αποτέλεσμα να προστεθούν και αρκετές διαφημίσεις. Οι περισσότερες είχαν σχέση με πληροφορική, αλλά δεν έλειπαν και κάποιες που αφορούσαν περιοδικά κόμικς (όπως αυτή για το Αγόρι Γ' Περιόδου από το τεύχος 15). Η βασική του διαφορά με το Pixel, ήταν κυρίως το ύφος στο οποίο γράφονταν τα δύο έντυπα. Στο USER τα πράγματα ήταν αρκετά πιο "χύμα" και τα άρθρα πιο απλογραμμένα. Γενικά υπήρχε μια διάχυτη "τρέλα" στις σελίδες του και μπόλικες δόσεις χιούμορ από τους συντάκτες που αρθρογραφούσαν, δίνοντάς του λιγότερο "επαγγελματικό" χαρακτήρα από αυτόν του Pixel, αλλά σαφώς πιο παρεΐστικο και προσιτό για τους αναγνώστες! Όλα τα λεφτά ήταν οι απίστευτες ατάκες που έβαζαν στις ράχες των περισσότερων τευχών! Ρίξτε μια ματιά στη σχετική φωτο και θα καταλάβετε τι εννοώ! Οι προσφορές του USER ήταν ένα ακόμα κίνητρο για να το αγοράσει κάποιος. Η πιο πρωτότυπη από αυτές ήταν σαφώς η δισκέτα 3.5 " τριπλού φορμάτ (AMIGA - PC - ATARI ST) που έδιναν δώρο σε πολλά τεύχη και περιείχε κυρίως demos παιχνιδιών και προγράμματα! Σε λίγα τεύχη, επίσης, πρόσφεραν και κάποια ένθετα μικρά βιβλιαράκια με λύσεις και tips παιχνιδιών, μια ιδέα που είχε ήδη εφαρμοστεί με επιτυχία (σε μεγαλύτερη όμως συχνότητα) και στο Pixel. Στις σελίδες του περιοδικού έβαζαν κάποιες φορές και κόμικς! Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον Indian.

Άλλη μία σειρά με εκδότη το Δ. Αυγουστινο. Τσοντάκι κλασικά, μόνο που σε αυτην την έκδοση έχουμε και 32 σελίδες με φωτογραφίες από κανονική τσόντα και οι υπόλοιπες 98 είναι το κόμικ (μαζί με τα εξώφυλλα). Ο Αυγουστίνος, έβγαλε πάντως τα πιο hardcore φουμέτια στην Ελλάδα.. Ή καλύτερα αυτά, που από το εξώφυλλο έδειχναν πιο hardcore από άλλες εκδόσεις.. Είναι σίγουρα αυτόνομη σειρά μιας και έχω το τεύχος 14 και όχι όπως κάποιες άλλες σειρές που έχουν κάτι αριθμούς 675 και 1231 και πάει λέγοντας.. Ημερομηνία του τευχιδίου που έχω είναι το 1986 (και επειδή είναι το Νο14 έβαλα σαν ημερομηνία έκδοσης περίπου το 1984.. Παίζει να είναι και λάθος). ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΙΣΩ

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΧΑΛΙΦΗ ΧΑΡΟΥΝ ΕΛ ΠΑΤΣΑΧ Ή ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΕΖΙΡΗ ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑΞΙΝΟΜΗΜΕΝΕΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗ Μία ήσυχη ημέρα του 1961 δύο άτομα συζητούσαν κάπου στη Γαλλία για το κόμικ που θα έφτιαχναν για το νέο περιοδικό RECORD που θα κυκλοφορούσε τον Ιανουάριο του 1962. Τα δύο αυτά άτομα ήταν ο σεναριογράφος René Goscinny και ο συγγραφέας Jean Tabary… και τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία των κόμικ… Κάποια πράγματα που πρέπει να πούμε πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι στο χρόνο: 1. Οι ιστορίες του Ιζνογκούντ αρχικά κυκλοφορούσαν μεμονωμένες στο πολυθεματικό γαλλικό περιοδικό RECORD και σύντομα άρχισαν να επανεκδίδονται από το επίσης πολυθεματικό PILOTE, στο οποίο αργότερα εκδιδόταν συγχρόνως, ενώ προς το τέλος πήρε και τα σκήπτρα από το RECORD. Στο ενδιάμεσο, όταν μαζευόταν αρκετές ιστορίες έβγαιναν σε άλμπουμ αλλά όχι με τη σειρά που εκδόθηκαν στα πολυθεματικά περιοδικά, εξ’ου και το πώς προέκυψε το πρόβλημα που πάμε να λύσουμε με αυτό το άρθρο. 2. Τρείς εκδότες έβγαλαν άλμπουμ με περιπέτειες του Ιζνογκούντ στην Ελλάδα, με απόσταση 10 περίπου έτη ο ένας από τον άλλον: Πρώτος ο Σπανός το 1968, δεύτερος ο Ψαρόπουλος το 1979 και τρίτη η Μαμούθ το 1990, η οποία έχει και τα δικαιώματα μέχρι σήμερα και παραμένει η ελπίδα μας για να δούμε κάποια στιγμή στα Ελληνικά και τα ανέκδοτα άλμπουμ των διαδόχων του Tabary. i) Ο Σπανός κυκλοφόρησε μόνο το πρώτο άλμπουμ του τίτλου σε αυτόνομη έκδοση, αλλά δημοσίευσε περιπέτειες και από τα επόμενα γαλλικά άλμπουμ μέσα στο εβδομαδιαίο πολυθεματικό περιοδικό Αστερίξ που έκδιδε εκείνη την εποχή, παίρνοντας τα κατευθείαν από το RECORD. ii) Ο Ψαρόπουλος κυκλοφόρησε τα 16 πρώτα άλμπουμ του ήρωα, πηδώντας για κάποιο λόγο το Νο.13 (Θέλω να γίνω Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη). Ίσως να ήταν προληπτικός! iii) Η Μαμούθ έβγαλε όλα τα άλμπουμ του ήρωα μέχρι το Νο.27 (ρεκόρ στην Ευρώπη εκτός Γαλλίας) και περιμένουμε να εκδώσει και τα επόμενα (το 28ο άλμπουμ βγήκε στη Γαλλία το 2008, οπότε περιμένουμε πολύυυυυ καιρό) 3. Οι Γάλλοι ονόμασαν τον Χαλίφη «Haroun el Poussah» από το παιχνίδι poussah που είναι ένα ξύλινο ανθρωπάκι με στρογγυλό το κάτω μέρος και όταν το σπρώχνεις επιστρέφει στη θέση του μετά από πολλές ταλαντώσεις (οι άγγλοι το λένε tumbler) και γενικά η εμφάνιση του παραπέμπει σε «ευτραφείς» ανθρώπους. Αντίθετα οι άγγλοι ήταν πιο «πολιτικά ορθοί» και του έδωσαν το όνομα Haroun El Plassid από τη λέξη placid που σημαίνει «γαλήνιος». Εμείς ξεκινήσαμε με τον Σπανό που κράτησε αμετάφραστο το Χαρούν ελ Πουσσάχ των Γάλλων. Το ίδιο έκανε κι ο Ψαρόπουλος, αφαιρώντας όμως ένα σίγμα (Χαρούν ελ Πουσάχ). Η Μαμούθ προσπάθησε να εξελληνίσει τον τίτλο, ονομάζοντάς τον Χαρούν ελ Πατσάχ, προφανώς από τον… πατσά που παραπέμπει στη λαιμαργία του Χαλίφη. 4. Οι Γάλλοι επίσης ονόμασαν «Dilat Laraht» τον πιστό υπηρέτη του Ιζνογκούντ, από τη γαλλική φράση «se dilater la rate» που σημαίνει κατά γράμμα «διαστέλλω τη σπλήνα μου» και πρόκειται για γαλλική έκφραση που σημαίνει «σκάω από τα γέλια». Οι άγγλοι τον ονόμασαν παρομοίως Wa'at Alahf, από το what a laugh. Εδώ ο Σπανός πάλι το πήρε κατά γράμμα αποκαλώντας τον «Ντιλάτ Λαράχτ», ο Ψαρόπουλος (που φαίνεται πως είχε ακούσει κάποιον να μιλάει γαλλικά) το κράτησε ίδιο αλλά με τη σωστή προφορά («Ντιλά Λαρά»), ενώ η Μαμούθ τον είπε Μπλιάχ Χαχάτ, φαντάζομαι εκ του σατανικού… μπουα-χα-χα κι έτσι μπορούν να βγάλουν νόημα τα γαλλικά λογοπαίγνια για το όνομά του! 5. Ο Jean Tabary, σχεδιαστής της σειράς (και σεναριογράφος μετά το θάνατο του Goscinny) γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου του 1930 και πέθανε στις 18 Αυγούστου 2011, σε ηλικία 81 ετών. Ο γιος του, Nicolas Tabary, γεννημένος στις 22 Ιουλίου 1966 συνεχίζει (;) το έργο του πατέρα του. Πατέρας και γιος 6. Ο René Goscinny, σεναριογράφος της σειράς μέχρι το θάνατό του, γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου 1926 και πέθανε στις 6 Νοεμβρίου 1977 από έμφραγμα την ώρα που έκανε τεστ κοπώσεως. Τα τελευταία του λόγια ήταν η περιγραφή στον γιατρό του εμφράγματος που πάθαινε εκείνη τη στιγμή («νιώθω το χέρι μου να μουδιάζει, νιώθω πόνο στο στήθος» κλπ). Ήταν μόλις 51 ετών και με τον θάνατό του, εκτός του Ιζνογκούντ ορφάνεψαν και οι Αστερίξ, Λούκυ Λουκ και ένα σωρό άλλοι χαρακτήρες... Δεν επιτρέπεται να διαβάζεις BD και να μην αναγνωρίζεις αμέσως αυτή τη φυσιογνωμία. Ο Goscinny αρχικά όρισε ήρωα των περιπετειών τον Χαλίφη (τον Ιζνογκούντ με τέτοιο παλιοχαρακτήρα πως να τον πει ήρωα), συνεπώς τα πρώτα άλμπουμ τιτλοφορούνταν «Οι Περιπέτειες το Χαλίφη Χαρούν ελ Πουσάχ». Η δημοτικότητα όμως του Ιζνογκούντ υπερίσχυσε της… ηρωικής ορθότητας και σύντομα είχαμε αλλαγή των τίτλων των άλμπουμ σε «Οι Περιπέτειες του Μεγάλου Βεζίρη Ιζνογκούντ» (από το άλμπουμ Νο.9 και έπειτα). Παρ’όλα αυτά, ο Goscinny σε όλα τα σενάρια που έγραψε (μέχρι και της τελευταίας περιπέτειας που πρόλαβε να γράψει, «Τα αυγά της Ουρ», η οποία δημοσιεύθηκε στο άλμπουμ Νο. 13), εξακολουθούσε να βάζει τον τίτλο «Οι Περιπέτειες του Χαλίφη Χαρούν ελ Πουσάχ». Το τελευταίο σενάριο «Τα αυγά της Ουρ», δαχτυλογραφημένο από τον Goscinny 7. «Οι Επιστροφές του Ιζνογκούντ» είναι δισέλιδες ιστορίες που εξηγούν πως ο Ιζνογκούντ επέστρεψε από κάποια φαινομενικά οριστικά τέλη των περιπετειών του, π.χ. στο τέλος μιας περιπέτειας μεταμορφώθηκε σε καρφί. Πως επιστρέφεις από αυτό; Ε, με τις επιστροφές θα το δούμε! Παρόλο που όλες μαζί κυκλοφόρησαν σε άλμπουμ πολύ αργότερα (το 1994) είχαν αρχίσει να δημοσιεύονται στο RECORD ήδη από το 1965 αλλά για κάποιο λόγο σταμάτησαν το 1967, μετά από 12 δισέλιδα. Το 1994 ο Tabary χρειάστηκε να σχεδιάσει 10 νέες δισέλιδες επιστροφές για να συμπληρώσει τις 44 σελίδες που χρειαζόταν για το άλμπουμ. Επίσης ξαναζωγράφισε και τις 7 από τις 12 παλαιές, αλλά σχεδόν αυτούσιες. Τη μία που έχει (κάπως) σημαντικές αλλαγές θα τη δούμε και στις δυο μορφές της. 8. «Οι Εφιάλτες του Ιζνογκούντ» είναι μπερδεμένη υπόθεση. Ξεκίνησαν να δημοσιεύονται σε κάθε φύλλο της Κυριακάτικης Εφημερίδας (ακριβώς αυτός είναι ο τίτλος της εφημερίδας: Le Journal du Dimanche) στις 27/10/1974 και συνεχίστηκαν και μετά τον θάνατο του Goscinny με σεναριογράφο τον Alain Buhler, δημοσιογράφο της εφημερίδας, ο οποίος μέχρι τότε είχε συμβουλευτικό ρόλο για τον σχολιασμό των γεγονότων (κάποιες… κακές γλώσσες βέβαια έλεγαν ότι από την αρχή τα έγραφε ο Buhler και το όνομα του Goscinny το έβαλαν μόνο για διαφήμιση. Προσωπικά πιστεύω ότι τους πρότεινε τα θέματα και έδινε τις κατευθύνσεις αλλά τα τελικά κείμενα ήταν του Goscinny). Τελικά το comic strip των «εφιαλτών» τελείωσε στο φύλλο της 14/06/1979 και αμέσως μετά, τον Οκτώβριο του 1979, δημοσιεύθηκαν οι πρώτοι 118 «εφιάλτες» (αυτοί που είχαν σεναριογράφο τον Goscinny) στο άλμπουμ με τίτλο «Les Cauchemars d'Iznogoud/Οι Εφιάλτες του Ιζνογκούντ», ασπρόμαυροι όπως ήταν και στην εφημερίδα. Τον Μάρτιο του 1984 δημοσιεύθηκαν και οι μεταγενέστεροι 62 «εφιάλτες» του Buhler, στο άλμπουμ «Les Cauchemars d'Iznogoud (bis)», επίσης ασπρόμαυροι. Ο Ψαρόπουλος που έβγαλε το 2ο άλμπουμ με το ίδιο εξώφυλλο και τίτλο (αλλά διαφορετικά περιεχόμενα), το ονόμασε «Οι Εφιάλτες του Ιζνογκούντ (Μπιζ)», δηλαδή άφησε το bis αμετάφραστο. Θα μπορούσε να το ονομάσει «ξανά» ή «πάλι», μιας και αυτό σημαίνει το "μπιζ", το οποίο οι Γάλλοι π.χ. φωνάζουν στο τέλος μιας συναυλίας καλώντας τους τραγουδιστές να πουν άλλο ένα τραγούδι (Οι άγγλοι το λένε encore). Εν πάση περιπτώσει, το 1994 οι νέες εκδόσεις Tabary αποφάσισαν να χρωματίσουν τους «εφιάλτες» και να τους μοιράσουν σε 4 άλμπουμ με κανονικό αριθμό σελίδων (44/45) και αυτά είδαμε από τη Μαμούθ. Αντίθετα ο Ψαρόπουλος εξέδωσε μικρά τμήματα των παλαιών άλμπουμ με τους «εφιάλτες» σε τυχαία σειρά, αλλά χρωματισμένους (και το χρώμα δεν γνωρίζω αν το έβαλε ο Ψαρόπουλος ή υπήρξε κάποια ειδική χρωματισμένη διανομή για το εξωτερικό από τους Γάλλους). Ολοκληρώνοντας τη συζήτηση για τους εφιάλτες, να πω ότι δεν θα ασχοληθώ μαζί τους σε αυτό το άρθρο, αλλά αν υπάρχει… ζήτηση, προτίθεμαι αργότερα να φτιάξω ένα νέα άρθρο αποκλειστικά γι’αυτούς, ώστε να καλύψουμε με λεπτομέρεια τα πολιτικά περιστατικά στα οποία αναφέρεται ο καθένας (είναι 180, ζωή να΄χουν!), τη λογοκρισία που δέχθηκαν όταν μεταφέρθηκαν από την εφημερίδα στα άλμπουμ (αφαίρεση πολιτικών ονομάτων: π.χ. τον εφιάλτη «Αν ήμουν ο Σαντάμ Χουσεΐν» δεν θα τον βρείτε με το ίδιο όνομα) αλλά και το πώς ακριβώς εκδόθηκαν, κάτι που δεν φαίνεται να το γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι οι Γάλλοι, αν κρίνω από τα άρθρα τους στη Βικιπαίδεια και σε άλλους ιστοχώρους όπου γράφουν π.χ. πως ο τόμος 4 βγήκε πριν τους 2 & 3 και άλλες παρανοήσεις. Ε, πρέπει να τους βοηθήσουμε, έτσι δεν είναι; 9. Επανερχόμενοι σε αυτά με τα οποία θα ασχοληθούμε εδώ, το ερώτημα που σίγουρα σας απασχολεί είναι: τι χρειάζεται να κάνετε για να απολαύσετε αυτό εδώ το άρθρο; Μα φυσικά να διαβάσετε ξανά τα Ιζνογκούντ σας με τη σωστή σειρά! Και εντάξει, τις 2 πρώτες περιπέτειες που γράφτηκαν και δεν έχουν δημοσιευθεί από τη Μαμούθ στην πρωτότυπη τους μορφή θα σας τις προσφέρω εδώ, αλλά για τις υπόλοιπες φροντίστε να έχετε ανά χείρας όλα τα άλμπουμ των περιπετειών του Ιζνογκούντ, από την Μαμούθ ή τον Ψαρόπουλο μια και θα καλύψουμε όλους τους έλληνες εκδότες (δεν χρειάζονται μόνο τα άλμπουμ 21 ως 24 της Μαμούθ με τους Εφιάλτες του Ιζνογκούντ, όπως είπαμε παραπάνω). Και μην ακούσω για σκαν: Η αίσθηση του να κρατάς ένα τεύχος της Μαμούθ στα χέρια σου δεν αντικαθίσταται με τίποτα! Είμαστε πολύ τυχεροί εδώ στην Ελλάδα που είχαμε μια εκδοτική της οποίας οι εκδότες έδειξαν τέτοια προτίμηση στον Ιζνογκούντ που όταν το 2005 κυκλοφόρησε το 27ο άλμπουμ "Το Λάθος του Προγόνου", ήμασταν οι μόνοι στην Ευρώπη που μαζί με τους Γάλλους είχαμε όλες τις περιπέτειες του Ιζνογκούντ στη γλώσσα μας! Το πιο σημαντικό βέβαια είναι να έχετε τα πρώτα άλμπουμ με τις πολλές ιστορίες (1-13 της Μαμούθ ή 1-12 του Ψαρόπουλου) συν το άλμπουμ Νο.20 της Μαμούθ με τις επιστροφές του Ιζνογκούντ, μια και θα τις βάλουμε κι αυτές στη σειρά (είναι ευκαιρία να διαβάσετε την κάθε επιστροφή ακριβώς μετά από την ιστορία την οποία συνεχίζει). Μετά το άλμπουμ Νο.13 είναι εύκολο να βάλει κανείς τις ιστορίες στη σωστή σειρά οπότε δεν με χρειάζεστε εμένα! Τα λέμε λοιπόν όταν είναι έτοιμο το πρώτο μέρος του άρθρου!

Κάπου στο μακρινό (πλέον) 1990, η "Χριστιανική Φοιτητική Ένωση" κυκλοφόρησε το περιοδικό "ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ". Ο συγκεκριμένος τίτλος, ο οποίος ήταν τριμηνιαίας κυκλοφορίας, φιλοξενούσε άρθρα από ένα ευρύ πεδίο θεμάτων, αλλά με γνώμονα την σοβαρότητα και την ευρύτερη μόρφωση. Έτσι, από την μία έχουμε τους άθλους του Garry Kasparov με τον Deep Blue, την κλασική μουσική στον 20ο αιώνα, παρουσιάσεις βιβλίων και δραστηριοτήτων (τα οποία θα μπορούσαμε να τα θεωρήσουμε σχετικά ανάλαφρα) κι από την άλλη έχουμε θέματα Ιατρικής, Ιστορίας, Κοινωνιολογίας και Φυσικής, που όπως και να το κάνουμε κάθονται λίγο... βαριά στον μέσο αναγνώστη. Το περιοδικό στήριζε κατά πολύ την ύπαρξή του στις συνδρομές των αναγνωστών του. Εκδοτικά έχουμε να κάνουμε με ένα καλοδουλεμένο έντυπο, που έχει καλής ποιότητας χαρτί, αλλά επιρρεπές εξώφυλλο. Το δέσιμο των σελίδων μεταξύ τους έχει γίνει με καρφίτσα. Εν κατακλείδι, δεν είναι ένα περιοδικό που απευθύνεται σε όλους, αλλά σίγουρα έχει το κοινό του. Με μία γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο, η "ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ" κυκλοφορεί ακόμα.

Και Bernet και Trillo.... δηλαδή τι άλλο θέλετε για να πάτε να το πάρετε? ταξί να σας πάει στο μαγαζί?... anyhow. Έκδοση της βαβέλ, νομίζω και η τελευταία χρονολογικά σε αυτό το imprint, από τον Οκτώβριο του 1990. 72 α/μ σελιδούλες σε μετάφραση Ε. Νικολάου 21χ27,6 εκ. διαστάσεις. 20% ερωτισμός, 30% noir, 50% χιούμορ! pas mal! pas mal! Τίτλος στα γαλλικά (αν και μπορεί να πρωτοεκδόθηκε στα ισπανικά...) Belle et la bête.

Στις αρχές του 1990 γεννιέται από τις εκδόσεις "Λυμπέρη" το τηλεοπτικό περιοδικό 7 ΜΕΡΕΣ TV που ήρθε κάπως να "ταράξει" τα νερά στα περιοδικά της τηλεόρασης. Ήταν κυρίως περιοδικό του ΑΝΤ1 και έκανε αρκετά μεγάλες κυκλοφορίες. Στα εξώφυλλα του παρέλασαν όλα τα μεγάλα ονόματα του θεάματος , της δημοσιογραφίας , της τηλεόρασης , ακόμα και της πολιτικής. Το 2012 λόγω της κρίσης , ο τίτλος πουλήθηκε , ξεκίνησε με νέα αρίθμηση και σήμερα το περιοδικό βγαίνει από την εκδοτική ALPHA EDITIONS Α.Ε. (σήμερα που μιλάμε έχει φτάσει στο 281 τεύχος). Αλλά αυτή είναι η Β' περίοδος , η Α' και μεγάλη περίοδος του περιοδικού φτάνει τα 1184 τεύχη.

Όσο και αν έψαξα στο αρχείο του φόρουμ δεν βρήκα κάποια καταχώρηση, οπότε το παρουσιάζω με μια μικρή επιφύλαξη. Το άλμπουμ αυτό το "τσίμπησα" στην πρόσφατη εξόρμηση που έκανα με τον Valtasar στα παλαιοβιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για μια πολύ όμορφη και σκληρόδετη έκδοση που περιλαμβάνει μια μεγάλη ιστορία (40σελίδων) που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Playboy και συμπληρώνεται από μια σειρά γελοιογραφιών, αντίστοιχου, "πονηρού" περιεχομένου. Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω σε βάθος το έργο του συγκεκριμένου δημιουργού αλλά απ' όσο έχω διαπιστώσει είναι ένας από τους παραγωγικότερους Έλληνες σκιτσογράφους και τα κόμικς του απευθύνονται, κυρίως, σε μικρότερης ηλικίας αναγνώστες. Εδώ βλέπουμε την άλλη του πλευρά ή οποία είναι εξίσου ενδιαφέρουσα. Η ιστορία- γεμάτη αστεία γκαγκ και λογοπαίγνια- δεν αποτελεί μια απλή "συρραφή" αστείων ευρημάτων αλλά ρέει με τον ρυθμό μια κανονικής ιστορίας κόμικς, διαθέτει αρχή, μέση και τέλος, δεν φείδεται ερωτικών σκηνών και σχολιάζει, επιτυχώς,τις σχέσεις των δύο φύλων, μέσα, φυσικά από το πρίσμα της εποχής που γράφτηκε. Όσον αφορά τώρα το πότε γράφτηκε, αυτό είναι ένα θέμα καθώς στο άλμπουμ δεν αναγράφεται η ημερομηνία έκδοσης. Προσωπικά, το τοποθετώ στα τέλη της δεκαετίας του '80 (καθώς η όλη η αισθητική παραπέμπει εκεί) άντε, το πολύ, αρχές '90. Απ' όσο γνωρίζω, το Playboy άρχισε να εκδίδεται στη Ελλάδα το 1986 και κάπου σαν να έχει πάρει το μάτι μου κάποιο απόσπασμα της ιστορίας σε κάποιο τεύχος του 1989 (τότε που δημοσίευε και μικρές ιστορίες του Horacio Altuna) αλλά δεν είμαι και σίγουρος. Η έκδοση προλογίζεται από τον Ανταίο Χρυσοστομίδη (δεν τον γνωρίζω αλλά πρέπει να είναι κάποιος από τους editors του περιοδικού εκείνη την περίοδο), διαθέτει υψηλά production values και μη διστάσετε να τη "χτυπήσετε" αν την πετύχετε σε κάποιο παλαιοβιβλιοπωλείο. Two thumps up! Και μια σελίδα από το εσωτερικό:

Ο τίτλος ίσως να ξεγελάσει κάπως τους λιγότερο ψυλλιασμένους... Οι περισσότεροι το γνωρίζουμε νέτα-σκέτα ως "Ουγγρική Ραψωδία" και έτσι αναφέρεται και στη ράχη. Στην πραγματικότητα όμως είναι απλώς ο πρώτος (95% αυτοτελής) τόμος από τις "Περιπέτειες του Μαξ Φρίντμαν" του Vittorio Giardino. Όταν εκδόθηκε από τη Βαβέλ, ήδη υπήρχε ένας ακόμα τόμος, ενώ πλέον υπάρχουν συνολικά 4 τόμοι: 1. Rapsodia Ungherese 2. La Porta d' Oriente (γαλ. La porte d'Orient) 3. No Pasaran vol. I (γαλ. No Pasaràn) 4. No Pasaran vol. II (γαλ. Rio de Sangre) 5 πράγματα για τα περιεχόμενα και τον Giardino υπάρχουν στο οπισθόφυλλο. Bedetheque

Τιμή: 400 δραχμές Παλαιότερα έπεσε δανεικός στα χέρια μου ένας τόμος που στο εξώφυλλο του είχε τα πρόσωπα του Γκούφυ και του Μίκυ Μάους...α, κι ενα σπαθί... Ποτέ δεν μου άρεσαν οι ήρωες του Disney (μετά αγάπησα τις ιστορίες του Ντόναλντ και του Σκρουτζ) αλλά περισσότερο απ' όλους αντιπαθούσα αυτό το δίδυμο...τον mr Τέλειο και τον χαζό του χωριού. Άνοιξα τις πρώτες σελίδες και άρχισα να διαβάζω. Μία ώρα μετά το είχα τελειώσει και το ξαναξεκινούσα. Δεν είχα μεγάλη σχέση τότε με RPGs και γενικότερα Tolkien και όλες αυτές τις σημερινές καθημερινότητες. Μου φάνηκε πως ξεχείλιζε από φαντασία (αν και καιρό μετά διαπίστωσα πως σχεδόν όλες οι ιδέες ήταν κλεμένες). Στο θέμα μας: Το Σπαθί Των Πάγων ήρθε στην Ελλάδα (σαν τόμος τουλάχιστον) τα Χριστούγεννα του 1990. Στα Ιταλικά, που πρωτοεκδόθηκε, ονομάζεται Trilogia della spada di ghiaccio (δλδ η τριλογία του σπαθιού των πάγων). Κυκλοφόρησε σε τεύχη στο περιοδικό Topolino από τον συγγραφέα Massimo De Vita (ο ίδιος κύριος μας έχει δώσει και το εξαιρετικό "Ζωδιακή Πέτρα"). Το 1982 κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος της τριλογία, το 1983 το δεύτερο και το 1984 ολοκληρώθηκε. Στα μέρη μας περιλήφθηκε σε πολλά τεύχη του Μίκυ Μάους (δεν το πρόλαβα) αλλά το μεγαλείο του φαίνεται ολοκληρωμένο. Το σενάριο φέρνει τους ήρωες μας σε μια άλλη διάσταση όπου προσπαθούν να βοηθήσουν τους κατοίκους μίας πόλης. Lord of the rings, Conan, όλα μπλέκονται στην καλύτερη ιστορία με ήρωες του Disney κατα την προσωπική μου γνώμη. Για περισσότερες πληροφορίες (μόνο για γνώστες ιταλικών) http://www.ilpotereelagloria.com/modules.p...ntent&id=86

Για την Δ΄περίοδο του Γκολ γράφω εδώ και αν κριθεί σκόπιμο από τους διαχειριστές του αρχείου ας μεταφέρουν αυτά τα στοιχεία σε ένα νέο θέμα... Το περιοδικό δυστυχώς δεν έχει στοιχεία ταυτότητας. Ούτε εταιρεία έκδοσης, ούτε καν ημερομηνία έκδοσης. Διαπιστωμένα τεύχη αυτής της περιόδου είναι 60 (έχω το νούμερο 60) σε σχήμα 20Χ14 και τιμή για όλη την έκδοση 120 δραχμές. Υποθετικά μιλώντας αν ακολούθησε χωρίς διακοπή την προηγούμενη έκδοση του περιοδικού τότε πρέπει να κυκλοφόρησε Ιούλιο του 1990 και να ολοκληρώθηκε η έκδοση γύρω στον Σεπτέμβριο του 1991. Σελίδες 68 και τα εξώφυλλα του ήταν ποδοσφαιρικά σκίτσα. Αλλα σχετικά με το περιεχόμενο και άλλα άσχετα. Στα πρώτα 20 τεύχη του περιλάμβανε ιστορίες από την πρώτη περίοδο έκδοσης του Γκολ (της δεκαετίας του '70) όπως Τα μαγικά παπούτσια, Οι 11 φυλακισμένοι, O εξυπνάκιας, Νίπερ κλπ. ενώ αργότερα προστέθηκαν και ορισμένες καινούργιες όπως Οζι ο δανεικός, οι τρομεροί δίδυμοι κλπ. Το λογότυπο ήταν το ίδιο με αυτό των 6-7 τελευταίων τευχών της προηγούμενης έκδοσης και έμεινε χωρίς αλλαγές μέχρι το τέλος της συγκεκριμένης περιόδου. Ανεβάζω ενδεικτικά για να ξεκινήσει η παρουίσαση το εξώφυλλο του τεύχους νούμερο 8 και μόλις βρεθεί χρόνος και τα υπόλοιπα που έχω στη διάθεση μου. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Melandros, bonadrug, Uncle Scrooge McDuck, Λύκος του Οντάριο, tik, Ion, trelele & PhantomDuck. Οι προηγούμενες περίοδοι: Α' Περίοδος - Β' Περίοδος - Γ' Περίοδος

Πως θα σας φαινότανε αν βλέπατε τον ASTERIX και τον περίγυρο του να δρα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους; Να υιοθετεί διαφορετική συμπεριφορά από αυτήν που τον έχουμε συνηθίσει; Δεν σας ρωτάω για το πως θα σας φαινόταν αν τον βλέπατε από άλλους καλλιτέχνες σχεδιασμένο, αυτό επαναλήφθηκε και αργότερα. Αυτός είναι ο κορμός του Οι Απίθανες Περιπέτειες Του Υστερίξ, ένα άλμπουμ που πολλοί καλλιτέχνες αποδίδουν τον δικό τους ιδιαίτερο φόρο τιμής στον κοντό και στον ...εύσωμο! Άλλη μια έκδοση της Μ.ΨΑΡΟΠΟΥΛΟΥ & ΣΙΑ Ε.Ε η οποία ανήκει στην Συλλογη: Μεγάλες Απομιμήσεις μαζί με τον Ρόκυ Λουκ. Ημερομηνία δεν αναγράφεται, οπότε το βάζω με κάθε επιφύλαξη στην παρούσα δεκαετία. Εγώ θυμάμαι να το πήρα το καλοκαίρι του '90, το πολύ το καλοκαίρι του '91, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Ούτε τίτλος πρωτότυπου αναφέρεται, δίνεται όμως ο copyright holder (sic): Editions Vents d' Quest (1988). Άλλα στοιχεία: Μετάφραση- Γιάννης Ψαρόπουλος, Καλλιτεχνική γραφή-Διονυσια Δρουβιώτη. Το επόμενο καλοκαίρι της αγοράς αυτού του άλμπουμ, έπεσε στο μάτι μου και αντίστοιχη έκδοση για Λούκυ Λουκ .Δεν μπόρεσα να την αποκτήσω τότε, και έκτοτε δεν την ξαναβρήκα. Ακολουθούν ο σελίδες με τον ιδιότυπο πρόλογο και την καταγραφή των δημιουργών: Υ.Γ Να προσθέσω: 550 δραχμές και 52 (48+4) σελίδες, καλή εκτύπωση (εμ, εδώ δεν ταν Ναταλί, έπρεπε να δικαιολογήσουν τα φράγκα που κόστιζε!) Bedetheque

Το 1990, Οι Εκδόσεις του Ρόδου κυκλοφορούν ένα ενήλικο άλμπουμ ονόματι ΑΜΟΚ των Marcello-Grecchi. Μεγάλο μέγεθος (22,5Χ30,5), ασπρόμαυρο περιεχόμενο 60 σελίδων, αφορούσε την ιστορία κάποιου μιγάδα στο Μπαλί. Ιστορία γεμάτη βία, μαύρη μαγεία και λιγότερο σεξ.

δελεάζομαι να προσθέσω "οπότε πιάσε ένα τσιγαράκι" (και ο καθείς καταλαβαίνει ότι θέλει).... βέβαια σε αυτό το φόρουμ, ίσως να κόλλαγε "οπότε πιάσε ένα μπυρόνι" 3 ιστοριούλες του ήρωα των Carlos Sampayo (σενάριο) και José Muñoz (σκίτσο) (με τους δημιουργούς συμπρωταγωνιστές στην τελευταία που φέρει και τον τίτλο αυτής της έκδοσης). Δεν μπορώ να κάνω αντιστοίχηση με τις εκδόσεις στα γαλλικά (αν και πρωτοκυκλοφόρησε στην Ιταλία και οι δημιουργοί είναι ισπανόφωνοι) αλλά να αναφέρω ότι στη Γαλλία υπάρχουν 8 τόμοι (ο τελευταίος μόλις τον 1/06). Ένα μικρό σχόλιο. Πρώτα έγινε αυτή και μετά το Sin City του Miller. 88 χορταστικές α/μ σελιδούλες από τον Απρίλη του 90 και τη βαβέλ NOIR σε μετάφραση Γ.Σιούνας. 21χ27,5. ΥΓ 15/12/2007 κυκλοφόρησε από την Ελευθεροτυπία ο 8ος τόμος της σειράς το ΑΛΑΚ ΣΙΝΕΡ: ΥΠΟΘΕΣΗ ΗΠΑ

Δεν έχω αρκετά λόγια για να εκφράσω την αγάπη μου για αυτό το κόμικ. Μια δουλειά του Γιάννη Καλαϊτζή που μαζί με μια ακόμα δουλειά του, την Τσιγγάνικη Ορχήστρα, τον έχουν κατατάξει στο μυαλό μου ως έναν (αν όχι τον) εκ των κορυφαίων στη χώρα... τουλάχιστον σε επίπεδο δημιουργίας αυτοτελούς κόμικ. Μια καθαρά ελληνική ιστορία, από έναν έλληνα, για έλληνες. Με αρχή, μέση, τέλος, λαογραφική έρευνα, χιούμορ και ενδιαφέρον. Οι περιπέτειες ενός "Καραγκιόζη"-χαρακτήρα και του τυχοδιώκτη αφεντικού του στη Σαντορίνη στα μέσα του 17ου αιώνα. Έκδοση Ars Longa/Nemo από τον Οκτώβριο του 1990. 100 α/μ σελίδες σε 23χ29,5 εκατοστά. Ένα από τα κοσμήματα της συλλογής μου... Αφιέρωμα στον Γιάννη Καλαϊτζή

Νεανικό περιοδικό με ανάλογο περιεχόμενο. Η κύρια ύλη του είναι τέσσερα ασπρόμαυρα νουάρ κόμικς με τίτλους: ΤΟ ΒΙΤΣΙΟ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΓΙΩΤ ΤΟ ΧΑΡΤΙΝΟ ΠΟΝΗΡΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ Το περιεχόμενο συμπληρώνουν διάφορα νεανικά θέματα, όπως ανέκδοτα, γελοιογραφίες, κ.λπ. Η έκδοση είναι φειδωλή στην αναγραφή βοηθητικών στοιχείων· δεν μας δίνει ούτε τα ονόματα των σκιτσογράφων των όμορφων, όντως, κόμικς. Στο τέλος υπάρχει αναγγελία και δεύτερου τεύχους, όμως δεν γνωρίζω αν υπήρξε συνέχεια στην «ερασιτεχνική» αυτή έκδοση. -------------------------------- * Το περιοδικό δεν αναγράφει την χρονολογία έκδοσης, αλλά από τα θέματά του προκύπτει ότι πρέπει να κυκλοφόρησε Νοέμβριο ή Δεκέμβριο του 1990. Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον DJO. vaios/9-8-2009

“O Hugo Pratt είναι ο μεγάλος δάσκαλος του ευρωπαϊκού κόμικ, κι ο Milo Manara ο καλύτερος μαθητής του. Αποφάσισαν να συνεργαστούν σε μια ιστορία συναρπαστική, όπως όλες του Hugo Pratt, αλλά και σκληρή και αισθησιακή, όπως όλες του Milo Manara. Το αποτέλεσμα είναι μνημειώδες. Είναι ένας σταθμός του σύγχρονου κόμικ.” Ο τίτλος “Ινδιάνικο Καλοκαίρι” παραπέμπει σε μια συγκεκριμένη περίοδο του χρόνου, προς το τέλος του Φθινοπώρου και λίγο πριν μπει ο Χειμώνας, συνήθως προς τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου, περίοδο που κρατάει λίγες μόνο ημέρες και που ο καιρός είναι αρκετά ζεστός και ηλιόλουστος. Κατά τη διάρκεια της όμορφης αυτής εποχής, και ενώ η φύση είναι πιο όμορφη από ποτέ, η ανιψιά του πάστορα Μπλακ θα βιαστεί από δύο Ινδιάνους. Ο Αμπνερ Λιούις που θα δει τυχαία το περιστατικό θα τους σκοτώσει, προκαλώντας την οργή της φυλής τους. Η οικογένεια Λιούις θα περιθάλψει την νεαρή, ενώ ο πάστορας Μπλακ με τον λοχαγό Μπριούστερ και τους στρατιώτες απ’ το μικρό χωριό της Νέας Χαναάν θα σπεύσουν να την προστατεύσουν απ’ τους άγριους. Με φόντο τις σκληρές διαμάχες μεταξύ λευκών και ερυθρόδερμων, θα αποκαλυφθούν πολλά μυστικά που αφορούν την καταγωγή της οικογένειας Λιούις και το σκοτεινό παρελθόν του πάστορα Μπλακ, ενώ παλιές φιλίες ανάμεσα σε λευκούς και ινδιάνους θα τεθούν σε δοκιμασία.

Το 1990 οι εκδόσεις ''ΕΥΡΥΑΛΟΣ'' κυκλοφόρησαν μία ανθολογία από τα comics Doonesbury (από το όνομα του κεντρικού ήρωα), του συγγραφέα Γκάρυ Τρυντώ με τα εξής στοιχεία: Μεταξύ των ετών 1972 και 1990, ο συγγραφέας Γκάρυ Τρυντώ είχε κυκλοφορήσει 14 βιβλία και 5 άλμπουμς από τις εκδόσεις Henry Holt, καθώς και 4 βιβλία από τις εκδόσεις Andrews & Mc Meel. ''Οι χαρακτήρες του Τρυντώ είναι ένας μικρός κύκλος φοιτητών στο κολλέγιο Γουώλντεν, οι οποίοι στις αρχές της δεκαετίας του '70 αποφασίζουν να ιδρύσουν ένα ομώνυμο κοινόβιο. Η πρώτη αυτή ομάδα αρχίζει σιγά σιγά να αυξάνεται, να εμπλουτίζεται με νέα πρόσωπα και καταστάσεις, και σιγά σιγά να καλύπτει όλο το φάσμα της σύγχρονης Αμερικανικής ζωής. Βασικοί ήρωες ήταν: Ο Μάικ Ντούνσμπερυ ευσυνήδειτος και αφελής Ο συγκάτοικός του Μπι-Ντι Συντηριτικών αξιών Η Μπούπσι ( Άννα Μπάρμπαρα Μπουπστάιν ) υπεύθυνη επευφημιών της ομάδας του κολλεγίου Ο Μαρκ Σλακμέγιερ υπεύθυνος ραδιοφωνικής εκπομπής Ο Ζόνκερ Χάρις ( το φρικιό ) λάτρης του σερφ Η Τζοάνι Κόκους όψιμη φεμινίστρια Η Τζέι Τζέι ζωγράφος Η Λέισυ Ντάβενπορτ αντιπρόσωπος της εκλογικής περιφέρειας του Σαν Φραντσίσκο Ο Ντιούκ εκκεντρικός θείος του Ζόνκερ Η Χάνει Χουάν διερμηνέας του Ντιούκ που ήλθε στις ΗΠΑ με πρόγραμμα ανταλαγής φοιτητών Ο Ρόναλντ Μπάρτον Χέντλει παρουσιαστής ειδήσεων Ο αιδεσιμώτατος Σκοτ Σλόουν πανεπιστημιακός πάστορας Ο Σαλ Ντούνσμπερυ εκπρόσωπος του νέου κύματος και τέλος το χαρακτηριστικό δίδυμο αστέγων Άλις Σβάρτσμαν και Έλμοντ Μέσα στους παράλληλους βίους των παραπάνω πρωταγωνιστών εμπλέκονται οι χαρακτήρες των δημόσιων προσώπων. Η διαρκής αλληλεπίδραση μεταξύ τους συνθέτει μια εικόνα βαθύτατα πολιτική. Το comic είναι φτιαγμένο από έναν Αμερικάνο, σχολιάζει την Αμερικανική πραγματικότητα και απευθύνεται κυρίως σε Αμερικάνικο κοινό.'' Παρακάτω δύο χαρακτηριστικές σελίδες : Aναλυτικά oi εκδόσεις των ετών 1972-1990 που αναφέρονται στον τόμο: Από τις εκδόσεις Henry Holt σε μορφή βιβλίου: And that's my final offer! He's never heard of you, either In search of Reagan's brain Ask for May, settle for June Unfortunately, she was also wired for sound The wreck of the ''Rusty Nail'' You give great meeting, Sid Check your egos at the door That's doctor Sinatra, you little Bimbo! Death of a party animal Downtown Doonsesbury Calling dr. Whoopee Talkin' about my G-G-Generation We're eating more beets! Albums: The Doonesbury Chronicles Doonesbury's Greatest Hits The People's Doonesbury Doonsbury Dossier: The Reagan Years Doonesbury Deluxe: Selected Glances Askance Από τις εκδόσεις Andrews & Mc Meel Read my lips, make my day, eat quiche and die! Give those nymphs some hooters You're smoking now Mr. Butts!

Τιμή: 100 ΔΡΧ. Το πρώτο (και τελευταίο) τεύχος του περιοδικού ΡΟΚΟΝ με τίτλο: Ο ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΤΩΝ ΒΥΘΩΝ κυκλοφόρησε συγχρόνως με τα κόμικ ΚΗΓΚΑΝ-Ο ΣΚΛΗΡΟΣ ΔΙΑΣΤΗΜΑΝΘΡΩΠΟΣ: εδώ και ΦΑΝΤΟΜΑΣ-ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ: εδώ της ίδιας εκδοτικής. Πρόκειται για μια μικρή ιστορία οκτώ σελίδων με ήρωα έναν υδατάνθρωπο. Στο περιοδικό υπάρχει επίσης και άλλη μία μικρή ιστορία έξι σελίδων ποδοσφαιρικού περιεχομένου με τίτλο: Ο ΚΑΝΟΝΙΕΡΗΣ. Το σκίτσο είναι ασπρόμαυρο με κάποιους ερασιτεχνικούς χρωματισμούς. Έκδοση χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις. vaios/29-3-2009

Από τις εκδόσεις Γράμματα (βλ. καταστήματα Πρωτοπορία) κυκλοφόρησε εντός της δεκαετίας (δυστυχώς στα τεύχη που έχω δεν αναγράφεται ημερομηνία) μια σειρά με διασκευές σε κόμικς κλασικών έργων της παιδικής λογοτεχνίας. Σχήμα 17Χ25, 48 έγχρωμες σελίδες , 3€ - πωλείται μόνο στα μαγαζιά της πρωτοπορίας. Η σειρά αριθμεί προς το παρόν περίπου 20 τεύχη. Τα 15 εξακριβωμένα από αυτά: ΑΝΩΝΥΜΟΥ - ΛΑΒΑΡΙΘΙΟ ΔΕ ΤΟΡΜΕΣ ΒΕΡΝ, ΙΟΥΛΙΟΣ - ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΗΣ ΒΕΡΝ, ΙΟΥΛΙΟΣ - Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΜΕΡΕΣ ΒΕΡΝ, ΙΟΥΛΙΟΣ - Ο ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΕΤΗΣ ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΔΟΥΜΑΣ, ΑΛ. - ΟΙ 3 ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΛΟΝΤΙ, ΚΑΡΛΟ - ΠΙΝΟΚΙΟ ΜΠΥΡΓΚΕΡ, ΓΚ. - ΜΥΝΧΑΟΥΖΕΝ ΝΤΙΚΕΝΣ, ΚΑΡ. - ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΝΤΙΚΕΝΣ, ΚΑΡ. - ΟΛΙΒΕΡ ΤΟΥΙΣΤ ΣΙΛΕΡ, ΦΡ. - ΓΟΥΛΙΕΛΜΟΣ ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΒΕΝΣΟΝ Ρ.Λ. - ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΘΗΣΑΥΡΩΝ ΣΤΙΒΕΝΣΟΝ Ρ.Λ. - ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΒΕΛΟΣ ΤΟΥΕΗΝ, ΜΑΡΚ - ΤΟΜ ΣΩΓΙΕΡ ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ - ΑΛΑΝΤΙΝ ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ - ΣΕΒΑΧ Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Melandros, YOSHIMITSU, vaios & GreekComicFan.

Μια ακόμη σειρά εικονογραφημένων παιδικών βιβλίων με ήρωες της Ντίσνεϊ. Τα στοιχεία έκδοσης όπως φαίνονται στο εσώφυλλο: Οι ιστορίες είναι αρκετά ωραίες. Είναι ταυτόχρονα διασκεδαστικές και διδακτικές. Επίσης έχουν πολύ συμπαθητικό σχέδιο. Μερικές ενδεικτικές σελίδες (από διαφορετικό τεύχος η καθεμιά) Εκτός της κεντρικής ιστορίας, στο εσώφυλλο κάθε τεύχους δημοσιεύεται και ένας μικρός μύθος. Η σειρά πρέπει να κυκλοφόρησε σε δύο δόσεις, αν κρίνω από τα οπισθόφυλλα των 5 τευχών που ανεβάζω σήμερα. Αρχικά κυκλοφόρησε μια μπλε δόση 6 τευχών και ακολούθησε άλλη μια πορτοκαλί δόση 6 επιπλέον τευχών. Άρα σύνολο 12. Τα τεύχη δεν είναι αριθμημένα, η αυθαίρετη αρίθμηση που έκανα έγινε με βάση τη λίστα στα οπισθόφυλλα. Από τις εκδόσεις Ηλιοτρόπιο κυκλοφόρησε επίσης και αυτή η σειρά με τους Τομ και Τζέρι. Και τώρα απομένει να μου πείτε ποιος είναι ο σχεδιαστής και αν οι ιστορίες έχουν καταχωριστεί στο inducks! Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλο τους Locke, success4a & albert.

Στις 17 Οκτωβρίου 1990, ο εκδότης Δημήτρης Γεωργαντζάκος, κυκλοφορεί μια σειρά κόμικ επιστημονικής φαντασίας, ονόματι STARBLAZER. Μικρό μέγεθος(13,5Χ18), 66 ασπρόμαυρες σελίδες, μηνιαία κυκλοφορία, δρχ.100, δεν ευτύχησε να εκδοθούν πολλά τεύχη (5 διαπιστωμένα). Το σχέδιο καλό, σενάριο βατό, κρίμα που διακόπηκε γρήγορα... ...και μια εσωτερική σελίδα Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο τον green-mits.