Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'λουκυ λουκ'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

  1. Καλησπέρα στην ομάδα! Μετά από πολλά χρόνια που σταμάτησα να διαβάζω κόμιξ, έπεσε τυχαία στην αντίληψή μου ένα απ΄τα τελευταία τεύχη του Λούκυ Λουκ και ξύπνησε πάλι η μανία μου για το φτωχό και μόνο καουμπόυ. Με αφορμή αυτό διάβασα όλα τα Λούκυ Λουκ που είχα(εννοείται ότι δεν τα είχα πετάξει) και αγόρασα και κάποια, των τελευταίων κυρίως ετών που δεν είχα διαβάσει. Έφτιαξα έτσι ένα άτυπο top10 των καλύτερων ιστοριών. Με χρονολογική σειρά, όπως εκδόθηκαν στο εξωτερικό, αυτά είναι: -Το Ελιξήριο -Φιλ Ντέφερ ο Θεριστής -Ο Δικαστής -Oι Αντίπαλοι -Μπίλυ ο Τρομερός -Μαύροι Λόφοι -Η Πόλη Φάντασμα -Σύρματα στα Λιβάδια -Τηγανίτες για τους Ντάλτον -Μαμά Ντάλτον Δεν νομίζω να είναι τυχαίο ότι όλα(πλην των 2 πρώτων που τα έγραψε ο Morris) είναι σε σενάριο Goscinny. Σίγουρα πάντως θα αδίκησα και κάποια άλμπουμ αλλά προσπάθησα να μην ξεφύγω πάνω απ΄τα 10. Στη μετα-Goscinny εποχή έπεσε αισθητά το επίπεδο αλλά υπήρξαν κάποιες εκλάμψεις. Απ΄αυτήν την περίοδο τ΄αγαπημένα μου είναι(πάλι με χρονολογική σειρά): -Ο Θησαυρός των Ντάλτον -Ο Ελαφροχέρης -Νταίηλυ Σταρ -Κλοντάικ -Λούκυ Λουκ εναντίον Πίνκερτον (το καλύτερο απ΄όταν ανέλαβε το σκίτσο ο Achde) Ποια είναι τα δικά σας αγαπημένα?
  2. Ο Μορίς υπέγραψε συνολικά 72 άλμπουμ του «Λούκι Λουκ», αρχικά μόνος του και στη συνέχεια σε συνεργασία με τον θρυλικό Γάλλο συγγραφέα και σεναριογράφο κόμικ Ρενέ Γκοσινί. Ο κατάλογος της έκθεσης του Οίκου Δημοπρασιών Christie's Σαράντα αυθεντικές σελίδες του κόμικς με τον θρυλικό καουμπόι Λούκι Λουκ, σχεδιασμένες από τον Βέλγο Μορίς, θα τεθούν προς πώληση για πρώτη φορά, σε δημοπρασία που οργανώνει στις 15 Νοεμβρίου στο Παρίσι ο οίκος Christie’s. Η δημοπρασία αναμένεται ότι θα αποφέρει κέρδη 2,7-3,4 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τον οίκο. Τα σκίτσα θα εκτεθούν προηγουμένως στα γραφεία του Christie’s στις Βρυξέλλες, το Παρίσι και τη Γενεύη. Σύμφωνα με τον οίκο δημοπρασιών, αυτή είναι μια «παγκόσμια πρώτη» για το έργο του Μορίς, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Μορίς ντε Μπεβέρ (1923-2001), ο οποίος περιέγραψε τις περιπέτειες του «Φτωχού, μόνου καουμπόι» μεταξύ 1947-2001. O Μορίς ή κατά κόσμον Μορίς ντε Μπεβέρ Ο Μορίς υπέγραψε συνολικά 72 άλμπουμ του «Λούκι Λουκ», αρχικά μόνος του και στη συνέχεια σε συνεργασία με τον θρυλικό Γάλλο συγγραφέα και σεναριογράφο κόμικ Ρενέ Γκοσινί, με τον οποίο γνωρίστηκαν στη Νέα Υόρκη. Η συνεργασία τους κράτησε μέχρι τον πρόωρο θάνατο του τελευταίου το 1977. Οι 40 πρωτότυπες σελίδες προέρχονται από ισάριθμα άλμπουμ. Ο «Λούκι Λουκ» μεταφράστηκε σε 30 γλώσσες και πούλησε περισσότερα από 300 εκατομμύρια τεύχη σε όλον τον κόσμο. Μετά τον θάνατο του Μορίς το 2001, άλλοι σχεδιαστές κόμικ ανέλαβαν να συνεχίσουν το έργο του. Ο «Λούκι Λουκ» γνώρισε επίσης μεγάλη επιτυχία στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Και το σχετικό link...
  3. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η χρυσή εποχή των Λούκυ Λουκ ήταν η περίοδος 1955-1977, τότε δηλαδή που τις ιστορίες έγραφε ο σπουδαίος Rene Goscinny. Ιστορίες όπως Μπίλυ ο Τρομερός, Καλάμιτυ Τζέην, Το Τρυφερό Πόδι, Μαμά Ντάλτον κτλ δεν πρόκειται να ξαναγραφούν Δεν είναι τυχαίο ότι όποιον και να ρωτήσεις να σου πει τα 10 αγαπημένα του άλμπουμ της σειράς, τα 8 τουλάχιστον θα είναι του Goscinny. Ακόμα και τα λιγότερο επιτυχημένα του, όπως για παράδειγμα τα Στα Ίχνη των Ντάλτον, Προς την Οκλαχόμα, Οι Ντάλτον στους Ινδιάνους, Λευκός Ιππότης, Αυτοκράτορας Σμιθ είναι ποιοτικά και σίγουρα καλύτερα απ΄τα περισσότερα που γράφτηκαν μετά το θάνατό του. Μετά τον Goscinny άλλοι 10 τουλάχιστον σεναριογράφοι έγραψαν ιστορίες Λούκυ Λουκ. Κάποιοι υιοθέτησαν δικό τους στυλ και κάποιοι προσπάθησαν να μείνουν στο ύφος του Goscinny (άλλοι με περισσότερη άλλοι με λιγότερη επιτυχία). Το επίπεδο άρχισε να πέφτει μετά το 1977 και έπιασε κυριολεκτικά πάτο κάπου στα τέλη των 90's - αρχές των 00's Απ΄όταν ανέλαβε το σκίτσο ο Achde το επίπεδο άρχισε κάπως να ανεβαίνει και πάλι. Σ΄αυτά τα 40 περίπου χρόνια χωρίς τον Goscinny έχουν γραφτεί 27 άλμπουμ Λούκυ Λουκ της μιας ιστορίας, 3 με πολλές ιστορίες (Με τη Θηλειά στο Λαιμό, Το Καταραμένο Ράντσο, Το Άλλοθι), 2 μεταφορές από ταινία κινουμένων σχεδίων (Νταίηζυ Τάουν, Η Μπαλάντα των Ντάλτον) και 6 Λούκυ Κιντ. Τα καλύτερα 1. Νταίηλυ Σταρ των X. Fauche - J. Leturgie To μοναδικό ίσως άλμπουμ που αγγίζει το επίπεδο Goscinny. Ιστορία πρωτότυπη και πολύ ενδιαφέρουσα, δεν μοιάζει με κάποια άλλη, με καλό χιούμορ και γραμμένη στο ύφος του μεγάλου Rene. Για μένα αποτελεί το αναμφισβήτητα καλύτερο άλμπουμ της μετα-Goscinny εποχής κι ένα απ΄τα 20-25 καλύτερα γενικώς. Βαθμός: 8/10 2. Ο Ελαφροχέρης του Lo Hartog Van Banda Άλλη μια πρωτότυπη και αστεία ιστορία. Μ΄ένα καλύτερο-πιο δυναμικό φινάλε θα μπορούσε κι αυτή να κοιτάξει στα μάτια τις ιστορίες του Goscinny. Ευρηματικό σενάριο που σου μένει στο μυαλό. Δεν πρόκειται να μπερδέψεις αυτό το άλμπουμ με κάποιο άλλο. Bαθμός: 7,5/10 3. Πόνυ Εξπρές των X. Fauche - J. Leturgie Καλή κι ευχάριστη υπόθεση, αν κι έχει στοιχεία από παλιές, όπως το Σύρμα που Τραγουδάει (μια απλή σύγκριση των πρώτων σελίδων των 2 άλμπουμ αρκεί για να το διαπιστώσετε). Επίσης θα το ήθελα λίγο πιο "συμπαγώς" γραμμένο. Καλή προσπάθεια πάντως. Bαθμός: 7/10 4. Ο Θησαυρός των Ντάλτον των Vicq & Μοrris Συμπαθητική ιστορία που έχει γραφτεί κι αυτή στο στυλ του Goscinny. Οι γκαφατζήδες Ντάλτον σε νέες περιπέτειες ψάχνουν ένα θησαυρό.... που δεν υπάρχει. Έχει κάποια πρωτότυπα gags και υπόθεση με plot twist στο τέλος. Δεν θα μου φαινόταν περίεργο να το είχε γράψει ο Rene σε κάποια, πιο ανέμπνευστη βέβαια, φάση της ζωής του. Bαθμός: 7/10 5. Νιτρογλυκερίνη του Lo Hartog Van Banda Απ΄τα πιο αστεία τεύχη των τελευταίων ετών. Στα μείον ότι μοιάζει κι αυτό με τη σειρά του με παλιότερα. Ουσιαστικά είναι μια μίξη από Σιδερένιο Άλογο και Σύρμα που Τραγουδάει. Σαφώς βέβαια έχει και δικά του στοιχεία. Το σενάριο είναι αρκετά απλοϊκό και ουσιαστικά βλέπουμε μια ατελείωτη και τραγελαφική καταδίωξη μεταξύ του Λούκυ, των Ντάλτον και του τρένου με το T.N.T. Bαθμός: 7/10 6. Η Γέφυρα του Μισισιπή των X. Fauche - J. Leturgie Ένα ακόμα άλμπουμ των Fauche-Leturgie στο top8. Έχει αρχή, μέση, τέλος, αρκετά πρωτότυπο σενάριο και καλό χιούμορ. H μόνη παρασπονδία είναι η επανεμφάνιση του μπαρμπα-Νεντ (απ΄την Κούρσα του Μισισιπή) που τα επαναλαμβανόμενα "αστεία" του καταντούν κουραστικά. Bαθμός: 7/10 7. Λούκυ Λουκ Εναντίον Πίνκερτον των D. Pennac - T. Benacquista Το πρώτο άλμπουμ με σκιτσογράφο τον Achde που ήταν πραγματικά αξιόλογο. Θίγει ένα θέμα που δεν έχει ξαναναφερθεί (τις μυστικές υπηρεσίες και το φακέλωμα των πολιτών), ενώ σε κρατάει σε αγωνία μέχρι τέλους. Το κύριο παράπτωμα είναι ότι υπάρχει πολύς ρεαλισμός και απουσιάζει το χιούμορ. Όχι ότι δεν υπάρχουν και σημεία που γελάς. Bαθμός: 7/10 8. Κλοντάικ των Yann-J.Leturgie Μια ιστορία που μπορεί για κύριο θέμα να έχει την αναζήτηση χρυσού (υπόθεση που την ξαναείδαμε στο παρελθόν), μπορεί να έχει τους γνώριμους απ΄το Τρυφερό Πόδι, Βάλντο και Τζάσπερ, αλλά έχει και δικό της χαρακτήρα, όπως και αρκετά ενδιαφέρουσα πλοκή με φόντο τα χιόνια της Αλάσκας. Bαθμός: 7/10 Τα συμπαθητικά Στα συμπαθητικά θα έβαζα τα: O Ληστής με το Ένα Χέρι (Bαθμός: 6,5/10) Ένας Καουμπόϋ στο Παρίσι (Bαθμός: 6,5/10) Kαι τα δύο είχαν δυνατότητες για κάτι ακόμα καλύτερο αλλά μου τα χάλασαν λίγο στο τέλος. Δεν υπήρξε κορύφωση ή κάτι αναπάντεχο ώστε να κλείσει ιδανικά η ιστορία. Αξίζει πάντως να τα διαβάσετε. Μην αγγίζετε - Τα 3 με πολλές ιστορίες (Με τη Θηλειά στο Λαιμό, Το Καταραμένο Ράντσο, Το Άλλοθι) που αποτελούν μέρος της Γαλλικής σειράς, όπως και τα 3 Γερμανικά τεύχη με πολλές ιστορίες που έβγαλε η ΜΑΜΟΥΘ (Ένας Σεϊχης στο Φαρ-Ουέστ, Παντρεύεται ο Λούκυ; και Ο Μακ στους Ινδιάνους). Δεν είναι απαραίτητα όλες οι ιστορίες κακές (εντάξει, στα Γερμανικά είναι) απλά δεν μ΄αρέσουν οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες. Όπως και να το κάνουμε δεν έχουν το βάθος ούτε σου δίνουν την ίδια ευχαρίστηση με μια ιστορία 44 σελίδων. - Ο Θρύλος της Δύσης του Patrick Nordmann Κυριολεκτικά 10χρονο να έβαζες, καλύτερη ιστορία θα σκεφτόταν να γράψει. Κακή και βαρετή υπόθεση, χιούμορ μηδέν, πολλές επαναλήψεις. Παρακαλάς να φτάσεις στην τελευταία σελίδα για να λυτρωθείς. Και σαν να μη έφτανε αυτό, το σκίτσο είναι τραγικό. Φτωχό και χωρίς λεπτομέρειες. Με διαφορά το χειρότερο Λούκυ Λουκ που υπάρχει (απ΄αυτά που αποτελούνται από μόνο μια ιστορία). Κρίμα που ήταν το τελευταίο του Morris. Ο κόσμος θα ήθελε να δει έναν καλύτερο επίλογο για τον σπουδαίο αυτό δημιουργό. Bαθμός: 3/10 - Ο Προφήτης του Patrick Nordmann Ξεκινάει με ενδιαφέρον αλλά δεν καταλήγει κάπου. Πιο flat ιστορία απ΄αυτή δεν έχω ξαναδιαβάσει. Εκεί που λες τώρα κάτι θα γίνει, μετά κάτι θα γίνει... τελικά γίνεται το απολύτως τίποτα και μένεις χαζός ν΄αναρωτιέσαι τι ήταν αυτό που διάβασες και κυρίως γιατί το διάβασες. Ανέμπνευστο και πολύ κουραστικό. Το κακό σχέδιο του Morris, που στα τελευταία του φαινόταν να κάνει αγγαρεία, επιδεινώνει την κατάσταση. Bαθμός: 3,5/10 - Ο Ζωγράφος του Bob de Groot Μια πολύ απλή και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον ιστορία. Άνετα μπορούσε να γραφτεί σε 10 σελίδες κι όμως κατάφερε να καλύψει τις 44 του άλμπουμ. Εννοείται ότι ρόλο σ΄αυτό έπαιξαν οι άπειρες επαναλήψεις και η πολύ αργή δράση. Tα άλμπουμ στη μετα-Goscinny εποχή ήταν ως επί το πλείστον αραιογραμμένα και ο Ζωγράφος σ΄αυτόν τον τομέα διεκδικεί πρωτεία. Κακό σχέδιο κι εδώ. Ούτε να το ξεφυλλίσεις να δεις τις εικόνες αξίζει. Bαθμός: 4/10 - Μαρσέλ Ντάλτον του Bob de Groot Κι εδώ μια αδιάφορη και αραιογραμμένη ιστορία, που μοιάζει μάλιστα με παλιότερες, όπως την Εξαγορά των Ντάλτον. Εννοείται με πολύ λιγότερη δράση και χιούμορ. Bαθμός: 5/10 - Oι Ντάλτον... Θείοι των L. Gerra - J. Pessis Αρκετά φλατ. Δεν υπάρχει πολύ δράση και προσωπικά μου θύμησε Λούκυ Κιντ (ίσως επειδή έχει πρωταγωνιστή τον πιτσιρίκο ανηψιό Ντάλτον). Τα "αστεία" του Gerra ανύπαρκτα ή χιλιογραμμένα. Επίσης υπήρχαν αρκετές σεναριακές ευκολίες, κυρίως στο φινάλε. Δεν είναι να κόψεις τη φλέβα σου βέβαια, αλλά σίγουρα δεν θα περάσεις και το πιο ευχάριστο μισάωρο της ζωής σου διαβάζοντάς το. Bαθμός: 5/10 - Η Ωραία Προβένς του Laurent Gerra Ίσως το πιο κακογραμμένο άλμπουμ Λούκυ Λουκ. Μια ιστορία που σε κουράζει με τη μπερδεμένη πλοκή της και τους πολλούς άσκοπους διαλόγους. Έπρεπε να τη διαβάσω 2η φορά για να καταλάβω το σενάριο. Σώζεται κάπως απ΄το υπέροχο σχέδιο του Achde. Bαθμός: 5/10 - Η Μνηστή του Λούκυ Λουκ του Guy Vidal Μια κακή αντιγραφή απ΄το Καραβάνι. Ουσιαστικά έχουμε ένα καραβάνι, απλά εδώ αποτελείται από γυναίκες. Ακόμα κι η ιδέα ο Λούκυ Λουκ να αποκτήσει μνηστή θεωρώ ότι είναι εκτός κλίματος σειράς. Όταν βγήκε (1985) ήταν άνετα το χειρότερο Λούκυ Λουκ. Ποιος να φανταζόταν ότι θα έβγαιναν ακόμα χειρότερα. Έχει πάντως και κάποια ενδιαφέροντα κι αστεία σημεία. Γενικά δεν είναι κακό, αλλά πολύ μέτριο. Bαθμός: 5,5/10 Κάποια ακόμα πολύ μέτρια, που δεν αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής και καλό θα ήταν να αποφευχθούν απ΄όσους δεν είναι φανς της σειράς, είναι τα: Μπελ Σταρ (Bαθμός: 5,5/10) Κυνήγι Φαντασμάτων (Bαθμός: 5,5/10) Έγινε ενημέρωση μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ "Ένας Καουμπόϋ στο Παρίσι"
  4. Πρόσφατα αγόρασα ένα μεταχειρισμένο τεύχος Κλασικών και κατά το ξεφύλλισμα διαπίστωσα ότι η κόλλα είχε ξεραθεί εντελώς με αποτέλεσμα να "διαλυθεί". Αποφάσισα λοιπόν να δοκιμάσω να το επιδιορθώσω και είπα να μοιραστώ μαζί σας το αποτέλεσμα αλλά και την μέθοδο που ακολούθησα. Δεν είχα σκοπό να κάνω κάτι σαν οδηγό αποκατάστασης, προέκυψε στην πορεία και γι' αυτό δεν έχω πολλές φωτογραφίες από τα διάφορα βήματα. Νομίζω όμως ότι είναι πολύ εύκολο να την εφαρμόσει οποιοσδήποτε. Υλικά. Λευκή κόλλα, πινέλο για να εφαρμόσουμε την κόλλα, δύο λωρίδες χαρτί κουζίνας κομμένες στις διαστάσεις της ράχης. Βήμα 1. Ξεκολλάμε όλες τις σελίδες και αφαιρούμε τα υπολείμματα της ξεραμένης κόλλας. Βήμα 2. Στοιβάζουμε τις σελίδες (χωρίς το εξώφυλλο) ώστε να περάσουμε την πρώτη στρώση κόλλας στην ράχη. Θέλει βάρος από πάνω ώστε να συμπιεστεί και να πάρει το κατάλληλο πάχος (2 βαριά βιβλία είναι εντάξει). Βήμα 3. Αφού στεγνώσει η πρώτη στρώση, παίρνουμε την πρώτη λωρίδα από το χαρτί κουζίνας που κόψαμε και την κολλάμε στην ράχη. Περιμένουμε μερικές ώρες να στεγνώσει και κολλάμε και την δεύτερη λωρίδα. Βήμα 4. Αφού έχουν στεγνώσει οι κολλήσεις μας (δυστυχώς εδώ δεν τράβηξα φωτογραφία) τοποθετούμε το εξώφυλλο ξαπλωμένο στην επιφάνεια εργασίας μας (γραφείο) και βάζουμε την στοίβα να κάτσει πάνω στο οπισθόφυλλο. Αφού το ευθυγραμμίσουμε, περνάμε μία στρώση κόλλας στην ράχη και σιγά σιγά κολλάμε την ράχη από το εξώφυλλο, κλείνοντας και το τεύχος. Πιέζουμε την ράχη να κολλήσει καλά. Περιμένουμε να στεγνώσει. Αν όλα έχουν πάει καλά, το τεύχος μας είναι έτοιμο για ανάγνωση!! Ακολουθήθηκε η ίδια μέθοδος και για αποκατάσταση ενός Λούκυ Λουκ του 1989.
  5. Η ριζική μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ μετά την έλευση του Στέφανου Κασσελάκη θυμίζει μια ιστορία του Λούκυ Λουκ Οι δημιουργοί του Λούκυ Λουκ έδωσαν στον αυτοκράτορα Σμιθ χρήματα και δύναμη, μέσω της οποίας μπορούσε για λίγο να εξουσιάσει την πόλη όπου ζούσε και μέσα από αυτό το εύρημα παρουσίασαν, μεταξύ άλλων, την αλλαγή στη συμπεριφορά των κατοίκων, που μοιάζει τόσο πολύ με την προσαρμογή των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στις απαιτήσεις του αρχηγού τους Για τη σταδιακή μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ από τις απαρχές του μέχρι σήμερα είχα γράψει στο «Από τον Καρλ Μαρξ στον Γκράουτσο Μαρξ», σημειώνοντας ότι το σημείο καμπής ήταν η άκριτη αποδοχή της αρχηγικής συμπεριφοράς του Αλέξη Τσίπρα. Το άρθρο τελείωνε με την εμφάνιση του Κασσελάκη, με συμπεριφορά και λόγο εντελώς ξένο προς την Αριστερά που ξέραμε. Η παγίωση αυτής της νέας κατάστασης του ΣΥΡΙΖΑ πιστοποιήθηκε με το τριήμερο στις Σπέτσες, που, όπως εύστοχα γράφτηκε στο Protagon, σηματοδότησε την αποδοχή (από την κοινοβουλευτική ομάδα και τα άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ) των όρων που έφεραν τον Κασσελάκη στην εξουσία. Αυτή η ριζική μεταμόρφωση μού θύμισε μια ιστορία του Λούκυ Λουκ, τον Αυτοκράτορα Σμιθ. Εδώ να σημειώσω ότι οι ιστορίες του Λούκυ Λουκ απέχουν πολύ από τα να είναι απλώς διασκεδαστικά κόμικς. Αντίθετα, ο Γκοσινί με τον Μόρις όχι μόνο διασκεύασαν πραγματικές ιστορίες της «Αγριας Δύσης» συνδυάζοντας μυθοπλασία με ιστορικά στοιχεία, αλλά καθώς τις ενισχύουν με τις εύστοχες επιλογές των στιγμών που εικονίζονται σε κάθε καρέ και με σχετικές οξυδερκείς παρατηρήσεις, μας οδηγούν, μέσα από εκπλήξεις, χιούμορ και ποικιλία χαρακτήρων, σε αναλογίες που φωτίζουν πραγματικές καταστάσεις. Λοιπόν, η ιστορία του αυτοκράτορα Σμιθ αρχίζει με μια σκηνή-έκπληξη: μια βασιλική άμαξα, συνοδεία στρατιωτών ντυμένων με στολές του γαλλικού στρατού του Ναπολέοντα, στο Φαρ Ουέστ! Η άμαξα περνάει μπροστά από τον ξαφνιασμένο Λούκυ Λουκ, ενώ ακούγονται φωνές: «Κάντε τόπο! Παραμερίστε!» Ετσι, παρασυρμένος από περιέργεια, αποφασίζει να την ακολουθήσει (Εικόνα 1) Φθάνοντας στην Γκρας Τάουν, ο Λούκυ Λουκ μπαίνει στο σαλούν και εκεί μαθαίνει ότι η άμαξα είναι ενός πολύ πλούσιου ράντσερ, του Ντιν Σμιθ, που έχει χάσει τα λογικά του και πιστεύει ότι είναι ο αυτοκράτορας των Ηνωμένων Πολιτειών, ο αυτοκράτωρ Σμιθ. Με τα χρήματά του έχει δημιουργήσει μια αυλή και έναν μικρό στρατό. Και όπως είναι άκακος, ο κόσμος κάνει πως τον πιστεύει και διασκεδάζει με την τρέλα του. Στο σημείο αυτό ένας τύπος, ο Μπουκ Ρίτσι, πάει να πειράξει τον Σμιθ με το πιστόλι του, οπότε ο Λούκυ Λουκ (που πυροβολεί πιο γρήγορα κι από τη σκιά του) τον αφοπλίζει και ο Σμιθ από ευγνωμοσύνη τον καλεί στο παλάτι (δηλαδή στο ράντσο του, όπου όμως έχει χτίσει ένα μέγαρο) και του δίνει ένα παράσημο. Οταν, στη συνέχεια, ο Λούκυ Λουκ επισκέπτεται το «παλάτι», έχουμε μια πρώτη ένδειξη πως οι άνθρωποι του Σμιθ έχουν αποδεχθεί πλήρως τον ρόλο τους και φέρονται σαν να ήταν πράγματι στην υπηρεσία ενός γάλλου αυτοκράτορα: ο Λούκυ Λουκ δίνει μπαίνοντας το παράσημο σε έναν φρουρό στην είσοδο του ράντσου και όταν αυτός πάει να το φορέσει δέχεται επίπληξη από τον προϊστάμενό του, ο οποίος του λέει: «Ξέρω ότι πληρωνόμαστε για να παίζουμε τον ρόλο μας, αλλά προτιμώ να παίζω αυτόν τον ρόλο παρά να βόσκω αγελάδες» (Εικόνα 2) Οταν ο Λούκυ Λουκ επιστρέφει στην πόλη, λέει ότι ανησυχεί γιατί ο Σμιθ έχει ακόμα και κανόνια στον μικρό στρατό του, πράγμα που ακούει ο Μπουκ Ρίτσι. Ετσι, πηγαίνει στον Σμιθ και του προτείνει να χρησιμοποιήσει τα κανόνια για να ληστέψουν την τράπεζα και να κυριαρχήσουν στην πόλη, όπως και γίνεται. Το ενδιαφέρον σε αυτό το σημείο είναι πως οι κάτοικοι της πόλης αρχικά υποτάσσονται στη δύναμη των όπλων του Σμιθ, τον οποίο καθοδηγεί ο Ρίτσι, όμως σύντομα, σε μια εντυπωσιακή μεταστροφή, αποδέχονται τους ρόλους τους στην υπηρεσία του αυτοκράτορα Σμιθ (Εικόνα 3) Στο τελευταίο μέρος ο Λούκυ Λουκ καταφέρνει να δραπετεύσει και μετά μπαίνει μεταμφιεσμένος στο παλάτι του Σμιθ, ο οποίος δίνει επίσημο χορό, όπου επιβεβαιώνεται η πλήρης αλλαγή συμπεριφοράς των κατοίκων (εικόνα 4) Εκεί, κάποια στιγμή καταφέρνει να απαγάγει τον Σμιθ και κάπου εκεί λήγει η ιστορία, στο τέλος της οποίας οι κάτοικοι παριστάνουν ότι ούτε για μια στιγμή δεν πήραν στα σοβαρά αυτό που έγινε. Στην παρατήρηση του δικαστή, που ήταν ο μόνος που δεν έπαιξε το παιχνίδι, ότι όλοι κάνουν την αθώα περιστερά, ο Λούκυ Λουκ του λέει φεύγοντας: «Ετσι είναι ο κόσμος, αγαθέ μου δικαστή». (Εικόνα 5) Πηγή: Protagon.gr Εκεί, κάποια στιγμή καταφέρνει να απαγάγει τον Σμιθ και κάπου εκεί λήγει η ιστορία, στο τέλος της οποίας οι κάτοικοι παριστάνουν ότι ούτε για μια στιγμή δεν πήραν στα σοβαρά αυτό που έγινε. Στην παρατήρηση του δικαστή, που ήταν ο μόνος που δεν έπαιξε το παιχνίδι, ότι όλοι κάνουν την αθώα περιστερά, ο Λούκυ Λουκ του λέει φεύγοντας: «Ετσι είναι ο κόσμος, αγαθέ μου δικαστή». (Εικόνα 5) Εδώ να σημειώσουμε ότι ο Γκοσινί με τον Μόρις εμπνεύστηκαν για τον αυτοκράτορα Σμιθ από μια πραγματική ιστορία, την ιστορία του Τζόσουα Αβραάμ Νόρτον (1818-1880), ο οποίος το 1859 πήρε μόνος του τον τίτλο του αυτοκράτορα των Ηνωμένων Πολιτειών! Οι κάτοικοι του Σαν Φρανσίσκο, όπου ζούσε, διασκέδαζαν μαζί του, μια εφημερίδα δημοσίευε τα διαγγέλματά του και του έγραφαν δήθεν γράμματα οι ηγέτες της εποχής. Οπως είδαμε, όμως, οι δημιουργοί του Λούκυ Λουκ προχώρησαν στη δική τους ιστορία πολύ περισσότερο, δίνοντας στον δικό τους αυτοκράτορα Σμιθ χρήματα και δύναμη, μέσω της οποίας μπορούσε για λίγο να εξουσιάσει την πόλη όπου ζούσε, και μέσα από αυτό το εύρημα παρουσίασαν, μεταξύ άλλων, την αλλαγή στη συμπεριφορά των κατοίκων, που μοιάζει τόσο πολύ με την προσαρμογή των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στις απαιτήσεις του αρχηγού τους. Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί πού υπάρχει αναλογία με το τέλος, όπου βασικοί παράγοντες της πόλης προσπαθούν να πείσουν ότι ποτέ δεν πήραν τον ρόλο τους σοβαρά τις ημέρες της κυριαρχίας του Σμιθ. Νομίζω πως εδώ πρέπει να στραφούμε στους αποχωρήσαντες. Πράγματι, στις ομιλίες των στελεχών της Νέας Αριστεράς είναι διάχυτη η αίσθηση του «επιτέλους, μιλάμε ελεύθερα». Και αυτό δείχνει πως κατά κάποιο τρόπο αποκηρύσσουν το πρόσφατο κομματικό παρελθόν τους, στο οποίο, όπως έμμεσα παραδέχονται, αυτολογοκρίνονταν. Εδώ δεν μπορούμε να μη συγκρίνουμε την αυτολογοκρισία τους με την άνεση με την οποία πολλοί πολιτικοί της Νέας Δημοκρατίας εκφράζουν ανοικτά τις διαφωνίες τους, χωρίς να δέχονται υπόγειο πόλεμο, σε αντίθεση με όσα τα ίδια τα στελέχη που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ αποκάλυψαν για το είδος της πολεμικής που δέχτηκαν από τους «συντρόφους τους». Πηγή: https://www.protagon.gr/apopseis/o-aftokratwr-smith-kai-kapoies-sygxrones-politikes-syberifores-44342867858 Εκεί, κάποια στιγμή καταφέρνει να απαγάγει τον Σμιθ και κάπου εκεί λήγει η ιστορία, στο τέλος της οποίας οι κάτοικοι παριστάνουν ότι ούτε για μια στιγμή δεν πήραν στα σοβαρά αυτό που έγινε. Στην παρατήρηση του δικαστή, που ήταν ο μόνος που δεν έπαιξε το παιχνίδι, ότι όλοι κάνουν την αθώα περιστερά, ο Λούκυ Λουκ του λέει φεύγοντας: «Ετσι είναι ο κόσμος, αγαθέ μου δικαστή». (Εικόνα 5) Πηγή: Protagon.gr
  6. Δημοσκόπηση για τα καλύτερα Λούκυ Λουκ του Morris έχει γίνει. Συζήτηση για το ποια άλμπουμ της μετα-Goscinny εποχής αξίζουν και ποια όχι, μπορείτε να την παρακολουθήσετε εδώ Και ήρθε η στιγμή να διαλέξουμε τα καλύτερα άλμπουμ απ΄όταν ανέλαβε το σκίτσο ο Achde. Τη δημοσκόπηση θα την κάνουμε βαθμολογώντας κάθε άλμπουμ ξεχωριστά. Απ΄το μέσο όρο των βαθμών θα προκύψει και η κατάταξη. H κλίμακα βαθμολογίας είναι από 1 έως 10. Θερμή παράκληση. Όσοι δεν έχετε διαβάσει ή δεν θυμάστε καθόλου ένα άλμπουμ, να επιλέξτε το κατάλληλο κουτάκι και μη βάλετε βαθμό στην τύχη Πριν βάλω τις βαθμολογίες να πω κάτι γενικό για τα άλμπουμ του Achde. Καταρχάς έχουν εκπληκτικό σχέδιο που θυμίζει αυτό της χρυσής εποχής των Λούκυ Λουκ. Ειδικά τα πρώτα είναι πολύ ευχάριστα στο μάτι. Kαι λέω τα πρώτα γιατί έτσι όπως τα διάβασα σερί, παρατήρησα ότι στα 2-3 τελευταία αρχίζουν και λιγοστεύουν οι λεπτομέρειες στο backround, αλλά μπορεί και να είναι ιδέα μου Όσον αφορά τις ιστορίες θεωρώ ότι το επίπεδο τους δεν έχει μεγάλη διαφορά. Όπως θα δείτε κιόλας, οι βαθμολογίες μου παίζουν από 5 έως 7. Ενώ στα Λούκυ Λουκ του Morris είχαμε μεγάλες διακυμάνσεις. Σχεδόν όλα τα ΛΛ του Goscinny είναι 8 με 10, τα χειρότερά του 7, ενώ στη μετα-Goscinny εποχή υπάρχουν κάποια που με το ζόρι θα τα έβαζα ένα 4(Προφήτης, Zωγράφος), ένα 3(Θρύλος της Δύσης) ή κάτω του 3(κάτι Σεϊχηδες στο Φαρ-Ουέστ, Μακ στους Ινδιάνους και δε συμμαζεύεται). Και πάμε αναλυτικά: Η Ωραία Προβένς Θυμάμαι την 1η φορά που το διάβασα κουράστηκα απ΄την πλοκή και τους πολλούς διαλόγους. Πολύ μπέρδεμα και πολλά ονόματα που έπρεπε να θυμάμαι. Συν κάτι τύποι που εμφανίζονται χωρίς λόγο στην ιστορία(ο Λεβιστράους για παράδειγμα). Όταν όμως το ξαναδιάβασα άρχισα να εξοικειώνομαι με τα ονόματα και κατάλαβα πολύ καλύτερα την υπόθεση. Η οποία παρεμπιπτόντως δεν είναι κακή. Μόνο το σημείο του έρωτα του Ντόλυ(ναι είναι αρσενικό τελικά) με την Προβένς με ξενέρωσε. Κατά τ΄άλλα η εξάρθρωση της σπείρας του Μακ Άμπαν είχε το χαβαλέ της. Λείπει το χιούμορ όμως. To καλό χιούμορ εν πάση περιπτώσει. Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστες φορές γέλασα. Πάντως δεν το θεωρώ κακό άλμπουμ. Είναι απλά πολύ μέτριο. Βαθμολογία: 5/10 Οι Ντάλτον στην Κρεμάλα Εδώ η υπόθεση είναι καλύτερη και πιο κοντά στο ύφος των ιστοριών επί Morris. Σίγουρα βέβαια παίζει ρόλο ότι το άλμπουμ αυτό μοιάζει, σε σκανδαλώδη βαθμό θα έλεγα, με το "Οι Ντάλτον στους Ινδιάνους". Aν δηλαδή ερχόταν ο Gerra και μου έλεγε πως όταν το έγραφε δεν είχε υπόψιν του το εν λόγω άλμπουμ του Goscinny, θα γελούσαν και τα μουστάκια μου. Διαβάστε τα στο καπάκι το ένα μετά το άλλο και θα το διαπιστώσετε. Καλύτερο πάντως απ΄το προηγούμενο(Προβένς). Αν και το χιούμορ του Gerra εξακολουθεί να επιδέχεται μεγάλη βελτίωση. Βαθμολογία: 6/10 Ο Άνθρωπος απ΄την Ουάσινγκτον Κάτι παρόμοιο ισχύει κι εδώ. Συμπαθητική ιστορία που θυμίζει τα παλιά, για το λόγο ότι έχει δανειστεί πολλά στοιχεία από παλιά άλμπουμ. Έχουμε το κλασικό escort mission μιας προσωπικότητας στην Άγρια Δύση κι έναν προδότη ανάμεσα στα μέλη της αποστολής. Ουσιαστικά είναι μια μείξη από Άμαξα, Σάρα Μπερνάρ και σε ορισμένα σημεία(εκεί με τον προεκλογικό αγώνα στο Τέξας) μου θύμησε τον Τζος Τζέημον που ήθελε να γίνει Δήμαρχος. Διαβάζεται ευχάριστα πάντως, αλλά όσο να ΄ναι η έλλειψη πρωτοτυπίας δεν μ΄αφήνει να βάλω ιδιαίτερα υψηλό βαθμό. Ένα ακόμα φάουλ είναι η δίχως νόημα παρουσία του Μπίλυ δε Κιντ. Δεν κολλάει πουθενά. Εμφανίζεται για λίγο στο άσχετο και λέει τα δικά του(θέλω γλειφιτζούρια, θα σε καθαρίσω Λούκυ Λουκ κτλ). Ή βαλ΄τον να έχει κεντρικό ρόλο(αλλά εξέλιξέ τον σαν χαρακτήρα) ή ακόμα καλύτερα μην τον βάζεις καθόλου απ΄τη στιγμή που υπάρχει ο βασικός κακός της υπόθεσης, ο Κάμπυ(ο πολιτικός αντίπαλος του Χέηζ) και το τσιράκι του ο Σαμ Πάλιν. Βαθμολογία: 6/10 Λούκυ Λουκ Εναντίον Πίνκερτον Το έγκλημα περνάει σε άλλο επίπεδο, αναπόφευκτα και η αντιμετώπισή του. Οι παραδοσιακές μέθοδοι του Λούκυ Λουκ δείχνουν ξεπερασμένες μπροστά σ΄αυτές του πρακτορείου Πίνκερτον, που έχει βάλει την καχυποψία εθνική προτεραιότητα και κάθε πολίτης αποκτά τον προσωπικό του φάκελο. Όταν όμως η κατάσταση ξεφεύγει, αποδεικνύεται ότι ο μόνος νόμος που μπορεί να επιβληθεί στην Άγρια(ακόμα) Δύση, είναι αυτός του περίστροφου που τόσο καλά γνωρίζει ο ήρωάς μας. Μια ωραία και αρκετά πρωτότυπη υπόθεση, στο καλύτερο κατ΄εμέ άλμπουμ του Achde. Το μόνο που έχω να προσάψω είναι ότι το βρήκα αρκετά σοβαρό για Λούκυ Λουκ. Θα προτιμούσα να έχει παραπάνω χιούμορ, χωρίς να λέω ότι δεν υπήρξαν στιγμές που γέλασα. Βαθμολογία: 7/10 Μοναχικός Καβαλάρης Η 2η απόπειρα των Pennac-Benacquista δεν ήταν το ίδιο επιτυχημένη με την 1η(Πίνκερτον). Η ιστορία ok, συμπαθητική σε γενικές γραμμές και δεν θύμιζε κάποια άλλη. Μ΄άρεσε ειδικά εκεί με τον Λούκυ Λουκ να μεταμφιέζεται σε μασκοφόρο παράνομο. Εδώ όμως τελειώνουν τα θετικά. Το χιούμορ ήταν κι εδώ εντελώς απών(και όταν έχεις Ντάλτον στην υπόθεση, αυτό είναι έγκλημα). Επίσης το βρήκα αρκετά αραιογραμμένο(διαβάζεται άνετα σ΄ένα τέταρτο) και σε κάποια σημεία δεν υπήρχε ομαλή σύνδεση στην υπόθεση(σε πετάει απ΄το ένα μέρος στο άλλο απότομα και χωρίς να εξηγεί). Κι εδώ έρχεται στο μυαλό μου η δήλωση του Achde στο φετινό Comic Con της Θεσσαλονίκης για τους συγγραφείς, που μας μετέφερε ο Kurdy("Ο ένας δεν έχει χιούμορ, ο άλλος δεν ξέρει να γράφει"). Κι αν στον Πίνκερτον το πρόβλημα ήταν μόνο η έλλειψη χιούμορ, στον Καβαλάρη πιστεύω τ΄αντιμετωπίσαμε και τα δύο. Επίσης το φινάλε το ήθελα καλύτερο. Εμφανίζεται απ΄το πουθενά η Μαμά Ντάλτον, λέει ότι ο πιο προικισμένος απ΄τους γιους της είναι ο Τζόε και λήγει απότομα(και ξενέρωτα) το θέμα αρχηγίας των αδερφών που είχε τεθεί και αποτελεί ουσιαστικά τη βάση της ιστορίας. Βαθμολογία: 6/10 Οι Ντάλτον... Θείοι Θα το έλεγα τυπικό Λούκυ Λουκ με Ντάλτον της μετα-Goscinny εποχής. Δηλαδή.... σούπα. Εντάξει, οι Ντάλτον αποκτούν ανιψάκι, δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο. Αλλά όλα τα υπόλοιπα τα έχουμε δει. Τα ίδια αστεία ξανά και ξανά, που απ΄τη στιγμή που επαναλαμβάνονται παύουν να είναι αστεία. Η όλη ιστορία δεν μπορώ να πω ότι ήταν άσχημη. Μ΄άρεσε η προσπάθεια που κατέβαλαν ο ΛΛ, ο Μπλαντσίνι και η Μαμά Ντάλτον να βάλουν το "χαμίνι" στον ίσιο δρόμο. Το φινάλε όμως θα το προτιμούσα καλύτερο και πιο εμπνευσμένο. Επίσης σε κάποια σημεία μου φάνηκε ότι δεν υπήρχε συνοχή. Σαν να έλειπαν καρέ ή διάλογοι. Συνολικά το θεωρώ πολύ μέτριο άλμπουμ, ίσως και κάτω του μετρίου, αλλά σίγουρα όχι χάλια όπως το παρουσίαζαν οι κριτικές στο εξωτερικό. Επιεικώς 5άρι. Βαθμολογία: 5/10 Η Γη της Επαγγελίας Πάμε και στο πλέον πρόσφατο. Λοιπόν, έχουμε κι εδώ ένα escort mission με όλα τα παραδοσιακά συστατικά του(εμπόδια, κακοποιοί, ενέδρες, Ινδιάνοι κτλ). Ευτυχώς λείπει το κλασικό κλισέ να υπάρχει προδότης στα μέλη της αποστολής. Πάντως η προσθήκη Εβραίων στην υπόθεση δίνει μια νέα νότα στην ιστορία. Το χιούμορ δεν λείπει, τα αστεία με Εβραίους είναι πολλά και κάποιους ίσως τους κουράσουν. Εμένα πάντως όχι. Δεν το θεωρώ ιδιαίτερα πρωτότυπο ή σπουδαίο Λούκυ Λουκ, αλλά είναι καλογραμμένο και το διάβασα ευχάριστα. Βαθμολογία: 6/10 Συνολικά έχω να πω ότι τα Λούκυ Λουκ του Achde είναι απλώς... διεκπεραιωτικά. Δεν έχουμε δει κάποιο χάλια, αλλά ούτε και κάποιο πολύ καλό. Είναι από πολύ μέτρια έως απλώς συμπαθητικά και μόνο ο Πίνκερτον είναι πραγματικά αξιόλογο. Έχω την εντύπωση ότι γράφονται απλά για να συνεχιστεί η σειρά και οι πωλήσεις. Δεν χάνω όμως την ελπίδα μου. Ελπίζω στο μέλλον να βρεθεί ένας ταλαντούχος συγγραφέας και ο Λούκυ Λουκ να επιστρέψει στη θέση που του αξίζει
  7. Μετά το "Ποιός σκότωσε τον Λούκυ Λούκ", ακόμα μια ιστορία κυκλοφορεί εκτός της κλασικής σειράς. Το σκίτσο είναι του Bouzard και είναι αρκετά ιδιαίτερο. Το σενάριο του ιδίου έχει ενδιαφέρον με μερικές πολύ καλές στιγμές. Το τεύχος αυτό δεν απευθύνεται σε όσους το πάρουν απλά για να κάνουν σύγκριση με την κλασική σειρά. Αυτοί ας μην το πάρουν καθόλου. Απευθύνεται σε όσους θέλουν να διαβάσουν ένα "άλλο" κόμικ με ήρωα τον Λούκυ Λουκ. Προσωπικά, χωρίς να με εντυπωσιάσει, μου άρεσε αρκετά. Λιγότερο από το ποιός σκότωσε τον Λούκυ Λουκ, αλλά μου άρεσε. Νομιίζω ότι πρέπει να το πάρουμε απόφαση πάντως. Όπως τους Σπάϊντερμαν, Batman, Superman, γράφουν και σκιτσάρουν διάφοροι καλλιτέχνες, το ίδιο θα γίνεται από δω και πέρα και με τον Λούκυ Λούκ.
  8. Ο Ασντέ, ο Γάλλος σχεδιαστής του αγαπημένου καουμπόη, μιλάει στην «Κ». Όταν στο τέλος της συνέντευξής μας ο Ασντέ, ο σχεδιαστής και συν-σεναριογράφος του Λούκυ Λουκ εδώ και είκοσι χρόνια, πρότεινε ευγενικά να μου αφιερώσει ένα μικρό σκίτσο με τον φτωχό και μόνο καουμπόη, η αντίδρασή μου δεν ήταν ακριβώς ενήλικη: αφού ψέλλισα ένα τρεμάμενο «ευχαριστώ» και περίμενα να ολοκληρωθεί το σχέδιο, το παρέλαβα δήθεν ψύχραιμα, ευχαρίστησα τον δημιουργό του και έπειτα απομακρύνθηκα κοιτώντας το άναυδος. Ήταν λες και εκείνος ο αγαπημένος ήρωας, χάρτινος, αλλά τόσο αγαπημένος, βρισκόταν εκεί και χαμογελούσε γενναιόδωρα μόνο σε εμένα, όπως ένας παλιός, λίγο πιο έμπειρος φίλος. Την ίδια αποκλειστικότητα βίωναν πιθανότατα πολλοί ακόμη. Εκείνη η συνέντευξη, στο πλαίσιο του πρόσφατου 7ου The Comic Con στη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε με τον Ασντέ να δηλώνει πόσο εντυπωσιάζεται κάθε φορά από τη δημοφιλία του ήρωα που σχεδιάζει. «Όλοι τον γνωρίζουν», έλεγε με θαυμασμό, «είτε βρίσκομαι στις σκανδιναβικές χώρες είτε στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα ή στην Κίνα. Για μένα, είναι πάντα μαγικό». Οι απαρχές αυτής της μαγείας εντοπίζονται ίσως δεκαετίες πριν, όταν ο 61χρονος σήμερα Γάλλος κομίστας συνεργάστηκε με τον «πατέρα» του Λούκυ Λουκ, τον σπουδαίο Μορίς, σε μια σειρά ιστοριών του Ραντανπλάν (ως γνωστόν, «το πιο χαζό σκυλί στο σύμπαν»). Όταν ο Μορίς πέθανε το 2001, η χήρα του, κατά παραγγελία του Βέλγου δημιουργού, ζήτησε από τον Ασντέ να συνεχίσει το έργο του. «Βίωσα ταυτόχρονα μεγάλη τιμή και τον απόλυτο εφιάλτη!» θυμάται γελώντας τρανταχτά ο Γάλλος. Καθόλου παράξενο: ένα εμβληματικό κόμικς θα συνεχιζόταν από το πενάκι του. Να όμως που ο Ασντέ (του οποίου το παρατσούκλι προέκυψε από τη γαλλική προφορά των αρχικών του ονόματός του, Hervé Darmenton) έφτασε να έχει συνυπογράψει, μαζί με σεναριογράφους όπως ο Λορέντ Γκερά και εσχάτως ο Ζιλ, περί τα δέκα επιτυχημένα τεύχη, χώρια το spin off «Λούκυ Κιντ» (στα ελληνικά από τη Μαμούθ Κόμιξ). Πλέον νιώθει να ανήκει στο σύμπαν του Λούκυ Λουκ. «Και μετά από εμένα», προσθέτει σοβαρά αυτή τη φορά, «θα συνεχίσει κάποιος άλλος. Ο Λούκυ Λουκ είναι αθάνατος». Ο Λούκυ Λουκ είναι βέβαια και γενναίος, ατάραχος, δίκαιος και επινοητικός, ανίκητος στο σημάδι και αξιοποιεί τις ικανότητές του για να κυνηγήσει τους Ντάλτον, για να αναλάβει μαζί με την Ντόλυ κάποια αποστολή στις εσχατιές των Ηνωμένων Πολιτειών κ.ά. Οι ιστορίες του αποτίουν φόρο τιμής και ταυτόχρονα παρωδούν τα γουέστερν και αν τα βασικά συστατικά τους παραμένουν σταθερά, δεν ισχύει το ίδιο για τα δευτερεύοντα. «Στην αρχή υπήρχαν οι καλοί και οι κακοί», εξηγεί ο Γάλλος κομίστας. «Πλέον κάτι τέτοιο δεν είναι αποδεκτό. Θέλησα λοιπόν να παρουσιάσω βήμα βήμα ένα χαρακτήρα πιο σύνθετο. Με όρους γουέστερν, ο Λούκυ Λουκ δεν ήταν Τζον Γουέιν αλλά Τζέιμς Στιούαρτ, και τώρα είναι σαν τη σειρά “Deadwood”. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι καινούργια. Ή μάλλον, ενώ και στον 19ο αιώνα υπήρχαν θέματα δικαιοσύνης, ρατσισμού, ανισοτήτων, οικονομικά και άλλα, τώρα τα προσεγγίζουμε για να φωτίσουμε τη δική μας εποχή». Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον «Άνθρωπο από την Ουάσιγκτον» του 2008. Ο Λούκυ Λουκ συνοδεύει τον υποψήφιο πρόεδρο Ράδερφορντ Χέιζ στην προεκλογική του εκστρατεία και στο ταξίδι τους συναντούν μαύρους μουσικούς που κινδυνεύουν με λιντσάρισμα από μια οργάνωση με άσπρες κουκούλες, Kινέζους εργάτες που διεκδικούν σεβασμό στις… διατροφικές τους συνήθειες και έναν διεφθαρμένο πολιτικό αντίπαλο, φτυστό ο Τζορτζ Μπους. «Καμιά φορά, αυτή η λοξή οδός είναι ο καλύτερος τρόπος για να περάσεις ένα ευθύ μήνυμα», λέει ο Ασντέ κάνοντας μια πλάγια κίνηση με το χέρι του, για να εικονοποιήσει αυτή την παλιά παράδοση των cameo, που τόσο διασκεδαστικά αξιοποιούσε ο Μορίς και ο σημαντικότερος σεναριογράφος του, ο τρομερός Ρενέ Γκοσινί. «Κάποιοι αναγνώστες το βρίσκουν πολύ αστείο», συνεχίζει ο Ασντέ ξεκαρδισμένος, «αλλά εμείς το κάναμε και γιατί δεν γουστάραμε καθόλου τον Μπους!». Ο κομίστας Ερβέ Νταρμεντόν, γνωστός ως Ασντέ. Μια άλλη παράδοση είναι οι πινακίδες στις εισόδους πόλεων, χωριών ή αγροκτημάτων, που συμπυκνώνουν τη φιλοσοφία των κατοίκων και των ιδιοκτητών τους. «Ξένε, εμείς δεν είμαστε τόσο γρήγοροι, όμως οι σφαίρες μας είναι», διάβαζε όποιος έφτανε στο Ποκοπόκο Πουέμπλο «Οι Ντάλτον στους Ινδιάνους». «Θα φυτέψω δέντρα σε αυτή τη γη και μολύβι σε όποιον την πατήσει», έγραφε ο Πίστολ Πιτ έξω από το χωράφι του «Προς την Οκλαχόμα». Στον «Άνθρωπο από την Ουάσιγκτον», η πινακίδα στην είσοδο του Τέξας γράφει: «Έχουμε πετρέλαιο, αγελάδες, τράπεζες και καθόλου χιούμορ». Ο Ασντέ γελάει με τα παραδείγματα και εξηγεί: «Ναι, είναι μια παράδοση. Οι αναγνώστες χρειάζονται κάποιες σταθερές αναφορές – είναι πολύ σημαντικό. Τρεις γενιές διαβάζουν Λούκυ Λουκ και έρχεται η τέταρτη. Παππούδες και πατεράδες μεταφέρουν τις ιστορίες του στα παιδιά τους. Παράλληλα βέβαια, τους εξηγούν και γιατί ο Λούκυ Λουκ σταμάτησε να καπνίζει ή γιατί δεν χρησιμοποιεί το όπλο του για ψύλλου πήδημα». Ενώ πάντως ο καουμπόης έκοψε το τσιγάρο στη δεκαετία του ’80 για να αρέσει στο αμερικανικό κοινό, ο Ασντέ σήμερα θεωρεί ότι η «woke culture» είναι απλώς κάτι «ηλίθιο». Κάποτε του είπαν ότι δεν μπορεί να σχεδιάζει μαύρους, γιατί δεν είναι και ο ίδιος μαύρος. «Αν συνεχίσουμε έτσι», σχολιάζει, «τότε καθένας θα περιορίζεται στην ταυτότητά του και κανείς δεν θα μιλάει σε κανέναν». Το τελευταίο τεύχος του Λούκυ Λουκ «L’ Arche de Rantanplan» (Η κιβωτός του Ραντανπλάν) καταπιάνεται με τα δικαιώματα των ζώων. Ο Γάλλος κομίστας δεν αφηγείται όλη την ιστορία. Σημειώνει όμως ότι υπάρχει ένας βίγκαν ντεσπεράντο με το όνομα «Κινόα Μπομπ», ότι στο φινάλε «όλα είναι τέλεια όπως πάντα», ενώ υπογραμμίζει και τη διαχρονική ανεξιθρησκία του Λούκυ Λουκ. «Με τον σεβασμό του, μπορεί να βγάλει το καλύτερο στοιχείο από τον καθένα», λέει ο Ασντέ λίγο πριν προτείνει να μου αφιερώσει εκείνο το σκίτσο. «Σε όλους μπορεί να βρει κάτι καλό. Είμαι σίγουρος ότι μπορεί να το κάνει ακόμη και για τον Τζο Ντάλτον». Και το σχετικό link...
  9. Ένα από τα αγαπημένα θέματα των κόμικς ήταν πάντα τα τυχερά παιχνίδια. Αστείες ιστορίες των αγαπημένων μας ηρώων που συχνά διαδραματίζονται σε κάποιο καζίνο ή χαρτοπαικτική λέσχη κοσμούσαν τις σελίδες των αγαπημένων μας περιοδικών. Βέβαια εδώ και αρκετά χρόνια όλες οι αναφορές στα τυχερά παιχνίδια σταμάτησαν – και πολύ σωστά – καθώς πρόκειται για μία ενασχόληση καθαρά για ενήλικες. Να τονίσουμε εδώ ότι αυτό αφορά κυρίως στα γνωστά παιδικά κόμικς που όλοι γνωρίζουμε και διαβάζαμε από μικροί. Όσον αφορά σε κόμικς για ενήλικες, ιδιαίτερα στην Ιαπωνία με τη μεγάλη παράδοση των manga, οι αναφορές σε παιχνίδια καζίνο συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Αλλά σε αυτό θα αναφερθούμε σε επόμενο αφιέρωμά μας. Σήμερα, το SPORT24 και το casinohouse.gr σάς κάνουν μία μικρή αναδρομή στα αγαπημένα κόμικς που διαβάζαμε από μικροί – από τον Λούκι Λουκ ως τον Μπάτμαν – και θυμόμαστε ιστορίες και αναφορές σε παιχνίδια καζίνο. Λούκυ Λουκ: O ληστής με το ένα χέρι Αν υπάρχει ένας ήρωας που έχει σατιρίσει την άγρια δύση και το φαρ ουέστ αυτός σίγουρα είναι ο Λούκυ Λουκ. Γραφικοί ληστές, πολύβουα σαλούν και συμπαθείς Ινδιάνοι κοσμούν τις ιστορίες του ήρωά μας. Δεν θα μπορούσαν λοιπόν να λείπουν τα καζίνο και οι χαρτοπαικτικές λέσχες από αυτές τις ιστορίες. Παραπομπές και σκηνές με παιχνίδια πόκερ υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα περιοδικά που έχουν εκδοθεί. Η ιστορία όμως "Ο ληστής με το ένα χέρι" είναι αφιερωμένο στο φαινόμενο των τυχερών παιχνιδιών στην "Άγρια Δύση". Στην ιστορία, δύο νεαρά αδέλφια που τους αρέσει να δημιουργούν εφευρέσεις, κατασκευάζουν τον πρώτο κουλοχέρη. Ένας φίλος τους γερουσιαστής, ο οποίος ενθουσιάζεται με το συγκεκριμένο μηχάνημα, ζητά από τον Λούκυ Λουκ να τους συνοδεύσει και να τους προστατεύσει στο ταξίδι τους ώστε να παρουσιάσουν την εφεύρεσή τους στην υπόλοιπη χώρα. Η συνέχεια είναι σπαρταριστή και θυελλώδης, καθώς οι ήρωες μας συναντούν κακόφημα σαλούν, φασαριόζους καουμπόηδες και κακοποιούς που ανησυχούν πως ο κουλοχέρης θα τους χαλάσει τα κέρδη που έχουν από το πόκερ. Στο τέλος και έπειτα από πολλές περιπέτειες ο Λούκυ Λουκ τούς οδηγεί με ασφάλεια σε μια αραιοκατοικημένη περιοχή που ονομάζεται… Λας Βέγκας! Για όσους ενδιαφέρονται να θυμηθούν την ιστορία μπορούν να δουν το σχετικό επεισόδιο από τη σειρά animation του Λούκυ Λουκ στο παρακάτω βίντεο: Μπάτμαν και οι "κακοί" που λατρεύουν τον τζόγο Ο σκοτεινός υπόκοσμος στον οποίο δραστηριοποιείται ο Μπάτμαν είναι βαθύτατα επηρεασμένος από τον τζόγο, τα καζίνο και τις παράνομες λέσχες. Σκεφτείτε απλά τον μεγαλύτερο του εχθρό, τον Τζόκερ, ο οποίος πήρε το όνομά του από το τραπουλόχαρτο και έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός έμπειρου παίκτη τυχερών παιχνιδιών: λατρεύει να μπλοφάρει, να σχεδιάζει και να ρισκάρει όποτε χρειαστεί. Και αν στον Τζόκερ η σχέση αυτή με τα τυχερά παιχνίδια υπονοείται, στον άλλον μεγάλο εχθρό του Μπάτμαν είναι σαφέστατη. Μιλάμε για τον Πιγκουίνο, ο οποίος διατηρεί καζίνο και club με το όνομα "The Iceberg Casino". Εκεί συχνάζουν τα παράνομα στοιχεία της Gotham City τα οποία ο Μπάτμαν προσπαθεί να ξεσκεπάσει. Όπως στην παρακάτω σκηνή από το Batman: The Animated Series όπου βρίσκουμε σε απαρτία όλους του "κακούς" να παίζουν πόκερ! Tα Στρουμφάκια… τζογάρουν Kαι ναι, ακόμα και τα Στρουμφάκια έχουν γνωρίσει τα τυχερά παιχνίδια. Σε σημείο μάλιστα να παίξουν την ύπαρξη του δάσους τους στα ζάρια! Η ιστορία στην οποία αναφερόμαστε ονομάζεται "Gambler Smurfs" (Τα Στρουμφάκια Τζογαδόροι) και έχει ως εξής: Δύο Στρουμφάκια επισκέπτονται κρυφά ένα χωριό ανθρώπων και εκεί παρακολουθούν έναν αγώνα ξιφομαχίας. Παρατηρούν δύο ανθρώπους οι οποίοι παίζουν στοίχημα για το ποιος θα κερδίσει τον αγώνα. Γυρνώντας πίσω στο στρουμφοχωριό, μοιράζονται τα νέα με τα υπόλοιπα Στρουμφάκια τα οποία επηρεασμένα αρχίζουν να στοιχηματίζουν σε διάφορα παιχνίδια. Το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό. Τα Στρουμφάκια καταλαμβάνονται από το μικρόβιο του τζόγου και ποντάρουν σε ό,τι βρουν. Σύντομα ανακαλύπτουν τα ζαριά και τις… σαλιγγαροδρομίες και τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο με τον Μπαρμπαστρούμφ να προσπαθεί εις μάτην να τα συνετίσει. Τα Στρουμφάκια μάλιστα σε σημείο να φτιάξουν και… παράνομο καζίνο! Σύντομα όμως η πραγματικότητα έρχεται να τους βάλει μυαλό. Μαθαίνουν πως οι άνθρωποι θέλουν να καταστρέψουν ένα μέρος του Δάσους προκειμένου να φτιάξουν καζίνο. Μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο επιστρατεύουν τον αιώνιο εχθρό τους Δρακουμέλ (ή Γκαρκαμέλ, χρησιμοποιείστε όποιο όνομα θέλετε) προκειμένου να τους βοηθήσει αφού και ο ίδιος απειλείται. Τον πείθουν να προκαλέσει σε αγώνες τον εμπνευστή αυτού του σχεδίου Comte d'Aubenas με έπαθλο τη διατήρηση του δάσους. Μάλιστα τον εκπαιδεύουν και ο Δρακουμέλ κάνει φιλότιμες προσπάθειές να κερδίσει. Τελικά έπειτα από ισοπαλία, παίζουν το δάσος στα ζάρια. Και εκεί ο Δρακουμέλ στέκεται τυχερός! Το δάσος σώζεται αλλά ο Δρακουμέλ αλλάζει γνώμη και αρχίζει να κυνηγά τα Στρουμφάκια. Πιάνει το Στρουμφάκι-Τυχερούλη και είναι έτοιμος να τον φάει. Όμως ο Τυχερούλης του προτείνει να παίξουν στα ζάρια. Επηρεασμένος ο Δρακουμέλ και σίγουρος για τη νίκη του, δέχεται και χάνει. Έτσι ο Τυχερούλης γυρνάει στο χωριό του και στα άλλα Στρουμφ. Δυστυχώς, όσο κι αν ψάξαμε, δεν βρήκαμε το συγκεκριμένο τεύχος στα ελληνικά. Παρόλα αυτά μπορείτε να το αναζητήσετε διαδικτυακά σε ξενόγλωσσα sites. Σπάιντερμαν και ο τζογαδόρος εχθρός του "Chance" Μπορεί να μην είναι ακριβώς ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς του Σπάιντερμαν, ωστόσο πρόκειται για έναν αρκετά ενδιαφέροντα χαρακτήρα "κακού" που έχει ταλαιπωρήσει ουκ ολίγες φορές τον ήρωά μας. Πρόκειται για τον Chance του οποίου όλη του η ύπαρξη είναι συνυφασμένη με τον τζόγο. Στην καθημερινή ζωή του ονομάζεται Nicholas Powell και είναι πρώην επαγγελματίας παίκτης τυχερών παιχνιδιών. Αμετανόητα εθισμένος στον τζόγο, μετατρέπεται στον villain Chance προκειμένου να ζήσει ακόμα μεγαλύτερες συγκινήσεις και να "τζογάρει" σε πιο επικίνδυνες καταστάσεις. Η ιδιαιτερότητά του είναι πως δεν πληρώνεται από τους εργοδότες του για τις υπηρεσίες του αλλά τζογάρει εναντίον τους: αν κερδίσει πληρώνεται ενώ αν χάσει τους πληρώνει ο ίδιος. Πρωτοεμφανίστηκε το 1986 στο Web Of Spider-Man Volume 1, έχει εμφανιστεί σε δεκάδες ιστορίες και αν είστε φανατικός αναγνώστης του Σπάιντερμαν σίγουρα τον έχετε συναντήσει στις σελίδες τους. Επίλογος Ο τζόγος, τα τυχερά παιχνίδια και τα καζίνο εμφανίζονταν με αρκετή συχνότητα στα mainstream παιδικά κόμικς, πάντα βέβαια με μία διδακτική προσέγγιση καθώς απευθύνονταν σε νεαρά άτομα με ιδιαίτερη ψυχολογία. Για αυτό κατά κανόνα στα κόμικς αναδεικνύονταν οι κακές συνέπειες του εθισμού στα τυχερά παιχνίδια. Παρόλα αυτά δεν λείπει και η σάτιρα και το – πολλές φορές – καυστικό χιούμορ όπως στις περιπτώσεις των Λούκυ Λουκ και Τα Στρουμφάκια. Σε επόμενο άρθρο μας θα προσεγγίζουμε τα πιο ενήλικα κόμικς, τα manga της Ιαπωνίας, όπου εκεί τα τυχερά παιχνίδια παρουσιάζονται σε ένα διαφορετικό πλαίσιο. Σε κάθε περίπτωση ελπίζουμε να απολαύσατε το άρθρο μας και θα σας προτείναμε ανεπιφύλακτα να περάσετε την ημέρα σας ευχάριστα διαβάζοντας ένα καλό κόμικ! Και το σχετικό link...
  10. Ο Γερμανός κομίστας έφτιαξε μια queer ιστορία του Λούκυ Λουκ και μιλά στην ATHENS VOICE με αφορμή τον μήνα του Pride. Πριν λίγα χρόνια, το 2016 συγκεκριμένα, ο φτωχός και μόνος καουμπόι των κόμικς, o Λούκυ Λουκ, συμπλήρωσε 70 χρόνια παρουσίας στις πολύχρωμες σελίδες και, για να γιορτάσει την επέτειο, η γαλλική εταιρία που έχει και τα δικαιώματα του ήρωα έδωσε τη δυνατότητα σε μερικούς φημισμένους Γάλλους και Γερμανούς κομίστες να δημιουργήσουν ιστορίες του θρυλικού καουμπόι με τη δική τους ματιά. Είδαμε παρωδίες των κλισέ του ήρωα, σκοτεινές και πιο hard boiled εκδοχές, για να φτάσουμε σε μια ιστορία, Choco-boys αποδόθηκε στα γαλλικά, όπου ο Λούκυ Λουκ αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα. Δεν πρόκειται για μια γκέι απεικόνιση του Λούκυ Λουκ, όχι, αλλά για μια ιστορία που περιγράφει πλήρως την queer εμπειρία, την queer πλευρά της ζωής. Υπεύθυνος για την ιστορία αυτή, την ελληνική έκδοση της οποίας αναμένουμε – εκτός απροόπτου – εντός του 2022, είναι ο περίφημος Γερμανός κομίστας Ραλφ Κένιγκ (Ralf König). Ο Λούκυ Λουκ από τον Ralf König Ο Κένινγκ έκανε come-out ως γκέι άντρας στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και δημοσιεύει κόμικς γεμάτα (γκέι) σεξουαλικότητα πάνω από σαράντα χρόνια ήδη, με τεράστια επιτυχία. Έχει μεταφραστεί σε δεκατέσσερις γλώσσες, έχει πουλήσει πάνω από επτά εκατομμύρια αντίτυπα και αρκετά κόμικς του έχουν διασκευαστεί και μεταφερθεί στον κινηματογράφο, με πρώτο το «The most Desired Man» (1994) (κινηματογραφική μεταφορά των κόμικς του «Der bewegte Mann» και «Pretty Baby» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Βαβέλ» τχ. 203-209) που αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του γερμανόφωνου κινηματογράφου με box office μεγαλύτερο από σαράντα εκατομμύρια ευρώ. Στην Ελλάδα τον μάθαμε από το περιοδικό κόμικς «Βαβέλ», όπου δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες πολλά κόμικς του όπως τα «Pretty Baby», «Beach Boys» και «Λυσιστράτη», αλλά και από τα αυτοτελή κόμικς που κυκλοφόρησαν, την «Καπότα δολοφόνο» που έγινε και ταινία, και το «Τρελές αδελφές». Στην ιστορία του Λούκυ Λουκ που έφτιαξε, ο γνωστός μας κουμπόι χρειάζεται διακοπές από τις γνωστές περιπέτειές του, μια ευκαιρία να χαλαρώσει και να είναι ο εαυτός του. Και είναι αρκετά διαφορετικός απ’ ότι συνήθως: πιο στρογγυλεμένος και – για πρώτη φορά – χωρίς μπλούζα. Πιάνει δουλειά βόσκοντας αγελάδες, οι οποίες παράγουν το γάλα που χρησιμοποιείται για την παρασκευή των νόστιμων βελγικών σοκολάτων. Το γάλα θα μεταφερθεί στο Hershey ώστε να ανακατευτεί με το πρόσφατα ανακαλυφθέν κακάο και να γίνει σοκολάτα. Κάπου εκεί ξεκινά και η κωμωδία, ή μάλλον η παρωδία του «Brokeback Mountain», καθώς ο Λουκ συναντά δύο καουμπόηδες και προσπαθεί να τους βοηθήσει να βρουν την αγάπη. Πώς όμως έφτασε ο 62χρονος σήμερα Κένιγκ να σχεδιάσει αυτή την ιστορία του Λούκυ Λουκ; Το εξώφυλλο του κόμικ με την queer ιστορία του Λούκυ Λουκ από τον Ralf König Πώς έγινε η queer friendly ιστορία του Λούκυ Λουκ Όπως μου λέει ο Ραλφ Κένιγκ στη συνέντευξη που μου παραχώρησε, η σχέση του με τον Λούκυ Λουκ ξεκινά από την παιδική του ηλικία. «Ήμουν έξι ετών όταν η μητέρα μου μού έδωσε την “Καλάμιτι Τζέιν”, το πρώτο κόμικς του Λούκυ Λουκ που έπιασα στα χέρια μου. Ως παιδί αντιλαμβανόμουν ότι ήταν σπουδαίο, χωρίς να κατανοώ πολλά. Σήμερα καταλαβαίνω την πραγματική γοητεία του μελανιού στο χαρτί των ιστοριών του Λούκυ Λουκ. Οι γραμμές είναι αυθόρμητες αλλά τέλειες. Από τη στάση του σώματος των χαρακτήρων και τις προοπτικές μέχρι τα αβάν γκαρντ χρώματα, όλα είναι τέλεια. Ο Μορίς ήταν ένας πολύ σπουδαίος κομίστας». «Το πώς κατέληξα να φτιάξω αυτήν την ιστορία του Λούκυ Λουκ είναι μια άλλη ιστορία. Είχα μια πολύ επιτυχημένη βραδιά ανάγνωσης των κόμικς μου στη Ζυρίχη της Ελβετίας και μετά το πέρας της εκδήλωσης μου έκαναν δώρο ένα κουτί με υψηλής ποιότητας ελβετικές σοκολάτες. Αυτό με έκανε να αναρωτηθώ πότε και πώς η σοκολάτα έφτασε στην Άγρια Δύση. Επίσης πάντα ήθελα να φτιάξω μια παρωδία της ταινίας “Το μυστικό του Brokeback Mountain”. Αυτές ήταν οι αρχικές ιδέες πίσω από το “Choco Boys”. Είχα δει τα επετειακά τεύχη του ήρωα και ανέφερα την ιδέα στον εκδότη μου, ο οποίος ενθουσιάστηκε και αμέσως έκανε ότι μπορούσε για να συμβεί». Η queer ιστορία του Λούκυ Λουκ από τον Ralf König Το «Λούκυ Λουκ», όπως και τα περισσότερα γαλλοβελγικά κόμικς της περιόδου που πρωτοκυκλοφόρησε, είναι γεμάτα στερεοτυπικές απεικονίσεις των ανθρώπων. Και αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που υπηρετούν άριστα την κωμωδία τους. Τον ρωτάω πως ένιωσε που έπρεπε να εισάγει το θέμα της ομοφυλοφιλίας στο context ενός κόμικς όπως ο Λούκυ Λουκ. Η απάντησή του είναι εντελώς αυθόρμητη. «Αυτός ήταν ο όρος μου για να γίνει το πρότζεκτ. Χωρίς έναν γκέι καουμπόι απλά δεν θα με ενδιέφερε να το κάνω. Οι Γάλλοι κάτοχοι των δικαιωμάτων του Λούκυ Λουκ όρισαν ρητά ότι ο ίδιος ο Λουκ θα έπρεπε να μην είναι γκέι και να μην καπνίζει. Δεν είχα πρόβλημα με το πρώτο, δεν θα έβγαζε νόημα ένας καουμπόι που είναι στρέιτ εδώ και 75 χρόνια να γίνει ξαφνικά γκέι, το δεύτερο κομμάτι που αφορούσε το κάπνισμα ήταν κάπως ατυχία. Αντιλαμβάνομαι το πρόβλημα, αλλά ήταν ήδη κολασμένα σέξι με τα αποτσίγαρα από τα στριφτά του». Για τις κινηματογραφικές μεταφορές των κόμικς του έχει ανάμεικτα συναισθήματα. «Χρωστάω πολλά στην ταινία “The most Desired Man” καθώς ήταν τεράστια εισπρακτική επιτυχία στη Γερμανία. Αλλά δεν μου άρεσε καμία από τις άλλες τέσσερις ταινίες που έγιναν μέχρι σήμερα. Είναι ένα πολύ διαφορετικό προϊόν, ένα πολύ διαφορετικό μέσο με ηθοποιούς, φωτογραφία και σκηνοθεσία με τα οποία δεν μπορώ να ανακατευτώ και πολύ πια. Αυτό ενδεχομένως να άλλαζε με μια ταινία κινουμένων σχεδίων. Υπάρχουν πλάνα αυτή την περίοδο να ξεκινήσει η παραγωγή μιας σειράς κινουμένων σχεδίων βασισμένη στα κόμικς “Konrad and Paul”. Αλλά αυτά παίρνουν πολύ καιρό μέχρι να υλοποιηθούν. Ενδεχομένως όταν είναι έτοιμο εγώ να είμαι ήδη 80 ετών», λέει γελώντας. Ραλφ Κένιγκ: μια καριέρα σαράντα ετών γεμάτων κόμικς Το 2020 συμπλήρωσε αισίως σαράντα χρόνια πορείας στον χώρο των κόμικς. Η καριέρα του είναι χωρίς αμφιβολία ζηλευτή. Εκατομμύρια πωλήσεις, μεταφράσεις σε πολλές γλώσσες, ταινίες και τώρα Λούκυ Λουκ. Για όλα αυτά νιώθει, όπως μου λέει, «βαθιά ευγνώμων. Είχα τη δυνατότητα να κάνω το πάθος μου για τα κόμικς επάγγελμα και για περισσότερα από σαράντα χρόνια να ζω από αυτό. Σήμερα έχω ένα ράφι στη βιβλιοθήκη μου μήκους ενάμισι μέτρου γεμάτο με εκδόσεις των κόμικς μου. Τι άλλο μπορώ να κάνω από το να απολαύσω τη στιγμή; Δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν πια. Είναι πολύ cool. Δεν σκέφτομαι να σταματήσω. Η συνταξιοδότηση μοιάζει πολύ αφηρημένο πράγμα στο δικό μου μυαλό. Θα σχεδιάζω μέχρι το πενάκι να πέσει από τα χέρια μου ή στερέψω από ιστορίες. Από την άλλη, κάτι θα μείνει πίσω… Στο Βερολίνο υπάρχει ένα μεγάλο αρχείο με τα πρωτότυπα σχέδιά μου, πιστεύω όμως ότι η ανθρωπότητα θα έχει στο μέλλον πολύ πιο σοβαρά προβλήματα να αντιμετωπίσει από το να ασχολείται με τα γκέι κόμικς». Κοιτώντας πίσω σε αυτή την καριέρα που απλώνεται σε τέσσερις δεκαετίες του ζητάω να ανακαλέσει το πιο χαρμόσυνο και το πιο δυσάρεστο περιστατικό. «Αγαπητέ μου Γιάννη, θα πρέπει να το σκεφτώ πάρα πολύ αυτό μετά από σαράντα χρόνια πορείας». Τον αφήνω να σκεφτεί. «Ήμουν πραγματικά χαρούμενος την πρώτη φορά που υπέγραφα κόμικς μου σε αναγνώστες σε ένα γκέι βιβλιοπωλείο στο Βερολίνο, αρχές του 1980. Είχε πάρα πολύ κόσμο εκείνη τη βραδιά, το κατάστημα ήταν γεμάτο ανθρώπους που ήταν χαρούμενοι με τα μικρά σκίτσα που έφτιαχνα στα αντίτυπά τους. Το πιο δυσάρεστο πράγμα που έχω ζήσει ήταν όταν ξέσπασε η κρίση του AIDS. Υπήρχε τόσος φόβος και τόσα αγόρια πέθαιναν γεμάτα αγωνία. Το πιο όμορφο πράγμα, ο έρωτας, είχε λάβει πολύ σκοτεινή όψη. Ήταν φρικτή περίοδος. Δεν μπορούσα να αντιδράσω τότε σε όλο αυτό που συνέβαινε, δεν μπορούσα να το μεταβολίσω. Όταν πέθανε ένας πολύ κοντινός, ένας πολύτιμος φίλος που είχα, μπόρεσα να κοιτάξω κατάματα την κατάσταση και έφτιαξα την ιστορία “Super paradise”η οποία λαμβάνει χώρα στη Μύκονο». Ακτιβισμός και γκέι κόμικς Όλα τα κόμικς του Ραλφ είναι γεμάτα γκέι έρωτα. Θα έλεγε κανείς ότι είναι ο Tom of Finland of Germany. Τα γκέι θέματα είναι τα θέματά του και για πολλούς αυτό θεωρείται έμπρακτος γκέι ακτιβισμός. Ο ίδιος όμως δεν θεωρεί τον εαυτό του ακτιβιστή. «Το βλέπω ως κάτι λιγότερο εξωτικό. Είμαι γκέι και είμαι κομίστας, αυτό είναι όλο. Δεν νιώθω πως κάνω ακτιβισμό, είμαι υπεύθυνος μονάχα για την τέχνη μου. Εντούτοις είμαι πολύ χαρούμενος όταν οι αναγνώστες μου λένε ανά τα χρόνια ότι νιώθουν πιο ανοιχτόμυαλοι λόγω των ιστοριών μου, είτε είναι στρέιτ είτε γκέι. Μέλημά μου είναι πάνω απ’ όλα ο κόσμος να διασκεδάζει και συνάμα αγαπώ πολύ το σεξ και οτιδήποτε ντροπιαστικό ή “δύσκολο” το αφορά. (γέλια) Είμαι πάνω από εξήντα ετών πλέον και δεν έχω σταματήσει να αγαπώ το σεξ. Πιθανώς θα έπρεπε να με προβληματίζει αυτό και να το ψάξω ίσως και λίγο. Για την ώρα προτιμώ όμως να φτιάχνω απλά φανταστικά κόμικς». Είναι χαρούμενος με την πρόοδο της κοινωνίας σε ό,τι αφορά τα ΛΟΑΤΚΙ θέματα όλα αυτά τα χρόνια. «Στη Γερμανία τουλάχιστον, πολλά πράγματα έχουν καλυτερέψει και οι άνθρωποι παντρεύονται και τεκνοθετούν. Είναι υπέροχο όλο αυτό αν αναλογιστείς πώς ήταν η κατάσταση το ’80 που ξεκίνησα να σκιτσάρω. Τότε, ό,τι σχετιζόταν με τους γκέι ήταν ταμπού, στο περιθώριο της κοινωνίας. Θεωρούμασταν απόβλητοι. Αλλά όλες αυτές οι ελευθερίες που με κόπο κατακτήθηκαν πάντα απειλούνται από ακροδεξιούς, θρησκόληπτους και κάθε λογής οπισθοδρομικούς. Όταν σκέφτομαι το τι συμβαίνει στη Ρωσία τρομάζω», μου λέει και η συζήτηση προχωράει στο κατά πόσο η τέχνη μπορεί να αλλάξει τις αντιλήψεις της κοινωνίας στα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Είμαι πεσιμιστής σχετικά με αυτό. Δεν πιστεύω ότι η τέχνη αλλάζει τα πράγματα προς το καλύτερο σε βάθος χρόνου. Μπορείς να έχεις σε κάθε περίπτωση καθαρές προθέσεις. Οι άνθρωποι που απεχθάνονται τους γκέι, τις λεσβίες, τα τρανς άτομα, δεν θα αλλάξουν γνώμη λόγω των κόμικς. Δεν τα διαβάζουν καν». Για τον Ραλφ Κένιγκ το Pride, το οποίο γιορτάζουμε αυτόν τον μήνα, εξακολουθεί να έχει σημασία. «Είναι πολύ σημαντικό για τα νεαρά queer άτομα να νιώσουν ότι δεν είναι μόνα τους. Πολλοί έρχονται για αυτό από την επαρχία και βιώνουν το μεγάλο, πολύχρωμο, συμπεριληπτικό πάρτι μια φορά τον χρόνο. Είτε είναι διαδήλωση, είτε απλά ένα ιβέντ, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Μου χάρισε απλόχερα αυτοπεποίθηση όταν τη χρειάστηκα στο παρελθόν, όταν ένιωσα ανασφαλής στα νιάτα μου. Η αυτοπεποίθηση στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα είναι απολύτως αναγκαία, οι δυσκολίες που βιώνουν τα νεαρά άτομα στο πατρικό τους είναι πιθανώς ακόμα και σήμερα σκληρές». Και το σχετικό link...
  11. Πρόκειται για την 5η και τελευταία περίοδο του τίτλου ,με την οποία κλείνει και το πρώτο κεφάλαιο δημοσιεύσεων του Λουκυ στην Ελλάδα. Λίγο αργότερα την σκυτάλη και τα δικαιώματα παίρνει η Μαμουθκομιξ. Ο κύκλος αυτός περιλαμβάνει 40 τεύχη ,χωρίς να εκδίδεται κάποιο καινούργιο ,ξεκινά τον Δεκέμβρη του 1980 και τελειώνει τον Μάρτη του 1984. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της περιόδου αυτής είναι οτι από το τεύχος 24 και μετά ο Τ.Ψαρόπουλος μένει ως ο μόνος εκδότης ,αφού η οικογένεια Στρατίκη αποχωρεί της έκδοσης. Η τιμή πώλησης ξεκινά από τις 50 δρχ και φτάνει τις 100 στα τελευταία τεύχη. Παραθετω την λίστα με όλα τα τευχη της Ε έκδοσης πάντα σύμφωνα με τις πληροφορίες του the guest : 5ος ΚΥΚΛΟΣ ΗΜΕΡΟΜ. ΤΕΥΧΟΣ ΤΙΜΗ ΤΙΤΛΟΣ ΔΡΧ. ΔΕΚ. 1980 1 35 Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΣΜΙΘ ΙΑΝ. 1981 2 35 ΟΙ ΝΤΑΛΤΟΝ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΦΕΒ.1981 3 35 Ο ΛΕΥΚΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ ΜΑΡΤ. 1981 4 40 7 ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΡ. 1981 5 40 ΣΥΡΜΑΤΑ ΣΤΑ ΛΕΙΒΑΔΙΑ ΜΑΪ. 1981 6 40 ΚΑΛΑΜΙΤΥ ΤΖΕΗΝ ΙΟΥΝ. 1981 7 40 ΟΙ ΕΚΤΟΣ ΝΟΜΟΥ ΙΟΥΛ. 19781 8 40 Ο ΛΟΥΚΥ ΣΤΟ ΡΟΝΤΕΟ ΑΥΓ. 1981 9 40 ΑΡΙΖΟΝΑ ΣΕΠΤ. 1981 10 40 Ο ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΠΥΡΕΤΟΣ ΟΚΤ. 1981 11 40 ΤΟ ΤΡΥΦΕΡΟ ΠΟΔΙ ΝΟΕΜ. 1981 12 50 Η ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΑΜΑΞΑ ΔΕΚ. 1981 13 50 ΝΤΑΛΤΟΝ ΣΙΤΥ ΙΑΝ. 1982 14 50 ΤΖΕΣΣΕ ΤΖΕΪΜΣ ΦΕΒ.1982 15 50 ΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΜΑΡΤ.1982 16 50 Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΡΑΝ ΤΑΝ ΠΛΑΝ ΑΠΡ. 1982 17 50 Ο ΜΕΓΑΣ ΔΟΥΞ ΜΑΪ. 1982 18 50 ΜΑΜΑ ΝΤΑΛΤΟΝ ΙΟΥΝ. 1982 19 50 ΤΟ ΚΑΝΥΟΝ ΤΩΝ ΑΠΑΤΣΙ ΙΟΥΛ.1982 20 50 ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ ΑΥΓ. 1982 21 50 ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΜΠΡΟΝΚΟ ΠΟΥΕΜΠΛΟ ΣΕΠΤ. 1982 22 50 ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΖΟΣ ΤΖΕΪΜΟΝ ΟΚΤ. 1982 23 50 Ο ΦΙΛ ΝΤΕΦΕΡ ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΟΕΜ.1982 24 60 ΜΠΙΛΥ Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΔΕΚ. 1982 25 60 ΤΟ ΣΥΡΜΑ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΙΑΝ. 1983 26 60 ΦΑΣΑΡΙΕΣ ΣΤΟ ΓΚΑΝ ΓΚΟΛΦ ΦΕΒ. 1983 27 60 ΑΓΡΙΟ ΦΑΡ ΟΥΕΣΤ ΜΑΡΤ. 1983 28 80 ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΝΤΑΛΤΟΝ ΑΠΡ. 1983 29 80 Ο ΛΟΥΚΥ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΔΡΑΣΗ ΜΑΪ. 1983 30 80 ΟΙ ΝΤΑΛΤΟΝ ΔΡΑΠΕΤΕΥΟΥΝ ΙΟΥΝ. 1983 31 80 Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΙΟΥΛ. 1983 32 80 ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΝΤΕΡΡΙΚΣ ΑΥΓ. 1983 33 80 ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΝΤΑΛΤΟΝ ΣΕΠΤ. 1983 34 90 Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΙΣΙΣΙΠΗ ΟΚΤ. 1983 35 90 Η ΕΠΕΛΑΣΙΣ ΤΟΥ ΙΠΠΙΚΟΥ ΝΟΕΜ. 1983 36 90 Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΚΛΑΧΟΜΑ ΔΕΚ. 1983 37 90 Ο ΛΟΥΚΥ ΕΧΕΙ ΦΑΣΑΡΙΕΣ ΙΑΝ. 1984 38 90 Η ΠΟΛΙΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΦΕΒ. 1984 39 100 Ο ΛΕΥΚΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ ΜΑΡΤ. 1984 40 100 7 ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Εδώ οι Α' περίοδος, Β' περίοδος, Γ' περίοδος, και Δ' περίοδος. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Valtasar, tik, pambosM, Φλοκ, apetoussis, KILLMATH, constantinople, trelele ,Han Solo ,ikarukani ,SUPERMAN1. Επειδή τα ονόματα είναι πολλά, οι υπόλοιποι θα προστεθούν σιγά σιγά. Ζητάμε συγνώμη γι αυτό και την κατανόησή τους.
  12. Γεια σας και χαρά σας! Αυτές τις μέρες η νοσταλγία με ειχε χτυπήσει κατακεφαλα και μου 'ρθε η τάση να ξαναδιαβασω όλες τα κόμικ με Αστερίξ, Ντίσνεϊ και Λούκι Λουκ που είχα στα ράφια μου. Και κατέληξα τελικά να ζωγραφίσω όλους αυτούς τους παιδικούς μου ήρωες που μου κρατούσαν συντροφιά όταν ήμουν μικρή. Από αριστερά προς τα δεξιά: Αστερίξ, Λούκυ Λουκ, Ιντεφιξ, Ιζνογκούντ και Μπας Ριβς. Δεν ξέρω αν η ανάλυση είναι καλή. Κι επίσης, τώρα που το σκέφτομαι, ο Ιζνογκούντ δεν είναι ήρωας, περισσότερο κακός, αλλά λάτρευα το καρτούν του (κόμιξ του, δυστυχώς, δεν διάβασα ποτέ, οπότε έτσι τον γνώρισα) και η περίφημη φράση του "Θέλω να γίνω χαλίφης στην θέση του χαλίφη" έχει χαραχτεί για πάντα στο μυαλό μου. Ο Ιντεφιξ, ο γλυκούλης μου, δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσω απ'έξω. Και ναι ξέρω, ο Μπας Ριβς είναι από πρόσφατο ΛΛ, αλλά μ'αρεσε πολύ το character design, και ήταν ωραίο να βλέπουμε ένα μαύρο καουμπόι για αλλαγή (ιδίως επειδή χαρακτήρες σαν αυτόν δεν είναι συχνά το επίκεντρο σε αυτό το κόμικ). Ελπίζω να σας άρεσαν! Μπαϊ!
  13. Μέχρι τώρα βλέπαμε δέντρα, αετούς, αρκούδες, πύργους και άλλα παρόμοια σχέδια στα διαβατήρια, τα οποία ακολουθούσαν συγκεκριμένους κανόνες. Όχι πια. Από τη Δευτέρα, όλα τα νέα διαβατήρια του Βελγίου θα περιλαμβάνουν τον Τεντέν, τα Στρουμφάκια και άλλους ήρωες της βελγικής τέχνης των κόμικ. Στο τυπικό διαβατήριο των 34 σελίδων, οι Βέλγοι ταξιδιώτες θα έχουν για παρέα τους τον Λούκυ Λουκ, τους Μπλέικ και Μόρτιμερ κ.ά. «Επιλέξαμε ένα σχέδιο που αντιπροσωπεύει καλά τη χώρα μας, τις τέχνες και τον πολιτισμό της, με μια πινελιά ταλέντου, τεχνογνωσίας, χιούμορ και ταπεινότητας», δήλωσε η υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου Σόφι Βίλμες στο γαλλόφωνο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο RTBF. Τα κόμικ, γνωστά ως bande dessinée, που θεωρούνται στο Βέλγιο και τη Γαλλία ως «η ένατη τέχνη», παραμένουν εξαιρετικά δημοφιλή αν και δεν έχουν πλέον τον ίδιο χώρο στις ημερήσιες εφημερίδες όπως κατά τη μεταπολεμική ακμή τους. Ο Τεντέν, που δημιουργήθηκε από τον Ζορζ Ρεμί με το ψευδώνυμο «Ερζέ» το 1929, ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία. Αμέσως μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ήρθαν οι Μπλέικ και Μόρτιμερ, ένας πράκτορας της MI5 και ένας πυρηνικός φυσικός, δύο Βρετανοί κύριοι σε μια μόνιμη αναζήτηση να ξεπεράσουν τον κακόβουλο συνταγματάρχη Όλρικ. Το 1958 δημιουργήθηκε μια ομάδα μικρών γαλάζιων ανθρώπων που ζούσαν σε ένα χωριό με μανιτάρια – τα γνωστά σε όλους μας στρουμφάκια, από τον καλλιτέχνη Πιέρ Κουλιφόρντ ο οποίος χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Πεγιό. Ο σκιτσογράφος δεν μπορούσε να θυμηθεί τη λέξη για το αλάτι κατά τη διάρκεια ενός γεύματος με έναν συνάδελφό του και ζήτησε «le schtroumpf». Κάπως έτσι προέκυψε ένα από τα σπουδαιότερα κόμικ. Ο Μισέλ Κίσκα, ένας διάσημος Βελγο-Ισραηλινός σκιτσογράφος, είπε ότι είναι υπέροχη ιδέα να μπουν χαρακτήρες κόμικ στο διαβατήριο. «Αυτοί οι χαρακτήρες και το πνεύμα που αντιπροσωπεύουν είναι κοντά στην καρδιά των Βέλγων», δήλωσε. «Είναι μέρος του τρόπου που ζωγραφίζω σήμερα». Ωστόσο, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Βόουτ Πουλς, διευκρίνισε ότι «το διαβατήριο είναι και παραμένει διοικητικό έγγραφο», αναφερόμενος σε 48 νέα χαρακτηριστικά ασφαλείας όπως γραμμωτούς κώδικες, φωτογραφίες χαραγμένες με λέιζερ κ.ά. Οι σκηνές κόμικ που έχουν μπει στα διαβατήρια πάντως είναι προσεκτικά επιλεγμένες. Για παράδειγμα αποφεύχθηκε το αμφιλεγόμενο ταξίδι του Τεντέν στην πρώην αποικία του Κονγκό, λόγω των ρατσιστικών στερεοτύπων του. Ούτε ο Λούκυ Λουκ καπνίζει τσιγάρο. Ο ειδικός στα διαβατήρια Τομ Τοπόλ αναφέρει: «Μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα τα διαβατήρια ήταν βαρετά… [αλλά] τα τελευταία 20 χρόνια ο σχεδιασμός των διαβατηρίων γίνεται πιο εντυπωσιακός». Το διαβατήριο της Εσθονίας διαθέτει έναν νυχτερινό ουρανό που λάμπει κάτω από μια υπεριώδη ακτίνα. Η Φινλανδία έχει μια άλκη που «τρέχει» καθώς αλλάζουν οι σελίδες. Το τελευταίο διαβατήριο της Ιαπωνίας περιλαμβάνει τις «Τριάντα έξι απόψεις του όρους Φούτζι», μια σειρά από τοπικές εκτυπώσεις από τον διάσημο καλλιτέχνη Κατσουσίκα Χοκουσάι. «Ναι, φαίνονται πιο όμορφα, αλλά ο κρίσιμος παράγοντας παραμένει η ασφάλεια» υπογραμμίζει ο Τοπόλ, τονίζοντας ότι έτσι είναι πιο δύσκολο να πλαστογραφηθούν. (με πληροφορίες από Guardian) Και το σχετικό link...
  14. Θα μπορούσε ίσως να χαρακτηριστεί ως ο πρύτανης των εκδόσεων κόμιξ στην Ελλάδα. Είναι ο Γιώργος Τσίτσοβιτς, εκδότης της Μαμούθ Κόμιξ και μιλάει στο topontiki.gr για τα ζητήματα, τις προοπτικές και τα δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο συγκεκριμένος κλάδος στην Ελλάδα. Κύριε Τσίτσοβιτς, θέλω να ρωτήσω εάν ο κλάδος των κόμιξ στην Ελλάδα έχει μέλλον; Πιστεύω ότι έχει μέλλον. Υπάρχει μια σχετική κίνηση και ένα σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον.Το μεγάλο πρόβλημα εστιάζεται κυρίως στα σημεία πώλησης. Τα μνημόνια και όσα αυτά επέφεραν δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα στα περίπτερα και τα βιβλιοπωλεία με αποτέλεσμα να στερούμαστε σημαντικών σημείων πώλησης. Τα νέα παιδιά, η νέα γενιά αγαπάει τα περιοδικά κόμιξ; Περισσότερο τα αγαπάνε οι μεγαλύτερες ηλικίες και ιδιαίτερα οι σαραντάρηδες και οι πενηντάρηδες. Αυτοί που μεγάλωσαν δηλαδή με κόμιξ. Αυτοί ως γονείς παίρνουν τα παιδιά τους από το χέρι και προσπαθούν να τους μάθουν την γοητεία του να ξεφυλλίζεις ένα φρεσκοτυπωμένο περιοδικό γεμάτο με τις περιπέτειες των αγαπημένων σου ηρώων. Δεν γίνονται και εκθέσεις πια λόγω της πανδημίας, ωστόσο σε παλαιότερες εκθέσεις ήταν συνηθισμένο να βλέπεις τους γονείς να κρατάνε τα παιδιά από το χέρι και να χαζεύουν μαζί ένα τεύχος Αστερίξ ή Ιζνογκούντ για παράδειγμα. Κυρίως πουλάνε οι γνωστοί κλασσικοί ήρωες όπως ο Αστερίξ ή ο Λούκυ Λουκ ή υπάρχει ενδιαφέρον για άλλους λιγότερο γνωστούς; Oι πιο γνωστοί ήρωες έχουν μεγαλύτερη απήχηση. Ωστόσο το αναγνωστικό κοινό είναι ανοιχτό και σε νέες προτάσεις. Είναι πρόθυμο να γνωρίσει και νέους ήρωες και να μοιραστεί μαζί τους εμπειρίες και ιστορίες. Υπάρχει επίσης και υλικό παλαιών ηρώων που δεν έχει κυκλοφορήσει στην Ελλάδα. Εμείς ήμασταν έτοιμοι πριν την πανδημία να κυκλοφορήσουμε αδημοσίευτες στην Ελλάδα ιστορίες του Ιζνογκούντ. Ωστόσο μας πρόλαβε ο κορωνοϊός και το αφήσαμε για αργότερα. Εσάς προσωπικά ο αγαπημένος ήρωας ποιος είναι; Εγώ έχω αδυναμία στον Λούκυ Λουκ. Είναι ο ήρωας που αγαπάω περισσότερο. Τα σενάρια του έχουν ιστορικό υπόβαθρο, παράγουν χιούμορ. Υπάρχουν σταθεροί χαρακτήρες που εμφανίζονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και οι υποθέσεις είναι πάντα ενδιαφέρουσες. Βέβαια είναι παράξενο που τα λέω αυτά αυτή την εποχή, που τα έργα γουέστερν έχουν σχεδόν πεθάνει, που δεν έχουν την απήχηση που είχαν. Με αφορμή τον Αστερίξ που έχει αλλάξει πια πνευματικούς γονείς – γράφεται και σχεδιάζεται από άλλους και όχι από τους Ουντερζό και Γκοσκινί – θέλω να κάνω την εξής ερώτηση: Πιστεύετε ότι ο δημιουργός παρασέρνει τον ήρωα και τον πλάθει στα πρότυπά του ή ο ήρωας καθορίζει και τον δημιουργό; Πιστεύω ότι ο δημιουργός μπορεί να βάλει τις δικές του προσωπικές του πινελιές, ωστόσο δεν μπορεί να ξεφύγει από το βασικό πλαίσιο που κινείται ο ήρωας. Στον Αστερίξ βλέπουμε ότι έχουν προστεθεί ορισμένα μοντέρνα χαρακτηριστικά, υπάρχουν πολιτικά υπονοούμενα, υπάρχουν παρεμβάσεις που κάνουν το κόμιξ πιο political correct στην εποχή μας. Δεν ξέρω εάν αυτά θα έχουν και τι απήχηση. Ωστόσο το αντιστασιακό χωριό με τους χαρακτήρες και το ταμπεραμέντο των ηρώων δεν νομίζω ότι μπορεί να αλλάξει. Άλλο παράδειγμα είναι ο Λούκυ Λουκ. Στις τελευταίες περιπέτειες σταμάτησε να καπνίζει. Περνάει ένα πολύ ωραίο μήνυμα. Αυτή η αλλαγή δεν επηρεάζει σε τίποτα την ποιότητα των ιστοριών ή τον χαρακτήρα του ήρωα. Μην ξεχνάμε ότι οι χάρτινοι ήρωες είναι «ζωντανοί». Εξελίσσονται, προσαρμόζονται. Υπάρχει, τέλος, ένας ήρωας που έχετε ζηλέψει; Που θα θέλατε να έχετε τα δικαιώματα και να εκδίδετε τις περιπέτειες του; Ναι, ο Σνούπυ, ο Τσάρλι Μπράουν και όλη αυτή την παλιοπαρέα. Ο Αστερίξ ξανάρχεται Η ναυαρχίδα των εκδόσεων της Μαμούθ Κόμιξ είναι ως γνωστόν ο Αστερίξ και οι υπολοιποι Γαλάτες ήρωες. Το 38ο κόμικ της διάσημης γαλλικής σειράς έχει τίτλο «Η κόρη του Βερσινζετορίξ» και έχει κυκλοφορήσει. Ο πατέρας της Αδρεναλίνης, Βερσινζετορίξ, ένας αρχηγός των Γαλατών και πλέον αιχμάλωτος του Καίσαρα δίνει εντολή σε δύο στρατιώτες του να την προφυλάξουν από τους Ρωμαίους. Την ίδια ώρα, την έφηβη με την κοτσίδα και τον οξύθυμο και επαναστατικό χαρακτήρα παρακολουθεί ένας προδότης ο οποίος θέλει να βάλει στο χέρι το πολύτιμο περιδέραιο που φορά στο λαιμό και να την παραδώσει στον Ιούλιο Καίσαρα. Η Αδρεναλίνη καταλήγει στο ελεύθερο χωριό του Αστερίξ, ο οποίος μαζί με τον Οβελίξ αναλαμβάνει να την προστατεύσει από τους Ρωμαίους. Έρχεται και άλλη περιπέτεια Όπως αποκάλυψε ο Γάλλος σκιτσογράφος Ζαν-Ιβ Φερί που μαζί με τον εικονογράφο Ντιντιέ Κονράντ συνεχίζουν να δίνουν ζωή τα τελευταία χρόνια στο γαλατικό χωριό, στις 21 Οκτωβρίου 2021 θα κυκλοφορήσει το νέο τεύχος με τις περιπέτειες του Αστερίξ και της παρέας του. Το 39ο βιβλίο θα σηματοδοτήσει την πέμπτη ιστορία που υπογράφει το καλλιτεχνικό δίδυμο από το 2013, οπότε ανέλαβαν τις τύχες του διάσημου κόμικ. «Μπορώ να πω ότι αυτό είναι ένα άλμπουμ-ταξίδι αφού η τελευταία περιπέτεια έλαβε χώρα στο χωριό και στα πέριξ του. Οι Αστερίξ και Οβελίξ θα φύγουν για έναν προορισμό όπου δεν έχουν ξαναταξιδέψει. Είναι κάτι, ξέρετε, που γίνεται όλο και πιο δύσκολο, επειδή οι δυο τους έχουν ήδη επισκεφτεί πολλές χώρες, από την Ιταλία και την Ελλάδα, έως την Ινδία και την Αμερική. Μπορούμε να πούμε ότι αυτή η χώρα δεν υπάρχει σήμερα ως έχει. Αυτό το ταξίδι θα είναι μια ευκαιρία για να αλλάξει ελαφρώς η αφήγηση. Κάθε άλμπουμ είναι ένα μικρό βήμα για να φέρει κάτι νέο», ανέφερε ο Φερί μιλώντας στην εβδομαδιαία γαλλική εφημερίδα «Le Journal du Dimanche». Και το σχετικό link...
  15. Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί έναν κόσμο χωρίς Αστερίξ; Χωρίς Τζέιμς Μποντ; Έναν κόσμο όπου τα παιδιά δεν είχαν νέες περιπέτειες του Θείου Σκρουτζ ή του Ντόναλντ Ντακ να διαβάσουν; Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί μια γενιά που δεν γνώριζε τον Ηρακλή Πουαρό; Οι παραπάνω ήρωες – και αρκετοί άλλοι – αποτελούν σημεία κατατεθέντα του 20ου και του 21ου αιώνα. Ταυτόχρονα αποτελούν πολύ δυνατά brand name. Αποφέρουν εκατομμύρια δολάρια, τροφοδοτούν τεράστιο αριθμό επιχειρήσεων. Σε ένα τόσο καπιταλιστικό κόσμο σαν τον δικό μας αυτό θα μπορούσε να είναι αρκετό για την αιωνιότητα τους. Ωστόσο υπάρχει και μία συναισθηματική πτυχή. Σε έναν κόσμο που αλλάζει τόσο γρήγορα, που οι εξελίξεις, τεχνολογικές, οικονομικές, κοινωνικές, είναι τόσο ραγδαίες που δεν μπορεί πάντα να τις παρακολουθεί κανείς, ο άνθρωπος – από τη φύση του – χρειάζεται κάποιες σταθερές. Ναι, θα δει άπειρες ταινίες, θα γνωρίζει πολυάριθμους χαρακτήρες αλλά όταν θα έρθει η ώρα για την καινούργια ταινία του Τζέιμς Μποντ, θα τον χαλαρώσει το οικείο, το γνωστό, αυτό με το οποίο μεγάλωσε. Μπορεί η φιγούρα του ήρωα να έχει προσαρμοστεί στην εποχή μας αλλά η ουσία δεν παύει να είναι ίδια. Έτσι οι ήρωες αυτοί μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και παραμένουν αθάνατοι. Ποιοι είναι όμως αυτοί που φροντίζουν για την αιωνιότητά τους; Ηρακλής Πουαρώ: Φέτος το τέταρτο βιβλίο Ο δαιμόνιος ντετέκτιβ, ο σαρκαστικός Βέλγος (που όλοι περνούν για Γάλλο), ο εκκεντρικός παρατηρητής με τα γκρίζα κύτταρα φαιάς ουσίας, καλείται να διαλευκάνει μια νέα υπόθεση δολοφονίας το 2021. Η συγγραφέας Sophie Hannah, 45 χρόνια μετά το τελευταίο βιβλίο της Agatha Christie, αναβίωσε τον μυθικό χαρακτήρα και το πνεύμα της εποχής του και το επιτυγχάνει με μια ιστορία που μοιάζει να γράφτηκε από την ίδια την «μητέρα» του διάσημου ντετέκτιβ Αγκάθα Κρίστι! Η Sophie Hannah είναι και η ίδια από τις πιο διάσημες συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων κι έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα ανά τον κόσμο. Κινείται στο χώρο του ψυχολογικού θρίλερ και τα βιβλία της έχουν κυκλοφορήσει σε πάνω από 27 χώρες, ενώ κάποια αποτέλεσαν σενάρια για την τηλεόραση. Έχει αποσπάσει υποψηφιότητες και βραβεία λογοτεχνίας και το ξεχωριστό χάρισμά της στην κατασκευή συναρπαστικών υποθέσεων και μοναδικών χαρακτήρων έκανε τους κληρονόμους των πνευματικών δικαιωμάτων της Αγκάθα Κρίστι, έπειτα από δεκαετίες πιέσεων από δεκάδες συγγραφείς αστυνομικών, να εμπιστευτούν στη Hannah το διασημότερο δημιούργημα της μεγάλης κυρίας του crime fiction – τα βιβλία της οποίας εξακολουθούν να είναι τα πλέον ευπώλητα σε όλο τον κόσμο. Απ’ την έκδοση του πρώτου της βιβλίου το 1920, η Κρίστι έγραψε 33 μυθιστορήματα, δύο θεατρικά και πάνω από 50 διηγήματα με πρωταγωνιστή τον Ηρακλή Πουαρό. Η ίδια η συγγραφέας εξιστόρησε: « Το πιο σημαντικό για εκείνους – τους κληρονόμους της βρετανίδας συγγραφέως- ήταν (και παραμένει) να μην ξεχάσουν οι νεότερες γενιές των αναγνωστών το έργο της Αγκάθα Κρίστι, να έλθουν σε μια ελκυστική επαφή μαζί της. Κάποια μέρα λοιπόν, ο Πίτερ Στράους, ο ατζέντης μου, συζητούσε μάλλον κάτι άσχετο με τους υπεύθυνους στον μεγάλο εκδοτικό οίκο HarperCollins που εκδίδει, ως γνωστόν, τα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι. Τότε του κατέβηκε η ιδέα: Είστε οι εκδότες της Αγκάθα Κρίστι, έτσι δεν είναι; Γιατί δεν ζητάτε από την πελάτισσά μου Σόφι Χάνα να σας γράψει ένα βιβλίο, κάτι σαν συνέχεια των ιστοριών της; Είναι μεγάλη θαυμάστρια της Αγκάθα!». Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα». 007: Ζει μονάχα… πολλές φορές Ο Τζέιμς Μποντ ή Πράκτωρ 007 δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι φανταστικός χαρακτήρας που δημιουργήθηκε το 1953 από τον Άγγλο συγγραφέα Ίαν Φλέμινγκ. Είναι πρωταγωνιστής δώδεκα μυθιστορημάτων και δύο συλλογών διηγημάτων. Το ονοματεπώνυμό του ανασύρει εικόνες πλούτου, εξωτικές τοποθεσίες, σεξ, περιπέτεια και κατασκοπεία. Τα βιβλία του Ίαν Φλέμινγκ, με φανατικούς αναγνώστες στα τέλη της δεκαετίας του 1950, μεταφέρθηκαν στη μεγάλη οθόνη δημιουργώντας τη δημοφιλέστερη, πιο μακροχρόνια και επιτυχημένη κινηματογραφική σειρά, που απέφερε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Όσο λοιπόν η τελευταία ταινία «No Time To Die» με πρωταγωνιστή τον Ντάνιελ Κρεγκ και 25η από τον κόσμο του Τζέιμς Μποντ αναμένεται στις αίθουσες στις 8 Οκτωβρίου 2021, κορωνοϊού επιτρέποντος, το ερώτημα που κυριαρχεί είναι ποιος θα είναι ο επόμενος Τζεημς Μποντ. https://www.youtube.com/watch?v=VNYhgQGS2jU Οι παραγωγοί των ταινιών έβαλαν τέλος στις εικασίες ξεκαθαρίζοντας πως ο επόμενος Μποντ δεν θα είναι γυναίκα, ενώ παραδέχτηκαν ότι μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικός από ότι έχουμε συνηθίσει. Μάλιστα η παραγωγός Barbara Broccoli δήλωσε πως «Μπορεί να είναι οποιουδήποτε χρώματος, αλλά θα είναι άντρας». Ο Γαλάτης που κατέκτησε τον κόσμο Το φαινόμενο «Αστερίξ» αποτελεί σταθμό στην τέχνη των κόμικς, όχι μόνο για τα εκπληκτικά σκίτσα του Albert Uderzo αλλά και για το πλούσιο σενάριο, που οφείλεται στον Rene Goscinny. Ο τελευταίος ήταν και ο εμπνευστής της περίφημης σειράς το 1959. Μετά τον θάνατο του Goscinny, ο Uderzo συνέχισε την έκδοση της σειράς μόνος και παρά τις έντονες διαμαρτυρίες της κόρης του, παρέδωσε τη σκυτάλη στο νέο καλλιτεχνικό δίδυμο JeanYves Ferri και Didier Conrad. Ο ίδιος ο Uderzo αποκάλυψε ότι αισθανόταν το χρέος να μεταβιβάσει στις επόμενες γενιές τον χαρακτήρα του Αστερίξ: «Όταν πήρα αυτήν την απόφαση έπρεπε να στρωθούμε αμέσως στη δουλειά», τόνισε αναφερόμενος στους νέους «κηδεμόνες» του Γαλάτη ήρωα. Ο Conrad, ο νέος σκιτσογράφος, παραδέχεται ότι δεν ήταν εύκολη η προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα: «Πολλές φορές έχανα κάθε ελπίδα και ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω», ανέφερε ο Γάλλος περιγράφοντας την εμπειρία του από τη συνεργασία με τον προκάτοχο του Uderzo. «Πιστεύω ότι ο δημιουργός μπορεί να βάλει τις δικές του προσωπικές του πινελιές ωστόσο δεν μπορεί να ξεφύγει από το βασικό πλαίσιο που κινείται ο ήρωας. Στον Αστερίξ βλέπουμε ότι έχουν προστεθεί ορισμένα μοντέρνα χαρακτηριστικά, υπάρχουν πολιτικά υπονοούμενα, υπάρχουν παρεμβάσεις που κάνουν το κόμιξ πιο political correct στην εποχή μας» είχε αναφέρει στο topontiki.gr ο έλληνας εκδότης του Αστερίξ Γιώργος Τσίτσοβιτς. Στις 21 Οκτωβρίου 2021 θα κυκλοφορήσει το νέο τεύχος με τις περιπέτειες του Αστερίξ και της παρέας του. Το 39ο βιβλίο θα σηματοδοτήσει την πέμπτη ιστορία που υπογράφει το καλλιτεχνικό δίδυμο από το 2013, οπότε ανέλαβαν τις τύχες του διάσημου κόμικ. https://www.youtube.com/watch?v=wipG9U2zaOs Ο θαυμαστός κόσμος της Ντίσνευ Τα σχέδια του Ντον Ρόσα και του Καρλ Μπαρκς συντρόφευσαν αμέτρητους πιτσιρικάδες από το 1966, οπότε κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του Μίκυ Μάους στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Τερζόπουλου. Το 1990 ο νεαρός τότε Πάολο Μοτούρα γνώρισε στα στούντιο της Ντίσνεϊ στο Μιλάνο έναν από τους μεγάλους κομίστες της εταιρείας, τον Τζιοβάνι Μπατίστα Κάρπι, που ήταν στην ίδια γενιά με τους Ρομάνο Σκάρπα και Τζόρτζο Καβατσάνο. Τότε έκανε πραγματικότητα το παιδικό του όνειρο και ξεκίνησε να σκιτσάρει τους αγαπημένους του ήρωες. «Ο μεγάλος “δάσκαλος” των κόμικς, ο Μπατίστα Κάρπι, μου έδωσε να εικονογραφήσω το πρώτο μου σενάριο», τονίζει και περιγράφει αυτό που κάνει ως «κάτι περισσότερο από δουλειά και κάτι λιγότερο από τρόπο ζωής». Όσο περνούσαν τα χρόνια, η ποιότητα του χαρτιού στο Μίκυ Μάους άλλαζε προς το καλύτερο και μαζί του άλλαζε και ο σχεδιασμός των ηρώων του. Από τα τετραγωνισμένα καρέ των πρώτων δεκαετιών και την απλή εικονογράφηση των χαρακτήρων με μια βασική χρωματική παλέτα περάσαμε μετά το 2000 σε πιο εξεζητημένα σχέδια, με περισσότερες λεπτομέρειες, φωτοσκιάσεις, ενώ άλλαξε και το «στήσιμο» του περιεχομένου με ιστορίες μυστηρίου σε συνέχειες και κινηματογραφική σκηνοθεσία. «Το ιταλικό στυλ είναι πιο στυλιζαρισμένο. Η πρόκληση για τους σχεδιαστές είναι να προσελκύσουμε και να γοητεύσουμε νέους αναγνώστες με νέες θεματικές και στυλ, χωρίς να απομακρυνόμαστε από το κλασικό πνεύμα του κόσμου που έπλασε ο Ντίσνευ», τονίζει ο Ιταλός σχεδιαστής. Όπως και να έχει οι περιπέτειες με τους ήρωες του Ντίσνευ είναι αμέτρητες. Στην Ελλάδα τα περιοδικά κυκλοφορούν πλέον με εκδότη τον Θέμη Αλαφούζο – της Καθημερινής, της Vogue κ.λ.π – και παραμένουν στην κορυφή της κυκλοφορίας. Ένας μικρός και μόνος κάου-μπόι Ο Λούκυ Λουκ, συνεχίζει και αυτός χωρίς τον Μορίς, τον «πατέρα» του. Ο Βέλγος δημιουργός έφυγε από τη ζωή το 2001, αλλά το χιουμοριστικό έπος της Άγριας Δύσης με αυτούς τους γκροτέσκους χαρακτήρες, εδώ και μια δεκαετία βρίσκει συνέχεια στα σχέδια του Achde. Και πρόσφατα είδαμε στα ελληνικά νέα τεύχη του «Λούκυ Λουκ» σε σενάρια των Daniel Pennac & Tonino Benacquista όπου ο φτωχός και μόνος καουμπόι έρχεται αντιμέτωπος με τη μητροπολιτική αστυνομία, και για άλλη μια φορά οι Ντάλτονς κλέβουν την παράσταση. Και το σχετικό link...
  16. ΟΛΕΣ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ Πιο κάτω παρουσιάζεται ένας περιεκτικός κατάλογος με όλες τις ιστορίες του Λούκυ Λουκ, οι οποίες δημοσιεύθηκαν κάπου στον κόσμο μέχρι σήμερα. Ο συνολικός αριθμός των ιστοριών ανέρχεται στις 230, εκ των οποίων μόνο οι 135 έχουν δημοσιευθεί στην Ελλάδα. Στον κατάλογο δεν περιλαμβάνονται ιστορίες του Λούκυ Κιντ, του Ράντανπλαν και του Ρόκυ Λουκ. Για κάθε ιστορία δίνονται πληροφορίες για την ελληνική της έκδοση, δηλ. από τις εκδοτικές του Στρατίκη/Ψαρόπουλου και της Μαμούθκομιξ (με μία μόνο εξαίρεση δύο μόνο εξαιρέσεις!). Οι εκδόσεις του Στρατίκη/Ψαρόπουλου, περιλαμβανομένης και της σειράς 16/22, σταμάτησαν πριν την έκδοση της ιστορίας 'Σάρα Μπερνάρ'. Όπου οι πληροφορίες δεν είναι διασταυρωμένες, θα συναντήσετε μερικά ερωτηματικά. Όποιος είναι σε θέση να παρέχει σχετικές πληροφορίες, μπορεί να βοηθήσει ώστε να ενημερώσουμε πλήρως τον κατάλογο. (κάποιες μικρολεπτομέρειες που λείπουν σχετικά με τις εκδόσεις του Στρατίκη/Ψαρόπουλου θα τις συμπληρώσω όταν ξεθάψω τα σχετικά τεύχη από το αρχείο της συλλογής.) Ο κατάλογος παρουσιάζει και την αρίθμηση των σελίδων του Morris στις πρώτες του ιστορίες, η οποία συνεχίζεται μέχρι και την ιστορία 'Ο Δικαστής' (σύνολο 566 σελίδες + 20). Ακολούθως, η κάθε ιστορία έχει τη δική της αρίθμηση ξεκινώντας από το 1. Εξαίρεση της αρχικής αρίθμησης, αποτελεί η πρώτη ιστορία 'Αριζόνα 1880', της οποίας η αρίθμηση των σελίδων της (1-20) δεν συνεχίζεται στη δεύτερη ιστορία. Σαρώσεις για τις γερμανικές ιστορίες (αύξων αριθμοί 121 μέχρι 193 στον κατάλογο πιο κάτω) μπορείτε να βρείτε εδώ (ευχαριστούμε constantinople!). Συνοπτικός κατάλογος των αδημοσίευτων ιστοριών του Λούκυ Λουκ στην Ελλάδα παρουσιάζεται εδώ, όπου μπορείτε να βρείτε και τις σχετικές σαρώσεις. Ο κατάλογος παρουσιάζεται στις πιο κάτω καταχωρήσεις χωρισμένος σε χρονολογικές περιόδους (το σύστημα δεν δεχόταν ολόκληρο τον κατάλογο σε μία μόνο καταχώρηση, φαντάζομαι λόγω μεγέθους).
  17. Στο τελευταίο Λούκυ Λουκ, που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2020 στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μαμούθ Κόμιξ με τίτλο «Μπελάδες στις φυτείες», ο Λούκυ Λουκ, ο καουμπόι που «πυροβολεί πιο γρήγορα κι απ’ τη σκιά του», έρχεται αντιμέτωπος με έναν από τους πιο δύσκολους εχθρούς που έχει συναντήσει μέχρι σήμερα: τον φυλετικό ρατσισμό. Θέτοντας στο επίκεντρο ένα δυστυχώς διαχρονικά επίκαιρο κοινωνικοπολιτικό ζήτημα, το δημιουργικό δίδυμο των Achde’ (σχέδιο) και Jul (σενάριο) γράφει μία από τις καλύτερες μέχρι σήμερα ιστορίες με τον φτωχό και μόνο καουμπόι, με φόντο την ιδιαίτερη νότια πολιτεία της Λουιζιάνα, με τους βάλτους με πεινασμένους κροκόδειλους, τα μεγαλόπρεπα κυπαρίσσια με τους φαλακρούς αετούς και τα κοκκινόφτερα κοτσύφια, το άρωμα μανόλιας και το κατάλευκο βαμβάκι, το «άσπρο χρυσάφι». Κάνοντας ένα διάλειμμα από την κουραστική ζωή του καουμπόι, ο Λούκυ Λουκ βρίσκεται σε διακοπές στην ήσυχη Νιτσεβονάτντα, «το πιο ήσυχο μέρος σε όλο το Κάνσας». Από την αρχή της ιστορίας, ο έγχρωμος πληθυσμός της Αμερικής του 19ου αιώνα τοποθετείται στο προσκήνιο και ενσαρκώνεται σε μία από τις πιο λαμπρές εκφάνσεις του: οι δημιουργοί επιλέγουν τον Μπας Ριβς, τον πρώτο μαύρο βοηθό μάρσαλ που διορίστηκε δυτικά του Μισισιπή και δεινό σκοπευτή, του οποίου τα κατορθώματα αποτελούν διαχρονική πηγή έμπνευσης για τη μυθιστοριογραφία του Φαρ Ουέστ – πάνω του στηρίχτηκε άλλωστε εν πολλοίς και ο κινηματογραφικός Τζάνγκο του Ταραντίνο –, ως το υπαρκτό πρόσωπο που θα συμμετέχει εν είδει συμπρωταγωνιστή στην ιστορία τους. Η θρυλική μορφή του Μπας Ριβς χαίρει της εκτίμησης του εξίσου θρυλικού, πλην όμως φανταστικού πρωταγωνιστή μας, αφού εκμυστηρεύεται πως έχει μάθει πολλά χάρη σε εκείνον. Από την αρχή της ιστορίας, ο σερίφης Μπας έχει συλλάβει τους Ντάλτον στη θέση του Λούκυ Λουκ, αναδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο τη θέση των δύο ανδρών ως ίσων. Κάπου εκεί ο Λούκυ Λουκ πληροφορείται πως έχει κληρονομήσει την πλούσια κυρία Πινκγουότερ, την ιδιοκτήτρια της μεγαλύτερης φυτείας βαμβακιού στη Λουιζιάνα. Η πραγματικότητα έρχεται να αναιρέσει τη μόνιμη επωδό του «φτωχού και μόνου καουμπόι» με την οποία συνηθίζεται να κλείνει κάθε τεύχος της σειράς, όντας πλέον «ο πιο πλούσιος άνθρωπος της Λουιζιάνα»! Μεταφερόμαστε έτσι στον αμερικανικό Νότο σε μια εποχή λίγο μετά τον εμφύλιο και τη νομοθετική κατάργηση της δουλείας, ένα πρώτο βήμα προς την εξισορρόπηση των δικαιωμάτων μεταξύ μαύρων και λευκών. Όμως δυστυχώς δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Οι μαύροι, οι οποίοι τα προηγούμενα χρόνια μεταφέρονταν από την Αφρική ως σκλάβοι για να εργάζονται στα καπνά, το ζαχαροκάλαμο και το βαμβάκι, συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται από την αριστοκρατική ελίτ των λευκών γαιοκτημόνων ως «κατώτερη φυλή». Ένα τέτοιο καθεστώς δεν αλλάζει έτσι εύκολα. Σε όλες τις σκηνές χλιδής των μεγάλων σαλονιών υπάρχει ένας έγχρωμος υπάλληλος – εργάτης, σερβιτόρος, υπηρέτης, σομελιέ. Στην καθημερινότητα, οι μαύροι αλληλεπιδρούν φοβικά με τους λευκούς πολίτες, ακόμα και μετά την ψήφιση της 13ης Τροπολογίας. Έτσι, όταν ο Λούκυ Λουκ έρχεται σε επαφή με τους μαύρους εργάτες της νεοαποκτηθείσας βαμβακοφυτείας του, ταράζει τα νερά της λουιζιάνικης «κανονικότητας». Όταν ο καουμπόι προσφέρει μια απλόχερη χειραψία στον μαύρο επιστάτη που τον υποδέχεται, γινόμαστε μάρτυρες ενός πολιτισμικού σοκ που συνοψίζεται στη φράση του: «Πρώτη φορά μου σφίγγει το χέρι λευκός». Όταν μια μαύρη εργάτρια εξανίσταται εξ ονόματος όλων για την εξαθλίωση, όλοι περιμένουν ως λογική εξέλιξη ότι θα ξυλοφορτωθεί ή θα εκτελεστεί, έχοντας συμφιλιωθεί με την τραγική μοίρα που τους επιφυλάσσει ο «πολιτισμός» των λευκών. Ο σκοπός του Λούκυ Λουκ είναι να παραλάβει την κληρονομιά και να μοιράσει τη γη στους εργάτες της, κάτι που αντιμετωπίζεται με εύλογη επιφύλαξη από τους έγχρωμους εργάτες και αναστάτωση για το status quo από την «άρχουσα τάξη» της περιοχής. Χαρακτηριστικότερη αποτύπωσή της είναι ο φανατισμένος ρατσιστής Κούκου, ο οποίος συνηθίζει να χαράζει τα αρχικά του στο πετσί όλων των σκλάβων με πυρωμένο σίδερο. Όταν πλησιάζει όλοι τρέχουν πανικόβλητοι. Αποτελεί την πρώτη επαφή με την αφρόκρεμα της λουιζιάνικης ελίτ, των ξιπασμένων λευκών αστών οι οποίοι περιφρονούν τους μαύρους θεωρώντας τους υπανθρώπους, ενώ αναφέρονται σε ξυλοδαρμούς, λιντσαρίσματα και απαγχονισμούς σαν να είναι φυσιολογικά! Ο ήρωάς μας γίνεται μάρτυρας των βαθιά ρατσιστικών αντιλήψεων που φωλιάζουν στα προβληματικά, μισάνθρωπα μυαλά όσων επιλέγουν να υποβιβάζουν την ανθρώπινη αξία και υπόσταση μιας μερίδας του πληθυσμού με γνώμονα... το χρώμα του δέρματός τους! Δεν σιωπά, αλλά επιλέγει να αντιδράσει: «Εγώ, ξέρετε, ποτέ δεν ξεχώριζα χρώματα...». Μια φράση που για τους παρευρισκόμενους και τη ρατσιστική κανονικότητά τους δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι... υποφέρει από δυσχρωματοψία! Η άρνησή του να δεχτεί αυτόν τον παραλογισμό και η πρόθεσή του να αναδιανείμει την περιουσία του στους μαύρους εργάτες της φυτείας, δεν αργούν να τον θέσουν στο στόχαστρο της νεοσύστατης τότε Κου Κλουξ Κλαν. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Λούκυ Λουκ τάσσεται υπέρ των αδύναμων. Από την εποχή του Μορίς και του Γκοσινί, στην «Κληρονομιά του Ραντανπλάν» παίρνει το μέρος των Κινέζων της Βιρτζίνια Σίτι, ενώ στην ιστορία «Σύρματα στα Λιβάδια» συνδράμει τους φτωχούς αγρότες έναντι των πλούσιων κτηνοτρόφων. Είναι ωστόσο η πρώτη φορά που οι δημιουργοί του επιλέγουν να θέσουν με τέτοια ένταση ένα κοινωνικοπολιτικό ζήτημα, όπως αυτό του ρατσισμού, στον πυρήνα της ιστορίας και να πάρουν τόσο ξεκάθαρη θέση. Η επιλογή τους αυτή όχι μόνο δεν λειτουργεί εις βάρος της ιστορίας αλλά εξηγείται απόλυτα αν λάβει κανείς υπόψη του πως, αιώνες μετά, δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει τόσα πολλά. Οι μαύροι εξακολουθούν να βιώνουν διακρίσεις και η ρατσιστική ρητορική συνεχίζει να βρίσκει όλο και περισσότερα ευήκοα ώτα, διοχετευόμενη από την κλιμακούμενη άνοδο της Ακροδεξιάς ή της εκμοντερνισμένης εκδοχής της alt-right. Ακόμα σε πολλές περιπτώσεις, όπως συνέβη πρόσφατα στην Αμερική, να αντικατοπτρίζεται στην αντιμετώπιση των έγχρωμων πολιτών όπως ο Τζορτζ Φλόιντ από τις αστυνομικές αρχές. Στον απόηχο του κινήματος «Black Lives Matter» και της έντονης ανησυχίας του δημοκρατικού κόσμου για την επιμονή αντίστοιχων φαινομένων, το νέο άλμπουμ του Λούκυ Λουκ, που βρίθει ιστορικών και λογοτεχνικών αναφορών όπως ο Τομ Σόγιερ και ο Χάκλμπερι Φιν, και αναχρονισμών όπως για παράδειγμα η αναφορά στον Μπαράκ Ομπάμα και την Όπρα, τοποθετείται με σαφήνεια στη σωστή μεριά της Ιστορίας και αποδεικνύει τον διδακτικό ρόλο που συνεχίζει – και οφείλει – να παίζει η 9η Τέχνη στις σύγχρονες κοινωνίες. Και το σχετικό link...
  18. Άρθρο για τα 70 χρόνια από την πρώτη εμφάνιση του φτωχού και μόνου καουμπόυ. Αφιέρωμα στο χαρακτήρα. Αφιέρωμα στο Morris Αφιέρωμα στον Goscinny Και μια εξαιρετική μελέτη σχετικά με όλες τις ιστορίες του Λούκυ Λουκ.
  19. Είναι ένας θρύλος της Άγριας Δύσης. Αλλά τα καταφέρνει εξίσου καλά και στα υπερατλαντικά ταξίδια του. Οι Jul και Achdé, στο πνεύμα του Morris, μεταφέρουν τον Λούκυ Λουκ στο Παρίσι σε μια αρκετά διαφορετική και τολμηρή περιπέτεια με τον «φτωχό και μόνο καουμπόυ». Ο εμπνευστής και σχεδιαστής του Λούκυ Λουκ, Morris, πέθανε το 2001. Ο René Goscinny που υπέγραψε πολλά από τα σενάρια των περιπετειών του δημοφιλούς καουμπόυ είχε πεθάνει από το 1977. Ωστόσο «ο άνθρωπος που πυροβολεί πιο γρήγορα κι από τον ίσκιο του» δεν έμεινε ορφανός. Από το 2003 τις σχεδιαστικές τύχες του ανέλαβε ο Achdé σε συνεργασία με διάφορους σεναριογράφους και τα αποτελέσματα μέχρι τώρα είναι εντυπωσιακά. Τα 13 άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει μετά τον θάνατο του Morris, χωρίς να υστερούν σε τίποτα σε σχέση με το ένδοξο παρελθόν, ανανεώνουν διαρκώς το ενδιαφέρον για τον Λούκυ Λουκ διατηρώντας τον διαρκώς στην επικαιρότητα των κόμικς. Αν, μάλιστα, σε αυτά προστεθούν και τα εξαιρετικά άλμπουμ εκτός σειράς «Ποιος Σκότωσε τον Λούκυ Λουκ» του Matthieu Bonhomme και «Ο Ντόλης δεν Απαντάει Πια» του Guillaume Bouzard, ο μύθος του μοναχικού καουμπόυ διαιωνίζεται και αποκτά όλο και περισσότερες, πιο ενήλικες προεκτάσεις. Το «Ένας Καουμπόυ στο Παρίσι» των Jul στο σενάριο και Achdé στα σχέδια (εκδόσεις Μαμούθ Κόμιξ, μετάφραση: Βασίλης Πουλάκος) είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση της νέας εποχής του Λούκυ Λουκ. Γιατί μπορεί να ξεκινά με τον Λούκυ Λουκ να οδηγεί τους αδελφούς Ντάλτον στη φυλακή, τον Άβερελ να ονειρεύεται φαγητά και τον Τζόε εκτός εαυτού να κοκκινίζει από την οργή του, αλλά στη συνέχεια η ιστορία ξεμακραίνει από κάθε πεπατημένη. Ο Λούκυ Λουκ συναντά τον Αύγουστο Μπαρτολντί, γλύπτη του Αγάλματος της Ελευθερίας που μεταφέρει το χέρι με τον πυρσό μέσα στις ερήμους της Άγριας Δύσης, προσπαθώντας να συγκεντρώσει χρήματα για την αποπεράτωση του έργου του και αποφασίζει να τον βοηθήσει. Έτσι, θα ταξιδέψει μαζί του σε ένα απολαυστικό Παρίσι, θα παραξενευτεί από την ύπαρξη μιας «μικρής πορσελάνινης λεκάνης στο μπάνιο», θα θαυμάσει τα gargoyles στους γοτθικούς ναούς, θα εκπλαγεί από τους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους που ζωγραφίζουν «τα χρώματα πιο γρήγορα κι από τον ίσκιο τους», θα περπατήσει στη Σορβόννη, θα γίνει μάρτυρας ληστείας με δράστες τον Βερλέν και τον Ρεμπό. Το χιούμορ του Jul είναι συχνά αυτοσαρκαστικό και ιδιαίτερα τολμηρό, όπως στην περίπτωση που ο Λούκυ Λουκ δίνει την ταυτότητά του σε έναν φρουρό και αυτός τον επιπλήττει λέγοντας: «Μα αυτή η φωτογραφία είναι παλιά! Είστε ακόμα με τσιγάρο!» ή όταν βγάζει τα παπούτσια του για να αντικρίσει ο αναγνώστης τις τεράστιες τρύπες στις κάλτσες του. Αντίθετα από τα συνηθισμένα ο «κακός» της υπόθεσης είναι ένας ραδιούργος διευθυντής φυλακών, συγγραφέας του βιβλίου «50 Αποχρώσεις του Γκρι Τοίχου» σε μια φυλακή – κολαστήριο, ενώ το Άγαλμα της Ελευθερίας τελικά θα στηθεί στην είσοδο της Νέας Υόρκης αντί για μια τεράστια «πρότυπη» φυλακή. Μπορεί η Ελευθερία να μη φωτίζει και τόσο πολύ πια τον σύγχρονο κόσμο, αλλά γι’ αυτό δεν φταίει ο Μπαρτολντί. Ούτε, φυσικά, ο Λούκυ Λουκ. Και το σχετικό link...
  20. Ο Achdé έρχεται στο Public Συντάγματος Πέμπτη 9 Μαΐου στις 19.00 Στα βήματα του Morris, δημιουργού του ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ, ο συνεχιστής της σειράς Achdé, θα βρεθεί για δεύτερη φορά στην Αθήνα, στην παρουσίαση της ελληνικής έκδοσης του τελευταίου άλμπουμ του, σε κείμενα Jul και μετάφραση από τον Βασίλη Πουλάκο με τίτλο: «Λούκυ Λουκ – Ένας καουμπόυ στο Παρίσι», την Πέμπτη 9 Μαΐου, στις 19:00, στο Public Συντάγματος. Με αφορμή την δωρεά του Αγάλματος της Ελευθερίας από την Γαλλία στις ΗΠΑ, ο γνωστός μας μοναχικός καουμπόυ, εκτός από τις συνήθεις αναφορές στο Ουέστ θα μας φέρει σε επαφή με τον θαυμαστό κόσμο της γαλλικής πρωτεύουσας, με τις διάσημες προσωπικότητες της και τους απλούς κατοίκους της στο τέλος του 19ου αιώνα.
  21. Mετά το TενΤεν vs Μπλέικ και Μόρτιμερ που αποδείχθηκε ντέρμπυ, είπα να βάλω και τη μητέρα των μαχών. Τα αγαπημένα μας Αστερίξ δίπλα στα αγαπημένα μας Λούκυ Λουκ. Σαν 3η επιλογή πρόσθεσα και το λιγότερο δημοφιλές κόμικ του Goscinny, τον Ιζνογκούντ. Προσωπικά προτιμώ τα Λούκυ Λουκ. Μ΄αυτά μεγάλωσα, κάποια τα έχω διαβάσει πάνω από 10 φορές (όχι ότι δεν διάβαζα και Αστερίξ μικρός, όμως όχι τόσο φανατικά). Ατάκες από ΛΛ έχουν μείνει ανεξίτηλες στη μνήμη μου τόσα χρόνια. Αλλά δεν είναι μόνο θέμα "νοσταλγίας". Μ΄αρέσει περισσότερο η western θεματολογία και γενικότερα η εποχή στην οποία διαδραματίζονται οι ιστορίες. Συν ότι είναι τόσο πολλά, που έχω πολλές επιλογές στο ποιο να πιάσω να διαβάσω όταν δεν έχω τι να κάνω. Ενώ τα Αστερίξ είναι ούτε τα μισά. Αν και παραδέχομαι ότι τα περισσότερα είναι ποιοτικά. Δεν υπάρχει πολύ σαβούρα. Σίγουρα όχι τόση όσο στα ΛΛ. Ο Ιζνογκούντ είναι κι αυτός μια τίμια επιλογή για όποιον θέλει να διαβάσει κάτι χιουμοριστικό, αλλά προσωπικά τον έχω ένα κλικ κάτω από τ΄άλλα
  22. ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ 15 ΜΑΡ 2018 ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΠΡΟΤΖΕΚΤ ΕΛΑΒΕ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΚΔΟΣΗ Α' περίοδος, Β' περίοδος, Γ' περίοδος, Δ' περίοδος, και Ε' περίοδος. Αυτό το πρότζεκτ ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια να (ξανα)ξεχωρίσουμε όλες τις διαφορετικές σειρές του ΛΛ που εκδόθηκαν από τους Στρατίκη και Ψαρόπουλο και κυρίως να αναζητήσουμε και να σκανάρουμε όλα τα εξώφυλλα που μας λείπουν από το φόρουμ. Καθαρά και νοικοκυρεμενα πράματα. Μέχρι σήμερα έχει αποδώσει δεκάδες καινούρια εξώφυλλα και σύντομα ελπίζω ότι θα γίνει και ο ορθός διαχωρισμός των παρουσιάσεων. Μιας και ο the guest ολοκληρώνει την καταπληκτική μελέτη του στο αντίστοιχο θέμα, αφαίρεσα τη δική μου ανάλυση (η οποία βασιζόταν στο μεγαλύτερο μέρος της στη λίστα του Γιώργου). Όλες τις πληροφορίες για το θέμα μπορείτε πλέον να τις βρείτε αναλυτικότατα εκεί. Το πρότζεκτ ΦΥΣΙΚΑ και παραμένει ενεργό μέχρι να σκαναριστεί και το τελευταίο εξώφυλλο που λείπει ή να διαχωριστούν οι αντίστοιχες παρουσιάσεις (οπότε τα εξώφυλλα θα περνιούνται απ’ ευθείας εκεί). Η λίστα με τις ελλείψεις προς το παρόν έχει λαθάκια, θα διορθωθεί όμως μόλις ο the guest ολοκληρώσει την ανάρτηση της οριστικής δικής του λίστας κυκλοφορίας και θα ενημερώνεται όποτε ανεβάζει κάποιος νέο εξώφυλλο. Παραμένουν στο θέμα τα αρχεία Word που αναφέρουν σε ποιο σημείο του φόρουμ βρίσκεται το κάθε εξώφυλλο για ιστορικούς λόγους, αλλά και γιατί ίσως χρειαστούν όταν θα διαχωρίζουμε τις παρουσιάσεις. Ωστόσο από εδώ και πέρα ΔΕΝ θα ενημερώνονται. Για κάθε νέο εξώφυλλο που ανεβαίνει θα γίνεται αναφορά εδώ, στο πρώτο ποστ. ΕΜΠΡΟΣ, ΓΙΑ ΝΕΑ ΕΞΩΦΥΛΛΑ ΛΟΙΠΟΝ! Ελλείψεις σε εξώφυλλα Λούκυ Λουκ εκτός εκδόσεων Μαμουθκόμιξ (κοκκινίζει όποιο νέο εξώφυλλο ανεβαίνει) Α΄ΣΕΙΡΑ 10 ΔΡΧ 2. ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΖΟΣ ΤΖΕΙΜΟΝ 5/1968 pambosM post #151 10. Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ 1/1969 pambosM post #153 11. ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΝΤΕΡΙΚΣ 2/1969 pambosM post #155 13. 4/1969 Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΙΣΙΣΙΠΗ pambosM post #151 16. ο λουκυ εχει φασαριες 7/1969 albert post 116 20. ΟΙ ΝΤΑΛΤΟΝ ΕΞΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ 11/1969 pambosM post #157 23. ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΝΤΟΞΕΥ 2/1970 Pambosm post #130 Β΄ΣΕΙΡΑ 10-12-15 ΔΡΧ ΙΟΥΝ.1971 1 10 ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΜΠΡΟΝΚΟ ΠΟΥΕΜΠΛΟ (ἐξώφυλλο μὲ Αἰγόκερω) PambosM post #163 ΙΟΥΛ.1971 2 10 ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΖΟΣ ΤΖΕΪΜΟΝ (ἐξώφυλλο μὲ Αἰγόκερω) trelele post # 120 ΑΥΓ. 1971 3 10 Ο ΦΙΛ ΝΤΕΦΕΡ ΑΠΕΙΛΕΙ (ἐξώφυλλο μὲ Αἰγόκερω) PambosM post #130 ΑΥΓ. 1971 3 10 Ο ΦΙΛ ΝΤΕΦΕΡ ΑΠΕΙΛΕΙ (Ἀφοὶ Στρατίκη) (ἐξώφυλλο χωρὶς Αἰγόκερω)PambosM ΣΕΠΤ.1971 4 10 ΜΠΙΛΥ Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ (ἐξώφυλλο μὲ Αἰγόκερω)PambosM post #130 ΣΕΠΤ.1971 4 10 ΜΠΙΛΥ Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ (Ἀφοὶ Στρατίκη) (ἐξώφυλλο χωρὶς Αἰγόκερω) 5. ΦΑΣΑΡΙΕΣ ΣΤΟ ΓΚΑΝ ΓΚΟΛΦ 10/1971 φλοκ ποστ #83 6. ΑΓΡΙΟ ΦΑΡ ΟΥΕΣΤ 11/1971 φλοκ ποστ #87 7. ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΝΤΑΛΤΟΝ! 12/1971 1SUPERMAN1 8. Ο ΛΟΥΚΥ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΔΡΑΣΙ 1/1972 6/1971 Killmath post #103 9. 2/1972 ΟΙ ΝΤΑΛΤΟΝ ΔΡΑΠΕΤΕΥΟΥΝ pambosM post #151 10. Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ 3/1972 Han Solo post #69 12 . ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΝΤΑΛΝΤΟΝ 5/1972 Killmath post #103 13. Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΙΣΙΣΙΠΗ 6/1972 Killmath post #103 14. Η ΕΠΕΛΑΣΙΣ ΤΟΥ ΙΠΠΙΚΟΥ 16. Ο ΛΟΥΚΥ ΕΧΕΙ ΦΑΣΑΡΙΕΣ 9/1972 φλοκ ποστ 105 17. ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΟΘΩΝΙΑ 10/1972 Killmath post #103 19. ΒΟΗΘΕΙΑ ΟΙ ΝΤΑΛΤΟΝ 12/1973 Han Solo post #69 20. ΟΙ ΝΤΑΛΤΟΝ ΕΞΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ 1/1973 Killmath post #103 21. Η ΠΟΛΙΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑ 3/1973 Killmath post #103 22. ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ ΛΟΦΟΙ 4/1973 PambosM post #166 24. ΠΑΤ ΠΟΚΕΡ 6/1973 25. ΤΗΓΑΝΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥ ΝΤΑΛΤΟΝ 7/1973 26. ΣΥΡΜΑΤΑ ΣΤΑ ΛΕΙΒΑΔΙΑ 8/1973 Killmath post #103 27. ΚΑΛΑΜΙΤΥ ΤΖΕΗΝ 9/1973 Killmath post #103 30. Αριζόνα 12/1973 PambosM post #135 31. Ο ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΠΥΡΕΤΟΣ 1/1974 φλοκ ποστ #87 35. ΤΖΕΣΣΕ ΤΖΕΗΜΣ 5/1974 PambosM post #135 36. 6/1974 37. Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΡΑΝΤΑΝΠΛΑΝ 7/1974 39. Μαμα Ντάλτον 7/72 pambosM post #151 40. ΤΟ ΚΑΝΥΟΝ ΤΩΝ ΑΠΑΤΣΙ 10/1974 tik post #1 Γ΄ΣΕΙΡΑ 15 ΔΡΧ 1. ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΜΠΡΟΝΚΟ ΠΟΥΕΜΠΛΟ 12/1974 3. Ο ΦΙΛ ΝΤΕ ΦΕΡ ΑΠΕΙΛΕΙ 2/1975 tik πρώτο ποστ 4. ΜΠΙΛΥ Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ 3/1975 5. 4/1975 6. ΑΓΡΙΟ ΦΑΡ ΟΥΕΣΤ 5/1975 constinople post #109 7. 6/1975 10. Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ 9/1975 11. 10/1975 ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΝΤΕΡΡΙΚΣ PambosM post #130 14. 1/1976 19. 6/1976 20. ΟΙ ΝΤΑΛΤΟΝ ΕΞΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ 7/1976 apetoussis82 post #106 Δ΄ΣΕΙΡΑ 20-25-30-35 ΔΡΧ 5. 5/1977 ΣΥΡΜΑΤΑ ΣΤΑ ΛΙΒΑΔΙΑ ikarukani post #125 14. ΤΖΕΣΣΕ ΤΖΕΗΜΣ 2/1978 consatntinople post #109 18. 6/1978 19. ΤΟ ΚΑΝΥΟΝ ΤΩΝ ΑΠΑΤΣΙ 7/1978 constantinople post #109 21. ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΜΠΡΟΝΚΟ ΠΟΥΕΜΠΛΟ 9/1978 constantinople post #109 22. 10/1978 ΕΝΑΝΤΙΟ ΤΖΟΣ ΤΖΕΪΜΟΝ trelele post 118 27. ΑΓΡΙΟ ΦΑΡ ΟΥΕΣΤ 3/1979 TIK post #136 30. ΟΙ ΝΤΑΛΤΟΝ ΔΡΑΠΕΤΕΥΟΥΝ constinople post #109 32. ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΝΤΕΡΙΚΣ 8/1979 φλοκ ποστ #115 34. Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΙΣΙΣΙΠΗ 10/1979 φλοκ ποστ #99 35. Η ΕΠΕΛΑΣΙΣ ΤΟΥ ΙΠΠΙΚΟΥ 11/1979 φλοκ ποστ #87 36. Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΚΛΑΧΟΜΑ 12/1979 constantinople post #109 37. Ο ΛΟΥΚΥ ΕΧΕΙ ΦΑΣΑΡΙΕΣ 1/1980 φλοκ ποστ #91 38. ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΟΘΩΝΙΑ 2/1980 tik πρώτο ποστ 39. ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ 3/1980 constinople post #109 47. ΤΗΓΑΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΤΑΛΤΟΝ 11/1980 φλοκ ποστ #94 Ε΄ΣΕΙΡΑ 35-40-50-60-80-90-100 ΔΡΧ 2. ΟΙ ΝΤΑΛΤΟΝ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ 1/1981 apetoussis82 post #123 7. ΟΙ ΕΚΤΟΣς ΝΟΜΟΥ apetoussis post #159 8. Ο ΛΟΥΚΥ ΣΤΟ ΡΟΝΤΕΟ 7/1981 apetoussis82 post #106 9. ΑΡΙΖΟΝΑ 8/1981 constinople post #109 13. ΝΤΑΛΤΟΝ ΣΙΤΥ 12/1981φλοκ ποστ #99 16. Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΡΑΝΑΤΑΝΠΛΑΝ 3/1982φλοκ ποστ #99 23. Ο ΦΙΛ ΝΤΕΦΕΡ ΑΠΕΙΛΕΙ 10/1982φλοκ ποστ #99 26. ΦΑΣΑΡΙΕΣ ΣΤΟ ΓΚΑΝ ΓΚΟΛΦ 1/1983φλοκ ποστ #99 27. ΑΓΡΙΟ ΦΑΡ ΟΥΣΤ 1/1983φλοκ ποστ #99 37. Ο ΛΟΥΚΥ ΕΧΕΙ ΦΑΣΑΡΙΕΣ 12/1983 tik 40. 3/1984 7 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ φλοκ ποστ #65
  23. Για μια ακόμα φορά ο θρυλικός κάου-μπόΰ που πυροβολά πιο γρήγορα και από την σκιά του, σε μία ακόμα έκδοση αυτή την φορά ειδική. Η ΜΑΜΟΥΘ ΚΟΜΙΞ σε συνεργασία με την ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ Α.Ε. για 6 εβδομάδες θα κυκλοφορήσει σαν ένθετο στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ τόμους των τριών τευχών σε πιο μικρό σχήμα από το καθιερωμένο. Ότι πρέπει για τις καλοκαιρινές διακοπές, εύχρηστο και πολυσέλιδο. Καλύτερα βέβαια να βγαίνανε σε κανονικά άλμπουμ οι τίτλοι που δεν είχαν κυκλοφορήσει απο το ΕΘΝΟΣ αλλά... Καλοφτιαγμένη έκδοση που αν και πιστεύω ότι έγινε για διαβασμα στις παραλίες άρα και να στραπατσαριστεί και τι έγινε, μπορεί να σταθεί και στα ράφια της βιβλιοθήκης μας. Οι τόμοι είναι αριθμημένοι και ο πρώτος είναι αφιερωμένος στους θρυλικούς παρανόμους: ΜΠΙΛΥ Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ, ΚΑΛΑΜΙΤΥ ΤΖΕΗΝ και ΤΖΕΣΣΕ ΤΖΕΗΜΣ. Την ερχόμενη Κυριακή ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ με τους τίτλους: ΚΑΡΑΒΑΝΙ, ΕΛΙΞΗΡΙΟ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ. ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ Βασιλεύς των κόμκς για το G.C. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον ΚΟΜΙΞ.
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.