Search the Community

Εδώ και πολλά χρόνια έχει γίνει συνήθεια στην εφημερίδα "Καθημερινή" και σε κάθε Κυριακάτικο φύλλο της εσωκλείει και ένα μικροσκοπικό περιοδικό, το οποίο φέρει τον λιτό, αλλά περιεκτικό, τίτλο "TV". Ο ρόλος του είναι συγκεκριμένος. Αποτελεί έναν πλήρη εβδομαδιαίο οδηγό της τηλεόρασης, καθώς επίσης φιλοξενεί και μερικές απόψεις για τα σημαντικότερα τηλεοπτικά events που πρόκειται να προβληθούν. Όλες οι δυνατές ταινίες, όλες οι νέες σειρές, καθώς και τα τηλεπαιχνίδια υψηλής τηλεθέασης, θα περάσουν από το... μικροσκόπιο του περιοδικού, θα αναλυθούν και θα προσπαθήσουν να πείσουν τον αναγνώστη να τις απολαύσει στην τηλεόρασή του. Η έκδοση, δυστυχώς, είναι ευτελής. Εκτός από το μικρό φορμάτ, το έντυπο, είναι δομημένο με χαρτί εφημερίδας, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξώφυλλο. Μέχρι και το δέσιμο, δεν έχει γίνει με καρφίτσα (που ίσως να κόστιζε περισσότερο ), αλλά με εσωτερική κόλλα, που συνηθίζεται να χρησιμοποιείται και στις εφημερίδες. Οι υπεύθυνοι σίγουρα αποφάσισαν ότι ένα τέτοιο περιοδικό δεν προορίζεται να αποθηκευτεί σε μία βιβλιοθήκη, αλλά να πεταχτεί μετά από μία εβδομάδα, όπου θα έχει επιτελέσει τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Άγνωστο το πότε ξεκίνησε, γνωστό το ότι συνεχίζει να υφίσταται ακόμα και στις ημέρες μας. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους nikos ka, DM64007, albert & Captain Cooper.

Περιοδικό ένθετο του Κυριακάτικου φύλλου της εφημερίδας Καθημερινής, που ξεκίνησε κατά προσέγγιση το 2003. Ο αριθμός των σελίδων του ποικίλει από 70-100 κάθε φορά. Στην τελευταία σελίδα περιέχεται η στήλη "Στο Φτερό" με κόμικ ή γελοιογραφία του Ηλία Μακρή, να κάποια ενδεικτικά μονοσέλιδα: Η εφημερίδα Καθημερινή ιδρύθηκε από τον Γεώργιο Βλάχο και ξεκίνησε να εκδίδεται 15 Σεπτεμβρίου 1919. Από το 1988 έως σήμερα ανήκει στον όμιλο Αλαφούζου. Για περισσότερα ιστορικά ανατρέξτε στην wikipedia. σσ.Το εξώφυλλο του #419 είναι λίγο βρώμικο, το βάζω μέχρι να βρεθεί καλύτερο. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Dr Paingiver, GreekComicFan, comicsking, tik, petross21, Indian, ftsgr, albertus magnus, Retroplaymo, nikos ka & albert.

Ξεκίνησε λοιπόν η πολυαναμενόμενη σειρά των Peanuts από την Καθημερινή, με τον πρώτο τόμο που περιλαμβάνει τα Κυριακάτικα στριπ των ετών 1952-53. Όμορφη μεγάλη έκδοση, με μαλακό αλλά ανθεκτικό εξώφυλλο και ματ χαρτί μέσα που θα μπορούσε να είναι λίγο πιο παχύ, αλλά νομίζω πως κι έτσι είναι αρκετά ικανοποιητικό. Στο περιεχόμενο τώρα, αυτά είναι τα αρχικά σχέδια κι έτσι οι περισσότεροι ήρωες διαφέρουν λίγο από τις τελικές τους μορφές που γνωρίζουμε κι αγαπάμε, ενώ και η πλοκή και το χιούμορ είναι λίγο βασικά και απλοϊκά. Καλή αρχή λοιπόν και όλοι νομίζω ευχόμαστε να μην μείνει η έκδοση στους τέσσερις, ήδη ανακοινωμένους , τόμους του Ιανουαρίου, αλλά να επεκταθεί στο σύνολο της . ΥΓ . Είναι η πρώτη μου παρουσίαση, παρακαλώ τους mods να προβούν σε διορθώσεις.

Εν έτει 2012, η Νέα Ακτίνα κυκλοφορεί στην Ελλάδα, σε ξεχωριστό περιοδικό, την ιταλική σειρά "Paperinik New Adventures". Τα τεύχη της ελληνικής έκδοσης έχουν από 76 σελίδες το καθένα και είναι στο γνωστό μέγεθος των Αλμανάκο - Μίκυ Μυστήριο - Ντόναλντ - Μίννι (14.5 x 20.5). Περιέχουν τις ιστορίες, καθώς και άρθρα, βιογραφίες των χαρακτήρων, διάφορα παραλειπόμενα, όλα δημιουργήματα της ιταλικής σχολής. Αν και αρχικά είχε ανακοινωθεί πως τα τεύχη θα κυκλοφορούν πρώτα στην Αθήνα και ένα μήνα περίπου αργότερα στην επαρχία, το πρόγραμμα αυτό άλλαξε και το περιοδικό κυκλοφορεί ταυτόχρονα σε όλη την Ελλάδα. Η έκδοση σταμάτησε προσωρινά στο 15ο τεύχος, τον Σεπτέμβριο του 2013, κατά την διακοπή έκδοσης περιοδικών από τη Νέα Ακτίνα. Με την εκχώρηση των δικαιωμάτων έκδοσης Ντίσνεϋ κόμικς στην Καθημερινή, η έκδοση συνεχίστηκε στα τέλη Ιουνίου του 2014, κρατώντας την ίδια αρίθμηση και περίπου την ίδια τιμή, αλλά σε μεγαλύτερο μέγεθος και με αυξημένες σελίδες. Επίσης, ξεκίνησε η δημοσίευση των δευτερευόντων ιστοριών που υπήρχαν στα ιταλικά τεύχη. Για όσους δε γνωρίζουν, πρόκειται για μια ιταλική έκδοση του 1996 (), με σενάριο πιο ώριμο απ' ό,τι συνηθίζεται στα Ντίσνευ κόμικς, καθώς παρουσιάζει τον Φάντομ Ντακ σαν κανονικό υπερήρωα και όχι με τον κωμικό τρόπο που τον είχαμε γνωρίσει μέχρι τώρα. Η τεράστια επιτυχία της σειράς υπήρξε το έναυσμα για παρόμοιες εκδόσεις που ξεφεύγουν από τα όρια που έχουμε συνηθίσει στα Disney∙ χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το Mickey Mouse Mystery Magazine, το X-Mickey, αλλά και το W.I.T.C.H. ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ Αν εξαιρέσουμε την Ιταλία, που γεννήθηκε η σειρά, λίγες είναι οι χώρες στις οποίες έχουν δημοσιευτεί σχεδόν όλα τα τεύχη. Γράφω σχεδόν, διότι υπάρχουν και τέσσερα "σπέσιαλ" τεύχη που κυκλοφόρησαν στη γείτονα χώρα τα καλοκαίρια από το 1997 έως το 2000 (1, 2, 3, 4). Έχουμε και λέμε λοιπόν: Δανία: 1η έκδοση, 2η έκδοση. Αδημοσίευτα τα σπέσιαλ τεύχη των χρονιών 1998, 1999, 2000. Νορβηγία: 1η έκδοση, 2η έκδοση. Αδημοσίευτο το σπέσιαλ τεύχος του 1999. Σουηδία: Η μοναδική έκδοση. Αδημοσίευτο το σπέσιαλ τεύχος του 1999. Αποποίηση ευθύνης: Παρακάτω παρουσιάζω τα βασικά στοιχεία της σειράς, καθώς και τους κυριότερους χαρακτήρες που εμφανίζονται εκεί, τελείως επιφανειακά. Πολλοί όμως προτιμούν να μαθαίνουν την πλοκή από τα ίδια τεύχη. Αν ανήκετε σε αυτή την κατηγορία, προσέξτε στο παρακάτω κείμενο, γιατί μπορεί να σας χαλάσει την ευχαρίστηση της ανάγνωσης των περιπετειών. ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ Όταν ο θείος Σκρουτζ αγοράζει το Μέγαρο Δάρβιν , το ψηλότερο κτήριο της Λιμνούπολης, και αναθέτει στον Ντόναλντ καθήκοντα προσωρινού επιστάτη, ο τελευταίος παρατηρεί πως ο ουρανοξύστης δεν έχει μόνο 150 ορόφους (όπως θα έπρεπε κανονικά) αλλά κι έναν επιπλέον. Ψάχνοντας, ανακαλύπτει σταδιακά τα μυστικά που κρύβει το κτήριο: από την ύπαρξη μιας ισχυρότατης τεχνητής νοημοσύνης έως εξελιγμένα αυτοκίνητα και υπερόπλα∙ όλα δημιουργίες του προηγούμενου ιδιοκτήτη του κτηρίου. Με τη βοήθεια των παραπάνω, αλλά και με αρκετούς νέους συμμάχους, ο Φάντομ Ντακ προσπαθεί να αντιμετωπίσει τους καινούργιους αντιπάλους του (βλέπε παρακάτω για μια εκτενέστερη παρουσίαση των σημαντικότερων χαρακτήρων). Σημειωτέον πάντως, πως στα σενάρια της σειράς υπάρχουν και ταξίδια στον χρόνο, κυρίως στον 23ο αιώνα, καθώς εκεί βρίσκεται η βάση της Αστυνομίας Χρόνου. Ναι, καλά διαβάσατε, πρόκειται για μια μελλοντική οργάνωση που ελέγχει να μην σημειωθούν χρονικές παρεμβολές στο παρελθόν. ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ Φάντομ Ντακ (Paperinik): Ο κεντρικός ήρωας της σειράς. Ο γνωστός χαρακτήρας εμφανίζεται εδώ πολυδιάστατος, με ένα καινούργιο περιβάλλον δευτερευόντων χαρακτήρων να τον περιβάλλει: ΣΥΜΜΑΧΟΙ... Νούμερο Ένα (Uno): Μια τεχνητή νοημοσύνη. Είναι παρών (ή μήπως παρόν ) σχεδόν σε όλα τα επεισόδια και έχει σημαντικό ρόλο στην πλοκή, καθώς χωρίς τις ικανότητες του ο Φάντομ δύσκολα θα κατάφερνε να φέρει εις πέρας όλες τις αποστολές του. Λύλα (Lyla Lay): Εκ πρώτης όψεως, μία κανονική δημοσιογράφος του τηλεοπτικού καναλιού 00. Στην πραγματικότητα όμως, Ξαντούμ (Xadhoom): Εξωγήινη η οποία χάρη στις γνώσεις της κατάφερε να αλλάξει τη δομή του σώματος της ώστε να αποτελείται από ενέργεια. Μισεί τους Εβρονιανούς Όντιν Ρομένου (Odin Eidolon): Ένας από τους πιο σημαντικούς και ισχυρούς κατοίκους του 23ου αιώνα. Πρόκειται για Μάριαν Φλάναγκαν (Marry Ann Flagstarr): Πράκτορας του PBI, μιας μυστικής κρατικής υπηρεσίας. Έβερετ Δάρβιν (Everett Ducklair): Πρώην εκατομμυριούχος και εφευρέτης. Δημιουργός του Μέγαρου Δάρβιν και όλων των κρυμμένων μυστικών του (συμπεριλαμβανομένου του Uno). Ενεργά συμμετέχει σε ελάχιστα επεισόδια. ...ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ Εβρονιανοί (Evroniani): Εξωγήινοι αντίπαλοι του Φάντομ. Η τεράστια αυτοκρατορία τους επεκτάθηκε εις βάρος άλλων πλανητών, τους οποίους υποδούλωσαν. Δεν έχουν καταφέρει ωστόσο να κατακτήσουν τη Γη, λόγω της αντίστασης του Φάντομ. Άνγκους Φάνγκους (Angus Fangus): Δημοσιογράφος του τηλεοπτικού καναλιού 00 (συνάδελφος της Λύλα). Κατηγορεί συνεχώς τον Φάντομ Ντακ και υποστηρίζει πως πίσω από τη μάσκα του κρύβεται ένας εγκληματίας. Αρκετές φορές το κοινό τον πιστεύει, δημιουργώντας προβλήματα στην εικόνα του υπερήρωα. Χαρακτήρας φανερά εμπνευσμένος από τον J. J. Jameson. Κόκορον (Razziatore): Χρονο-εγκληματίας. Όπως ίσως καταλάβατε από τη σύνθετη λέξη, αλλάζει τον χρόνο προς ίδιον όφελος. Αρκετές φορές δουλεύει για τους Χρονο-Πειρατές. Νούμερο Δύο (Due): Alter-ego του Uno σχεδιασμένο να πάρει το ρόλο του τελευταίου σε περίπτωση που συμβεί κάτι. Αυτή ήταν κανονικά η λειτουργία του, αλλά κάτι πήγε στραβά και θέλει να καταστρέψει τον Uno για να έχει αποκλειστική πρόσβαση στα κυκλώματα του. Εμένα μου θύμισε αρκετά τον KARR. Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Yoshimitsu, saravakos, leonidio, stardust, GreekComicFan, comicsking, saveapenquin, KILLMATH, Maniac, Indian, ramirez & Retroplaymo. Θέμα για τις ιταλικές εκδόσεις του Φάντομ Ντακ Προσθήκη από Administrator: Κανόνας αναφορικά με τα τόπικ των εκδόσεων Disney. Στις συγκεκριμένες παρουσιάσεις θα μπαίνουν μόνο ποστ που αφορούν ανέβασμα εξώφυλλων και κριτικές τευχών. Οτιδήποτε άλλο ή θα διαγράφεται ως άσχετο ή θα μεταφέρεται στο τόπικ της Γενικής Συζήτησης "Κουβεντούλα για τα Disney".Εδώ είναι το σκεπτικό πίσω από τον κανόνα.

Σκεπτόμενος ένα περιοδικό που ασχολείται αποκλειστικά με το κρασί, εύλογα σχηματίστηκε στο μυαλό μου η απορία του πώς θα μπορέσει να καλύψει τόσες σελίδες με το συγκεκριμένο θέμα. Ξεφυλλίζοντας, λοιπόν, τις σελίδες του "Οινοχόου", συνειδητοποίησα ότι τελικά υπάρχει μπόλικο υλικό για διάβασμα. Ο τίτλος έχει μακροημερεύσει και συγκεκριμένα ξεκίνησε την πορεία του τον Δεκέμβριο του 2004, ενώ εξακολουθεί να έρχεται στα χέρια μας με την βοήθεια της "Καθημερινής της Κυριακής", στην αρχή σαν ένθετο και μετέπειτα με αυτόνομη κυκλοφορία στα περίπτερα. Το περιοδικό φιλοξενεί άρθρα για το αγαπημένο ποτό πολλών Ελλήνων κι όχι μόνο, με τον αναγνώστη να μπορεί να αντλήσει πολλές πληροφορίες για τις ετικέτες του κρασιού, να βρει αρκετές συνεντεύξεις από ανθρώπους που έχουν εμπλακεί στον τομέα, να δει διαφημίσεις από κάβες, καθώς και συνταγές για φαγητά και γλυκά, εμπνευσμένες από το κρασί. Η έκδοση κρύβει μία μεγάλη πολυτέλεια τόσο στις σελίδες, όσο και σε ποιότητα εκτύπωσης, με αποκορύφωμα το πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Η κόλληση είναι στιβαρή, αλλά δυστυχώς το εξώφυλλο είναι αρκετά λεπτό, με αποτέλεσμα το εκάστοτε τεύχος να απαιτεί την δέουσα προσοχή στην μεταχείριση. Μπορείτε να βρείτε τον "Οινοχόο" και στο Facebook, απλά ρίχνοντας μία ματιά ΕΔΩ. Η επίσημη ιστοσελίδα του περιοδικού. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα τεύχη τους nikos ka, albertus magnus & Theo A.

Οι αιχμηρές γελοιογραφίες του Ανδρέα Πετρουλάκη μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδ. Ποταμός. Ο Φώτης Γεωργελές προλογίζει. Τις γελοιογραφίες του Αντρέα Πετρουλάκη τις «διαβάζεις». Χαμογελάς γιατί πιάνεις το υπονοούμενο. Το χιούμορ του είναι αθόρυβο, υποδόριο, παίζει με τον υπαινιγμό και το δεύτερο επίπεδο. Και το αποτέλεσμα είναι τόσο αναπάντεχο, που όταν το συλλάβεις κλαις από τα γέλια. Η ποιότητα των σκίτσων του βρίσκεται ακριβώς σ’ αυτό: αντί να αρκείται σε μια καρικατούρα, η εικόνα του ανακαλύπτει την ειρωνεία και τη γελοιότητα των καταστάσεων. Ο Αντρέας Πετρουλάκης συλλαμβάνει την ατμόσφαιρα, πιάνει προβλήματα και με τις γελοιογραφίες του αποκαλύπτει αυτά που δεν λέγονται, τα κρυφά νοήματα. Οι εικόνες του είναι πάντα ένα εύστοχο σχόλιο στην πραγματικότητα. Μόνο που αυτός έχει το πολύτιμο χάρισμα να σε κάνει να γελάς. Ακόμα κι όταν τα πράγματα είναι για κλάματα. Η σειρά των σκίτσων αυτού του βιβλίου μάς ταξιδεύει στην τελευταία διετία, στα χρόνια ΓΑΠ. Ξεκινούν αισιόδοξα, παίζουν με τις «νέες ιδέες», τα ποδήλατα, το Opengov, το χιούμορ είναι αθώο, μια τρυφερή ειρωνεία. Σιγά σιγά όμως βαραίνουν, από τις πρωτοποριακές ιδέες έχουμε φτάσει στη βαθιά ύφεση, στο αδιέξοδο. Οι εικόνες γίνονται πιο πικρές, πάντα όμως προκαλούν το αυθόρμητο γέλιο. Αυτό είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τη δουλειά του Αντρέα Π. Δεν ξεχνάει ποτέ ποιος είναι ο ρόλος του, δεν παρασύρεται σε διδακτισμούς και καταγγελίες, δεν προσπαθεί να πάρει θέση σαν να είναι κόμμα. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες στις μέρες μας καταφεύγουν στην ευκολία και συνεχώς παροξύνουν, ακολουθώντας λες τη θεατρική βιαιότητα του δημόσιου διαλόγου. Ομνύουν στον «ηρωικό» λαό, καταγγέλλουν την «ανάλγητη εξουσία», σε μια επίδειξη κοινωνικών φρονημάτων. Ο Αντρέας Πετρουλάκης δεν πέφτει ποτέ σ’ αυτή την παγίδα, δεν είναι στρατευμένος καλλιτέχνης. Τα «θύματά» του δεν είναι μόνο η εξουσία, ο πρωθυπουργός, αλλά κάθε εξουσία, τα κόμματα, ο συνδικαλισμός, ακόμα και η εξουσία του «αγνού λαού». Κι αυτό είναι το χαρακτηριστικό που του χαρίζει ποικιλία, διάρκεια, αντικειμενικότητα. Ο Α. Πετρουλάκης απευθύνεται σε ενήμερους αναγνώστες. Δεν μισεί τους ήρωές του. Έχει τη σοφία να ξέρει ότι δεν μας λείπει άλλη μια κραυγαλέα καταγγελία, μια γελοιοποίηση του «αντιπάλου». Η τρυφερή του ειρωνεία και η ανάδειξη της σουρεαλιστικότητας στη δημόσια ζωή είναι η μεγάλη του προσφορά. Αντιμετωπίζει τη ζωή με ευαισθησία, χωρίς εμμονές, και εμάς τους αναγνώστες ως ενήλικες. Που δεν έχουμε άλλη ανάγκη από ντοπάρισμα, αλλά από κατεδαφιστικό χιούμορ. Γι’ αυτό οι εικόνες του είναι πολύτιμες, τίμιες, ισορροπημένες, ευαίσθητες και τελικά μαχητικές με τη συνέπειά τους. Το καλύτερο φάρμακο για την ανισόρροπη, κραυγαλέα, φτηνή και αγκυλωμένη δημόσια μας ζωή. Και το σχετικό link...

O Ανδρέας Πετρουλάκης, πολιτικός γελοιογράφος στις μεγαλύτερες εφημερίδες και σε πλήθος εντύπων εδώ και δεκαετίες, μιλάει για την άδοξη τέχνη του. Η συνέντευξη που ακολουθεί μπορεί να σας φανεί ασυνήθιστη. Συνήθως μιλάμε με κάποιον επειδή βρίσκεται στην επικαιρότητα για κάποιον λόγο. Στην περίπτωση του Ανδρέα Πετρουλάκη, του ανθρώπου που μας κάνει καθημερινά να γελάμε, αυτό δεν ισχύει. Μπορεί ο ίδιος να λέει πως η τέχνη της γελοιογραφίας είναι η πλέον άδοξη, καθώς γεννιέται και πεθαίνει την ίδια μέρα, στην πραγματικότητα όμως η δουλειά του Πετρουλάκη δεν αποτυπώνει απλώς την επικαιρότητα, χαρακτηρίζεται πάντα από την επικαιρότητα. Συναντήσαμε λοιπόν αυτόν τον εργάτη του εφήμερου και μιλήσαμε μαζί του ένα πρωινό Κυριακής στο Παγκράτι, ξεκινώντας να συζητάμε ακριβώς γι’ αυτό: το εφήμερο στοιχείο της γελοιογραφίας. ― Κύριε Πετρουλάκη, καθώς ερχόμουν, σκεφτόμουν πως αυτή θα είναι μια περίεργη συνέντευξη. Συνήθως έχω στα χέρια μου κάποιο πρόσφατο βιβλίο, κάποιο άλμπουμ, κάτι που έφτιαξε ο συνεντευξιαζόμενος. Εδώ δεν έχουμε κάτι τέτοιο. Έχουμε ένα μεγάλο σώμα από εφήμερα σκίτσα. Είναι η πιο άδοξη τέχνη. ― Γιατί άδοξη; Γιατί «ό,τι κάνω γεννιέται το πρωί και πεθαίνει το ίδιο βράδυ». Η γελοιογραφία είναι αυτό ακριβώς. Οι καλύτερες γελοιογραφίες είναι αυτές που ζουν μία μέρα. Που έχουν τον παλμό της ημέρας. Που προκαλούν ένα αντανακλαστικό γέλιο ανθρώπων που συμμετέχουν, ας πούμε, στο ίδιο παραμύθι. Μετά δεν έχει διάρκεια, ζωή. ― Κι όμως. Ξεφυλλίζοντας άλμπουμ με γελοιογραφίες σας από τα 90s, με έπιανα να γελάω συχνά. Ναι, αλλά πρέπει να τα θυμάσαι. Και είναι άχαρο να σ’ τα θυμίζουν για να γελάσεις. Οι περισσότεροι δεν τα θυμούνται. ― Γι’ αυτό και δεν βγάζετε πια άλμπουμ; Ναι. Και όλα τα άλμπουμ στο πόδι τα έβγαλα. Δεν είχα καμιά ιδιαίτερη διάθεση να τα βγάλω. Μερικά τα έβγαλα νέος, άλλα με πίεσαν φίλοι να τα βγάλω. Το βρίσκω λίγο άχαρο. Ούτε οι εκθέσεις μού αρέσουν ούτε τα λευκώματα. Αυτό που μου αρέσει είναι να κάνω ένα ωραίο σκίτσο αύριο. ― Ισχύει αυτό που λένε ότι «είσαι τόσο καλός όσο το επόμενό σου σκίτσο»; Καταρχάς – αυτό είναι προς απόδειξη – είμαι τόσο καλός όσο το τελευταίο μου. ― Πώς μπήκατε σ’ αυτή τη δουλειά; Υπηρετούσα στο Πολεμικό Ναυτικό. Τα ταξίδια ήταν τρομερά πολυήμερα. Έναν μήνα το κάθε ταξίδι. Διάβαζα, ζωγράφιζα και, καθώς προέρχομαι από μια πολύ πολιτικοποιημένη γενιά, διάβαζα και εφημερίδες. Είμαστε η γενιά της Μεταπολίτευσης, ήταν πολύ μέσα στη ζωή μας η πολιτική. Οπότε ο χώρος μού ήταν πολύ οικείος. Πάντα είχα τη λόξα της εφημερίδας, της πολιτικής, της επικαιρότητας και επίσης διάβαζα φανατικά κόμικς. Και φυσικά τις γελοιογραφίες των παλαιότερων, που από πολύ μικρή ηλικία προσπαθούσα να αντιγράψω: τον Κώστα και τον Βασίλη Μητρόπουλο, τον Κυρ, τον Ηλία Σκουλά. Έτσι λοιπόν, εκείνο το καλοκαίρι στο Ναυτικό, προσπαθούσα να αποδώσω πρόσωπα της τότε επικαιρότητας με γελοιογραφικό τρόπο, σε πολύ πρώιμο στάδιο φυσικά, καμία σχέση με τον τρόπο που το κάνω σήμερα. Ήταν όμως τότε τα πρόσωπα της πολιτικής επικαιρότητας πρόσωπα μεγάλου διαμετρήματος: Καραμανλής, Παπανδρέου, Φλωράκης, Μητσοτάκης, Κύρκος. Πολιτικοί που, αν έκανες ένα σκίτσο γι’ αυτούς, προσέλκυε το κοινό μόνο και μόνο ο πρωταγωνιστής. Ειδικά τα χρόνια που ξεκίνησα εγώ, είχαμε τον Ανδρέα Παπανδρέου, έναν «μάγο» της πολιτικής, που έκανε εντυπωσιακές κινήσεις. Ο Τύπος δεν βαριόταν ποτέ μαζί του, ήταν πολύ πρόσφορο το έδαφος. Τώρα νομίζω ότι για έναν νέο συνάδελφο είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα. Πολύ πιο λίγοι οι πρωταγωνιστές. ― Και όχι τόσο «γελοιογραφήσιμοι»; Μερικοί είναι, αλλά έχει μεγάλη σημασία και το βεληνεκές που έχουν στη δημόσια ζωή. Αν έχεις για παράδειγμα, έναν γραφικό υφυπουργό ενός όχι και τόσο σημαντικού υπουργείου και κάνεις ένα καλό σκίτσο, οι μισοί δεν ξέρουν το πρόσωπο και οι άλλοι μισοί δεν ξέρουν το γεγονός. ― Νιώθετε πως είναι είδος προς εξαφάνιση η δουλειά του γελοιογράφου; Το βασικό πρόβλημα είναι η συρρίκνωση των εφημερίδων: χαμηλά μπάτζετ, μικρός αριθμός εφημερίδων και σελίδων. Πολλοί θεωρούν τη γελοιογραφία πολυτέλεια, εγώ θεωρώ ότι ένας καλός γελοιογράφος είναι σημαντικό asset για μια εφημερίδα, ακόμα και για μια ολιγοσέλιδη ή χαμηλής κυκλοφορίας εφημερίδα. Αυτό έχει ως συνέπεια πολλοί συνάδελφοι να μη δημοσιεύουν ή να δημοσιεύουν στο ίντερνετ ή να κάνουν παραπλήσιες δουλειές. Κάτι που ίσως προκάλεσε και μια επιπρόσθετη ανάπτυξη των κόμικς. ― Ξεκινήσατε στο «Βήμα» το 1985; Στο «Αντί» πρώτα το 1984, για ένα μικρό διάστημα κάνοντας κόμικς κοινωνικά, όχι πολιτικά, και το 1985 πήγα στο «Βήμα». ― Έχετε συμπληρώσει λοιπόν 40 χρόνια ως γελοιογράφος. Μη λέμε νούμερα, παρακαλώ. (γέλια) Το «Αντί» ήταν ένα περιοδικό ελεύθερης έκφρασης πολλών ανθρώπων, και ερασιτεχνών. Ήταν ένα πολύ ανοιχτό έντυπο. Ήμουν τότε πιτσιρικάς και έγραφε ο Χρήστος Παπουτσάκης, ο εκδότης του περιοδικού, στην ταυτότητα «Σκίτσα: Ιωάννου, Καλαϊτζής, Πετρουλάκης». Έζησα μια αυταπάτη μ' αυτό. Θεώρησα ότι ήμουν ήδη γελοιογράφος. Το επάγγελμα αυτό είναι παράξενο. Δεν μπορείς να πεις «θέλω να γίνω γελοιογράφος». ― Αυτή η γενναιοδωρία του Χ. Παπουτσάκη σάς βοήθησε να σταθείτε στα πόδια σας ως γελοιογράφος; Όχι, καθόλου. Ίσα ίσα. Σ’ ένα τεύχος δημοσιευόταν κάτι δικό μου, σε δύο δεν δημοσιευόταν. Ήταν ένα άναρχο περιοδικό. Κάποια στιγμή μάζεψα κάποια σκίτσα και τα έστειλα σε διευθυντές εφημερίδων. Και απάντησε ο Ψυχάρης. Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη που έγινε εξώφυλλο στην Athens Voice (11.12.2003) Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη που έγινε εξώφυλλο στην Athens Voice (11.10.2006) ― Πώς ήταν ο Ψυχάρης; Για τον Ψυχάρη έχουν ειπωθεί διάφορα πράγματα. Δεν τον έζησα για μεγάλο διάστημα ώστε να έχω μια στέρεη άποψη. Ήμουν και μικρός, οπότε ίσως να μην μπορούσα να εκτιμήσω πράγματα και καταστάσεις. Εμένα με βοήθησε πολύ πάντως. Ήταν και υποστηρικτικός και διδακτικός με έναν τρόπο. Δεν με απόπαιρνε. Μου έλεγε: «Αυτό δεν μπορούμε να το πούμε». Ή για μια έκφραση έλεγε: «Δεν μιλάει έτσι ο Καραμανλής. Τι το βάζεις αυτό στη γλώσσα του Καραμανλή; Δεν θα το έλεγε ποτέ έτσι». Τέτοια πράγματα, που για μένα ήταν άγνωστα, δεν μπορούσα καν να τα φανταστώ. Δημοσίευε τακτικά τα σκίτσα μου στο «Βήμα», το οποίο τότε ήταν ημερήσιο, μετά έγινε εβδομαδιαίο. Στο μεταξύ άρχισα να καταλαβαίνω ότι ήθελα να μείνω σ’ αυτή τη δουλειά, γιατί ξεκίνησα με μια αντίληψη ερασιτέχνη. Σιγά σιγά όμως μου άρεσε. Σκεπτόμουν πως, αν δημοσίευα μόνο μία φορά την εβδομάδα στο Κυριακάτικο πια «Βήμα», δεν υπήρχε περίπτωση ούτε εγώ να ωριμάσω ούτε να γίνω γνωστός, οπότε πήγα και του είπα: «Κύριε Ψυχάρη, θα φύγω». «Πού θα πας;» «Στην “Αυγή”». Ο Ψυχάρης μού είπε τότε: «Είσαι παιδί του “Βήματος”, δεν μπορείς να δουλεύεις και στο “Βήμα” και στην “Αυγή”. Είσαι πολύ μικρός ακόμα, αλλά αν θέλεις να γυρίσεις στο “Βήμα”, μπορείς». Πήγα στην “Αυγή”, που τότε τη διηύθυνε ο Γιάνναρος. ― Ανήκατε, όπως είπατε πριν, στη γενιά του Πολυτεχνείου. Αισθανόσασταν πιο οικεία σ' αυτόν τον χώρο; Πολιτικά τότε είχαμε όλοι, ας το πούμε, μια αριστερή «πετριά». Δεν ήμουν ποτέ κομματικά ενταγμένος, αλλά γενικά υπήρχε μια ροπή των νέων μετά τη Μεταπολίτευση προς την Αριστερά. Μου ήταν πολύ φιλικός ο χώρος, και στο Πανεπιστήμιο μ’ αυτά τα παιδιά έκανα παρέα. Πήγα έτσι, δοκιμαστικά κι έμεινα δεκαπέντε χρόνια. Την «Αυγή» της εποχής αυτής την αγάπησα, αγάπησα τους ανθρώπους, με τους οποίους διατηρώ ακόμα στενές σχέσεις. Δεν είναι βέβαια στον χώρο της Αριστεράς πια οι περισσότεροι απ' αυτούς. Τη θεωρώ μεγάλο σχολείο. Όταν αργότερα ήρθε στην εξουσία η κυβέρνηση Τσίπρα, η προϋπηρεσία μου στην «Αυγή» με βοήθησε να δω πιο καθαρά. Είχα πια και μεγαλύτερη ωριμότητα για να καταλάβω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν την προπαρασκευή για να αναλάβουν την κεντρική εξουσία. Ήταν πολλοί από αυτούς χρήσιμες αιρετικές φωνές. Η συμβολή τους και η συνεισφορά τους ήταν συχνά πολύτιμη όταν ήταν στην εξουσία άλλα κόμματα: ήταν οι μόνοι που μιλούσαν συχνά για οικολογία, για δικαιώματα. Το πρόβλημα ήρθε όταν αυτά αποτέλεσαν την κεντρική ύλη της πολιτικής. Ήξερα ενστικτωδώς ότι δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν. Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη που έγινε εξώφυλλο στην Athens Voice (10.11.2010) Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη που έγινε εξώφυλλο στην Athens Voice (28.06.2015) ― Μπήκατε πολύ νεαρός σε μια πολύ μεγάλη εφημερίδα όπως το «Βήμα». Τι σας είχε εντυπωσιάσει τότε; Είχα μάθει από τους πρώτους ότι ο Παπανδρέου δεν θα πρότεινε Καραμανλή για Πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά Σαρτζετάκη. Το έμαθα πριν το μάθουν πολιτικοί! Είχα πάει εκείνο το πρωί του Σαββάτου στην εφημερίδα και έκανα ένα σκίτσο που έδειχνε ότι ο Παπανδρέου θα πρότεινε Καραμανλή, και ο Ψυχάρης, που ήταν φίλος του Κουτσόγιωργα και είχε μάθει τι θα συνέβαινε, μου αποκάλυψε ότι θα πρότεινε τον Σαρτζετάκη. Είχα τρελαθεί. Έπαιρνα τηλέφωνο τους φίλους μου, τους το έλεγα και δεν με πίστευαν. Είναι βέβαιο πως δεν το ήξεραν ούτε πολύ υψηλόβαθμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Τότε είπα θα μείνω στις εφημερίδες. Ένιωσα ότι εδώ είναι το κέντρο των εξελίξεων. Έπαιξε μεγάλο ρόλο αυτό για μένα. Είχα βέβαια και άγνοια κινδύνου, με την έννοια ότι δεν λογάριαζα και σε όλη μου τη ζωή να δουλεύω ως γελοιογράφος. Στην αρχή είχα νοοτροπία ερασιτέχνη. Το έκανα για τον εαυτό μου. Γούσταρα. Μου λέγανε και οι φίλοι μου: «Τι λες, ρε μεγάλε! Δημοσιεύεις στο “Βήμα”;» (γέλια). Είχε βάλει και μερικά σκίτσα μου στο πρωτοσέλιδο ο Ψυχάρης, οπότε ξέρεις, στον στενό μου κύκλο είχε γίνει χαμός. Μου άρεσε όλο αυτό. Άλλωστε επαγγελματικά το μέλλον μου δεν εξαρτιόταν από αυτό τότε. Αυτό συνέβη πολύ αργότερα. Το λέω και στα νέα παιδιά που ζωγραφίζουν κι έρχονται και μου λένε «Θέλω να γίνω γελοιογράφος». Δεν ξέρεις αν μπορείς να γίνεις γελοιογράφος. Είναι μερικά επαγγέλματα στα οποία δεν ξέρεις αν μπορείς να ανταποκριθείς. ― Τι χρειάζεται να έχει ένας γελοιογράφος; Χρειάζεται να έχει μια πολιτική αντίληψη. Αν μιλάμε για πολιτικούς γελοιογράφους. Να έχει αίσθηση του χιούμορ. Να ζωγραφίζει κάπως καλά, γιατί το σκίτσο είναι εργαλείο, πρέπει να αποδίδει τις εκφράσεις των προσώπων, τις κινήσεις των σωμάτων, τον περιβάλλοντα χώρο, έστω και ελλειπτικά. Πρέπει ο αναγνώστης να λάβει αστραπιαίες πληροφορίες. Δεν είναι να εξηγήσεις κάτι, γιατί μέχρι να εξηγήσεις, πάει το αστείο, έφυγε. Πρέπει κάποιος, με το που δει το σκίτσο, να εγκλιματιστεί αμέσως – πού βρίσκεται, ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές και σε τι κατάσταση βρίσκονται. Το σκίτσο είναι το τρένο, είναι ο τρόπος που θα βάλεις τον αναγνώστη σε μια δεκτική κατάσταση, ώστε να δεχτεί το αστείο ή ό,τι άλλο θέλεις να πεις. ― Στην «Αυγή» μείνατε 15 χρόνια. Και το 2000 περάσατε από την «Αυγή» στην «Καθημερινή», σ’ έναν χώρο πολύ διαφορετικό, μια εφημερίδα δεξιού προσανατολισμού, ενίοτε συντηρητική. Πώς το αποφασίσατε; Κι όμως δεν ήταν έτσι. Η «Καθημερινή» είναι ένας χώρος με μεγάλη ελευθερία, με μεγάλο σεβασμό στη δουλειά σου, με μια εσωτερική ησυχία και μια μακρά παράδοση, που πέρασε μεν από χίλια μύρια κύματα, αλλά είναι μια ώριμη αστική εφημερίδα, με μεγάλη δεκτικότητα στο να φιλοξενήσει μια γκάμα απόψεων διαφορετικών από τις κυρίαρχες του συντηρητικού χώρου. Όταν πήγα στην «Καθημερινή» είχε ήδη πολλούς δημοσιογράφους με αριστερές καταβολές που ήταν όλοι τους πολύ αρμονικά ενταγμένοι. Μέχρι και σήμερα αποτελούν μερικά από τα εμβληματικά ονόματα της εφημερίδας. Δεν δυσκολεύτηκα απ’ αυτή την άποψη. Άλλωστε στο διάστημα που ήμουν στην «Αυγή», δούλεψα και σε άλλες εφημερίδες και περιοδικά – στην «Πρώτη», στο «Έθνος», στη «Μεσημβρινή», στον «Επενδυτή», στο «Κλικ», στο «ΜΕΝ», στο «Μετρό», στη «Γαλέρα». Ήμουν καλά στην «Αυγή», δεν ήθελα να φύγω. Όμως γύρω στο 2000 άρχισα να νιώθω ότι η «Αυγή» ήταν ένας «στενός» χώρος. Πολιτικά είχε αρχίσει να χάνει την αίγλη και την πνευματικότητα που είχε παλαιότερα. Οι συνεργάτες υψηλού επιπέδου άρχισαν λίγο λίγο να αραιώνουν. Εκείνη τη στιγμή της καριέρας μου ένιωσα πως δεν μου έκανε καλό η «πάνδημη» αποδοχή από ένα πολύ μικρό κοινό. Έβρισκα ανταπόκριση και έξω απ’ αυτό, αλλά πρακτικά, όταν έχεις ένα συγκεκριμένο κοινό που σε ακολουθεί πολλά χρόνια, δεν θα σου μάθει τι είσαι. Δεν θα σου μάθει ποιος είσαι. Σε καθησυχάζει, κι αυτό δεν είναι σωστό. Ήταν εν πολλοίς η αίγλη ενός μικρόκοσμου, κάτι που επαγγελματικά δεν είναι καλό. Έτσι λοιπόν πήγα στην «Καθημερινή». ― Αλλάξατε λοιπόν εφημερίδα το 2000. Είχατε να αντιμετωπίσετε αφενός το άγχος της αλλαγής περιβάλλοντος, αφετέρου το γεγονός ότι στην εξουσία βρισκόταν μια κυβέρνηση που προετοίμαζε μεγάλες μεταρρυθμίσεις και έργα και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στην Ευρώπη. Ήρεμα τα πράγματα γενικά. Πώς ήταν εκείνη η περίοδος. Μπορούσατε να τη γελοιογραφήσετε με ευκολία; Κάθε φορά που απευθύνεσαι σ’ ένα καινούργιο κοινό αγχώνεσαι, γιατί νιώθεις πως έχεις προσωπική επαφή με τον κάθε αναγνώστη σου, κι όταν αλλάζεις μέσο – αυτό στη δική μου περίπτωση δεν ισχύει απολύτως – νιώθεις ότι απευθύνεσαι σε ξένους, που πρέπει να σε μάθουν από την αρχή. Έχεις διαρκώς την αμφιβολία αν τη γλώσσα που οι άλλοι καταλάβαιναν θα την καταλαβαίνουν και οι καινούργιοι. Η γελοιογραφία, όντας ένα ελλειπτικό είδος, θέλει κι έναν εκπαιδευμένο αναγνώστη, κι εγώ δεν ήξερα ποιοι απ’ αυτούς ήταν και ποιοι δεν ήταν. Πάντως τις εποχές που είναι ήρεμα τα πράγματα, μπορώ να πω ότι μπορείς να κάνεις καλύτερες γελοιογραφίες. Άλλωστε κάνεις καλύτερα σκίτσα για προσωπικότητες που συμπαθείς παρά γι’ αυτούς που σε θυμώνουν. ― Δεν δείχνετε να «μισείτε» τους πρωταγωνιστές σας. Καθόλου. Όποιος μισεί τους πρωταγωνιστές του δεν κάνει καλές γελοιογραφίες. Δεν χωράει μίσος σε όλο αυτό. Το χιούμορ δεν πρέπει να έχει βαρβαρότητα ή εχθροπάθεια, δεν πρέπει να είναι τοξικό. Δεν υπάρχει χιούμορ σ’ αυτές τις συνθήκες. Οι γελοιογραφίες είναι αστεία ανθρωπάκια, επομένως με κάποιον τρόπο, ακόμα κι αν τους αντιπαθείς, τους κάνεις συμπαθείς. Πρέπει να είσαι προσεκτικός σε αυτό. Για παράδειγμα, σε σκίτσα για τη Χρυσή Αυγή – όχι μόνο εγώ, κι άλλοι – δεν αποτυπώναμε τα πρόσωπα των χρυσαυγιτών με ακρίβεια και με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, γελαστά, έκπληκτα κ.λ.π. Τα έκανα πάντα θυμωμένα, απωθητικά. Δεν ήθελα να συμβάλω στην εξοικείωση του κόσμου με αυτά τα πρόσωπα. Αυτή τη στάση την είχα μόνο απέναντι σε εχθρούς της δημοκρατίας. Όποιος είναι εχθρός της δημοκρατίας, στα σκίτσα μου αποκλείεται να γίνει συμμέτοχος στο αστείο. Θα γίνει στόχος του αστείου. Δεν θα είναι αυτοί τα συμπαθητικά ανθρωπάκια που συμμετέχουν σε ένα σκετς. Αν αυτό αντίστοιχα το έκανες σε πρωθυπουργούς, πολιτικούς, δημόσια πρόσωπα κ.λ.π., στην ουσία μεγάλο μέρος της ύλης σου θα ήταν ποτισμένο με μίσος. Δεν υπάρχει χιούμορ εκεί. Παρ’ όλα αυτά, αυτούς που μπορεί να συμπαθούσα περισσότερο ενδεχομένως να μπορούσα να τους ψυχρογραφήσω και καλύτερα, ίσως να μπορούσα να αναδείξω και κάποιες ανατροπές, κάποιες αστείες πλευρές. Το καλύτερο βέβαια είναι να μην ταυτίζεσαι. Να έχεις μια απόσταση. Και γενικά δεν μ’ αρέσει να έχω σχέσεις με πολιτικούς, μετά δεν μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου. ― Η πιο δύσκολη περίοδος για εσάς σε αυτό το επάγγελμα ποια ήταν; Υπήρξαν και υπάρχουν δύσκολες περίοδοι, όταν είχαμε ένα ομοιόμορφο πολιτικό σκηνικό που σχοινοτενώς τραβούσε επί εβδομάδες και μήνες. Με τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν γινόταν ποτέ. Ο άνθρωπος ήταν μάγος της πολιτικής και χαρισματικός πρωταγωνιστής της γελοιογραφίας. Σκίτσο σχεδιασμένο ειδικά για την επέτειο των 5 χρόνων της Athens Voice, τεύχος 231, 22 Οκτωβρίου 2008. Σκίτσο σχεδιασμένο ειδικά για την επέτειο των 10 χρόνων της Athens Voice, τεύχος 459, 20 Νοεμβρίου 2013. Σκίτσο σχεδιασμένο ειδικά για την επέτειο των 20 χρόνων της Athens Voice, τεύχος 891, 2 Νοεμβρίου 2023. ― Τηλέφωνα από πολιτικούς δέχεστε συχνά; Οι περισσότεροι έχουν την εμπειρία και την εξυπνάδα, ακόμα και δίκιο να έχουν, να μην τα βάλουν μ’ έναν γελοιογράφο. Οι περισσότεροι σε παίρνουν να σου πουν συγχαρητήρια γι’ αυτό που έκανες εναντίον του άλλου. Μπορώ να πω ότι ένας άνθρωπος ο οποίος συστηματικά μάζευε ο ίδιος γελοιογραφίες, όχι κάποιος γραμματέας, ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Μου έλεγε πάντα διάφορα ωραία λόγια και ότι, όταν θα τελείωνε τη θητεία του, θα έκανε μια μεγάλη έκθεση με γελοιογραφίες που τον αφορούσαν στην Ελευσίνα. Καταλάβαινες ότι επρόκειτο για έναν ευφυή άνθρωπο, λάτρη της γελοιογραφίας, αγαπούσε το χιούμορ. Κρατούσε ακόμα και τις γελοιογραφίες που τον «διέλυαν». Δεν πρόλαβε να το κάνει. Ελπίζω να το κάνει η οικογένειά του. Όλα τα σκίτσα υπάρχουν. Επίσης ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ζητούσε γελοιογραφίες. Εκτιμούσε τις καλές γελοιογραφίες. ― Φοβηθήκατε κάποια στιγμή με αφορμή κάποιο σκίτσο ή κάποιο άρθρο σας; Ο φόβος ο πραγματικός είναι αν έκανες λάθος. Αν έχεις πίστη σε αυτό που κάνεις, δεν υπάρχει φόβος. Προφανώς αυτές τις δεκαετίες είχα κατά καιρούς αμφιβολίες για κάποια σκίτσα, αποδείχθηκε όμως ότι ποτέ δεν ήταν κάτι σοβαρό. Υπάρχουν άλλα που ξέρω ότι θα προκαλέσουν και προκάλεσαν τηλεφωνήματα, απειλές, μηνύσεις. Μου ζητούσαν εκατομμύριο ο ένας, εκατοντάδες χιλιάδες ο άλλος. Ποτέ δεν τους φοβήθηκα αυτούς. Είχα πίστη σ' αυτό που έκανα. Και το σχετικό link...

Το ένθετο οι "Οι τόποι μας" είναι αφιερωμένο σε εναν τόπο της Ελλάδας. Περιγράφονται μέσα απο τις σελίδες του τα μέρη που μπορείς να επισκευθείς, οι συνήθειες των κατοίκων τα φαγητά, οι ιστορικοι χώροι,μέσα απο μια ομολόγουμενως καλαίσθητη έκδοση που μας έχουν συνηθήσει οι Καθημερίνες εκδόσεις. Γίνεται χρήση καλαισθητών φωτογράφιων μέσα απο μια ωραία γραμματοσειρα που έχει επίλεγει για την έκδοση αυτή. Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει 4 τόμοι (Γιάννενα/Καλαμάτα/Βόλος/Ηρακλειό)με μη τάκτα χρόνικα διαστήματα κυκλόφοριας,αλλά τώρα που το βλέπω αναλυτικοτερα τείνουν να εχουν μια διμήνιαια συχνότητα κυκλοφόριας. -Θα δούμε εαν κυκλοφορησει και 5ος τόμος μέσα στον Νοεμβριο για να είμαστε σίγουροι - (01ος τόμος:02.2023/02ος τόμος:04.2023/03ος τόμος:06.2023/04ος τόμος:09.2023) Οι σελίδες του κάθε τόμου δεν είναι σταθερές μα προς το παρών δέν εχουν πέσει κάτω απο τίς 250.. το δεύτερο τεύχος αφίερωμενο στην Καλαμάτα Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τον nikos ka.

Το περιοδικό "Γαστρονόμος" κυκλοφορεί μηνιαίως ως ένθετο στην εφημερίδα Καθημερινή της Κυριακής. Συνταγές, περίεργα φαγητά, αλλά και ταξιδιωτικές εμπειρίες συνυφασμένες με το φαγητό της επισκεπτόμενης περιοχής, σε αρμονία με τα τοπικά προϊόντα και τους παραδοσιακούς τρόπους μαγειρέματός των. Ένα έξτρα τεύχος κυκλοφόρησε τον Αύγουστο 2020 ΕΔΩ Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους albertus magnus, nikos ka & albert.

Εγώ ανήκω στην πρώτη κατηγορία,μάλλον για δύο λόγους: εκτός του ότι οι ιστορίες του με ικανοποιούν σχεδόν πάντα,η συνήθεια του να παίρνω κάθε Παρασκευή το Μίκυ Μάους είναι για μένα απολαυστική(μη με ρωτάτε γιατί,δεν ξέρω ) Εσείς?

Σαββάτο 24/5/2003 ξεκίνησε τη δημοσίευση ενός ενθέτου με κόμικς η Καθημερινή σε συνεργασία με την Μαμούθ Κόμιξ. Η σειρά αποδείχτηκε ένα πραγματικό tour de force της Μαμούθ αφού δημοσιεύτηκαν ιστορίες και στριπ από 38 διαφορετικές σειρές, εκ των οποίων 14 παραμένουν αδημοσίευτες σειρές (όσον αφορά την Μαμούθ τουλάχιστον) και στις υπόλοιπες 24 υπάρχουν στριπ αλλά και ολόκληρα τεύχη που παραμένουν αδημοσίευτα αλλού (πάντα όσον αφορά την Μαμούθ). Συνολικά βγήκαν 124 ένθετα . Αρχικά και μέχρι τουλάχιστον το 67 είχαν 48 σελίδες (συνυπολογίζοντας εξώφυλλο-οπισθόφυλλο), εν συνεχεία είχαν 24 και από το 103 μέχρι το τέλος (?) είχαν 16. Από αυτές 2-3 αναλωνόντουσαν σε λειτουργικούς ρόλους (εξώφυλλο + περιεχόμενα + είτε οπισθόφυλλο/είτε 1 διαφήμιση) και οι υπόλοιπες ήταν γεμάτες κόμικ. Εξ’ ολοκλήρου έγχρωμο σε 20,5χ27 διαστάσεις. Ακολουθούν ποστ με αναφορά στις ιστορίες χωρισμένα σε 1. Δημοσιευμένες πολυσέλιδες ιστορίες 2. Αδημοσίευτες (έστω και μερικώς) πολυσέλιδες ιστορίες 3. Δημοσιευμένες (έστω και μερικώς) ολιγοσέλιδες ιστορίες 4. Αδημοσίευτες ολιγοσέλιδες ιστορίες Υλικό που ξέρω ότι δεν έχει δημοσιευτεί σε δικό του τόμο από τη Μαμούθ είναι κοκκινισμένο. Επισυνάπτεται ένα εξελάκι με μερική αποδελτίωση του τι υπάρχει σε κάθε τεύχος για τα 34 τεύχη που έχω στην κατοχή μου (πχ τεύχος 9, 19/7/03, 48 σελίδες, 3 «λειτουργικές» σελίδες, 15 Βάσκο, 1 Κούμπιτους, 3 Λεονάρντο κλπ, ΡΙΕΝΤΖΟ από Βάσκο, Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡΑΣ ΣΜΙΘ από Λούκυ Λουκ, Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΦΛΟΓΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ από Μπερνάρ Πρινς). Σταδιακά θα ενημερωθεί και με τα υπόλοιπα (θα υπάρχει η δέουσα ενημέρωση με ποστ). Ευχαριστίες στον Bionik που μου έστειλε όσα εξώφυλλα έλειπαν (περίπου το 70%!!! ). KOMICSTHS_KAUHMERINHS.zip Ευχαριστούμε για τα εξώφυλλα τους Retroplaymo & hudson. Όλες τις ιστορίες του Clifton μπορείτε να τις βρείτε σκαναρισμένες ΕΔΩ.

Ο Ερασιτέχνης Κηπουρός είναι ένα διμηνιαίο περιοδικό που ξεκίνησε την κυκλοφορία του με το Νο.1 το δίμηνο Οκτώβριος-Νοέμβριος 2010 από τις "Έντυπες και δικτυακές εκδόσεις Α.Ε." και διευθυντή σύνταξης τον Αντώνη Παπανικολάου. Το τελευταίο τεύχος που έχω στην κατοχή μου είναι το Νο.13 (Οκτ - Νοε 2012) και απ'ότι φαίνεται έχει αλλάξει ο εκδότης αφού πλέον γράφει "ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΗΣ - EXPLORER ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΙΑ". Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει υποσημείωση "Περιοδικές εκδόσεις Καθημερινής" οπότε υποθέτω πως και οι δύο παραπάνω εκδοτικές είναι θυγατρικές του ομίλου της καθημερινής. Επίσης, ενώ στα τεύχη Νο. 4&5 στην προτελευταία σελίδα υπήρχε αναφορά στο περιεχόμενο του επόμενου τεύχους, δεν ισχύει το ίδιο για το 13.Δεν ξέρω αν αυτό μαρτυρά πως το περιοδικό σταμάτησε στο 13ο ή απλά δεν έγινε αναφορά για το 14ο αλλά εκδόθηκε κανονικά. Επισυνάπτω εξώφυλλα για τα τεύχη Νο. 4,5,13 και ένα εμβόλιμο τεύχος που βγήκε ταυτόχρονα με το Νο.5 αλλά δεν έχει αρίθμηση (η βιβλιοδεσία του είναι με καρφίτσα σε αντίθεση με την ράχη των υπολοίπων). Δεν ξέρω αν κυκλοφορούσε και ως ένθετο, αλλά πωλούνταν αυτόνομα με τιμή 4.5 €. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους GreekComicFan, Valtasar, tik, Indian & nikos ka.

Σπέσιαλ τεύχος του Γαστρονόμου (εκτός σειράς) που κυκλοφόρησε με την κυρ. Καθημερινή στις 02/08/2020. ISBN 9789605852559, μέγεθος 23.0 x 29.5 και 116 σελίδες. Περιέχει Αγιορείτικες συνταγές για ψάρια, όσπρια και λαχανικά. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους nikos ka & albertus magnus.

Το Μάρτιο του 2014 οι Αττικές Εκδόσεις κυκλοφορούν το 1ο τεύχος του περιοδικού ζαχαροπλαστικής «Γλυκές Αλχημείες». Η ομώνυμη εκπομπή ήταν ήδη πολύ δημοφιλής, όπως και ο παρουσιαστής της Στέλιος Παρλιάρος, οπότε η έκδοση και ενός ανάλογου περιοδικού φάνηκε ως λογική συνέχεια. Η εταιρεία ξεκίνησε να εκδίδει 10 περιοδικά (162 σελίδων) ανά έτος αλλά η οικονομική κρίση άλλαξε τα σχέδια, με αποτέλεσμα το 2017 (αν δεν κάνω λάθος) να αλλάξει εκδότη, να γίνει διμηνιαίο (100 σελίδων) και πλέον να δίνεται μαζί με την Κυριακάτικη Καθημερινή. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Indian & nikos ka.

Το "Agricola" (που στα Λατινικά σημαίνει "Αγροτικός") είναι ένα περιοδικό που ασχολείται με θέματα που άπτονται του αγροτικού τομέα, αλλά και της κτηνοτροφίας. Οι συνεργάτες του περιοδικού είναι άρτια καταρτισμένοι επάνω στο συγκεκριμένο είδος και τα άρθρα τους είναι επίκαιρα και βγάζουν ειδήσεις. Μέσα από την ύλη του ο αναγνώστης έχει την τύχει να διαβάσει κι ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις, αλλά και παρουσιάσεις Ελληνικών και ξένων φόρα επάνω στην αγροκτηνοτροφία. Η έκδοση είναι μεγάλη το δέμας και δεμένη με καρφίτσα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ και λεπτό, την ώρα που το εξώφυλλο είναι γυαλιστερό, αλλά εξίσου λεπτό. Γενικά στον τομέα της ποιότητας δεν θα λέγαμε ότι τα έχει πάει και τόσο καλά. Η αρθρογραφία στο εσωτερικό νικάει κατά κράτος την μεταξύ τους μάχη. Να πούμε ότι το "Agricola" διανέμεται κάθε μήνα από την "Καθημερινή". Άγνωστο το πότε άρχισε, αλλά με μερικούς πρόχειρους υπολογισμούς, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι έκανε ντεμπούτο τον Ιανουάριο του 2016. Παρακαλώ αν έχετε κάποια διαφορετική πληροφορία, μην διστάζετε να ενημερώσετε. Η σελίδα του περιοδικού στο Facebook Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους albertus magnus & nikos ka.

Η αξεπέραστη σειρά κόμικς με τον Σνούπυ και την παρέα του έρχεται τον Ιανουάριο στην «Καθημερινή» και η «μαμά» της οικογένειας, Τζιν Σουλτς, χήρα του δημιουργού Τσαρλς Σουλτς, μιλάει στο «Κ». Στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο της εφημερίδας θα βρείτε ένα συλλεκτικό ημερολόγιο τοίχου που θα σας φέρνει χαμόγελο στα χείλη κάθε πρώτη του μήνα για όλο το 2022, ενώ τις τέσσερις επόμενες Κυριακές του μήνα θα ακολουθήσουν τέσσερις τόμοι της ανθολογίας Peanuts – κάθε Κυριακή, με «στριπάκια» Peanuts που δημοσιεύονταν σε χιλιάδες εφημερίδες στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο από το 1952. ΠΗΓΗ

Ένα ακόμα περιοδικό κηπουρικής, το "Κτήμα & Κήπος: Ερασιτεχνική Κηποτεχνία - Γεωργία - Κτηνοτροφία" κυκλοφόρησε σε διμηνιαία βάση ως ένθετο στην εφημερίδα "Καθημερινή της Κυριακής". Το πρώτο τεύχος βγήκε το δίμηνο Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2012 και διευθυντής σύνταξης είναι ο Αντώνης Παπανικολάου όπως και στον "Ερασιτέχνη Κηπουρό". Σκανάρω το πρώτο τεύχος που είναι το μόνο που κατέχω. Η παρουσίαση είναι αφιερωμένη εξαιρετικά στον ακούραστο κηπουρό του φόρουμ, ξέρει αυτός. Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Γάντζος & nikos ka

Πιστή στο ραντεβού της κι αυτή την χρονιά, η "Καθημερινή" κυκλοφόρησε με το Κυριακάτικο φύλλο τής 31ης Δεκεμβρίου 2023 το καθιερωμένο ημερολόγιο τοίχου των "Peanuts", του θρυλικού Charles M. Schulz. Το συγκεκριμένο ημερολόγιο διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά που είχε κι εκείνο του 2023, με την διαφορά ότι είναι ελαφρώς πιο μεγάλο στην διάσταση του πλάτους. Από εκεί και πέρα φέρει ένα σχετικά παχύ χαρτί που μοιάζει με χαρτόνι και υπάρχει στο κάτω μέρος της κάθε σελίδας από μία τρύπα για να κρεμιέται στον τοίχο. Η διάταξη των σελίδων δεν έχει αλλάξει. Έτσι στις αριστερές (ή στις επάνω αναλόγως πώς κρατάμε το έντυπο) έχουμε τα γελοιογραφικά στριπ του Snoopy και της παρέας του, ενώ στις δεξιές (ή στις κάτω) έχουμε ένα συνοπτικό ημερολόγιο χωρισμένο ανά μήνα. Το δέσιμο έχει γίνει με καρφίτσα κι όλα τα στριπ που φιλοξενούνται εμφανίζονται στο οπισθόφυλλο. Γενικά πρόκειται για μία όμορφη προσθήκη στο "σύμπαν" των Peanuts στην Ελλάδα και πιστεύω ότι δεν θα απογοητεύσει τους λάτρεις του είδους, αλλά και των ημερολογίων τοίχου γενικότερα.

Την τελευταία ημέρα, πριν το 2022 μας αφήσει (που να φύγει και να μην έρθει ξανά ), η εφημερίδα “Η Καθημερινή” χάρισε στους κομιξόφιλους αναγνώστες της ένα ημερολόγιο τοίχου, εμπνευσμένο από τα θρυλικά “Peanuts”, του Charles M. Schulz. Η παρούσα δουλειά έχει στενόμακρο φορμάτ και στις αριστερές της σελίδες φιλοξενεί ένα πλήρες γελοιογραφικό γκαγκ, με πρωταγωνιστές τον Snoopy, τον Charlie Brown και την παρέα τους, όπως αυτά που απολαύσαμε στην σειρά “Peanuts κάθε Κυριακή”, ενώ στις δεξιές φέρει ένα μηνιαίο ημερολόγιο. Εκδοτικά έχουμε να κάνουμε με μία καλή δημιουργία, που δεν θα απογοητεύσει κανέναν, αλλά και δεν θα εντυπωσιάσει κιόλας με την ποιότητά της. Το χαρτί έχει σκληρή υφή, μοιάζει με χαρτόνι και είναι αρκετά παχύ. Η εκτύπωση είναι ικανοποιητική και δεν θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα κατά την ανάγνωση. Από την άλλη, το τμήμα του ημερολογίου είναι πολύ “στεγνό” από χρώμα, γεγονός που το καθιστά μονότονο. Η μικρή οπή που φέρει ψηλά στην μέση της η κάθε σελίδα, υπόσχεται αυτό για το οποίο είναι προορισμένο το συγκεκριμένο ημερολόγιο. Να κοσμεί, δηλαδή, έναν τοίχο. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία τίμια προσθήκη για εκείνους που θέλουν να περνούν κάθε ημέρα του μήνα παρέα με τα αγαπημένα τους “Peanuts”.

Είχε κυκλοφορήσει (αν θυμάμαι καλά) σαν αυτόνομο ένθετο με την εφημερίδα "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", συνέχισε την πορεία του κολλημένο επάνω στο περιοδικό "ΚΑΠΠΑ" κι από το 2021 αποφάσισε να χωρίσουν οι δρόμοι τους και να επιστρέψει στην αυτονομία του. Ο λόγος για το περιοδικό "ΤΑΞΙΔΙΑ", που (όπως αποκαλύπτει κι ο τίτλος του) αναλαμβάνει να ξεναγήσει τον αναγνώστη σε όλες τις μεριές της Γης. Μέσα από τις σελίδες του παρελαύνουν πάμπολλοι προορισμοί από την Ελλάδα, αλλά κι από το εξωτερικό και τα άρθρα που φιλοξενούνται είναι περιεκτικότατα, πλαισιωμένα με πανέμορφες φωτογραφίες τοπίων, αξιοθέατων, αλλά και λαχταριστών εδεσμάτων που έχει να σερβίρει η κάθε περιοχή. Η έκδοση είναι πολυτελής και σχετικά μεγάλη σε μέγεθος, ενώ το δέσιμο έχει γίνει με καρφίτσα. Οι σελίδες είναι καλοτυπωμένες, κάτι πολύ σημαντικό για ένα έντυπο που φιλοξενεί φωτογραφίες. Το παράπονό μου έγκειται στο γεγονός ότι το πάχος των σελίδων είναι αρκετά λεπτό, κάτι που ενδέχεται να αποβεί πρόβλημα στο μέλλον. Γενικά, πάντως, και για έκδοση που διανέμεται σαν ένθετο, πιστεύω ότι αξίζει και με το παραπάνω τα λεφτά του. Συμπερασματικά, λοιπόν, είναι ένας τίτλος με παρελθόν, αλλά με φρέσκο αέρα ανανέωσης, που σίγουρα δεν πρέπει να λείπει από τις βιβλιοθήκες των απανταχού... ταξιδιάρηδων! Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους albertus magnus & nikos ka.

Στην αρχές του 2024 και συγκεκριμένα από τις 09 Ιανουαρίου, η εφημερίδα "H Καθημερινή" κυκλοφορεί ένα εβδομαδιαίο περιοδικό, που φέρει τον τίτλο "Πρόσωπα + Ιστορίες". Σκοπός του περιοδικού είναι να γνωρίσει στο αναγνωστικό κοινό διάφορα πρόσωπα της Ελλάδας, τα οποία διαδραμάτισαν σημαίνοντα ρόλο στις πολιτικές και στρατιωτικές εξελίξεις του προηγούμενου αιώνα. Τα πρώτα τεύχη είναι αφιερωμένα στους εξής: Παναγιώτης Δαγκλής Θεόδωρος Πάγκαλος Κωνσταντίνος Μαζαράκης Αινιάν Παύλος Κουντουριώτης Τα τεύχη κυκλοφορούσαν με την μορφή ένθετου, κάθε Τρίτη με την εφημερίδα. Εκτός από άρθρα έγκυρων κι έγκριτων επιστημόνων, φέρουν επίσης και πλούσιο φωτογραφικό υλικό της εποχής. Το μέγεθος του περιοδικού είναι άνετο τόσο για την ανάγνωση, όσο και για την αποτύπωση των φωτογραφιών, αλλά ομολογώ ότι το χαρτί δεν αφήνει και τις καλύτερες των εντυπώσεων. Αυτό γιατί είναι εξαιρετικά λεπτό και τρομερά επιρρεπές στα τσαλακώματα και τα σκισίματα.

Μια δημοσκόπηση για τους φίλους των Disney και δη του Καρλ Μπαρκς. Επιλέξτε τους αγαπημένους σας τόμους της Μεγάλης Βιβλιοθήκης Disney, έκδοση Καθημερινής. Έχω βάλει και τους 47 τόμους, με τη σειρά κυκλοφορίας και όχι τη χρονολογική. Όσοι δεν θυμάστε ποιοι τόμοι σας αρέσουν περισσότερο, ρίξτε μια ματιά στα περιεχόμενά τους να δείτε ποιες ιστορίες περιέχουν. Ιδανικά θα προτιμούσα να δίνατε μέχρι 5 απαντήσεις. Προσωπικά δεν τους έχω διαβάσει όλους. Έχω διαβάσει τους 16 πρώτους, 3 απ'την άσπρη σειρά και 2 απ'την τελευταία. Βέβαια και οι άλλοι δεν είναι εντελώς αδιάβαστοι. Κάποιες ιστορίες τις διάβασα μέσω των ΚΟΜΙΞ. Εγώ επέλεξα τους παρακάτω 5 τόμους ως αγαπημένους, με αυτή τη σειρά προτίμησης: 1952 - Η Χρυσή Περικεφαλαία 1955 - Η Φιλοσοφική Λίθος 1947-48 - Ο Σερίφης της Μαύρης Κοιλάδας 1953 - Επιστροφή στο Κλοντάικ 1950 - Στα Ίχνη του Μονόκερω Εννοείται κι άλλοι μ'αρέσουν, αλλά περιορίστηκα σ'αυτούς. Για ψηφίστε να πάρω καμιά ιδέα για το ποια θα είναι η επόμενη αγορά μου

Με απόσταση αρκετών ετών (μια που η προηγούμενη αντίστοιχη έκδοση τυπώθηκε στο τέλος του 2016), η Καθημερινή προσέφερε στους αναγνώστες της άλλη μια συλλογή με σκίτσα των 3 σκιτσογράφων της, δηλαδή του Ηλία Μακρή, του Ανδρέα Πετρουλάκη και του Δημήτρη Χαντζόπουλου. Το βιβλίο περιλαμβάνει σκίτσα που τυπώθηκαν μέσα στο 2022 για την έντυπη (αλλά και την ηλεκτρονική) έκδοση της εφημερίδας και δόθηκε ως ένθετο μαζί με την Καθημερινή της Κυριακής στις 8 Ιανουαρίου 2023. Προλογίζει ο διευθυντής της εφημερίδας Αλέξης Παπαχελάς.

Αήνα, αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. Με την περσική απειλή να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την πόλη, οι Αθηναίοι βρίσκονται κάθε μέρα πρόσωπο με πρόσωπο με τον εχθρό περιμένοντας να δουν ποιος θα κάνει την πρώτη κίνηση. Όσο για τα βράδια, οι πολεμιστές διηγούνται ιστορίες που ακολουθούν τις γλώσσες της φωτιάς. Μια από αυτές, είναι και η αφηγηματική βάση της Δημοκρατίας. Αυτή την Κυριακή με την Καθημερινή, έρχεται ο πρώτος από τους δύο τόμους της Δημοκρατίας. Ένα από τα πιο καθηλωτικά ελληνικά graphic novel της τελευταίας δεκαετίας, που συνδυάζει ιστορία και μυθοπλασία για να περιγράψει την περιπέτεια της γέννησης του κορυφαίου πολιτεύματος. Αφηγητής και κεντρικό πρόσωπο, ο Λέανδρος. Ένας αγγειογράφος που ζει την απώλεια, τον έρωτα, τη δημιουργία και την ένταση και βρίσκεται στο επίκεντρο της πορείας που οδήγησε σε μία από τις μεγαλύτερες επινοήσεις της παγκόσμιας πολιτικής ιστορίας, τη Δημοκρατία. Σκηνές και γεγονότα που κόβουν την ανάσα μας δείχνουν πως η δημοκρατία σφυρηλατήθηκε τόσο από τύχη και ιστορικές συγκυρίες όσο και από τις πράξεις και το κουράγιο ανθρώπων πολυμήχανων και ταγμένων στο σκοπό τους. Συναρπαστική πλοκή, θαυμαστοί χαρακτήρες και έντονο χρώμα, συνθέτουν ένα έργο με σύγχρονη ματιά. Ο Αλέκος Παπαδάτος και η Annie Di Donna, συνδημιουργοί του διεθνούς εκδοτικού φαινομένου Logicomix, ενώνουν τις δυνάμεις τους με τον συγγραφέα Αβραάμ Κάουα για ένα graphic novel που κέρδισε το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού βιβλίου – ΙΒΒΥ 2016 στην κατηγορία «Βραβείο σε συγγραφέα εφηβικού – νεανικού βιβλίου, για εφήβους και νέους», καθώς και τα βραβεία «Καλύτερου Σεναρίου» και «Καλύτερου Κόμικ by Wacom» στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς 2016. «Δημοκρατία». Ο πρώτος τόμος, την Κυριακή 18 Ιουνίου με την «Καθημερινή». Η παρουσα εκδοση αποτελει φωτομηχανικη ανατυπωση της εκδοσης που κυκλοφορησε το 2015 απο τις εκδοσεις ΙΚΑΡΟΣ-οπως αναγραφεται και στα στοιχεια της εκδοσης. Παρουσιαση της εκδοσης του 2015 στο παρακατω συνδεσμο https://www.greekcomics.gr/forums/index.php?/topic/34092-δημοκρατια/

Η επανέκδοση των επιγόνων, αυτή την φορά απο την Καθημερινή, προσφορά με την εφημερίδα. Ακριβώς ίδιος αριθμός σελίδων και ίδιες διαστάσεις. Λίγο όμως λεπτότερο λόγω χαρτιού. Εσωτερικά, τουλάχιστον σε σχέση με την πρώτη έκδοση που έχω εγώ, έχει άλλον χρωματισμό και φυσικά την γραμματοσειρά της καθημερινής ενώ απουσιάζουν τα "Τέλος". Παρατήρηση για την καταχώριση Αν και εξωτερικά έχει τίτλο Carl Barks - Οι επίγονοι (στα αγγλικά το όνομα), εσωτερικά αλλά και στην ράχη το έχει στα Ελληνικά. Προτίμησα όμως να αφήσω τον παραδοσιακό τίτλο της πρώτης έκδοσης. Αν θέλαμε να είμαστε 100% τυπικοι τότε θα το ονομάζαμε όπως στην ράχη, δηλαδή: ΚΑΡΛ ΜΠΑΡΚΣ ΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ